emo20:)):)สวัสดีจ้า น้องพี่ ซีมะโด่ง แฟนพันธุ์แท้ ที่รักทุกท่าน
- วันนี้ พี่ปิ้ง๐๗ มานำเสนอ ลำนำกลอน นครวัด-นครธม- พนมบาเค็ง-พนมกุเลน
( พนม แปลว่า ภูเขา กุเลน แปลว่า ลิ้นจี่ รวมความแปลว่า ภูเขา ลิ้นจี่ ) บรรพ ๓ ( ตอน ๓ )
ทัศนียภาพ ของบ้านเรือนที่อยู่อาศัยของชาวเขมร ในทะเลสาบน้ำจืด ชื่อ " โตนเล สาบ "
ซึ่ง คราวนี้ น้ำลดน้อยลงมาก ..ต่างจากคราวที่แล้ว ที่พี่ปิ้งมากับ ทริปซีมะโด่ง ประมาณห้าปีมาแล้ว
ทุกอย่างก็ เปลี่ยนไป...มากทีเดียว อาทิ มีการทำถนน ให้รถยนต์ เข้าไปถึงท่าเรือเลย..
เพื่อให้นักท่องเที่ยว ไม่ต้องเดินไกล...และไม่ลำบากมากเหมือนคราวที่แล้ว..จำได้ว่า คราวที่แล้วมี
คณะน้องอี๊ด๑๔ คณะน้องทิฟฟี่ ๒๐ และน้องตุ๊กกี้ ๒๒ และอีกหลายๆท่าน..สนุกสนานและทุลักทุเล มากเลย..
- ถนนหนทางก็ไม่ดี เหมือนปัจจุบัน..แตก็ได่รับความสุขมาก ...การเดินทางจากเมืองเสียมเรียบ
ทางเป็นลูกรัง ถนนขรุขระมาก. ต้องอาศัย วงดนตรีจากวง โอ้โลมปฏิโลม ร้องเพลงขับกล่อมกันมาตลอดทาง
เพื่อให้ลืม ความทุกข์ยาก..จากการเดินทาง.
พี่ปิ้ง จำได้ว่า เราได้มือกลองฝีมือยอดเยี่ยมมาก คนหนึ่ง เป็นเภสัช ซีมะโด่ง ๑๔ ชื่อ เล่นว่า
คุณ ตั้ง (ศีริชัย จากชัยนาท ) เพื่อนของหลิว ๑๔ ...ตีกลองมาตลอดทาง...โดยใช้เสียงปาก เป็นเสียงกลอง..
เสมือนจริง ไพเราะมาก..จึงได้รับอนุมัติ ในรถทัวร์ คราวนั้นให้เป็น สมาชิกถาวร ประจำวง " โอ้โลมปฏิโลม "
ของซีมะโด่งทัวร์ ตั้งแต่นั้น เป็นต้นมา..
- วิถีชีวิต ของขาวเขมร ใน โตนเลสาบ เปลี่ยนไป..แต่ที่ไม่เปลี่ยน ยังดำรงอยู่ ก็คือ ..ความ ยากจน จ้า..
- พี่ปิ้ง๐๗ กับ พี่นิภา ...กับบรรยากาศในเรือรับจ้าง พาชม ทิวทัศน์ รอบๆ ทะเลสาบ..
และเนื่องจาก เวลาจำกัด..จึง ไม่ได้ขึ้นไปชม พิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำ และวิถีชีวิตชาวทะเลสาบ เหมือนคราวที่แล้ว
...รวมความแล้ว ก็ โอ เค ..สำหรับ ผู้ที่ไป เป็นครั้งแรก นะจ๊ะ
ลำนำกลอน เมืองเสียมเรียบ โตนเลสาบ และพระอาทิตย์อัสดงที่ พนมบาเค็ง
บรรพ สาม ( ตอน ๓ ) ๔ บท
๑. เ มื อ ง เสี ย ม เ รี ย บ เ รี ย บ ใ จ พ รา ก จา ก ป อ ย เ ป ต
ผ่า น ชา ย เ ข ต ดิ น แ ด น ไ ท ย กั ม พู ชา ดี ศ รี ส มั ย
ผ่า น เ มื อ ง ศ รี โ ส ภ ณ ค รั้ ง ห นึ่ ง เ ห็ น เ ป็ น แ ผ่ น ดิ น ไ ท ย
จ ว บ ลุ ส มั ย ล่า เ มื อ ง ขึ้ น ข อ ง ฝ รั่ ง เ ศ ส ต ก เ ป็ น เ ข ต ข อ ง กั ม พู ชา
๒. ถึ ง โ ต น เ ล สา บ คื อ ทะ เ ล สา บ น้ำ จื ดที่ ใ ห ญ่ สุ ด ใ น เ อ เซี ย ไ ม่ เ พ ลี ย นั ก
พ ว ก เ รา จั ก ไ ด้ ล ง ล่ อ ง เ รื อ ช ม ทั ศ นี ย ภา พ เ ห็ น เ ป็ น วา ส นา
ห่า ง ตั ว เ มื อ ง เ สี ย ม เ รี ย บ ๑ ๒ กิ โ ล เ ม ต ร เ ก ร็ ด แ ก้ ว ต ระ กา ร ตา
ชา ว ป ระ ชา ชา ว ป ระ ม ง ดำ ร ง ชี วิ ต ทุ ก ฝี ก้า ว ใ ห้ ยา ว นา น
๓. ช ม พ ระ อา ทิ ต ย์ อั ส ด ง ค ง ส ว ย ส ม ที่ พ น ม บา เ ค็ ง
ไ ม่ รี บ เ ร่ ง เ ห็ น วิ ว ป รา สา ท น ค ร วั ด ชั ด เ จ น ดี ที่ สุ ข สั น ต์
ค่ อ ย เ ค ลื่ อ น ย้ อ ย ค ล้ อ ย ต่ำ จุ ด สุ ด รำ พั น
เ บื้ อ ง ห น้า นั้ น ง ด งา ม ยิ่ ง ก ว่า สิ่ ง ใ ด ...
๔. สา ยั ณ ห์ ซั ว สะ เ ด ย คื อ สา ยั ณ ห์ ส วั ส ดี ที่ น้ อ ง ทั ก
ทุ ก ค น จั ก ยิ้ ม แ ย้ ม ดี สี ส ด ใ ส
เ ส น่ ห์ งา ม ท รา ม ส วา ท บา ด ใ จ น้ อ ง เ ป็ น ย อ ง ใ ย
มั ด หั ว ใ จ ข อ ง พี่ ไ ว้ ............... ไ ม่ ห น่า ย เ ล ย ฯฯฯ
เ รี ย น ซั น เ ฮ ย ( ลา ก่ อ น ) แ ม่ สา ว ละ อ อ ( งา ม ) เ มื อ ง เ สี ย ม เ รี ย บ
ด้ ว ย รั ก แ ละ คิ ด ถึ ง
จา ก พี่ " ด ว ง จำ ปา "
ณ ริ ม บึ ง ใ ห ญ่ แ ก่ น น ค ร ข อ น แ ก่ น
ศ. ๐๘ ๑๕๓๕ ก.พ. ๕๖
