Cmadong Chula

         ขอโทษครับ

 emo30:sorry: emo30:sorry:

 emo31:bye: emo31:bye: emo31:bye:

หวัดดีครับพี่รอน สามย่าน ผมกุ๊ปปิ๊ PE 34 ครับ....

อย่าว่ากันนะพี่ ผมยังนึกหน้าพี่ไม่ออกเลยครับ....

แต่ก็ยินดีที่ได้รู้จักครับ  emo48:)

ชัดเจนเลยครับ..... "จอมป้อนดับวิญญาณ "

ดูจากรูปปัจจุบัน พี่ก็ยังเป็น "จอมป้อนดับวิญญาณ " เพราะ มือยังถือขวดน้ำอยู่เลยครับ  emo20:)):)

ออ ที่หลังพี่รอนก็ถ่ายรูปกับ ลุงอายุ 60 อัพ สิพี่ เราจะได้ดูหนุ่มๆ.......

ล้อเล่นนะครับ.....ไม่โกรธกันนะครับพี่ emo30:sorry:

ช่วงนี้ลุ่มสุดๆวะรอน
ค่อนข้างก้นเหว
เดือนนี้ลูกน้องลาออกสามคน
คนแรกบอกว่าไปเลี้ยงลูก
คนที่สองหนีหนี้
คนสุดท้ายสามีไปมีกิ๊ก เลยต้องลากลับไปคุมสามี

แล้วตอนนี้ทำงานอะไรอยู่ครับ

ของผมเรียบง่าย หวือหวา บ้าง

แต่ไม่บาดเจ็บ

มาระยองบอกได้นะ

อิจฉานะพี่รอน มีเวลาปั่นจักรยานทั้งวันในที่ที่ควรปั่นด้วย

ป่าสนวัดจันทร์น่าสนใจมาก ถ้าไปวันธรรมดาสะดวกไหมครับผม

มีกลุ่ม bikeplanet เค้าไปกันทุกปีที่วัดจันทร์ เราอยากไปแต่ไม่สนิทหนึ่ง และไม่ว่างยาวๆเหมือนชาวบ้านเขาสอง
รอนมาเปิดโอกาสแบบนี้ เข้าทางผมพอดี

หวัดดี ป๋ารอน

		อ้างถึง			ข้อความของ รอน สามย่าน เมื่อ 20 กรกฎาคม 2552, 09:41:10
	อ้างถึง ข้อความของ Pae เมื่อ 20 กรกฎาคม 2552, 08:53:38 หวัดดี ป๋ารอน สวัสดีครับ เป้ ตอนนี้ อยู๋ที่ไหน ทำงานอะไรครับ ผมตกข่าวเพื่อนๆ ไปหลายปีนะครับ

ทำเหมือง อยู่แถว อินโดน่ะ เป็นลูกจ้างเขาเหมือนเดิม

		อ้างถึง			ข้อความของ รอน สามย่าน เมื่อ 19 กรกฎาคม 2552, 17:09:31
	ตอนเย็น เสาร์-อาทิตย์ เส้นทางเลี่ยงเมืองฝาง วิวสวย ๆ  เดี๋ยวเอารูปมาให้ดูครับ จันทร์-ศุกร์ ตอนเช้า 6.00น ครับ ซ้อมๆไว้ เดินทางไกล แต่อย่างว่านะครับ กว่าจะมาถึงวันนี้ ก็สูญเสียโอกาสหลายๆอย่างนะครับ คิดดูซิ เพื่อนๆมีงานทำ เงินเดือนสูงๆ แต่ผมดันลาออกจากงาน มาหาทางทำธุรกิจส่วนตัวซะอย่างนั้นซะอีก แต่อย่างว่านะครับ ผมอยากมาอยู่เชียงใหม่  เมืองในฝันครับ มันก็มีทางเดียวเท่านั้นคือ ลาออกจากงาน แรกๆ ไม่เวอร์คเอาซะเลย ถึงได้ตั้งหัวข้อกระทู้นี้ขึ้นมางัย  เผื่อใครจะเจออย่างผมบ้าง เอามาเล่าสู่กันฟังครับ     เดี่ยววันหลังจะเล่าเรื่องราว และภาพประกอบมาให้ดู ว่า 10 ปี ที่หายไป ทำไรไปมั่ง เพื่อนๆ คนอื่น นำมาเล่าสู่กันฟังบ้างนะครับ    ตอนนี้ หมอตู่ ได้ลูกน้อยแล้ว 3 ขวบละ ลูกชายครับ เรื่องเสือนี่ ถ้ามีโอกาส เดี๋ยวเราไป แม่ฮ่องสอนกัน ว่าจะไปป่าสนวัดจันทร์ แล้วทะลุแม่แจ่ม หรือไม่ก็ออกมาที่สะเมิงครับ

พี่คะหมอตู่นี่ใช่พี่ตู่สัตวฯ รึเปล่าคะ....

ถ้าใช่ฝากความคิดถึงพี่เขาด้วยนะคะ...ว่างๆ ให้มาบอร์ดบ้าง...เอาภาพมาฝากด้วยยิ่งดี

ใช่จ้ะน้องปุ๊ก ตอนนี้พี่รอนกำลองสอนพี่ตู่เปิดเครื่องคอมอยู่จ้ะ

ถ้าคอมพ์เปิดยากนัก ก็ซื้อ ไอโฟน มาใช้ก็แล้วกัน อิอิ

สวัสดีคุณรอน
       
         ตอนนี้สุขภาพลุ่ม ๆ ดอน ๆ ไว้หายดีจะมาคุยด้วยนะ

เราไม่ค่อยลุ่มๆดอนๆอ่ะ.. มันเรียบง่ายมากกกก
จนบางครั้งไม่มีแรงบันดาลใจให้ทำงานซะนี่...

แต่ก็นะ.. งานไม่เดิน เงินไม่มีนี่นา....

อิจฉารอนนะ.. เราชอบเมืองฝางเหมือนกัน.. อากาศดี ไม่มลพิษ

แว้บมาดูคับ

รอน ช่วยเค้าหน่อย
http://thaimtb.com/forum/viewtopic.php?f=65&t=83146

		อ้างถึง			ข้อความของ Pae เมื่อ 20 กรกฎาคม 2552, 16:18:10
	ถ้าคอมพ์เปิดยากนัก ก็ซื้อ ไอโฟน มาใช้ก็แล้วกัน อิอิ

คุณพี่เป้...
นี่มันงมเข็มใน ก้นทะเลเลยนะคะนั่น ฮ่าๆๆ

ดีแล้วเพื่อน
ได้ทำในสิ่งที่อยากทำ
ถือว่าไม่เสียชาติเกิด

ข้อดีของการเป็นโสดก็แบบนี้แหล  ะมี เวลาส่วนตัว มากกว่า

ชีวิตผมดีกว่าคนอื่นก็เอยะ คนอื่นดีกว่าผมก็มีเยอะ เหมือนกัน  ผม พอใจกับที่ผ่านมา เพระาผมคิดเสมอว่า ที่ผ่านมาทำมันดีที่สุดแล้ว

ยอดชัย ออกมาเสียดีๆอย่ามัวแอบอ่าน

สวัสดีน้องรอน...จำพี่ได้ไหม 
รู้สึกว่าเราจะเคยเจอกันอยู่ที่หอ  แต่ไม่บ่อยเท่าไร
ขอร่วมวงสนทนาด้วยคน  ห้อง 31 ไปไหนกันหมดก็ไม่รู้

ชีวิตการงานของพี่เคยลุ่มๆดอนๆเมื่อตอนบรรจุใหม่ๆ
แต่หลังจากย้ายมาอยู่ในเมืองแล้วก็ราบเรียบมาโดยตลอด
ไม่ต้องคิดขยับขยายย้ายตามพี่ไฝไปไหนอีกแล้ว 
มาช่วงหลังๆนี่หละที่รู้สึกว่าการทำงานในระบบมันน่าเบื่อมากกกกกกกกกก
แต่ไม่เคยเบื่อเด็กนะ  ตอนนี้อยากออกไปทำแบบรอนจัง
แต่ติดตรงที่มีลูก 2 คนที่ต้องช่วยกันกับพี่ไฝส่งเสียให้ถึงฝั่งก่อน
กลัวออกไปแล้วไม่รุ่ง  เพราะโคราชมีโรงเรียนกวดวิชาเยอะเหลือเกิน

ยินดีด้วยอย่างยิ่งกับชีวิตที่เลือกได้ของน้อง

		อ้างถึง			ข้อความของ อ้อยเค็ม เมื่อ 24 กรกฎาคม 2552, 22:01:34
	สวัสดีน้องรอน...จำพี่ได้ไหม  รู้สึกว่าเราจะเคยเจอกันอยู่ที่หอ  แต่ไม่บ่อยเท่าไร ขอร่วมวงสนทนาด้วยคน  ห้อง 31 ไปไหนกันหมดก็ไม่รู้

หนูจำพี่อ้อยได้ อึ๊ยยยยยย ย้อเย่นน่า

		อ้างถึง			ข้อความของ รอน สามย่าน เมื่อ 23 กรกฎาคม 2552, 21:55:52
	อ้างถึง ข้อความของ akenui เมื่อ 23 กรกฎาคม 2552, 18:05:06 ข้อดีของการเป็นโสดก็แบบนี้แหละ มี เวลาส่วนตัว มากกว่า ชีวิตผมดีกว่าคนอื่นก็เยอะ คนอื่นดีกว่าผมก็มีเยอะ เหมือนกัน  ผม พอใจกับที่ผ่านมา เพระาผมคิดเสมอว่า ที่ผ่านมาทำมันดีที่สุดแล้ว คม... บาด... ลึก... ถึงหัวใจ นะนุ้ย

เราเป็นคนไม่ค่อยมีใครรู้จัก
 เลยไม่ค่อยกล้าเล่าเรื่องราว ที่แสนจะราบเรียบ ของชีวิตให้ท่านรอนรับทราบ

รอน คุณ พูดถูก ว่ะ

		อ้างถึง			ข้อความของ รอน สามย่าน เมื่อ 30 กรกฎาคม 2552, 11:53:24
	อ้างถึง ข้อความของ wirat เมื่อ 30 กรกฎาคม 2552, 11:37:09 รอน คุณ พูดถูก ว่ะ สวัสดีครับ ป้อม...มีอะไรก็นำมาเล่าสู่กันฟังนะครับ

รอน ซื้อหวยได้เลยงวดนี้ เจอไอ้ป้อม

		อ้างถึง			ข้อความของ yai เมื่อ 30 กรกฎาคม 2552, 13:14:53
	อ้างถึง ข้อความของ รอน สามย่าน เมื่อ 30 กรกฎาคม 2552, 11:53:24 อ้างถึง ข้อความของ wirat เมื่อ 30 กรกฎาคม 2552, 11:37:09 รอน คุณ พูดถูก ว่ะ เฮ้ย กูจุดธูปเรียกมันมาเอง... ใหญ่ อย่าซื้อเลย ถูกแดก สวัสดีครับ ป้อม...มีอะไรก็นำมาเล่าสู่กันฟังนะครับ รอน ซื้อหวยได้เลยงวดนี้ เจอไอ้ป้อม

เฮ้ย กูจุดธูปเรียกมันมาเอง... ใหญ่ อย่าซื้อเลย ถูกแดก

ฮาว่ะนุ้ย

		อ้างถึง			ข้อความของ รอน สามย่าน เมื่อ 29 กรกฎาคม 2552, 09:29:17
	เรียบง่าย ก็เล่าสู่กันฟังกันได้ครับ ว่าไปทำอะไร ที่ไหนมามั่ง ตั้งแต่จบมานี้ ...มันเป็นไปตามที่เราวาดฝันเอาไว้ไหม จากตอนที่เราเรียน ทุกคนมีความฝัน อยู่ในใจอยู่แล้วนี่ครับ

ได้สิ สำหรับเพื่อนคนใหม่ เผื่อญาติ ๆ พาไปเที่ยวจะได้มีเจ้าภาพเลี้ยงข้าวสักมื้อก็ยังดี ชิมิ

ความฝันหรือ  
ด้วยความที่ในช่วงวัยเรียนหัวเลี้ยวหัวต่อของชีวิตนั้น เป็นคนไม่มีความพยายามมานะอุตสาหะในเรื่องเรียน
อาจเนื่องจากขาดแรงจูงใจที่สำคัญ ขาดเป้าหมายในชีวิต ไม่รู้ว่าจะทำอะไร ประมาณนี้แหละ

คิดแค่ว่า เรียนจบ อยากไปอยู่บนดอย อะไรสักแห่ง เป็นครูอาสา หรือ เป็นนักข่าว

ภายหลังสอบ final  ปี 4 เสร็จ  หรือประมาณช่วงนี้แหละ คลับคล้ายคลับคลา
ชวนกระรอกไปสมัครงานกันสองคน เป็นนักข่าว

จำได้ประโยคนึง ขณะที่เดินข้ามสะพานหัวช้าง
กระรอกพูดว่า "หมี ท่าทางเขาจะรับแกว่ะ"

ก็เป็นจริง ดังที่เพื่อนรักบอก

อีกสองวันต่อมา ทางหน่วยงานโทรมาตอบรับข้าพเจ้า และตามตื้ออยู่หลาย ๆ ครั้ง
จำไม่ได้ว่า ทำไมไม่ไปทำ

อ้อ!! นึกออกแล้ว  กลัวผู้ชาย  เพราะ ผู้จัดการ เป็นผู้ชาย

		อ้างถึง			ข้อความของ BU_MEE เมื่อ 30 กรกฎาคม 2552, 17:13:10
	อ้างถึง ข้อความของ รอน สามย่าน เมื่อ 29 กรกฎาคม 2552, 09:29:17 เรียบง่าย ก็เล่าสู่กันฟังกันได้ครับ ว่าไปทำอะไร ที่ไหนมามั่ง ตั้งแต่จบมานี้ ...มันเป็นไปตามที่เราวาดฝันเอาไว้ไหม จากตอนที่เราเรียน ทุกคนมีความฝัน อยู่ในใจอยู่แล้วนี่ครับ ได้สิ สำหรับเพื่อนคนใหม่ เผื่อญาติ ๆ พาไปเที่ยวจะได้มีเจ้าภาพเลี้ยงข้าวสักมื้อก็ยังดี ชิมิ ความฝันหรือ   ด้วยความที่ในช่วงวัยเรียนหัวเลี้ยวหัวต่อของชีวิตนั้น เป็นคนไม่มีความพยายามมานะอุตสาหะในเรื่องเรียน อาจเนื่องจากขาดแรงจูงใจที่สำคัญ ขาดเป้าหมายในชีวิต ไม่รู้ว่าจะทำอะไร ประมาณนี้แหละ คิดแค่ว่า เรียนจบ อยากไปอยู่บนดอย อะไรสักแห่ง เป็นครูอาสา หรือ เป็นนักข่าว ภายหลังสอบ final  ปี 4 เสร็จ  หรือประมาณช่วงนี้แหละ คลับคล้ายคลับคลา ชวนกระรอกไปสมัครงานกันสองคน เป็นนักข่าว จำได้ประโยคนึง ขณะที่เดินข้ามสะพานหัวช้าง กระรอกพูดว่า "หมี ท่าทางเขาจะรับแกว่ะ" ก็เป็นจริง ดังที่เพื่อนรักบอก อีกสองวันต่อมา ทางหน่วยงานโทรมาตอบรับข้าพเจ้า และตามตื้ออยู่หลาย ๆ ครั้ง จำไม่ได้ว่า ทำไมไม่ไปทำ อ้อ!! นึกออกแล้ว  กลัวผู้ชาย  เพราะ ผู้จัดการ เป็นผู้ชาย

มีงี้ด้วย ..

 เอ้า มาต่อ ด้วยนะหมี

		อ้างถึง			ข้อความของ akenui เมื่อ 30 กรกฎาคม 2552, 17:50:44
	มีงี้ด้วย ..  เอ้า มาต่อ ด้วยนะหมี

เคยวิ่งหนีป๋าเหรก เพราะกลัวถูกทักทาย

เจ้าของกระทู้ยังไม่ส่งเสียงอ่านเลย 

ถ้ามีตอนต่อไป จะได้ทานข้าวฟรี บ้างไหม  ฟรี แบบเต็มอกเต็มใจเลี้ยง  emo45:( emo45:(

ชีวิตผมก็  เคยไปบ้านดอน ที่สุราษฎร์ เพื่อไปรอขึ้นเรือเฟอร์รี่ ข้ามไปเกาะสมุย

และก็เคยทำงานอยู่ที่ราบลุ่มแม่น้ำเจ้าพระยา ตรงบริเวณ จ.พระนครศรีอยุธยา 3 ปี

ชีวิตผมมันก็ลุ่มๆดอนๆแบบนี้แหละครับ เพื่อนๆ

เวร...นุ้ย ไม่น่าเผลออ่านเรื่องราวมันเลย

		อ้างถึง			ข้อความของ newstar เมื่อ 31 กรกฎาคม 2552, 10:36:39
	เวร...นุ้ย ไม่น่าเผลออ่านเรื่องราวมันเลย

เวร ไอ้พรเปลี่ยนเขา มีเขาด้วย

		อ้างถึง			ข้อความของ รอน สามย่าน เมื่อ 26 กรกฎาคม 2552, 16:40:08
	อ้างถึง ข้อความของ อ้อยเค็ม เมื่อ 24 กรกฎาคม 2552, 22:01:34 สวัสดีครับ พี่อ้อย ผมจำพี่ได้ครับ พี่อ้อยออกจะป๊อบปูล่าในหอซีมะโด่ง  ใครเหรอ...ที่บังอาจจะไม่รู้จัก เพียงแต่ผมไม่ค่อยได้คุยๆ ได้มีโอกาสคุยกับพี่เท่านั้นเอง ครับ

สงสัยรอนคงจำผิดแล้วละ  พี่ไม่ได้ป๊อบปูล่าขนาดนั้นหรอกจ้ะ

		อ้างถึง			ข้อความของ akenui เมื่อ 31 กรกฎาคม 2552, 07:43:06
	ชีวิตผมก็  เคยไปบ้านดอน ที่สุราษฎร์ เพื่อไปรอขึ้นเรือเฟอร์รี่ ข้ามไปเกาะสมุย และก็เคยทำงานอยู่ที่ราบลุ่มแม่น้ำเจ้าพระยา ตรงบริเวณ จ.พระนครศรีอยุธยา 3 ปี ชีวิตผมมันก็ลุ่มๆดอนๆแบบนี้แหละครับ เพื่อนๆ

มุขกระบือ เจง เจง

		อ้างถึง			ข้อความของ yai เมื่อ 31 กรกฎาคม 2552, 21:25:51
	อ้างถึง ข้อความของ akenui เมื่อ 31 กรกฎาคม 2552, 07:43:06 ชีวิตผมก็  เคยไปบ้านดอน ที่สุราษฎร์ เพื่อไปรอขึ้นเรือเฟอร์รี่ ข้ามไปเกาะสมุย และก็เคยทำงานอยู่ที่ราบลุ่มแม่น้ำเจ้าพระยา ตรงบริเวณ จ.พระนครศรีอยุธยา 3 ปี ชีวิตผมมันก็ลุ่มๆดอนๆแบบนี้แหละครับ เพื่อนๆ มุขกระบือ เจง เจง

ขำมั้ยล่ะ  ไม่ขำก็บอก
ขำก็บอก จะได้มาปรับปรุึงให้ถูกแนว

แล้วจะแวะไปเยี่ยมเยียนค่ะ

ฉบับที่สอง
ชีวิตที่ยังไม่รู้จักคำว่า แรงบันดาลใจ และัยังไม่ได้ทำงานสักกะที คลานบนทางเรียบ เรื่อย ๆ เรียง ๆ
-------------------------------------------------------------------

ด้วยความที่ "คบบัณฑิต บัณฑิตพาไปหาผล"

ย้อนกลับไป ก่อนจบปริญญาตรี
เพื่อนสนิทคนหนึ่งที่คณะ ชวนสอบเรียนปริญญาโทสาขาเดียวกัน จะได้มีเพื่อนเรียน
โดยอ้างว่า คุณบิดาของเธอซึ่งเป็นผู้หลักผู้ใหญ่และมีชื่อเสียงของวงการการศึกษาไทยบอกว่าดี

ข้าพเจ้า ดีก็ดี ก็เพื่อนชวนนี่นา  แต่ไม่รู้หรอกว่า เรียนไปทำไม  emo45:( emo45:( emo45:(

ไม่อ่านหนังสืออีกแว้วววววว   ประวัติศาสตร์ซ้ำเดิม แต่สอบติด (ห้ามเอาตัวอย่าง เพราะไม่ใช่สิ่งที่ดี)
จนน้องรูมเมทที่น่ารัก คณะอักษรกับแพทย์ บอกว่า  พี่สอบติดได้ไงอ่ะ  emo49:)) emo49:))

เรียนไปเรื่อย ๆ  เห็นมะ ยังไม่ได้ทำงานเลย

อ่า........แต่ข้าพเจ้าอยากมีเงินใช้ มากกว่าที่ได้รับจากมารดา ซึ่งคงไม่เพียงพอกับค่าใช้จ่าย
อาทิ  ค่าอพาร์เม้นท์ เอเชีย ณ เพชรบุรี ซอย 5 ค่าหนังสือ  ค่าถ่ายเอกสาร ค่าทำรายงาน ค่าทัศนศึกษา เป็นต้น

ก็เลย
1. เป็น TA. (teaching assistant) ของภาควิชา ซะ 3 ปี เพราะไม่มีใครสมัคร (ข้าพเจ้าเรียนอย่างเต็มที่ 4 ปีจบ คนอื่นเขาเรียนกัน 2-3 ปี)
2. สอนการบ้านให้เด็กประถม ตรงนี้ เป็นที่ประทับใจของผู้ปกครองอย่างยิ่ง ซึ่งเป็นอาจารย์นิติ 2 คน เจ้าของบริษัทผลิตกระดาษ เจ้าของคอนโดริมแม่น้ำเจ้าพระยา  ข้าพเจ้าก็ยังงง ว่า เขาประทับใจได้อย่างไร  และทุกวันนี้ ก็ยัง ชื่นชมซึ่งกันและกันอยู่  emo48:)
(ลูกศิษย์รุ่นเล็กของข้าพเจ้า จบ เนติบัณฑิต กำลังทำ Ph.D  เป็นเจ้าของกิจการใหญ่โต แล้วนะ)

เรื่องเรียนเป็นเรื่องรอง   
แต่เรื่องหลักระหว่างเรียนโทตลอด 4 ปีนั้นคือ  เผลอเข้าไปอยู่ในแวดวงคุณหญิงคุณนายระดับประเทศ โดยไม่ได้ตั้งใจ
โดยได้รับการชักชวนจากคุณหญิงท่านหนึ่ง ซึ่งขณะนั้นเป็นประธานสภาสตรีแห่งชาติ

จนเพื่อน ๆ ล้อว่า ที่อยู่อาศัยของข้าพเจ้าคือ บ้านมนังคศิลา เพราะเล่นไปอยู่ที่นั่น เกือบทุกวัน  emo45:(

ตรงนี้อาจจะเป็นที่หนึ่ง ที่หล่อหลอมบุคลิกภาพของข้าพเจ้าอย่างไม่ได้ตั้งใจ


ข้าพเจ้าก็ยังไม่ได้ทำงานอยู่ดี   
เรียบไหม ท่านรอน   ทุกอย่าง ไปตามมีตามเกิด ไม่เคยคิดอะไรเลย

เผลอแป๊๊ปเีดียว อยู่ปี 4 แล้วสิ

ครานี้ จะถูกรีไทร์แล้ว  ปีสุดท้ายของระยะเวลาในการเรียนระดับปริญญาโทแว้วววว emo35:()

ก็ยังไม่พยายามทำ Thesis ให้เสร็จอยู่ดี


จำได้ติดตา ระหว่างนั่งสอนพิเศษใต้ตึกอยู่นั้น อาจารย์ที่นิติมารับลูก เปลี่ยนรถคันใหม่ จาก BMW มาเป็น HONDA
ข้าพเจ้าคิดในใจว่า   นิสัยแบบข้าพเจ้านี้ อย่างมาก คง ได้แค่ รถกระบะ cab คันนึง  แต่จะมีปัญญาหรือเปล่่าก็ไม่รู้

จบไปคงไปเป็นครูอาสา อยู่บนดอยที่ไหนสักแห่ง (ยังไม่เลิกคิดเรื่องนี้)

ไม่เคยคิดเรื่องเรียนให้จบเลยยยยย จริ๊งงงง  (แย่มาก ชีวิตที่ขาดแรงบันดาลใจ)

ได้ข้าวกี่มื้อแล้วนี่

แล้วอาหารกี่อย่างล่ะ ท่าน

มาปูสื่อรอ ป้าหมีเล่าต่อนะครับ

เอาอีก ๆ

เห็นด้วยกับพร

มาต่อซะดีดี  บูหมี

หนังที่ว่าไม่เคยดู เคยแต่อ่านหนังสือ ก็ซึ้งดี แต่ตะขิดตะขวงใจนิดๆเพราะมันขัดกับวัฒนธรรมของเรา
มีอย่างที่ไหนลูกผัวไม่อยู่ดันไปเอากับคนแปลกหน้า
เพื่อนนุ้ยแอบมาทำเสิร์ชเอนจินให้กูเกิลนี่เอง

แบบว่าช่วงนี้ว่างมากขึ้น เนื่องจาก งานน้อยลง เลยมีเวลาไร้สาระหนะ เพื่อนๆ คงไม่ว่านะ (อันที่จริงผมเป็นคนมีสาระนะ  ..สาระแนหนะ อิอิ)

แหม รอน ช่วงปั๊บปี้เลิฟ มันมีความยั้งใจเสียที่ไหน หน้ามืดน่ะ คิดแล้วก็เฮ้อ...ผ่านช่วงนั้นมาได้ก็นับเป็นบุญ

น้องหมีเล่าต่ออีกสิ  หายไปไหนหลายวันเลย  กำลังสนุกเชียว

		อ้างถึง			ข้อความของ yai เมื่อ 31 กรกฎาคม 2552, 21:25:51
	อ้างถึง ข้อความของ akenui เมื่อ 31 กรกฎาคม 2552, 07:43:06 ชีวิตผมก็  เคยไปบ้านดอน ที่สุราษฎร์ เพื่อไปรอขึ้นเรือเฟอร์รี่ ข้ามไปเกาะสมุย และก็เคยทำงานอยู่ที่ราบลุ่มแม่น้ำเจ้าพระยา ตรงบริเวณ จ.พระนครศรีอยุธยา 3 ปี ชีวิตผมมันก็ลุ่มๆดอนๆแบบนี้แหละครับ เพื่อนๆ มุขกระบือ เจง เจง

ขอไว้อาลัย ๑ นาที ฮ่าๆๆ

พี่หมีคะ
รอๆๆๆ..น้องว่า ชีวิตพี่โลดโผนนะคะ อย่างหนึ่งที่คิดเหมือนพี่คะ....จนบัดนี้ก็ "อยากเป็นครูอาสา บนดอยแห่งไหนก็ได้" เมื่อต้นปีไปที่แม่ริมมา พี่น้อยมีที่ๆ นั่น ชอบบรรยากาศสุดๆ

ยุ่งอยู่ emo30:sorry:

		อ้างถึง			ข้อความของ BU_MEE เมื่อ 06 สิงหาคม 2552, 22:15:27
	ยุ่งอยู่ emo30:sorry:

ดูแลสุขภาพด้วยนะ

		อ้างถึง			ข้อความของ เจษฎา เมื่อ 04 สิงหาคม 2552, 09:17:01
	แหม รอน ช่วงปั๊บปี้เลิฟ มันมีความยั้งใจเสียที่ไหน หน้ามืดน่ะ คิดแล้วก็เฮ้อ...ผ่านช่วงนั้นมาได้ก็นับเป็นบุญ

(^____^)

รอ หน่อยนะจ๊ะ สมาชิก ซ่อกแซก ทั้งหลาย  คิก ๆ

		อ้างถึง			ข้อความของ BU_MEE เมื่อ 10 สิงหาคม 2552, 21:00:57
	รอ หน่อยนะจ๊ะ สมาชิก ซ่อกแซก ทั้งหลาย  คิก ๆ

รอจน ข้าวโพดคั่วหมดไปหลายถุงแล้ว

จากที่ปูเสื่อนั่งรอ กลางเป็นนอนรอแล้วครับ เมื่อย...

ท่านรอนยังไม่บอกเลยว่า ข้าพเจ้าได้อาหารฟรี กี่มื้อแล้ว

รอคิด มีอารมณ์บรรยายอีกหน่อย  emo45:(

หมีพอจะรู้เกี่ยวกับห้องเรียน วมว. ที่เด็กราชสีมาไปเรียนและพักที่ มทส.หรือเปล่า
บรรยากาศน่าเรียนไหม  ลูกชายพี่กำลังตัดสินใจเลือกว่าจะไปสอบมหิดล(พ่วงจุฬาภรณ์ฯ)
หรือจะเลือก วมว. เพราะพร้อมกันเลยภายใน ๓๑ สค.๕๒  จ้ะ  (แต่ไม่รู้จะสอบได้หรือเปล่า)
อยากรู้ข้อมูลเพราะเห็นว่าหมีทำงานใน มทส.น่ะ

http://personal.sut.ac.th/buratin/

เพิ่งทำเมื่อเช้านี้ ยังลุ่ม ๆ ดอน ๆ ค่ะ

		อ้างถึง			ข้อความของ sugarcane เมื่อ 12 สิงหาคม 2552, 23:39:43
	หมีพอจะรู้เกี่ยวกับห้องเรียน วมว. ที่เด็กราชสีมาไปเรียนและพักที่ มทส.หรือเปล่า บรรยากาศน่าเรียนไหม  ลูกชายพี่กำลังตัดสินใจเลือกว่าจะไปสอบมหิดล(พ่วงจุฬาภรณ์ฯ) หรือจะเลือก วมว. เพราะพร้อมกันเลยภายใน ๓๑ สค.๕๒  จ้ะ  (แต่ไม่รู้จะสอบได้หรือเปล่า) อยากรู้ข้อมูลเพราะเห็นว่าหมีทำงานใน มทส.น่ะ

อ่า...  หนูว่าเรียนอะไรก็ดีทั้งนั้นแหละค่ะ ถ้าเด็กสนุกกับการเรียน
อยู่ในแวดวง มหา'ลัย น่าจะได้เปรียบตรงที่ กระตุ้นต่อมความอยากรู้อยากเห็นของนักเรียนเพิ่มขึ้นอีก
เพราะมีอะไรน่าศึกษาและเร้าใจกว่ากันแยะค่ะ

		อ้างถึง			ข้อความของ รอน สามย่าน เมื่อ 03 สิงหาคม 2552, 10:24:04
	แล้วทุกวันนี้ ...มันเป็นยังไงครับ คุณ บูหมี สิ่งที่เราทำ...มันเป็นตามทางของมัน โดยธรรมชาติ ด้วยเหตุด้วยผล...ของมันเอง  มันเป็นกฎแห่งกรรมครับ แล้วมันเป็นไปตามความรู้สึกของเราที่อยากให้มันเป็นไหม ?เพราะผมเคยเสี่ยงกับมัน..เอาความรู้สึกเล่นกับมัน ...ผมถึงกล้าลาออกจากงานไง

ไม่รู้เหมือนกันคิดไม่ค่อยออก

แต่สิ่งหนึ่งที่เป็นเสมอตั้งแต่เด็กเล็ก ๆ คือ ข้าพเจ้าถ้ามีใครมอบหมายให้ทำอะไร
ถึงแม้จะไม่ทราบวิธีทำ ทำไม่ได้ หรือทำไม่เป็น
จะหาทางทำจนสำเร็จด้วยดีได้เสมอ ถึงไม่จะยาก จะเหนื่อยแค่ไหน

และสิ่งนี้อยู่ในจิตสำนึก ความรู้สึกนึกคิดของข้าพเจ้าตลอดเวลา "ทำให้สำเร็จ"


แต่แปลก ...ช่วงชีวิตตอนต้นไม่เคยมีใครบอกว่า ต้องเรียนหนังสือ ต้องเรียน ต้องเรียน
บอกแต่ว่า  ต้องทำงาน ต้องทำงาน และทำ ทำ ทำ  emo45:( emo45:( emo45:(

ตอนที่สามเจ้าค่ะ 
"We always success when we only wish to do well."
       คนเราจะทำสำเร็จ เมือตั้งใจทำให้ดี

ลืมบอกไปว่า เมื่อเดือนที่แล้วไปหาหนังสือ "สิทธิที่จะอยู่ สิทธิที่จะตาย " มาแล้วปรากฏว่่าของหมดเสียแล้ว

		อ้างถึง			ข้อความของ BU_MEE เมื่อ 14 สิงหาคม 2552, 14:34:31
	http://personal.sut.ac.th/buratin/ เพิ่งทำเมื่อเช้านี้ ยังลุ่ม ๆ ดอน ๆ ค่ะ

ป้าหมีเก่งเนาะ ใช้ Joomla! ซะด้วย

การประสบความสำเร็จในหน้าที่การงาน มีภาวะเศรษฐกิจดี มีการเงินฟูเฟื่อง อาจไม่ใช่ทั้งหมดของชีวิตนะคะพี่
มันจะมีความหมายอะไร หากชีวิตครอบครัวแตกสลาย

		อ้างถึง			ข้อความของ Nueng เมื่อ 05 กันยายน 2552, 01:26:00
	การประสบความสำเร็จในหน้าที่การงาน มีภาวะเศรษฐกิจดี มีการเงินฟูเฟื่อง อาจไม่ใช่ทั้งหมดของชีวิตนะคะพี่ มันจะมีความหมายอะไร หากชีวิตครอบครัวแตกสลาย

นอนดึกจัง

ยังไม่นอนเลยค่ะพี่

เพิ่งจะสามทุ่ม

อยู่ประเทศไหนครับ

UK จ้า

ทำไม....ลุงเจษตื่นเช้าจัง หรือยังไม่ได้นอนคะนี่

เออ ลืมไปว่าหนึ่งจะไป UK
เมื่อวานน้องแอม ฉี่ใส่ผ้าห่ม เลยไม่มีผ้าห่มนอนคืนนี้ ตื่นมาเพราะหนาวแอร์
หนึ่งกลับเมื่อไหร่ ฝากหิ้วของหน่อยสิ อิอิ

		อ้างถึง			ข้อความของ newstar เมื่อ 04 กันยายน 2552, 16:43:54
	ป้าหมีเก่งเนาะ ใช้ Joomla! ซะด้วย

555 จ้า  ของสำเร็จรูปท๊างงน๊านนน ค่ะ

		อ้างถึง			ข้อความของ BU_MEE เมื่อ 03 กันยายน 2552, 18:22:57
	ตอนที่สามเจ้าค่ะ  "We always success when we only wish to do well."        คนเราจะทำสำเร็จ เมือตั้งใจทำให้ดี

ความสำเร็จในที่นี้ คงมิได้ นิยามไว้ที่การทำงานอย่างเดียว
ทุกอย่างต้องมองให้รอบด้าน มองให้เป็นระบบ เป็นองค์รวมของสิ่งต่าง ๆ ที่ประกอบเป็นชีวิต/สังคม/โลก
นั่นหมายถึง ทุกสิ่งทุกอย่าง... ร่างกาย จิตใจ สังคม สภาำพแวดล้อม ฯลฯ

ที่สำคัญที่สุด นิยาม แห่งความสำเร็จ ของแต่ละคน/อาชีพ คงไม่เหมือนกัน ขึ้นอยู่กับองค์ประกอบหลายอย่าง..



ไว้เดี๋ยวมีเวลาจะมาต่อนะคะ

		อ้างถึง			ข้อความของ เจษฎา เมื่อ 05 กันยายน 2552, 09:25:19
	เออ ลืมไปว่าหนึ่งจะไป UK เมื่อวานน้องแอม ฉี่ใส่ผ้าห่ม เลยไม่มีผ้าห่มนอนคืนนี้ ตื่นมาเพราะหนาวแอร์ หนึ่งกลับเมื่อไหร่ ฝากหิ้วของหน่อยสิ อิอิ

กลับวันศุกร์ที่11 ค่ะ (นับวันรอ อยากกลับบ้านสุดๆ แล้วอ่ะ) ให้หิ้วอะไรล่ะ หนึ่งอยู่Manchester จะเอาอะไร จากที่นี่หรือเปล่าล่ะคะ

(http://img136.imageshack.us/img136/5228/octane.jpg)

 emo30:sorry:

ถ้าได้ก็ขอที่อยู่ด้วยครับ อิอิ

เจษมีเป้เยอะแล้วนิ  ที่เหลือ ๆ บริจาค ก็ได้นะ

อุ้ย มีคนอยู่อังกฤษจะกลับบ้านอีกแล้ว เอาที่อยู่มาให้พี่เจษครับ เดี๋ยวจะให้ร้านส่งของไปที่พักฝากหิ้วด้วยเลย อิอิ  emo21:):):

http://www.chainreactioncycles.com/Models.aspx?ModelID=31891

อันนี้นะตัวเอง ของจะหมดแล้ว เหลือแต่สี gun smoke

เป้ที่เราใช้แล้วกลิ่นจะเหลือทนมากเลยหมี เหม็นจริงๆจะบอกให้

		อ้างถึง			ข้อความของ เจษฎา เมื่อ 05 กันยายน 2552, 15:41:40
	เป้ที่เราใช้แล้วกลิ่นจะเหลือทนมากเลยหมี เหม็นจริงๆจะบอกให้

แถวนี้มีเด็กเยอะ ครอบครัวที่พ่อแม่เป็นแรงงานรายวัน 
บางครั้ง เราต้องยกตู้ ที่นอน หรือชั้นลิ้นชักใส่ของทั้งไม้ ทั้งพลาสติกให้

ถ้ายังดี จะเก็บไว้ใช้เอง

น้องเจษ,
 พี่เห็นล่ะ,วันที่แฟนพี่ไปซื้อจักรยาน
โห,ใบติ๊ดนึง...ตั้งเกือบ 100 €
จุ๊ๆๆๆ
p.nn

 emo29:P:

ลดแล้วก็เหอะ...
50 €นี่  ยังแพงคะ

		อ้างถึง			ข้อความของ เจษฎา เมื่อ 05 กันยายน 2552, 12:06:17
	ถ้าได้ก็ขอที่อยู่ด้วยครับ อิอิ

 

ตามนี้ค่ะพี่
Cheadle House, Manchester
Airport, Royal Crescent,
Cheadle Royal Business
Park, Cheshire, SK8 3FS

Pranida D. (Room No.27)

ขอบคุณครับ  emo30:sorry:

ยินดีค่ะพี่ emo4:))

		อ้างถึง			ข้อความของ Nat Rattanadilok เมื่อ 05 กันยายน 2552, 15:41:21
	อุ้ย มีคนอยู่อังกฤษจะกลับบ้านอีกแล้ว เอาที่อยู่มาให้พี่เจษครับ เดี๋ยวจะให้ร้านส่งของไปที่พักฝากหิ้วด้วยเลย อิอิ  emo21:):): http://www.chainreactioncycles.com/Models.aspx?ModelID=31891 อันนี้นะตัวเอง ของจะหมดแล้ว เหลือแต่สี gun smoke

ได้รับของแล้วนะคะพี่ อยู่ในซองปิดผนึก คงไม่ต้องเปิดตรวจสอบดูของข้างในมั๊งคะ
ตอนแรกไปดูที่reception ตกใจ มีกล่องพัสดุใบใหญ่ ใหญ่กว่ากระเป๋าเดินทางของหนึ่งอีก คิดว่าพี่ๆเล่นเราซะแล้ว emo29:P:
พอreceptionเอาซองพัสดุมาให้ เล็กติ๊ดเดียวเอง emo43
วันอาทิตย์ ที่จะถึงนี้จะพาเจ้าตัวเล็กไปรับวัคซีนที่รพ.วิภาวดี หนึ่งฝากของไว้ที่พี่เจษได้อ๊ะเปล่า หรือจะให้ส่งต่อให้ยังไงคะ

เป้...พี่เจษ ไม่เห็นมา Confirmด้วยนะคะว่ามาถึงหนึ่งก่อนวันศุกร์ช่วงบ่าย (หนึ่งกลับศุกร์กลางคืนค่ะ)
เย้! จะกลับบ้านแล้ว emo49:))

ดีใจจัง
ฝากไว้กับพี่เจษเลยครับ
โหลดใต้ท้องเครื่องนะครับ มันเป็นโลหะ  emo21:):):

พี่ไม่มีเงินอ่ะหนึ่ง ช่างมันเถิด

รอหน่อยนะครับพี่เจษ
ลูกหนี้ผมทิ้งไว้แต่คำสัญญา..... ปล่อยให้เราคอย
สิ้นเดื่อนใช้หนี้นะครับ   emo2:) emo29:P:

		อ้างถึง			ข้อความของ เจษฎา เมื่อ 08 กันยายน 2552, 22:16:31
	พี่ไม่มีเงินอ่ะหนึ่ง ช่างมันเถิด

ที่นี่ของแพงมากกกกกกกกกกค่ะ
สู้บ้านเราม่าด้ายอ่ะ ของดีราคาถูกมีเพรียบ
จะได้กลับบ้านแล้ว เย้  emo43

เดินทางปลอดภัยครับ

ของฝากจากอังกฤษครับ

มาร์ติน วีลเลอร์

แม้เติบโตจากระบบทุนนิยม แต่แนวคิดกลับแปลกแยกอย่างสิ้นเชิง แม้เป็นชาวอังกฤษ แต่มุมมอง "ความเป็นไทย"กลับเฉียบคมยิ่ง๑๒ ปี ในเมืองไทย หล่อหลอมฝรั่งคนนี้เป็นคนไทย เกือบสมบูรณ์ กว่าคนไทยอีกหลายคน

ประวัติ
ชื่อ Martin Wheeler อายุ ๔๒ ปี เป็นชาวอังกฤษ เมือง Bllackpool
ปริญญาตรีเกียรตินิยม ภาษาละติน จาก London University
ภรรยา นางรจนา วีลเลอร์ ชาวขอนแก่น บุตร ๓ คน
๑. ด.ช.อิริค วีลเลอร์ (Eric Wheeler) อายุ ๘ ขวบ
๒. ด.ญ.แอนนี่ วีลเลอร์ (Anne Wheeler) อายุ ๖ ขวบ
๓. ด.ช.ดิเรก วีลเลอร์ (Derek Wheeler) อายุ ๖ เดือน

*** ผมเป็นชาวอังกฤษ
เกิดในครอบครัวที่ฐานะดีพอสมควร พ่อจบปริญญาเอก เป็นผู้จัดการบริษัทเกี่ยวกับสารเคมี ยาฆ่าแมลง มีลูกน้อง ๒๐,๐๐๐ กว่าคน แม่จบปริญญาตรี เป็นครูสอนเปียโนกับไวโอลิน ผมจบปริญญาตรี เกียรตินิยมอันดับหนึ่งภาษาละติน ครั้งแรกเรียนที่มหาวิทยาลัยเคมบริดจ์ ปีที่ ๓ ผมย้ายไปเรียน มหาวิทยาลัยลอนดอน และจบที่นั่น ผมไม่ชอบเคมบริดจ์ เพราะเป็น แบบโบราณ อังกฤษเป็นประเทศเก่าแก่มาก สมัยโบราณเป็นระบบศักดินา มีขุนนาง และ ชาวบ้านเป็นขี้ข้า ทุกวันนี้แม้ยกเลิกระบบนั้นแล้ว แต่ที่เคมบริดจ์ยังเจอวัฒนธรรม แบบขุนนาง เป็นสังคมเล็กๆ ผ่านมา ๒๐๐-๓๐๐ ปีแล้ว แต่ไม่รับรู้อะไร ไม่เข้าใจชาวบ้าน เขาคิดแต่เรื่อง สังคมเล็กๆ ของเขาในกลุ่มคนชั้นสูง เป็นพวกหอคอยงาช้าง ที่ผมเรียนได้คะแนนดี เพราะพ่อแม่ของผม บังคับให้เรียนหนังสือ ส่งเสริมให้เรียนตั้งแต่อายุ ๒ ขวบครึ่ง สอบไปเรื่อยๆ เพิ่มไอ.คิว. ให้สูงที่สุด เท่าที่จะทำได้ ผมเรียนสูงจนได้เกียรตินิยม เพราะพ่อแม่มีเงินช่วย ไม่เกี่ยวกับความฉลาดเฉพาะตัว

*** ปฏิวัติค่านิยมเก่า
ผมไม่ค่อยสนใจเรื่องเงิน ไม่อยากมีรถยนต์ ไม่อยากมีบ้านใหญ่ อยากมีบ้านเล็กๆ อยากมี ครอบครัวเล็กๆ ที่มีความสุข ไม่สนใจเรื่องวัตถุ ผมอยากอยู่แบบง่ายๆ เมื่อก่อน ไม่รู้เขาเรียกว่าอะไร แต่ตอนนี้รู้ว่า เขาเรียกมักน้อย สันโดษ ที่อังกฤษเขาว่าผมบ้า เป็นเด็กนิสัยเสีย เพราะพ่อแม่ส่งให้เรียนหนังสือ แต่ไม่เอาความรู้ไปหาเงิน เขาหาว่า เด็กที่ไม่คิดทำงานนั้น นิสัยเสีย

หลังจากเรียนจบแล้ว ผมก็เอาปริญญาให้พ่อแม่ตามที่ท่านอยากได้ แล้วผมก็ไปทำงานก่อสร้าง แบกอิฐแบกปูนอยู่ ๑๐ ปี ช่วงนั้นชาวบ้านบอกว่า ผมบ้าแน่ครับ

แต่เป็นเรื่องที่ผมอยากเรียนรู้ชีวิต อยากรู้จักตัวเอง ว่ามีความสามารถมากน้อยเพียงใด มีความอดทนมั้ย ทำในสิ่งที่เราไม่น่าจะทำได้มั้ย ท้าทายตัวเองบ้าง อยากผ่านชีวิตที่ลำบากบ้าง

ผมอยู่ในสังคมของคนมีเงิน เขาจะพูดถึงแต่เรื่องเงิน คุณมีรถยี่ห้ออะไรบ้าง มี่กี่คัน คุณมีบ้านใหญ่ ขนาดไหน ลูกของคุณเรียนที่ไหน เอาลูกมาแข่งขันกัน จบจากที่ไหนบ้าง จบจากเคมบริดจ์ดีกว่าจบจากมหาวิทยาลัยลอนดอน แต่ผมกลับคิดว่า ชีวิตน่าจะมีอะไร มากกว่านั้น ช่วงนั้นผมไม่รู้ว่าชีวิตคืออะไร แต่ที่รู้แน่ๆ คือไม่ใช่เงิน ไม่ใช่บ้าน ไม่ใช่ปริญญา ต้องมีสิ่งอื่น ซึ่งผมไม่รู้ว่ามันอยู่ที่ไหน ผมก็เลยมาลองแบกอิฐ แบกของหนักไว้ก่อน เดินแบกอิฐไปมา วันละสาม-สี่พันเที่ยว มันอิสระ เรามีเวลาคิด ได้รู้จักคนอื่น และได้สร้างความเข้มแข็ง ให้ร่างกาย แล้วจิตใจเราก็เข้มแข็งขึ้นด้วย

ชาวบ้านธรรมดาที่อังกฤษนั้น จริงๆ เขาลำบากกว่าคนไทยมาก เป็นสิ่งสำคัญที่สุด ที่ผมได้เห็น ชีวิตของชาวบ้านที่อังกฤษแย่มาก คนที่นั่น ๖๐% ไม่มีบ้าน ถ้าเป็นชาวบ้านธรรมดา จะไม่ได้เป็น เจ้าของบ้าน ต้องไปเช่าบ้านจากเจ้านายตลอดชีวิต ๙๘%ไม่มีใครมีที่ทำกิน แล้วก็อยู่ในเมือง เป็นขี้ข้าเขาหมด แม้แต่เป็นผู้จัดการก็เป็นขี้ข้าด้วย เพราะไม่มีใครพึ่งตนเอง ไม่มีใครมีที่ทำกิน จะไปทำอะไร ช่วยตัวเองก็ไม่ได้ จะไปสุขอะไรก็ไม่ได้ ต้องไปหาเงิน ชีวิตอยู่กับเงินอย่างเดียว เงินเยอะ ก็มีคุณภาพชีวิตที่ดี ได้เงินน้อยคุณภาพชีวิตก็ไม่ค่อยสูงเท่าไหร่

*** พ่อแม่และผม
ถามว่าชีวิตของพ่อมีความสุขมั้ย ผมคิดว่าไม่ ผมคิดว่าพ่ออยากได้บางสิ่งบางอย่าง เขาได้เงินเดือน เยอะมาก ได้รับบำเหน็จบำนาญ เป็นที่เคารพนับถือของชาวบ้านในชุมชน มีตำแหน่ง มีเกียรติยศอะไรอีกเยอะแยะ แต่ผมคิดว่าพ่อไม่มีความสุข เพราะว่าวันจันทร์ ถึงวันศุกร์ไปทำงานที่โรงงาน ตกเย็นไปประชุมอีก กลับบ้านสามทุ่มสี่ทุ่ม ไม่ได้เจอเมียเจอลูก วันเสาร์อาทิตย์พ่อก็ปวดหัว อยากพักผ่อน พ่ออยากอยู่คนเดียว ไม่ให้ใครรบกวน พ่อมีเมีย และลูกสามคน แต่พ่อไม่ค่อยได้เห็นลูกเห็นเมีย สมัยที่ผมอายุสิบสามขวบ ผมไม่ได้คุยกับพ่อ แม้แต่คำเดียวเกือบปีครึ่ง เห็นเมื่อไหร่ก็เจอพ่อปวดหัวตลอด คิดหนัก อาชีพของพ่อ ต้องใช้สมองมาก ผมว่ามันเป็นกรรมพันธุ์ด้วย ผมก็ปวดหัวบ่อยเหมือนกัน (หัวเราะ) ชอบคิดมาก ตอนนี้หายแล้ว แม่เข้าใจผม แต่ไม่เห็นด้วยที่ผมมาเมืองไทย

แม่เสียชีวิต ผมได้มรดกนิดๆ หน่อยๆ มีเวลาที่จะไปเที่ยว ผมเคยวางแผนไว้ในใจว่าจะเที่ยว ๑ ปี จะไปในประเทศ ที่ผมไม่เคยไปมาก่อน เช่น ไทย ลาว เขมร พม่า มาเลย์ เวียดนาม อินโด ออสเตรเลีย คิดว่าจะไปออสเตรเลียเพราะเป็นประเทศเปิด ไม่ค่อยมีกฎระเบียบ เหมือนอังกฤษ แต่ก็ยังไม่ได้ไปตามแผนที่วางไว้ ประเทศแรกที่ผมมาคือประเทศไทย

*** ผมไม่ใช่ครูฝรั่ง
สมัยก่อนผมนิสัยเสีย ชอบกินเหล้า ชอบเที่ยว ชอบสนุก เงินที่ผมเก็บไว้ ๑ ปี ภายใน ๒ เดือนใช้หมดเลย ไม่มีเงินกลับบ้าน ผมอยู่ประเทศไทย ตั้งแต่ปี ๒๕๓๕ ผมอยู่กรุงเทพฯ ไม่มีเงิน แม้แต่บาทเดียว ไปหางานทำ อาชีพอย่างเดียวที่เราทำได้ คือเป็นครูสอนภาษาอังกฤษ จริงๆแล้ว ผมไม่ได้เป็นครูหรอก ผมสอนไม่เป็น แต่คนไทยเห็นฝรั่ง จะบอกว่าฝรั่งทุกคน เป็นครูสอนภาษา ซึ่งมันไม่จริง ฝรั่งส่วนมากไม่ได้เป็นครู ที่กรุงเทพฯ เขาจ้างผมให้เป็นครู เอาเสื้อผ้าดีๆ เนคไทดีๆให้ใส่ เขาบอกว่า คุณเป็นครูนะ แล้วเขาก็ส่งผมเข้าห้องเรียนเลย

ความจริงฝรั่งที่เขาเรียกครูนั้น ไม่มีใครเคยสอนหนังสือ แม้แต่คนเดียว และบางครั้ง ก็ไม่ใช่คนอังกฤษด้วย มีคนหนึ่งเป็นชาวฝรั่งเศส พูดภาษาอังกฤษผมฟังไม่รู้เรื่อง แม้แต่คำเดียว คนไทย ก็แปลกดีเหมือนกัน เขาให้เงินเดือนผมเดือนละ ๓ หมื่นบาท ไปนั่งเฉยๆ ผมก็ละอายใจ ไม่อยากรับ ผมคิดมาก ปวดหัวทั้งวันทั้งคืน เพราะถ้าเราทำงานอะไรในชีวิต เราต้องได้ผล สมมุติมีคนมาจ้างเรา ๑๐๐ บาทแบกอิฐ ผมจะรับแน่เพราะว่า ผมแบกอิฐแผ่นนั้น จากโน่นไปที่นู่น ผมทำได้แน่ครับ แล้วผมก็จะเอาเงินของคุณไป แต่เวลาผมเป็นครูสอนภาษา มันไม่ได้ผลหรอก ผมสอนไม่เป็น เอาเงินให้ผมเฉยๆ ผมก็รู้สึกว่า ไม่น่าจะเอา ผมไม่ได้ทำ ประโยชน์อะไร คุ้มค่าเงินนะ

*** เงินไม่ทำให้ผมมีความสุข
ผมมีอุดมการณ์เล็กๆ ตั้งแต่อายุยังน้อยๆ

๑. ถ้าเราทำงานอะไร ต้องทำในสิ่งที่เรามีความสุข
๒.จะไม่ทำงานที่ต้องผูกเนคไท
๓.จะไม่มีกระเป๋าเอกสารเพราะว่าเหมือนสังคมของพ่อแม่ผม เขาจะทำงานแบบนั้น ทุกคนมีเสื้อนอก มีรถยนต์ มีเอกสาร แต่เขาไม่ค่อยมีความสุขหรอก ผมเอาสิ่งนี้ มาเป็นสัญลักษณ์ แห่งการทำงานที่ไม่มีความสุข มีช่วงเดียวเท่านั้นที่ผมทรยศต่อชีวิตตัวเองคือ ช่วงที่ผมเป็นครูอยู่ที่กรุงเทพฯ ผมต้องผูกเนคไท ผมทำในสิ่งที่ผมเกลียดที่สุดเลย เพื่อเงินอย่างเดียว ทำอยู่ประมาณ ๑๑ เดือน ชีวิตไม่มีความสุข เหมือนอยู่ที่อังกฤษ คือทำงานอะไรก็ได้ ขอให้มีเงิน แต่ไม่มีความสุข แล้วก็เอาเงินไปใช้ในสิ่งที่ไม่ถูกต้อง ไปเที่ยว ไปกินเหล้า ไปสูบบุหรี่ ยาเสพติดทุกชนิดผมเอาหมด ตั้งแต่สมัยเรียนมัธยม แม้แต่อยู่กรุงเทพฯ ก็ยังทำอยู่ ถึงได้เงินเยอะ แต่ไม่รู้ว่า จะเอาไปทำอะไร เพราะเงินไม่ช่วยให้เรามีความสุข

*** หันเหชีวิตสู่แนวทางที่วาดหวัง
ผมเจอภรรยา เธอมาจากจังหวัดขอนแก่นอยู่กรุงเทพฯ ไม่นานก็มีลูก ผมเริ่มคิดหนัก แต่ก่อน อยู่คนเดียวไม่มีปัญหา มีความสุขหรือไม่มีก็คนเดียว ไม่ยากหรอก เมื่อมีเมียมีลูก มันต้อง รับผิดชอบผู้อื่นด้วย จะไปนั่งกินเหล้าเฉยๆ ไม่ได้หรอก คิดว่าทำอย่างไร ให้เมียกับลูกอยู่ได้ ผมรู้แน่ๆ ถ้าผมอยู่ในสังคมเมือง และทำงานแบบนี้ ผมจะเป็นคนแย่มาก จะกินเหล้า สูบบุหรี่ ติดยา เที่ยวอย่างเดียว จึงตัดสินใจตัดตัวเองออกจากสังคมเมือง ไปอยู่บ้านนอก แฟนผม มาจากหมู่บ้านเล็กๆ ในจังหวัดขอนแก่น ช่วงปีใหม่ผมไปเที่ยวบ้านของแม่ยาย เห็นว่า เป็นธรรมชาติดี

ต้องเข้าใจว่าคนอังกฤษอยู่บ้านนอกไม่ได้ เพราะชนบทมีพื้นที่นิดเดียว พวกขุนนางยึดหมด คนยากจน จึงอยู่ชนบทไม่ได้ ต้องไปอยู่ในเมืองที่สกปรก แออัด คนอังกฤษที่ยังรวยไม่ถึงขั้น เช่นพ่อของผม มีเงินเยอะ แต่ก็ยังรวยไม่ถึงขั้น เพราะยังอยู่ในเมือง วัดจากคนที่อยู่ กลางเมืองใหญ่ๆ จะเป็นคนจนที่สุด ที่อยู่ชานเมือง จะเป็นพวกครู ข้าราชการ อะไรแบบนั้น เป็นผู้จัดการ ก็ยังอยู่ในเมือง ส่วนคนที่จะได้อยู่บ้านนอก จะต้องเป็นคนรวย ถึงขั้นจริงๆ เป็นพวกขุนนางใหญ่โต มันเป็นเรื่องแปลก ผมมาอยู่ที่ขอนแก่น เห็นแต่ละคน มีที่ดินเยอะมาก ชาวบ้านธรรมดา คนเดียวมีถึง ๕๐ ไร่ ๒๐๐ กว่าไร่ก็มี พ่อแม่ผมมีแค่ ครึ่งไร่เท่านั้นเอง แต่อยู่บ้านนอกที่นี่ โอ้โฮ..มีเยอะมาก สะอาดด้วย อากาศก็ดี ตอนแรกได้กลิ่น ผมก็ว่ากลิ่นอะไร อ๋อ มันกลิ่นธรรมชาติ ผมไม่เคยดมมาก่อน โอ้สุดยอดเลยบ้านนอก คนอื่นว่าฝรั่งมันบ้า
เพราะเขาไม่คิดว่า ทำไมฝรั่งอยากไปอยู่บ้านนอก เขาคิดว่าฝรั่งมีแต่คนรวย ฝรั่งไม่มีคนยากจน เขาไม่รู้จริงๆ ว่าฝรั่งส่วนมากลำบาก บ้านก็ไม่มี ที่ดินก็ไม่มี เป็นขี้ข้าเขาหมด ลูกก็ไม่มีอนาคต

ปัญหาของระบบทุนนิยมคือเรื่องเงิน เงินถูกจำกัดเป็นก้อนเล็กๆ คนรวยกวาดเงินไปเยอะ จนเหลือนิดเดียว มันแบ่งกันไม่ลงตัว ทำให้มีคนจนเยอะ ถ้ามีคนรวย ๑ คน จะมีคนจน เป็นร้อยเลย ระบบทุนนิยมจึงอยู่ได้ ปัญหาของคนยากจนคือ ทำยังไง จะมีชีวิตที่ดี เราจะหลุดพ้น จากความยากจนได้ ต้องหาสิ่งที่ไม่ใช่เงิน อันนี้เป็นจุดเด่นของประเทศไทย ชาวบ้านธรรมดา อาจจะไม่มีเงินเยอะ แต่เขาสามารถจะหาหลายสิ่งหลายอย่าง ที่มีคุณค่า มากกว่าเงินตั้งเยอะ

*** แค่อยากหาคำตอบให้ชีวิต
ผมตกลงกับแฟนว่าเราจะไปอยู่บ้านนอก ผมจะไม่รับจ้างสอนภาษาอังกฤษ เขาก็ตกลง แต่ปัญหาคือ ผมทำเกษตรไม่เป็น ช่วงแรกก็ลำบาก ต้องกลับมาแบกอิฐเหมือนเดิม วันละร้อยยี่สิบบาท โอ้โฮ...เหนื่อย เพราะที่อังกฤษ ถึงจะแดดร้อน แต่อากาศเย็น เดินไม่ได้ ต้องวิ่ง ก็อุ่นได้ แต่ขอนแก่นช่วงนั้น เป็นเดือน ๔ อากาศร้อนมาก ๔๐ กว่าองศา บางครั้ง ผมเป็นลม เขาเอาน้ำมาสาด โอ๊ย.! ฝรั่งมันบ้า ทำไม ไม่กลับบ้าน คิดผิดหรือเปล่า ทำไมต้อง มาลำบากขนาดนี้ เขาคิดว่า ผมเป็นฆาตกร ไปฆ่าคนที่อังกฤษ แล้วกลับบ้านไม่ได้ หนีคดีมา ความจริงไม่ใช่ ผมก็แค่อยากหาคำตอบในชีวิต บางเรื่องเท่านั้น อยากหาความสุข ที่เป็นแบบ ยั่งยืนสักหน่อย

บางครั้งก็คิดหนีไปที่อื่นเหมือนกัน แต่ผมไม่รู้ว่า ถ้าอยู่ที่นี่ไม่ได้จะไปอยู่ที่ไหน คิดว่า เราต้องหาคำตอบให้ได้ ปัญหาอาจจะอยู่ที่ตัวของผมเอง แต่ในภาพรวมที่นี่ดี สิ่งแวดล้อมดี สะอาด ถ้าเรามีลูก เราอยากให้ลูกของเราอยู่ในที่สะอาด อาหารธรรมชาติฟรีๆ ก็มีเยอะมาก ในภาคอีสาน เห็ดแดง หน่อไม้ ไข่มดแดง ดอกกระเจียว ผักอีหรอก แมงคับแมงคาม ขี้กะปอมเยอะ แต่บางคนก็ไม่กินนะ บางคนก็กิน ซึ่งมันดีมากเพราะว่า ๑.สะอาด อาหารธรรมชาติ ไม่มีใครไปใส่ปุ๋ยเคมี ๒.ไม่ได้ซื้อ ไม่ได้ใช้เงิน ขอให้ขยันเดินไปเก็บ สมัยก่อน ที่อังกฤษ ผมจะเดินแบกอิฐทั้งวัน เมื่อได้เงินแล้ว ก็เอาเงินเกือบทั้งหมดไปซื้ออาหารในร้าน ฝรั่งส่วนมาก ทำงานหนักทุกวัน แต่เงินที่เขาได้ มันเพียงพอที่จะซื้ออาหารกินเท่านั้น ไม่มีเงินเหลือ ฝากธนาคาร

*** นิยามความรวยกับความจน
มันเป็นเรื่องแปลกนะที่ประเทศไทย คนยากจนมีหนี้สินเยอะ ที่อังกฤษมีแต่คนรวย ที่มีหนี้สิน คนจนไม่มีหนี้ เพราะเขาไม่ให้คนจนยืมเงิน เนื่องจากกลัวจะไม่มีปัญญาใช้คืน จึงไม่มีสิทธิ์ มีหนี้สิน แต่คนรวยยืมเงินได้ คำว่ารวยกับคำว่าจน มันคืออะไรกันแน่

ที่ขอนแก่นเขาว่าผมบ้าบ้าง ฝรั่งยากจนบ้าง ฝรั่งตกอับบ้าง ฝรั่งขี้นก ฝรั่งไม่มีเงิน แต่ผมบอกว่า ไม่ใช่ ผมรวยนะ เขาถามว่ารวยได้ยังไง ผมบอกว่า

๑. ผมมีบ้าน ผมทำบ้านเล็กๆ เป็นกระท่อมน้อยๆ เอาหญ้ามามุงหลังคา ชาวบ้านเรียกว่า เถียงนา ไม่ใช่บ้านหรอก ผมบอกว่าใช่ มันบ้านของผม ไม่ใช่บ้านเจ้านาย ราคาหนึ่งหมื่นสองพันบาท อยู่ได้ครับ มันกันแดดกันฝนได้ แค่นั้นผมก็รวยแล้ว

๒. มีที่ดิน แค่ ๖ ไร่เท่านั้นเอง ที่นั่นเขาบอกว่ากระจอก มีนิดเดียว แต่สำหรับฝรั่ง มันเยอะมาก จริงๆ ผมคิดว่า มันเป็นเรื่องสำคัญ เป็นพื้นฐานของชีวิต เราต้องมีที่อยู่อาศัยเป็นของเรา ไม่ใช่ของเจ้านาย เพราะว่าถ้ามันเป็นของเจ้านาย เราต้องไปหาเงินให้เขา ถ้าเราไม่มีเงิน เขาก็ไล่เราออก เราไม่มีที่อยู่นะ เพราะฉะนั้น ต้องมีบ้านเป็นของตัวเองไว้ก่อน ซึ่งผมก็มีบ้าน คิดว่าลูกของผม จะต้องมีบ้านแน่ๆ ด้วย เรื่องเกษตรผมทำไม่เก่ง แต่ที่ทำได้ง่ายคือ ปลูกต้นไม้ ไม้ประดู่ ไม้สะเดา ไม้ยาง ปลูกไว้ให้ลูกสร้างบ้าน ประเทศไทยอุดมสมบูรณ์ ต้นไม้โตเร็วมาก แค่ ๒๕-๓๐ ปีตัดได้แล้ว ไม่เหมือนอังกฤษ ๒๐๐ ปีได้เท่านี้เอง เพราะอากาศเย็น เป็นเรื่องแปลก ที่คนไทยจะบ่น โอ๊ย..มันร้อนๆ ผมว่ากลับเป็นเรื่องดี แสงแดดเยอะ จะทำการเกษตรได้ ตลอดเวลา ๑ ปี ทำได้ทุกวัน แต่คนไทยจะบ่นร้อนๆ ไม่เอาๆ อยากเป็นคนผิวขาวดีกว่า แต่คนอังกฤษ เขาถือคนผิวขาวเป็นคนจน เพราะว่าไม่มีปัญญา จะไปเมืองนอก ซึ่งกลับกันเลย แม้แต่พ่อของผม เขาก็ยังมีเครื่องอาบแดดเพื่อให้ผิวเป็นสีแทน ให้ดูเป็นแบบคนมีสตางค์ แต่คนไทย กลับอยากมีผิวขาว

*** วิธีคิดไม่ธรรมดาของมาร์ติน วีลเลอร์
ผมมีลูก ๓ คน ชาย ๒ หญิง ๑ สิ่งสำคัญที่สุด ๒ เรื่องในชีวิตของเรา คือ ๑. ต้องมีบ้าน เป็นของตัวเองให้ได้ จึงจะถือว่า ชีวิตประสบความสำเร็จ ๒. ต้องมีงานทำทุกวัน ไม่ได้จำกัดว่า ต้องเป็นงานอะไร แต่ขอให้ มีงานทำทุกวัน ชีวิตจึงจะไม่สูญเปล่า วิธีเดียวที่รับประกันได้ว่า ลูกมีงานทำ คือการมีที่ทำกินให้เขา และเราต้องช่วยให้เขาทำเป็น ผมคิดว่าคนชนบทจริงๆ ใครมีที่ดินทำกินแล้วจะไม่ตกงาน เว้นแต่คนขี้เกียจ ซึ่งบางคนมีที่ดินเยอะ แต่ไม่ยอมทำ ถ้าเราสั่งสอน ให้ลูกรู้จักทำมาหากิน เขาก็ไม่ตกงาน ผมถือว่างานที่อิสระ และมีประโยชน์ มากที่สุด คืองานเกษตรซึ่งช่วยให้เรากินอิ่มทุกวัน คนอังกฤษกินไม่อิ่มเยอะมากนะ ผมไม่อยาก ให้ลูกของผมอดอาหาร อยากให้ลูกกินอิ่มในลักษณะที่ส่งเสริมสุขภาพด้วย กินอาหาร ที่ไม่มีสารพิษ กินอาหารแบบเรียบง่ายก็ได้ แต่อิ่มทุกวัน เมื่อมีบ้าน มีงาน มีอาหาร ลูกของผม ก็จะรวยที่สุด ผมอยากให้ลูกอยู่บ้านนอก เพราะว่าสะอาด จ้างเท่าไหร่ ก็ไม่อยาก ให้ไปอยู่ ในเมืองหรอกเพราะสกปรก แออัด สำคัญที่สุดคือเรื่องของสังคม ผมไม่อยากให้ลูกไปอยู่ในเมือง เพราะว่า คนเมืองเห็นแก่ตัว วิ่งไปหาเงินอย่างเดียว แข่งขันกันเยอะ เดี๋ยวก็ฆ่ากัน ด่ากันทุกวัน ไม่สงบ อยากให้ลูกอยู่บ้านนอก เขาจะได้สิ่งที่หายากที่สุดในโลก

คนอีสานบ้านนอกเป็นคนดีมากนะ มีน้ำใจ รู้จักช่วยเหลือคนอื่น เอื้ออาทรกัน เกื้อกูลกัน แบ่งปันกัน ไม่แข่งขันกัน ความเป็นชุมชนเป็นสิ่งที่หายากนะ ถ้าเราไปอยู่ในเมือง จะอยู่แบบ ของใครของมัน บ้านคนละหลัง ครอบครัวคนละหลัง ไม่รู้จักกัน ถ้าเราอยู่ในชุมชนเล็กๆ เราก็ช่วยเหลือกันได้ คุยกันได้ แบ่งปันกันได้ ในที่สุดเราก็จะเป็นคนมีน้ำใจได้

ลูกของผมเขาเป็นคนมีน้ำใจ เขาอาจจะไม่มีเงิน ไม่ได้เรียนหนังสือสูงๆ แต่เขาจะมี สิ่งที่ดีกว่า นั้นเยอะ คือเขาจะมีที่อยู่อาศัย มีชุมชนที่ดี ไม่มียาเสพติด ไม่มีการพนัน ไม่มีอาชญากรรม มันน่าอยู่ ขอให้เราอยู่ในชุมชนที่เป็นแบบนั้น มันก็ดีนะ ไม่ต้องคิดมาก ไม่ต้องเป็นห่วง ลูกก็จะเป็นคนดี ไม่ติดยา ไม่ขี้ขโมย ไม่เล่นไพ่ มีน้ำใจและรู้จักช่วยเหลือคนอื่น ลูกผมเรียน หนังสือไม่เก่ง ปีนี้เขาได้คะแนนเป็นอันดับที่ ๑๙ ในห้องของเขามีนักเรียน ๓๙ คน มันเดินสายกลาง พอดีเลย (หัวเราะ)

แต่ผมไม่ได้สนใจเรื่องอันดับคะแนนหรอก ครูเขาเขียนถึงอุปนิสัยของลูกว่า เป็นคนที่มีน้ำใจ ชอบช่วยเหลือคนอื่น ซึ่งผมไม่ได้สอนแบบนั้น ฝรั่งส่วนมากจะเห็นแก่ตัว ผมเคยอยู่ ในสังคม อย่างนั้นมาก่อน มันเปลี่ยนยากครับ ผมจึงไม่ได้สอนให้ลูกเป็นคนมีน้ำใจ แต่มันเป็นที่ชุมชน เป็นวิถีชีวิต ของคนอีสาน ที่เริ่มซึมเข้าไปในกระดูกของเขา ทำให้ลูกอายุแค่ ๘ ขวบเป็นคน มีน้ำใจ ผมถือว่าสุดยอดแล้ว ผมภูมิใจในตัวของลูกมากๆ เรื่องเรียนไม่สำคัญหรอก สำคัญที่สุดนั้น เป็นความมีน้ำใจ ถ้าเขาสามารถรักษาสิ่งนี้ไว้ตลอดชีวิต ผมคิดว่า เขาคงมีความสุขแน่

*** วิเคราะห์เจาะลึกอีสานบ้านเฮา
ผมเคยบังคับลูกชายคนแรก ตอนอายุประมาณ ๓ ขวบ จับมานั่ง สอนภาษาอังกฤษ เขาก็ร้องไห้ ๆ ไม่เอาๆๆ ผมก็คิดว่า เอ๊ะ..เราน่าจะเลิกทรมานเด็ก ปล่อยให้เขามีความสุข ตั้งแต่วันนั้น ผมบอก จะไม่สอนเขาอีก แต่ถ้าอยากเรียนมาบอกผม จะสอนให้ ตั้งแต่วันนั้น จนถึงวันนี้ เขายังไม่บอกผมเลย ผมก็มาคิดว่า จะให้ลูกเรียนภาษาอังกฤษเพื่ออะไร ในหมู่บ้าน ของผมมี ๕๐ ครอบครัว ทุกคนพูดอีสานอย่างเดียว แม้แต่ผมก็ยังพูด แล้วจะให้เขาเรียนภาษาอังกฤษ เพื่ออะไร

สมมุติว่าลูกของผมอยากอยู่ในหมู่บ้านนี้ตลอดชีวิต ภาษาอังกฤษก็จะเป็นความรู้ ที่ไม่เป็น ประโยชน์อะไรทั้งสิ้น ผมเคยเรียกว่า มันเป็นวิชาขี้ข้า เอาไว้รับจ้างเฉยๆ เอาไปหาเงิน คนที่มีความรู้ ภาษาอังกฤษ จะเอาอันนี้แลกกับเงินอย่างเดียว เขาไม่ได้เรียนเพื่อชีวิตของเขา เขาอยากเอาเงิน ไปทำงานสูงๆ หน่อย

ปัญหาของคนอีสานมีมากในเรื่องของการศึกษา คนอีสานส่วนมากไม่อยากให้ลูกเป็นคนอีสาน ไม่อยากให้ลูกเป็นคนบ้านนอก ไม่อยากให้ลูกพูดภาษาอีสาน อยากให้พูดไทย ชาวบ้านส่วนมาก คิดอยากให้ลูกได้ดีในชีวิต คิดว่าสิ่งที่ดีในชีวิตของลูกคือ ๑.ไม่ได้พูดอีสาน พูดแต่ภาษาไทย ๒. พูดภาษาอังกฤษด้วย ๓. เล่นคอมพิวเตอร์ได้ ๔. ไปอยู่ในเมือง ๕. ไปรับจ้างเขา ๖. ไปสร้าง หนี้สิน ไปซื้อบ้านหลังเล็กๆ ราคา ๒ ล้าน ๓ ล้านบาท เขาคิดว่า อย่างนี้ลูกของเขาได้ดี ซึ่งผมไม่เห็นด้วย ผมก็อยากให้ลูกของผมได้ดีเหมือนกัน แต่ภาษาอังกฤษ ไม่ใช่ปัจจัย ที่จะช่วยให้เขา ได้ชีวิตที่ดี อาจจะเอาไปแลกเงินในบางช่วงได้ แต่ผมหวังว่า ลูกของผม จะมีความคิด สูงกว่านั้น ชีวิตน่าจะมีไว้เพื่อหาสิ่งที่ไม่ใช่เงิน ถ้าเขาเรียนรู้ เพื่ออยาก จะหาเงิน อย่างเดียวก็น่าเสียใจนะ เพราะความรู้เป็นสิ่งที่สำคัญที่สุด แต่การเรียนรู้ เป็นสิ่งที่เราต้องทำ ทุกวันตลอดชีวิต เราหยุดเรียนรู้ไม่ได้ แต่เราไม่น่าจะเรียน เพื่อเอาความรู้ เอาปริญญา ไปแลกกับเงิน ทำให้ความรู้ไม่มีคุณค่า

*** จุดอ่อนจุดแข็งของคนไทย
ผมคิดว่าคนไทยส่วนมากยังไม่เข้าใจระบบทุนนิยม เห็นฝรั่งที่ไหน ก็คิดว่ารวยหมด คิดว่าการพัฒนา ในระบบทุนนิยมจะทำให้ทุกคนมีเงิน ไม่เข้าใจว่าประเทศที่พัฒนา ระบบทุนนิยม นานแล้ว เช่น อังกฤษ สหรัฐ มีปัญหาเยอะมาก แต่คนไทยก็คิดว่า เมืองนอก ดีกว่า อันนี้จุดอ่อนครับ คือคนไทยสนใจเมืองนอก ไม่ได้สนใจ ประเทศไทย ผมเป็นฝรั่ง คุณเลยนั่งฟังผม ถ้าผมเป็นชาวบ้าน คุณจะไม่สนใจผม อันนี้เป็นจุดอ่อนนะ แต่จุดแข็งคือ ชาติ ศาสนา พระมหากษัตริย์ แผ่นดินประเทศไทย อุดมสมบูรณ์มากๆ ที่ดินเยอะมาก น้ำเยอะมาก แสงแดดเยอะมาก ทำเกษตรอยู่รอดแน่ เป็นพลังแผ่นดิน ใครๆ ก็อยากได้ประเทศไทย ผมก็ได้ถึง ๖ ไร่ คนไทยโชคดีมากๆ ที่ได้ในหลวง เป็นผู้นำ พระองค์ท่านเป็นคนที่ทำงาน หนักมาก เพื่อช่วยให้คนคิดได้ ช่วยให้คนอยู่ได้ จะหากษัตริย์ ในประเทศอื่น ไม่ค่อยมีแบบนี้ ปัญหาคือคนไทยส่วนมากนับถือในหลวง แต่ไม่ยอมปฏิบัติ ตามคำสอนของในหลวง พระองค์ท่าน บอกมา ๒๗ ปีถึงเศรษฐกิจพอเพียง แต่คนไทย ก็ไม่รู้จักพอเพียง เอาอย่างเดียว ถึงยกมือไหว้ในหลวง แต่เวลาดำรงชีวิต ไม่ได้ทำตามในหลวง ก็ในหลวงบอกไว้แล้วว่า ไม่จำเป็นที่จะต้องเป็นเสือ ขอให้มีอยู่มีกินไว้ก่อน ถ้าทุกคนเริ่มคิดจริงๆ ถึงสิ่งที่ในหลวงพูด เราน่าจะช่วยให้ประเทศไทยอยู่ได้ เพราะความคิด ของในหลวง เรื่องเศรษฐกิจพอเพียง ต้องอาศัย พลังแผ่นดิน ทำได้เฉพาะประเทศไทยนะ เศรษฐกิจพอเพียง ที่อื่นทำไม่ได้หรอก เพราะเขาไม่มีที่ดิน ไม่มีทรัพยากรธรรมชาติเยอะ เหมือนประเทศไทย

พวกคุณโชคดีที่ได้แผ่นดินดีๆ ได้ผู้นำที่ดีด้วย และเรื่องที่ ๓ เรื่องศาสนา ผมคิดว่าศาสนาพุทธ มีความสำคัญมากๆ สำหรับคนไทย ไม่ใช่แค่นับถือไหว้พระ แค่นั้นไม่พอ แต่อยู่ที่การปฏิบัติ ด้วยนะ มักน้อย สันโดษ พอเพียง ธรรมะคือธรรมชาติ เป็นเรื่องง่ายๆ พึ่งตนเองก็ได้ ปรัชญาของ ศาสนาพุทธ ทำได้นะ แต่คนไทยจำนวนน้อยที่เข้าใจ จริงๆ แล้วศาสนาพุทธ เป็นศาสนาที่ ออกแบบให้เหมาะสม สำหรับคนบ้านนอก ให้ใช้ชีวิตร่วมกับ ธรรมชาติโดย ไม่ทำลาย ไม่เอาเปรียบ แต่ให้เราเป็นส่วนหนึ่งของธรรมชาติ

*** อยากบอกอะไรคนไทย
คุณโชคดีมากๆ ที่เกิดในประเทศไทยที่อุดมสมบูรณ์ ไม่ต้องไปรบกับใคร ไม่ต้องไปเอาน้ำมัน จากใคร ไม่ต้องไปเบียดเบียนคนอื่น ประเทศไทยอยู่ได้ กินอิ่ม มีเหลือแจกด้วย อย่าไปคิด เรื่องเงินอะไรมาก อย่าลดคุณค่าความเป็นไทยของตัวเองลง คนไทยส่วนมาก นิสัยดีจริงๆ คนไทยมีน้ำใจ หายากนะ คนไทยมีพระเจ้าอยู่หัว มีแผ่นดินที่อุดมสมบูรณ์ มีศาสนาพุทธ ที่ดีมาก ทั้ง ๓ อย่างนี้พยายามรักษาเอาไว้ให้ได้ ชีวิตที่ไม่ทะเยอทะยานเกินไป คือชีวิต ที่มีคุณภาพ ชาวบ้านทุกคนทำได้ ผมเองถึงยังทำไม่สำเร็จ แต่มั่นใจว่าจะทำได้แน่ในอนาคต ถ้าผมทำได้ คนอื่นก็คงทำได้ง่ายกว่าผมเยอะ ทุกอย่างอยู่ที่เรา ถ้าเราไม่อยากได้อะไร มากเกินไป ในชีวิต ชีวิตมันก็ง่าย พยายามทำให้ชีวิตมันง่ายขึ้น อย่าให้มันสับสน อย่าให้มันลำบาก พยายามรักษา สิ่งแบบนี้ให้ดี และอย่าเชื่อฝรั่งมากเกินไป

เคยอ่านอยู่เหมือนกัน

ทางสายกลางดีที่สุด

เข้ามาลงชื่อรออ่านครับ อิ อิ

		อ้างถึง			ข้อความของ yai เมื่อ 11 กันยายน 2552, 07:48:34
	เคยอ่านอยู่เหมือนกัน ทางสายกลางดีที่สุด

ไม่จริงใหญ่  ลองขับคร่อมเลน ดูดิ ใหญ่ 

มาอีกล่ะตัวป่วน ทำเป็นเกรียนนักนะมรึง

ปล่อยมันเถอะพร ถ้าไม่มีนุ้ย มันก็ขาดสีสันไปซิ...
ดูอย่างในสนามทรายซิ  วันไหนไม่มีนุ้ย มันกร่อยๆนะ
แต่ก็ชอบนะ...ที่นุ้ยป่วน คิดมุขได้ทุกเรื่อง...ขำดี

อาจจะขาดใครสนใจที่บ้าน เลยมาป่วนที่เวบ

รักดอก จึงหยอกเล่น อิ อิ

พาน้องหนึ่งไปเลี้ยงข้าวหรือยัง
แล้วเอารูปของที่น้องเขาหิ้วมาให้ดูด้วยนะ
นี่เป็นคำสั่งจากลูกหนี้  emo20:)):)

หนึ่งไหน   emo29:P:

		อ้างถึง			ข้อความของ wasanami เมื่อ 19 กันยายน 2552, 17:25:40
	หนึ่งไหน   emo29:P:

อ่านย้อนหลังไปหน้า ห้า แ้ล้วรู้เอง 

รอน ผม น้อย จำได้มั้ย  นักมวย อยู่นิติ 

ถ้าชีวิตลุ่มๆดอนๆ เนี๋ยต้องผมเลย 

สวัสดีเพื่อนทุกคนอีกครั้ง  หายไปเพราะจำรหัสไม่ได้ เลยสร้างใหม่เลย 

ตอนนี้ทางสำนักงานส่งมาเที่ยวที่อังกฤษ  ลำบากมากเลย ไม่สนุกเลย

เพื่อนทุกคนถ้ามาอังกฤษ  มาพักกับผมได้นะ อยู่ที่ Sheffield emo2:)

สมพงษ์ก็จบที่เชฟฟิลด์ น้อยคุณอยู่อีกนานไหม จะฝากหิ้วของ ฮ่าๆๆๆๆถ้าได้ ลงที่อยู่ไว้เลย ขอบคุณมากครับ

สวัสดีครับน้อย..หน้าตาไม่เปลี่ยนเลยครับ  หล่อเหมือนเดิม   emo:(

		อ้างถึง			ข้อความของ tearapot เมื่อ 24 กันยายน 2552, 22:49:50
	รอน ผม น้อย จำได้มั้ย  นักมวย อยู่นิติ  ถ้าชีวิตลุ่มๆดอนๆ เนี๋ยต้องผมเลย  สวัสดีเพื่อนทุกคนอีกครั้ง  หายไปเพราะจำรหัสไม่ได้ เลยสร้างใหม่เลย  ตอนนี้ทางสำนักงานส่งมาเที่ยวที่อังกฤษ  ลำบากมากเลย ไม่สนุกเลย เพื่อนทุกคนถ้ามาอังกฤษ  มาพักกับผมได้นะ อยู่ที่ Sheffield emo2:)

เฮ้ย เพื่อนน้อยหนีไปอังกฤษซะแล้ว ไปเีรียนต่อเอกรึว๊ะ แล้วจบโทแ้ล้วเหรอเืพื่อน อย่าลืมกลับมาสงกรานต์หน้านะ พวกเราอาจมีนัดกันอีกที่นครปฐม อิอิอิ รึเปลี่ยนที่ดีว๊ะ

		อ้างถึง			ข้อความของ tearapot เมื่อ 24 กันยายน 2552, 22:49:50
	รอน ผม น้อย จำได้มั้ย  นักมวย อยู่นิติ  ถ้าชีวิตลุ่มๆดอนๆ เนี๋ยต้องผมเลย  สวัสดีเพื่อนทุกคนอีกครั้ง  หายไปเพราะจำรหัสไม่ได้ เลยสร้างใหม่เลย  ตอนนี้ทางสำนักงานส่งมาเที่ยวที่อังกฤษ  ลำบากมากเลย ไม่สนุกเลย เพื่อนทุกคนถ้ามาอังกฤษ  มาพักกับผมได้นะ อยู่ที่ Sheffield emo2:)

------------------------------------------------------------------------------

จำน้อยได้ ... นะครับ


ตอนพี่เป็นหัวซี ก็ชกมวยให้กับ คณะหอ ของเราเหมือนกัน  ... รุ่นเฟเธอเวท

ปีนั้น น้อยก็ชกให้กับคณะหอด้วย แต่จำรุ่นของน้อยไม่ได้

เราได้เหรียญทองกันทั้งคู่ ...


และปีนั้นคณะหอของเราก็ได้ ถ้วยคะแนนรวม  ^_^


(http://img12.imageshack.us/img12/9518/b7304878591.jpg)

รูปนี้ถ่ายเมื่อวาน ... ที่สนามบินภูเก็ต   กลับจากประชุม Asian Wireless Forum



ปล.

ู
ตอนนี้หนัก 70 โล แล้ว ชกเฟเธอเวท ... ไม่ได้แล้ว   emo20:)):)


(http://img196.imageshack.us/img196/8725/55093880.gif)

ถ้าน้อยอยู่อีกหลายวัน ขอที่อยู่ที่อังกฤษเลยนะ
อิอิ

จำทุกคนได้ไม่ลืม  ตอนชกมวยน่าจะรุ่นเวลเตอร์เวทครับพี่มนตรี เฮ้อไม่รู้จะได้กลับเมื่อไหร่  คิดถึงเมืองไทยมาก  โดยเฉพาะที่นครปฐม  อิอิ นะครับคุณป้อม emo9:huhu:

		อ้างถึง			ข้อความของ ดร.มนตรี เมื่อ 25 กันยายน 2552, 14:08:51
	รูปนี้ถ่ายเมื่อวาน ... ที่สนามบินภูเก็ต   กลับจากประชุม Asian Wireless Forum ปล. ู ตอนนี้หนัก 70 โล แล้ว ชกเฟเธอเวท ... ไม่ได้แล้ว   emo20:)):) (http://img196.imageshack.us/img196/8725/55093880.gif)

วันก่อนเจอข่าวสัมภาษณื พี่โอ๊ะ ในหนังสือพิมพ์ด้วยครับ

กรรมการชูมือ นั่น พี่เหนก (สตูลิ้นหมู) นี่น่า  เดี๋ยวนี้แก อยู่ สตูล  หัวเหม่งแล้ววว

		อ้างถึง			ข้อความของ Pae เมื่อ 27 กันยายน 2552, 06:25:38
	อ้างถึง ข้อความของ ดร.มนตรี เมื่อ 25 กันยายน 2552, 14:08:51 รูปนี้ถ่ายเมื่อวาน ... ที่สนามบินภูเก็ต   กลับจากประชุม Asian Wireless Forum ปล. ู ตอนนี้หนัก 70 โล แล้ว ชกเฟเธอเวท ... ไม่ได้แล้ว   emo20:)):) (http://img196.imageshack.us/img196/8725/55093880.gif) วันก่อนเจอข่าวสัมภาษณื พี่โอ๊ะ ในหนังสือพิมพ์ด้วยครับ

-----------------------------------

สวัสดีครับ เป้  ลูกสาวน่ารักจัง  ...


ลูกชายพี่  ^_^

v
v

(http://img8.imageshack.us/img8/3874/fotosketcherdsc00909res.jpg)

		อ้างถึง			ข้อความของ akenui เมื่อ 28 กันยายน 2552, 07:44:01
	กรรมการชูมือ นั่น พี่เหนก (สตูลิ้นหมู) นี่น่า  เดี๋ยวนี้แก อยู่ สตูล  หัวเหม่งแล้ววว

-------------------------

^
^

สวัสดีครับ ... แต่น้อง ยังดูหล่อเหมือนเดิมนะ พี่จำน้องได้  ^_^

พี่นำหน้าผมไปไกลเลย
ลูกสาวผม ไม่ยอมเดินซะที
ขวบนึงกะ หนึ่งเดือนแล้ว

อย่าเร่งลูกเลยเป้ ถึงเวลาก็วิ่งจนเวียนหัว
ท่านน้อย ไม่ยอมลงที่อยู่โว้ย กลัวเพื่อนฝากหิ้วของ(ฮา)

ไม่เร่งหรอกครับ
ปล่อยให้เป็นไปตามธรรมชาติ

		อ้างถึง			ข้อความของ เจษฎา เมื่อ 28 กันยายน 2552, 11:58:18
	อย่าเร่งลูกเลยเป้ ถึงเวลาก็วิ่งจนเวียนหัว ท่านน้อย ไม่ยอมลงที่อยู่โว้ย กลัวเพื่อนฝากหิ้วของ(ฮา)

ใช่แล้วเป้ ... จริงแบบที่หมอเจษ บอก...


ลูกชายพี่กว่าจะพูดได้ตั้งเกือบ 2 ขวบ


แต่ พอพูดได้แล้ว  เล่นพูดไม่หยุดนี่เลยนี่ิซิ  ^_^


(http://img97.imageshack.us/img97/2396/chai.gif)

แฟนผมบอกว่า ลูกสาว จ้อได้ทั้งวันแล้ว
แต่ยังฟังไม่รู้เรื่องว่าเขาต้องการพูดว่าไร

		อ้างถึง			ข้อความของ Pae เมื่อ 29 กันยายน 2552, 17:41:46
	แฟนผมบอกว่า ลูกสาว จ้อได้ทั้งวันแล้ว แต่ยังฟังไม่รู้เรื่องว่าเขาต้องการพูดว่าไร

อ่า มีแวว เป้ มึงจะเจอเจ้าหนูจำไมแล้ว

จำไม

เพี้ยน มาจาก ทำไม รึเปล่า

ถ้ามีแต่ชีวิตลุ่มๆๆ  ไม่มีดอนๆ  ได้ไม๊ครับ

อืมมมเล่ามา โอภาสอยากฟังๆ

		อ้างถึง			ข้อความของ akenui เมื่อ 31 กรกฎาคม 2552, 07:43:06
	ชีวิตผมก็  เคยไปบ้านดอน ที่สุราษฎร์ เพื่อไปรอขึ้นเรือเฟอร์รี่ ข้ามไปเกาะสมุย และก็เคยทำงานอยู่ที่ราบลุ่มแม่น้ำเจ้าพระยา ตรงบริเวณ จ.พระนครศรีอยุธยา 3 ปี ชีวิตผมมันก็ลุ่มๆดอนๆแบบนี้แหละครับ เพื่อนๆ

ขุดมุกไอ้นุ้ยขึ้นมาหน่อย เดี๋ยวจะลืมกันไป อิอิอิ

เราเองไม่มีอะไรจะเล่า... ราบเรียบ เรื่อยๆ ไม่มีอะไรตื่นเต้น

ช่วงนี้งาน ค่อนข้างดีขึ้นมานิดนึง
โหลดน้อยลง มีลูกน้องมือดีมาใหม่
 
เพิ่งกลับเมืองจีน เซี่ยงไฮ้ ใหญ่โตแต่กลวงวะ
ใหญ่กว่าโตเกียวด้วยซ้ำ พยายามจะเจริญกันไป ข้าวของราคาแพงกว่ากรุงเทพฯ แต่เมืองไทยสู้ได้ทุกอย่าง
ยกเว้นความขาว เราสู้ไม่ได้แน่นอน  emo22:(

ชอบแนวคล้ำอยู่แล้ว โอเคอยู่เมืองไทยต่อไป

ผมชอบ... ขาว ...สวย ...หมวย ...เอ๊กซ์ ...Nomเล็ก ...จัดฟัน....อ่ะครับท่านพี่ณัฐ

Spec แบบนี้ไม่ทราบว่าจะไปหาที่เมืองจีนได้มั้ยครับผม....อิอิอิ emo45:(

เดี๋ยวโดนป๋ารอนด่าเอา
แกยิ่งบอกให้อยู่ในกรอบ ในประเด็น
สาวจีนไม่เคยเห็นใครจัดฟัน หมอท่านใดจะไปเปิดคลีนิค เซี่ยงไฮ้ คงรวยน่าดู

ไอ้รอน มันด่าใครไม่เป็นหรอก มันได้แค่ บ่นงึมงัมๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ อะไรของมัน

วันพุธที่ผ่านมา
ผู้จัดการโรงงานเพิ่งลาออกไป มีผลทันที
รุ่นน้องของใหญ่มั้ง เห็นบอกรู้จักรุ่งโรจน์ ด้วย เขาเคยอยู่ tcl

ทนแรงกดดันไม่ไหว แย่จัง

		อ้างถึง			ข้อความของ Nat Rattanadilok เมื่อ 19 ตุลาคม 2552, 22:12:05
	เดี๋ยวโดนป๋ารอนด่าเอา แกยิ่งบอกให้อยู่ในกรอบ ในประเด็น สาวจีนไม่เคยเห็นใครจัดฟัน หมอท่านใดจะไปเปิดคลีนิค เซี่ยงไฮ้ คงรวยน่าดู

มิน่า ล่ะ   ... เห็นท่านบอกว่า  ตอบให้ตรงกระทู้
อ้ายเราก็ไม่รู้ ตรงกระทู้เป็นอย่างไร  เพราะแต่ละกระทู้ก็เหมือน ๆ กันหมด


ท่าทางท่านรอน ณ สามย่าน จะเป็นคนมีระเบียบแบบแผน
น่าเอาเป็นเยี่ยงอย่าง



Chaos Theory

รอน ผมว่าจะตอบหลายครั้งว่าผมลุ่มๆ ดอนๆ ที่สุด แล้วยังมีประสบการณ์พิศดาร เอาไว้เล่าตอนงานคืนสู่เหย้าเป็นไง

		อ้างถึง			ข้อความของ yordalc. เมื่อ 01 พฤศจิกายน 2552, 22:50:47
	รอน ผมว่าจะตอบหลายครั้งว่าผมลุ่มๆ ดอนๆ ที่สุด แล้วยังมีประสบการณ์พิศดาร เอาไว้เล่าตอนงานคืนสู่เหย้าเป็นไง

ไม่ได้ไปด้วยอ่ะพี่ยอด
เอามาเล่าในกระทู้พอขำๆก็ดีนะครับ

ใช่เล่าในนี้แปละ  เดี๋ยวผมหาเหล้าผสมโซดา มาจิบไปด้วย

ชอบล่ะซี้..........เรื่องส่วนตัวชาวบ้านน่ะ emo45:(

		อ้างถึง			ข้อความของ Nat Rattanadilok เมื่อ 31 ตุลาคม 2552, 18:44:13
	วันพุธที่ผ่านมา ผู้จัดการโรงงานเพิ่งลาออกไป มีผลทันที รุ่นน้องของใหญ่มั้ง เห็นบอกรู้จักรุ่งโรจน์ ด้วย เขาเคยอยู่ tcl ทนแรงกดดันไม่ไหว แย่จัง

อ๋อ ที่โทรมาเรื่องนี้หรือ
ใครวะ แย่จัง สู้เสี่ยณัฐ Die hard ไม่ได้
แต่คุณก็วนอยู่หลายบริษัทเหมือนกันนิ

หวัดดีน้องรอนพี่นั่งอ่านประสบการณ์น้องแล้วต้องสู้ชีวิตดีน่านับถือยิ่งนัก

ซิกเซ้น หรือเปล่า

ทำเป็นมา้ย้อนถาม  ชิชะ ชิชะ
ไว้มีคำตอบแล้วจะมาตอบ ค่ะ ท่าน







วันนี้  เก็บได้หลายกระทู้แระ  ห้อง 32 จะได้ไม่เหงา




บ๊าย บาย จ้า  emo43 emo43 emo43

ชีวิต ลุ่ม ๆ ดอน ๆ ยังไง ก็ยังโชคดีกว่าเด็กเหล่านี้

ภาพตอนไปบริจาคของ โรงเรียนคนพิการทางปัญญา (เด็กออทิสติก , LD)

โรงเรียนนี้เป็นศูนย์ของทางภาคตะวันออก

ที่ชลบุรี จะเป็นเด็กพิการทางหู , ปาก (ใบ้)

ที่ฉะเชิงเทรา จะมีอีกแบบ แต่จำไม่ได้ว่าแบบไหน

เขาพยายามแยก เพื่อจะได้จัดการเรียนให้ถูกกลุ่ม

(http://img687.imageshack.us/img687/4718/img8133j.jpg)

มันคิดได้ไงเนี่ย ตีลังกาโชว์เลย

แต่น้องเขาดูมีความสุขทุกคนเลยนะ ไม่ได้รู้สึกว่าตัวเองด้อยค่าอะไร

ผมว่าถ้าทุกคนรู้สึกอย่างนี้ได้ ไม่ต้องทุกครั้ง

แค่บางช่วง บางเวลา ชีิวิตจะมีความสุขขึ้นเยอะนะ

ผมว่า เขามีบุญกว่าพวกเราอีก
ไม่ต้องมีความทุกข์
ดู อย่าง ฟอร์เรส กัมพ์ ดิ

ป้า มี ฟามสุข จ๊ะ ไม่อิจฉาน้อง ๆ  emo43 emo43









เพิ่งส่งงานไปอีกชิ้น ทาง อีเมล์  ตั้งแต่เช้ามืด  จนเย็น เพิ่งเสร็จ
เด๋ว ไป แถ่ดแถ สัก 2 ชม. ก่อน  ที่เดอะมอลล์   แล้วจะกลับมาต่ออีกชิ้น

อ้อ เพิ่งจะได้ฤกษ์อาบน้ำ emo45:( emo45:( emo45:(


ิอิอิ มีฟามสุข  emo29:P: emo29:P: emo29:P: emo29:P:

อ้อ ความทุกข์ ก็เคยมี แต่ลืมแว้วว มัน ลุ่ม ๆ ดอน ๆ น่ะจ่ะ  emo45:( emo45:(







 emo49:))

ยังดอน ๆ  อยู่เลย
เด๋วจะได้ชั้นใหม่แว้วววว

(http://img522.imageshack.us/img522/6076/picture668.jpg)

ตำีราละเมิดลิขสิทธิ์ รึเปล่า

		อ้างถึง			ข้อความของ Pae เมื่อ 01 ธันวาคม 2552, 06:08:23
	ตำีราละเมิดลิขสิทธิ์ รึเปล่า

ต้องลบรูปทิ้งงเปล่านี่  emo29:P:




ก็ ของแท้ ตั้งหลายพัน

		อ้างถึง			ข้อความของ รอน สามย่าน เมื่อ 01 ธันวาคม 2552, 12:17:46
	เล่มสีเทาๆ นะ ...สมัยทำงาน อยู่ บริษัท รีท-ไรท์ บางประิอิน และที่ ซีเกต โคราช ใกล้ๆ บ้านป้าหมี   ได้ใช้วิชานี้บ่อยๆ แต่เป็นในแนวเชิง ออกแบบขบวนการผลิต  Hard Disc..   ปัจจุบันเหรอ...คืนวิชาให้อาจารย์ไปไหมดแล้วนะ

ฮู๊!!!!!!!  อะแด๊ป ได้ไง

เก่งจัง  


มี  "นี่แน่..." ซะด้วย  ใช้พลังเยอะไหม ท่านรอน

เพิ่งสังเกตุเห็นกะทู้นี้...ชีวิตเราไม่ลุ่มๆๆ ดอนๆๆ แต่ติดเกาะมาตลอดตั้งแต่เรียนจบ..... emo48:)

ราบเรียบสุดๆครับ....ไม่มีอะไรโลดโผน

แค่ทำอะไรได้มาากกว่าเมื่อก่อน

แค่อยากได้อะไรก้ได้แค่นั้นเองครับ,,,(แต่ต้องแลกมาด้วยการทำงานหนักนะครับ)

 emo48:)

		อ้างถึง			ข้อความของ รอน สามย่าน เมื่อ 15 ธันวาคม 2552, 11:00:25
	ตอนนี้ เริ่มกลับมาเรียบๆ ไม่มีอะไรตื่นเต้น...ว่างเยอะเหมือนกัน วันๆนี่.. ต้องหาอะไรทำที่มัน..ตื่นเต้น ซักหน่อย...เบื่อว๊อย

ถ้าอยากตื่นเต้น....ต่อ แมนยูซัก 2 ลูกดีมั้ยครับท่านเซียนพี่รอน....อิอิอิอ

คงได้ตื่นเต้นกันทั้งคืนแน่นอนครับ.....อิอิอิ emo49:))

		อ้างถึง			ข้อความของ รอน สามย่าน เมื่อ 15 ธันวาคม 2552, 14:50:28
	อ้างถึง ข้อความของ Pantakant เมื่อ 15 ธันวาคม 2552, 14:47:52 อ้างถึง ข้อความของ รอน สามย่าน เมื่อ 15 ธันวาคม 2552, 11:00:25 ตอนนี้ เริ่มกลับมาเรียบๆ ไม่มีอะไรตื่นเต้น...ว่างเยอะเหมือนกัน วันๆนี่.. ต้องหาอะไรทำที่มัน..ตื่นเต้น ซักหน่อย...เบื่อว๊อย ถ้าอยากตื่นเต้น....ต่อ แมนยูซัก 2 ลูกดีมั้ยครับท่านเซียนพี่รอน....อิอิอิอ คงได้ตื่นเต้นกันทั้งคืนแน่นอนครับ.....อิอิอิ emo49:)) เล่นคู่ ที่มันน่าได้ตังค์ดีกว่านะ...

งั้นขอทรรศนะ้ด้วยครับท่านเซียนพี่รอน emo49:)) emo49:))

หวัดดีรอน เราหมูวิทยา โพลีเมอร์  ตั้งแต่จบมาเราก็กลับมาทำงานที่บ้านเลย ชีวิตราบเรียบมั๊ย  เราว่าไม่หรอก ชีวิตมันทั้งขึ้นและลงกันทุกคนแหละ ไม่งั้นเราจะได้ประสบการณ์ชีวิตจากไหน เพียงแต่ว่าช่วงที่มันลุ่มๆดอนเรามีความมสุขน้อยแค่นั้นเอ เรายินดีด้วยนะที่รอนได้อยู่ในเมืองที่ฝันแล้ว  รู้แล้วใช่ไหมว่ามี่อะไรทำเป็นของตัวเองอิสระแค่ไหน

ถ้าไม่มีภาระ จะลางานไปขี่กับเสือรอนสักอาทิตย์นึง

ตอนนี้ขี่เสืออยู่แถวไหนแล้วล่ะคุณพี่..จะมาถึงบ้านเรามั๊ยนี่ 

		อ้างถึง			ข้อความของ รอน สามย่าน เมื่อ 23 ธันวาคม 2552, 15:25:26
	อ้างถึง ข้อความของ ปุโรหิตสิทธิชัย เมื่อ 23 ธันวาคม 2552, 13:44:21 ถ้าไม่มีภาระ จะลางานไปขี่กับเสือรอนสักอาทิตย์นึง ถ้าได้โอกาสเมื่อไร...กริ๊งด่วนเลยนะเจษ....ผมจะหยุดวันไหนก็ได้...นี่ละข้อดีของธุรกิจส่วนตัว

แวะมาเยี่ยมเยือนครับ emo43

เราอ่านบอร์ดบ่อยๆ แต่ไม่ค่อยเข้ามาโพสท์ เราชอบที่รอนเขียนนะ สนุกดี เป็นแฟนคลับแล้วนะเนี่ย

		อ้างถึง			ข้อความของ รอน สามย่าน เมื่อ 23 ธันวาคม 2552, 13:37:48
	สวัสดีครับ หมู  ยินดีครับที่เข้ามาสู่เวบบอร์ด ไปยังไง..มายังไงละครับ...ถึงเจอเวบบอร์ดนี้เข้าละ....เข้ามาคุยกันบ่อยๆนะครับ ที่นี่ มีเพื่อนๆของเรา เข้ามาพูดคุยกัน อยู่กันหลายๆ คนครับ

		อ้างถึง			ข้อความของ จุ๊บ ครุฯ 33 เมื่อ 23 ธันวาคม 2552, 16:28:04
	ตอนนี้ขี่เสืออยู่แถวไหนแล้วล่ะคุณพี่..จะมาถึงบ้านเรามั๊ยนี่  อ้างถึง ข้อความของ รอน สามย่าน เมื่อ 23 ธันวาคม 2552, 15:25:26 อ้างถึง ข้อความของ ปุโรหิตสิทธิชัย เมื่อ 23 ธันวาคม 2552, 13:44:21 ถ้าไม่มีภาระ จะลางานไปขี่กับเสือรอนสักอาทิตย์นึง ถ้าได้โอกาสเมื่อไร...กริ๊งด่วนเลยนะเจษ....ผมจะหยุดวันไหนก็ได้...นี่ละข้อดีของธุรกิจส่วนตัว

หนูจุ๊บ


พี่หมี  อารมณ์โพสต์ มาน ไม่ปายยยยยยย จ๊ะ

ขอทำงานชิ้นที่ค้างนี้ให้เสร็จก่อนนะ  เฝ้าห้อง 32 ไว้ดี ดี  เด๋วเรตติ้งหาย

จุ๊บก็หลงเข้าไปแล้วห้องนั้นน่ะ..ถอนตัวไม่ขึ้นอยู่นี่

		อ้างถึง			ข้อความของ จุ๊บ ครุฯ 33 เมื่อ 30 ธันวาคม 2552, 10:12:49
	จุ๊บก็หลงเข้าไปแล้วห้องนั้นน่ะ..ถอนตัวไม่ขึ้นอยู่นี่

ห้องไหนจุ๊บ

หลายห้องพี่หมี  วิ่งตามหลังพี่ตุ๋ย....พี่แกเข้าห้องไหน นู่เข้าห้องนั้น...บางทีพี่ท่านหลบเร็วมาก...ตามไม่ทัน

ยังลุ่มๆอยู่ครับ  ไม่เคยดอนเลย  5 5 5

ประมาณ หกโมงครึ่งของวันนี้ ไปไหว้ ย่าโมมาค่ะ

อธิฐานว่า ความดีที่ข้าพเจ้าได้กระทำไว้  ขอพรจากคุณย่า ให้ข้าพเจ้ามีแรงกาย แรงใจ มีพลังในการทำงาน ทำจิตใจให้ดี
ขอให้คนที่ข้าพเจ้ารักทั้งหลาย มีพละกำลัง สุขภาพที่ดี มีแรงที่จะต่อสู้ชีวิต ใช้ชีวิตทั้งส่วนตัวและการงานด้วยเถิด

ขอพรแค่นั้น จริงรึ...ไม่อธิษฐานเรื่องเนื้อคู่รึ...ว่า จง มา จงมา จงมา... emo9:huhu:

		อ้างถึง			ข้อความของ คนฮาม ณ ภูเก็ต เมื่อ 23 มกราคม 2553, 17:47:17
	ขอพรแค่นั้น จริงรึ...ไม่อธิษฐานเรื่องเนื้อคู่รึ...ว่า จง มา จงมา จงมา... emo9:huhu:

เอ่อ!!! แฮะ
ทำไมถึงลืมคิดเรื่องนี้ไปได้


โอ้...ช้าไปซะแล้วววว    ลืมสนิทเชียว

วันนี้ ไปไหว้ใหม่ดิ

		อ้างถึง			ข้อความของ BU_MEE เมื่อ 22 มกราคม 2553, 22:28:14
	ประมาณ หกโมงครึ่งของวันนี้ ไปไหว้ ย่าโมมาค่ะ อธิฐานว่า ความดีที่ข้าพเจ้าได้กระทำไว้  ขอพรจากคุณย่า ให้ข้าพเจ้ามีแรงกาย แรงใจ มีพลังในการทำงาน ทำจิตใจให้ดี ขอให้คนที่ข้าพเจ้ารักทั้งหลาย มีพละกำลัง สุขภาพที่ดี มีแรงที่จะต่อสู้ชีวิต ใช้ชีวิตทั้งส่วนตัวและการงานด้วยเถิด

เวลาไปไหว้แม่ย่า จอดรถที่ไหนครับ วานบอกหน่อยสิ เราต้องจอดในวัดที่อยู่ตรงข้่ามตลาดแม่กิมเฮง แล้วเดินไป ไกลอ่ะ

จอดข้างหลังย่าโมค่ะ ถนนเส้นหลัง ฝั่งย่าโมจอดได้ตลอดค่ะ

		อ้างถึง			ข้อความของ Pae เมื่อ 24 มกราคม 2553, 07:30:53
	วันนี้ ไปไหว้ใหม่ดิ

จะท่องจำไว้จ้า



ว่าแต่ว่า ถ้ามาจริง  กลัววิ่งหนีไม่ทันน่ะสิ  เด๋วถูกทุบกะโหลกเอา

		อ้างถึง			ข้อความของ newstar เมื่อ 24 มกราคม 2553, 10:20:31
	อ้างถึง ข้อความของ BU_MEE เมื่อ 22 มกราคม 2553, 22:28:14 ประมาณ หกโมงครึ่งของวันนี้ ไปไหว้ ย่าโมมาค่ะ อธิฐานว่า ความดีที่ข้าพเจ้าได้กระทำไว้  ขอพรจากคุณย่า ให้ข้าพเจ้ามีแรงกาย แรงใจ มีพลังในการทำงาน ทำจิตใจให้ดี ขอให้คนที่ข้าพเจ้ารักทั้งหลาย มีพละกำลัง สุขภาพที่ดี มีแรงที่จะต่อสู้ชีวิต ใช้ชีวิตทั้งส่วนตัวและการงานด้วยเถิด เวลาไปไหว้แม่ย่า จอดรถที่ไหนครับ วานบอกหน่อยสิ เราต้องจอดในวัดที่อยู่ตรงข้่ามตลาดแม่กิมเฮง แล้วเดินไป ไกลอ่ะ

		อ้างถึง			ข้อความของ BU_MEE เมื่อ 24 มกราคม 2553, 20:14:16
	จอดข้างหลังย่าโมค่ะ ถนนเส้นหลัง ฝั่งย่าโมจอดได้ตลอดค่ะ

แต่ถ้าไม่มีที่ว่างก็ไปจอดที่ห้างคลังพลาซ่า(จอมสุรางค์)ได้ฟรีเลย  แล้วเดินไปทางฝั่งบันไดเลื่อนขาลงของห้าง  จะมีประตูข้างให้ออกไป
ใกล้กว่าไปจอดที่วัดสะแกเยอะเลยจ้ะ

บรรยากาศลานย่าโมยามค่ำคืน ก็ยังเป็นที่พึงทางใจได้ตลอดเวลา
(http://img138.imageshack.us/img138/5296/suranaree.gif)

หลังแต่งงานแล้วหายไปนานเลยนะหน่อย

กำลังปรับตัว กับการใช้ชีวิตคู่อยู่นะเป้ มันไม่ใช่เรื่องง่ายเท่าไรเลยเนาะ
(http://img402.imageshack.us/img402/9033/pen7426.jpg)

อยู่กับคนที่ไม่ใช่ญาตพี่น้อง ก็ต้องปรับตัวแบบนี้แหละ

		อ้างถึง			ข้อความของ หน่อย ครุฯ 32 เมื่อ 25 มกราคม 2553, 13:58:21
	กำลังปรับตัว กับการใช้ชีวิตคู่อยู่นะเป้ มันไม่ใช่เรื่องง่ายเท่าไรเลยเนาะ (http://img402.imageshack.us/img402/9033/pen7426.jpg)

หน่อย รูปนี้ หน่อยสวยมากเลยค่ะ 

คุณสามีก็หล่อ

ช่วงนี้การงานดอน ขึ้นมาหน่อยนึง
  emo29:P:
 

ส่วนน้องกำลังจะว่าง...ยาว
ช่วงนี้เลยซ้อมทำตัวว่างๆๆ ไปก่อน
 emo29:P:

น้องจุ๊บ ที่รักนะ

นับตั้งแต่ ชีวิตเริ่มทำงานมานี่   
พี่หมี ยังไม่เข้าใจเลยว่า ว่าง เป็นอย่างไร


รู้แต่ว่า ชีวิต วิ่งไปเร็วเหลือเกิน

นี่ก็จะตรุษจีนอีกแว้ววว

เห็นด้วยครับ  emo48:)

เพื่อนยอด ปลอมตัวเป็นสาวสวยเลยนะ

		อ้างถึง			ข้อความของ BU_MEE เมื่อ 09 กุมภาพันธ์ 2553, 21:41:17
	น้องจุ๊บ ที่รักนะ นับตั้งแต่ ชีวิตเริ่มทำงานมานี่    พี่หมี ยังไม่เข้าใจเลยว่า ว่าง เป็นอย่างไร รู้แต่ว่า ชีวิต วิ่งไปเร็วเหลือเกิน นี่ก็จะตรุษจีนอีกแว้ววว

พี่หมีที่รัก..
จุ๊บหวังว่าจะได้รู้จักกับคำว่าว่าง สักที  แต่ท่าทางจะอดอีกแหละ.....
ว่างหรือ ไม่ว่างก็ไม่เป็นไรค่ะ ชีวิต มีความสุข ก็ Ok แล้ว

ขอ copy คำพูดของพี่รอน ที่ว่า  "ตั้งแต่จบมา.. ผมก็ฝันว่ามันจะเป็นเช่นนั้น
ตั้งหน้าตั้งตาทำงาน หาเงินหาทอง เพื่อซื้อบ้าน ซื้อรถยนต์ และมีครอบครัว "

ของจุ๊บไม่ได้ฝันตั้งแต่ต้น  แต่ทำงานจนได้มาครบแล้ว แล้วพอใจกับสิ่งที่ได้มา แค่นี้ก็ถือว่าชีวิต คือชีวิตที่พอเพียงในความพอใจของจุ๊บเอง....happy happy

ขอมอบเพลงนี้แด่พี่รอน

"อย่าหยุดยั้ง"
อย่าไปแคร์ถึงเรื่องราวในครั้งก่อน อย่ามัวนอนเศร้าโศกศัลย์เมื่อช้ำใจ
ก็ลองคิดใคร่ครวญมันคุ้มกันหรือเปล่า ตัดอกตัดใจบ้างเถิดหนาคนดี

เธอบางคนยังยึดมั่นภายในใจ ซ่อนเก็บความเจ็บไว้ ใครบ้างไหมเข้าใจเธอ
มียังมีคนอื่นเข้าใจเธอยังมี อย่าสับสนอย่ากังวลร้องไห้ไปทำไม ทิ้งไว้ในอดีต

อยู่แห่งไหนหรือเป็นใครเมื่อช้ำโศก ใช่เพียงตัวเราที่อับเฉายับเยิน
ชีวิตของคนเราต้องพบทางหลายอย่าง มีสุขสมหวังมีปวดร้าวปนเป

วันเวลาที่แสนเศร้าคงจางไป ไม่นานความสดใสที่เธอหวังคงคืนมา
โอ้พรอันใดศักดิ์สิทธิ์เพียงไหนจงบันดาล สู่แดนดินแด่ตัวเธอผู้ช้ำตรมในดวงใจ ให้หายความจาบัลย์

ต่อแต่นี้หัวใจเธอมีเพียงความสบายใจ เธอเปี่ยมล้นด้วยพลังที่เธอสร้างขึ้นมาใหม่ ด้วยใจ
และเธอก็เข้าใจสิ่งที่แล้วพลาดพลั้งไป เธอเข้าใจ
อย่า อย่าหยุดยั้งก้าวไปยังสิ่งที่หมาย ที่เธอใฝ่และฝันให้สมหวังดังใจปอง โอ้เธอ

วันเวลาที่แสนเศร้าคงจางไป ไม่นานความสดใสที่เธอหวังคงคืนมา
โอ้พรอันใดศักดิ์สิทธิ์เพียงไหนจงบันดาล สู่แดนดินแด่ตัวเธอผู้ช้ำตรมในดวงใจ ให้หายความจาบัลย์

ต่อแต่นี้หัวใจเธอมีเพียงความสบายใจ เธอเปี่ยมล้นด้วยพลังที่เธอสร้างขึ้นมาใหม่ ด้วยใจ
และเธอก็เข้าใจสิ่งที่แล้วพลาดพลั้งไป เธอเข้าใจ
อย่า อย่าหยุดยั้งก้าวไปยังสิ่งที่หมาย ที่เธอใฝ่และฝันให้สมหวังดังใจปอง โอ้เธอ

copy มาจากเนื้อเพลง อย่าหยุดยั้ง

ใช่แล้วค่ะ

อะไรก็ไม่เท่า สุขกาย สบายจิต

		อ้างถึง			ข้อความของ BU_MEE เมื่อ 01 พฤศจิกายน 2552, 20:40:55
	อ้างถึง ข้อความของ Nat Rattanadilok เมื่อ 19 ตุลาคม 2552, 22:12:05 เดี๋ยวโดนป๋ารอนด่าเอา แกยิ่งบอกให้อยู่ในกรอบ ในประเด็น สาวจีนไม่เคยเห็นใครจัดฟัน หมอท่านใดจะไปเปิดคลีนิค เซี่ยงไฮ้ คงรวยน่าดู มิน่า ล่ะ   ... เห็นท่านบอกว่า  ตอบให้ตรงกระทู้ อ้ายเราก็ไม่รู้ ตรงกระทู้เป็นอย่างไร  เพราะแต่ละกระทู้ก็เหมือน ๆ กันหมด ท่าทางท่านรอน ณ สามย่าน จะเป็นคนมีระเบียบแบบแผน น่าเอาเป็นเยี่ยงอย่าง Chaos Theory

อิอิ

		อ้างถึง			ข้อความของ BU_MEE เมื่อ 23 มกราคม 2553, 23:36:06
	อ้างถึง ข้อความของ คนฮาม ณ ภูเก็ต เมื่อ 23 มกราคม 2553, 17:47:17 ขอพรแค่นั้น จริงรึ...ไม่อธิษฐานเรื่องเนื้อคู่รึ...ว่า จง มา จงมา จงมา... emo9:huhu: เอ่อ!!! แฮะ ทำไมถึงลืมคิดเรื่องนี้ไปได้ โอ้...ช้าไปซะแล้วววว    ลืมสนิทเชียว

		อ้างถึง			ข้อความของ Pae เมื่อ 24 มกราคม 2553, 07:30:53
	วันนี้ ไปไหว้ใหม่ดิ

วันนี้จะไปไหว้ย่าโม เพิ่งนึกได้อีกครั้ง ว่าต้องอธิษฐานเรื่องนี้ด้วย (ฮา)
ลืมได้ทุกทีทุกครั้งสิ^^

		อ้างถึง			ข้อความของ newstar เมื่อ 24 มกราคม 2553, 10:20:31
	อ้างถึง ข้อความของ BU_MEE เมื่อ 22 มกราคม 2553, 22:28:14 ประมาณ หกโมงครึ่งของวันนี้ ไปไหว้ ย่าโมมาค่ะ อธิฐานว่า ความดีที่ข้าพเจ้าได้กระทำไว้  ขอพรจากคุณย่า ให้ข้าพเจ้ามีแรงกาย แรงใจ มีพลังในการทำงาน ทำจิตใจให้ดี ขอให้คนที่ข้าพเจ้ารักทั้งหลาย มีพละกำลัง สุขภาพที่ดี มีแรงที่จะต่อสู้ชีวิต ใช้ชีวิตทั้งส่วนตัวและการงานด้วยเถิด เวลาไปไหว้แม่ย่า จอดรถที่ไหนครับ วานบอกหน่อยสิ เราต้องจอดในวัดที่อยู่ตรงข้่ามตลาดแม่กิมเฮง แล้วเดินไป ไกลอ่ะ

ได้ออกกำลัง  เดินผ่านร้านริมถนน ข้างทางแถบนั้น ดีจะตายไป

ประสบการณ์เป็นความงดงามของชีวิตค่ะ
แป๊ปเดียวจริง ๆ กับชีวิต ไม่นานจะเกษียณแล้ว

ช่วงนี้ออกจะลุ่มๆ ดอนๆ บอกไม่ถูก
เยอรมันกลางเดือนพฤศจิกา หนาวไหมครับ
ต้องไปอบรมครับ

ไป Ludwigsburg ครับ อยู่ตรงไหนผมก็ไม่ทราบ  emo20:)):)
ให้ไปก็ไป

ค้นเจอเห็นว่าใกล้ๆ stuttgart

น้อง Nat,
พี่จำได้ว่าเพิ่งไป Ludwigsburgมาหยกๆ!
25 Sept.2011 งานเทศกาลฟักทอง
หากันหืดขึ้นคอคะ เพื่อมาบอกว่า
Sept.น่ะยังเป็นฤดูใบไม้ร่วง
ช่วงน้องไปNov. เหอะๆ winterแล้วค่ะ!

วันนี้เค้าเพิ่งปรับเวลาจากsummer time--> winter time
6 ชม.คะตามหลังเมืองไทย.


http://www.cmadong.com/board/index.php/topic,301.msg505148.html#msg505148

ไปลงเครื่องที่ไหนคะ?
Frankfurt?
or Stuttgart?


ถ้าลง Frankfurt ต่อเครื่องtransit internal
ไป Stuttgart?
รึนั่งรถไฟ?
ถ้าลงจาก Frankfurt เพื่อไป Lugwigsburg
ต้องผ่านบ้านพี่ค่ะ!!

(http://img4.imageshack.us/img4/4507/aufnahme2u.jpg)

Quelle: gg.

ลงเครื่องที่ไหนยังไม่ทราบครับ
เดี๋ยววันจันทร์จะถามบริษัทอีกที
วันอาทิตย์ที่ 24 น่าจะว่างครับ
ขอบคุณพี่มากครับ มีคนพาไปกินฟรีอีกแล้ว  emo2:)

รอเช็คกับบริษัทอีกทีครับ ไม่แน่ใจเป็นเสาร์ 24 หรืออาทิตย์ที่ 25 จะปล่อยฟรี
ได้งานเป็นบริษัทใหม่ครับ จะตั้งใจทำงาน จริงๆนะ

บินวันอาทิตย์ที่ 18 ครับ ถึง 19.
ไม่แน่ใจว่าจะไปกี่คน เป็นบริษัทเพิ่งเปิดในเมืองไทยครับ
ปัจจุบันมีพนักงาน 6 คน โรงงานยังสร้างไม่เสร็จ
ตอนนี้ยังทำงานบริษัทเดิมครับ ปิดบัญชีให้เขาก่อน
ไม่อยากโดนด่าตามหลัง

บริษัทชื่อ mann hummel
ชีวิตเริ่มต้นตอนอายุ 40จริงๆ

น้อง Nat,
โห,พี่ต้องขอชมนะคะนี่...ไปได้งานกับบริษัทใหญ่
established...เค้าผลิตfilterส่งบริษัทรถยนต์,
ผลิตของเหลวสำหรับเครื่องกรองอากาศ
90%ของผลิตภัณฑ์สำหรับ Automobilindustrieคะ

บริษัทก่อตั้งโดย 2 pioneer:Adolf Mann und Erich Hummel
เมื่อ 1941

น้องclickเข้าไปในwikiข้างล่างตรง Chronik
ตรงปี 2012 จะเห็นว่าเค้าขยายบริษัท 4 แห่งพร้อมกัน:
Jundiaí, Brasilien - Bangkok, Thailand ,
Dubai , Emirate-  และin Liuzhou, Südchina

งั้นดูงานคราวนี้,พี่เดาว่าไม่ได้มาจากเมืองไทยที่เดียว!
ต้องบ๊งเบ๊งกะชาวบราซิล ชาวเอมิเรต และชาวจีน.



http://de.wikipedia.org/wiki/Mann%2BHummel

อยู่ใกล้ Schloss- Residenzด้วยคะ
green area!


(http://img17.imageshack.us/img17/8834/aufnahme3.jpg)

Quelle: http://www.firmendb.de/landkarten/Ludwigsburg_Baden-Wuerttemberg_468558.php

อุ๊ย,ค้นไปเจอะ online shopเค้าด้วย!
หมวกแก๊ปให้ตัวเอง,พวงกุญแจหัวใจให้น้องผู้หญิง
เอ๊ะ,น้องมีลูกรึยังเนี่ย?พี่จำได้แต่ภาพงานแต่ง!
ถ้ามีก็ซื้อตุ๊กตาฝากลูก,กล่องนามบัตรให้ตัวเอง
นาฬิกาให้ตัวเอง ...เฮ้ยย ทำไมให้ตัวเองเยอะ!!  



https://kundenshop.werbepartner-renz.de/mann-hummel/

มีฟิล์มของ Mann & Hummelมาให้ชมสั้นๆคะ



Quelle: http://www.odeki.de/firmenportrait.asp?firmenid=370

เปลี่ยนงานอีกแล้วเหรอ พี่ณัฐ

changed

น้องๆรุ่น32
เมื่อวานพี่มีโอกาสได้เลี้ยงต้อนรับน้องณัฐ
พี่ต้องขอชมคะ ว่าน้องเค้าน่ารักที่สุด,
สุภาพเรียบร้อย สุขุม อ่อนโยน
ฉลาด เป็นกันเอง ขณะเดียวกันก็รักครอบครัว
น้องณัฐทำให้พี่ระลึกถึงชีวิตที่หอพัก,
การเป็นเด็กต่างจังหวัดที่ต้องช่วยตัวเอง
เอาตัวรอด วันนี้,ไม่ว่าชีวิตจะแยกย้ายไปประกอบ
อาชีพในสาขาไหน ไม่ว่าจะทำอะไร..ชาวหอคะ
มีcharacterที่คงไว้...ขอบคุณน้องที่ให้พี่ได้รำลึก
ถึงความรู้สึกเก่าๆ


http://www.cmadong.com/board/index.php/topic,301.msg608419.html#msg608419

ดีใจกะไอ้ณัฐด้วยได้เจอพี่หนิง

วันนี้ยังมาทำงานครับพี่หนิง

เดี๋ยวค่อยโทรหาพี่หนิงอีก
เผื่อไปอีกรอบ

ยังลุ่ม ๆ อยู่ครับ