|
หัวข้อ: :: กลอนยามว่าง :: เริ่มหัวข้อโดย: It's me Joy ที่ 30 ตุลาคม 2549, 13:52:49 ยิ น ดี ต้ อ น รั บ
ก ลั บ สู่ เ ว็ บ บ อ ร์ ด เ ว็ บ เ ก่ า ม้ ว ย ม อ ด ใ ห ม่ ค ล อ ด ม า แ ท น ดี ใ จ ที่ มี ใ ห ม่ แ ต่ ก็ เ สี ย ด า ย สุ ด แ ส น ก ล อ น เ ก่ า ที่ แ ฟ น แ ฟ น โ พ ส ไ ว้...ห า ย ห ม ด เ ล ย หัวข้อ: :: กลอนยามว่าง :: เริ่มหัวข้อโดย: (n_n)Cellkrub ที่ 30 ตุลาคม 2549, 15:00:18 ตามไปขอที่เจ๊กะปุ๊กลุ๊ก
เชื่อว่าคลุกของเก่าเก็บเอาไว้ ของแกรักแกหวงยังกะอะไร เจ๊เก็บให้พวกหนูจอยอยู้แล้วเอย....เตร๊ง เตรง เตร่ง เต๊ง เตง เต่ง เต๊ง เตง เต่ง หัวข้อ: :: กลอนยามว่าง :: เริ่มหัวข้อโดย: iamfrommoon ที่ 30 ตุลาคม 2549, 17:19:43 อ้างจาก: "(n_n)Cellkrub" ตามไปขอที่เจ๊กะปุ๊กลุ๊ก เชื่อว่าคลุกของเก่าเก็บเอาไว้ ของแกรักแกหวงยังกะอะไร เจ๊เก็บให้พวกหนูจอยอยู้แล้วเอย....เตร๊ง เตรง เตร่ง เต๊ง เตง เต่ง เต๊ง เตง เต่ง ไม่อยากบอก...คนหล่อ...ที่น่ารัก ว่าแย่นัก...ครั้งนี้...เก็บไม่ไหว ว่าจะเก็บ...จากหน้าแรก... ถึงหน้าสุดท้าย แต่ลืมไป...เลยไม่เก็บ...เสร็จเลยตรู :cry: :lol: :cry: ปล.แต่งใหม่แล้วกันนะ...ที่รัก หัวข้อ: :: กลอนยามว่าง :: เริ่มหัวข้อโดย: It's me Joy ที่ 01 พฤศจิกายน 2549, 08:28:06 โ อ๊ ย . . เ สี ย ด า ย เ สี ย ด า ย จั ง เ สี ย ด า ย ม า ก
อุ ต ส่ า ห์ ฝ า ก คว า ม ห วั ง ก ะ พี่ ปุ๊ ก ไ อ้ เ ร า เ อ ง ก็ ลื ม เ ก็ บ ลื ม เ ค ล้ า ค ลุ ก ค ง ต้ อ ง อ ย่ า ง พี่ ปุ๊ ก ว่ า . . พ า กั น แ ต่ ง ใ ห ม่ น า หัวข้อ: :: กลอนยามว่าง :: เริ่มหัวข้อโดย: iamfrommoon ที่ 04 พฤศจิกายน 2549, 19:26:34 ย า ม อ า ทิ ต ย์ ต ก เ ธ อ จ ะ รู้ ไ ห ม
ว่ า มี ใ ค ร ส่ ง ค ว า ม คิ ด ถึ ง ไ ป ห า ส่ ง ค ว า ม รั ก แ ล ะ ห วั ง ดี ต ล อ ด ม า เ พ ร า ะ รู้ ดี ว่ า "ค น ดี จ ะ รั บ ไ ป" อื้มๆๆๆ มาอารมณ์ซึ้ง อิอิ :oops: :oops: :lol: หัวข้อ: :: กลอนยามว่าง :: เริ่มหัวข้อโดย: (n_n)Cellkrub ที่ 04 พฤศจิกายน 2549, 19:32:25 ก็คิดถึงยามอาทิตย์อัศดง
ใครจะส่งความคิดถึงไปแทนฮะ เวลางานเค้าเลิกห้าโมงจ๊ะ คราวหลังนะส่งก่อนห้าโมงเย็น 555 แอบแซวๆ เจ๊ปุ๊ก เพ้อก่อนห้าโมงเย็นเน้อเจ๊เน้อคราวหลังอ่ะ อ่าๆๆ หัวข้อ: :: กลอนยามว่าง :: เริ่มหัวข้อโดย: It's me Joy ที่ 05 พฤศจิกายน 2549, 14:35:08 ส วั ส ดี วั น นี้ ล อ ย ก ร ะ ท ง
เ ที่ ย ง คื น ต ร ง จ ะ ล อ ย ที่ ไ ห น ห น อ แ ต่ ก็ น ะ เ ที่ ย ง คื น ดึ ก เ กิ น ร อ ตั ด ใ จ ข อ ไ ม่ ล อ ย ก็ แ ล้ ว กั น ปล.อยากไปลอยที่จุฬาฯ อ่ะ แต่ตอนนี้อยู่ไกล๊ ไกล :cry: หัวข้อ: :: กลอนยามว่าง :: เริ่มหัวข้อโดย: It's me Joy ที่ 05 พฤศจิกายน 2549, 14:40:30 อ้างจาก: "(n_n)Cellkrub" ก็คิดถึงยามอาทิตย์อัศดง ใครจะส่งความคิดถึงไปแทนฮะ เวลางานเค้าเลิกห้าโมงจ๊ะ คราวหลังนะส่งก่อนห้าโมงเย็น เว ล า ง า น มั น ส่ ง กั น ไ ม่ ไ ด้ เ พ ร า ะ เ จ้ า น า ย นั่ ง เ ล็ ง ส่ ง ไ ม่ ไ ห ว ต้ อ ง เ ลิ ก ง า น กั น ก่ อ น จึ ง ส่ ง ไ ป ค ว า ม คิ ด ถึ ง จึ ง ไ ด้ ต อ น (อาทิตย์) อั ส ด ง ปล. อิอิ แอบเข้าข้างพี่ปุ๊ก หัวข้อ: :: กลอนยามว่าง :: เริ่มหัวข้อโดย: iamfrommoon ที่ 06 พฤศจิกายน 2549, 13:34:30 อ้างจาก: "It's me Joy" อ้างจาก: "(n_n)Cellkrub" ก็คิดถึงยามอาทิตย์อัศดง ใครจะส่งความคิดถึงไปแทนฮะ เวลางานเค้าเลิกห้าโมงจ๊ะ คราวหลังนะส่งก่อนห้าโมงเย็น เว ล า ง า น มั น ส่ ง กั น ไ ม่ ไ ด้ เ พ ร า ะ เ จ้ า น า ย นั่ ง เ ล็ ง ส่ ง ไ ม่ ไ ห ว ต้ อ ง เ ลิ ก ง า น กั น ก่ อ น จึ ง ส่ ง ไ ป ค ว า ม คิ ด ถึ ง จึ ง ไ ด้ ต อ น (อาทิตย์) อั ส ด ง ปล. อิอิ แอบเข้าข้างพี่ปุ๊ก อ า ทิ ต ย์ นี้ น า ย ไ ม่ อ ยู่ แ อ บ อู้ ไ ด้ แ อ บ แ บ่ ง ใ จ ม า อ่ า น ก ล อ น ย า ม ว่ า ง ก็ คิ ด ถึ ง คิ ด ถึ ง มิ รู้ จ า ง แ ม้ เ ส้ น ท า ง ค ว า ม คิ ด ถึ ง ยั ง ห่ า ง ไ ก ล :lol: :lol: :lol: หัวข้อ: :: กลอนยามว่าง :: เริ่มหัวข้อโดย: It's me Joy ที่ 08 พฤศจิกายน 2549, 08:03:58 ขึ้ น หั ว ข้ อ ว่ า เ ป็ น ก ล อ น ย า ม ว่ า ง
แ ต่ ดู ว่ า ไ ม่ เ ป็ น อ ย่ า ง ที่ คิ ด ไ ว้ เ พ ร า ะ แ ม้ ว่ า น้ อ ง จ อ ย ยุ่ ง จ ะ ต า ย ก็ ยั ง แ บ่ ง เ ว ล า ไ ว้ ม า แ ต่ ง ก ล อ น อุอุ หัวข้อ: :: กลอนยามว่าง :: เริ่มหัวข้อโดย: iamfrommoon ที่ 08 พฤศจิกายน 2549, 17:22:54 สายใย...ความผูกพัน...ในวันนี้
คือสายที่...ยาวนาน...ไม่สลาย เป็นสายป่าน...ที่ทอดยาว...จนวันตาย คือสายใจ...ที่ผูกไว้...นิรันดร... โฮะๆๆๆ :oops: :oops: :oops: หัวข้อ: :: กลอนยามว่าง :: เริ่มหัวข้อโดย: It's me Joy ที่ 10 พฤศจิกายน 2549, 12:55:30 เ ข้ า ม า บ อ ก วั น นี้ ไ ด้ ส า ร แ ล้ ว
ซี ม ะ โ ด่ ง เ พ ลิ ด แ พ ร้ ว ง า ม นั ก ห น า รู ป แ บ บ ใ ห ม่ อ่ า น ง่ า ย ส บ า ย ต า แ ต่ ค ร า ว ห น้ า น้ อ ง ข อ รั บ ผ่ า น ท า ง เ ม ล ล์ ... (ดีกว่าเอย) หัวข้อ: :: กลอนยามว่าง :: เริ่มหัวข้อโดย: iamfrommoon ที่ 14 พฤศจิกายน 2549, 18:04:03 วันนี้ไม่มา...ให้เจอหน้า...ก็ใจหาย
หรือเพราะเธอ...ไม่สบาย...อยู่ไหนหนอ รู้มั้ยว่า...คนทางนี้...ยังเฝ้ารอ อยากคุยต่อ...เหมือนทุกที...อย่างนี้จังเลย :oops: :oops: :wink: หัวข้อ: :: กลอนยามว่าง :: เริ่มหัวข้อโดย: Apirat T. ที่ 14 พฤศจิกายน 2549, 18:13:48 สวัสดี
ลาก่อน เอย ตาแคม 8) หัวข้อ: :: กลอนยามว่าง :: เริ่มหัวข้อโดย: It's me Joy ที่ 15 พฤศจิกายน 2549, 12:22:37 เ ข้ า ม า แ ล้ ว วั น นี้ ใ ห้ เ ห็ น ห น้ า
เ พ ร า ะ รู้ ว่ า เ ธ อ คิ ด ถึ ง ที่ ห่ า ง ห า ย เ ข้ า ม า บ อ ก ว่ า ฉั น นั้ น ไ ม่ เ ป็ น ไ ร สุ ข ส บ า ย ทั้ ง ก า ย ใ จ ไ ด้ เ ห็ น เ ธ อ หัวข้อ: :: กลอนยามว่าง :: เริ่มหัวข้อโดย: iamfrommoon ที่ 24 พฤศจิกายน 2549, 08:13:18 ข อ โ ท ษ จ ริ ง จ ริ ง
ใ น สิ่ ง ที่ ฉั น พู ด วั น นั้ น ห า ก เ ธ อ โ ก ร ธ ก้ อ ข อ โ ท ษ ล ะ กั น ทั้ ง นี้ ทั้ ง นั้ น เ พ ร า ะ ไ ม่ เ จ ต น า ใ ช่ ว่ า...จ ะ ไ ม่ ส น ใ จ ใ ช่ ว่ า...ไ ม่ อ ย า ก จ ะ โ ท ร ห า ใ ช่ ว่ า...ไ ม่ รั บ รู้ ค ว า ม ห ม า ย...จ า ก ส า ย ต า ใ ช่ ว่ า...เ ฉ ย ช า...อ ย่ า ง ที่ เ ป็ น 8) :lol: 8) หัวข้อ: :: กลอนยามว่าง :: เริ่มหัวข้อโดย: MahDee ที่ 24 พฤศจิกายน 2549, 08:27:49 อ้างจาก: "iamfrommoon" ข อ โ ท ษ จ ริ ง จ ริ ง ใ น สิ่ ง ที่ ฉั น พู ด วั น นั้ น ห า ก เ ธ อ โ ก ร ธ ก้ อ ข อ โ ท ษ ล ะ กั น ทั้ ง นี้ ทั้ ง นั้ น เ พ ร า ะ ไ ม่ เ จ ต น า ใ ช่ ว่ า...จ ะ ไ ม่ ส น ใ จ ใ ช่ ว่ า...ไ ม่ อ ย า ก จ ะ โ ท ร ห า ใ ช่ ว่ า...ไ ม่ รั บ รู้ ค ว า ม ห ม า ย...จ า ก ส า ย ต า ใ ช่ ว่ า...เ ฉ ย ช า...อ ย่ า ง ที่ เ ป็ น 8) :lol: 8) เหอ เหอ เหอ ....เอย... หัวข้อ: :: กลอนยามว่าง :: เริ่มหัวข้อโดย: It's me Joy ที่ 24 พฤศจิกายน 2549, 13:07:29 อ้างจาก: "iamfrommoon" ข อ โ ท ษ จ ริ ง จ ริ ง ใ น สิ่ ง ที่ ฉั น พู ด วั น นั้ น ห า ก เ ธ อ โ ก ร ธ ก้ อ ข อ โ ท ษ ล ะ กั น ทั้ ง นี้ ทั้ ง นั้ น เ พ ร า ะ ไ ม่ เ จ ต น า ใ ช่ ว่ า...จ ะ ไ ม่ ส น ใ จ ใ ช่ ว่ า...ไ ม่ อ ย า ก จ ะ โ ท ร ห า ใ ช่ ว่ า...ไ ม่ รั บ รู้ ค ว า ม ห ม า ย...จ า ก ส า ย ต า ใ ช่ ว่ า...เ ฉ ย ช า...อ ย่ า ง ที่ เ ป็ น 8) :lol: 8) มี อ ะ ไ ร ก ะใ ค ร ม า ห รื อ เ ป ล่ า ดู พี่ เ ร า เ ห ง า เ ห ง า อ อ ก อ ย่ า ง นั้ น ห า ก มี ทุ ก ข์ ม า เ ถ อ ะ ร่ ว ม แ บ่ ง ปั น อ ย่ า เ ห ง า อ ยู่ อ ย่ า ง นั้ น มั น ไ ม่ ดี หัวข้อ: :: กลอนยามว่าง :: เริ่มหัวข้อโดย: iamfrommoon ที่ 24 พฤศจิกายน 2549, 16:46:18 ถึงจะเคยล่มสลายก็ยังเก็บไว้ เอามาโพสต์ใหม่จ๊ะ
ขอบคุณที่ให้ความรัก ให้ที่พักอันแสนอบอุ่น ขอบคุณในความการุณ ที่คอยเกื้อหนุนให้กำลังใจ ขอบคุณนัยน์ตาทั้งสอง ที่..ทอดมองด้วยความห่วงใย ขอบคุณในความจริงใจ ที่มีให้..เนิ่นนานมา ขอบคุณทุกสิ่งทุกอย่าง ที่ร่วมสร้างความทรงจำอันมีค่า ขอบคุณสำหรับ "กาลเวลา" ที่พาคุณ...ให้ "หัวใจผูกพัน" 8) :oops: :lol: 8) หัวข้อ: :: กลอนยามว่าง :: เริ่มหัวข้อโดย: iamfrommoon ที่ 21 ธันวาคม 2549, 08:16:59 รู้ว่า คิดถึง จึงกลับมาหา
รู้ว่า รักเรื่อยมา ไม่เคยห่างหาย รู้ว่า ห่วงใย เพิ่มขึ้นอย่างมากมาย รู้ว่า หวังอยากได้ เคียงคู่เชยชิดกัน (ตลอดไป) :lol: 8) :lol: หัวข้อ: :: กลอนยามว่าง :: เริ่มหัวข้อโดย: shade80 ที่ 01 มกราคม 2550, 20:11:25 เ ห ง า อ่ ะ
แ อ บ เ ห ง า คื น ยั ง เ ย า ว์ เ ร า ไ ม่ รู้ จ ะ ห ลั บ ไ ห ม คื น เ ศ ร้ า ๆ เ ร า ไ ม่ รู้ คิ ด ถึ ง ใ ค ร คื น เ ห ง า ๆ อี ก น า น ไ ห ม จ ะ พ้ น คื น แ อ บ เ ห ง า ล ม เ บ า ๆ พั ด ม า พ า ใ จ ห า ย ล ม ห น า ว ๆ พ า ซึ้ ง ถึ ง ด ว ง ใ จ ล ม โ ช ย ๆ ผ่ า น ไ ป ใ จ โ ท ร ม ๆ แ อ บ เ ห ง า จั น ท ร์ เ ศ ร้ า ๆ เ จ้ า อ ยู่ ที่ ห น ไ ห น จั น ท ร์ เ จ้ า เ อ๋ ย คื น นี้ ห ล บ ไ ป ภ พ ใ ด จั น ท ร์ เ จ้ า ข า รู้ ไ ห ม ใ ค ร เ ฝ้ า ค อ ย แ อ บ เ ห ง า ด า ว ร ะ ยั บ ร ะ ยิ บ ต า บ น ฟ้ า เ ห ง า ด า ว ป ร ะ ดั บ พ ร า ว ฟ้ า พ ร่ า ง ส ก า ว ด า ว เ ต็ ม ฟ้ า แ ต่ เ ร า ไ ม่ เ ห ลื อ ใ ค ร หัวข้อ: :: กลอนยามว่าง :: เริ่มหัวข้อโดย: (n_n)Cellkrub ที่ 05 มกราคม 2550, 15:55:13 แอบเหงา
กินเหล้าคนเดียวไม่เมามาย กับแกล้มวางวาย แวบหายเพราะแอบกิน แอบเหงา ข้างสองเรามีสองขวด ยกขึ้นดวดสองดวด หมดทั้งสองขวดกูเมามึงเมา แอบเหงา พอเริ่มเมาเหงาก็หาย ควานหาชวดต่อไป ไม่เจอทำไง...เฮ่ยเฉดสองขวด ว่าแต่...กรูแต่งกลอนไรวะเนี่ย นอกสารบบ หัวข้อ: :: กลอนยามว่าง :: เริ่มหัวข้อโดย: iamfrommoon ที่ 05 มกราคม 2550, 16:35:10 อ้างจาก: "(n_n)Cellkrub" แอบเหงา กินเหล้าคนเดียวไม่เมามาย กับแกล้มวางวาย แวบหายเพราะแอบกิน แอบเหงา ข้างสองเรามีสองขวด ยกขึ้นดวดสองดวด หมดทั้งสองขวดกูเมามึงเมา แอบเหงา พอเริ่มเมาเหงาก็หาย ควานหาชวดต่อไป ไม่เจอทำไง...เฮ่ยเฉดสองขวด ว่าแต่...กรูแต่งกลอนไรวะเนี่ย นอกสารบบ ก...รู แต่งกลอนไรวะเนี่ย หรือกรูเพลีย..มัวแต่เรียน...เพียรศึกษา หรือกรูบ้า....มัวแต่เมา...กับเพื่อนยา เอาเหอะน่า...แค่ขวดเดียว...คงไม่ตาย เอาเข้าไป...กลอนไหนๆ...มีแต่เหล้า ไม่เมาเช้า...ก็เมาเย็น...ให้เห็นเสมอ เหล้ามันหวาน...หรือไง...จ๊ะน้องเธอ แต่อย่าเบลอ...เมื่อเจอพี่...ก็แล้วกัน หุหุ :twisted: :twisted: 8) หัวข้อ: :: กลอนยามว่าง :: เริ่มหัวข้อโดย: iamfrommoon ที่ 26 มกราคม 2550, 07:44:42 มาปั่น กลอนยามว่าง บ้างดีกว่า
เห็นร้างลา ไม่มาแต่ง กันเท่าไหร่ ขอเริ่มด้วย ความคิดถึง จากหัวใจ อยากฝากไว้ ให้ทุกคน ที่อ่านเอย :lol: 8) :lol: หัวข้อ: :: กลอนยามว่าง :: เริ่มหัวข้อโดย: iamfrommoon ที่ 25 มีนาคม 2550, 00:28:52 โอ้....เป็นครั้งแรกที่นอนดึกขนาดเนี๊ยในหลายๆ เดือนที่ผ่านมา...เลยขอมาปั่นกระทู้นี้ กลัวมันหายไป...เจ้าของกระทู้กลับมาจากเยอรมัน ยังไม่มีเวลามาโพสต์ต่อ..ก็ขอมา
"แต่งกลอนก่อนนอนยามดึก" เผื่ออีกฟากเวลาจะรับรู้... :wink: กลางคืน หากเกิด ความเหงา หยิบรูป ของเรา มาดูก็ได้ อ่านกลอน ที่เขียน ให้ไป คงเหมือนได้ อยู่ใกล้ ใกล้กัน หรือว่า...ถ้าเธอ...คิดถึง หลับตา สักนิดหนึ่ง แค่นั้น ก็จะรู้ว่า..คิดถึง อยู่เหมือนกัน แล้วอีกไม่นาน..เราคง จะเจอกัน... :lol: 8) :lol: หัวข้อ: :: กลอนยามว่าง :: เริ่มหัวข้อโดย: jean ที่ 25 มีนาคม 2550, 13:03:03 คิดถึง แอบซึ้ง ห่วงใย
เหงา เศร้า สุดหัวใจ ฝากท้องฟ้า ดวงดาว ช่วยส่งไป บอกความใน "คิดถึง" ทุกเวลา หัวข้อ: :: กลอนยามว่าง :: เริ่มหัวข้อโดย: Dr.Poot ที่ 25 มีนาคม 2550, 20:23:59 แต่งกลอนไม่เป็น งั้ยจะเป็นผู้อ่านที่ดีแล้วกัน :)
หัวข้อ: :: กลอนยามว่าง :: เริ่มหัวข้อโดย: นายป้อ ที่ 26 มีนาคม 2550, 01:27:09 :oops: ธรรมดามนุษย์ สุดแสน กิเลสหนา
ตัวจะพา หาที่สุข นั้นยากแสน ติดในโลก โศกโศกา หาใดแทน หากมีแม้น ธรรมนำ ทำความดี... กิเลสหมด ขจัดสิ้น มิมีเหลือ ธรรมจุนเจือ ชีวิต ให้สุขขี ให้ชีวิต ไม่ประมาท เป็นสิ่งดี น้อมชีวี เจริญธรรม ตามพุทธองค์...... หัวข้อ: :: กลอนยามว่าง :: เริ่มหัวข้อโดย: It's me Joy ที่ 10 เมษายน 2550, 08:35:44 อ้างจาก: "iamfrommoon" โอ้....เป็นครั้งแรกที่นอนดึกขนาดเนี๊ยในหลายๆ เดือนที่ผ่านมา...เลยขอมาปั่นกระทู้นี้ กลัวมันหายไป...เจ้าของกระทู้กลับมาจากเยอรมัน ยังไม่มีเวลามาโพสต์ต่อ..ก็ขอมา "แต่งกลอนก่อนนอนยามดึก" เผื่ออีกฟากเวลาจะรับรู้... :wink: กลางคืน หากเกิด ความเหงา หยิบรูป ของเรา มาดูก็ได้ อ่านกลอน ที่เขียน ให้ไป คงเหมือนได้ อยู่ใกล้ ใกล้กัน หรือว่า...ถ้าเธอ...คิดถึง หลับตา สักนิดหนึ่ง แค่นั้น ก็จะรู้ว่า..คิดถึง อยู่เหมือนกัน แล้วอีกไม่นาน..เราคง จะเจอกัน... :lol: 8) :lol: ข อ โ ท ษ ที่ ก ลั บ ม า ช้ า แ บ บ ว่ า ง า น มั น คั่ ง ค้ า ง มี เ ย อ ะ ม า ก ม า ย ต้ อ ง ส ะ ส า ง ก็ เ ล ย ไ ม่ ว่ า ง ม า แ ต่ ง ก ล อ น หัวข้อ: :: กลอนยามว่าง :: เริ่มหัวข้อโดย: It's me Joy ที่ 10 เมษายน 2550, 08:42:03 ใก ล้ ถึ ง แ ล้ ว ส ง ก ร า น ต์ ง า น ปี ใ ห ม่
จึ ง อ ย า ก ข อ อ ว ย พ ร ใ ห้ ไ ท ย เ ป็ น สุ ข ห ม ด เ รื่ อ ง ร า ว ขั ด แ ย้ ง ห ม ด ค ว า ม ทุ ก ข์ มี ค ว า ม สุ ข ต้ อ น รั บ ปี ใ ห ม่ ไ ท ย หัวข้อ: :: กลอนยามว่าง :: เริ่มหัวข้อโดย: หลิม 81 ที่ 10 เมษายน 2550, 10:25:57 อารายว้าเนียะ...งง !!!
หัวข้อ: :: กลอนยามว่าง :: เริ่มหัวข้อโดย: party ที่ 18 เมษายน 2550, 07:47:23 อ้างจาก: "หลิม 81" อารายว้าเนียะ...งง !!! หนูก้องง...พี่หลิมเหมือนกัน... :x :x หัวข้อ: :: กลอนยามว่าง :: เริ่มหัวข้อโดย: iamfrommoon ที่ 18 เมษายน 2550, 17:26:25 อ้างจาก: "หลิม 81" อารายว้าเนียะ...งง !!! อารายว้าเนียะ...งง!!! เด็กที่ งง !!! ก็กระทู้บอกว่า "กลอนยามว่าง" มิใช่ ฤ... :lol: :lol: :lol: เอ๋ หรือ เอ็งมาผิดกระทู้ เลย งง !!! :shock: :shock: 555 อ้าวๆๆๆ หายเบลอยัง... :wink: แต่งต่อเลยละกัน... รู้ว่าไม่เคย...หายหน้าไปไหน... แม้อยู่ไกล..แต่ใจยังอยู่ใกล้ รู้ว่ายังคง...รักและคอยห่วงใย อยากขอบใจ...ให้พรใดๆ สมทุกสิ่งเอย... :lol: 8) :lol: หัวข้อ: :: กลอนยามว่าง :: เริ่มหัวข้อโดย: It's me Joy ที่ 18 เมษายน 2550, 17:32:40 รู้ว่าอยู่ เคียงกาย ไม่หายห่าง
รู้ว่าไม่ อ้างว้าง ยามห่างหาย รู้ตลอด ว่ามีคน อยู่ข้างกาย อยากขอบใจ ที่ห่วงใย อยู่เรื่อยมา หัวข้อ: :: กลอนยามว่าง :: เริ่มหัวข้อโดย: Junphen Juntana ที่ 18 เมษายน 2550, 19:02:36 กะลังหิวข้าวมื้อที่ 4 พยาธิพากันยกทัพประท้วง แต่งกลอนสดๆ ไม่ทัน เอากลอนที่เคยเขียนไว้มาโพสท์ก่อนละกันนะจ๊ะๆ
........... "หอมกลิ่น...สงกรานต์" หอมรื่น...แป้งร่ำ หอมนาน ให้หวานนำ ทุกใบหน้า น้ำฉ่ำชื่น ล้างช้ำ คราบน้ำตา ใจที่เหนื่อย กายที่ล้า จะพักฟื้น! ฟื้นเมื่อพัก จากพิษ ชีวิตพ่าย ความนึกคิด ผ่อนคลาย เลิกขมขื่น การรอคอย ที่ยาวนาน หลายวันคืน พลิกหลับใหล ให้กลับตื่น ขึ้นอีกครั้ง อานิสงส์...บุญสงกรานต์ หวังกุศลดลบันดาล สานแรงหวัง อุ่นไอรักจากบ้านเรา เติมพลัง เพื่อให้ยัง ก้าวต่อไป...ได้อีกปี คิดถึง...สงกรานต์ที่บ้านเกิด กลับบ้านกันเถิด นะน้องพี่ "เพราะบ้านนอกคอกนา ที่แสนดี จึงหลอมชีวิต ให้วันนี้...ได้มีเรา" หัวข้อ: :: กลอนยามว่าง :: เริ่มหัวข้อโดย: kritsada34 ที่ 18 เมษายน 2550, 22:53:11 แสนคิดถึงดวงใจที่ไกลห่าง
ช่างอ้างว้างดั่งดาวที่เคยเห็น คืนทะเลแห่งทรายที่หนาวเย็น ใครฤาเป็นหนึ่งเดียวเหงาอุรา รอเฝ้ารอสิ่งรอมิมีหวัง สิ่งที่ยังไม่มีเคียงเคหา หวังไว้ว่าฟ้าคงประทานมา เคียงกายาสักหนึ่งก็คงดี แวะมาทักทายครับ JKL78 หัวข้อ: :: กลอนยามว่าง :: เริ่มหัวข้อโดย: It's me Joy ที่ 19 เมษายน 2550, 07:42:10 ร่วมขอฟ้านำพาอย่างพี่หวัง
ขอสักครั้งนารีที่สวยสม ขอเถอะฟ้าประทานมาดั่งอารมณ์ ให้พี่ข้าฯ ได้สุขสม มิต้องรอ หัวข้อ: :: กลอนยามว่าง :: เริ่มหัวข้อโดย: kritsada34 ที่ 19 เมษายน 2550, 21:20:51 ฟ้าเอ๋ยฟ้า มิเคยแม้ จะแลเหลียว
สักครั้งเดียว มิเคยยิน คำพรขอ ช่างไร้ใจ มิคิด ต่อถักทอ ไม่เติมต่อ แม้หวัง ประทานมา ไม่ใช่ฟ้า แต่ชะตา คงกำหนด ยากจะทดเเทนเปลี่ยนลิขิตฟ้า มีก็มี ไม่ก็ไม่ตามชะตา รอเพียงว่า ถึงเวลา คงเจอกัน หัวข้อ: :: กลอนยามว่าง :: เริ่มหัวข้อโดย: MahDee ที่ 19 เมษายน 2550, 21:24:13 ยินดีต้อนรับครับพี่โจ๊ก
รออ่านบทต่อไปอยู่นะครับ ฝีมือแต่งกลอนสุดยอดจิง...เอย... :x :x หัวข้อ: :: กลอนยามว่าง :: เริ่มหัวข้อโดย: Junphen Juntana ที่ 20 เมษายน 2550, 10:11:29 ชะแว้บมาร่วมแจมอีกซักกะติ๊ดจ้ะ :D
บทกวีที่เขียนนี้ ให้ชื่อว่า "ดวงตาวัน" จ้า... ...................... "ดวงตาวัน" แต่เช้าจนค่ำ... พบเจอกันประจำ พร้อมแสงจ้า ตะวันรุ่ง ตะวันแรง ตะวันลา ตะวันล้า บ้างไหม ในบางวัน? เธออุ่นแสง อาบส่อง ต้องชีวิต เธอเป็นมิตร ผู้ให้ ไม่ไหวหวั่น อยากจะรู้ในดวงตากล้าแกร่งแกร่งนั้น เธอซ่อนฝัน อะไรไว้ บ้างไหมนะ! นานแค่ไหน เธอได้เห็น ความเป็นอยู่ การกอบกู้ ริเริ่ม เสียสละ การแก่งแย่ง ต่อสู้ ประทุ-ประทะ ชัยชนะ และพ่ายแพ้ แต่ละยุค หรือเธอเห็นจนชาชิน…สิ้นสงสัย เมื่อโลกยังเป็นไป ทั้งโศก-สุข รู้สึกร้อน-หนาวไหม ยามใครทุกข์ รู้สึกสนุกบ้างไหม ในบางที หรือเมื่อรักเป็นตะวันอันยิ่งใหญ่ ต้องรับได้ เต็มพันธะ และหน้าที่ เป็นตะวัน ให้ได้...และให้ดี สมศักดิ์ศรี สมภาระ แห่งตะวัน คงเป็นความธรรมดา ประสาชีวิต ไม่ใช่ความ ถูก-ผิด...เพียงพลิกผัน เปลี่ยนแปลง คือคุณค่า แห่งสามัญ ไม่ยึดตึด ไม่ตีบตัน...ไม่ตื่นตาม ...... ดวงตาแห่งความเข้าใจ...ในชีวิต ไม่ใช่ความถูกผิด เพียงเปลี่ยนผัน ซึมซับความธรรมดา ในสามัญ ไม่ยึดตึด ไม่ตีบตัน...จึงเติบโต! หัวข้อ: :: กลอนยามว่าง :: เริ่มหัวข้อโดย: MahDee ที่ 20 เมษายน 2550, 10:12:21 :P :P :P
หัวข้อ: :: กลอนยามว่าง :: เริ่มหัวข้อโดย: Junphen Juntana ที่ 20 เมษายน 2550, 10:48:09 กะลังเมามัน...ขอเอาบทกวีที่เขียน...มาฝากอีกซักชิ้นจ้า อันนี้ชื่อว่า "เม็ดทราย"
................................ "เม็ดทราย" เม็ดทราย… งดงามความหมายในโลกหล้า แม้เป็นเพียงกรวดทรายในสายตา เจ้าก็ยังสูงค่าถ้า "รอคอย" เมื่อความหมายอาจไม่มีเพียงที่เห็น เมื่อความเด่นอาจซ่อนงามในความด้อย เมื่อคุณค่าอยู่ที่ค่าแห่งการคอย ทรายเม็ดน้อยจึงตระหนัก…รักค่าตน กาลเวลาอาจเลวร้ายทำลายล้าง กาลเวลาก็อาจสร้างใหม่อีกหน กาลเวลาพิสูจน์ค่าราคาคน กาลเวลาพิสูจน์ผล…แห่งเม็ดทราย กี่คลื่นสาด กี่ลมซ้ำ กี่น้ำซัด ทรายก็ยังยืนหยัดไม่เสื่อมสลาย กี่รอยเท้าที่เหยียบย่ำที่กล้ำกราย ยิ่งเหมือนสร้างร่างทรายให้ชัดเจน จากทรายน้อยจึงค่อยกลายเป็นหินกล้า เพิ่มคุณค่าอย่างเด็ดเดี่ยวและโดดเด่น เมื่อเจ้าเคยผ่านพ้นผลลำเค็ญ เจ้าจึงเห็นและเข้าใจ…ในชีวิต จากหินกล้า เติบกล้า เป็นผาแกร่ง ด้วยเรี่ยวแรงแห่งศักดิ์ศรี อันศักดิ์สิทธิ์ เจ้าสูงค่าแม้เจ้ามาจากน้อยนิด "รางวัลชีวิต" แห่งภูกล้า…ที่มาจากทราย ปล. แด่ทุกเม็ดทราย ที่กำลังจะกลายเป็นหินกล้า และผาแกร่ง…. หัวข้อ: :: กลอนยามว่าง :: เริ่มหัวข้อโดย: kritsada34 ที่ 20 เมษายน 2550, 22:21:09 วงเวียนทราย
ทรายเอ๋ยทราย เกิดก่อ จากหินผา กาลเวลา ธารา เซาะแก่งหิน แม้พายพัด ซัดผ่าน เป็นอาจิน แปรเป็นดิน หินแกร่ง ยังเปลี่ยนไป ดินเอ๋ยดิน โถมทับ ถมตัวเจ้า ต่างอัดเอา แรงทับ นับสงขัย แปรเป็นหิน เกิดก่อ อีกคราใด ตระหง่านไว้ ต้านสู้ กาลธารา จากหินแกร่ง เป็นทราย สาดเซาะซาบ จากทรายหยาบ สู่เนื้อเนียน ยิบหนักหนา แปรเป็นดิน ทับถม ตามเวลา เป็นภูผาหินแกร่งสู้แรงลม ชี้ให้เห็น สิ่งใดล้วน เกิดในโลก ต่างมีโชค ตั้งอยู่ เคียงคู่สม แล้วย่อมถึง วันดับ ลับเสื่อมจม ด้วยเพราะคม เวลา แปรเปลี่ยนไป หัวข้อ: :: กลอนยามว่าง :: เริ่มหัวข้อโดย: dnopista ที่ 23 เมษายน 2550, 02:32:24 กลิ่นความเงียบ และ ข้าวเกรียบ กล่อมความเหงา
โอ้ตัวเรา ช่างปล่าวเปลี่ยว เหี่ยวห่อหลาย มีเพียงเสียง กรุบกริบ กระซิบกาย อย่าเพิ่งหาย ไปใหน ให้จุกเอ็น อีกไม่กี่ ชั่วโมง ก็คงเช้า แล้วตัวเรา คงได้หลับ ตับไม่เห็น ตั้งใจฝืน ตาให้ตื่น ขึ้นเปลี่ยนเวร หลบเลี่ยงเร้น แสงตะวัน คันตูดเอย... จาก คุณยามว่างงานครับ หัวข้อ: :: กลอนยามว่าง :: เริ่มหัวข้อโดย: MahDee ที่ 23 เมษายน 2550, 08:26:46 สุดยอดเลยไอคุณปอนด์ เข้ามาช่วยสร้างสีสันได้ดีจริง ๆ :lol: :lol:
หัวข้อ: :: กลอนยามว่าง :: เริ่มหัวข้อโดย: iamfrommoon ที่ 23 เมษายน 2550, 08:41:02 อ้างจาก: "dnopista" กลิ่นความเงียบ และ ข้าวเกรียบ กล่อมความเหงา โอ้ตัวเรา ช่างปล่าวเปลี่ยว เหี่ยวห่อหลาย มีเพียงเสียง กรุบกริบ กระซิบกาย อย่าเพิ่งหาย ไปใหน ให้จุกเอ็น อีกไม่กี่ ชั่วโมง ก็คงเช้า แล้วตัวเรา คงได้หลับ ตับไม่เห็น ตั้งใจฝืน ตาให้ตื่น ขึ้นเปลี่ยนเวร หลบเลี่ยงเร้น แสงตะวัน คันตูดเอย... จาก คุณยามว่างงานครับ อันคนเรา เกิดมา ปากขยับ กินแต่กับ ไม่กินข้าว อ้วนหนักหนา ไม่รู้เอ็ง น้ำหนักเท่าไหร่ แล้วน้องยา อย่าบอกว่า...หนักเกิน...100 ขึ้นไป... (รู้มาว่า ปอนด์แมน...อมมะนาวตลอดเวลา อิอิ แอบแซวเล็กน้อย) หัวข้อ: :: กลอนยามว่าง :: เริ่มหัวข้อโดย: Junphen Juntana ที่ 23 เมษายน 2550, 10:38:36 เห็นมีการพูดถึง "ข้าวเกรียบ" เลยเอากลอนบทนี้ ที่เขียนไว้มาแจมจ้ะ แรงบันดาลใจจากฉากชีวิตที่แถวๆ สยามสแควร์จ้า
"ข้าวเกรียบว่าว" หนึ่งชีวิตโอบประคองสองกระจาด ริมฟุตบาทข้างถนนคนขวักไขว่ ตะวันกร้าวแดดกล้าสาดแสงไกล แต่ตะวันในหัวใจ…ไม่รู้เลย ยายขายข้าวเกรียบว่าวเฝ้าชะเง้อ มาซื้อยายหน่อยซิเออ! หลานหลานเอ๋ย ยายหาบคอนมาตั้งขายเหมือนอย่างเคย อย่าเฉยเมยแค่มองกันแล้วผ่านไป ยายไม่ว่าถ้าลองนิดถ้าชิมหน่อย กรอบอร่อยเชียวนะจะบอกให้ ถ้ากินแล้วขี้คร้านจะติดใจ กลับมาซื้อยายใหม่กันสักวัน พวกขนมนมเนยแบบฝรั่ง คงจะแพงหลายกะตังค์ใช่ไหมนั่น เท่ากับซื้อข้าวเกรียบยายได้หลายอัน เจ้าหลานขวัญมามะ! อย่ารอรี ยายมาตั้งกระจาดขายจนบ่ายคล้อย แสนละเหี่ยเพลียละห้อยอย่างเหลือที่ ขายได้ไม่กี่อันเลยวันนี้ คนกินเป็นและใจดี…ไยรี้กาย หรือว่ากินขนมยายมันไม่โก้ ไม่น่าอวดน่าโชว์คนทั้งหลาย ข้าวเกรียบว่าวมันโบราณมันน่าอาย มันจึงพ่ายเสียท่า…ขนมปัง หัวข้อ: :: กลอนยามว่าง :: เริ่มหัวข้อโดย: dnopista ที่ 24 เมษายน 2550, 02:44:29 ตัวผมเอง ตัวหนัก ไม่เท่าไหร่
เจ็ดดสิบปลาย แปดสิบต้น อลหม่าน เรื่องน้ำหนัก เด๋วขึ้นลง คงรำคาญ เสื้อผ้าบาน ขาดปลิ้น ชินชาเย็น แต่ใจผม ก้อนกลมมน ชอบกลนัก รูปร่างลักษณ์ กระจิ๊ดริ่ว ปลิวไม่เห็น แต่น้ำหนัก ภายในใจ ไม่กระเซ็น หลีกร่างเร้น หลบเลี่ยงหนี she hiso จากคุณ กลอนอะไรวะ หัวข้อ: :: กลอนยามว่าง :: เริ่มหัวข้อโดย: dnopista ที่ 25 เมษายน 2550, 19:39:37 เป็นกลอนที่เพราะ เฉียบคมและลึกซึ้งที่สุด ตั้งแต่เคยอ่านมาเลยครับ
หัวข้อ: :: กลอนยามว่าง :: เริ่มหัวข้อโดย: MahDee ที่ 25 เมษายน 2550, 19:40:48 (http://www.cmadong.com/community/board/files/numning_32269158462712882d407_155.gif)
หัวข้อ: :: กลอนยามว่าง :: เริ่มหัวข้อโดย: iamfrommoon ที่ 25 เมษายน 2550, 20:06:28 ใครปล่อยคนบ้า ออกมาจากศรีธัญญาเนี่ย
ป่วนไปทั้งห้องเลย เขียนเอง ชมเอง...ช่วยตัวเอง เสร็จสรรพ เฮ้อ กลุ้ม :lol: หัวข้อ: :: กลอนยามว่าง :: เริ่มหัวข้อโดย: dnopista ที่ 25 เมษายน 2550, 20:48:23 ขอบคุณสำหรับทุกๆกำลังใจค้าบ
สัญญาว่า จะสร้างผลงานดีๆออกมาอย่างต่อเนื่องคร้าบบบบบบบบบบบบ (เอ้า...โค้งๆ) หัวข้อ: :: กลอนยามว่าง :: เริ่มหัวข้อโดย: kritsada34 ที่ 25 เมษายน 2550, 22:41:21 พัก.....ใจ
เหนื่อยใจนักใจหนักด้วยภาระ เมื่อไหร่นะใจพักให้คลายล้า ท้อฤทัยหนักในอกหน่วงอุรา ไม่รู้ว่างานสิ้นลงเมื่อใด ซับซ้อนยุ่งยากไม่จบสิ้น สุดโหดหินไม่เห็นหนทางไหน อยากพักหลบพักกายแลพักใจ แล้วค่อยไปลุยงานให้จบกัน หัวข้อ: :: กลอนยามว่าง :: เริ่มหัวข้อโดย: dnopista ที่ 27 เมษายน 2550, 01:22:53 อันตัวเรา แสนเปล่าเปลี่ยว ดายเดียวนัก
ต้องอยู่อย่าง คนไร้รัก เศร้าหนักหนา มีคนรัก เค้าไม่รัก หนักอุรา เฝ้ารอหวัง ทั้งน้ำตา น่าน้อยใจ ... ... ....เอย หัวข้อ: :: กลอนยามว่าง :: เริ่มหัวข้อโดย: It's me Joy ที่ 27 เมษายน 2550, 12:44:28 อ้างจาก: "dnopista" อันตัวเรา แสนเปล่าเปลี่ยว ดายเดียวนัก ต้องอยู่อย่าง คนไร้รัก เศร้าหนักหนา มีคนรัก เค้าไม่รัก หนักอุรา เฝ้ารอหวัง ทั้งน้ำตา น่าน้อยใจ ... ... ....เอย ใครไม่รัก ปังปอนด์ วอนบอกหน่อย เด้วจอยจะ ไปคอย ตื้อตามให้ คงไม่นาน ที่เค้า ยอมอ่อนใจ แล้วมอบรัก มาให้ แด่ปังปอนด์ หัวข้อ: :: กลอนยามว่าง :: เริ่มหัวข้อโดย: It's me Joy ที่ 27 เมษายน 2550, 12:54:28 อ้างจาก: "kritsada34" พัก.....ใจ เหนื่อยใจนักใจหนักด้วยภาระ เมื่อไหร่นะใจพักให้คลายล้า ท้อฤทัยหนักในอกหน่วงอุรา ไม่รู้ว่างานสิ้นลงเมื่อใด ซับซ้อนยุ่งยากไม่จบสิ้น สุดโหดหินไม่เห็นหนทางไหน อยากพักหลบพักกายแลพักใจ แล้วค่อยไปลุยงานให้จบกัน เหนื่อยใจเพราะ มีงาน มันอาจเหนื่อย แต่ดีกว่า อยู่เรื่อยเปื่อย ไร้ความหมาย วันทั้งวัน อยู่ว่างว่าง สบายกาย แต่มิมี สิ่งใด ได้พัฒนา สู้มีงาน มาให้ทำ แม้มันหนัก แต่เราอาจ หลบพัก ให้หายล้า พอจิตใจ โปร่งโล่ง สบายอุรา จะสามารถ เปลี่ยนปัญหา ให้เป็นดี หัวข้อ: :: กลอนยามว่าง :: เริ่มหัวข้อโดย: dnopista ที่ 27 เมษายน 2550, 19:15:55 อูว....นานๆทีจะมีคนเข้าใจ
ฮึก...ฮึก... ซึ้งจัง... ฮึก...ฮึก... ปลื้มจัง... ขอบคุณนะครับ..จอย.. ฮึก...ฮึก... ที่ทำให้.. ฮึก...ฮึก... ปอนด์น้อย... ฮึก...ฮึก... ได้.... ฮึก...ฮึก... ... .. .(หายแระ) เฮ้อ..โล่งจัง เมื่อกี๊เหมือนมีใครมาพูกถึงเรา.. เอ...ช่างเต๊อะ.. ก๊ากกกกกกกกก....อารามณ์ดีจังๆ หัวข้อ: :: กลอนยามว่าง :: เริ่มหัวข้อโดย: iamfrommoon ที่ 27 เมษายน 2550, 21:47:10 เป็นอะไรไปหรือเปล่า
เห็นเธอเหงาๆ ก็เป็นห่วง ฉันอยู่ใกล้ใจเธอทั้งดวง ให้หลอกลวงใครทำไม่เป็น... ขอเป็นเพื่อนแท้ยามแพ้พ่าย ขออยู่ใกล้ๆ ให้ได้เห็น ไม่ว่าเหน็บหนาว...ร้อนหรือเย็น ของเป็น "เพียงเพื่อน" อยู่ใกล้ใจ... **************************** หัวข้อ: :: กลอนยามว่าง :: เริ่มหัวข้อโดย: iamfrommoon ที่ 27 เมษายน 2550, 21:52:45 อ้างจาก: "dnopista" อูว....นานๆทีจะมีคนเข้าใจ ฮึก...ฮึก... ซึ้งจัง... ฮึก...ฮึก... ปลื้มจัง... ขอบคุณนะครับ..จอย.. ฮึก...ฮึก... ที่ทำให้.. ฮึก...ฮึก... ปอนด์น้อย... ฮึก...ฮึก... ได้.... ฮึก...ฮึก... ... .. .(หายแระ) เฮ้อ..โล่งจัง เมื่อกี๊เหมือนมีใครมาพูกถึงเรา.. เอ...ช่างเต๊อะ.. ก๊ากกกกกกกกก....อารามณ์ดีจังๆ เป็นอะไรไป...หรือเปล่า เห็นเธอเมาเหล้าในคืนนี้ เมื่อเช้าไม่เข้าห้องน้ำหรือคนดี หรือวันนี้ทำ Thesis หนัก...จนอ่อนใจ ขอเป็นเพื่อนเธอยามเมาหนัก คอยปลดสร้อย เส้นยักษ์ ไปเก็บให้ หากวันใด ฉันรู้สึก ไม่สบายใจ ก็จะได้...เอาไปจำนำ...เอย อิอิ... :lol: 8) :lol: หัวข้อ: :: กลอนยามว่าง :: เริ่มหัวข้อโดย: kritsada34 ที่ 29 เมษายน 2550, 20:09:49 นับนานเนิ่น นั้นนำ น้องนางหนี
น้ำเนตรนี้ นองหน้า เน้นหนักหนา นั่งเหน๊บหนาว นอนนิ่ง นองนัยนา เนื้อแนบหน้า น้ำนอง น่าหน่วงนำ อืม กลอักษร หัวข้อ: :: กลอนยามว่าง :: เริ่มหัวข้อโดย: kritsada34 ที่ 29 เมษายน 2550, 20:11:49 มาต่อกลอน กันดีกว่า
สักวา ย้อยอดีด เล่าเรื่องหอ หัวข้อ: :: กลอนยามว่าง :: เริ่มหัวข้อโดย: It's me Joy ที่ 30 เมษายน 2550, 12:56:43 สักวา ย้อนอดีด เล่าเรื่องหอ
อยากบอกต่อ เล่าให้ฟัง ในครั้งก่อน หัวข้อ: ต่อกลอนกันครับ เริ่มหัวข้อโดย: kritsada34 ที่ 30 เมษายน 2550, 20:06:35 สักวา ย้อนอดีด เล่าเรื่องหอ
อยากบอกต่อ เล่าให้ฟัง ในครั้งก่อน วันเมื่อผ่าน เข้าเรียน จุฬาลงกรณ์ มามะ เชิญคนต่อไป ครับ มา ต่อกลอนกัน ให้ยาวติดกินเนสเลย อิอิอิ หัวข้อ: :: กลอนยามว่าง :: เริ่มหัวข้อโดย: นายป้อ ที่ 01 พฤษภาคม 2550, 01:57:34 สักวา ย้อนอดีด เล่าเรื่องหอ
อยากบอกต่อ เล่าให้ฟัง ในครั้งก่อน วันเมื่อผ่าน เข้าเรียน จุฬาลงกรณ์ ได้กินนอน อยู่หอ ก็ชื่นใจ คืนวันเปลี่ยน ผ่านไปใจอยู่ คู่ซีมะโด่ง หัวข้อ: :: กลอนยามว่าง :: เริ่มหัวข้อโดย: iamfrommoon ที่ 01 พฤษภาคม 2550, 15:08:13 สักวา ย้อนอดีด เล่าเรื่องหอ
อยากบอกต่อ เล่าให้ฟัง ในครั้งก่อน วันเมื่อผ่าน เข้าเรียน จุฬาลงกรณ์ ได้กินนอน อยู่หอ ก็ชื่นใจ คืนวันเปลี่ยน ผ่านไปใจอยู่ คู่ซีมะโด่ง ได้เชืือมโยง สายสัมพันธ์ กับเพื่อนใหม่ หัวข้อ: :: กลอนยามว่าง :: เริ่มหัวข้อโดย: Hong82 ที่ 01 พฤษภาคม 2550, 15:36:49 สักวา ย้อนอดีด เล่าเรื่องหอ
อยากบอกต่อ เล่าให้ฟัง ในครั้งก่อน วันเมื่อผ่าน เข้าเรียน จุฬาลงกรณ์ ได้กินนอน อยู่หอ ก็ชื่นใจ คืนวันเปลี่ยน ผ่านไปใจอยู่ คู่ซีมะโด่ง ได้เชืือมโยง สายสัมพันธ์ กับเพื่อนใหม่ ทั้งเพื่อนเรียน เพื่อนเล่น และเพื่อนใจ หัวข้อ: :: กลอนยามว่าง :: เริ่มหัวข้อโดย: (n_n)Cellkrub ที่ 01 พฤษภาคม 2550, 15:46:05 สักวา ย้อนอดีด เล่าเรื่องหอ
อยากบอกต่อ เล่าให้ฟัง ในครั้งก่อน วันเมื่อผ่าน เข้าเรียน จุฬาลงกรณ์ ได้กินนอน อยู่หอ ก็ชื่นใจ คืนวันเปลี่ยน ผ่านไปใจอยู่ คู่ซีมะโด่ง ได้เชืือมโยง สายสัมพันธ์ กับเพื่อนใหม่ ทั้งเพื่อนเรียน เพื่อนเล่น และเพื่อนใจ แล้วทำไม ต้องรีบเขียน เดี๋ยวจบไว หายเหต คือว่าบทแรกขึ้นจะเล่าย้อนอดีต บทต่อมาวันผ่านคืนเปลี่ยนซะแล้ว ฮ่าๆๆ หัวข้อ: :: กลอนยามว่าง :: เริ่มหัวข้อโดย: dnopista ที่ 03 พฤษภาคม 2550, 01:08:30 เอย...
หัวข้อ: :: กลอนยามว่าง :: เริ่มหัวข้อโดย: dnopista ที่ 03 พฤษภาคม 2550, 01:11:35 เฉียบคม ลึกซึ้ง..
เลือกใช้คำได้ดีมาก.. มีความหมายบางอย่างซ่อนอยู่.. ..อย่างแยบยลและคมคาย สมกับเป็นคนไทยจริงๆครับพี่น้อง หัวข้อ: :: กลอนยามว่าง :: เริ่มหัวข้อโดย: kritsada34 ที่ 03 พฤษภาคม 2550, 11:38:03 สักวา ย้อนอดีด เล่าเรื่องหอ
อยากบอกต่อ เล่าให้ฟัง ในครั้งก่อน วันเมื่อผ่าน เข้าเรียน จุฬาลงกรณ์ ได้กินนอน อยู่หอ ก็ชื่นใจ คืนวันเปลี่ยน ผ่านไปใจอยู่ คู่ซีมะโด่ง ได้เชืือมโยง สายสัมพันธ์ กับเพื่อนใหม่ ทั้งเพื่อนเรียน เพื่อนเล่น และเพื่อนใจ แล้วทำไม ต้องรีบเขียน เดี๋ยวจบไว ที่ใจรีบ ก็ดั่งรีบ เรียนให้จบ เริ่มเมื่อพบ ว่ารายชื่อ เอ็นท์ผ่านไหม หมายเหตุ 1. ขออนุญาตเขียนยาวหน่อยนะครับ เดี๋ยว จบไวเกินไป 2. เชิญ คนต่อไปครับ หัวข้อ: :: กลอนยามว่าง :: เริ่มหัวข้อโดย: Junphen Juntana ที่ 03 พฤษภาคม 2550, 12:22:19 สักวา ย้อนอดีด เล่าเรื่องหอ
อยากบอกต่อ เล่าให้ฟัง ในครั้งก่อน วันเมื่อผ่าน เข้าเรียน จุฬาลงกรณ์ ได้กินนอน อยู่หอ ก็ชื่นใจ คืนวันเปลี่ยน ผ่านไปใจอยู่ คู่ซีมะโด่ง ได้เชืือมโยง สายสัมพันธ์ กับเพื่อนใหม่ ทั้งเพื่อนเรียน เพื่อนเล่น และเพื่อนใจ แล้วทำไม ต้องรีบเขียน เดี๋ยวจบไว ที่ใจรีบ ก็ดั่งรีบ เรียนให้จบ เริ่มเมื่อพบ ว่ารายชื่อ เอ็นท์ผ่านไหม เอ็นท์ผ่านแล้ว สุขอุรา กว่าสิ่งใด แต่เราจะอยู่ที่ไหน...บ้านไม่มี? เชิญต่อได้เลยจ้ะ หัวข้อ: :: กลอนยามว่าง :: เริ่มหัวข้อโดย: It's me Joy ที่ 03 พฤษภาคม 2550, 12:45:08 สักวา ย้อนอดีด เล่าเรื่องหอ
อยากบอกต่อ เล่าให้ฟัง ในครั้งก่อน วันเมื่อผ่าน เข้าเรียน จุฬาลงกรณ์ ได้กินนอน อยู่หอ ก็ชื่นใจ คืนวันเปลี่ยน ผ่านไปใจอยู่ คู่ซีมะโด่ง ได้เชืือมโยง สายสัมพันธ์ กับเพื่อนใหม่ ทั้งเพื่อนเรียน เพื่อนเล่น และเพื่อนใจ แล้วทำไม ต้องรีบเขียน เดี๋ยวจบไว ที่ใจรีบ ก็ดั่งรีบ เรียนให้จบ เริ่มเมื่อพบ ว่ารายชื่อ เอ็นท์ผ่านไหม เอ็นท์ผ่านแล้ว สุขอุรา กว่าสิ่งใด แต่เราจะอยู่ที่ไหน...บ้านไม่มี? เข้าไปหา พี่รหัสฯ ตัดปัญหา พี่แนะว่า อยู่หอไหม เป็นสุขศรี ซีมะโด่ง หอพัก จุฬาฯ มี หัวข้อ: :: กลอนยามว่าง :: เริ่มหัวข้อโดย: kritsada34 ที่ 03 พฤษภาคม 2550, 14:12:17 สักวา ย้อนอดีด เล่าเรื่องหอ
อยากบอกต่อ เล่าให้ฟัง ในครั้งก่อน วันเมื่อผ่าน เข้าเรียน จุฬาลงกรณ์ ได้กินนอน อยู่หอ ก็ชื่นใจ คืนวันเปลี่ยน ผ่านไปใจอยู่ คู่ซีมะโด่ง ได้เชืือมโยง สายสัมพันธ์ กับเพื่อนใหม่ ทั้งเพื่อนเรียน เพื่อนเล่น และเพื่อนใจ แล้วทำไม ต้องรีบเขียน เดี๋ยวจบไว ที่ใจรีบ ก็ดั่งรีบ เรียนให้จบ เริ่มเมื่อพบ ว่ารายชื่อ เอ็นท์ผ่านไหม เอ็นท์ผ่านแล้ว สุขอุรา กว่าสิ่งใด แต่เราจะอยู่ที่ไหน...บ้านไม่มี? เข้าไปหา พี่รหัสฯ ตัดปัญหา พี่แนะว่า อยู่หอไหม เป็นสุขศรี ซีมะโด่ง หอพัก จุฬาฯ มี ติดต่อที่ ฝั่งตรงข้าม อุเทนถวาย พี่ขู่ว่า รับน้องหนัก นะเอาไหม เชิญครับ "หนักนัก เอามั๊ย" หัวข้อ: :: กลอนยามว่าง :: เริ่มหัวข้อโดย: (n_n)Cellkrub ที่ 03 พฤษภาคม 2550, 14:54:14 สักวา ย้อนอดีด เล่าเรื่องหอ
อยากบอกต่อ เล่าให้ฟัง ในครั้งก่อน วันเมื่อผ่าน เข้าเรียน จุฬาลงกรณ์ ได้กินนอน อยู่หอ ก็ชื่นใจ คืนวันเปลี่ยน ผ่านไปใจอยู่ คู่ซีมะโด่ง ได้เชืือมโยง สายสัมพันธ์ กับเพื่อนใหม่ ทั้งเพื่อนเรียน เพื่อนเล่น และเพื่อนใจ แล้วทำไม ต้องรีบเขียน เดี๋ยวจบไว ที่ใจรีบ ก็ดั่งรีบ เรียนให้จบ เริ่มเมื่อพบ ว่ารายชื่อ เอ็นท์ผ่านไหม เอ็นท์ผ่านแล้ว สุขอุรา กว่าสิ่งใด แต่เราจะอยู่ที่ไหน...บ้านไม่มี? เข้าไปหา พี่รหัสฯ ตัดปัญหา พี่แนะว่า อยู่หอไหม เป็นสุขศรี ซีมะโด่ง หอพัก จุฬาฯ มี ติดต่อที่ ฝั่งตรงข้าม อุเทนถวาย พี่ขู่ว่า รับน้องหนัก นะเอาไหม ขืนตอบไม่ ไร้ที่อยู่ คงไม่ไหว หนักแค่ไหน คงต้องลอง ต้องวัดใจ หัวข้อ: :: กลอนยามว่าง :: เริ่มหัวข้อโดย: Hong82 ที่ 03 พฤษภาคม 2550, 15:44:36 สักวา ย้อนอดีด เล่าเรื่องหอ
อยากบอกต่อ เล่าให้ฟัง ในครั้งก่อน วันเมื่อผ่าน เข้าเรียน จุฬาลงกรณ์ ได้กินนอน อยู่หอ ก็ชื่นใจ คืนวันเปลี่ยน ผ่านไปใจอยู่ คู่ซีมะโด่ง ได้เชืือมโยง สายสัมพันธ์ กับเพื่อนใหม่ ทั้งเพื่อนเรียน เพื่อนเล่น และเพื่อนใจ แล้วทำไม ต้องรีบเขียน เดี๋ยวจบไว ที่ใจรีบ ก็ดั่งรีบ เรียนให้จบ เริ่มเมื่อพบ ว่ารายชื่อ เอ็นท์ผ่านไหม เอ็นท์ผ่านแล้ว สุขอุรา กว่าสิ่งใด แต่เราจะอยู่ที่ไหน...บ้านไม่มี? เข้าไปหา พี่รหัสฯ ตัดปัญหา พี่แนะว่า อยู่หอไหม เป็นสุขศรี ซีมะโด่ง หอพัก จุฬาฯ มี ติดต่อที่ ฝั่งตรงข้าม อุเทนถวาย พี่ขู่ว่า รับน้องหนัก นะเอาไหม ขืนตอบไม่ ไร้ที่อยู่ คงไม่ไหว หนักแค่ไหน คงต้องลอง ต้องวัดใจ คงไม่ตาย ถ้าใจสู้ อยู่ที่เรา เข้าหอมา ชักหวั่น กลั้นใจสู้ หัวข้อ: :: กลอนยามว่าง :: เริ่มหัวข้อโดย: kritsada34 ที่ 03 พฤษภาคม 2550, 16:33:44 สักวา ย้อนอดีด เล่าเรื่องหอ
อยากบอกต่อ เล่าให้ฟัง ในครั้งก่อน วันเมื่อผ่าน เข้าเรียน จุฬาลงกรณ์ ได้กินนอน อยู่หอ ก็ชื่นใจ คืนวันเปลี่ยน ผ่านไปใจอยู่ คู่ซีมะโด่ง ได้เชืือมโยง สายสัมพันธ์ กับเพื่อนใหม่ ทั้งเพื่อนเรียน เพื่อนเล่น และเพื่อนใจ แล้วทำไม ต้องรีบเขียน เดี๋ยวจบไว ที่ใจรีบ ก็ดั่งรีบ เรียนให้จบ เริ่มเมื่อพบ ว่ารายชื่อ เอ็นท์ผ่านไหม เอ็นท์ผ่านแล้ว สุขอุรา กว่าสิ่งใด แต่เราจะอยู่ที่ไหน...บ้านไม่มี? เข้าไปหา พี่รหัสฯ ตัดปัญหา พี่แนะว่า อยู่หอไหม เป็นสุขศรี ซีมะโด่ง หอพัก จุฬาฯ มี ติดต่อที่ ฝั่งตรงข้าม อุเทนถวาย พี่ขู่ว่า รับน้องหนัก นะเอาไหม ขืนตอบไม่ ไร้ที่อยู่ คงไม่ไหว (หวาย) หนักแค่ไหน คงต้องลอง ต้องวัดใจ (จาย) คงไม่ตาย ถ้าใจสู้ อยู่ที่เรา เข้าหอมา ชักหวั่น กลั้นใจสู้ พี่ ๆ ดู ดุดัน แกร่งดังเขา และก็โหด ลงโทษ ไร้ความเบา หัวข้อ: :: กลอนยามว่าง :: เริ่มหัวข้อโดย: It's me Joy ที่ 04 พฤษภาคม 2550, 12:03:25 สักวา ย้อนอดีด เล่าเรื่องหอ
อยากบอกต่อ เล่าให้ฟัง ในครั้งก่อน วันเมื่อผ่าน เข้าเรียน จุฬาลงกรณ์ ได้กินนอน อยู่หอ ก็ชื่นใจ คืนวันเปลี่ยน ผ่านไปใจอยู่ คู่ซีมะโด่ง ได้เชืือมโยง สายสัมพันธ์ กับเพื่อนใหม่ ทั้งเพื่อนเรียน เพื่อนเล่น และเพื่อนใจ แล้วทำไม ต้องรีบเขียน เดี๋ยวจบไว ที่ใจรีบ ก็ดั่งรีบ เรียนให้จบ เริ่มเมื่อพบ ว่ารายชื่อ เอ็นท์ผ่านไหม เอ็นท์ผ่านแล้ว สุขอุรา กว่าสิ่งใด แต่เราจะอยู่ที่ไหน...บ้านไม่มี? เข้าไปหา พี่รหัสฯ ตัดปัญหา พี่แนะว่า อยู่หอไหม เป็นสุขศรี ซีมะโด่ง หอพัก จุฬาฯ มี ติดต่อที่ ฝั่งตรงข้าม อุเทนถวาย พี่ขู่ว่า รับน้องหนัก นะเอาไหม ขืนตอบไม่ ไร้ที่อยู่ คงไม่ไหว (หวาย) หนักแค่ไหน คงต้องลอง ต้องวัดใจ (จาย) คงไม่ตาย ถ้าใจสู้ อยู่ที่เรา เข้าหอมา ชักหวั่น กลั้นใจสู้ พี่ ๆ ดู ดุดัน แกร่งดังเขา และก็โหด ลงโทษ ไร้ความเบา โอ๊ะ โอ้เรา ต้องสู้ ดูสักที ตั้งแต่เช้า พี่เค้า ปลุกให้ตื่น หัวข้อ: :: กลอนยามว่าง :: เริ่มหัวข้อโดย: (n_n)Cellkrub ที่ 04 พฤษภาคม 2550, 12:15:56 สักวา ย้อนอดีด เล่าเรื่องหอ
อยากบอกต่อ เล่าให้ฟัง ในครั้งก่อน วันเมื่อผ่าน เข้าเรียน จุฬาลงกรณ์ ได้กินนอน อยู่หอ ก็ชื่นใจ คืนวันเปลี่ยน ผ่านไปใจอยู่ คู่ซีมะโด่ง ได้เชืือมโยง สายสัมพันธ์ กับเพื่อนใหม่ ทั้งเพื่อนเรียน เพื่อนเล่น และเพื่อนใจ แล้วทำไม ต้องรีบเขียน เดี๋ยวจบไว ที่ใจรีบ ก็ดั่งรีบ เรียนให้จบ เริ่มเมื่อพบ ว่ารายชื่อ เอ็นท์ผ่านไหม เอ็นท์ผ่านแล้ว สุขอุรา กว่าสิ่งใด แต่เราจะอยู่ที่ไหน...บ้านไม่มี? เข้าไปหา พี่รหัสฯ ตัดปัญหา พี่แนะว่า อยู่หอไหม เป็นสุขศรี ซีมะโด่ง หอพัก จุฬาฯ มี ติดต่อที่ ฝั่งตรงข้าม อุเทนถวาย พี่ขู่ว่า รับน้องหนัก นะเอาไหม ขืนตอบไม่ ไร้ที่อยู่ คงไม่ไหว (หวาย) หนักแค่ไหน คงต้องลอง ต้องวัดใจ (จาย) คงไม่ตาย ถ้าใจสู้ อยู่ที่เรา เข้าหอมา ชักหวั่น กลั้นใจสู้ พี่ ๆ ดู ดุดัน แกร่งดังเขา และก็โหด ลงโทษ ไร้ความเบา โอ๊ะ โอ้เรา ต้องสู้ ดูสักที ตั้งแต่เช้า พี่เค้า ปลุกให้ตื่น แสนจะมึนส์ ดันพาวิ่ง หลายสิบลี้ ได้ลงนั่ง พี่กร่นด่า หลายนาที หัวข้อ: :: กลอนยามว่าง :: เริ่มหัวข้อโดย: Junphen Juntana ที่ 04 พฤษภาคม 2550, 13:38:06 สักวา ย้อนอดีด เล่าเรื่องหอ
อยากบอกต่อ เล่าให้ฟัง ในครั้งก่อน วันเมื่อผ่าน เข้าเรียน จุฬาลงกรณ์ ได้กินนอน อยู่หอ ก็ชื่นใจ คืนวันเปลี่ยน ผ่านไปใจอยู่ คู่ซีมะโด่ง ได้เชืือมโยง สายสัมพันธ์ กับเพื่อนใหม่ ทั้งเพื่อนเรียน เพื่อนเล่น และเพื่อนใจ แล้วทำไม ต้องรีบเขียน เดี๋ยวจบไว ที่ใจรีบ ก็ดั่งรีบ เรียนให้จบ เริ่มเมื่อพบ ว่ารายชื่อ เอ็นท์ผ่านไหม เอ็นท์ผ่านแล้ว สุขอุรา กว่าสิ่งใด แต่เราจะอยู่ที่ไหน...บ้านไม่มี? เข้าไปหา พี่รหัสฯ ตัดปัญหา พี่แนะว่า อยู่หอไหม เป็นสุขศรี ซีมะโด่ง หอพัก จุฬาฯ มี ติดต่อที่ ฝั่งตรงข้าม อุเทนถวาย พี่ขู่ว่า รับน้องหนัก นะเอาไหม ขืนตอบไม่ ไร้ที่อยู่ คงไม่ไหว (หวาย) หนักแค่ไหน คงต้องลอง ต้องวัดใจ (จาย) คงไม่ตาย ถ้าใจสู้ อยู่ที่เรา เข้าหอมา ชักหวั่น กลั้นใจสู้ พี่ ๆ ดู ดุดัน แกร่งดังเขา และก็โหด ลงโทษ ไร้ความเบา โอ๊ะ โอ้เรา ต้องสู้ ดูสักที ตั้งแต่เช้า พี่เค้า ปลุกให้ตื่น แสนจะมึนส์ ดันพาวิ่ง หลายสิบลี้ ได้ลงนั่ง พี่กร่นด่า หลายนาที จนเรานี้ กัดฟันกรอด...แทบถอดใจ ทั้ง"ทองม้วน" "ขนมชั้น" นั้นสุดสุด วิ่งจนขาแทบจะหลุด ทนไม่ไหว รับน้องโหด เพื่อสร้างสรรค์...ใช่อื่นใด "สามัคคี..มีวินัย...ใจอดทน" เราร้องเพลง เรารักหอ เรารักเพื่อน ภาพรับน้อง ยังย้ำเตือน ตั้งแต่ต้น เชิญต่อจ้า หัวข้อ: :: กลอนยามว่าง :: เริ่มหัวข้อโดย: kritsada34 ที่ 04 พฤษภาคม 2550, 22:46:11 สักวา ย้อนอดีด เล่าเรื่องหอ
อยากบอกต่อ เล่าให้ฟัง ในครั้งก่อน วันเมื่อผ่าน เข้าเรียน จุฬาลงกรณ์ ได้กินนอน อยู่หอ ก็ชื่นใจ คืนวันเปลี่ยน ผ่านไปใจอยู่ คู่ซีมะโด่ง ได้เชืือมโยง สายสัมพันธ์ กับเพื่อนใหม่ ทั้งเพื่อนเรียน เพื่อนเล่น และเพื่อนใจ แล้วทำไม ต้องรีบเขียน เดี๋ยวจบไว ที่ใจรีบ ก็ดั่งรีบ เรียนให้จบ เริ่มเมื่อพบ ว่ารายชื่อ เอ็นท์ผ่านไหม เอ็นท์ผ่านแล้ว สุขอุรา กว่าสิ่งใด แต่เราจะอยู่ที่ไหน...บ้านไม่มี? เข้าไปหา พี่รหัสฯ ตัดปัญหา พี่แนะว่า อยู่หอไหม เป็นสุขศรี ซีมะโด่ง หอพัก จุฬาฯ มี ติดต่อที่ ฝั่งตรงข้าม อุเทนถวาย พี่ขู่ว่า รับน้องหนัก นะเอาไหม ขืนตอบไม่ ไร้ที่อยู่ คงไม่ไหว (หวาย) หนักแค่ไหน คงต้องลอง ต้องวัดใจ (จาย) คงไม่ตาย ถ้าใจสู้ อยู่ที่เรา เข้าหอมา ชักหวั่น กลั้นใจสู้ พี่ ๆ ดู ดุดัน แกร่งดังเขา และก็โหด ลงโทษ ไร้ความเบา โอ๊ะ โอ้เรา ต้องสู้ ดูสักที ตั้งแต่เช้า พี่เค้า ปลุกให้ตื่น แสนจะมึนส์ ดันพาวิ่ง หลายสิบลี้ ได้ลงนั่ง พี่กร่นด่า หลายนาที จนเรานี้ กัดฟันกรอด...แทบถอดใจ ทั้ง"ทองม้วน" "ขนมชั้น" นั้นสุดสุด วิ่งจนขาแทบจะหลุด ทนไม่ไหว รับน้องโหด เพื่อสร้างสรรค์...ใช่อื่นใด "สามัคคี..มีวินัย...ใจอดทน" เราร้องเพลง เรารักหอ เรารักเพื่อน ภาพรับน้อง ยังย้ำเตือน ตั้งแต่ต้น แว่วเพลงหอ ยังแว่วยิน เสียงในตน เสียงทุกคน ประสานก้อง ร้องเต็มแรง ถึงตอนดวลเพลงแล้ว มีใครจะว่าอะไรเพิ่มเติม หรือ จะไปอย่างไรกันต่อ ก็เล่ามาเลยครับ หัวข้อ: :: กลอนยามว่าง :: เริ่มหัวข้อโดย: dnopista ที่ 07 พฤษภาคม 2550, 00:29:57 ทั้งหยาดเหงื่อ ทั้งแรงกาย ที่ไหลร่อน
ทั้งความทุกข์ ที่กัดกร่อน อ่อนระแหง ปวดทั้งจิต ปวดทั้งกาย ไร้เรี่ยวแรง เพื่อหัวใจ จะได้แกร่ง แจ้งศักดา เพื่อให้ได้ ผองเพื่อน ที่รู้จิต เพื่อให้ได้ หมู่มิตร ที่แกร่งกล้า เพื่อให้ได้ เพื่อนแท้ ที่รอมา เกาะกลุ่มกล้า ท้าอธรรม เพื่อสังคม หัวข้อ: :: กลอนยามว่าง :: เริ่มหัวข้อโดย: ชาร์ป ที่ 07 พฤษภาคม 2550, 18:39:34 เอย ....
เอ้า ยังไม่จบเหรอ :oops: หัวข้อ: :: กลอนยามว่าง :: เริ่มหัวข้อโดย: Dr.Poot ที่ 07 พฤษภาคม 2550, 20:15:31 อ้างจาก: "ชาร์ป" เอย .... เอ้า ยังไม่จบเหรอ :oops: ชาร์ป ไหนขอฝาก :evil: หัวข้อ: :: กลอนยามว่าง :: เริ่มหัวข้อโดย: (n_n)Cellkrub ที่ 07 พฤษภาคม 2550, 23:50:25 สักวา ย้อนอดีด เล่าเรื่องหอ
อยากบอกต่อ เล่าให้ฟัง ในครั้งก่อน วันเมื่อผ่าน เข้าเรียน จุฬาลงกรณ์ ได้กินนอน อยู่หอ ก็ชื่นใจ คืนวันเปลี่ยน ผ่านไปใจอยู่ คู่ซีมะโด่ง ได้เชืือมโยง สายสัมพันธ์ กับเพื่อนใหม่ ทั้งเพื่อนเรียน เพื่อนเล่น และเพื่อนใจ แล้วทำไม ต้องรีบเขียน เดี๋ยวจบไว ที่ใจรีบ ก็ดั่งรีบ เรียนให้จบ เริ่มเมื่อพบ ว่ารายชื่อ เอ็นท์ผ่านไหม เอ็นท์ผ่านแล้ว สุขอุรา กว่าสิ่งใด แต่เราจะอยู่ที่ไหน...บ้านไม่มี? เข้าไปหา พี่รหัสฯ ตัดปัญหา พี่แนะว่า อยู่หอไหม เป็นสุขศรี ซีมะโด่ง หอพัก จุฬาฯ มี ติดต่อที่ ฝั่งตรงข้าม อุเทนถวาย พี่ขู่ว่า รับน้องหนัก นะเอาไหม ขืนตอบไม่ ไร้ที่อยู่ คงไม่ไหว (หวาย) หนักแค่ไหน คงต้องลอง ต้องวัดใจ (จาย) คงไม่ตาย ถ้าใจสู้ อยู่ที่เรา เข้าหอมา ชักหวั่น กลั้นใจสู้ พี่ ๆ ดู ดุดัน แกร่งดังเขา และก็โหด ลงโทษ ไร้ความเบา โอ๊ะ โอ้เรา ต้องสู้ ดูสักที ตั้งแต่เช้า พี่เค้า ปลุกให้ตื่น แสนจะมึนส์ ดันพาวิ่ง หลายสิบลี้ ได้ลงนั่ง พี่กร่นด่า หลายนาที จนเรานี้ กัดฟันกรอด...แทบถอดใจ ทั้ง"ทองม้วน" "ขนมชั้น" นั้นสุดสุด วิ่งจนขาแทบจะหลุด ทนไม่ไหว รับน้องโหด เพื่อสร้างสรรค์...ใช่อื่นใด "สามัคคี..มีวินัย...ใจอดทน" เราร้องเพลง เรารักหอ เรารักเพื่อน ภาพรับน้อง ยังย้ำเตือน ตั้งแต่ต้น แว่วเพลงหอ ยังแว่วยิน เสียงในตน เสียงทุกคน ประสานก้อง ร้องเต็มแรง ทั้งหยาดเหงื่อ ทั้งแรงกาย ที่ไหลร่อน ทั้งความทุกข์ ที่กัดกร่อน อ่อนระแหง ปวดทั้งจิต ปวดทั้งกาย ไร้เรี่ยวแรง เพื่อหัวใจ จะได้แกร่ง แจ้งศักดา เพื่อให้ได้ ผองเพื่อน ที่รู้จิต เพื่อให้ได้ หมู่มิตร ที่แกร่งกล้า เพื่อให้ได้ เพื่อนแท้ ที่รอมา เกาะกลุ่มกล้า ท้าอธรรม เพื่อสังคม เอย... ผ่านรับ น้องมา ระยะหนึ่ง ยืนตะลึง อ้าปากอึ้ง แทบจะล้ม ห้าวิชา ถอนทั้งห้า จะเป็นลม ปล. ต่อคำว่าเอย จากบักชาร์ป มือไม่พาย เอาไม้ตีเรือ นะน้องนะ เดี๊ยะๆ หัวข้อ: :: กลอนยามว่าง :: เริ่มหัวข้อโดย: kritsada34 ที่ 07 พฤษภาคม 2550, 23:58:02 สักวา ย้อนอดีด เล่าเรื่องหอ
อยากบอกต่อ เล่าให้ฟัง ในครั้งก่อน วันเมื่อผ่าน เข้าเรียน จุฬาลงกรณ์ ได้กินนอน อยู่หอ ก็ชื่นใจ คืนวันเปลี่ยน ผ่านไปใจอยู่ คู่ซีมะโด่ง ได้เชืือมโยง สายสัมพันธ์ กับเพื่อนใหม่ ทั้งเพื่อนเรียน เพื่อนเล่น และเพื่อนใจ แล้วทำไม ต้องรีบเขียน เดี๋ยวจบไว ที่ใจรีบ ก็ดั่งรีบ เรียนให้จบ เริ่มเมื่อพบ ว่ารายชื่อ เอ็นท์ผ่านไหม เอ็นท์ผ่านแล้ว สุขอุรา กว่าสิ่งใด แต่เราจะอยู่ที่ไหน...บ้านไม่มี? เข้าไปหา พี่รหัสฯ ตัดปัญหา พี่แนะว่า อยู่หอไหม เป็นสุขศรี ซีมะโด่ง หอพัก จุฬาฯ มี ติดต่อที่ ฝั่งตรงข้าม อุเทนถวาย พี่ขู่ว่า รับน้องหนัก นะเอาไหม ขืนตอบไม่ ไร้ที่อยู่ คงไม่ไหว (หวาย) หนักแค่ไหน คงต้องลอง ต้องวัดใจ (จาย) คงไม่ตาย ถ้าใจสู้ อยู่ที่เรา เข้าหอมา ชักหวั่น กลั้นใจสู้ พี่ ๆ ดู ดุดัน แกร่งดังเขา และก็โหด ลงโทษ ไร้ความเบา โอ๊ะ โอ้เรา ต้องสู้ ดูสักที ตั้งแต่เช้า พี่เค้า ปลุกให้ตื่น แสนจะมึนส์ ดันพาวิ่ง หลายสิบลี้ ได้ลงนั่ง พี่กร่นด่า หลายนาที จนเรานี้ กัดฟันกรอด...แทบถอดใจ ทั้ง"ทองม้วน" "ขนมชั้น" นั้นสุดสุด วิ่งจนขาแทบจะหลุด ทนไม่ไหว รับน้องโหด เพื่อสร้างสรรค์...ใช่อื่นใด "สามัคคี..มีวินัย...ใจอดทน" เราร้องเพลง เรารักหอ เรารักเพื่อน ภาพรับน้อง ยังย้ำเตือน ตั้งแต่ต้น แว่วเพลงหอ ยังแว่วยิน เสียงในตน เสียงทุกคน ประสานก้อง ร้องเต็มแรง ทั้งหยาดเหงื่อ ทั้งแรงกาย ที่ไหลร่อน ทั้งความทุกข์ ที่กัดกร่อน อ่อนระแหง ปวดทั้งจิต ปวดทั้งกาย ไร้เรี่ยวแรง เพื่อหัวใจ จะได้แกร่ง แจ้งศักดา เพื่อให้ได้ ผองเพื่อน ที่รู้จิต เพื่อให้ได้ หมู่มิตร ที่แกร่งกล้า เพื่อให้ได้ เพื่อนแท้ ที่รอมา เกาะกลุ่มกล้า ท้าอธรรม เพื่อสังคม เอย... ผ่านรับ น้องมา ระยะหนึ่ง ยืนตะลึง อ้าปากอึ้ง แทบจะล้ม ห้าวิชา ถอนทั้งห้า จะเป็นลม ดั่งยาขม แต่พี่เพื่อน เสริมกำลัง เกิดจากสาย สัมพันธ์ หลังรับน้อง เกิดจากผอง เเลเพื่อน เป็นเบื้องหลัง เกิดความรู้ เพื่อยื้อ ยุดเกรดยัง เกิดความหวัง แก้โปร อีกหนึ่งครา ด้วยมานะ พี่แลเพื่อน ช่วยรีเกรด ว้า น้องเซล์ ชิงตัดหน้า ไป ไม่กี่นาที โพส ช้ากว่า ก็เลยต้องมาแก้ใหม่ แต่ก็ดีครับ ต่ออย่างนี้เรื่องอีกยาวเลย ปล ใครจะมาเขียนต่อน้า................ หัวข้อ: :: กลอนยามว่าง :: เริ่มหัวข้อโดย: (n_n)Cellkrub ที่ 08 พฤษภาคม 2550, 00:23:35 แฮ่ๆ โทษทีครับ ท่านพี่ เห้นเจ้าชาร์ปมันมาขึ้นเอย... ไว้เลยต่อซ้า ไม่ตั้งใจตัดหน้า
ผมว่าต่อกันคนล่ะไม่เกินสองประโยค (จำไม่ได้ว่าเค้าเรียก วรรค หรือ บาท แต่ผมเรียกหนึ่งบท มีสี่ประโยค และกันฮ่าๆๆ มั่วไปเรื่อยเรา) ดีไม๊คับ น่าจะมันส์กว่านะ พอหลายคนหลายความคิดเข้า เนื้อหามานน่าจะดูเป็นธรรมชาติดีอ่ะ เพราะทิศทางมานไปตามที่มันจะเป็น ไม่ได้โดนบังคับเท่าไหร่อ่ะครับ หัวข้อ: :: กลอนยามว่าง :: เริ่มหัวข้อโดย: kritsada34 ที่ 08 พฤษภาคม 2550, 00:27:00 บ่ เป็นหยัง หรอกน้องพี่ มันเป็นธรรมชาติของเน็ท ตกลงว่าเป็นไปตามนั้นละกัน เห็นด้วยทุกประการ :lol: :D
สรุป ต่อกลอนคนละ 2-3 วรรค/ประโยค ละกันนะครับ ปล พี่ก็ลืม ๆ เหมือนกัน แต่จำได้ ตอนเด็ก ๆ อาจารย์ให้ท่องไว้ดังนี้ กลอนสุภาพพึงจำมีกำหนด กลอนหนึ่งบทสี่วรรคกรองอักษร วรรคละเเปดพยางค์นับศัพท์สุนทร อาจยิ่งหย่อนเจ็ดหรือเก้าเข้าหลักการ ห้าแห่งคำคล้องจองต้องสัมผัส สดับ จัด รับ รอง ส่ง ประสงค์สมาน เสียงสูงต่ำต้องเรียงเยื่ยงโบราณ เป้นกลอนกานต์ครบครันฉันนี้เอย (หนึ่งบท มี สอง บาท หนึ่งบาท มี สองวรรค ดังนั้น หนึ่งบท มี สี่ วรรค ) เอ............เราจำถูกหรือป่าวน้า หัวข้อ: :: กลอนยามว่าง :: เริ่มหัวข้อโดย: (n_n)Cellkrub ที่ 08 พฤษภาคม 2550, 00:40:08 สักวา ย้อนอดีด เล่าเรื่องหอ
อยากบอกต่อ เล่าให้ฟัง ในครั้งก่อน วันเมื่อผ่าน เข้าเรียน จุฬาลงกรณ์ ได้กินนอน อยู่หอ ก็ชื่นใจ คืนวันเปลี่ยน ผ่านไปใจอยู่ คู่ซีมะโด่ง ได้เชืือมโยง สายสัมพันธ์ กับเพื่อนใหม่ ทั้งเพื่อนเรียน เพื่อนเล่น และเพื่อนใจ แล้วทำไม ต้องรีบเขียน เดี๋ยวจบไว ที่ใจรีบ ก็ดั่งรีบ เรียนให้จบ เริ่มเมื่อพบ ว่ารายชื่อ เอ็นท์ผ่านไหม เอ็นท์ผ่านแล้ว สุขอุรา กว่าสิ่งใด แต่เราจะอยู่ที่ไหน...บ้านไม่มี? เข้าไปหา พี่รหัสฯ ตัดปัญหา พี่แนะว่า อยู่หอไหม เป็นสุขศรี ซีมะโด่ง หอพัก จุฬาฯ มี ติดต่อที่ ฝั่งตรงข้าม อุเทนถวาย พี่ขู่ว่า รับน้องหนัก นะเอาไหม ขืนตอบไม่ ไร้ที่อยู่ คงไม่ไหว (หวาย) หนักแค่ไหน คงต้องลอง ต้องวัดใจ (จาย) คงไม่ตาย ถ้าใจสู้ อยู่ที่เรา เข้าหอมา ชักหวั่น กลั้นใจสู้ พี่ ๆ ดู ดุดัน แกร่งดังเขา และก็โหด ลงโทษ ไร้ความเบา โอ๊ะ โอ้เรา ต้องสู้ ดูสักที ตั้งแต่เช้า พี่เค้า ปลุกให้ตื่น แสนจะมึนส์ ดันพาวิ่ง หลายสิบลี้ ได้ลงนั่ง พี่กร่นด่า หลายนาที จนเรานี้ กัดฟันกรอด...แทบถอดใจ ทั้ง"ทองม้วน" "ขนมชั้น" นั้นสุดสุด วิ่งจนขาแทบจะหลุด ทนไม่ไหว รับน้องโหด เพื่อสร้างสรรค์...ใช่อื่นใด "สามัคคี..มีวินัย...ใจอดทน" เราร้องเพลง เรารักหอ เรารักเพื่อน ภาพรับน้อง ยังย้ำเตือน ตั้งแต่ต้น แว่วเพลงหอ ยังแว่วยิน เสียงในตน เสียงทุกคน ประสานก้อง ร้องเต็มแรง ทั้งหยาดเหงื่อ ทั้งแรงกาย ที่ไหลร่อน ทั้งความทุกข์ ที่กัดกร่อน อ่อนระแหง ปวดทั้งจิต ปวดทั้งกาย ไร้เรี่ยวแรง เพื่อหัวใจ จะได้แกร่ง แจ้งศักดา เพื่อให้ได้ ผองเพื่อน ที่รู้จิต เพื่อให้ได้ หมู่มิตร ที่แกร่งกล้า เพื่อให้ได้ เพื่อนแท้ ที่รอมา เกาะกลุ่มกล้า ท้าอธรรม เพื่อสังคม เอย... ผ่านรับ น้องมา ระยะหนึ่ง ยืนตะลึง อ้าปากอึ้ง แทบจะล้ม ห้าวิชา ถอนทั้งห้า จะเป็นลม ดั่งยาขม แต่พี่เพื่อน เสริมกำลัง เกิดจากสาย สัมพันธ์ หลังรับน้อง เกิดจากผอง เเลเพื่อน เป็นเบื้องหลัง เกิดความรู้ เพื่อยื้อ ยุดเกรดยัง เกิดความหวัง แก้โปร อีกหนึ่งครา ด้วยมานะ พี่แลเพื่อน ช่วยรีเกรด พ้นจากเหตุ รีไทน์ เจ้าปัญหา ปิดเทอมนี้ ได้ไปค่ายฯ ฉ่ำอุรา แหะๆ เอาแบบค่อยๆ ผ่านไปทีล่ะเทอมดีกว่าเนอะ ไม่ต้องรีบจบเร็ว หัวข้อ: :: กลอนยามว่าง :: เริ่มหัวข้อโดย: dnopista ที่ 09 พฤษภาคม 2550, 02:42:58 เอ่อ..
เพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ ครับ ปอนด์น้อยว่า.. พวกเรารับแห่ขันหมากเป็นงานเสริมดีมั้ยครับ... คนเราเยอะ... แถมที่เสียงดีๆก็มีมาก.. และที่สำคัญ.. ไม่น่าเชื่อว่า.. ตอนนี้.. เรามี... .. มี.. ... "กลอนยาว"เป็นของเราเองแล้วครับ .. ...เอ้า..ป๊ะเท่งป๊ะเท่งป๊ะ.เท่งๆ.....กริ๊ววววววววววววว...ใครมีตะหลูด..มาแลกเกงใน...กริ๊ววววว ... นั่นมัน"กลองยาว"!!!!!!!!!!! ... ...ก๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกก (ตาหลกสาดสาด) หัวข้อ: :: กลอนยามว่าง :: เริ่มหัวข้อโดย: It's me Joy ที่ 09 พฤษภาคม 2550, 07:47:11 สักวา ย้อนอดีด เล่าเรื่องหอ
อยากบอกต่อ เล่าให้ฟัง ในครั้งก่อน วันเมื่อผ่าน เข้าเรียน จุฬาลงกรณ์ ได้กินนอน อยู่หอ ก็ชื่นใจ คืนวันเปลี่ยน ผ่านไปใจอยู่ คู่ซีมะโด่ง ได้เชืือมโยง สายสัมพันธ์ กับเพื่อนใหม่ ทั้งเพื่อนเรียน เพื่อนเล่น และเพื่อนใจ แล้วทำไม ต้องรีบเขียน เดี๋ยวจบไว ที่ใจรีบ ก็ดั่งรีบ เรียนให้จบ เริ่มเมื่อพบ ว่ารายชื่อ เอ็นท์ผ่านไหม เอ็นท์ผ่านแล้ว สุขอุรา กว่าสิ่งใด แต่เราจะอยู่ที่ไหน...บ้านไม่มี? เข้าไปหา พี่รหัสฯ ตัดปัญหา พี่แนะว่า อยู่หอไหม เป็นสุขศรี ซีมะโด่ง หอพัก จุฬาฯ มี ติดต่อที่ ฝั่งตรงข้าม อุเทนถวาย พี่ขู่ว่า รับน้องหนัก นะเอาไหม ขืนตอบไม่ ไร้ที่อยู่ คงไม่ไหว (หวาย) หนักแค่ไหน คงต้องลอง ต้องวัดใจ (จาย) คงไม่ตาย ถ้าใจสู้ อยู่ที่เรา เข้าหอมา ชักหวั่น กลั้นใจสู้ พี่ ๆ ดู ดุดัน แกร่งดังเขา และก็โหด ลงโทษ ไร้ความเบา โอ๊ะ โอ้เรา ต้องสู้ ดูสักที ตั้งแต่เช้า พี่เค้า ปลุกให้ตื่น แสนจะมึนส์ ดันพาวิ่ง หลายสิบลี้ ได้ลงนั่ง พี่กร่นด่า หลายนาที จนเรานี้ กัดฟันกรอด...แทบถอดใจ ทั้ง"ทองม้วน" "ขนมชั้น" นั้นสุดสุด วิ่งจนขาแทบจะหลุด ทนไม่ไหว รับน้องโหด เพื่อสร้างสรรค์...ใช่อื่นใด "สามัคคี..มีวินัย...ใจอดทน" เราร้องเพลง เรารักหอ เรารักเพื่อน ภาพรับน้อง ยังย้ำเตือน ตั้งแต่ต้น แว่วเพลงหอ ยังแว่วยิน เสียงในตน เสียงทุกคน ประสานก้อง ร้องเต็มแรง ทั้งหยาดเหงื่อ ทั้งแรงกาย ที่ไหลร่อน ทั้งความทุกข์ ที่กัดกร่อน อ่อนระแหง ปวดทั้งจิต ปวดทั้งกาย ไร้เรี่ยวแรง เพื่อหัวใจ จะได้แกร่ง แจ้งศักดา เพื่อให้ได้ ผองเพื่อน ที่รู้จิต เพื่อให้ได้ หมู่มิตร ที่แกร่งกล้า เพื่อให้ได้ เพื่อนแท้ ที่รอมา เกาะกลุ่มกล้า ท้าอธรรม เพื่อสังคม เอย... ผ่านรับ น้องมา ระยะหนึ่ง ยืนตะลึง อ้าปากอึ้ง แทบจะล้ม ห้าวิชา ถอนทั้งห้า จะเป็นลม ดั่งยาขม แต่พี่เพื่อน เสริมกำลัง เกิดจากสาย สัมพันธ์ หลังรับน้อง เกิดจากผอง เเลเพื่อน เป็นเบื้องหลัง เกิดความรู้ เพื่อยื้อ ยุดเกรดยัง เกิดความหวัง แก้โปร อีกหนึ่งครา ด้วยมานะ พี่แลเพื่อน ช่วยรีเกรด พ้นจากเหตุ รีไทน์ เจ้าปัญหา ปิดเทอมนี้ ได้ไปค่ายฯ ฉ่ำอุรา พักกายา จากตำรา ได้เสียที จำได้ว่า ครั้งแรก ที่ไปค่าย หัวข้อ: :: กลอนยามว่าง :: เริ่มหัวข้อโดย: iamfrommoon ที่ 09 พฤษภาคม 2550, 07:54:15 สักวา ย้อนอดีด เล่าเรื่องหอ
อยากบอกต่อ เล่าให้ฟัง ในครั้งก่อน วันเมื่อผ่าน เข้าเรียน จุฬาลงกรณ์ ได้กินนอน อยู่หอ ก็ชื่นใจ คืนวันเปลี่ยน ผ่านไปใจอยู่ คู่ซีมะโด่ง ได้เชืือมโยง สายสัมพันธ์ กับเพื่อนใหม่ ทั้งเพื่อนเรียน เพื่อนเล่น และเพื่อนใจ แล้วทำไม ต้องรีบเขียน เดี๋ยวจบไว ที่ใจรีบ ก็ดั่งรีบ เรียนให้จบ เริ่มเมื่อพบ ว่ารายชื่อ เอ็นท์ผ่านไหม เอ็นท์ผ่านแล้ว สุขอุรา กว่าสิ่งใด แต่เราจะอยู่ที่ไหน...บ้านไม่มี? เข้าไปหา พี่รหัสฯ ตัดปัญหา พี่แนะว่า อยู่หอไหม เป็นสุขศรี ซีมะโด่ง หอพัก จุฬาฯ มี ติดต่อที่ ฝั่งตรงข้าม อุเทนถวาย พี่ขู่ว่า รับน้องหนัก นะเอาไหม ขืนตอบไม่ ไร้ที่อยู่ คงไม่ไหว (หวาย) หนักแค่ไหน คงต้องลอง ต้องวัดใจ (จาย) คงไม่ตาย ถ้าใจสู้ อยู่ที่เรา เข้าหอมา ชักหวั่น กลั้นใจสู้ พี่ ๆ ดู ดุดัน แกร่งดังเขา และก็โหด ลงโทษ ไร้ความเบา โอ๊ะ โอ้เรา ต้องสู้ ดูสักที ตั้งแต่เช้า พี่เค้า ปลุกให้ตื่น แสนจะมึนส์ ดันพาวิ่ง หลายสิบลี้ ได้ลงนั่ง พี่กร่นด่า หลายนาที จนเรานี้ กัดฟันกรอด...แทบถอดใจ ทั้ง"ทองม้วน" "ขนมชั้น" นั้นสุดสุด วิ่งจนขาแทบจะหลุด ทนไม่ไหว รับน้องโหด เพื่อสร้างสรรค์...ใช่อื่นใด "สามัคคี..มีวินัย...ใจอดทน" เราร้องเพลง เรารักหอ เรารักเพื่อน ภาพรับน้อง ยังย้ำเตือน ตั้งแต่ต้น แว่วเพลงหอ ยังแว่วยิน เสียงในตน เสียงทุกคน ประสานก้อง ร้องเต็มแรง ทั้งหยาดเหงื่อ ทั้งแรงกาย ที่ไหลร่อน ทั้งความทุกข์ ที่กัดกร่อน อ่อนระแหง ปวดทั้งจิต ปวดทั้งกาย ไร้เรี่ยวแรง เพื่อหัวใจ จะได้แกร่ง แจ้งศักดา เพื่อให้ได้ ผองเพื่อน ที่รู้จิต เพื่อให้ได้ หมู่มิตร ที่แกร่งกล้า เพื่อให้ได้ เพื่อนแท้ ที่รอมา เกาะกลุ่มกล้า ท้าอธรรม เพื่อสังคม เอย... ผ่านรับ น้องมา ระยะหนึ่ง ยืนตะลึง อ้าปากอึ้ง แทบจะล้ม ห้าวิชา ถอนทั้งห้า จะเป็นลม ดั่งยาขม แต่พี่เพื่อน เสริมกำลัง เกิดจากสาย สัมพันธ์ หลังรับน้อง เกิดจากผอง เเลเพื่อน เป็นเบื้องหลัง เกิดความรู้ เพื่อยื้อ ยุดเกรดยัง เกิดความหวัง แก้โปร อีกหนึ่งครา ด้วยมานะ พี่แลเพื่อน ช่วยรีเกรด พ้นจากเหตุ รีไทน์ เจ้าปัญหา ปิดเทอมนี้ ได้ไปค่ายฯ ฉ่ำอุรา พักกายา จากตำรา ได้เสียที จำได้ว่า ครั้งแรก ที่ไปค่าย ต้องเตรียมกาย เตรียมใจ ไม่หน่ายหนี แม้ต้องเจอ ความลำบาก ก็ตามที :lol: 8) :lol: หัวข้อ: :: กลอนยามว่าง :: เริ่มหัวข้อโดย: It's me Joy ที่ 09 พฤษภาคม 2550, 12:53:46 สักวา ย้อนอดีด เล่าเรื่องหอ
อยากบอกต่อ เล่าให้ฟัง ในครั้งก่อน วันเมื่อผ่าน เข้าเรียน จุฬาลงกรณ์ ได้กินนอน อยู่หอ ก็ชื่นใจ คืนวันเปลี่ยน ผ่านไปใจอยู่ คู่ซีมะโด่ง ได้เชืือมโยง สายสัมพันธ์ กับเพื่อนใหม่ ทั้งเพื่อนเรียน เพื่อนเล่น และเพื่อนใจ แล้วทำไม ต้องรีบเขียน เดี๋ยวจบไว ที่ใจรีบ ก็ดั่งรีบ เรียนให้จบ เริ่มเมื่อพบ ว่ารายชื่อ เอ็นท์ผ่านไหม เอ็นท์ผ่านแล้ว สุขอุรา กว่าสิ่งใด แต่เราจะอยู่ที่ไหน...บ้านไม่มี? เข้าไปหา พี่รหัสฯ ตัดปัญหา พี่แนะว่า อยู่หอไหม เป็นสุขศรี ซีมะโด่ง หอพัก จุฬาฯ มี ติดต่อที่ ฝั่งตรงข้าม อุเทนถวาย พี่ขู่ว่า รับน้องหนัก นะเอาไหม ขืนตอบไม่ ไร้ที่อยู่ คงไม่ไหว (หวาย) หนักแค่ไหน คงต้องลอง ต้องวัดใจ (จาย) คงไม่ตาย ถ้าใจสู้ อยู่ที่เรา เข้าหอมา ชักหวั่น กลั้นใจสู้ พี่ ๆ ดู ดุดัน แกร่งดังเขา และก็โหด ลงโทษ ไร้ความเบา โอ๊ะ โอ้เรา ต้องสู้ ดูสักที ตั้งแต่เช้า พี่เค้า ปลุกให้ตื่น แสนจะมึนส์ ดันพาวิ่ง หลายสิบลี้ ได้ลงนั่ง พี่กร่นด่า หลายนาที จนเรานี้ กัดฟันกรอด...แทบถอดใจ ทั้ง"ทองม้วน" "ขนมชั้น" นั้นสุดสุด วิ่งจนขาแทบจะหลุด ทนไม่ไหว รับน้องโหด เพื่อสร้างสรรค์...ใช่อื่นใด "สามัคคี..มีวินัย...ใจอดทน" เราร้องเพลง เรารักหอ เรารักเพื่อน ภาพรับน้อง ยังย้ำเตือน ตั้งแต่ต้น แว่วเพลงหอ ยังแว่วยิน เสียงในตน เสียงทุกคน ประสานก้อง ร้องเต็มแรง ทั้งหยาดเหงื่อ ทั้งแรงกาย ที่ไหลร่อน ทั้งความทุกข์ ที่กัดกร่อน อ่อนระแหง ปวดทั้งจิต ปวดทั้งกาย ไร้เรี่ยวแรง เพื่อหัวใจ จะได้แกร่ง แจ้งศักดา เพื่อให้ได้ ผองเพื่อน ที่รู้จิต เพื่อให้ได้ หมู่มิตร ที่แกร่งกล้า เพื่อให้ได้ เพื่อนแท้ ที่รอมา เกาะกลุ่มกล้า ท้าอธรรม เพื่อสังคม เอย... ผ่านรับ น้องมา ระยะหนึ่ง ยืนตะลึง อ้าปากอึ้ง แทบจะล้ม ห้าวิชา ถอนทั้งห้า จะเป็นลม ดั่งยาขม แต่พี่เพื่อน เสริมกำลัง เกิดจากสาย สัมพันธ์ หลังรับน้อง เกิดจากผอง เเลเพื่อน เป็นเบื้องหลัง เกิดความรู้ เพื่อยื้อ ยุดเกรดยัง เกิดความหวัง แก้โปร อีกหนึ่งครา ด้วยมานะ พี่แลเพื่อน ช่วยรีเกรด พ้นจากเหตุ รีไทน์ เจ้าปัญหา ปิดเทอมนี้ ได้ไปค่ายฯ ฉ่ำอุรา พักกายา จากตำรา ได้เสียที จำได้ว่า ครั้งแรก ที่ไปค่าย ต้องเตรียมกาย เตรียมใจ ไม่หน่ายหนี แม้ต้องเจอ ความลำบาก ก็ตามที สามัคคี พาผ่านพ้น ต้นจนปลาย จากเม็ดทราย กลับกลาย เป็นโรงเรือน หัวข้อ: :: กลอนยามว่าง :: เริ่มหัวข้อโดย: dnopista ที่ 10 พฤษภาคม 2550, 03:05:51 ไม่มีใครสนใจมุขเรา....
(นั่งบ่นปนความน้อยใจอยู่ในมุมมืด ข้างถังขยะเก่าๆที่ผุกร่อนและเปียกชื้น) ไม่...มี.... (ของเหลวใสไหลอาบสองแก้มสีชมพูระเรื่อ) ..... ... .. . (เสียงสุดท้ายเหือดหายไปพร้อมกับน้ำตา) หัวข้อ: :: กลอนยามว่าง :: เริ่มหัวข้อโดย: oil414 ที่ 10 พฤษภาคม 2550, 11:50:08 วันหยุด ฝนไม่หยุด
ฝนหยุด หยุดดูฟ้า หยดฝนหยุด ฟ้ายังหม่น ฝนไม่หยุด วันหยุด :cry: หัวข้อ: :: กลอนยามว่าง :: เริ่มหัวข้อโดย: kritsada34 ที่ 10 พฤษภาคม 2550, 23:28:08 สักวา ย้อนอดีด เล่าเรื่องหอ
อยากบอกต่อ เล่าให้ฟัง ในครั้งก่อน วันเมื่อผ่าน เข้าเรียน จุฬาลงกรณ์ ได้กินนอน อยู่หอ ก็ชื่นใจ คืนวันเปลี่ยน ผ่านไปใจอยู่ คู่ซีมะโด่ง ได้เชืือมโยง สายสัมพันธ์ กับเพื่อนใหม่ ทั้งเพื่อนเรียน เพื่อนเล่น และเพื่อนใจ แล้วทำไม ต้องรีบเขียน เดี๋ยวจบไว ที่ใจรีบ ก็ดั่งรีบ เรียนให้จบ เริ่มเมื่อพบ ว่ารายชื่อ เอ็นท์ผ่านไหม เอ็นท์ผ่านแล้ว สุขอุรา กว่าสิ่งใด แต่เราจะอยู่ที่ไหน...บ้านไม่มี? เข้าไปหา พี่รหัสฯ ตัดปัญหา พี่แนะว่า อยู่หอไหม เป็นสุขศรี ซีมะโด่ง หอพัก จุฬาฯ มี ติดต่อที่ ฝั่งตรงข้าม อุเทนถวาย พี่ขู่ว่า รับน้องหนัก นะเอาไหม ขืนตอบไม่ ไร้ที่อยู่ คงไม่ไหว (หวาย) หนักแค่ไหน คงต้องลอง ต้องวัดใจ (จาย) คงไม่ตาย ถ้าใจสู้ อยู่ที่เรา เข้าหอมา ชักหวั่น กลั้นใจสู้ พี่ ๆ ดู ดุดัน แกร่งดังเขา และก็โหด ลงโทษ ไร้ความเบา โอ๊ะ โอ้เรา ต้องสู้ ดูสักที ตั้งแต่เช้า พี่เค้า ปลุกให้ตื่น แสนจะมึนส์ ดันพาวิ่ง หลายสิบลี้ ได้ลงนั่ง พี่กร่นด่า หลายนาที จนเรานี้ กัดฟันกรอด...แทบถอดใจ ทั้ง"ทองม้วน" "ขนมชั้น" นั้นสุดสุด วิ่งจนขาแทบจะหลุด ทนไม่ไหว รับน้องโหด เพื่อสร้างสรรค์...ใช่อื่นใด "สามัคคี..มีวินัย...ใจอดทน" เราร้องเพลง เรารักหอ เรารักเพื่อน ภาพรับน้อง ยังย้ำเตือน ตั้งแต่ต้น แว่วเพลงหอ ยังแว่วยิน เสียงในตน เสียงทุกคน ประสานก้อง ร้องเต็มแรง ทั้งหยาดเหงื่อ ทั้งแรงกาย ที่ไหลร่อน ทั้งความทุกข์ ที่กัดกร่อน อ่อนระแหง ปวดทั้งจิต ปวดทั้งกาย ไร้เรี่ยวแรง เพื่อหัวใจ จะได้แกร่ง แจ้งศักดา เพื่อให้ได้ ผองเพื่อน ที่รู้จิต เพื่อให้ได้ หมู่มิตร ที่แกร่งกล้า เพื่อให้ได้ เพื่อนแท้ ที่รอมา เกาะกลุ่มกล้า ท้าอธรรม เพื่อสังคม เอย... ผ่านรับ น้องมา ระยะหนึ่ง ยืนตะลึง อ้าปากอึ้ง แทบจะล้ม ห้าวิชา ถอนทั้งห้า จะเป็นลม ดั่งยาขม แต่พี่เพื่อน เสริมกำลัง เกิดจากสาย สัมพันธ์ หลังรับน้อง เกิดจากผอง เเลเพื่อน เป็นเบื้องหลัง เกิดความรู้ เพื่อยื้อ ยุดเกรดยัง เกิดความหวัง แก้โปร อีกหนึ่งครา ด้วยมานะ พี่แลเพื่อน ช่วยรีเกรด พ้นจากเหตุ รีไทน์ เจ้าปัญหา ปิดเทอมนี้ ได้ไปค่ายฯ ฉ่ำอุรา พักกายา จากตำรา ได้เสียที จำได้ว่า ครั้งแรก ที่ไปค่าย ต้องเตรียมกาย เตรียมใจ ไม่หน่ายหนี แม้ต้องเจอ ความลำบาก ก็ตามที สามัคคี พาผ่านพ้น ต้นจนปลาย จากเม็ดทราย กลับกลาย เป็นโรงเรือน นับค่อนเดือน นับร้อย กระบุงหวาย นับล้านหยด ที่ไหลโทรม ทุกแรงกาย อืม นับว่า ต่อยากจริง ๆ ที่จะให้ได้ความ เอ้า เชิญ ผู้กล้าคนต่อไป เชิญครับ แต่ เอ........ทำไงไม่ให้เปลืองเนื้อที่บอร์ด ครับ มาตกลงกันเถอะ หัวข้อ: :: กลอนยามว่าง :: เริ่มหัวข้อโดย: It's me Joy ที่ 11 พฤษภาคม 2550, 07:59:23 สักวา ย้อนอดีด เล่าเรื่องหอ
อยากบอกต่อ เล่าให้ฟัง ในครั้งก่อน วันเมื่อผ่าน เข้าเรียน จุฬาลงกรณ์ ได้กินนอน อยู่หอ ก็ชื่นใจ คืนวันเปลี่ยน ผ่านไปใจอยู่ คู่ซีมะโด่ง ได้เชืือมโยง สายสัมพันธ์ กับเพื่อนใหม่ ทั้งเพื่อนเรียน เพื่อนเล่น และเพื่อนใจ แล้วทำไม ต้องรีบเขียน เดี๋ยวจบไว ที่ใจรีบ ก็ดั่งรีบ เรียนให้จบ เริ่มเมื่อพบ ว่ารายชื่อ เอ็นท์ผ่านไหม เอ็นท์ผ่านแล้ว สุขอุรา กว่าสิ่งใด แต่เราจะอยู่ที่ไหน...บ้านไม่มี? เข้าไปหา พี่รหัสฯ ตัดปัญหา พี่แนะว่า อยู่หอไหม เป็นสุขศรี ซีมะโด่ง หอพัก จุฬาฯ มี ติดต่อที่ ฝั่งตรงข้าม อุเทนถวาย พี่ขู่ว่า รับน้องหนัก นะเอาไหม ขืนตอบไม่ ไร้ที่อยู่ คงไม่ไหว (หวาย) หนักแค่ไหน คงต้องลอง ต้องวัดใจ (จาย) คงไม่ตาย ถ้าใจสู้ อยู่ที่เรา เข้าหอมา ชักหวั่น กลั้นใจสู้ พี่ ๆ ดู ดุดัน แกร่งดังเขา และก็โหด ลงโทษ ไร้ความเบา โอ๊ะ โอ้เรา ต้องสู้ ดูสักที ตั้งแต่เช้า พี่เค้า ปลุกให้ตื่น แสนจะมึนส์ ดันพาวิ่ง หลายสิบลี้ ได้ลงนั่ง พี่กร่นด่า หลายนาที จนเรานี้ กัดฟันกรอด...แทบถอดใจ ทั้ง"ทองม้วน" "ขนมชั้น" นั้นสุดสุด วิ่งจนขาแทบจะหลุด ทนไม่ไหว รับน้องโหด เพื่อสร้างสรรค์...ใช่อื่นใด "สามัคคี..มีวินัย...ใจอดทน" เราร้องเพลง เรารักหอ เรารักเพื่อน ภาพรับน้อง ยังย้ำเตือน ตั้งแต่ต้น แว่วเพลงหอ ยังแว่วยิน เสียงในตน เสียงทุกคน ประสานก้อง ร้องเต็มแรง ทั้งหยาดเหงื่อ ทั้งแรงกาย ที่ไหลร่อน ทั้งความทุกข์ ที่กัดกร่อน อ่อนระแหง ปวดทั้งจิต ปวดทั้งกาย ไร้เรี่ยวแรง เพื่อหัวใจ จะได้แกร่ง แจ้งศักดา เพื่อให้ได้ ผองเพื่อน ที่รู้จิต เพื่อให้ได้ หมู่มิตร ที่แกร่งกล้า เพื่อให้ได้ เพื่อนแท้ ที่รอมา เกาะกลุ่มกล้า ท้าอธรรม เพื่อสังคม เอย... ผ่านรับ น้องมา ระยะหนึ่ง ยืนตะลึง อ้าปากอึ้ง แทบจะล้ม ห้าวิชา ถอนทั้งห้า จะเป็นลม ดั่งยาขม แต่พี่เพื่อน เสริมกำลัง เกิดจากสาย สัมพันธ์ หลังรับน้อง เกิดจากผอง เเลเพื่อน เป็นเบื้องหลัง เกิดความรู้ เพื่อยื้อ ยุดเกรดยัง เกิดความหวัง แก้โปร อีกหนึ่งครา ด้วยมานะ พี่แลเพื่อน ช่วยรีเกรด พ้นจากเหตุ รีไทน์ เจ้าปัญหา ปิดเทอมนี้ ได้ไปค่ายฯ ฉ่ำอุรา พักกายา จากตำรา ได้เสียที จำได้ว่า ครั้งแรก ที่ไปค่าย ต้องเตรียมกาย เตรียมใจ ไม่หน่ายหนี แม้ต้องเจอ ความลำบาก ก็ตามที สามัคคี พาผ่านพ้น ต้นจนปลาย จากเม็ดทราย กลับกลาย เป็นโรงเรือน นับค่อนเดือน นับร้อย กระบุงหวาย นับล้านหยด ที่ไหลโทรม ทุกแรงกาย จนสุดท้าย ได้สถาน ให้น้องเรียน วันทั้งวัน แดดร้อน ฝนตกหนัก ปชส.ไม่เคยพัก พรากความเพียร หัวข้อ: :: กลอนยามว่าง :: เริ่มหัวข้อโดย: khesorn mueller ที่ 12 พฤษภาคม 2550, 02:26:58 Noo Joy,
excellent! keep on running. could you make any words about..RCU party...a big party held by sport hall?? p.nn หัวข้อ: :: กลอนยามว่าง :: เริ่มหัวข้อโดย: dnopista ที่ 13 พฤษภาคม 2550, 01:47:15 ปอนด์น้อยต้องขอชมทุกท่านในกระทู้เลยนะครับ
..ว่าเก่งกันทุกคนจริง... เข้ามาอ่านทีไร... เสียงเก่าๆ.. บรรยากาศเก่าๆ... ลอยมาในความทรงจำทุกที... ... เหมือนตัวเองกำลังตีกลองอย่างสุดเหวี่ยง อยู่กลางวงของเพื่อนพี่น้องที่กำลังเต้นกันอย่างไม่ห่วงสวย เพลงก็ซ้ำๆ.. แต่ได้ยินทีไรแข้งขามันขยับทู๊กที.... เฮ้อ.. พูดแล้วก็คิดถึง... งั้นเต้นคนเดียวให้หายคิดถึงดีก่า.. เอ้า... ไก่ย่างถูกเผา...ไก่ย่างถูกเผา... มันจะถูกไม้เสียบ..อ๊าว!!!!! มันจะถูกไม้เสียบ..อ๊าว!!!!! หัวข้อ: :: กลอนยามว่าง :: เริ่มหัวข้อโดย: It's me Joy ที่ 14 พฤษภาคม 2550, 10:14:36 พี่หนิงขา
พูดถึงแล้วคิดถึงกีฬามะพร้าวแห้วขึ้นมาทันทีเลยค่ะ หัวข้อ: :: กลอนยามว่าง :: เริ่มหัวข้อโดย: kritsada34 ที่ 14 พฤษภาคม 2550, 20:23:25 สักวา ย้อนอดีด เล่าเรื่องหอ
อยากบอกต่อ เล่าให้ฟัง ในครั้งก่อน วันเมื่อผ่าน เข้าเรียน จุฬาลงกรณ์ ได้กินนอน อยู่หอ ก็ชื่นใจ คืนวันเปลี่ยน ผ่านไปใจอยู่ คู่ซีมะโด่ง ได้เชืือมโยง สายสัมพันธ์ กับเพื่อนใหม่ ทั้งเพื่อนเรียน เพื่อนเล่น และเพื่อนใจ แล้วทำไม ต้องรีบเขียน เดี๋ยวจบไว ที่ใจรีบ ก็ดั่งรีบ เรียนให้จบ เริ่มเมื่อพบ ว่ารายชื่อ เอ็นท์ผ่านไหม เอ็นท์ผ่านแล้ว สุขอุรา กว่าสิ่งใด แต่เราจะอยู่ที่ไหน...บ้านไม่มี? เข้าไปหา พี่รหัสฯ ตัดปัญหา พี่แนะว่า อยู่หอไหม เป็นสุขศรี ซีมะโด่ง หอพัก จุฬาฯ มี ติดต่อที่ ฝั่งตรงข้าม อุเทนถวาย พี่ขู่ว่า รับน้องหนัก นะเอาไหม ขืนตอบไม่ ไร้ที่อยู่ คงไม่ไหว (หวาย) หนักแค่ไหน คงต้องลอง ต้องวัดใจ (จาย) คงไม่ตาย ถ้าใจสู้ อยู่ที่เรา เข้าหอมา ชักหวั่น กลั้นใจสู้ พี่ ๆ ดู ดุดัน แกร่งดังเขา และก็โหด ลงโทษ ไร้ความเบา โอ๊ะ โอ้เรา ต้องสู้ ดูสักที ตั้งแต่เช้า พี่เค้า ปลุกให้ตื่น แสนจะมึนส์ ดันพาวิ่ง หลายสิบลี้ ได้ลงนั่ง พี่กร่นด่า หลายนาที จนเรานี้ กัดฟันกรอด...แทบถอดใจ ทั้ง"ทองม้วน" "ขนมชั้น" นั้นสุดสุด วิ่งจนขาแทบจะหลุด ทนไม่ไหว รับน้องโหด เพื่อสร้างสรรค์...ใช่อื่นใด "สามัคคี..มีวินัย...ใจอดทน" เราร้องเพลง เรารักหอ เรารักเพื่อน ภาพรับน้อง ยังย้ำเตือน ตั้งแต่ต้น แว่วเพลงหอ ยังแว่วยิน เสียงในตน เสียงทุกคน ประสานก้อง ร้องเต็มแรง ทั้งหยาดเหงื่อ ทั้งแรงกาย ที่ไหลร่อน ทั้งความทุกข์ ที่กัดกร่อน อ่อนระแหง ปวดทั้งจิต ปวดทั้งกาย ไร้เรี่ยวแรง เพื่อหัวใจ จะได้แกร่ง แจ้งศักดา เพื่อให้ได้ ผองเพื่อน ที่รู้จิต เพื่อให้ได้ หมู่มิตร ที่แกร่งกล้า เพื่อให้ได้ เพื่อนแท้ ที่รอมา เกาะกลุ่มกล้า ท้าอธรรม เพื่อสังคม เอย... ผ่านรับ น้องมา ระยะหนึ่ง ยืนตะลึง อ้าปากอึ้ง แทบจะล้ม ห้าวิชา ถอนทั้งห้า จะเป็นลม ดั่งยาขม แต่พี่เพื่อน เสริมกำลัง เกิดจากสาย สัมพันธ์ หลังรับน้อง เกิดจากผอง เเลเพื่อน เป็นเบื้องหลัง เกิดความรู้ เพื่อยื้อ ยุดเกรดยัง เกิดความหวัง แก้โปร อีกหนึ่งครา ด้วยมานะ พี่แลเพื่อน ช่วยรีเกรด พ้นจากเหตุ รีไทน์ เจ้าปัญหา ปิดเทอมนี้ ได้ไปค่ายฯ ฉ่ำอุรา พักกายา จากตำรา ได้เสียที จำได้ว่า ครั้งแรก ที่ไปค่าย ต้องเตรียมกาย เตรียมใจ ไม่หน่ายหนี แม้ต้องเจอ ความลำบาก ก็ตามที สามัคคี พาผ่านพ้น ต้นจนปลาย จากเม็ดทราย กลับกลาย เป็นโรงเรือน นับค่อนเดือน นับร้อย กระบุงหวาย นับล้านหยด ที่ไหลโทรม ทุกแรงกาย จนสุดท้าย ได้สถาน ให้น้องเรียน วันทั้งวัน แดดร้อน ฝนตกหนัก ปชส.ไม่เคยพัก พรากความเพียร จะใกล้ไกล ขึ้นลงเขา หรือราบเตียน ไปเยี่ยมเยียน สานสัมพันธ์ ทุกแห่งไป กลับจากค่าย ไม่นานนัก กีฬาหอ ขออนุญาต จบ ค่าย ปีแรก ก่อนนะครับ (ใครอยากไปค่ายอีก ไว้ค่อยไปในปีต่อไปนะ) ไปเรื่องกีฬา หอ กันดีกว่า เชิญคนต่อไปครับ ปล ช่วยสนองความต้องการของน้องปอนด์หน่อย อิอิ หัวข้อ: :: กลอนยามว่าง :: เริ่มหัวข้อโดย: It's me Joy ที่ 16 พฤษภาคม 2550, 07:59:37 สักวา ย้อนอดีด เล่าเรื่องหอ
อยากบอกต่อ เล่าให้ฟัง ในครั้งก่อน วันเมื่อผ่าน เข้าเรียน จุฬาลงกรณ์ ได้กินนอน อยู่หอ ก็ชื่นใจ คืนวันเปลี่ยน ผ่านไปใจอยู่ คู่ซีมะโด่ง ได้เชืือมโยง สายสัมพันธ์ กับเพื่อนใหม่ ทั้งเพื่อนเรียน เพื่อนเล่น และเพื่อนใจ แล้วทำไม ต้องรีบเขียน เดี๋ยวจบไว ที่ใจรีบ ก็ดั่งรีบ เรียนให้จบ เริ่มเมื่อพบ ว่ารายชื่อ เอ็นท์ผ่านไหม เอ็นท์ผ่านแล้ว สุขอุรา กว่าสิ่งใด แต่เราจะอยู่ที่ไหน...บ้านไม่มี? เข้าไปหา พี่รหัสฯ ตัดปัญหา พี่แนะว่า อยู่หอไหม เป็นสุขศรี ซีมะโด่ง หอพัก จุฬาฯ มี ติดต่อที่ ฝั่งตรงข้าม อุเทนถวาย พี่ขู่ว่า รับน้องหนัก นะเอาไหม ขืนตอบไม่ ไร้ที่อยู่ คงไม่ไหว (หวาย) หนักแค่ไหน คงต้องลอง ต้องวัดใจ (จาย) คงไม่ตาย ถ้าใจสู้ อยู่ที่เรา เข้าหอมา ชักหวั่น กลั้นใจสู้ พี่ ๆ ดู ดุดัน แกร่งดังเขา และก็โหด ลงโทษ ไร้ความเบา โอ๊ะ โอ้เรา ต้องสู้ ดูสักที ตั้งแต่เช้า พี่เค้า ปลุกให้ตื่น แสนจะมึนส์ ดันพาวิ่ง หลายสิบลี้ ได้ลงนั่ง พี่กร่นด่า หลายนาที จนเรานี้ กัดฟันกรอด...แทบถอดใจ ทั้ง"ทองม้วน" "ขนมชั้น" นั้นสุดสุด วิ่งจนขาแทบจะหลุด ทนไม่ไหว รับน้องโหด เพื่อสร้างสรรค์...ใช่อื่นใด "สามัคคี..มีวินัย...ใจอดทน" เราร้องเพลง เรารักหอ เรารักเพื่อน ภาพรับน้อง ยังย้ำเตือน ตั้งแต่ต้น แว่วเพลงหอ ยังแว่วยิน เสียงในตน เสียงทุกคน ประสานก้อง ร้องเต็มแรง ทั้งหยาดเหงื่อ ทั้งแรงกาย ที่ไหลร่อน ทั้งความทุกข์ ที่กัดกร่อน อ่อนระแหง ปวดทั้งจิต ปวดทั้งกาย ไร้เรี่ยวแรง เพื่อหัวใจ จะได้แกร่ง แจ้งศักดา เพื่อให้ได้ ผองเพื่อน ที่รู้จิต เพื่อให้ได้ หมู่มิตร ที่แกร่งกล้า เพื่อให้ได้ เพื่อนแท้ ที่รอมา เกาะกลุ่มกล้า ท้าอธรรม เพื่อสังคม เอย... ผ่านรับ น้องมา ระยะหนึ่ง ยืนตะลึง อ้าปากอึ้ง แทบจะล้ม ห้าวิชา ถอนทั้งห้า จะเป็นลม ดั่งยาขม แต่พี่เพื่อน เสริมกำลัง เกิดจากสาย สัมพันธ์ หลังรับน้อง เกิดจากผอง เเลเพื่อน เป็นเบื้องหลัง เกิดความรู้ เพื่อยื้อ ยุดเกรดยัง เกิดความหวัง แก้โปร อีกหนึ่งครา ด้วยมานะ พี่แลเพื่อน ช่วยรีเกรด พ้นจากเหตุ รีไทน์ เจ้าปัญหา ปิดเทอมนี้ ได้ไปค่ายฯ ฉ่ำอุรา พักกายา จากตำรา ได้เสียที จำได้ว่า ครั้งแรก ที่ไปค่าย ต้องเตรียมกาย เตรียมใจ ไม่หน่ายหนี แม้ต้องเจอ ความลำบาก ก็ตามที สามัคคี พาผ่านพ้น ต้นจนปลาย จากเม็ดทราย กลับกลาย เป็นโรงเรือน นับค่อนเดือน นับร้อย กระบุงหวาย นับล้านหยด ที่ไหลโทรม ทุกแรงกาย จนสุดท้าย ได้สถาน ให้น้องเรียน วันทั้งวัน แดดร้อน ฝนตกหนัก ปชส.ไม่เคยพัก พรากความเพียร จะใกล้ไกล ขึ้นลงเขา หรือราบเตียน ไปเยี่ยมเยียน สานสัมพันธ์ ทุกแห่งไป กลับจากค่าย ไม่นานนัก กีฬาหอ เล่นตะกร้อ อยู่สีแดง สว่างไสว แข่งกับเขียว เสียดาย ที่พลาดไป ดีว่ายัง เบียดเหลืองได้ ในแชร์บอล หัวข้อ: :: กลอนยามว่าง :: เริ่มหัวข้อโดย: party ที่ 16 พฤษภาคม 2550, 08:04:06 อู้หู้... :shock: :shock: :roll: :roll: เจอแล้ว สุนทรภู่ยุคปัจจุบัน 555555
หัวข้อ: :: กลอนยามว่าง :: เริ่มหัวข้อโดย: kritsada34 ที่ 16 พฤษภาคม 2550, 16:17:39 สักวา ย้อนอดีด เล่าเรื่องหอ
อยากบอกต่อ เล่าให้ฟัง ในครั้งก่อน วันเมื่อผ่าน เข้าเรียน จุฬาลงกรณ์ ได้กินนอน อยู่หอ ก็ชื่นใจ คืนวันเปลี่ยน ผ่านไปใจอยู่ คู่ซีมะโด่ง ได้เชืือมโยง สายสัมพันธ์ กับเพื่อนใหม่ ทั้งเพื่อนเรียน เพื่อนเล่น และเพื่อนใจ แล้วทำไม ต้องรีบเขียน เดี๋ยวจบไว ที่ใจรีบ ก็ดั่งรีบ เรียนให้จบ เริ่มเมื่อพบ ว่ารายชื่อ เอ็นท์ผ่านไหม เอ็นท์ผ่านแล้ว สุขอุรา กว่าสิ่งใด แต่เราจะอยู่ที่ไหน...บ้านไม่มี? เข้าไปหา พี่รหัสฯ ตัดปัญหา พี่แนะว่า อยู่หอไหม เป็นสุขศรี ซีมะโด่ง หอพัก จุฬาฯ มี ติดต่อที่ ฝั่งตรงข้าม อุเทนถวาย พี่ขู่ว่า รับน้องหนัก นะเอาไหม ขืนตอบไม่ ไร้ที่อยู่ คงไม่ไหว (หวาย) หนักแค่ไหน คงต้องลอง ต้องวัดใจ (จาย) คงไม่ตาย ถ้าใจสู้ อยู่ที่เรา เข้าหอมา ชักหวั่น กลั้นใจสู้ พี่ ๆ ดู ดุดัน แกร่งดังเขา และก็โหด ลงโทษ ไร้ความเบา โอ๊ะ โอ้เรา ต้องสู้ ดูสักที ตั้งแต่เช้า พี่เค้า ปลุกให้ตื่น แสนจะมึนส์ ดันพาวิ่ง หลายสิบลี้ ได้ลงนั่ง พี่กร่นด่า หลายนาที จนเรานี้ กัดฟันกรอด...แทบถอดใจ ทั้ง"ทองม้วน" "ขนมชั้น" นั้นสุดสุด วิ่งจนขาแทบจะหลุด ทนไม่ไหว รับน้องโหด เพื่อสร้างสรรค์...ใช่อื่นใด "สามัคคี..มีวินัย...ใจอดทน" เราร้องเพลง เรารักหอ เรารักเพื่อน ภาพรับน้อง ยังย้ำเตือน ตั้งแต่ต้น แว่วเพลงหอ ยังแว่วยิน เสียงในตน เสียงทุกคน ประสานก้อง ร้องเต็มแรง ทั้งหยาดเหงื่อ ทั้งแรงกาย ที่ไหลร่อน ทั้งความทุกข์ ที่กัดกร่อน อ่อนระแหง ปวดทั้งจิต ปวดทั้งกาย ไร้เรี่ยวแรง เพื่อหัวใจ จะได้แกร่ง แจ้งศักดา เพื่อให้ได้ ผองเพื่อน ที่รู้จิต เพื่อให้ได้ หมู่มิตร ที่แกร่งกล้า เพื่อให้ได้ เพื่อนแท้ ที่รอมา เกาะกลุ่มกล้า ท้าอธรรม เพื่อสังคม เอย... ผ่านรับ น้องมา ระยะหนึ่ง ยืนตะลึง อ้าปากอึ้ง แทบจะล้ม ห้าวิชา ถอนทั้งห้า จะเป็นลม ดั่งยาขม แต่พี่เพื่อน เสริมกำลัง เกิดจากสาย สัมพันธ์ หลังรับน้อง เกิดจากผอง เเลเพื่อน เป็นเบื้องหลัง เกิดความรู้ เพื่อยื้อ ยุดเกรดยัง เกิดความหวัง แก้โปร อีกหนึ่งครา ด้วยมานะ พี่แลเพื่อน ช่วยรีเกรด พ้นจากเหตุ รีไทน์ เจ้าปัญหา ปิดเทอมนี้ ได้ไปค่ายฯ ฉ่ำอุรา พักกายา จากตำรา ได้เสียที จำได้ว่า ครั้งแรก ที่ไปค่าย ต้องเตรียมกาย เตรียมใจ ไม่หน่ายหนี แม้ต้องเจอ ความลำบาก ก็ตามที สามัคคี พาผ่านพ้น ต้นจนปลาย จากเม็ดทราย กลับกลาย เป็นโรงเรือน นับค่อนเดือน นับร้อย กระบุงหวาย นับล้านหยด ที่ไหลโทรม ทุกแรงกาย จนสุดท้าย ได้สถาน ให้น้องเรียน วันทั้งวัน แดดร้อน ฝนตกหนัก ปชส.ไม่เคยพัก พรากความเพียร จะใกล้ไกล ขึ้นลงเขา หรือราบเตียน ไปเยี่ยมเยียน สานสัมพันธ์ ทุกแห่งไป กลับจากค่าย ไม่นานนัก กีฬาหอ เล่นตะกร้อ อยู่สีแดง สว่างไสว แข่งกับเขียว เสียดาย ที่พลาดไป ดีว่ายัง เบียดเหลืองได้ ในแชร์บอล ฝ่ายกองเชียร์ ก็ร้องเล่น เต้นเต็มที่ ไก่ย่างมี ถูกเยก จนเกรียมไหม้ อิอิ ร้องไก่ย่างเสียหลายรอบ เหนื่อยนะ เชิญคนต่อไปครับ หัวข้อ: :: กลอนยามว่าง :: เริ่มหัวข้อโดย: iamfrommoon ที่ 16 พฤษภาคม 2550, 16:41:01 สักวา ย้อนอดีด เล่าเรื่องหอ
อยากบอกต่อ เล่าให้ฟัง ในครั้งก่อน วันเมื่อผ่าน เข้าเรียน จุฬาลงกรณ์ ได้กินนอน อยู่หอ ก็ชื่นใจ คืนวันเปลี่ยน ผ่านไปใจอยู่ คู่ซีมะโด่ง ได้เชืือมโยง สายสัมพันธ์ กับเพื่อนใหม่ ทั้งเพื่อนเรียน เพื่อนเล่น และเพื่อนใจ แล้วทำไม ต้องรีบเขียน เดี๋ยวจบไว ที่ใจรีบ ก็ดั่งรีบ เรียนให้จบ เริ่มเมื่อพบ ว่ารายชื่อ เอ็นท์ผ่านไหม เอ็นท์ผ่านแล้ว สุขอุรา กว่าสิ่งใด แต่เราจะอยู่ที่ไหน...บ้านไม่มี? เข้าไปหา พี่รหัสฯ ตัดปัญหา พี่แนะว่า อยู่หอไหม เป็นสุขศรี ซีมะโด่ง หอพัก จุฬาฯ มี ติดต่อที่ ฝั่งตรงข้าม อุเทนถวาย พี่ขู่ว่า รับน้องหนัก นะเอาไหม ขืนตอบไม่ ไร้ที่อยู่ คงไม่ไหว (หวาย) หนักแค่ไหน คงต้องลอง ต้องวัดใจ (จาย) คงไม่ตาย ถ้าใจสู้ อยู่ที่เรา เข้าหอมา ชักหวั่น กลั้นใจสู้ พี่ ๆ ดู ดุดัน แกร่งดังเขา และก็โหด ลงโทษ ไร้ความเบา โอ๊ะ โอ้เรา ต้องสู้ ดูสักที ตั้งแต่เช้า พี่เค้า ปลุกให้ตื่น แสนจะมึนส์ ดันพาวิ่ง หลายสิบลี้ ได้ลงนั่ง พี่กร่นด่า หลายนาที จนเรานี้ กัดฟันกรอด...แทบถอดใจ ทั้ง"ทองม้วน" "ขนมชั้น" นั้นสุดสุด วิ่งจนขาแทบจะหลุด ทนไม่ไหว รับน้องโหด เพื่อสร้างสรรค์...ใช่อื่นใด "สามัคคี..มีวินัย...ใจอดทน" เราร้องเพลง เรารักหอ เรารักเพื่อน ภาพรับน้อง ยังย้ำเตือน ตั้งแต่ต้น แว่วเพลงหอ ยังแว่วยิน เสียงในตน เสียงทุกคน ประสานก้อง ร้องเต็มแรง ทั้งหยาดเหงื่อ ทั้งแรงกาย ที่ไหลร่อน ทั้งความทุกข์ ที่กัดกร่อน อ่อนระแหง ปวดทั้งจิต ปวดทั้งกาย ไร้เรี่ยวแรง เพื่อหัวใจ จะได้แกร่ง แจ้งศักดา เพื่อให้ได้ ผองเพื่อน ที่รู้จิต เพื่อให้ได้ หมู่มิตร ที่แกร่งกล้า เพื่อให้ได้ เพื่อนแท้ ที่รอมา เกาะกลุ่มกล้า ท้าอธรรม เพื่อสังคม เอย... ผ่านรับ น้องมา ระยะหนึ่ง ยืนตะลึง อ้าปากอึ้ง แทบจะล้ม ห้าวิชา ถอนทั้งห้า จะเป็นลม ดั่งยาขม แต่พี่เพื่อน เสริมกำลัง เกิดจากสาย สัมพันธ์ หลังรับน้อง เกิดจากผอง เเลเพื่อน เป็นเบื้องหลัง เกิดความรู้ เพื่อยื้อ ยุดเกรดยัง เกิดความหวัง แก้โปร อีกหนึ่งครา ด้วยมานะ พี่แลเพื่อน ช่วยรีเกรด พ้นจากเหตุ รีไทน์ เจ้าปัญหา ปิดเทอมนี้ ได้ไปค่ายฯ ฉ่ำอุรา พักกายา จากตำรา ได้เสียที จำได้ว่า ครั้งแรก ที่ไปค่าย ต้องเตรียมกาย เตรียมใจ ไม่หน่ายหนี แม้ต้องเจอ ความลำบาก ก็ตามที สามัคคี พาผ่านพ้น ต้นจนปลาย จากเม็ดทราย กลับกลาย เป็นโรงเรือน นับค่อนเดือน นับร้อย กระบุงหวาย นับล้านหยด ที่ไหลโทรม ทุกแรงกาย จนสุดท้าย ได้สถาน ให้น้องเรียน วันทั้งวัน แดดร้อน ฝนตกหนัก ปชส.ไม่เคยพัก พรากความเพียร จะใกล้ไกล ขึ้นลงเขา หรือราบเตียน ไปเยี่ยมเยียน สานสัมพันธ์ ทุกแห่งไป กลับจากค่าย ไม่นานนัก กีฬาหอ เล่นตะกร้อ อยู่สีแดง สว่างไสว แข่งกับเขียว เสียดาย ที่พลาดไป ดีว่ายัง เบียดเหลืองได้ ในแชร์บอล ฝ่ายกองเชียร์ ก็ร้องเล่น เต้นเต็มที่ ไก่ย่างมี ถูกเยก จนเกรียมไหม้ แหกปากร้อง เต้นสุดสุด แทบขาดใจ หวังเผื่อได้ อีกรางวัล ของกองเชียร์ แต่ละทีม งัดลีลา พาให้ขำ หุหุ...แบบว่า มันขำติดใจน่ะ...อิอิ... 8) หัวข้อ: :: กลอนยามว่าง :: เริ่มหัวข้อโดย: kritsada34 ที่ 16 พฤษภาคม 2550, 16:50:29 ใครอยากได้เรื่องราวอะไร ก็แจ้งมาได้ นะครับ อยากให้เป็นแบบไหนก็บอกมา เหล่านักกวีของเราจะสร้างสรรค์ให้ครับ
หัวข้อ: :: กลอนยามว่าง :: เริ่มหัวข้อโดย: It's me Joy ที่ 18 พฤษภาคม 2550, 07:35:17 สักวา ย้อนอดีด เล่าเรื่องหอ
อยากบอกต่อ เล่าให้ฟัง ในครั้งก่อน วันเมื่อผ่าน เข้าเรียน จุฬาลงกรณ์ ได้กินนอน อยู่หอ ก็ชื่นใจ คืนวันเปลี่ยน ผ่านไปใจอยู่ คู่ซีมะโด่ง ได้เชืือมโยง สายสัมพันธ์ กับเพื่อนใหม่ ทั้งเพื่อนเรียน เพื่อนเล่น และเพื่อนใจ แล้วทำไม ต้องรีบเขียน เดี๋ยวจบไว ที่ใจรีบ ก็ดั่งรีบ เรียนให้จบ เริ่มเมื่อพบ ว่ารายชื่อ เอ็นท์ผ่านไหม เอ็นท์ผ่านแล้ว สุขอุรา กว่าสิ่งใด แต่เราจะอยู่ที่ไหน...บ้านไม่มี? เข้าไปหา พี่รหัสฯ ตัดปัญหา พี่แนะว่า อยู่หอไหม เป็นสุขศรี ซีมะโด่ง หอพัก จุฬาฯ มี ติดต่อที่ ฝั่งตรงข้าม อุเทนถวาย พี่ขู่ว่า รับน้องหนัก นะเอาไหม ขืนตอบไม่ ไร้ที่อยู่ คงไม่ไหว (หวาย) หนักแค่ไหน คงต้องลอง ต้องวัดใจ (จาย) คงไม่ตาย ถ้าใจสู้ อยู่ที่เรา เข้าหอมา ชักหวั่น กลั้นใจสู้ พี่ ๆ ดู ดุดัน แกร่งดังเขา และก็โหด ลงโทษ ไร้ความเบา โอ๊ะ โอ้เรา ต้องสู้ ดูสักที ตั้งแต่เช้า พี่เค้า ปลุกให้ตื่น แสนจะมึนส์ ดันพาวิ่ง หลายสิบลี้ ได้ลงนั่ง พี่กร่นด่า หลายนาที จนเรานี้ กัดฟันกรอด...แทบถอดใจ ทั้ง"ทองม้วน" "ขนมชั้น" นั้นสุดสุด วิ่งจนขาแทบจะหลุด ทนไม่ไหว รับน้องโหด เพื่อสร้างสรรค์...ใช่อื่นใด "สามัคคี..มีวินัย...ใจอดทน" เราร้องเพลง เรารักหอ เรารักเพื่อน ภาพรับน้อง ยังย้ำเตือน ตั้งแต่ต้น แว่วเพลงหอ ยังแว่วยิน เสียงในตน เสียงทุกคน ประสานก้อง ร้องเต็มแรง ทั้งหยาดเหงื่อ ทั้งแรงกาย ที่ไหลร่อน ทั้งความทุกข์ ที่กัดกร่อน อ่อนระแหง ปวดทั้งจิต ปวดทั้งกาย ไร้เรี่ยวแรง เพื่อหัวใจ จะได้แกร่ง แจ้งศักดา เพื่อให้ได้ ผองเพื่อน ที่รู้จิต เพื่อให้ได้ หมู่มิตร ที่แกร่งกล้า เพื่อให้ได้ เพื่อนแท้ ที่รอมา เกาะกลุ่มกล้า ท้าอธรรม เพื่อสังคม เอย... ผ่านรับ น้องมา ระยะหนึ่ง ยืนตะลึง อ้าปากอึ้ง แทบจะล้ม ห้าวิชา ถอนทั้งห้า จะเป็นลม ดั่งยาขม แต่พี่เพื่อน เสริมกำลัง เกิดจากสาย สัมพันธ์ หลังรับน้อง เกิดจากผอง เเลเพื่อน เป็นเบื้องหลัง เกิดความรู้ เพื่อยื้อ ยุดเกรดยัง เกิดความหวัง แก้โปร อีกหนึ่งครา ด้วยมานะ พี่แลเพื่อน ช่วยรีเกรด พ้นจากเหตุ รีไทน์ เจ้าปัญหา ปิดเทอมนี้ ได้ไปค่ายฯ ฉ่ำอุรา พักกายา จากตำรา ได้เสียที จำได้ว่า ครั้งแรก ที่ไปค่าย ต้องเตรียมกาย เตรียมใจ ไม่หน่ายหนี แม้ต้องเจอ ความลำบาก ก็ตามที สามัคคี พาผ่านพ้น ต้นจนปลาย จากเม็ดทราย กลับกลาย เป็นโรงเรือน นับค่อนเดือน นับร้อย กระบุงหวาย นับล้านหยด ที่ไหลโทรม ทุกแรงกาย จนสุดท้าย ได้สถาน ให้น้องเรียน วันทั้งวัน แดดร้อน ฝนตกหนัก ปชส.ไม่เคยพัก พรากความเพียร จะใกล้ไกล ขึ้นลงเขา หรือราบเตียน ไปเยี่ยมเยียน สานสัมพันธ์ ทุกแห่งไป กลับจากค่าย ไม่นานนัก กีฬาหอ เล่นตะกร้อ อยู่สีแดง สว่างไสว แข่งกับเขียว เสียดาย ที่พลาดไป ดีว่ายัง เบียดเหลืองได้ ในแชร์บอล ฝ่ายกองเชียร์ ก็ร้องเล่น เต้นเต็มที่ ไก่ย่างมี ถูกเยก จนเกรียมไหม้ แหกปากร้อง เต้นสุดสุด แทบขาดใจ หวังเผื่อได้ อีกรางวัล ของกองเชียร์ แต่ละทีม งัดลีลา พาให้ขำ ความทรงจำ ยังมี ไม่เลือนเสีย ทำไปได้ นะพวกเรา โอ้มายเดียร์ เป็นกองเชียร์ แน่แท้ มันกว่าใคร ช่วยต่อให้ไปงานรำวงชาวหอทีสิคะ หัวข้อ: :: กลอนยามว่าง :: เริ่มหัวข้อโดย: ชาร์ป ที่ 19 พฤษภาคม 2550, 01:28:25 สักวา ย้อนอดีด เล่าเรื่องหอ
อยากบอกต่อ เล่าให้ฟัง ในครั้งก่อน วันเมื่อผ่าน เข้าเรียน จุฬาลงกรณ์ ได้กินนอน อยู่หอ ก็ชื่นใจ คืนวันเปลี่ยน ผ่านไปใจอยู่ คู่ซีมะโด่ง ได้เชืือมโยง สายสัมพันธ์ กับเพื่อนใหม่ ทั้งเพื่อนเรียน เพื่อนเล่น และเพื่อนใจ แล้วทำไม ต้องรีบเขียน เดี๋ยวจบไว ที่ใจรีบ ก็ดั่งรีบ เรียนให้จบ เริ่มเมื่อพบ ว่ารายชื่อ เอ็นท์ผ่านไหม เอ็นท์ผ่านแล้ว สุขอุรา กว่าสิ่งใด แต่เราจะอยู่ที่ไหน...บ้านไม่มี? เข้าไปหา พี่รหัสฯ ตัดปัญหา พี่แนะว่า อยู่หอไหม เป็นสุขศรี ซีมะโด่ง หอพัก จุฬาฯ มี ติดต่อที่ ฝั่งตรงข้าม อุเทนถวาย พี่ขู่ว่า รับน้องหนัก นะเอาไหม ขืนตอบไม่ ไร้ที่อยู่ คงไม่ไหว (หวาย) หนักแค่ไหน คงต้องลอง ต้องวัดใจ (จาย) คงไม่ตาย ถ้าใจสู้ อยู่ที่เรา เข้าหอมา ชักหวั่น กลั้นใจสู้ พี่ ๆ ดู ดุดัน แกร่งดังเขา และก็โหด ลงโทษ ไร้ความเบา โอ๊ะ โอ้เรา ต้องสู้ ดูสักที ตั้งแต่เช้า พี่เค้า ปลุกให้ตื่น แสนจะมึนส์ ดันพาวิ่ง หลายสิบลี้ ได้ลงนั่ง พี่กร่นด่า หลายนาที จนเรานี้ กัดฟันกรอด...แทบถอดใจ ทั้ง"ทองม้วน" "ขนมชั้น" นั้นสุดสุด วิ่งจนขาแทบจะหลุด ทนไม่ไหว รับน้องโหด เพื่อสร้างสรรค์...ใช่อื่นใด "สามัคคี..มีวินัย...ใจอดทน" เราร้องเพลง เรารักหอ เรารักเพื่อน ภาพรับน้อง ยังย้ำเตือน ตั้งแต่ต้น แว่วเพลงหอ ยังแว่วยิน เสียงในตน เสียงทุกคน ประสานก้อง ร้องเต็มแรง ทั้งหยาดเหงื่อ ทั้งแรงกาย ที่ไหลร่อน ทั้งความทุกข์ ที่กัดกร่อน อ่อนระแหง ปวดทั้งจิต ปวดทั้งกาย ไร้เรี่ยวแรง เพื่อหัวใจ จะได้แกร่ง แจ้งศักดา เพื่อให้ได้ ผองเพื่อน ที่รู้จิต เพื่อให้ได้ หมู่มิตร ที่แกร่งกล้า เพื่อให้ได้ เพื่อนแท้ ที่รอมา เกาะกลุ่มกล้า ท้าอธรรม เพื่อสังคม เอย... ผ่านรับ น้องมา ระยะหนึ่ง ยืนตะลึง อ้าปากอึ้ง แทบจะล้ม ห้าวิชา ถอนทั้งห้า จะเป็นลม ดั่งยาขม แต่พี่เพื่อน เสริมกำลัง เกิดจากสาย สัมพันธ์ หลังรับน้อง เกิดจากผอง เเลเพื่อน เป็นเบื้องหลัง เกิดความรู้ เพื่อยื้อ ยุดเกรดยัง เกิดความหวัง แก้โปร อีกหนึ่งครา ด้วยมานะ พี่แลเพื่อน ช่วยรีเกรด พ้นจากเหตุ รีไทน์ เจ้าปัญหา ปิดเทอมนี้ ได้ไปค่ายฯ ฉ่ำอุรา พักกายา จากตำรา ได้เสียที จำได้ว่า ครั้งแรก ที่ไปค่าย ต้องเตรียมกาย เตรียมใจ ไม่หน่ายหนี แม้ต้องเจอ ความลำบาก ก็ตามที สามัคคี พาผ่านพ้น ต้นจนปลาย จากเม็ดทราย กลับกลาย เป็นโรงเรือน นับค่อนเดือน นับร้อย กระบุงหวาย นับล้านหยด ที่ไหลโทรม ทุกแรงกาย จนสุดท้าย ได้สถาน ให้น้องเรียน วันทั้งวัน แดดร้อน ฝนตกหนัก ปชส.ไม่เคยพัก พรากความเพียร จะใกล้ไกล ขึ้นลงเขา หรือราบเตียน ไปเยี่ยมเยียน สานสัมพันธ์ ทุกแห่งไป กลับจากค่าย ไม่นานนัก กีฬาหอ เล่นตะกร้อ อยู่สีแดง สว่างไสว แข่งกับเขียว เสียดาย ที่พลาดไป ดีว่ายัง เบียดเหลืองได้ ในแชร์บอล ฝ่ายกองเชียร์ ก็ร้องเล่น เต้นเต็มที่ ไก่ย่างมี ถูกเยก จนเกรียมไหม้ แหกปากร้อง เต้นสุดสุด แทบขาดใจ หวังเผื่อได้ อีกรางวัล ของกองเชียร์ แต่ละทีม งัดลีลา พาให้ขำ ความทรงจำ ยังมี ไม่เลือนเสีย ทำไปได้ นะพวกเรา โอ้มายเดียร์ เป็นกองเชียร์ แน่แท้ มันกว่าใคร โอ้ Nuu Joy เพื่อนรัก ชะลอนิด อย่าเพิ่งคิด รีบเร่ง คิดไปไกล มาใกล้ ๆ มาดู มาไวไว เปิดหอไง เพื่อนหญิงชาย แวะเยี่ยมเยียน หัวข้อ: :: กลอนยามว่าง :: เริ่มหัวข้อโดย: นายป้อ ที่ 20 พฤษภาคม 2550, 00:47:53 สักวา ย้อนอดีด เล่าเรื่องหอ
อยากบอกต่อ เล่าให้ฟัง ในครั้งก่อน วันเมื่อผ่าน เข้าเรียน จุฬาลงกรณ์ ได้กินนอน อยู่หอ ก็ชื่นใจ คืนวันเปลี่ยน ผ่านไปใจอยู่ คู่ซีมะโด่ง ได้เชืือมโยง สายสัมพันธ์ กับเพื่อนใหม่ ทั้งเพื่อนเรียน เพื่อนเล่น และเพื่อนใจ แล้วทำไม ต้องรีบเขียน เดี๋ยวจบไว ที่ใจรีบ ก็ดั่งรีบ เรียนให้จบ เริ่มเมื่อพบ ว่ารายชื่อ เอ็นท์ผ่านไหม เอ็นท์ผ่านแล้ว สุขอุรา กว่าสิ่งใด แต่เราจะอยู่ที่ไหน...บ้านไม่มี? เข้าไปหา พี่รหัสฯ ตัดปัญหา พี่แนะว่า อยู่หอไหม เป็นสุขศรี ซีมะโด่ง หอพัก จุฬาฯ มี ติดต่อที่ ฝั่งตรงข้าม อุเทนถวาย พี่ขู่ว่า รับน้องหนัก นะเอาไหม ขืนตอบไม่ ไร้ที่อยู่ คงไม่ไหว (หวาย) หนักแค่ไหน คงต้องลอง ต้องวัดใจ (จาย) คงไม่ตาย ถ้าใจสู้ อยู่ที่เรา เข้าหอมา ชักหวั่น กลั้นใจสู้ พี่ ๆ ดู ดุดัน แกร่งดังเขา และก็โหด ลงโทษ ไร้ความเบา โอ๊ะ โอ้เรา ต้องสู้ ดูสักที ตั้งแต่เช้า พี่เค้า ปลุกให้ตื่น แสนจะมึนส์ ดันพาวิ่ง หลายสิบลี้ ได้ลงนั่ง พี่กร่นด่า หลายนาที จนเรานี้ กัดฟันกรอด...แทบถอดใจ ทั้ง"ทองม้วน" "ขนมชั้น" นั้นสุดสุด วิ่งจนขาแทบจะหลุด ทนไม่ไหว รับน้องโหด เพื่อสร้างสรรค์...ใช่อื่นใด "สามัคคี..มีวินัย...ใจอดทน" เราร้องเพลง เรารักหอ เรารักเพื่อน ภาพรับน้อง ยังย้ำเตือน ตั้งแต่ต้น แว่วเพลงหอ ยังแว่วยิน เสียงในตน เสียงทุกคน ประสานก้อง ร้องเต็มแรง ทั้งหยาดเหงื่อ ทั้งแรงกาย ที่ไหลร่อน ทั้งความทุกข์ ที่กัดกร่อน อ่อนระแหง ปวดทั้งจิต ปวดทั้งกาย ไร้เรี่ยวแรง เพื่อหัวใจ จะได้แกร่ง แจ้งศักดา เพื่อให้ได้ ผองเพื่อน ที่รู้จิต เพื่อให้ได้ หมู่มิตร ที่แกร่งกล้า เพื่อให้ได้ เพื่อนแท้ ที่รอมา เกาะกลุ่มกล้า ท้าอธรรม เพื่อสังคม เอย... ผ่านรับ น้องมา ระยะหนึ่ง ยืนตะลึง อ้าปากอึ้ง แทบจะล้ม ห้าวิชา ถอนทั้งห้า จะเป็นลม ดั่งยาขม แต่พี่เพื่อน เสริมกำลัง เกิดจากสาย สัมพันธ์ หลังรับน้อง เกิดจากผอง เเลเพื่อน เป็นเบื้องหลัง เกิดความรู้ เพื่อยื้อ ยุดเกรดยัง เกิดความหวัง แก้โปร อีกหนึ่งครา ด้วยมานะ พี่แลเพื่อน ช่วยรีเกรด พ้นจากเหตุ รีไทน์ เจ้าปัญหา ปิดเทอมนี้ ได้ไปค่ายฯ ฉ่ำอุรา พักกายา จากตำรา ได้เสียที จำได้ว่า ครั้งแรก ที่ไปค่าย ต้องเตรียมกาย เตรียมใจ ไม่หน่ายหนี แม้ต้องเจอ ความลำบาก ก็ตามที สามัคคี พาผ่านพ้น ต้นจนปลาย จากเม็ดทราย กลับกลาย เป็นโรงเรือน นับค่อนเดือน นับร้อย กระบุงหวาย นับล้านหยด ที่ไหลโทรม ทุกแรงกาย จนสุดท้าย ได้สถาน ให้น้องเรียน วันทั้งวัน แดดร้อน ฝนตกหนัก ปชส.ไม่เคยพัก พรากความเพียร จะใกล้ไกล ขึ้นลงเขา หรือราบเตียน ไปเยี่ยมเยียน สานสัมพันธ์ ทุกแห่งไป กลับจากค่าย ไม่นานนัก กีฬาหอ เล่นตะกร้อ อยู่สีแดง สว่างไสว แข่งกับเขียว เสียดาย ที่พลาดไป ดีว่ายัง เบียดเหลืองได้ ในแชร์บอล ฝ่ายกองเชียร์ ก็ร้องเล่น เต้นเต็มที่ ไก่ย่างมี ถูกเยก จนเกรียมไหม้ แหกปากร้อง เต้นสุดสุด แทบขาดใจ หวังเผื่อได้ อีกรางวัล ของกองเชียร์ แต่ละทีม งัดลีลา พาให้ขำ ความทรงจำ ยังมี ไม่เลือนเสีย ทำไปได้ นะพวกเรา โอ้มายเดียร์ เป็นกองเชียร์ แน่แท้ มันกว่าใคร โอ้ Nuu Joy เพื่อนรัก ชะลอนิด อย่าเพิ่งคิด รีบเร่ง คิดไปไกล มาใกล้ ๆ มาดู มาไวไว เปิดหอไง เพื่อนหญิงชาย แวะเยี่ยมเยียน ไหนไหน ใครพูด เรื่องเปิดหอ เราจะขอ เอาเรื่อง มาขานไข ตอนเปิดหอ..มีบางคน ลืมเก็บกางเกงใน อุ้ยวายตาย..น่าอับอาย เหลือ แม้นแสนคนา หัวข้อ: :: กลอนยามว่าง :: เริ่มหัวข้อโดย: kritsada34 ที่ 20 พฤษภาคม 2550, 17:39:16 สักวา ย้อนอดีด เล่าเรื่องหอ
อยากบอกต่อ เล่าให้ฟัง ในครั้งก่อน วันเมื่อผ่าน เข้าเรียน จุฬาลงกรณ์ ได้กินนอน อยู่หอ ก็ชื่นใจ คืนวันเปลี่ยน ผ่านไปใจอยู่ คู่ซีมะโด่ง ได้เชืือมโยง สายสัมพันธ์ กับเพื่อนใหม่ ทั้งเพื่อนเรียน เพื่อนเล่น และเพื่อนใจ แล้วทำไม ต้องรีบเขียน เดี๋ยวจบไว ที่ใจรีบ ก็ดั่งรีบ เรียนให้จบ เริ่มเมื่อพบ ว่ารายชื่อ เอ็นท์ผ่านไหม เอ็นท์ผ่านแล้ว สุขอุรา กว่าสิ่งใด แต่เราจะอยู่ที่ไหน...บ้านไม่มี? เข้าไปหา พี่รหัสฯ ตัดปัญหา พี่แนะว่า อยู่หอไหม เป็นสุขศรี ซีมะโด่ง หอพัก จุฬาฯ มี ติดต่อที่ ฝั่งตรงข้าม อุเทนถวาย พี่ขู่ว่า รับน้องหนัก นะเอาไหม ขืนตอบไม่ ไร้ที่อยู่ คงไม่ไหว (หวาย) หนักแค่ไหน คงต้องลอง ต้องวัดใจ (จาย) คงไม่ตาย ถ้าใจสู้ อยู่ที่เรา เข้าหอมา ชักหวั่น กลั้นใจสู้ พี่ ๆ ดู ดุดัน แกร่งดังเขา และก็โหด ลงโทษ ไร้ความเบา โอ๊ะ โอ้เรา ต้องสู้ ดูสักที ตั้งแต่เช้า พี่เค้า ปลุกให้ตื่น แสนจะมึนส์ ดันพาวิ่ง หลายสิบลี้ ได้ลงนั่ง พี่กร่นด่า หลายนาที จนเรานี้ กัดฟันกรอด...แทบถอดใจ ทั้ง"ทองม้วน" "ขนมชั้น" นั้นสุดสุด วิ่งจนขาแทบจะหลุด ทนไม่ไหว รับน้องโหด เพื่อสร้างสรรค์...ใช่อื่นใด "สามัคคี..มีวินัย...ใจอดทน" เราร้องเพลง เรารักหอ เรารักเพื่อน ภาพรับน้อง ยังย้ำเตือน ตั้งแต่ต้น แว่วเพลงหอ ยังแว่วยิน เสียงในตน เสียงทุกคน ประสานก้อง ร้องเต็มแรง ทั้งหยาดเหงื่อ ทั้งแรงกาย ที่ไหลร่อน ทั้งความทุกข์ ที่กัดกร่อน อ่อนระแหง ปวดทั้งจิต ปวดทั้งกาย ไร้เรี่ยวแรง เพื่อหัวใจ จะได้แกร่ง แจ้งศักดา เพื่อให้ได้ ผองเพื่อน ที่รู้จิต เพื่อให้ได้ หมู่มิตร ที่แกร่งกล้า เพื่อให้ได้ เพื่อนแท้ ที่รอมา เกาะกลุ่มกล้า ท้าอธรรม เพื่อสังคม เอย... ผ่านรับ น้องมา ระยะหนึ่ง ยืนตะลึง อ้าปากอึ้ง แทบจะล้ม ห้าวิชา ถอนทั้งห้า จะเป็นลม ดั่งยาขม แต่พี่เพื่อน เสริมกำลัง เกิดจากสาย สัมพันธ์ หลังรับน้อง เกิดจากผอง เเลเพื่อน เป็นเบื้องหลัง เกิดความรู้ เพื่อยื้อ ยุดเกรดยัง เกิดความหวัง แก้โปร อีกหนึ่งครา ด้วยมานะ พี่แลเพื่อน ช่วยรีเกรด พ้นจากเหตุ รีไทน์ เจ้าปัญหา ปิดเทอมนี้ ได้ไปค่ายฯ ฉ่ำอุรา พักกายา จากตำรา ได้เสียที จำได้ว่า ครั้งแรก ที่ไปค่าย ต้องเตรียมกาย เตรียมใจ ไม่หน่ายหนี แม้ต้องเจอ ความลำบาก ก็ตามที สามัคคี พาผ่านพ้น ต้นจนปลาย จากเม็ดทราย กลับกลาย เป็นโรงเรือน นับค่อนเดือน นับร้อย กระบุงหวาย นับล้านหยด ที่ไหลโทรม ทุกแรงกาย จนสุดท้าย ได้สถาน ให้น้องเรียน วันทั้งวัน แดดร้อน ฝนตกหนัก ปชส.ไม่เคยพัก พรากความเพียร จะใกล้ไกล ขึ้นลงเขา หรือราบเตียน ไปเยี่ยมเยียน สานสัมพันธ์ ทุกแห่งไป กลับจากค่าย ไม่นานนัก กีฬาหอ เล่นตะกร้อ อยู่สีแดง สว่างไสว แข่งกับเขียว เสียดาย ที่พลาดไป ดีว่ายัง เบียดเหลืองได้ ในแชร์บอล ฝ่ายกองเชียร์ ก็ร้องเล่น เต้นเต็มที่ ไก่ย่างมี ถูกเยก จนเกรียมไหม้ แหกปากร้อง เต้นสุดสุด แทบขาดใจ หวังเผื่อได้ อีกรางวัล ของกองเชียร์ แต่ละทีม งัดลีลา พาให้ขำ ความทรงจำ ยังมี ไม่เลือนเสีย ทำไปได้ นะพวกเรา โอ้มายเดียร์ เป็นกองเชียร์ แน่แท้ มันกว่าใคร โอ้ Nuu Joy เพื่อนรัก ชะลอนิด อย่าเพิ่งคิด รีบเร่ง คิดไปไกล มาใกล้ ๆ มาดู มาไวไว เปิดหอไง เพื่อนหญิงชาย แวะเยี่ยมเยียน ไหนไหน ใครพูด เรื่องเปิดหอ เราจะขอ เอาเรื่อง มาขานเขียน บ้างลืมเก็บ กางเกงใน สีเนื้อเนียน จนใจเจียน อับอายแม้น แสนคนา ขออนูญาต แก้ไข ข้อความของ นายป้อนะครับ เพราะสัมผัสจะได้ถูกต้อง แต่คงเนื้อหาและสัมผัสวรรคส่งตามเดิมนะครับ เอ้า เชิญคนต่อไปนะ หัวข้อ: :: กลอนยามว่าง :: เริ่มหัวข้อโดย: iamfrommoon ที่ 21 พฤษภาคม 2550, 18:13:35 สักวา ย้อนอดีด เล่าเรื่องหอ
อยากบอกต่อ เล่าให้ฟัง ในครั้งก่อน วันเมื่อผ่าน เข้าเรียน จุฬาลงกรณ์ ได้กินนอน อยู่หอ ก็ชื่นใจ คืนวันเปลี่ยน ผ่านไปใจอยู่ คู่ซีมะโด่ง ได้เชืือมโยง สายสัมพันธ์ กับเพื่อนใหม่ ทั้งเพื่อนเรียน เพื่อนเล่น และเพื่อนใจ แล้วทำไม ต้องรีบเขียน เดี๋ยวจบไว ที่ใจรีบ ก็ดั่งรีบ เรียนให้จบ เริ่มเมื่อพบ ว่ารายชื่อ เอ็นท์ผ่านไหม เอ็นท์ผ่านแล้ว สุขอุรา กว่าสิ่งใด แต่เราจะอยู่ที่ไหน...บ้านไม่มี? เข้าไปหา พี่รหัสฯ ตัดปัญหา พี่แนะว่า อยู่หอไหม เป็นสุขศรี ซีมะโด่ง หอพัก จุฬาฯ มี ติดต่อที่ ฝั่งตรงข้าม อุเทนถวาย พี่ขู่ว่า รับน้องหนัก นะเอาไหม ขืนตอบไม่ ไร้ที่อยู่ คงไม่ไหว (หวาย) หนักแค่ไหน คงต้องลอง ต้องวัดใจ (จาย) คงไม่ตาย ถ้าใจสู้ อยู่ที่เรา เข้าหอมา ชักหวั่น กลั้นใจสู้ พี่ ๆ ดู ดุดัน แกร่งดังเขา และก็โหด ลงโทษ ไร้ความเบา โอ๊ะ โอ้เรา ต้องสู้ ดูสักที ตั้งแต่เช้า พี่เค้า ปลุกให้ตื่น แสนจะมึนส์ ดันพาวิ่ง หลายสิบลี้ ได้ลงนั่ง พี่กร่นด่า หลายนาที จนเรานี้ กัดฟันกรอด...แทบถอดใจ ทั้ง"ทองม้วน" "ขนมชั้น" นั้นสุดสุด วิ่งจนขาแทบจะหลุด ทนไม่ไหว รับน้องโหด เพื่อสร้างสรรค์...ใช่อื่นใด "สามัคคี..มีวินัย...ใจอดทน" เราร้องเพลง เรารักหอ เรารักเพื่อน ภาพรับน้อง ยังย้ำเตือน ตั้งแต่ต้น แว่วเพลงหอ ยังแว่วยิน เสียงในตน เสียงทุกคน ประสานก้อง ร้องเต็มแรง ทั้งหยาดเหงื่อ ทั้งแรงกาย ที่ไหลร่อน ทั้งความทุกข์ ที่กัดกร่อน อ่อนระแหง ปวดทั้งจิต ปวดทั้งกาย ไร้เรี่ยวแรง เพื่อหัวใจ จะได้แกร่ง แจ้งศักดา เพื่อให้ได้ ผองเพื่อน ที่รู้จิต เพื่อให้ได้ หมู่มิตร ที่แกร่งกล้า เพื่อให้ได้ เพื่อนแท้ ที่รอมา เกาะกลุ่มกล้า ท้าอธรรม เพื่อสังคม เอย... ผ่านรับ น้องมา ระยะหนึ่ง ยืนตะลึง อ้าปากอึ้ง แทบจะล้ม ห้าวิชา ถอนทั้งห้า จะเป็นลม ดั่งยาขม แต่พี่เพื่อน เสริมกำลัง เกิดจากสาย สัมพันธ์ หลังรับน้อง เกิดจากผอง เเลเพื่อน เป็นเบื้องหลัง เกิดความรู้ เพื่อยื้อ ยุดเกรดยัง เกิดความหวัง แก้โปร อีกหนึ่งครา ด้วยมานะ พี่แลเพื่อน ช่วยรีเกรด พ้นจากเหตุ รีไทน์ เจ้าปัญหา ปิดเทอมนี้ ได้ไปค่ายฯ ฉ่ำอุรา พักกายา จากตำรา ได้เสียที จำได้ว่า ครั้งแรก ที่ไปค่าย ต้องเตรียมกาย เตรียมใจ ไม่หน่ายหนี แม้ต้องเจอ ความลำบาก ก็ตามที สามัคคี พาผ่านพ้น ต้นจนปลาย จากเม็ดทราย กลับกลาย เป็นโรงเรือน นับค่อนเดือน นับร้อย กระบุงหวาย นับล้านหยด ที่ไหลโทรม ทุกแรงกาย จนสุดท้าย ได้สถาน ให้น้องเรียน วันทั้งวัน แดดร้อน ฝนตกหนัก ปชส.ไม่เคยพัก พรากความเพียร จะใกล้ไกล ขึ้นลงเขา หรือราบเตียน ไปเยี่ยมเยียน สานสัมพันธ์ ทุกแห่งไป กลับจากค่าย ไม่นานนัก กีฬาหอ เล่นตะกร้อ อยู่สีแดง สว่างไสว แข่งกับเขียว เสียดาย ที่พลาดไป ดีว่ายัง เบียดเหลืองได้ ในแชร์บอล ฝ่ายกองเชียร์ ก็ร้องเล่น เต้นเต็มที่ ไก่ย่างมี ถูกเยก จนเกรียมไหม้ แหกปากร้อง เต้นสุดสุด แทบขาดใจ หวังเผื่อได้ อีกรางวัล ของกองเชียร์ แต่ละทีม งัดลีลา พาให้ขำ ความทรงจำ ยังมี ไม่เลือนเสีย ทำไปได้ นะพวกเรา โอ้มายเดียร์ เป็นกองเชียร์ แน่แท้ มันกว่าใคร โอ้ Nuu Joy เพื่อนรัก ชะลอนิด อย่าเพิ่งคิด รีบเร่ง คิดไปไกล มาใกล้ ๆ มาดู มาไวไว เปิดหอไง เพื่อนหญิงชาย แวะเยี่ยมเยียน ไหนไหน ใครพูด เรื่องเปิดหอ เราจะขอ เอาเรื่อง มาขานเขียน บ้างลืมเก็บ กางเกงใน สีเนื้อเนียน จนใจเจียน อับอายแม้น แสนคนา ฝ่ายหอหญิง บางห้อง เตรียมขนม เตรียมลูกอม เต็มกล่อง ไว้คอยท่า เตรียมต้อนรับ หนุ่มๆ เพื่อนน้องยา เพียงหวังว่า ได้นั่งคุย แลกเปลี่ยนกัน หัวข้อ: :: กลอนยามว่าง :: เริ่มหัวข้อโดย: kritsada34 ที่ 24 พฤษภาคม 2550, 20:53:30 สักวา ย้อนอดีด เล่าเรื่องหอ
อยากบอกต่อ เล่าให้ฟัง ในครั้งก่อน วันเมื่อผ่าน เข้าเรียน จุฬาลงกรณ์ ได้กินนอน อยู่หอ ก็ชื่นใจ คืนวันเปลี่ยน ผ่านไปใจอยู่ คู่ซีมะโด่ง ได้เชืือมโยง สายสัมพันธ์ กับเพื่อนใหม่ ทั้งเพื่อนเรียน เพื่อนเล่น และเพื่อนใจ แล้วทำไม ต้องรีบเขียน เดี๋ยวจบไว ที่ใจรีบ ก็ดั่งรีบ เรียนให้จบ เริ่มเมื่อพบ ว่ารายชื่อ เอ็นท์ผ่านไหม เอ็นท์ผ่านแล้ว สุขอุรา กว่าสิ่งใด แต่เราจะอยู่ที่ไหน...บ้านไม่มี? เข้าไปหา พี่รหัสฯ ตัดปัญหา พี่แนะว่า อยู่หอไหม เป็นสุขศรี ซีมะโด่ง หอพัก จุฬาฯ มี ติดต่อที่ ฝั่งตรงข้าม อุเทนถวาย พี่ขู่ว่า รับน้องหนัก นะเอาไหม ขืนตอบไม่ ไร้ที่อยู่ คงไม่ไหว (หวาย) หนักแค่ไหน คงต้องลอง ต้องวัดใจ (จาย) คงไม่ตาย ถ้าใจสู้ อยู่ที่เรา เข้าหอมา ชักหวั่น กลั้นใจสู้ พี่ ๆ ดู ดุดัน แกร่งดังเขา และก็โหด ลงโทษ ไร้ความเบา โอ๊ะ โอ้เรา ต้องสู้ ดูสักที ตั้งแต่เช้า พี่เค้า ปลุกให้ตื่น แสนจะมึนส์ ดันพาวิ่ง หลายสิบลี้ ได้ลงนั่ง พี่กร่นด่า หลายนาที จนเรานี้ กัดฟันกรอด...แทบถอดใจ ทั้ง"ทองม้วน" "ขนมชั้น" นั้นสุดสุด วิ่งจนขาแทบจะหลุด ทนไม่ไหว รับน้องโหด เพื่อสร้างสรรค์...ใช่อื่นใด "สามัคคี..มีวินัย...ใจอดทน" เราร้องเพลง เรารักหอ เรารักเพื่อน ภาพรับน้อง ยังย้ำเตือน ตั้งแต่ต้น แว่วเพลงหอ ยังแว่วยิน เสียงในตน เสียงทุกคน ประสานก้อง ร้องเต็มแรง ทั้งหยาดเหงื่อ ทั้งแรงกาย ที่ไหลร่อน ทั้งความทุกข์ ที่กัดกร่อน อ่อนระแหง ปวดทั้งจิต ปวดทั้งกาย ไร้เรี่ยวแรง เพื่อหัวใจ จะได้แกร่ง แจ้งศักดา เพื่อให้ได้ ผองเพื่อน ที่รู้จิต เพื่อให้ได้ หมู่มิตร ที่แกร่งกล้า เพื่อให้ได้ เพื่อนแท้ ที่รอมา เกาะกลุ่มกล้า ท้าอธรรม เพื่อสังคม เอย... ผ่านรับ น้องมา ระยะหนึ่ง ยืนตะลึง อ้าปากอึ้ง แทบจะล้ม ห้าวิชา ถอนทั้งห้า จะเป็นลม ดั่งยาขม แต่พี่เพื่อน เสริมกำลัง เกิดจากสาย สัมพันธ์ หลังรับน้อง เกิดจากผอง เเลเพื่อน เป็นเบื้องหลัง เกิดความรู้ เพื่อยื้อ ยุดเกรดยัง เกิดความหวัง แก้โปร อีกหนึ่งครา ด้วยมานะ พี่แลเพื่อน ช่วยรีเกรด พ้นจากเหตุ รีไทน์ เจ้าปัญหา ปิดเทอมนี้ ได้ไปค่ายฯ ฉ่ำอุรา พักกายา จากตำรา ได้เสียที จำได้ว่า ครั้งแรก ที่ไปค่าย ต้องเตรียมกาย เตรียมใจ ไม่หน่ายหนี แม้ต้องเจอ ความลำบาก ก็ตามที สามัคคี พาผ่านพ้น ต้นจนปลาย จากเม็ดทราย กลับกลาย เป็นโรงเรือน นับค่อนเดือน นับร้อย กระบุงหวาย นับล้านหยด ที่ไหลโทรม ทุกแรงกาย จนสุดท้าย ได้สถาน ให้น้องเรียน วันทั้งวัน แดดร้อน ฝนตกหนัก ปชส.ไม่เคยพัก พรากความเพียร จะใกล้ไกล ขึ้นลงเขา หรือราบเตียน ไปเยี่ยมเยียน สานสัมพันธ์ ทุกแห่งไป กลับจากค่าย ไม่นานนัก กีฬาหอ เล่นตะกร้อ อยู่สีแดง สว่างไสว แข่งกับเขียว เสียดาย ที่พลาดไป ดีว่ายัง เบียดเหลืองได้ ในแชร์บอล ฝ่ายกองเชียร์ ก็ร้องเล่น เต้นเต็มที่ ไก่ย่างมี ถูกเยก จนเกรียมไหม้ แหกปากร้อง เต้นสุดสุด แทบขาดใจ หวังเผื่อได้ อีกรางวัล ของกองเชียร์ แต่ละทีม งัดลีลา พาให้ขำ ความทรงจำ ยังมี ไม่เลือนเสีย ทำไปได้ นะพวกเรา โอ้มายเดียร์ เป็นกองเชียร์ แน่แท้ มันกว่าใคร โอ้ Nuu Joy เพื่อนรัก ชะลอนิด อย่าเพิ่งคิด รีบเร่ง คิดไปไกล มาใกล้ ๆ มาดู มาไวไว เปิดหอไง เพื่อนหญิงชาย แวะเยี่ยมเยียน ไหนไหน ใครพูด เรื่องเปิดหอ เราจะขอ เอาเรื่อง มาขานเขียน บ้างลืมเก็บ กางเกงใน สีเนื้อเนียน จนใจเจียน อับอายแม้น แสนคนา ฝ่ายหอหญิง บางห้อง เตรียมขนม เตรียมลูกอม เต็มกล่อง ไว้คอยท่า เตรียมต้อนรับ หนุ่มๆ เพื่อนน้องยา เพียงหวังว่า ได้นั่งคุย แลกเปลี่ยนกัน ฝ่ายหอชาย ก็วุ่นวาย เคลียล้างห้อง จัดข้าวของ ประจำปี ขมีขมัน เชิญกันต่อเลยครับ หัวข้อ: :: กลอนยามว่าง :: เริ่มหัวข้อโดย: khesorn mueller ที่ 24 พฤษภาคม 2550, 20:56:57 Well done....
Bravo! Fantastic! หัวข้อ: :: กลอนยามว่าง :: เริ่มหัวข้อโดย: oil414 ที่ 28 พฤษภาคม 2550, 19:26:34 ข้าน้อยขอคาราวะ นักกาพย์กวีทุกท่าน 1 ขวด คิคิคิ :lol:
หัวข้อ: :: กลอนยามว่าง :: เริ่มหัวข้อโดย: kritsada34 ที่ 30 พฤษภาคม 2550, 16:06:24 หายไปไหนกันหมดงะ
เอ้า เชิญเข้ามาร่วม บรรจลถ้อย แบบ ต่อเนื่องกันเถอะ หัวข้อ: :: กลอนยามว่าง :: เริ่มหัวข้อโดย: khesorn mueller ที่ 30 พฤษภาคม 2550, 20:55:06 Before the hot temper audience throw something out there!
p. :twisted: :twisted: หัวข้อ: :: กลอนยามว่าง :: เริ่มหัวข้อโดย: wara_thip ที่ 07 มิถุนายน 2550, 18:27:08 สักวา ย้อนอดีด เล่าเรื่องหอ
อยากบอกต่อ เล่าให้ฟัง ในครั้งก่อน วันเมื่อผ่าน เข้าเรียน จุฬาลงกรณ์ ได้กินนอน อยู่หอ ก็ชื่นใจ คืนวันเปลี่ยน ผ่านไปใจอยู่ คู่ซีมะโด่ง ได้เชืือมโยง สายสัมพันธ์ กับเพื่อนใหม่ ทั้งเพื่อนเรียน เพื่อนเล่น และเพื่อนใจ แล้วทำไม ต้องรีบเขียน เดี๋ยวจบไว ที่ใจรีบ ก็ดั่งรีบ เรียนให้จบ เริ่มเมื่อพบ ว่ารายชื่อ เอ็นท์ผ่านไหม เอ็นท์ผ่านแล้ว สุขอุรา กว่าสิ่งใด แต่เราจะอยู่ที่ไหน...บ้านไม่มี? เข้าไปหา พี่รหัสฯ ตัดปัญหา พี่แนะว่า อยู่หอไหม เป็นสุขศรี ซีมะโด่ง หอพัก จุฬาฯ มี ติดต่อที่ ฝั่งตรงข้าม อุเทนถวาย พี่ขู่ว่า รับน้องหนัก นะเอาไหม ขืนตอบไม่ ไร้ที่อยู่ คงไม่ไหว (หวาย) หนักแค่ไหน คงต้องลอง ต้องวัดใจ (จาย) คงไม่ตาย ถ้าใจสู้ อยู่ที่เรา เข้าหอมา ชักหวั่น กลั้นใจสู้ พี่ ๆ ดู ดุดัน แกร่งดังเขา และก็โหด ลงโทษ ไร้ความเบา โอ๊ะ โอ้เรา ต้องสู้ ดูสักที ตั้งแต่เช้า พี่เค้า ปลุกให้ตื่น แสนจะมึนส์ ดันพาวิ่ง หลายสิบลี้ ได้ลงนั่ง พี่กร่นด่า หลายนาที จนเรานี้ กัดฟันกรอด...แทบถอดใจ ทั้ง"ทองม้วน" "ขนมชั้น" นั้นสุดสุด วิ่งจนขาแทบจะหลุด ทนไม่ไหว รับน้องโหด เพื่อสร้างสรรค์...ใช่อื่นใด "สามัคคี..มีวินัย...ใจอดทน" เราร้องเพลง เรารักหอ เรารักเพื่อน ภาพรับน้อง ยังย้ำเตือน ตั้งแต่ต้น แว่วเพลงหอ ยังแว่วยิน เสียงในตน เสียงทุกคน ประสานก้อง ร้องเต็มแรง ทั้งหยาดเหงื่อ ทั้งแรงกาย ที่ไหลร่อน ทั้งความทุกข์ ที่กัดกร่อน อ่อนระแหง ปวดทั้งจิต ปวดทั้งกาย ไร้เรี่ยวแรง เพื่อหัวใจ จะได้แกร่ง แจ้งศักดา เพื่อให้ได้ ผองเพื่อน ที่รู้จิต เพื่อให้ได้ หมู่มิตร ที่แกร่งกล้า เพื่อให้ได้ เพื่อนแท้ ที่รอมา เกาะกลุ่มกล้า ท้าอธรรม เพื่อสังคม เอย... ผ่านรับ น้องมา ระยะหนึ่ง ยืนตะลึง อ้าปากอึ้ง แทบจะล้ม ห้าวิชา ถอนทั้งห้า จะเป็นลม ดั่งยาขม แต่พี่เพื่อน เสริมกำลัง เกิดจากสาย สัมพันธ์ หลังรับน้อง เกิดจากผอง เเลเพื่อน เป็นเบื้องหลัง เกิดความรู้ เพื่อยื้อ ยุดเกรดยัง เกิดความหวัง แก้โปร อีกหนึ่งครา ด้วยมานะ พี่แลเพื่อน ช่วยรีเกรด พ้นจากเหตุ รีไทน์ เจ้าปัญหา ปิดเทอมนี้ ได้ไปค่ายฯ ฉ่ำอุรา พักกายา จากตำรา ได้เสียที จำได้ว่า ครั้งแรก ที่ไปค่าย ต้องเตรียมกาย เตรียมใจ ไม่หน่ายหนี แม้ต้องเจอ ความลำบาก ก็ตามที สามัคคี พาผ่านพ้น ต้นจนปลาย จากเม็ดทราย กลับกลาย เป็นโรงเรือน นับค่อนเดือน นับร้อย กระบุงหวาย นับล้านหยด ที่ไหลโทรม ทุกแรงกาย จนสุดท้าย ได้สถาน ให้น้องเรียน วันทั้งวัน แดดร้อน ฝนตกหนัก ปชส.ไม่เคยพัก พรากความเพียร จะใกล้ไกล ขึ้นลงเขา หรือราบเตียน ไปเยี่ยมเยียน สานสัมพันธ์ ทุกแห่งไป กลับจากค่าย ไม่นานนัก กีฬาหอ เล่นตะกร้อ อยู่สีแดง สว่างไสว แข่งกับเขียว เสียดาย ที่พลาดไป ดีว่ายัง เบียดเหลืองได้ ในแชร์บอล ฝ่ายกองเชียร์ ก็ร้องเล่น เต้นเต็มที่ ไก่ย่างมี ถูกเยก จนเกรียมไหม้ แหกปากร้อง เต้นสุดสุด แทบขาดใจ หวังเผื่อได้ อีกรางวัล ของกองเชียร์ แต่ละทีม งัดลีลา พาให้ขำ ความทรงจำ ยังมี ไม่เลือนเสีย ทำไปได้ นะพวกเรา โอ้มายเดียร์ เป็นกองเชียร์ แน่แท้ มันกว่าใคร โอ้ Nuu Joy เพื่อนรัก ชะลอนิด อย่าเพิ่งคิด รีบเร่ง คิดไปไกล มาใกล้ ๆ มาดู มาไวไว เปิดหอไง เพื่อนหญิงชาย แวะเยี่ยมเยียน ไหนไหน ใครพูด เรื่องเปิดหอ เราจะขอ เอาเรื่อง มาขานเขียน บ้างลืมเก็บ กางเกงใน สีเนื้อเนียน จนใจเจียน อับอายแม้น แสนคนา ฝ่ายหอหญิง บางห้อง เตรียมขนม เตรียมลูกอม เต็มกล่อง ไว้คอยท่า เตรียมต้อนรับ หนุ่มๆ เพื่อนน้องยา เพียงหวังว่า ได้นั่งคุย แลกเปลี่ยนกัน ฝ่ายหอชาย ก็วุ่นวาย เคลียล้างห้อง จัดข้าวของ ประจำปี ขมีขมัน เร่งกันหน่อย ช่วยกันเก็บ เด่วไม่ทัน ขอหนึ่งวัน ให้เพื่อนฉัน ได้พอใจ อ่านแล้วอยากต่อด้วยคน(แต่ว่าไม่ค่อยเก่งน่ะคะ ฝากตัวด้วยขอรับ) หัวข้อ: :: กลอนยามว่าง :: เริ่มหัวข้อโดย: หล้า ที่ 07 มิถุนายน 2550, 22:32:20 ^
^ ^ ^ ^ เด็กหนูเองค่ะ น้องกล้วย 2544 ค่ะ ฝากพี่ๆดูแลด้วยนะคะ รักน้อยๆ แต่รักนานๆ :wink: หัวข้อ: :: กลอนยามว่าง :: เริ่มหัวข้อโดย: dnopista ที่ 08 มิถุนายน 2550, 22:56:54 เหวย...ต่อกลอนกันได้ไม่รู้จบจริงๆ
สุดยอดทุกคน.. เข้ามาอ่านก็ปลื้มแล้ว.. โอว..ต้องปรบมือให้เลย.. กริ๊วววววว(เสียงปรบมือกึกก้องและกังวานกว่าทุกครั้ง) หัวข้อ: :: กลอนยามว่าง :: เริ่มหัวข้อโดย: kritsada34 ที่ 09 มิถุนายน 2550, 13:45:02 สักวา ย้อนอดีด เล่าเรื่องหอ
อยากบอกต่อ เล่าให้ฟัง ในครั้งก่อน วันเมื่อผ่าน เข้าเรียน จุฬาลงกรณ์ ได้กินนอน อยู่หอ ก็ชื่นใจ คืนวันเปลี่ยน ผ่านไปใจอยู่ คู่ซีมะโด่ง ได้เชืือมโยง สายสัมพันธ์ กับเพื่อนใหม่ ทั้งเพื่อนเรียน เพื่อนเล่น และเพื่อนใจ แล้วทำไม ต้องรีบเขียน เดี๋ยวจบไว ที่ใจรีบ ก็ดั่งรีบ เรียนให้จบ เริ่มเมื่อพบ ว่ารายชื่อ เอ็นท์ผ่านไหม เอ็นท์ผ่านแล้ว สุขอุรา กว่าสิ่งใด แต่เราจะอยู่ที่ไหน...บ้านไม่มี? เข้าไปหา พี่รหัสฯ ตัดปัญหา พี่แนะว่า อยู่หอไหม เป็นสุขศรี ซีมะโด่ง หอพัก จุฬาฯ มี ติดต่อที่ ฝั่งตรงข้าม อุเทนถวาย พี่ขู่ว่า รับน้องหนัก นะเอาไหม ขืนตอบไม่ ไร้ที่อยู่ คงไม่ไหว (หวาย) หนักแค่ไหน คงต้องลอง ต้องวัดใจ (จาย) คงไม่ตาย ถ้าใจสู้ อยู่ที่เรา เข้าหอมา ชักหวั่น กลั้นใจสู้ พี่ ๆ ดู ดุดัน แกร่งดังเขา และก็โหด ลงโทษ ไร้ความเบา โอ๊ะ โอ้เรา ต้องสู้ ดูสักที ตั้งแต่เช้า พี่เค้า ปลุกให้ตื่น แสนจะมึนส์ ดันพาวิ่ง หลายสิบลี้ ได้ลงนั่ง พี่กร่นด่า หลายนาที จนเรานี้ กัดฟันกรอด...แทบถอดใจ ทั้ง"ทองม้วน" "ขนมชั้น" นั้นสุดสุด วิ่งจนขาแทบจะหลุด ทนไม่ไหว รับน้องโหด เพื่อสร้างสรรค์...ใช่อื่นใด "สามัคคี..มีวินัย...ใจอดทน" เราร้องเพลง เรารักหอ เรารักเพื่อน ภาพรับน้อง ยังย้ำเตือน ตั้งแต่ต้น แว่วเพลงหอ ยังแว่วยิน เสียงในตน เสียงทุกคน ประสานก้อง ร้องเต็มแรง ทั้งหยาดเหงื่อ ทั้งแรงกาย ที่ไหลร่อน ทั้งความทุกข์ ที่กัดกร่อน อ่อนระแหง ปวดทั้งจิต ปวดทั้งกาย ไร้เรี่ยวแรง เพื่อหัวใจ จะได้แกร่ง แจ้งศักดา เพื่อให้ได้ ผองเพื่อน ที่รู้จิต เพื่อให้ได้ หมู่มิตร ที่แกร่งกล้า เพื่อให้ได้ เพื่อนแท้ ที่รอมา เกาะกลุ่มกล้า ท้าอธรรม เพื่อสังคม เอย... ผ่านรับ น้องมา ระยะหนึ่ง ยืนตะลึง อ้าปากอึ้ง แทบจะล้ม ห้าวิชา ถอนทั้งห้า จะเป็นลม ดั่งยาขม แต่พี่เพื่อน เสริมกำลัง เกิดจากสาย สัมพันธ์ หลังรับน้อง เกิดจากผอง เเลเพื่อน เป็นเบื้องหลัง เกิดความรู้ เพื่อยื้อ ยุดเกรดยัง เกิดความหวัง แก้โปร อีกหนึ่งครา ด้วยมานะ พี่แลเพื่อน ช่วยรีเกรด พ้นจากเหตุ รีไทน์ เจ้าปัญหา ปิดเทอมนี้ ได้ไปค่ายฯ ฉ่ำอุรา พักกายา จากตำรา ได้เสียที จำได้ว่า ครั้งแรก ที่ไปค่าย ต้องเตรียมกาย เตรียมใจ ไม่หน่ายหนี แม้ต้องเจอ ความลำบาก ก็ตามที สามัคคี พาผ่านพ้น ต้นจนปลาย จากเม็ดทราย กลับกลาย เป็นโรงเรือน นับค่อนเดือน นับร้อย กระบุงหวาย นับล้านหยด ที่ไหลโทรม ทุกแรงกาย จนสุดท้าย ได้สถาน ให้น้องเรียน วันทั้งวัน แดดร้อน ฝนตกหนัก ปชส.ไม่เคยพัก พรากความเพียร จะใกล้ไกล ขึ้นลงเขา หรือราบเตียน ไปเยี่ยมเยียน สานสัมพันธ์ ทุกแห่งไป กลับจากค่าย ไม่นานนัก กีฬาหอ เล่นตะกร้อ อยู่สีแดง สว่างไสว แข่งกับเขียว เสียดาย ที่พลาดไป ดีว่ายัง เบียดเหลืองได้ ในแชร์บอล ฝ่ายกองเชียร์ ก็ร้องเล่น เต้นเต็มที่ ไก่ย่างมี ถูกเยก จนเกรียมไหม้ แหกปากร้อง เต้นสุดสุด แทบขาดใจ หวังเผื่อได้ อีกรางวัล ของกองเชียร์ แต่ละทีม งัดลีลา พาให้ขำ ความทรงจำ ยังมี ไม่เลือนเสีย ทำไปได้ นะพวกเรา โอ้มายเดียร์ เป็นกองเชียร์ แน่แท้ มันกว่าใคร โอ้ Nuu Joy เพื่อนรัก ชะลอนิด อย่าเพิ่งคิด รีบเร่ง คิดไปไกล มาใกล้ ๆ มาดู มาไวไว เปิดหอไง เพื่อนหญิงชาย แวะเยี่ยมเยียน ไหนไหน ใครพูด เรื่องเปิดหอ เราจะขอ เอาเรื่อง มาขานเขียน บ้างลืมเก็บ กางเกงใน สีเนื้อเนียน จนใจเจียน อับอายแม้น แสนคนา ฝ่ายหอหญิง บางห้อง เตรียมขนม เตรียมลูกอม เต็มกล่อง ไว้คอยท่า เตรียมต้อนรับ หนุ่มๆ เพื่อนน้องยา เพียงหวังว่า ได้นั่งคุย แลกเปลี่ยนกัน ฝ่ายหอชาย ก็วุ่นวาย เคลียล้างห้อง จัดข้าวของ ประจำปี ขมีขมัน เร่งกันหน่อย ช่วยกันเก็บ เด่วไม่ทัน ขอหนึ่งวัน ให้เพื่อนฉัน ได้พอใจ และแล้ววัน เวลาสอบ ก็ใกล้ถึง พลันเป็นหนึ่ง จับกลุ่มติว ทุกหนไหน หัวข้อ: :: กลอนยามว่าง :: เริ่มหัวข้อโดย: telek78 ที่ 10 มิถุนายน 2550, 22:54:59 เคลิ้มเลย
หัวข้อ: :: กลอนยามว่าง :: เริ่มหัวข้อโดย: It's me Joy ที่ 11 มิถุนายน 2550, 07:51:03 สักวา ย้อนอดีด เล่าเรื่องหอ
อยากบอกต่อ เล่าให้ฟัง ในครั้งก่อน วันเมื่อผ่าน เข้าเรียน จุฬาลงกรณ์ ได้กินนอน อยู่หอ ก็ชื่นใจ คืนวันเปลี่ยน ผ่านไปใจอยู่ คู่ซีมะโด่ง ได้เชืือมโยง สายสัมพันธ์ กับเพื่อนใหม่ ทั้งเพื่อนเรียน เพื่อนเล่น และเพื่อนใจ แล้วทำไม ต้องรีบเขียน เดี๋ยวจบไว ที่ใจรีบ ก็ดั่งรีบ เรียนให้จบ เริ่มเมื่อพบ ว่ารายชื่อ เอ็นท์ผ่านไหม เอ็นท์ผ่านแล้ว สุขอุรา กว่าสิ่งใด แต่เราจะอยู่ที่ไหน...บ้านไม่มี? เข้าไปหา พี่รหัสฯ ตัดปัญหา พี่แนะว่า อยู่หอไหม เป็นสุขศรี ซีมะโด่ง หอพัก จุฬาฯ มี ติดต่อที่ ฝั่งตรงข้าม อุเทนถวาย พี่ขู่ว่า รับน้องหนัก นะเอาไหม ขืนตอบไม่ ไร้ที่อยู่ คงไม่ไหว (หวาย) หนักแค่ไหน คงต้องลอง ต้องวัดใจ (จาย) คงไม่ตาย ถ้าใจสู้ อยู่ที่เรา เข้าหอมา ชักหวั่น กลั้นใจสู้ พี่ ๆ ดู ดุดัน แกร่งดังเขา และก็โหด ลงโทษ ไร้ความเบา โอ๊ะ โอ้เรา ต้องสู้ ดูสักที ตั้งแต่เช้า พี่เค้า ปลุกให้ตื่น แสนจะมึนส์ ดันพาวิ่ง หลายสิบลี้ ได้ลงนั่ง พี่กร่นด่า หลายนาที จนเรานี้ กัดฟันกรอด...แทบถอดใจ ทั้ง"ทองม้วน" "ขนมชั้น" นั้นสุดสุด วิ่งจนขาแทบจะหลุด ทนไม่ไหว รับน้องโหด เพื่อสร้างสรรค์...ใช่อื่นใด "สามัคคี..มีวินัย...ใจอดทน" เราร้องเพลง เรารักหอ เรารักเพื่อน ภาพรับน้อง ยังย้ำเตือน ตั้งแต่ต้น แว่วเพลงหอ ยังแว่วยิน เสียงในตน เสียงทุกคน ประสานก้อง ร้องเต็มแรง ทั้งหยาดเหงื่อ ทั้งแรงกาย ที่ไหลร่อน ทั้งความทุกข์ ที่กัดกร่อน อ่อนระแหง ปวดทั้งจิต ปวดทั้งกาย ไร้เรี่ยวแรง เพื่อหัวใจ จะได้แกร่ง แจ้งศักดา เพื่อให้ได้ ผองเพื่อน ที่รู้จิต เพื่อให้ได้ หมู่มิตร ที่แกร่งกล้า เพื่อให้ได้ เพื่อนแท้ ที่รอมา เกาะกลุ่มกล้า ท้าอธรรม เพื่อสังคม เอย... ผ่านรับ น้องมา ระยะหนึ่ง ยืนตะลึง อ้าปากอึ้ง แทบจะล้ม ห้าวิชา ถอนทั้งห้า จะเป็นลม ดั่งยาขม แต่พี่เพื่อน เสริมกำลัง เกิดจากสาย สัมพันธ์ หลังรับน้อง เกิดจากผอง เเลเพื่อน เป็นเบื้องหลัง เกิดความรู้ เพื่อยื้อ ยุดเกรดยัง เกิดความหวัง แก้โปร อีกหนึ่งครา ด้วยมานะ พี่แลเพื่อน ช่วยรีเกรด พ้นจากเหตุ รีไทน์ เจ้าปัญหา ปิดเทอมนี้ ได้ไปค่ายฯ ฉ่ำอุรา พักกายา จากตำรา ได้เสียที จำได้ว่า ครั้งแรก ที่ไปค่าย ต้องเตรียมกาย เตรียมใจ ไม่หน่ายหนี แม้ต้องเจอ ความลำบาก ก็ตามที สามัคคี พาผ่านพ้น ต้นจนปลาย จากเม็ดทราย กลับกลาย เป็นโรงเรือน นับค่อนเดือน นับร้อย กระบุงหวาย นับล้านหยด ที่ไหลโทรม ทุกแรงกาย จนสุดท้าย ได้สถาน ให้น้องเรียน วันทั้งวัน แดดร้อน ฝนตกหนัก ปชส.ไม่เคยพัก พรากความเพียร จะใกล้ไกล ขึ้นลงเขา หรือราบเตียน ไปเยี่ยมเยียน สานสัมพันธ์ ทุกแห่งไป กลับจากค่าย ไม่นานนัก กีฬาหอ เล่นตะกร้อ อยู่สีแดง สว่างไสว แข่งกับเขียว เสียดาย ที่พลาดไป ดีว่ายัง เบียดเหลืองได้ ในแชร์บอล ฝ่ายกองเชียร์ ก็ร้องเล่น เต้นเต็มที่ ไก่ย่างมี ถูกเยก จนเกรียมไหม้ แหกปากร้อง เต้นสุดสุด แทบขาดใจ หวังเผื่อได้ อีกรางวัล ของกองเชียร์ แต่ละทีม งัดลีลา พาให้ขำ ความทรงจำ ยังมี ไม่เลือนเสีย ทำไปได้ นะพวกเรา โอ้มายเดียร์ เป็นกองเชียร์ แน่แท้ มันกว่าใคร โอ้ Nuu Joy เพื่อนรัก ชะลอนิด อย่าเพิ่งคิด รีบเร่ง คิดไปไกล มาใกล้ ๆ มาดู มาไวไว เปิดหอไง เพื่อนหญิงชาย แวะเยี่ยมเยียน ไหนไหน ใครพูด เรื่องเปิดหอ เราจะขอ เอาเรื่อง มาขานเขียน บ้างลืมเก็บ กางเกงใน สีเนื้อเนียน จนใจเจียน อับอายแม้น แสนคนา ฝ่ายหอหญิง บางห้อง เตรียมขนม เตรียมลูกอม เต็มกล่อง ไว้คอยท่า เตรียมต้อนรับ หนุ่มๆ เพื่อนน้องยา เพียงหวังว่า ได้นั่งคุย แลกเปลี่ยนกัน ฝ่ายหอชาย ก็วุ่นวาย เคลียล้างห้อง จัดข้าวของ ประจำปี ขมีขมัน เร่งกันหน่อย ช่วยกันเก็บ เด่วไม่ทัน ขอหนึ่งวัน ให้เพื่อนฉัน ได้พอใจ และแล้ววัน เวลาสอบ ก็ใกล้ถึง พลันเป็นหนึ่ง จับกลุ่มติว ทุกหนไหน แคลคูลัส อังกฤษ ฟิสิกส์ไซร้ ชีวะได้ เกรดเอ เหม่หน้าบาน หัวข้อ: :: กลอนยามว่าง :: เริ่มหัวข้อโดย: iamfrommoon ที่ 13 มิถุนายน 2550, 17:56:07 สักวา ย้อนอดีด เล่าเรื่องหอ
อยากบอกต่อ เล่าให้ฟัง ในครั้งก่อน วันเมื่อผ่าน เข้าเรียน จุฬาลงกรณ์ ได้กินนอน อยู่หอ ก็ชื่นใจ คืนวันเปลี่ยน ผ่านไปใจอยู่ คู่ซีมะโด่ง ได้เชืือมโยง สายสัมพันธ์ กับเพื่อนใหม่ ทั้งเพื่อนเรียน เพื่อนเล่น และเพื่อนใจ แล้วทำไม ต้องรีบเขียน เดี๋ยวจบไว ที่ใจรีบ ก็ดั่งรีบ เรียนให้จบ เริ่มเมื่อพบ ว่ารายชื่อ เอ็นท์ผ่านไหม เอ็นท์ผ่านแล้ว สุขอุรา กว่าสิ่งใด แต่เราจะอยู่ที่ไหน...บ้านไม่มี? เข้าไปหา พี่รหัสฯ ตัดปัญหา พี่แนะว่า อยู่หอไหม เป็นสุขศรี ซีมะโด่ง หอพัก จุฬาฯ มี ติดต่อที่ ฝั่งตรงข้าม อุเทนถวาย พี่ขู่ว่า รับน้องหนัก นะเอาไหม ขืนตอบไม่ ไร้ที่อยู่ คงไม่ไหว (หวาย) หนักแค่ไหน คงต้องลอง ต้องวัดใจ (จาย) คงไม่ตาย ถ้าใจสู้ อยู่ที่เรา เข้าหอมา ชักหวั่น กลั้นใจสู้ พี่ ๆ ดู ดุดัน แกร่งดังเขา และก็โหด ลงโทษ ไร้ความเบา โอ๊ะ โอ้เรา ต้องสู้ ดูสักที ตั้งแต่เช้า พี่เค้า ปลุกให้ตื่น แสนจะมึนส์ ดันพาวิ่ง หลายสิบลี้ ได้ลงนั่ง พี่กร่นด่า หลายนาที จนเรานี้ กัดฟันกรอด...แทบถอดใจ ทั้ง"ทองม้วน" "ขนมชั้น" นั้นสุดสุด วิ่งจนขาแทบจะหลุด ทนไม่ไหว รับน้องโหด เพื่อสร้างสรรค์...ใช่อื่นใด "สามัคคี..มีวินัย...ใจอดทน" เราร้องเพลง เรารักหอ เรารักเพื่อน ภาพรับน้อง ยังย้ำเตือน ตั้งแต่ต้น แว่วเพลงหอ ยังแว่วยิน เสียงในตน เสียงทุกคน ประสานก้อง ร้องเต็มแรง ทั้งหยาดเหงื่อ ทั้งแรงกาย ที่ไหลร่อน ทั้งความทุกข์ ที่กัดกร่อน อ่อนระแหง ปวดทั้งจิต ปวดทั้งกาย ไร้เรี่ยวแรง เพื่อหัวใจ จะได้แกร่ง แจ้งศักดา เพื่อให้ได้ ผองเพื่อน ที่รู้จิต เพื่อให้ได้ หมู่มิตร ที่แกร่งกล้า เพื่อให้ได้ เพื่อนแท้ ที่รอมา เกาะกลุ่มกล้า ท้าอธรรม เพื่อสังคม เอย... ผ่านรับ น้องมา ระยะหนึ่ง ยืนตะลึง อ้าปากอึ้ง แทบจะล้ม ห้าวิชา ถอนทั้งห้า จะเป็นลม ดั่งยาขม แต่พี่เพื่อน เสริมกำลัง เกิดจากสาย สัมพันธ์ หลังรับน้อง เกิดจากผอง เเลเพื่อน เป็นเบื้องหลัง เกิดความรู้ เพื่อยื้อ ยุดเกรดยัง เกิดความหวัง แก้โปร อีกหนึ่งครา ด้วยมานะ พี่แลเพื่อน ช่วยรีเกรด พ้นจากเหตุ รีไทน์ เจ้าปัญหา ปิดเทอมนี้ ได้ไปค่ายฯ ฉ่ำอุรา พักกายา จากตำรา ได้เสียที จำได้ว่า ครั้งแรก ที่ไปค่าย ต้องเตรียมกาย เตรียมใจ ไม่หน่ายหนี แม้ต้องเจอ ความลำบาก ก็ตามที สามัคคี พาผ่านพ้น ต้นจนปลาย จากเม็ดทราย กลับกลาย เป็นโรงเรือน นับค่อนเดือน นับร้อย กระบุงหวาย นับล้านหยด ที่ไหลโทรม ทุกแรงกาย จนสุดท้าย ได้สถาน ให้น้องเรียน วันทั้งวัน แดดร้อน ฝนตกหนัก ปชส.ไม่เคยพัก พรากความเพียร จะใกล้ไกล ขึ้นลงเขา หรือราบเตียน ไปเยี่ยมเยียน สานสัมพันธ์ ทุกแห่งไป กลับจากค่าย ไม่นานนัก กีฬาหอ เล่นตะกร้อ อยู่สีแดง สว่างไสว แข่งกับเขียว เสียดาย ที่พลาดไป ดีว่ายัง เบียดเหลืองได้ ในแชร์บอล ฝ่ายกองเชียร์ ก็ร้องเล่น เต้นเต็มที่ ไก่ย่างมี ถูกเยก จนเกรียมไหม้ แหกปากร้อง เต้นสุดสุด แทบขาดใจ หวังเผื่อได้ อีกรางวัล ของกองเชียร์ แต่ละทีม งัดลีลา พาให้ขำ ความทรงจำ ยังมี ไม่เลือนเสีย ทำไปได้ นะพวกเรา โอ้มายเดียร์ เป็นกองเชียร์ แน่แท้ มันกว่าใคร โอ้ Nuu Joy เพื่อนรัก ชะลอนิด อย่าเพิ่งคิด รีบเร่ง คิดไปไกล มาใกล้ ๆ มาดู มาไวไว เปิดหอไง เพื่อนหญิงชาย แวะเยี่ยมเยียน ไหนไหน ใครพูด เรื่องเปิดหอ เราจะขอ เอาเรื่อง มาขานเขียน บ้างลืมเก็บ กางเกงใน สีเนื้อเนียน จนใจเจียน อับอายแม้น แสนคนา ฝ่ายหอหญิง บางห้อง เตรียมขนม เตรียมลูกอม เต็มกล่อง ไว้คอยท่า เตรียมต้อนรับ หนุ่มๆ เพื่อนน้องยา เพียงหวังว่า ได้นั่งคุย แลกเปลี่ยนกัน ฝ่ายหอชาย ก็วุ่นวาย เคลียล้างห้อง จัดข้าวของ ประจำปี ขมีขมัน เร่งกันหน่อย ช่วยกันเก็บ เด่วไม่ทัน ขอหนึ่งวัน ให้เพื่อนฉัน ได้พอใจ และแล้ววัน เวลาสอบ ก็ใกล้ถึง พลันเป็นหนึ่ง จับกลุ่มติว ทุกหนไหน แคลคูลัส อังกฤษ ฟิสิกส์ไซร้ ชีวะได้ เกรดเอ เหม่หน้าบาน แต่ละคน คนละคณะ เพ่งหาเกรด หวังให้เลข คะแนนเฉลี่ย ออกมาสวย :lol: 8) :lol: หัวข้อ: :: กลอนยามว่าง :: เริ่มหัวข้อโดย: dnopista ที่ 29 มิถุนายน 2550, 01:48:35 โอว...สุดยอดเลยคร้าบบบ
สองคนต่อหนึ่งหน้า.. สุดๆจริงๆครับ .. ผมว่านะ เด๋วถ้าวันที่ หนึ่งคนต่อหนึ่งหน้ามาถึงนะ รับรองได้เลยว่า... ในหนึ่งหน้า.. จะเขียนได้แค่หนึ่งคนเท่านั้น คอยดูดิครับ แค่นี้แหละครับ..(มั่นใจๆ) หัวข้อ: :: กลอนยามว่าง :: เริ่มหัวข้อโดย: too ที่ 13 กรกฎาคม 2550, 14:15:39 ขอลองแต่งบ้างนะครับพี่ๆ
สักวา ย้อนอดีด เล่าเรื่องหอ อยากบอกต่อ เล่าให้ฟัง ในครั้งก่อน วันเมื่อผ่าน เข้าเรียน จุฬาลงกรณ์ ได้กินนอน อยู่หอ ก็ชื่นใจ คืนวันเปลี่ยน ผ่านไปใจอยู่ คู่ซีมะโด่ง ได้เชืือมโยง สายสัมพันธ์ กับเพื่อนใหม่ ทั้งเพื่อนเรียน เพื่อนเล่น และเพื่อนใจ แล้วทำไม ต้องรีบเขียน เดี๋ยวจบไว ที่ใจรีบ ก็ดั่งรีบ เรียนให้จบ เริ่มเมื่อพบ ว่ารายชื่อ เอ็นท์ผ่านไหม เอ็นท์ผ่านแล้ว สุขอุรา กว่าสิ่งใด แต่เราจะอยู่ที่ไหน...บ้านไม่มี? เข้าไปหา พี่รหัสฯ ตัดปัญหา พี่แนะว่า อยู่หอไหม เป็นสุขศรี ซีมะโด่ง หอพัก จุฬาฯ มี ติดต่อที่ ฝั่งตรงข้าม อุเทนถวาย พี่ขู่ว่า รับน้องหนัก นะเอาไหม ขืนตอบไม่ ไร้ที่อยู่ คงไม่ไหว (หวาย) หนักแค่ไหน คงต้องลอง ต้องวัดใจ (จาย) คงไม่ตาย ถ้าใจสู้ อยู่ที่เรา เข้าหอมา ชักหวั่น กลั้นใจสู้ พี่ ๆ ดู ดุดัน แกร่งดังเขา และก็โหด ลงโทษ ไร้ความเบา โอ๊ะ โอ้เรา ต้องสู้ ดูสักที ตั้งแต่เช้า พี่เค้า ปลุกให้ตื่น แสนจะมึนส์ ดันพาวิ่ง หลายสิบลี้ ได้ลงนั่ง พี่กร่นด่า หลายนาที จนเรานี้ กัดฟันกรอด...แทบถอดใจ ทั้ง"ทองม้วน" "ขนมชั้น" นั้นสุดสุด วิ่งจนขาแทบจะหลุด ทนไม่ไหว รับน้องโหด เพื่อสร้างสรรค์...ใช่อื่นใด "สามัคคี..มีวินัย...ใจอดทน" เราร้องเพลง เรารักหอ เรารักเพื่อน ภาพรับน้อง ยังย้ำเตือน ตั้งแต่ต้น แว่วเพลงหอ ยังแว่วยิน เสียงในตน เสียงทุกคน ประสานก้อง ร้องเต็มแรง ทั้งหยาดเหงื่อ ทั้งแรงกาย ที่ไหลร่อน ทั้งความทุกข์ ที่กัดกร่อน อ่อนระแหง ปวดทั้งจิต ปวดทั้งกาย ไร้เรี่ยวแรง เพื่อหัวใจ จะได้แกร่ง แจ้งศักดา เพื่อให้ได้ ผองเพื่อน ที่รู้จิต เพื่อให้ได้ หมู่มิตร ที่แกร่งกล้า เพื่อให้ได้ เพื่อนแท้ ที่รอมา เกาะกลุ่มกล้า ท้าอธรรม เพื่อสังคม เอย... ผ่านรับ น้องมา ระยะหนึ่ง ยืนตะลึง อ้าปากอึ้ง แทบจะล้ม ห้าวิชา ถอนทั้งห้า จะเป็นลม ดั่งยาขม แต่พี่เพื่อน เสริมกำลัง เกิดจากสาย สัมพันธ์ หลังรับน้อง เกิดจากผอง เเลเพื่อน เป็นเบื้องหลัง เกิดความรู้ เพื่อยื้อ ยุดเกรดยัง เกิดความหวัง แก้โปร อีกหนึ่งครา ด้วยมานะ พี่แลเพื่อน ช่วยรีเกรด พ้นจากเหตุ รีไทน์ เจ้าปัญหา ปิดเทอมนี้ ได้ไปค่ายฯ ฉ่ำอุรา พักกายา จากตำรา ได้เสียที จำได้ว่า ครั้งแรก ที่ไปค่าย ต้องเตรียมกาย เตรียมใจ ไม่หน่ายหนี แม้ต้องเจอ ความลำบาก ก็ตามที สามัคคี พาผ่านพ้น ต้นจนปลาย จากเม็ดทราย กลับกลาย เป็นโรงเรือน นับค่อนเดือน นับร้อย กระบุงหวาย นับล้านหยด ที่ไหลโทรม ทุกแรงกาย จนสุดท้าย ได้สถาน ให้น้องเรียน วันทั้งวัน แดดร้อน ฝนตกหนัก ปชส.ไม่เคยพัก พรากความเพียร จะใกล้ไกล ขึ้นลงเขา หรือราบเตียน ไปเยี่ยมเยียน สานสัมพันธ์ ทุกแห่งไป กลับจากค่าย ไม่นานนัก กีฬาหอ เล่นตะกร้อ อยู่สีแดง สว่างไสว แข่งกับเขียว เสียดาย ที่พลาดไป ดีว่ายัง เบียดเหลืองได้ ในแชร์บอล ฝ่ายกองเชียร์ ก็ร้องเล่น เต้นเต็มที่ ไก่ย่างมี ถูกเยก จนเกรียมไหม้ แหกปากร้อง เต้นสุดสุด แทบขาดใจ หวังเผื่อได้ อีกรางวัล ของกองเชียร์ แต่ละทีม งัดลีลา พาให้ขำ ความทรงจำ ยังมี ไม่เลือนเสีย ทำไปได้ นะพวกเรา โอ้มายเดียร์ เป็นกองเชียร์ แน่แท้ มันกว่าใคร โอ้ Nuu Joy เพื่อนรัก ชะลอนิด อย่าเพิ่งคิด รีบเร่ง คิดไปไกล มาใกล้ ๆ มาดู มาไวไว เปิดหอไง เพื่อนหญิงชาย แวะเยี่ยมเยียน ไหนไหน ใครพูด เรื่องเปิดหอ เราจะขอ เอาเรื่อง มาขานเขียน บ้างลืมเก็บ กางเกงใน สีเนื้อเนียน จนใจเจียน อับอายแม้น แสนคนา ฝ่ายหอหญิง บางห้อง เตรียมขนม เตรียมลูกอม เต็มกล่อง ไว้คอยท่า เตรียมต้อนรับ หนุ่มๆ เพื่อนน้องยา เพียงหวังว่า ได้นั่งคุย แลกเปลี่ยนกัน ฝ่ายหอชาย ก็วุ่นวาย เคลียล้างห้อง จัดข้าวของ ประจำปี ขมีขมัน เร่งกันหน่อย ช่วยกันเก็บ เด่วไม่ทัน ขอหนึ่งวัน ให้เพื่อนฉัน ได้พอใจ และแล้ววัน เวลาสอบ ก็ใกล้ถึง พลันเป็นหนึ่ง จับกลุ่มติว ทุกหนไหน แคลคูลัส อังกฤษ ฟิสิกส์ไซร้ ชีวะได้ เกรดเอ เหม่หน้าบาน แต่ละคน คนละคณะ เพ่งหาเกรด หวังให้เลข คะแนนเฉลี่ย ออกมาสวย ใครตกมีน ต้องรีบ หาคนช่วย ก่อนจะม้วย ติดเอฟ แสนเจ็บใจ ในช่วงสอบ ปลายปี นี้อย่าพลาด วันคริสมาสต์ ต้องรีบ เตรียมเทียนไข ในคืนนั้น หอสว่าง ด้วยเปลวไฟ ตึกใกล้ไกล เซ็งแซ่ เสียงตะโกน หัวข้อ: :: กลอนยามว่าง :: เริ่มหัวข้อโดย: maeying ที่ 23 กรกฎาคม 2550, 16:39:14 “สักวาว่าอ้อยตาลหวานจะหยด
ฤาเทียบรสพจมานที่หวานหอม โน้มดวงใจน้าวดวงจิตคิดยินยอม ด้วยลมปากหวานหอมช่วยนำพา โอ้ว่ารสพจมานหวานเพียงหู ลมปากหอมรื่นอยู่เพียงนาสา แต่รสรักซาบซับจับอุรา จะแย้มยิ้มปริ่มน้ำตาข้ายอมเอย” สำหรับคนที่เคยลิ้มรสของความรัก(น้ำเน่าจริงๆ) หัวข้อ: :: กลอนยามว่าง :: เริ่มหัวข้อโดย: shade80 ที่ 25 กรกฎาคม 2550, 18:24:16 อ้างจาก: "iamfrommoon" สักวา ย้อนอดีด เล่าเรื่องหอ อยากบอกต่อ เล่าให้ฟัง ในครั้งก่อน วันเมื่อผ่าน เข้าเรียน จุฬาลงกรณ์ ได้กินนอน อยู่หอ ก็ชื่นใจ คืนวันเปลี่ยน ผ่านไปใจอยู่ คู่ซีมะโด่ง ได้เชืือมโยง สายสัมพันธ์ กับเพื่อนใหม่ ทั้งเพื่อนเรียน เพื่อนเล่น และเพื่อนใจ แล้วทำไม ต้องรีบเขียน เดี๋ยวจบไว ที่ใจรีบ ก็ดั่งรีบ เรียนให้จบ เริ่มเมื่อพบ ว่ารายชื่อ เอ็นท์ผ่านไหม เอ็นท์ผ่านแล้ว สุขอุรา กว่าสิ่งใด แต่เราจะอยู่ที่ไหน...บ้านไม่มี? เข้าไปหา พี่รหัสฯ ตัดปัญหา พี่แนะว่า อยู่หอไหม เป็นสุขศรี ซีมะโด่ง หอพัก จุฬาฯ มี ติดต่อที่ ฝั่งตรงข้าม อุเทนถวาย พี่ขู่ว่า รับน้องหนัก นะเอาไหม ขืนตอบไม่ ไร้ที่อยู่ คงไม่ไหว (หวาย) หนักแค่ไหน คงต้องลอง ต้องวัดใจ (จาย) คงไม่ตาย ถ้าใจสู้ อยู่ที่เรา เข้าหอมา ชักหวั่น กลั้นใจสู้ พี่ ๆ ดู ดุดัน แกร่งดังเขา และก็โหด ลงโทษ ไร้ความเบา โอ๊ะ โอ้เรา ต้องสู้ ดูสักที ตั้งแต่เช้า พี่เค้า ปลุกให้ตื่น แสนจะมึนส์ ดันพาวิ่ง หลายสิบลี้ ได้ลงนั่ง พี่กร่นด่า หลายนาที จนเรานี้ กัดฟันกรอด...แทบถอดใจ ทั้ง"ทองม้วน" "ขนมชั้น" นั้นสุดสุด วิ่งจนขาแทบจะหลุด ทนไม่ไหว รับน้องโหด เพื่อสร้างสรรค์...ใช่อื่นใด "สามัคคี..มีวินัย...ใจอดทน" เราร้องเพลง เรารักหอ เรารักเพื่อน ภาพรับน้อง ยังย้ำเตือน ตั้งแต่ต้น แว่วเพลงหอ ยังแว่วยิน เสียงในตน เสียงทุกคน ประสานก้อง ร้องเต็มแรง ทั้งหยาดเหงื่อ ทั้งแรงกาย ที่ไหลร่อน ทั้งความทุกข์ ที่กัดกร่อน อ่อนระแหง ปวดทั้งจิต ปวดทั้งกาย ไร้เรี่ยวแรง เพื่อหัวใจ จะได้แกร่ง แจ้งศักดา เพื่อให้ได้ ผองเพื่อน ที่รู้จิต เพื่อให้ได้ หมู่มิตร ที่แกร่งกล้า เพื่อให้ได้ เพื่อนแท้ ที่รอมา เกาะกลุ่มกล้า ท้าอธรรม เพื่อสังคม เอย... ผ่านรับ น้องมา ระยะหนึ่ง ยืนตะลึง อ้าปากอึ้ง แทบจะล้ม ห้าวิชา ถอนทั้งห้า จะเป็นลม ดั่งยาขม แต่พี่เพื่อน เสริมกำลัง เกิดจากสาย สัมพันธ์ หลังรับน้อง เกิดจากผอง เเลเพื่อน เป็นเบื้องหลัง เกิดความรู้ เพื่อยื้อ ยุดเกรดยัง เกิดความหวัง แก้โปร อีกหนึ่งครา ด้วยมานะ พี่แลเพื่อน ช่วยรีเกรด พ้นจากเหตุ รีไทน์ เจ้าปัญหา ปิดเทอมนี้ ได้ไปค่ายฯ ฉ่ำอุรา พักกายา จากตำรา ได้เสียที จำได้ว่า ครั้งแรก ที่ไปค่าย ต้องเตรียมกาย เตรียมใจ ไม่หน่ายหนี แม้ต้องเจอ ความลำบาก ก็ตามที สามัคคี พาผ่านพ้น ต้นจนปลาย จากเม็ดทราย กลับกลาย เป็นโรงเรือน นับค่อนเดือน นับร้อย กระบุงหวาย นับล้านหยด ที่ไหลโทรม ทุกแรงกาย จนสุดท้าย ได้สถาน ให้น้องเรียน วันทั้งวัน แดดร้อน ฝนตกหนัก ปชส.ไม่เคยพัก พรากความเพียร จะใกล้ไกล ขึ้นลงเขา หรือราบเตียน ไปเยี่ยมเยียน สานสัมพันธ์ ทุกแห่งไป กลับจากค่าย ไม่นานนัก กีฬาหอ เล่นตะกร้อ อยู่สีแดง สว่างไสว แข่งกับเขียว เสียดาย ที่พลาดไป ดีว่ายัง เบียดเหลืองได้ ในแชร์บอล ฝ่ายกองเชียร์ ก็ร้องเล่น เต้นเต็มที่ ไก่ย่างมี ถูกเยก จนเกรียมไหม้ แหกปากร้อง เต้นสุดสุด แทบขาดใจ หวังเผื่อได้ อีกรางวัล ของกองเชียร์ แต่ละทีม งัดลีลา พาให้ขำ ความทรงจำ ยังมี ไม่เลือนเสีย ทำไปได้ นะพวกเรา โอ้มายเดียร์ เป็นกองเชียร์ แน่แท้ มันกว่าใคร โอ้ Nuu Joy เพื่อนรัก ชะลอนิด อย่าเพิ่งคิด รีบเร่ง คิดไปไกล มาใกล้ ๆ มาดู มาไวไว เปิดหอไง เพื่อนหญิงชาย แวะเยี่ยมเยียน ไหนไหน ใครพูด เรื่องเปิดหอ เราจะขอ เอาเรื่อง มาขานเขียน บ้างลืมเก็บ กางเกงใน สีเนื้อเนียน จนใจเจียน อับอายแม้น แสนคนา ฝ่ายหอหญิง บางห้อง เตรียมขนม เตรียมลูกอม เต็มกล่อง ไว้คอยท่า เตรียมต้อนรับ หนุ่มๆ เพื่อนน้องยา เพียงหวังว่า ได้นั่งคุย แลกเปลี่ยนกัน ฝ่ายหอชาย ก็วุ่นวาย เคลียล้างห้อง จัดข้าวของ ประจำปี ขมีขมัน เร่งกันหน่อย ช่วยกันเก็บ เด่วไม่ทัน ขอหนึ่งวัน ให้เพื่อนฉัน ได้พอใจ และแล้ววัน เวลาสอบ ก็ใกล้ถึง พลันเป็นหนึ่ง จับกลุ่มติว ทุกหนไหน แคลคูลัส อังกฤษ ฟิสิกส์ไซร้ ชีวะได้ เกรดเอ เหม่หน้าบาน แต่ละคน คนละคณะ เพ่งหาเกรด หวังให้เลข คะแนนเฉลี่ย ออกมาสวย :lol: 8) :lol: เจ๊กรู เนียนมั๊กม๊าก มาสองบรรทัด ทำอย่างกะแต่ง ทั้งหน้า เปิดมาอุตสาห์แอบชมในจัย....ขอโห่ซะทีนะเจ๊นะ "หู่ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย" หัวข้อ: :: กลอนยามว่าง :: เริ่มหัวข้อโดย: (n_n)Cellkrub ที่ 25 กรกฎาคม 2550, 19:57:10 เฮ่ยๆๆ อย่าไปว่าเจ๊แกเขา ท่านแหละบักเฉดเพิ่งเข้ามาไม่รู้ไร เค้าตกลงจะแต่งคนล่ะสองบรรทัดช่วยกันตั้งแต่ต้นแล้ว แล้วที่เอาของเก่าลงด้วยเพราะคนแต่งต่อไปจะได้ไม่ต้องค้นต่อ เข้าจ๊ายยย
ปกป้องเจ๊ตูหน่อยวุ้ย ช่วงนี้แกยิ่งหูหนวกๆ อยู่ :D :D หัวข้อ: :: กลอนยามว่าง :: เริ่มหัวข้อโดย: shade80 ที่ 26 กรกฎาคม 2550, 11:21:21 อ่าเหรอ แปร่ว
ม่ายรู้ม่ายชี้ ขอโต๊ดนะค้าบเจ๊ หัวข้อ: :: กลอนยามว่าง :: เริ่มหัวข้อโดย: iamfrommoon ที่ 26 กรกฎาคม 2550, 11:23:26 อ้างจาก: "shade80" อ่าเหรอ แปร่ว ม่ายรู้ม่ายชี้ ขอโต๊ดนะค้าบเจ๊ ช่วงคนกำลังตาพร่าๆ มัวๆ เพราะความรักก็งี้...ให้อำภัย ฮ่าๆๆๆๆ จิ๊กกรี๊ :wink: เซลส์... ฟังดู "เป็นห่วง" พี่ดีนะ แต่ "หูหนวก" นี่ เกินจริงและเอ็ง...ตอนนี้กำลังจะได้ยินชัดๆ ทั้ง 2 ข้างเลย รับฟังได้ทุกเรื่อง ทุกแนว ทุกมุมและ หุหุ 8) :lol: 8) :lol: หัวข้อ: :: กลอนยามว่าง :: เริ่มหัวข้อโดย: (n_n)Cellkrub ที่ 26 กรกฎาคม 2550, 11:26:18 อืมม ดีและเจ๊ คราวหลังก็หมั่นๆแคะหูหน่อย อย่าปล่อยให้อึของหูมันแข็งแล้วแทงจนหูอักเสบอีกล่ะ
ด้วยความเปนห่วง :) หัวข้อ: :: กลอนยามว่าง :: เริ่มหัวข้อโดย: morningday50 ที่ 02 พฤศจิกายน 2550, 16:14:18 ปีกบาง..กางปีกบิน
โผยลยิน..ถิ่นพฤกษา ป่าเขา..ลำเนาพา ผ่านเวลา..มาเนิ่นนาน ล่องลอย..คอยสายลม เฝ้าชื่นชม..ผสมผสาน เริงรื่น..ชื่นดวงมาลย์ ราตรีกาล..ก็ผ่านไป แสงทอง..ส่องแสงจ้า บอกเวลา..ว่าวันใหม่ น้ำค้าง..ณ กลางใบ หยดใส-ใส..ไหลกระเซ็น ผลิบาน..ลานดอกไม้ กิ่งก้านใบ..ไม่ซ่อนเร้น น้ำใส..ที่ไหลเย็น ดั่งเลือกเฟ้น..ให้เป็นมา สุขใจ..ยามใกล้ชิด เฝ้าเพ่งพริศ..พินิจหา ธรรมชาติ..ที่มีมา สุขทุกครา..เวลาชม หัวข้อ: :: กลอนยามว่าง :: เริ่มหัวข้อโดย: It's me Joy ที่ 20 พฤศจิกายน 2550, 08:18:58 เยี่ยมไปเลยแต้ว อ่านแล้วจินตนาการเห็นภาพเลย สัมผัสก็คล้องจองทั้งนอกและใน ละเมียดละไมเข้าใจลึกซึ้งถึงบทกลอน
หัวข้อ: :: กลอนยามว่าง :: เริ่มหัวข้อโดย: MahDee ที่ 20 พฤศจิกายน 2550, 08:31:24 อ้างจาก: "It's me Joy" เยี่ยมไปเลยแต้ว อ่านแล้วจินตนาการเห็นภาพเลย สัมผัสก็คล้องจองทั้งนอกและใน ละเมียดละไมเข้าใจลึกซึ้งถึงบทกลอน จอยกลับมาแล้ว หายไปนานเลยนะ :lol: :lol: หัวข้อ: :: กลอนยามว่าง :: เริ่มหัวข้อโดย: It's me Joy ที่ 20 พฤศจิกายน 2550, 11:00:27 เดินทางบ่อยน่ะจ้ะ แต่ละที่ที่ไปล้วนห่างไกลอินเตอร์เน็ต (กันดาร+บ้านนอก)
หัวข้อ: :: กลอนยามว่าง :: เริ่มหัวข้อโดย: iamfrommoon ที่ 20 พฤศจิกายน 2550, 15:53:59 อ้างจาก: "It's me Joy" เดินทางบ่อยน่ะจ้ะ แต่ละที่ที่ไปล้วนห่างไกลอินเตอร์เน็ต (กันดาร+บ้านนอก) ด้วยคิดถึง จึงมาหา ว่าคิดถึง ด้วยคำนึง ถึงเธออยู่ มิรู้หาย ไม่เจอหน้า..คิดถึงเธอ...เสียมากมาย หวังเพียงได้...แค่กลับมา..บอกคิดถึงกัน... หัวข้อ: :: กลอนยามว่าง :: เริ่มหัวข้อโดย: It's me Joy ที่ 26 พฤศจิกายน 2550, 16:53:19 ขอบคุณมากมาย...ในถ้อยคำคิดถึง
รู้สึกซาบซึ้ง...เมื่อเธอคนึงหา ไม่ได้หายไปไหน...เพียงแค่ห่างไกลจากสายตา ยามว่างฉันกลับมา...กลับมาหาเธอคนดี หัวข้อ: :: กลอนยามว่าง :: เริ่มหัวข้อโดย: dnopista ที่ 12 มกราคม 2551, 10:22:42 ดึกแล้วทำอะไรดี โอ้ทีวีก็มีแต่รายการลูกทุ่ง
เดินก็ขี้เกียจ แต่ถ้านั่งก็เจอแต่ยุง อยากจะมีงานยุ่งๆกะเค้าจัง ยาม อาคาร๑(สถานะ ว่างจัดๆ) หัวข้อ: :: กลอนยามว่าง :: เริ่มหัวข้อโดย: It's me Joy ที่ 23 มกราคม 2551, 17:05:42 เคยไหม...รู้สึกเหงาเหงา
เคยไหม...เปล่าเปลี่ยวอ้างว้าง เคยไหม...เหมือนอยู่ลำพัง ทั้งทั้งมากมาย...คนรอบกาย หัวข้อ: :: กลอนยามว่าง :: เริ่มหัวข้อโดย: นายป้อ ที่ 23 มกราคม 2551, 20:53:31 :oops: โดดเดี่ยวเดียวดาย คืนเหงา
มีจันทร์เจ้าเป็นเพื่อน มิห่างหาย ในมือถือเหล้า จิบนิดจิบหน่อยประปราย ยิ้มพรายระรื่นมองจันทร์งาม......... หัวข้อ: :: กลอนยามว่าง :: เริ่มหัวข้อโดย: iamfrommoon ที่ 24 มกราคม 2551, 11:18:59 ความเหงา เดียวดาย ในวันนี้
เป็นสิ่งที่ดี ให้รู้จัก ลุกขึ้นในวันใหม่ วันที่...ยืนขึ้นได้...แม้ไม่มีใคร ก้าวหน้าไป...ด้วยใจ...ที่แข็งแรง.. :oops: :oops: :oops: หัวข้อ: :: กลอนยามว่าง :: เริ่มหัวข้อโดย: dnopista ที่ 28 มกราคม 2551, 11:29:34 ........เอย
(ต่อกลอนของพี่ปุ๊กให้จบอย่างสละสลวยอ่ะครับ คงไม่ว่ากัน) หัวข้อ: :: กลอนยามว่าง :: เริ่มหัวข้อโดย: oil414 ที่ 29 กุมภาพันธ์ 2551, 00:00:12 เอย ปอนด์น้อยต่อกลอนไม่ว่ากัน
เอย ลงท้ายให้มันสลวยสละ เอย ช่างทำไปได้นะปอนด์นะ เอย ก็คนอารมณ์มันอาร์ท ...เอย คิคิ :lol: หัวข้อ: :: กลอนยามว่าง :: เริ่มหัวข้อโดย: dnopista ที่ 03 มีนาคม 2551, 00:21:48 เหอๆ...........อ๋อยอ่า
เล่นชมกันอย่างนี้.......ปอนด์น้อยอายม้วนเลยนะเนี่ย งั้นเด๋วม้วนกันให้ดูเด๋วนี้เลยละกัน.... จะได้เป็นของอร่อยเพชรบุรี.... เอ๋า.....ก็"อายม้วนสดไง๊"......ไม่รู้จักอีก ......นั่นมันทองม้วนสด!!!!!!!!!!!!! กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก หัวข้อ: :: กลอนยามว่าง :: เริ่มหัวข้อโดย: Dr.Poot ที่ 03 มีนาคม 2551, 14:51:00 อ้างจาก: "dnopista" เหอๆ...........อ๋อยอ่า เล่นชมกันอย่างนี้.......ปอนด์น้อยอายม้วนเลยนะเนี่ย งั้นเด๋วม้วนกันให้ดูเด๋วนี้เลยละกัน.... จะได้เป็นของอร่อยเพชรบุรี.... เอ๋า.....ก็"อายม้วนสดไง๊"......ไม่รู้จักอีก ......นั่นมันทองม้วนสด!!!!!!!!!!!!! กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก อายม้วนเลย อุ๋ยกลิ้งแล้วล่ะ โห ตัวเปลี่ยนสีเลยอ่ะ :lol: หัวข้อ: :: กลอนยามว่าง :: เริ่มหัวข้อโดย: หลิม 81 ที่ 03 มีนาคม 2551, 17:46:27 แล้วจะร้องเพลงชาติไทยให้ใครฟัง...
:shock: :shock: :shock: หัวข้อ: :: กลอนยามว่าง :: เริ่มหัวข้อโดย: dnopista ที่ 23 มีนาคม 2551, 20:49:42 น่านดิ ...ปกติฟังแต่ตอนดูหนังงง นั่นมันไม่ใช่เพลงช๊าติ!!!!!!!!!!!!!!!!
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกก นี่กรูเป็นคนไทยป่าวเนี่ย กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก หัวข้อ: :: กลอนยามว่าง :: เริ่มหัวข้อโดย: dnopista ที่ 23 มีนาคม 2551, 20:53:52 น่านดิ ...ปกติฟังแต่ตอนดูหนังงง นั่นมันไม่ใช่เพลงช๊าติ!!!!!!!!!!!!!!!!
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกก นี่กรูเป็นคนไทยป่าวเนี่ย กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก |