Cmadong Chula

		อ้างถึง			ข้อความของ KUSON เมื่อ 27 พฤศจิกายน 2552, 12:37:30

ค่ายหนองหว้า พศ.2516
เดิมผมไม่รู้หรอกว่าการไปค่ายคืออะไร เขาไปทำไม ไปทำอะไรกัน
บ้างก็บอกว่าการไปค่ายยากมาก บางแห่งมีการสอบคัดเลือก
แต่ค่ายชาวหอดีนะ ใครไปก็ได้ สนุกดีมีแต่ชาวหอ
นี่คือสิ่งที่เคยได้สัมผัสรับรู้คำว่า"ค่าย"
จนเย็นวันหนึ่ง
กุศล ข้าจะชวนเอ็งไปค่ายด้วยกัน......พี่สิงห์พูดขึ้นในขณะกินข้าวด้วยกัน
ผมต้องกลับไปปักษ์ใต้พร้อมพี่ๆ.....กุศลปฏิเสธ
น่า เอ็งจะได้เตรียมกับข้าวให้พวกเรากินกัน....พี่สิงห์คะยั้นคะยอ
ใช่ ดูสิอาหารที่กุศลสั่งพวกเรากินเกลี้ยงทุกจานเลย....พี่สมนึก กิจวรรณ แสร้งชมเสริม
เออ พี่กูเองเลี้ยงมื้อนี้ ไอ้นึก สอบเสร็จมึงต้องเดินทางตามไปนะ....พี่สิงห์พูดแกมบังคับ
เออ ๆยกเว้นกูต้องสอบผ่านด้วยนะ ฮิๆๆ....พี่สมนึกพูดทีเล่นทีจริง

		อ้างถึง			ข้อความของ KUSON เมื่อ 27 พฤศจิกายน 2552, 12:56:11

ตอนที่สอง วันเดินทาง
เร็วๆพวกเอ็งรีบหิ้วกระเป๋าไปขึ้นรถจิ๊บที่หน้าหอตึก.....พี่สิงห์โหวกเหวก
จอบพร้อม เสียมพร้อม ปุ้งกี๋พร้อมทุกคนขึ้นรถ...พี่สมศักดิ์สั่งการ
พี่พยุห์ พี่สิงห์ พี่สมศักดิ์ พี่แม้ว กุศล ลิขิต บวร พอก้าวขึ้นรถก็เกือบเต็มคัน
ไอ้วรกับเพื่อน พวกเอ็งไปนั่งข้างหน้า....พี่พยุห์ออกคำสั่ง
บวรและเพื่อนอีกคนเดินไปนั่งด้านหน้าข้างคนขับ
รถจิ๊บเครื่อนออกจากหอมุ่งตรงไปเส้นทางนครราชสีมาหรือโคราช
พอรถออกวิ่งกลุ่มชาวหอรุ่น15 คุยกันสนุกสนานหัวเราะตลอดทาง
พวกมึงเกรงใจหน่อยพวกกูจะหลับเอาแรง เมื่อคืนมัวแดก ไม่ได้นอนมาทั้งคืน....หนุ่มรุ่น13ออกคำสั่ง
เท่านั้นแหละ มีแต่เสียงรถจิ๊บวิ่งปุเลงๆตลอดเส้นทาง

		อ้างถึง			ข้อความของ KUSON เมื่อ 29 พฤศจิกายน 2552, 12:53:16

ตอนที่สาม ประสบอุบัติเหตุ
รถจิ๊บคณะที่ไปเตรียมเกือบสิบชีวิตค่อยเงียบเสียงลงจนได้ยินแต่เสียงรถวิ่ง
พอเข้าเขตโคราชพวกเรารู้สึกรถที่เรานั่งจอดนิ่ง
สงสัยมีคนขอเยี่ยวข้างทาง.....พวกเราคาดเดา
เฮ้ยมีใครอยากนั่งด้านหน้าบ้าง พวกเราเมารถ.....พี่สิงห์ถาม
ผมอาสา......วิบูลย์ตอบ
ดังนั้น บวรจึงถูกย้ายมานั่งด้านหลังซึ่งมีที่นั่งอยู่เพียงสองด้าน
ด้านซ้ายมือของรถจิ๊บ พวกรุ่น13 เช่นพี่ยุห์ พี่สมศักดิ์ พี่สิงห์ พี่เชียรยังนั่งสัปหงก(ไม่สร่างจากเมื่อคืน)
ส่วนด้านขวามือจะเป็นรุ่นน้องๆเช่นลิขิต ไพทูรย์ กุศลและบวรเป็นต้นนั่งแหกปากร้องเพลงไปตามเรื่อง
ส่วนตรงกลางจะมีสัมภาระเช่นกระเป๋าสัมภาระรวมทั้งจอบเสียมอัดแน่นเต็มคันรถ
เฮ้ย ร้องเพลงเบาๆ พวกกูหนวกหู จะนอน .......พี่ศักดิ์ขยับขา ตาเขียวปัก
พุทโธ ธัมโม สังโฆ  ....บวรร้องเพลงเสียงกร่อยลง
ทันใดนั้น
โครมมมมม
พวกเรารู้สึกเหมือนรถถูกกระแทก
พวกเรารู้สึกว่ารถหมุนลอยคว้าง ไม่รู้ว่ากี่รอบ
รถจอดสนิทสักครู่รู้สึกร่างของเราตีลังกาขาชี้ฟ้า ทุกคนเงียบกริบไม่มีเสียงร้องสักแอะ

		อ้างถึง			ข้อความของ KUSON เมื่อ 01 ธันวาคม 2552, 17:05:18

ตอนที่4 น้ำใจชาวจุฬา
ขณะรถพลิกตีลังกาอยู่นั้น
ชาวบ้านช่วยกันเปิดประตูหลังของรถจิ๊บ
ผมค่อยๆคลานออกจากรถอย่างงงๆ
คุณๆ แขนคุณหลุดอยู่ข้างใน........ชาวบ้านผู้อารีกล่าวตกใจ
ก็แขนผมยังอยู่ทั้งคู่ นี่ไง........กุศลยื่นแขนสองข้างให้ชาวบ้านดู
โอ๊ย ป้าดึงแขนผมเบาๆ.....บวรถูกป้า สาวชาวบ้านช่วยดึงแขนออกมา
อ้าว แขนคนละคนกันเหร้อ.....ป้าถามอย่างแปลกใจ
แล้วพวกเราค่อยๆคลานออกจากรถจนครบทุกคน
มีใครเป็นอะไรบ้างไหมครับ.....จราจรวิ่งเข้ามาถาม
วิบูรย์ปาดเหงื่อที่เหนือคิ้วพลางอุทาน
คิ้วผมแตกครับ......วิบูลย์รายงาน
คนอืนๆละ......จราจรถามต่อ
พวกเราต่างสำรวจตัวเองในขณะชาวบ้านเริ่มออกมามุงดู
ผมขับตรงไปข้างหน้า พอถึงสี่แยกจู่ๆรถอีแต๋นเลี้ยวขวาตัดหน้าจนเบกไม่ทันครับ....คนขับรถจิ๊บรายงานจราจร
พวกผมเป็นนิสิตจุฬา จะไปเตรียมค่ายที่กุมพวาปี แต่รถมาประสบอุบัติเหตูครับ......พี่สิงห์เล่าต่อ
อ้าว  ผมเป็นชาวจุฬาเหมือนกันเป็นร.พ.ช.อยู่ที่โคราชครับ มีอะไรให้ช่วยหรือเปล่า.....หนุ่มรพช.เสนอตัว
เอางี้ โชเฟอร์รถจิ๊บพวกเราปลอดภัยทุกคน คุณช่วยไปคุยกับตำรวจที่โรงพัก ส่วนพวกเราเดินทางต่อไป....พี่สิงห์สรุป
งั้นพวกคุณเก็บเข้าของขึ้นรถผมจะไปส่งที่ค่ายวันพรุ่งนี้.....พี่รพช.ชาวจุฬาเสนอ
พวกเราช่วยกันเก็บเข้าของอย่างรวดเร็วขึ้นรถจิ๊บของรพช.จำได้ว่าท่านให้ไปนอนพักที่บ้านพักหมอแห่งหนึ่งในโคราช
ตลอดเส้นทางที่เรานั่งในรถของรพช. พอมีรถวิ่งสวนมาพวกเราเกิดความกลัวเสียวสันหลังตลอดเส้นทาง

		อ้างถึง			ข้อความของ KUSON เมื่อ 01 ธันวาคม 2552, 17:22:24

ตอนที่5 กาแฟเขาช่อง
บ้านพักที่เราอาศัยคืนนั้นเป็นบ้านทรงไทยสองชั้นเหมือนบ้านพักราชการทั่วไป
ผู้ต้อนรับให้ที่พักอาศัยก็เป็นคุณหมอรุ่นพี่ชาวจุฬาอีกเช่นเคย
เช้ารุ่งขึ้น
อาบน้ำเสร็จออกมากินกาแฟกับปาท่องโก๋นะวางอยู่ที่ระเบียง....คุณหมอผู้อารีกล่าว
พวกเราจะไปเตรียมค่ายที่บ้านหนองหว้าแต่ประสบอุบัติเหตุเสียก่อน....พี่สิงห์รายงาน
ทราบว่าเป็นรถจิ๊บของโรงเรียนสาธิตรึ.....คุณหมอถามยิ้มๆ
ครับ.....พวกเราตอบสั้นๆ มองหน้ากันอย่างกังวล
ไม่เป็นไร คนขับอีแต๋นเขายอมรับผิดแล้ว เดี๋ยวพวกเราเดินทางต่อ ทางนี้พวกผมจัดการให้...คุณหมอผู้อารีย์กล่าว
พวกเรายิ้มออก แต่ไม่วายมีคำถาม
กาแฟคุณหมออร่อยนะครับ ยี่หออะไร...พี่สมศักดิ์ชม
อ๋อ เขาช่อง ของไทย เพิ่งออกใหม่...คุณหมอตอบพลางเดินออกไปทำธุระ
ฮิๆๆ คุณหมอยังกินเขาช่อง.....พี่พยุห์ทำเป็นกระซิบพลางยิ้ม
อ้อ รถมารับพอดี พวกเราไปขอบคุณคุณหมอแล้วเดินทางต่อ...พี่สิงห์สรุป
(หมายเหตุ สมัยนั้น กาแฟเขาช่องเพิ่งออกใหม่ พวกเรายังไม่ค่อยรู้จักจึงตื่นเต้นเป็นธรรมดา)

		อ้างถึง			ข้อความของ KUSON เมื่อ 01 ธันวาคม 2552, 17:45:12

ตอนที่6 ถึงค่ายบ้านหนองหว้า
พอตอนสาย รถจิ๊บของรพช.ก็ไปส่งพวกเราที่โรงเรียนบ้านหนองหว้า
ครูใหญ่ ผู้ใหญ่บ้าน และชาวบ้านอีกสามสี่คนคอยต้อนรับเราที่โรงเรียน
สภาพของโรงเรียนที่พบเห็นคือเป็นอาคารชั้นเดียวพื้นเป็นดินลูกรัง
ที่สำคัญมีส่วนที่ยกพื้นเตี้ยๆเพียงเล็กน้อยอยู่ด้านหนึ่งของอาคาร
ที่เหลืออีกสามด้านเปิดโล่งไม่มีผนังกั้นใดๆทั้งสิ้น
พัสดุกับชาวค่ายจะมาถึงวันมะรืนนี้ วันนี้พวกผมมาเรียมค่ายกัน....พี่สิงห์รายงานครูใหญ่และผู้ใหญ่บ้าน
งั้นผมเตรียมชาวบ้านใว้แล้ว เชิญพวกคุณไปดูสถานที่ได้เลย....ครูใหญ่กล่าวนอบน้อม
ไปพวกเราเตรียมสร้างห้องน้ำ กับส้วมชั่วคราว.....พี่สิงห์บอกเพื่อนๆ
เออ กู ไอ้ยุ ไอ้สิงห์และคนอื่นๆไปช่วยกันลุย ให้เสร็จก่อนค่ำ....พี่สมศักดิ์สั่งการต่อ
กุศล ลิขิต บวรพวกเอ็งเฝ้าของอยู่นี่อย่าไปใหน....พี่พยุห์สั่งมั่ง
แล้วพวกผมทำไรมั่ง....กศลสงสัย
นอนเฝ้าของสิวะ......พี่พยุห์พูดทีเล่นทีจริง
พอพวกพี่ๆเดินเดินลับตา บวรเดินตามไปอีกคน ทิ้งไว้แต่กุศลกับลิขิต
เราทำอะไรดีวะ เฝ้าของเบื่อชิบเป๋ง....ลิขิตถาม
ก็เขาสั่งให้นอนเฝ้าของ เราก็นอนสิวะ....กุศลสรุป
ต่อจากนั้นกุศลกับลิขิตต่างนอนกระดิกเท้าคุยกันจนเย็นและเผลอหลับจริงๆทั้งคู่

		อ้างถึง			ข้อความของ KUSON เมื่อ 01 ธันวาคม 2552, 18:02:21

ตอนที่7 โดนล้างหม้อ
โพล้เพล้เย็นวันนั้น
ไอ้กุโว้ย ไอ้วรโว้ย พวกกูกลับมาแล้ว มีอะไรกินมั่งวะ...เสียงพี่ศักดิ์โหวกเหวกมาแต่ไกล
เร็วๆ ลุกขึ้นกุศล พวกนั้นกลับมาแล้ว.....ลิขิตปลุกกุศล
เฮ้ย เมื่อย......กุศลบิดขี้เกียจพลางลุกออกไปต้อนรับพวกพี่ๆ
มากันแล้วเหรอครับ มีอะไรมาฝากกันบ้าง หิวพอดี.....กุศลเสนอหน้า
อ้าว ไอ้ห่า กูนึกว่ามึงทำกับข้าวเตรียมไว้แล้ว อย่าล้อเล่นนะโว้ยกูหิวใส้กิ่ว....พี่พยุห์ว่า
ก็พี่สั่งให้นอนเฝ้าของ ไม่ได้สั่งหุงข้าวสักหน่อย....กุศลเถียง
ไอ้ห่าพวกกูเหนื่อยแทบตาย กูให้พวกมึงทำงานโว้ย ไม่ได้ให้มานอน ......พี่ศักดิ์ตาเขียวปัด
อ้าวมึงเอาข้าวไปชาว กูจะก่อฟืน....พี่สิงห์ส่งหม้อข้าวให้กุศลไปล้าง
เพราะพึ่งเคยซาวข้าวเป็นครั้งแรกในชีวิตพอเทน้ำออกข้าวสารจึงทะลักตามไปด้วย
ดูมันไอ้สิงห์ ว่าเข้าหน่อยมันแกล้งเทข้าวสารทิ้ง......พี่ศักดิ์หันไปฟ้องพี่สิงห์
มากูซาวข้าวเอง มึงหั่นผัก.....พี่สิงห์สั่ง
ไอ้สิงห์โว้ย มันหั่นชินเท่าหัวแม่ตีนใครจะกินลง....พี่ศักดิ์ฟ้องพี่สิงห์ต่อ

		อ้างถึง			ข้อความของ KUSON เมื่อ 02 ธันวาคม 2552, 15:00:57

ตอนที่8 ไก่หลง
พอตะวันตกดิน อากาศเย็นเริ่มโชยมาบรรยากาศต่างกับกลางวันที่ร้อนอบอ้าว
พวกเรารีบทำอาหารเพราะไฟฟ้าจะเปิดเป็นเวลา
ตกเย็นหลายบ้านที่อยู่หางออกไปเริ่มจุดตะเกียง
มองออกไปเห็นคนเดินตะคุ่มๆมาแต่ไกล
อ้าว ไอ้วร หายหัวไปไหนมาวะกลับมามืดค่ำ.....พี่ศักดิ์ถาม
ผมไปธุระในเมือง พอขากลับลงรถที่ถนนใหญ่แล้วหลงไปหมู่บ้านอื่นครับพี่....บวรตอบอ้อมแอ้ม
แล้วเอ็งหิ้วอะไรมาเยอะแยะ.....พี่สิงห์ถาม
ของใช้ส่วนตัวครับ.....บวรรีบเอาของไปเก็บพลางคว้าจอบได้รีบไปขุดต้นไม้บริเวรเสาธงชาติหน้าโรงเรียน
กระต๊ากๆๆ......ไก่กระทงตัวหนึ่งวิ่งหนีจากพุ่มไม้ที่บวรขุด
เฮ้ย ไก่หลง เย็นนี้เรามีอะไรกินบ้างวะไอ้สิงห์......พี่ศักดิ์ถามพลางมองไก่ตาเป็นประกายด้วยความหิว
มีผัดผักกาดกับใข่เจียว.....พี่สิงห์ตอบ
เฮ้ย กูอยากกินไก่ทอด กลางวันชาวบ้านให้กินใข่เจียวแล้วกูเบื่อ.....พี่ศักดิ์เลียปาก
เออ กูก็เบื่อ อะไรวะมาค่ายทั้งทีอดๆอยากๆ.....พี่ยุว่าตามพี่ศักดิ์
ไอ้ศักดิ์ ไอ้ยุ มึงไปจัดการ เดี๋ยวกูทำไก่อบฟางให้มึงกิน.......พี่สิงห์สั่งการ
ป๊อก......ไม่ถึงสิบนาทีที่รับคำสั่งพี่ศักดิ์หิ้วไก่หัวห้อยกลับมา
เฮ้ยมึงทำไงวะไอ้ศักดิ์ได้ไก่รวดเร็วจริงๆ.....พี่สิงห์ถาม
ด้ามจอบสิวะ กู ไอ้ยุ ไอ้วร ช่วยกันล้อมคนละมุม ป๊อกเดียวจอด.....พี่ศักดิ์เล่าอย่างภูมใจ
บวรวิ่งไปเก็บกองฟางข้างโรงเรียน   
พี่สิงควักใส้ไก่แล้วยัดด้วยเกลือกับตะไคล้
ลิขิตโหมไฟ เอาเหล็กมาเสียบตูดไก่
สักครู่ไก่อบฟางหอมฉุยถูกนำมาวางตรงกลางวงกินข้าวที่มีสมาชิกเจ็ดแปดคน
ไม่ถึงสิบนาทีทั้งข้าว ทั้งกับทุกอย่างถูกกินเกลี้ยงยกเว้นไก่อบฟาง
เนื้อไก่ถูกเล็มเกลี้ยงแต่ข้างในยังพอเหลือเพราะทุกคนสรุปว่ากรอบนอก ดิบใน
จึงไม่มีใครกล้าแตะบริเวรไก่ดิบๆ
พอถึงตอนล้างจาน พี่ๆสรุปว่า
กุศล และลิขิตต้องออกไปล้างจานเพราะวันนี้สบายมาทั้งวัน
ให้ลิขิตกับบวรเป็นคนยกออกไปล้างริมสระ ส่วนกุศลมึงมีหน้าที่กางมุ้ง.....พี่ศักด์ว่า
อ้าว ทำไมกุศลได้รับสิทธ์พิเศษวะ.....บวรแย้ง
มึงไม่รู้อะไร ขืนให้ไอ้กุศลไป มันแกล้งโยนจานลงสระแล้วพรุ่งนี้มึงจะเอาอะไรแดก....พี่ศักดิ์กล่าวอย่างรู้ทัน

		อ้างถึง			ข้อความของ KUSON เมื่อ 02 ธันวาคม 2552, 15:31:52

ตอนที่9 สาวไร่อ้อย
หลังกินข้าว ทุกคนเริ่มอารมย์ดีขึ้น
พวกเราทยอยกันไปอาบน้ำในสระ(ที่เดียวกับที่ล้างจาน)
พอตกค่ำ
พี่สิงห์ บวร ลิขิต และพี่วิเชียรต่างหลบยุงเข้าไปนอนในมุ้ง
เสียงพี่สิงห์เป่าขลุ่ยก้องกังวานเข้ากับบรรยากาศบ้านนอก
ส่วนกุศล พี่ยุห์และพี่ศักดิ์ยังนั่งคุยกันอยู่
กุศล พวกเราสามคนนอนมุ้งเล็ก เอ็งกางมุ้งกับพื้นนอกระเบียงนะ ลมโกรกดี....พี่ศักดิ์พูดเบาๆ
ได้ครับ....กุศลรับคำอย่างนอบน้อม
กูกลนดังนะโว้ย มีงทนไหวเหรอ.....พี่พยุแกล้งแซวกุศล
ผมก็ถองเข้าให้.....กุศลได้แต่คิดในใจไม่กล้าพูดออกมา
เอ๊ะใครมา แสงตะเกียงวับๆแวมๆพวกเรา.ออกไปดูซิ.......พี่ศักดิ์สั่ง
พวกเราออกไปตัดอ้อยกันครับ คุณนักศักษายังไม่นอนอีกหรือ....ผู้ใหญ่ถามพวกเรา
พวกคุณไปตัดอ้อยกันทั้งคืนเลยเหรอ.....กุศลถาม
ครับ พวกลูกบ้านจะรวมตัวกันลงแขกตัดอ้อยกลางคืนเพราะอากาศสบายกว่ากลางวัน.....ผู้ใหญ่บ้านว่าต่อ
อ้าว สาวคนนั้น ที่เอาอาหารมาให้วันนี้ใช่ใหม......พี่พยุห์ตาใวมองเห็นสาวๆ
พวกพี่ๆไปกับพวกหนูไหมคะ.....สาวๆเอ่ยกล่าวชวน
ไปๆ.....พี่ศักดิ์กับพี่พยุห์กล่าวพร้อมกันรวมกุศลด้วย
แต่เอ็งต้องไปนอน ไม่งั้นพรุ่งนี้ไม่มีคนหุงข้าว.....พี่ศักดิ์สั่ง
ก็ผมหุงข้าวเป็นซะที่ใหน ไปด้วยนะ ๆ....กุศลขอร้อง
เอ็งไปนอนรอในมุ้ง เดี๋ยวคืนนี้กูจะเอาอ้อยควั่นมาฝาก......พี่ศักดิ์ขอร้องแกมบังคับ
กุศลไปนอนรอจนดึก หวังจะได้กินอ้อยควั่น
พอรู้ว่าถูกหลอกจัดการเก็บมุ้งเอาไปซ่อนแล้ววิ่งไปมุดมุ้งหลังใหญ่แทน

สวัสดีครับ พี่ป๋อง

ขอบคุณครับที่นำเรื่อง ค่ายหอปี 2516 มาลงให้อ่านกันใหม่

พี่กุศล ท่านเขียนเก่ง เนอะ. รายละเอียดครบ อ่านแล้ว เห็นภาพเลย เหมือนไปด้วยตัวเอง

ขอให้พ่ป๋อง ลงต่อ วันละตอนก็ยังดี นะครับ

หลังจากนั้นจะไปเยี่ยมค่ายนี้กันเหรอครับ พี่ป๋อง

		อ้างถึง			ข้อความของ KUSON เมื่อ 02 ธันวาคม 2552, 15:54:10

ตอนที่10เห็นอะไร
เช้ารุ่งขึ้นอากาศค่อนข้างเย็นสบาย
พอกุศลลืมตาก็เห็นว่าทุกคนลุกออกไปหมดแล้วคงเหลือตัวเองนอนอยู่คนเดียว
รีบเก็บที่นอนหมอนมุ้ง ล้างหน้า แปลงฟัน
เป็นไง หลับสบายดีไหม.....พี่สิงห์ถามพลางเอาไก่ที่เหลือจากเมื่อคืนมาทอดลงกะทะ
กุศลไม่ตอบพลางเดินไปยกกับข้าวซึงปรุงเสร็จแล้วเอามาวาง
กับข้าวเช้านี้มีไก่ทอด(เหลือจากเมื่อคืนเอามาทอดไหม่) กับผัดฟักทองใส่ใข่
ชาวบ้านเอาผักสดๆมาขายพวกเอ็งเอามาผัดกินตอนกลางวันนะ......พี่สิงห์สั่งพลางคดข้าวใส่จาน
หกชีวิตนั่งกินอาหารกันอย่างอะเร็ดอร่อยพอกินได้สักพัก
เออ ไอ้ยุห์กับไอ้ศักดิ์มันหายหัวไปไหนวะ......พี่สิงห์เพิ่งนึกได้
ผมเห็นนอนคลุมโปงอยู่หลังโรงเรียนโน้นแนะ.....บวรบอก
ไอ้กุศล เอ็งไปตามมันมากินข้าว.......พี่สิงห์สั่ง
กุศลทำเป็นไม่ได้ยิน
เร็ว มึงไปตามมันมากินข้าว.....พี่สิงห์ทำเสียงดุ
กุศลวางจานข้าวจำใจลุกออกไปตาม
ชิ หลอกกู บอกจะให้กินอ้อยแล้วหายไปทั้งคืน.....กุศลยังแค้นไม่หาย
ลุกๆๆๆ พี่สิงเรียกไปกินข้าว.....กุศลกระชากผ้าห่มพลางแกล้งเอาขาเขี่ยทั้งคู่
กรี๊ด ว๊ากๆๆ .....กุศลร้องลั่นในภาพที่เห็น

เห็นอะไร มารอลุ้นระทึก ด้วยคนครับพี่ป๋อง เหอ เหอ

 emo47 emo43

		อ้างถึง			ข้อความของ KUSON เมื่อ 02 ธันวาคม 2552, 16:25:15

ตอนที่11 ความลับของพี่ๆ
กุศลวิ่งหน้าตื่นกลับมานั่งหอบที่ในวงกินข้าว
ใหนละไอ้ยุห์กับไอ้ศักดิ์ที่กูให้มึงไปตาม.....พี่สิงห์ถาม
ไม่อยากพูด จะอ๊วก......กุศลทำหน้าสะอิดสะเอียน
ไอ้ห่า แค่ไปตามคนแค่นี้เสียเวลาเดี๋ยวเตรียมค่ายไม่ทันนะโว้ย เขาจะมาวันพรุ่งนี้แล้ว....พี่สิงห์โมโห
ไอ้วรมึงไปดูซิ ไอ้กศล มันเจออะไรมา....พี่สิงห์สั่งอีก
พอบวรลุกออกไปหลายคนสงสัยวิ่งตามไปดู
คิกๆๆ ผมก็จะอ๊วก....บวรว่า
ทำไมเหรอ....พี่วิเชียรปกติจะเงียบแต่อดสงสัยไม่ได้
ก็พี่พยุห์กับพี่ศักดิ์เขานอนหันหลังพิงกันพอแยกจากกันก็มีหนูนานอนตายแบนแต๊ดแต๋อยู่ตรงกลาง.ระหว่างสองคน....บวรเฉลย
อ๊วกๆๆ....ลิขิตคอตื้นทำท่าจะอ๊วก
สักครู่พี่ยุห์กับพี่ศักดิ์เดินงัวเงียตรงมาที่พวกเรากินข้าว
คนอื่นๆรีบเอาจานไปล้างเตรียมเดินทางเพราะครูใหญ่และลูกบ้านมารออยู่
เหลือเพียงกุศลนั่งกินต่อ
พี่พยุห์กับพี่ศักดิ์เข้ามานั่งประกบซ้ายขวาเสื้อแสงก็ไม่ใส่
พอพี่พยุห์เอื้อมตัวไปตักกับข้าวกุศลเห็นขนหนูสองสามเส้นยังติดอยู่กลางหลัง
ยิ่งพอพี่ศักดิ์เอื้อมมือไปตักไก่ทอดแถมเอาหลังมาเบียดจานข้าวของกุศล
ขนหนูที่อยู่กลางหลังพี่สักดิ์ร่วงลงไปในจานข้าวพอดี
เท่านั้นแหละกุศลลุกออกไปอ๊วกแทบหมดใส้หมดพุง
สงสัยเมื่อคืนมันกินเหล้าจัดไปหน่อย.....พี่พยุห์กับพี่สมศักดิ์แอบนินทากุศลพลางหัวเราะชอบใจ

		อ้างถึง			ข้อความของ KUSON เมื่อ 02 ธันวาคม 2552, 16:58:36

ตอนที่12 น้องนางบ้านนา
พี่ๆและชาวบ้านออกไปทำห้องน้ำ ห้องส้วมชั่วคราวให้ชาวค่ายที่กำลังจะมาวันรุ่งขึ้น
เหลือกุศลและลิขิตต้องเตรียมอาหารให้พี่ๆ
มีฟักทอง ใข่เป็ดและผักอีกหลายอย่าง
เราจะทำอะไรกินดี......ลิขิตถาม
ฟักทองแกงบวช......กุศลเสนอ
แล้วนายทำเป็นไม๊.......ลิขิตถามอีก
ไม่เป็นสักอย่าง........กุศลสารภาพ
เออ เราก็ไม่เป็นเหมือนนายนั่นแหละ.....ลิขิตสารภาพ
กำลังนั่งปรับทุกข์  พลันมีสาวชาวบ้านสองคนเดินเข้ามาในโรงเรียน
กำนันเขาบอกให้เราสองคนมาช่วยทำอาหารให้นักเสือกสา.....สาวคนแรกพูดไม่ชัดแต่ท่าทางดูดี
หนูชื่อพี่นาง และนี่อีหล่า......พี่นางดูมีอายุกว่าอีหล่าเล็กน้อยแต่ขาวกว่า
ดีๆช่วยทำเลย ของอยู่ในตะกล้า.....กุศลดีใจมีคนมาช่วย
ต๊าย ครกก็มีหอมกระเทียมที่เตรียมมาเดี๋ยวพี่นางจะทำปลาร้าให้กิน......พี่นางเตรียมการกระฉับกระเฉง
อีหล่าลวกผักก่อนหั่นเป็นชิ้นเล็กๆ
พอเริ่มสนิท สาวนางเอ่ยปากถาม
คุณนักเสือกษาคะ พี่ศักดิ์เขาเรียนเป็นอะไร.....นางถามอย่างสงสัย
อ๋อ เขาเรียนรัดสาด....ลิขิตตอบ
เอ่อเขาเรียนไปทำไมกันจ๊ะ...นางถามต่อ
อ๋อ เขาไปเป็นนายอำเภอนะสิ....กุศลรีบเฉลยตัดความรำคาญ
นายอำเภอ.....นางยิ้มหวานทำตาโตเหมือนกับมีผัวเป็นนายอำเภอยังไงยังงั้น
แล้วพี่ยุละจ๊ะ.....อีหล่าถามบ้าง
พี่ยุเขาเรียนวิทยาศาสตร์ไปสร้างเครื่องบินจ้า......กุศลอธิบายยาวยืด
สร้างเครื่องบิน.....อีหล่าดีใจหันไปจับมือกับสหายลิงโลด
สองคนนี้ท่าจะบ้าผู้ชาย....ลิขิตแอบกระซิบบอกกุศล
อ้าวพวกพี่ศักดิ์กลับมาพอดี เดี๋ยวก็รู้อะไรเป็นอะไร......กุศลแอบชำเลืองพลางหัวเราะ

มันเป็นอดีตผ่านไปแล้ว ๔๐ ปี พอดี

จำผิดบ้าง  ถูกบ้าง  ก็ถือว่าเป็นเรื่องเล่าขำขัน ของ ดร.กุศล ก็แล้วกัน

ไม่มีใครจำได้ทั้งหมดหรอก  ความสุขของคนวัยชราก็คือ เล่าในสิ่งที่เคยประทับใจในอดีต

โรงเรียนก็รื้อทิ้งไปแล้ว  วิฑูรย์ ก็ตายจากไปแล้ว บวรก็ใหญ่เกินไปที่เขาจะมาติดต่อกับเรา มี ดร.กุศล  ว่างอยู่คนเดียว  ก็ดี เขียนออกมา เด็กรุ่นหลังมาอ่าน ก็จะมีคำถามตามมามากมายว่า พี่ ๆ เขาไปทำอะไรกันแบบนั้น !

เพิ่งเข้ามาอ่าน พยายามเป็นผู้ดู  ไม่ให้เป็นผู้เป็น กลัวว่า ผู้ติดตามอ่าน และผู้เขียน จะเสียอารมณ์ เลยขออุเบกขา 555!

สวัสดี

พี่ ดร กุศล ท่านเขียนได้ดี

ได้อรรถรส เชิงนิยาย อิงความจริงของชีวิตชาวค่ายหอจุฬา. อาจใส่ไข่บ้างพอเอามัน

ก็สนุกดีครับ อ่านแล้วไม่เบื่อครับ  ปรบมือให้พี่กุศล อีกครั้งครับ

		อ้างถึง			ข้อความของ KUSON เมื่อ 04 ธันวาคม 2552, 14:12:12

ตอนที่13 เธอชื่อสาวนาง และสาวอีหล่า
พอพวกพี่ศักดิ์เดินเข้ามา สาวนางและสาวอีหล่าทำเป็นเขินอาย
วิ่งไปยกกับข้าวออกมาวาง มีแกงส้มปลา ปลาร้า ผักจิ้มและแกงบวชฟักทอง
บ๊ะ น้องกุศลทำกับข้าวเด็ดขาดจริงๆ....พี่สิงห์นั่งลงชิม เอ่ยปากชม
กุศลมันทำกับข้าวเป็นที่ใหน หุงข้าวยังไม่เป็นเลย....พี่ยุห์พูดความจริง
เออน่า มันกำกับเป็นก็ดีแล้ว เอ้าเชิญๆพวกเรา ครูใหญ่และสาวๆด้วย.....พี่สิงห์ขยิบตากับพี่ยุห์ให้รู้ว่าแกล้งชมกุศล
ได้ผล ถูกลูกยอกุศลอารมย์ดีเรียกสาวๆมาแนะนำตัว
สาวขาวอวบคนนี้ชื่อพี่นาง มาช่วยทำกับข้าว.....กุศลแนะนำพี่นางให้ชาวเตรียมค่ายรู้จัก
พี่นางยกมือใหว้ออย่างนอบน้อมพลางชำเลืองพี่ศักดิ์เหมือนรู้จักกันดี
ส่วนนี่คุณอีหล่า เป็นน้องสาว บ้านพักอยู่ปากทางเข้าโรงเรียนนี่เอง.....กุศลแนะนำต่อ
อีหล่ายกมือใหว้อย่างเอียงอายพลางก้มหน้าหลบตาพี่ยุห์อย่างมีพิรุธ
เอ่อ ไก่ของนางหลุดหายไปตัวนึง ออกมาตามหาก็เลยได้ทำกับที่นี่แทนคะ......นางพูดเขินๆ
อ๋อ ไก่ที่เรากินเมื่อคืนของคุณนางเหรอครับ ผมนึกว่าเป็นไก่หลง.....บวรพลั้งปากสารภาพ
ฮ่วย ไอ้วรปากพร่อย......พี่ศักดิ์หันมากระซิบ
ไก่ตัวสีดำๆใช่ใหมคะ มันเชื่องคนจะตาย เด็กนักเรียนที่นี่ช่วยกันเลี้ยง....นางพุดตาแดงๆเหมือนกับจะร้องให้
มิน่า เดินช้าๆแต่แหม เนื้อนุ่มอร่อยจริงๆ......บวรยังไม่เลิกพูด
ยังพูดมากไอ้วร  เอ้อ ไอ้สิงห์จ่ายค่าไก่เขาไป แล้วคืนนี้พี่จะไปช่วยตัดอ้อยอีก.....พี่ศักดิ์พูดขึงขังเอาจริงเอาจัง
เออ กูก็ไปด้วย ไอ้สิงห์เอ็งช่วยหาไก่ไปชดใช้เขาสองตัว.....พียุห์ทำตัวเป็นพระเอกขึ้นมาอีกคน
โฮกๆๆ.....กุศลกับลิขิตซดน้ำแกงบวชฟักทองเหมือนคนอดอยาก
ในขณะที่พี่นางและอีหล่าจัดเก็บสำรับไปล้างพลางเหลียวมองพี่ศักดิ์และพี่ยุห์เป็นระยะๆเหมือนจะบอกว่าอย่าลืมนะที่พูดไว้

วันนี้ ดร.กุศล 

ได้ line ข้อความมาให้ผม เขียนสรุปในการไปค่าย

แต่พี่สิงห์ ได้บอกไปว่าขอ อุเบกขา  กลัว ไม่สนุก ปล่อยให้ ดร.กุศล  ว่าไป เป็นเรื่องขำขัน ในยามที่พี่น้องซีมะโด่ง ไม่ค่อยแวะเวียนมาเวบ

สวัสดี

		อ้างถึง			ข้อความของ KUSON เมื่อ 04 ธันวาคม 2552, 14:40:40

ตอนที่14 ทำไมพี่ป๋องไม่มา
พอถูกสาวและเพื่อนๆจ้องมองหลายครั้งอย่างมีพิรุธ และจับผิด
พี่ศักดิ์ก็แก้เขินด้วยการเบี่ยงประเด็นแกล้งถามขึ้นมาว่า
เออ ไอ้สิงห์ ไอ้ป็องหายหัวไปไหนวะ ไม่ยักกะมาด้วย....พี่ศักดิ์แสร้งถามพี่สิงห์
กูไม่รู้ แม่งงง  อ้างว่าแก้ไอที่คณะ กูก็ติด ส่งเทอมหน้ายังทัน.....พี่สิงห์พูดงอนๆ
แต่กุศลรู้นะเพราะเหตุไร......กุศลสู่รู้อีกแล้ว
ทำไมวะ.....พี่พยุห์คาดคั้น
ก็ผมไปรู้ความลับพี่ป๋องเข้า....กุศลเชิดหน้าภูมิใจ
ความลับอะไรวะ อย่าบอกนะมึงไปเห็นไอ้นั่นของไอ้ป๋องเข้า คิกๆๆ....พี่ศักดิ์แกล้งแซว
ก็เห็นจริงๆอย่างพี่ว่า ผมไม่เจตนาพี่เขานุ่งผ้าขาวม้ายืนซักผ้าอยู่ในห้องน้ำ....กุศลพยายามนึกเหตุการณ์
แล้วไงๆ.....คราวนี้พี่ศักดิ์ตังใจฟัง
ซักไปด้วย ร้องเพลงด้วย ส่ายสะโพกด้วย จู่ๆผ้าขาวม้าหลุด.....กุศลหลักตานึก
คิกๆๆๆ มึงเลยเห็นไอ้นั่นของไอ้ป๋อง คิกๆๆ......พี่ยุห์หัวเราะดังกว่าเพื่อน
ไอ้ตอนเห็นนะพี่เขาไม่โกรธหลอก แต่เขามาโกรธทีหลังตอนมารู้เรื่องจากพวกหอหญิง.....กุศลเล่าพลางเช็ดเหงื่อ
อ้าว เอ็งเสือกไปเล่าพวกหอหญิงทำไม....พี่ศักดิ์ลอยหน้าถามต่อ
คือผมไปเห็นขนมแป้งทอดขายหน้าหอหญิง เขาเรียกขนมสะดือจุ่น ผมอุทานว่าเหมือนสะดือพี่ป๋องเลย เท่านั้นแหละ ดังไปทั้งหอหญิง พอชาวหอหญิงมาถาม  พี่ป๋องเขาก็อับอายขายหน้า เมื่อรู้ว่าความลับมาจากกุศล และสาบานว่าจะไม่ขอพบชาวหอตลอดไป และที่สำคัญจะไม่มาค่ายด้วย.....กุศลเล่ายืดยาว

		อ้างถึง			ข้อความของ KUSON เมื่อ 08 ธันวาคม 2552, 16:58:36

ท่านผู้อ่านที่เคารพ
ทุกประโยค ทุกบรรทัดของนิยายที่เขียนมา
เป็นเรื่องจริงทั้งหมด พี่มานพยืนยันได้
มิฉนั้น พี่มานพและพี่ตู่คงจะไม่สนับสนุนให้ผมรำลึกเหตุการณ์ในอดีตขึ้นมาใหม่
แต่เรื่องที่ผมขุดคุ้ยชื่อพี่ป๋องขึ้นมา
เพราะท่านยืนยันทางโทรศัพท์ว่าจะไม่อ่านนวนิยายของกุศลเด็ดขาด
ที่สำคัญท่านสมัยนั้นท่านก็ไม่ได้เด่นดังอะไรนักหนา
ตัวก็ดำ แถมเตี้ยแม็คแค็ก อีกต่างหาก
ตรงกันข้ามกับพี่ศักดิ์ สูง สง่าคารมย์ดี
สำหรับพี่พยุห์ ตัวขาว สันทัด ยิ้มมีเสน่ห์ชวนใหลหลง
ยิ่งพี่ปุ๊ (เสียดายไม่ได้ออกค่าย)ทันตะ หล่อล่ำระดับมารอนแบลนโด
ส่วนพี่สิงห์ เห็นในรูปสมัยนั้น เท่ห์ไม่หยอกแถมกิจกรรมเด่น
คงมีแต่คนรูปชั่วตัวดำเป็นจรกานี่แหละ หลงตัวเอง
ชื่ออะไรกุศลก็จำไม่ได้
ถ้าเก่งจริงโปรดมาทะเลาะกันที่นี่เท่านั้น
แต่ส่วนตัวน้องกุศลขอคารวะเพราะจำไม่ได้ว่าเคยเขียนอะไรใว้บ้าง คิกๆๆๆ
แล้วไง  หลงกลเข้าจนได้ ก๊ากๆๆๆๆ

		อ้างถึง			ข้อความของ KUSON เมื่อ 08 ธันวาคม 2552, 17:31:17

ตอนที่14 โอ้จำใจลา น้ำตารินล่วง
พรุ่งนี้แล้วสินะชาวค่ายใหญ่เขาจะมากัน พวกคุณๆจะไปพักกันที่ใหนครับ....ครูใหญ่เอ่ยถาม
ทางรพช.เขาจะมากางเต้นใหญ่ที่สนามฟุตบอล เป็นของผู้ชาย1เต๊นและของผู้หญิง1เต้น....พี่สิงห์เฉลย
แล้วคุณจะขอยืมหมอนทางวัดเท่าไรครับ....ครูใหญ่ถามต่อ
ราวๆ70ใบ เดี๋ยวพรุ่งนี้พวกเราบางคนต้องกลับกรุงเทพ โดยเฉพาะไอ้ยุห์กับไอ้ศักดิ์....พี่สิงห์สรุป
เท่านั้นแหละ สาวนางและอี่หล่าทำท่าจะร้องให้
พี่เขาจะกลับแล้วหรือ.....สาวนางเข้ามาถามกุศลเสียงเศร้า
ถามพี่เขาเอง.....กุศลตอบสั้นๆ
สาวนางได้แต่ทำตาแดงๆแต่ไม่กล้าถาม
เดี๋ยวคืนนี้พี่สองคนจะไปช่วยตัดอ้อย....พี่ศักดิ์กระซิบเบาๆให้สาวนางได้รับรู้

		อ้างถึง			ข้อความของ KUSON เมื่อ 08 ธันวาคม 2552, 17:59:29

ตอนที่15คนที่บ้านหนองหว้า ใจจะขาด
พอตกเย็น
พี่ศักดิ์กับพี่ยุห์รีบไปอาบน้ำใส่ชุดชาวสวนมองดูทมัดทะแมงทั้งคู่
พี่จะไปช่วยชาวบ้านตัดอ้อย กุศลเตรียมที่นอนใว้ เดี๋ยวพี่จะแบกอ้อยมาฝาก.....พี่ศักดิ์พูด
จริงนะ ที่ว่าจะเอาอ้อยมาฝาก.....กุศลขอคำยืนยันเพราะเห็นแก่กิน
เออ คราวนี้กูไม่หลอกมึงเด็ดขาด สาบานได้.....พี่พยุห์สำทับขึ้นอีกคน
สักครู่แสงตะวันลับ มีชาวบ้านถือตะเกียงเดินผ่านหน้าโรงเรียน
มีใครจะไปตัดอ้อยกับพวกเราใหมครับ...ผู้ใหญ่บ้านตะโกนถาม
มีๆ....พี่ศักดิ์และพี่ยุห์ตะโกนตอบพลางเดินหายเข้าไปในกลุ่มชาวบ้าน
พวกเราชาวค่ายที่เหลือก็เตรียมการต้อนรับชาวค่ายใหญ่ที่จะมาถึงราวๆเที่ยงของวันรุ่งขึ้น
เกือบสี่ทุ่มพวกเราแยกย้ายกันไปนอน
พี่สิงห์ พี่เชียร วิบูรย์ ลิขิตและบวร ห้าคนนอนมุ้งใหญ่
ส่วนกุศล พี่ศักดิ์ และพี่ยุห์ต้องนอนมุ้งเล็ก
ประมาณสี่ทุ่มเศษ กุศลสดุ้งตื่นเพราะได้ยินเสียงคนคุยกันข้าง
พี่ยุห์กับพี่ศักดิ์นั่นเอง บ๊ะวันนี้กลับเร็วกว่าที่คิด....กุศลคิดในใจ
มึงว่าเขาจะโวยวายใหมถ้ารู้ว่าเราจะกลับกรุงเทพวันพรุ่งนี้...พี่ยุห์ถามพี่ศักดิ์
เราก็หนีกลับเงียบอย่าให้เขารู้สิวะ....พี่ศักดิ์ว่าพลางถอนใจ
เกิดพวกสาวๆตามไปกรุงเทพเราจะทำยังไง....พี่ยุห์ถามต่อ
ถึงตอนนั้นตัวใครตัวมันวะ คิกๆๆ....พี่ศักดิ์ทำเป็นขำแต่เสียงแหบแห้ง

		อ้างถึง			ข้อความของ KUSON เมื่อ 09 ธันวาคม 2552, 15:11:39

ตอนที่16 พากันหนีกลับกรุงเทพ
เช้าวันรุ่งขึ้น อากาศเย็นสบาย กุศลนอนห่อตัวอยู่ใต้ผ้าห่ม
พี่ศักดิ์ลุกขึ้นเก็บมุ้งก่อนใคร พี่ยุห์ดึงผ้าห่มผืนใหญ่ที่คลุมร่างทั้งสามคนเมื่อคืนนี้ออกมาพับพลางเรียก
ลุกๆๆ ไอ้กุศลนอนกินบ้านกินเมือง....พี่ยุห์เรียกพลางพับผ้าห่มไปเก็บ
อื้อ คนจะนอน....กุศลคู้ตัวเพราะเย็น ตายังหลับ ปากขมุบขมิบ
กุศลตื่น ดูอะไรนี่เร็ว......พี่ศักดิ์นั่งข้างพลางสกิด
ไร พี่ศักดิ์.....กุศลหลี่ตามองยังงัวเงีย
เอ็งเห็นกองกระสอบนั่นไม๊ ใต้กระสอบมีอ้อยแยะเลย กูเอามาให้มึง.....พี่ศักดิ์ชี้ไปที่กองกระสอบข้างๆที่กุศลนอนอยู่
ขอบจายยย......กุศลว่าพลางล้มตัวลงนอนจะหลับต่อ
เดี๋ยวสิอย่าเพิ่งนอน พี่ศักดิ์มีงานให้ทำ.....พี่ศักดิ์ไม่พูดเปล่าดึงร่างกุศลขึ้นมาพูดเป็นงานเป็นการ
กุศลฟังดีๆนะ ใต้กระสอบมีกระเป๋าของพี่ศักดิ์กับของพี่ยุห์ วันนี้พอรถมหาลัยมาส่งพวกเรา กุศลรีบนำกระเป๋าทั้งสองใบไปไห้พี่ที่บ้านกำนันทันที  และห้ามบอกให้ใครรู้เด็ดขาดเข้าใจไหม.....พี่ศักดิ์พูดเป็นงานเป็นการ
เอากระเป๋าไปให้พี่ที่บ้านกำนัน....กุศลทวนคำ
เออๆ......พี่ศักดิ์กับพี่ยุห์รับคำพร้อมกันอย่างยินดี

		อ้างถึง			ข้อความของ KUSON เมื่อ 09 ธันวาคม 2552, 15:31:06

ตอนที่17ค่ายใหญ่มาแล้ว
บ่ายแก่ๆวันนั้นรถบัสคันใหญ่พานิสิตชาวค่ายมาจอดข้างสนามฟุตบอลห่างจากโรงเรียนพอประมาณ
พี่สิงห์กับคณะเตรียมค่ายรวมทั้งครูใหญ่และนักเรียนตัวเล็กๆต่างพากันออกไปเข้าแถวต้อนรับคณะชาวค่าย
พอรถจอดสนิท พวกนิสิตชายสี่ห้าคนในชุดกางเกงยีน สวมเสื้อยืดออกมาพร้อมของพะรุงพะลังเป็นกลุ่มแรก
พวกเตรียมค่ายและนักเรียนต่างวิ่งไปช่วยกันขนของไปเก็บที่โรงเรียนบ้าง ที่เต๊นชายบ้าง
พอพวกผู้ชายออกมาหมด สักครู่พวกสาวๆตามลงมา
ซาหวัดดีค่า ......พวกนักเรียนตั้งแถวต้อนรับน่ารัก
สาวบางแต่งกายแปลกประหลาด
บางคนสวมม่อฮ่อมสีนำเงิน นุ่งกางเกงชาวเลสีเขียวแป๊ด สวมหมวกปีก และใส่แว่นตาสีดำเดินเชิดหน้า
แถมบางคนยังหิ้วกีต้าร์ลงมาด้วยลีลาเหมือนนักร้องชั้นแนวหน้า
พวกนักเรียนต่างกรูเข้าไปแย่งกระเป๋าและสิ่งของๆพวกสาวๆ
ว้ายตายแล้ว โขมยจ้า ขโมย......พวกสาวๆร้องลั่น
เด็กๆเขาจะมาช่วยคุณครูหิ้วกระเป๋าไปเก็บนะครับ.....ครูใหญ่อธิบาย
ต๊าย น่ารัก เด็กที่นี่น่าร๊ากกกก....ครูอ้อยกล่าวชื่นชม

		อ้างถึง			ข้อความของ KUSON เมื่อ 09 ธันวาคม 2552, 15:53:09

ตอนที่18กุศลหนีตามพี่ศักดิ์
ขณะทุกคนกำลังตื่นเต้นกับการมาของชาวค่าย
กุศลคว้ากระเป๋าสามใบค่อยๆย่องไปที่ประตูรั้วโรงเรียนพอดีเจอชาวค่าย
อ้าวกุศล มาเหมือนกันเหรอ นั่นจะหิ้วกระเป๋าไปใหน....พี่ตา(พนัส)ถาม
เอ่อ ผมเอาไปซักครับ.....กุศลพูดไม่ทันจบรีบวิ่งไปบ้านกำนันตามคำสั่งพี่ศักดิ์ทันที
จากประตูโรงเรียนเดินตรงไปประมาณร้อยเมตรเศษจะเห็นบ้านกำนันทางซ้ายมือ
พี่ศักดิ์กับพี่พยุห์รออยู่ก่อนแล้ว พอเห็นกุศลแต่ไกลก็กวักมือเรียก
เหนื่อยไหมวะ เอ้ากินน้ำกินท่า.....พี่สักดิ์รับน้ำจากเมียกำนันส่งให้กุศลดื่ม
ไม่เหนื่อยครับ....กุศลยิ้มแป้นดีใจจะได้กลับกรุงเทพกับเขาด้วย
เฮ้ยมึงหิ้วกระเป๋ามาทำไม กูบอกให้เอามาเฉพาะของกูกับไอ้ยุห์.....พี่ศักดิ์ถาม
ผมจะไปกับพี่.....กุศลตอบสั้นๆพลางยิ้มมีความสุข
ไอ้สิงห์มันรู้แล้วยังว่ามึงหนีกลับกรุงเทพ.....พี่ยุห์คาดคั้น
รู้.....กุศลก้มหน้าตอบ
ไอ้ห่า มึงกลับไปค่ายเดี๋ยวนี้ คนหายทั้งคนเดี๋ยวไอ้สิงห์เดือดร้อนตายห่า...พี่ศักดิ์ดุ
โฮๆๆ ผมจะไปไต้ กลับไปบ้านที่ปักษ์ใต้....กุศลสารภาพความจริง
โธ่กุศล มึงอยู่นี่เดือนเดียวเอง ทำเพื่อประเทศชาติก่อน เชื่อพี่เถอะนะ...พี่ศักดิ์เสียงอ่อนลง
ใช่ๆแล้วพวกกูจะส่งขนมมาให้มึงแดกที่นี่....พี่พยุห์พูดหลอกล่อพลางยักคิ้ว
เออ ก็ได้ แต่อย่าลืมนะพวกพี่ๆเป็นหนี้ค่ากลับแกล้มร้านเจ๊มะ กินก่อนมายังไม่ได้จ่ายตังค์....กุศลเตือนความจำ

		อ้างถึง			ข้อความของ KUSON เมื่อ 16 ธันวาคม 2552, 12:23:11

ตอนที่ 19 ประชุมวันแรก
กุศลเดินกลับเข้าค่ายอย่างหมดเรี่ยวหมดแรง
ระหว่างทางเจอพี่นางกับอีหล่านั่งพิงเสาเรือนบ้านของตนเอง
แม้เวลาจะโพล้เพล้ แต่บรรยากาศชวนเศร้ายิ่งนัก
ฮือๆ พี่เขากลับไปแล้วใช่ใหม....พี่นางถามเสียงเศร้า
ใช่ ขึ้นรถมหาลัยที่มาส่งพวกเรากลับไปแล้ว....กุศลตอบเศร้าๆพอกับพี่นาง
แล้วเมื่อไหร่พี่เขาจะกลับมา....อีหล่าถามพลางทำท่าเหมือนจะร้องให้อีกคน
คงอีกไม่นาน.....กุศลตอบส่งๆไปอย่างนั้น
พี่นักศึกษากินข้าวกับพวกหนูก่อนนะ....พี่นางชวนกินข้าว
ได้ๆ...... กุศลรับปากและนั่งกินข้าวพี่นางและหมู่ญาติทั้งๆที่มองเห็นแสงไฟจากค่ายชัดเจน

อิ่มข้าวแล้วพี่นางและอีหล่าชวนกันไปส่งที่ค่ายหอทันที
กุศลกลับมาแล้ว เอ๊ะมีสาวๆตามมาด้วย....บวรเริ่มแซว
เอ็งหายหัวไปใหนมาวะ กูนึกว่ากลับไปกับพวกไอ้ยุห์.เสียอีก....พี่สิงห์ซัก
กำลังทำอะไรกันพี่คนเยอะแยะ.....กุศลถามพี่สิงห์เพราะเห็นคนจำนวนมากทั้งชาวค่ายและชาวบ้านเต็มไปหมด
เอ็งกินข้าวแล้วยัง เขาจะประชุมกัน.....พี่สิงห์ตอบ
กินแล้วครับ ดีๆ พี่นางเราไปร่วมประชุมพร้อมกัน....กุศลตอบแล้วพาพี่นางไปแนะนำให้ชาวค่ายได้รู้จัก

		อ้างถึง			ข้อความของ KUSON เมื่อ 16 ธันวาคม 2552, 12:51:21

ตอนที่20 สาระการประชุม
การประชุมในวันนั้น มีสาระที่สำคัญคือ
ประธานโครงการณ์ได้สรุปผลการเตรียมค่ายที่ผ่านมา
วาระต่อมามีการพูดถึงการดำเนินการค่าย ซึ่งมีการแบ่งกลุ่มการดำเนินงานดังนี้
1.กองอำนวยการมีหน้าที่ประสานงานกรรมการแต่ละแผนก
2.ฝ่ายโครงงานมีหน้าที่สร้างอาคารเรียนตามงบประมาณที่มี
3.ฝ่ายประชาสัมพันธ์มีหน้าที่ออกเยี่ยมชาวบ้าน
4.ฝ่ายอาหารมีหน้าที่เตรียมซื้อและปรุงอาหารให้ชาวค่าย
5.ด้านอนามัยมีหน้าที่ให้การรักษาพยาบาลชาวบ้านและชาวค่าย
6.ฝ่ายสวัสดิการมีหน้าที่บริการชาวค่ายและแผนกอืนๆ
7.ฝ่ายโครงการสอนสอนนักเรียนป.1-ป.4ทุกวันเว้นวันอาทิตย์
8.ฝ่ายศิลปกรรมช่วยทำป้ายโรงเรียน ป้ายชั้น ตกแต่งบอร์ด
9.ฝ่ายทันตอนามัยคอยดูแลรักษาฟันชาวบ้าน นักเรียน และชาวค่าย
10.ฝ่ายสัตวรักษ์ช่วยแนะนำ ดูแลรักษาสัตว์ของชาวบ้านรวมถึงหมู่บ้านใกล้เคียง
ขอแนะนำแค่นี้ก่อน ความจริงมีอีกหลายฝ่ายเช่นฝ่ายพัสดุ ฝ่ายประเมินผล ฝ่ายถ่ายรูป ฝ่ายไปรษณีย์ ฝ่ายบรรณารักษ์และฝ่ายวิจัยชาวบ้านเป็นต้น
คืนนั้นที่ประชุมตกลงกันว่าเราจะแบ่งเป็นฝ่ายๆโดยมีสมาชิกของแต่ละฝ่ายมากน้อยขึ้นอยู่กับจำนวนงานที่ทำ
ไชโย งานแรกพรุ่งนี้เช้ากุศลได้อยู่แผนกโครงงาน

		อ้างถึง			ข้อความของ KUSON เมื่อ 16 ธันวาคม 2552, 13:49:49

ตอนที่21 แผนกโครงงาน
กองอำนวยการเขาคัดใว้ ชาวค่ายมีฝ่ายหญิง5 คน ชาย5คนและชาวบ้านที่มาช่วยงาน7-8คน
ฝ่ายชายมีคุณสิงห์เป็นหัวหน้า คุณพงษธร คุณธนา คุณสมชาย คุณเกรียงฤทธ์และชาวบ้าน
ฝ่ายหญิงก็มีคุณหนิงหน่องหรือพันทิพย์ คุณรัชนี(อึง) คุณเพลินพิศ คุณอริศราหรือแอนและคุณวนิดาหรือเกี้ย
ส่วนกุศลตกสำรวจจึงขอมาแจมกับฝ่ายนี้
เพราะพี่สิงห์กับชาวบ้านพากันไปแบกไม้มาวางกองหน้าโรงเรียน
กุศลจึงชวนพวกสาวๆปีนขึ้นไปบนหลังคาโรงเรียน
พอนั่งคร่อมหลังคาได้เรียบร้อยดีแล้ว
ส่งตะปูไปให้คนละสิบตัว
สั่งให้ตอกย้ำสังกะสีให้ดีจะได้กันลมพัดกระเด็น
พวกหนุ่มๆกลับมาพอเห็นพวกเราทำงานอย่างขยันขันแข็ง
แทนที่จะชื่นชมกลับตะเพิดให้ลงมาข้างล่าง
กว่าจะปีนลงมาได้หมดไปเกือบครึ่งวัน
สรุปผลฝ่ายโครงงานคืนนั้น
หนิงหน่องตีตะปูงอไปสิบกว่าตัว....พันทิพย์ว่า
กุศลตีงอไปยี่สิบกว่าตัว.....กุศลอวดมั่ง
ของตู่ตีงอไปครึ่งโลเอง.....เพลินพิศกลัวน้องหน้า
พรุ่งนี้โปรดย้ายไอ้กุศลกับพวกสาวๆไปอยู่เวรเลี้ยงให้หมด.....พี่สิงห์กล่าวอย่างมีอารมย์

 (http://www.cmadong.com/picup/201401/5807514118892905500048692.jpg)

โรงเรียนเดิม มีแต่เสากับหลังคา พื้นมีแต่ดิน

สิ่งที่ทำคือ ยกพื้น ปูพื้น ทำผนังโดยรอบ กั้นห้อง ระเบียงทางด้านหน้า บรรไดทางขึ้นสองด้าน


ดร.สุริยา

โรงเรียนหลังคามุงสังกะสี สูงมาก ผมยังไม่สามรถปีนได้เลย บันไดก็ไม่มี รถเครนก็ไม่มีี

เอพอจำได้แล้ว ดร.กุศล  นั่งบริกรรมคาถา และให้สาว ๆ มานั่งล้อมวง หลับตาเดี๋ยวเดียว ทุกคนก็ขึ้นไปอยู่บนหลังคาโรงเรียนตอกตะปูสังกะสีกันลมกระพือหลังคาได้ตามที่เล่ามาทุกประการ(เห็นภาพนิมิต เกิดจิตนาการอยู่ในความคิด)

สวัสดี

(http://www.cmadong.com/picup/201401/6405314118894637118661636.jpg)

สวัสดีทุกท่านครับ


(http://www.cmadong.com/picup/201401/2310614118901649943955577.jpeg)

(http://www.cmadong.com/picup/201401/1271714118895493979983688.jpg)

ดร.กุศล และสาว ๆ ชาวค่าย ปีนขึ้นไปตอกตะปูตรงไหน เอ่ย?

แต่ที่เห็น คืิอ ชาวค่ายช่วยตอกตะปูฝาผนังโรงเรียน และพื้นโรงเรียน เสียตตะปูไปจำนวนมากเพราะตะปูมันงอ ไม่มันแข็ง !5555

(http://www.cmadong.com/picup/201401/26751411889653186153817.jpg)

รูปโรงเรียน ด้านหน้า เมื่อเสร็จแล้ว

เราทำได้อย่างไร? ยังสงสัยตัวเองอยู่เลย(คงเป็นผลมาจาก การที่ได้ช่วยพ่อสร้างบ้าน พ่อสอนให้ใสไม้ เลื่อยไม้ ตีฝา ทำวงกบประตูหน้าต่าง ฯ การใช้เครื่องมือช่างไม้ทุกชนิด เช่น กบ สิ่ว เลื่อย ตะไบ ฆ้อน ขวาน เกี่ยวกับบ้าน เพราะวิศวฯ เขาไม่มีสอน)

สงสัยผ้าถุง คุณตู่

(http://www.cmadong.com/picup/201401/5226214118897417465357552.jpg)

รูปโรงเรียนด้านหลัง เมื่อเสร็จแล้ว

พี่บุษบา เขียนในหนังสือว่า "สิงห์ โรงเรียนสวยจังเลย"

บางคนเขัยนว่า "สำเร็จได้ เพราะความเพียร"

(http://www.cmadong.com/picup/201401/9765114118898615350991175.jpg)

ร้านอาหารเช้า สำหรับชาวค่าย

คือปูเสื่อบนถนนหน้าโรงเรียน โดยมีร่มเงาของหลังคาโรงเรียน บังแดดให้ เย็นสบาย

สำหรับการทำอาการ ทำขนมนั้น เนื่องจากแม่ใช้ตำน้ำพริก ปลอกมะพร้าว ขูดมะพร้าว เห็นการทำกับข้าวทุกวัน มันจึงทำเป็น ชาวค่ายทุกคนก็ทราบ วันไหนพี่สิงห์  เป็นพ่อครัว ต้องมีอาหารพิเศษแตกต่างออกไปจากเมนูธรรมดาที่มีแต่ผัดผัก ไข่เจียว แต่จะมีแกง ต้มยำ ฟักทองบวช ให้ลิ้มลองเสมอ

		อ้างถึง			ข้อความของ KUSON เมื่อ 18 ธันวาคม 2552, 10:16:59

ตอนที่22ฝ่ายสัตวรักษ์
เช้าวันที่สอง
ชาวค่ายเริ่มรู้หน้าที่ของตนเองดีขึ้น ต่างแยกย้ายกันไปปฎิบัติหน้าที่ตามที่ได้รับมอบหมาย
ยกเว้นกุศล ต้องตกงานอีกเช่นเคย แทนที่จะสำนึกกลับชอบ
เดินไปเดินมา ทักคนโน้นทีคนนี้ทีทำเหมือนว่ามีภาระกิจเยอะแยะ
สวัสดีจะ น้องกุศล มาทำอะไรอยู่แถวนี้จ๊ะ.....พี่สำเริง กิมกุลสัตวแพทย์สุดหล่อแต่ผอมเข้ามาทักทาย
จุ้น จะไปใหนก็ไป.....กุศลทำเป็นเล่นตัวได้อย่างน่าเหยียบ
อ้าวกุศลมาด้วยเหรอเข้าหมู่บ้านกับพี่ไหม......สัตวแพทย์ดิเรก กิ่งเนตร คนรูปงามสูงใหญ่ถามต่อ
ไปๆ  มีอะไรให้ผมช่วย...... กุศลรีบรับคำไม่รอให้พี่ดิเรกถามซ้ำ
แหม ทีกับพี่หน้าก็ไม่มอง.....พี่สำเริงกล่าวน้อยใจ
มาๆ กุศลช่วยยกของให้พี่ดิเรกคนเดียว คนอื่นออกไปห่างๆ....กุศลประจบต่อ
ก่อนถึงหมู่บ้าน กลางลานสนามฟุตบอล มีชาวบ้านต้อนวัวมาเข้าคอกหลายตัว
บางตัวอยู่ในคอกถูกขึงใว้เรียบร้อยเตรียมการตอน
พี่ดิเรกกับพี่สำเริงช่วยกันทายาชาที่อัณฑะของวัวลงมือตอน มีชาวบ้านช่วยกันยึดวัวไว้
น้องกุศลถือจานพี่จะส่งใข่วัวที่ตอนแล้วมาให้.....พี่ดิเรกว่า
พอถูกเชือดทีไร เสียงวัวร้องลั่น สักครู่พี่ดิเรกส่งใข่วัวที่เปลอะเลือดมาลงในจานที่กุศลถือใว้
ส่งมาได้ไม่กี่ตัว กุศลทำท่าจะเป็นลม โอยเลือดสดๆทั้งนั้น
พี่ครับผมกลับไปค่ายก่อนนะครับ.....กุศลบอกลาพี่ดิเรกกับพี่สำเริง
หนึ่งชั่วโมงต่อมาได้เวลาอาหารเช้า
พรุ่งนี้เช้าไปทำงานกับพี่อีกใหมจ๊ะน้องกุศล...พี่ดิเรกถาม
ไม่.....กุศลตอบไม่ยอมมองคนถามเพราะยังกลัวไม่หาย
ผัดผักใส่ใข่วัวมื่อเช้านี้อร่อยไม๊จะน้องกุศล....พี่สำเริงแซวต่อ
ผัดใข่วัว....กุศลตะโกนลั่นจ้องหน้าพี่ทั้งสองคนเหมือนจะกินเลือดกินเนื้อ

		อ้างถึง			ข้อความของ Manop  Klabdee เมื่อ 28 กันยายน 2557, 14:35:01
	(http://www.cmadong.com/picup/201401/26751411889653186153817.jpg) รูปโรงเรียน ด้านหน้า เมื่อเสร็จแล้ว เราทำได้อย่างไร? ยังสงสัยตัวเองอยู่เลย(คงเป็นผลมาจาก การที่ได้ช่วยพ่อสร้างบ้าน พ่อสอนให้ใสไม้ เลื่อยไม้ ตีฝา ทำวงกบประตูหน้าต่าง ฯ การใช้เครื่องมือช่างไม้ทุกชนิด เช่น กบ สิ่ว เลื่อย ตะไบ ฆ้อน ขวาน เกี่ยวกับบ้าน เพราะวิศวฯ เขาไม่มีสอน) สงสัยผ้าถุง คุณตู่

...จำได้ขนาดนั้นเลยเหรอคะ  ...พี่สิงห์

		อ้างถึง			ข้อความของ too_ploenpit เมื่อ 29 กันยายน 2557, 09:55:27
	อ้างถึง ข้อความของ Manop  Klabdee เมื่อ 28 กันยายน 2557, 14:35:01 (http://www.cmadong.com/picup/201401/26751411889653186153817.jpg) รูปโรงเรียน ด้านหน้า เมื่อเสร็จแล้ว เราทำได้อย่างไร? ยังสงสัยตัวเองอยู่เลย(คงเป็นผลมาจาก การที่ได้ช่วยพ่อสร้างบ้าน พ่อสอนให้ใสไม้ เลื่อยไม้ ตีฝา ทำวงกบประตูหน้าต่าง ฯ การใช้เครื่องมือช่างไม้ทุกชนิด เช่น กบ สิ่ว เลื่อย ตะไบ ฆ้อน ขวาน เกี่ยวกับบ้าน เพราะวิศวฯ เขาไม่มีสอน) สงสัยผ้าถุง คุณตู่ ...จำได้ขนาดนั้นเลยเหรอคะ  ...พี่สิงห์

ดร.กุศล  ยังจำได้เลย

เธอสบายดีนะ  ฝากดูแลพี่ประสิทธิ์ ด้วย

ยังระลึกถึงเสมอ

สวัสดี

...ขอบคุณพี่ป๋องค่ะ...ที่นำเรื่องค่ายหนองหว้าของ...ดร.กุศล...มาลง...

...ไม่เคยได้อ่านเลยค่ะ...ทำไมกุศลจำเรื่องราวต่างๆได้ดีจัง...

...แม้จะเสริมเติมแต่งบ้าง...แต่พี่ตู่ยังนึกถึงชื่อชาวค่ายบางคนไม่ได้เลยค่ะ...

...ได้รื้อฟื้นความจำอีกครั้งนึง...

...เมื่ออาทิตย์ก่อน...ทำความสะอาดบ้าน...ได้เจอไดอารี่ค่ายวางอยู่ที่ตู้หนังสือ...

...มันเก่ามากๆ...แทบจะมองไม่ออกว่าเป็นไดอารี่...

...แล้วจะถ่ายรูปมาให้ดูค่ะ...

เพิ่งจะได้ระหัสวันนี้
ขอต้อนรับนางเอกค่ายหนองหว้าครับพี่ตู่
บางตอนผมก็จำไม่ได้เพราะเขียนมานานแล้ว
ยังสงสัยพี่ป๋องท่านแอบแต่งเองแล้วมาอ้างว่าผมเขียนรึเปล่า

		อ้างถึง			ข้อความของ KUSON เมื่อ 18 ธันวาคม 2552, 15:31:06

ตอนที่23 นางร้าย
พอเอ่ยชื่อนางร้าย หลายคนเสียวสันหลัง
เอาเหอะเป็นนางร้ายนะเดี๋ยวนี้ใครๆเขาก็อยากเป็นกันทั้งนั้น
เป้ย(ปานวาด)เอย น้องแพนเค็กเอย ล้วนโด่งดังเพราะบทนางร้าย
แล้วนางร้ายในค่ายชาวหอเป็นใคร เห็นมีแต่นางเอกทั้งนั้น
เดี๋ยวจะสมมุติคัวละครให้ดูพอสังเขป
ที่แผนกเวรเลี้ยง
หน่อย นี ป้อม วันนี้มีอะไรกินบ้างจ๊ะ......กุศลเดินเข้าไปในครัวด้วยความหิว
อยากกินก็ต้องช่วยงานก่อน แกจะโขรกน้ำพริกหรือขูดมะพร้าว....ไอ้หน่อย ดัมมี่ทำเป็นขู่
โอ๊ย สากกะเบืออันเบอเร่อเบอร่า ใครจะยกใหว.....กุศลรำพัน
ยกไม่ใหวก็ต้องอด.....ยายนีว่าพลางค้อน
ว่าแต่เมื่อวานนี้เห็นพี่ที่มาเยี่ยมค่ายเอาขนมปังกับชอกโกแล๊ตมาให้ตั้งแยะ พวกเราเอาไปซ่อนใว้ใหนหมด...กุศลไม่ลดละ
หมดแล้วมีแต่ซองเปล่าๆกินไหม....ไอ้หน่อยยังกวนไม่เลิก
ใช่เขาให้ตั้งแต่เมื่อวาน มาขออะไรกันตอนนี้....ยายป้อมเข้ามาสมทบ
เออดี ทีใครทีมัน.....กุศลนางร้ายเจ้าเก่าไม่ลดละพลางเดินออกไป
มีพริกขี้หนูสด กินไหมยะ.....ยายป้อมออกฤทธ์
แถมมะขามเปียกอีกต่างหาก กุ๊ยๆๆ  หุยฮา....หน่อยนำพวกสาวๆโห่ไล่
กุศล หิวเหรอ เข้าไปตรวจคนใข้กับพี่และพี่ตู่ เดี๋ยวมีของกินเยอะแยะ....เสียงพี่ประสิทธ์แหบๆ
ว้าย พี่ประสิทธ์ ป้อมไปด้วย.....ป้อมว่าพลางวิ่งไปจับมือพี่ประสิทธ์
พี่ว่าไปแค่สามคนพอแล้ว.....พี่ประสิทธ์พูดอย่างเกรงใจ
ก็นี่ไงสามคน ป้อม พี่ประสิทธ์ และเอ่อ ใครก็ช่าง....ป้อมทำเป็นไม่เห็นพี่ตู๋
ไป สามคนพอคนที่พี่หมอไม่ได้ชวนอย่าสะเออะ....กุศลจำมาจากสำนวนโทรทัศน์
ต๊าย พี่ประสิทธ์ มันว่าป้อมเสียๆหายๆ.....ป้อมก็แสดงบทได้ไม่แพ้นังอิจฉาในโทรทัศน์

...ชักนึกออกแล้วค่ะว่า...เคยอ่านเมื่อครั้งหนึ่งนานมาแล้ว...

		อ้างถึง			ข้อความของ KUSON เมื่อ 18 ธันวาคม 2552, 15:52:38

ตอนที่24 สมัครเป็นลูกเสือชาวบ้าน
ที่ประชุมค่ายคืนวันนั้นพี่สิงห์ในฐานะประธานค่ายกล่าวอย่างเป็นงานเป็นการว่า
ผู้ใหญ่บ้านของหมู่บ้านข้างเคียงขอร้องให้พวกเราช่วยส่งตัวแทนไปเป็นลูกเสือชาวบ้านสัก3-4คนใครสนใจบ้าง....พี่สิงห์ถาม
หนูสนใจคะ.....เสียดว่า
ใครคัดค้านบ้าง....ประธานถาม
เงียบแสดงว่ไม่มีใครคัดค้านนะครับ....ประธานสรุป
ผมไป หนูไป......เสียงหน่อย กุศลและหนิงหน่องสมัครพร้อมกัน
มีใครคัดค้านไหม....ประธานถามต่อ
ผมขอคัดค้าน....บวรกล่าวเสียงดังฟังชัด
คัดค้านเรื่องอะไร...ประธานถามต่อ
เพราะกุศลไม่ใช่คนท้องถิ่น ไม่ควรไป....บวรแย้ง
คนอื่นๆที่สมัครไม่ใช่คนอิสานทั้งนั้น อนุมัติกุศลไปได้....ประธานสรุป

เสียด...........เรียนเภสัชรุ่น16
หน่อยหรือเทพฤทธิ์.....เรียนบัญชีรุ่น15ชอบจั่วเป็นชีวิตจิตใจ
หนิงหน่อง....เรียนนิเทศรุ่น15ไปไหนก็หิ้วกีต้าร์ติดตัวไปด้วย
กุศล.....ครุ15รู้ทุกเรื่องยกเว้นตัวเอง
บวร.....วิศวะ15ชอบเป็นผู้นำมีคติประจำคืออย่าเสือกแต่ชอบแส่ หมั่นใส้กุศลเพราะมักจะเอาพี่ๆมาข่มบ่อยๆ

		อ้างถึง			ข้อความของ KUSON เมื่อ 18 ธันวาคม 2552, 16:24:57

ตอนที่25 ข้อดีของลูกเสือชาวบ้าน
รัฐบาลสมัยนั้นมองว่านักศึกษาเป็นนักประชาธิปไตยจนเกินเหตุ
จึงพยายามละลายพฤติกรรมโดยให้ไปอยู่ไปกินนอนร่วมกับชาวบ้าน
พวกเราทั้ง4คนถูกแยกให้อยู่กันคนละบ้าน
แต่ละบ้านจะมีคนจากหมู่บ้านต่างๆ8-10คนมารวมกัน
การฝึกเน้นความจงรักภักดีต่อชาติ ศาสน์และกษัตริย์
พวกเราทำหน้าที่เป็นตัวแทนชาวหอได้ดีกันทุกคน
ฝึกอยู่5วัน พอวันสุดท้ายพวกลูกเสือชาวบ้านมีน้ำใจไปส่งพวกเราถึงค่าย
สิ่งดีๆที่เรานำติดตัวมาคือเพลงลูกเสือที่พวกเรานำมาสลับกับเพลงชาวค่ายนั่นเอง
เพลง ฝั่งโขงเมื่อยามค่ำแลง
เพลงเดียมบงด๋าวได่
และเพลงอื่นๆที่นักเรียนร้องกันกระหึ่มค่าย
ล้วนแล้วแต่มาจากเพลงลูกเสือชาวบ้านทั้งสิ้น

		อ้างถึง			ข้อความของ KUSON เมื่อ 19 ธันวาคม 2552, 16:44:30

ตอนที่26โครงการสอน1
กลับจากการเป็นลูกเสือชาวบ้าน กุศลดูเป็นผู้เป็นคนขึ้นแยะ
เพราะถูกฝึกความเป็นผู้นำไปใหนพอร้องเพลงลูกเสือชาวบ้านก็มีเสียงตอบรับจากเด็กๆและชาวบ้านทั่วไป
ตกเย็นวันนั้น
กุศล พี่สิงห์ขอให้เอ็งไปเป็นประธานโครงการสอนแทนยายอ้อยได้ใหมเพราะเขาจะกลับกรุงเทพด่วน...พี่สิงห์ขอร้อง
ได้ครับ...กุศลไม่ปฏิเสธเพราะเรียนครูมาโดยตรงแถมคุยได้อีกต่างหาก
วันรุ่งขึ้น กุศลไปสำรวจโรงเรียนตั้งแต่เช้า เดินดูที่ศาลา มีนักเรียนยี่สิบกว่าคน
สายหน่อยชาวค่าย4คนตามมาสอนโดยแบ่งเด็กเป็น4ห้อง สอนป.1-ป4
พอเพื่อนๆเข้าสอนกุศลเดินไปพบครูใหญ่ทันที
มีนักเรียนแค่นี้หรือครับครู.....กุศลถามครูใหญ่
จริงๆแล้วเกือบร้อยแต่ต้องช่วยงานบ้านเพราะพ่อแม่เขาไปอยู่ที่โรงเรียนกันหมด......ครูใหญ่ตอบ
ขณะนี้เหลือห้องละไม่ถึงสิบคน.....กุศลครุ่นคิดในใจ
นักเรียน ออกมาทำโจทย์บนกระดานซิ....เสียงครูสมเดชสั่งการที่เหลือฟุบหลับหมด
นักเรียนคะ ค-ควายเข้านา.....เสียงครูกัลยาดังลั่นโมโหที่เด็กออกเสียงเป็นค-ควย
ไม่ได้การแล้ว เราต้องเอาเด็กในหมู่บ้านมารวมกันที่นี่ให้มากที่สุด.....กุศลคิดในใจ
เก๊งๆๆๆๆ ครูใหญ่กุศลเคาะระฆังสั่งระดมพลนักเรียนทุกคน
พี่กุศลจะสอนคนเดียวทุกชั้นหรือคะ....น้องกัลยาถามดีใจ
เปล่า พี่จะระดมนักเรียนมารวมกันที่นี่.....กุศลตอบน้องกัลยา
นักเรียนทุกคนฟังนะให้ไปตามเพื่อนๆมา เย็นนี้ครูจะแจกแปลงสีฟัน ยาสีฟันและของกินเยอะแยะ...กุศลประกาศ
เย้ๆๆๆ.......เสียงนักเรียนแสดงความดีใจต่างกระจายกันกลับไปตามเพื่อนๆ
วิธีนี้สำเร็จรึกุศล.....สมเดชไม่หายแครงใจ
สำเร็จไม่สำเร็จบ่ายนี้รู้....กุศลกัดฟันตอบ

สมเดช...วิศวะรุ่น15สอนเด็กป4 เหมือนโรงเรียนกวดวิชา
กัลยา....น้องอักษรสอนอนุบาลมีปัญหาเด็กออกเสียง ค ควายไม่ชัด
ครูอ่อย....ครุ14 เคยได้รับถ่ายทอดควบคุมโครงการสอนจากค่ายก่อนๆ
การออกค่ายพวกเราไม่มีประสบการแต่อาศัยการเรียนแบบและประสบการณ์เดิมครับ

		อ้างถึง			ข้อความของ KUSON เมื่อ 01 ตุลาคม 2557, 20:43:30
	เสียด...........เรียนเภสัชรุ่น16 หน่อยหรือเทพฤทธิ์.....เรียนบัญชีรุ่น15ชอบจั่วเป็นชีวิตจิตใจ หนิงหน่อง....เรียนนิเทศรุ่น15ไปไหนก็หิ้วกีต้าร์ติดตัวไปด้วย กุศล.....ครุ15รู้ทุกเรื่องยกเว้นตัวเอง บวร.....วิศวะ15ชอบเป็นผู้นำมีคติประจำคืออย่าเสือกแต่ชอบแส่ หมั่นใส้กุศลเพราะมักจะเอาพี่ๆมาข่มบ่อยๆ

คนแก่สติเลอะเลือน

เสียด  ทันตแพทย์16

		อ้างถึง			ข้อความของ KUSON เมื่อ 19 ธันวาคม 2552, 17:00:06

ตอนที่27 โครงการสอน2และทันตกรรม
ตอนทานอาหารกลางวันกุศลขอความร่วมมือพี่ดี(ประวิทย์ โยทีพิทักษ์และกรองแก้ว นิสิตทันตทั้งคู่ให้มาสอนเด็กแปลงฟัน
ส่วนพวกครูทั้ง4คนก็ให้มาเป็นครูพี่เลี้ยง
บ่ายเศษๆมีนักเรียนทะยอยมาที่โรงเรียนประมาณหกสิบคนได้ สามเท่าของตอนเช้า
หลังจากแจกแปลงสีฟันกับยาสีฟันแก่นักเรียนทุกคนรวมคั้งครูด้วย
เอ้านักเรียนทุกคนร้องเพลงและปฏิบัติตามครู...ครูดีสั่ง
ฟันล่าง สลัดขึ้นบน.....ครูดีหยิบแปลงสีฟันมาสาธิตและร้องเพลงประกอบ
ฟันล่างสลัดขึ้นบน.......นักเรียนปฏิบัติตาม
ฟันบนสลัดลงล่าง....ครูดีร้องเพลงและสาธิตต่อ
นักเรียนทุกคนปฎิบัติตามพร้อมกันอย่างสนุกสนาน
เสร็จจากเปลงฟันพวกครูพาเด็กไปอาบน้ำที่สระน้ำในหมู่บ้าน วันนี้เราเรียนสุขอนามัย....กุศลออกคำสั่ง
เย็นวันนั้น ทั้งครูและนักเรียนลอยคอในสระอย่างสนุกสนาน
พรุ่งนี่ชวนกันมาแยะๆนะ ครูจะแจกชุดนักเรียนและกำจัดเหาด้วยกัน..... ครูกุศลสั่งอย่างปลื้มใจ

		อ้างถึง			ข้อความของ KUSON เมื่อ 19 ธันวาคม 2552, 17:11:48

ตอนที่28 โคลงการสอน3และสวัสดิการ
ขอเอ่ยเรื่องของโครงการสอนเป็นฉากสุดท้าย
วันนี้กุศลและน้องๆพาเด็กไปริมสระเพื่อสางผมเอาเหาออกและสระผมพร้อมๆกัน
แต่พอไปถึงริมสระ ก็พบว่ามีสาวนางหนึ่งนั่งคอตกอยู่ริมสระ
เดินเข้าไปใกล้ๆพี่ตู่นั่นเอง
อ้าวพี่ตู่มานั่งทำอะไรอยู่ตรงนี้ ....กุศลถาม
พี่อยูฝ่ายสวัสดิการเขาให้มาซักผ้ากองใหญ่.....พี่ตู่ชี้ไปที่ผ้ากองเพนิน
อ้าวแล้วเพื่อนไปใหนมด ป้อมเอย หนิงเอย สี่ห้าคน....กุศลถาม
ฮือๆเขาทิ้งพี่ไปหมดแล้ว ทิ้งให้ทำคนเดียว....พี่ตู่มองกุศลตาปริบๆ
โถ นางซิน กุศลซํกผ้าไม่เป็นเสียด้วย จะทำไงดี....กุศลได้แต่สงสาร
ผมซักเป็นครับ หนูวักเป็นคะ.....พวกเด็กๆแย่งกันซักคนละชิ้นสองชิ้น
เพียงครู่เดียวทุกอย่างเสร็จสิ้น
แล้วพี่ประสิทธืจะรู้ไหมนะว่านางซินถูกกลั่นแกล้ง

		อ้างถึง			ข้อความของ KUSON เมื่อ 22 ธันวาคม 2552, 12:53:05

ตอนที่29 ฝ่ายอนามัย
ผ้ากว่า90ชิ้นถูกนักเรียนและคณะครูชาวค่ายนำขึ้นราวตากอย่างเป็นระเบียบ
ต่อจากนั้นเด็กๆและครูทั้งหลายลงเล่นในสระน้ำของหมู่บ้านอย่างสนุกสนานจนเย็นเริ่มทยอยแยกย้ายกลับบ้าน
ตู่ กุศล ไปตรวจใข้ชาวบ้านกับพี่ใหม....พี่ประสิทธ์ คุณหมอผู้อารีนั่นเองตะโกนเรียก
ไปครับพี่ ครูสมเดช ครูกัลยา ฝากเด็กๆด้วยนะ....กุศลและพี่ตู่ตอบพลางเดินตามพี่ประสิทธ์
พี่ตู่โดนแกล้งให้ซักผ้าคนเดียวกองพะเนิน.....กุศลฟ้องพี่ประสิทธ์ทั้งๆที่พี่ตู่ห้ามใว้
อ้าว เห็นยายป้อมกับเพื่อนๆไปชวนพี่เล่นเก้าเก เห็นคุยว่างานเสร็จเร็ว....พี่ประสิทธ์งุนงง
หนีงานละไม่ว่า แถมยังชวนพี่ประสิทธ์เสียคนอีก....กุศลรำพัน
คิกๆๆ พี่หนีมันออกมาข้างนอก ปล่อยให้ไอ้หน่อยเล่นแทน.....พี่ประสิทธ์พูดแบบเอาใจพี่ตู
เชิญคุณหมอขึ้นไปดูคนใข้บนเรือนครับ....ชาวบ้านออกมาต้อนรับคุณหมอ ส่วนกุศลและพี่ตู่รออยู่ใต้ถุนบ้าน
ขณะนั่งรอคุณหมอเยี่ยมคนใข้นั้น ชาวบ้านผู้เป็นสามีก็มีน้ำใจเอามะม่วงดิบมาให้เราจิ้มกะปิกินกัน
กินยาแล้วนอนพัก อย่าเพิ่งออกไปทำงาน พรุ่งนีถ้าอาการยังไม่ดีต้องส่งโรงพยาบาล....พี่โอภาสสั่งและลาคนใข้
กว่าคณะเยี่ยมใข้จะกลับค่ายก็เย็นพอดี ชาวบ้านต้อนวัวควายผ่านมาฝูงใหญ่
คิกๆหมวกสีแดงที่ผมกับพี่ตู่สวม ชาวบ้านให้มา....กุศลอวดพี่ประสิทธ์
แหม เท่ย์น่าดู ทีพี่เขาไม่ยักให้....พี่ประสิทธ์แกล้งแซว
กรี๊ด คุณๆระวัง ควายไล่ขวิด....เสียงชาวบ้านตะโกนมาจากด้านหลัง
คิกๆๆ ควายยังอิจฉา....กุศลนึกขำคิดว่าโดนแซว
ควา ควายจริงๆกุศล พี่สิทธ์ หนีเร็ว.....พี่ตู่ดะโกนตกใจ
กุศลหันไปเห็นควายทะมึนควบตรงดิ่งมาที่เราทั้งสามคน.....

พบกันวันพรุ่งนี้ต่อนะครับ

		อ้างถึง			ข้อความของ KUSON เมื่อ 23 ธันวาคม 2552, 13:07:14

ตอนที่30ฝ่ายศิลปกรรม
หนีการถูกไล่ล่าจากควายวันนั้น
กุศล หมอประสิทธ์ และพี่ตู่ต้องหนีกระเจิงคนละทิศคนละทางเข้าไปในป่า
พี่ดี หมอฟันคนงามเข้ามาแนะนำว่า วัวควายมันไม่ชอบสีแดงๆพอเห็นเข้ามันก็วิ่งไล่ทันที
กุศล ใจยังสั่นไม่หายรีบเดินขึ้นไปบนโรงเรียนที่สร้างพื้นล่างเสร็จใหม่ๆเพราะคิดว่าที่นั่นปลอดภัยที่สุด
นอนแผ่หลาหมดเรี่ยวแรงได้ไม่ทันไร ได้ยินเสียงป๊อกๆดังมาจากใต้ถุน
จึงแอบมองผ่านร่องกระดานเห็นปี๊ด รองรัตน์รูมเมตเราเองนั่งแกะสลักไม้ทำป้ายโรงเรียน
เลยใต้ถุนออกไปมีแสงสว่าง มองเห็นเจ้าน้อย ฉัตรชัยนั่งเขียนป้ายชั้นเรียนเหยงๆ
แอบดูอะไรวะกุศล....เจ้าหน่อยจอมจั่วเพื่อนกุศลมายืนมองกุศลและถาม
ดูหนุ่มสาวเขาจู๋จี๋กัน....กุศลทำกระซิบเจ้าหน่อยหูผึ่ง
ใหนๆ เราแอบดูมั่ง โรแมนติกรึเปล่า....เจ้าหน่อยระรี้ระริก
ดื่มน้ำไหมจะปิ๊ด น้ำแดงหวานชื่นใจ....เสียงพี่แอ นราพรอุตส่าห์เอาน้ำไปเสริบปี๊ด
จ๊วบ.....ขอบใจนะจ๊ะ แอ......เสียงปี๊ดดูดน้ำพลางยิ้มหวานให้พี่แอ
ชั้นว่าคู่นี้ ขืนแต่งกัน ลูกออกมาจะเป็นไง....เจ้าหน่อยปากมอมดูถูกเพื่อน
ก็ดีกว่าแกแหละ ลูกเกิดในบ่อน เพราะพ่อแม่งนั่งจั่วทั้งวัน.....กุศลจี้ใจดำเจ้าหน่อย
แกเสือกรู้ได้ไงว่าชั้นชอบจั่ว....เจ้าหน่อยทำกลบเกลื่อน
รู้สิ แกเพิ่งโดนสาวๆหลอกเล่นไพ่จนหมดตูดเมื่อบ่ายใช่ไหมละ....กุศลพูดความจริง
ทำเป็นรู้ดีเดี๋ยวปั๊ด เตะถวายเจ้าซะนี่....หน่อยโกรธเพราะถูกจี้ใจดำ
กุศลไปอาบน้ำที่สระกันไป....พี่โอภาสเข้ามาขัดจังหวะชวนกุศลไปอาบน้ำ

		อ้างถึง			ข้อความของ KUSON เมื่อ 23 ธันวาคม 2552, 13:35:31

ตอนที่31 ฝ่ายสวัสดิการ
การบริการชาวค่าย หรือการติดต่อราชการในหมู่บ้านเป็นหน้าที่ของฝ่ายสวัสดิการ
ชาวค่ายเมื่อจากบ้านมานานๆก็มีการเขียนจดหมายส่งข่าวถึงทางบ้าน
วันนี้พี่จะเข้าไปรับจดหมายในตำบล กุศลจะไปกับพี่ใหม.....พี่ตาหรือพนัสถามขึ้นเช้าวันหนึ่ง
ไปครับผมมาอยู่นี่นานแล้วไม่เคยออกไปใหนเลย....กุศลรับปากพี่ตา
ประมาณโมงเศษมีรถอีแต๋นจากหมู่บ้านเข้าตัวเมือง พี่ตาพากุศลไปดักขึ้นรถ
ความจริงกุศลยังกลัวรถอีแต๋นไม่หาย แต่เพราะไม่มีทางเลือกจึงขึ้นไปนั่งดีกว่าต้องเดินตั้งครึ่งค่อนวัน
นั่งรถอีแต๋นประมาณชั่วโมงเศษ พอถึงสถานีรถไฟ พีตาชวนลงจากรถ
ไปใหว้แม่พี่ก่อนนะกุศลแล้วเดี๋ยวเราค่อยเดินทางต่อ....พี่ตาบอก
บ้านพี่ตาเป็นห้องแถวเรือนไม้ชั้นเดียวแบบโบราณ แต่สะอาดสะอ้านน่าอยู่
ฝั้งตรงกันข้ามเป็นห้องแถวสองชั้นมีร้านกาแฟตรงหัวมุม พี่ตาบอกว่าเป็นบ้านของหมออี๊ด ไชวิทย์
ที่น่าแปลกใจคือลูกของคนบ้านนั้น เรียนหมอทุกคน....พี่ตาเล่าให้กุศลฟัง
เจี๊ยะๆก่อนนะ อาตากะเพื่อนๆ....อาม้าของพี่ตาใจดีเรียกลูกหลานมากินข้าว
ทำไมลื้อไม่กลับมานอนที่บ้านก่อนละอาตา...อาม้าถามพี่ตา
เดี๋ยวพองานค่ายเสร็จแล้วจะกลับมานอนนี่ก่อนกลับกรุงเทพ....พี่ตาตอบอาม้า
โสภาอีถามถึงลื้อทุกวันว่าเมื่อไหร่จะกลับ...อาม้ารายงาน
..........พี่ตาก้มหน้าพุ้ยข้าว แต่หูคอยฟังต่อ
ระวังนา อั๊วได้ข่าวมีครูพละที่โรงเรียนมาสนใจอีอยู่....น้องชายพี่ตารายงาน
แล้วเอ็งเคยเรียนกับครูโสภาไม๊...พี่ตาถามน้องชาย
ไม่เคย อั๊วเรียนชั้นมัธยมแต่อีสอนเด็กเล็ก....อาตี๋น้องชายพี่ตารายงาน

		อ้างถึง			ข้อความของ KUSON เมื่อ 23 ธันวาคม 2552, 14:06:22

ตอนที่32 ครูโสภา
ครูโสภาในดดีตเคยเรียนชั้นประถมและมัธยมมาพร้อมๆกับพี่ตา
เพราะความที่เป็นดาวเด่นของโรงเรียน นางสาวโสภาจึงเป็นที่หมายปองของหนุ่มๆในละแวกนั้น
แต่เพราะความใกล้ชิดสนิทสนมและบ้านพักก็อยู่ในละแวกเดียวกัน
โสภาจึงมีความสนิทสนมกับนายพนัสมากกว่าคนอื่นๆ
สร้างความอิจฉาให้กับเพื่อนๆในละแวกบ้านเป็นอย่างยิ่ง
เหมือนพรหมลิขิต พนัสสอบติดคณะวิศวะจุฬา
ส่วนโสภาไปเรียนปกศ.ที่วิทยาลัยครูใกล้บ้าน
พอเรยนครบ1ปีก็มาสอบรรจุเป็นครูในหมูบ้านที่ตนอยู่
พวกนุ่มๆพอรู้ว่าพนัสต้องไปเรียต่อที่กรุงเทพต่างดีใจกันยกใหญ่
โดยเฉพาะเบิ้ม ครูพละซึ่งจบแค่ม.ศ.3ก็ได้เป็นครูอยู่ที่เดียวกับครูโสภา
เดี๋ยวพี่ขอแวะที่โรงเรียนประจำตำบลก่อนไปรับจดหมายนะกุศล...พี่ตาบอก
ครับ .....กุศลรับปากเพราะตัวเองก็ไปใหนไม่ถูก
พอไปถึงโรงเรียน พี่ตาถามหาครูโสภาทันที
อยู่ในห้องพักครูคะ...ครูที่นั่นบอก โชกดีเราไปในช่วงพักครูพอดี
ตา มาได้ไง.....ครูโสภีดีใจทันทีที่เห็นพี่ตา
พี่มาออกค่ายที่หนองหว้า จึงแวะมาเยี่ยม....พี่ตายิ้มสดใส
กุศลขอออกไปรออยู่หน้าห้องนะ.....กุศลขอตัวตามมารยาท
นักเรียนช่วยยกน้ำไปเสริบเพื่อนครูด้วย....โสภาบอกนักเรียนช่วยเสริบน้ำกุศล
กุศลนั่งรอหน้าห้องพักครูสักครู่ได้ยินเสียงเอะอะเหมือนคนเถียงกันจึงชะโงกเข้าไปดู
คุณไม่ควรเข้ามายุ่งกับคนของผมที่นี่...เบิ้มครูพละเสียงดังเหมือนคนเมา
ผมจะมาหาเพื่อน คุณไม่มีสิทธิไล่.....พี่ตาไม่ละลด
พอเถอะเบิ้ม คุณไม่ควรมาหาเรื่อง อายคนเปล่าๆ....ครูโสภาเตือนเบิ้ม
อ้อ คุณเห็นคนอื่นดีกว่าผม.....ครูเบิ้มเสียงดังมากขึ้นพลางเข้าไปผลักอกพี่ตา
เบิ้ม อยุดเดี๋ยวนี้ นี่เป็นสถานที่ราชการ ถ้าเมาไปเมาที่อื่น....เสียงครูใหญ่สาวใหญ่ดังลั่น
ได้ผล พอเหตการณ์เงียบสงบพี่ตาจำได้ว่าครูใหญ่คือครูเก่าของพี่ตานั่นเองส่วนครูเบิ้มมองพี่ตา ตาเขียวปัด

		อ้างถึง			ข้อความของ KUSON เมื่อ 23 ธันวาคม 2552, 14:15:40

ตอนที่33รับจดหมาย
ตอนไปรับจดหมายที่ไปรษณีย์
พี่ตาแอบเขียนจดหมาย1ฉบับส่งถึงครูโสภา
ขณะที่เขียนจดหมายพี่ตาลุกไปห้องน้ำปล่อยจดหมายเขียนค้างใว้ว่า
"เรียนจบผมจะรีบกลับมาขอครูโสภาแต่งานโดยเร็ว"
อยากอ่านต่อแต่เกรงใจเพราะพี่ตากลับมาพอดี
พอรับจดหมายของชาวค่ายเสร็จแล้วพี่ตาพากุศลไปหาของทานและซื้อกับข้าวในตลาด
ขณะที่นั่งรถอีแต๋นกลับเข้าค่ายกุศลรู้สึกพี่ตามีสีหน้าหม่นหมองใจลอยชอบกล
อาจเป็นลางความผิดหวังหรือไม่ในขณะนั้นไม่มีใครสามารถเดาได้

		อ้างถึง			ข้อความของ KUSON เมื่อ 23 ธันวาคม 2552, 14:31:08

ตอนที่34 อำลา
พอถึงปลายเดือนค่ายใกล้ปิดฉากลง
โครงงานสร้างโรงเรียนเกือบเสร็จสมบูรณ์
ภายในโรงเรียนสร้างเกือบเสร็จ เหลือแค่ติดป้ายห้องเรียนเป็นอันเสร็จสมบูณ์....ครูใหญ่รายงาน
คณธกรรมการทุกฝ่ายทำหน้าที่เสร็จเรียบร้อยหมดแล้ว...กองอำนวยการรายงาน
คืนนี้เราจะมีกิจกรรมสังสรรค์ก่อนอำลา....ฝ่ายประชาสัมพันรายงาน
ยัง ยังไม่สมบูรณ์ ......ฝ่ายวิจัยรายงาน
ยังมีอะไรอีกละ.....ชาวค่ายถามขึ้น
พวกเราต้องไปวิดน้ำลอกสระให้ชาวบ้าน  มิฉนั้นแล้งนี้ชาวบ้านไม่มีน้ำใช้.....ฝ่ายวิจัยยืนยัน
เอ้าพวกเราทุกคน ไปช่วยกันลอกสระเดี๋ยวนี้ก่อนค่ำเป็นงานสุดท้าย....ประธานมานพสรุป
ได้เลยพวกเรา ลุย....พี่ตาเสริม พวกสาวๆไม่รอช้ากระโดดลงสระกันเป็นแถว
ไม่ถึงชั่วโมง น้ำในสระเริ่มแห้งขอดชาวค่ายถือโอกาศจับปลาเป็นผลพ่วง
กรี๊ด  ฉวีวรรณ จับได้ปลาหมอ....ฉวีวรรณจับปลาหมอลงข้องพวกเราเฮ
กรี๊ด วรรณีจับได้ปลาช่อน.....วรรณีจับปลาช่อนลงข้องพวกเราเฮ
กรี๊ด เกี้ยวนิดาจับได้ปลาชะโด......วนิดาตะครุบปลาชะโดสุดแรงดึงเท่าไรไม่ขึ้น
ใกล้ๆเกี้ย คุณมานพประธานค่ายยืนจุกหน้าเขียว
เหมือนมีใครมากระชากของรักของหวงไปอย่างนั้น

		อ้างถึง			ข้อความของ KUSON เมื่อ 23 ธันวาคม 2552, 14:55:37

ตอนที่35 ปิดค่ายที่หนองหว้า
คืนวันสุดท้ายก่อนอำลาจากกัน
หน้าเวทีการแสดงของเด็กนักเรียน
เสียงเพลงค่ายและเพลงลูกเสือชาวบ้านก้องกังวานไปทั้งหมู่บ้าน
พรุ่งนี้แล้วสินะ พวกนักศึกษาเขาจะกลับกรุงเทพ...ชาวบ้านต่างอาลัยอาวรณ์
พรุ่งนี้แล้วสินะ เราจะได้กลับบ้านไปหาพ่อแม่ของเราเสียที...นี่คือมุมคิดของชาวค่าย
เวทีการแสดงของนักเรียนปิดฉากลง
พรุ่งนี้รถจะมารับนักศึกษากลับกรุงเทพแต่เช้า
พวกเรามีแต่ความรู้สึกอำลาและอาลัย
แม้เหตการณืจะผ่านไปกว่าสามสิบปี
แต่ความรู้สึกดีๆระหว่างชาวค่ายและชาวบ้านยังผูกพันไม่มีวันลืม
จริงอยู่ งานค่ายเป็นงานที่หนักมากสำหรับคนที่มีแค่มันสมอง และสองมืออย่างพวกเรา
ผู้เขียนอาจแต่งต่อเติมเลอะเทอะไปบ้าง
แต่นี่คืองานของพวกเรา ชาวค่ายทุกคนที่ไม่มีวันลืม..........
อวสาน

พี่กุศล ท่านเก่งจริงๆ เรื่องเกิดตั้งนานยังจำได้. ชีวิตชาวค่ายหอ

เขียนดี ปรุงรส ด้วย ทำให้คนอ่านไม่เบื่อ

ขอปรบมือให้พี่กุศล  ผู้เขียน. และพี่ป๋อง ผู้เผยแผ่ครับ

ขอบใจน้องสมชายที่ให้กำลังใจมาตลอด  จุดประสงค์อยากเล่าว่าเราไปค่ายมีกิจกรรม
อะไรบ้าง  จึงผูกเรื่องโดยนำเหตการณ์ที่ค่ายหนองหว้า และค่ายหนองจิกมาใส่ เพราะ
ทั้งสองแห่งมีกิจกรรมเหมือนกัน และปีถัดมากิจกรรมของค่ายก็เปลี่ยนไปจำได้ว่าเราไปนอน
ที่บ้านของชาวบ้านแทน  ปัจจุบันงานค่ายเป็นอย่างไรอยากให้น้องๆเล่าให้พี่ๆได้ฟังบ้างครับ
สวัสดี

กุศล...แล้วเต้นท์หญิงพังเพราะฝนถล่มนี่อยู่ค่ายไหนเหรอ...

ค่ายหนองหว้าครับพี่ตู่
เพราะเมื่อผมกลับจากลูกเสือชาวบ้านได้ข่าวเต้นท์หอหญิงโดนพายุถล่ม
และมีวีรสตรีนางหนึ่งไม่ยอมหนีออกจากเต้นฝ่าพายุเกาะเสาเต้นท์อยู่คนเดียว
ขณะที่คนอื่นหนีไปอยู่บนโรงเรียนกันหมดแล้ว
ผลคือมีพระเอกขี่ม้าขาววิ่งออกไปลากตัวฟันฝ่าหนีพายุด้วยกัน
และได้แต่งงานอยู่ร่วมกันจนทุกวันนี้    ติกๆๆๆ

โรงเรียนมันเกือบเสร็จ
แล้วธรรมชาติ ท่านอยากให้นอนบนพื้นไม้โรงเรียน ดีกว่านอนพื้นดิน เพราะฝนตก น้ำมันก็ไหลเข้ามานอนไม่ได้ ลมมันจึงทำลายเต้นเสีย จะได้ย้ายมานอนบนโรงเรียน 555

สวัสดี

(http://www.cmadong.com/picup/201401/2127814140515548200382459.jpg)

เมื่อวาน วิศวกร ที่โรงงานบ้านแพ้ว  ได้บอกพี่สิงห์  ภายหลังจากเขาได้ดูประวัติพี่สิงห์  ที่มีการไปค่าย  ไปสร้างโรงเรียนที่บ้านหนองหว้า  เขาบอกว่า เขาอยู่ห้วยเกิ้ง โรงเรียนที่อาจารย์มานพ และชาวค่ายไปสร้างนั้น คุณปู่ เขาเป็นครูใหญ่ สมัยนั้น


เลยได้เล่าให้เขาฟัง เรื่องการไปค่าย ไปสร้างโรงเรียนบ้านหนองหว้า และครูใหญ่-ผู้ใหญ่บ้าน-ชาวบ้าน คิดถึงพวกเรา ได้มาเยี่ยมเราที่หอพัก จุฬาฯ เพราะคิดถึงชาวค่าย และพสกเราได้พาไปชมวัดพระแก้ว-พระราชวังบางปะอิน  ในสมัยนั้น

เขาบอกว่่า อาจารย์สร้างโรงเรียยรได้อย่างไร ในเวลาเพียง ๒๐ วัน และอาจารย์เดินกลับโรงเรียนจากห้วยเกิ้ง-บ้านหนองหว้าในเวลากลางคืนได้อย่างไร ตั้ง ๑๐ กิโลเมตร ในพื้นที่สีชมพู สมัยนั้น

อาจารย์มานพ  ก็ตอบว่า ด้วยความตั้งใจจริง และจิตเป็นกุศล ไง จึงทำได้ตามอัติภาพขณะนั้น

โลกมันกลม

สวัสดี

ขอเอากระทู้ขึ้นอีกที ให้บางท่านหาเจอ

ยินดีต้อนรับ sak2513