Cmadong Chula

ยินดีกับพี่แอ๊ะและพรเทพด้วยค่ะ

P.Prapasri ka,
Congretulations to your mother..for her great day,great job and her successful to be a mother.So proud you could be to be her daughter.
How sweet!
nungning

:D เจี๊ยบเคยได้กราบคุณแม่ทองขาวที่บ้าน พระราม 9 ของพี่แอ๊ะแล้ว   เมื่อคราวที่นั่งราชรถพี่แอ๊ะไปงานเลี้ยงที่เมืองชลฯ  คุณแม่ท่านยังแข็งแรง  ยิ้มแย้มแจ่มใส  และไม่น่าเชื่อเลยว่า ปีนี้จะอายุ 85 ปีแล้ว   " วัยงาม " กันทั้งครอบครัวเลยนะคะ   ขอกราบแสดงความยินดีกับคุณแม่ และพี่แอ๊ะด้วยคนค่ะ

ไม่ได้พิมพ์ตกหรอกครับ เขียนผิดเลยแหละครับ เพราะไม่ทราบว่าต้องมีคำว่า "แสดง" เป็นกริยาของประโยคด้วยจึงจะถูกต้อง...
ขอบคุณมากครับ ที่ท้วงติงมา น้องๆที่ไม่ทราบจะได้รับความรู้ไปด้วย

P.Pong knows well who could be "this nong"!!some difficult thaiword is nungning a big confusion!! she does not know where to start:english- thai,thai- german or german-english....
nn.

I bet Nong Lahnoi too....
nn.

ขอร่วมแสดงความมุทิตาจิตด้วยคนค่ะ :lol:

ขอร่วมแสดงมุทิตาจิต ด้วย .. นะค่ะ

(http://img.icez.net/i/om/mali001.jpg) (http://img.icez.net/show.php?id=a936fdb356f8dbd507071835f7c60f09)

:D ขอบคุณมากค่ะ เป็นข่าวล่ามาช้า ซะแล้วค่ะ เพื่อนๆ และน้องๆ คะ

 
พอดี วันที่คุณแม่เข้ารับรางวัลพระราชทาน พี่แอ๊ะอยู่อังกฤษค่ะ พอพี่แอ๊ะไม่อยู่ แม่ชักไม่อยากมา รับเกียรติบัตร :cry:

อ้างโน่น อ้างนี่ อ้างว่า ช่วงนี้แม่ผอมไป  :cry: เสื้อไม่สวยบ้าง ในที่สุดก็บอกว่า

"แอ๊ะไม่อยู่ ใครจะจัดการพาแม่ไปรับได้"
 คือแม่คิดอยู่ตลอดว่า พี่แอ๊ะคนเดียวที่จะจัดการทุกเรื่องให้แม่ได้ค่ะ

จนกระทั่ง พรเทพ ต้องโทรไปบอกแม่ที่สมุยว่า

 "แม่ต้องมารับนะ งานนี้สำคัญ เหมือนงานรับปริญญานะ"

และพรเทพ ก็ยอมทิ้งตั๋วบางกอกแอร์เวย์ที่ ซื้อไว้แล้ว เพื่อจะบินไปกราบแม่ ที่สมุยในวันแม่

เมื่อลูกชายบอกอย่างนั้นแม่ก็มีกำลังใจ และมั่นใจที่จะขึ้นมากรุงเทพ

และมีความสุขมาก :D  :D

เพราะ ในต่างจังหวัดปกติแล้ว ผู้ที่จะได้รับ มักจะเป็นแม่ของสส. ของรัฐมนตรี หรือคนดัง ๆเป็นส่วนใหญ่

สำหรับน้องๆและเพื่อนๆ ชาวหอ พี่แอ๊ะคิดว่า คุณแม่ของน้องๆและเพื่อน พี่น้องชาวหอ มีโอกาส ได้รับเลือกเป็นแม่ดีเด่นทุกท่านค่ะ เพราะสร้างลูกมาเป็นพวกเราได้ขนาดนี้ :o

พี่แอ๊ะจะ ขออนุญาตส่ง แบบ ฟอร์มที่พี่แอ๊ะเขียนเรื่อง ที่ ส่ง เรื่องราวของแม่ ส่งมาให้พี่ๆน้องๆ และเพื่อนๆดูนะคะ จะได้เป็นตัวอย่าง ทำให้แม่สักครั้งหนึ่ง ในชีวิตของเรา :D
และพี่แอ๊ะยินดี หาองค์กรส่งให้ เพราะเครดิต ขององค์กร สำคัญมาก และท่านผู้ recomemend สำคัญมาก ในการที่จะได้หรือไม่ได้ :shock:  :shock:

ปีหน้า รีบเสนอมาที่พี่แอ๊ะ ประมาณเดือน พ.ค เป็นอย่างช้าค่ะ :D

ขออนุญาตใช้ topic เล่าเรื่องราว ของแม่ และครอบครัว อย่าเบื่อนะคะ  น้องๆ และเพื่อนๆ จะได้มีแรงบัยดาลใจทำให้กับแม่ของน้องๆบ้าง จะได้"บุญ"มากเลยค่ะ มากกว่าทำ กฐิน หรือ ทอดผ้าป่า สำหรับพี่แอ๊ะนะคะ เพราะทำให้แม่  :D บางทีเราทำให้คนอื่นเยอะมาก แต่เราไม่คอยได้ทำให้แม่ เลย :cry:

P.Prapasri ka,
do it ka...I will be the first one who read it!
my mother gets this award the same year I graduated from CU 2531 from Songkhla(it was a bit problem,they said she come not from there or so.. but the city hall still remember my father!)
She has been interviewed  and her voice was on air the central radio in BKK...she said"my daughter greaduated from CU this year,now it's my turn!!"
Good thing to be proud ka pee.
nungning

น้อง ๆคะ แบบฟอร์มประวัติ พี่อ้อย14 จะช่วยส่งมาให้เพราะพี่แอ๊ะทำส่งไม่เป็น พี่แอ๊ะเมล์ไปให้พี่อ้อย 14แล้ว เด่วพี่อ้อยคงช่วยส่งให้อ่านเป็นตัวอย่างค่ะ พี่ขอส่งรูปให้ดูก่อนนะคะ :D

หวังว่าปีหน้าคงจะมีแม่ของ ชาวหอได้เป็นแม่ดีเด่นอย่างน้อย สองคน จะได้ไปเป็นเพื่อนกันค่ะ พี่แอ๊ะจะ ส่งให้ได้ สององค์กร ค่ะ

(http://i200.photobucket.com/albums/aa184/prapasri_photo/p1.jpg)

รูปนี้ ถ่ายกะ พรเทพ16  หมอต๋อย  น้องติ๋ม  หมอติ๋ง น้องอิ่น กัปตันเชษฐพงษ์ และสามีน้องอิ่น
อ้อย13 คงจำน้องๆได้นะคะ

She looks good!
nn.

อ้อยกรองอร คะ

แม่อ้อยคงได้แม่ดีเด่นแล้วนะ ถ้ายังไม่ได้ ปีหน้าอ้อยควรส่งแม่  นะ เพราะการเป็นแม่ของอ้อยและ

เอียด ก็ต้องได้เป็นแม่ดีเด่นอยู่แล้ว เราไม่จำเป็นต้องเป็นแม่ที่บริจาคเงิน ก็ได้ เขาแบ่ง เป็นแม่หลายประเภทค่ะ

[IMG]http://i200.photobucket.com/albums/aa184/prapasri_photo/p50
  น้องเจี๊ยบและน้องป้อมคะ รูปนี้ สำหรับน้องๆ16  พรเทพ เป็นลูกชายคนเดียว ที่คุณแม่พี่แอ๊ะรักมากค่ะ  แม่จะ ถือค่านิยมคนจีนคือรักลูกชายค่ะ

แต่บ้านนี้ลูกสาวเยอะ

รู(http://i200.photobucket.com/albums/aa184/prapasri_photo/p50.jpg)ปนี้สำหรับ น้องป้อม16 และน้องเจี๊ยบ16 และมิตรรักแควนเพลง16ทุกท่านค่ะ

(http://i200.photobucket.com/albums/aa184/prapasri_photo/p61-1.jpg)

และรูปนี้ก็ด้วยเช่นกันค่ะ ได้บรรยากาศแห่งความเป็นลูกชาย สุดที่รักดีไหม

ขอบคุณน้องหนิง ให้กำลังใจ พี่แอ๊ะจริงๆ  :D
เดี่ยวพี่แอ๊ะจะ ส่งกลอนประจำครอบครัว พี่แอ๊ะที่หมอติ๋งน้องคนเล็กพี่แอ๊ะเขียน หลายปีมาแล้ว พี่แอ๊ะอ่านแล้ว ต้องเก็บใส่กรอบติดไว้ที่บ้านเลยค่ะ :o

พี่แอ๊ะคงเหมือนน้องหนิงที่จากบ้านมาอยูไกล  เลย รักครอบครัว มากกว่าคนปกตื เพราะเราต้องมาสู้ชีวิตอยู่ตัวคนเดียว นั่นเอง ความรู้สึกเลย อาจจะไม่เหมือนคนปกติก็ได้นะคะ :o
(http://i200.photobucket.com/albums/aa184/prapasri_photo/IMG_0177Small.jpg)

ถ่ายกับ หลานชายคนแรก น.พต้นกล้า วันรับปริญญาเมื่อ5 ปีที่แล้ว

น้องหนิงและน้องคะ พี่แอ๊ะมีกลอนที่น่ารัก ที่เขียนโดยหมอติ๋ง ทันตจุฬาค่ะ

ปล. อาจจะน่ารักสำหรับพี่แอ๊ะ คนเดียวก็ได้เหมือนเราหลงลูกเรานั้นแหละ แต่ลองอ่านและ ลองหัดเขียนสำหรับครอบครัวน้องๆบ้างนะคะ จะได้รำลึกถึงสัมพันธภาพที่ดีในครอบครัว ของทุกท่านกันบ้างค่ะ เพราะชีวิตเราแต่ละคน ไม่ได้ยืนยาวกันมากนัก  มาอยู่ กันไม่เกินร้อยปี ให้มีความสุขก็พอแล้วค่ะ

IMG]http://i200.photobucket.com/albums/aa184/prapasri_photo/p24.jpg[/IMG]
(http://i200.photobucket.com/albums/aa184/prapasri_photo/p24.jpg)
นี่คือรูปคนเขียนกลอนค่ะ กับสามี กัปตันการบินไทย เชษฐพงษ์ อินทร์แก้วค่ะ

ทันตแพทย์หญิงกัญญารัตน์อินทร์แก้ว ทันตจุฬา และ ผู้เชี่ยวชาญด้านการจัดฟันและทำฟันเด็กจาก lonlon university uk. ค่ะ

ป้อมยังหากลอนไม่เจอค่ะพี่แอ๊ะ
ขอบคุณสำหรับรูปปัจจุบันของพรเทพนะคะ
สมเป็นลูกรักของแม่จริงๆ
แต่ป้อมว่าแม่รักลูกทุกคนเท่าๆกันนะคะ
แล้วแต่สถานการณ์ว่าตอนไหนลูกคนไหนต้องการเรามากกว่ากัน

ขอ เริ่มกลอนที่หมอติ๋งเขียน เมื่อ 10 ปีมาแล้วนะคะ
      (บ้านพี่แอ๊ะจะเรียกพ่อว่า เด ค่ะ เป็นภาษา ไหหลำ)

      บ้านเรามี "เด "  ชื่อ เอี่ยน                         " เด" มีความเพียรมากหลาย
  "เด "  มีเพื่อนฝูง ผู้คนรัก มากมาย                  ลูกๆ เติบใหญ่ ลูกได้ หลายๆอย่างมาจาก"เด"

"แม่" เราชื่อแม่ทองขาว                                 "แม่ "ผู้  ฟูมฟักลูกน้อยๆ
ด้วยสมองสองมือ " แม่"   ที่เฝ้าคอย                "แม่ " ค่อยๆ ปั้นลูกน้อยสุดหัวใจ

เจ๊เหล่ง สุนทรี พี่สาวคนโต                               เสียชีวิตไปนานนักหนา
แต่ ภาพเจ๊ยังติดตรึงตา                                     ขอดินฟ้าดูแลเจ๊ ให้สุขสบาย

เจ๊แอ๊ะ  ประภาศรี พี่สาวตัวอย่าง                        น้องๆเดินตามแข็งขัน
เป็นนักธุรกิจ นักพัฒนาสำคัญ                           พร้อมกันนั้นเป็นผู้หญิงแถวหน้าของสังคม

เจ๊อิ่น พิมพรรณ พี่สาวสุดประเสริฐ                     น้ำใจเลอเลิศหาใครเหมือน
มีอะไร เจ๊คอยสนับสนุน สอนและเตือน            เจ๊เป็นเสมือน "เด " ที่สอง ของน้องเลย

โกอู้ด พรเทพ  พี่ชายคนเดียว                           พาครอบครัวผ่านน้ำเชี่ยวได้ทุกครั้ง
ด้วยความรู้วิศวะ และกฎหมายเป็นพลัง              พี่ผู้ซึ่งเป็นความหวังของครอบครัว

เจ๊ติ๋ม พรพัฏ พี่สาว สุดที่รัก                              แม้ประจักษ์ว่าพี่นั้นอยู่ไกลนักหนา(Florida)
ด้วยหน้าที่การงานและโชคชะตา                       น้องหวังว่า พี่อยู่รอดและปลอดภัย

เจ๊ต๋อย  สุภาวรรณพี่ร่วมท้องร่วมอาชีพ ที่สนิท    เป็นมิ่งมิตรที่ แสนไว้ใจได้
 มีปัญหา ได้ปรึกษา ได้ผ่อนคลาย                      ยืมของใช้ ได้เป็นบางครั้ง ช่างดีจริง

น้อง  ติ๋ง น้องสุดท้อง                                         น้อง  ผู้เขียนกลอนบทนี้              
น้อง  ภูมิใจ มีพ่อแม่พี่น้อง ดี                            น้อง  ขอมอบกลอนบทนี้ แด่ครอบครัว "วิริยพันธ์"

             
(http://i200.photobucket.com/albums/aa184/prapasri_photo/pic02.jpg)

รูปที่ถ่าย ถ่ายเมื่อวันงานแต่งงานพี่แอ๊ะปี 2520 ค่ะ30 ปีมาแล้ว ที่สุราษฏร์ค่ะ หมอติ๋งคือคนเล็กสุดใส่ชุดสีฟ้าน่ะค่ะ หมอต๋อยก็ใส่สีฟ้า

แต่กลอน นี้น้องเค้าแต่งตอน เมื่อ 7-8 ปีมานี้ เองค่ะ
น้องๆอย่าหาว่าพี่แอ๊ะเห่อครอบครัวนะคะ พี่แอ๊ะอยากให้น้องๆ ที่คิดอยากทำอะไรเล็กน้อยให้ครอบครัว หรือให้ใครก็ตาม เมื่อคิดก็รีบทำ เพราะถ้าไม่ทำเวลาจะผ่านไปเร็วมากและเราจะเสียโอกาสดีๆไปค่ะ

น้องป้อม16ขา  พรเทพคงดีใจ  ที่ น้องป้อมดีใจที่ ได้เห็นรูปเค้า พี่หาญยังอิจฉาฟามหล่อของพรเทพ อิๆๆๆๆๆ
 พรเทพเค้า เหมือนแม่ คือ ตัวสูง เหมือนแม่ เป็น อยู่คนเดียวในบ้าน และหล่อ (สวย)เหมือนแม่

 ค่ะ และรักแม่มาก ตามใจแม่ทุกอย่าง ไม่เคยเถียงแม่เลย แม่รักลูกชายคนเดียวมากจริงๆค่ะ แม่เป็นคนไทยแต่แต่งงานกะคนจีนแล้วติดธรรมเนียมจีนค่ะ จะ ให้ลูกชายเป็นใหญ่ค่ะ



อีกรูปนะคะ
กับ หลานสาว และหลานชาย ลูกพี่แอ๊ะ คือน้องกระติ๊บ น้องกระต๊อบ

และลูกหมอต๋อย ชื่อน้อง แซนด์ เรียนอยู่ สาธิตจุฬา และน้องรุจน์เรียนอยู่สาธิต ปทุมวันค่ะ

  ชื่อ ด.ญ ธัญญชนก และด.ช รุจน์ ปุญญโชติ ค่ะ

(http://i200.photobucket.com/albums/aa184/prapasri_photo/Pictures1Small.jpg)

พี่แอ๊ะคะ

คุณแม่พี่แอ๊ะท่านยังแข็งแรงมากเลย สวย สง่ามากๆ...ภาพข้างบนนี่ความหน้าตาดี สืบทอดออกมาเลยนะคะ เนี่ย...สวยๆ หล่อๆ กันทั้งนั้นเลย...

ขอแสดงความยินดีย้อนหลังด้วยคนนะคะ

ของแสดงความยินดีและภูมิใจกะพี่แอ๊ะ พรเทพ
และครอบครัว "วิริยพันธ์" ด้วยค่ะ
ทราย 16

P.Prapasri ka,
The wedding picture......this picture tell me more than words!
I can see your father(Dae).I can see your mother and the whole family in a younger day.You also look happy this day.P.Pornthep has something ffrom his father! I don't know what.then I saw the last one,grandma with grandchildren....without grandpa....she is among her beloved persons,that's make her happy I do really sure.To collect the whole family again is sometimes impossible thing today,so the picture from the past hold the member back....in memory.
nn.

ขอบคุณค่ะน้องหนิง
น้องหนิงเขียนได้ สละสลวย พี่แอ๊ะอ่านและซาบซึ้งมากค่ะ

  ถ้างั้น อีกรูปนะคะ

(http://i200.photobucket.com/albums/aa184/prapasri_photo/pic01.jpg)

ห้า สาวS เมื่อ ไม่มี เด แล้ว ต้องยืนด้วยตัวเองให้ได้

"เด "  มี เพื่อน ฝูง คนรัก มากมาย ลูกเติบใหญ่ ลูกได้หลายๆอย่างมาจาก "เด"

ขอบคุณค่ะน้องหนิง
น้องหนิงเขียนได้ สละสลวย พี่แอ๊ะอ่านและซาบซึ้งมากค่ะ

  ถ้างั้น อีกรูปนะคะ

(http://i200.photobucket.com/albums/aa184/prapasri_photo/pic01.jpg)

ห้า สาวS เมื่อ ไม่มี เด แล้ว ต้องยืนด้วยตัวเองให้ได้

"เด "  มี เพื่อน ฝูง คนรัก มากมาย ลูกเติบใหญ่ ลูกได้หลายๆอย่างมาจาก "เด"

(http://i200.photobucket.com/albums/aa184/prapasri_photo/Scan0034.jpg)

น้องหนิง ขา ตื่นเช้า แล้ว ดูรูป "เด"   อีกรูป นะคะ

ถ่ายกับ หมอต๋อย  น้องติ๋ม แม่ และ น้องอิ่น พิมพรรณค่ะ

เด จะเป็นคนทันสมัยมาก :shock:

มีรถจิ๊บ คันแรก ของสมุย เลยล่ะ มีมอเตอร์ไซค์คันแรกๆ ของสมุยค่ะ :shock:

พอมาอยู่สุราษฎร์ ก็ให้ลูก ขับปิ๊กอั๊ป ขน มะพร้าว ยางพารา ไปโรงงาน ลูกสาวตัวเตี้ยๆ กันหมด

คนก็ล้อกันว่า

"รถโกเอี๋ยน ดีจังเลย ขับมาเองได้โดยไม่มีคนขับ" (ฮา)

(คือเค้ามองไม่เห็น คนขับรถ น่ะค่ะ  เห็นแต่หัวคนขับ มังคะ โปรด จินตนาภาพตาม ตัวเตี้ยกันทั้งบ้านค่ะ)

ออฟฟิศ ของเด ติดแอร์ ติดโทรศัพท์  มีเครื่องคิดเลข (สมัยก่อนเค้าใช้ลูกคิดกัน) ก่อนคนอื่นเลยค่ะ คนข้างบ้าน พอได้ยินเสียงโทรศัพท์ของเด ตกใจวิ่งหนี คิดว่าเสียงอะไร ดังออกมา 555555555555555 :lol:  :lol:

ที่สำคัญ ออฟฟิศของเดที่สุราษฎร์ ได้ กลายเป็นที่ชาวสมุยได้มาแวะพัก อาบน้ำ ล้างหน้าล้างตา ทานข้าว ก่อนเดินทางขึ้นรถไฟ มากรุงเทพ มาเรียนหนังสือ :D

ลูกของเด ทุกคน ต้องมีหน้าที่บริการญาติพี่น้อง ไปช่วยซื้อตั๋วรถไฟให้บ้าง ซื้อของอุปโภคบริโภคส่งไปให้ที่สมุยบ้าง  เด ต้องให้ช่วยญาติพี่น้อง และคนสมุย ทุกอย่างค่ะ :D

สมัยนั้น คนสมุย กันดารมากๆ :cry:  ค่ะ และ  ดีมากๆๆที่บางท่านได้เป็นใหญ่เป็นโต เป็นอธิบดี ก็หลายท่านเป็น ซีสูงๆ   หลายๆ ท่าน เป็นเศรษฐีในกรุงเทพ  แล้วเขายังไม่ลืมว่า ทุกครั้งที่เดินทางมากรุงเทพต้องมาแวะอาบน้ำ ฝากกระเป๋า ทานข้าวบ้าน "โกเอี่ยน" ค่ะ :D  :D

พี่แอ๊ะ เจอ เมื่อไร  พี่แอ๊ะต้อง แนะนำตัวว่า "แอ๊ะลูกโกเอี่ยนค่ะ"  เค้า จะ พูดถึงเรื่อง นี้แบบไม่ลืมบุญคุณ ค่ะ
ทั้งๆที่เค้าจำพี่แอ๊ะตอนเด็กๆไม่ได้นะคะ :o

P.Prapasri ka,
I like this picture!I can see their"eyes"!
together with the story after...I can even see the slow motion of your childhood.It is completely ka.I always believe that our strongest memory is our childhood.It is pure without any role,any prejudice or any adult way of thought!I convinced right now more that P.Pornthep looks familiar his father...should I also build his personality further that it is the same his father?? I do certain.
I used to read  a weekly"Matichon" long before I go Germany...there are one southern short story written by one  woman,who came from Suratthani,she wrote her childhood way of southern life...It was so fun as if she wrote it for me...at that time I wonder,how can she?she lived in Surat but her story is like my life in Songkhla.She lectured at Srinakarinvirot in BKK....I think she is now retired...don't know cause I never read Matichon more than 10 years.
From this picture...I think I like Dae too.
nn.

:D น้อง ๆคะ
น้องๆ พี่แอ๊ะ เคยมาหอจุฬากันทุกคน พี่แอ๊ะไปไหน จะหนีบ น้องไปด้วย ค่ะ :o

พรเทพ 16 พี่แอ๊ะบังคับให้อยู่หอจุฬานะคะ :shock:

ตอนแรกเค้าไม่ยอม
แต่พี่แอ๊ะบอกว่าไม่มีที่ไหน ที่จะดีกว่าหอจุฬา เพราะเราจะมีเพื่อนทุกคณะ :D

พี่แอ๊ะต้องใช้เส้น ไปหาอ.ประณต ตอนนั้ท่านยังหนุ่ม พี่แอ๊ะบอกว่า แอ๊ะขอฝากน้องหนึ่งคน :D

พรเทพ 16ไปอยู่ตอนแรก นอนหอไม้ กะหมออิ๊ดมังคะ พรเทพบอกว่านอนไม่หลับทั้งคืน กลัว ไม้พังลงมาทับตาย :shock:

พี่แอ๊ะบอกว่าทนๆ ไปเถิด ไม่ตายหรอก :shock: ตอนหลังมาจีบ สาวหอหญิงเพื่อนน้องเจี๊ยบ น้องป้อม น้องดร.ทราย น้องๆ16น่ะค่ะ เลยไม่ตาย

แต่เกือบตายตอนไม่ได้แต่งงานกันนี่แหละค่ะ จุ๊จุ๊ อย่าเอ็ดไป เรื่องนี้มีตำนาน.......................

น้องหนิงคะ นักเขียนมติชนท่านนั้น น่าจะชื่อ .อ.เตือนใจ.......... น่าจะใช่ นะคะ
 ท่านแต่งหนังสือ
"ปั้นมากับมือ"  พี่แอ๊ะ เป็นแฟนอ่านหนังสือท่าน เลยส่งไปให้น้องๆอ่านที่สุราษฎร์  ครอบครัว พี่แอ๊ะเลยไปทำความรู้จักกะนักเขียนท่านนี้ พอมีงานแต่งงานญาติ จะเรียนเชิญท่านมาสวมพวงมาลัย ให้ลูกหลาน ของที่แต่งงาน และให้ท่านมากล่าวอวยพรด้วยค่ะ :D

แปลกนะ อ้อย 13 และเอียด เวลาเรารักนักเขียน เราจะรักมาก รักทั้งครอบครัวเลย ท่านคงงง ไม่เคยเจอ ครอบครัวแบบบ้านพี่แอ๊ะค่ะ  แปลกดีไหม :o

โบราณว่า ดูวัวให้ดูหาง ดูนางให้ดูแม่....นั้นแน่จริงๆ

พี่แอ๊ะน่าภาคภูมิใจ คุณแม่พี่แอ๊ะก็น่าชื่นชมกราบไหว้...

ยินดีด้วยจากใจจริงค่ะ :D

(http://www.02aflower.com/flowers/images/thumbnails/t_16444.jpg)