Cmadong Chula

ร่วมด้วยช่วยกันพัฒนาสาระของกระทู้รุ่น 2543 ตามโครงการของเอ๋อ ยังไงก็ขอเชิญพี่ๆน้องๆ เพื่อนๆที่มีประสบการณ์หลอนมาเล่าสู่กันฟังบ้างแล้วกันนะครับ... :o
จำได้ว่าตอนอยู่หอเคยได้ยินมาหลายเรื่องเนื่องจากที่ห้องตอนปี1  จะแขกเยอะและจะมีนักเดินทางที่หออยู่หลายคนที่มักจะแวะเวียนไปที่ห้องประจำเท่าที่จำได้ก็มี ต้น รัฐศาสตร์ ชาย เภสัช โบ้ ทันตะ  เบียร์ วิศวะ  เป็นต้น แถมยังอยู่ใต้ห้องผีสิง(รู้สึกจะเป็นห้อง406ของญี่ปุ่น)ทำให้ที่ห้องเรามีผ้ายันต์แปะที่เพดานห้อง 1 ผืนด้วยดูทุกครั้งที่เข้าห้องว่ายังอยู่ดีเพราะกลัวจะย้ายจากห้องญี่ปุ่นลงมาที่ห้องเรา แต่ที่เจอกับตัวจังๆก็มีอยู่เรื่องหนึ่งจำไม่ได้ว่าเกิดตอนปีไหน คืนวันนั้นตื่นขึ้นมากลางดึกประมาณตี 1-2 เกิดอยากจะซักผ้าก็เลยถือตะกร้าผ้าไปใส่เครื่องซักผ้า ก็เดินไปตามทางเดินคืนนั้นค่อนข้างเงียบหลายๆห้องปิดไฟนอนไปแล้ว เดินไปสักพักกำลังจะถึงบันไดกลาง เรารู้สึกว่าได้ยินเสียงเท้าคนเดินอยู่ด้านหลัง ก็เลยเอียงคอหันกลับไปดู...เงียบครับพบแต่ความว่างเปล่าในใจก็กลัว แต่ก็คิดว่าคงเป็นชั้นอื่นมั๊ง...เลยเริ่มก้าวเท้าออกเดินต่อ เสียงมาแบบ 1 ต่อ 1 เลยทีนี้เราก้าวเค้าก้าวด้วยได้ยินชัดมากเราหยุดเค้าหยุดคราวนี้เลยคิดว่าไม่น่าจะใช่อย่างอื่นแล้วคงจะใช่ไอ้ที่แอบกลัว แต่ก็ยังแข็งใจเอาผ้าไปใส่เครื่องแล้วรีบวิ่งกลับมาที่ห้องอย่างน้อยถ้าจะตามมาจะได้มีเพื่อน 555 :lol:

ว่าจะมาตั้งแล้วเชียวกระทู้นี้ ในหอมันก็มีเยอะจริง ๆ นั่นแหละ แต่ไม่เคยเจอเองกับตัวได้แต่ฟังเค้าเล่าให้ฟัง โดยเฉพาะเรื่องของไอซ์ ครุศาสตร์ แต่ที่เจอจริง ๆ จัง ๆ แบบอยู่ในเหตการณ์นี่ต้องในค่ายเท่านั้นคร้าบ แต่ตอนนี้ไม่ว่างมาเล่าขอทำงานก่อนนะ (มาไข่ไว้ให้อยาก :lol: ) แล้วจะมาเล่าให้ฟัง มีเยอะเลยล่ะ :lol:

เราไม่เคยเจอกับตัวหรอก แต่พี่เมทสองคนของเราเจอประจำ เจอจนชิน
เดี๋ยวมาเล่าเรื่อง 1119 (ห้องเราเอง) กับ "น้องหมีพูดได้" นี่ก็เรื่องเล่าระดับตำนานของเราเหมือนกัน

ไปกินข้าวก่อน

เราก็อยากมีส่วนร่วมนะ แต่ไม่แน่ใจว่ามันจะใช่หรือเปล่า
ประมาณว่ามีอยู่ช่วงหนึ่ง มีอาการเหมือนคนโดนผีอำอยู่เป็นนิจ ไม่รู้คิดไปเองอ่ะเปล่า
เลยอยากรู้ข้อมูลจากเพื่อนๆพี่ๆน้องๆ ว่าอาการผีอำจริงๆเค้าเป็นไงกันเหรอ ???   :roll:


ส่วนเรื่องผีที่หอพักเนี๊ยะ เราอยากให้เหมี่ยวกับเฟรชชี่ มาเล่ามากๆเลย
จำได้ว่าหนักมากจนต้องเอาของนั้นไปไว้ที่วัดอ่ะ เหมี่ยว ชี่ มาเล่าหน่อยดิ เราจำได้คร่าวๆ อ่ะ  :roll:

โหๆๆ....มีแต่คนมาหย่อนไข่ความอยากเอาไว้อะงั้นเราขอปูเสื่อหน้าเวที่คนแรกเลยแล้วกันเผื่อคนเล่าเสียงเบาจะได้ได้ยินชัดๆ :o

แล้วสองคนนั่นจะเข้ามาเล่าหรอหล้า :shock:

ก่อนอื่นก็ขอเริ่มที่ห้อง 201 ก่อนเลยนะ ตอนปีหนึ่งอ่ะ เราอยู่ห้อง 202 เตียงติดกับประตูทางออก (เตียงรับแขก) แล้วเรื่องก็เกิดกับเพื่อนสัตวะ (ชื่ออะไรหว่าจำไม่ได้แล้ว เอหรือเปล่าไม่แน่ใจ) อยู่ห้อง 201 เตียงหัวชนกับเตียงเรา คืนนั้น เอ มันนอนหลับไปแต่ก็ต้องตื่นขึ้นมาเพราะรู้สึกอึดอัดขยับไม่ได้ ก็พยายามดิ้นรนยังไงก็ไม่หลุด ไม่ใช่แค่นั้น เอมันได้ยินเสียงคนเดินรอบเตียงมันอ่ะ เดินเป็นวงกลมนะ อย่างที่บอกเตียงมันหัวชนกับเตียงเราแต่มีผนังห้องกั้นอยู่ แต่คน ๆ นั้นมันเดินทะลุกำแพงวนรอบเตียงอ่ะ สุดท้ายมันกลัวสุดขีดรวบรวมพลังดิ้นหลุด เท่านั้นแหละนอนไม่หลับไปสามสี่วันได้มั้ง ตาแดงกล่ำเลยอ่ะ ไม่กล้าอยู่ห้องคนเดียว หรืออาบน้ำก็ต้องมีเพือนไปด้วยคุยกันตลอดเวลา เรื่องนี้เบาะ ๆ ยังมีที่น่ากลัวกว่านี้อีก :shock:

เรื่องแบบหลอนๆ น่ะเหรอ เราก็เคยเจอหนนึงที่หอ
เจอกับพี่เมท ไม่เจอตัวเป็นๆ แต่มันน่ากลัว :shock:

ที่ห้องที่ตึกชวนชมจะมีเตียง 3 เตียง
2 เตียงเรียงติดกันกลางห้อง
อีกเตียงอยู่ริมประตู ด้านหน้า
ซึ่งก็เป็นเตียงของเรา

คืนหนึ่งเรียนมาเหนื่อยๆ เราก็ล้มตัวลงนอนเล่นๆ
แต่ไม่ได้ตั้งใจให้หลับมันก็สลึมสลือ

พี่เมทเราคนนึง(พี่ยุ้ย)ไม่อยู่ อีกคน(พี่น้อย)นั่งอ่านหนังสืออยู่ที่โต๊ะหลังห้อง

ซักพักเราก็รู้สึกว่ามีคนเดินเข้ามาแล้วออกไปทางระเบียงห้อง
เราก็นึกว่าเป็นพี่ยุ้ยที่เพิ่งกลับมา ก็ไม่ได้เอะใจอะไร
เห็นแต่ว่าแต่เดินเฮียดตุ๊กตาที่วางอยู่ปลายเตียงของพี่น้อยตกลงมา

สักพักพี่น้อยก็เรียกเรา เสียงเหมือนโกรธ
"ป.ปลา เดินไปหลังห้อง ชนตุ๊กตาพี่ตกแล้วทำไมไม่เก็บ"
แกบอกว่านั่งอ่านหนังสืออยู่เห็นเป็นเงาผ่านหลังไป :shock:  :shock:

เราก็งงใหญ่ บอกว่าไม่ได้เดินไป ก็นอนอยู่ดีๆ ไม่ได้ลุกไปไหน
"เมื่อกี้เห็นคนเดินเข้ามานึกว่าพี่ยุ้ย เอ... "
 :shock:  :shock: แล้วเราสองคนก็มองหน้ากัน ในห้องไม่มีใครอีกนอกจากพวกเรา

แล้วใครเดินผ่านห้องเราไป.... บรื๋อออออออออออออ :shock:

อ่านแล้วขนลุกเลยอ่ะ  :shock:  :shock:  :shock:

เดี๋ยวเราจะโทรจิกเหมี่ยวเอง  :lol:

จริงๆเรื่องผีที่หอเนี่ยเท่าที่เคยฟังมาจาก จุ๊บ ครุน่ากลัวมากๆและหลายเรื่องไม่อยากจะเล่าเองแล้วจะพยายามโทรจิกให้มาเล่าให้ฟังกันนะ(ไม่รู้จะสำเร็จป่าว) :oops:

ครุศาสตร์นี่แรงจริง ๆ ทั้งไอซ์ ทั้งจุ๊บ

เรื่องแบบนี้ จะเกิดกับบางคนที่มีสัมผัสพิเศษอ่ะเปล่า
เราไม่เคยเจอเลย แบบที่เห็นเต็มๆอ่ะ  แต่ไม่เจอก็ดีแล้ว ต่างคนต่างอยู่ อย่าได้เบียดเบียนซึ่งกันและกันเลย  :wink:

ที่จุ๊บเจอน่ากลัวมากๆเรามารู้เรื่องตอนปี 4 แล้วถ้าวีเจอก็จับมาตอบด้วยล่ะเรียนโทอยู่ที่คณะอะ
ส่วนไอซ์นี่จำได้เลยน่าเจ็บใจจริงๆมีวันนึงไอซ์โทรไปเล่าในรายการเด็อ ช็อค(ทีแรกยังไม่รู้ว่าเป็นไอซ์) บอกว่าอยุ่หอพักมหาลัย ห้องมุมสุด ด้วยเป็นรายการไม่สามารถบอกได้ว่าที่ไหน ไอซ์เล่าในรายการว่ามีคนมาเดินแล้วเอาของเหมือนจะเป็นไม้เท้าเคาะรอบห้องที่สำคัญดังมาจากทางด้านที่เป็นผนังตึกไม่มีที่ยืนแล้วจะไปเดินเคาะได้ยังไง ฟังเสร็จทั้งห้องไม่ค่อยกล้านอนกันเลยกลัวได้ยินเสียงเคาะพอตอนเช้าไปเรียนที่คณะไอซ์เล่าอย่างสนุกว่าไอว์โทรไปเล่าที่รายการมา  ที่สำคัญเรื่องนี้ชั้นแต่งเอง :oops: โถ่ ....กลัวแทบตาย

คนที่สัมผัสทางนี้ได้ ไม่มีบุญมาก ก็ซวยสุด ๆ อ่ะ

ที่ว่ามีบุญมากก็คือชาติที่แล้วหรือชาตินี้ฝึกจิตมาดีประมาณได้ญาณอ่ะจิตเลยละเอียดมองเห็นภพนี้ได้
กับอีกพวกคือพวกที่เรียกจิตตกอ่ะ หรือไม่ก็มีกรรมกันมาก่อนเลยติดต่อกันได้ ประมาณนั้น แต่เรื่องแบบนี้ช่างมันเถอะอย่าไปคิดมากเลย เห็นก็ดีไม่เห็นก็ดี ทำบุญไหว้พระสวดมนต์แผ่เมตตาก็โอเคแล้ว

ที่เห็นเป็นตัวน่ะ ไม่ค่อยเจอ
(เดี๋ยวนี้บาปหนา เหอ เหอ)

แต่เรื่องลางสังหรนี่ยังมีอยู่ตลอด
อืม... นี่ก็ตะหงิดอยู่ว่ามีคนแอบนินทา (น้านนนน ว่าเข้าไปนั่น)  :lol:  :lol:

เราเกิดวันอังคาร ไม่มี sense ทางนี้โดยสิ้นเชิง (บ้างก็ว่าคนเกิดวันนี้ดวงแข็ง)
แต่ที่เคยได้ยินมา เขาว่าคนเกิดวันพฤหัสอ่ะ จะมี sense ทางนี้

ตอนพี่เก๋ พี่เมทเราเข้ามาปี 1 ก็มีรุ่นพี่มาถามๆ ว่าได้อยู่ห้องไหน พอบอกว่าอยู่ 1119 ชช เท่านั้นแหล่ะ ทุกคนก็จะบอกว่าห้องนี้เขาแรง แล้วพี่เก๋ก็เจอกับตัวเอง

"น้องหมีพูดได้"

พี่เก๋เล่าให้ฟังว่าตอนนั้นอยู่ปี 1 ซึ่งเป็นปีที่หน้าหนาว หนาวมากๆ พี่เก๋นอนอยู่ที่เตียงกลางห้องที่เปิดประตูเข้าไปแล้วเจอเลยอ่ะ มีเพื่อนคนนึงนั่งอ่านการ์ตูนอยู่ที่พื้น

พี่เก๋ก็เล่นแล้วพูดกับน้องหมีไปตามประสา "หนาวจังเลยเนอะ น้องหมี"
แล้วก็มีเสียงเล็กๆ ตอบมาว่า "ใช่ หนาวจริงๆ ด้วย"
พี่เก๋ก็งง เพราะเพื่อนอ่านการ์ตูนอยู่ พอถามเพื่อนว่าแกพูดเหรอ เพื่อนก็บอกว่าเปล่า
พอเห็นว่าทั้งห้องมีแค่ตัวกับเพื่อน 2 คน ไม่มีใครพูดอะไรเลย...พี่เก๋ก็ถึงกับร้องไห้

"1119 อีกแล้ว"
พี่เก๋ (อีกแล้ว) เล่าว่าตอนปีหนึ่ง ช่วงใกล้สอบ ก็ต่างคนต่างอ่านหนังสืออยู่บนเตียงของตัวเอง พี่เก๋จะนอนเตียงตรงกลางที่เปิดประตูเข้าไปแล้วเจอเลยน่ะ เธอก็นั่งอ่านโดยเอาหมอนพิงหลังไว้ พี่เมทกับเมทอีกคนก็อ่านเหมือนกัน แต่ทีนี้เมททั้งสองคนหลับไปก่อน พี่เก๋บอกว่าก็กำลังง่วงๆ ครึ่งหลับครึ่งตื่น แต่รู้สึกว่าเห็นผู้หญิงคนหนึ่งใส่ชุดสีขาว เดินเข้าประตูมาแล้วมาหยุดจ้องพี่เก๋อยู่...(อึ๋ย คิดแล้วกลัว) แตหนังสือก็หลุดจากมือพี่เก๋ตกลงมา ก็เลยตกใจตื่น ทีนี้ก็เลยไม่รู้ว่าเรื่องจริงหรือฝัน

ส่วนครูนก...เธอไม่ค่อยเห็นอะไรเป็นชิ้นเป็นอัน แต่เชื่อไหม...ครูนกโดยผีอำทุกคืน โดนจนชิน เป็นเรื่องปกติมาก ที่ครูนกจะตื่นขึ้นมาแล้วบอกว่า "โดนผีอำ" แล้วก็ทำหน้าเซ็งๆ
ส่วนเราที่นอนเตียงในสุด ติดเตียงครูนก หลับไม่รู้เรื่องเลย ผีที่ไหนคงไม่กล้าหลอกเรา เพราะกว่าจะปลุกให้ตื่นมาดู คงเหนื่อยไปก่อน
(เวลาพี่เมทจะปลุกเราไปเรียน เธอจะต้องถีบหรือไม่ก็เอาน้ำมาฉีดหน้าอ่ะ  :x )

น่ากลัวเนอะ ตึกชวนชมนี่  ดีนะที่เจอแค่ทีเดียว :?  :?

เกิดวันอังคารเหมือนกัน แต่คิดว่า ผีไม่หลอก"คนเมา"มากกว่า เหตุผลอื่นใด หุหุ

หุๆพี่เจษกลับมาแล้ว...หายดียังครับ :P

เสียใจเล็กน้อยที่ไม่ยอมเย็บแผลอ่ะน้องตริ แผลเป็นคีลอยด์แน่เลย

คีลอยด์ นี่คือแผลเป็นแข็งๆรึป่าวครับ  :oops:
ได้ยินมาว่ามีสติ๊กเกอร์รักษาแผลเป็นได้เอามาช่วยได้มั๊ยครับพี่...
ว่าแต่คราวนี้หน้าจะได้เข้มๆเอาไว้ขู่หนุ่มๆที่จะมาจีบลูกสาวในอนาคตไงครับ

ตริ  ความคิดเข้าท่าเนอะ :wink:

แล้วที่ว่าผีอำเนี๊ยะ มันเป็นอย่างไงกันแน่เหรอ
ใครก็ได้ช่วยอธิบายหน่อย  ชั้นจะได้รู้สักทีว่าที่เจอน่ะผีอำหรือเปล่า  :lol:  :lol:

เรื่องของเราก้อมีเหมือนกัน แต่เป็นความกลัวของเราเอง เราอยู่ห้อง 611 หอพุดตาน....

1. เราไม่ชอบไปรีดผ้า ในห้องน้ำคนเดียว หรือ ไม่มีเพื่อนอยู่ในห้องน้ำ มันวังเวง
2. เวลาซักผ้า(ชุดชั้นใน) จะต้องเปิดนำเสียงดัง เพราะ เดี๋ยวจะมีเสียงอันไม่พึงประสงค์เล็ดลอดเข้ามา
3. เวลาอาบน้ำ จำเป็นอย่างยิ่งยวดที่จะต้องมี้พื่อนอาบน้ำห้องอื่นอยู่ด้วย เนื่องจากห้องมันเป็นผ่าม่านเปิด-ปิด และ ฝาสามารถทะลุถึงกันได้ และ ต้องพาดผ้าเช็ดตัวเอาไว้ เวลาหยิบผ้าเดี๋ยวจะมีคนมาดึงผ้าอีกด้านนึง

สรุป..ไม่ชอบเข้าห้องน้ำหอคนเดียว หรือไม่อย่างนั้นก้อต้องรีบทำธุระแล้วออกมาเลย  8)

เราก็เกิดวันอังคารนะ เค้าว่ากันว่าวันอังคารธาตุแข็งอ่ะ ก็แหงล่ะพระอังคารเป็นเทพแห่งสงครามทรงควายอีก ใช่ป่ะเอ๋อ :lol: นี่เอ๋อเราว่าตั้งเรื่องตำนานเทพเจ้าอีกกระทู้ดีป่ะ แกมันเจ้าแม่ทางด้านนี้อยู่แล้วนี่ :lol:

หอ ที่อยู่ตรงทางเข้าประตูรั้ว แล้วมีชมรมแสงเสียง กับ ค่ายหออยู่ด้วยน่ะ

เรียกว่าหออะไรครับ สมัยก่อนเรียกว่าหอ 1  แต่พี่เรียกว่าหอเขียวน่ะ

เราก้อเกิดวันอังคารอะ มัยเหรอ  :shock:

ชวนชมครับพี่

เราก็อังคารเหมือนกัน  :shock:

อังคารกันเยอะนะ คนที่ lab เราก็วันอังคารกันเกือบ lab ทำไมหว่า :?

อืม ...หอนี้ได้ยินจากเพื่อนๆ ที่เคยอยู่หอนี้ว่าเอาเรื่องเหมือนกันครับ

แล้วก็ อาจารย์ของพี่ ที่เคยอยู่หอ ซึ่งสมัยนั้นเป็นหอชายน่ะครับ

บอกว่าที่หอนี้  สมัยก่อนที่มีเรื่องกับ พวกอุเทน

แล้วเค้าตามมาแก้แค้น โดยปีนต้นไม้แล้วเอาหอกซัด เข้าไปน่ะครับ ตายคาเตียงอ่ะ



แต่ว่าคนเกิดวันพฤหัสนี่ ขอ confirm ครับ เพราะว่าญาติ ๆ ที่ไม่อยู่ภพนี้แล้ว

เวลาจะติดต่อกันทางบ้าน เค้ามักจะติดต่อผ่านน้องชายพี่อ่ะ ซึ่งเค้าเกิดวันพฤหัส

น้องๆ เคยใช้งานสว่าน แล้ว อยู่ๆ สว่านลอยได้ + คัตเอาท์ สับให้ใช้งานเพื่อมีไฟฟ้า

ใช้โดยที่บ้านมีคนอยู่แค่สองคนไหมครับ  น้องพี่คนนี้เจอมาแล้วอ่ะ ที่สำคัญกลางวันด้วยอ่ะ

เหอๆ

ตื่นขึ้นมาเจอเจ๋งนอนอยู่ข้างๆ นั่นแหละหลอนสุดๆ แล้ว อิอิ

คนเหมือนกันจะดูดเข้าหากันล่ะมั้ง  :lol:
คนรอบๆ ตัวเรา ส่วนใหญ่ก็เกิดวันอังคาร

เพื่อนๆ ในบอร์ดนี้ก็อังคารซะเยอะเลยเหรอเนี่ย  :?

เปิดกระทู้เทพเจ้าเลยวี...เรื่องแบบนี้เราชอบ
ส่วนเรื่องดูดวงลายมือ ถามยัยปอปลา มันดูเป็น  8)

เรื่องตึกชวนชม หรือตึกเขียว ของพี่ Max นี่น่ากลัวจัง
ดีนะที่เดี๋ยวนี้ไม่เคยได้ข่าวว่ามีเรื่องกันกับฝั่งขะนู้นนนน



ส่วนเรื่องเอ๋อ  แกเอาความลับชั้นมาเปิดเผยอย่างนี้
เดี๋ยวพรุ่งนี้ระหว่างทางชั้นก็ไม่ได้หลับไม่ได้นอนกันพอดีอ่ะดิ  :x  :x

ถึงเพื่อนโจ้ ตื่นขึ้นมาแล้วเจอเจ๋งนี่ คงน่ากลัวมากๆ เลยนะ
เพราะปกติเห็นแกสิงอยู่ใต้หอชายก็น่ากลัวพอแล้วล่ะ  :lol:  :lol:  



เออ... แต่เราเกิดวันศุกร์นะ มีใครเกิดวันศุกร์มั่งเนี่ย

โจ้เราว่าเราเคยฟังโจ้เล่าเรื่องผีที่เจอตอนที่เรียนม.ปลายอันนั้นก็น่ากลัวใช้ได้เลยนะ

โจ้ แกกลับมาเล่าด่วนเลย ชั้นอยากฟัง  :lol:

Veevee,
happy birthday naka nong...
p.nn

น้องปลาดูลายมือเป้นหรือนี้ .. น่าสน เดี๋ยวขอใช้บริการหน่อย  อยากรู้ว่าชาตินี้ จะรวย 100 ล้านกับเขาได้ไหม  :o

แล้วคนเกิดวันพุธ นี้ดีมั้ย :o

...

Yes,you will!
p.nn

พี่ชาร์ปไม่ต้องดูให้เมื่อยก็รวยค่า... อิอิ (รวยแล้วอย่าลืมน้องๆ ก็แล้วกัน)  :lol:  :lol:

ส่วนเรื่องวันเกิดไม่รู้ค่า ถามเอ๋อดีกว่า :D

พุธกลางวันหรือพุธกลางคืนล่ะพี่ชาร์ป  8)
วันพุธต้องดูด้วยว่าเกิดกี่โมง

งั้น วันไหนแม่หมอทั้งสองว่าง เราขอจองตัวนะ  :wink:

เข้ามาเล่า กับฟังเรื่องแบบนี้มากไปเปล่าไม่รู้เหมือนรู้สึกว่ามีคนเดินตามหลังมาสองสามวันแล้วอ่ะ :cry:

^
^
^
^
เดี๋ยวพรุ่งนี้ไปทำบุญคงดีขึ้นนะวี

ก็รุ่นเราเบญจเพศกันแล้วนี่นะ
ทำบุญเยอะๆ ผ่อนหนักเป็นเบา  :D

มีเรื่องจะเล่าให้ฟังเหตุเกิดตอนไปตลาดเก้าห้องเมื่อวันเสาร์นี้เอง

อย่างที่บอกในกระทู้ตลาดสามชุกว่าตลาดเก้าห้องเป็นตลาดที่ตายแล้ว (ยืมคำพี่บอยมาใช้) เพราะฉะนั้นบ้านส่วนใหญ่จึงร้างผู้คนมีร้านค้าเปิดเป็นย่อม ๆ ขณะที่ทุกคนกำลังเลือกซื้อขนมเปียะกันอยู่เรากับเอ๋อก็เดินดูบ้านแถวนั้น ระหว่างที่เดินอยู่ตาเราก็เหลือบไปมองบ้านหลังหนึ่งที่กำลังน่าจะซ่อมนะของวางเต็มระเกะระกะไปหมด และแล้วตาก็ไปสะดุดกับของสิ่งหนึ่งเข้า เป็นหัวคน หะวคนจริง ๆ นะแต่หันหลงให้ผมยุ่ง ๆ แรก ๆ ก็ไม่อ๊ะใจแต่พอมองลงมามันมีแต่หัวอ่ะ ไม่มีส่วนอื่น เลย แต่ที่สำคัญมันตั้งอยู่อย่างนั้นไม่หายไปไหนตามประสบการณ์เวลาเจออะไรแบบนี้มันต้องหายไปซิ เราก็คิดในใจ"เอาแล้วไงกลางวันแสก ๆ" เรารีบเดินไปคว้ามือเอ๋อไว้ ปากก็บอก "มันไม่หาย มันไม่หาย" เอ๋อก็คงงงไอ้นี่เป็นอะไร ตาเราก็มองหัวที่ตั้งอยู่เหมือนกับว่ารอให้มันหันมามือก็คว้ามือเอ๋อแต่คว้าไม่ได้ปากก็บอกแต่ว่า "มันไม่หาย มันไม่หาย" พอเดินไปข้างหน้าอีกหน่อย โหใจหายวาบเลยที่แท้เป็น หัวหุ่นที่ตั้งอยู่ในร้านตัดผมทั่ว ๆ ไป แต่สภาพมันโทรมมากผมเผ้ารุ่งรังมาก โอยนึกว่าจะเจอของดีกลางวันแสก ๆ ซะแล้ว 8)

แหม..นายวี
จะเนียนจับมือเอ๋อก็ว่ามาเถอะ ไม่ต้องอาย  ฮ่าๆๆๆๆ  :x  :x

555 คิดแล้วขำ
หน้าวีตอนนั้นซีดเลยสองนิ้วเลย

หล้า...อย่าหึงนะ ยังไงเราก็ไม่แย่งของเพื่อนหรอก  8)

หลอกจับอะไรล่ะ คว้าตั้งหลายทีไม่ได้เลยเอ๋อมันเดินหนี

:shock:  :shock:  วีไปทำท่าน่ากลัวอ่ะดิ เอ๋อถึงไม่ยอมให้จับ  :lol:  :lol:  :lol:

ก็เดินๆ อยู่ วีก็เดินมาเบียดๆๆๆ แล้วก็ทำหน้าเลิ่กลั่ก พึมพัมอะไรก็ไม่รู้ เราก็งงดิ  :shock:

wow!! จีบออนไลน์อะ :roll:

ตอนวีเล่าให้ฟังก็งงๆ นะ
แต่พอเดินไปดู มันน่ากลัวจริงๆ มืดๆ ทึมๆ เก่าๆ บรื๋อยย

Veevee,
no ghost! don't be afraid.
p.maenark

อ่านแล้วกลัวอ่ะ ไม่กล้าไปแปรงฟัน อาบน้ำ นอนเลยดีกว่า  :lol:

เออ...ซักแห้ง มันเป็นนิสัยประจำของแกอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ
ซิ่ม แกอย่ามาทำเนียน  :lol:  :lol:

รุ่นเราเนียนกันเก่งทุกคนเลยเนอะ :lol:

ปกติอยู่แล้วนี่ ตกลงตอนนี้แกก็ยังอาบน้ำครังเดียวต่อวันเหมือนเดิมใช่ม่ะ

ชั้นประหยัดทรัพยากรธรรมชาตินะ ลด global warming  :oops:

เป็นข้ออ้าง หรือว่าเป็นอุดมการณ์อันสูงส่งล่ะเนี่ย  :lol:  :lol:

จ้าแม่คนอนุรักษ์ธรรมชาติ แต่ตอนนี้ร้อนมาก ร้อนได้อีก

นี่ เห็นมั้ยว่าชั้นเป็นตัวอย่างที่ดี ทุกคนมาอาบนำวันละครั้งกันเถอะ เพื่อโลกของเรา 5555 :lol:

ระวังขี้กรากจะถามหานะแก  :shock:
ประหยัดในเรื่องที่ควรประหยัดดีกว่ามั้ง เดี๋ยวจะกลายเป็นขี้เหนียวเกินไป  :lol:

:shock:  :shock:

ตกลงเรื่องผีหมดกรุกันละเหรอ  :shock:

ยายเหมี่ยวไม่ยอมโผล่มาเล่าเรื่องผีซักที สงสัยคืนนี้ต้องโทรจิกอีกรอบแล้ว  :lol:

ว่าแต่จะไม่มีใครมาเล่าเรื่องผีอีกเหรอ  :roll:
แล้วที่ชั้นเคยถามเรื่องผีอำอ่ะ ไม่เห็นมีใครช่วยอธิบายเลยว่าอาการมันเป็นไงกันแน่  :roll:

นั่นสิเปิดกระทู้มาเพราะอยากฟังเรื่องผีอะแต่ไม่มีคนเล่าให้ฟังเลย :cry:

ไม่ว่างเล่าอ่ะ ไว้ว่างๆๆๆจริง ๆจะมาพิมพ์ให้อ่านนะ แต่พอเล่าแล้วจิตตกอ่ะ เหมือนเจ้าของเรื่องมาอยู่ใกล้ ๆ

มาเล่าต่อก็ได้

เป็นเรื่องของรุ่นพี่ แกเล่าให้ฟังอีกที

พี่คนนี้ชื่อพี่ฮาล์ฟ 42 (half) แกเป็นคนมีเซ้นหน่อยๆ

แกเล่าให้ฟังว่าห้องที่แกอยู่นี่ เคยเจออะไรที่เราเข้าใจว่าเป็นผีอยู่บ้าง
โดนผีอำบ้าง แต่อันนี้น่ากลัวกว่า
แบบว่ามีอยู่คืนนึง พี่แกนอนๆ อยู่ สักพักก็ตื่นขึ้นมา

ตื่นมาก็งงๆ (ตื่นได้ไงวะ กลางดึก) แต่ก็เลยหันไปมองเตียงอื่นๆ
เพื่อนๆ ก็หลับกันหมดเลย เลยหันมามองเตียงของตัวเอง

แล้วภาพที่แกเห็นก็คือ

แกมองเห็นตัวเอง (ตัวแกเอง) นอนหลับอยู่บนเตียง
....บรื๋อยยย์ นึกดูดิ กลางดึก ตอนกลางคืน

แกก็ตกใจเลยทิ้งตัวลงไปนอน
แกบอกว่ารู้สึกเลยว่ากำลังตกจากที่สูงแล้วตัวกระแทกลงบนเตียงดังตึง
แกก็ตื่นมาอีกที จับเนื้อจับตัว ว่าของจริงหรือเปล่า

เหอ เหอ.... น่ากลัวมั้ยล่ะ  :shock:  :shock:  :shock:

ไม่รู้(ว่าน่ากลัวรึป่าว) แต่ไอ้เรื่องเห็นร่างตัวเองเนี่ย ชั้นเคยได้ยินจากพระท่านที่ปฏิบัติสมาธินานมาก ๆ แล้ว ที่สามมรถแยกจิตมาดูร่างกายของตนได้ อันนี้ไม่ผีเลยล่ะ

มาเล่าเรื่องผีที่ชั้นรู้ให้ฟังดีกว่า แต่ไม่ใช่ที่หอนะ เป็นที่ค่ายสุรินทร์เรื่องนี้ชั้นฉายซำประมาณ 100 รอบได้แล้วมั้ง ใครที่ไปค่ายบัวเชดจะรู้ดี

มีน้องคนหนึ่งเค้าไม่สบายกลางค่าย แบบมีไข้ ปวดหัว ไม่มีแรงเดินเอง ต้องพยุงตลอด ให้ไปหาหมอที่โรงบาล ซึ่งอยู่ข้าง ๆ โรงเรียนก็ไม่เอา

ติดตามตอนต่อไป.........

โอยยยย ค่ายบัวเชด แค่นึกถึงก็ขนลุกแล้ว บรื๋อยยย  :shock:  :shock:

เออ ชั้นเอาเรื่องนี้ไปเล่าให้เมทฟังวันก่อน เค้าหล่อนเลยแก

ชั้นเคยเอาไปเล่าให้เพื่อนที่แลบฟังเหมือนกัน
ขนลุกกันทั้งห้อง ไม่ไปเจอกับตัว ไม่รู้หรอกเรื่องนี้  :shock:

เรื่องที่บัวเชดนี่อันดับหนึ่ง ชุมพรอันดับสอง เพชรบรูณ์อันดับสาม ของความน่ากลัวที่ตัวเองร่วมอยู่ในเหตุการณ์

What is all about? tell me .
p.ghosty

เรื่องยาวมากค่ะ แล้วก็หลายเหตุการณ์ด้วย (เฉพาะที่ อ.บัวเชด)

เอาเรื่องของป.ปลา ก่อนเลย (อันนี้แค่เกริ่นๆ)
ค่ายที่เราไปจัดที่ อ.บัวเชด จ.สุรินทร์ เป็นค่ายวิชาการค่ะ
สอนน้องๆ ประมาณ 10 วัน

วันที่เราไปถึงเป็นวันเตรียมงาน
พอไปถึงจัดของเรียบร้อย ก็ไปคุยกับอาจารย์ท่านนึง เป็นผู้หญิง
แกทักก่อนเลยว่า ไหว้เจ้าที่หรือยัง
เราก็บอกว่ายัง อาจารย์ท่านบอกว่า เจ้าที่ที่นี่ต้องไหว้ด้วยไก่ กับเหล้านะ
ธูปเก้าดอก (ปกติทั่วไปจะแค่ 3 ดอก)

เราก็รับปากอาจารย์ ว่าจะไปไหว้
พอมานึกๆ ดู ทำไมอาจารย์ไม่ให้เราไปไหว้พระก่อน
ก็งงๆ

แต่พอเดินมาดูที่ศาลเจ้าที่ ซึ่งอยู่ตรงข้างประตูหน้าโรงเรียนเลย
ส่วนพระพุทธรูป อยู่เข้าไปข้างใน
บริเวณศาลพระภูมิ มีศาลใหญ่ 1 ศาล แล้วก็มีศาลเล็กๆ รอบๆ อยู่
เลยคิดได้เลยว่าคงจะ "แรง" จริงๆ

Nong Plaa,
p.ning does not believe something like that since she was in Thailand but she never does anything to cheap/down what the other believe.
The first time to Phuket she has to stay by a far away ferien house of someone...I saw that the people ask us"did you pray to the "owner"of that place?"...I don't want to make myself afraid and make my husband uncertain...
do you know what I have done?the big spirit house was opposit our house...my husband wonder why his wife,across the road with a broom(mai gward)and clean the floor there...she clear all red paper and old candle gone...and please,she did it everyday!!
We have a deep sleep the whole that week!!!
p.nungning(maid in blood)

เดี๋ยวพรุ่งนี้จะมาต่อนะคะ
รับรอง ขนลุก กันแน่ๆ ค่ะ  :shock:

อาการมันคงเป็นแบบขยับเขยื้อนแขน ขา ปากไม่ได้ เหมือนมีคนกดทับอะ (ในฝันนะ :shock: ) แต่พอท่องนโม 3 จบ ก้อหายเลย ปาฏิหาริย์มากเลย

 :shock:  :shock:

แต่ถ้ามองในทางตรงกันข้ามนะ ตอนที่เราเคยมีอาการอย่างนี้เป็นเพราะนอนที่พื้นแล้วเบาะ หรือที่นอนมันเย็น เลยเป็นตะคริว หรือไม่ก้อ นอนทับแขน ตัวเอง จากประสบการณ์ของเรานะ  :o

แต่ของอย่างนี้ ไม่เชื่ออย่าลบหลู่เชียว พิสูจน์ไม่ได้อะ  8)  

มาเล่าต่อ (ค่ายเดียวกับป.ปลา)

จากเด็กที่ไม่สบาย เค้าไม่ยอมไปหาหมอ เค้าบอกว่ามีโรคประจำตัว เป็นไมเกรน ให้พี่ อ. พากลับบ้านอีกอำเภอหนึ่งเพื่อไปเอายา พอไปถึงก็บอกว่าห้ามบอกพ่อแม่ว่าไม่สบาย ให้บอกว่าลืมของ แล้วคุณน้องก็เดินได้ปกติ แต่พอกลับค่ายก็ไม่มีแรง ต้องพยุง  พี่ อ. ก็คิดว่าน้องต้องเรียกร้องความสนใจแน่ ๆ เลยหาคนไปตีสนิทเพื่อดูปฏิกิริยา ก็มีเรากับพี่ จ. (ผู้ชาย) คอยไปพูดคุย และพี่ อ. ก็ยื่นคำขาดว่า ถ้ายังไม่หายอีก จะส่งกลับบ้าน

วันรุ่งขึ้นคุณน้องก็เดินได้เอง เล่นบาสได้ด้วย พวกเราจึงคิดว่าน้องแกล้งชัวร์ แต่ก็พาไปโรงบาลแหละ ได้ยาแก้ไมเกรนมากิน

พอวันที่ 3 คุณน้องก็ทรุดอีก ทีนี้ต้องหิ้วปีกเลยค่ะ ลำบากทั้งพี่ ทั้งเพื่อน ต้องคอยพยุง ตอนค่ำน้องเป็นลม กลัวน้องชักเลยเอาไปโรงบาล มีพี่ค่ายตามไปเพียบ หมอก็ฉีดยานอนหลับให้ แล้วคุณน้องก็ละเมอ ประมาณ "อย่า อย่า จะพาชั้นไปไหน ชั้นไม่ไปนะ ชั้นมีพ่อมีแม่นะ ชั้นเจ็บ ชั้นกลัวแล้ว"
เราก็นึกว่าน้องต้องฝันถึงพ่อแน่ เพราะพ่อคุณน้องดุมากกก น้องคงละเมอว่าพ่อทำร้ายอยู่ แต่เราแอบเห็น ป้า ต. พี่อาวุโส เอาสร้อยพระไว้ที่หมอนน้องด้วย

จากนั้นพ่อแม่น้องก็มารับ น้องก็ตื่นแบบสลึมสลือมาคุยแต่ไม่ยอมกลับบ้าน เลยต้องปล่อยให้อยู่โรงบาลอีกคืน ทุกคนกลับหมด เหลือเรากับพลอยเฝ้า แล้วคุณน้องก็ถามว่า...

 

		อ้างถึง
	ก็มีเรากับพี่ จ. (ผู้ชาย)

พี่ จ. คนที่มีข่าวกับแกอ่ะเปล่า  :roll:

"หนูมาอยู่ได้ไง มีใครมาบ้าง"

เราก็เล่าให้ฟัง และไล่ชื่อพี่ทุกคนให้ฟัง ชีก็ถามอีก "แล้วไงต่อ มีใครมาบ้าง"
ก็งง ๆ ค่ะ จะรู้ไปทำไม แต่ก็บอกจนครบทุกคนแหละ ที่นี้คุณน้อง ก็ถามว่า
"ใครใส่ชุดขาว"
"พี่ ซ. ไง" (เค้าใส่เสื้อขาวจริง)
"ใส่กางเกงขาวด้วยนะ"
"ก็พี่ ซ.ไง จำไม่ได้เหรอคะ" (อันนี้ไม่จริงแล้ว)
"เค้าใส่หมวกสีขาว ใส่ชุดขาวเหมือนใส่สูท"
"...!!" (งง มาก เริ่มตกใจแล้ว นึกว่าน้องเพ้อ)
"พี่ คนใส่ชุดขาวเค้าเป็นใคร"
"พี่ ซ. ค่ะ พี่เค้าเพิ่งมา หนูจำหน้าไม่ได้มั้ง เค้ามีหมวกสีขาวด้วย" (โกหกเต็ม ๆ เพราะมันไม่มีใครเลยที่แต่งตัวแบบที่คุณน้องถาม)
พลอย "แล้วหนู เห็นเค้าที่ไหนล่ะ"
"ปลายเตียง... "
 :shock: ช็อค นิ่ง เสียวสันหลังวาบ ใจเต้นตุบ ๆ เพิ่งเข้าใจตั้งแต่เกิดมาวินาทีนี้แหละ ว่าเสียวสันหลังเป็นไง
คุณน้องเขย่ามือที่เราทั้งสองกุมไว้ แล้วถาม "พี่ เค้าเป็นใคร คนชุดขาวเป็นใคร" แล้วสายตาปรือเพราะฤทธิ์ยานอนหลับ ก็หันมองทางพลอยที ทางเราที
ไม่รู้จะตอบไง ตรงปลายเตียงก็ไม่มีใคร กลัวมากกกกกก อยากร้องไห้ ก็มองหน้าพลอย พลอยขมุบขมุบปาก ว่าจะไปโทรศัพท์หาพี่คนอื่น ๆ ที่ค่าย เราสั่นหัวดิกเลยค่ะ ชั้นกลัว อย่าทิ้งชั้นไว้กับน้องแค่ 2 คนนะ ตอนนี้ก็จะเที่ยงคืนแล้ว

เรานะจินตนาการไปไกลเลย ถ้าพลอยออกไป แล้วคุณชุดขาวโผล่มา ชั้นจะทำไง ถ้าเค้ามีอิทธิฤทธิ์ล็อคกลอน แล้วชั้นจะหนีไปไหน ถ้าโผล่มาแบหน้าเละ ๆ ล่ะ โอ้ย...สารพัดค่ะ

ติดตามตอนต่อไป... เร็ว ๆ นี้ (ไปทำงานก่อน เดี๋ยวมา)

คนละ จ.

:shock:  :shock:  :shock:
แกมาเล่าต่อเลย ดูซิ มาทำให้ชั้นไม่เป็นอันทำการทำงานเลย  :x

เป็นค่ายแรกที่ต้องเรียน staff ตื่นมาประชุมตอนตีสองสุดยอด จะถึง ช็อดเด็ดแล้วซิ้มรีบเล่าเร็ว

ไปหาอาจารย์มาล่ะ จารย์ไม่อยู่ เล่าต่อ

ถึงไหนแล้ว...?

อ๋อ ชีพลอยก็บอกน้องว่า ถ้าหนูไม่รู้จักเค้า ก็ให้นอนซะ เนี่ย พี่ล็อคประตูแล้ว ไม่มีใครเข้ามาได้หรอก (ขอบคุณมาก ๆ นะจ้ะเพื่อนพลอย ที่มีสติเต็มเปี่ยม) คุณน้องถึงได้หยุดถาม แล้วพลอยก็เข้าไปโทรในห้องน้ำ

ส่วนชั้นก็นั่งคุยกับน้องไป น้องก็อืม ๆ ยักคิ้ว พยักหน้าไปตามเรื่อง เพราะชีเบลอมากแล้ว แล้วพลอยก็กดชักโครก ออกจากห้องน้ำ แล้วก็บ่นว่า "โอ้ย ท้องไม่ดีเลย" (ตอนนั้น ชั้นคิดในใจ ไม่เนียนเลย ไม่ต้องพูดจะเนียนกว่าอีก ขอโทษนะจ้ะ พลอยจ๋า) แต่ชั้นโล่งใจที่พลอยออกมาซะที เฮ้อ...

เราก็คุย ๆ ถาม ๆ ตอบ ๆ แล้วคุณน้องก็ถามอีกว่า
"อะไรลื่น ๆ ที่หัวหนู"
"อ๋อ พระค่ะ" (ยังจำพระที่ ป้า ต. ใส่ไว้ที่หมอนได้ไหม)
"ไหนล่ะพี่"
"อยู่นี่ไงคะ(พร้อมกับเอามือไปหยิบพระด้วยความมั่นใจ)" ปรากฎว่า ไม่มีค่ะ ควานใต้หมอนก็ไม่เจอ หาแถวหัวน้องก็ไม่มี
"พี่ พระอยู่ไหน"
"... อ๋อ มั้นตกไปแล้ว" รีบตัดบท เพราะไม่มีพระแล้ว มารู้ทีหลังว่า พี่เค้าใส่กลับค่ายไปแล้ว แล้ว ไอ้ที่ลื่น ๆ ที่หัวน้องน่ะ อะไร??

ก็คุย ๆ คุย ๆ พอน้องจะหลับ ก็หยุดพูด ลุกไปปิดไปให้ดวง น้องบอกว่า พี่อย่าปิดไฟ คุยต่อ อย่าให้หนูหลับ หนูกลัว อุ้ยยยย...ดีใจมาก เพราะเราก็กลัว ไปเปิดไฟ แล้วก็พูด ๆ  ๆ  ๆ จนน้องหลับไปนานนั่นแหละ เลยหยุด เพราะเหมือนคนบ้า พูดคนเดียว

จากนั้นไม่นานก็มีพี่ผู้ชายมา 3 คน มานอนเป็นเพื่อน รวมทั้งพี่ จ. ด้วย แต่มาถึงก็นอนเลยค่ะ หลับด้วย ไอ้เราก็ง่วง แต่กลัว ก็ฟุบข้าง ๆ เตียงแหละ หลับไปถึง ประมาณตี 2 ตื่นล่ะ จิตตก ประหม่า หลอน ก็ไม่รู้จะไปไหน นอนไม่หลับด้วย ก็นั่งมองหน้าน้อง และแล้ว มันก็มาอีก

"..."

"ไม่ จะพาหนูไปไหน ไม่เอา เจ็บ บอกให้ปล่อย ไม่ไป"
"หนูมีพ่อ มีแม่นะ ไม่ไป แล้วจะเอาตุ๊กตาตัวตายตัวแทนไปให้"
"เจ็บ ไม่ไป เดี๋ยวพ่อแม่เป็นห่วง เดี๋ยวพวกพี่ ๆ เป็นห่วง หนูไม่ไป บอกให้ปล่อย หนูเจ็บ"
คุณคนชุดขาวแน่ ๆ มาอีกแล้ว อยู่ไหน มองไม่เห็น จะทำไง ปลุกพลอยดีมั้ย แต่มีพี่ จ. ตื่นมา อุ่นใจ...เลยฟังต่อไป คุณน้องละเมอเบามาก ประมาณต้องก้มตัวเอาหูไปไกล้ ๆ ถ้านั่งตัวตรง ๆ จะไม่ได้ยิน
แล้วคุณน้องก็ละเมออีก

"ชั้นไม่ไป ชั้นไม่รู้จักเค้า"

"แล้วจันเทวีล่ะ"

"แล้วเสด็จพ่อ เสด็จแม่ล่ะ"

"สไบสีเหลือง" ฟังไปก็งง ๆ แต่พอจับความได้ว่า คนชุดขาวไม่อยู่แล้ว น้องละเมออะไรอยู่ก็ไม่รู้ ยังกะละครช่อง 7 ตอนเช้า เสาร์อาทิตย์ เราชั้นไปถึงว่าน้องระลึกชาติเลยนะ เพ้อเจ้อมั่ก มาก

"แล้วเค้าเป็นใคร"
"เธอไม่รู้จักเค้าหรอก เค้าไม่ได้มาดี"
"แต่ชั้นไม่เชื่อ"
"เธอไม่เชื่อ เธอก็อย่าลบหลู่ซิ "
ละเมอเริ่มแปลก ๆ มันไม่ใช่ละเมอแล้ว มันเหมือนคุยกับใครอยู่ก็ไม่รู้ ประมาณถาม-ตอบ แต่ออกมาจากปากน้องนะ

"แต่จบค่าย พ่อแม่จะพาชั้นไปตรวจที่กรุงเทพ" (คือน้องเคยเล่าว่าพบจบค่าย พ่อแม่จะพาเข้าไปตรวจสมองที่กรุงเทพ เพราะน้องปวดหัวบ่อยมาก)
"หมอก็ช่วยเธอไม่ได้ เธอจำไม่ได้เหรอ เธอเคยเป็นอย่างนี้แล้ว (จริง ๆ น้องเคยเล่าให้ฟัง แต่ตอนนั้นหายเอง) แต่คราวนี้จะนานกว่า เค้าไม่ได้มาดี เค้าจะมาเอาชีวิตเธอ"
"แล้วต้องทำไง"
"ใช้ไข่หนึ่ง สายสิญจ์หนึ่ง แล้วก็ตุ๊กตาตัวตายตัวแทน" ตอนนี้เราก็เมมสุดฤทธิ์ กะกว่าจะจำไปบอกพี่ ๆ ที่ค่าย แล้วก็ถามตอบอะไรก็ไม่รู้ จำไม่ได้แล้ว ซักครู่คนที่มาใหม่จะไป

"ชั้นต้องไปแล้ว"
"อย่าเพิ่งไป ชั้นเหงา อยู่คุยกันก่อน"
"เธอก็มีพี่ที่ค่ายนี่"
"แต่อยู่บ้านชั้นเหงา"
"เธอก็มาคุยกับชั้นซิ ชั้ยอยู่เสาที่ 2" (เกี่ยวไรกับวันเสาร์ที่ 2 ต้องเมมก่อน แล้วค่อยไปเช็คดูปฏิทินว่าวันเสาร์ที่ 2 ตรงกับเดือนอะไร เผื่อมีญาติมาหา แล้วช่วยน้องได้)
"เธอก็อย่าอยู่แต่ข้างบนซิ"
"ชั้นก็อยู่ทั้งข้างบน ข้างล่างนั่นแหละ" (งง ไม่รู้อะไร)
แล้วคุณน้องก็รั้งคนมาใหม่ พูดคุยเรื่องคนที่บ้าน มีเพื่อนมาหาที่บ้านตอนอยู่ค่ายด้วย เรื่องอยู่ค่ายแล้วสนุก สุดท้าย

"ชั้นต้องไปแล้วนะ"
"อย่าเพิ่งไปเลย"
"แต่เธอต้องพักผ่อน"
"ชั้นพักพอแล้ว ดูซิชั้นแข็งแรงแล้ว"
"ถึงเธอไม่พัก แต่พี่เค้าก็ต้องพัก"
"พี่ไหน"
" ก็พี่ที่เฝ้าเธออยู่นี่ไงล่ะ" หะ!! เราหันไปมองหน้ากับพี่ จ.
"ชั้นไปละ"
"...." เงียบไปแป๊บหนึ่ง (ขอย้ำว่าทุกอย่างเกิดขึ้นขณะที่คุณน้องหลับตาอยู่ค่ะ แล้วน้องก็บอกหิวน้ำ พี่ จ. ส่ายหัวบอกไม่ให้ แต่คุณน้อง request อีกเลยไปเปิดตู้เย็น เอาหลอดนมแตะน้ำเข้าที่ริมฝีปาก ชีกินไป 3 หยดเองค่ะ แล้วก็พอ)

"พี่ พี่ไปนอนเถอะ" ก็ไม่มีใครไป นั่งอยู่นั่นแหละ
"พี่...(เรียกชื่อพี่ จ.) ไปนอนเถอะ" (เนี่ย งง มาก เพราะคุณพี่เป็น 1 ใน 3 ชายที่มาใหม่จากผู้ชายตั้งหลายคนในค่าย และมาตอนคุณน้องหลับไปแล้ว ทำไมถึงรู้ว่า คนที่ตื่นมาฟังเป็นคน คนนี้)
"พี่ปอ ไปนอนเถอะ" แล้วชีก็เงียบไปเลย จากนั้นก็กระดูกเกร็ง ๆ ก็มีเสียงก๊อก ๆ ๆ เหมือนมันคลายออก แล้วก็ไม่มีอะไร คุณพี่ จ. ก็ไปนอน ส่วนเราก็นอนค่ะ แต่ไม่หลับ หลับไม่ลงจริง ๆ ก็นอนลืมตาข้าง ๆ พลอย นอนดูนาฬิกา เมื่อไหร่จะเช้า จะออกไปเดินเลยก็ไม่กล้า จนฟ้าสว่างแหละตอนตี 5 กว่า คุณน้องตื่นมา อันนี้ตื่นจริง เพราะลืมตาแล้ว บอกว่าปวดฉี่ ก็พาชีไปห้องน้ำ แล้วก็โทรไปเล่าให้พี่ อ. (ถ้าลืมให้ย้อนกลับไปอ่านตอนต้น ๆ เรื่องใหม่) พี่เค้าก็บอกให้ใจเย็น ๆ เดี๋ยวจะแก้ปัญหาให้

ที่เหลือก็ไม่มีอะไรหน้ากลัวแล้ว เดี๋ยวค่อยมาเล่าต่อละกัน

เล่าอีกๆ  :shock:

อยากฟังต่อ...ปอรีบๆมาเล่านะ :o

เฮ้ย หนังหมดม้วน เอ๊ย หมดแผ่นแล้ว
เปลี่ยนแผ่นใหม่ๆ เร็วๆ เข้า

อยากรู้ๆ

พูดถึงหนัง เรายังไม่ได้ไปดู Shek 3 เลย

เศร้า...จะไปหาแผ่นมาดูละ...เสาร์อาทิตย์นี้  8)

รอให้เพื่อนซิ่มมาเล่าให้จบก่อน
แล้วค่อยต่อเรื่องของชั้น ที่ชั้นเจอ พี่ช้างเจอ
แล้วก็เรื่องที่ศาลเจ้าที่ เหอ เหอ  :shock:  :shock:

ป.ปลา (miss) comeing soon :o

เป็นรายละเอียดที่ไม่มีวันลืมเลยนะซิ่ม แต่โรงเรียนบัวเชดนี่สุด ๆ จริง ๆ เพราะตั้งแต่ล้อรถบัสแตะขอบโรงเรียนนี่จำได้เลยว่าสะดุ้งตื้นเลยอ่ะ คนที่เป็นเหมือนกันคือ ป้า ต.  และก็เป็นโรงเรียนเดียวที่มีอาจารย์ที่ดูแลมาบอกว่า อย่าปีนต้นไม้ อย่าเดินออกนอกลู่นอกทาง อย่าทำอะไรที่พิเรนพิเรนแพลง ๆ ถ้ามีอะไรไม่ชอบมาพากลมาบอกด้วย คิดดูดิ ป.ปลาก็ใช่ย่อยยังจะกล้าลองของอีก สุด ๆ

ยายซิ่มแห่งสุรินทร์ มาเล่าต่อให้จบเดี๋ยวนี้  :x

ชั้นรอถึงวันจันทร์ ไม่ไหวนะ  :cry:

นั่นน่ะสิหล้า ชั้นก็รอเล่าต่อไม่ไหวเหมือนกันอ่ะ  :D

จำได้ว่าเจ๊ปอเล่าให้ฟังหลายรอบมากๆ แต่ก็ลืมทุกที ฟังใหม่อีกทีก็น่ากลัวเหมือนเดิม
เจ๊เล่าจบเมื่อไร มีซีรีส์ของน้องเมทบ้าง....905 พต และที่อื่นๆอีกมากมาย
ปล. เกิดวันพฤหัสค้าบพี่น้อง  ของอย่างนี้ตามกรรมพันธ์ค่ะเพระแม่ก็สามารถเห็นเหมือนกันถึงแม้จะเกิดวันอังคาร.....
ปล. 2 ใครอยากเจอมั่ง เด่วส่งไปให้น่ะ.... :twisted:  :twisted:

นั่นสิเจ๊ปอเมื่อไหร่จะมาเล่าอะมีคนมาจองคิวเล่าเพิ่มอีกคนแล้วนะน้องกล้วยรอแป๊บนะไม่ต้องห่วงได้เล่าทุกคน :o  :P

มาปล่อยให้อยากแล้วจากไปป่าวเนี่ยะ

ขอโทษ งานยุ่ง เพิ่งว่างมาเปิดดู ต่อนะ

ตอนเช้าแล้ว ก็พาน้องนั่งรถเข็นไปเดินเล่น ก็อยากรู้ว่าเรื่องที่น้องละเมอจริงรึป่าว เราเลยถามเรื่องเพื่อน ว่าเพื่อนสนิทมีใครบ้าง น้องบอกชื่อเดียวกันกับที่ละเมอเมื่อคืนเลย เราเลยเชื่อแล้วว่าน้องไม่ได้มั่ว ทุกอย่างมีจริง จากนั้นสาย ๆ แม่ก็มารับแหละ เราเลยเล่าให้แม่เค้าฟัง แม่เค้าบอกว่า ที่บ้านน่ะ มีผีบ้านผีเรือน สอง ตน ชื่อ... (จำไม่ได้ แต่เราได้ยินในฝัน) กับจันเทวี คนที่น้องเรียกหาตอนละเมอนั่นแหละ

สงสัยรึป่าว เสาร์ที่ 2 เกี่ยวอะไร มันไม่ใช่วันค่ะ แม่บอกว่า เสาต้นที่ 2 มีผีบ้านผีเรือนชื่อจันเทวีอยู่ โห เราอึ้งมาก เพราะตอนแรกนึกว่าน้องเพี้ยน พูดถึงหนังไทยอะไรประมาณเนี้ย เลยเข้าใจทันทีว่าข้างบนข้างล่างน่ะ คือ ชั้นบนชั้นล่าง บรื้อออออ.....

อีกเรื่องจากข้อสันนิษฐานของเรานะ เรื่อง ของลื่น ๆ ที่หัว ตอนที่เราหาไม่เจอ (มันเกี่ยวเนื่องจากเรื่องที่ป.ปลาเล่าให้ฟังว่า คนเขมร คือ คนท้องถิ่นแหละ เค้าจะเอาดินที่ปลูกบ้านมาบูชา ใช่รึป่าว ป.ปลา) คุณแม่บอกว่า ก่อนน้องมาค่าย ให้เอาดินที่บ้านลูบหัวเพื่อบอกให้ผีเรือนคุ้มครองด้วย เลยไม่รู้ว่าไอ้ที่ลื่น ๆ น่ะ จะเป็นผลมาจากสัมผัสได้ถึงดิน ถึงคนที่มาคุ้มครองรึป่าว

จากนั้น ครูที่แก้ไสยศาสตร์ได้ก็มาหา ก็ถาม ๆ  ๆ น้องก็ตอบ ๆ  ๆ แต่ตอนที่อยู่กันเฉพาะสต๊าฟ น่ะ ครูบอกว่า น้องอาจไปลองของหรือลบหลู่อะไรซักอย่างในโรงเรียน คนชุดขาวน่าจะเป็นเจ้าที่ที่มาแหย่ให้รับรู้ เหมือนมาเตือนแต่ไม่ได้เข้าร่างจริง (เรื่องไม่เข้าร่าง ต้องป.ปลาเล่า) เพราะน้องน่ะ ไม่ตอบแบบตรง ๆ ครูถามอะไร น้องก็จะพยักหน้ารับหมด ไม่ขัด ไม่แย้ง แต่แววตาไม่ได้สื่อตามที่รับ ครูเค้าก็ไปทำพิธีขอขมาให้แหละ แต่ไม่ได้เอาตุ๊กตาตัวตายตัวแทนไปให้ ครูบอกว่าอันตรายไป เผื่อของจะกลับมาหาเจ้าของ เดี๋ยวจะยุ่ง และให้น้องกลับบ้าน เพราะถ้าน้องยังอยู่ และคิดหลบหลู่อีก จะไม่มีใครช่วย เพราะครูจะไปเขมร จากนั้นครูก็เล่ากรณีที่คนแถวนั้นที่หลบหลู่เจ้าที่ แล้วก็เกิดเรื่องร้าย ๆ  อีกเยอะแยะเลย

สุดท้ายน้องก็กลับบ้านแหละ แล้วเราก็ออกจากค่ายคืนนั้นด้วย ไม่ได้หนีนะ แต่ต้องกลับกทม.มาทำอะไรซักอย่าง ลืม แต่พอออกมาเท่านั้นแหละค่ะ ก็เม้าท์ให้พี่คนอื่นฟังเลย เป็นการระบายความกลัว พอจบค่ายก็ได้ฟังเรื่องน่ากลัวอีกหลาย ๆ เรื่อง ตอนนั้นขอบอกว่าโคตรกลัวเลย

มาโพสต์ก่อนนอน


เรื่องที่จะเล่าเอาก่อนเหตุการณ์ที่น้องคนนั้นเข้าโรงพยาบาล

คือว่าโรงเรียนนี้เป็นโรงเรียนที่อยู่อำเภอติดชายแดน
แบบว่าความเจริญบางอย่างยังเข้าไปไม่ถึง
ตึกที่น้องๆ กับพี่สต๊าฟนอนนี่เป็นตึกใหม่ ที่สร้างบนที่ดินที่ถมแล้ว

ส่วนครัว ก็เป็นอาคารเล็กๆ เก่าๆ กับโรงอาหาร
ยังอยู่ในที่ดินเดิมที่ยังไม่ได้ถมที่

พื้นครัว โรงอาหาร กับลานหน้าพื้นครัวเลยอยู่ต่ำกว่าพื้นอาคารที่น้องๆ นอนกัน
ประมาณเมตรกับอีกหน่อยๆ

พวกพี่สต๊าฟพอทำงานเสร็จก่อนจะเข้าประชุม
ก็มักจะนั่งคุยกันอยู่ที่ห้องครัว

คืนหนึ่ง (คืนนี้พี่ช้างก็เจอ เหอ เหอ)
 :shock: พวกพี่ๆ สต๊าฟก็นั่งคุยกันอยู่
เราเองนั่งเม้าท์ไปเรื่อย อยู่ๆ ก็รู้สึกอยากจะไปดูน้องๆ ที่นอนอยู่
เพราะสต๊าฟส่วนใหญ่มาอยู่ครัวกันหมด
เลยเดินออกมาคนเดียว ตอนนั้นจะเรียกใครไปด้วยก็ไม่อยาก
เพราะเค้ากะลังเม้าท์กัน เดี๋ยวจะไปทำให้เข้าขาดตอน

เราเลยเดินดุ่มๆ ออกมาคนเดียวมืดๆ ตอนนั้นไม่กลัวนะ
เพราะไม่เคยเจออะไรที่นี่....

พอถึงจุดที่ต้องเดินขึ้นเนิน (ที่ถมใหม่)
ที่จะไปตึกที่น้องๆ นอน ตอนนั้นมันมืด
พอกะลังจะก้าวขาขึ้นตามเนินดินนั้น
ก็เห็นขาคนคนหนึ่ง อยู่ด้านบน

ตอนนั้นก็นึกว่าพี่สต๊าฟคนนึงคงจะลงไปที่ครัว เดี๋ยวคงสวนกัน
ก็ไม่ได้สนใจอะไร ก้มหน้าเดินขึ้นต่อ
พอขึ้นได้ครึ่งทาง ....

ก็ไม่เห็นใครยืนอยู่ตรงนั้นเลย :shock:  :shock:  :shock:

ตอนนั้นใจหายวาบ.....
นิ่งเลย  จะเรียกใครก็ไม่กล้า
เพราะตอนนั้น ป้า ต. เคยบอกว่า ถ้าใครเห็นอะไร
อย่าเพิ่งเอามาเล่า เพราะเดี๋ยวน้องๆ (รวมถึงสต๊าฟด้วย) จะตื่นกลัวกัน
ไม่เป็นอันได้ทำอะไร

เราก็เลยไม่ได้เล่า
ก็กลัวนะ  ไม่ได้ไปดูน้องเลย  เดินไปห้องสต๊าฟ นั่งทำชีตเตรียมสอนดีกว่า T _ T

แต่รู้สึกว่าเค้าคงไม่ได้มาไม่ดีหรอก
ก็เลยสบายใจ

เกือบลืมแล้วด้วยเรื่องนี้น่ะ
ถ้าไม่เกิดเรื่องน้องคนนั้น(ของปอซิ่ม) ซะก่อน ก็คงไม่ได้เล่าให้ใครฟังเลย

ส่วนเรื่องที่เอาดินมาแปะๆ ลูบๆ ที่หัว
เป็นธรรมเนียมไทยโบราณที่ทำกันมานานแล้ว
ว่าเจ้าที่ ผีบ้าน หรือแผ่นดินจะคุ้มครองปกปักรักษาเราเวลาเราไปไหนไกลๆ

คือว่าถ้าผู้ที่คุ้มครองเรา สูง พอ ก็ไม่มีปัญหา ไปไหนก็ได้
เจ้าของที่ที่อื่นก็จะเกรงอก เกรงใจ ไม่ทำอะไรเรา

แต่อย่างพื้นที่ที่เฮี้ยน หรือแรง มากๆ เค้าก็บอกว่าไม่ควรทำ
เพราะเจ้าของพื้นที่อาจจะไม่พอใจได้ ถ้าเราไม่บอกไม่กล่าวก่อนจะเข้ามา
เค้าว่ามันเหมือนไม่ให้เกียรติกันน่ะ

ประมาณว่า "เธอจะเข้าออกบ้านชั้น ก็บอกกันก่อนจะได้รู้ได้เห็น
แล้วถ้าพาใครมาด้วย ก็ต้องบอกด้วยไม่ใช่แอบเอาเข้ามา"
เดี๋ยวเจ้าของบ้านเค้าจะเคือง  :D

เนื่องด้วยเกิดเป็นไข้ ไม่สบายขึ้นมา เลยคิดว่ายังไม่เล่าอะไรไปดีกว่า
ขอโทษทุกท่านด้วย
เอาไว้หายเป็นปกติจะมาโพสน่ะจ้ะ.....

จ้า...น้องกล้วยหายไวๆนะครับ :o จะตีตั๋วรอฟังครับ :P

กล้วย ไม่สบายมากมั้ย หายไว ๆ นะหนู

เรื่องคนคุ้มครอง ชั้นเพิ่งรู้นะเนี่ย ป.ปลา

ต่อ ๆ เรื่องในครัวของพี่ช้าง อย่างที่ป.ปลาบอกว่าเราชอบนั่งในครัวเม้าท์กัน วันนั้นรู้สึกพี่ช้างพึ่งจะตามมาถึง ก็คงได้ยินกิตติศัพท์มาบ้าง ก็นั่งเมาท์กันไป ก็มี เรา พี่ช้าง ป้า ต. แล้วก็พี่ก้อย ก่อนอื่นขออธิบายก่อนว่าลักษณะห้องครัวมันก็คือห้องคหกรรม มีห้องที่เป็นห้องพักอาจารย์และส่วนที่เป็นครัว เราก็นั่งคุยกัน เรา ป้า ต. พี่ก้อยนั่งหันหลังให้หลังพักอาจารย์ ส่วนพี่ช้างนั่งหันหน้ามาหาเราและหันหน้าเข้าห้องพักอาจรย์ นั่งคุยกันไปซักพักหนึ่งอยู่ดี ๆ พี่ช้างก็เงียบแล้วมองมาทางเรากับ ป้า ต. พอเรากับป้า ต.เห็นหน้าพี่ช้างก้เข้าใจทันที ถามพี่ช้างว่าเห็นใช่ม่ะ พี่ก็พยักหน้ารับ ป้า ต.ก็เลยบอกต่อว่า ป่ะเราไปกันเถอะ แล้วเราทั้งหมดก็เดินออกจากห้องครัวพี่ก้อยก็เดินงง ๆ ตามด้วย พอไกลได้ระยะก็ถามพี่ช้างว่าเห็นอะไร พี่ก็บอกว่าขณะที่กำลังคุยกันอยู่เหลือบตาขึ้นไปบนขื่อก็เห็นเต็มสองตาเลยว่ามีเด็กอยู่ข้างบนแล้วก็ผุบหลบไป เหมือนแบบว่ามีคนเห็นแล้วก้เลยแอบอย่างนั้น มันจะไม่น่ากลัวเลยถ้าเป็นข้างล่างแต่ที่เห็นน่ะบนขื่อครับบนขื่อ

น่ากลัวเพราะเป็นบนขื่อถ้าเป็นบนคานนี่รู้เลยว่า หล้า ปาร์ และ....ขึ้นไปแกล้งเพื่อนชัวร์  ฟันธง :twisted:

ตลก ตริ ตลก... :evil:

เออ แล้วชั้นจะร้อนตัวทำไม

เหรอ

มั้ง


(เอาด้วย กะลังทำแต้ม)

อืม.... :oops:

 :evil:  :evil:  :evil:  :evil:
ไม่ค่อยเนียนกันเลย พวกแก

เล่าเรื่องผีอีก เอาอีกๆๆๆๆๆ  8)  8)

โก เมื่อวานชั้นได้ตั้ง 15 แต้มแนะ

[color=green
]เดี๋ยวว่างๆ จะมาเล่าเรื่องที่ชั้นเจออีกที ในคืนเดียวกันกับที่ซิ่มเจอ
 :shock:  :shock:  :shock: [/color]

ทำยอดอย่างกะ Amway

เรื่องผีนะ ตอนเด็ก ๆ กลัว ตอนนี้ก็ยังกลัวอยู่ ถึงพระพุทฑเจ้าจะบอกว่าเป็นจิตที่ปรุงแต่งขึ้นเองก็ตาม แต่ชั้นก็ยังปรุงบ้อย บ่อย

ชั้นยิ่งชอบรสแซ่บด้วย
ปรุงแรงๆ ทั้งนั้นเลย

^
^
^
^
^
ฮ่าๆๆๆ เข้ามาขำพี่วอร์ม  :lol:  :lol:

จิตนะพี่วอร์ม
ไม่ใช่ก๋วยเตี๋ยวต้มยำ
จะได้ใส่พริกส้ม น้ำปลา  :?

นี่เราเข้าใจผิดมาโดยตลอดเหรอเนี่ย


จิตขลุกขลิกต้มยำ ตชด.
เผ็ด ห้า ดาวไปเลยเพ่ 8)

พี่วอร์มเล่าเรื่องพี่วอร์ม เย้ย เรื่องผีให้ฟังบ้างสิแบบพี่น่าจะคุ้นเคยนะ  :roll:

ใช่ ๆ อย่างเช่นดูในกระจกแล้วตกใจนึกว่าเห็นผี อะไรประมาณเนี้ย

ไม่ได้เข้ามานาน
เพิ่งนึกขึ้นได้ว่าติดเล่าเรื่องผีให้ฟัง
ตำนาน 905....เหอๆ
เรื่องแรกก่อนเลย
แบบว่าช่วงนั้นคิดในใจว่าถ้าว่างๆจะไปตักบาตรแล้วทำบุญให้วิญญาณที่หอ แต่ก็ไม่ได้ทำสักที จนวันหนึ่งตั้งใจว่าเด่วพรุ่งนี้เช้าจะตื่นไปใส่บาตร ตอนเข้านอนก็ตั้งใจไว้แต่คืนนั้นนอนดึกหน่อย
นอนหลับไปอย่างง่วง ตื่นขึ้นมาก็เกือบเช้าแล้ว ด้วยความง่วงเลยแค่ลืมตามองดูว่ากี่โมงแล้ว ด้วยความบังเอิญของเตียง พอเวลาลืมตาก็จะเห็นประตูทางเข้าพอดี ก็เห็นผู้หญิงคนหนึ่งใส่เสื้อสีเขียวๆ หันด้านข้างให้ คิดในใจว่า"ใครว่ะ มาแต่เช้าเลย" แต่เด่วก่อน....คนนี้ไม่รู้จัก ไม่ได้ยินประตูห้องเปิด(ห้อง 905 นี่สนิมมันเกาะ เวลาเปิดจะมีเสียง....แอ๊ดดดดดดด) กระพิบตาอีกที หายไปไหนเนี๊ยะ??? รึว่าตาฝาด มองอีกทีอ้าวมายืนที่เดิม แล้วเมื่อกี้หายไปไหน???? แล้วทำไมมองทะลุเห็นประตูด้วย...... :shock:
....ประมวลผล..........อ๋อออออออ
สงสัยเค้ามาขอส่วนบุญ
นอนต่อดีกว่า.....
ตื่นเช้าก็เลยไปใส่บาตร กรวดน้ำไปให้ แล้วก็เล่าให้เพื่อนฟัง.......

เรื่องมันก็มีอยู่ว่า.....

เฮ๊ย!!!!

แกนี่...

เรื่องชั้นก็ไปอ่านที่กระทู้ชั้นนู่น

เรื่องผีน่ะ ไม่รู้เว้ย ไม่รู้จักกัน ไม่อยากรู้จักด้วย

แต่เค้าอยากรู้จักแก... แฮ่ะๆๆๆๆ

ร้ายกาจ นักนะแก!

ก็ชั้นบอกแล้วว่าเห็นผี ไม่ใช่เห็นพี่!! 555

เอ๊ะ หรือว่าผีกับพี่มีส่วนคล้ายกัน

จ้า...คนสวย เพอร์เฟค 8)

:oops: อย่าชมมาก เขิน

กล้า เขิน เนาะ  ไม่อายจอคอมบ้างเลย

 :lol:  :lol:  :lol:  :lol:  :lol:

ไหนๆๆๆ

ใครก็ได้มาเล่าเรื่องหลอนๆให้ฟังหน่อยดิ

อย่าให้รอนานหงุดหงิด 8)

มีเรื่องโดนผีอำมาเล่าให้ฟัง เพิ่งเจอมาตอนกลับบ้านไปลงประชามติอ่ะ

คือว่าเรานอนกลางวันอ่ะเพราะที่บ้านไม่มีใครอยู่เลยพ่อกับแม่ไปทำงาน นอน ๆ ไป ขาก็ไม่สัมผัสกับรอยยุบที่ปลายเตียงเหมือนมีคนมานั่งอยู่ พอเราไปโดนเค้าก็ลุกออกไป ตอนแรกก็ไม่เอะใจอะไร แต่พอนึกได้ว่าเราอยู่คนเดียวนี่หว่า ก็พยายามลุกเลยครับอยการู้ใครเข้ามาในบ้านเรา ลุกไม่ขึ้นอ่ะ พยายามสุดตัวก็ลุกไม่ขึ้น ขยับไม่ได้ ขนาดจะเปิดตาไปมองยังไม่ได้เลย แต่รู้สึกว่ามีคนมาเดินอยู่ในบ้าน ตอนนั้นไม่กลัวนะนึกว่าขโมย พยายามอยู่นานำจนช่างมันนอนต่อล่ะ (เพราะง่วงมากตาเปิดไม่ขึ้นด้วย) ก็หลุดเลยอ่ะ ขึ้นมานั่งได้ หายง่วงเป็นปลิดทิ้งและที่สำคัญเดินทั่วบ้านไม่เจอใครเลย ไม่กลัวนะในใจก็นึกว่าไม่เจ้าที่ก็กุมารที่บ้านแน่ ๆ เลย ก็เลยพูดออกมาว่า "ไม่รู้ว่าเป็นใครแต่จะโทรไปฟ้องแม่แล้วนะ" ว่าแล้วก็โทรศัพท์หาแม่เล่าให้ฟังซะเลย พอมาคิดอีกที่นี่เราไม่ได้กลับบ้านมานานมากจนเจ้าที่มาอำเลยเหรอเนี่ยะ ทั้ง ๆ ที่เมื่อก่อนไม่เคยโดนซักครั้งเดียว

เฮ้อ

งงๆอ่ะ ถ้าขู่ว่าจะไปฟ้องแม่  เค้าจะกลัวเหรอ หรือไง  :roll:

กลัว จนโกรธมาก ถึงมากที่สุด

พี่ก็เคยเป็นอ่ะ  แบบไม่กลัว แล้ว มาเลย

โดนแน่ๆ อ่ะ  :wink:

จะงงอะไรหล้า ก็เป็นใครก็ไม่รู้แต่ในบ้านเราก็ต้องฟ้องเจ้าบ้านสิใช่ม่ะ ก็อย่างที่พี่ max ไม่ได้กลัวว่าเป็นผีหรืออะไรกลัวเป็นขโมยมาขึ้นบ้านอ่ะ อีกอย่างเค้าคงมาทักทายทั้งไม่ได้กลับบ้านนาน :lol:

วีนี่ ของเขาแรงจริงๆ เนาะ
ไปไหนเป็นเจอ  :x

วี

ก็เค้าบอกให้นอนคว่ำไง ผีจะได้กดจุดให้(ความคิดจาก forward mail)


ส่วนถ้าคนที่เพิ่งไปเสริม นม มา แนะนำให้เขียนป้ายใหญ่ห้อยคอไว้

" อย่านั่งทับอก เดี๋ยวซิลิโคนแตก ให้นั่งบริเวณช่วงท้องไปก่อน"

หรือ คนที่กลัวผีอำจิงๆ ก็เขียนป้ายไว้ที่อกว่า

"นั่งเก้าอี้ไม่เป็นรึไง..แค่นี้ต้องให้สอน"

เรื่องโดนผีอำ อยู่บ้านจะโดนประจำจนชินซะแล้ว
แม่บอกว่าก็ให้เค้าอำไปเถอะ ปู่ ย่า ตา ยาย ทั้งนั้น ไม่ทำอะไรเราหรอก

พี่วอร์มสาธุ ... ขอให้เจอจะได้มีประสบการณ์มาเล่าให้น้องๆฟัง :lol:

จะไปเจอได้ไง ก้พวกเดียวกันนี่

เค้าไม่ได้มานั่งทับอ่ะ เลยไม่รู้ว่าจะเขียนป้ายว่าไงดี

จริงด้วยวี...เราลืมไปงั้นพี่วอร์มมาเล่าเรื่องตัวเองให้น้องๆฟังซะดีๆ :lol:

รอฟังอยู่ค่ะ  :wink:

รอฟังผีญี่ปุ่น อ่ะ ครับ  8)

ร้ายกาจกันจริงๆ

อยากจะเอามามัดรวมกัน แล้วเฆี่ยนด้วยแซ่ขนแร็คคูน

Nooooo,take them all to Sake bottle....
p.germanghost

อยากฟังเรื่องที่พี่วอร์มไปอำคนมากกว่าอ่ะ 555  :lol:  :lol:  :lol:

He :shock:  :shock: ?as a ghost???
horrible!!
p. :shock:

พี่หนิงช่วยด้วย ผมโดนรุม :cry:

They said you like to sit upon any sleepy one???is it true??
p.ghost

ก็ไปเรียนนวดที่วัดโพธิ์มา

เลยอยากฝึกบ่อยๆ จะได้ไม่ลืมท่า.... 8)


เอ๊ย!! ไม่ใช่ละ

the truth is...เรื่องที่พี่วอร์มไปอำคน...
declare!
p.bb(nn.was over)

มันมั่วพี่ จะจองจะทำร้ายจิตใจผมอย่างเดียวเลยพวกเนี๊ย

they love you,dear...tell me one story!
p.nian

ก็คือว่า.....





เอ๊ะ ...ไม่ใช่ละ

Do it to your colleaque nearby...the one who never live their emotonal...
p.freak to all Japaneses!

เห็นด้วย

แหม  อี คน

this pic.is classic...should I arrange the music"Thriller" from Michael Jackson for it???
p.scary

พี่หนิงจะเอาเพลง คลาสสิก มาประกอบเลยเหรอพี่

Yap!
p.nn

ใคร ๆ กล้ามาว่าพี่วอร์ม :lol:

Nong Lahnoi!
p.nn

เข้ามาอ่านกี่ทีก็เจอแต่เรื่องผี วอร์ม เอ้ย!! พี่วอร์ม  :twisted:

ตริ
เข้ามาเนียนแล้วก็ไป 8)

ของถนัดไงล่ะ :lol:

ก็ไม่ต่างกันไม่ใช่เหรอวี ...กล้าพูดเนอะ

ก็ไม่ได้ว่าอะไรนี่ :lol:  :lol:

คุยอะไรกันอยู่เหรอ
ไม่เห็นรู้เรื่องเลย ... (เนียนป่ะ)  :lol:  :lol:

อะไรกัน 8)

they talk about....pee nian,ghost nian...
p.nn

นิยม ชมชื่น ผ่องใส
ระรื่น สนใจ ใครจะว่า
ไม่ สนใจ ใครจะว่า
กู....เป็นเซียน
p.nn

นี่กระทู้เนียนหรือกระทู้หลอน


 :shock: หรือจะมีนัยว่า มีพี่วอร์มเยอะแยะก็หลอนแล้น  :lol:
(อ่ะ ย้อเย่นน้าตะเอ๊ง)

คิดได้นะเนี่ยะ :lol:

นักเรียนเรียกว่า "ลุง ๆ" แล้วถามว่า "เดินไหวไหมครับ ให้ผมช่วยไหมครับ" 555555555 :lol:

ซิ่ม อะไรของแกเนี่ย
ไม่เห้นจะเกีย่วเลย

yes,it's concerned.
p.nn

กล้าไปว่าคนอื่นนะซิ่ม แล้วตกลงลูกแกเรียนจบจุฬาฯ หรือยังล่ะ :lol:  :lol:

^
^
^
^
 :lol:  :lol:  :lol:  :lol:

ชั้นยังงงอยู่เลย

Keep going on...งง!
p.งงงงงงงง

คนที่รู้เรื่องเข้ามาเคลียร์ด้วย

they go to bed...we have to wait untill tomorrow...
p.owl

ตกลงไม่มีใครเล่าเรื่องผีอีกเหรอครับ :o

ก็คุยเรื่องพี่วอร์มนี่ก็ถูกแล้วไงตริ :lol:

ยังไม่จบ
ยังไม่จบ :evil:

ก็จิงเนอะวี...แต่ไม่อยากให้พี่วอร์มครองตลาดเด๋วเหลิงเล่นตัวเลยอยากฟังประสบการณ์อื่นบ้างที่ไม่ใช่อัตชีวประวัติพี่วอร์มอะครับ

ตลอดเวลาจิงๆ

You  can take..overtime...
p.nn

เข้ากระทู้นี้ทีไร จะรู้สึกหนาวๆ ร้อนๆ
วูบๆ วาบๆ เพราะอย่างนี้นี่เอง  :lol:  :lol:

ก็ว่ากันปาย

ตริ ผีนะไม่ใช่ป้าราตรี หรือป้าที่เค้ารับจ้างซักผ้า จะได้เจอได้ทุกสัปดาห์

ซิ่มเปลี่ยนเรื่องอ่ะ

แล้วรู้จักป้า บัวมั้ย

Who is she??
maid by dorm??
p.nn

เรื่องป้าบัวนี้ต้องถามพี่วอร์มครับพี่หนิง เค้าสนิทกันดี :lol:

เม้าท์กันไป

เคยเขียนไว้ในกระทู้แล้ว

ไม่คุยละ

ไปคุ้ยเอง 5555

ราตรีมีแขกค่ะ หลอนกว่าผีจริงๆ อีก  :lol:  :lol:  :lol:  :lol:

มีเรื่องมาเล่า อันนี้ได้มาจากพี่ ๆ ที่ชั้นตอนอยู่ปี 1 หอพุดตานจะมี 3 เตียง แยกกันอยู่ ส่วนใหญ่เวลากลับบ้านตจว.ก็จะกลับถึงหอช่วงเช้ามืด แล้วก็มีพี่คนหนึ่ง เค้ากลับมาถึงประมาณตี 5 พอเข้าไปในห้องตัวเอง ก็เห็นใครก็ไม่รู้นอนอยู่ที่เตียงตัวเอง จ้องเขม็ง ตาไม่กระพริบเลย เค้าก็ไม่กล้าปลุกเมทตัวเอง เลยรีบหันหลังออกจากห้อง แล้วก็ไปนอนกับ เพื่อนที่ชั้นอื่น

จบแล้วเหรอ

อีกราย ก็ที่ชั้น 9 เหมือนเดิมนั่นแหละ พี่เค้าหลับ อยู่ในห้อง ตอนใกล้ ๆ เช้าแล้วล่ะ เค้ารู้สึกเหมือนมีคนมายืนอยู่ปลายเตียง พอลืมตาขึ้นนะ ก็เห็นเป็นผู้หญิงยืนจ้องอยู่ พี่เค้าก็ตกใจมากกกก อึ้งไปซักพัก แล้วค่อยหลับตา ประมาณในหนังนั่นแหละ ที่เค้าค่อย ๆ ลืมตา ปรากฎว่า ผู้หญิงคนนั้นหายไปค่ะ พี่เค้ารีบไปปลุกเมทแล้วก็เล่าให้ฟัง ปรากฎก็ลือกันไปทั้งชั้นเลยค่ะ

ชอบลือ

like to hear!
p.nn

กัว

scarce of yourself??
no need...just hang any garlic on your neck..
everything gonna be allright.
p.nn

มาเล่าต่อ ที่น่าแปลกมาก ๆ ก็คือ ทั้ง 2 เหตุการณ์เกิดขึ้นวันเดียวกัน ทีนี้ที่ชั้นก็อึ้งกันไปซิคะ ทั้ง 2 ปีกเลย (หอพุดตานมี 2 ฝั่ง มีลิฟท์ขั้นกลาง เรียกฝั่งว่าปัก) และแล้ว...

แหม
จบได้ก็ไม่จบ
ทำเป็นหนังสั้น มีภาคต่อ

what next???
p.nn

ซิ่ม ต้อกลับไปพลอตเรื่องใหม่เพราะเรื่องวันนี้เตรียมมาไม่ทัน

เว้นไว้ สร้างกระแส

และแล้ว...

จะได้าเพิ่มแต้ม ต่อล่ะสิ

แกก็เขียนให้มันยาวๆ แบบกระทู้ชั้นสิ

อันนั้นกว่าจะได้แต้ม...ทุ่มเทสุดๆ

แล้วมันก็เป็นเรื่องเดียวกัน คือพี่ที่กลับมาจากบ้านตอนเช้า เข้าห้องผิด เป็นห้องติด ๆ กัน แล้วนึกว่าเป็นห้องตัวเอง ส่วนคุณพี่ที่เห็นคนเข้ามาในห้อง ก็เพื่อนคนนั้นแหละที่กลับมาตอนเช้า เค้ารู้ความจริงเพราะเล่าไปเล่ามาแล้วก็รู้สึกแปลก พอถามดู ถึงได้รู้ว่าเข้าใจผิด หลอนไปเอง แต่ว....

จริง ๆ แล้ว ไม่รู้ว่าเรื่องจริงรึป่าว ไม่ได้ถาม ไม่รู้พวกพี่ที่ชั้นแต่งมาอำปี 1 รึป่าว

เออ
ขำดีว่ะ
55555

หอหญิงนี่ก็ตลกเนาะ

แต่คนเล่านี่ตลกกว่า

เรพาะรูปมืดมาก

วันหลังก็เอาเป็นสีพิื้นดำมาลงก็ได้นะ ไม่ต้องมีรูปหรอก

ซิ่มมันไม่ต้องการโชว์หน้าตาไง  :lol:

ขอโทษ ตลกกับรูปมืด ไม่เกี่ยวกัน

ทีเธอตลก หน้ายังบานได้เลย

แกนี่ดูอะไรเพี้ยนไปหมด

ก็เห็นๆอยู่ว่าชั้นหน้าเรียว จมูกโด่ง

จะมาบานอะไรอีก

ฝีมือการถ่ายรูปแกก็ดีเยี่ยมเลยนะ

ยกเว้นถ่ายตัวเองนี่แหละ

หรือกล้องมันไม่เต็มใจวะ :lol:

แหม แหม แหม ถ้าไปยืนกลางแจ้งตอนคืนวันลอยกระทงนะ นึกว่าพระจันทร์ตกลงมาใกล้ ๆ ตัว

พระจันทร์ครึ่งเสี้ยวไง

เรียวขนาดนี้

อันนี้ชั้นนึกถึงพี่นัท ก่อน พี่วอร์มว่ะซิ่ม  :lol:

อ่ะ ถูก+

คืนวันลอยกระทงที่แพร่เหรอ พระจันทร์ครึ่งเสี้ยว

ป.ปลา ตอนนี้พี่นัทเพรียวมากนะจ้ะ

เฮ้ยจิงดิ
เค้าไปทำไรมา

ไม่เจอนานมาก

หุ่นน่ะเพรียว แต่ชั้นว่าหน้าแกก็ยังกลมเหมียนเดิม  :lol:  :lol:  :lol:

ป๊าดดดดดดดดดด ซะงั้น

แต่พี่วอร์มคงชนะแหละ

มีภรรยาอ่ะเลยผอมซะ

ภรรยาหรือสามี

Both!!
p.nn

ภรรยาจริง ๆ  (ขอแก้ไข เพราะเม้าท์ร้ายไปอย่างพี่วอร์มว่า)  :lol:  :lol:

อันนี้ถือว่าเม้าทืร้ายนะเนี่ย  ไม่สมควร

oops!!

เมาท์ร้ายกาจ  555
แต่ก็ภรรยาจริงๆ นั่นแหล่ะ  :lol:  :lol:  :lol:

:roll:

why not husband?
why wife?
p.nn

ข้ามประเด็นนี้ไปละกัน

ไม่กล้าย้อนไปอ่าน มันดึกแล้ว กัวๆๆ   :roll:

ไม่ต้องกลัวหรอกป้าไก่
พี่วอร์มไม่นิยมหลอกคนในสถาบันเดียวกัน  :lol:  :lol:

ผ่านครับผ่านถ้าพี่หนิงอยากรู้หลังไมค์ล่ะกันครับพี่ :lol:  เดี๋ยวพี่เค้าจะเสียหาย

กลับมาให้ตรงหัวข้อกระทู้ดีกว่า

ใครจำไอ้นุ ครุฯ ได้บ้าง ที่ดำ ๆ แล้วเวลาเมา ๆ จะมาเวิ่นเว้อน่ะ มันเล่าเรื่องผีที่ห้องน้ำหอชายให้ฟังด้วยว่า

วันหนึ่ง ตอนค่ำมาก ๆ หลังจากที่มันเผลอหลับไป มันก็ตื่นล้างหน้า ถ้าใครเคยได้ใช้ห้องน้ำหอชาย จะรู้ว่าข้างหลังอ่างล้างหน้า มันมีหน้าต่าง แล้วตอนที่มันกำลังล้างหน้าอยู่ มันก็เหลือบมาเห็นหัวผู้หญิงผมย่าว ๆ สะท้อนอยู่ในกระจก มันตกใจมาก เพราะผู้หญิงจะมาอยู่ที่หอได้ไงตอนมืด แล้วก็ตรงนั้นเป็นหน้าต่างด้วย มันก็ยังไม่กล้าจ้อง มันก็ล้างโฟมล้างหน้าออกให้หมดก่อน แล้วก็เงยหน้าขึ้นดูอีกทีเผื่อเพราะเมาแล้วมันเห็นภาพหลอน แต่ปรากฏว่าหัวผู้หญิงก็ยังอยู่นั่นแหละค่ะ ชัดขึ้นกว่าเดิมซะอีก หน้าตาคุ้น ๆ เหมือนเคยเห็นที่ไหนมาก่อน มันก็เลยตัดสินใจหันไปดู ปรากฏว่าเป็นผู้หญิงมีแต่หัว ผมยาว ๆ สวย ๆ เหมือนในโฆษณาเลย ก็มันเป็นขวดแชมพูซัลซิลอ่ะ... :shock:

แทนที่มันจะตกใจหัวผู้หญิงในกระจก
ฉันว่ามันควรตกใจหน้ามันที่อยู่ในกระจกมากกว่า
นุ ครุฯ ที่ชอบร้องเพลงเป็นพี่โต ซิลลี่ ฟูลใช่ไหม
ถ้าเจอข้างนอกมืดๆ เราวิ่งนะนั่น  :?

เออนะ รุ่นเรามีแต่ของแปลก ๆ อ่ะ

เจอตอนกลางวันชั้นยังวิ่งเลย  :lol:  :lol:

เล่นเหมาว่าแปลกทั้งรุ่นเลยเหรอวี...

วันนี้เราโดนผีอำล่ะ  :?

เกิดมาไม่เคยพบเคยเจอ ไม่เคยมีประสบการณ์สยองขวัญมาก่อน ถือตัวว่าเป็นคนเกิดวันอังคาร ยังไงก็ไม่มีเซนต์  :?

แต่วันนี้นอนตอนสี่โมงเย็น (ง่วงมาก เมื่อคืนไปเที่ยวยิงวัวแดงกับคุณรพินทร์ไกลไปหน่อย) หลับเต็มที่เลยแหล่ะ แล้วก็ตื่นขึ้นมาตอนห้าโมง ยังจำได้อยู่เลยว่ามองออกไปที่ระเบียงหลังห้อง ฟ้ามืดๆ ฝนกำลังจะตก แล้วก็นอนต่อไป เพราะง่วงจัด

ซักพักเริ่มร้อน อึดอัด เลยจะลุกขึ้น แต่รู้สึกว่ามีใครไม่รู้มานอนซ้อนข้างหลัง แล้วกอดเราไว้ เราก็พยายามดิ้น ก็ไม่หลุด ก็พยายามดึงแขนที่กอดเราออก แต่ไม่ได้ฝันแน่ๆ เรารู้สึกตัวว่าตื่นเพราะได้ยินเสียงอ๋อเล่นเกม

พอดึงแขนที่กอดอยู่หลุด เราก็พยายามจะลุกก็ไม่ขึ้น เลยตะโกนเรียกอ๋อ ตะโกนดังมาก แต่ไม่มีเสียงออกมา อ๋อก็ไม่รู้สึกตัว...เราเลยคิดว่า "เอาแล้วกรู ผีอำแน่เหวย" เลยพยายามดิ้นๆๆๆ สุดแรง แล้วก็จำได้ว่าเราผุดลุกขึ้นยืนได้ แต่นึกขึ้นมาได้ว่า "เฮ้ย ห้ามยืน เดี๋ยววิญญาณออกจากร่าง" เลยล้มลงนอนต่อ แล้วก็บอกตัวเองว่า ใจเย็นๆ สวดมนต์ๆๆๆ

พอเริ่มนะโมตัสสะ แต่สวดไม่เป็นเรือ่งอะไรหรอกนะ เพราะมัวแต่ตกใจ แล้วมันก็หลุด
เราก็รีบลุกขึ้นเล่าให้อ๋อฟัง อ๋อก็บอกว่าไมได้ยินเราเรียกเลย แต่เห็นเราดิ้นๆ นึกว่าตื่นเล้ว

ก็เลยบอกอ๋อว่าทีหลังถ้าเรานอนตอนเย็นละไม่ยอมตื่นให้รีบปลุกด้วย {=_=}

ปกติเรากลัวผีนะ แต่อันนี่ไม่กลัวแหะ คิดว่าอาจจะเป็นเพราะนอนผิดเวลาก็ได้ ปกติเราไม่นอนตอนเย็นๆ อือๆ ต้องใช่แน่ๆ เพราะเราก็อยู่ที่นี่มาเป็นปีละ สวดมนต์ก่อนนอนทุกวัน ไม่เห็นมีอะไรเลย  :?

เคยมีคนบอกว่า ผีอำ ในบางกรณ๊สามารถอธิบายได้ด้วยวิทยาศาสตร์
แต่ชั้นจำไม่ได้แล้วว่ามันคืออะไรอ่ะ  :roll:

So serious?
now I am curious!
let me see his picture?
can anyone point him me?
p.nn

คือใครที่ไม่รู้จักนุ จะคิดว่าน่ากลัวทั้งนั้นแหล่ะค่ะ
เดี๋ยวเอาไว้หารูปเจอแล้วจะเอามาลงนะคะพี่หนิง  :lol:

ก็อธิบายไปเรื่อยอ่ะบางทีมันก็จริงอ่ะอย่างถ้าเรานอผิดท่าเนี่ยะมันจะไปทับเส้นประสาทหรือไม่ก็ไปทับเส้นเลือดเลยเกิดอาการชา (เหมือนคนเป็นอัมพฤษ อัมพาตอ่ะ) เลยขยับตัวไม่ได้ทั้ง ๆ ที่มีสติเต็มที่

แต่บางเรื่องวิทยาศาสตร์ก็อธิบายไม่ได้หรอกนะจริง ๆ (นี่ขนาดเราเรียนวิทย์นะเนี่ยะ)เพราะวิทยาศาสตร์มันขึ้นอยู่กับเหตุและผล ซึ่งทุกสิ่งมันเป็นเพียงสมมติฐานเท่านั้นไม่มีอะไรจริงไปกว่าที่จะพิสูจน์ได้ว่ามันไม่จริงอ่ะ งงม่ะ ก็ง่าย ๆ ไอ้อันที่บอกว่าเป็นจริงมันก็แค่โอกาสที่จะเป็นจริงสูงมากแต่ถ้ามันมีอะไรก็ตามมาพิสูจน์ว่ามันเป็นเท็จมันก็จะเป็นเท็จโดยสมบรูณ์อ่ะ (ไม่มีใครมาเถียงว่าที่เป็นเท็จอาจจะเป็นจริงก็ได้ เพราะไง ๆ มันก็เท็จไปแล้วนี่) โอยยิ่งอธิบายยิ่งงงเนอะ :lol:

With light and sound sometimes too.
p.nn

เข้ามาเซ็นชื่อ

before you get out of this room...boo everybody here first!
p.nn

อันนี้เข้าใจๆ

It is built in your consciousness!
p.out of conscious

หลอน วุ้ย!

I agree!
p.nn

อ่านแล้ว หยอง

ใครชอบดูหนังผีมั่ง

ไปดู Body ศพ#19 ให้หน่อยดิ
ดูแล้วมาเล่าให้ฟังด้วย
อยากรู้เรื่อง แต่ไม่อยากดู

จาก

คนกลัวผี  :?

เอ๋อ...ออกค่าตั๋วให้มั๊ยเดี๋ยวเราไปดูให้แล้วมาเล่าให้ฟังตกลงป่าว :twisted:

เงียบ...

คือถ้าพูดถึงเรื่องเงินนี้ ทุกคนจะเงียบ
เพราะกลัวเข้าตัวไง อิอิ  :lol:  :lol:

นั่นสิเพื่อนๆดูเอ๋อสิ...มาบอกว่าอยากรู้เรื่องเพื่อนๆก็น่ารักมาต่อคิวอาสาจะช่วยไปดูแล้วมาเล่าให้ฟัง 3 คนแล้ว(ปอ-ซิ่ม/ป.ปลา/เราเอง)  เอ๋อกลับเงียบหายไป...
เอ...หรือว้าเอ๋อเปลี่ยนใจไม่กล้าฟังแล้วรึป่าวน๊า :oops:

ฉันส่งตัวแทนไปดูแล้วย่ะ
จะฟังคนเดียวไม่มาเล่าให้ฟังหรอก  :x

งงกกกกกกกกกกกกกกกมากๆๆๆๆถึงมากที่สุด

อ้างอิง ; มุขป็อบปี้เค้าอะ

ใจร้าย ทำกับเพื่อนได้ลงคอ :x  :x

น่ากลัวจัง....(อะไรวะ) 8)

^
^
^
^
ไม่ค่อยจะเนียนเล้ยยยยย  :lol:  :lol:

Tuesday is mercury nong,god of the war!!...don't ask me more...I also not know herr,herr
p.nn

อะไร กัน


ทำไมคนยี่ปุ่นต้องฆ่าตัวตายทุกวันเลย...บ้าป่าว (เกี่ยวกับกระทู้นี้ม้ยเนี่ย)

ข่าวคนญี่ปุ่นฆ่าตัวตายยังไม่สู้ ข่าวโจรใต้ยัดตังค์ซ่อนไว้ในท่อแป๊บตั้ง 34 ล้านบาท

แต่ญี่ปุ่นเป็นประเทศที่มีสถิติคนฆ่าตัวตายอันดับต้น ๆ ของโลกเลยนะคร้าบพี่

ขอเศษมัน 4 ล้านได้มั้ย

จะได้นับง่ายขึ้น

ชั้นอยากให้คนที่นั่งข้างๆ ชั้น คิดมั่งอ่ะ

^
^
^
ถ้าเค้าจากไปแล้วเธอจะเหงานา อิอิ  :lol:

Especially the one ,who graduated from Tokyo University...with a flat 2 parts of hairdo!!
I would miss him too...
p.nn

หลอนตรงไหน

ถ้าเค้าไม่ยอมคิดสักทีพี่วอร์มลองคิดดูบ้างก็ได้นะคับ จะได้ไม่ต้องรอไง:twisted:

นั่นเอาแล้วไงพี่วอร์ม อย่าเชียวนะ

พี่วอร์มเค้าไม่ทำหรอกวีเพราะเค้าเป็นที่รักของทุกคนโดยเฉพาะในบอร์ดนี้อะ
จิงมั๊ยครับพี่วอร์ม :D

:shock:

 :roll:

 :D

ถ้าชั้นคิด ชั้นไม่ฆ่าตัวตายหรอก
ชั้นฆ่ามันดีกว่า

พอให้ปากคำก็บอกว่า ไม่รู้ตัว

โดนแก สิง

5555

หลอนมั้ย

That is the most healthy mentality nong herr...
p.killer

พี่วอร์มสิงเค้าไม่ได้เหรอ  :twisted:  :lol:
(อ่ะล้อเล่น เอ๊ะ หรือว่าล้อจริง)

พี่วอร์มผมว่าจะง่ายกว่าแค่พี่วอร์มเข้าสิงคนนั้นแล้วก็ฆ่าตัวตายซะตำรวจมาก็ไม่ถูกสอบสวนไม่ต้องแก้ตัวให้เมื่อยแถมฟังแล้วหลอนกว่าอีกด้วย...จิงมั๊ยครับ ได้ไอเดียแล้วก็รีบๆทำนะพี่ หุๆ :twisted:

ก็อยากทำไรยากๆ อ่ะ

For example??
p.nn

อย่างนี้ต้องเล่นสงครามจิตวิทยาพี่วอร์ม

เล่นไงอ่ะ

คนต่างภาษา เค้าจะเข้าใจมั้ยเนี่ย

เนียน กันตรงๆ

ตลอด

เวลา

เลยนะ... จบ....(ห้ามมาเนียนต่อ หุๆ)

โอ้โห ก็ยังมาเนียนที่กระทู้นี้ได้อีกนะ ทั้ง 3 คน เลย

เนียนจนหลอน ว่างั้น  :lol:  :lol:

ช่ายๆเห็นด้วยๆ

นั่นน่ะสิ

why so??
p.nian professional...

เอ่อ คือ ...  :evil:

ไม่มีเรื่องหลอนๆมาเล่ากันแล้วเหรอครับ....อยากฟัง

ป.ล.ไม่ปิดกั้นรุ่นอื่นๆนะครับอยากรู้ว่าจะมีเรื่องไหนที่กลายเป็นตำนาน

 อู้ววว! ห้องนี้หลอน น่ากลัวจัง

ชลๆ ไม่เล่าเรื่องที่ชลเข้าไปส่องกระจกในห้องน้ำตอนกลางคืนแล้วตกใจ........เงา ตัวเองเหรอ หลอนใช้ได้เลยนะ  :lol:

 ที่ชั้นบอกว่าหลอนน่ะ เพราะเข้ามาแล้วเจอตริต่างหาก!!

เย้ย...แล้วมาหอชายได้ไง.. :twisted:

ตอนนี้ชั้นหลอนตัวเองอ่ะ กลัวไม่จบ ทำไงดี T T

สู้ๆเพื่อน ป.ปลาทำได้อยู่แล้ว

ป.ล.แล้วเมื่อไหร่ยายอ้วนจะตั้งกระทู้ธรรมชาติล่ะ :o

นักท่องเที่ยว

ตอนนี้ขอเอาตัวเองให้รอดก่อน
ขนาดบทความที่จะส่งที่อื่น เรายังดองไว้ ยังไม่ได้ส่งเล้ยยย
แล้วจะเอาอะไรกับกระทู้ ธรรมชาติ  :(

เซ็งตัวเองจริง จิ๊งงงง  :cry: