ปลุกผีขึ้นมา "เผา" (กระทู้เรามีสาระกว่านังปอปลาเย๊อะ)

[เอ๋อ]

อันเนื่องมาแต่มุขนี้เคยใช้ได้ดี ฮอตฮิตติดลมบนมาแล้วที่บอร์ดแสงเสียง
เลยขอยืมมาเล่นอีกที ให้ขำกันขี้แตกขี้แตนที่บอร์ดรุ่นเรา


ขอเชิญเพื่อนๆ รำลึกความหลังครั้งยังเยาว์วัย มีเพื่อนมีฝูงร่วมรุ่นเราคนไหนทำวีรกรรมวีรเวรอันน่าประทับใจเอาไว้ สมควรแก่การเผาย้อนหลัง (เผื่อขลัง จะได้เรียกเจ้าตัวเข้ามาแก้ข่าวได้)
ก็ขอเชิญช่วยกันยำเอาไว้ ณ ที่นี้  :lol:

[เอ๋อ]

และเนื่องจากอิฉันเป็นคนจุดประเด็น ก็ขอเจิมไว้ 1 คน ดังนี้
*************************
มุข classic ระดับตำนาน ของ ญี่ปุ่น อดีต อุปนอก อบจ. และ Mr. Popular ของรุ่นเรา

ญี่ปุ่นเนี่ย เป็นคนที่อ่อนภาษาอังกฤษมากๆ (มันชอบเล่าด้วยความภูมิใจว่า สมัยมอปลาย เกรดภาษาอังกฤษเป็น 0 กับ 1 มาตลอด) สมัยที่ยังอยู่ปี 1 และยังไม่ค่อยมีใครมีมือถือใช้ ก็มีญี่ปุ่นนี่แหล่ะที่มีกับเขา เรื่องของเรื่องเริ่มจาก อาร์ม วิศวะ (ปัจจุบันเป็นทาสในเรือนเบี้ย เอ๊ย!! แฟนของนังปอย อักษร) ไปติดใจสาวเจ้าเข้านางหนึ่ง ก็เลยยืมมือถือญี่ปุ่นส่ง sms ไปหา เช้าเย็นๆ โดยไม่ได้ระบุว่าตัวเองเป็นใคร

อยู่มาวันหนึ่ง สาวเจ้าก็คงจะเกิดสงสัยใคร่รู้ว่าใครกันหนอ ส่งข้อความมาให้ทุกวี่วัน ก็เลยส่ง sms เข้าเครื่องญี่ปุ่น ความว่า

"Wanna know who are you?"

ด้วยความที่ภาษาอังกฤษไม่แตกฉาน บวกกับอารามรีบร้อน ญี่ปุ่นก็พุ่งรี่ไปหาอาร์ม แล้วบอกเพื่อนด้วยความตกอกตกใจว่า "เฮ้ย!! ไอ้อาร์มๆ วันนามันรู้แล้วว่ะ ว่ามึงเป็นใคร!!!"

ไอ้อาร์มก็คงตกใจไม่แพ้กันเลยรับมุขว่า "เฮ้ย!!! จริงดิ" แต่พอตั้งสติได้แล้ว ก็ต้องถามกลับไปว่า "แล้วไอ้วันนานี่มันใครกันวะ??"

เอ่อ...ญี่ปุ่นจ้ะ Wanna ในที่นี้ มันย่อมาจาก Want to จ้ะ เพื่อน...กว่าจะรู้ว่าอีญี่ปุ่นแปลผิด ไอ้อาร์มก็เหวอไปเหมือนกัน  :lol:

แต่เรื่องความอ่อนด้อยทางภาษาของญี่ปุ่นไม่ได้จบแค่นี้ ยังมีต่อ...เรื่องเกิดเมื่อคราวกิจการนิสิตพาอบจ. และตัวแทนนิสิตแต่ละคณะ (บวกหัวหอด้วย 2 คน) ไปทัศนศึกษาที่มาเลฯ-สิงคโปร์ ตอนขึ้นปี 4 ก็จะมีตัวแทนนศ. ของเขา ทำนองเดียวกับ อบจ. ของเรามาร่วมประชุมด้วย ทุกคนก็จะแบ่งเป็นกลุ่มๆ นั่งล้อมวงคุยกันเป็นภาษาอังกฤษ ญี่ปุ่นก็นั่งฟังไปด้วย รู้เรื่องมั่งไม่รู้เรื่องมั่ง แต่อาศัยเห็นคนอื่นหัวเราะก็พลอยผสมโรง  :lol:

ทีนี้มหาลัยที่ไปเนี่ย นายกฯ (อารมณ์เดียวกับ นายก อบจ.) ไม่ได้มา พวกเราก็ถามเขาว่า ทำไมนายกฯ เขาไม่มา เขาก็ตอบว่า "นายกฯ เขาประสบอุบัติเหตุ มาไม่ได้"
นาทีนั้น ทุกคนก็ทำหน้าเห็นใจ แต่ด้วยความที่ญี่ปุ่นไม่รู้เรื่อง เธอก็หัวเราะขึ้นมาเสียงดัง ทำเอาชาวต่างชาติประหลาดใจกันใหญ่ ว่าไอ้นี่หัวเราะที่เพื่อนกูเข้าโรงบาลเหรอวะ  :shock:

เอ่อ...เอาเท่านี้ก่อนก็ละกัน แบ่งๆ กันเล่ามั่ง เดี๋ยวมาต่อ

[หล้า]

:lol:  :lol:  :lol:  :lol:  :lol:  :lol:  :lol:  :lol:  :lol:  :lol:
เข้ามาขำก่อน เดี๋ยวค่อยมาเผายายปาร์  :twisted:

[party]

:lol:  :lol:  :lol:  :lol:  :lol:  :lol:  :lol:  :lol:  :lol:  :lol:
เข้ามาขำก่อน เดี๋ยวค่อยมาเผายายปาร์  :twisted:

แกจะมาเอาอะไรกับชั้นอีก นังหล้า  :twisted:  :twisted:  :twisted:

[ป.ปลา]

:lol:  :lol:  :lol:  เรื่องนัง "วันนา" นี่ฟังกี่ทีก็ขำ ขำจริงๆ จังๆ ฮ่าๆ
เอ่อ.... เอ๋อ  ชั้นหวังว่าแกคงไม่เผาชั้นเรื่องชนชาติ .... นะ

ส่วนเรื่องอื่นอ่ะ ได้ .  :lol:  :lol:

[หล้า]

แกจะมาเอาอะไรกับชั้นอีก นังหล้า  :twisted:  :twisted:  :twisted:

มีเรื่องให้เผาเยอะแยะมากมาย ขอเวลาไปเลือกก่อนนะ ว่าจะประเดิมด้วยเรื่องอะไรก่อน  :lol:

[Hong82]

ตามมาขำฮ่ะ.....555

มาเล่ากันอีกเยอะๆ นะคะน้อง....

พี่ช้อบ...ชอบล่ะ เรื่องของชาวบ้านเค้าเนี่ย :lol:

[Korkai (";)]

เข้ามาแอบอ่าน โอ๊ยๆๆ ขำจนจะกลิ้งแล้วอ่ะ
อ้าววเร็วญี่ปุ่น เข้ามาเผาเพื่อนเอ๋อคืนเร็ว....เร้ววว
หนุกจังๆๆ เอาอีก
เผากันอีก
ชอบอ่านนนน

[Korkai (";)]

อืมมแต่อีกใจก็กลัว "เพื่อนเราเผาเรือน"เหมือนกันนะเนี่ยยยย  :wink:

[หล้า]

แล้วตอนนี้เจ้าญี่ปุ่นวันนา หายไปไหนแล้วอ่ะ ปล่อยให้ยายเอ๋อเผาได้แต่ฝ่ายเดียว  :lol:

ป้าไก่  รีบมาเผายายปาร์เลย ชั้นเพิ่งมารู้จัก เรื่องที่จะเผา เรทติ้งอาจดีสู้ที่ป้าไก่มีไม่ได้
แต่เท่าๆที่ไปโน่นไปนี้ด้วยกันมาครั้งสองครั้ง ก็เริ่มจะรู้แล้วละ ว่ายายปาร์เนี๊ยะ โก๊ะดีเนอะ  :lol:
วันก่อนที่ไปเดินงานที่ศูนย์สิริกิติ์ ยายแกกล่าวหาว่าคนขายอาหาร ทอนตังค์ให้ผิด คิดเกินไป 10 บาท ดีนะที่ยายแกยังใจเย็นไม่เข้าไปด่าแม่ค้า ไม่งั้นคงหน้าแหกกลับมา  :x

จริงๆแล้ว เค้าไม่ได้ทอนผิดหรอก แต่ยายปาร์นับเลข บวกเลขผิดเอง
เฮ้อ  จะให้เชื่อไหม๊เนี๊ยะว่าเป็นเด็กเสดสาด  :lol:  (ล้อเล่งๆ)

คนสวยๆเค้าโก๊ะเหมือนกันทุกคนเลยอ่ะเปล่าเนี๊ยะ  :roll:

[party]

แล้วตอนนี้เจ้าญี่ปุ่นวันนา หายไปไหนแล้วอ่ะ ปล่อยให้ยายเอ๋อเผาได้แต่ฝ่ายเดียว  :lol:

ป้าไก่  รีบมาเผายายปาร์เลย ชั้นเพิ่งมารู้จัก เรื่องที่จะเผา เรทติ้งอาจดีสู้ที่ป้าไก่มีไม่ได้
แต่เท่าๆที่ไปโน่นไปนี้ด้วยกันมาครั้งสองครั้ง ก็เริ่มจะรู้แล้วละ ว่ายายปาร์เนี๊ยะ โก๊ะดีเนอะ  :lol:
วันก่อนที่ไปเดินงานที่ศูนย์สิริกิติ์ ยายแกกล่าวหาว่าคนขายอาหาร ทอนตังค์ให้ผิด คิดเกินไป 10 บาท ดีนะที่ยายแกยังใจเย็นไม่เข้าไปด่าแม่ค้า ไม่งั้นคงหน้าแหกกลับมา  :x

จริงๆแล้ว เค้าไม่ได้ทอนผิดหรอก แต่ยายปาร์นับเลข บวกเลขผิดเอง
เฮ้อ  จะให้เชื่อไหม๊เนี๊ยะว่าเป็นเด็กเสดสาด  :lol:  (ล้อเล่งๆ)

คนสวยๆเค้าโก๊ะเหมือนกันทุกคนเลยอ่ะเปล่าเนี๊ยะ  :roll:

ถึงหล้า...ที่แกเล่ามาตอนแรกก้อมีเคืองอยู่นะ แต่อ่านถึงประโยคสุดท้าย แล้วก้อหยวนๆๆ 5555

ถึงแม้จะรู้ว่า แกชอบพูดเอาใจคนก้อตาม แกคงไม่เป็นคนโกหก ใช่มะหล้าน้อย 5555

ป.ล.ระวังตัวนะหล้า  :evil:

[ป.ปลา]

ฮ่าๆ  หล้าเผาปาร์ซะแล้ววววว :lol:  :lol:  

แต่ชั้นยังคิดไม่ออกว่าจะเผาใครดีอ่ะ  :lol:  :lol:

[หล้า]

ถึงยายปาร์ ชั้นพูดเรื่องจริงน๊า ทั้งหมดนั่นแหละ  :lol:  :lol:

ถึงปอปลา  แนะนำให้เผายายซิ่ม
วันนี้ชั้นทานข้าวกับยายซิ่ม แล้วได้ทำการโฆษณาเรื่องเวบบอร์ดและเผาเรื่องพี่เทิดพี่ช้างให้ฟัง
คงจะโผล่มาสมัครเร็วๆนี้แหละ  :wink:

[ป.ปลา]

ถึงยายปาร์ ชั้นพูดเรื่องจริงน๊า ทั้งหมดนั่นแหละ  :lol:  :lol:

ถึงปอปลา  แนะนำให้เผายายซิ่ม
วันนี้ชั้นทานข้าวกับยายซิ่ม แล้วได้ทำการโฆษณาเรื่องเวบบอร์ดและเผาเรื่องพี่เทิดพี่ช้างให้ฟัง
คงจะโผล่มาสมัครเร็วๆนี้แหละ  :wink:

พอเอ่ยถึง อีซิ่ม ก็นึกออกอยู่เรื่องนึง นึกทีไร ไม่รู้จะขำดีหรือเปล่า

ตอนประมาณเดือนมีนา พวกเราจะขึ้นปี 2 กัน
เราไปค่ายแสงเทียนที่จังหวัดหนองคาย

ค่ายนี้ก็น่ะนะ โรงเรียนก็ไม่ได้มีห้องน้ำห้องท่าให้สะดวกสะบายเท่าไหร่
อากาศก็เดี๋ยวร้อน เดี๋ยวหนาว วันเดียวบางทีมี 3 ฤดู
ตอนเช้าหนาวมาก กลางวันร้อนสุดๆ เย็นๆ ฝนตก
พวกเราพี่ๆ ค่ายบางคนก็เนียนๆ ไม่อาบน้ำบางวัน เพราะเย็นๆ มันหนาว
แต่ก็แค่วันนึงเต็มๆ อย่างมาก ที่ทำตัวเนียนไม่ยอมอาบน้ำแล้วจะโดนประจาน

แต่อีซิ่มไม่ค่ะ ทำเนียนไม่อาบน้ำเป็นเวลา 4-5 วัน (อันนี้รอวีมายืนยันอีกที)
ไม่อาบน้ำแล้วไม่เปลี่ยนชุดด้วย
จำชุดดวลเพลงรุ่นเราได้ป่าว ที่เป็นกางเกงเลสีเดียวกันกับเสื้อมัดย้อมน่ะ
อีซิ่มไอ้ชุดเขียว ใส่มันในค่ายอย่างนั้นไม่ยอมเปลี่ยนจนขึ้นเกลือ
ผมมันติดกันเป็นสังกะตัง กลิ่นตัวเหม็นมากๆ

จนโดนประจานทั้งค่าย มันถึงยอมอาบ (เฮ้อ..... )

น่าแหล่ะ เรื่องที่จะเผา อิอิ  :lol:  :lol:

[เอ๋อ]

ฮ่าๆๆ...ขำๆ  :lol:
คนอื่นๆ ยังไม่มีใครมีอะไรมาเผาอีกเหรอ...งั้นเราเผาต่อนะ...เอาอีญี่ปุ่นนี่แหล่ะ มันไม่มาเราก็ขุดมันมาเผาต่อ

ขอย้อนกลับไปตอนก่อนเข้าปีหนึ่ง
เป็นเรื่องของสามหนุ่มจากโรงเรียนแสงทอง: บอน ซูม ญี่ปุ่น เนี่ย เขาอยู่มอปลายด้วยกัน ห้องเดียวกัน แล้วก็เอนท์ติดวิศวะ จุฬาฯ เหมือนกัน พอรู้ผลปุ๊บ ญี่ปุ่นก็อยากจะชวนเพื่อนๆ ไปฉลองกันด้วยการดูหนัง ก็จัดแจงไปชวนบอนกับซูมว่า

ญี่ปุ่น: "เฮ้ยๆ พวกมึงไปดูหนังกันป่ะ"
ซูม, บอน: "แล้วมึงจะดูเรื่องอะไร?"
ญี่ปุ่น: "เฮ้ย...นี่เลย เรื่อง 'โคโคดิล' กูว่าต้องมันๆ"
ซูม, บอน: "หนังอะไรของมึงวะ...โคโคดิล???"
ญี่ปุ่น: "เอ้า!! ก็หนังที่เป็นจระเข้ยักษ์นั่นไง"
ซูม, บอน:  :shock:

คือว่าตอนนั้นมันมีหนังเกี่ยวกับจระเข้กินคนชื่อ CROCODILE อ่ะจ้ะ เพื่อนๆ แต่ญี่ปุ่นเขาอ่านว่า "โคโคดิล" กว่าจะพูดกันรู้เรื่อง อีกสองคนที่เหลือก็มึนตึ้บไปเรยยย  :lol:

ไอ้เรื่องภาษาอังกฤษผิดทุกทีนี่ พูดอีกกี่ปีก็ไม่หมด เหตุการณ์ตอนที่ไปทริปมาเลฯ-สิงคโปร์อีกเช่นเคย (คราวก่อนลืมเล่า) ก็มี นศ. ชาวมาเลฯ มาคุยๆ กับพวกเราไปตามเรื่องตามราว เธอเรียนอะไรเหรอ มากันกี่คน มากันกี่วัน แล้วก็มีคนนึงไปถามญี่ปุ่นว่า นี่พักกันที่ไหนเหรอ...

นศ ต่างชาติ: "Where do you stay?"
ญี่ปุ่น: HOSPITAL!!!
นศ ต่างชาติ:  :shock:

คือใจมันก็คงอยากจะตอบว่า Hotel แต่ปากมันไว ตอบไปแล้วว่าโรงพยาบาล นศ ต่างชาติคนนั้นก็คงจะเข้าใจไปแล้วว่าพวกเราน่ะ พักที่โรงพยาบาลจริงๆ   :x

แต่ตอนนี้เขาพัฒนาแล้นนะ หลังจากไปเรียนออสเตรเลียกลับมา ได้ข่าวว่าเมาแล้วสปีคอิงลิชไม่หยุดเลย... :lol:

[iamfrommoon]

น้องเอ๋อ...
นี่ขนาดไม่ได้ฟังจากปาก พร้อมสีหน้า ท่าทางเวลาหนูเล่านะเนี่ย ยังเผาจนเกรียม และฮาได้ขนาดนี้...

น้องญี่ปุ่นขา...
มาด่วนๆ อยากรู้ว่า...ยังคงเป็น "โคโคดิล" อยู่ปะ แม้ตอนนี้น้องกลายเป็นน้องออสเตรเลียไปแล้วน่ะค่ะ

เอิ๊กๆๆๆ ขำจนอยากเจอหน้าแล้วเนี่ย

[เจษฎา]

ก๊าก

[veekung]

ถึงยายปาร์ ชั้นพูดเรื่องจริงน๊า ทั้งหมดนั่นแหละ  :lol:  :lol:

ถึงปอปลา  แนะนำให้เผายายซิ่ม
วันนี้ชั้นทานข้าวกับยายซิ่ม แล้วได้ทำการโฆษณาเรื่องเวบบอร์ดและเผาเรื่องพี่เทิดพี่ช้างให้ฟัง
คงจะโผล่มาสมัครเร็วๆนี้แหละ  :wink:

พอเอ่ยถึง อีซิ่ม ก็นึกออกอยู่เรื่องนึง นึกทีไร ไม่รู้จะขำดีหรือเปล่า

ตอนประมาณเดือนมีนา พวกเราจะขึ้นปี 2 กัน
เราไปค่ายแสงเทียนที่จังหวัดหนองคาย

ค่ายนี้ก็น่ะนะ โรงเรียนก็ไม่ได้มีห้องน้ำห้องท่าให้สะดวกสะบายเท่าไหร่
อากาศก็เดี๋ยวร้อน เดี๋ยวหนาว วันเดียวบางทีมี 3 ฤดู
ตอนเช้าหนาวมาก กลางวันร้อนสุดๆ เย็นๆ ฝนตก
พวกเราพี่ๆ ค่ายบางคนก็เนียนๆ ไม่อาบน้ำบางวัน เพราะเย็นๆ มันหนาว
แต่ก็แค่วันนึงเต็มๆ อย่างมาก ที่ทำตัวเนียนไม่ยอมอาบน้ำแล้วจะโดนประจาน

แต่อีซิ่มไม่ค่ะ ทำเนียนไม่อาบน้ำเป็นเวลา 4-5 วัน (อันนี้รอวีมายืนยันอีกที)
ไม่อาบน้ำแล้วไม่เปลี่ยนชุดด้วย
จำชุดดวลเพลงรุ่นเราได้ป่าว ที่เป็นกางเกงเลสีเดียวกันกับเสื้อมัดย้อมน่ะ
อีซิ่มไอ้ชุดเขียว ใส่มันในค่ายอย่างนั้นไม่ยอมเปลี่ยนจนขึ้นเกลือ
ผมมันติดกันเป็นสังกะตัง กลิ่นตัวเหม็นมากๆ

จนโดนประจานทั้งค่าย มันถึงยอมอาบ (เฮ้อ..... )

น่าแหล่ะ เรื่องที่จะเผา อิอิ  :lol:  :lol:

เรื่องซิ่มเนี่ยะจำไม่ได้ แต่ที่แน่ๆ คนทีไม่อาบน้ำค่ายนั้นก็คือพี่วอร์ม เสื้อส้มกางเกงสีฟ้าลายดอก จำได้ติดตา ขนาดผ่านมาหลายปีแล้ว คือปกติไม่อาบน่ะมันก็พอรับได้บ้างแต่ว่าหลังจากคืนสันฯนรกนี่ซิเหงื่อท่วมตัวก็ไม่อาบอ่ะสุดยอดอยู่ได้ไงก็ไม่รู้

[veekung]

เห็นชื่อกระทู้บอกให้ปลุกผีขึ้นมาเผา ก็นึกถึงเจ๋งทันทีเลยอ่ะ ไม่ได้เผานะ (เพราะเผาไปแล้ว ^_^) แต่วามีเรื่งที่เจ๋งมันเคยเล่าให้ฟังว่ามันเคยเกล้งเพื่อนอ่ะ มันบอกว่ามันแกล้งเป็นผี (ไม่รู้จะแกล้งทำไมก็เป็นอยู่แล้ว) คือเพื่อนมันนอนอยู่แล้วมันก็ค่อย ๆ เอาหน้ามันโผล่ขึ้นมาตรงหน้าเพื่อนมัน คิดดูเหอะว่าจะช็อกขนาดไหน ปกติก็หน้ากลัวอยู่แล้วยิ่งมืด ๆ เอาไฟฉายส่องหน้า ทำตาเหลือกอีก คนตื่นแบบงัวเงียงตาสว่างโพลงเลยอ่ะ อึ๊ยนึกแล้วขนลุก  :shock:

[ป้าแจง]

และเนื่องจากอิฉันเป็นคนจุดประเด็น ก็ขอเจิมไว้ 1 คน ดังนี้
*************************
มุข classic ระดับตำนาน ของ ญี่ปุ่น อดีต อุปนอก อบจ. และ Mr. Popular ของรุ่นเรา

ญี่ปุ่นเนี่ย เป็นคนที่อ่อนภาษาอังกฤษมากๆ (มันชอบเล่าด้วยความภูมิใจว่า สมัยมอปลาย เกรดภาษาอังกฤษเป็น 0 กับ 1 มาตลอด) สมัยที่ยังอยู่ปี 1 และยังไม่ค่อยมีใครมีมือถือใช้ ก็มีญี่ปุ่นนี่แหล่ะที่มีกับเขา เรื่องของเรื่องเริ่มจาก อาร์ม วิศวะ (ปัจจุบันเป็นทาสในเรือนเบี้ย เอ๊ย!! แฟนของนังปอย อักษร) ไปติดใจสาวเจ้าเข้านางหนึ่ง ก็เลยยืมมือถือญี่ปุ่นส่ง sms ไปหา เช้าเย็นๆ โดยไม่ได้ระบุว่าตัวเองเป็นใคร

อยู่มาวันหนึ่ง สาวเจ้าก็คงจะเกิดสงสัยใคร่รู้ว่าใครกันหนอ ส่งข้อความมาให้ทุกวี่วัน ก็เลยส่ง sms เข้าเครื่องญี่ปุ่น ความว่า

"Wanna know who are you?"

ด้วยความที่ภาษาอังกฤษไม่แตกฉาน บวกกับอารามรีบร้อน ญี่ปุ่นก็พุ่งรี่ไปหาอาร์ม แล้วบอกเพื่อนด้วยความตกอกตกใจว่า "เฮ้ย!! ไอ้อาร์มๆ วันนามันรู้แล้วว่ะ ว่ามึงเป็นใคร!!!"

ไอ้อาร์มก็คงตกใจไม่แพ้กันเลยรับมุขว่า "เฮ้ย!!! จริงดิ" แต่พอตั้งสติได้แล้ว ก็ต้องถามกลับไปว่า "แล้วไอ้วันนานี่มันใครกันวะ??"

เอ่อ...ญี่ปุ่นจ้ะ Wanna ในที่นี้ มันย่อมาจาก Want to จ้ะ เพื่อน...กว่าจะรู้ว่าอีญี่ปุ่นแปลผิด ไอ้อาร์มก็เหวอไปเหมือนกัน  :lol:

แต่เรื่องความอ่อนด้อยทางภาษาของญี่ปุ่นไม่ได้จบแค่นี้ ยังมีต่อ...เรื่องเกิดเมื่อคราวกิจการนิสิตพาอบจ. และตัวแทนนิสิตแต่ละคณะ (บวกหัวหอด้วย 2 คน) ไปทัศนศึกษาที่มาเลฯ-สิงคโปร์ ตอนขึ้นปี 4 ก็จะมีตัวแทนนศ. ของเขา ทำนองเดียวกับ อบจ. ของเรามาร่วมประชุมด้วย ทุกคนก็จะแบ่งเป็นกลุ่มๆ นั่งล้อมวงคุยกันเป็นภาษาอังกฤษ ญี่ปุ่นก็นั่งฟังไปด้วย รู้เรื่องมั่งไม่รู้เรื่องมั่ง แต่อาศัยเห็นคนอื่นหัวเราะก็พลอยผสมโรง  :lol:

ทีนี้มหาลัยที่ไปเนี่ย นายกฯ (อารมณ์เดียวกับ นายก อบจ.) ไม่ได้มา พวกเราก็ถามเขาว่า ทำไมนายกฯ เขาไม่มา เขาก็ตอบว่า "นายกฯ เขาประสบอุบัติเหตุ มาไม่ได้"
นาทีนั้น ทุกคนก็ทำหน้าเห็นใจ แต่ด้วยความที่ญี่ปุ่นไม่รู้เรื่อง เธอก็หัวเราะขึ้นมาเสียงดัง ทำเอาชาวต่างชาติประหลาดใจกันใหญ่ ว่าไอ้นี่หัวเราะที่เพื่อนกูเข้าโรงบาลเหรอวะ  :shock:

เอ่อ...เอาเท่านี้ก่อนก็ละกัน แบ่งๆ กันเล่ามั่ง เดี๋ยวมาต่อ

หนุกดี เล่าต่อเร็ว จะรออ่าน

[veekung]

หนุกดี เล่าต่อเร็ว จะรออ่าน

ป้าแจงมาเล่าด้วยดิ แบ่ง ๆ กัน

[เอ๋อ]

555 ขำว่ะวี
แค่คิดภาพตามก็ขนหัวลุกแล้ว บรื๋อออออย์  :x

[ป.ปลา]

เหอ เหอ เจ๋งนี่เฮี้ยนจริงๆ

วันหนึ่งเคยถาม เจ๋ง ว่า ข้างในเสาใต้หอชายเป็นยังไงเหรอ
เจ๋งตอบหน้าตาเฉยว่า ก็เป็นบันไดวนขึ้นไปเรื่อยๆ  :lol:  :lol:
แหม.... ตอบเหมือนเคยไปอยู่ข้างใน (ก็มันสิงอยู่ในนั้นจริงๆ นี่น่า :shock: )

[เอ๋อ]

เหอ เหอ เจ๋งนี่เฮี้ยนจริงๆ

วันหนึ่งเคยถาม เจ๋ง ว่า ข้างในเสาใต้หอชายเป็นยังไงเหรอ
เจ๋งตอบหน้าตาเฉยว่า ก็เป็นบันไดวนขึ้นไปเรื่อยๆ  :lol:  :lol:
แหม.... ตอบเหมือนเคยไปอยู่ข้างใน (ก็มันสิงอยู่ในนั้นจริงๆ นี่น่า :shock: )

บันไดวนนั่นน่ะ เจ๋งมันใช้ขึ้นไปเล่นสกากับพระอินทร์นี่นา  :lol:

[Tritti_83]

ญี่ปุ่นจะกล้าเข้ามามั๊ยเนี่ย...นี่ขนาดยังไม่มาเค้ารู้จักกันทั้งเว็บแล้วอะ