เชิญทำความรู้จักกับบก.เดือนพฤษภาคม 2550

[pusadee sitthiphong]

ขออนุญาตแย่งหน้าที่น้องไผ่หน่อยนะคะ
บก.16 ของเราคนนี้เขียนมันส์ดีจริงๆ
พี่ป๋องว่ายางไงคะ
http://www.cmadong.com/community/editor/editor_2007_04.html

[pusadee sitthiphong]

ข้าน้อยนึกภาพทรายนั่งพับเพียบเรียบร้อยทำงานหัตถกรรมเย็บปักถักร้อยแถมร้อยพวงมาลัยไม่ออกจริงๆ  มีหลักฐานมั๊ยจ๊ะ อยากดูมั่กมาก

[khesorn mueller]

P.Jintana ka,
I feel really honour to have a chance to talk to you here "live".Look at the qualification you have behind,I asked myself..how can one learn excellency like that?most of all she is down to earth! In the world of career fighting and upgrading to the top...I heard and heard more "untrue"boasting sort I could hardly stand for...but the one like you took me 4 months to get know more.
Please let us here "touch" you the whole month.
nungning27

ps.P.Pusadee ka,well done ka.

[suriya2513]

แทบกระอักเลือดอย่างจิวยี่ ที่ทักท้วงน้องไม่เคยให้ความเชื่อถือ ยิ่งว่าเหมือนยิ่งยุ

แต่ต้องขอชมว่า เขียนดีมากจริงๆ ได้ความรู้สึกดีๆกับชีวิตมาก

แต่ไหนๆก็แขวะมาตั้งแต่ยังไม่ได้เขียน วันนี้จะไม่แขวะซะเลยก็ดูกระไร

ที่เขียนว่า...

เตี่ย-แม่เลยต้องแยกเรือนออกมาหาซื้อที่ดินผืนใหม่ขนาด 1 ไร่ 3 งาน ในราคา 150 บาท (เมื่อประมาณ 90 ปีที่แล้ว)

นั่นน่ะถ้าลบเลขคณิตคิดในใจผิดก็ยอมรับได้นะ ถ้าเป็นเมื่อ 90 ปีที่แล้วจริงละก้อ

อาจารย์ทราย ก็น่าจะเป็นน้องใหม่จุฬาฯประมาณปี 2490-2500 แหละครับ

(แหะๆ พี่ป๋องอาจลบเลขผิดตามไปอีกคนก็ได้...ห้ามย้อนรุ่นพี่น๊ะ)

[webmaster]

กำลังจะเข้ามาโพสต์ เจอพี่ป้อมชิงตัดหน้าจริงๆ ด้วยค่ะ
ไผ่นั่งอ่านที่พี่ทรายเขียนแล้ว อืมม์ ชีวิตทรหดจริงๆ ค่ะ
ตอนแรกนึกว่าตัวเองทรหดแล้วทีเดียวเชียว
พออ่านเรื่องของแต่ละท่านแล้ว อืมม์ เข้าใจล่ะ ว่า
ทำไมซีมะโด่งจึงกลายเป็นที่รวมของ สุดยอดของสุดยอดจริงๆ ค่ะ
แล้วไผ่เองก็มีเรื่องนึงที่อยากจะเล่าด้วย หลังจากอ่านของพี่ทรายจบแล้วน่ะคะ คือ
พี่ทรายบอกว่า แถวบ้านพี่ทรายตื่นเต้นดีใจมากที่พี่ทรายเข้าจุฬาฯได้
และจุฬาฯทั้งครอบครัวซะด้วย
แต่แถวบ้านไผ่(ที่ ตจว.) นั้น ตอนที่น้าไผ่บอกชาวบ้านว่าหลานติดจุฬาฯ
Feedback ที่น้าได้รับคือ พวกเค้าทำหน้างงๆ ว่า  
"ตายแล้ว ได้ข่าวว่าเรียนเก่ง ทำไมไปสอบได้จุฬาฯล่ะ
ทำไมไม่ได้เรียนรามเหมือนคนอื่นเค้า คนแถวนี้ขนาดไม่เก่งเค้าได้เรียนรามเลย"
เออแน่ะ จากที่ดีใจแทบแย่ น้าไผ่ก็ชักงงๆ นั่งรถเข้าเมืองเพื่อโทรกลับมาถามเลยล่ะค่ะ
ว่าทำไมไม่ได้เรียนรามกะเค้า ชาวบ้านแถวนี้เค้าเมาท์กันไปหมดแล้ว
เจ้ากรรมจริงๆ พิสมัยเลยจะต้องไปลงทะเบียนเรียนรามด้วยอีกสถาบัน
เพื่อให้น้าจะได้ไม่ต้องไปลำบากตอบคำถามชาวบ้านค่ะ
แต่กว่าจะจบก็ปาเข้าไป 8 ปีเลยค่ะ อิอิ :lol:

[webmaster]

แทบกระอักเลือดอย่างจิวยี่ ที่ทักท้วงน้องไม่เคยให้ความเชื่อถือ ยิ่งว่าเหมือนยิ่งยุ

ขออภัยค่ะท่านราชครู พอดีหนูกำลังสนใจการทำ hatrict นะคะ อิอิ :lol:

[nitty20]

สุดยอดค่ะพี่เม็ดทราย (ชอบชื่อนี้จิงๆ)
สมกับที่รอคอยมานาน น้องไผ่ทำดีค่ะ(ที่ไม่ฟังพี่ป๋อง)
เสียดายนิดเดียว ทำมายพี่ทรายไม่ยอมเสียดุลนิดๆหน่อยๆ เผื่อเนื้อเรื่องจะมันส์กว่านี้อีก แหะๆ หาเรื่องโดนเขกหัว..ปายดีก่า :oops:  :lol:  :oops:

[pusadee sitthiphong]

ทรายที่รัก
ไหนๆก็ไหนๆ  ลงทุนลงแรงค้นหารูปเก่าๆมาแล้ว  เอามาโพสท์ให้พวกเราดูด้วยได้ไหมจ๊ะ  รูปหมู่ตรงกลางเป็นรูปพวกเราตอนไปอยุธยาหรือเปล่า  ค้นกรุสมบัติแล้วเอามาอวดเพื่อนฝูงมั่งนะจ๊ะ  อยากเห็นจ๊ะ คอยดูอยู่น๊า :shock:  :shock: รูปชายหนุ่มคนนั้นตวยเน้อ  เหอๆ
อีกอย่างหนึ่ง ไม่ได้มีแต่แม่เลี้ยงนะจ๊ะ  พ่อก็เลี้ยง  อย่าพูดอย่างนั้นเดี๋ยวพ่อจะน้อยใจ  :lol:  :lol:

[Junphen Juntana]

โอ้ว....เลิศ....

อ่านเรื่องราวของพี่ (เม็ด) ทรายแล้ว ทั้งสนุก ทั้งตื่นเต้น...เข้มทุกคำ มันทุกเม็ด (ทราย) จริงๆ ค่ะ
ชีวิตคนแต่ละคน มีเรื่องราวให้ศึกษาได้ไม่รู้จบ ชีวิตของพี่ทราย น่าสนใจมากจริงๆ ค่ะ (เคยใฝ่ฝันว่าจะได้ไปเห็นดอกชมพูภูคาซักครั้งนึงในชีวิต ป่านนี้ ฝันยังไม่เป็นจริงเลยค่ะ)

ขอคารวะ ทั้งมือ ทั้งใจ กับพี่เม็ดทรายที่งดงามเม็ดนี้ค่ะ

ป.ล. เพ็ญเคยแต่งกลอนไว้ชิ้นหนึ่ง ชื่อ "เม็ดทราย" เป็นกลอนที่เคยเผยแพร่ในนิตยสารรายสัปดาห์ฉบับหนึ่ง และ เคยได้รางวัลเล็กๆ จากสถาบันแห่งหนึ่ง...ตอนนี้ คิดว่า กลอนชิ้นนี้ เหมาะกับพี่เม็ดทราย ผู้เปี่ยมเสน่ห์และสีสัน...เม็ดนี้ที่สุดค่ะ ...ขอมอบให้พี่นะคะ

"เม็ดทราย"

เม็ดทราย…
งดงามความหมายในโลกหล้า
แม้เป็นเพียงกรวดทรายในสายตา
เจ้าก็ยังสูงค่าถ้า รอคอย

เมื่อความหมายอาจไม่มีเพียงที่เห็น
เมื่อความเด่นอาจซ่อนงามในความด้อย
เมื่อคุณค่าอยู่ที่ค่าแห่งการคอย
ทรายเม็ดน้อยจึงตระหนัก…รักค่าตน

กาลเวลาอาจเลวร้ายทำลายล้าง
กาลเวลาก็อาจสร้างใหม่อีกหน
กาลเวลาพิสูจน์ค่าราคาคน
กาลเวลาพิสูจน์ผล…แห่งเม็ดทราย

กี่คลื่นสาด กี่ลมซ้ำ กี่น้ำซัด
ทรายก็ยังยืนหยัดไม่เสื่อมสลาย
กี่รอยเท้าที่เหยียบย่ำที่กล้ำกราย
ยิ่งเหมือนสร้างร่างทรายให้ชัดเจน

จากทรายน้อยจึงค่อยกลายเป็นหินกล้า
เพิ่มคุณค่าอย่างเด็ดเดี่ยวและโดดเด่น
เมื่อเจ้าเคยผ่านพ้นผลลำเค็ญ
เจ้าจึงเห็นและเข้าใจ…ในชีวิต

จากหินกล้า เติบกล้า เป็นผาแกร่ง
ด้วยเรี่ยวแรงแห่งศักดิ์ศรี อันศักดิ์สิทธิ์
เจ้าสูงค่าแม้เจ้ามาจากน้อยนิด
รางวัลชีวิต แห่งภูกล้า…ที่มาจากทราย

[nitty20]

โอ้ว...เลิศ...
น้องเพ็ญแต่งกลอนได้ใจจริงๆ....และก็ควรคู่ควรค่าสำหรับพี่เม็ดทรายของเรายิ่งนัก...
ปลื้มทั้งพี่ทราย...ปลื้มทั้งน้องเพ็ญ...สุดยอด....

[khesorn mueller]

Pleased P.Jintana,Pleased P.Nitty ,pleased P.Pusadee..also not to forget...Nong Phen I pleased you so bad too.
nn.

[ทราย 16]

ป้อมเพื่อนรักมั๊กๆ
ขอบคุณหลายๆที่ช่วยเปิดประเด็น แถมยังโทรไปตามมาให้ตอบกระทู้นี้อีก สำหรับรูปเก่าๆจะหาเวลาโพสต์ให้ดูจ๊ะ แต่ ... เอ หมู่นี้ป้อมทำไมอยากดูภาพเก่าๆ นัยว่า ... "วัยเปลี๋ยนไป๋" จริงๆรึ
ทราย 16

[ทราย 16]

คารวะทั่น "จิวยี่ป๋อง" ... ขอบคุณที่ชมเรื่องราวที่เล่ามาค่ะ แต่จะให้ข้อมูลเพิ่มเติมทั่นพี่ว่า ทรายเป็นลูกคนที่ 11 ของเตี่ยแม่ค่ะ กรุณาคำนวนใหม่ ... ถ้าคิดไม่ถูก เอาปริญญาของวิดวะคืนมาซะดีๆ แฮะๆๆๆ
ทราย 16

[ทราย 16]

น้อง Nitty 20 ค่ะ
ขอบคุณน้องมากๆ ที่อุตส่าห์ติดตามอ่าน แหม ... รู้งี้เขียนให้ยาวกว่านี้น่าจะดี โดยเฉพาะวัยที่โลกทั้งโลกเป็นสีชมพูน่ะ มันมีฟามสุขจริงๆน่ะ จะให้เสียดุลกะต่างชาตินี่ ... คิดหนักค่ะ เพราะหนี้จากทุนที่รับไปเรียนน่ะ เอาเราตายเลย ค่าเงินบาทสมัยนั้น คิดแล้วๆ ไม่รู้จะเอาเงินที่ไหนไปไถค่าตัว ที่สำคัญยิ่งไปกว่านั้น คือพี่รักแผนดินไทยค่ะ  ใครจะมาลงตัวกะพี่ต้องมากินส้มตำ แกงแค น้ำพริกปลาร้ากะพี่ที่เมืองไทยค่ะ
พี่ทราย 16

[ทราย 16]

น้องเพ็ญค่ะ
ขอบคุณมากสำหรับกลอนที่ไพเราะและมีความหมาย พี่ขออนุญาติก๊อบไว้น่ะคะ แล้วจะเอาไปปัก cross-stitch (พร้อมชื่อผู้แต่ง) ใส่กรอบติดผนังที่ทำงานค่ะ ขอบคุณที่ติดตามอ่านด้งยค่ะ
พี่ทราย 16

[ทราย 16]

Dear Nong NN,
Thanks for your compliment. In fact I do appreciate a person like you who dedicate your life not only to family care but also work in German. Can't imagine how tough you are! how much energy and mentally input you have sacreficed to your responsibility.  

When I was in Australia how much I have to cope with situation that I never faced to; not only loneliness but also other social and cultural aspects. At that period of time, boat people from Vietnam targeted Australia as their settlement.  This made young Australians strongly againsted the Asian people. Although we were their government sponsored fellow, we were their victims as they could not distinguish who was who. Oftentimes, walls of buildings in business and public areas, buses and trains, very close to us was universities were painted by words "Asian free zone", "no more Asian," "Asian go home", woww ... this made me became homesick. I must go home! but be touch at this moment  for the sake of Thailand!!!!  

Fortunately, I was give a chance to meet with Australian families (totally 7 families) who were so kind to me. This was organized by the Department of Education who looked after fellowship students. They took care of me as their kids. During weekend, they picked up me from the dorm to stay and to play with their kids. Sometime, we went out for icecream! That's how I addicted icecream which I hated it before. Many stories to tell. Once agian, thanks for all visits here.
P' Sye 16

[ทราย 16]

น้องไผ่ค่ะ
พี่สังเกตว่าคนไทย ชอบไหลตามกระแสสังคม ไม่เป็นตัวของตัวเอง จึงไม่แปลกที่เรียนรามฯ ซึ่งเป็นกระแสหลักจะแซงหน้าจุฬาฯ  แต่แน่ๆพวกจุฬาฯมีความรักและความผูกพันต่อกันแน่นยิ่งกว่ากาวตราช้างแน๊ะ !

น้องไผ่คะ จะว่าอะไรมั๊ย ถ้าพี่จะขอรูปหนูเพนกวินน่ะ ทำไมน่ารักจังเลย ขอเอามาเป็น collection น่ะ พี่สะสมรูปครอบครัวของเพื่อนๆ ได้หลายครอบครัวแล้ว บังเอิญพี่ทำงานเกี่ยวกะเด็กก็เลยแอบรักลูกของคนอื่นเป็นประจำหละ ห้ามใจยังไง๊ ยังไง ก็ห้ามไม่อยู่ รูปน้องเพนกวินน่ารักจริงๆค่ะ
พี่ทราย 16

[อ้อย17]

อ่านร่ายพี่แป๊บเดียวจบแหล่ว.. ยังไมจุใจเลย เขียนแบบตัดเป็นบทๆกะจะให้เราจินตนาการตามชื่อพี่ท่านละซิ ..ไม่ไหวล่ะ  เราไม่หลวมตัวด้วยหรอก เพราะเราวาดภาพตามไม่ได้ เนื่องจากไม่ได้ตามเป็นเงาพี่มาตั้งแต่ต้น ตอนอยู่หอก็ ใกล้ชิดกันแป๊บเดียว(เทอมเดียว)ย้ายมาอยู่หอใหม่ แล้วก็ห่างกันไปเลย  เสียดาย...
           เพราะฉะนั้นต้องร่ายมายาวๆซะดีๆ โดยเฉพาะตอนที่หัวใจสีชมพูแล้วก็มีผีเสื้อกระพือปีกวิบวับนั่นน่ะ อยากรู้ว่าคนเคยมีความรักแล้วทำไมมาตัดสินใจอยู่เป็นโสดได้  มันต้องมีอะไรซ่อนอยู่แน่ๆ ...บอกมาซะดีๆ (กระซิบก็ได้เอ้า..  )
            แต่ก็ยังถือว่าตัวเองโชคดีที่ได้รู้จัก ได้ใกล้ชิดคนเก่งๆอย่างพวกพี่ๆ14-15-16 อ่านประวัติพวกพี่ๆและน้องๆหลายคนซึ่งถือว่าเป็นยอดมนุษย์ทั้งนั้นที่เดินเข้าจุฬาฯ และมาอยู่หอจุฬาฯอ้อยไม่เคยรู้มาก่อนเลยนะว่าพวกพี่ๆน่ะเด็กเหรียญทองทั้งนั้น มานึกๆย้อนหลัง ก็เลยสงสัยว่า..เราสอบติดจุฬาฯๆด้ไงหว่า...จากเด็กเรียนม.ปลายที่จังหวัดเล็กๆเช่นร้อยเอ็ด สอบผ่านม.ปลายด้วยคะแนนเฉียดฉิว(52%) มิน่า..ตอนสอบสัมภาษณ์ ศ.ดร.สุรพล  วิรุฬรักษ์ ถึงได้มองเราหัวจรดเท้า ถามว่าสอบได้คะแนน52จริงๆเรอะ..แล้วมันสอบเข้ามาได้ไงเนี่ย.. เล่นเอาเราใจหายวูบกลัวสอบตกสัมภาษณ์...เฮ้อ...รอดไป...

[ทราย 16]

หนูอ้อย 17
สงสัยต้องออกพ๊อกเกตบุ๊คเพื่อน้องอ้อย 17 แล้วว่ะ เขียนยาวกว่านี้ถูกพี่ป๋องค้อนควับๆๆๆ แค่ขัดใจเข้าไปต่อคิวคนที่ 3 ของ RCU 16 ของกองบรรณาธิกวน ก็หนาวววว... แย้วววว

อ้อยอย่าเข้าใจผิดว่าพวกพี่เป็นเด็กเหรียญทองสิ แต่ถ้าจะเป็นเหรียญทองไส้ช๊อคโกแล๊ต ก็ไม่เถียงน่ะ (เพราะกินอยู่บ่อยๆ) พวกเราก็ครือๆกันละ "คนบ้านนอก" อาศัยฟ้าลิขิต (อิทธิพลของดวงดาว) ต่ะหากล่ะ  ไม่เห็นแปลกที่อ้อยได้คะแนนแค่ 52 แต่เข้าจุฬาฯได้ เพราะ "52" มิใช่ค่าของ "ความเก่ง" ที่แท้จริง ของจริงคือ "ความเป็นอ้อย" น่ะอยู่ที่ไหนต่างหากล่ะ?
พี่ทราย 16

[Junphen Juntana]

พี่ทรายคะ

ยินดี และเป็นปลื้มที่ซู้ด...ด เลยค่ะ
กลอนชิ้นเล็กๆ ได้ขยายผลไปสู่คนที่ใช่...อิ่มอกอิ่มใจจริงๆ ค่ะพี่

พี่ nitty20 กะ พี่หนิงคะ

ขอบคุณอักโขๆ ค่า

[dd_2530]

ชื่นชมในความเก่ง  กล้า  สามารถ  ของพี่ทรายค่ะ  :)  

น้องแอ / ศิลปกรรมศาสตร์ 2530

[dd_2530]

อ่านบทกลอนน้องเพ็ญแล้ว  สุดยอดจริงๆค่ะ

[Junphen Juntana]

พี่แอ dd ค้า

ขอบคุณคำโต๊โตค่า...

[khesorn mueller]

P.Jintana ka,
I am admired all Khun pee,Khun nong here by web since I was "in" last 4 months.A lot of ideas,much of astaunishment, a wonder stories I could have it to know and to understand one in a really short period.I have learned a lot how one has his life behind before he could have today.It  shown me that,life is sometimes not fair and luck is not alway at one side..but if one has his aim ,goal and his strong will always on his sight...he will reach his aim finally.
Sometimes I also disappionted,exhausted to the environment especially my last capital since I lived in Germany.I am so glad you can point it out and in a clearly picture what is behind a sweet scene to live abroad I have to fight.What was required to live my life happy dairy is easy to say but may not fit to any individual...concentrate to oneself....as we can not be like the others, can not have and copy their life,Then I can manage my own life easier..what is my first priority,what is more or less important.
For example,now I have a trouble with study at the university..no one can help me,not even my husband!I know one thing...I have a strong will to finish it..all others sideline is...other scene and other sight!with 40 handles one others than when one is 20 and 30 ka!!!relax but persuit,compromising in give and take....Hmm,serious again.
nice weekend ka Khun pee.
nongníng

[wannee]

ทราย อ่านบท บ.ก. แล้วนา เพิ่งรู้ว่าชื่อเล่นเต็มๆคือ เม็ดทราย    
เสียด tag ทรายไว้ที่ Blog Tag   แต่ของทรายเนี่ยะ กลายเป็น บท บ.ก. ได้ด้วย  :lol:  :lol:

สงกะสัยต้องไป copy เอา ถ้าไม่ต้องการพิมพ์ใหม่  :wink:  :wink: