++ Blog Tag ++

[khesorn mueller]

nungning hands up..both! look not fine just to convince P.Prapasri for the third part kaaaaaa.
If P.Harn "jainoi"give him a kiss..everything gonna be allright naka.
nn.

[prapasri AH]

:cry: นี่คือรูปร.ร เลอเมอริเดียนตลิ่งงามณ.ปัจจุบันค่ะ น้องหนิง

พี่แอ๊ะ ว่าชีวิตพี่แอ๊ะกับชีวิตน้องหนิง มีอะไรทีน่าตื่นเต้ลลลลลลล และมหัศจรรย์คล้ายๆกันนะคะ เหมือนมีอะไร ในชาติปางก่อน เราจึงต้องระเหเรร่อน มาอยู่ไกลแบบนี้

และต้องสู้กับชีวิต กันพอสมควร แต่ก็เป็นสุข

[prapasri AH]

นีคือภาพอาก๋งหาญ ไปพายเรือสำรวจ ทรัพย์สมบัติ ของ บรรพบุรุษในอดีต ค่ะ ที่เป็นของคนอื่นไปซะแย้วววววววววววว หมดวาสนาซะแล้วเรา ต้องทำมาหากินเอาเองดีกว่าเนาะ

[khesorn mueller]

Don't let Bigboss see this picture he will spring in square corner just want to go there and jump into the sea!!
nn.

[prapasri AH]

นี่คือ ชายทะเล ที่ พบว่าพอจะมี เหลืออยู่บ้าง โปรดติดตามตอนต่อไปด้วยใจระทึกโดยพลัน

 ชาวหอ อาจจะเปลี่ยนเป็น ไปเที่ยวสมุย ดีกว่ามาเที่ยวยโสก็ได้นา จะได้เล่นน้ำทะเลไงล่ะ
ใส่ทูพีช สวยดีออก อ้อย14 ชูการ์จ๋า

[khesorn mueller]

P.Suriya and nongning are envious already!!
nn.

[prapasri AH]

พี่แอ๊ะขอtag พี่อ้อย13 เป็นคนที่ สองค่ะ  :lol:    

ถ้าไม่มา ถ้าท้องเสียนะจ๊ะ ตอนนี้พี่ชรินทร์07 คงท้องเสียต้องทานยา และให้น้ำเกลือแล้วละมั้งงงงงงงงงงง ไม่มาซะที    :shock:

[wannee]

เพราะถ้าไม่เขียนตอนนี้ก็ไม่ทราบว่าจะได้เขียนตอนไหน เพราะเราต้องเขียนตอนที่เรามีอารมณ์อยากจะเขียนจริงไหมคะ   น้องหนิงขา
เราอ่านกันสองสองคนนะคะ ถ้าไม่มีใครอ่านของเราฮือๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :cry:

แต่น้องหล้า คงอ่านอีกหนึงล่ะ เพราะเป็นคนชอบสมุย อ๋อ. พี่ชรินทร์07 ก็คงอ่านด้วย เพราะเป็น
ไหหนำน๊าง(คนไหหลำ) อิๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :lol:
ใครชอบอ่าน ช่วยยกมือ ด้วยนะจ๊ะ พี่แอ๊ะจะได้มีกำลังจายยยยยยยยยยยย
พีหาญกำลังหมั่นไส้ว่าสนใจเวบหอมากกว่าพี่หาญค่า.........ฮือ :cry: ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

ยกมือแล้วค้า      

[prapasri AH]

เสียด เป็น ไหหนำน๊าง ด้วยหรือเปล่าจ๊ะ  ท่าทางจะแซ่ ภู่ ใช่มะคะ
 

[prapasri AH]

ถ่ายจากยอดภูเขาที่คุณก๋งและคุณย่า อพยพไป ทำมาหากิน ปลูกสับปะรด และมะพร้าวเลี้ยงลูกหลาน และเป็นมรดกตกทอดมาให้ หลานๆ จนทุกวันนี้
มองไปข้างหน้าเป็นทะเลคือหาดตลิ่งงาม

เขียนไปก็ คิดถึงคุณก๋งและคุณย่าจน ร้องไห้แล้วค่ะ :cry:  คุณก๋งจากไปก่อนนานมาก  :cry:  คุณย่าอายุยืนมาก และก็ทำสวนอยู่คนเดียว  :cry:  ท่านลำบากมากเหลือเกิน :cry:  อยู่บ้านหลังเล็กๆบนภูเขา :cry:  พี่แอ๊ะ อายุ เจ็ดแปดปี ได้เคยขึ้นไปช่วย ทำแกงเหลืองสัปะรด กับปลาเค็ม  ช่วยหุงข้าว ทำกับข้าว ด้วยค่ะ  :shock:

คอยนับมะพร้าวเวลา เขาสอยมะพร้าว ว่า ขาดเหลืออย่างไรบ้าง :shock:
ที่สำคัญที่สุด คุณก๋ง คุณย่า คุณลุง คุณพ่อ  พี่แอ๊ะได้ ถูกฝังไว้บนภูเขานี้ และพี่แอ๊ะต้องพยายามไปเช้งเม้งให้ได้ทุกปี  ไปปีใดก็ได้โชคลาภกลับมาทุกครั้งค่ะ

[prapasri AH]

ใกล้ทีดิน คุณก๋ง เรียกว่าเขาป้อม  มีถนนลาดยาง ขึ้นไปเพราะเขาให้เป็นที่ทหารติดตั้งเรดาร์

ตอนนี้เจริญมากแล้ว มีคนไปทำรีสอร์ท บนภูเขา แต่เขาไม่มีเอกสารสิทธิ์

แต่ของคุณก๋ง ของ พี่แอ๊ะ มีเอกสารสิทธ์ เพราะเราทำมาหากินมาเป็นร้อยๆปี แม้ว่าจะเป็นภูเขาก็ตาม

รูปนี้ถ่ายกะคุณแม่ และน้องสาวพี่แอ๊ะ  กะ  big boss ของพี่แอ๊ะ  ค่ะน้องหนิง

เอ........... ชักจะเขียนหลายตอน จะ เกินที่กำหนดแล้วนา  ท่าน ที่พี่แอ๊ะ tag ต่อ ยังไม่มาเลยนะ  จะคอย จะคอยยยยยยยยยยยย

[khesorn mueller]

The story must be given to the next generation naka,p.Prapasri...it is not only a love and tough story from your grandfather/grandmother..I can even feel his affection love to her and he decided finally to go their own way and never gave up.I have one book I bought from last Thailand visit written by Khunying Jumnongsri Ratnin"Like a Ship in the Ocean"...the story of "Wanglee" family...when we look them from outside,they are very rich,they have an enormous money ,who cares how they have to work hard for it and what as a mum and wife has to sacrify..very interesting story...the same as I get it now here...(free of charge too!)
Your mother looks really healthy and really jaidee! a good looking for her age naka, you  can give her this compliment next visit naka.
Bigboss also jaidee,enjoy everything there..paddle,walking along the beach!
nungning

[prapasri AH]

:lol: น้องหนิงขา ยังมีอีกหลายตอนนะคะ
เด่วผิดกติกา เค้าให้เขียน5 ตอน  ขอเว้นให้คนอื่นที่ถูก tag มาเขียนก่อนดีไหมคะ
เรื่องราวของพี่แอ๊ะจะได้ชวนติดตามมากขึ้น

[prapasri AH]

ตอนที่ ?
 ไหนๆ ก็เล่าเรื่องญาติโกโหติกา แล้ว ก็เล่าให้หมดเปลือกซะเลยนะคะ
ทีนี่ มาเรื่องญาติทางแม่พี่แอ๊ะบ้าง  น้องๆจะได้สงสาร ว่าพี่แอ๊ะพลัดถิ่นมาอยู่ถึงยโสได้อย่างไรน่าฉงฉานจิงๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :cry:
 :cry:
 อย่างที่พี่แอ๊ะบอกในตอนที่1 ว่าพี่แอ๊ะโตมาในสองวัฒนธรรมที่เคร่งครัด ทำให้พี่แอ๊ะเป็นคนปรับตัวได้เก่ง เอาตัวรอดได้ทุกสถานการณ์ หนักเอาเบาสู้ ขยัน ทำงานหนัก ถูกฝึกให้ทำงานมาตั้งแต่เด็กๆ เมื่อโตขึ้นพี่แอ๊ะจะสู้กับปัญหาได้ทุกอย่าง ไม่กลัวปัญหาใดๆเลย และแก้วิกฤติให้เป็นโอกาสได้เสมอ
    บรรพบุรุษทางแม่พี่แอ๊ะเป็นไทยแท้ๆ มีศักดินา อย่างที่ว่า เลยไม่ต้องทำงานมากเหมือนคนจีน ทีอพยพมาจากเกาะไหหลำ อยู่แบบสบายๆ รุ่นทวด ของ ทวด มังคะ มีที่ดินตั้งแต่ชายทะเลตลิ่งงงาม ไปจนถึงข้างบนเกาะ น่าจะเป็นร้อยๆไร่  :shock: ไม่ต้องทำงาน :shock:  สมัยนั้นเขาอนุญาตให้สูบฝิ่นได้ ด้วย ประมาณรัชกาลที่4-5 มังคะ
 (ลูกพี่ลูกน้องพี่แอ๊ะที่เรียนโบราณคดีเค้าสืบค้นมาค่ะ) บรรพบุรุษพี่แอ๊ะก็นอนสูบฝิ่นแบบมีความสุข ใจดี ใจนักเลง  ที่ดินตรงไหนมีก็ บอกคนที่ชอบพอว่า  :lol:

"เอ็งเอาไปเลยตรงนั้น20ไร่ เอาไปทำกินนะ" :lol:

แจกทีดินให้เขาไปหมด :lol:  แจกไปเรื่อยๆ
 
    ที่ได้ส่วนบุญมาถึงลูกหลานคือ บริจาคให้วัด  ด้วยค่ะ วัดคีรีวงการาม ต.ตลิ่งงาม น่าจะประมาณ 50ไร่ บรรพบุรุษของพี่แอ๊ะก็บริจาคให้ค่ะ และชาวบ้านที่ตลิ่งงาม ปัจจุบันส่วนใหญ่อาศัย เช่าที่ดินวัดอยู่ แต่คนรุ่นหลังคงไม่ทราบว่าเป็นที่ดินของบรรพบุรุษพี่แอ๊ะ แต่ก็คงเป็นบรรพบุรุษของคนบ้านตลิ่งงามเหมือนกันเพราะเป็นพี่ๆน้องๆ กันทั้งตำบลนั้น

พี่แอ๊ะสุดเสียดาย บรรพบุรุษ ฉัน หนา ไม่ฉงฉาน ฉันบ้างเลยยยยยยยยยยย ไม่งั้นฉันคงรวยล้นฟ้าแล้วป่านนี้ :cry:

และมีที่ดินอีกเป็นภูเขาชื่อ "เขาหินเหล็ก" รุ่นคุณทวด ให้ญี่ปุ่นมา ซื้อ แร่ และ ขุดแร่ วุลแฟรม ไปหมดเลย ทำท่าเทียบเรือ ลงทะเล เอาแร่ไปด้วยพี่แอ๊ะยังเล็กมากเลย       ตอนนี้เลยเหลือแต่ที่ดินค่ะ ก็ยังดีเนาะ

พอโตแล้ว พรเทพ16 บอกว่าถ้าเราโตทัน เราคงไม่ยอมขาย แร่ให้ ญี่ปุ่น ถูกๆ เป็นแน่แท้

หลังจาก บรรพบุรุษบริจาค ไปเกือบหมดแล้วก็เหลือไว้พออาศัยได้  นิดหน่อย อย่างที่เห็นนี่ค่ะ
รูปนี้คุณยายพี่แอ๊ะอายุ 100 กว่าปี อยู่ชายทะเลตลิ่งงาม ถัดจาก เลอเมอริเดียนมาอีกหาดหนึ่งค่ะ
เลยกลายเป็นคนไทยจนๆ ซะแล่ววววววววว ตอนพ่อพี่แอ๊ะ แต่งงานกะแม่พี่แอ๊ะ  เลยถูกมองว่ามาแต่งกะคนไทยทีจนๆค่ะ

คุณแม่พี่แอ๊ะอายุ84 แล้วค่ะ แข็งแรงดีมาก น้าสาวอายุเกือบ80แล้วเหมือนกันค่ะ

[prapasri AH]

:lol: ตอนจบแล้วนะคะ อย่าเบื่อนา :cry:  :cry: นะ นะ นะ

เล่าสนุกอยู่คนเดียว เขียนยาวยืดคนอื่นจะสนใจอ่านหรือเปล่าก็บ่ฮู้ :cry:

ที่แน่ๆ พี่ชรินทร์07 น้องหนิง น้องเสียด ต้องอ่านแน่ๆ ขอบคุณขอบคุณ  
พี่หาญไปนอนแล้ว ขอเล่าต่อนะคะ จะได้จบนิยาย ซะที

ตอนพี่แอ๊ะเด็กๆ พี่แอ๊ะก็ทำงานทุกอย่าง แม่ทำขนมให้ขาย ขนมห่อกล้วย (ข้าวต้มมัด) ขนมถั่วแปบ น้าพี่แอ๊ะคนที่นั่งข้างหลังคุณแม่พี่แอ๊ะค่ะ เพาะถั่วงอกให้พี่แอ๊ะขาย พี่แอ๊ะเพาะถั่วงอกก็เป็นด้วยนะคะ   เมื่อล้างถั่วงอกแล้ว ก็เอาวางกองบนถาดเป็นกองๆ แล้ว เอาถาดวางบนหัว แล้วเดินขายในหมู่บ้านค่ะ  :shock:
พ่อพี่แอ๊ะ ทำธุรกิจหลายอย่าง ค้ามะพร้าว ที่บ้านขายทุกอย่าง ขายข้าวสาร ขายยา :shock:
พี่แอ๊ะชอบขายยามาก  รู้จักยาแก้ปวดหัว ปวดท้อง (เหมือนกับจะทราบว่าจะได้แต่งงานกะหมอแน่ะ)  :shock: ขาย เรียกไม้จิ้มฟันยัน ....(คงไม่ถึงกับเรือรบนะคะ) คือเป็นร้านค้าประจำหมู่บ้านนะค่ะ :lol:
และพ่อรับซื้อมะพร้าว ชาวบ้านก็นำมะพร้าวมาขาย บ้านพีแอ๊ะทันสมัยมากมีโรงหนังด้วยนะ :shock: เพราะพ่อเป็นคนทันสมัย บ้านพี่แอ๊ะจะเป็นศูนย์รวมของชาวบ้าน  ชาวบ้านจะมาฟังวิทยุกันที่บ้านพี่แอ๊ะ  มาอ่านหนังสือพิมพ์ที่บ้านพี่แอ๊ะ พ่อมีรถจิ๊บคันแรกของเกาะสมุยเลยทีเดียว
ตอนหลังพ่อค้าขายใหญ่โตมากเดินเรือไป ค้ามะพร้าวถึงสิงคโปร์ พี่แอ๊ะได้ใช้สิ่งของและได้รับประทานของเมืองนอกตั้งแต่เล็กๆ :shock:
พอพ่อค้าขายมากขึ้น จึงเห็นว่าสมุยเล็กไปสำหรับพ่อแล้ว พ่อและแม่จึงมาทำธุรกิจในตัวเมืองสุราษฎร์ค่ะ ทำโรงงานน้ำมันมะพร้าว และโรงรมยางพาราและรับซื้อยางพารา

ช่วงนั้น พี่แอ๊ะและพรเทพ16 ถูกให้เรียนหนังสือที่สมุยเพราะ พ่อต้องการให้อยู่กับญาติทางพ่อ ตามประเพณีจีน  พี่แอ๊ะและพรเทพ16 จึงได้รับการเลี้ยงดูเหมือนลูกจากน้องของคุณพ่อ ซึ่งค้าขายเหมือนกัน เป็นห้างสรรพสินค้าแห่งแรกของสมุย  :) แต่เดิมก่อนจะมีเทสโก้โลตัส ห้างของคุณอาพี่แอ๊ะ เป็นมาเก็ตแชร์ที่ใหญ่ที่สุดของสมุยค่ะ  ปัจจุบันก็ยังมียอดขายติดอันดับสูงมาก เป็นsupplierให้กับเกือบทุกโรงแรมและรีสอร์ทในสมุยค่ะ ชื่อ ห้าง"สมุยมาร์ท"

คุณอาพี่แอ๊ะ ค้าขายเก่งมาก พูดจาไพเราะอ่อนหวาน มีน้ำใจกับทุกคน พี่แอ๊ะได้หลายๆอย่างมาจากคุณอาเช่น ศิลปการขาย การพูดจา การมีน้ำใจกัยผู้คน  การ ทำกับข้าว พี่แอ๊ะทำแกงเหลือง แกงเผ็ด ผัดวุ้นเส้น ผัดถั่วงอก และทำอาหารได้อร่อยๆ เพราะคุณอาฝึกหลานให้ทำค่ะ   :)
ที่เล่ามาทั้งหมดนี้เพื่อจะให้น้องๆทราบว่าทำไมพี่แอ๊ะจึงมีความสุขกับการทำธุรกิจ ทำไมพี่แอ๊ะจึงต้องอดทน เพราะพี่แอ๊ะลำบากมาเยอะมากค่ะ ไม่ได้สบายเหมือนน้องรุ่นหลังๆนะคะ

พี่แอ๊ะจึงไม่กลัวอุปสรรคใดๆเลยในชีวิต และไม่เคยคิดว่าชีวิตจะมีอุปสรรคค่ะ

พี่แอ๊ะก็ไม่คิดว่าจะมีวันนี้ จากเด็กบ้านนอก เพาะถั่วงอก เดิน ขาย ตามหมู่บ้าน นั่งเรือ ขึ้นรถไฟ มาสอบเข้าเตรียม เข้าจุฬา และมาอยู่อิสาน มีชีวิตได้ ใช้อินเตอร์เนต เป็นก็คุ้มแล้วค่ะ

จบแล้วนะคะ  เรื่องราวของการtag ทำให้พี่แอ๊ะได้เขียนเรื่องของพี่แอ๊ะเก็บไว้
ขอบคุณน้องหนิงที่ tag พี่แอ๊ะค่ะ
น้องท่านอื่นอย่ารำคาญคนแก่รุ่นแม่นะคะ เด่ว รุ่นคุณ พ่อ ท่านชรินทร์07 อาจ :lol: จะมาtagต่อ
ขอฟามสุขสวัสดีจงมีแด่ท่านผู้ทนอ่านทุกท่านค่ะ คนพิมพ์ก็ปวดคอมากแล้วค่ะ byeๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :lol:

บ้านพี่แอ๊ะที่สมุย ถัดจากบ้าน คุณยายไป  เป็นบ้านเล็กๆ มี 7 หลัง ในเนื้อที่ 7ไร่ค่ะ ยินดีฮับต้อนค่ะ

[prapasri AH]

:lol: อาก๋ง หาญก็จะไปต้อนรับ ถ้ากาป๋อง ไปนะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

[prapasri AH]

 พี่แอ๊ะขอ tag ประธานอ๋า เป็นท่านที่3ค่ะ

1. ท่านพี่ชรินทร์07
2.ท่านเพื่อนอ้อย13
3.ท่านประธานอ๋า หรือมาดามจิ๋ม14 ค่ะ
4.......(ยังนึกไม่ออก)
5........(ยังบอกไม่ถูก)

[khesorn mueller]

P.Prapasri ka,
if P.Suriya visit Samui..he "has to "swim into the sea with....southern "sarong" naka!!while P.Harn(big boss!) also "Pakaomaa"
weiii,so stand on earth I can't believeeeeee....
Your Grandmother was and is very very rich!long live is the gift of heaven ka,no money could substitious.
nongning

[prapasri AH]

:lol: ขอ tag อ้อย ชูการ์14 อีกเป็นคนที่ 4 ค่ะ
โปรดรอคอย สำนวนเขียนของสุ่มปินตอยเรนะคะ

[prapasri AH]

น้องกุ้ง14 เป็นคนที่5 ค่ะ

 พี่แอ๊ะไม่ค่อยทราบประวัติน้องกุ้งเท่าไรเลย   ตอนอยู่หอเรียบร้อยมั๊กๆ ตอนหลังทราบว่าเจริญก้าวหน้ามากได้ทุนไปเมืองนอกเมืองนา    เป็นชาวหอที่พี่แอ๊ะประทับใจค่ะ    เห็น น้องกุ้ง ขยันอ่านหนังสือ เดินท่องหนังสือ พี่แอ๊ะนอนดูขากุ้ง ลอดทางใต้ผ้าม่านหน้าประตูห้อง

รีบไปบอกพีโหม้ย ดร.สุวดี ว่า "ผีหลอก มี ผีเดินไปเดินมา " :shock:  ทุกคน มุดอยู่ในห้องกลัวผีน่ะค่ะ :shock:
น้องกุ้งอย่าโกรธพี่แอ๊ะนะคะ ตอนนั้นเป็นเด็กๆ เห็นอะไรมืดๆ คิดว่าผีจริงๆ แล้วขาน้องกุ้งก็ผ๊อม ผอมค่ะ  :shock: เป็น"ขากุ้ง"   :shock: จริงเชียว  ตอนนี้ขายังผอมอยู่หรือเปล่าคะ ช่วยเฉลยทีค่ะ :)
 
เอาละนะ ได้5คนแล้ว ขอ tag

 1. พี่ชรินทร์07
 2.พี่อ้อย13
 3.มาดามจิ๋มแอนด์เดอะอ๋า14
  4.อ้อยชูการ์14
  5. กุ้งขา ขากุ้ง14

เวบมาสเตอร์ขา เราย้าย ห้องtag ไปอีกที่ดีไหมคะ
เพราะน้องรุ่นลูก2541 เค้าอาจจะรำคาญคนแก่ระลึกชาติ เอ๊ยเล่าความหลัง ตั้งแต่เขายังไม่เกิดน่ะ
แล้วมาแย่งห้องเค้าด้วย ช่วยแก้ปัญหาให้หน่อยนะคะ

[khesorn mueller]

P.Prapasri ka,
we have to shout out loud to Nong Mahdee ka..he started this room and this play naka.I 've asked him  there by common room whether it is possible to move "Blog Tag" to common room ka...still wait for his react.
nungning

[alayas]

อยู่เฉยๆๆ ก้อโดน
That's why I have been looking for 'toilet' everywhere I go. I was tagged!!!

1. I am from Narathiwas
2. I went to Mahavajiravudh School
3. Entered CU in 2526
4. Worked at US. Peace Corps, United Nations, Baker & McKenzie, Asia Foundation, ...... member of Law Society, National Human Rights Commssion.
5. Teach law, business and English at many universities
6. Trave....... to New Zealand, Australia, USA, Mexico, Japan, UK, Walse, Indonesia, Malaysia, Singapore, Philippines,
4. Future....... don't know yet!!!!


I would like to tag ......

1. P'Gung 14
2. Nong A79
3. P'Kaeow
4. Nong Phen
5. Miss Bamboo

I will have to go to the toilet again... see you.

P'Yas

[prapasri AH]

:lol: น้องหนิงขา มีเราอยู่สองคน ที่สนใจระลึกชาติ อยู่กับtag นี้ ท่าทางคนอื่นเค้าไม่เป็นคนเปิดเผยนะค่ะ  ที่จริงเผยนิดๆก็ได้น่าสนดีออก อิๆๆๆๆๆ :lol:  :lol:

 พี่แอ๊ะ เปิ๊ดเผ่ยยยยยยยยยย มากไปหน่อย ต้องพิจารณาตัวเองแล้วล่ะ  ถ้า no response อย่างนี้

หรือว่าเป็นวันหยุด หรือว่า อายที่จะ tag to world wide ก็บ่อ ฮู้

แต่พี่แอ๊ะแฮปปี้ที่จะเล่าชิวิตของพี่แอ๊ะ  :) เพราะใครที่รู้จักพี่แอ๊ะเค้าจะงง ว่าเป็นยังไงมายังไง จึงมาอยู่ตรงนี้ได้ จากเด็ก เพาะถั่วงอกขาย ทำข้าวเหนียวน้ำกะทิทุเรียนวางบนศีระษะเดินขาย ในหมู่บ้าน :shock:  :shock:

 ตื่น ขึ้น อ่านหนังสือกับตะเกียงดวงเล็กๆ ตอนตีสี่  นั่งเรือฝ่าคลื่นลมมรสุม แทบจะล่มกลางทะเล
อีก 50กว่า ปี มาอยู่ตรงนี้ได้ แถม มาอยู่โดดเดี่ยวในดินแดนที่แห้งแล้งกันดาร  :cry: เคยทานอาหารทะเลที่อุดมสมบูรณ์  แล้วมาทานส้มตำปลาร้า  ไก่ย่างข้าวเหนียวแจ่วบองได้  
 
พี่แอ๊ะเห็นว่าธรรมด๊าๆธรรมดา แต่คนที่รู้จักพีแอ๊ะเค้า ชอบว่า ว่ามหัศจรรย์  :shock:

พี่หาญยัง มหัศจรรย์กับพี่แอ๊ะเลย :shock:   ว่า เพาะถั่วงอกขายได้อย่างไรเด็กอายุ7-10 ขวบ นั่งขายสัปะรดบนศาลาข้างถนน :shock:  พี่หาญก็มาจากครอบครัวที่ยากจน แต่ยังไม่เคยต้องทำงานอย่างนี้เลย :shock:

แต่พี่แอ๊ะมีความสุขนะคะ ทั้งอดีตและปัจจุบัน

แต่ตอนนี้ไม่ค่อยสุขเท่าไร เพราะ อาย น้องๆ รุ่นลูก เพราะ สนุกกับการเล่าอยู่คนเดียว
 (สองคนกะน้องหนิง)
คนอื่นมาอ่านคงหัวเราะ สมเพชเวทนา :cry:  ว่ายาย แก่นี้แก บ้า เล่า worldwide อยู่ได้

อิๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ(ฮา) หัวเราะคนเดียวจนท้องแข็งเลยค่ะ :lol:  :lol:  :lol:  :lol:  :lol:  

ถ้าลูกแวะมาอ่าน พี่แอ๊ะคงถูกดุแหง๋แก๋  :cry:  :cry:

อ้อย14 ขา พี่แอ๊ะรอนะคะ ไหนว่าจะมา spa ทีร.พพี่แอ๊ะ ก่อนออกเดินทางกรุณาแจ้งก่อนล่วงหน้านะคะ เผื่อว่าต้องหันหัวรถไปมุกดาหารน่ะ
มาค้างนะอ้อยนะ จะ ทานอาหารกันให้สนุกกกกกกกกกกกกกกก

ไปทำงานก่อนนะ คนไข้มากค่ะช่วงสงกรานต์ :shock:  :shock:

  อ้อย13  จ๋า  ปี่เซี๊ย น่ารักจังเลย แต่สงสารพี่หาญน่ะ หลังขดหลังแข็ง ฉํนต้องนวดขาให้
 (เอ๊ย  ให้หมอไทย ) นวดขาให้ทุกวัน ใช้ใบพลับพลึงกะหินร้อนๆ  หมอไทยเป็นผู้ชายนะจ๊ะไม่ห่วง ประภาศรีเฝ้าสามีดีมากจ๊ะ :lol:  :lol:  :lol:

[iamfrommoon]

เอาว่ะ เล่นด้วยก็ด้าย .. เห็นให้บอกว่า อะไรที่คนอื่นไม่รู้เกี่ยวกับตัวเรา

เอาเป็นว่า ไม่รู้ว่าคนอื่นไม่รู้อะไร งั้น คนอื่นถ้าอยากรู้อะไรถามาแล้วกัน หุ หุ (เอามันง่าย ๆ อย่างนี้ล่ะ)

tag ต่อไปยัง

ตาแคม
ไอ้น้องเอ๋อ + แก๊งกีวนของเค้าแล้วกัน  
ไอ้น้องแมน
ไอ้คุณโก๋
ไอ้ราชัน (เห้นพึงมารายงานตัว)

 :lol:

เค้าให้บอก ไม่ใช่ให้ถาม  :evil:

เห็นด้วยๆ น้องพุฒ มาตอบเลยน้อง

คุณน้องชาร์ปคะ อ๊ะๆๆๆ โกงแล้วๆ เจ้าเด็กอบอุ่น แสนดี และโรแมนติก 555

 :lol:    :lol:

[Charin07]

:roll:  :roll: Dear N'Aeh,

Many thanks for honouring me to be your first tag, and I will definitely come back to share with you guys about my stories from childhood. Today, may I just acknowledge your notice  as I am still too tired to do anything right now.

I have to admire N'Mahdee for his initiative in creating this idea as it will help Cmadongs to know one another better, especially N'Aeh Prapasri whose biography is very interesting and should be printed and circulated for public to read in the future.