++ Blog Tag ++

[MahDee]

ชวนพี่ ๆ น้อง ๆ เพื่อน ๆ มาเล่นเกมกันครับ

กติกาก็คือ บอกอะไรก็ได้ที่คิดว่าคนอื่นไม่ค่อยรู้เกี่ยวกับตัวเรา หรืออยากให้ใครรู้จักเรามากขึ้นก็ได้อย่างน้อย 5 ข้อ หลังจากนั้นก็ tag ต่อให้อีก 5 คน ใครที่โดน tag แล้วก็มาเล่าต่อ (ใครโดน tag แล้วไม่มาตอบ tag ขอให้ท้องเสีย 3 วัน  :lol:  :lol: )  

อ้อ  อย่าลืมภาพประกอบด้วยนะครับ    

******************************************************************


tag ต่อให้

1.พี่ cell 40
2.พี่ apirat 39
3.พี่ ปุ๊กกี้ 35
4.พุฒ 41
5.หลิม 41

[iamfrommoon]

กลัวท้องเสียตอนกลับบ้านน่ะ รีบมา TAG ต่อดีกะ...

1. ออกมาพ่อกับแม่ก็พาไปให้พระที่ท่านนับถือตั้งให้ชื่อตอนนั้นคือ "ประไพภรณ์" จนถึงจบมหาวิทยาลัย แต่พอโตขึ้นคุณป้าที่นับถือแบบแม่คนที่ 2 (แม่ยกให้ดูแลเพิ่มน่ะค่ะ) ดูดวงตามแบบอียิปต์ ตัวอักษรแต่ละตัวมีพลังทำให้ต้องเปลี่ยนเป็น "ประไพพร" ตอนเด็กๆ ตัวอ้วนดำๆ ซนสุดๆ ไม่เคยอยู่นิ่งเกิน 1 นาที สมัยนี้คงเรียกว่า เด็กไฮเปอร์..อ้วนมากแม่เลยตั้งชื่อให้ว่า "ปุ๊ก" มาจากคำว่า "กระปุ๊กลุก" (อ้วนว่างั้นเหอะ) ขายังลายจนถึงทุกวันนี้ ให้ตายสิ...แล้วชื่อ "ปุ๊กกี้" นี่มาไงเหรอ?...อ๋อ พอมาทำงานที่ชมรมนิสิตเก่าหอพักนิสิตจุฬาฯ พี่ๆ ส่วนใหญ่จะเรียกพร้อมสร้อยชื่อเป็น "Pookie" ก็เลย...ใช้ "ปุ๊กกี้" กับน้องพี่ซีมะโด่งตั้งแต่ 3 ปีที่แล้ว..อย่างหนึ่งที่ต้องติดตัวกับปุ๊กกี้ตลอดคือ ต่างหู กับ นาฬิกา...วันไหนที่ไม่ได้ใส่จะเสีย Self ถ้าลืมต้องไปหาซื้อมาใส่ในวันนั้นเลยหล่ะ (นาฬิกาไม่เคยลืม แต่ต่างหูนี่นับครั้งการลืมได้เลย หุหุ)

2. บ้า "กิจกรรมมาตั้งแต่เด็กสิ้นกลิ่นน้ำนม" ตอนเรียนรร.อนุบาลอุบลราชธานี ป.1-ป.6 เป็นเด็กทะโมน ชอบเล่นกับแบบผู้ชายและเป็นหัวหน้าแก๊งค์ ขึ้นป. 5 ลงสมัครเป็นประธานนักเรียน แข่งกับลูกสาวคุณสุทัศน์ เงินหมื่น ตอนนั้นพี่เขาอยู่ป.6 นั่งทำโปสเตอร์หาเสียงเอง พออยู่ม.1-ม.6 ที่รร.นารีนุกูล ก็ทำกิจกรรมทุกอย่างตั้งแต่อยู่ในวงดุริยางค์ นักกีฬาบาสเกตบอล จนม.6 เป็นประธานสีน้ำเงินคือ ตอนนั้นห้องที่ลงท้ายด้วย /6 จะอยู่สีน้ำเงิน ซ่าส์ บ้า สุด จนบางคนนึกว่า เป็นทอม...

3. ใฝ่ฝันอยากเรียน "วิศวฯ สาขาโยธา" สมัยนั้นผู้หญิงเรียนมันเท่ห์มาก เลือก 2 อันดับคือ จุฬาฯ กับ ลาดกระบัง ส่วนบัญชี อันดับ 3 และแล้วก็ได้บัญชี จุฬาฯ ตอนนั้นคุยกับเพื่อนที่ติดวิศวฯ ธรรมศาสตร์ว่า เฮ้ย แลกกันได้เปล่า เพราะคะแนนมันถึง ปี 2535 บอกได้เลยว่า คะแนนสูงหมดทุกคณะเลย จะโทร.ถามจริงจังที่ทบวงเลยว่า มันเปลี่ยนได้ปะ...เหอเหอ ก็คนมันอยาก รู้ทั้งรู้ว่า ไม่ได้ร๊อก...เอาวะ สาวบัญชีก็สวย เผื่อได้ความสวยมาติดเราบ้าง เรียนก็เรียน สรุปที่กรุ๊ปสถิติมีเด็กตจว. แค่ 5 คนมั้งจาก 90 กว่าคน โอ้ เท่ห์สุด อิอิ :wink:

4. เป็นคนที่อยู่กับ "ความทุกข์" ไม่นาน จะมีแนวคิดที่หาทางออกได้เสมอ "มองโลกในแง่ดี" ป็นสิ่งที่ติดตัวมาตั้งแต่เด็ก, ไม่ชอบให้ใครมาชี้นำ แต่เวลาทำอะไรเรารู้สึกว่า ไม่ใช่แล้วหล่ะ มักจะทำแบบ "บัวไม่ให้ช้ำ น้ำไม่ให้ขุ่น", นับถือ "Seniority" ตลอดมา, ชอบทำให้คนรอบข้างมีความสุข (อันนี้แล้วแต่สไตล์คนนะ ที่จะแสดงออก สอนกันไม่ค่อยได้) เพราะเป็นคนไม่ซีเรียส เลยทำให้ชอบคนที่ไม่ซีเรียส อยู่ด้วยแล้วมีความสุขมากกว่าทุกข์

5. ตอนเริ่มทำงานมีเงิน มีรถ ก้อเริ่มพาพ่อกับแม่ขับรถท่องเที่ยวไปในหลายๆ ที่ๆ ท่านไม่เคยไป ท่านทำงานเหนื่อยมาทั้งชีวิต ส่งเสียเรา หลายคนไม่มีโอกาสทำแบบเรา หากใครจะมารักเรา ต้องรักท่านทั้งสองให้เหมือนที่เรารัก เพราะท่านคือ ทั้งหมดของชีวิตเรา หากทำไม่ได้ก็ต้องบ๊าย บาย...



ขอ Tag ต่อเลย

1. พี่หนิง 27
2. พี่ป้อม 16
3. น้อง Mr.Eggman 39
4. น้องเฉด 40
5. น้องตริ 43  

 :lol:    :lol:

[(n_n)Cellkrub]

เจี๊ยก อยู่ดีๆก็ก็แช่งให้ท้องเสียสามวันเลยะเรอะ เจ้ามะดี

เอ้า เล่นก็เล่น

1. ชื่อจิง อดิศักดิ์ ไสยสุข ถ้าแปลชื่อก็แปลว่า ไร้ศักดิ์ แปลนามสกุลก็ หลับสะบาย (ไสยสุข) แปลรวมๆกันได้ว่า ละวางซึ่งยศ ศักดิ์ หัวโขน แล้วจะหลับสะบาย แม้ฟังไม่ก้าวหน้าเท่าไหร่ แต่ใจว่างเบาสะบาย สไตล์ละวางๆ หุหุหุ ธรรมะมาก ชื่อเล่น เพื่อน พี่ น้อง เรียกว่า cell แต่มีชื่อเล่นอีกอย่างนึง มีแต่คนที่บ้านเรียก หุหุหุ

2. นิสัยส่วนตัว นากลัว ตัวดำ แต่ไม่ทำให้ช้ำใจ ฮี้ววว หุหุหุ มีคนเคยบอกว่าเป็นคนใจดี ไอ่เราก็เลยเชื่อว่าอย่างงั้นตาม ฮ่าๆๆ

3. เปนคนที่ไหน ยากตอบได้ เกิดเมืองกาญ อนุบาลถึง ป5 อยู่เมืองปราณ ประจวบ พอขึ้นป6 ย้าย ไปด่านซ้าย เมืองเลย ครบขวดปีดีเด๊ะ กระดี๊บๆข้ามเขามาเสียงแตกหนุ่ม นมแตกพาน อยู่เมืองย่าโม โคราช พอเป็นหนุ่มหนวดเครารุงรัง ตั้งท่าจะไปเรียนสัตวแพทย์ มช ที่เชียงใหม่ แต่ดันได้มาอยู่ ปราสาทแดง รั้วจามจุรี จนทุกวันนี้ก็ยังอยู่ที่เดิม สรุปแล้ว คนจังหวัดไหน ใครถาม ก็ยากตอบ

4. วีรกรรมม่ายมีกะเขา มีแต่กรรมแต่เวรต้องชดใช้กานไป

5. ภาระกิจที่ชอบ ตอนนี้คือการนอนอย่างเมามัน เอาหมอนมาทับๆหลายๆใบ แล้วก็นอนกันตั้งแต่พระจันทร์ขึ้น จนตะวันลา ท่องเที่ยวบ้างเป็นบางครา เมื่อตอนยังรุ่นๆ อยู่  

6 ไม่รู้จะเขียนอารายแล้ว กลับไปอ่านตั้งแต่ข้อหนึ่งใหม่ก็ได้เน่อ

ส่วนรูป ดูตรงชื่อได้เลย จะได้ไม่เปลือง พท บอร์ดเค้า

แท๊ค แท๊ค tag

พี่ไผ่ พี่ป๋อง เผื่อผ่านมาวานเล่น คับป๋ม

[MahDee]

พี่ ดร.cell เค้าให้ tag 5 คน  :x  :x

[(n_n)Cellkrub]

พี่ ดร.cell เค้าให้ tag 5 คน  :x  :x

เอ่า เหรอ โอเช ง้านเพิ่ม ท่านน้องหล้า ปาร์ตี้ และ มะดี(อันนี้แทคคืน)


ท้องจะเสียครึ่งวันค่อนคืนไม๊เนี่ย ทำไม่ครบกติกา

[Dr.Poot]

โดน tag ซะงั้น เด๋วมาตอบแล้วกัน ตอนนี้ขอไปทำแลปก่อนนะ  :wink:

แต่นึกคนต่อไปได้แย้ว
1. น้องหล้า
2. พี่หนุงหนิง
3. จีน
4. อ๋อย
5. ชาร์ป

แบบว่า กลัวโดนแย่งง่ะ  :evil:

[Dr.Poot]

เราจะท้องเสียมั้ยนี่ ตอบช้าง่ะ แบบว่าไปประชุมมาง่ะ งั้นเริ่มเลยแล้วนะ ^_^

1.   ตอนเด็กๆ กลัวหมามากๆ ทำให้ย่าต้องส่งไปโรงเรียนทุกวัน
2.   ตอนป.1 ไม่ชอบนามสกุลตัวเองเลย เพราะมันเขียนยาวมาก ยิ่งเขียนไม่เป็นอยู่ด้วย อิฉจาเพื่อนๆ ที่เค้ามีนามสกุลสั้นๆๆ เคยคิดให้พ่อไปเปลี่ยนนามสกุลด้วย
3.   ไฟฟ้าเข้าที่บ้านปี 2541 ง่ะ ก่อนหน้านี้อ่านหนังสือกะตะเกียง
4.   ไม่ทานหมู ไก่ เนื้อ หรือทุกอย่างที่เป็นสัตว์บก และสัตว์น้ำจืด
5.   ตื่นเต้นสุดๆ กะการนั่งรถไฟครั้งแรก ตอนปี 1 ต้องนั่งรถไฟไปค่ายที่เชียงราย

ตอบให้แล้วนะ หุหุ
ปล. รูปไว้เอามาลงให้นะ ส่วนรายชื่อคนต่อไปอยู่ข้างบนนะ  

[ชาร์ป]

เอาว่ะ เล่นด้วยก็ด้าย .. เห็นให้บอกว่า อะไรที่คนอื่นไม่รู้เกี่ยวกับตัวเรา

เอาเป็นว่า ไม่รู้ว่าคนอื่นไม่รู้อะไร งั้น คนอื่นถ้าอยากรู้อะไรถามาแล้วกัน หุ หุ (เอามันง่าย ๆ อย่างนี้ล่ะ)

tag ต่อไปยัง

ตาแคม
ไอ้น้องเอ๋อ + แก๊งกีวนของเค้าแล้วกัน  
ไอ้น้องแมน
ไอ้คุณโก๋
ไอ้ราชัน (เห้นพึงมารายงานตัว)

 :lol:

[Dr.Poot]

เอาว่ะ เล่นด้วยก็ด้าย .. เห็นให้บอกว่า อะไรที่คนอื่นไม่รู้เกี่ยวกับตัวเรา

เอาเป็นว่า ไม่รู้ว่าคนอื่นไม่รู้อะไร งั้น คนอื่นถ้าอยากรู้อะไรถามาแล้วกัน หุ หุ (เอามันง่าย ๆ อย่างนี้ล่ะ)

tag ต่อไปยัง

ตาแคม
ไอ้น้องเอ๋อ + แก๊งกีวนของเค้าแล้วกัน  
ไอ้น้องแมน
ไอ้คุณโก๋
ไอ้ราชัน (เห้นพึงมารายงานตัว)

 :lol:

เค้าให้บอก ไม่ใช่ให้ถาม  :evil:

[pusadee sitthiphong]

กลัวท้องเสียตอนกลับบ้านน่ะ รีบมา TAG ต่อดีกะ...

1. ออกมาพ่อกับแม่ก็พาไปให้พระที่ท่านนับถือตั้งให้ชื่อตอนนั้นคือ "ประไพภรณ์" จนถึงจบมหาวิทยาลัย แต่พอโตขึ้นคุณป้าที่นับถือแบบแม่คนที่ 2 (แม่ยกให้ดูแลเพิ่มน่ะค่ะ) ดูดวงตามแบบอียิปต์ ตัวอักษรแต่ละตัวมีพลังทำให้ต้องเปลี่ยนเป็น "ประไพพร" ตอนเด็กๆ ตัวอ้วนดำๆ ซนสุดๆ ไม่เคยอยู่นิ่งเกิน 1 นาที สมัยนี้คงเรียกว่า เด็กไฮเปอร์..อ้วนมากแม่เลยตั้งชื่อให้ว่า "ปุ๊ก" มาจากคำว่า "กระปุ๊กลุก" (อ้วนว่างั้นเหอะ) ขายังลายจนถึงทุกวันนี้ ให้ตายสิ...แล้วชื่อ "ปุ๊กกี้" นี่มาไงเหรอ?...อ๋อ พอมาทำงานที่ชมรมนิสิตเก่าหอพักนิสิตจุฬาฯ พี่ๆ ส่วนใหญ่จะเรียกพร้อมสร้อยชื่อเป็น "Pookie" ก็เลย...ใช้ "ปุ๊กกี้" กับน้องพี่ซีมะโด่งตั้งแต่ 3 ปีที่แล้ว..

2. บ้า "กิจกรรมมาตั้งแต่เด็กสิ้นกลิ่นน้ำนม" ตอนเรียนรร.อนุบาลอุบลราชธานี ป.1-ป.6 เป็นเด็กทะโมน ชอบเล่นกับแบบผู้ชายและเป็นหัวหน้าแก๊งค์ ขึ้นป. 5 ลงสมัครเป็นประธานนักเรียน แข่งกับลูกสาวคุณสุทัศน์ เงินหมื่น ตอนนั้นพี่เขาอยู่ป.6 นั่งทำโปสเตอร์หาเสียงเอง พออยู่ม.1-ม.6 ที่รร.นารีนุกูล ก็ทำกิจกรรมทุกอย่างตั้งแต่อยู่ในวงดุริยางค์ นักกีฬาบาสเกตบอล จนม.6 เป็นประธานสีน้ำเงินคือ ตอนนั้นห้องที่ลงท้ายด้วย /6 จะอยู่สีน้ำเงิน ซ่าส์ บ้า สุด จนบางคนนึกว่า เป็นทอม...

3. ใฝ่ฝันอยากเรียน "วิศวฯ สาขาโยธา" สมัยนั้นผู้หญิงเรียนมันเท่ห์มาก เลือก 2 อันดับคือ จุฬาฯ กับ ลาดกระบัง ส่วนบัญชี อันดับ 3 และแล้วก็ได้บัญชี จุฬาฯ ตอนนั้นคุยกับเพื่อนที่ติดวิศวฯ ธรรมศาสตร์ว่า เฮ้ย แลกกันได้เปล่า เพราะคะแนนมันถึง ปี 2535 บอกได้เลยว่า คะแนนสูงหมดทุกคณะเลย จะโทร.ถามจริงจังที่ทบวงเลยว่า มันเปลี่ยนได้ปะ...เหอเหอ ก็คนมันอยาก รู้ทั้งรู้ว่า ไม่ได้ร๊อก...เอาวะ สาวบัญชีก็สวย เผื่อได้ความสวยมาติดเราบ้าง เรียนก็เรียน สรุปที่กรุ๊ปสถิติมีเด็กตจว. แค่ 5 คนมั้งจาก 90 กว่าคน โอ้ เท่ห์สุด อิอิ :wink:

4. เป็นคนที่อยู่กับ "ความทุกข์" ไม่นาน จะมีแนวคิดที่หาทางออกได้เสมอ "มองโลกในแง่ดี" ป็นสิ่งที่ติดตัวมาตั้งแต่เด็ก, ไม่ชอบให้ใครมาชี้นำ แต่เวลาทำอะไรเรารู้สึกว่า ไม่ใช่แล้วหล่ะ มักจะทำแบบ "บัวไม่ให้ช้ำ น้ำไม่ให้ขุ่น", นับถือ "Seniority" ตลอดมา, ชอบทำให้คนรอบข้างมีความสุข (อันนี้แล้วแต่สไตล์คนนะ ที่จะแสดงออก สอนกันไม่ค่อยได้) เพราะเป็นคนไม่ซีเรียส เลยทำให้ชอบคนที่ไม่ซีเรียส อยู่ด้วยแล้วมีความสุขมากกว่าทุกข์

5. ตอนเริ่มทำงานมีเงิน มีรถ ก้อเริ่มพาพ่อกับแม่ขับรถท่องเที่ยวไปในหลายๆ ที่ๆ ท่านไม่เคยไป ท่านทำงานเหนื่อยมาทั้งชีวิต ส่งเสียเรา หลายคนไม่มีโอกาสทำแบบเรา หากใครจะมารักเรา ต้องรักท่านทั้งสองให้เหมือนที่เรารัก เพราะท่านคือ ทั้งหมดของชีวิตเรา หากทำไม่ได้ก็ต้องบ๊าย บาย...



ขอ Tag ต่อเลย

1. พี่หนิง 27
2. พี่ป้อม 16
3. น้อง Mr.Eggman 39
4. น้องเฉด 40
5. น้องตริ 43  

 :lol:    :lol:

tag ถึงพี่ด้วยเหรอ เอาก็เอาแต่จะเข้ามาเขียนบอกทีละข้อตามแต่จะนึกออกนะ
tag ต่อถึง
1.เสียด 16
2.อ๋อย 16
3.พี่ป๋อง 13
4.พี่อ้อย 14
5.พี่กุศล 15

เรื่องแรกก่อน
   the show must go on สมัยเด็กๆเรียนชั้นอนุบาล  แม่เอาไปฝากเลี้ยงยังไม่ได้เข้าโรงเรียนจริงๆ  ถึงหน้าทอดกฐินที่วัดประจำหมู่บ้าน เขาก็มีงานแห่กฐินกัน  คุณครูก็ซักซ้อมเด็กๆฟ้อนเล็บรับขบวนกฐิน  ตอนซ้อมก็ดีอยู่หรอก ทำดีได้รำอยู่แถวหน้า  พอรำจริงปรากฏว่าเข็มขัดรัดเอวไม่ค่อยดี  ผ้าถุงเกือบหลุดลงมาขายหน้าชาวพาราเสียแล้ว  ถึงขนาดนั้นก็ตามหนูป้อมก็ยังรับผิดชอบรำต่อจนจบเพลง  หลักฐานมีปรากฎเป็นรูปถ่าย  แต่ตอนนี้หายังไม่เจออยู่ไหนก็ไม่รู้ ถ้าเจอจะเอามาโพสท์ให้ดูนะจ๊ะ
ตั้ง 5 เรื่องเชียวเหรอ

[suriya2513]

ต้อง tag คนที่ไม่เข้ามาแน่ๆ จะได้ท้องเสีย ต้องแกล้งให้สาแก่ใจ

[khesorn mueller]

Noo Pookie ka,
why me?? you all know me nearly naked scene!!!
allright,allright...most of my story is about my love story with bigboss and an activity in Germany...but my background in Thailand:

1.I was born in Patthalung...4 years there and my father has to move according to his work to Songkhla,a really big province in the south, so I went to Vichianchom school from class 1-6.I used to be a really quiet girl in the family,a big family with 12 children.one has to learn how to listen,right?That was me.



2.I have a really happy childhood in a liberal family atmosphere...that 's mean:my father grow his daughters, same education and dare to think and talk ,like his sons..I was his favorite daughter..have a special mission on Sunday when he laid down see the boxing -fight..I sat nearby and pulled out his grey hair...only me and no other daughter!

3.I visited class 7-9 by Voranaleechalerm school, a girl school like any other girl should go,I like to be among the girls to learn how to adjust myself,deep inside I also want to learn how the boys think and act...I have enough neigbour boy-play maid...but I wan to change to boy school to my another three sister and brothers.

4.I went to class 10-12 by Mahawajiravudh school ,Songkhla..well known as a former school of Paa Plem(General Plem Tinnasulanon-Priminister that day and beloved nowaday)...not science ,not language programme but inbetween Math-English programme...I knew myself that I won't be a teacher,I will go to Bangkok to study law or pol.sci.I used to be the top ten of the school(500 pupils...I was one of the best 50!!)



5.I came to Chula with 2 bags and full lust of life...I think what I have learned from the family is enough,I got out of the "shy"egg...by RCU I feel really at home!my best friend:Harunya Samdaengdesh...the best one from Montfort college,Chiangmai..could support my character and my believe of life...we both have a lot of fun in life but less money..what to do?we were a champion of "scholarship hunting"!!!ask me please,what for scholarship by CU I got and fight for win.every vacation we both were not back home but did a vacation job.we both were everywhere,when it was about participation and about earning money!!!some said...if gorgai(they mean my name Khesorn) and hornokhook (my best friend Harunya)appeared..any other people should withdraw....I held it as a compliment for our diligence!








I would love to tag personally to:
1.p.Suriya (please don't cheat,we want to know you more kaaaa)
2.p.Prapasri
3.p.Somchai 17(really busy ,today still running in Germany somewhere)
4.p.Yas(my personal darling!!)
5.p.Rangsun

[MahDee]

เอ้า ใครโดน tag มารายงานตัวด่วน!!!!!!!! :evil:  

ใครที่ยังไม่โดน tag จะมาเล่าก่อนก็ได้นะ  :wink:  :wink:

[khesorn mueller]

nong Mahdee ka,
p.Ning just sent you to hotmail address some pictures,could you please down load the best one to my Tag??
thank you,
p.ning27

[MahDee]

nong Mahdee ka,
p.Ning just sent you to hotmail address some pictures,could you please down load the best one to my Tag??
thank you,
p.ning27

รูปสวย ๆ ทั้งนั้น เลือกไม่ถูกเลยครับ ลงหมดเลยละกันนะครับ  :lol:  :lol:

[rs_oman]

I would love to tag personally to:
1.p.Suriya (please don't cheat,we want to know you more kaaaa)
2.p.Prapasri
3.p.Somchai 17(really busy ,today still running in Germany somewhere)
4.p.Yas(my personal darling!!)
5.p.Rangsun

เอ้า  อยู่เฉยๆๆ ก้อโดน มิน่านั่งทานข้าวอยู่ต้องเข้าห้องน้ำหลายครั้ง เดี๋ยวมาเล่านะครับ ขอเข้าห้องน้ำอีกครั้งก่อน แต่เล่าแล้วไม่ tag ต่อได้มั๊ยน๊า เพราะกลัวคนอื่นจะเป็นเหมือนเรา 555555 แต่จะพ'ยาม นะ

[หล้า]

โดน tag ซะงั้น เด๋วมาตอบแล้วกัน ตอนนี้ขอไปทำแลปก่อนนะ  :wink:

แต่นึกคนต่อไปได้แย้ว
1. น้องหล้า
2. พี่หนุงหนิง
3. จีน
4. อ๋อย
5. ชาร์ป

แบบว่า กลัวโดนแย่งง่ะ  :evil:

ถึงว่าล่ะ ทำไมท้องร่วงตั้งแต่เมื่อวาน ที่แท้เพราะโดน tag นี่เอง
เอาก็เอา จะได้หยุดร่วงซะที

1. ชื่อจริง สุธารัตน์ ไชยเทพ ชื่อเล่น หล้า  มีน้อยคนนักที่จะเรียก "หล้า" แบบไม่มี prefix subfix  ตอนเรียนจนถึงวัยทำงาน ก็มี  แม่หล้า ลาล่า คำหล้า ลอล่า รอหล้า พรหล้า .... etc
ก็แล้วแต่จะเรียกกัน เอาให้รู้ว่าเป็นเราก็พอแล้ว

2. เป็นคนเชียงราย  "หล้า" ภาษาล้านนาแปลว่า ลูกคนสุดท้อง มีพี่ชาย 1 คน

3. ชอบการเดินทาง ท่องเที่ยว ว่างเมื่อไหร่ ชีพจรรองเท้ากระตุกทันที จังหวัดที่ไปเที่ยวบ่อยที่สุดคือ สุราษฎร์ธานี - เกาะสมุย  ใครอยากได้ไกด์นำเที่ยว ติดต่อได้ไม่ต้องเกรงใจ

4. ชอบทำกิจกรรมที่ทำให้ได้รู้จักเพื่อนใหม่ โดยเฉพาะค่ายอาสา

5. มองโลกในแง่ดี หาความสุขจากสิ่งรอบตัว

ต่อไปขอ tag
1. น้องมะปราง 84
2. พี่ตี๋หมี่เกี๊ยว  82
3. พี่ immy 82
4. นุ่น 83
5. พี่ตุ๊กตา 80

[teemeekiew]

เง้อ.....โดนซะแระ

1. ชื่อจิง นามสกุลจิง นาย ฐนันท์ เลิศกังวานกิจ ชื่อเล่น เอก

2. เป็นคนใต้คับ จ.พังงา แต่จิงๆแร้ว ป่าป๊า กะหม่าม๊า เป็นคน กทม. แหล่ะ ก้อแค่ไปเกิดที่พังงาแค่นั้นเอง  หุๆ

3. ตอนอยู่หอจุฬาฯ อยู่ห้อง 614 แหล่ะ ปีกที่อยู่ มีชายมะจิง เต็มเรย หยิวกิ๊วว.....

4. ตอนอยู่หอ มะค่อยมีเพื่อนเท่าไหร่ แบบว่า มะค่อยได้คุยกะใครอ่ะ ส่วนใหญ่จะเป็นเพื่อนในกลุ่มซะมากกว่า

5. ชอบเตะบอลคับ สนามหน้าพระบรมรูปสองรัชกาล คือความทรงจำที่ดีของผมคับ

tag
1. ไอ้ตื๊ด 82
2. ไอ้แน๊ต 82
3. ไอ้หน่อง 82
4. ไอ้ดอจ 83
5. ไอ้ทักษ์ 82

(แต่ละคน แมร่งมะค่อยได้เล่นด้วย ขอโทษทีนะ พวกเมริงงงงง)

[wannee]

มิน่าละ เมื่อวานปวดท้องเพราะโดนป้อม 16 ส่ง tag  เอาเริ่มเรื่องนะ
1. ชื่อ-นามสกุลจริง  วรรณี ภูริยากร
2.ชื่อเล่น เสียด  แปลว่า หิมะ
3.เป็นขวัญใจโรงเรียนสตรีประจำจังหวัดปี 2514 เพราะ เข้าเกณฑ์  เรียนดี กีฬาดี ระเบียบวินัยดี มรรยาทดี ร่วมกิจจกรรมดี
4.เคยเข้าคัดเลือก เป็นนักกีฬาปิงปอง ส.จ.ม. มือสองหญิง ปี 2520
5. เป็นตัวแทน และเป็นตัวแทนชั้นปีทุกปี แข่งปิงปอง ให้โรงเรียน  คณะ ฯ  หอฯ และ จุฬาฯ  

tag ต่อถึง
1. เจี๊ยบ 16
2. ถาวร 16
3. อ๋อย 16 เป็นคนชักชวน เข้าเวบ
4.ทราย 16
5. ประธานชมรมฯ พี่อ๋า หรือพี่จิ๋มก็ได้  ( เผื่อพี่เค้า คนใดไม่ว่างมาเล่นกับชาวเวบ  :wink: )

[prapasri AH]

เห็นน้องหนิงบอกว่าให้มาห้องนี้ เลยแวะมา พี่แอ๊ะไม่เข้าใจว่า tag หมายฟามว่าอาราย แต่ลองเล่นสนุกๆ กะน้องก็แล้วกันนะคะ

ก่อนอื่น คงต้องบอกน้องหล้าที่ชอบเกาะสมุย ว่าพี่แอ๊ะเป็นคนเกาะหมุยค่ะ

น้องหนิงเป็นคน tag พี่แอ๊ะพี่แอ๊ะ  ขอบคุณ  ขอบคุณ ค่ะ

พี่แอ๊ะเกิดในครอบครัวของคนไทยเชื้อสายจีน  คุณก๋งอพยพ มาจากเกาะไหหลำ มาอยู่ที่ชายหาด หน้าไทร ปัจจุบัน เป็น โรงแรม เลอเมอริเดียนตลิ่งงาม  นั่นแหละค่ะ คุณก๋งมีลูกชายเป็นคุณพ่อพี่แอ๊ะ คุณก๋ง ฐานะดีหน่อย  มีเรือสำเภาไปค้าขายถึงเมืองจีน  จึง ส่งคุณ พ่อพี่แอ๊ะไปเรียนหนังสือที่เมืองจีนจนจบวืทยาลัย ในสมัยนั้น :shock:   คุณพ่อพี่แอ๊ะกลับมาตอนสงครามเปลียนแปลงการปกครองในจีน :shock:  และมาอยู่ในกรุงเทพ คุณก๋งทำธุรกิจส่งมะพร้าวมาขายใน กรุงเทพ  ให้คุณพ่อพี่แอ๊ะค้าขายอยู่กรุงเทพ พ่อพี่แอ๊ะเลยเป็นคนเมืองกรุง :shock:  รู้จักบริษัทใหญ่โตมากมากมายเช่น อิสเอเชียติ๊ก พาราวินเซอร์   ยิบอินซอย (พ่อเล่าให้ฟัง) พ่อมีเงินติดกระเป๋าเป็น สามพันบาท :shock:  สมัยนั้น เค้าบอกขายที่ดินตลาดประตุน้ำทั้งเวิ้งนั้น สามพันบาท พ่อบอกว่า จะควักเงินสามพันซื้อแล้ว แต่ไม่ซื้อ :cry:  :shock:

(แหม๋ เสียดายจังงงงงงงงง พี่แอ๊ะคิดนะคะ ไม่งั้นพี่แอ๊ะคงเป็นมหาเศรษฐีแล้ววววว) :cry:

 ตอนหลังพ่อ กลับไปเที่ยวเกาะสมุย ไปพบคุณแม่พี่แอ๊ะเป็นสาวงาม  :shock: ต.ตลิ่งงาม อยู่ชายทะเล ตลิ่งงาม ชายหาดอีกหาดหนึ่งถัดจาก หาด เลอเมอริเดียนตลิ่งงาม คุณพ่อพี่แอ๊ะเลยไม่กลับกรุงเทพแล้ว :shock:  ขอแต่งงานกับคุณแม่ซึ่งเป็นสาวชาวไทยพื้นเมืองสมุย แต่มีเชื้อสายมาจากนครศรี ธรรมราช มีศักดินาด้วยนะคะ บรรพบุรุษ มีทาส ไว้รับใช้ด้วยค่ะ  คุณแม่พี่แอ๊ะจึงมีความเป็นผู้ดี ติดมาเล็กน้อย
แต่คุณตาพี่แอ๊ะมีอาชีพเป็นนายหนังตะลุง  ที่มีชื่อเสียงมากค่ะ สมัยก่อนนายหนังตะลุง ก็ได้รับการยกย่อง เหมือนเป็นศิลปิน จะได้รับเชิญให้ไปเล่นบ้านผู้ใหญ่นายโตในตัวเมืองสุราษฎร์  และคุณตาพี่แอ๊ะก็ได้ ฝากคุณแม่ให้ได้ไปเรียนวิชาการเรือน ที่ตัวจังหวัด ที่บ้านผู้ดีของสุราษฎร์ คุณแม่พี่แอ๊ะจึงได้รับการอบรมมาดีพอสมควร

เมื่อต้องแต่งงานกับพ่อซึ่งเป็นคนจีน คนจีนที่รวยๆ จะรังเกียจคนไทยแท้ๆ คนไทยแท้ๆที่เป็นผู้ดี :shock:  ก็จะรังเกียจคนจีน :x  คุณแม่พี่แอ๊ะไปอยู่เป็นสะใภ้ในบ้านคนจีน ก็ suffer :cry:  มาก ๆ เลยไม่อยากอยู่ในครอบครัวบ้านสามี เลยรบเร้าคุณพ่อพี่แอ๊ะ ว่าอยากไปอยู่กับพี่ชายของคุณพ่อพี่แอ๊ะทีจ.ปัตตานี :cry:

เลยอพยพ ไปอยู่ปัตตานี ตั้งตนทำมาหากินที่นั่น เหมือนกับว่า พระเจ้าต้องการให้พี่แอ๊ะไปถือกำเนิดที่นั่น

และวันที่ มีการแห่เจ้าแม่ลิมกอเหนี่ยว เมื่อปี2494 พี่แอ๊ะก็ถือกำเนิดในวันนั้น :shock:  วันที่เขาแห่เจ้าแม่ มาหน้า บ้านพี่แอ๊ะ แม่บอกว่าคนมาดูกันใหญ่ ต่างดีใจและเสียดายว่าเด็กคนนี้น่าจะเป็นผู้ชาย คนจีนเขาจะนิยมเด็กผู้ชายค่ะ  
พี่แอ๊ะเลยภาคภูมิใจ ว่าพี่แอ๊ะได้เป็นลูกหลานเจ้าแม่ลิมกอเหนี่ยว หรือได้เป็นส่วนหนึ่งของพิธีอันศักดิ์สิทธินั้น และยังผูกพันกับปัตตานี และเป็นห่วงปัตตานี ไม่เสื่อมคลาย

พอพี่แอ๊ะอายุได้ แปดเดือน แม่พี่แอ๊ะก็เริ่มไม่อยากอยู่ที่ปัตตานี :shock:  จึงอพยพกลับมาสมุย พาพี่แอ๊ะตัวอ้วนตุ้ยนุ้ย ขึ้นรถไฟ มาลงสถานีสุราษฎร์ แล้วนั่งเรือมาสมุย พี่แอ๊ะเลยกลายเป็นคน
สมุยณ.บัดนั้น

โปรดติดตามตอนต่อไปด้วย ใจระทึกโดยพลัน

[prapasri AH]

ขอส่งรูปเด็กหญิงประภาศรี มาให้ดูนะคะ

[suriya2513]

ค่อยๆ แพลมไปทีละข้อ แล้วค่อยมารวบรวมทีหลัง
1.ปู่ย่าตายาย เป็นชาวนาแท้ๆที่จังหวัดอุทัยธานี ทำนาบนผืนนาจริงๆ (ไม่ได้ทำนาบนหลังคน) แต่เพราะคุณยศผู้เป็นพ่อมีอาชีพรับราชการ ป๋อง สุริยา จึงเร่ร่อนตามพ่อแม่ไปเกิดที่จังหวัดราชบุรี...ตั้งใจไว้ว่าบั้นปลายชีวิตจะกลับไปตายที่บ้านเกิดของคุณนายทองเจือผู้เป็นแม่ ที่อำเภอทัพทัน จังหวัดอุทัยธานี...บ้านเกิดของพ่อ อยู่ที่อำเภอหนองขาหย่าง จังหวัดอุทัยธานี นั้นไม่ค่อยสะดวกที่จะไปอาศัยเป็นเรือนตาย เนื่องจากธรรมเนียมไทยจะคุ้นกับญาติฝ่ายแม่มากกว่าญาติฝ่ายพ่อ...(ทั้งคุณยศและคุณนายทองเจือเสียชีวิตไปหลายปีแล้ว)

[prapasri AH]

ขอ  tag พี่ชรินทร์ 07เป็น ท่านแรก นะคะ เพราะอยากทราบ อัตตะชีวะประวัตินะค่ะ

พี่ชรินทร์น่าจะมีอะไรที่น่าสนใจ รีบเข้ามาเฉลยนะคะ พี่ขา ไม่เช่นนั้นจะท้องเสียค่ะ ตามกติกาที่เค้าว่ากันไว้ อย่าว่าหนูที่ล้อเล่นผู้อาวุโสนะคะ

[khesorn mueller]

Blog Tag...2541  room will be popular from now on...nungning will trace this room everyday...minutes after minutes...

Thank you khun pee,keep going on! fan,fan is waititing here .Daek,Daek,keep quiet and listen!
nungning

[prapasri AH]

ตอนที่2 เค้าให้เล่า 5ตอน ใช่มะค่ะ :shock:

พี่แอ๊ะเป็นเด็กที่ต้องเรียนรู้อยู่ในสองวัฒนธรรม  ไทยกับจีน ทีค่อนข้างขัดแย้งกัน ตามประสาคนในครอบรัวทีเกี่ยวดองกัน :shock:   พีแอ๊ะ  ก็เอาตัวรอดได้เรื่อยๆมาด้วยความ คะๆ  ขา ๆ ไปเรื่อยๆ อ่อนน้อมถ่อมตน และขยัน อดทนสู้ งานหนัก ตั้งใจเรียนหนังสือมาตั้งแต่เล็กๆ :)

  ขอเล่าเรื่อง ของชาวสมุยอีกนิดหนึ่งนะคะ แต่เดิมเป็น เมื่อ   ร้อยกว่าปี  มาแล้ว เกาะสมุยมีชนเผ่าพื้นเมืองอยู่เดิมแล้ว และมี   คนจีนจากเกาะไหหลำ มาตั้งถิ่นฐาน โดยคนไหหลำ เป็นญาติพีน้องกันชักชวนกันมา  ไม่กี่ตระกูล รู้จักกันทุกๆ ก๋ง แต่ละ"ก๋ง" ยึด กันคนละหาด สมัยนั้น ชี้เอาที่ดินตรงไหนก็ได้ ชี้ว่าจะเอาจากต้นไม้  หรือ ต้นมะพร้าวนี้ ถึงต้นมะพร้าวนี้ หรือจะ ปลูกเอาตรงไหนก็เป็นของคนปลูกทันที ใครขยันก็ทำได้เยอะ    
" ก๋ง" ที่ เป็นเจ้าของ หาด เฉวง ลูกหลานก็รวยไม่รู้จบจนทุกวันนี้ :shock:  ก๋งที่เป็น เจ้าของ หาดเฉวง  เป็นบรรพบุรุษของสมเด็จพระพุฒาจารย์สมเด็จเกี่ยววัดสระเกศ ค่ะ  
(ขออภัยที่เอ่ยถึง แต่เพื่อให้น้องๆได้ทราบประวัติศาสตร์ค่ะ)

ก๋งของพี่แอ๊ะ ยึดหาด หน้าไทร ตั้งแต่บริเวณท่าเรือเฟอรรี่ ถึงโรงแรมเลอเมอริเดียนตลิ่งงาม ก๋ง พี่แอ๊ะ ค้าขายร่ำรวยมาก มีเรือสำเภาหลายลำ  แต่บังเอิญโชคไม่ดี ก๋งรักชาติจีนมาก ซื้อเงินจีนไว้มาก จนหมดหน้าตัก  :shock:  เพื่อช่วยชาติ ประเทศจีน พอจีนเปลียนแปลงการปกครอง รัฐบาลจีนประกาศยกเลิกเงินนั้นเท่ากับเงินนั้นมีค่าเป็นศูนย์ :cry:   ก๋งเลยหมดตัว  :cry:   แถมเรือสำเภา ก็ล่มกลางทะเล ทุกลำ :cry:  คุณก๋งเสียใจมาก  :cry: เลยทิ้งที่ชายทะเล ไปอยู่บนภูเขา  :cry: ใช้ความขยันหมั่นเพียร ตั้งต้นชีวิตใหม่  :shock: ปลูกมะพร้าวกับ กับสับปะรด พี่แอ๊ะไปเห็นปัจจุบันเป็นงงมาก ก๋งขึ้น ภูเขา ไปปลูกได้ยังไง บนยอดเขาอย่างนั้น ปีนขึ้นไปได้ยังไง  พี่แอ๊ะคิดแล้วน้ำตาไหล  :cry: คุณก๋งกะคุณย่า ขุดดินได้ยังไง ปลูกมะพร้าวเป็นมรดกให้ พี่แอ๊ะได้รับเป็นเงินได้ถึงทุกวันนี้
คุณก๋งพี่แอ๊ะทันสมัยนะคะส่งลูกชายคนสุดท้อง  (คุณอาของพี่แอ๊ะ)มาเรียนโรงเรียนประจำที่กรุงเทพ และจบ บัญชีจุฬา และส่งไปเรียน ปริญญาโท ที่ อเมริกาด้วยค่ะ


ตอนเด็กๆ พี่แอ๊ะเคยช่วยคุณย่า ขนสับปะรดลงมาขาย พี่แอ๊ะเป็นแม่ค้าตั้งแต่เล็กๆนะคะ นั่งขายสับปะรดข้างถนนเลยค่ะ สับปะรด ของคุณย่าพี่แอ๊ะชื่อเสียงโด่งดังมาก อร่อย หวานที่สุดใน
สมุยเลยค่ะ ขายดี๊ ขายดี

โปรดติดตามตอนต่อไป นะคะ ทีนี้ จะเป็นเรื่อง บรรพบุรุษทางแม่บ้างล่ะ  :shock:
คนเล่า เล่าสนุก แต่คนอ่านจะสนุก หรือเปล่าก็ไม่รู้  
เด่ว.........น้องๆๆๆๆๆๆ จะบอกว่า หนูเปล่านา เค้าอยากเล่าเอง :x  
แต่พี่แอ๊ะคิดว่าอย่างไรก็ตามพี่แอ๊ะอยากจะตื้อเล่าไว้เป็นอัตตะชีวประวัติตัวเอง :oops:
เพราะถ้าไม่เขียนตอนนี้ก็ไม่ทราบว่าจะได้เขียนตอนไหน เพราะเราต้องเขียนตอนที่เรามีอารมณ์อยากจะเขียนจริงไหมคะ   น้องหนิงขา
เราอ่านกันสองสองคนนะคะ ถ้าไม่มีใครอ่านของเราฮือๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :cry:

แต่น้องหล้า คงอ่านอีกหนึงล่ะ เพราะเป็นคนชอบสมุย อ๋อ. พี่ชรินทร์07 ก็คงอ่านด้วย เพราะเป็น
ไหหนำน๊าง(คนไหหลำ) อิๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :lol:
ใครชอบอ่าน ช่วยยกมือ ด้วยนะจ๊ะ พี่แอ๊ะจะได้มีกำลังจายยยยยยยยยยยย
พีหาญกำลังหมั่นไส้ว่าสนใจเวบหอมากกว่าพี่หาญค่า.........ฮือ :cry: ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

[khesorn mueller]

nungning hands up..both! look not fine just to convince P.Prapasri for the third part kaaaaaa.
If P.Harn "jainoi"give him a kiss..everything gonna be allright naka.
nn.

[prapasri AH]

:cry: นี่คือรูปร.ร เลอเมอริเดียนตลิ่งงามณ.ปัจจุบันค่ะ น้องหนิง

พี่แอ๊ะ ว่าชีวิตพี่แอ๊ะกับชีวิตน้องหนิง มีอะไรทีน่าตื่นเต้ลลลลลลล และมหัศจรรย์คล้ายๆกันนะคะ เหมือนมีอะไร ในชาติปางก่อน เราจึงต้องระเหเรร่อน มาอยู่ไกลแบบนี้

และต้องสู้กับชีวิต กันพอสมควร แต่ก็เป็นสุข

[prapasri AH]

นีคือภาพอาก๋งหาญ ไปพายเรือสำรวจ ทรัพย์สมบัติ ของ บรรพบุรุษในอดีต ค่ะ ที่เป็นของคนอื่นไปซะแย้วววววววววววว หมดวาสนาซะแล้วเรา ต้องทำมาหากินเอาเองดีกว่าเนาะ

[khesorn mueller]

Don't let Bigboss see this picture he will spring in square corner just want to go there and jump into the sea!!
nn.

[prapasri AH]

นี่คือ ชายทะเล ที่ พบว่าพอจะมี เหลืออยู่บ้าง โปรดติดตามตอนต่อไปด้วยใจระทึกโดยพลัน

 ชาวหอ อาจจะเปลี่ยนเป็น ไปเที่ยวสมุย ดีกว่ามาเที่ยวยโสก็ได้นา จะได้เล่นน้ำทะเลไงล่ะ
ใส่ทูพีช สวยดีออก อ้อย14 ชูการ์จ๋า

[khesorn mueller]

P.Suriya and nongning are envious already!!
nn.

[prapasri AH]

พี่แอ๊ะขอtag พี่อ้อย13 เป็นคนที่ สองค่ะ  :lol:    

ถ้าไม่มา ถ้าท้องเสียนะจ๊ะ ตอนนี้พี่ชรินทร์07 คงท้องเสียต้องทานยา และให้น้ำเกลือแล้วละมั้งงงงงงงงงงง ไม่มาซะที    :shock:

[wannee]

เพราะถ้าไม่เขียนตอนนี้ก็ไม่ทราบว่าจะได้เขียนตอนไหน เพราะเราต้องเขียนตอนที่เรามีอารมณ์อยากจะเขียนจริงไหมคะ   น้องหนิงขา
เราอ่านกันสองสองคนนะคะ ถ้าไม่มีใครอ่านของเราฮือๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :cry:

แต่น้องหล้า คงอ่านอีกหนึงล่ะ เพราะเป็นคนชอบสมุย อ๋อ. พี่ชรินทร์07 ก็คงอ่านด้วย เพราะเป็น
ไหหนำน๊าง(คนไหหลำ) อิๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :lol:
ใครชอบอ่าน ช่วยยกมือ ด้วยนะจ๊ะ พี่แอ๊ะจะได้มีกำลังจายยยยยยยยยยยย
พีหาญกำลังหมั่นไส้ว่าสนใจเวบหอมากกว่าพี่หาญค่า.........ฮือ :cry: ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

ยกมือแล้วค้า      

[prapasri AH]

เสียด เป็น ไหหนำน๊าง ด้วยหรือเปล่าจ๊ะ  ท่าทางจะแซ่ ภู่ ใช่มะคะ
 

[prapasri AH]

ถ่ายจากยอดภูเขาที่คุณก๋งและคุณย่า อพยพไป ทำมาหากิน ปลูกสับปะรด และมะพร้าวเลี้ยงลูกหลาน และเป็นมรดกตกทอดมาให้ หลานๆ จนทุกวันนี้
มองไปข้างหน้าเป็นทะเลคือหาดตลิ่งงาม

เขียนไปก็ คิดถึงคุณก๋งและคุณย่าจน ร้องไห้แล้วค่ะ :cry:  คุณก๋งจากไปก่อนนานมาก  :cry:  คุณย่าอายุยืนมาก และก็ทำสวนอยู่คนเดียว  :cry:  ท่านลำบากมากเหลือเกิน :cry:  อยู่บ้านหลังเล็กๆบนภูเขา :cry:  พี่แอ๊ะ อายุ เจ็ดแปดปี ได้เคยขึ้นไปช่วย ทำแกงเหลืองสัปะรด กับปลาเค็ม  ช่วยหุงข้าว ทำกับข้าว ด้วยค่ะ  :shock:

คอยนับมะพร้าวเวลา เขาสอยมะพร้าว ว่า ขาดเหลืออย่างไรบ้าง :shock:
ที่สำคัญที่สุด คุณก๋ง คุณย่า คุณลุง คุณพ่อ  พี่แอ๊ะได้ ถูกฝังไว้บนภูเขานี้ และพี่แอ๊ะต้องพยายามไปเช้งเม้งให้ได้ทุกปี  ไปปีใดก็ได้โชคลาภกลับมาทุกครั้งค่ะ

[prapasri AH]

ใกล้ทีดิน คุณก๋ง เรียกว่าเขาป้อม  มีถนนลาดยาง ขึ้นไปเพราะเขาให้เป็นที่ทหารติดตั้งเรดาร์

ตอนนี้เจริญมากแล้ว มีคนไปทำรีสอร์ท บนภูเขา แต่เขาไม่มีเอกสารสิทธิ์

แต่ของคุณก๋ง ของ พี่แอ๊ะ มีเอกสารสิทธ์ เพราะเราทำมาหากินมาเป็นร้อยๆปี แม้ว่าจะเป็นภูเขาก็ตาม

รูปนี้ถ่ายกะคุณแม่ และน้องสาวพี่แอ๊ะ  กะ  big boss ของพี่แอ๊ะ  ค่ะน้องหนิง

เอ........... ชักจะเขียนหลายตอน จะ เกินที่กำหนดแล้วนา  ท่าน ที่พี่แอ๊ะ tag ต่อ ยังไม่มาเลยนะ  จะคอย จะคอยยยยยยยยยยยย

[khesorn mueller]

The story must be given to the next generation naka,p.Prapasri...it is not only a love and tough story from your grandfather/grandmother..I can even feel his affection love to her and he decided finally to go their own way and never gave up.I have one book I bought from last Thailand visit written by Khunying Jumnongsri Ratnin"Like a Ship in the Ocean"...the story of "Wanglee" family...when we look them from outside,they are very rich,they have an enormous money ,who cares how they have to work hard for it and what as a mum and wife has to sacrify..very interesting story...the same as I get it now here...(free of charge too!)
Your mother looks really healthy and really jaidee! a good looking for her age naka, you  can give her this compliment next visit naka.
Bigboss also jaidee,enjoy everything there..paddle,walking along the beach!
nungning

[prapasri AH]

:lol: น้องหนิงขา ยังมีอีกหลายตอนนะคะ
เด่วผิดกติกา เค้าให้เขียน5 ตอน  ขอเว้นให้คนอื่นที่ถูก tag มาเขียนก่อนดีไหมคะ
เรื่องราวของพี่แอ๊ะจะได้ชวนติดตามมากขึ้น

[prapasri AH]

ตอนที่ ?
 ไหนๆ ก็เล่าเรื่องญาติโกโหติกา แล้ว ก็เล่าให้หมดเปลือกซะเลยนะคะ
ทีนี่ มาเรื่องญาติทางแม่พี่แอ๊ะบ้าง  น้องๆจะได้สงสาร ว่าพี่แอ๊ะพลัดถิ่นมาอยู่ถึงยโสได้อย่างไรน่าฉงฉานจิงๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :cry:
 :cry:
 อย่างที่พี่แอ๊ะบอกในตอนที่1 ว่าพี่แอ๊ะโตมาในสองวัฒนธรรมที่เคร่งครัด ทำให้พี่แอ๊ะเป็นคนปรับตัวได้เก่ง เอาตัวรอดได้ทุกสถานการณ์ หนักเอาเบาสู้ ขยัน ทำงานหนัก ถูกฝึกให้ทำงานมาตั้งแต่เด็กๆ เมื่อโตขึ้นพี่แอ๊ะจะสู้กับปัญหาได้ทุกอย่าง ไม่กลัวปัญหาใดๆเลย และแก้วิกฤติให้เป็นโอกาสได้เสมอ
    บรรพบุรุษทางแม่พี่แอ๊ะเป็นไทยแท้ๆ มีศักดินา อย่างที่ว่า เลยไม่ต้องทำงานมากเหมือนคนจีน ทีอพยพมาจากเกาะไหหลำ อยู่แบบสบายๆ รุ่นทวด ของ ทวด มังคะ มีที่ดินตั้งแต่ชายทะเลตลิ่งงงาม ไปจนถึงข้างบนเกาะ น่าจะเป็นร้อยๆไร่  :shock: ไม่ต้องทำงาน :shock:  สมัยนั้นเขาอนุญาตให้สูบฝิ่นได้ ด้วย ประมาณรัชกาลที่4-5 มังคะ
 (ลูกพี่ลูกน้องพี่แอ๊ะที่เรียนโบราณคดีเค้าสืบค้นมาค่ะ) บรรพบุรุษพี่แอ๊ะก็นอนสูบฝิ่นแบบมีความสุข ใจดี ใจนักเลง  ที่ดินตรงไหนมีก็ บอกคนที่ชอบพอว่า  :lol:

"เอ็งเอาไปเลยตรงนั้น20ไร่ เอาไปทำกินนะ" :lol:

แจกทีดินให้เขาไปหมด :lol:  แจกไปเรื่อยๆ
 
    ที่ได้ส่วนบุญมาถึงลูกหลานคือ บริจาคให้วัด  ด้วยค่ะ วัดคีรีวงการาม ต.ตลิ่งงาม น่าจะประมาณ 50ไร่ บรรพบุรุษของพี่แอ๊ะก็บริจาคให้ค่ะ และชาวบ้านที่ตลิ่งงาม ปัจจุบันส่วนใหญ่อาศัย เช่าที่ดินวัดอยู่ แต่คนรุ่นหลังคงไม่ทราบว่าเป็นที่ดินของบรรพบุรุษพี่แอ๊ะ แต่ก็คงเป็นบรรพบุรุษของคนบ้านตลิ่งงามเหมือนกันเพราะเป็นพี่ๆน้องๆ กันทั้งตำบลนั้น

พี่แอ๊ะสุดเสียดาย บรรพบุรุษ ฉัน หนา ไม่ฉงฉาน ฉันบ้างเลยยยยยยยยยยย ไม่งั้นฉันคงรวยล้นฟ้าแล้วป่านนี้ :cry:

และมีที่ดินอีกเป็นภูเขาชื่อ "เขาหินเหล็ก" รุ่นคุณทวด ให้ญี่ปุ่นมา ซื้อ แร่ และ ขุดแร่ วุลแฟรม ไปหมดเลย ทำท่าเทียบเรือ ลงทะเล เอาแร่ไปด้วยพี่แอ๊ะยังเล็กมากเลย       ตอนนี้เลยเหลือแต่ที่ดินค่ะ ก็ยังดีเนาะ

พอโตแล้ว พรเทพ16 บอกว่าถ้าเราโตทัน เราคงไม่ยอมขาย แร่ให้ ญี่ปุ่น ถูกๆ เป็นแน่แท้

หลังจาก บรรพบุรุษบริจาค ไปเกือบหมดแล้วก็เหลือไว้พออาศัยได้  นิดหน่อย อย่างที่เห็นนี่ค่ะ
รูปนี้คุณยายพี่แอ๊ะอายุ 100 กว่าปี อยู่ชายทะเลตลิ่งงาม ถัดจาก เลอเมอริเดียนมาอีกหาดหนึ่งค่ะ
เลยกลายเป็นคนไทยจนๆ ซะแล่ววววววววว ตอนพ่อพี่แอ๊ะ แต่งงานกะแม่พี่แอ๊ะ  เลยถูกมองว่ามาแต่งกะคนไทยทีจนๆค่ะ

คุณแม่พี่แอ๊ะอายุ84 แล้วค่ะ แข็งแรงดีมาก น้าสาวอายุเกือบ80แล้วเหมือนกันค่ะ

[prapasri AH]

:lol: ตอนจบแล้วนะคะ อย่าเบื่อนา :cry:  :cry: นะ นะ นะ

เล่าสนุกอยู่คนเดียว เขียนยาวยืดคนอื่นจะสนใจอ่านหรือเปล่าก็บ่ฮู้ :cry:

ที่แน่ๆ พี่ชรินทร์07 น้องหนิง น้องเสียด ต้องอ่านแน่ๆ ขอบคุณขอบคุณ  
พี่หาญไปนอนแล้ว ขอเล่าต่อนะคะ จะได้จบนิยาย ซะที

ตอนพี่แอ๊ะเด็กๆ พี่แอ๊ะก็ทำงานทุกอย่าง แม่ทำขนมให้ขาย ขนมห่อกล้วย (ข้าวต้มมัด) ขนมถั่วแปบ น้าพี่แอ๊ะคนที่นั่งข้างหลังคุณแม่พี่แอ๊ะค่ะ เพาะถั่วงอกให้พี่แอ๊ะขาย พี่แอ๊ะเพาะถั่วงอกก็เป็นด้วยนะคะ   เมื่อล้างถั่วงอกแล้ว ก็เอาวางกองบนถาดเป็นกองๆ แล้ว เอาถาดวางบนหัว แล้วเดินขายในหมู่บ้านค่ะ  :shock:
พ่อพี่แอ๊ะ ทำธุรกิจหลายอย่าง ค้ามะพร้าว ที่บ้านขายทุกอย่าง ขายข้าวสาร ขายยา :shock:
พี่แอ๊ะชอบขายยามาก  รู้จักยาแก้ปวดหัว ปวดท้อง (เหมือนกับจะทราบว่าจะได้แต่งงานกะหมอแน่ะ)  :shock: ขาย เรียกไม้จิ้มฟันยัน ....(คงไม่ถึงกับเรือรบนะคะ) คือเป็นร้านค้าประจำหมู่บ้านนะค่ะ :lol:
และพ่อรับซื้อมะพร้าว ชาวบ้านก็นำมะพร้าวมาขาย บ้านพีแอ๊ะทันสมัยมากมีโรงหนังด้วยนะ :shock: เพราะพ่อเป็นคนทันสมัย บ้านพี่แอ๊ะจะเป็นศูนย์รวมของชาวบ้าน  ชาวบ้านจะมาฟังวิทยุกันที่บ้านพี่แอ๊ะ  มาอ่านหนังสือพิมพ์ที่บ้านพี่แอ๊ะ พ่อมีรถจิ๊บคันแรกของเกาะสมุยเลยทีเดียว
ตอนหลังพ่อค้าขายใหญ่โตมากเดินเรือไป ค้ามะพร้าวถึงสิงคโปร์ พี่แอ๊ะได้ใช้สิ่งของและได้รับประทานของเมืองนอกตั้งแต่เล็กๆ :shock:
พอพ่อค้าขายมากขึ้น จึงเห็นว่าสมุยเล็กไปสำหรับพ่อแล้ว พ่อและแม่จึงมาทำธุรกิจในตัวเมืองสุราษฎร์ค่ะ ทำโรงงานน้ำมันมะพร้าว และโรงรมยางพาราและรับซื้อยางพารา

ช่วงนั้น พี่แอ๊ะและพรเทพ16 ถูกให้เรียนหนังสือที่สมุยเพราะ พ่อต้องการให้อยู่กับญาติทางพ่อ ตามประเพณีจีน  พี่แอ๊ะและพรเทพ16 จึงได้รับการเลี้ยงดูเหมือนลูกจากน้องของคุณพ่อ ซึ่งค้าขายเหมือนกัน เป็นห้างสรรพสินค้าแห่งแรกของสมุย  :) แต่เดิมก่อนจะมีเทสโก้โลตัส ห้างของคุณอาพี่แอ๊ะ เป็นมาเก็ตแชร์ที่ใหญ่ที่สุดของสมุยค่ะ  ปัจจุบันก็ยังมียอดขายติดอันดับสูงมาก เป็นsupplierให้กับเกือบทุกโรงแรมและรีสอร์ทในสมุยค่ะ ชื่อ ห้าง"สมุยมาร์ท"

คุณอาพี่แอ๊ะ ค้าขายเก่งมาก พูดจาไพเราะอ่อนหวาน มีน้ำใจกับทุกคน พี่แอ๊ะได้หลายๆอย่างมาจากคุณอาเช่น ศิลปการขาย การพูดจา การมีน้ำใจกัยผู้คน  การ ทำกับข้าว พี่แอ๊ะทำแกงเหลือง แกงเผ็ด ผัดวุ้นเส้น ผัดถั่วงอก และทำอาหารได้อร่อยๆ เพราะคุณอาฝึกหลานให้ทำค่ะ   :)
ที่เล่ามาทั้งหมดนี้เพื่อจะให้น้องๆทราบว่าทำไมพี่แอ๊ะจึงมีความสุขกับการทำธุรกิจ ทำไมพี่แอ๊ะจึงต้องอดทน เพราะพี่แอ๊ะลำบากมาเยอะมากค่ะ ไม่ได้สบายเหมือนน้องรุ่นหลังๆนะคะ

พี่แอ๊ะจึงไม่กลัวอุปสรรคใดๆเลยในชีวิต และไม่เคยคิดว่าชีวิตจะมีอุปสรรคค่ะ

พี่แอ๊ะก็ไม่คิดว่าจะมีวันนี้ จากเด็กบ้านนอก เพาะถั่วงอก เดิน ขาย ตามหมู่บ้าน นั่งเรือ ขึ้นรถไฟ มาสอบเข้าเตรียม เข้าจุฬา และมาอยู่อิสาน มีชีวิตได้ ใช้อินเตอร์เนต เป็นก็คุ้มแล้วค่ะ

จบแล้วนะคะ  เรื่องราวของการtag ทำให้พี่แอ๊ะได้เขียนเรื่องของพี่แอ๊ะเก็บไว้
ขอบคุณน้องหนิงที่ tag พี่แอ๊ะค่ะ
น้องท่านอื่นอย่ารำคาญคนแก่รุ่นแม่นะคะ เด่ว รุ่นคุณ พ่อ ท่านชรินทร์07 อาจ :lol: จะมาtagต่อ
ขอฟามสุขสวัสดีจงมีแด่ท่านผู้ทนอ่านทุกท่านค่ะ คนพิมพ์ก็ปวดคอมากแล้วค่ะ byeๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :lol:

บ้านพี่แอ๊ะที่สมุย ถัดจากบ้าน คุณยายไป  เป็นบ้านเล็กๆ มี 7 หลัง ในเนื้อที่ 7ไร่ค่ะ ยินดีฮับต้อนค่ะ

[prapasri AH]

:lol: อาก๋ง หาญก็จะไปต้อนรับ ถ้ากาป๋อง ไปนะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

[prapasri AH]

 พี่แอ๊ะขอ tag ประธานอ๋า เป็นท่านที่3ค่ะ

1. ท่านพี่ชรินทร์07
2.ท่านเพื่อนอ้อย13
3.ท่านประธานอ๋า หรือมาดามจิ๋ม14 ค่ะ
4.......(ยังนึกไม่ออก)
5........(ยังบอกไม่ถูก)

[khesorn mueller]

P.Prapasri ka,
if P.Suriya visit Samui..he "has to "swim into the sea with....southern "sarong" naka!!while P.Harn(big boss!) also "Pakaomaa"
weiii,so stand on earth I can't believeeeeee....
Your Grandmother was and is very very rich!long live is the gift of heaven ka,no money could substitious.
nongning

[prapasri AH]

:lol: ขอ tag อ้อย ชูการ์14 อีกเป็นคนที่ 4 ค่ะ
โปรดรอคอย สำนวนเขียนของสุ่มปินตอยเรนะคะ

[prapasri AH]

น้องกุ้ง14 เป็นคนที่5 ค่ะ

 พี่แอ๊ะไม่ค่อยทราบประวัติน้องกุ้งเท่าไรเลย   ตอนอยู่หอเรียบร้อยมั๊กๆ ตอนหลังทราบว่าเจริญก้าวหน้ามากได้ทุนไปเมืองนอกเมืองนา    เป็นชาวหอที่พี่แอ๊ะประทับใจค่ะ    เห็น น้องกุ้ง ขยันอ่านหนังสือ เดินท่องหนังสือ พี่แอ๊ะนอนดูขากุ้ง ลอดทางใต้ผ้าม่านหน้าประตูห้อง

รีบไปบอกพีโหม้ย ดร.สุวดี ว่า "ผีหลอก มี ผีเดินไปเดินมา " :shock:  ทุกคน มุดอยู่ในห้องกลัวผีน่ะค่ะ :shock:
น้องกุ้งอย่าโกรธพี่แอ๊ะนะคะ ตอนนั้นเป็นเด็กๆ เห็นอะไรมืดๆ คิดว่าผีจริงๆ แล้วขาน้องกุ้งก็ผ๊อม ผอมค่ะ  :shock: เป็น"ขากุ้ง"   :shock: จริงเชียว  ตอนนี้ขายังผอมอยู่หรือเปล่าคะ ช่วยเฉลยทีค่ะ :)
 
เอาละนะ ได้5คนแล้ว ขอ tag

 1. พี่ชรินทร์07
 2.พี่อ้อย13
 3.มาดามจิ๋มแอนด์เดอะอ๋า14
  4.อ้อยชูการ์14
  5. กุ้งขา ขากุ้ง14

เวบมาสเตอร์ขา เราย้าย ห้องtag ไปอีกที่ดีไหมคะ
เพราะน้องรุ่นลูก2541 เค้าอาจจะรำคาญคนแก่ระลึกชาติ เอ๊ยเล่าความหลัง ตั้งแต่เขายังไม่เกิดน่ะ
แล้วมาแย่งห้องเค้าด้วย ช่วยแก้ปัญหาให้หน่อยนะคะ

[khesorn mueller]

P.Prapasri ka,
we have to shout out loud to Nong Mahdee ka..he started this room and this play naka.I 've asked him  there by common room whether it is possible to move "Blog Tag" to common room ka...still wait for his react.
nungning

[alayas]

อยู่เฉยๆๆ ก้อโดน
That's why I have been looking for 'toilet' everywhere I go. I was tagged!!!

1. I am from Narathiwas
2. I went to Mahavajiravudh School
3. Entered CU in 2526
4. Worked at US. Peace Corps, United Nations, Baker & McKenzie, Asia Foundation, ...... member of Law Society, National Human Rights Commssion.
5. Teach law, business and English at many universities
6. Trave....... to New Zealand, Australia, USA, Mexico, Japan, UK, Walse, Indonesia, Malaysia, Singapore, Philippines,
4. Future....... don't know yet!!!!


I would like to tag ......

1. P'Gung 14
2. Nong A79
3. P'Kaeow
4. Nong Phen
5. Miss Bamboo

I will have to go to the toilet again... see you.

P'Yas

[prapasri AH]

:lol: น้องหนิงขา มีเราอยู่สองคน ที่สนใจระลึกชาติ อยู่กับtag นี้ ท่าทางคนอื่นเค้าไม่เป็นคนเปิดเผยนะค่ะ  ที่จริงเผยนิดๆก็ได้น่าสนดีออก อิๆๆๆๆๆ :lol:  :lol:

 พี่แอ๊ะ เปิ๊ดเผ่ยยยยยยยยยย มากไปหน่อย ต้องพิจารณาตัวเองแล้วล่ะ  ถ้า no response อย่างนี้

หรือว่าเป็นวันหยุด หรือว่า อายที่จะ tag to world wide ก็บ่อ ฮู้

แต่พี่แอ๊ะแฮปปี้ที่จะเล่าชิวิตของพี่แอ๊ะ  :) เพราะใครที่รู้จักพี่แอ๊ะเค้าจะงง ว่าเป็นยังไงมายังไง จึงมาอยู่ตรงนี้ได้ จากเด็ก เพาะถั่วงอกขาย ทำข้าวเหนียวน้ำกะทิทุเรียนวางบนศีระษะเดินขาย ในหมู่บ้าน :shock:  :shock:

 ตื่น ขึ้น อ่านหนังสือกับตะเกียงดวงเล็กๆ ตอนตีสี่  นั่งเรือฝ่าคลื่นลมมรสุม แทบจะล่มกลางทะเล
อีก 50กว่า ปี มาอยู่ตรงนี้ได้ แถม มาอยู่โดดเดี่ยวในดินแดนที่แห้งแล้งกันดาร  :cry: เคยทานอาหารทะเลที่อุดมสมบูรณ์  แล้วมาทานส้มตำปลาร้า  ไก่ย่างข้าวเหนียวแจ่วบองได้  
 
พี่แอ๊ะเห็นว่าธรรมด๊าๆธรรมดา แต่คนที่รู้จักพีแอ๊ะเค้า ชอบว่า ว่ามหัศจรรย์  :shock:

พี่หาญยัง มหัศจรรย์กับพี่แอ๊ะเลย :shock:   ว่า เพาะถั่วงอกขายได้อย่างไรเด็กอายุ7-10 ขวบ นั่งขายสัปะรดบนศาลาข้างถนน :shock:  พี่หาญก็มาจากครอบครัวที่ยากจน แต่ยังไม่เคยต้องทำงานอย่างนี้เลย :shock:

แต่พี่แอ๊ะมีความสุขนะคะ ทั้งอดีตและปัจจุบัน

แต่ตอนนี้ไม่ค่อยสุขเท่าไร เพราะ อาย น้องๆ รุ่นลูก เพราะ สนุกกับการเล่าอยู่คนเดียว
 (สองคนกะน้องหนิง)
คนอื่นมาอ่านคงหัวเราะ สมเพชเวทนา :cry:  ว่ายาย แก่นี้แก บ้า เล่า worldwide อยู่ได้

อิๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ(ฮา) หัวเราะคนเดียวจนท้องแข็งเลยค่ะ :lol:  :lol:  :lol:  :lol:  :lol:  

ถ้าลูกแวะมาอ่าน พี่แอ๊ะคงถูกดุแหง๋แก๋  :cry:  :cry:

อ้อย14 ขา พี่แอ๊ะรอนะคะ ไหนว่าจะมา spa ทีร.พพี่แอ๊ะ ก่อนออกเดินทางกรุณาแจ้งก่อนล่วงหน้านะคะ เผื่อว่าต้องหันหัวรถไปมุกดาหารน่ะ
มาค้างนะอ้อยนะ จะ ทานอาหารกันให้สนุกกกกกกกกกกกกกกก

ไปทำงานก่อนนะ คนไข้มากค่ะช่วงสงกรานต์ :shock:  :shock:

  อ้อย13  จ๋า  ปี่เซี๊ย น่ารักจังเลย แต่สงสารพี่หาญน่ะ หลังขดหลังแข็ง ฉํนต้องนวดขาให้
 (เอ๊ย  ให้หมอไทย ) นวดขาให้ทุกวัน ใช้ใบพลับพลึงกะหินร้อนๆ  หมอไทยเป็นผู้ชายนะจ๊ะไม่ห่วง ประภาศรีเฝ้าสามีดีมากจ๊ะ :lol:  :lol:  :lol:

[iamfrommoon]

เอาว่ะ เล่นด้วยก็ด้าย .. เห็นให้บอกว่า อะไรที่คนอื่นไม่รู้เกี่ยวกับตัวเรา

เอาเป็นว่า ไม่รู้ว่าคนอื่นไม่รู้อะไร งั้น คนอื่นถ้าอยากรู้อะไรถามาแล้วกัน หุ หุ (เอามันง่าย ๆ อย่างนี้ล่ะ)

tag ต่อไปยัง

ตาแคม
ไอ้น้องเอ๋อ + แก๊งกีวนของเค้าแล้วกัน  
ไอ้น้องแมน
ไอ้คุณโก๋
ไอ้ราชัน (เห้นพึงมารายงานตัว)

 :lol:

เค้าให้บอก ไม่ใช่ให้ถาม  :evil:

เห็นด้วยๆ น้องพุฒ มาตอบเลยน้อง

คุณน้องชาร์ปคะ อ๊ะๆๆๆ โกงแล้วๆ เจ้าเด็กอบอุ่น แสนดี และโรแมนติก 555

 :lol:    :lol:

[Charin07]

:roll:  :roll: Dear N'Aeh,

Many thanks for honouring me to be your first tag, and I will definitely come back to share with you guys about my stories from childhood. Today, may I just acknowledge your notice  as I am still too tired to do anything right now.

I have to admire N'Mahdee for his initiative in creating this idea as it will help Cmadongs to know one another better, especially N'Aeh Prapasri whose biography is very interesting and should be printed and circulated for public to read in the future.

[wannee]

เสียด เป็น ไหหนำน๊าง ด้วยหรือเปล่าจ๊ะ  ท่าทางจะแซ่ ภู่ ใช่มะคะ
 

ถูกต้องแล้วคร๊าบบบบ  :idea:  :idea:    หมอบุญเลิศเป็นไหหนำน๊าง   เสียดป็นแคะน๊าง    

ที่พี่แอ๊ะเล่านั้น  ไม่ได้มีพี่แอ๊ะกับน้องหนิง 2 คนนะคะ      คนตั้งเยอะแยะ    

[wannee]

คอยติดตาม  คนที่โดน tag มา post อยู่ตลอดค่ะ  :roll:  :roll:

[Apirat T.]

โดน Tag 2 คนเลยครับ ท้องเสียตลอดสงกรานต์ที่ผ่านมา
มาช้าไปหน่อย แต่ดีกว่าไม่มานะครับ

ตาแคม (Apirat 39)
----------------------------------------------------

1. ชื่อจริงชื่ออภิรัตน์ นะครับ เข้าจุฬาปี 2539 ไม่ค่อยมีคนเรียกชื่อจริงถูกเลยซักกะคน
เพราะพอรู้ว่าผมมีชื่อเล่นว่า เอก ก้อนึกว่าชื่อจริงต้องชื่อ เอกรัฐ ม่ายงั้นก้อต้องเรียก
อภิรักษ์ จริงแล้วชื่ออภิรัตน์ ก็ไม่ได้แปลกอะไรมาก ทำไมไม่ค่อยมีคนจำได้ก้อไม่รู้
อืมมม ชื่อจริงไม่ค่อยเท่าไหร่ แต่ชื่อเล่นนี่สิ น้อยคนมากนะครับที่จะมีคนเรียกผมว่า "เอก"
ตั้งแต่ ม. ต้น จนถึงปัจจุบันนี้ ผมมีชื่อเล่นหลายชื่อมาก ไล่มาตั้งแต่
ม. ต้นเลย มีทั้ง แคมเมอรูน, แคม, อินเดียแดง
ม. ปลาย มีชื่อ ตุ๊กแก เพิ่มขึ้นมา
มหา'ลัย ก้อใช้ชื่อ แคม
จบมาทำงาน ก้อมีชื่อ หมาดำ
ตอนนี้ที่ office ก้อเรียก ปังคุง (แหม๊ดีจ้าย ดีใจ อินเทรนซะเหลือเกิน)
ทั้งชีวิตนี้จะได้ใช้ชื่อเล่นจริงๆ กับเค้าไหม๊เนี่ย  :lol:

2. เป็นคนลพบุรี ตั้งแต่กำเนิดครับ เรียน ม. ต้นที่โรงเรียนพระนารายณ์
เรียน ม.ปลายที่โรงเรียนพิบูลวิทยาลัย เกือบจะได้ไปเป็นตำรวจแล้วตอน ม. 4
ที่บ้านอยากให้รับราชการ เลยลองไปสอบดู (เล่นๆ) ดันเสือกติด
ทำไงดีไม่อยากเป็นแต่ที่บ้านอยากให้เป็น ทำไงถึงจะสอบตกล่ะครับเนี่ย
เหลือหนทางเดียว คือ การตกการทดสอบกำลังกาย ครับ
ตอนไปทดสอบกำลังกาย ทุกอย่างหารสอง ถึงหารสามครับ เช่น
ดึงข้อ ปกติ 20 ครั้ง สบายๆ ก้อทำแค่ 7 พอ ซิทอัพ ไม่อยากจะคุยเอาเบาะแค่ 20 พอ
วิ่ง 100 เมตร วิ่งนำโด่งมาเป็นคนต้นๆ ลืมตัวไปว่าตูจะตกนี่หว่า เลยชะลอลง
ค่อยอันดับท้ายๆ เลย พอไปเช็คเวลาอาจารย์ตำรวจที่เป็นคนจับเวลามองหน้าแล้วพูดว่า
"ทำไมวิ่งช้าลงล่ะ เห็นวิ่งนำมาตั้งแต่ต้น" ผมตอบไม่ถูกเลยยย หุหุ
สุดท้าย ประกาศผลสอบ 2 รอบได้เป็นแค่ตัวสำรอง เลยไม่ต้องเป็นตำรวจ อิอิ

[Apirat T.]

3. หัดเตะบอลตอนอยู่ ม.ปลายครับ ทั้งๆ ที่ฟุตบอลเป็นกีฬา basic ที่ผู้ชายต้องเล่นกัน
แต่ผมกลับเตะไม่เป็นครับ ตอนอยู่ประถม เพื่อนๆ ผู้ชายเค้าก้อไปเล่นกัน แต่เค้าจะเล่น
บอลที่เรียกกันว่า "บอลควาย" ครับ ไม่รู้มีเฉพาะแถวบ้านผมหรือเปล่าที่เรียกกันแบบนั้น
วิธีการเล่น คือ เตะบอล แต่ไม่เตะเข้าโกลด์ครับ เตะอัดกัน (มันหนุกตรงไหนเนี่ย)
ผมเลยเล่นบอลไม่เป็น เพราะไม่อยากเจ็บตัว เลยหันไปกระโดดยางแทน (ฮา)
ครับ เล่นกระโดดยางกับสาวๆ ครับ ปรากฏว่า เล่นโดดยางแล้วล้มทับแขนตัวเอง หัก!!
ตอนไปโรงพยาบาล พ่อต้องบอกหมอว่า วิ่งแล้วล้มแขนหัก (ท่าทางจะอายที่ลูกตัวเอง
เล่นกระโดดยางจนแขนหักครับ) อย่าว่าแต่พ่อเลย ผมก้ออาย หุหุ
เพิ่งมาเล่นบอลเป็นและบ่อยมากๆ เนี่ย ก้อตอนมหา'ลัย นี่แหละครับ
(พัฒนาการช้าจริงๆ เหอ เหอ)

4. ไม่เคยขึ้นเครื่องบิน เป็นเรื่องที่แปลกมากมาย การเดินทางด้วยเครื่องบินในปัจจุบันนี้
ถือเป็นเรื่องปกติธรรมดาไปแล้ว แต่ผมไม่เคยขึ้น เพราะไม่มีสาเหตุที่ทำให้ได้ขึ้น
พยายามหาเรื่องที่จะต้องเดินทางด้วยเครื่องบิน มันก้อไม่มีเหตุซักกะที เคยดีใจมั่กๆ อยู่
ครั้งหนึ่งตอนจะไปงานแต่งเพื่อนที่ภูเก็ต (งานแต่งไอ้ช้วงกะป้อม) แต่แล้วก้อติดธุระไม่ได้ไป
จนกระทั่งวันนี้ก้อยังไม่มีการเดินทางใดที่ทำให้ผมต้องได้ขึ้นเครื่องบินเป็นครั้งแรกซะกะที

[Apirat T.]

5. เป็นคนที่เงียบ เรียบร้อย และขี้อาย
แต่ไม่ค่อยมีคนเชื่อ (ฮา)
อันนี้เป็นวิจารณญาณส่วนบุคคลนะครับ
ว่าจะเชื่อ หรือไม่เชื่อดี

ปล. ถึงพี่ประภาศรีครับ รูปอาก๋งหาญดูแข็งแรงมั่กๆ เลยครับ
ไม่น่าเชื่อว่าอายุมากแล้ว ยังสามารถมีหุ่นที่บึกบึน หนุ่มๆ หลายคนอายไปเลย ฮ่าๆ

Tag ใครดีต่อล่ะ
1. ไอ้ไข่ 79
2. หลิม 81
3. โต้ง 79
4. บอล 79
5. ลูกพิ้งค์ 79



ตาแคม  :lol:

[iamfrommoon]

5. เป็นคนที่เงียบ เรียบร้อย และขี้อาย
แต่ไม่ค่อยมีคนเชื่อ (ฮา)
อันนี้เป็นวิจารณญาณส่วนบุคคลนะครับ
ว่าจะเชื่อ หรือไม่เชื่อดี

ปล. ถึงพี่ประภาศรีครับ รูปอาก๋งหาญดูแข็งแรงมั่กๆ เลยครับ
ไม่น่าเชื่อว่าอายุมากแล้ว ยังสามารถมีหุ่นที่บึกบึน หนุ่มๆ หลายคนอายไปเลย ฮ่าๆ

Tag ใครดีต่อล่ะ
1. ไอ้ไข่ 79
2. หลิม 81
3. โต้ง 79
4. บอล 79
5. ลูกพิ้งค์ 79



ตาแคม  :lol:

ข้อ 5...ต้องใช้วิญจารณญาณอย่างแรงค่ะ  Confirmed ในคำบอกเล่า เก้าสิบ อิอิ...

ตาแคม...ไข่ 79 พี่ Tag แล้วเปลี่ยนคนด้วย...

[prapasri AH]

:shock: ว๊าวๆๆๆๆๆๆๆๆๆ นั้อง ปังคุง   อภิรัตน์ ไม่เคยขึ้นเครื่องบินเลยหรือ :shock:

ทำไงดีล่ะ  แล้วเคยไปเดินเล่นที่สุวรรณภูมิไหมคะ

อากงหาญ  ยังไม่แก่เลยค่ะ เพราะแก่ไม่ได้ตายไม่ได้ :shock:  ยังมีงานต้องรับผิดชอบเยอะ :shock:  ลูกยังโตไม่ทันใช้ค่ะน้อง ปังคุง จ๋า :)

[Dr.Poot]

เพราะถ้าไม่เขียนตอนนี้ก็ไม่ทราบว่าจะได้เขียนตอนไหน เพราะเราต้องเขียนตอนที่เรามีอารมณ์อยากจะเขียนจริงไหมคะ   น้องหนิงขา
เราอ่านกันสองสองคนนะคะ ถ้าไม่มีใครอ่านของเราฮือๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :cry:

แต่น้องหล้า คงอ่านอีกหนึงล่ะ เพราะเป็นคนชอบสมุย อ๋อ. พี่ชรินทร์07 ก็คงอ่านด้วย เพราะเป็น
ไหหนำน๊าง(คนไหหลำ) อิๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :lol:
ใครชอบอ่าน ช่วยยกมือ ด้วยนะจ๊ะ พี่แอ๊ะจะได้มีกำลังจายยยยยยยยยยยย
พีหาญกำลังหมั่นไส้ว่าสนใจเวบหอมากกว่าพี่หาญค่า.........ฮือ :cry: ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

ยกมือแล้วค้า      

พี่เอ๊ะขา พุฒอ่านตลอดเลย  :oops:  :oops:

[MahDee]

ผมก็ขาประจำ อ่านของทุกคนเลยคร้าบบบบ

หากพี่ ๆ อยากจะย้ายไปตั้งเป็นกระทู้ที่ห้อง Common room เดี๋ยวคงต้องให้พี่ไผ่ช่วยดำเนินการให้ด้วยครับ

[Mr.EggMan]

มาแล้ว ขอรับ มาช้าไปหน่อย แหม ก็แอบเล่นแถวนี้ใครจะรู้ครับ

1. ชื่อเล่นที่แท้จริง

จริงๆแล้วชื่อ ไข่ เนี่ยมิได้มีมาแต่กำเนิด แต่เนื่องมาจากนามสกุล ไข่แก้ว เค้าก็เลยเรียกไข่ (แบบว่าไข่ทั้งบ้าน ทั้งพ่อแม่พี่น้อง) จริงแล้ว ชื่อเล่นของกระผมคือ "เอซ - Ace (หมายถึง ไพ่A)" แต่ตอนที่ผมเด็ก "ไอ้โรคAIDS" กำลังระบาด ผมก็เลยเกลียดชื่อนี้มากๆ พยายามให้ใครต่อใครเรียกว่า "เอก" แต่สุดท้ายก็กลายเป็น "ไอ้ไข่" อย่างทุกวันนี้ แต่ก็ชอบนะชื่อ ไข่ เนี่ย มีคนบอกว่าเข้ากับบุคลิกดี

2. I'm Mr.President's friend

เชื่อไหมครับ ผมเคยจับมือกับ Bill Clinton และศรีภรรยามาแล้ว สมัยที่เค้ายังดำรงค์ตำแหน่ง President of America ซะด้วย คือตอนนั้นเค้าถูกเชิญให้มารับดุษฏีบัณฑิตกิตติมาศักดิ์ สาขาเศรษฐศาสตร์ ที่จุฬาเนี่ยแหละ ตอนนั้นผมกับเพื่อนๆ (มีไอ้เอี๊ยวด้วย) เห็นเค้าตั้งเครื่องตรวจอาวุธไว้ที่หอประชุมจุฬาฯ พวกผมเลยไปลองเดินผ่านเล่นๆ ปรากฏว่า Guard เค้าวิ่งมาค้นตัวใหญ่เลยแล้วให้ไล่เข้าไป ที่ด้านข้างหอประชุม ปรากฏว่า เป็นที่ที่เค้ากันไว้ให้ตัวแทนมหาลัยรอต้อนรับ Mr. & Mrs. Clinton ผมก็เลยได้เข้าไปมั่วๆอยู่ในนั้นเค้าออกมาก็เสร่อไปจับมือกับเขาด้วย

3. เกือบตายเพราะจมน้ำ

ตอนนั้นประมาณ ป.6 ไปเล่นน้ำตกแถวๆบ้าน ผมเองว่ายน้ำไม่เป็นนะ แต่เห็นเพื่อนเค้าเล่นกระโดดน้ำตกกันก็เลย เปรี้ยว แล้วยิ่งถูกเด็กผู้หญิงท้าด้วยก็เลยกระโดด ตูมมมม! เลย เพราะตอนนั้นคิดว่า เดี๋ยวมันก็ลอยขึ้นเองได้ ปรากฏว่า ครับพี่น้อง ดิ่งสนิท จำได้ว่าทะยานจากการตะกรุยหินจนเล็บฉีก ทะลึ่งขึ้นมาบนผืนน้ำ 1 ครั้ง แล้วตะโกนให้คนช่วย จากนั้นก็ดิ่งลงก้นน้ำตก ตอนนั้นรู้สึกได้เลยว่ากำลังจะตาย สติพร่ามัว น้ำเริ่มไหลเข้าจมูก ทันใดนั้นก็มีคนกระโดดลงมาช่วย ตกใจรีบกอดแล้วก็รัดเค้าไว้แน่นมาก จนเกือบทำให้คนมาช่วยตายตาม ดีที่เค้าแข็งแรงพอ(จำไว้เป็นบทเรียนเวลาจมน้ำ) ขึ้นมาได้เค้าจับอุ้มกระแทกบ่าให้สำลักน้ำ หลังจากนั้นก็ไปเรียนว่ายน้ำเรียบร้อยแล้ว

เดี๋ยวทำงานก่อน แล้วจะมาเล่า 4 กับ 5 อีก

[khesorn mueller]

Nong Apirat ka,
I do agree with you about P.Harn picture...want to give p.Prapasri this compliment..but I were lost in her story...thank you for mention it again.
You...have...a ...really....sweet...eyes! how can you have such a beautiful eye??
Nong Eggman ja,
be careful you may be the next thai priminister..remember that Bill used to shake hand with JFK..and he is a president(pronounce like french:pre.ci.dong)!hmm,day dream again p.nungning!
nice day ka,
p.ning

ps.P.Suriya,we miss your another 4 parts....

[หล้า]

5. เป็นคนที่เงียบ เรียบร้อย และขี้อาย
แต่ไม่ค่อยมีคนเชื่อ (ฮา)
อันนี้เป็นวิจารณญาณส่วนบุคคลนะครับ
ว่าจะเชื่อ หรือไม่เชื่อดี
ตาแคม  :lol:

เอ่อ...ข้อ 5 เนี๊ยะ ถ้าไม่ได้เจอตัวจริง คงจะไม่เชื่อแน่นอน
เคยเจอลุงแคมตอนไปโยนโบว์เมื่อปลายเดือนก่อน เรียบร้อย เงียบ สุขุมมากค่ะ

ปล. ตอนที่เจอ ลุงแกมีคนมาคอยคุมด้วยค่ะ  :lol:  ถ้าไม่มีใครมาคุม ไม่รู้ว่าจะเรียบร้อยอ่ะเปล่า :roll:

[prapasri AH]

 น้อง egg mann ตอนแรกเห็นชื่อคิดว่าเป็นชาวต่างชาติที่มา แฮก เวบหอแน่ะค่ะ น้องไข่

 โฮ พระเจ้าจอร์ช ได้เชคแฮนด์ กะ ประธานาธิบดี นี่ ไม่ธรรมดานะคะ


น้องอภิรัตน์ นี่หน้าตาเหมือนภราดร ศรีชาพันธ์ เลยนะคะ ไม่ทราบว่า มีแฟนสวยเหมือนนาตาลี ด้วยอ่ะป่าวววววววววววว

[หลิม 81]

มา Tag ต่อครับ..(เ้ค้าเรียกให้มา Tag ตั้งนานไม่ยอมมา) !!1  :shock:  :shock:

1. ชื่อเล่นจริง ๆ ไม่ได้ชื่อ "หลิม" ส่วนชื่อหลิมก็ไม่ได้เป็นชื่อในวงการตอนเค้ารับน้องด้วย แต่เป็นชื่อนำหน้านามสกุล " หลิมเจริญ" ครับ ชื่อเล่นจริง ๆ ชื่อ "กบ" เพราะว่าเกิดหน้าฝน เดือนตุลาคม และตอนเกิดเห็นแม่บอกว่ากบมันร้องเยอะ...แต่มารู้ความจริงที่หลังว่าแม่ชอบเล่นไพ่ "กบดำกบแดง" ตอนท้องครับ      และพี่น้องในวงศ์ตระกูลก็ชื่อ หลิม กันหมดเลย ทั้งพี่ชายและน้องสาว ถ้าโทรไปบ้านแล้วบอกว่า ขอสายหลิมค่ะ !!! ต้นทางจะถามกลับมาว่าหลิมไหน...อย่าพึ่งวางสายนะครับ...เพราะมีหลายคน    

ส่วนชื่อหลิมเนี่ยะ เืพื่อนตอน ม. 1 ที่จันท์ มันตั้งให้และรู้สึกดีกับชื่อนี้ด้วยไม่อาย เทห์ดีครับ..แต่เสียดายไอ้เพื่อนคนนั้นมันตายไปแล้ว อุบัติเหตุช่วงสงกรานต์เนี่ยะแหละครับ...(ตายตอน ม. 1 เทอม 2 ด้วย)

2. "แห้ว" ตลอด !!! ไม่่น่าเชื่อใช่มั้ยครับว่าผู้ชายหน้าตาดีอย่างผม คารมไม่รองใครแต่จีบหญิงไม่เป็น หลายคนเห็นว่าน่าจะมีแฟนเยอะ ไม่จริงเลยครับ !!! นี่ไม่ได้เป็นการเรียกคะแนนความน่าสงสารจริง ๆ นะครับ..ถ้าชอบใครแล้วมักอายไปเลย ไม่กล้าพูด..สุดท้ายแห้วรับประทานตลอด  :oops:  :oops:  จนได้ ฉายา จากเพื่อน ม. ปลายว่าไอ้แห้ว (ตอนนั้นเพลง แห้วอีก อะไรประมาณเนี้ยะมันดัง)

3. เป็นหัวหน้าห้องเรียนมา 10 ปี ไม่รู้จะคุยอะไร...ตั้งแต่อนุบาลจนถึง ม.3 เป็นหัวหน้าห้องตลอดครับ..เพิ่งมารู้ที่หลังว่าหัวหน้าห้องคือคนที่เป็นเบ้ กรรมกร ให้ไอ้เพื่อนเวร...!!  :x  :x  หลังจากนั้นเป็นต้นมา พอเรียน ม. 4 ก็ไม่เอาอีกเลย (คือเพื่อนไม่เอามันแล้ว)

4. เกือบตาย..... หลาย ๆ คนคงเคยเกือบตายมาแล้วทั้งนั้น ผมก็คนนึ่ง ...สมัยก่อนอยู่ที่ ตจว. เค้าชอบมีแข่งรถกันตอนกลางคืน ผมก็ไปกับเพื่อนชื่อไอ้ดิษฐ์ มันชอบมารับผมที่บ้านเพื่อออกไปแข่งรถมอไซด์ตอนดึก ๆ แล้วหมามันมาเห่าไล่ผมอยู่ได้ ไอ้ดิษฐ์มันโมโหหมาเลยเบรก แล้วย้อนกลับไปเอาหิน ไม้ เตะ หมา ต่าง ๆ นา ๆ ด้วยความแค้น สุดท้ายแก๊งค์ที่ผมจะไปซิ่งกับเค้า ตายเกือบเรียบ....  ทราบที่หลังว่าเค้าเกี่ยวกันเอง ไอ้ผมขี่มอไซด์ตามมาที่หลังจากเตะหมาไปแล้ว เห็นแล้วหดหู่และไม่กล้าขี่มอไซด์เร็วเลย... แทบจะกลับไปกราบไอ้หมาตัวนั้น  :lol:  มันช่วยชีวิตไว้...

5. แมว...ไม่รู้ทำไม่เพื่อน ๆ ชอบเรีียกแมว จริง ๆ แล้วผมรักหมามาก ๆ เพราะว่าที่บ้านเีลี้ยงหมาตั้งแต่ผมยังเด็ก ๆ แต่พอชอบเลี้ยงแมว ก็เลยรักแมวไปด้วย...สุดท้ายรักทั้งหมาและแมว... หมาที่บ้านเคยกัดกัน ผมนั่งร้องไห้เลย เพราะว่าสงสาร และโมโหมัน ที่มันทะเลาะกันเอง...เอาไม้กวาดตีมันและก็ร้องไ้ห้ไป..แม่เห็นยังหัวเราะ + สงสารผมเลย


หมดแล้ว...แต่ยังมีให้คนหาอีก สำหรับผู้ชายหน้าตาแปลกอย่างผม...
Tag ใครต่อดี

1. ไอ้แต่ง ถ้าไม่มาขอให้...ไม่เสร็จ
2. ไอ้ด่าง
3 ไอ้บิน
4. น้าแจ้น
5. น้องเอก

(ต้องเลือกคนที่ยังไม่ถูกเลือก)  :wink:

[khesorn mueller]

Nong Lim81,
I remember your Logo..a cat with pomelo! I always think to myself"kick this cat away and take the pomelo for eat"!!!
p.nn

[Mr.EggMan]

ต่อ

4. นางในฝัน

ตอนนั้นเข้ามาปีหนึ่ง วันแรกๆที่ไปที่คณะครับได้เจอสาวสวยคนนึง มีคนแนะนำให้รู้จัก ประทับใจมากๆครับแบบว่าชอบเลย เธอเรียบร้อยอ่อนหวานมาก ในสายตาผม ก็เลยเก็บมาเล่าให้เพื่อนซี้ อย่าง ไอ้ต้น พุดเดิล ฟัง มันก็บอกว่าไปเจอผู้หญิงคนนึงที่คณะเหมือนกันน่ารักมาก แต่ห้าวๆเท่ห์ๆน่ารักดี มันก็ชอบ ผมบอกงั้นเดี๋ยววันหลังชี้ให้ดูหน่อยนะ ถ้าผมเจอก็จะชี้ให้ดูเหมือนกัน จนกระทั่งวันนึงผมก็ดีใจมากที่พบว่า คนที่ผมชอบก็อยู่ที่หอRCU เหมือนกัน ไอ้ต้นก็บอกเหมือนกัน ปรากฏว่าเป็นผู้หญิงคนเดียวกันครับ ก็ คือ คุณ Jib Jib ผู้นิยมของนอกนี่เอง

5. Dog Eater

เห็นตอนนี้ มะหมา กำลัง hit ก็เลยจะเล่าให้ฟังว่า ผมเคยต้องรับประทานเนื้อหมา เป็นน่องๆมาแล้ว เรื่องมีอยู่ว่าตอนนั้น ได้ไปทำงานที่ประเทศเกาหลีใต้ แดนกิมจิ ประมาณเกือบๆเดือน มีวันนึงอยากกินเบียร์มากๆเนื่องจากอากาศหนาว ก็แอบออกไปหาเบียร์กินกันเองกับพี่ที่ไปด้วย ดื่มได้ที่ก็ลองสั่งกับแกล้มมาลองดู ถามเค้าว่ามีอะไรแนะนำไหม(ตอนนั้นต้องใช้ภาษาอังกฤษ) เค้าบอกว่า ดั้กๆ เวรี่ กู๊ด ผมก็เลยบอกว่า จัดมา! เมื่อออเดอร์มาก็รีบหม่ำ กันอย่างเอร็ดอร่อยเลย พอกนหมดเหลือบไปเห็นกระดูกชิ้นคาดว่าจะเป็นส่วนน่อง ของสิ่งที่เข้าใจว่าเป็นเป็ด ดั๊กๆ แต่มันมีขนาดใหญ่มั่กๆ ผมก็คิดว่า เป็ดที่เกาหลีเนี่ยตัว ย๊าย ใหญ่เนอะ แต่เอ๊ะลองถามดูดีกว่า พอดีมีพนักงานเสริฟอีกคนเดินผ่านมาพอดี ผมถามเลยว่า ว็อท อีส อิท ? เค้าบอกว่า ดั่กๆ เอ๊ะชักแปลกซะแล้ว ผมเลยลองทำท่ากระพือปีกให้ดู แต่แม่เจ้ามันส่ายหัว พร้อมกับยกมือสองข้างมาด้านหน้า ทำมืององอ แล้วเห่า บ๊อก บ๊อก เท่านั้นแหละคร้าบ ฮาตรึม พี่คนที่ไปด้วยเค้าแทบจะอาเจียนที่เดียว แต่สำหรับผม มันก็ไม่เลวนะจ๊ะ

Tag ต่อล่ะนะ

Gamo 78
Joker RCU79
Dto 80
หมาน้อย 81
Jib Jib 79

[Platongkoh]

มิน่า.....
กระจ่างอีกเรื่องแล้ววันนี้.....
พี่ไข่รับประทานหมาไปนี้เอง....

[MahDee]

อู้วววววว   แต่ละคน มีเรื่องเด็ด ๆ กันทั้งน้านนนน   :lol:  :lol:

[party]

พี่ ดร.cell เค้าให้ tag 5 คน  :x  :x

เอ่า เหรอ โอเช ง้านเพิ่ม ท่านน้องหล้า ปาร์ตี้ และ มะดี(อันนี้แทคคืน)


ท้องจะเสียครึ่งวันค่อนคืนไม๊เนี่ย ทำไม่ครบกติกา

รับทราบแล้วคะ พี่เซลล์  มาpostไว้แค่นี้ก่อนกลัวท้องเสียไปมากกว่านี้

เดี๋ยวมาเล่าต่อ

5555

[Apirat T.]

คดีเด็ดทุกเรื่องครับ
ยกเว้นเรื่องหน้าตาผมหล่อเหมือนภราดรอ่ะครับพี่ประภาศรี
ขอหล่อกว่านี้หน่อยได้เป่า โอ้ ช้ำใจ

Dear P'NN, Thank for your sweet word about my eyes very much.. many girls said like u... ei ei

ตาแคม 79

[หลิม 81]

Nong Lim81,
I remember your Logo..a cat with pomelo! I always think to myself"kick this cat away and take the pomelo for eat"!!!
p.nn

ถูกต้องครับ..ไอ้แมวหัวแตงโม..เป็นรูปเดิม ส่วนรูปใหม่เพื่อน ๆ บอกว่าหน้าเหมือนผม  :lol:

[prapasri AH]

:lol: น้องปังคุงคะ
 คารม เป็นต่อ รูปหล่อเป็นรอง นะคะน้องจ๋า มีแฟนเป็นนาตาลี นางงามจักรวาลเชียวนะ

แหม๋ ไม่หล่อ อย่างนี้แหละ เหมือนพี่หาญไง มีทองที่หัวใจ 5555555555555

[Dr.Poot]

555 ความลับที่ไม่ลับแย้วว  :oops:

[party]

ได้เวลามา Tag แล้ว

1. ชื่อ ปาริฉัตร ชนะสงคราม ชื่อเล่นที่ม่ามี้เรียกว่า "ยัยปาร์" เคยถามแม่ว่า แม่มาเรียกหนูอยากนี้ทำไม อายเพื่อนเค้า  :cry:  แม่ก้อบอกว่า น่ารักดีออก ยัยปาร์ ยัยปาร์ ในหนังสมัยนั้นยังมีเลย เราก้อเออออกับแม่ไป ตอนเด็กๆเป็นเด็กที่ซ่าส์มาก รักน้องชายที่สุด(ในโลก) ใครมาทำอะไรน้องชายตัวเอง เป็นได้เห็นดีกัน มีอยู่วันนึงขณะที่ตัวเองยังเรียนประถมต้น(ป.1) น้องชายโดนแกล้งร้องไห้กลับมา ครายยยยยย  :evil: มาทำน้องชายชั้น ก้อจัดการวิ่งไปที่สนามเด็กเล่น ไปชกหน้าผู้ชายคนนั้น(ซึ่งจำได้ว่ากำยำ ล่ำสันกว่ามาก) ผลนะหรือ...แฮะ..แฮะ..ภาพสุดท้ายจำได้ว่าหน้าตัวเองหงายเก๋งไปกับพื้นทรายเรียบร้อยแล้ว....และ..ในหลายเหตุการณ์เราก้อทำโดยที่ไม่เคยรู้เลยว่า น้องชายเรายังซึ้งและรับรู้ในทุกสิ่งที่พี่สาวคนนี้ทำให้ตลอดเวลา.......

........รักน้องชายที่สุด.........

2. เรียนมัธยมที่โรงเรียนประจำจังหวัดของพัทลุง สอบเข้าได้อันดับที่ 5 (ติดบอร์ดสมัยนั้น ) พอรวมคะแนนภาษาอังกฤษ เลื่อนมาเป็นที่ 4 หรือที่ 1 ของห้อง 4 เป็นที่หมายตาของครูและเพื่อนทุกคน ประกอบกับว่าเป็นคนชอบทำกิจกรรม ม.ต้น  ได้แข่งร้องเพลง, วงดนตรีไทยของรร.ตอบปัญหาตัวแทนโรงเรียน เป้นต้น
    ม.ปลาย เริ่มค้นพบตัวเองว่าชอบรำเป้นชีวิตจิตใต งานต่างๆของโรงเรียนจะได้รำเสมอ จนม.6 เป็นประธานชมรมนาฏศิลป์ เป็นตัวแทนอ่านข่าวภาษาอังกฤษ แข่งทักษะการพูด ฯลฯ
   เรียกว่า กิจกรรมอะไรมาทำหมด ปาริฉัตร ชอบบบบ  :lol:  :lol:

3. สอบติด คณะเศรษฐศาสตร์ จุฬา อีกหนึ่งความภูมิใจของเด็กและคอบครัวของเด็กบ้านนอกคนนี้ ชีวิตระหว่างเรียนด้วยความที่ชอบสนุกสนานแต่ไม่ค่อยถูกทางไปหน่อย เคยโดดเรียนจนถึงขั้นไม่เรียนเลยแม้แต่คาบเดียว ไปเดินเล่น MBK , สยาม
     พออยู่ไป 1 เดือน  ถามว่า เราเก่งหรือเปล่าจะเอาอะไรมาวัด งานก้อไม่ทำ ไม่ได้แล้ว ถ้าเราเก่งต้องดูที่งานสิ อันรู้ซึ้งสุภาษิตนี้จริงๆ กลับมาตั้งใจเรียนทุกคาบ ทำงานให้ดีที่สุดทุกครั้ง
     งานสุดท้ายที่รับใช้ชีวิตเรียนของลูกจุฬา คือ เป็นสมาชิกสภานิสิต (สส.) ตัวแทนคณะ และ ประธานหอหญิง U-center คะ

-----ยังเล่า ไม่จบ พรุ่งนี้ข้อ 4 และ 5 ต่อ นะคะ -------------

Tag ต่อให้

1. พี่จอย 41
2. พี่ junphen
3. ป้าไก่ 43
4. ตาล 44
5. พี่ Nupu

 :lol:  :lol:

[หล้า]

อืม...เพื่อนเราเก่งจริงๆ ทั้งสวย ทั้งเก่ง+แก่น
ใครได้เป็นแฟน ช่างโชคดีจริงๆเลย  :wink:

[It's me Joy]

โอ น้องปาร์ตี้ ทำพี่แล้วไง...แล้วพี่จาเอาไรมาเขียนเนี่ยะ  

ยังไม่เล่าเรื่องตัวเองได้ปะ แต่อยากจองไว้ล่วงหน้าว่าจะ tag ใครต่อดี

1. พี่ตุ๊ 14
2. พี่โจ้เลีย 38
3.
4.
5.

ครายยังไม่โดน tag มั่งเนี่ยะ  :?:

[iamfrommoon]

มิน่า.....
กระจ่างอีกเรื่องแล้ววันนี้.....
พี่ไข่รับประทานหมาไปนี้เอง....

คุณน้องคะ โดนเขา Tag ตั้งนานแล้ว ไม่รีบมาตอบ เดี๋ยวโดนแย่งชิงชื่อคนที่จะต้อง Tag ต่อนะเออ ตอนนี้เหลือเหยื่อน้อยเต็มทีแล้ว...หรือน้องจะตีหัวลากพวกไม่เคยเข้าเว็บฯมาเพิ่ม ความหฤหรรษ์จ๊ะ...อิอิ

ประกาศ..."WANTED" - Shade40 and Tri 83 มาโดน Tag เลยจะได้ครบซะที...พี่ลุ้นอยู่นา...มานะคนดี มามะ มามะ

 :lol:    :lol:

[khesorn mueller]

where is the picture...sao,sao,num,num?
p.nn

[Junphen Juntana]

อันเนื่องมาจากที่น้อง Party คนงามของหมู่เฮา Tag มา พี่ก็สาธยาย 5 ข้อตามกติกานะคะ...


1. เด็กหัวโต+เหม่ง กับทุกข์ 2 ข้อ

ด.ญ. จันทร์เพ็ญ จันทนา ลูกหลงที่เกิดมาตอนแม่อายุ 40 ใครๆ ก็ยุให้แม่เอาออก กลัวว่าจะปัญญาอ่อน แต่พ่อแม่ก็รักลูกคนสุดท้องคนนี้ เกิดมาตัวดำ หัวโต เหม่ง และไม่ปัญญาอ่อน ความหัวโตเหม่ง สร้างความทุกข์ 2 ข้อ คือ ใส่เสื้อยืดคอกลมธรรมดาๆ ไม่ได้ติดหัวเหม่งโต ต้องเอากรรไกรขยายคอเสื้อเองเกือบทุกตัว และอีกข้อคือผู้ใหญ่คาดหวังว่าหัวโตแล้วน่าจะฉลาด แบกความกดดันเต็มหัวโตๆ นั้น ในที่สุด ก็บิดพลิ้วไม่ยอมเข้าเรียนชั้นอนุบาล โดยเด็กหัวโตก็หัวหมออ้างว่าพรบ.ประถมศึกษาแห่งชาติบังคับตอน ป.1 ตอนนี้หนูใจยังไม่พร้อมจะเรียน ก็เลยเป็นเด็กที่ไม่เคยเรียนชั้นอนุบาลใดๆ เลย ไปโรงเรียนวันแรกก็ไปเข้า ป.1 เลย ผลคือไม่รู้เรื่อง ไม่ทันเพื่อน ร้องไห้แงๆ กับตัวเองว่า เราหัวโตแต่เราโง่ เราไม่เห็นเข้าใจที่เค้าเรียนกันเลย (เพื่อนๆ เรียนอนุบาลกันมาหมดแล้ว สะกดคำได้แล้ว เราเพิ่งหัดเขียน ก ไก่) ในที่สุด ใช้เวลาราวครึ่งเดือน ก็เรียนทันเพื่อน หัวโตรอดชีวิตมาได้อย่างหวุดหวิด

2. รู้จักสัจธรรมของชีวิตตอน 9 ขวบ

ย้อนไปตอนเกิด ปี 2517 น้ำท่วมหนักพื้นบ้านทั้งหมด แม่เจ็บท้องพอดี พ่อและพี่พาขึ้นเรือหางยาววิ่งบนถนนใหญ่มาหาที่คลอดบ้านยาย แล้วก็อยู่กะยายและป้าที่เป็นสาวโสดมาจนถึงป.3 วันหนึ่งมีการจัดกิจกรรมที่โรงเรียน ให้เด็กๆ ได้แสดงความสามารถ ด.ญ.จันทร์เพ็ญ ชนะเลิศร้องเพลง, วาดภาพ, พูดในที่ชุมชน, แต่งกลอน กวาดรางวัลเพียบ ดีใจสุดขีด รอป้ามาที่โรงเรียน เพราะเค้าเชิญผู้ปกครองทุกคนมาด้วย เราลุ้นอยู่ว่า ถ้าป้ามาคงปลื้มมาก ที่หลานรักได้รางวัลเยอะแยะ  พลัน ร.ร. ก็ประกาศว่ามีคนจมน้ำตายที่คลองใกล้ๆ นี้ เด็กๆ ทุกคนรวมทั้งเราก็วิ่งไปดู พอไปถึงพบว่า คนจมน้ำตายคือป้าของเรา...ฝันสลาย จากความสุขสุดปลื้มสูงสุดของเด็กคนหนึ่ง สู่ความทุกข์จากการสูญเสียอันยิ่งใหญ่...เรียนรู้ว่าชีวิตไม่มีอะไรแน่นอน ทำให้กลายเป็นคนที่ไม่ค่อยทะเยอทะยานกะชีวิตแต่นั้นมา เพราะเห็นว่าทุกอย่างล้วน "อนิจจัง"

3. กินเก่งมหาศาล พรสวรรค์เชิงศิลป์

พอป้าตาย ต่อมาอีกปียายก็ตาย สุดท้าย กลับมาอยู่กะพ่อแม่ซึ่งแก่แล้ว ต้องดูแลพ่อแม่ เพราะพี่ๆ โตกันหมดแล้ว ที่บ้านชอบทำและกินอาหารมาก เห็นพ่อแม่มีความสุขที่เรากินเก่ง ก็เลย กิน กิน กิน จึงเป็นเด็กที่กินจุเพราะสุขลิ้นตัวเองและสุขใจที่เห็นพ่อแม่มีความสุข เรียนประถมที่ ร.ร. วัดหลวงฯ มัธยมสายวิทย์ ที่พนัสพิทยาคาร ชลบุรี มีพรสวรรค์ด้านการคิด เขียน แบบศิลปะ ได้รางวัลระดับประเทศในงานประพันธ์ทุกชนิด อ่านทำนองเสนาะ ฯลฯ กว่าร้อยรางวัล รวมถึงรางวัลจากในหลวง พระเทพฯ พระบรมวงศานุวงศ์หลายสิบหน รวมถึงองคมนตรี, นายก, คนสำคัญต่างๆ อีกหลายสิบหนเช่นกัน ลังเลกับการเรียนมหาลัย ว่าเอาไงดี สอบเทียบม. 6 เสร็จ  ตอนม. 5 ก็เลยลองเอ็นท์ดู ติดพยาบาล มหิดล แต่คิดว่าเราคงไม่เหมาะ พอจบม.6 จริงๆ เลยตัดสินใจมาเรียนอักษร (เคยเข้าเฝ้ารับรางวัล พระเทพฯ ท่านเคยเชียร์ให้เรียนอักษร) สอบเข้าโครงการช้างเผือก รู้สึกว่าใช่เลยๆ (ตอนเรียนวิทย์ เคมีกะชีวะพอได้ แต่ฟิสิกส์อ่อนมั่กๆ ลอกเพื่อนตลอด เลยคิดว่าถ้าเรียนวิทย์ น่าจะไม่เวร์คเท่าหร่าย)

4. กินจุ หลังยาว โดดเก่ง และกิจกรรมมือปืนรับจ้าง

ตอนอยู่หอซีมะโด่ง กินข้าววันละ 4-5 มื้อทุกวัน และนอน 8-10 ชั่วโมงเกือบทุกคืน (อาหารในมหาลัยแสนถูกและหอพักของเราก็แสนอบอุ่น กินอยู่ซำบายสุดๆ) เราได้ทุนเรียนปีละ 2 หมื่น ค่าหอก็ถูก ชีวิตก็อยู่ได้ โชคดีที่ได้เงินจากการประกวดเรื่อยๆ ด้วย (เลี้ยงแม่ได้อีกต่างหาก) เรียนๆ โดดๆ เป็นแกะดำที่เกียจคร้านสันหลังยาวในหมู่เพื่อนอักษร แต่ก็พอรักษาเกรดไว้ไม่ต่ำกว่า 3 ก็โอเค (ต่ำกว่านี้ หลุดทุน!) ที่เหลือก็ช่วยทำกิจกรรมมือปืนรับจ้างแบบไม่ต้องคลุกรายละเอียด ใครขอให้ช่วยอะไร ก็ช่วยไปเท่าที่ทำได้ เช่น เป็นคนสอนร้องเพลงหอพักของหอหญิง 3 รุ่นติดกัน, เป็นคนเขียนสคริปต์การแสดงงานบอลประเพณี 2 ปี, นำปาเจราวันไหว้ครู, อ่านบทอาศิรวาทตัวแทนจุฬาทางทีวี, เขียนโน่นนี่สารพัดของสิ่งพิมพ์ในจุฬาฯ, เป็นพิธีกรประกวด Miss & Mr RCU ฯลฯ แต่ก็ไม่ค่อยรู้จักใครเท่าไหร่ เพราะมักเป็นงานกิจกรรมที่ช่วยเป็นครั้งๆ ไป ไม่ได้ขลุกอยู่กะชมรมใดเป็นพิเศษ อีกอย่าง คือกลับบ้านที่เมืองชลบ่อย เพราะพ่อเสียชีวิตแล้ว และแม่ก็แก่แล้ว

5. ผสมศาสตร์ศิลป์ ทำงานมัลติมีเดีย

เพราะเรียนสายวิทย์และต่ออักษร ทำให้เป็นลูกครึ่งวิทย์กะศิลป์ สุดท้าย เลยทำงานด้านมัลติมีเดีย เริ่มจากเป็น copywriter สื่อมัลติมีเดีย ตอนหลังก็ทำครบ แบบมีทีมงาน ทั้งสาย programmerและ graphic designer  ตอนนี้ก็มีความสุขดีกะงานดูแลสื่อมัลติมีเดียและเว็บไซต์ของบริษัทโทรคมนาคมแห่งหนึ่ง (ปี 2000 เคยสอบชิงทุน GSE เป็นตัวแทนประเทศไทยไปดูงานสื่ออินเทอร์เน็ตที่ USA แต่เป็นระยะสั้นๆ นะคะ) จริงๆ ลงมือออกแบบ และเขียนเอว็บเองไม่เป็นเท่าไหร่ เน้นคิดๆ ดูๆ บริหาร จัดาการเป็นหลักอ้ะจ้ะ จัดได้มั่ง ไม่ได้มั่ง ปนๆ กัน อิอิ

ณ วันนี้

ยังกินจุ นอนอืด เวลาว่างก็ไปเดินตลาด ทำอาหาร กินอาหาร ปลูกต้นไม้ บางทีก็ไปวัด บางทีก็ไปเที่ยว แต่ส่วนใหญ่วันหยุดจะเดินทางไปต่างจังหวัด เพื่อเยี่ยมและดูแลญาติๆ ผู้มีพระคุณ ชีวิตเรื่อยเรื่อย มาเรียงเรียง ไม่ทะเยอะทะยาน ทำงานหลักเป็นงานที่รักและถนัด นึกครึ้มๆ ก็เขียนโน่นเขียนนี่ ไม่เก่งขนาดที่จะพิมพ์หนังสือของตัวเอง แต่ก็เขียนเล่นๆ ในเว็บพลางๆ

นับวัน น้ำหนักก็มากขึ้น เผละพลุ้ยตามวัย ล่าสุด ปวดท้องอย่างหนัก เพิ่งไปส่องกล้องกระเพราะมา หมอบอกว่า กระเพราะอักเสบ ลำไส้อักเสบ และมีศัพท์ทางการแพทย์บางอย่าง ที่สรุปออกมาเป็นภาษาชาวบ้านได้ว่า "กระเพราะคราก"...กรรมทั้งหลาย ล้วนเกิดแต่เหตุจริงๆ...

ความพยายาม+ใฝ่ฝัน: เพลาๆ การกินลงบ้าง จากวันละหลายๆ มื้อเป็นเหลือแค่ 3 มื้อเหมือนคนปกติ และลดจำนวนจานแต่ละมื้อจากหลายๆ จานเป็นแค่ 1-2 จาน

เรื่องเล่า ของพระจันทร์หัวเหม่ง ก็เป็นเช่นนี้แล...

[MahDee]

พี่เพ็ญ สุดยอดจริง ๆ ครับ ชีวิตพวกเราชาวหอนี่ คุณภาพคับแก้วครับ....


ยินดีที่ได้อ่านเรื่องราวของพี่เพ็ญ และทุก ๆ คน ทำให้รู้จักกันมากขึ้นทีเดียว

ใครอยากจะเขียนอีกตามสบายเลยนะครับ กี่ข้อก็ได้ ไม่มีกำหนดครับ


รออ่านของพี่แอ๊ะ และของทุก ๆ คนอยู่นะครับ


ใครที่ยังเขียนไม่ครบ รีบเขียนให้ครบ หากติดใจก็เขียนต่อได้เรื่อย ๆ ครับ  :lol:  :lol:

[khesorn mueller]

(Nong Mahdee offers the chance...can write more,weiii..I love you!)

I grow up near the beach...see and live by the sea...it is my life but why I can not swim??this question I asked myself more and more often as I lived abroard!
Samila beach is well known in the southern of Thailand with its brand...The golden mermaid...like in Belgium.They said if any visitor comes and takes a photo by her ,they have to touch her breast and they will be back again...nice place for sit,lay down on thewhite sand,picnick with the family at the weekend,playing volleyball-football on the beach...but few people will jump to the sea for..swim! there were strong waving and not quite deep have to go too far for deep area...dangerous to swim or even learn to swim.
When I were in BKK,if anyone asked me whether I can swim,I will say yes..even I knew I always "play"in the sea / with the wave..but swim by your own body in the deep...would not imagine!.So when I have to go by boat,ship...I was never happy as I always fear inside.
I were in Germany,did many sport types with my husband(valleyball,tennis,badminton,gymnastic,bike tour,learn skiing,ski walking)within a short time...no problem...untill swimming!I have horror in my head,what if,and any other bullshit about deep sea...most of all I think if I apply any swim course,they will set me to learn with a small kids I were so shy and ashame!
Robin was 3 years old,I figured out how afraid I was when I were with the family near the sea,a park sea people can swim in the summer.So I decided finally to apply swim course for adult..it cost 120 Euro for 12 times 1,5 hours each every weekend.
There were 12 persons in the group and I ..was....the..youngest...one!not only youngest but I also belongs to advance, not the beginner!!(big boss has tried,but not succeed so he gave up,he said he could not take my fear away but the pool attandant may can!),we 3 ,who came from sea country,grow up near the sea but can not swim...have to train at the deep side of the city indoor pool(swim course offers in winter in indoor pool)...very fun to see how other can not better than you!! this is the secret of any course we have learned.
After finish,I still drive extra to"practice" I found that I have learned only the crawl,which your head always upon the water..you will never die....I still can automatically backstroke...from my childhood...when we go to the sea,if I was in deep sea and I find I can not anymore.I will backstroke!
I sent the kids to swimcourse since they were 4....so Thailand visit we four will be together on the boat by Chaopraya express and I have no strange feeling that one of us can not swim.
I love swimming!
nungning

[MahDee]

เอาอีก ๆ ๆ ๆ   :lol:  :lol:

[MahDee]

พี่เฉด เข้ามาอ่านแล้ว ตอบด้วยเน้อ แควน ๆ รออ่านอยู่ค้าบบบบ  :lol:  :lol:

[shade80]

ผมว่ากะจะย่องมาแอบอ่านเงียบๆแล้วเชียว

โดนจาบบบบบด้ายยยยยยยย ซะแล้วเหวย

ช่วงนี้อารมณ์ส่วนตัวค่อนข้างจะขุ่นมัวอย่างแรง
ไม่รู้จะเขียนได้ออกมาแบบไหนเหมือนกัน

อีกอย่างไม่รู้จะ Tag ใครต่อยังไงขอจองไว้เฉยก่อนละกัน

1. ไอ้ท่านเต้ 40  
เดี๋ยวนี้ไม่โผล่กบาลเข้ามาเวปเลยนะ เหล้าเบียร์น่ะกินเข้าไปเห๊อะ
ชอบชวนเพื่อนไปเมามายที่ห้อง รู้ทั้งรู้ว่าเพื่อนตะละคนเมาปุ๊บก็หลับปั๊บ
สุดท้ายท่านเต้ก้อต้องเป็นแม่บ้านคอยเก็บกวาดทุกคราไป

2. นู๋ First 40  
ยัยเพื่อนคนนี้ตั้งกะลี้ภัยทางทะเล(จัย) มาอยู่ในอ้อมอกป่าป้าหม่าม้าที่บ้านเกิด
ก็พาลหายหน้าไปอีกคน หมอฟันอ่ะเค้าให้ซ่อนใบหน้างามๆ ไว้หลังผ้าปิดปาก
เฉพาะเวลาทำฟันนะจ๊ะ เลิกงานแล้วก็แวะเข้ามาเฉิดฉายในบอร์ดบ้างเน้อ
   
3. ท่านก้อง 40      
หมีแพนด้า หมีแพนด้า หมีแพนด้า หมีๆ แพนด้า
หมีแพนด้าเค้าว่าน่ารัก ผมนี้ชัก ชักอยากจะเห็น
อยากสัมผัสหมีตัวเป็นๆ อยากจะเห็น เห็นหมีแพนด้า
อยากจะรู้มันอยู่ยังไง มันกินอะไรถึงได้โตมา
กินยอดไม้ยอดไผ่ยอดหญ้า หรือกินพิซซ่าเหมือนกันกับคน
(มันกินอะไรน๊อ.....)
หมีแพนด้าเค้าว่าสีสวย น่ารักเสียด้วยเพราะไม่ซุกซน
มันมีปากมีหูมีตา มีแขนมีขาเหมือนกันกับคน
แพนด้าเค้าว่ามีขน แพนด้าเค้าว่ามีขน
ขาวดำปะปน ดูขนปุกปุย
(สวยเนาะ.....)
หมีแพนด้ามันหาดูยาก ได้มาจากจีนแผ่นดินใหญ่
เป็นของฝากมาจากแดนไกล เขามอบให้คนไทยได้ดู
ไปดูหมีกันดีไหม ถ้าจะไปก็รีบมา
เหมาเครื่องบินขี่ขึ้นฟ้า มาเรามามาไปดูหมี
(ไปดูด้วยกัน นะ นะ....)
เคยเห็นไหม นั่นไงหมี มันสวยดี ดูน่ารัก
คนมุงดู ดูกันมาก เพราะเขาอยาก อยากจะดูหมี
เด็กๆ ถามเพราะสงสัย ถามว่าใครดูแลหมี
มันสะอาดและสวยดี เจ้าของหมีนี้เก่งจังเลย
หมีแพนด้า หมีแพนด้า หมีแพนด้า หมีๆ แพนด้า
(เก่งเนาะ มีแต่ตัวสะอาดๆ น่ารักทุกตัวเลย)
(นั่นเห็นไม๊ สะอ๊าดสะอาด น่ารักทุกตัวเลย)
 
4. หมออีฟ+บักโหนด 40    
คงไม่ผิดกติกาใช่ป่ะ ก็ผมถือว่าเป็นคนๆเดียวกันแล้วนี่นา
555 ทวินเทอร์โบ tag ทีเดียวได้รู้จักเพื่อนอีกสองคนดีขึ้น
ดีจัยด้วยนะ ที่ทั้งคู่จูงมือกันมาถึงจุดนี้ได้ จากนี้ไปก็ขอให้ประคองมือกันไปตลอดนะครับ
ต้องขอโทษเพื่อนทั้งคู่ด้วยที่ไม่ได้ไปร่วมงานนะ
เห็นรูปแล้วแอบอิ่มจัยอย่างบอกไม่ถูกดิแฮะ อิจฉาตาร้อนผ่าว (มิใช่เผ่านะ)
ชาตินี้จะมีวาสนาได้จัดงานแต่งกะเค้าบ้างมะหนอเรา เห้อ

5. น้องปอร์ท 42  
เฉด...พี่ปุ๊กกี้ ผมหมดมุขแล้วอ่ะ ไม่รู้จะ tag ต่อให้ใครดีอ่ะพี่
พี่ปุ๊กกี้...นี่ไง น้องปอร์ท 42 เพิ่งเข้ามาตอบในห้อง 42 อ่ะ
เฉด...แล้วน้องคนนี้เค้าเป็นใครอ่ะ ผมไม่รู้จัก tag ไปเค้าจะมาเล่นเหรอ
พี่ปุ๊กกี้...แหมคุณน้องคะ ก็ tag ไปดี๊ จะได้รู้จักกันไงละคะ เข้าจัยมะคะ
เฉด...ผมเองก็ยังนึกไม่ออกเลยครับพี่ว่าจะเขียนอะไร
พี่ปุ๊กกี้...ก็อะไรในตัวน้อง ที่คิดว่ายังไม่มีใครเคยรู้อ่ะ ก็มาเล่าสู่กันฟัง
เฉด...ละทำไมผมต้องมาเล่าให้คนอื่นฟังด้วยอ่ะพี่
พี่ปุ๊กกี้...ก็ให้เรารู้จักในอีกแง่มุมของกันและกันไง จะได้เข้าใจกันมากขึ้น
เฉด...ละตกลงคนสุดท้ายนี่ผมจะ tag ไปให้ใครดีล่ะพี่
พี่ปุ๊กกี้...ป๊าดธ่อว้อยยย ก็บอกอยู่นี่ไงว่าน้องปอร์ทอะ น้องปอร์ท
เฉด...แล้วไมไม่เป็นคนอื่นอ่ะ ครับพี่
พี่ปุ๊กกี้...คุณน้องกะเฉดขา tag ไปเลยคะ tag ไปเหอะคะ
เฉด...เอ่อ แล้วถ้า...
พี่ปุ๊กกี้...พอคะพอ ไอ้คุณน้องกะเฉด คนสวยเริ่มจะมะโหแล้วนะคะ
เฉด...คือ ผมแค่กลัวว่า...
พี่ปุ๊กกี้...ว๊ากกกก ย๊ากกกก ฉั๊วๆๆๆๆๆ เพี๊ยะๆๆๆๆๆ อึ๊ก!!!
เฉด...คร้าบๆ ยอมละคร้าบ มะถามและคร้าบ tag ละคร้าบ

[หล้า]

:lol:  :lol:  :lol:  :lol:  ชอบๆ อ่านแล้ว อั้นยิ้มไม่ได้จริงๆ      
ของพี่เฉด นี้แค่น้ำจิ้มๆ อารมณ์ขุ่นมัวยังเขียนเรียกน้ำย่อยได้ขนาดนี้   สุดยอดเลยพี่  

[shade80]

อ่ะแถมๆ ตอนแรกตั้งใจจะ tag ให้น้องจอย 41
แต่แอบเห็นว่ามีน้องปาร์ tag ไปซะแล้ว

t a g  ม า  t a g  ไ ป  t a g  ต่อ
t a g แ ล้ ว เ ค้ า ไ ม่ ม า ต่ อ  ก็ ค ง เ ห ง า
t a g ใ ห้ เ ค้ า เ ข้ า ม า แ ต่ ง  แ บ่ ง เ รื่ อ ง ร า ว
t a g ใ ห้ เ ค้ า เ ข้ า ม า เ ล่ า ที่ เ ข า เ ป็ น

t a g  ต่ อ  t a g  ไ ป  t a g ม า
t a g  แ ล้ ว เ ค้ า ไ ม่ ต่ อ ม า ค ง คิ ด ถึ ง
t a g  ไ ป ใ ห้ ค น ที่ เ ร า เ ฝ้ า ค ะ นึ ง
t a g  ไ ป ถึ ง เ ธ อ แ ล้ ว น ะ  จ ะ ร อ ฟั ง

[shade80]

:lol:  :lol:  :lol:  :lol:  ชอบๆ อ่านแล้ว อั้นยิ้มไม่ได้จริงๆ      
ของพี่เฉด นี้แค่น้ำจิ้มๆ อารมณ์ขุ่นมัวยังเขียนเรียกน้ำย่อยได้ขนาดนี้   สุดยอดเลยพี่  

ใครว่าน้ำย่อย
นั่นอ่ะหมดมุขแล้วจริงๆให้ดิ้นตาย

เอาไว้กลับจากใต้ก่อนแล้วค่อยว่ากันต่อนะ

[suriya2513]

แค่เห็นจำนวนครั้งที่น้องเพ็ญรับรางวัลก็เหนื่อยแทนแล้ว

[party]

ความต่อเนื่องจากTagที่แล้ว.....

4. ชีวิตการทำงาน
     เริ่มต้นที่ บ. JSL จำกัด ผลิตรายการทีวี เป็นเลขาฯผู้ช่วยผู้บริหาร แผนก Marketing เป็นระยะเวลา 8 เดือน ชีวิตก้อพลิกผันได้มาทำงานที่ บ.การบินไทย จำกัด(มหาชน) จนปัจจุบันนี้ จากที่ไม่เคยคิดว่าจะได้ไปเที่ยวเมืองนอก ประเดิมงานแรกบริษัทฯ ก้อส่งไปดูงานที่ฝรั่งเศส-เบลเยี่ยม 1 อาทิตย์ ไปเข้า class เรียน MBA กับเด็กที่นั่น แม่เจ้าโว้ย...ภาษาอังกฤษ...ก้องูๆปลาๆ โดนจับแยกกลุ่มอภิปราย  เอางัยวะ ไม่ได้เราต้องสู้มาถึงนี้แล้ว หลังจากนั้น ก้อได้มีโอกาสเรียนรู้ภาษาอังกฤษมาเรื่อยๆจากสิ่งแวดล้อมที่นี้ และตั้งปณิธานเอาไว้ว่า.....

จะไปเที่ยวต่างประเทศ ทุกๆปี ปีละประเทศเล้ยยยย......

5.ชีวิตครอบครัว
    ปาร์ค่อนข้างจะโชคดี ที่เกิดมาท่ามกลางพ่อ แม่ ที่ส่งเสริมให้เรากล้าคิด กล้าทำ  ตั้งแต่เด็ก ส่งเสริมให้แสดงออกทุกอย่าง และ มีพ่อ แม่ที่เคารพการตัดสินใจของลูก และจะคอยให้คำปรึกษาอยู่ห่างๆ ท่านทั้ง 2 จะทำให้หนูรู้ว่า....ทั้งชีวิตไม่เคยแม้แต่นาทีที่ “อยู่คนเดียว”…… ถึงแม้ว่าท่านทั้ง 2 จะอยู่พัทลุง แต่เราจะคุยกันทุกวันทางโทรศัพท์ ถ้าวันไหนหายไปสัก  2 วัน แม่จะโทรตาม 5555555

[Tritti_83]

พี่มะดีฟังไว้ครับ...แจ้งข่าวทุกๆ 2 วันนะครับก่อนถูกโทรตาม :lol:

[MahDee]

ตริ ไม่ต้องทำเฉไฉ ตัวเองโดน tag แล้ว ทำไมไม่ตอบซะที  :lol:  :lol:

ชวนน้องแมวเหมียวเข้า web มั่งดิ  :lol:  :lol:

[A79]

อยู่เฉยๆๆ ก้อโดน
That's why I have been looking for 'toilet' everywhere I go. I was tagged!!!

1. I am from Narathiwas
2. I went to Mahavajiravudh School
3. Entered CU in 2526
4. Worked at US. Peace Corps, United Nations, Baker & McKenzie, Asia Foundation, ...... member of Law Society, National Human Rights Commssion.
5. Teach law, business and English at many universities
6. Trave....... to New Zealand, Australia, USA, Mexico, Japan, UK, Walse, Indonesia, Malaysia, Singapore, Philippines,
4. Future....... don't know yet!!!!


I would like to tag ......

1. P'Gung 14
2. Nong A79
3. P'Kaeow
4. Nong Phen
5. Miss Bamboo

I will have to go to the toilet again... see you.

P'Yas

แหม พี่ยาส  Tag แล้วไม่สะกิดให้รู้ตัวเลยนะคะ ตัวเองล่ะเขียนซะสั้นเชียว  :evil:

[หล้า]

แค่เห็นจำนวนครั้งที่น้องเพ็ญรับรางวัลก็เหนื่อยแทนแล้ว

เห็นด้วยกับพี่ป๋องค่ะ
ไม่อยากนึกเลยว่าที่บ้านพี่เพ็ญจะมีที่เก็บรางวัลเยอะขนาดไหน คงจะมีรางวัลวางอยู่ทุกมุมเลย  

[A79]

1. ชื่อจริง ศิริภรณ์ ต้องเขียนให้ถูก เพราะว่าชื่อโหล คนชอบเขียนเป็น "พร" แอบเคืองนิดหน่อย เพราะจะได้คิดเข้าข้างตัวเองว่าชื่อชั้นไม่โหล ซะหน่อย เขียนไม่ค่อยเหมือนใครย่ะ หรือว่าตอนนั้น ป๊า สะกดผิดหว่า ถามป๊าว่าทำไมสะกดแบบนี้ ป๊าบอก เคยเห็นมันเขียนที่ท้าย รถบรรทุก หยี๋ยยยย  :shock:  :shock:  ชื่อเล่น เอ ค่ะ ป๊า กะแม่อยากให้คล้องกันสามพี่น้อง เอก เอ โอ๋ แต่พี่ชายไม่เห็นมีใครเรียกเอก เรียกแต่เฮียสิต มาอยู่นี่ชื่อเอ เลยขำๆ เพราะมันเขียนแค่ A เหมือนชื่อเล่นว่า นาย ก. (ถ้าเป็นภาษาไทย)

2. สมัยเด็ก พี่ชาย กะน้องชายชวนเล่นแต่ เตะบอล มีวันนึงเรียนอนุบาล เพื่อนเอาลูกบอลมาเล่น เราก็เลยวิ่งเข้าไปเตะบอล แต่เพื่อก้มหน้ามาจะจับลูกบอลพอดีเลยเตะเพื่อนซะปากแตก เลือดหยดติ๋งๆ กลัวมาก กลัวครูตี แต่จริงๆ เป็นเด็กเรียบร้อยนะคะ เคยได้รางวัลความประพฤติดีด้วย (จริงๆ กลัวครูยึดรางวัลคืน)

3. สมัยเรียน ม.1 ครูคัดไปสามคน ให้ไปวิ่งแข่ง บอกว่าถ้าใครวิ่งชนะ จะให้ไปออกรายการ รักษ์สิ่งแวดล้อม กะคุณ นางลดาวัลลิ์ วงศ์ศรีวงศ์ ตอนนั้นผอมเพรียวเลยวิ่งชนะ อิอิอิ ได้ไปออกรายการ ตอบปัญหา ตอบไม่ได้ซักกะข้อ คนอื่นๆ ที่มา เค้า ม.ปลายกันหมด แต่อ่ะนะ เจอแสง เจอไฟ ก็หูอื้อตาลาย ฟังไรไม่รู้เรื่องเลย รอบตอบปัญหาหมดไป รอบสองให้วิ่งแข่ง เอาต้นไม้ไปกระดาษไปปลัก เลยถึงบางอ้อว่า ทำไมครูถึงให้ิวิ่งแข่ง คุณลดาวัลลิ์ คงสงสารเห็นเล็กสุด เลยเอาต้นไม่ที่ทำให้เราได้คะแนน มาไว้ไกล้ๆ เราเยอะๆ ผลสรุป ได้คะแนนรวมสูงสุด จากการวิ่ง บ่ใช่การตอบคำถาม อิอิอิ

4. จำได้ว่าตอนอยู่หอซีมะโด่งปีแรก อยู่ห้อง 505 เตียง ค หอพุฒตาล เพื่อนเมทปีเดียวกัน ชื่อแจ๋ว อยู่ ครุ และีพี่เมท เป็นสาวอักษรชื่อพี่อุ๊ พี่อุ๊นี่น่าจะรหัส 36 พี่อุ๊เรียกเอกภาษาอังกฤษ แต่ฟังเพลงจีนตอนอ่านหนังสือ น้องเมท เป็น งง เจ้าค่ะ แต่พี่แก ก็เหรียญทอง อักษร ตอนนี้เป็นอาจารย์ที่ มณ มีอยู่วันนึงเอไม่สบาย ไข้ขึ้นสูงปรี๊ด ก็ได้พี่ๆ ชั้นห้า ผลัดกันมาเช็ดตัวให้ เหมือนตอนนั้นจะไข้ขึ้นจนไม่รู้สึกตัว ต้องขอบคุณพี่ๆ ด้วยนะคะ

5. สมัยปีหนึ่ง ชีวิตสดใส ไม่ค่อยเข้าเรียน มาถึงเรียนแคลก่อน เพราะเรียนเช้า เพื่อนๆ ยังไม่มา พอพวกมาครบ ก็ไปนั่งเมาท์กันตรงอุโมงค์ ตึกฟิสิกส์ กลุ่มมีสิบกว่าคนโดดเรียนกันเป็นอาชีพ ปัจจุบันยังเสียใจไม่หาย นี่ถ้าเข้าเรียนคงได้อะไรดีๆ มาเป็นพื้นฐานบ้าง แต่ก็ดีที่รู้จักได้เกรดต่ำๆ แต่เด็ก โตมาทำข้อสอบไม่ได้เลยไม่ค่อยหวั่น   :lol:  :lol: ปีหนึ่งเทอมแรกได้ 2.23 เทอมสองไม่ต่างกัน 2.32 ไม่กล้าบอกแม่เลยว่าที่ได้น้อย เพราะโดดเรียน บอกแม่ว่าเพื่อนมันเก่ง สู้ไม่ได้ อิอิอิ รอดตัวไป โตมาตั้งตัวใหม่ กะว่าจะเอาดีทางเรียนให้ได้ อีกสามปีครึ่ง จะเอา PhD มาครอง แต่ตอนนี้กำลังท้อแท้ ทั้งเรื่องสอบ เรื่องงาน เรื่องไรๆ มากมาย....เฮ้อ...ต้องสู้กันต่อไป


Tag ต่อนะคะ

1. พี่แอร์ 39 เอ๊ย พี่ Air14
2. Imm (เพื่อน อิ๋ม 39)
3. คนจอนจัด (เพื่อนโรจน์ 39)
4. wanwee (พี่เสียด 16)
5. weerapong_rx (น้องพงษ์ 42)

[It's me Joy]

ได้เวลามารับ tag จากน้องปาร์ละนะ

1. ชื่อเสียงเรียงนาม

มีชื่อว่า สุชาดา นามสกุล เลาหะประทุมบุตร รวม ๆ ความหมายของชื่อและสกุลก็คือ ธิดาแห่งตระกูลดอกบัวเหล็ก ตอนแรกที่ได้รู้ความหมาย รู้สึกชอบใจ๊ ชอบใจ แต่พอเข้ามหาวิทยาลัยรู้สึกว่าชื่อนี้+สกุลนี้เป็นภัยแก่การทำข้อสอบยิ่งนัก..ก็กว่าจะเขียนชื่อ เขียนนามสกุลในกระดาษคำถามครบหมดทุกหน้า กินเวลาไปกว่า 5 นาที..เพื่อนเค้าทำไปได้หลายข้อแย้วววววววว

2. ความกลัวที่มาพร้อมกับห้องน้ำ

เป็นคนกลัวห้องน้ำที่ไม่ได้เปิดไฟมาก ๆ เหตุเพราะฝังใจในวัยเด็ก แม่เล่าให้ฟังว่าตอนเด็กช่วง 3-4 ขวบจะงอแงเป็นพิเศษ พอพลบค่ำ ราว ๆ สัก 6 โมงเย็นจะเริ่มร้องไห้โดยไม่มีสาเหตุ ไปหยุดอีกทีก็ราว ๆ 1 ชั่วโมงหลังจากนั้น ทำยังไง๊ ยังไง ก็ไม่หยุดร้อง (ไม่รู้มันเป็นไงเหมือนกัน จำมะได้)เป็นอย่างนี้ตลอดทุกเย็น จนใคร ๆ ในบ้านทนรับไม่ไหวกับพฤติกรรมนี้ เจ้าคุณตาเลยพาไปจองจำในห้องน้ำ จนกว่าจะหยุดร้องไปเอง เลยวาดฝันว่าถ้ามีบ้านเป็นของตัวเอง จะทำให้ห้องน้ำดูดีพิเศษกว่าห้องใด ๆ

3. รักข้างเดียว น๊าน นาน

จำได้ว่าพบรักครั้งแรก แบบรักข้างเดียวตอนอยู่ ป.6 อบรมผู้นำนักเรียน ไปเจอ ด.ช. ต่างโรงเรียนแล้วรู้สึกประทับใจในการตีกลองทอม เลยแอบฝันว่าจะมีเค้าคนนั้นเป็นคนข้างกายมาตลอด จนมารู้จักเค้าจริง ๆ ตอนเรียน ม.ปลาย มันยิ่งเป็นอะไรที่ประทับใจเข้าไปใหญ่ เพราะเค้าเป็นนักบาส (ไม่อยากจะบอกตอนนั้น สะกุระหงิ กะลังระบาด) แบบว่าช๊อบ ชอบ จนเข้ามหาวิทยาลัย ก็ลืม ๆ ไปเพราะมัวแต่ยุ่งกะการเรียน แต่ก็ใช่ว่าจะสนใจใครอื่นใด ยังไม่เค้าเป็นคนที่แอบรักเรื่อยมา กระทั่ง 2 ปีที่แล้วเค้าก็แต่งงานไปเสร็จสรรพ จนตอนนี้มีลูกไปแล้ว 1 คน จึงได้รู้สึกว่า ไม่น่าแอบรักมาตั้งนานเล้ย...ปูโธ่เอ้ย

4. ทัวร์ต่างประเทศ

จำได้ว่าไปต่างประเทศครั้งแรกตอนปี 46 อะไรมันจะตื่นเต้นปานนั้น จำได้ว่าใช้บริการ สิงค์โปรแอร์ไลน์ ซึ่งมีทีวีให้ดูส่วนตัวในแต่ละที่นั่งด้วย เพอร์เฟ็คจริง ๆ กะการไปครั้งแรก ได้ไปเที่ยวเซ็นโทซ่า กะ ไนท์ซาฟาร์รี ดี๊ ดี กะอีกครั้งได้ไปสัมผัสหิมะของจริงที่เยอรมันเมื่อกุมภาพันธ์ที่ผ่านมา ประทับใจสุดซึ้ง เพราะคนที่นั่นจัดงานวันเกิดให้ ตั้งแต่โรงแรมที่พัก ไปจนถึงออฟฟิต มีเค้กให้กินจนอิ่มแปล้ ไปทั้งวัน แต่ความฝันสูงสุด อยากไปเรียนภาษาญี่ปุ่นที่ญี่ปุ่นสัก 1 ปี ... เพี้ยง

5. ประทับใจ

เรื่องประทับใจมีความมากมาย แต่เหนืออื่นใดคือคนในครอบครัว ตั้งแต่พ่อ แม่ พี่ น้อง ตา ยาย จนไปถึงหมาที่ตายไปแล้ว "ไอ้โบ้ต" แต่ก็ยังไม่หายคิดถึง ทุกคนเป็นอะไรที่เหมือนสวรรค์ประทานมา อาจจะมีดีบ้าง ไม่ดีบ้าง แต่เมื่อประกอบเป็นครอบครัวเลาหะประทุมบุตร แล้ว มันเยี่ยมไปเลย

ไปแระ

เด้วหาคนมารับแท็กนะ วันนี้บ๊าย บาย

ได้และ
1. หนิง 41
2. โจ้ 43
3. หม่อม 41
4. พี่โจ้เลีย 38
5. JKL

http://img169.imageshack.us/img169/4094/j1fq0.jpg

[khesorn mueller]

Oh,how wonderful story !!
you are all wonderful people....
let me hear more....
nn.27

[Dr.Poot]

Oh,how wonderful story !!
you are all wonderful people....
let me hear more....
nn.27

โอ๊ะโอ๋ รูปพี่หนิงเปลี่ยนไป  :oops:  :oops:

[khesorn mueller]

agree with me?...black is beautiful!
I'm brown ...it take in summer...
p.nn

[Dr.Poot]

agree with me?...black is beautiful!
I'm brown ...it take in summer...
p.nn

ค่า  :oops:  :oops:

[Nupu]

Tag ต่อให้

1. พี่จอย 41
2. พี่ junphen
3. ป้าไก่ 43
4. ตาล 44
5. พี่ Nupu

นึกว่าจะรอด
รับ Tag มาจากน้องปาร์ตี้  ขอรับไว้ก่อนนะจ๊ะ  แค่อ่านพี่ก็เหนื่อยแล้ว ถ้าต้องเขียนสงสัยจะท้องอืด เป็นแน่แท้เลย  และประการสำคัญพี่ก็ไม่รู้จะ Tag ต่อให้ใครจ๊ะ

[khesorn mueller]

again...one of a "hip" pol.sci.....glad to see you noo Imm...a cute story can repeat reading again and again...where have you been lately?your Logo cover a beauty naja.The openair picture...suey gua!
see you dear,
p.nungning27

[weerapong_rx]

1. เรื่องของชื่อ
พ่อแม่ตั้งชื่อให้ว่า ด.ช. วีระพงษ์ ประสงค์จีน ดูที่นามสกุลเหมือนจะมีเชื้อจีนเล็กน้อยแต่ว่าเนื่องจากเกิดที่กลางทุ่งกุลาร้องไห้ ก็เลยกลายพันธุ์เป็นคนอีสานเต็มตัว บ้านเกิดผม คือ อำเภอสุวรรณภูมิ จังหวัดร้อยเอ็ด เรียนชั้นอนุบาลศึกษาจนถึงชั้นมัธธยมศึกษาตอนปลายที่อำเภอมาตลอดครับ ความจริงแล้วชื่อเล่นผมมีหลายชื่อครับ ชื่อแบบชาวบ้านที่พ่อแม่ตั้งให้ คือ บักหำหล้า บักหำแกง (เก๋มากจนไม่มีใครกล้าเรียก) แบบว่าเป็นเอกลักษณ์มากครับ แต่เพื่อนๆ นักเรียนทุนมูลนิธิดำรงชัยธรรมก็จะเรียกสั้นๆว่า พี่แกง ส่วนที่เหลือก็จะเรียก น้องพงษ์ เป็นไงครับ
ใจจริงผมอยากเปลี่ยนชื่อเป็น พงศ์ธีระภัทธ (แปลว่าเชื้อสายแห่งปราชญ์ผู้ดีงาม) รู้ไหมครับว่าผมเอามาจากไหน คือว่าผมไปอ่านเจอคอลัมน์ของอาจารย์สเถียรพงศ์ วรรณปก ในเดลินิวส์ ชื่อนี้ผมชอบมากแต่ก็ยังไม่กล้าเปลี่ยนเพราะว่าชื่อนี้พ่อแม่ตั้งให้อีกทั้งอยู่กับชื่อนี้มานาน ชีวิตก็ยังราบรื่นดี

2. เรื่องของเด็กน้อย
ด้วยความที่ครอบครัวทำนาปลูกผักขายก็เลยเป็นพ่อค้าตั้งแต่เด็ก ผมเปิดร้านขายไม้ดอกไม้ประดับตอน ม. 3 จากนั้นก็เป็นพนักงานเสริฟที่สวนอาหาร ขายโน้นขายนี่ไปเรื่อยตามประสาเด็กที่ไม่อยากจน นอกจากนี้ก็ต้องไปขายผักที่ตลาดสดเรียกลูกค้าให้แม่ด้วย เนื่องจากว่าอาจารย์ก็รู้จัก เพื่อน พี่ น้อง ในโรงเรียนไปจ่ายตลาดก็ต้องมาซื้อกับผมนะ ไม่งั้นมีเคืองถ้าไปซื้อกับคนอื่น

คุณยายผมเป็นหมอลำและร้องสรภัญญะตามงานวัด ผมก็เลยชอบเต้น ชอบฟ้อน ร้องหมอลำตั้งแต่เด็ก มีงานอะไรก็ขอแจมกับโรงเรียนทุกงานก็ว่าได้ สมัยนั้นถ้ามีหมอลำในงานวัดที่อยู่ในรัศมีไม่เกิน 30 กิโลเมตร ผมก็ต้องซิ่งมอเตอร์ไซค์ไปกับเพื่อนไม่มีพลาด หน้าเวทีครับพี่น้อง เหล้าเบียร์ ฟ้อนหน้าเวที ดูกันจนซอดแจ้งจ่างป่าง จนอยู่ชั้น ม.ปลาย ผมเคยจะไปสมัครอยู่กับคณะหมอลำแถวบ้านเพราะอยากเป็นพระเอกหมอลำมากๆ (ตอนนั้นไม่รู้เลยว่าเอนทรานซ์คืออะไร สาบานได้ครับ) ตอนนี้ก็ยังร้องหมอลำทุกวันเลยนะครับถึงแม้จะอยู่ที่ต่างประเทศก็ตาม

3. เรื่องของการเรียน
จากที่เรียนในโรงเรียนของอำเภอมาตลอดถึงแม้ผลการเรียนจะอยู่อันดับต้นๆ ก็ไม่เคยคิดว่าตัวเองเป็นนักเรียนเต็มตัว เพราะผมชอบทำกิจกรรมมาก โดยเฉพาะภาษาไทย พวกขับเสภา สุนทรพจน์ พิธีกร จนผมคิดอยากเรียนพวกสื่อสารมวลชน ตอนสมัครเข้าเรียน ม.ปลาย ผมเลือก ศิลป์-คำนวณ นะครับ แต่อาจารย์ก็โทรมาหาให้เปลี่ยนแผนการเรียนเพราะเขาบอกว่าคะแนนอย่างผมควรไปเรียนวิทย์ (ต้องเข้าใจนะครับว่า ในต่างจังหวัดอาจารย์ให้ความสำคัญกับสายวิทยาศาสตร์มากกว่า) แต่ผมก็ปฏิเสธไปว่าชอบ แต่พอไปเข้าชั้นเรียนวันแรกแล้วเจอเพื่อนไม่ค่อยถูกใจ (คือว่ามันชวนไปดูดบุหรี่) ผมก็เลยคิดได้ว่าเปลี่ยนไปเรียนวิทย์-คณิตก็น่าจะเรียนได้ ผมเล่นกีฬาก็เป็นกิจกรรมหลักซึ่งผมให้เวลามากกว่าอ่านหนังสืออีกนะ เคยจะไปสมัครโรงเรียนกีฬาตอน ม.ปลาย มีอยู่ครั้งหนึ่งที่ผมไปเข้าค่ายแข่งกีฬาเยาวชนแห่งชาติทำให้ผมเกือบจะไม่ได้สอบตอน ม. 5 โชคดีที่กลับไปอ่านหนัอสือสอบทันจนเอาชีวิตรอดมาได้ถึงทุกวันนี้ครับ

ผมมีอาจารย์ที่หวังดีให้สมัคร กศน จริงๆไม่ได้เรียนหรอกครับ ถึงเวลาสอบก็ไปสอบ เมื่อสอบผ่านก็ได้วุฒิ ม.ปลายมาตอน ม. 5 อาจารย์ก็เลยบอกให้ไปลองสอบเอนทรานซ์ดูปรากฏว่าติดคณะสัตวแพทย์-จุฬา เป็นนิสิตจุฬาฯ รหัส 42 ที่ผมตัดสินใจมาเรียนก็เพราะว่าถ้าอยู่เรียน ม.6 ต่อก็ไม่มั่นใจตัวเองว่าจะสอบติดอีกไหม การมาเรียนที่จุฬาฯ นี้ผมได้รับทุนจากมูลนิธิดำรงชัยธรรมของอากู๋ (GMM grammy) เพื่อนร่วมห้องและเพื่อนร่วมชั้น แต่ละคนระดับพระเจ้า คือ ตั้งแต่ผมเกิดมาไม่เคยรู้จักใครที่เก่งมหากาฬอย่างพวกเขามาก่อน เพื่อนก็สอนหนังสือผมเยอะมากโดยเฉพาะพวกเด็กโอลิมปิก เด็กทุน กพ สาระพัดเด็กเก่งมารวมกันจนทำให้ผมรู้สึกว่า “เราทำเต็มที่หรือยัง เราเป็นนักเรียนเหมือนพวกเขาหรือยัง” ผมก็เลยอ่านหนังสือสอบเอนทรานท์ใหม่ซึ่งมูลนิธิก็ใจดีมากให้ผมสอบใหม่ได้และให้ทุนต่อไป ท้ายสุดก็เลยได้เรียนคณะเภสัชศาสตร์ จุฬาฯ รหัส 43 จึงเป็นที่มาของเด็กซิ่วอย่างผม

4. เรื่องของโชคชะตา
ผมไม่เคยคิดฝันว่าอยากจะมาเรียนต่อต่างประเทศ ไม่เคยคิดฝันว่าจะได้เป็นอาจารย์ ไม่เคยคิดฝันว่าจะได้มีโอกาสอะไรแบบนี้ จะว่าไปแล้วเป็นโชควาสนาจริงๆ ครับที่เจอผู้ใหญ่ใจดีหลายท่าน อาจารย์ดีๆ ทุกคนรอบข้างดีมากๆ ผมเรียนฟรีมาตลอดตั้งแต่เด็ก ตอน ป.ตรี ก็ได้เงินเรียนจากมูลนิธิดำรงชัยธรรม ได้ทุนอาหารกลางวันฟรีของสมาคมนิสิตเก่าจุฬาฯ ตอนนี้ก็รับทุนจากภาษีคนไทยครับ

ผมมองย้อนกลับไปตอนเป็นเด็กที่เคยเป็นเด็กน้อยไปเลี้ยงวัวควายตามทุ่งนา เล่นน้ำในหนอง จับกบจับเขียด หาปูหาปลาตามท้องไร่ท้องนาถิ่นอีสาน ชีวิตแบบนั้นก็มีความสุขมาก ได้อยู่กับธรรมชาติ ดำเนินชีวิตแบบสบายๆ อยู่กับครอบครัวที่สุขแบบพอเพียง แต่ตอนนี้ผมก็มีความสุขเช่นกันครับ อยู่กับสมอง เลี้ยงเซลล์ ใจก็จดจ่อกับชีวะโมเลกุลที่มองไม่เห็นด้วยตาเปล่า เป็นช่วงชีวิตที่แตกต่างอย่างมากกับตอนเด็กรวมทั้งความรับผิดและรับชอบก็คงเพิ่มเป็นทวีคูณครับ

5. เรื่องของจุฬาฯ
จุฬาฯ ให้อะไรกับผมเยอะมากครับ สรุปว่ารักจุฬา
ได้วิชาความรู้
ได้เจอครูดี
ได้เจอเพื่อนดีๆ
ได้อยู่หอพักจุฬา ซีมะโด่ง
ได้เป็นเด็กสยาม เด็กสามย่าน เด็กมาบุญครอง
และที่สำคัญ ได้รู้จักพี่ๆในเว็บนี้ซึ่งบอกตามตรงว่าบางท่านผมก็ไม่เคยเห็นหน้ามาก่อน แต่ก็คุยได้เหมือนกับเราเป็นพี่น้องกัน ประทับใจจริงๆ ครับ

จบแล้วครับ tag ใครต่อดี
1. Immy 82
2. พี่ rs_oman
3. พี่ poot อีกรอบ
4. พี่ krongon2513
5. พี่ popjean

[iamfrommoon]

ดีใจมากเลยที่มี Blog Tag เกิดขึ้น ต้อง Thank you Nong Dee ที่เริ่มเล่นในบอร์ดนี้

ทำให้รู้จักตัวตนของพี่ๆ น้องๆ ซีมะโด่งเพิ่มขึ้นมากกกกกกกกกกก นอกจากจะคุยกันไปมา...

ติดตามอ่านคนที่โดน Tag อื่นๆ ที่ยังไม่มาตอบอยู่นะคะ...เอ้า เร็วๆๆๆๆ แฟนๆ กระทู้นี้รออ่านอยู่จ้า..


น้องอิ๋ม...
โอ้ แม่เจ้า...น้องอิ๋มน่าจะทันพี่ปุ๊กนะ...ม.1-ม.6 นี่ ศิษย์นารีนุกูลเหมือนกัน น้องตุ๊กตา 80 ด้วย ญาติสนิทเลยนะเนี่ย...จะรออ่านน้องตุ๊กตาก่อนหากบ้า Activities อีกคนหล่ะก้อ...สรุปได้เลยว่า สาวอุบล บ้ากิจกรรมซ้า...อิอิ


น้องพงษ์
อ่านมาแล้วสุดยอดค่ะ พี่ชอบแนวคิดน้องที่เป็นนร.ทุน ที่นำภาษีของคนไทยมาเรียน แล้วน้องคิดในแบบที่รู้ซึ้งคุณคนไทยและคุณแผ่นดิน...ซาบซึ้งสุดๆๆๆๆ   เป็นกำลังใจให้น้องพบความสำเร็จ จบดร.เร็วๆ วัน กลับมารับใช้ประชาชน ดั่งแนวคำที่ว่า "เกียรติภูมิจุฬา เกียรติแห่งการรับใช้ประชาชน"..สู้ๆๆ ค่ะ...พี่ไปอ่าน space เราเสมอค่ะ  :wink:

 :lol:    :lol:

[party]

Tag ต่อให้

1. พี่จอย 41
2. พี่ junphen
3. ป้าไก่ 43
4. ตาล 44
5. พี่ Nupu

นึกว่าจะรอด
รับ Tag มาจากน้องปาร์ตี้  ขอรับไว้ก่อนนะจ๊ะ  แค่อ่านพี่ก็เหนื่อยแล้ว ถ้าต้องเขียนสงสัยจะท้องอืด เป็นแน่แท้เลย  และประการสำคัญพี่ก็ไม่รู้จะ Tag ต่อให้ใครจ๊ะ

งั้นหนูให้เวลาพี่ปู 3 เดือน ในการเขียนคะ

 :lol:  :lol:

[MahDee]

ได้อ่านของแต่ละคนแล้ว..... ซาบซึ้ง ทุกคนเก่ง ๆ กันทั้งนั้นเลย..:cry:  :cry:  :cry:  

[หลิม 81]

น้องอิ๋ม...
โอ้ แม่เจ้า...น้องอิ๋มน่าจะทันพี่ปุ๊กนะ...ม.1-ม.6 นี่ ศิษย์นารีนุกูลเหมือนกัน น้องตุ๊กตา 80 ด้วย ญาติสนิทเลยนะเนี่ย...จะรออ่านน้องตุ๊กตาก่อนหากบ้า Activities อีกคนหล่ะก้อ...สรุปได้เลยว่า สาวอุบล บ้ากิจกรรมซ้า...อิอิ
 :lol:    :lol:

นอกจากบ้ากิจกรรมแล้วบ้า...ผู้...หรือเปล่า เด็กอุบล  :lol:  :lol:

[wannee]

โอ๊ะๆๆ    Blog Tag ย้ายมาแว้ว    

น้องมาดี   น้องช่วยสรุปก็ดีนะคะว่า ใครโดน tag ไปแล้ว   จะได้ไม่โดนtag อีก และใครโดน tag แล้ว ยังไม่มาเขียน   :lol:  :lol:  :lol:  ขอบคุณไอเดียนี้ของน้อง   พี่ตามอ่านตลอด  ทำให้รุจักพี่ๆ เพื่อนๆ และน้องๆ ได้มากขึ้น   :idea:  :idea:

[Imm]

again...one of a "hip" pol.sci.....glad to see you noo Imm...a cute story can repeat reading again and again...where have you been lately?your Logo cover a beauty naja.The openair picture...suey gua!
see you dear,
p.nungning27

ขอบคุณค่ะพี่หนิง ^^ you're hip too!
อิ๋มวิ่งไปวิ่งมาระหว่างบอร์ดนู่นนี่ (รับจ้างตอบกระทู้ ฮา...)
ไม่ใช่สิ! ทำงานๆ...อยู่ในกรุงนี่ล่ะ แต่อิ๋มเปลี่ยนสายงาน  มาทำอยู่เอเจนซี่โฆษณา  
แต่ก็ยังผูกพันกับที่ทำงานเก่า (Warner Music) อยู่เหมือนเดิม
ส่วนรูปดิสเพลย์ ... ปิดๆแบบนั้นดีกว่าค่ะ  ถ้าเห็นหน้าตัวเองเต็มๆตาม reply ต่างๆแล้วหลอน 555
xxxlovexxx
น้องอิ๋ม สิงห์ดำ 49

น้องอิ๋ม...
โอ้ แม่เจ้า...น้องอิ๋มน่าจะทันพี่ปุ๊กนะ...ม.1-ม.6 นี่ ศิษย์นารีนุกูลเหมือนกัน น้องตุ๊กตา 80 ด้วย ญาติสนิทเลยนะเนี่ย...จะรออ่านน้องตุ๊กตาก่อนหากบ้า Activities อีกคนหล่ะก้อ...สรุปได้เลยว่า สาวอุบล บ้ากิจกรรมซ้า...อิอิ

พี่ปุ๊กจ๋า ... ตอนนั้นพี่ปุ๊กอยู่ ม.ปลาย ส่วนอิ๋มอยู่ ม.ต้น
แล้วช่วงนั้นอิ๋มบ้าบอล บ้าเพลง บ้าการ์ตูน ไปเรื่อยเปื่อย  กิจการโรงเรียนไม่สนใจค่ะ
เลยไม่แน่ใจว่า เราสองคนเคยมีปฏิสัมพันธ์กันรึเปล่า ^^
แต่กับตุ๊กตานี่  เห็นกันมาแต่อ้อนแต่ออก  เพราะเป็นน้องสาย น้องโรงเรียน น้องคณะ น้องจังหวัด น้องหอพัก  พ่วงหลายตำแหน่งเหลือเกิ๊นนน...

นอกจากบ้ากิจกรรมแล้วบ้า...ผู้...หรือเปล่า เด็กอุบล

อ่ะ ...มีแซวๆ เอ็งไม่ต้องห่วง ... ถึงแม้พี่จะเคยชมว่าเอ็งน่ารัก  แต่ก็ไม่เคยบ้าเอ็งแน่นอน
555
 

ปล. ขอบคุณกระทู้นี้ และน้องดี เจ้าของกระทู้นี้นะคะ  ได้อ่านเรื่องราวที่เอามาแชร์กันแล้วรู้สึกดีจริงๆ

[webmaster]

แท๊ค แท๊ค tag

พี่ไผ่ พี่ป๋อง เผื่อผ่านมาวานเล่น คับป๋ม

โดนกะเค้าจนได้
เห็นเค้าบอกว่า หากโดน blogtag แล้วไม่รีบมาตอบจะทำให้จู๊ดๆๆ
ก็เลยรออยู่ร่วมสัปดาห์เผื่อว่าจุ๊ดๆ จนผอม
ปรากฏว่าไม่ได้ผลเลยคิดว่ามาตอบก่อนดีกว่าค่ะ เดี๋ยวจะเป็นโรคอื่นไปซะก่อน

1.หากเกิดในป่าหิมพานต์ อาจจะได้ชื่อว่า "กินรี"
เพราะกินรี แปลว่า คนอะไร ซึ่งที่มาก็คือ คนอะไรไก็ไม่รู้จะเป็นคนก็ไม่ใช่ จะเป็นนกไม่เชิง
หากแปลผิดท่านอาบัติมาแปลให้เพื่อนใหม่ด้วยนะ
ทำไมจึงควรชื่อเช่นนั้น ก็เพราะว่า เป็นมนุษย์กึ่งๆมาตลอดค่ะ
กึ่งบ้านนอกกึ่งในเมือง กึ่งวิทยาศาสตร์ กึ่งศิลปะ กึ่งสมัยใหม่ กึ่งสมัยเก่า
วัดก็เข้าเหล้า ก็แอบแตะ  บุญก็ทำ กรรมก็สร้าง  อะไรทำนองนั้น

พ่อเป็นชาวเมืองหลวงสืบเชื้อสายมาตั้งแต่ชนชั้นบรรพกาล
แต่แม่เป็นชาวบ้านธรรมดาในตำบลเล็กๆ แห่งหนึ่งของภาคอีสานอันไกลโพ้น
ตอนเด็กๆ ชีวิตผกผันมาก ประเภท "ลาวลากไปไทยลากมา" อยู่ตลอด
ทำให้ชีวิตแบบนกขมิ้นเหลืองอ่อนมาตลอด
กำลังจะผูกพันกับที่ไหน ก็มีเหตุให้ต้องเปลี่ยนแปลง
จนไม่รู้สึกเลยว่า เป็นคนที่ไหนกันแน่ ใครถามว่าเป็นคนที่ไหน ตอบไม่ค่อยได้
เพราะมันยากเหลือเกิน เป็นมนุษย์ไร้ราก ไร้รังเรือนและเพื่อนตาย

ไปเกิดอยู่ร้อยเอ็ดกับยายผู้แสนดีจนพอจะจำความได้
ก็มีเหตุให้ต้องย้านนิวาสถานมาอยู่บางกอก
หิ้วชะลอมเข้าบ้านคุณย่าเหมือนพจมานไม่มีผิด...
แต่เพราะที่บ้านคุณย่าไม่มีหญิงใหญ่และชายกลางคอยดูแลเหมือนในนิยาย
มีแต่ชายน้อยและหญิงเล็ก พจมานเลยหั่นผมเปียและปาชะลอมทิ้ง

แล้วผกผันหันชีวิตหนีไปอยู่ขอนแก่นเพียงลำพังด้วยวัย 15 ขวบ
เพราะลึกๆ อยากไปสอบโครงการแพทย์ชนบท อยากเป็นหมอรักษาคนจนตามต่างจังหวัด
แต่แล้วก็พลิกผันอีกครั้ง
เมื่อแก่นนครวิทยาลัยส่งรายชื่อให้มาสอบอักษรจุฬาฯ ในโครงการช้างเผือก
เพราะคะแนนถึงเกณฑ์ผนวกกับเป็นนักกลอนและนักโต้วาทีของโรงเรียน

เมื่อสอบติดแล้ว ครูสอนวิทยาศาสตร์ถามว่า ความตั้งใจที่จะเป็นหมอ หายไปแล้วหรือ
ก็เกิดอาการลังเล เกือบสละสิทธิ์อยู่ครามครัน
แต่เพราะอักษรศาตร์ที่สอบติดนั้น มีทุนการศึกษาให้
และเป็นโอกาสที่ได้เรียนมหาวิทยาลัยอันดับหนึ่งของประเทศ
อีกอย่างจำได้ว่า ในวันมาสอบนั้น มีบางคนบอกว่า
เด็กโรงเรียนต่างจังหวัดไม่มีวันจะสอบติดหรอกถ้าคู่แข่งที่นั่งสอบข้างๆคือ เตรียมอุดมฯ
ทำให้ตัดสินใจเรียนที่อักษรศาสตร์ เพื่อลบคำสบประมาทนั้น
แม้ลึกๆ จะยังอดเสียดายความฝันในวัยเยาว์ไม่ได้ก็ตาม

ในรอยต่อของชีวิตจากนักเรียนมัธยมจะก้าวไปเป็นนิสิตมหาวิทยาลัย
ก็ไปอบรมธรรมทายาทหญิงที่วัดพระธรรมกาย
เพราะเชื่อว่าธรรมะจะเป็นเกราะคุ้มภัยให้ได้ตลอด 4 ปีที่เรียนหนังสือ
ในระหว่างนั้น 45 วันที่รักษาศีล 8 ทุกเช้าและเย็นที่สวดมนต์ทำวัตร
จะจบท้ายด้วยคำว่า
ขอให้เป็นที่รักของมนุษย์และเทวดา ขอให้ได้รับคัดเลือกอยู่หอพักจุฬาฯด้วยเถิด...

วันที่ออกจากวัด เจอพฤษภาทมิฬพอดี เกือบไม่รอดถึงบ้าน
หากไม่เป็นเพราะเข่งผักที่เข้าไปมุดอยู่นั้นช่วยเอาไว้ ป่านนี้คงกลายเป็นหนึ่งในวีรชน
ฝ่าฝันชีวิตสี่ปีมาได้ด้วยสารพัดวีกรรมวีรเวรสารพัด ทำกิจกรรมจนคะแนนตก
เพราะไปอ่านหนังสือเล่มไหนเข้าสักเล่มที่บอกว่า นิสิตนักศึกษาต้องรับใช้ประชาชน
จนทำให้ลืมไปว่า ต้องรับใช้ตัวเองให้รอดเสียก่อน
เกือบถูกตัดทุนอยู่รอมร่อเพราะคะแนนร่ำๆ จะต่ำว่า 3.0

วันนึง อาจารย์ ศ.ดร.กาญจนา นาคสกุล ท่านเรียกไปเตือนว่า
การกระทำในวันนี้มันส่งผลต่ออนาคตอีกตลอดชีวิต
อดทน 4 ปีเพื่อสร้างตัวเองให้เก่งและดี
แล้วหลังจากนั้นจะไปทำอะไรให้ใครย่อมได้ประโยชน์มากว่า  
ประจวบกับจังหวะนั้นเองก็ได้อ่านหนังสือคุณหมอประเวศบอกว่า
มือที่ไม่ใหญ่พอ จะสร้างสิ่งใดที่สำคัญย่อมสำเร็จยาก
ก็เลยบรรลุแก่นธรรม
หันมาตั้งหน้าตั้งตาเรียนและทำกิจกรรมพอประมาณ มัชฌิมปฏิปทา
จนจบมาได้ด้วยดี มีมือที่ใหญ่ขึ้น

และสร้างสรรค์อะไรได้มากขึ้นจริงๆ ด้วย
ดังนั้น ขอบพระคุณอาจารย์ กาญจนาและคุณหมอประเวศ ณ ที่นี้อีกครั้งค่ะ

ในระหว่างนั้นก็ไปเรียนสื่อสารมวลชนที่รามฯ ด้วยเพราะเข้าใจว่า
อักษรศาสตร์ไม่ใช่วิชาชีพ กลัวว่าจบไปแล้วจะหางานทำไม่ได้
ได้ยินมาว่า คนที่เรียนอักษรฯ คือพวกที่ไม่ต้องทำมาหากินแล้ว
จบมาไปเป็นคุณหญิงคุณนายทั้งนั้น
หันมามองดูสภาพตัวเองแล้ว มันไม่มีแววว่าจะเป็นคุณหญิงคุณนายอะไรกะเค้าได้
เลยกลัวตกงาน เลยไปเรียนสิ่งที่เชื่อว่าจะเป็นวิชาชีพเพิ่มเติม
ซึ่ง ฮ่าฮ่า ใช้เวลาเรียนอยู่ 8 ปีเลยกว่าจะจบ
โดยในระหว่างที่เรียนวิชาชีพนั้น ก็ได้ใช้วิชาที่ไม่ใช่วิชาชีพนี่แหละหาเลี้ยงชีพมาตลอด
เค้าถึงว่าไงเล่า อันความรู้รู้กระจ่างแต่อย่างเดียว แต่ให้เชี่ยวชาญเถิดจะเกิดผล น่ะนะ.....
มันเป็นเช่นนั้นจริงๆ

อักษรศาสตร์ไม่ได้สอนให้ทำอะไรเป็นสักอย่าง
แต่อักษรศาสตร์สอนให้ทำเป็นทุกอย่างต่างหาก...ภูมิใจจัง แฮ่....

2.เพราะรักการเขียนเป็นชีวิตจิตใน จึงฝึกงานกับนิตยสารหลายเล่ม
ไปฝึกงานกับไฮคลาส และสารคดีอยู่นาน ในจังหวะที่เรียนจบนั้น
กำลังตัดจะเข้าไปเป็นกองบรรณาธิการสารคดีอยู่รอมร่อ
ปรากฏว่า มีคนรู้จักบอกว่า เอเจนซี่แห่งหนึ่งต้องการก็อปปี้ไรเตอร์
เลยเปลี่ยนทิศทางอีกครั้ง

การเป็นนักเขียนสารคดี ต้องมีความลุ่มลึกกับเรื่องที่ทำ
ในขณะที่ก็อปปี้ไรเตอร์ต้องมีความกว้างขวางในเนื้อหาสาระมากเป็นพิเศษ
แต่ก็สนุกที่ได้เล่นกับภาษาที่ได้ร่ำเรียนมา

แต่แล้ววันนึง...กรกฎาคม 2540 ค่าเงินบาทลอยตัว
บริษัทไฟแนนซ์ที่เป็นลูกค้าปิดตัวลง 30 บริษัท
ทำให้ต้องพลิกผันอีกครั้ง

โชคดีที่เป็นปี Revisit Thailand
และใบอนุญาตมัคคุเทศก์ก็เพิ่งมาถึงมือสดๆร้อนๆ
เลยขอลาออกจากพนักงานประจำ รับเขียนแบฟรีแลนซ์
และหันไปเป็นมัคคุเทศก์เพื่อเลี้ยงชีพชอบต่อไป

เจอบริษัทแรก สอนให้หาทางควักกระเป๋าจากนักท่องเที่ยว
จนรู้สึกว่าทนไม่ได้แล้วเพราะมันขัดต่อจรรยาบรรณและคุณธรรมในจิตใจเหลือเกิน

เลยย้ายไปเป็นฟรีแลนซ์ในบริษัททัวร์รัสเซีย
ทริปแรกถูกส่งไปรับแขกที่สนามบินดอนเมือง
โดยที่ไม่รู้เลยว่าแขกที่มาพูดภาษาอังกฤษไม่ได้แม้แต่ yes no okay thank you
และมัคคุเทศก์เอง ก็ไม่เคยรู้เลยว่า ดา กับ เนี๊ยท ในภาษารัสเซียมันแปลว่าอะไร
กว่าจะพาขึ้นรถไปส่งที่พัทยาได้ แทบรองไห้ทั้งไกด์ทั้งแขก....
กลับมาโทรไปของดงาน 7 วัน และซื้อตำราภาษารัสเซียมาท่องหูตาเหลือก
หลังจากนั้นครบ 7 วันไปรับแขกกลับกรุงเทพฯ
ค่อยยังชั่วพอใช้ประโยคแบบ one way communication ได้บ้าง
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ไม่มีอะไรเกินความพยายามของคนเราจริงๆ นะ....

ทำทัวร์อยู่นานหลายปี เจอแขกสารพัด ชาติ ศาสนา ภาษา และชนชั้น
สนุกและเหนื่อยได้ประสบการณ์เพียบแปล้ ที่ที่ไม่เคยคิดว่าจะเข้าไปก็ได้เข้าไป
บางแห่งอโคจรสุดๆ
พาแขกเดินเข้าอาบอบนวดครั้งแรก ขาสั่นผั่บๆ มือไม้เย็นเฉียบ...โถ...ชีวิต....
และมาถึงยุคที่การท่องเที่ยวซบเซา เอาอีกแล้ว....

แต่โชคดีที่อย่างนึงซบเซาไป อย่างใหม่ก็บูม บูม มา
เหมือนคลื่นลูกใหม่ที่วิ่งเข้ามา
Internet กำลังบูม ธุรกิจออนไลน์ กำลังฮิตติดชาร์จNASDAQ

คนรู้จักอีกแล้วเลยชวนไปอยู่บริษัท Internet Solution
ไปเป็นบรรณาธิการเว็บไซต์ประเภทพอร์ทัลกลุ่มแรกๆ ในเมืองไทย
แข่งกับ สนุก หรรษา และพันธ์ทิพย์ แต่เว็บที่ดูแลนั้นเป็นสายพันธุ์อเมริกา
ทำอยู่ไม่นาน Orientation Thailand ยังไม่ติดตลาดเลย
อ้าว  หุ้นตกกราวรูด บริษัทแม่ที่อเมริกาขอยกเลิกสัญญา

เลยขอลาออกมาหนีมาอยู่คอลเซ็นเตอร์ด้วยการชักชวนของคนรู้จักอีกแล้ว
ที่นั่นคือ 1154 ทอล์กิ้งเยลโล่เพจเจส ศูนย์บริการข้อมูลธุรกิจทางโทรศัพท์แห่งแรกในประเทศไทย
ปัจจุบันนี้คือ 1188 ไทยแลนด์ เยลโล่ เพจเจส
ไปร่วมเป็นผู้ก่อการ 1 ใน 5 คนแรกของศูนย์ฯ
เขียนหลักสูตรงานบริการทางโทรศัพท์
และฝึกอบรมเจ้าหน้าที่คนไทยให้พูดภาษาไทยได้อย่างถูกต้อง
อีกครั้งที่รู้สึกว่า งบประมาณที่จุฬาฯให้เรียนหนังสือ 4 ปีไม่สูญเปล่าแล้ว
ได้ใช้ความรู้มาถ่ายทอดแล้ว...

ได้ทดลองนำความรู้ด้าน internet intranet จากสมัยอยู่ Orientation Thailand
มาทำระบบ e-learning ให้ call center ด้วย แต่ยังไม่สำเร็จดีนัก
ก็มีเหตุให้ต้องย้ายงานเพราะ "มนต์รักดอกปีบ" เป็นเหตุ  
ท่านไปร่วมงาน Knight Story & LadyBamboo คงถึงบางอ้อนะคะ

เพื่อสันติสุขของครอบครัว จึงย้ายไปอยู่บริษัท web design พักนึงแล้วก็รู้สึกเบื่อๆ  
เลยไปดูแลงานควบคุมคุณภาพ call center ให้ BUG 1113และ tot contact center1133
และ 1111 government contact center
และตอนหลังย้ายไปดูแล Customer Service Academy หรือสถาบันฝึกอบรมงานบริการ
ภายใต้ one to one contact ในเครือสามารถคอร์ป อยู่สองปี
พอดีเพนกวินจะขึ้นบก เลยลาออกมา เป็นวิทยากรอิสระ
รับบรรยายให้กับ Customer Service Academy บ้าง
ซึ่งจะเรียกว่าunemployed ก็พอได้อยู่จนเดี๋ยวนี้ค่ะ
ขณะนี้กำลังจะกลับไป employed อีกครั้งแต่ยังไม่รู้ว่าที่ไหนดี
มีท่านผู้ใดจะกรุณาแนะนำไหมค่ะ แฮ่.......
3. เมื่อ 2 ปีที่แล้ว เริ่มเข้าใจชีวิตนกขมิ้นดีว่า
การที่  we enter this world alone and then we will leave it alone ถึงมันจะเป็นจริง
แต่ในระหว่างที่เราอยู่บนโลกใบนี้ เราก็ไม่ควร alone
เลยตัดสินใจปีนลงมาจากที่สูง เมื่อ 3 ธันวาคม 2548
โดยมีความเป็นมาตามที่พี่ถาวร โชติชื่น เขียนเอาไว้ให้ว่า

อัศวินคนกล้าท่าพระจันทร์
มาผูกพันมิ่งมิตรพิสมัย
จามจุรีมียูงทองคล้องเอาไว้
หลอมดวงใจพระเกี้ยวอยู่คู่เคียงโดม

และเป็นเหตุให้เด็กหญิงเพนกวิน
หรือนามเดิม คือเด็กหญิงจากใต้น้ำของลุงป้าน้าอาชาวซีมะโด่ง
ได้โผล่พ้นน้ำมาขึ้นบกเมื่อ 5 เดือนที่แล้วค่ะ

4. แต่ละตอนมันชักจะสั้นเข้าๆ แล้วนะคะ หุหุ หลายท่านอาจจะอยากรู้ว่า
แล้วทำไมซีมะโด่งดอทคอม จึงเกิดขึ้นมาได้ เพราะนี่เป็นข้อความของเว็บมาสเตอร์คนแรก
(ใช้คำว่าคนแรก เพราะไม่มีนโยบายจะเป็นตลอดไปค่ะ)
เฉลยซะหน่อย ท่านก็คงจะจำกันได้ว่า
ตอนที่บวชธรรมทายาทญิงอยู่นั้นตลอด 45 วัน อธิษฐานจิต 90 ครั้งว่าขอให้ได้อยู่หอจุฬาฯ
พอได้อยู่จริงๆ ก็มีความสุขมาก ที่นี่คือที่แห่งความทรงจำที่แสนเยี่ยมยอด
และหากไม่มีที่นี่ นกขมิ้นตัวนี้ก็คงไม่รู้จะไปซุกหัวที่ไหนเรียนหนังสือ

ความซาบซึ้งในบุญคุณของหอพักมันจึงมีอยู่เต็มเปี่ยม
ต่อให้ผ่านไปอีกกีสิบปีก็ไม่มีวันลืมเลือน
ประกอบกับความผูกพันกับเพื่อนๆ รุ่นซี้ปึ๊กมันมากเหลือเกิน
จึงเกิดความรู้สึกอยากจะทำอะไรตอบแทนหอพักบ้าง
เลยคุยกับเพื่อนนามว่า ชัชชัย ผู้ไม่ใช่คนแถวนี้ตลอดเวลา
ก็เลยเกิดเว็บน่าเอ็นดูๆ ขึ้นเว็บนึงเพราะทำกันเอง

ตอนหลังมาทางชมรมยินดีช่วยเหลือด้านงบประมาณ
ก็เลยสามารถพัฒนามาเป็นหน้าตาอย่างปัจจุบันนี้
จนมีที่ให้มาเขียน blogtag และส่งต่อให้ปวดท้องกันนี่เองแลเฮย

5. จริงๆ แล้ว ชีวิตไม่ได้วางเป้าหมายอะไรมากมาย
แค่แอบคิดว่า หากวันนึงที่จะต้องจากโลกใบนี้ไป
ถึงจะจากไป แบบ alone ก็ตาม ก็ไม่อยากให้โลกใบนี้ลืมมนุษย์กึ่งๆ คนนี้เร็วเกินไป
อยากฝากอะไรประดับไว้ในโลกาบ้างเหมือนกัน

แต่จะเป็นอะไรนั้น โปรดติดตามตอนต่อไปด้วยใจระทึกพลันเทอญ...............

แอ่น แอ๊น....ท่านผู้มีรายชื่อต่อไปนี้กรุณามาเลื่อนรถของท่านด่วนค่ะ
บางท่านก็รู้จักแล้ว แต่อยากให้สมาชิกรู้จักบ้างค่ะ
พี่อ้อย จารุวรรณ ณ ขอนแก่น
พี่กุ้ง ชุติมา ณ ก.พ.
พี่หม่อมกุฯ ณ มศว.
น้องจันทร์เพ็ญ ณ ทรูมูฟฟฟฟ
แล้วก็ ชัชชัย สิ ชัชชัย ไม่มาไม่ได้แล้วนะ...

[Dr.Poot]

จบแล้วครับ tag ใครต่อดี

3. พี่ poot อีกรอบ

 :roll:  tag อีกรอบเหรอ เด๋วไปนึกก่อนนะ ว่าจะเขียนอารายดี  :?:

[หล้า]

อ่านประวัติของพงษ์ เอ้ย...เรียกพี่พงษ์ ดีกว่า (เราจะได้ดูเด็ก) แล้ว ประทับใจสุดๆเลยค่ะ
อีกไม่นานเราก็จะได้อาจารย์คุณภาพเยี่ยมเพิ่มอีกคนแล้ว  :wink:  สู้ๆนะคะ  

[MahDee]

โอ้วววว  ท่าน วอมอ ใช้สิทธิ์ได้เต็มพื้นที่จริง ๆ ใช้เวลาอ่านหลายนาที จนตาแทบลายยยยย  :lol:  :lol:

[MahDee]

โอ๊ะๆๆ    Blog Tag ย้ายมาแว้ว    

น้องมาดี   น้องช่วยสรุปก็ดีนะคะว่า ใครโดน tag ไปแล้ว   จะได้ไม่โดนtag อีก และใครโดน tag แล้ว ยังไม่มาเขียน   :lol:  :lol:  :lol:  ขอบคุณไอเดียนี้ของน้อง   พี่ตามอ่านตลอด  ทำให้รุจักพี่ๆ เพื่อนๆ และน้องๆ ได้มากขึ้น   :idea:  :idea:

พี่ Wannee ครับ จะพยายามนะครับ ถ้าผิดยังไงช่วยทักท้วงด้วยนะครับ
------------------------------------------------------------------------------

รายนามผู้ที่โดน Tag และตอบแล้ว    

Prapasri AH   13
Wannee   16
Alayas   26
Khesorn Mueller   27
iamfrommoon   35
Webmaster,LadyBamboo   35
Junphen   36
A   39
Apirat   39
Imm    39
Mr.Eggman   39
Cell   40
It's me Joy   41
MahDee   41
poot   41
หลิม   41
Teemeekiew   42
Party   43
weerapong   43
หล้า   43

----------------------------------------------------------------------------
รายนาม ผู้ที่โดน Tag แล้ว แต่ยังไม่มาตอบอย่างน้อย 5 ข้อ  :lol:  :lol:

charin   07
ป๋อง   13
อ้อย   13
กุ้ง   14
จิ๋ม   14
ตุ๊   14
อ้อย   14
อ๋า   14
KUSON   15
Jiab   16
ถาวร   16
ทราย   16
ป้อม   16
อ๋อย   16
Somchai   17
Rs_oman   26
ชัชชัย   35
first   39
Ppornson   39
เต้   39
ป๋าบอล   39
ลูกพิ้ง    39
Fonode   40
Shade   40
tukta   40
ก้อง   40
Platongkoh   41
popjean   41
ชาร์ป   41
อ๋อย   41
immy   42
Rachan   42
ติ๊ด   42
ทักษ์   42
แน๊ต   42
ปอร์ท   42
Kai   43
Triti   43
ดอจ   43
นุ่น   43
แมน   43
เอ๋อ   43
ตาล   44
มะปราง    44
Nupu   special guest

[suriya2513]

เรื่องขี้ผง มาตอบเมื่อไรก็เสร็จ เมื่อนั้น

ว่าแต่ว่า เมื่อไรจะมีสมาธิหว่า

[krongon2513]

:lol:  :lol:
รอให้จู๊ดๆ..เพราะอยากผอม...ก็ไม่จู๊ดสักที
รอให้ว่างจากภารกิจต่างๆ..ก็พอปลีกเวลาเอนหลังได้แล้ว
เอาละน้า..ใครอยากฟัง..ล้อมวงเข้ามา

น้องพงษ์ ณ เคนซิงตัน อยากรู้จักพี่(ลูกชายพี่วิศวรหัส 42 นะคะลูก)
เพื่อนแอ๊ะประภาศรี..อยากรู้จักเพื่อนที่คบกันมาสามสิบกว่าปีให้ดีกว่านี้
ได้ซีค้า...จัดปายยย


บอกสิ่งที่คนอื่นไม่รู้เกี่ยวกับตัวเรา/หรืออยากให้ใครรู้จักเรามากขึ้นกี่ข้อก็ได้
1.พ่อของฉันเป็นอักษรศาสตร์จุฬารุ่น 4 ฉันอยู่รุ่น 38
เป็นลูกคนที่สามและเป็นลูกสาวคนแรก พ่อดีใจมากเล่นแชร์เพื่อซื้อเข็มขัดทองให้ใส่
โชคร้ายเท้าแชร์หนี พ่อถูกโกงและฉันอดคาดเข็มขัดทอง  ถ้าพ่อยังอยู่อยากบอกพ่อว่า
ลูกไม่เอานะพ่อ..กลัวเอวขาด สิ่งที่พ่อให้ มันมากเกินพอแล้วละค่ะ
เกิดวันจันทร์พ่อตั้งชื่อว่า"กรองอร" เพื่อนอี๊ดสุนิตา ซีมะโด่ง13 ชอบใจ นำไปตั้งชื่อลูกสาวคนเดียว ปัจจุบันคือหมอโรส (แพทย์หญิงกรองอร ภิญโญลักษณา แพทย์ศาสตร์บัณฑิตเกียรตินิยมอันดับ 1 จากจุฬา)ทำให้กรองอร1 รักกรองอร2เหมือนลูกสาวคนโต

2.นิสัยเป็นคนเงียบ เรียบง่าย พูดน้อย แต่ภายใต้ใบหน้าสงบเฉยมีอารมณ์ขันและหัวใจอันอบอุ่น  อ่อนโยน ซ่อนอยู่

[krongon2513]

ไม่กล้าพิมพ์ยาวๆกลัวข้อความหาย
3.กลัวกล้องถ่ายรูป555
ตอนเล็กๆ ไม่ชอบถ่ายรูป กลัวอะไรไม่รู้ ดำๆ พ่อต้องหลอกล่อให้อยู่เฉยๆ จึงจะถ่ายรูปได้ บางรูปหันหลังให้ น้าต้องเรียกให้เหลียวมามองกล้อง จึงได้รูปเด็กหางเปียหน้างอ มองกล้องอย่างหวาดระแวง มีหลักฐานติด(ประจาน)อยู่หน้าบ้าน
ตอนโตไม่กลัวกล้องแล้ว แต่กลัวอันธพาล คนบ้า และคนพูดไม่รู้เรื่องง่ะ


4.เป็นมือตั้งชื่อให้เด็กๆแถวบ้านและคนรู้จัก..เริ่มตั้งชื่อครั้งแรกเมื่อเรียนชั้น ป.4 ให้แก่ลูกเพื่อนบ้าน เป็นเด็กหญิงชื่อ"วิชชุดา" ล่าสุดตั้งให้ลูกแม่ครัว เป็นเด็กชาย ชื่อ"สุธิติ"
ครูฝากมาบอกว่าเป็นชื่อไพเราะดูแปลกแยกจากลูกชาวบ้านร้านตลาดแถวนี้


5.ครั้งเรียนจุฬา สมเด็จพระนางเจ้าอลิซาเบธที่2 แห่งอังกฤษและเจ้าฟ้าหญิงแอนน์เสด็จเยี่ยมมหาวิทยาลัย ได้เข้าเฝ้าที่ศาลาพระเกี้ยว รับพระราชทานเลี้ยงอาหารกลางวันและได้สัมผัสพระหัตถ์ กลับหอหญิงวันนั้น  ไม่อยากล้างมือเลย

[suriya2513]

ทำไมข้อสองถึงกับต้อง ย่อความขนาดนั้น ที่รออยู่เกิดสัมฤทธิ์ผลขึ้นมาซินะ

[krongon2513]

6.เคยทำงานบริษัทพลังงานแถวหน้าของประเทศไทยเกือบ30 ปี เป็นปลาผิดน้ำ..เรียนก็ยาก ..จบแล้วต้องไปเป็นข้ารับใช้วิศวกร..แค้นว่ะ
เลยเอาดีทางอื่น..จัดกิจกรรมเพิ่มผลผลิต ชนะเลิศซะมีคนมาดูงานไม่หวาดไม่ไหว เดินสายบรรยายซะเบื่อ ได้โอกาสไปญี่ปุ่นแบบไม่เสียสตางค์เพราะนิสัยพื้นฐานของตนเอง(ตาสิงห์มานพยกให้เป็นอาจานเลย..เพราะถ่ายทอดให้ทุกอย่างแบบไม่มีกั๊ก..โถ่..ก็เพื่อนกัน)

วันหนึ่งพ่อไอ้หนูมีข้อเสนอให้ย้ายมาทำงาน ข. ส.ม.ก...เอ๊ะเข้าที เงินเดือนก็ดี ชีวีเป็นสุข ก็เลย โอ.เช
งานหลักดูแลแม่ อายุ 92 งานรองดูแลครอบครัว(ของตนเอง)


7.ระมัดระวัง พยายามมีสติในทุกย่างก้าวของการดำเนินชีวิต ไม่ทุกข์มาก  ไม่สุขมาก เตือนตนเองว่า  ความสุข  ความทุกข์  เหมือนแขกที่มาเยี่ยม  ผ่านมาแล้วก็ผ่านไป

8.เรื่องไร้สาระที่สุดที่เคยทำ  คือทะเลาะกับคนในเวป  แต่ไม่มีทางเลือก จำเป็นต้องรักษาสิทธิของตนเอง เคยคิดจะจากไป แต่รักน้อง คิดถึงเพื่อนดีๆ และไมตรีจิตจากหลายๆคน ตอนนี้ไม่หวั่นไหวแล้ว ....พร้อมเสมอ

[krongon2513]

ทำไมข้อสองถึงกับต้อง ย่อความขนาดนั้น ที่รออยู่เกิดสัมฤทธิ์ผลขึ้นมาซินะ

ย่อขนาดนี้..ก็เพราะมีเท่านี้..จะเอาอะไรอีก
ใครรออยู่...เกิดสัมฤทธิ์ผลด้านไหน...แปลด้วย
ฉันไม่เข้าใจสิ่งที่เธอต้องการสื่อ

[krongon2513]

โถ่เอ๊ย..รอให้จบก่อนก้อไม่ได้
หนังขาดเลย

9.ใฝ่ฝันจะไปเยือนสิกขิม..แคชเมียร์ และเนปาล สักครั้งหนึ่งในชีวิต

ข้อเตือนใจ
"เวลา คำพูด และโอกาส..ไม่มีวันเรียกคืนมาได้"
ข้อภูมิใจ
ได้เป็นชาวซีมะโด่ง มีเพื่อนที่ดีมาก มีอาจารย์ที่ทั้งรักและเคารพ
ได้เรียนมหาวิทยาลัยที่อยากเรียน
ได้มีสังคมที่ดี เป็นรากฐานที่ดีให้มีหน้าที่การงานที่ดีและมีครอบครัวที่แสนประเสริฐ
ขอบคุณทุกๆอย่าง และทุกๆคน ที่ทำให้มีวันนี้


รูปพี่อ้อย 13 ที่เมืองอังกฤษ

[krongon2513]

ลืมนู่นลืมนี่ เพราะมีคน(ผมน้อย)มากวนใจ
tagต่อ
1.น้องอี๊ดสุภาณี 14
2.น้องปี๊ดรองรัตน์15
3.น้องหมออี๊ดไชยวิทย์16
4.น้องนิตตี้นิตยา20
5.น้องแอดวงเดือน30(ศิลปกรรม)

พี่อ้อยกับเป็ดอ้วน  ณ  สวนคิว
หารูปให้เข้ากับประเทศที่น้องพงษ์อาศัยอยู่อะคะ

[khesorn mueller]

P.Krongon ,P.Suriya ka,
very delicious!
I love to read your text....ลืมนู่นลืมนี่ เพราะมีคน(ผมน้อย)มากวนใจ ,เรียนก็ยาก ..จบแล้วต้องไปเป็นข้ารับใช้วิศวกร..แค้นว่ะ
oh,I love you!
nongning

[khesorn mueller]

P.Krongon ka,
the picture with clocktower is very clear.very beautiful ka...I wish I were there too.I imagine the picture in the park with not the duck but the geese.... :twisted:  :twisted:
nongning

[khesorn mueller]

เรื่องขี้ผง มาตอบเมื่อไรก็เสร็จ เมื่อนั้น

ว่าแต่ว่า เมื่อไรจะมีสมาธิหว่า

It's now or never kaaaaaaa,Khun Pee Suriya,fan-fan still wait for...
nongning

[suriya2513]

:lol:  :lol:
รอให้จู๊ดๆ..เพราะอยากผอม...ก็ไม่จู๊ดสักที
รอให้ว่างจากภารกิจต่างๆ..ก็พอปลีกเวลาเอนหลังได้แล้ว
เอาละน้า..ใครอยากฟัง..ล้อมวงเข้ามา

ก็เห็นบอกว่ารอให้จู๊ดๆไง
หยอดมุขไว้เองแล้วลืมเอง
...

[jean]

อืม...
1. ชื่อ JEAN  
2. ภูมิลำเนา จังหวัดสุราษฎร์ธานี
3. อนาคต...
     แต่งงาน (ถ้ามีคนมาขอ)
     เรียนต่อ ปริญญาเอก (ถ้าไม่มีใครมาขอ)

Tag ต่อ  :twisted:  :twisted:
1. poot 41 (อีกครั้ง)
2. เมย์(เสดสาด) 41
3. โก้(วิดยา) 41
4. เหน่ง 41
5. อ๋อย 41
ปล. ขออภัยถ้าหากท่านผู้ที่ถูก Tag ไม่สะดวกที่จะเล่นนะคะ

[khesorn mueller]

Noo Popjean,
you have a really clear aims...
best wish for your goals naka..which one should be the first?
anyway...you will get marry soon..don't ask me why I say like that!
Ohmmmmmmm....
p.ning

[jean]

Noo Popjean,
you have a really clear aims...
best wish for your goals naka..which one should be the first?
anyway...you will get marry soon..don't ask me why I say like that!
Ohmmmmmmm....
p.ning

ขอบคุณคะ ^_^
สาธุๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

[iamfrommoon]

5. อนาคต...
     แต่งงาน (ถ้ามีคนมาขอ)
     เรียนต่อ ปริญญาเอก (ถ้าไม่มีใครมาขอ)
     ความฝัน ... ผอมๆๆๆ สวยๆๆๆ (ฝันจิรงๆ ฝันลมๆ แล้งๆ)      
     ความหวัง ... ได้ไปเรียนต่อที่ UCLA
    คำพูดติดปาก...อย่านะ...ฉันยังไม่ได้แต่งงาน   5 5 5

จบแล้น...พอมั๊ยแค่นี้

ขอด้วยคนค่ะ...คำพูดติดปาก..."อย่านะ...ฉันยังไม่มีแฟน" (เป็นตัวเป็นตน)...555

น้องจีน...รอดตัวไป...ไม่โดนรอบ 2 พรุ่งนี้เจอกันค่ะ  :wink:

[Aj.O]

งั้น tag ต่อ  ทิ้งภาระให้รายชื่อเหล่านี้

1 พี่ตี๋เล็ก 78
2 เพื่อน Max 79
3 อาจารย์ O 79 (คนนี้ยาวแน่ๆ อิอิอิ)
4 น้องตุ๊กตา 80 -- น้องโรงเรียน และตามมาเป็นน้องคณะอีก
5 น้อง Mek เมฆ 80
ส่วนคนนี้ขอเพิ่มเป็นพิเศษนะคะ ...
6 พี่เป็ก pexchula 77 -- พี่จังหวัดของหนูเอง เพิ่งเห็นว่าพี่เป็กเข้าบอร์ดนี้ คิดถึงๆ

ดังนั้น 6 ท่านนี้ รีบๆมาร่ายเรื่องซะดีๆ ^^

ก็จะเล่าเท่าที่นึกได้อ่ะนะ อาจจะดูมั่วๆไม่เป็นระเบียบเท่าไหร่...บางท่อนอาจล่อแหลมนะ

1) ชื่อจริง นามสกุลจริง > ทรงกลด สุวานิช...เนื่องจากเกิดวันจันทร์ ชื่อเลยไม่มีสระ เค้าว่าเป็นกาลกิณี :roll:

2) พื้นเพเดิม พ่อแม่ ปู่ย่าตายาย อยู่ที่อยุธยา แต่พ่อกับแม่ผมมาทำงานรับราชการเป็นอาจารย์อยู่ที่ราชภัฎบุรีรัมย์ ตั้งแต่ก่อนผมเกิด ผมเลยเติบโตอยู่ที่บุรีรัมย์(อำเภอเมือง)ตั้งแต่เรียนประถม จนจบมัธยม รวมได้ 17 ปี ที่ใช้ชีวิตอยู่ที่นั่น...และตอนนี้ก็ยังคิดถึงวันเวลาเก่าๆสมัยช่วงอายุ 3-17 ปี ที่นั่นอยู่เช่นกัน... :roll: แล้วก็บุคคลผู้นึงด้วย(ที่คุณหลิม81เคยสงสัยจากรูปวาดนั่น) :roll:
พยายามติดต่อกับเพื่อนสมัยมัธยมอยู่บ้างตามโอกาส เนื่องจากสมัยเรียนผมไม่ค่อยสุงสิงกับใครนัก ทำให้ตอนนี้รู้สึกว่าทำเวลาตรงนั้นหายไปบ้าง...ชอบค้นชื่อเพื่อนตามเวบ google เผื่อจะเจออีเมลล์ แล้วก็เจอบ้าง(ส่วนน้อยโดยบังเอิญ)แต่ก็นับว่าโชคดีมาก สำหรับกรณีที่เจอทั้งชื่อทั้งเมลล์

3) จริงๆตอนที่เรียนมัธยม ผมไม่แน่ใจว่าจะไปทางไหนด้วยซ้ำ ผมสนใจเกี่ยวกับธรรมชาติของสัตว์ โดยเฉพาะอย่างยิ่งพวกนก ตอนเด็กๆสมัยที่ยังไม่เคยสัมผัสกับโลกออนไลน์ ผมนึกว่าจะหาคนที่สนใจในสิ่งเดียวกันไม่ได้ด้วยซ้ำ
สำหรับเรื่องที่ว่า ทำไมผมไม่ไปเรียนเป็นนักวิชาการด้านนี้โดยตรงเลยล่ะ?
ก็เพราะ"บัญชาสวรรค์" อย่างที่บางคนพอจะทราบอยู่บ้าง
แต่ก็เข้าใจบ้างเหมือนกันน่ะ...เพราะผู้ปกครองเรามักจะกลัวเรื่องหางานทำยาก อะไรเทือกนั้น
เลยพยายามให้ผมเรียนในสายที่มีวิชาชีพรองรับชัดเจนจะดีกว่า :?(ผมจบเภสัชฯจุฬาฯ)
จนได้มีโอกาสเข้ามาท่องโลกไซเบอร์ ในพันทิปห้องจตุจักรนี่แหละ  ทำให้ผมรู้ว่าผมยังมี"พวกพ้อง"มากมาย.ที่สนใจคล้ายๆกัน

4) ตอนนี้ทำงานที่โรงพยาบาลชุมชนแห่งหนึ่งที่อำเภอนอกเมืองสุรินทร์ ตอนมาทำตอนแรกก็มีไฟอยู่มาก แต่ตอนนี้ไฟมอดเกือบหมดแล้ว...ครั้งจะย้ายก็ไม่มั่นใจในตัวเองว่าจะไปที่ไหนดี? ที่ใหม่จะเวิร์คกว่าเดิมหรือไม่? ถ้าเกิดมันแย่กว่าจะผิดหวังมากมั้ย?...บางครั้งผมก็คิดถึงสมัยที่เพิ่งบรรจุว่า มีงานทำ มีรายได้เป็นของตัวเอง นก็นับว่าโชคดีถมไปแล้ว...แต่บางครั้งผมก็นึกเซ็ง ว่าถ้าผมอยู่ที่นี่ตลอดไปชีวิตคงดักดาน ไม่มีอะไรใหม่ๆขึ้นมา :?
เรื่องเรียนต่อยังไม่คิด แต่บอกตรงๆว่าผมไม่อยากต่อสายเภสัชกรรมแล้ว...ผมอยากเรียนชีววิทยาของสัตว์เฉพาะด้าน อย่างอาจารย์จุฬาฯ(คณะวิทย์)บางท่านที่เคยสอนผมตอนสมัยเรียนปี 1(ที่ตึกแถบ)มากกว่า

[weerapong_rx]

รูปพี่ (คุณแม่) กรองอร ที่ถ่ายกับ Big ben สวยมากครับ ถ้ามีโอกาสมาเที่ยวอีก ผมอาสาเป็นสารถีได้นะครับ อ่าน tag ของพี่ๆ แต่ละคนแล้วก็ได้รู้จักพี่รวมทั้งได้แง่คิดดีๆ หลายอย่างเลยครับ

[ป.ปลา]

:shock:  เพิ่งกลับมาจากสงกรานต์ที่บ้าน
นี่มันเรียกว่า tag ลูกโซ่ได้เลยนะเนี่ย  :shock:

เข้ามาอ่าน tag ของพี่ๆ สนุกๆ ทั้งนั้นเลย
เอาอีกค่ะ เอาอีก

[khesorn mueller]

your story is also...excellent!...look at the list of unreply tagged people...it will be a fantastic story for us to...read....
How are you,Nong Pong??
p.nn

[ป.ปลา]

งั้น tag ต่อ  ทิ้งภาระให้รายชื่อเหล่านี้

1 พี่ตี๋เล็ก 78
2 เพื่อน Max 79
3 อาจารย์ O 79 (คนนี้ยาวแน่ๆ อิอิอิ)
4 น้องตุ๊กตา 80 -- น้องโรงเรียน และตามมาเป็นน้องคณะอีก
5 น้อง Mek เมฆ 80
ส่วนคนนี้ขอเพิ่มเป็นพิเศษนะคะ ...
6 พี่เป็ก pexchula 77 -- พี่จังหวัดของหนูเอง เพิ่งเห็นว่าพี่เป็กเข้าบอร์ดนี้ คิดถึงๆ

ดังนั้น 6 ท่านนี้ รีบๆมาร่ายเรื่องซะดีๆ ^^

ก็จะเล่าเท่าที่นึกได้อ่ะนะ อาจจะดูมั่วๆไม่เป็นระเบียบเท่าไหร่...บางท่อนอาจล่อแหลมนะ

1) ชื่อจริง นามสกุลจริง > ทรงกลด สุวานิช...เนื่องจากเกิดวันจันทร์ ชื่อเลยไม่มีสระ เค้าว่าเป็นกาลกิณี :roll:

2) พื้นเพเดิม พ่อแม่ ปู่ย่าตายาย อยู่ที่อยุธยา แต่พ่อกับแม่ผมมาทำงานรับราชการเป็นอาจารย์อยู่ที่ราชภัฎบุรีรัมย์ ตั้งแต่ก่อนผมเกิด ผมเลยเติบโตอยู่ที่บุรีรัมย์(อำเภอเมือง)ตั้งแต่เรียนประถม จนจบมัธยม รวมได้ 17 ปี ที่ใช้ชีวิตอยู่ที่นั่น...และตอนนี้ก็ยังคิดถึงวันเวลาเก่าๆสมัยช่วงอายุ 3-17 ปี ที่นั่นอยู่เช่นกัน... :roll: แล้วก็บุคคลผู้นึงด้วย(ที่คุณหลิม81เคยสงสัยจากรูปวาดนั่น) :roll:
พยายามติดต่อกับเพื่อนสมัยมัธยมอยู่บ้างตามโอกาส เนื่องจากสมัยเรียนผมไม่ค่อยสุงสิงกับใครนัก ทำให้ตอนนี้รู้สึกว่าทำเวลาตรงนั้นหายไปบ้าง...ชอบค้นชื่อเพื่อนตามเวบ google เผื่อจะเจออีเมลล์ แล้วก็เจอบ้าง(ส่วนน้อยโดยบังเอิญ)แต่ก็นับว่าโชคดีมาก สำหรับกรณีที่เจอทั้งชื่อทั้งเมลล์

3) จริงๆตอนที่เรียนมัธยม ผมไม่แน่ใจว่าจะไปทางไหนด้วยซ้ำ ผมสนใจเกี่ยวกับธรรมชาติของสัตว์ โดยเฉพาะอย่างยิ่งพวกนก ตอนเด็กๆสมัยที่ยังไม่เคยสัมผัสกับโลกออนไลน์ ผมนึกว่าจะหาคนที่สนใจในสิ่งเดียวกันไม่ได้ด้วยซ้ำ
สำหรับเรื่องที่ว่า ทำไมผมไม่ไปเรียนเป็นนักวิชาการด้านนี้โดยตรงเลยล่ะ?
ก็เพราะ"บัญชาสวรรค์" อย่างที่บางคนพอจะทราบอยู่บ้าง
แต่ก็เข้าใจบ้างเหมือนกันน่ะ...เพราะผู้ปกครองเรามักจะกลัวเรื่องหางานทำยาก อะไรเทือกนั้น
เลยพยายามให้ผมเรียนในสายที่มีวิชาชีพรองรับชัดเจนจะดีกว่า :?(ผมจบเภสัชฯจุฬาฯ)
จนได้มีโอกาสเข้ามาท่องโลกไซเบอร์ ในพันทิปห้องจตุจักรนี่แหละ  ทำให้ผมรู้ว่าผมยังมี"พวกพ้อง"มากมาย.ที่สนใจคล้ายๆกัน

4) นอกจากเรื่องเกี่ยวกับชีววิทยาแล้ว ผมสนใจเรื่องการเมืองและสังคมอยู่พอสมควรเช่นกัน เดิมทีเนื่องจากแม่ของผมค่อนข้างจะมีค่านิยมขวาจัด(อนุรักษ์นิยม เน้นความเชื่อสืบๆกันมา)..จนบางครั้งที่ทำให้ผมอึดอัด และพยายามหาความชอบธรรมแก่จุดยืนของตัวเองอยู่ตลอดมา(คือพยายามไม่ตามความเชื่อของใครง่ายๆ)...การฺตูนเรื่อง ปรสิตเดรฉาน นั้นเป็นวรรณกรรมเรื่องนึงที่จุดประกายแนวคิดแบบซ้ายๆ(แหกกรอบสังคม กรอบความเชื่อ)ของผมขึ้นมา แต่ก็ไม่มากนัก เพราะตอนนั้นยังไม่เป็นอิสระ ต้องพึ่งพาพ่อแม่อยู่
...จนผมได้มีโอกาสอ่านบทความของปัญญาชนบางท่าน เช่น อ.นิธิ, ท่านพุทธทาสภิกขุ, พระธรรมปิฎกฯลฯ นั่นก็เริ่มเพิ่มแนวคิดเชิงวิพากษ์ให้ผมมากขึ้น ต่อค่านิยมที่สืบๆกันมา(เช่น คนจนเพราะขี้เกียจเสมอไปหรือ?การเอาแต่โทษเวรกรรมหรือโชคชะตาเป็นหนทางที่ถูกต้องหรือ?ประเทศชาติเป็นหนึ่งเดียวมานานแล้วจริงหรือ?)...ทำให้ผมรู้สึกได้อีกว่า จริงๆแล้วผมก็ชอบสอดรู้สอดเห็นเกี่ยวกับเรื่องทัศนคติความเชื่ออยู่พอสมควร แต่ผมขี้เกียจค้นคว้าตามห้องสมุดเท่านั้น...แต่กับโลกไซเบอร์ ผมค้นได้ง่ายมาก เพียงใช้คีย์เวิร์ด search จาก google...นอกจากนี้ การที่เข้าพันทิปไปเล่นโต๊ะจตุจักร แล้วลองเข้าไปอ่านในโต๊ะราชดำเนินต่อ มันทำให้ผมเริ่มติดใจและได้รับความรู้ใหม่ๆเกี่ยวกับการเมืองมากมาย ทำให้รื้อทัศนคติเก่าๆไปได้มากอยู่ เช่น
-ผมเคยหลงไหลประวัติศาสตร์สมัยเรียนประถม&มัธยม แต่ตอนนี้ไม่ได้หลงไหลไปซะทุกอย่างแล้ว เพราะเรียนรู้ว่าผู้ชนะเท่านั้นที่เขียนประวัติศาสตร์ และประวัติศาสตร์แบบนั้นมักอำพรางเรื่องไม่ดีบางอย่างเอาไว้..แต่ก็ยังแอบชื่นชมประวัติศาสตร์ของพระนเรศวรกับพระเจ้าตากอยู่บ้าง ไม่ใช่เพราะเรื่องบุญคุณการกู้ชาติ(เพราะสมัยนั้นยังไม่มีรัฐชาติ) แต่ผมชอบความกล้าหาญและการตัดสินใจที่เฉียบขาดในการรบของอดีตผู้กล้าเหล่านั้นต่ะหาก
-ผมเคยรังเกียจประชาธิปไตยในบางครั้ง เพราะเชื่อว่าอำนาจเบ็ดเสร็จเด็ดขาดนั้นน่าดีกว่า เคยนึกดูถูกชาวบ้านที่เลือก สส.(บางคน)เข้ามาโกงบ้านเมือง..แต่พอได้อ่านประวัติศาสตร์ฉบับวิพากษ์(จากโต๊ะราชดำเนินในพันทิป)แล้ว ก็เห็นได้ว่าเผด็จการอย่างจอมพล ป.หรือจอมพลสฤษดิ์ ก็ร้ายไม่เบา ดูเหมือนจะโกงกินยิ่งกว่าพวก สส.จากการเลือกตั้งด้วยซ้ำ  แต่ประวัติศาสตร์ในแบบเรียนเลือกที่จะปิดบังอำพรางสิ่งเลวร้ายไว้...ทำให้เปลี่ยนทัศนคติว่า เรามี สส.จากการเลือกตั้งที่เราวิจารณ์ได้ หรือมีสิทธิ์ถอดถอนได้ ก็ยังดีกว่าการให้อำนาจเบ็ดเสร็จแก่ใคร
-แต่แนวคิดที่ซ้ายจัดมากๆอย่าง อ.ใจ อึ้งภากรณ์ หรือ อ.สมศักดิ์ เจียมธีรสกุล (ที่ปฏิเสธความเชื่อหรือศรัทธาทั้งมวล มองแต่ตรรกะ)นี่ผมก็ไม่ค่อยเห็นด้วยเท่าไหร่นัก

5) ตอนนี้ทำงานที่โรงพยาบาลชุมชนแห่งหนึ่งที่อำเภอนอกเมืองสุรินทร์ ตอนมาทำตอนแรกก็มีไฟอยู่มาก แต่ตอนนี้ไฟมอดเกือบหมดแล้ว...ครั้งจะย้ายก็ไม่มั่นใจในตัวเองว่าจะไปที่ไหนดี? ที่ใหม่จะเวิร์คกว่าเดิมหรือไม่? ถ้าเกิดมันแย่กว่าจะผิดหวังมากมั้ย?...บางครั้งผมก็คิดถึงสมัยที่เพิ่งบรรจุว่า มีงานทำ มีรายได้เป็นของตัวเอง นก็นับว่าโชคดีถมไปแล้ว...แต่บางครั้งผมก็นึกเซ็ง ว่าถ้าผมอยู่ที่นี่ตลอดไปชีวิตคงดักดาน ไม่มีอะไรใหม่ๆขึ้นมา :?
เรื่องเรียนต่อยังไม่คิด แต่บอกตรงๆว่าผมไม่อยากต่อสายเภสัชกรรมแล้ว...ผมอยากเรียนชีววิทยาของสัตว์เฉพาะด้าน อย่างอาจารย์จุฬาฯ(คณะวิทย์)บางท่านที่เคยสอนผมตอนสมัยเรียนปี 1(ที่ตึกแถบ)มากกว่า

to P' Aj O
ทำงานอยู่อำเภออะไรคะ ป.ปลา เป็นคนอำเภอเมืองสุรินทร์ค่ะ
แต่ตอนนี้เรียนโทฯ ก็กะว่าจะกลับไปทำงานที่บ้านเกิดหลังเรียนจบค่ะ

[weerapong_rx]

I am doing well, thanks PNN. It is very nice to have the thing like Tag since sometimes people do know each other more and also in the different points of view. I like the way you wrote here because it was so relaxed and made others feel very good,  indeed.

[MahDee]

รายนามผู้ที่โดน Tag และตอบแล้ว    

Prapasri AH 13
อ้อย 13
Wannee 16
Alayas 26
Khesorn Mueller 27
iamfrommoon 35
Webmaster,LadyBamboo 35
Junphen 36
A 39
Apirat 39
Imm 39
Mr.Eggman 39
AjO 39
Cell 40
It's me Joy 41
MahDee 41
poot 41
หลิม 41
popjean 41
Teemeekiew 42
Party 43
weerapong 43
หล้า 43


----------------------------------------------------------------------------
รายนาม ผู้ที่โดน Tag แล้ว แต่ยังไม่มาตอบอย่างน้อย 5 ข้อ   :roll:  :roll:

charin 07
ป๋อง 13
manopkd 13
กุ้ง 14
จิ๋ม 14
ตุ๊ 14
อ้อย 14
อ๋า 14
KUSON 15
Jiab 16
ถาวร 16
ทราย 16
ป้อม 16
อ๋อย 16
Somchai 17
nitty 20
Rs_oman 26
ชัชชัย 35
pexchula 37
ตี๋เล็ก 38
first 39
Ppornson 39
เต้ 39
ป๋าบอล 39
ลูกพิ้ง 39
Max 39
Fonode 40
Shade 40
tukta 40
ก้อง 40
Mek 40
Platongkoh 41
ชาร์ป 41
อ๋อย 41
immy 42
Rachan 42
ติ๊ด 42
ทักษ์ 42
แน๊ต 42
ปอร์ท 42
Kai 43
Triti 43
ดอจ 43
นุ่น 43
แมน 43
เอ๋อ 43
ตาล 44
มะปราง 44
Nupu special guest
------------------------------------------------------------------------------

Special Request  :wink:

ป.ปลา 43
Audit special guest
Mouy 38
joker 39
Safetysafe 39
Ton (Poodle) 39
Jip Jib 39
Pandanong  41
Nueyhahey 41
dol 41
โก้ phy 41
ต้น 41
นายป้อ 41
Toomy 16
Jaiko special guest
atom75  35
cmadong75 35
...
...
...

หากไม่รู้จะ tag ต่อให้ใคร ให้ไปดูที่ Menu รายชื่อสมาชิก นะครับ  :wink:

[ป.ปลา]

:roll:  มี สะเปเชี่ยลรีเควสด้วยเหรอพี่ Mahdee
เอ่อ... ขอเวลาหน่อยแล้วกันค่ะ
แบบว่าไม่ค่อยมีเรื่องจะให้ลงน่ะ อิอิ

[krongon2513]

รูปพี่ (คุณแม่) กรองอร ที่ถ่ายกับ Big ben สวยมากครับ ถ้ามีโอกาสมาเที่ยวอีก ผมอาสาเป็นสารถีได้นะครับ อ่าน tag ของพี่ๆ แต่ละคนแล้วก็ได้รู้จักพี่รวมทั้งได้แง่คิดดีๆ หลายอย่างเลยครับ

   :lol:
ขอบคุณน้องพงษ์มากๆเลยค่ะ  อังกฤษเป็นประเทศหนึ่งในไม่กี่ประเทศที่พี่หลงรัก ชอบไปหมดมีอะไรให้ดูเยอะแยะ โดยเฉพาะวัฒนธรรมที่ยาวนานน่าศึกษา ถ้าไปอีกพี่คงไปดูละครเวทีเรื่องที่ไม่ซำกับคราวก่อน
แต่นั่นละค่ะ..ได้แต่คิด...เพราะมันแพงงงง...มาก....ต้องคิดแล้วคิดอีก
ลูกชายคนเล็กของพี่ก็อยากไปต่อโทอีกใบที่นั่น หรือไม่ก็ญี่ปุ่น  แต่พี่ให้ลูกหาทุนด้วยเพื่อแบ่งเบาทางบ้าน คงต้องลองดูเพราะลูกพี่เรียนไม่เก่งเท่าไรค่ะ

อ่านเรื่องของ"เด็กบ้านนอกไกลบ้าน"คนนี้แล้วรู้สึกปลื้มใจ น้องรู้ตัวไหมว่าน้องเป็น "ลูกในฝัน"ของพ่อแม่ทุกคน คิดดี ทำดีและมีมานะดี
พี่เคยอ่านข้อความหลังสมุดโรงเรียนเตรียมของลูกชายคนโต
เขาพิมพ์ว่า
"พ่อแม่นั้นหวังพึ่งเจ้า
ครูนั้นเล่าหวังให้สร้างชื่อ
ประเทศชาติหวังกำลังฝีมือ
เจ้าคือความหวังทั้งมวล"

ขอให้น้องประสบความสำเร็จในการศึกษา  เราน่าจะได้เจอกันบ้างนะคะ
ไม่ว่าจะเป็นที่เมืองไทยหรือเคนซิงตัน..ก็ตาม

[krongon2513]

:wink:  
น้องมาดีคะ
กระทู้นี้ดีมากจริงๆ ทำให้น้องรู้จักพี่  พี่รู้จักน้อง เป็นสายสัมพันธ์ของคนที่เคยอยู่นบ้านเดียวกัน ขอบคุณนะคะที่ตั้งกระทู้นี้ขึ้น
เวลาของชีวิตสั้นลง  สะสม  มิตร  ไว้ดีกว่า


อ่านเรื่องรัก..เรื่องคู่ของน้องผู้หญิงแล้วแอบอมยิ้ม
ฝากไว้ให้คิดละกันนะ

เขารักเรา..ดีกว่าเรารักเขา
การเลือกใครสักคนเข้ามาในชีวิต  ขอให้เลือกด้วยสมอง..อย่าเลือกด้วยหัวใจ
เราต้องเป็นฝ่าย...เลือก..เขาด้วยนะคะ  ไม่ใช่เป็นฝ่ายถูกเลือกเท่านั้น
ขอให้โชคดีในรักเหมือนโชคดีได้เป็นชาวซีมะโด่งนะคะ


อยากรู้ชื่อเดิม 8 พยางค์ของน้องอึ๋มค่ะ


น้องไผ่คะ..กำลังหาอาชีพใช่ไหมเอ่ย..ตั้ง ร.ร.ซีมะโด่งวิทยาดีมะคะ
คุณครูก็แถวๆนี้ไง  ให้น้องไผ่เป็นครูใหญ่

[rs_oman]

จริงๆๆว่าจะเล่าตอนวันหยุดเพราะสมาธิดีก่า แต่พรุ่งนี้กลับเมืองไทยละ อีกนานกว่าจะได้เข้ามาอีก
หลังทานเที่ยงเสร็จพอมีเวลา เล่าเลยละกัน ออกตัวก่อนว่าอาจจะไม่ตื่นเต้นและหนุกหนานมีสาระเหมือนคนอื่นนะครับ

1. ข้อมูลส่วนตัว

ชื่อจริง รังสรรค์ นามสกุล เพ็งพันธ์ เป็นคนต่างจังหวัดโดยกำเนิด (ภาษาชาวบ้านเรียกว่าคนบ้านนอก) พ่อแม่และคนในหมู่บ้านเรียกว่า "บักสัน" เพื่อนที่โรงเรียนและที่มหา'ลัยเรียก "ไอ้...สัน" จบมาทำงาน พี่ๆๆเรียก "ไอ้ (สัน) ขวาน" เพราะพูดจาขวานผ่าซากเกินไป (แต่เดี๋ยวนี้พูดเพราะแล้วนะ จะบอกให้) หลังจากพูดเพราะแล้วพี่ๆๆ เลยตั้งชื่อให้ใหม่ว่า "ไอ้ยอด" ด้วยความที่สร้างความครื้นเครงได้ตลอดไม่เว้นแม้แต่การประชุมที่เครียดๆๆ แปลกนะครับ ทั้งๆๆที่ผมไม่ค่อยชอบชื่อเล่นที่ถูกเรียก แต่ก้อทนโดนเรียกแบบนั้นมาได้จนบัดนี้

เกิดในหมู่บ้านเล็กๆๆ ในจังหวัดศรีสะเกษ เกือบติดชายแดนกัมพูชา อาชีพของบรรพบุรุษแต่ไหนแต่ไรทำไร่ไถนา เปื้อนดินเปื้อนโคลนมาแต่เล็ก พูดและฟังภาษาไทยกลางไม่ได้ก่อนเข้าเรียน (อันนี้เป็นเรื่องจริง เพราะเมื่อก่อนไม่มีทีวีดู)

[Mr.EggMan]

สนุก จนมิอาจละสายตา

ของเค้าดีจริงๆครับพี่น้อง

"ได้ศึกษาชีวิตของคนๆหนึ่ง เหมือนได้อ่านหนังสือสักสิบเล่ม"

I LIKE IT!!!!!
 :roll:  :roll:  :roll:

[weerapong_rx]

อ้ายยอดได้กลับบ้านที่จังหวัดศรีสะเกษบ้างไหมพี่ ปีนี้หอมแดงคงจะเยอะเด้ออ้าย ฟ้าวมาเขียนให้ครบเด้อครับ จะรออ่านครับอ้าย


พ่อแม่หวังพึ่งพาเจ้า
ครูเล่าหวังเจ้าสร้างชื่อ
ชาติหวังกำลังฝีมือ
เจ้าคือความหวังทั้งมวล

พี่กรองอรครับ คือ เป็นความบังเอิญจริงๆ ครับ ที่ผมก็ชอบบทกลอนนี้มาก แต่เวอร์ชันที่ผมมีอยู่ (แปะไว้ใน MSN Space) เป็นแบบข้างบน ก็เลยอยากถามพี่ๆ ผู้สันทัดภาษาไทยว่า จริงๆ แล้ว มันควรเป็นแบบที่พี่กรองอรเขียนใช่ไหมครับ และใครเป็นผู้ประพันธ์ครับ

[khesorn mueller]

Background of each people is important for the basic thought it grows after.It is really fantastic we were from the different part of Thailand with the different way of thinking and doing but one thing in the middle we have it the same....RCU socialization!with the same pattern,same qualify....this connection is stronger if we all interacted and cherished.
I love you!
nungning27

[rs_oman]

อ้ายบ่ได้เมือบ้านดนแล้วหล่ะพงษ์ ตั้งแต่ไปอยู่โอมานพุ่นหล่ะ ว่าสิลาจักสองอาทิตย์เล่ากะเมืออาทิตย์หน้านี่หล่ะ

ต่อ part 2

2. ชีวิตวัยเด็ก ประถมและมัธยม

พออายุได้ 6 ขวบ พ่อพา (เดิน) ไปฝากเข้าเรียนในหมู่บ้านใกล้ๆๆ (3 กม) ซึ่งมีชั้นเรียนสูงสุดถึง ป 4 แต่ครูใหญ่ไม่รับเพราะตัวเล็กเกินไปเมื่อเทียบกับเด็กวัยเดียวกัน กลัวว่าหน้าน้ำหลากจะตกคันนาจมน้ำก่อนจะถึงโรงเรียน จึงกลับบ้านอย่างผิดหวังที่สุด ปีถัดมาพ่อพาไปอีก แต่ครูใหญ่ก้อยังไม่รับด้วยเหตุผลเดิม จนอายุได้ 8 ขวบพ่อก้อพาไปอีก ครูใหญ่ (คนเดิม) ก้อทำท่าจะไม่รับ แต่พ่อบอกว่าให้มันเข้าเรียนเถอะ เพื่อนๆๆเขาอยู่ ป 3 กันหมดแล้ว นั่นแหละครูใหญ่ถึงรับเข้าเรียน (อย่างเสียไม่ได้) ป 1 - ป 3 สอบได้ที่โหล่ตลอด (สงสัยสมองยังไม่พัฒนา เนื่องจากขาดสารอาหารอย่างแรง) แต่หลังจากนั้นไม่รู้เกิดอะไรขึ้น ตั้งแต่ ป 4 จนถึง มศ 5 ไม่เคยสอบได้ที่อื่นๆๆเลยนอกจากที่ 1 อิอิ บางคนหาว่าเล่นของ (ไสยศาสตร์) เพราะมีปู่และพ่อเล่นมาก่อน แต่ผมเปล่านะ จบชั้นสูงสุดของโรงเรียน (ป 4) ครูใหญ่ (คนเดิม) ให้ไปสอบทุนหนึ่งอำเภอหนึ่งผลิตภัณฑ์ เอ้ย หนึ่งทุนของกระทรวงศึกษาธิการ เผื่อฟลุ๊คจะได้เรียนต่อ เห็นว่าหน่วยก้านดี ต้องนั่งเกวียนจากหมู่บ้านเข้าอำเภอ (เห็นมั๊ยว่าบ้านนอกจริงๆๆ) มาสอบ ฟลุ๊คจริงๆๆ สอบได้ แต่ลืมไปว่าที่โรงเรียนเดิมไม่มีประถมปลาย แล้วจะเรียนที่ไหน ครูใหญ่หาทางออกโดยการขอขยายชั้นเรียนจนถึง ป 7 (เห็นมั๊ยว่าสร้างคุณูปการณ์แค่ไหน ทำให้โรงเรียนเก่ามี ป 7   555) ในวัยเดียวกันแทบจะเรียกได้ว่าเป็นเด็กที่ลำบากที่สุดในละแวกนั้น เพราะนอกจากจะทำงานทุกอย่างแล้ว ยังถูกพ่อบังคับให้อ่านหนังสือทุกวันๆละหลายชั่วโมง โดยไม่เคยได้เที่ยวเล่น (งานวัด) เหมือนเพื่อนๆๆเลย จบประถมแล้วจำเป็นจะต้องเรียนต่อมัธยมเพราะข้อผูกพันของทุน เลยต้องเข้าอำเภอมาเรียนต่อมัธยมโดยอาศัยวัดเป็นที่พักพิง และเจริญเติบโตด้วยข้าวก้นบาตรของหลวงปู่ จนจบ มศ 3

ตอนหน้ามัธยมปลาย

[weerapong_rx]

อ่านแล้วนั่งอมยิ้มอยู่คนเดียวเลยนะพี่ยอด แต่ตลกครูใหญ่ที่ไม่รับพี่เข้าเรียน "แต่ครูใหญ่ไม่รับเพราะตัวเล็กเกินไปเมื่อเทียบกับเด็กวัยเดียวกัน กลัวว่าหน้าน้ำหลากจะตกคันนาจมน้ำก่อนจะถึงโรงเรียน" อย่าลืมมาเล่าต่อให้เสร็จนะครับ ทำเป็นเหมือนละครเป็นตอนๆ เลยนะพี่

[ป.ปลา]

อ้ายบ่ได้เมือบ้านดนแล้วหล่ะพงษ์ ตั้งแต่ไปอยู่โอมานพุ่นหล่ะ ว่าสิลาจักสองอาทิตย์เล่ากะเมืออาทิตย์หน้านี่หล่ะ

ต่อ part 2

2. ชีวิตวัยเด็ก ประถมและมัธยม

พออายุได้ 6 ขวบ พ่อพา (เดิน) ไปฝากเข้าเรียนในหมู่บ้านใกล้ๆๆ (3 กม) ซึ่งมีชั้นเรียนสูงสุดถึง ป 4 แต่ครูใหญ่ไม่รับเพราะตัวเล็กเกินไปเมื่อเทียบกับเด็กวัยเดียวกัน กลัวว่าหน้าน้ำหลากจะตกคันนาจมน้ำก่อนจะถึงโรงเรียน จึงกลับบ้านอย่างผิดหวังที่สุด ปีถัดมาพ่อพาไปอีก แต่ครูใหญ่ก้อยังไม่รับด้วยเหตุผลเดิม จนอายุได้ 8 ขวบพ่อก้อพาไปอีก ครูใหญ่ (คนเดิม) ก้อทำท่าจะไม่รับ แต่พ่อบอกว่าให้มันเข้าเรียนเถอะ เพื่อนๆๆเขาอยู่ ป 3 กันหมดแล้ว นั่นแหละครูใหญ่ถึงรับเข้าเรียน (อย่างเสียไม่ได้) ป 1 - ป 3 สอบได้ที่โหล่ตลอด (สงสัยสมองยังไม่พัฒนา เนื่องจากขาดสารอาหารอย่างแรง) แต่หลังจากนั้นไม่รู้เกิดอะไรขึ้น ตั้งแต่ ป 4 จนถึง มศ 5 ไม่เคยสอบได้ที่อื่นๆๆเลยนอกจากที่ 1 อิอิ บางคนหาว่าเล่นของ (ไสยศาสตร์) เพราะมีปู่และพ่อเล่นมาก่อน แต่ผมเปล่านะ จบชั้นสูงสุดของโรงเรียน (ป 4) ครูใหญ่ (คนเดิม) ให้ไปสอบทุนหนึ่งอำเภอหนึ่งผลิตภัณฑ์ เอ้ย หนึ่งทุนของกระทรวงศึกษาธิการ เผื่อฟลุ๊คจะได้เรียนต่อ เห็นว่าหน่วยก้านดี ต้องนั่งเกวียนจากหมู่บ้านเข้าอำเภอ (เห็นมั๊ยว่าบ้านนอกจริงๆๆ) มาสอบ ฟลุ๊คจริงๆๆ สอบได้ แต่ลืมไปว่าที่โรงเรียนเดิมไม่มีประถมปลาย แล้วจะเรียนที่ไหน ครูใหญ่หาทางออกโดยการขอขยายชั้นเรียนจนถึง ป 7 (เห็นมั๊ยว่าสร้างคุณูปการณ์แค่ไหน ทำให้โรงเรียนเก่ามี ป 7   555) ในวัยเดียวกันแทบจะเรียกได้ว่าเป็นเด็กที่ลำบากที่สุดในละแวกนั้น เพราะนอกจากจะทำงานทุกอย่างแล้ว ยังถูกพ่อบังคับให้อ่านหนังสือทุกวันๆละหลายชั่วโมง โดยไม่เคยได้เที่ยวเล่น (งานวัด) เหมือนเพื่อนๆๆเลย จบประถมแล้วจำเป็นจะต้องเรียนต่อมัธยมเพราะข้อผูกพันของทุน เลยต้องเข้าอำเภอมาเรียนต่อมัธยมโดยอาศัยวัดเป็นที่พักพิง และเจริญเติบโตด้วยข้าวก้นบาตรของหลวงปู่ จนจบ มศ 3

ตอนหน้ามัธยมปลาย

สนุกๆ อ่านแล้วเพลินจริงๆ ค่ะ
อย่าลืมมาต่อ part ต่อไปนะคะ ส่วนของป.ปลา รออีกหน่อยดีกว่า แหะๆ  :wink:

[suriya2513]

ถ้าจะมีคนสองคนบนเว็บฯซีมะโด่งดอทคอม ที่มีวิธีการมองชีวิต และ present ออกมาเป็นตัวหนังสือได้คล้ายคลึงกันมากที่สุด ประดุจจะฝาแผด ก็คงต้องเป็นคู่รังสรรค์-สุริยา นี่แหละ...

อ่านของรังสรรค์เขียน แล้วเหมือนตัวพี่ป๋องเขียนเอง...สบายละคราวนี้ พี่ป๋องไม่ต้องเขียนก็ได้
เพราะมีคนเขียนได้ละม้ายกันให้พี่น้องซีมะโด่งดอทคอมอ่านอยู่แล้ว

วิธีการแบ่งตอนของอนุทินชีวิตนี่ยังเหมือนกันเลย...
ตอนสองของพี่ป๋อง ก็คือความภูมิใจเมื่อวัยเยาว์เหมือนกัน
พี่ป๋องร่างไว้หลายวันแล้ว แต่ยังไม่ได้พิมพ์...

[MahDee]

อ่านของพี่ ๆ แล้วน้ำตาซึมเลยครับ ชีวิตเราชาวหอ มีจุดกำเนิดที่คล้าย  ๆ กันนะครับ เพียงแต่ต่างบริบท ต่างสถานที่ แค่นั้นเอง..... :cry:  :cry:

[prapasri AH]

น้องๆคะ พี่แอ๊ะ ไปกรุงเทพ หลายวัน คิดถึงเวบหอแทบแย่ แน่ะ  :cry:  :cry:

กลับมาอ่าน เรื่องราวของทุกท่านแทบทุกตัวอักษร เลยค่ะ อ่านแต่ละ คนแล้วขนลุกเลยค่ะ
บางทีน้ำตาซึมด้วยซ้ำ พี่แอ๊ะคง  " อิน " มากไปหรือเปล่าก็บ่ฮู้ :shock:  :shock:

1.น้องสุชาดา ตระกูลดอกบัวเหล็กนะค่ะ  (หรือ น้องimm ) ไม่แน่ใจ  
 ชอบที่เหมือนพี่แอ๊ะ เลยที่ตอนวัยรุ่น  ตอนรักเขาข้างเดียว น๊านนาน นะค่ะ เหมือนพี่แอ๊ะเปี๊ยบเลย แต่ตอนนี้ลืมเขาเหล่านั้นไปหมดแล้ว พอมาเจอคนที่เขารักเราจริง จะเป็นงงมาก ว่าไปหลงรักคนนั้นได้ยังไง :shock:
ยิ่งผ่านมา สามสิบกว่าปี ไปพบเค้า ผมขาว หัวล้านนนนนนนนนน ยิ่งขำขำ ว่าพี่แอ๊ะบ้าจังงงงงง
ก็เป็นวัยรุ่นเนาะ :shock:
บางคน พี่แอ๊ะไปเจอ พี่แอ๊ะรีบเดินเชิดเลย เพื่อให้เค้าเห็นว่า ฉํนหมดรักเธอแล้วนะ เด่วเค้าคิดว่า เรายังรักเค้าอยู่ :shock:  โปรดอย่าเข้าใจผิด ตอนนั้นฉันเป็นเด็กๆ จ้า :lol:  :lol:

แต่เวลาไปเจอคนที่ เราหักอกเค้า พี่แอ๊ะ จะ ไปสวัสดีแบบ อ่อนน้อมถ่อมตน หรือบางที วิ่งหนีไปเลยค่ะ อิๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :lol:  :lol:

 2.น้องวีระพงษ์คะ  พี่หาญมีเพื่อนรุ่นน้อง เป็น หมอ ชื่อ น.พไพรัช ประสงค์จีน เป็นอาของน้องหรือเปล่าคะ

3..อ้อยยยยยยยยย กรองอ๊อน กรองออน ตอนแรกฉันพยามนึกว่า เมืองชลมี ขสมก. หรือเปล่า
ที่แท้ก็แปลว่า "ขอสามีกิน" ฉันคิดตั้งนานแน่ะ :shock:  :shock:
อ่านtag จึงได้รู้ว่า วันหลังฉันต้องรบกวนเธอ มาอบรม เพิ่มผลผลิต ในร.พฉํนแล้วล่ะ เธอยังมีประโยชน์กับประเทศชาติมากนะ เพื่อน  

น้องๆอย่าต๊กกะใจนะคะ ถ้าพีป๋องก๊ะพี่อ้อย เล่นการแรงๆ คู่นี้เค้าเป็นเพื่อนรัก ห่วงใยกันกันค่ะ :lol:  :lol:
 เป็นกิ๊กเก่าสามย่านน่ะค่ะ อิๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ  :lol:  :lol:

เหมือนที่น้องหนิงว่า ช้างสารชนกัน หญ้าแพรกก็แหลกลาญ5555555555555

[pexchula]

เพิ่งได้รู้จักเว็บซีมะโด่งเมื่อไม่นานนี้เองคับ ต้องขอขอบคุณพี่ปุ๊กกี้ (บัญชี 35 พี่จังหวัด แต่รู้จักกันเพราะค่ายหอมากกว่า ก่อนหน้านั้นไม่เคยรู้จักกันมาก่อนคับ) ที่ชักชวนให้รู้จักเว็บบอร์ดซีมะโด่งนี้ ถึงแม้เบื้องหลังของการแนะนำ อาจจะไม่เหมาะที่จะเปิดเผย ณ ที่นี้ ก็ขอเก็บเอาไว้เป็นความลับระหว่างผมกะพี่ปุ๊กกี้ละกันนะคับ

อีกคนที่ต้องขอขอบคุณก็คงเป็นเป็น น้องอิ๋ม (รัดสาด สิงห์ดำ 39 น้องจังหวัด) อีกคน (ดูเหมือน จะพยายามโปรโมทจังหวัดของตัวเองเหมือนกันนะคับเนี่ย) ที่อุตส่าห์ tag มา ก็คงเพราะเห็นชื่อของผมที่เพิ่งสมัครเป็นสมาชิก แล้วก็อุตส่าห์ มาแจ้งข่าวให้มาตอบเนี่ยแหละคับ

1. ก่อนอื่น ก็ขอแนะนำตัวอย่างเป็นทางการหน่อยนะคับ ชื่อ พงษ์ธร นามสกุล จาฏุพจน์ ชื่อเล่น เป๊ก สำหรับเพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ ที่โรงเรียน แต่ชื่อเล่นที่พ่อแม่ ตั้งให้ คือ ตั้ม สะดวกเรียกชื่อใหน ก็เรียกได้ทั้งนั้นคับ หันหมดคับ

2. เกิดที่ อุบลฯ เรียน ประถม มัธยม ที่อุบล แล้วก็มาเข้าที่ วิดวะ จุฬาฯ รหัส 37 เป็น ซีมะโด่ง รุ่น 77 วิดวะ จุฬา รุ่นที่ 78 พักที่หอชายใหม่ 14 ชั้น ห้อง 222 ในปีแรก แล้วย้ายขึ้นไปที่ 1222 ทุกวันนี้ รู้สึกดีใจมากคับ ที่เป็นส่วนหนึ่งของหอซีมะโด่ง ได้รู้จักทั้งเพือ่นพ้อง พี่ฯ แล้วก็น้องๆ ต้องขอขอบคุณอาจารย์เผ่าคับ ที่รั้งเอาไว้ ไม่งั้น คงหนีร้บน้องไปซะแล้ว

3. จะเรียกว่า ไม่กล้าก็ใช่คับ ชอบอยู่ข้างหลังมากกว่าที่จะออกหน้า รักที่จะเป็นผู้ให้การสนับสนุน มากกว่าที่จะเป็นผู้นำคับ เลยทำกิจกรรมอยู่บ้างตามคำเชิญชวนของเพิ่อนๆ พี่ๆ ก็คงจะไม่มากเหมือนเพื่อนๆ น้องๆ คนอื่น ตอนปี 1 ก็เล่นบอลเฟรชชี่อยู่คณะหอ พลาดท่า เสียทีให้กับคณะรัดสาด ก็เลยได้แค่ที่สามกลับมา ไปค่ายหอที่เชียงราย เมื่อตอนปี 1 ขึ้นปี 2 อยู่แค่อาทิตย์เดียวมั่ง ถ้าจำไม่ผิด แล้วก็หนีลงมาเที่ยวเชียงใหม่หนึ่งคืน ก่อนกลับมาที่กทม พี่ปุ๊กกี้คงตอบได้ว่า มันส์แค่ใหน แล้วก็เป็นประสบการ์ที่น่าประทับใจแค่ใหน (รบกวนขยายต่อด้วยนะคับ)

ต่อมา ก็ตามไปค่ายที่ลำพูน ขาไปว่าลำบากแล้ว ยังไม่เท่าขากลับ ที่จำได้ ก็นอนใต้เก้าอี้ที่เค้าให้นั่งบนรถไฟชั้นสาม เก้าอี้ไม้ ถ้านั่งพิง ก็หลังแข็ง ไม่ได้เป็นเบาะนุ่มๆเหมือนในปัจจุบัน ช่องว่างแคใต้เก้าอี้ ก็แค่นั้น แต่เป็นที่พื้นที่ที่มีค่ามากๆบนรถไฟขนาดนั้น ไม่งั้น ก็ต้องยืนตลอดทางกลับ กรุงเทพฯ นอกจากกิจกรรมเหล่านี้ ก็เหมือนจะเป็นกิจกรรมในคณะแทนแล้วคับ ซึ่งไม่เกี่ยวกะหอพัก ก็ขอข้ามไปเลยละกันคับ อ๋อ มีอีกที ก็อาสาขึ้นไปเล่นตลกกะเพื่อนๆ เป็นตัวแทนพี่ปีสาม กะเพือ่นๆ ปรากฏว่า ไม่ขำครับครั้งแรก เขินมากๆๆ เก็บความขายหน้าไว้ จนผ่านไปอีกปี รวมตัวใหม่ กะพี่อั๋น พี่หยุ่ย พี่โต้ย แล้วก็พี่จบ กลับมาเรียกเสียงหาได้อย่างน่าชื่นใจ แต่ก็ติดข้อหา เป๊กลามกมาใส่ตัวจนได้ เพราะมุข เรียกชื่อสถานที่ที่เกี่ยวพันกะอวัยวะนั้นแหละ (จำไม่ได้ถนัดนัก แต่เข้าใจว่า เป็นเมือง "สองพี่น้อง" ท่านใหนคิดออก ก็ฝากบอกต่อละกันคับ

4. จบวิดวะ โยธา แล้วเรียนต่อโทวิดวะที่จุฬาฯเลยคับ หลังจากจบ ก็ทำงานใน บ. ออกแบบเล็กๆ อยุ่สองปี ก็มาเรียนต่อที่เมกาคับ ตั้งใจอยากได้ภาษา เลยขอที่บ้านมา อยู่มาสามปี ตอนนี้เรียนจบแล้วคับ ทำงานกับ บ คนไทยอยู่ที่ชิคาโกคับ พี่เค้ามีธุรกิจส่งวัตถุดิบให้ร้านอาหารไทย จีน แล้วก็ญี่ปุ่นบ้าง สินค้าก็ผักสด เครื่องกระป๋องจากเอเชียคับ แล้วก็ทำร้านอาหารอยู่ด้วย อีกอย่างที่เพิ่งเริ่มทำ ก็จัดจำหน่ายอาหารไทยแช่แข็งของซีพีคับ เหนือ่ยอยู่ เพราะเป็นตลาดใหม่ แข็งขันกันสูงคับ แล้วก็ต้องแนะนำให้ฝรั่งเค้ามากินเนี่ย ใช้กำลังภายในเยอะเหมือนกันคับ แต่ก็มีทั้งสุข เศร้า เคล้าๆกันไปคับ

5. พูดถึงอดีตไปแล้ว ปัจจุบันไปแล้ว ก็คงเหลืออนาคต ตอบได้ค่อนข้างง่ายคับว่า ยังไม่ได้คิดไรไว้ เพราะทำปัจจุบันยังไม่ค่อยจะทันเลยครับ เอาเป็นว่า บอกความคิดในตอนนี้ไปละกันคับ เคยคิดว่า หากตัวเองเอาแต่ชื่นชมความสำเร็จของคนอื่น แล้วเมือ่ไหร จะได้ชื่นชมความสำเร็จของตัวเองบ้าง ก็เลยตั้งหน้าตั้งตาทำงานแทน แต่วันนี้ หลังจากได้อ่านกระทู้ที่ผ่านมาของพี่ๆ แล้วก็น้องๆ แล้ว คิดว่า การชื่นชมความคิดของคนอื่นเนี่ย เป็นสิ่งที่ขาดไม่ได้เลยทีเดียว นอกจากจะเป็นแรงบันดาลใจแล้ว ยังเป็นกำลังใจให้ในยามท้อด้วยครับ ก็คงต้องคิดใหม่ว่า เอาทั้งสองอย่างมาผสมกัน แล้วรวมกันในสัดส่วนที่พอดี จะดีกว่า เลือกอย่างใดอย่างหนึ่ง .... อันนี้ เป็นความคิดนะคับ อาจจะถูกหรือผิด ก็แก้กันมาได้คับ ยินดีรับฟังคับ

ครบ 5 ข้อแล้ว ท้ายที่สุดนี้ ก็หวังว่า ได้เล่าเรื่องราวของตัวเองเพื่อเป็นการแนะนำตัวในเว็บบอร์ดนี้ให้กับทุกคนที่ได้อ่านนะคับ ก็ขอฝากเนือ้ฝากตัวด้วยคับ ยินดีที่ได้รู้จักทุกคนคับ คงไม่ค่อยได้มาอ่านกระทู้มากเท่าไหรนัก เพราะฉะนั้น อย่าแช่งให้เกิดอะไรขึ้นเลยนะคับ เอาเป็นว่า จะเข้ามาตอบ(หากมีคนถาม) ตามเวลาที่มีแล้วกันคับ

น้องเป๊ก เพื่อนเป๊ก แล้วก็พี่เป๊ก

[MahDee]

3..อ้อยยยยยยยยย กรองอ๊อน กรองออน ตอนแรกฉันพยามนึกว่า เมืองชลมี ขสมก. หรือเปล่า
ที่แท้ก็แปลว่า "ขอสามีกิน" ฉันคิดตั้งนานแน่ะ

ขอบคุณพี่แอ๊ะ ที่มาช่วยเฉลยความจริงให้กระจ่างครับ ตอนแรกผมเข้าใจว่าพี่อ้อยอยู่ ขสมก.จริง ๆ นะครับเนี่ย :x  :x

พอพี่แอ๊ะมาเฉลย ก็เลยถึงบางอ้อ ครับ  :lol:  :lol:

[prapasri AH]

:oลูก pexchula คะ

ชาวหอมาจากอุบลเยอะมาก    
แถมเคยมีวิดวะจุฬา 14 ซื่อ พงษธร ด้วยค่ะเป็นชาววารินชำราบ
พี่แอ๊ะก็อยู่ใกล้อุบลค่ะ คนเมืองยศ ค่ะ
อ่านน้องเล่าแล้ว อยากให้ลูกพี่แอ๊ะคนเล็กเก่งแบบน้องจังเลย เวลาอยู่เมืองนอกน่ะค่ะ
 

[wannee]

พีๆ  เพื่อน น้องๆ เขียนได้น่าอ่าน และประทับใจจัง    

หสายๆคน อ่านแล้วอยากถาม  แต่ไม่อยากพิมพ์อะไรคั่นเลย กลัวไปขัดขั้นตอน :wink:  :wink:

[rs_oman]

สนุกๆ อ่านแล้วเพลินจริงๆ ค่ะ
อย่าลืมมาต่อ part ต่อไปนะคะ ส่วนของป.ปลา รออีกหน่อยดีกว่า แหะๆ  :wink:[/quote]



ป ปลา จริงๆๆ แล้วเราก้อมีอะไรเกี่ยวข้องกันอยู่นะ คือว่าแม่ของลูกสาวพี่ก้อเป็นคนสุรินทร์ และก้อเป็นชาวซีมะโด่งด้วยนะ เผลอๆๆ อาจจะเป็นพี่โรงเรียนด้วยซ้ำไป ถ้าน้องจบจากโรงเรียนหญิง (เมื่อก่อน) ในตัวเมืองสุรินทร์ พี่รู้จักทางมากกว่าบ้านพี่เองอีก

[rs_oman]

ถ้าจะมีคนสองคนบนเว็บฯซีมะโด่งดอทคอม ที่มีวิธีการมองชีวิต และ present ออกมาเป็นตัวหนังสือได้คล้ายคลึงกันมากที่สุด ประดุจจะฝาแผด ก็คงต้องเป็นคู่รังสรรค์-สุริยา นี่แหละ...

อ่านของรังสรรค์เขียน แล้วเหมือนตัวพี่ป๋องเขียนเอง...สบายละคราวนี้ พี่ป๋องไม่ต้องเขียนก็ได้
เพราะมีคนเขียนได้ละม้ายกันให้พี่น้องซีมะโด่งดอทคอมอ่านอยู่แล้ว

วิธีการแบ่งตอนของอนุทินชีวิตนี่ยังเหมือนกันเลย...
ตอนสองของพี่ป๋อง ก็คือความภูมิใจเมื่อวัยเยาว์เหมือนกัน
พี่ป๋องร่างไว้หลายวันแล้ว แต่ยังไม่ได้พิมพ์...

ถือว่าเป็นเกียรติอย่างสูงครับพี่ป๋อง จริงๆๆแล้ว ผมรู้จักพี่ป๋องตั้งแต่ผมจบมาใหม่ๆๆแล้ว จากเพื่อนชาวหอที่จบโยธาครับ

[prapasri AH]

ขอบคุณน้องมาดี จริงๆ ที่ คิดเรื่อง tag นี้ขึ้นมา ทำให้เราได้รู้จักกันมากขึ้น ทุกคนมีอะไรดีๆ
ที่น่าเป็นแบบอย่าง และน่าคิด น่าสนใจค่ะ
 
พี่แอ๊ะอ่านไปมาหลายรอบของทุกคน แล้วพี่แอ๊ะน้ำตาซึม กับเรื่องของทุกๆท่าน ค่ะ

และ โดยเฉพาะของตัวเอง อ่านแล้วอ่านอีก ไม่เบื่อเลย ถ้าไม่เชื่อน้องๆลองอ่านของตัวเองหลายครั้งๆซิคะ แล้วน้ำตาจะซึมจริงๆค่ะ  

เอ... เรื่องtag ของเรากลายเป็นtop hit ติดลมบน ท่านใดถูกtag แล้วไม่มาถือว่าไม่ทันสมัยนะคะ


เพราะแต่ละท่านมี เรื่องราวที่ทำให้ได้แง่คิด ทุกท่านเลยค่ะ  เหมือนติดตามหนังเรื่องยาว   ฃ ดี๊ ดี่ ค่ะ  
น้องไผ่อาจจะต้องทำเป็นเล่มเก็บไว้ แล้วล่ะ

[rs_oman]

เย็นนี้ก้อจะบินกลับเมืองไทยแล้ว ต่ออีกตอนละกัน

part 3 (ถ้าเป็นหนังตำนานสมเด็จพระนเรศวร ก้อจบภาคนี้แหละ)

3. มัธยมปลายก่อนเข้ามหา 'ลัย

จบ มศ. 3 แล้วก้อหมดทุนพอดีเพราะให้แค่ 6 ปี เลยคิดว่าจะสอบครูตำบลดีกว่า (หนึ่งตำบลให้หนึ่งทุนเรียนครู จบมาไม่ต้องสอบบรรจุ แต่ต้องกลับไปสอนที่บ้าน) โชคไม่ดีมาเยือนเมื่อรัฐบาลยกเลิกทุนครูตำบลในปีนั้นพอดี เลยเก็บข้าวของออกจากวัดกลับบ้าน จนโรงเรียนเปิดเทอมไปแล้ว 2 อาทิตย์ ครูแนะแนวมาตามที่บ้านให้ไปเรียนต่อมัธยมปลาย เพราะเสียดายฝีมือ (เข้าข้างตัวเองอีกแล้ว) และสัญญาว่าจะหาทุนให้อีก เลยได้กลับไปเรียนด้วยทุนของกระทรวงศึกษาธิการอีกรอบ และก้อยังอยู่ที่วัดเหมือนเดิม   พอเรียนมัธยมปลายก้อเริ่มทำอะไรให้มันเหมือนวัยรุ่น (สมัยนั้น) หน่อย ได้ตระเวนชกมวยไทยแถวๆๆ ละแวกนั้นและจังหวัดใกล้เคียง (จริงๆๆแล้วเริ่มตั้งแต่ มศ. 2 แล้ว แต่ไม่จริงจัง) พอมีชื่อเสียงบ้างและก้อได้ค่าเหนื่อยพอสมควร อีกอย่างชนะมา สาวๆๆ กรี๊ดดด ตรึม เลยได้ใจ แต่ไม่เคยใช้ประโยชน์จากการถูกกรี๊ดเลย เพราะเป็นคนขี้อายมาก ไม่กล้าแม้กระทั่งคุยกับผู้หญิง (ยังนึกเสียดายย้อนหลังอยู่เนี่ย) มาเลิกตอน มศ. 5 เทอมปลายเพราะเตรียมสอบเข้ามหา'ลัย  ตอนอยู่ มศ. 5 เคยเป็นประธานนักเรียนและโดนทำโทษ (อย่างหนัก) หน้าเสาธง และจะโดน ผอ. เชิญออก (จริงๆๆ คือไล่ออกนั่นแหละ) ด้วยข้อหานำนักเรียนประท้วงเรื่องการสร้างและตรวจรับอาคารเรียนอย่างไม่โปร่งใส  ก้อได้ครูแนะแนวคนเดิมที่ไปตามที่บ้านนั่นแหละมาช่วยไว้ โดยรับประกันว่าผมนิสัยดี ไม่เกเร เรียนดี (มาก, อันนี้คืดเอาเอง) ถ้าเชิญออก อาจจะไม่มีใครเอ็นท์ติด (จริงๆๆ แล้วคงมีแหละ) นั่นแหละถึงได้อยู่รอดจนจบมัธยมปลาย แล้วก้อเอ็นท์ได้โควต้าของ ม. ขอนแก่น, โครงการช้างเผือกของธรรมศาสตร์ (รัฐศาสตร์) และก้อของจุฬา (วิทยาศาสตร์) ในตอนนั้นจริงๆๆ แล้ว อยากเป็นนายอำเภอมากกว่า เลยคิดว่าจะเรียน รัฐศาสตร์ ธรรมศาสตร์ แต่พ่อนะสิ ไม่รับรู้อะไรเลยนอกจากให้ผมเลือกจุฬา เท่านั้น อย่างอื่นไม่รับฟัง พ่อบอกแต่ว่าจุฬา ดี นั่นแหละถึงได้หิ้วกระเป๋า (ใบเดียว) นั่งรถ (ไฟ) ด่วนสายอุบล-กรุงเทพ เข้าเมืองกรุง เพื่อมาแสวงหาความฝัน (ของพ่อ) และก้อเป็นการเข้ากรุงเทพครั้งแรก เมื่อเกือบๆๆ 25 ปีที่แล้ว

ตอนต่อไป ชีวิตในรั้วจามจุรีและซีมะโด่ง

[Dr.Poot]

จบแล้น...พอมั๊ยแค่นี้

Tag ต่อ  :twisted:  :twisted:
1. poot 41 (อีกครั้ง)
 

จีน ฉันโดน tag อีกแล้วหรือนี่ อ่ะ  :roll:  :roll:
ไว้ว่างๆมาตอบนะ  :wink:

[khesorn mueller]

yes,P.Prapasri,I predicted it since the first page after your story that this Blog Tag will be popular for webboard,without all of web member cooperation ,it would also not work.
I think it is not certainly for each to open themself if they are not use to that...but when one starts,it is not hard for another to follow...all out of that....I trust RCU member like my own family...and when we open to each other we could get closer like never before.
nn.

[khesorn mueller]

พีๆ  เพื่อน น้องๆ เขียนได้น่าอ่าน และประทับใจจัง    

หสายๆคน อ่านแล้วอยากถาม  แต่ไม่อยากพิมพ์อะไรคั่นเลย กลัวไปขัดขั้นตอน :wink:  :wink:

I did it often...excuse me..have to do it immediatly or I forget....
nn.

[ป.ปลา]

ป ปลา จริงๆๆ แล้วเราก้อมีอะไรเกี่ยวข้องกันอยู่นะ คือว่าแม่ของลูกสาวพี่ก้อเป็นคนสุรินทร์ และก้อเป็นชาวซีมะโด่งด้วยนะ เผลอๆๆ อาจจะเป็นพี่โรงเรียนด้วยซ้ำไป ถ้าน้องจบจากโรงเรียนหญิง (เมื่อก่อน) ในตัวเมืองสุรินทร์ พี่รู้จักทางมากกว่าบ้านพี่เองอีก

คุณแม่ของลูกสาวพี่ rs_oman เป็นรุ่นพี่ ป.ปลา ค่ะ เย้ๆ
โรงเรียนสตรีในตัวเมือง เดิมชื่อ โรงเรียนสตรีสุรินทร์
ปัจจุบันเปลี่ยนชื่อเป็นโรงเรียนสิรินธร นามพระราชทานจากในหลวงค่ะ (เรื่องนี้เอาไว้เล่าในเรื่องของป.ปลาดีกว่า)


to P' Mahdee
ตอนนี้น่าจะมีการรวมรวม tag ที่ชาวซีมะโด่งเราเขียนนี่เก็บไว้นะคะ
มันเป็นสิ่งที่มีค่ามากๆ เลย
(แหม ถ้าได้รวมเล่มยิ่งดีเข้าไปใหญ่)

[webmaster]

:wink:  
น้องไผ่คะ..กำลังหาอาชีพใช่ไหมเอ่ย..ตั้ง ร.ร.ซีมะโด่งวิทยาดีมะคะ
คุณครูก็แถวๆนี้ไง  ให้น้องไผ่เป็นครูใหญ่

พี่อ้อยขา จากประสบการณ์เล็กๆ ในชีวิตน้อยๆ พบว่า การหาครูไม่ยาก แต่การหานักเรียนนี่สิคะ ยากนัก
ดังนั้น หากมีนักเรียนเมื่อไหร่ เราจึงจะเปิดโรงเรียนกันดีไหมคะ

[webmaster]

เห็น request กันมาหลายคนแล้วว่าควรแก่การรวมเล่ม...(ขายในงานคืนสู่เหย้าหุหุ)
 :wink: ดังนั้น ขออาสาสมัคร ghost writer หน่อยคะ ตอนนี้ วอมอ ค่อนข้างยุ่งขิงค่ะ

[prapasri AH]

ใช่จ๊ะน้องหนิง พี่แอ๊ะ อ่านแล้วแสนจะภาคภูมิใจกะความเป็นชาวหอ ชาวจุฬาของเราค่ะ

และกว่าเราจะมีวันนี้ได้ ........... อ่านแล้ว ขนลุกเลยค่ะ  น้ำตาซึมกับ น้องๆ เกือบ ทุกคนเลย
ตอนแรกพี่แอ๊ะคิดว่า "อิน" อยู่คนเดียว พอ น้องๆ แต่ละท่านเล่าเรื่องของน้องๆเองพี่แอ๊ะ ภาคภูมิใจในทุกคนเลยค่ะ :lol:

[suriya2513]

ข้อ 2. ความภูมิใจในวัยเยาว์
ผมมีความภูมิใจในตอนเป็นเด็กอยู่เหตุการณ์หนึ่ง และคงจะเป็นความภูมิใจที่สุดในชีวิต เพราะดูสาระรูปตัวเองแล้ว
นับจากวันนี้ไป ไม่น่าจะสามารถสร้างความภูมิใจให้กับดัวเองได้อีกแม้แต่น้อย

ฉากของเรื่องเริ่มที่เรือนแถวบ้านพักข้าราชการหน่วยคุดทะราด จังหวัดราชบุรี เมื่อปี 2499
(แน่นอนตอนนั้นผมอายุได้ไม่ถึง 5 ขวบ)...
เย็นวันหนึ่ง คุณนายทองเจือแม่ผมเห็นพวกเด็กๆพากันวิ่งตามกันเกรียวไปกลางทุ่งหลังหน่วยฯ
จึงร้องถามว่า "วิ่งไปไหนกัน" เด็กๆตอบแม่ผมกลับมาว่า "ไปดูไอ้ป๋องมันวิ่งว่าว"

ว่าวตัวที่ผมกำลังพาวิ่งจนตับแทบแลบอยู่วันนั้น ผมทำด้วยมือของผมเองล้วนๆทั้งหมดทุกขั้นตอน
คาดว่าคงจะเลียนแบบจากการที่เห็นคุณยศพ่อผมทำให้ผมเล่นในช่วงเวลานั้น
แต่การที่จะเอาว่าวที่สุดแสนจะประณีตเนี๊ยบของคุณยศไปวิ่งเล่นเองโดยลำพัง เมื่อคุณยศไม่ได้ไปด้วย
ย่อมเป็นไปไม่ได้ เพราะคุณยศคงจะกลัวผมเอาไปวิ่งลากดิน หรือติดต้นไม้พังไป ต้องมาเสียเวลาทำให้ผมใหม่อีก...
อย่ากระนั้นเลย ทำมันซะเองเลยดีกว่า...ผมคงตัดสินใจอย่างนั้น

โครงไม้ไผ่ที่เหลาอย่างลวกๆเพราะความเป็นเด็กนั้น ถูกมัดด้วยเชือกแค่พอรู้ว่ามัด และแปะด้วยกระดาษหนังสือพิมพ์
โดยใช้ข้าวสุกที่ลักขโมยมาจากหม้อข้าวในครัวแทนกาว...หางว่าวยาวมากๆ ที่ทำด้วยผ้าขี้ริ้ว ฉีกเป็นแถบต่อกันจนยาว
เพื่อถ่วงสมดุลย์นั้น อดีตเคยเป็นผ้าถุงของแม่

อาศัยว่าลมกลางทุ่งนั้นคงแรงพอควร ประกอบด้วยฝีเท้าของผมวิ่งต้านลม ลากจูงว่าวอย่างทรหดอดทน
ว่าวก็ลอยขึ้นไปได้สูงประมาณระดับหลังคาบ้านเท่านั้นเอง พอหมดแรงวิ่งมันก็ตกลงมา...
และคาดว่าคงจะพังไปในที่สุด ในวันเดียวนั้นเลย

ผมจำเหตุการณ์ครั้งนั้นไม่ได้หรอกครับ (ก็เด็กสี่ขวบกว่าๆ จะไปจำอะไรได้) แต่ที่นำมาเล่าได้เป็นตุเป็นตะ
เพราะแม่เก็บมาเล่า ให้คนทุกคนที่แม่รู้จักฟัง ด้วยความภูมิใจในลูกชายของตัวเอง เข้าหูผมอยู่ทุกบ่อยๆ

เหตุการณ์ครั้งนั้นได้ทำนายอนาคตของเด็กชาย สุริยา ทัศนียานนท์ ไว้อย่างชัดเจนยิ่งกว่าลูกแก้วยิปซีอีกว่า
"เด็กคนนี้โตขึ้นจะเป็นคนเก่ง แต่จะเก่งเฉพาะเรื่องไร้สาระ...เท่านั้น"

[weerapong_rx]

ทำว่าวเล่นเองตอนเด็กแล้ว คิดว่าตอนต่อไปต้องมีเรื่องเล่าดีๆ มาเขียนต่อนะครับพี่ป๋อง
พี่แอ๊ะครับ นพ.ไพรัช ประสงค์จีน เป็นญาติห่างๆ ครับ คือ เขาเป็นลูกชายของพี่ชายปู่ผมครับ มีคนถามเยอะเหมือนกันครับ แต่ผมยังไม่มีโอกาสได้คุยกับท่านเลยครับ

[ชาร์ป]

หุ หุ จริงแล้ว ตอบไปแล้วนะ ว่ายังไม่รู้อะไรเกี่ยวกับม ก็ถามมาได้

แต่พอดีวันนี้ นอนไม่หลับ หาเรื่องทำให้นอนหลับ มาเขียนตอบคนที่ tag มาดีกว่า

คงไม่ได้เล่าที่มาของผมแล้วกันครับ แต่ตัดเอาบางตอนของชีวิตมาเล่าดีกว่า ..

1. ตอนทำงานใหม่ ๆ สงสัยใน ศาสนา พุทธ สงสัยคำว่านิพพาน คืออะไร  เป็นอย่างนี้อยู่นาน ก็เลยไปบังเอิญเจอ พระไตรปิฎก ฉบับประชาชน ก็นั่ง อ่านกันหลาบวัน จนจบ  ... แถมพ่วงกับหนังสือ พุทธศาสนา อีกบางเล่ม ของท่านพุทธทาสภิกขุ เรื่อง นิพพาน ...
   ก็ทำให้พอเข้าใจบ้างตามประสา คนเรียนรู้ด้วยตัวเอง   ... จนกระทั่งส่งผลให้ลองทำสมาธิด้วยตัวเอง ตามตำราบาง etc ... และ พบว่า ช่วยในเรื่องการทำงานได้เยอะเลย และ ทำให้เข้าใจอะไรได้ง่ายขึ้น ... แต่เสียดาหลัง ๆ ไม่ค่อยได้ทำสมาธิแล้ว ... เลยนอนไม่ค่อยหลับ ... แต่การทำสมาธินี้ แนะนำว่าดีจริง ๆ

2. เคยสังเกตว่า คงามคิดของตัวเองไม่เคยหยุดเลย ... ยกเว้นตอนหลับ... ชอบคิดไปเรื่อย และตั้งคำถามไปเรื่อย ถามตอบกับตัวเองอยู่เสมอ ... ทำให้ได้เข้าใจอะไรบ้าง หรือ เหลือไว้ทำให้นอนไม่หลับบ้าง แต่มันสนุกดี ... คิดทุกเรื่อง แล้วแต่จะฉุกคิดอะไรได้

3. ต่อจากเรื่อง ของนิพพาน ก็ได้ต่อยอดมาอ่านเรื่องของ วิทยาศาสตร์บ้าง ... ของ stephen hawking ... ต้องอ่าน 2-3 รอบ กว่าจะพอเข้าใจได้บ้าง ... แต่เป็นเรื่องที่สนุก  จนบางครั้ง อยากรู้ว่า จริง ๆ แล้ว สสาร นั้น เป็นพลังงาน หรือ มวลกันแน่ ... เหมือนร่างกายเรา แบ่งไปเรื่อย ๆ จะเจอสสารอนุภาคที่เล็กที่สุดจริง ๆ หรือ เจอสิ่งว่างเปล่ากันแน่ ...

4. อยู่ชมรมแสงเสียง ... เป็นชมรมที่สอนให้ทำงานเป็นจริง ๆ ส่งผลให้การทำงานในปัจจุบัน ราบรื่น และ มีความก้าวหน้า อย่างเห็นได้ชัด ...

5. เรื่องหนักสุดในชีวิตคือ พี่ชาย retire ตอนปี 4 ... ตอนนั้น ต้องเป็นที่ปรึกษาให้ ทางบ้าน อยู่เสมอ โดยเฉพาะ แม่ ... ตอนนี้ทุกสิ่งดีแล้ว และพี่ชายผม ก็กำลังจะจบแล้ว ... เวลามองกลับไป สิ่งเลวร้ายที่เกิดขึ้น จะพบว่าสักวันก็หายไปเอง ขอเพียงแค่อดทน และ มีสติ ใช้ปัญญาแก้ไข

6. เรื่องไว้อวดชาวบ้านเค้าก็มีอยู่เรื่องเดียว ... สอบ เข้า ม.1 อุดรพิท ได้อับดับ 1 เชียวนะ ... แต่ไปเรียนที่ สาธิตขอนแก่น แทน

ชักยาว ... หุ หุ ไว้เท่านี้ก่อนครับ  

[dnopista]

อยากให้ช่วย ...มาtag...มาtag...ฉันที
                   ...มาtag...มาtag...ฉันที
                    ฉันเหงารอนานแล้ว......
         ช่วย ...มาtag...มาtag...ฉันที
                   ...มาtag...มาtag...ฉันซักที
                   ....ฉันทอด"ปลาวาฬ"ให้แล้ว...
                                       

                                 บางส่วนจากเพลง"tag...ฉันที"
                                        ศิลปิน  แง็ก  มะละกา

[wannee]

พีๆ  เพื่อน น้องๆ เขียนได้น่าอ่าน และประทับใจจัง    

หสายๆคน อ่านแล้วอยากถาม  แต่ไม่อยากพิมพ์อะไรคั่นเลย กลัวไปขัดขั้นตอน :wink:  :wink:

I did it often...excuse me..have to do it immediatly or I forget....
nn.

น้องหนิงจ๋า  เป็นความรู้สึกของพี่คนเดืยวจ้าในขณะนั้น  ตอนนี้หายแว้ววว    

[wannee]

ขอบคุณน้อง Mahdee ที่ช่วยสรุปรายชื่อนะคะ   คนโดน และยังไม่โดน tag จะเห็นชัดเจนขึ้น   :wink:  :wink:

[prapasri AH]

:Dน้องหนิง และเสียดคะ  
 พี่แอ๊ะว่าเราเขียนให้ความเห็น หรืออารมณ์ร่วม คั่นหน่อยก็ดีนะคะ

คนเขียนจะได้มีกำลังใจว่ามีคนอ่าน

เพราะบางทีเขียนยาวๆอย่างมีความสุข แต่กังวลว่าจะมีคนอ่าน และresponse กับเราหรือเปล่าหนอ  :shock:  :cry:

แต่ถ้า มีresponse มาบ้าง ก็จะสบายใจว่ามีคนสนใจอ่านเรื่องของเรานะอ่ะ :lol:จริงมะคะ :lol:

[prapasri AH]

:lol: น้องชาร์ปคะ
คิดไปคิดมาก่อนนอน นะดีมากๆเลยค่ะ แล้วจะหลับได้
คืนไหนพี่แอ๊ะนอนไม่หลับ พี่แอ๊ะจะหาเรื่องคิดสักเรื่องหนึ่ง แล้วก็จะหลับค่ะ :lol:

[prapasri AH]

:shock: น้อง โอมาน อ่านเรื่องของน้อง ตอนขึ้นรถไป เข้ามาจุฬา แล้วขนลุกอีกแล้วววววววว
ไม่รู้เป็นอะไร พี่แอ๊ะนี่  :shock:
แต่อ่านเรื่องของป๋องยัง ไม่ขนลุก ตอนไปอ่านอีกรอบบบบบบบบบบบบ จ้า :lol:  :lol:

จำได้แต่ว่าแม่ของป๋อง ชื่อคุณนายทองเจือ วันหลังเจอกันต้องเรียก ว่า "ลูกคุณนายทองเจือ"

ขอประทาน โทษคุณแม่ทองเจือด้วยนะ อยากล้อคุณลูกของคุณแม่นะค่ะ :lol:

[MahDee]

Update ครับ

---------------------------------------------------------------------

รายนามผู้ที่โดน Tag และตอบแล้ว  และเราได้รู้จักกันมากขึ้นแล้ว

Prapasri AH 13
อ้อย 13
Wannee 16
Alayas 26
Rs_oman 26
Khesorn Mueller 27
iamfrommoon 35
Webmaster,LadyBamboo 35
Junphen 36
pexchula 37
A 39
Apirat 39
Imm 39
Mr.Eggman 39
AjO 39
Cell 40
It's me Joy 41
MahDee 41
poot 41
หลิม 41
popjean 41
ชาร์ป 41
Teemeekiew 42
Party 43
weerapong 43
หล้า 43


----------------------------------------------------------------------------
รายนาม ผู้ที่โดน Tag แล้ว แต่ยังไม่มาตอบอย่างน้อย 5 ข้อ  รีบมาตอบนะครับ จะได้รู้จักกันมากขึ้น

charin 07
ป๋อง 13
manopkd 13
กุ้ง 14
จิ๋ม 14
ตุ๊ 14
อ้อย 14
อ๋า 14
KUSON 15
Jiab 16
ถาวร 16
ทราย 16
ป้อม 16
อ๋อย 16
พี่แต๋ง 16
Somchai 17
Prakaikaew17
nitty 20
ชัชชัย 35
ตี๋เล็ก 38
first 39
Ppornson 39
เต้ 39
ป๋าบอล 39
ลูกพิ้ง 39
Max 39
Fonode 40
Shade 40
tukta 40
ก้อง 40
Mek 40
Platongkoh 41
อ๋อย 41
immy 42
Rachan 42
ติ๊ด 42
ทักษ์ 42
แน๊ต 42
ปอร์ท 42
Kai 43
Triti 43
ดอจ 43
นุ่น 43
แมน 43
เอ๋อ 43
ตาล 44
มะปราง 44
Nupu special guest
------------------------------------------------------------------------------

Special Request   ยังไม่ถูก tag แต่มีคนอยากรู้จักครับ

ป.ปลา 43
Audit special guest
Mouy 38
joker 39
Safetysafe 39
Ton (Poodle) 39
Jip Jib 39
Pandanong 41
Nueyhahey 41
dol 41
โก้ phy 41
ต้น 41
นายป้อ 41
Toomy 16
Jaiko special guest
atom75 35
cmadong75 35
dnopista

...
...
...

หากไม่รู้จะ tag ต่อให้ใคร ให้ไปดูที่ Menu รายชื่อสมาชิก นะครับ

[MahDee]

อยากให้ช่วย ...มาtag...มาtag...ฉันที
                   ...มาtag...มาtag...ฉันที
                    ฉันเหงารอนานแล้ว......
         ช่วย ...มาtag...มาtag...ฉันที
                   ...มาtag...มาtag...ฉันซักที
                   ....ฉันทอด"ปลาวาฬ"ให้แล้ว...
                                       

                                 บางส่วนจากเพลง"tag...ฉันที"
                                        ศิลปิน  แง็ก  มะละกา

เย้...ดีใจจัง มีคนอยากให้ tag แล้ว

รีบ ๆ มาเล่าเลยนะ  :lol:  :lol:

[nuihahey]

อ่านของพี่ๆ แต่ละคนแล้ว ไม่กล้าเขียนเลยแฮะ สุดยอดมาก อีกทั้งพอดีช่วงนี้ติดสอบด้วย ไว้หลังสอบจะมาเขียนแล้วกันนะ มะดี

[MahDee]

อ่านของพี่ๆ แต่ละคนแล้ว ไม่กล้าเขียนเลยแฮะ สุดยอดมาก อีกทั้งพอดีช่วงนี้ติดสอบด้วย ไว้หลังสอบจะมาเขียนแล้วกันนะ มะดี

รออ่านอยู่เด้อ สอบเสร็จรีบ ๆ มาเขียนนะ เราจะได้รู้จักกันมากขึ้น รู้สึกตอน ป.โท อยู่ห้องตรงข้ามกันเลย แต่ไม่ค่อยได้มีโอกาสได้ทำความรู้จักกัน  :lol:  :lol:

[iamfrommoon]

เพิ่งได้รู้จักเว็บซีมะโด่งเมื่อไม่นานนี้เองคับ ต้องขอขอบคุณพี่ปุ๊กกี้ (บัญชี 35 พี่จังหวัด แต่รู้จักกันเพราะค่ายหอมากกว่า ก่อนหน้านั้นไม่เคยรู้จักกันมาก่อนคับ) ที่ชักชวนให้รู้จักเว็บบอร์ดซีมะโด่งนี้ ถึงแม้เบื้องหลังของการแนะนำ อาจจะไม่เหมาะที่จะเปิดเผย ณ ที่นี้ ก็ขอเก็บเอาไว้เป็นความลับระหว่างผมกะพี่ปุ๊กกี้ละกันนะคับ

3. จะเรียกว่า ไม่กล้าก็ใช่คับ ชอบอยู่ข้างหลังมากกว่าที่จะออกหน้า รักที่จะเป็นผู้ให้การสนับสนุน มากกว่าที่จะเป็นผู้นำคับ เลยทำกิจกรรมอยู่บ้างตามคำเชิญชวนของเพิ่อนๆ พี่ๆ ก็คงจะไม่มากเหมือนเพื่อนๆ น้องๆ คนอื่น ตอนปี 1 ก็เล่นบอลเฟรชชี่อยู่คณะหอ พลาดท่า เสียทีให้กับคณะรัดสาด ก็เลยได้แค่ที่สามกลับมา ไปค่ายหอที่เชียงราย เมื่อตอนปี 1 ขึ้นปี 2 อยู่แค่อาทิตย์เดียวมั่ง ถ้าจำไม่ผิด แล้วก็หนีลงมาเที่ยวเชียงใหม่หนึ่งคืน ก่อนกลับมาที่กทม พี่ปุ๊กกี้คงตอบได้ว่า มันส์แค่ใหน แล้วก็เป็นประสบการ์ที่น่าประทับใจแค่ใหน (รบกวนขยายต่อด้วยนะคับ)


ครบ 5 ข้อแล้ว ท้ายที่สุดนี้ ก็หวังว่า ได้เล่าเรื่องราวของตัวเองเพื่อเป็นการแนะนำตัวในเว็บบอร์ดนี้ให้กับทุกคนที่ได้อ่านนะคับ ก็ขอฝากเนือ้ฝากตัวด้วยคับ ยินดีที่ได้รู้จักทุกคนคับ คงไม่ค่อยได้มาอ่านกระทู้มากเท่าไหรนัก เพราะฉะนั้น อย่าแช่งให้เกิดอะไรขึ้นเลยนะคับ เอาเป็นว่า จะเข้ามาตอบ(หากมีคนถาม) ตามเวลาที่มีแล้วกันคับ

น้องเป๊ก เพื่อนเป๊ก แล้วก็พี่เป๊ก

Pex ฮับ...พี่ได้อ่านเรื่องของเราแล้วทำให้รู้จักเป๊กมากขึ้น...หลังจากที่ห่างหายจากการติดต่อกันหลายปี เอาเป็นว่า ตั้งแต่พี่จบละกัน อิอิ...ดีใจครับที่เป๊กกลับมาอีกครั้ง ว่าแต่ว่า...กระจายไปรุ่น 77 ด้วยนะครับ จะได้ตั้ง Forum 77 น้องบุค, เอ็ม เคยมาคุยในบอร์ด พอมันล่มรุ่น 77 ก็ gone with the wind ไปเลย :cry:  :cry:

ปล.ตรงส่วนขยายแอบหนีลงจากเชียงราย ต้องไปอ่านใน Forum ห้องค่ายค่ะ...ปุ๊กกี้ไปรื้อฟื้นที่นั่น ตามไปอ่านได้ที่นี่เลย.."ค่ายเก่าเอามาเล่าใหม่เมื่อ 10 ปีผ่านไป" http://www.cmadong.com/community/board/viewtopic.php?t=93

ปล.2 ฮับ.."ความลับ"ๆๆๆ  :wink:

 :lol:      :lol:

[iamfrommoon]

ข้อ 2. ความภูมิใจในวัยเยาว์

อาศัยว่าลมกลางทุ่งนั้นคงแรงพอควร ประกอบด้วยฝีเท้าของผมวิ่งต้านลม ลากจูงว่าวอย่างทรหดอดทนว่าวก็ลอยขึ้นไปได้สูงประมาณระดับหลังคาบ้านเท่านั้นเอง พอหมดแรงวิ่งมันก็ตกลงมา...
และคาดว่าคงจะพังไปในที่สุด ในวันเดียวนั้นเลย

ผมจำเหตุการณ์ครั้งนั้นไม่ได้หรอกครับ (ก็เด็กสี่ขวบกว่าๆ จะไปจำอะไรได้) แต่ที่นำมาเล่าได้เป็นตุเป็นตะเพราะแม่เก็บมาเล่า ให้คนทุกคนที่แม่รู้จักฟัง ด้วยความภูมิใจในลูกชายของตัวเอง เข้าหูผมอยู่ทุกบ่อยๆ

เหตุการณ์ครั้งนั้นได้ทำนายอนาคตของเด็กชาย สุริยา ทัศนียานนท์ ไว้อย่างชัดเจนยิ่งกว่าลูกแก้วยิปซีอีกว่า
"เด็กคนนี้โตขึ้นจะเป็นคนเก่ง แต่จะเก่งเฉพาะเรื่องไร้สาระ...เท่านั้น"

ขอบคุณนะคะที่พูดถึงเรื่อง "ว่าว" ทำให้นึกถึงว่า ตอนตัวเองเด็กๆ ชอบเล่นว่าวกับเด็กผู้ชายแถวบ้าน สมัยนั้นแม่ไม่ชอบมากๆๆ เพราะบอกว่า เป็นของเด็กผู้ชาย เคยเก็บเงินซื้อตัวละตั้ง 20 บาทแน่ะ เป็นผีเสื้อตัวใหญ่สวยมากกกกกกกกกกก แอบซื้อมา กะจะไปวิ่งที่ทุ่งศรีเมือง แต่แล้วแม่เจอ...วันนั้นแม่เอามาหักเลย...ครั้งนั้นฝังใจสุดๆ...แต่แม่ก็เสียใจมากนะคะ หลังจากที่เห็นลูกร้องไห้แบบสุดๆ เหมือนกัน...แล้วแถวบ้านจะมีคนหนึ่งทำ "ว่าวจุฬา" และ "ว่าวดุ๊ยดุ่ย" มืออาชีพ เขามีอาชีพปั่นสามล้อ แต่ด้านว่าวนี่หาตัวจับยากส์ ชอบว่าวจุฬา และผูกพันกับจุฬามาตั้งแต่เด็กค่ะ...ไม่นึกว่า หลายปีผ่านไป "จะได้เข้าจุฬา" ฮ่าๆๆ เกี่ยวมั้ยเนี่ย

มาขอบคุณทุกๆ Blog TAG ที่มาตอบ...พี่แอ๊ะ พี่หนิง และอีกหลายๆ คนที่ IN ไปด้วยกันค่ะ...

ชาร์ปครับ...
ดีใจด้วยนะที่สามารถผ่านพ้นปัญหาไปด้วย เป็นกำลังใจให้เสมอ  

[หลิม 81]

อยากให้ช่วย ...มาtag...มาtag...ฉันที
                   ...มาtag...มาtag...ฉันที
                    ฉันเหงารอนานแล้ว......
         ช่วย ...มาtag...มาtag...ฉันที
                   ...มาtag...มาtag...ฉันซักที
                   ....ฉันทอด"ปลาวาฬ"ให้แล้ว...
                                       

                                 บางส่วนจากเพลง"tag...ฉันที"
                                        ศิลปิน  แง็ก  มะละกา

กรูขอใช้สิทธิ์นั้นเดียวนี้ ยกเลิกไอ้แต่งออกไป คาดว่ามันคงไม่มา..เอาเป็นมรึงนะแหละไอ้คุณปอนด์..รายมาซะดี ๆ 5 ข้อ

[หลิม 81]

อ่านของพี่ๆ แต่ละคนแล้ว ไม่กล้าเขียนเลยแฮะ สุดยอดมาก อีกทั้งพอดีช่วงนี้ติดสอบด้วย ไว้หลังสอบจะมาเขียนแล้วกันนะ มะดี

รออ่านอยู่เด้อ สอบเสร็จรีบ ๆ มาเขียนนะ เราจะได้รู้จักกันมากขึ้น รู้สึกตอน ป.โท อยู่ห้องตรงข้ามกันเลย แต่ไม่ค่อยได้มีโอกาสได้ทำความรู้จักกัน  :lol:  :lol:

อย่าไปเชื่อมันมะดี..ไอ้หนุ่ยมันอ้าง.. :x เค้าไม่จำเป็นต้องเอาเรื่องที่เป็นเกียรติกับวงศ์ตระกูลก็ได้..เืรื่องที่มรึงทำอับอายไ้ว้ก็ได้...กรูอยากรู้  

[iamfrommoon]

เย็นนี้ก้อจะบินกลับเมืองไทยแล้ว ต่ออีกตอนละกัน

part 3 (ถ้าเป็นหนังตำนานสมเด็จพระนเรศวร ก้อจบภาคนี้แหละ)

3. มัธยมปลายก่อนเข้ามหา 'ลัย

จบ มศ. 3 แล้วก้อหมดทุนพอดีเพราะให้แค่ 6 ปี เลยคิดว่าจะสอบครูตำบลดีกว่า (หนึ่งตำบลให้หนึ่งทุนเรียนครู จบมาไม่ต้องสอบบรรจุ แต่ต้องกลับไปสอนที่บ้าน) โชคไม่ดีมาเยือนเมื่อรัฐบาลยกเลิกทุนครูตำบลในปีนั้นพอดี เลยเก็บข้าวของออกจากวัดกลับบ้าน จนโรงเรียนเปิดเทอมไปแล้ว 2 อาทิตย์ ครูแนะแนวมาตามที่บ้านให้ไปเรียนต่อมัธยมปลาย เพราะเสียดายฝีมือ (เข้าข้างตัวเองอีกแล้ว) และสัญญาว่าจะหาทุนให้อีก เลยได้กลับไปเรียนด้วยทุนของกระทรวงศึกษาธิการอีกรอบ และก้อยังอยู่ที่วัดเหมือนเดิม   พอเรียนมัธยมปลายก้อเริ่มทำอะไรให้มันเหมือนวัยรุ่น (สมัยนั้น) หน่อย ได้ตระเวนชกมวยไทยแถวๆๆ ละแวกนั้นและจังหวัดใกล้เคียง (จริงๆๆแล้วเริ่มตั้งแต่ มศ. 2 แล้ว แต่ไม่จริงจัง) พอมีชื่อเสียงบ้างและก้อได้ค่าเหนื่อยพอสมควร อีกอย่างชนะมา สาวๆๆ กรี๊ดดด ตรึม เลยได้ใจ แต่ไม่เคยใช้ประโยชน์จากการถูกกรี๊ดเลย เพราะเป็นคนขี้อายมาก ไม่กล้าแม้กระทั่งคุยกับผู้หญิง (ยังนึกเสียดายย้อนหลังอยู่เนี่ย) มาเลิกตอน มศ. 5 เทอมปลายเพราะเตรียมสอบเข้ามหา'ลัย  ตอนอยู่ มศ. 5 เคยเป็นประธานนักเรียนและโดนทำโทษ (อย่างหนัก) หน้าเสาธง และจะโดน ผอ. เชิญออก (จริงๆๆ คือไล่ออกนั่นแหละ) ด้วยข้อหานำนักเรียนประท้วงเรื่องการสร้างและตรวจรับอาคารเรียนอย่างไม่โปร่งใส  ก้อได้ครูแนะแนวคนเดิมที่ไปตามที่บ้านนั่นแหละมาช่วยไว้ โดยรับประกันว่าผมนิสัยดี ไม่เกเร เรียนดี (มาก, อันนี้คืดเอาเอง) ถ้าเชิญออก อาจจะไม่มีใครเอ็นท์ติด (จริงๆๆ แล้วคงมีแหละ) นั่นแหละถึงได้อยู่รอดจนจบมัธยมปลาย แล้วก้อเอ็นท์ได้โควต้าของ ม. ขอนแก่น, โครงการช้างเผือกของธรรมศาสตร์ (รัฐศาสตร์) และก้อของจุฬา (วิทยาศาสตร์) ในตอนนั้นจริงๆๆ แล้ว อยากเป็นนายอำเภอมากกว่า เลยคิดว่าจะเรียน รัฐศาสตร์ ธรรมศาสตร์ แต่พ่อนะสิ ไม่รับรู้อะไรเลยนอกจากให้ผมเลือกจุฬา เท่านั้น อย่างอื่นไม่รับฟัง พ่อบอกแต่ว่าจุฬา ดี นั่นแหละถึงได้หิ้วกระเป๋า (ใบเดียว) นั่งรถ (ไฟ) ด่วนสายอุบล-กรุงเทพ เข้าเมืองกรุง เพื่อมาแสวงหาความฝัน (ของพ่อ) และก้อเป็นการเข้ากรุงเทพครั้งแรก เมื่อเกือบๆๆ 25 ปีที่แล้ว

ตอนต่อไป ชีวิตในรั้วจามจุรีและซีมะโด่ง

พี่ Rs_oman อ้าวไม่ใช่ Lord of the Ring เหรอคะ อิอิ..
จะว่าไปน้องก็เป็นอีกคนที่เป็นญาติพี่นะเนี่ย...ตา ยาย และแม่ เป็นคนอ.กันทรลักษณ์ จ.ศรีสะเกษ อำเภอที่ติดเขาพระวิหาร...สงกรานต์ก็ไปทำบุญหาตากับยายทุกปีค่ะ...จะบอกว่า ที่ศรีสะเกษน่ะ มีสวนทุเรียน เงาะ ลิ้นจี่ ด้วยนะคะ...เพราะบ้านญาติน้องได้เป็นเกษตรกรดีเด่นเมื่อหลายปีมาแล้ว...เดือนก.ค.ทีไรแม่จัดทริปกินทุเรียนที่สวนทุกทีเลยค่ะ...เขาว่า อร่อยกว่าแถวจันฯ กับระยองอีกน้า...เคยไปกินหรือยังคะ :wink:

 :lol:    :lol:

[Charin07]

:)  :) I am following closely Nong Janphen's and N' Party's interesting life stories. Looking back to the good old days, you two should be proud of your success today, while the much much brighter futures are still waiting for you yet. As for N' Janphen, the gifted artist, there are some aspects of your past life were similar to that of mine; just wait for a while, I will relate my story for RCUs to feel pitty for me.    

[party]

:)  :) I am following closely Nong Janphen's and N' Party's interesting life stories. Looking back to the good old days, you two should be proud of your success today, while the much much brighter futures are still waiting for you yet. As for N' Janphen, the gifted artist, there are some aspects of your past life were similar to that of mine; just wait for a while, I will relate my story for RCUs to feel pitty for me.    

I'm looking forward to reading P'Charin's life stories naka.    

[Hong82]

เห็น request กันมาหลายคนแล้วว่าควรแก่การรวมเล่ม...(ขายในงานคืนสู่เหย้าหุหุ)
 :wink: ดังนั้น ขออาสาสมัคร ghost writer หน่อยคะ ตอนนี้ วอมอ ค่อนข้างยุ่งขิงค่ะ

ยกมือให้อีก 1 เสียง ที่อยากให้มีการรวมเล่มค่ะ....ทุกเรื่อง...ทุกชีวิต ล้วนแต่ให้ข้อคิดที่ดีทั้งนั้นเลยค่ะ  

[Charin07]

:idea: Thank you for your encouraging words, N'Party. At first, I thought I'd better wait until I finish reading other people's first, but I have changed my mind now. However, please give me some more time to thing how to start. By the way, I just finished reading N'Krongon's, N'Aeh Prapasri and N'Phai's stories; all of them are well written and should be reprinted in a book for all Cmadongs to read.  

[khesorn mueller]

อ่านของพี่ๆ แต่ละคนแล้ว ไม่กล้าเขียนเลยแฮะ สุดยอดมาก อีกทั้งพอดีช่วงนี้ติดสอบด้วย ไว้หลังสอบจะมาเขียนแล้วกันนะ มะดี

do you know how lucky to have many chances to read the story of the others before you get start...turn to the first pages you will see...how the story develope....do it now or you will postpone on and on...I will wait for your story...
p.nn

[ชาร์ป]

รอสักพัก เก็บรวบรวมเข้า สารซีมะโด่ง น่าจะดีครับ

ค่อย ๆ สะสม ไปเรื่อย ๆ ครับ  จะได้มีคนติดตามสารซีมะโด่ง และเก็บไว้เป็นที่ระลึกครับ

รอเวลา หลาย ๆ เล่ม เข้า ก็รวมเล่มแจก หรือ จำหน่ายหาทุน ในงานคืนสู่เหย้า ..

เวลา ผ่านไป หลายคนคงมีเรื่องราวที่ผ่านที่เจอ ... และอยากเล่าสู่กันฟัง

ก็จะมีเรื่องราวสะสมไปเรือย ๆ ไม่มีทางหมด จนกว่าคน โพสต์ จะหมดแรงก่อนน่ะครับ ...

เสนอเป็น idea ... ครับ

[khesorn mueller]

Dear P.Charin ka,
I am so curious waiting for reading your story.please get start part one..you have 5 and more to write ka.
if not ..nungning will supplement her story...
nongning27

[khesorn mueller]

รอสักพัก เก็บรวบรวมเข้า สารซีมะโด่ง น่าจะดีครับ

ค่อย ๆ สะสม ไปเรื่อย ๆ ครับ  จะได้มีคนติดตามสารซีมะโด่ง และเก็บไว้เป็นที่ระลึกครับ

รอเวลา หลาย ๆ เล่ม เข้า ก็รวมเล่มแจก หรือ จำหน่ายหาทุน ในงานคืนสู่เหย้า ..

เวลา ผ่านไป หลายคนคงมีเรื่องราวที่ผ่านที่เจอ ... และอยากเล่าสู่กันฟัง

ก็จะมีเรื่องราวสะสมไปเรือย ๆ ไม่มีทางหมด จนกว่าคน โพสต์ จะหมดแรงก่อนน่ะครับ ...

เสนอเป็น idea ... ครับ

one for P.Nungning should be reserved...naka.for the RCU folk from farrrrrr...
p.nn.

[ป.ปลา]

ได้เวลา เล่าเรื่องของตัวเองมั่งแล้ว หลังจากนั่งอ่านของพี่ๆ เพื่อนๆ อยู่นาน


ตอนที่ 1
ก่อนอื่นต้องบอกว่าได้อ่าน เรื่องราวของคุณพี่แอ๊ะแล้วชอบมากๆ เลยค่ะ
พี่เล่าเรื่องของบรรพบุรุษของพี่ ทำให้ป.ปลา นึกอยากเล่าบ้าง
(เพราะเรื่องของตัวเองก็ไม่ค่อยมีอะไรมากมายนัก ... ก็ยังเด็กอยู่นี่นา  :oops: )

  เริ่มเลยละกันนะคะ
ป.ปลา เป็นคนสุรินทร์มาแต่กำเนิดค่ะ
ต้นบรรพบุรุษก็เป็นคนสุรินทร์ทั้งจากทางคุณพ่อและคุณแม่
แต่จริงๆ แล้วต้นบรรพบุรุษของคุณแม่ที่พอจะค้นลึก เสาะหาเจอนั้นจริงๆ แล้วมาจากเมืองจีนค่ะ
แกเป็นคน แซ่ตั้ง
ไม่รู้ทำไมท่านถึงได้มาอยู่ที่สุรินทร์ก็ไม่ทราบ เห็นว่าท่านทำมาค้าขายในเมืองสุรินทร์อย่างขยันขันแข็ง
จนท่านเจ้าเมืองสุรินทร์(พระยาสุรินทร์ภัคดี) ยกหลานสาวให้
ท่านมีลูกชายสืบหน่อเนื้ออยู่เพียงคนเดียว ซึ่งก็คือพ่อของก๋งของป.ปลาเอง
ป.ปลา เรียกท่านว่าตาหลวง เพราะท่านมียศเป็นหลวง

ตาหลวงเป็นคนขยันค่ะ ท่านมองการณ์ไกล ขนาดที่มาตั้งรกรากบ้านเมืองให้ลูกหลานอีกที่หนึ่ง
(อยู่นอกตัวเมืองสุรินทร์) เพราะท่านเห็นว่าต่อไปเมืองสุรินทร์อาจจะคับแคบและอยู่บนที่ลุ่ม น้ำท่วมบ่อย
ท่านจึงเลือกสร้างหมู่บ้านบนที่ดอน ซึ่งต่างจากชาวบ้านอื่นๆ เพราะท่านเห็นว่าแถบนั้นถึงจะมีน้ำไม่มาก
แต่ก็ไม่เคยขาด ไม่เคยแห้งแล้งจนเกินทำกิน ท่านจึงคิดว่าอยู่ที่ดอนสบายกว่า
เพราะไม่ต้องกังวลกับเรื่องน้ำท่วมน้ำหลาก ซึ่งก็จริงอย่างท่านคิด ผ่านมาเป็นร้อยกว่าปีหมู่บ้านนี้ก็ไม่เคยถูกน้ำท่วมเลยสักครั้ง
ชาวบ้านอื่นๆ เค้าเรียกกลุ่มของตาหลวงที่มาตั้งรกรากอยู่ว่า "ก๊กตาหลวง" เรียกไปเรียกมาตามภาษาเขมร เลยเพี้ยนเป็น "เกาะตลุง" ซึ่งก็เป็นชื่อของหมู่บ้านที่ป.ปลา อาศัยอยู่จนถึงทุกวันนี้

ตาหลวงมีลูก 9 คนค่ะ หนึ่งในนั้นก็คือก๋งของป.ปลา ชื่อก๋งผึ้งค่ะ
สมัยนั้นลูกหลานคนมียศฐาบรรดาศักดิ์มักจะไปร่ำเรียนกันที่จังหวัดเสียมราฐ (เดิมเป็นจังหวัดหนึ่งของประเทศไทย) ก๋งไปเรียนไม่นานก็กลับมาเพราะคิดถึงบ้าน แถมไม่ยอมไปทำมาค้าขายอยู่ในเมือง ก๋งเลือกที่จะทำนา ปลูกข้าวอยู่กับลูกหลานที่นี่ ญาติๆ บางคน หนีความยากจน ไปอยู่ในเมืองกันหมด แต่ละคนก็ร่ำรวยกันทั้งนั้น (ไหงบ้านเราจนหว่า) ที่ดินส่วนใหญ่ในเมืองสุรินทร์เมื่อก่อนนี้เป็นของญาติป.ปลา กันหมดค่ะ แต่พอเมืองเริ่มเจริญก็บริจาคให้เป็นส่วนของสถานที่ราชการ และสถานที่สาธารณะกันบ้าง ที่เหลือก็ให้เช่า หรือขายบ้างก็มี
มีแต่ก๋งผึ้งนี่แหล่ะค่ะ ที่ไม่ยอมไปไหน ยอมทำนา หากินอยู่ที่หมู่บ้านนี้

ความคิดนี้จึงส่งทอดมายังคุณตา คุณตาเป็นลูกคนกลางของก๋งผึ้งค่ะ
แกได้ร่ำเรียนพอมีวิชาความรู้ติดตัว แต่ก็ไม่ยอมออกไปทำงานที่อื่นเลย
ถางป่า ทำไร่ทำนา อยู่ตลอด แม้แกจะได้เป็นผู้ใหญ่บ้านแล้วแกก็ยังไม่หยุดทำนา
สมัยนั้นยังไม่มีการทำโฉนด ใครขยันถางป่า ทำนาได้มากเท่าไหร่ ก็ได้ครอบครองที่ดินนั้นไปเท่านั้น

คุณตาเป็นคนขยันค่ะ แกก็ทำได้เท่าที่แรงแกมี
แกไม่ได้ร่ำรวยเงินทองอะไร แต่ด้วยความคิดที่มองการณ์ไกล พื้นที่นาของแกส่วนใหญ่
จึงเป็นที่ติดกับทางสายหลัก (เดี๋ยวนี้เป็นทางหลวงแผ่นดิน) ซึ่งส่งผลมายังลูกหลานของแกจนถึงทุกวันนี้ คนอื่นๆ ลูกเยอะ ก็ช่วยกันถางป่าได้มากกว่าแต่ส่วนใหญ่อยู่ลึกเข้าไปไกลโข

คุณตาชื่อ "เซ่งล้ง" แต่ในสำมะโนครัว เพื่อความสะดวกสำหรับเจ้าหน้าที่
ชื่อจึงถูกเปลี่ยนเป็นสิงห์ลง ป.ปลา ชอบชื่อคุณตามากๆ เท่ห์ดีค่ะ  
ต่อมาคุณตามาแต่งงานกับคุณยาย ซึ่งเป็นหลานสาวของเจ้าเมืองศีขรภูมิ (ตอนนี้เป็นอำเภอหนึ่งในจังหวัดสุรินทร์) ถึงจะเป็นถึงหลานสาวเจ้าเมืองแต่คุณยายก็ไม่มีอะไรติดตัวเลย

กลายเป็นว่าจน (เงินทอง) ทั้งคู่  :cry:
ทั้งสองคนจึงต้องช่วยกันทำมาหากิน
แต่พื้นที่แถบนั้น ไม่ได้มีน้ำมีปลา อุดมสมบูรณ์ เหมือนภาคอื่นๆ ของประเทศไทย
ส่วนใหญ่อาชีพก็คือการทำนา

ทำนาสมัยก่อนไม่เหมือนสมัยนี้ ต้องอาศัยแรงคนแรงควายเท่านั้น ควายจึงเป็นสัตว์ที่มีค่ามากๆ
คุณยายเคยเล่าว่าเมื่อก่อนมีโจรมาปล้นควายชาวบ้านเยอะมาก
(ใครนึกไม่ออกให้นึกถึงเรื่องนายฮ้อนทมิฬ หรือ คน ไฟ บิน เข้าไว้)
ครั้งหนึ่งที่บ้านเคยถูกขโมยควายไปทั้งคอก คุณตากับคุณยายต้องเดินเท้าตามโจร
ไปจนถึงบริเวณทุ่งกุลา จึงตามควายคืนมาได้  :shock:

คุณตาคุณยาย มีลูกด้วยกัน 6 คน คุณแม่ป.ปลา เป็นลูกคนที่ 3
เพราะความยากจน พอคุณแม่เรียนจบประถม 4 คุณยายก็ขอให้คุณแม่หยุดเรียน 1 ปี
เพื่อมาช่วยที่บ้านทำนา

แต่พอผ่านไป 1 ปี แล้วคุณแม่ก็ไม่ได้เรียน ยิ่งนานวันเข้า คุณแม่ก็ตระหนักว่า
คุณตาคุณยาย คงไม่ยอมส่งแม่กลับไปเรียนแน่นอน
 
ทั้งที่ลูกๆ คนอื่นๆ ของคุณตาได้ร่ำเรียนจนได้เป็นครูกันทุกคน
มีเพียงคุณแม่ของป.ปลา คนเดียวค่ะ ที่ไม่ได้เรียนต่อ
ได้แต่ทำนา เลี้ยงคนในบ้าน ไปวันๆ เท่านั้น

คุณแม่เห็นว่าเป็นอย่างนี้อีกหน่อยไม่ดีแน่ จึงคิดอยากเรียนสายอาชีพ
แต่คุณแม่ไม่มีเงิน คุณแม่ทำนาให้คุณยายทุกปี แต่ยายไม่เคยให้ข้าวคุณแม่ไว้ขายหรือเก็บไว้เลย
แม่เลยอาศัยเก็บเมล็ดข้าว หรือรวงข้าวที่ตกหล่นตามทางเกวียนมาสะสม จนได้ 1 กระเชอ (1 ถัง) แล้วก็เอาไปขาย ทำนาเสร็จก็รับจ้างสอยเสื้อผ้า ถักโครเชร์ มัดหมี่ หรือแม้แต่ต้มเหล้าเถื่อน
จนมีเงินไปสมัครเรียนตัดเย็บเสื้อผ้า

พอคุณแม่เรียนจบ ก็อยากจะมีจักรเป็นของตัวเอง แกเลยขอข้าวคุณยาย 1 เกวียนเพื่อนจะไปขาย
แล้วนำมาซื้อจักร แต่คุณยายไม่ยอม
คุณตาเลยแอบเอาข้าว 1 เกวียนที่ได้จากการเก็บค่าเช่านามาขายให้แม่ และซื้อจักรให้
เดี๋ยวนี้จักรตัวนั้นก็ยังอยู่ และแม่ก็ใช้เย็บผ้ามาตลอดไม่เคยเปลี่ยน

[party]

ได้เวลา เล่าเรื่องของตัวเองมั่งแล้ว หลังจากนั่งอ่านของพี่ๆ เพื่อนๆ อยู่นาน


ตอนที่ 1
ก่อนอื่นต้องบอกว่าได้อ่าน เรื่องราวของคุณพี่แอ๊ะแล้วชอบมากๆ เลยค่ะ
พี่เล่าเรื่องของบรรพบุรุษของพี่ ทำให้ป.ปลา นึกอยากเล่าบ้าง
(เพราะเรื่องของตัวเองก็ไม่ค่อยมีอะไรมากมายนัก ... ก็ยังเด็กอยู่นี่นา  :oops: )

  เริ่มเลยละกันนะคะ
ป.ปลา เป็นคนสุรินทร์มาแต่กำเนิดค่ะ
ต้นบรรพบุรุษก็เป็นคนสุรินทร์ทั้งจากทางคุณพ่อและคุณแม่
แต่จริงๆ แล้วต้นบรรพบุรุษของคุณแม่ที่พอจะค้นลึก เสาะหาเจอนั้นจริงๆ แล้วมาจากเมืองจีนค่ะ
แกเป็นคน แซ่ตั้ง
ไม่รู้ทำไมท่านถึงได้มาอยู่ที่สุรินทร์ก็ไม่ทราบ เห็นว่าท่านทำมาค้าขายในเมืองสุรินทร์อย่างขยันขันแข็ง
จนท่านเจ้าเมืองสุรินทร์(พระยาสุรินทร์ภัคดี) ยกหลานสาวให้
ท่านมีลูกชายสืบหน่อเนื้ออยู่เพียงคนเดียว ซึ่งก็คือพ่อของก๋งของป.ปลาเอง
ป.ปลา เรียกท่านว่าตาหลวง เพราะท่านมียศเป็นหลวง

ตาหลวงเป็นคนขยันค่ะ ท่านมองการณ์ไกล ขนาดที่มาตั้งรกรากบ้านเมืองให้ลูกหลานอีกที่หนึ่ง
(อยู่นอกตัวเมืองสุรินทร์) เพราะท่านเห็นว่าต่อไปเมืองสุรินทร์อาจจะคับแคบและอยู่บนที่ลุ่ม น้ำท่วมบ่อย
ท่านจึงเลือกสร้างหมู่บ้านบนที่ดอน ซึ่งต่างจากชาวบ้านอื่นๆ เพราะท่านเห็นว่าแถบนั้นถึงจะมีน้ำไม่มาก
แต่ก็ไม่เคยขาด ไม่เคยแห้งแล้งจนเกินทำกิน ท่านจึงคิดว่าอยู่ที่ดอนสบายกว่า
เพราะไม่ต้องกังวลกับเรื่องน้ำท่วมน้ำหลาก ซึ่งก็จริงอย่างท่านคิด ผ่านมาเป็นร้อยกว่าปีหมู่บ้านนี้ก็ไม่เคยถูกน้ำท่วมเลยสักครั้ง
ชาวบ้านอื่นๆ เค้าเรียกกลุ่มของตาหลวงที่มาตั้งรกรากอยู่ว่า "ก๊กตาหลวง" เรียกไปเรียกมาตามภาษาเขมร เลยเพี้ยนเป็น "เกาะตลุง" ซึ่งก็เป็นชื่อของหมู่บ้านที่ป.ปลา อาศัยอยู่จนถึงทุกวันนี้

ตาหลวงมีลูก 9 คนค่ะ หนึ่งในนั้นก็คือก๋งของป.ปลา ชื่อก๋งผึ้งค่ะ
สมัยนั้นลูกหลานคนมียศฐาบรรดาศักดิ์มักจะไปร่ำเรียนกันที่จังหวัดเสียมราฐ (เดิมเป็นจังหวัดหนึ่งของประเทศไทย) ก๋งไปเรียนไม่นานก็กลับมาเพราะคิดถึงบ้าน แถมไม่ยอมไปทำมาค้าขายอยู่ในเมือง ก๋งเลือกที่จะทำนา ปลูกข้าวอยู่กับลูกหลานที่นี่ ญาติๆ บางคน หนีความยากจน ไปอยู่ในเมืองกันหมด แต่ละคนก็ร่ำรวยกันทั้งนั้น (ไหงบ้านเราจนหว่า) ที่ดินส่วนใหญ่ในเมืองสุรินทร์เมื่อก่อนนี้เป็นของญาติป.ปลา กันหมดค่ะ แต่พอเมืองเริ่มเจริญก็บริจาคให้เป็นส่วนของสถานที่ราชการ และสถานที่สาธารณะกันบ้าง ที่เหลือก็ให้เช่า หรือขายบ้างก็มี
มีแต่ก๋งผึ้งนี่แหล่ะค่ะ ที่ไม่ยอมไปไหน ยอมทำนา หากินอยู่ที่หมู่บ้านนี้

ความคิดนี้จึงส่งทอดมายังคุณตา คุณตาเป็นลูกคนกลางของก๋งผึ้งค่ะ
แกได้ร่ำเรียนพอมีวิชาความรู้ติดตัว แต่ก็ไม่ยอมออกไปทำงานที่อื่นเลย
ถางป่า ทำไร่ทำนา อยู่ตลอด แม้แกจะได้เป็นผู้ใหญ่บ้านแล้วแกก็ยังไม่หยุดทำนา
สมัยนั้นยังไม่มีการทำโฉนด ใครขยันถางป่า ทำนาได้มากเท่าไหร่ ก็ได้ครอบครองที่ดินนั้นไปเท่านั้น

คุณตาเป็นคนขยันค่ะ แกก็ทำได้เท่าที่แรงแกมี
แกไม่ได้ร่ำรวยเงินทองอะไร แต่ด้วยความคิดที่มองการณ์ไกล พื้นที่นาของแกส่วนใหญ่
จึงเป็นที่ติดกับทางสายหลัก (เดี๋ยวนี้เป็นทางหลวงแผ่นดิน) ซึ่งส่งผลมายังลูกหลานของแกจนถึงทุกวันนี้ คนอื่นๆ ลูกเยอะ ก็ช่วยกันถางป่าได้มากกว่าแต่ส่วนใหญ่อยู่ลึกเข้าไปไกลโข

คุณตาชื่อ "เซ่งล้ง" แต่ในสำมะโนครัว เพื่อความสะดวกสำหรับเจ้าหน้าที่
ชื่อจึงถูกเปลี่ยนเป็นสิงห์ลง ป.ปลา ชอบชื่อคุณตามากๆ เท่ห์ดีค่ะ  
ต่อมาคุณตามาแต่งงานกับคุณยาย ซึ่งเป็นหลานสาวของเจ้าเมืองศีขรภูมิ (ตอนนี้เป็นอำเภอหนึ่งในจังหวัดสุรินทร์) ถึงจะเป็นถึงหลานสาวเจ้าเมืองแต่คุณยายก็ไม่มีอะไรติดตัวเลย

กลายเป็นว่าจน (เงินทอง) ทั้งคู่  :cry:
ทั้งสองคนจึงต้องช่วยกันทำมาหากิน
แต่พื้นที่แถบนั้น ไม่ได้มีน้ำมีปลา อุดมสมบูรณ์ เหมือนภาคอื่นๆ ของประเทศไทย
ส่วนใหญ่อาชีพก็คือการทำนา

ทำนาสมัยก่อนไม่เหมือนสมัยนี้ ต้องอาศัยแรงคนแรงควายเท่านั้น ควายจึงเป็นสัตว์ที่มีค่ามากๆ
คุณยายเคยเล่าว่าเมื่อก่อนมีโจรมาปล้นควายชาวบ้านเยอะมาก
(ใครนึกไม่ออกให้นึกถึงเรื่องนายฮ้อนทมิฬ หรือ คน ไฟ บิน เข้าไว้)
ครั้งหนึ่งที่บ้านเคยถูกขโมยควายไปทั้งคอก คุณตากับคุณยายต้องเดินเท้าตามโจร
ไปจนถึงบริเวณทุ่งกุลา จึงตามควายคืนมาได้  :shock:

คุณตาคุณยาย มีลูกด้วยกัน 6 คน คุณแม่ป.ปลา เป็นลูกคนที่ 3
เพราะความยากจน พอคุณแม่เรียนจบประถม 4 คุณยายก็ขอให้คุณแม่หยุดเรียน 1 ปี
เพื่อมาช่วยที่บ้านทำนา

แต่พอผ่านไป 1 ปี แล้วคุณแม่ก็ไม่ได้เรียน ยิ่งนานวันเข้า คุณแม่ก็ตระหนักว่า
คุณตาคุณยาย คงไม่ยอมส่งแม่กลับไปเรียนแน่นอน
 
ทั้งที่ลูกๆ คนอื่นๆ ของคุณตาได้ร่ำเรียนจนได้เป็นครูกันทุกคน
มีเพียงคุณแม่ของป.ปลา คนเดียวค่ะ ที่ไม่ได้เรียนต่อ
ได้แต่ทำนา เลี้ยงคนในบ้าน ไปวันๆ เท่านั้น

คุณแม่เห็นว่าเป็นอย่างนี้อีกหน่อยไม่ดีแน่ จึงคิดอยากเรียนสายอาชีพ
แต่คุณแม่ไม่มีเงิน คุณแม่ทำนาให้คุณยายทุกปี แต่ยายไม่เคยให้ข้าวคุณแม่ไว้ขายหรือเก็บไว้เลย
แม่เลยอาศัยเก็บเมล็ดข้าว หรือรวงข้าวที่ตกหล่นตามทางเกวียนมาสะสม จนได้ 1 กระเชอ (1 ถัง) แล้วก็เอาไปขาย ทำนาเสร็จก็รับจ้างสอยเสื้อผ้า ถักโครเชร์ มัดหมี่ หรือแม้แต่ต้มเหล้าเถื่อน
จนมีเงินไปสมัครเรียนตัดเย็บเสื้อผ้า

พอคุณแม่เรียนจบ ก็อยากจะมีจักรเป็นของตัวเอง แกเลยขอข้าวคุณยาย 1 เกวียนเพื่อนจะไปขาย
แล้วนำมาซื้อจักร แต่คุณยายไม่ยอม
คุณตาเลยแอบเอาข้าว 1 เกวียนที่ได้จากการเก็บค่าเช่านามาขายให้แม่ และซื้อจักรให้
เดี๋ยวนี้จักรตัวนั้นก็ยังอยู่ และแม่ก็ใช้เย็บผ้ามาตลอดไม่เคยเปลี่ยน

เฮ้ย...ป.ปลา นี้คือ ข้อ 1 หรือจบเรื่องแล้วเนี้ยะ

 :shock:  :shock:  :shock:

[khesorn mueller]

herr! that is only one part,Nong party..she was still not...born!
waiting for the second...naja Noo Pra.
p.nn

[iamfrommoon]

น้องป.ปลา...ภาพประกอบด้วยค่ะ...ภาพค่ะภาพ  :wink:

พี่หนิงขา...555 ใช่ๆ น้องปลายังไม่ได้เกิดเลยค่ะ รออ่านตอนเกิดอยู่เหมือนกันค่ะ

 :lol:    :lol:

[suriya2513]

เหมือนตอนไปร้องคาราโอเกะนั่นแหละ

ตอนไม่มีใครเริ่มก็เกี่ยงกันร้อง

พอเริ่มไปได้สองสามคน คราวนี้แหละ ฟังไม่ทันเลย

[khesorn mueller]

Noo Pookie,
can we(repeat:can we)both supplement our story...back to the time we still not born??or short version is also right?I have three version to supplement in details.. but it would be hard for the reader!!!
p.nn

ps.please turn to room 13 and read my mail for you about new member who is not belongs to RCU(not even know what it is!!)and get my address from here and keep contact to me...I correspone her mail but i told her to get out of register asd it is a close society reserved only for RCU people.

[Hong82]

สุดยอดเลยค่ะน้อง ป.ปลา....เยอะๆ อย่างนี้พี่ชอบ ....หนังสือหนังหาไม่ต้องอ่านมันละ....มาอ่าน blog Tag กันดีกว่า  อ่าน Blog Tag แล้ว เหมือนได้อ่านหนังสือ ส.ป.ช.เลยค่ะ

[ป.ปลา]

ตอนที่ 2

คุณแม่เปลี่ยนอาชีพจากชาวนา มาเป็นช่างตัดเย็บเสื้อผ้า
จากที่ต้องเหน็ดเหนื่อยตากแดด ก้มหน้าก้มตาทำนา คุณแม่ก็ไม่ต้องเหนื่อยอย่างนั้นอีกต่อไป

(คุณแม่เป็นภูมิแพ้ค่ะ แพ้แดด แพ้ฝุ่น แพ้สารพัด ตอนนั้นไม่เข้าใจเลยว่าคุณแม่ทนได้ยังไง)

แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังจนอยู่ ยังดีที่ก่อนคุณตาเสีย คุณตาได้ฝากฝังคำประกาศิตไว้ว่าคุณแม่ต้องได้ที่ดินของคุณตามากที่สุด เพราะคุณแม่เป็นคนเดียวที่ไม่ได้เรียน

อ๊ะ  ลืมไปเลย ตอนนี้จะเขียนเรื่องของคุณพ่อคุณแม่นี่นา

เอ้า เข้าเรื่องดีกว่า

เพราะว่าคุณตามีเชื้อสายชาวจีน และคุณยายก็มีเชื้อสายเจ้าขุนมูลนาย
ลูกๆ จึงมีผิวพรรณหน้าตาที่ต่างไปจากคนพื้นเมืองสุรินทร์ทั่วไปที่มักจะมีผิวคล้ำ
ตาคม
โดยเฉพาะลูกสาวของคุณตาที่มีถึง 5 คน (มีลูกชายคนเดียว) ทั้งสวยทั้งขาว หน้าตาพริ้มเพราะจิ้มลิ้มมากๆ (อันนี้ไม่ได้โกหกค่ะ กลับไปดูรูปทีไร แอบอิจฉา น้าๆ ป้าๆ ทุกทีเลย)

แถมคุณตายังเป็นผู้ใหญ่บ้าน
สมัยนั้น เจ้านาย หรือใครๆ จะไปจะมา ก็ต้องแวะที่หมู่บ้านนี้
และบ้านของผู้ใหญ่บ้านเสมอๆ
จึงเป็นที่ร่ำลือว่า ลูกสาวผู้ใหญ่บ้าน บ้านนี้ สวยๆ กันทุกคน

คุณแม่มีคนมาจีบอยู่เสมอค่ะ แต่แกก็ไม่ยอมตกลงปลงใจกับใครสักที
เพราะแกฟังแต่คุณตาคนเดียว คุณตาบอกไม่ แกก็ไม่

ส่วนคุณพ่อ ได้มาเจอกับคุณแม่ ก็เพราะว่าพี่ชายของคุณพ่อและพี่ชายของคุณแม่เป็นเพื่อนสนิทกัน
เมื่อได้ยินคำร่ำลือจากคุณลุงทั้งสอง คุณพ่อจึงของมาชมโฉมคุณแม่กับตาตัวเอง

เจอครั้งแรกคุณพ่อก็ปิ๊ง ปั๊ง นะจังงัง ทันทีเลยค่ะ
แต่ด้วยดีกรีลูกสาวผู้ใหญ่บ้าน คุณพ่อเลยเข้าถูกทาง มาทีไร มาคุยกับคุณตาตลอด
คุณตาชอบใจ ก็เปิดประตูให้ผ่าน

แต่มันไม่ง่ายอย่างนั้นค่ะ
คุณปู่ น่ะสิคะ กลับไม่อยากให้คุณพ่อแต่งงานกับคุณแม่
ด้วยเห็นว่าเชื้อสาย ต้นตระกูล เป็นเจ้าคนนายคน คุณปู่กลัวว่าแม่จะข่มพ่อเกินไป
เลยยึกๆ ยักๆ ไม่ยอมให้แต่ง
จนแกเสียนั่นแหล่ะค่ะ คุณพ่อจึงมาของคุณแม่และได้แต่งงานกัน

พูดถึงทางฝ่ายคุณพ่อ ท่านเป็นครูจนๆ คนหนึ่ง
ที่เมื่อมาแต่งงานกับแม่ก็ไม่มีอะไรติดตัวเลย (แกมีเพียงอาชีพการงานเพียงอย่างเดียวเท่านั้น)
ทางบ้านของคุณพ่อ จะไม่ให้ทรัพย์สมบัติ กับคนที่ได้ร่ำเรียน
เพราะปู่กับย่าบอกว่า การส่งให้เรียนหนังสือ นั่นคือสมบัติล้ำค่าที่สุดเท่าที่ท่านจะให้กับลูกๆ ได้

เลยกลายเป็นจนกันทั้งคู่อีกแล้วครับท่าน  :cry:

ชีวิตของท่านทั้งสอง เริ่มจากติดลบ คือเป็นหนี้ ตั้งแต่เริ่มแต่งงานกันเลยค่ะ
คุณพ่อกู้เงินสหกรณ์ออมทรัพย์ครู มาแต่งแม่ แต่งเสร็จก็เตรียมจ่ายหนี้กันเลย

แม่เคยเล่าให้ฟังว่า แรกๆ ต้องให้เงินพ่อไปโรงเรียนวันละ 10 บาท
สมัยนั้นค่ารถไปกลับ บ้าน-โรงเรียนที่พ่อสอนมัน 16 บาท ไม่รู้พ่อใช้พอได้ยังไง
แม่ต้องทำห่อข้าวให้พ่อกินที่โรงเรียนเพราะไม่มีเงินซื้อข้าวโรงเรียนกิน
แต่บางวันพ่อก็โดนแกล้ง ถูกขโมยกับข้าวก็มี

แต่ชีวิตจาก ติดลบ ท่านทั้งสองก็พยายามให้มันเป็นศูนย์
จากศูนย์ ทำยังไงให้เหลือ และก็เป็นอย่างนี้เรื่อยมา

จนเดี๋ยวนี้พวกเรามีบ้าน มีรถ มีทีวี ทีตู้เย็น เครื่องซักผ้า
บางทีมานั่งคิดแทบไม่น่าเชื่อเลยว่า คุณพ่อกับคุณแม่จะทำได้

ยังจำได้เลยว่าตอนเด็กๆ ที่บ้านเราจะปลูกกระเทียมไว้กินเอง
นั่นแน่! เคยแต่ได้ยินว่าปลูกผักชี ผักกาด คะน้า กระเพราะ ใช่หรือเปล่า
บ้านเราประหยัดกันสุดๆ ถึงขั้นกระเทียมที่คนแถวนั้นเค้าไม่ปลูก มาปลูกไว้กิน

[MahDee]

มารออ่านครับ  :cry:  :cry:  :cry:

[party]

ป.ปลา เอางี้ดีกว่า พอแกเขียนครบ 5 ข้อ แล้ว ทำเป็น Pocket book ขายเลย

เล่าเรื่องได้สุดยอดมากกกก

รออ่านอยู่จ้า  :lol:  :lol:

[Hong82]

ป๊าดดดด....ได้คำเดียว ไม่มีคำบรรยายเลยจริงๆ

[ป.ปลา]

นี่แค่น้ำจิ้มนะคะ พี่ๆ  เหอๆ

ก็เวลาอ่านของพี่ๆ แล้วมันก็คันมือยิกๆ
นึกถึงเรื่องราวเก่าๆ ของบรรพบุรุษ ก็เลยนึกว่าถ้าไม่มีพวกท่านก็ไม่มีเราในวันนี้
ทนอ่านไปก่อนนะคะ มีคอมเมนต์ตรงไหนก็บอกได้นะคะ

[iamfrommoon]

พี่รู้แล้ว...ทำไมนู๋ป.ปลายังไม่มา Tag ซ้ากกะที อย่างนี้นี่เอง...อิ่มเอมใจเลยค่ะ เฝ้าหน้าจอกันก็วันนี้แหละ เหอเหอ  :wink:

[suriya2513]

Noo Pookie,
can we(repeat:can we)both supplement our story...back to the time we still not born??or short version is also right?I have three version to supplement in details.. but it would be hard for the reader!!!
p.nn

หนุงหนิง

สามารถทำได้สบายมาก  Star Wars ยังมาเริ่ม Episode I หลังจากจบตอนสุดท้ายไปตั้งหลายปีแล้ว

...

[MahDee]

เอาด้วย ๆ  ใครอยากจะเล่าอะไรเรียนเชิญได้โลด.....



แฟน ๆ พร้อมตั้งตาอ่านแล้วครับ

[nuihahey]

อ่านของพี่ๆ แต่ละคนแล้ว ไม่กล้าเขียนเลยแฮะ สุดยอดมาก อีกทั้งพอดีช่วงนี้ติดสอบด้วย ไว้หลังสอบจะมาเขียนแล้วกันนะ มะดี

do you know how lucky to have many chances to read the story of the others before you get start...turn to the first pages you will see...how the story develope....do it now or you will postpone on and on...I will wait for your story...
p.nn

คืนนี้นอนไม่หลับ พิมพ์เลยแล้วกันครับ พี่ nn

1. ผมเป็นคนจังหวัดฉะเชิงเทราครับ สมัยเด็กอ่อนแอ ไปหาหมอบ่อย ตอนเด็ก ๆๆ แม่พาไปหาหมอคนนึงชื่อหมอสำเริง ซึ่งเปิดคลีนิคอยู่ใกล้ ๆ บ้านเลยครับ ซึ่งมารู้ที่หลังว่าคุณหมอสำเริงเป็นพี่เก่าหอพัก ชาวซีมะโด่งเหมือนกัน ตอนเด็กอ่อนแอมาก ขนาดถีบรถจักรยานเด็กเล่นตกหลุมเล๊ก ๆ ยังร้องไห้เลยครับ  

2. จำได้ว่าเริ่มชอบสาวอยู่อนุบาลสอง พยายามเลียนแบบท่าทางของเค้าคนนั้น ชอบผู้หญิงคนนี้มาจนกระทั่งจบป.หก แล้วก็แยกย้ายกันไปครับ  

3. สมัยรับน้องหอพักใหม่ ๆ ยังไม่ชิน เคยชวนเพื่อนจะออกไปอยู่หอนอกเลย สรุปรับน้องไป ๆ มา ๆ สนุกครับ ขาดแค่แมทเดียวเอง สมัยนั้นผมกลัวพี่โจ้ พี่เอี้ยวมากเลย พี่ ๆ คนไหน พอทราบไหมครับว่าทำไมพี่โจ้ถึงได้ฉายาว่าโจ้เลีย ช่วยบอกกันมั่ง

4. ตอนอยู่หอพักทั้ง ๆ ที่เพื่อน ๆ อยู่ชมรมแสงเสียงบ้าง ห้องค่ายบ้าง และอื่น ๆๆ ปรากฎผมไม่ได้เข้าร่วมซักอันเลยครับ ฮ่า ฮ่า อยู่รอดมาได้ไงตั้งสี่ปี แล้วก็ไม่เคยคุยกับมะดีเลย เหลือเชื่อไหมเนี่ย ตอนเรียนโทเราก็อยู่ห้องตรงข้ามกันเนาะ

5. ยังไม่มีโอกาสทำงานจริง ๆ จัง ๆ เลย ตอนนี้ก็ยังเป็นนักเรียนอยู่เลย ตอนนี้เรียนอยู่ที่อเมริกาครับ หลังจากได้มาอยู่ที่นี่ ตอนนี้ก็เกือบสองปีแล้ว รู้สึกรักเมืองไทยมาก ๆ เป็นเมืองสวรรค์เลย สมัยอยู่ที่ไทยไม่ได้สำนึกเหมือนอยู่ที่นี่เลยครับ  

       แท็คเพื่อนดล หมาน้อย  โก้ ปอนด์ และ ป้อ

[MahDee]

4. ตอนอยู่หอพักทั้ง ๆ ที่เพื่อน ๆ อยู่ชมรมแสงเสียงบ้าง ห้องค่ายบ้าง และอื่น ๆๆ ปรากฎผมไม่ได้เข้าร่วมซักอันเลยครับ ฮ่า ฮ่า อยู่รอดมาได้ไงตั้งสี่ปี แล้วก็ไม่เคยคุยกับมะดีเลย เหลือเชื่อไหมเนี่ย ตอนเรียนโทเราก็อยู่ห้องตรงข้ามกันเนาะ

เออ...น่านดิ งงมาก ไม่ได้คุยกันเลย ตั้งแต่ป.ตรี ยัน ป.โท  เอ้อ... :x  :x

[khesorn mueller]

Noo Por plaa(be careful I will grill you someday!!)
your part two I still not finish..now I have another idea to supplement the story...P.Suriya even Nong Mahdee support and let green light...P.Prapasri ka,we can supplement ka
may I drive home now?I sit at the university,occupy the com.for one ,who may need to use it more urgent than meeeee....(just ashame to myself!!)
see you later.
p.ning

[iamfrommoon]

อ่านของพี่ๆ แต่ละคนแล้ว ไม่กล้าเขียนเลยแฮะ สุดยอดมาก อีกทั้งพอดีช่วงนี้ติดสอบด้วย ไว้หลังสอบจะมาเขียนแล้วกันนะ มะดี

do you know how lucky to have many chances to read the story of the others before you get start...turn to the first pages you will see...how the story develope....do it now or you will postpone on and on...I will wait for your story...
p.nn

คืนนี้นอนไม่หลับ พิมพ์เลยแล้วกันครับ พี่ nn

1. ผมเป็นคนจังหวัดฉะเชิงเทราครับ สมัยเด็กอ่อนแอ ไปหาหมอบ่อย ตอนเด็ก ๆๆ แม่พาไปหาหมอคนนึงชื่อหมอสำเริง ซึ่งเปิดคลีนิคอยู่ใกล้ ๆ บ้านเลยครับ ซึ่งมารู้ที่หลังว่าคุณหมอสำเริงเป็นพี่เก่าหอพัก ชาวซีมะโด่งเหมือนกัน ตอนเด็กอ่อนแอมาก ขนาดถีบรถจักรยานเด็กเล่นตกหลุมเล๊ก ๆ ยังร้องไห้เลยครับ  

2. จำได้ว่าเริ่มชอบสาวอยู่อนุบาลสอง พยายามเลียนแบบท่าทางของเค้าคนนั้น ชอบผู้หญิงคนนี้มาจนกระทั่งจบป.หก แล้วก็แยกย้ายกันไปครับ  

3. สมัยรับน้องหอพักใหม่ ๆ ยังไม่ชิน เคยชวนเพื่อนจะออกไปอยู่หอนอกเลย สรุปรับน้องไป ๆ มา ๆ สนุกครับ ขาดแค่แมทเดียวเอง สมัยนั้นผมกลัวพี่โจ้ พี่เอี้ยวมากเลย พี่ ๆ คนไหน พอทราบไหมครับว่าทำไมพี่โจ้ถึงได้ฉายาว่าโจ้เลีย ช่วยบอกกันมั่ง

4. ตอนอยู่หอพักทั้ง ๆ ที่เพื่อน ๆ อยู่ชมรมแสงเสียงบ้าง ห้องค่ายบ้าง และอื่น ๆๆ ปรากฎผมไม่ได้เข้าร่วมซักอันเลยครับ ฮ่า ฮ่า อยู่รอดมาได้ไงตั้งสี่ปี แล้วก็ไม่เคยคุยกับมะดีเลย เหลือเชื่อไหมเนี่ย ตอนเรียนโทเราก็อยู่ห้องตรงข้ามกันเนาะ

5. ยังไม่มีโอกาสทำงานจริง ๆ จัง ๆ เลย ตอนนี้ก็ยังเป็นนักเรียนอยู่เลย ตอนนี้เรียนอยู่ที่อเมริกาครับ หลังจากได้มาอยู่ที่นี่ ตอนนี้ก็เกือบสองปีแล้ว รู้สึกรักเมืองไทยมาก ๆ เป็นเมืองสวรรค์เลย สมัยอยู่ที่ไทยไม่ได้สำนึกเหมือนอยู่ที่นี่เลยครับ  

       แท็คเพื่อนดล หมาน้อย  โก้ ปอนด์ และ ป้อ

น้อง Nuihahey แล้วตอนนี้แข็งแรงดียังคะ...พี่กลัวนอกจากร่างกายอ่อนแอ แล้วใจจะอ่อนแอด้วยปะจ๊ะ (แอบแซวนิดๆ) ต้องขอบคุณที่มีเว็บบอร์ดอีกอย่าง ถ้าไม่มีเราคงไม่ได้พบเจอและคุยกันตามประสาพี่น้อง แม้จะเพิ่งรู้จักกันก็ตาม ยังได้ญาติซีมะโด่งอีกต่างหาก อบอุ่นจริงๆ ค่ะ

พี่ขอแนะนำ หากหนุ่ม 5 คนนี้ยังไม่มา ต้องกระหน่ำส่งเมล์ไปจิกมาค่ะ ม่ายงั้น ไม่มาซ้ากที อิอิ  :wink: แต่พี่ว่า 1 คนที่ต้องมาตอนนี้น่าจะเจ้าปอนด์นะ เห็นข้างบนมา เรียกร้อง Tag ฉานซะทีดิ่ประมาณนั้น...มามะ มาเลย  :wink:

รออ่านของทุกๆ คนอยู่นะคะ

 :lol:    :lol:

[Hong82]

ขอแสดงความยินดีด้วยนะคะพี่ปอนด์...ในที่สุดก็มีคนมา Tag ซักที่  :wink:  หลังจากเรียกร้องอยู่นาน

[khesorn mueller]

Nong Nuihahey,
hey,welcome to RCU abroard! we have more and more member naka...you can register to the club too...the club of"pai mai dai"whatever the webboard has any event...we just cheer and enjoy online...but one rule you or me have to realize all the time...we have to be there!don't missing and don't let them wait for you...it is not polite!!
p.nn

[Hong82]

พี่หนิงพูดถูกค่ะ...ขับรถกลับถึงบ้านแล้วเหรอคะเนี่ย...ไวจัง

จาก หนึ่งในสมาชิกคลับ Pai Mai Dai ค่ะ

[Hong82]

อ่านของพี่ๆ แต่ละคนแล้ว ไม่กล้าเขียนเลยแฮะ สุดยอดมาก อีกทั้งพอดีช่วงนี้ติดสอบด้วย ไว้หลังสอบจะมาเขียนแล้วกันนะ มะดี

do you know how lucky to have many chances to read the story of the others before you get start...turn to the first pages you will see...how the story develope....do it now or you will postpone on and on...I will wait for your story...
p.nn

คืนนี้นอนไม่หลับ พิมพ์เลยแล้วกันครับ พี่ nn

1. ผมเป็นคนจังหวัดฉะเชิงเทราครับ สมัยเด็กอ่อนแอ ไปหาหมอบ่อย ตอนเด็ก ๆๆ แม่พาไปหาหมอคนนึงชื่อหมอสำเริง ซึ่งเปิดคลีนิคอยู่ใกล้ ๆ บ้านเลยครับ ซึ่งมารู้ที่หลังว่าคุณหมอสำเริงเป็นพี่เก่าหอพัก ชาวซีมะโด่งเหมือนกัน ตอนเด็กอ่อนแอมาก ขนาดถีบรถจักรยานเด็กเล่นตกหลุมเล๊ก ๆ ยังร้องไห้เลยครับ  

2. จำได้ว่าเริ่มชอบสาวอยู่อนุบาลสอง พยายามเลียนแบบท่าทางของเค้าคนนั้น ชอบผู้หญิงคนนี้มาจนกระทั่งจบป.หก แล้วก็แยกย้ายกันไปครับ  

3. สมัยรับน้องหอพักใหม่ ๆ ยังไม่ชิน เคยชวนเพื่อนจะออกไปอยู่หอนอกเลย สรุปรับน้องไป ๆ มา ๆ สนุกครับ ขาดแค่แมทเดียวเอง สมัยนั้นผมกลัวพี่โจ้ พี่เอี้ยวมากเลย พี่ ๆ คนไหน พอทราบไหมครับว่าทำไมพี่โจ้ถึงได้ฉายาว่าโจ้เลีย ช่วยบอกกันมั่ง

4. ตอนอยู่หอพักทั้ง ๆ ที่เพื่อน ๆ อยู่ชมรมแสงเสียงบ้าง ห้องค่ายบ้าง และอื่น ๆๆ ปรากฎผมไม่ได้เข้าร่วมซักอันเลยครับ ฮ่า ฮ่า อยู่รอดมาได้ไงตั้งสี่ปี แล้วก็ไม่เคยคุยกับมะดีเลย เหลือเชื่อไหมเนี่ย ตอนเรียนโทเราก็อยู่ห้องตรงข้ามกันเนาะ

5. ยังไม่มีโอกาสทำงานจริง ๆ จัง ๆ เลย ตอนนี้ก็ยังเป็นนักเรียนอยู่เลย ตอนนี้เรียนอยู่ที่อเมริกาครับ หลังจากได้มาอยู่ที่นี่ ตอนนี้ก็เกือบสองปีแล้ว รู้สึกรักเมืองไทยมาก ๆ เป็นเมืองสวรรค์เลย สมัยอยู่ที่ไทยไม่ได้สำนึกเหมือนอยู่ที่นี่เลยครับ  

       แท็คเพื่อนดล หมาน้อย  โก้ ปอนด์ และ ป้อ

ว่าแต่พี่ nuihahey อยู่รัฐใหนคะเนี่ย?

[ป.ปลา]

ตอนที่ 3 เกิดแล้วจ้า      

ป.ปลา เป็นลูกคนที่ 2 ค่ะ
มีพี่สาว อีก 1 คน ณ บัดนาวเค้าไปทำงานอยู่ภูเก็ต

ตอนคุณแม่ท้องป.ปลา ท่านฝันว่า ท่านไปเดินอยู่ริมหนองน้ำที่มีคนลงไปอาบน้ำเล่นน้ำกันอยู่
ตรงริมหนองมีข้าวของเสื้อผ้าของคนที่ลงไปอาบน้ำอยู่เต็มไปหมด
แล้วแกก็เหลือบเห็น อ๊ะ  อะไรแว๊บๆๆ  ทองค่ะ ทอง คุณแม่เห็นตุ้มหูทอง แหวนทอง
วางอยู่กับกองเสื้อผ้าข้าวของนั้น .... แล้วแกก็หยิบของเค้ามาเฉยเลยค่ะ (ซะงั้น)  :shock:

แถมไปโกหกคนอื่นนะคะว่าเป็นทองที่เก็บได้ (นั่นมันขโมยชัดๆ เลยนะคุณแม่)
ฝันค่าฝัน  :lol:

ตอนแพ้ท้องแม่อยากกินไข่มดแดงมากๆ
โชคดีที่แถวๆ บ้านมีให้ทาน แกเลยได้ทานสมใจ ชื่อเล่นที่แม่ตั้งให้ตั้งแต่แรกเลยชื่อว่า มด
แต่เนื่องจากพี่สาวเค้าชื่อ ปู (เพราะตอนคุณแม่ตั้งท้องพี่ปู ท่านกินแต่ปู ปู ปู) คุณอาจึงตั้งชื่อให้ใหม่ให้คล้องกัน ว่า ปอ คนอื่นก็เรียกตามๆ กัน ว่าปอ ชื่อมดเลยหดหายไปไหนก็ไม่รู้

ส่วนที่มาของชื่อ ป.ปลา มาจากเพื่อนรักคนหนึ่ง ตอนนั้นป.ปลา เพิ่งย้ายไปเรียนที่โรงเรียนอนุบาลสุรินทร์ ตอน ป.1 เพื่อนคนนั้นถามว่า
"เธอๆ ชื่ออะไรเหรอ"
ป.ปลา ก็ตอบไปว่าชื่อ ปอ  แต่เพื่อนคนนี้ยังไม่หยุด
"อ๋อ.... ปอ  ป.ปลา ใช่ไหม่ เราชื่อเปิ้กนะ" (เปิ้ก วิดยาฯ)
แล้ว she ก็เที่ยวไปบอกเพื่อนคนอื่นๆ ว่ายายตัวดำๆ ที่เข้ามาใหม่เนี่ย ชื่อ ป.ปลา (ซะงั้น) ก็เลยใช้ชื่อนี้มาตลอดค่ะ เพราะในห้องมีเพื่อนอีกคนชื่อ ปอ เหมือนกัน เลยขี้เกียจแก้ให้เพื่อนเรียกยุ่งยาก เพราะถ้าแก้ไปคงกลายเป็น ปอหมวย (คือนังปอซิ่ม ครุฯ นั่นเอง) กะปอดำ (ก็คือเรา)

อ้อ... ลืมบอกไปค่ะ ป.ปลา เกิดมาตัวดำเหมือนพ่อ เพราะที่บ้านพ่อเค้าผิวดำคล้ำกันทั้งบ้าน
ส่วนบ้านแม่ เค้าก็ขาวกันทั้งบ้าน พี่สาวได้แม่ค่ะ ป.ปลา ได้พ่อ  :cry:  :cry:

ตอนเด็กๆ ป.ปลา ซนมาก ประมาณขวบกว่า แม่ฝากป.ปลา ให้พี่คนหนึ่งเลี้ยง แกเป็นผู้ชายค่ะ
เลี้ยงไปๆ มาๆ พฤติกรรมลูกชักเหมือนผู้ชาย เลยเลี้ยงเองดีกว่า ฮ่าๆ

แต่จริงๆ คุณแม่ก็ไม่ค่อยมีเวลาเลี้ยงหรอกค่ะ ท่านต้องทำงาน คุณพ่อก็ไปโรงเรียน
ดีทีมีเพื่อนเยอะ อาศัยเล่นกับเพื่อนๆ ข้างๆ บ้านไปวันๆ

เด็กๆ ชอบเดินเล่นทุ่งนา เดินไปไกลๆ พอตัวดำได้พอดีๆ ก็เก็บผักนาไปฝากแม่
บางครั้งการเล่นคือการตามแม่ไปขุดปู (หน้าแล้ง ไม่มีปลา เราก็หาปูมาทำกับข้าวทาน)
ตามพ่อไปจูงวัวเข้าคอก ให้ข้าวหมู ข้าวเป็ด ข้าวไก่

ที่บ้านเลี้ยงทุกอย่าง ปลูกทุกอย่างที่จะให้เงินเราได้
เลี้ยงหมูพันธุ์ วัวพันธุ์ เอาไว้ขายลูก เลี้ยงเป็ดเทศ (จะได้ไม่ต้องไล่ทุ่ง) ไก่ เอาไว้ขายเนื้อ

ผักก็หาริมรั้ว หรือที่ปลูกไว้ ถ้าไม่มีก็ขอซื้อกับบ้านอื่นๆ ที่เขาปลูก
ถ้าไม่มีสุดๆ ไปเลย ก็ต้องไปซื้อในตลาด

หน้านา ก็เล่นกันด้วยการจับปลา บางปีปลาเยอะ เรานั่งๆ รออยู่ริมคันนา
ให้ปลาหมอโผล่หัวมาแล้วเอามือจับได้เลย ได้ปลากลับบ้านเป็นครุๆ เลยล่ะค่ะ
หน้าเกี่ยวข้าว เราก็เล่นด้วยการเอารวงข้าวที่หล่นมาเล่น
ไปดูพ่อกับแม่เกี่ยวข้าว ไปดูยายคอยนับข้าวค่าเช่านา
เข้าหน้าหนาว เราเล่นด้วยการเก็บดอกไม้ตามทุ่งนามาทัดหู เก็บผักนาไปฝากบ้าน ขุดปู
หรือถ้าวันไหนมีชาวบ้านลอกสระ เราก็ตามไปจับปลาตามโคลน ตามเลน สนุกสุดๆ จริงๆ  

ชีวิตตอนเด็กๆ ไม่เข้าใจหรอกค่ะ ว่าอะไรคือ จน รวย มี ไม่มี
เราสนุกกับชีวิตเด็กบ้านนอกอย่างมีความสุข
ถึงแม่จะส่งไปเรียนโรงเรียนในเมือง(อนุบาลสุรินทร์) ก็ไม่เคยทิ้งหรือลืมความสนุกจากบ้านนาไปได้เลย

[Hong82]

ฮิ้วววว....ในที่สุด ป.ปลา ก็ได้เกิดแล้ว :lol:  :lol:

[ป.ปลา]

ฮิ้วววว....ในที่สุด ป.ปลา ก็ได้เกิดแล้ว :lol:  :lol:

โย่วววววว เกิดแล้วค่า อิอิ

โห พี่หงส์สามารถสุดๆ ได้เลื่อนขั้นก่อน 6 โมงเย็น แหม ทำไปด้ายยยย

[MahDee]

มารออ่านต่อ จ๊ะ น้องปอ


อีกไม่กี่ reply น้องปอ ก็จะได้เป็นขาประจำแล้วละ  :lol:  :lol:

[suriya2513]

หนุงหนิง

แทรกเรื่องที่หนุงหนิงอยากรู้ เกี่ยวกับพี่ป๋อง

พี่นิด กับพี่ปลา ที่ nupu เอ่ยถึง เป็นที่รู้จักของพวกเราชาวหอฯดี

เพราะชาวหอฯเคยไป trip ที่บ้านทัพทัน กันเมื่อสองปีที่แล้ว หลายสิบคน...

พี่นิด กับพี่ปลา เป็นลูกสาวของป้าสำเริง ป้าสำเริงเป็นพี่สาวคุณนายทองเจือแม่พี่ป๋อง

พี่นิด กับพี่ปลา อายุรุ่นราวคราวเดียวกับพี่ป๋อง แต่ว่าเรียกพี่ตามศักดิ์ของการเป็นลูกผู้พี่-ผู้น้อง

พี่นิด กับพี่ปลา รับราชการครูอยู่ที่ อ.ทัพทัน จ.อุทัยธานี

และพำนักอยู่ที่บ้านรกรากของฝ่ายแม่ของพวกเรา (มีสองหลังติดๆกัน)

ตอนนี้ที่นั่นก็เป็นเหมือนฐานทัพของพี่ป๋อง เพราะกลับไปแทบทุกอาทิตย์

เอาผ้ากลับไปให้พี่นิดซัก (ด้วยเครื่อง) และจ้างคนในหมู่บ้านมารีด

เอากับข้าวแช่แข็ง ฝีมือพี่นิดพี่ปลา รวมทั้งผลไม้กลับมากินที่กรุงเทพฯ

บางส่วนก็เอามาเผื่อ nupu & peter ที่ Ocean Queen Co., Ltd.

...หลังจากที่พี่ป๋องแก่จนไม่สามารถทำงานไหวแล้ว ก็จะกลับไปใช้ชีวิตบั้นปลายที่ทัพทัน

ก็กะจะไปพึงใบบุญลูกผู้พี่นั่นแหละ

(ลืมบอกข้อเท็จจริงไปข้อหนึ่งคือ พี่นิด พี่ปลา และพี่ป๋อง ทั้งสามคนไม่ได้แต่งงาน

บ้านที่พี่ป๋องอาศัยอยู่ที่กรุงเทพฯ ก็เป็นบ้านที่พี่นิด กับพี่ปลาเขาซื้อไว้ ให้พี่ป๋องเช่าอยู่)

[Hong82]

มารออ่านต่อ จ๊ะ น้องปอ


อีกไม่กี่ reply น้องปอ ก็จะได้เป็นขาประจำแล้วละ  :lol:  :lol:

แต่คาดว่าคงอีกนานนะคะพี่ดี....เพราะว่าแต่ละ reply ของ she นี่ยาวมากกกก.....คงใช้เวลาอีกนาน กว่าจะได้เลื่อนขั้น5555 ....ทับถม..ทับถม :wink:  :wink:

[ป.ปลา]

ตอนที่ 4

ชีวิตเด็กเรียน
เข้าเรียนที่โรงเรียนอนุบาลสุรินทร์ด้วยความสามารถ (สอบเข้าได้ที่ 1)    :shock:
ตั้งแต่นั้นมาก็สอบได้ไม่เคยต่ำกว่าที่ 3 เลยสักครั้ง
เป็นเด็กเรียนเก่ง แต่ขี้เกียจสุดๆ ไม่ค่อยตั้งใจฟังครู การบ้านก็ไม่ค่อยทำ
แต่ดันได้คะแนนดี จนบางทีคุณครูหมั่นไส้ กว่าจะรู้ซึ้งว่าเราทำไม่ดีกับคุณครู ก็ปาเข้าไปตอนป.6

สมัยเรียนชอบการแสดง ประกวดร้องเพลง แต่งกลอน รำ เต้น ทุกอย่าง แต่ไม่ได้เด่นดีอะไร
เพราะเพื่อนที่เด่นๆ กว่าเราก็มีเยอะ  
ที่ชอบแต่งกลอนมากๆ ก็เพราะว่าเวลาว่างๆ คุณพ่อจะมานั่งแต่งกลอน โต้ตอบกับลูกๆ
จำได้ว่าป.ปลา แต่งกลอน 8 เป็นตั้งแต่อยู่ ป.2 เพราะต้องแต่งโต้ตอบกับคุณพ่อบ่อยๆ

เวลาส่งประกวดไม่เคยได้รางวัลเลย (อ้าว)  :shock: เพราะแต่งให้ตัวเองแต่งเร็วไง ไม่ค่อยละเอียด
แต่พอแต่งให้เพื่อนๆ บางคนได้ที่ 1 ซะงั้น

มัธยมเข้าเรียนที่โรงเรียนสิรินธร
เพราะเข้าด้วยโควต้าความสามารถทางดนตรีไทย เลยเลือกสายผิด ไปเรียนสายศิลป์ซะงั้น
อยู่ ม. 1/12 เลยล่ะนั่น  :shock:  แต่เพราะเคยเรียนทั้งสายศิลป์ และสายวิทย์ ทำให้ป.ปลา มีเพื่อนเยอะมากๆ ทุกประเภทเลยก็ว่าได้

พอขึ้น ม. 2 เลยเลือกสายการเรียนใหม่ เป็นสายวิทย์ อยู่ห้อง 1 แต่ซนสุดๆ (เริ่มเอานิสัยเก่ามาใช้อีกแระ) ประมาณว่าปีนรั้วโรงเรียนเวลาเข้าเรียนสาย คลานหนีอาจารย์จนเข่าถลอก (แค่เพราะไม่ยอมเข้าแถวเคารพธงชาติ)
ที่ประทับใจคือไปประกวดแต่งกลอนสักวาระดับเขต ได้ที่ 2 ทั้งที่การประกวดนั้นสำหรับเด็ก ม.ปลาย (เพราะเกิดความผิดพลาดจากการอ่านกติกา) วันตัดสินเลยต้องแต่งชุดนักเรียนของพี่ปู
ไปประกวด ... ชื่อในใบประกาศนียบัตร ก็เลยเป็นชื่อของพี่ปู ทั้งที่แกไม่เคยเข้าประกวดเลย  :lol:

วีรกรรมแบบสุดๆ คือ ที่โรงเรียนไม่อนุญาตให้ใช้หวีสับ
ใครสับอยู่แล้วอาจารย์ฝ่ายปกครองเห็น อาจารย์จะดึงจากหัว และริบทันที
แต่เราสามารถเข้าไปขโมยหวีสับในห้องปกครองมาคืนเพื่อนๆ ได้ (สามารถสุดๆ จริงๆ)

โรงเรียนสิรินธรเป็นโรงเรียนสตรีล้วนในระดับ ม.ต้น
เพราะฉะนั้นที่โรงเรียนจะมีทอมเยอะมากๆ ทำให้บางคนก็คิดว่าเราเป็นทอม
แต่ส่วนมากทอมจะคิดว่าเราเป็นดี้ มาจีบก็เยอะ มาตีสนิทก็แยะ
เกือบมีเรื่องกับรุ่นพี่ก็เคย (แต่รอดตัวไป เฮ้อ ค่อยยังชั่ว)

 :evil:  ตอนจบม.ต้น ก็จบมาได้หวุดหวิดด้วยเกรด 3.50 เลยได้สิทธิ์เรียนต่อ ม.ปลาย ที่โรงเรียนเดิมโดยไม่ต้องสอบ

ม. ปลาย ก็เรียนห้อง 1 ช่วงเทอมแรกยังปรับตัวไม่ทันกับการเรียนแยกวิชาอย่าง ชีวะ เคมี ฟิสิกส์
เกรดเลยตกปิ๋วไปอยู่ที่ 2.90 เลยรู้สึกว่า ไม่ได้แล้ว จะทำตัวเละเทะ ไปวันๆ เหมือนเมื่อตอน ประถม กับ ม.ต้น ต่อไป เราจะตามเพื่อนคนอื่นๆ ไม่ได้แน่ๆ
เลยเริ่มตั้งใจเรียน และจบมาด้วยเกรด 3.73

ตอนเรียน ม.ปลาย เริ่มตั้งใจเรียนและทำกิจกรรมมากขึ้น ทั้งประกวดสวดมนต์ธรรมนองสรภัณญะ ประกวดร้องเพลง แต่งกลอน แซววาที โต้คารม เล่นละคร ฯลฯ เป็นตัวแทนนำสวดมนต์มาตั้งแต่ ม.4 (ก็ไม่รู้ทำไม คนที่ไม่ดูว่าจะธรรมะธัมโมอย่างป.ปลา อาจารย์จะเลือกให้นำสวดมนต์ได้ :roll: ) เลยเป็นที่จดจำ ของอาจารย์ พี่ๆ น้องๆ เพื่อนๆ มาตั้งแต่นั้นมา

ชอบเล่นบาส แต่เล่นไม่ดี มีอยู่ครั้งหนึ่งล้มเพราะถูกผลัก และมีคนล้มทับอีกที เลยทำให้เข่าเสียมาจนถึงทุกวันนี้

ตอนอยู่ ม. 5 เรียน กศน. จนจบม.ปลาย เลยลองเอ็นท์ ติดคณะวิทยาการจัดการโรงแรม มข. แต่แม่ไม่ให้เรียน เพราะแม่อยากให้เรียนหมอ

จริงๆ ป.ปลา อยากเรียนนิเทศน์ หรืออักษร เพราะชอบภาษาและการแสดงมากๆ แต่แม่ไม่ชอบ
แม่อยากให้เป็นหมอ เพราะเห็นว่าจบมายังไงก็มีงานทำ มีคนนับหน้าถือตา
มีเงิน มีรายได้สูง เวลาท่านเจ็บไข้ได้ป่วยก็จะได้พึ่งพา

แต่ป.ปลา ดื้อเงียบ ไม่อยากเรียนหมอเลยจริงๆ ให้ตายเถอะโรบิน

พออยู่ ม.6 เทอมต้นได้เรียนติวกับอ.ปรีชา สุวรรณพินิจ จาก bioscience จุฬาฯ มาติวที่โรงเรียน จึงรู้ตัวว่า ชอบเรียนชีวะมากๆ ทั้งที่ก่อนหน้านี้ก็ได้ชีวะ เกรด 4 ตลอด แต่ไม่เคยรู้ตัวเลย
เลยคิดอยากจะเรียนวิทย์ ชีวะ ที่ จุฬาฯ ตั้งแต่นั้นมา เอ... แต่แม่อยากให้เรียนหมอนี่ ทำไงดีล่ะ

พอถึงช่วงสอบโควต้าต่างๆ แม่ก็เคี่ยวเข็ญให้ไปสอบหมอ ตามที่ต่าง ๆ แต่เพราะรู้ว่าถ้าทำข้อสอบได้ แล้วติด แม่ต้องให้เรียนแน่ๆ เลยไม่ค่อยจะทำข้อสอบ จนแล้วจนรอด ดันติดตัวสำรองแพทย์ PI ของมหิดลมาได้ โชคดีที่คนสละสิทธิ์ไม่ถึงเรา เลยรอดไป
ตอนหลังคุณแม่มารู้ว่าที่เราติดตัวสำรองเพราะเราไม่ยอมทำข้อสอบวิชาฟิสิกส์  :evil:  (ไม่ควรเอาเยี่ยงอย่างนะคะ) แม่โกรธมากค่ะ :x  แต่แกก็ทำอะไรเราไม่ได้ เพราะมันผ่านไปแล้ว

ตอนเลือกคะแนนเอ็นท์ ครั้งสุดท้าย ด้วยความที่แม่หมดหวังที่จะเคี่ยวเข็ญให้เราเรียนแพทย์
แม่จึงขอให้เลือก เภสัช หรือทันต ไว้  ป.ปลา ก็เลือกค่ะ แต่เลือกที่อันดับสุดท้าย แล้วก็ติดคณะวิทยาศาสตร์จุฬาฯ สมใจ พอคุณแม่รู้ว่าเราเลือกคณะอย่างนี้ คุณแม่ร้องไห้เลยค่ะ  :cry:

นั่นเป็นครั้งแรกที่ทำให้คุณแม่ร้องไห้ แต่ก็บอกคุณแม่ว่าเราจะมีความสุขมากๆ ถ้าได้เรียนวิทยาศาสตร์ และบอกแม่ว่าเราจะเป็นคนดี ถึงจะไม่รวยเหมือนหมอ ก็จะไม่ปล่อยให้แม่ต้องลำบากแน่นอน  

[ป.ปลา]

มารออ่านต่อ จ๊ะ น้องปอ


อีกไม่กี่ reply น้องปอ ก็จะได้เป็นขาประจำแล้วละ  :lol:  :lol:

แต่คาดว่าคงอีกนานนะคะพี่ดี....เพราะว่าแต่ละ reply ของ she นี่ยาวมากกกก.....คงใช้เวลาอีกนาน กว่าจะได้เลื่อนขั้น5555 ....ทับถม..ทับถม :wink:  :wink:

 :cry:  :cry:  คงอีกนานอย่างพี่หงส์ว่าค่ะ
เดี๋ยวก็จบแล้วค่ะ ตอนนี้ขอไปกินข้าวก่อน เดี๋ยวมาเขียนตอนจบนะคะ

[prapasri AH]

น้องป.ปลาขา
อ่านของน้องแล้ว พี่แอ๊ะ ขนลุกอีกแล้ว :shock:  ค่ะ นึกภาพเมืองสุรินทร์ได้ดีมากๆเลยค่ะ

น้องป.ปลาเขียนได้น่าอ่าน และชวนมองรูปหนูที่สวยมั๊กๆค่ะ

คิดถึงคุณตาน้องนะคะ :cry:  พี่แอ๊ะรออ่านต่อ รวมทั้งของน้องจากฉะเชิงเทราด้วย ค่ะ
คืนนี้ต้องติดตามจนดึกแน่นอนค่ะ

[khesorn mueller]

พี่หนิงพูดถูกค่ะ...ขับรถกลับถึงบ้านแล้วเหรอคะเนี่ย...ไวจัง

จาก หนึ่งในสมาชิกคลับ Pai Mai Dai ค่ะ

Dear Nong Hong,
just arriving ja...on the way home p.ning dropped by a supermarket...her daughter request a shoes (ballerina)
now its time to read the story of Noo Plaa...fishy...kon soey.
p.nn

[khesorn mueller]

Dear P.Suriya,
Oh,how nice to get a reply personally.Thank you so much ka,may I ask more question?your "home" at Thabthun must be a plantation area naka otherwise you would not have a fruit!I knew very less about Uthaithani..only heard it from my RCU roommate,Nong Oy Fine Arts 29,who always tell her story about this province and how passionately love she has to this motherhood hometown.
When will you arrange the tour to Thabthun again? may I see the pictures of last tour?
The last question is very personal..hmm,I let it unloud asking!!!!
nice free time ka,
nungning

[suriya2513]

หนุงหนิง

กลับทัพทันคราวหน้า พี่ป๋องจะโพสท์รูปบ้านที่ทัพทันให้ดู

ทัวร์คราวที่แล้ว เรียกว่า "ทัวร์ปลาแรด" (ปลาแรดเป็นปลารสดีของจังหวัดอุทัยธานี)

เคยโพสท์ขึ้นเว็บฯกันครึกโครมเมื่อครั้งกระโน้น แต่มลายไปพร้อมกับการล่มสลายของเว็บฯ

ไม่แน่ใจว่าจะค้นพบใหม่หรือไม่ เพราะระบบการเก็บเอกสารของพี่ป๋องไม่ดีเอาเสียเลย...

[khesorn mueller]

P.Suriya,
oh,please try to find out the pictures!Is your home near Chaopraya river? or near any small pond? why its name ปลาแรด? because it tastes good or because it is....แรด!!!
nongning (like to talueng!)

[suriya2513]

หนุงหนิง
ทัพทัน เป็นอำเภอบนที่ดอน ไม่ใกล้แหล่งน้ำใดๆเลย หน้าแล้งจะแล้งมาก ร้อนมากด้วย
แต่บรรพบุรุษมาตั้งรกรากอยู่ที่นี่ ลูกหลานก็ได้แต่อยู่ๆกันไป จะทำไงได้
จะพอน่าอยู่บ้างก็หน้าฝนและหน้าหนาว

ปลาแรด ที่เรียกเช่นนั้นคงเหราะหน้าตามันมู่ทู่คล้ายแรดมั้ง พี่ป๋องเดาน๊ะ

[khesorn mueller]

P.Suriya ka,
so now it is the most drought time there by Thabthun,right??? Uthaithani is the rice growing area of Thailand,isn't it?not wellknown as a fruit plantation.but why the papaya(I would call it "a mega papaya!!")looks so big and so strange..not teracotta colour but light yellowish the same as honey melon or cantaloop!on the way home today I dropped by a supermarket and there were an offer of big papaya..they call it big even it measured apprx.20-25 cm...ready to eat ..cheap ka for 1.09Euro...
So ปลาแรด is a sweet water fish like ปลาchon Ayuthaya..hmm,delicious!it remind me of time by Minebea company at Bangpain..where I used to work.
hurra free time,
nungning

[หล้า]

:shock:  :shock:  :shock:  :shock:  :cry:  :cry:  :cry:  :cry:
ตาลาย อ่านไม่ทันแล้วเจ้าค่ะ ใครก็ได้สรุปให้หนูฟังที  :cry:

[khesorn mueller]

me too...now I start jumping reading already..P.Nungning lazy!!
p.nn

[suriya2513]

หนุงหนิง

ถูกต้องแล้วครับ อาชีพหลักที่ทัพทันคือทำนาปี ข้าวคุณภาพดี แต่ระหว่างนอกฤดูทำนา
จะไม่มีน้ำให้เพาะปลูกผักหญ้า...พวกเราชาวนาก็ตีไก่ กัดปลากันไปเรื่อยเปื่อย...

ก็น้ำไม่มีจะตะแบงปลูกอะไรให้เหนื่อยทำไม

[ป.ปลา]

ต่อค่ะ ต่อ (โดนพี่หงส์ทวงมา)

ตอนที่ 5 จบแล้วจ้า

ป.ปลา รู้สึกว่าตัวเองโชคดีจริงๆ ที่ได้เข้ามาเรียนที่ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย
โชคดีอีกครั้งที่ได้เข้ามาพักอยู่ในบ้าน ซีมะโด่ง แห่งนี้

พอได้ก้าวเท้าเข้ามาก็บอกตัวเองเลยว่า จะกอบโกยประสบการณ์จากที่นี่ให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้

ตอนอยู่ปีหนึ่ง พักที่ตึกชวนชม ก็อยู่ที่นี่ตลอดจนจบ ป.ตรี ค่ะ (รักชวนชมมากๆ ถึงมากที่สุด)
แรกๆ ก็ทำกิจกรรมคณะบ้าง ของหอบ้าง ช่วงนั้นเป็นช่วงกิจกรรมห้องเชียร์
ห้องของ ป.ปลา ติดกับห้องของพี่อ้อ40 (พี่เชียร์ พี่ห้องค่าย) น้องเมทพี่อ้อ ก็เพื่อน ป.ปลา เอง
มาจากสิรินธรด้วยกัน (บิ๊ก วิทยาฯ หัวซี)

มีอยู่วันหนึ่ง เราต้องออกไปวิ่งตอนเช้า ก็คิดพี่อ้อน่าจะตื่นไปรอน้องๆ ก่อนแล้ว พอแต่งตัวเสร็จก็มารอบิ๊ก พอบิ๊กออกมาเราก็บ่นกับบิ๊กเรื่องห้องเชียร์ บ่นสารพัดเลยค่ะ
บิ๊กก็ทำหน้าไม่สู้ดี เราก็นึกว่าบิ๊กไม่พอใจที่เราบ่น แต่จริงๆ แล้วไม่ค่ะ
ซักพัก พี่อ้อ ก็เดินออกมาจากห้อง พร้อมหน้าตาที่น่ากลัวที่สุดเท่าที่จะบรรยายได้ (สำหรับน้องๆ ปี 1 แล้วพี่ๆ ห้องเชียร์ถึงจะยิ้มก็น่ากลัว) แล้วเดินผ่านพวกเราไปเข้าห้องน้ำเฉยๆ
แค่นี่ก็กลัวแล้วค่ะ พี่อ้อมาเฉลยทีหลังว่าได้ยินทั้งหมดที่เราบ่นไป ฮือๆ  ไม่น่าเลย :cry:

พอปิดห้องเชียร์ ก็มีกิจกรรมสัปดาห์ศิลป วัฒนธรรม หอฯ ปีนั้นพี่อ้อ กับพี่โอมเพี้ยงเป็นคนจัด
มีการประกวด Mr & Miss RCU ด้วยค่ะ ทีแรกไม่คิดจะประกวด แต่พี่ๆ ในโซนยุกันใหญ่ ว่าประกวดเถอะ

ตอนนั้นไม่รู้จะทำยังไง จนก็จน สวยก็ไม่สวย อ้วนก็อ้วน ดำก็ดำ
พี่ๆ เลยติดต่อพี่คนนั้น คนนี้ ให้ช่วยเราสุดๆ
จำได้เลยก็พี่อ๋อย ห้องค่าย ที่ช่วยติดต่อพี่แจ็คหอชายให้ช่วยแต่งหน้าให้

วันประกวด ป.ปลา เลยไม่ต้องเสียตังค์ซักบาท
ผ้าถุง เครื่องประดับ ยืมชมรมทักษิณ เสื้อยืมชมรมอีสาน
แต่งหน้าพี่แจ็ค แต่งให้ฟรีๆ อุปกรณ์แสดงความสามารถก็ยืมชมรมดนตรีไทย
ตอนนั้นไม่มีเวลาแต่งตัวมากหรอกค่ะ มีอะไรก็แต่งๆ ไป พี่แจ็คก็เอาเข็มขัดมาทำเป็นสร้อยคอ  :wink:
ผมที่คิดจะเกล้าก็เกล้าไม่ทัน แค่รัดไว้แล้วยีให้ฟูๆ
รองเท้าก็ไม่มีค่ะ ใส่รองเท้าแตะที่ใส่ประจำอยู่ในหอนั่นแหล่ะ (ขี้เหร่สุดๆ เลย ฮ่าๆ)

เพื่อนๆ คนอื่น สวยๆ กันทั้งนั้นค่ะ อย่างมิคอักษร ไก่รัดสาด (รองมิสไทยแลนด์เวิร์ลเชียวนะคะ)
กลอยอักษร พลอยเสดสาด น้ำฝนนิเทด นกนิติ ฯลฯ มีแค่ป.ปลา กับ ปอซิ่ม ครุ (เพื่อนกันสมัยประถม)
ขี้เหร่ที่สุด  :lol:  :lol:

การประกวดครั้งนี้มีการแสดงความสามารถพิเศษด้วยค่ะ เวลาไม่เกิน 5 นาที
ป.ปลา คิดการแสดงได้ 1 วันก่อนประกวดค่ะ
ตอนนั้นเราเล่นดนตรีไทยได้ เลยเล่นจะเข้ เป็นเพลงซีมะโด่ง กับเพลงสุ่มบิน
และเพลงไฮไลท์ เป็นเพลงส้มตำที่พุ่มพวงร้อง ดีดไปก็ร้องไปด้วย
ตอนท้ายก็ละมือจากจะเข้ มาตำส้มตำ (อันนี้เตรียมไว้ในครกแล้ว)
ร้องจบก็ตักใส่จานไปเสิร์ฟ อ.เผ่า
เลยได้คะแนนไปเต็มๆ

รอบสุดท้าย (ได้เข้ารอบกะเค้าด้วย :lol: ) เป็นการตอบคำถาม
จำได้ว่าพี่เจี๊ยบ กับพี่แก่นเป็นพิธีกร ถามเราว่าใครคือตัวอย่างในการอนุรักษ์วัฒนธรรมไทยของเรา
ป.ปลา คิดอยู่นานค่ะ(จริงๆ ทีแรกคิดไม่ออกด้วยซ้ำ) และตอบไปว่า พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว คือแบบอย่างในการอนุรักษ์วัฒนธรรมไทย ของเรา

แค่นั้นก็ไม่ต้องถามต่อเลย เพราะคำตอบนี้ ป.ปลา เลยได้เป็น Miss RCU แบบไม่ค่อยได้ตั้งใจซักเท่าไหร่  :lol:
เลยโดนแซวมาจนถึงปัจจุบันนี้ว่า ปีนั้น เค้าไม่เน้นหน้าตา เน้นแต่ความสามารถ 5555


อยู่หอ ทำกิจกรรมหอแทบทุกอย่างเท่าที่จะทำได้ค่ะ
เป็นหัวหน้าชมรมดนตรีไทย 2 ปีซ้อน ไปค่ายแนะแนว ค่ายวิชาการ (แทบทั่วประเทศไทยแล้ว)
(ที่ไม่เคยไปและเสียดายอยู่ทุกวันนี้คือค่ายหอ ค่ะไม่เคยได้ไปเลยสักครั้ง  :cry: )
ช่วงนั้นเลยไม่ค่อยกลับบ้าน สมัยนั้นมือถือก็มีไม่ได้ ป.ปลา ใช้วิธีเขียนจดหมายหาแม่ตลอดเลยค่ะ
เวลาไปไหน ก็ส่ง post card ไปให้แก ส่งการ์ดอวยพรปีใหม่

พออยู่ปี 2 ต้องเลือกภาคฯ ว่าจะเรียนอะไร ตอนนั้นสับสนอยากเรียน genetic เพราะคิดว่าชอบ แต่เกรดไม่ถึง (เพื่อน genetic นี่เก่งกันจริงๆ) ก็เลยเลือกเรียนภาคชีวะ ฯ
และก็รู้ว่า bio นี่แหละชีวิตเรา เพราะได้เดินทางอยู่เสมอค่ะ (ออกทริปเป็นอาชีพ)
ได้เรียนรู้เรื่องพืช เรื่องสัตว์ เรียนไปด้วย ทำกิจกรรมไปด้วย
ประมาณว่าวันธรรมดาไปเรียนบ้าง ไม่เรียนบ้าง เสาร์-อาทิตย์ไปค่ายแนะแนว

จนขึ้นปี 4 เพื่อนเอ๋อ ได้ชวนให้มาทำงานเป็นคณะกรรมการหอพักฯ
ได้อยู่ตำแหน่งนิสิตสัมพันธ์หอหญิง แถมพ่วงด้วยตำแหน่งพี่เชียร์หอหญิงอีกตำแหน่ง (เป็นมาตั้งแต่ปี3) ได้ทำงานกับเพื่อนๆ (ก่อนนี้ก็ได้ทำงานกับพี่ๆ) ได้ประสบการณ์เยอะแยะเลย
คิดอยู่ว่าถ้าไม่มาทำงานกรรมการ คงไม่ได้ความรู้ประสบการณ์พวกนี้ก่อนจบแน่ๆ (อยากขอบคุณพี่วีระ ป้าโต และพี่โอมเพี้ยงมากๆ)

ตอนฝึกงานจับพลัดจับผลูให้ไปฝึกงานทำหนังสือ (ซะงั้น ...นี่ๆ ได้ข่าวว่าเรียนวิทย์)
เป็นการฝึกเขียนบทความทางวิทยาศาสตร์ค่ะ
พอฝึกแล้วก็ได้ส่งบทความให้กับที่นั่นต่อเลย และก็ส่งผลให้รักการเขียนตั้งแต่นั้นมา

ระหว่างที่เรียน ป.ตรี ที่บ้านมีเรื่องเข้ามาอยู่เนืองๆ ค่ะ
พี่สาวมีปัญหากับที่บ้าน ดังนั้น พ่อกับแม่ ก็ต้องมาคุยกับเรา
พี่สาวก็มาคุยกับเรา บางครั้งเหนื่อยจนนอนร้องไห้คนเดียวเลยค่ะ
ก่อนหน้านี้เคยคิดอยู่ว่าทำไมเราต้องเจอกับเรื่องพวกนี้คนเดียวด้วยนะ
ทำไมไม่มีใครถามเราเลยนะ ว่าเราเรียนเป็นยังไง กิจกรรมเป็นยังไง เราเหนื่อยไหม
ทุกคนโทรมาบ่น บ่น บ่น และระบายอารมณ์กับเราทั้งหมด

ยิ่งตอน ปี 4 เรียนไปด้วย ทำงานไปด้วย แถมต้องทำ senior project ให้เสร็จ ไม่เสร็จไม่จบ
มันก็เลยเครียดมากๆ

เจอเรื่องพวกนี้ตลอดจนตอนนี้ ถึงแม้เรื่องจะซาลง
ป.ปลา ก็เลิกคิดน้อยอกน้อยใจไปแล้วค่ะ
กลับคิดว่าเมื่อมีเรื่องอย่างนี้เกิดขึ้น เราก็ได้โตเป็นผู้ใหญ่มากขึ้น
รู้จักจัดการกับอารมณ์ของตัวเอง  จัดระบบชีวิตตัวเอง และรับมือกับอารมณ์ของคนอื่นๆ ได้ดีขึ้น
และรู้ว่าเราจะทำอะไรก็ตาม ควรจะคิดถึงความรู้สึกของคนที่รักเราอยู่ตลอดมาให้มากๆ
จะทำอะไรก็ให้คิดก่อนให้เยอะๆ  กลายเป็นป้าแก่ไปเลยโดยไม่รู้ตัว

พอเรียนปริญญาโท ป.ปลา เปลี่ยนสายมาเรียนสิ่งแวดล้อม  
เพราะคิดว่าน่าจะหางานง่ายกว่าสายชีวะฯ พอเรียนจึงได้รู้เรื่องราวมากมายของโลกเรา
บ้านเมืองและสังคมของเรา เลยมีความคิดว่าถ้าจบแล้ว จะทำงานเก็บเงินที่ กทม. แค่พอมีพออยู่
แล้วจะกลับไปเป็นครูอยู่ที่บ้านเกิดค่ะ

ป.ปลา คิดอยู่ตลอดว่า ความรู้ที่ป.ปลา ได้มานั้น (เรื่องสิ่งแวดล้อมและเรื่องอื่นๆ) เราทำอย่างเดียวไม่ได้ผลแน่นอน เพราะเรื่องสิ่งแวดล้อมเป็นเรื่องของคนทุกคน และเกี่ยวเนื่องกับคนใหญ่คนโตด้วย
แต่ถ้าเราสามารถถ่ายทอดความรู้ ความคิด ต่างๆ ให้คนอื่นๆ ปลูกฝังความรักธรรมชาติ รักบ้านเกิด รักภูมิปัญญาของตนเองได้ แม้จะสอน 100 คน แต่มีคนรับและทำตาม 1 คน ป.ปลา ก็คิดว่ามันคุ้มค่า

ก็คิดไว้ว่า พอมีเงินแล้วจะกลับบ้าน ไปทำสวน ทำนา ใช้ชีวิตอย่างพอดีๆ อย่างที่เคยเป็นมาตั้งแต่เล็กๆ เป็นครูคอยสอนหนังสือเด็กๆ ปลูกฝังความรู้ความเข้าใจให้พวกเขา ทำให้พวกเขาดู ว่าไม่ต้องเป็นหนี้ใคร เราก็รวยได้ ถ้าเรามีแผ่นดินให้ทำมาหากิน (สำนึกรักบ้านเกิดสุดๆ) :wink:

ป.ปลา อยากขอบคุณ อาก๋ง กับ คุณตา ที่คอยถางป่า ถางไร่ ทำให้พวกเราได้รับทรัพย์สินที่ไม่มีวันหมดสิ้นจากท่าน
ขอบคุณคุณพ่อ คุณแม่ ที่สอนให้เราประหยัดและอยู่อย่างพอเพียงตลอดมาโดยที่เราไม่รู้ตัว
สอนให้เรายึดมั่นในความดี ยึดมั่นในความถูกต้อง ความมีน้ำใจต่อคนอื่นๆ

เรื่องของป.ปลา ยังไม่จบค่ะ
มันก็จะดำเนินต่อไปเรื่อยๆ
ได้เป็นครูเมื่อไหร่จะบอกกันแน่นอน ค่า

เอ.... แต่ตอนนี้ต้องเร่งทำ thesis ให้เสร็จก่อนดีกว่า

[ป.ปลา]

ขอ tag
1. เพื่อน วี Veekung
2. เพื่อน Gold รัดสาด

ที่เหลือขอคิดดูก่อนนะคะ

(ป.ล. ไม่อยากจะบอกเลยว่าเมื่อคืนจู๊ดๆ พอวันนี้ post tag ไม่เป็นไรแล้ว)

[khesorn mueller]

Nong Porpla,
give P.Ning 2 days nakaaaaaaaaaaa.
promisse I will ask you some questions...first of all...tell me more about Nong Gai ,Ratsad...is she from Songkhla??or I change her to other one,who came from songkhla and win any beauty contest ,she got the second price the first was one from Fine Arts Chula..it must be at least 4-5 years ago...or is it a Miss Thailand??
I was to Thailand alne to purchase the land in Phuket,it was in September..rainny season in the south..so I was the half whole day in the hotel..have chance to see tv the whole night long.
p.nn

[ป.ปลา]

ใช่แล้วค่ะ พี่หนุงหนิง ไก่รัดสาด เด็กสงขลา ที่ประกวด Miss Thailand World
ค่ะ เค้าได้รองอันดับ 1 ส่วนอีกคนชื่ออะไรคณะอะไรจำไม่ได้ค่ะ ได้รองอันดับ 2

[khesorn mueller]

She was trained by French language from my sister,who support me the 4 years finacial by RCU..my sister was also graduated from Karu ,Chula..very well known in Songkhla as she trained(son piset) year by year her student who can make the entrance exam to Chula....almost every year.The parent get a mouth propaganda,they take their children to my sister at home...Noo Gai,oh,yeah,my sister used to tell me about that...that her student made the exam to CU ,to polsci. and even to win a beauty contest...she is a really down to earth person one...
Could you tell her I want to get know her?My sister always tells her student about my story..Noo Gai may ever heard too.
p.nn

[ป.ปลา]

She was trained by French language from my sister,who support me the 4 years finacial by RCU..my sister was also graduated from Karu ,Chula..very well known in Songkhla as she trained(son piset) year by year her student who can make the entrance exam to Chula....almost every year.The parent get a mouth propaganda,they take their children to my sister at home...Noo Gai,oh,yeah,my sister used to tell me about that...that her student made the exam to CU ,to polsci. and even to win a beauty contest...she is a really down to earth person one...
Could you tell her I want to get know her?My sister always tells her student about my story..Noo Gai may ever heard too.
p.nn

ตอนนี้ ป.ปลา เปลี่ยนมือถือ เลยไม่ได้อัพเดท เบอร์เพื่อนๆ น่ะค่ะ
เดี๋ยวจะลองถามเพื่อนๆ ให้นะคะ
ถ้าจำไม่ผิด ไก่เคยเป็นเลขา ให้กรรมการนิสิตเก่า หอพักฯ ค่ะ

[veekung]

ขอ tag
1. เพื่อน วี Veekung
2. เพื่อน Gold รัดสาด

ที่เหลือขอคิดดูก่อนนะคะ

(ป.ล. ไม่อยากจะบอกเลยว่าเมื่อคืนจู๊ดๆ พอวันนี้ post tag ไม่เป็นไรแล้ว)

โดน tag ซะแว้ว แต่เดี๋ยวมาเขียนให้นะ (อย่าเพิ่งท้องเสียเลยได้โปรด) ตอนนี้เน็ตเดี้ยงติด ๆ ดับ ๆ

[iamfrommoon]

อยากให้ช่วย ...มาtag...มาtag...ฉันที
                   ...มาtag...มาtag...ฉันที
                    ฉันเหงารอนานแล้ว......
         ช่วย ...มาtag...มาtag...ฉันที
                   ...มาtag...มาtag...ฉันซักที
                   ....ฉันทอด"ปลาวาฬ"ให้แล้ว...
                                       

                                 บางส่วนจากเพลง"tag...ฉันที"
                                        ศิลปิน  แง็ก  มะละกา

เขามา Tag เป็นชาติแล้ว..

เขามารออ่าน Tag แล้ว..

เขาจะเริ่มแช่งคนไม่มา Tag แล้ว..

แล้วไม่รีบมา Tag จะโป้งแล้ว...

ศิลปิน ปุ๊กกี้ ณ ซีมะโด่ง

[oil414]

เมื่อเช้าท้องเสียอ่ะ    โอ... มันเฮี้ยนจริงๆ คับพี่น้อง
เครื่องโดนบล็อกค่ะ ไม่รู้ทำไง อ่านได้อย่างเดียว
เอ้า ... ยืมเครื่องคนอื่นมารับ tag ละกัน

1.ชื่อ ชวนพิศ เชาว์ชาญ ชื่อเล่น อ๋อย ค่ะ (สงสัยตอนเกิดตัวเหลืองๆ ) ชื่อจริงพ่อตั้งให้ พ่อบอก "ลูกพ่อยิ่งมองนานๆ ยิ่งสวย" โอ๊ยยย พ่อเรา 555 ประมาณว่าความสวยค่อยแพลมออกมามั้งๆ อะคึอะคึ
2.เป็นสาวเมืองเกินร้อยค่ะ (จ.ร้อยเอ็ด) เป็นเมืองที่มีข้าวหอมมะลิอร่อยที่สุดในโลก
3.เกิดวันศุกร์ ราศรีกันย์ แต่มักมีสัมผัสที่ 6 บ่อยๆ เมื่อปลายปี เคยฝันเห็นป้าคนหนึ่งเดินเข้ามาทักว่า "หนู หนูหมดอายุขัยตั้งแต่อายุ 18 ปี แล้วนะ ทำไมหนูยังอยู่มาถึงวันนี้ได้ หนูทำยังไง" แล้วก็มีผู้หญิงอีกคนเดินมาดึงมือไปพลิกดูลายมือ เขาบอกว่า "จริงๆ ด้วย หนูทำได้ยังไงๆ" ตื่นขึ้นมา โอ...ความฝันไม่น่ากลัวคับพี่น้องแต่มันเขย่าขวัญมากๆ โทรหาเพื่อน เพื่อนถามว่าตอนอายุ 18 มีอะไรร้ายๆ เกิดขึ้นไหม ก็หยุดคิดแล้วความรู้สึกมันก็วาบเข้ามาในอก คุณแม่เสียตอนอายุย่าง 18 ค่ะ จำได้ว่าก่อนท่านจากไปท่านยิ้มให้อ๋อยสวยมาก ยิ้มสวยมาก มันติดตาแล้วก็ติดในความทรงจำมาตลอด มันก็อาจเป็นแค่ความฝันที่เพ้อเจ้อนะคะ แต่... คิดถึงแม่ทีไร ร้องไห้ทุกทีเลยคับพี่น้อง
4.ไม่กล้ากินเฉาก๊วยค่ะ กลัวดำ แล้วก็ไม่กล้าเข้าห้องน้ำผู้ชาย เพราะกล้วท้องคับพี่น้อง ฮ่าๆๆๆๆ งงสิคับ อย่าเพิ่งงง คือมันเป็นความคิดเพี้ยนๆ น่ะค่ะ ย้ำว่าความคิดนะคะไม่ใช่ความเชื่อ กลัวว่าจะมีตัวอสุจิกระเด็นใส่แล้วท้องค่ะ ฮ่าๆๆๆ ขำ...ตัวเองเหมือนกันค่ะ เพราะความจริงไม่มีทางเป็นไปได้ แต่... ก็ไม่กล้าเข้าห้องน้ำชายอยู่ดี คิคิคิ
5.ความใฝ่ฝันอันสูงสุด อยากทำงานรับใช้ในหลวงค่ะ อยากตอบแทนท่านค่ะ ท่านเหนื่อยมามากแล้ว

เอาล่ะ ท้องคงไม่เสียแล้วนะคะ
tag ต่อใครดีลองดูในรายชือดีกว่า
1.pandanong
2.toomy
3.pete 15
4.yuuyee
5.น้องโจ้ 43 (ห้องค่าย)

เอ้า... เชิญค่า
คำเตือน : มันเฮี้ยนจริงๆ นะคะ

[pusadee sitthiphong]

โอย  หายไปไม่กี่วัน กลับมาอ่านไม่ทันเลย
มาเล่าต่อเรื่องที่สองเรื่อง เกือบตาย ค่ะ
จำไม่ได้ว่าตอนนั้นอยู่ มศ.4 หรือ 5  พี่ๆเขาชวนไปเที่ยวบ้านวันหยุด  บ้านเขามีสระน้ำด้วย สระดินค่ะ พวกเราก็เตรียมตัวไปเล่นน้ำ เอาห่วงยางไปด้วยเสร็จสรรพ์  ป้อมว่ายน้ำไม่เป็นแต่อยากเล่นน้ำ เห็นเขากระโดดน้ำกันโครมๆก็เอากับเขาบ้าง  แต่ยังกลัวจมน้ำตายอยู่ ก็เลยเอาห่วงยางสวมตัวแล้วกระโดดลงสระด้วยท่าที่คิดว่าสวย  สวยจริงๆค่ะ เหมือนเรากระโดดลอดห่วงเลย ตัวป้อมลอดห่วงดิ่งลงไปในน้ำ  ตะกุยตะกายอยู่กลางน้ำคิดถึงพ่อแก้วแม่แก้วเราท่าจะไม่ได้อยู่แล้ว  แล้วพระก็มาโปรด พี่ที่เขามาเล่นน้ำด้วยเขาเป็นนักว่ายน้ำ สจม.ก็ว่ายมาดึงผมเราเข้าฝั่ง  พี่เขาบอกว่าเขาคิดตั้งนานว่าจะเข้ามาช่วยเราดีไม่ดี  กลัวเราจะดึงเขาจมน้ำด้วย  เดชะบุญพี่เขาตัดสินใจเข้ามาช่วยแล้วป้อมก็เคยอ่านหนังสือมาว่า ถ้ามีคนมาช่วยเวลาจะจมน้ำ ห้ามดิ้นห้ามดึงให้ปล่อยตัวตามเขาไปดีๆ จะช่วยให้เขาไม่ต้องใช้แรงมาก แล้วเราก็จะปลอดภัย  ขอขอบคุณพี่จิ๋มชุติมา เจียมศรีพงษ์ พี่คณะอักษรฯ ชาวพิจิตรด้วยค่ะ ถ้าไม่ได้พี่จิ๋มวันนั้นป้อมไม่ได้มาเม้าท์วันนี้แน่ๆ

[ชาร์ป]

:lol: น้องชาร์ปคะ
คิดไปคิดมาก่อนนอน นะดีมากๆเลยค่ะ แล้วจะหลับได้
คืนไหนพี่แอ๊ะนอนไม่หลับ พี่แอ๊ะจะหาเรื่องคิดสักเรื่องหนึ่ง แล้วก็จะหลับค่ะ :lol:

พี่แอ๊ะครับ ... ไม่ได้เลยครับผมนี่ ถ้าจะคิดจนกว่าจะหลับ ก็คงเกือบรุ่งสาง แต่แปลก เวลานอน 2-3 ชั่วโมง แต่ทำงานนี้ไม่ง่วงเลย ... ได้แต่มึนหน่อย ๆ ช่วงใกล้เลิกงาน

ตอนแรก ก็พยายามข่มตาหลับ ... ไม่ไหว ก็อาศัย แอลกอฮอล์ ช่วย เริ่มก็ 1 กระป๋อง
ตอนนี้ 4 กระป๋องยังตาค้างอยู่เลยครับ แต่ตอนนี้พยายามลดครับ เพราะ ไม่มีตังค์... ก็เลยเป็นโรคทั้ง 2 อย่าง คือ workalgoholic และ algoholic ควบคู่กันไป ... พยายามปลอบใจว่า กินแอลกอฮอล์ นี้จะช่วยบำรุงหัวใจ เหมือนเขาบอกว่าให้กินไวน์ นั่นล่ะครับ ... แต่ผิดนิดเดียวที่กินเยอะไปหน่อย

 

[Freshytulip]

เพิ่งจะเข้ามาค่ะ ได้อ่านเรื่องที่ทุกคนเขียนแล้ว น่าติดตามต่อจริงๆๆ เพลินดีค่ะ :lol:

[ป.ปลา]

ฮ่าๆ เจอเหยื่อแล้ว
คนที่ 3 tag ทิวลิปสุดน่ารักคนนี้ซะเรยยยยย

[khesorn mueller]

Nong Sharp,
do you drink a lot of coffee daytime??if so..it may make you alert the whole night!
I learned to drink coffee while I was by RCU!!...a coffee nescafe(from nestle) red or brown cap from HaatYai...your heartbeat likes a horse!
In Germany normally they drink also a lot..and say.."no,it is not because of coffee"whatever it was..sleepless is a folk sickness!...I will aware drinking only in the morning or just in the weekend.
Wine and beer...hmm,itmake you big belly(rong pung)..helps a bit..get alcoholism in addition.
reading in bed is also..fine!
p.nn

[khesorn mueller]

Dear Nong Freshytulip,
It is your turn now...do it or you get a diarrhea...
p.nn

[ชาร์ป]

P.nn,

Ah... I daily drink 2 cups of coffee ... morning and after lunch. And also 2 big glasses of tea ...

To be belly, that's not bad ... I shall look like A Sia (อาเสี่ย). A type of rich guy... or otherwise a warm man which many girls like huh huh ...

 

Reading ... some help some not help ... especially the series of myth do not help, such Petch Phra Uma (เพชรพระอุมา). I 've even read from Friday evening to Saturday Evening without sleep!... P' Eggman know this very well, he is a distributor.

Now .. I try to walk and walk along the night time to get tired. But I also find that the night is better for thinking, it's too quiet and the stars and the moon are so beauty. So I do not wanna to sleep ....

 

[Hong82]

เมื่อเช้าท้องเสียอ่ะ    โอ... มันเฮี้ยนจริงๆ คับพี่น้อง
เครื่องโดนบล็อกค่ะ ไม่รู้ทำไง อ่านได้อย่างเดียว
เอ้า ... ยืมเครื่องคนอื่นมารับ tag ละกัน

1.ชื่อ ชวนพิศ เชาว์ชาญ ชื่อเล่น อ๋อย ค่ะ (สงสัยตอนเกิดตัวเหลืองๆ ) ชื่อจริงพ่อตั้งให้ พ่อบอก "ลูกพ่อยิ่งมองนานๆ ยิ่งสวย" โอ๊ยยย พ่อเรา 555 ประมาณว่าความสวยค่อยแพลมออกมามั้งๆ อะคึอะคึ
2.เป็นสาวเมืองเกินร้อยค่ะ (จ.ร้อยเอ็ด) เป็นเมืองที่มีข้าวหอมมะลิอร่อยที่สุดในโลก
3.เกิดวันศุกร์ ราศรีกันย์ แต่มักมีสัมผัสที่ 6 บ่อยๆ เมื่อปลายปี เคยฝันเห็นป้าคนหนึ่งเดินเข้ามาทักว่า "หนู หนูหมดอายุขัยตั้งแต่อายุ 18 ปี แล้วนะ ทำไมหนูยังอยู่มาถึงวันนี้ได้ หนูทำยังไง" แล้วก็มีผู้หญิงอีกคนเดินมาดึงมือไปพลิกดูลายมือ เขาบอกว่า "จริงๆ ด้วย หนูทำได้ยังไงๆ" ตื่นขึ้นมา โอ...ความฝันไม่น่ากลัวคับพี่น้องแต่มันเขย่าขวัญมากๆ โทรหาเพื่อน เพื่อนถามว่าตอนอายุ 18 มีอะไรร้ายๆ เกิดขึ้นไหม ก็หยุดคิดแล้วความรู้สึกมันก็วาบเข้ามาในอก คุณแม่เสียตอนอายุย่าง 18 ค่ะ จำได้ว่าก่อนท่านจากไปท่านยิ้มให้อ๋อยสวยมาก ยิ้มสวยมาก มันติดตาแล้วก็ติดในความทรงจำมาตลอด มันก็อาจเป็นแค่ความฝันที่เพ้อเจ้อนะคะ แต่... คิดถึงแม่ทีไร ร้องไห้ทุกทีเลยคับพี่น้อง
4.ไม่กล้ากินเฉาก๊วยค่ะ กลัวดำ แล้วก็ไม่กล้าเข้าห้องน้ำผู้ชาย เพราะกล้วท้องคับพี่น้อง ฮ่าๆๆๆๆ งงสิคับ อย่าเพิ่งงง คือมันเป็นความคิดเพี้ยนๆ น่ะค่ะ ย้ำว่าความคิดนะคะไม่ใช่ความเชื่อ กลัวว่าจะมีตัวอสุจิกระเด็นใส่แล้วท้องค่ะ ฮ่าๆๆๆ ขำ...ตัวเองเหมือนกันค่ะ เพราะความจริงไม่มีทางเป็นไปได้ แต่... ก็ไม่กล้าเข้าห้องน้ำชายอยู่ดี คิคิคิ
5.ความใฝ่ฝันอันสูงสุด อยากทำงานรับใช้ในหลวงค่ะ อยากตอบแทนท่านค่ะ ท่านเหนื่อยมามากแล้ว

เอาล่ะ ท้องคงไม่เสียแล้วนะคะ
tag ต่อใครดีลองดูในรายชือดีกว่า
1.pandanong
2.toomy
3.pete 15
4.yuuyee
5.satetysate

เอ้า... เชิญค่า
คำเตือน : มันเฮี้ยนจริงๆ นะคะ

เป็นเหมือนกันเลยค่ะพี่อ๋อย เมื่อก่อนนี้หนูไม่กล้าว่ายน้ำในสระที่มีผู้ชายว่ายด้วยล่ะ เพราะมีเพื่อนมันบอกว่าไอ้ตัวอสุจ๊ากนี่มันว่ายน้ำเก่ง...ก็เลยกลัว :shock:  หลงโง่...เชื่อมันอยู่ตั้งหลายปีแน่ะ  ตอนนี้ก็เลยยังว่ายน้ำไม่เป็น  

[Hong82]

นอ้งป.ปลา...

ในที่สุดก็จบและ....นวนิยายชีวิตเรื่องยาว  สามารถมากๆจ๊ะ

ว่าแต่น้องมีคนข้างตัวแล้วเหรอจ๊ะ?....ล้ำหน้าพี่ไปได้ไงเนี่ย...ไม่ยอมนา  

[MahDee]

เย้...ตื่นเช้ามาอ่าน tag น้องปอ  อืมมมมม  สุดยอดครับ    

เพื่อนอ๋อย ยินดีด้วย โพสต์ตอบได้แล้ว ไม่ต้องอ่านอย่างเดียว  :lol:  :lol:

รออ่านของทุกคนอยู่นะครับ

[A79]

อยากอ่านจังเลย....แต่เด๋วก่อนนะ ขออ่านหนังสือก่อน ใกล้สอบแล้ว ใครช่วยที

[areech24]

รอแล้วไม่มีใคร Tag  สักที ก้เลยเขียนเอง แต่ขอไม Tag ใครนะ OK เปล่า
ชีวประวัติ น.ส.อารีย์  ก๋งฉิน  (กระแต) Cmadong 75 2535 ซี้ปึ๊ก

1.เกิดที่อ.โพธิ์ทอง จ.อ่างทอง วันเกิด วันพฤหัสบดีที่ 19 กันยนยน 2517 พ่อและแม่ประกอบอาชีพทำนา มีพี่น้อง 4 คน เป็นคนโต  มีน้องชาย 2 คน น้องสาว 1 คนขอบอกว่าน้องสาวเคยออกรายการสยามทูเดย์ ช่อง 5 ด้วย ตามหาคนชื่อสยาม (น้องชื่อสยาม แต่เป็นผู้หญิงนะ) น้องชาย 2 คนแต่งงานแล้ว ส่วนกระแตและน้องสาวยังโสด มีหลานแล้ว 1 คน น้องชายคนโต ทำงานอยู่บ.การบินไทย ส่วนอีกคนขายและซ่อมมือถือที่หน้าราม 2 บางนา ห้างNumber one  คนนี้ภูมิใจที่เขาจบแค่ ปวช. แต่ดูแล้วรวยที่สุดในบรรดาพี่น้อง ส่วนคนอื่นก็จบป.ตรีทุกคน ส่วนอารีย์ จบป.โท


2. ด้านการศึกษา จบป.1-ป.6ที่โรงเรียนวัดสนธิธรรม จบม. 1-ม.6 ที่โรงเรียนโพธิทอง “จินดามณี” ก็เป็นโรงเรียนวัดเหมือกัน ทำให้เราสอบได้เป็นนักธรรมชั้นตรี สอบเข้าคณะวิทยาศาสตร์ จุฬาฯได้โดยวิธีพิเศษข้อสอบเดียวกับการสอบชิงทุนพสวท.  จริงๆสอบได้ทุนที่ม.ธรรมศาสตร์ด้วย คณะสังคมสงเคราะห์ศาสตร์ แต่เลือกเรียนที่คณะวิทยาศาสตร์ จุฬาฯ แล้วก็มาหาทุนเรียนเอาข้างหน้า ในชีวิตนี้ไม่เคยสอบเอ็นทรานซหรอก  เรียนปริญญาตรี จนถึงปริญญาโท เหตุผลที่เรียนเพราะได้ทุน ก็เลยคว้าไว้ก่อน จบสาขา จุลชีววิทยาทางอุตสาหกรรม ส่วนป.เอกคงรอไว้ก่อน ก็มีหลายเหตุผลที่ยังไม่ตัดสินใจเรียนต่อ


3.ด้านการงาน จริงทำงานหาเงินมาตั้งแต่สมัยเรียน ไม่ว่าจะเป็นแจกใบปลิว  ทำแบบสอบถาม ขายสลากกาชาด สอนพิเศษ  ช่วยงานหอพักชั่วโมงละ 20 บาท อะไรที่ได้เงินก็ทำหมด จบป.โท ก็เป็นอาจารย์อัตราจ้างที่ ม.ราฎภัฎพระนครศรีอยุธยา เป็นอยูได้ 4 เดือน ก็หมดสัญญา แล้วได้เป็นผู้ช่วยวิจัยอาจารย์ซึ่งเป็นพี่เก่าอยู่ที่ม.มหิดล ทำได้ 3 เดือน ก็กลับมาทำที่คณะวิทยาศาสตร์ จุฬาฯ มีตำแหน่งเป็นหัวหน้าหน่วยวิเคราะห์ทางจุลชีววิทยา ห้องปฏิบัติการวิจัยและทดสอบอาหาร  ถึงแม้ว่าจะได้เงินเดือนไม่มาก แต่ก็พอเพียงกับการใช้ชีวิตที่คุ้มค่าในจุฬาฯ และเป็นการตอบแทนที่เราได้ทุนสมัยเรียนด้วย


4.ชีวิตหอพัก ได้เข้าอยู่ตั้งแต ปี 2535 ปีพฤษภาทมิฬ  อยู่มาเรื่อยๆ จนถึงปัจจุบัน ตั้งได้รับตำแหน่งเป็นนิสิตหอพัก  เป็นพี่ปริญญาโทช่วยงานรู่นที่ 2  ปัจจุบันเป็นผู้ปกครองหอพักชวนชม ช่วยงานหอพักมาตลอด ได้เห็นการเปลี่ยนแปลงมามากเหมือนกัน ตอนเป็นนิสิต ปี2 เป็นกรรมการตำแหน่งวิชาการ ปี 3 เป็นกรรมการ ตำแหน่งสวัสดิการ ปี 4 ขอตัวไปทำ Senior Project เดี๋ยวไม่จบ 4 ปี ปี 2 เป็น staff งานคอนเสริ์ตหาทุนที่จ.กำแพงเพชร (อึ๊ยอย่างน่ากลัว-ชื่อคอนเสริ์ต)  ปี 3 เป็น Head งานคอนเสริ์ตหาทุน ที่จ.ร้อยเอ็ด (ตามล่าจอมบงการ) มีพี่เก่าที่มี spirit คนหนึ่งเป็นพี่เก่าหอพักด้วย ชื่อพี่สุภาวดี เป็นทนายความ ช่วยเหลือการทำงานเป็นอย่างดี และบริจาคเงินให้ 10,000 บาทและไปงานแนะแนวของหอพักทุกปี อยู่มีเพื่อน พี่ น้อง แทบทุกคณะและ ทุกจังหวัด  นี่คือกำไรชีวิตของการเป็นนิสิตหอพักจุฬาฯ  ต่างกับนิสิตแบบธรรมดา


5. ลักษณะนิสัย เป็นคนคิดมาก บางทีคิดทั้งคืน  เป็นผู้ปกครองหอพัก น้องๆบอกว่าพี่กระแตดุมาก แต่หลังๆดีกรีความดุชักลดลง แบบว่าปล่อยวางแล้ว  ความสามารถและพรที่แสวงหาใส่ตัวก็คือ เป็นหมอนวดแผนโบราณ นวดตัว นวดเท้า นวดหน้า  เรียนการทำเบเกอรี่ เรียนการร้อยคริสตัลและลูกปัด  จนเป็นงานอริเรกที่ชอบ และทำรายได้พิเศษให้กับตัวเองได้ ถ้าใครอยากมีเครื่องประดับจากคริสตัลหรือลูกปัด  ก็ order ได้นะค่ะ ราคากันเอง ถือคติที่ว่า “ตราบใดที่คนยังใส่เสื้อผ้า ตราบนั้นคนยังใส่เครื่องประดับ”  "ไก่งามเพราะขน คนงามเพราะแต่ง" แล้วก็ขายตามตลาดนัดบางโอกาส  
เวลาเปลี่ยน คนเราก็นไป แต่ที่ยังไม่เปลี่ยน คือ ความรักหอพักนิสิตจุฬาฯ รักนี้ไม่เปลี่ยนแปลง

[MahDee]

รอแล้วไม่มีใคร Tag สักที ก้เลยเขียนเอง แต่ขอไม Tag ใครนะ OK เปล่า

ขอบคุณครับพี่ ผม list รายชื่อไม่ถูกแล้วครับ ตอนนี้มีเยอะไปหมด  ก็เลยไม่รู้ใครโดน tag หรือยังไม่โดน tag    

เอาเป็นว่าไม่ต้องโดน tag ก็เล่าเรื่องตัวเองได้นะครับ จะได้รู้จักกันไว้ครับ  :lol:  :lol:


กติกายืดหยุ่นได้ครับ ขอให้บรรลุวัตถุประสงค์ คือการที่พวกเราชาวเวบซีมะโด่งได้รู้จักกันมากขึ้นครับ

[Tritti_83]

มาตอบ Tag ซะทีก่อนที่คำอวยพรของพี่ปุ๊กกี้จะเป็นจริง (แอบอยากให้จริงจะได้ผอมๆลงหน่อย)

1. ความเป็นมา
 
เกิดที่กทม.โรงพยาบาลหัวเฉียวชั้น 11 ตอนแพ้ท้องแม่บอกว่าอยากกินไก่ย่างมากๆคงเพราะเหตุนี้ทำให้ทุกวันนี้ชอบกินไก่ย่างสุดๆ ชื่อ ธฤติ แปลว่า ความกล้าหาญมั่นคง ความชื่นชมยินดี พ่อกับแม่เป็นคนตั้งให้เลือกมาจากหนังสือชื่อดี(พี่น้อง 3 คนล้วนตั้งชื่อจากหนังสือเล่มเดียวกันหมด) ชื่อเล่นชื่อ ตริ ทีแรกพ่อจะตั้งชื่อบาส เพราะคุณพ่อเป็นนักกีฬาบาสและชอบเล่นบาสเป็นชีววิตจิตใจ
แต่คุณป้าขอเป็นฝ่ายค้าน บอกว่าชื่อบาสเป็นเหมือนของเล่นถูกโยนไปโยนมาเลยไม่เอาทุกวันนี้นึกขอบคุณคุณป้าในใจที่ช่วยค้านไม่งั้นคงจะกลมไปหมดทั้งชื่อและตัวเองที่ใกล้จะกลิ้งแทนเดินอยู่แล้ว ดังนั้นคุณแม่เลยทำการยึดอำนาจบอกให้ลูกชื่อ ตริ ส่วนนึงมาจากชื่อจริง แต่ไม่ไม่ให้ชื่อ ติ เฉยๆ เพราะความหมายไม่ดี ให้ชื่อตริ เพราะแปลว่าคิด อยากให้ลูกเป็นคนมีความคิดดีๆ คิดก่อนทำ จึงเป็นคำตอบว่าทำไมชื่อเล่นต้องมี ร ด้วยทั้งที่ชื่อจริงๆไม่มี

[Tritti_83]

ไม่รุ้จะ tag ใครดีอะครับ
น้องนุ๊กน้องปอโดนยัง ถ้ายังก็มาตอบด้วยไม่งั้นจู๊ดๆนะครับ :lol:

[หล้า]

รออ่านข้อต่อไปอยู่นะ ตริ..อย่าอู้ๆ  :x

[Tritti_83]

จ้าๆเร่งจัง :twisted: แต่ขอตัวเคลียร์งานก่อนนะ

[party]

จ้าๆเร่งจัง :twisted: แต่ขอตัวเคลียร์งานก่อนนะ

หนึ่งใน หน้าที่ของmoderator หรือเปล่า....เร่งให้คนมาโพส...5555555


 

แก้ตัวแทนเพื่อน :lol:  :lol:

[khesorn mueller]

Nong Tritti,
you still be a baby and it is just cleared about the name..now..it's time to go go...school!...up,up!
p.nn

[ลูกพิ้ง]

มาตอบ Tag แล้วค๊า.....หลังจากที่มีหมายเรียกตัวให้มาตอบ....และพี่ปุ๊กกี๊ตามไป

ทวงถึงที่บ้าน  อิ๊อิ :lol:  :lol:  :lol: ยังงี้จะไม่มาเขียนก็ไม่ได้แล้นนน....

1. วัยเยาว์ไม่อยู่กับเรานาน….......

- ชื่อ พนิดา  จันทรกรานต์  ชื่อเล่น แอน  ที่ชื่อเล่นเป็นเช่นนี้  มาจากทางธรรมเนียมของฝ่ายพ่อ    ที่หลานๆ ทุกคนจะมีชื่อเล่นขึ้นต้นด้วย อักษร อ อ่าง เจ้าค่ะ  เป็นลูกสาวโตและคนเดียว  มีน้องชายอีก 2  คนคลานตามกันมาและตัวสูงใหญ่  ทำให้พี่สาวคนโตเป็นน้องคนเล็กไปแล้ว  
   
- เกิดและเติบโตที่จังหวัดพัทลุง..... มีรายงานพฤติกรรมจากสมุดรายงานประจำตัวนักเรียน  
ชั้น ป. 1/2  ปีการศึกษา  2528  ครูประจำชั้นชื่อ ครูจุรี นาควิโรจน์ เขียนในหน้าความเห็นเพิ่มเติม  ไว้ว่า  “สนใจเรียนดีมาก  สติปัญญาฉลาด ทำงานสะอาดและเป็นระเบียบ  การแต่งกายสะอาดดีมาก  สุขภาพแข็งแรง  นิสัยร่าเริง  ชอบสนุก  เอื้อเฟื้อ”

-ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1-5  เรียนที่โรงเรียนประจำจังหวัด คือ โรงเรียนพัทลุง  ในชั้น ม.4  ลองสอบเทียบตามค่านิยมของเด็กสมัยนั้นก็ผ่าน  ในชั้น  ม.5  ก็เข้าสนามสอบเอ็นทรานซ์ครั้งแรก แล้วก็สอบติดคณะครุศาสตร์ จุฬาฯ
จำได้เลยว่าดีใจมากที่นำความภาคภูมิใจมาให้ตัวเองและครอบครัว..........และมีเหตุผลบางประการที่ซ่อนอยู่ว่าจะได้ไม่ต้องเรียนต่อในชั้น ม.6 ในสายวิทย์-คณิต แล้ว นั่นก็คือ ไม่อยากเรียนฟิสิกส์กับเลขอีกต่อไป  จำได้เลยว่าตอนเรียนวิชาเหล่านี้ ตัวเองกับเพื่อนร่วมอุดมการณ์ที่นอกทางไปเอ็นทรานซ์สายศิลป์ด้วยกัน หยิบหนังสือสังคม  ภาษาไทย มาอ่านกันเฉยเลยในชั่วโมงวิชาของสายวิทย์-คณิต  เวลาจะสอบวิชาทางนี้ก็ให้เพื่อนๆ ติวให้พอให้สอบได้รอดตัวไป ............
ในสมุดเฟรนด์ชิพ ชั้น ม.6 ปีการศึกษา 2539 ที่ส่งกลับมาให้เพื่อนๆ เขียนให้  มีเพื่อนชื่อ  สุมาลี  สัมพันธ์สกุล  เขียนไว้ว่า
“คนนี้น่ารักจัง  ตัวเล็ก  ยิ้มเก่ง  เสียงแจ๋วเชียว  นั่นคือประโยคแรกเมื่อเห็นเธอ”

2. ฝันนี้ที่เป็นจริง.............

- ชีวิตนิสิตจุฬาฯ  คณะครุศาสตร์ รุ่นที่ 40 น้องใหม่ปีการศึกษา 2539 เริ่มต้นขึ้นกับการเป็นน้องใหม่หอพักนิสิตจุฬาฯ RCU79 ที่เคยใฝ่ฝัน.......ตั้งแต่ชั้น ม.4  ที่มาซื้อหนังสือที่ศูนย์หนังสือจุฬาฯ  ขากลับเดินผ่านหน้ารั้วเหล็กเป็นแถวแนวยาวใกล้ถึงมาบุญครอง.....เหลียวมองไปมีป้ายเขียนไว้ว่า หอพักนิสิตจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ......เลยบอกกับตัวเองไว้ว่า.........ถ้าฉันได้เรียนจุฬาฯ....... สักวันหนึ่งฉันจะต้องมาอยู่ที่นี่ให้ได้.....

- ความฝันนั้นเป็นจริงบวกกับความตื่นเต้นในวันประกาศผลหอพัก   เมื่อพบว่าตัวเองไม่มีชื่อในผลประกาศรายชื่อนิสิตที่ผ่านการสัมภาษณ์เข้าพักในหอพักนิสิตหญิง....  ตอนนั้นใจแป้วไปเลย...  แต่แล้วก็เห็นประกาศอีกฉบับที่ติดอยู่ใกล้ๆ กันว่า ผลประกาศรายชื่อนิสิตหญิงที่ผ่านการสัมภาษณ์ (เพิ่มเติม)  เข้าพำนักในชั้น 14  หอพักนิสิตชาย  แล้วก็มีชื่อเราอยู่ด้วย.....  

- ความจริงที่มิใช่ความฝัน......พลันปรากฏขึ้น ......ตลอดระยะเวลา  4  ปี ในหอซีมะโด่ง  ได้ใช้ชีวิตและพำนักอยู่ใน 3 หอ จากจำนวน 4 หอในอาณาจักรซีมะโด่ง  คือ ปี 39-40 ชั้น 14 หอชาย (จำปี)   ปี 41 หอเฟื่องฟ้า  ปี 42 หอพุดตาน.....
ปล.ไม่พลาด.....หอชวนชม.....ตอนซัมเมอร์เคยแอบขึ้นไปนอนมาแล้ว......ซึ่งในแต่ละหอก็มีวีรกรรมต่างๆ กับเพื่อนๆไว้ มากมาย......
ชอบใจคำพูดของ JIB JIB  เพื่อนสาว....เคยเปรียบเปรยไว้ตอนจะจบปี 4 ไว้ว่า....อดีตนางฟ้าบนสวรรค์ (ชั้น 14 หอชาย).........ปัจจุบันอยู่อย่างพอเพียง.....(.หอหญิง 14 ชั้น).....ว่าช่างเป็นความจริงเสียนี่กระไร.......


3. ลิ้นชักแห่งความทรงจำ...........

- เคยมีอดีตรูมเมทห้อง 1421 ชั้น 14  หอชาย ที่เคยมาใช้ชีวิตชาวหอซีมะโด่งได้ประมาณ 7 วัน  เธอเป็นสาวตาคม....ผมยาว...ตอนนั้นสาวชั้น 14 หลายคน.......สวยสะดุดตา.....และสะดุดใจ.....ชาวหอชาย....ไม่รู้ว่ามีเธอผู้นี้ในดวงใจกันหรือไม่..... อีกไม่กี่ปีให้หลังเธอเป็นผู้ครองมงกุฏนางสาวไทยนามว่า ปฏิพร  สิทธิพงศ์....

- เคยได้ทำกิจกรรมที่ไม่คาดคิดว่าจะเป็นการจัดกิจกรรมครั้งสุดท้ายและเป็นรุ่นสุดท้ายที่ได้รู้เห็นกระบวนการขั้นตอนในการทำกิจกรรมที่ยิ่งใหญ่และสร้างชาวหอให้รู้จักการทำงานเป็นทีม....ที่ใช้จำนวนอภิมหึมามหามวลชน ..... นั่นก็คือ  คอนเสิร์ตหาทุนในการนำรายได้มาทำกิจกรรมของหอพัก  ตอนนั้นชื่อวิสามัญคอนเสิร์ต ระเบิดเวลา ได้ไปเป็นสต๊าฟที่ จ.แพร่  แล้วก็มีเหตุการณ์โศกเศร้าเกิดขึ้น  แต่พวกเราเหล่าสต๊าฟก็เข้มแข็งจนคอนเสิร์ตผ่านพ้นไปได้   ทำให้สามารถบอกได้เลยว่ามีเพื่อนสนิทที่รักมากและช่วยเหลือเกื้อกูลกันมา.....จนถึงทุกวันนี้.....เป็นเพื่อนที่มาจากการไปคอนเสิร์ตด้วยกัน

-มีความทรงจำที่ดีกับเพื่อนพ้องน้องพี่ซีมะโด่งมากมายจนไม่อาจจะถ่ายทอด ณ ที่ตรงนี้ได้หมด......ในลิ้นชักยังเก็บเรื่องราวของวันวานยังแจ่มชัด.......รอการสกัดจากมันสมองและสองมือจิ้มคีย์บอร์ดถ่ายทอดเรื่องราวออกมา.......ใฝ่ฝันอยากจะเขียนเรื่องเล่าในรั้วซีมะโด่งให้ได้อย่างพีสุ่มบินตอยเร......ที่เล่าเรื่องมวลพฤกษาพรรณกาอาร์ซียู.......ได้อย่างจับใจ.....

4. ลึกแต่ไม่ลับ...........

- เพิ่งค้นพบว่าตัวเองเป็นนักสะสมตัวฉกาจ  เรียกว่าเป็น “ขุมทรัพย์” ที่สามารถย้อนกลับไปหาสิ่งที่เรียกว่า “ความหลัง” ได้  นับตั้งแต่......รูปถ่ายทุกช่วงชีวิต /   เฟรนด์ชิฟทุกช่วงชั้น/  สมุดพกตอนชั้นประถม/ จดหมายแจ้งผลสอบเอ็นทรานซ์ / สมุดที่ใช้ตอนรับน้องหอ(ชีทเพลงหอและเพลงดิ๊พ)/  บัตรประจำตัวนิสิต/  บัตรหอพัก/  โบร์ชัวร์,บัตรและตั๋วคอนเสิร์ตหาทุนที่จ.แพร่/  สมุดค่ายที่เคยไปร่วมกิจกรรมทุกค่าย/  สารซีมะโด่งและวารสารRCU/  ไม่เว้นตั๋วรถเมล์ที่เคยขึ้นกัน 20 กว่าชีวิต.....ตอนไปเที่ยวด้วยกันกับพี่น้องชาวหอ/  รวมไปถึงตั๋วรถเมล์,ตั๋วหนัง,ใบเสร็จเก็บตังค์ที่ร้านไอศกรีมชื่อดังกับชาวหอที่เป็นอดีตฝันวันวาน....ก็ยังเก็บไว้อยู่เช่นเดียวกัน......ซึ่งไม่รู้เหมือนกันว่าเก็บเอาไว้ทำไม......อ้าว....แต่มันเป็นความสุขทางใจ.....อย่างหนึ่งค่ะ......พอได้หยิบออกมาดูก็มีทั้งรอยยิ้มและหยาดน้ำตา.......แห่งความคิดถึง.......  

- สมัยเรียนอยู่ชั้นปีที่ 2  เคยได้ทำสารซีมะโด่ง (ใช้แจกในหอพัก)  เขียนคอลัมน์เจ๊าะแจ๊ะชาวหอ  ตอนดูดีดีเด็กซีมะโด่ง (ประมาณคัทลียาซุบซิบ...นี่ละค่ะ)  จากวันนั้นไม่อยากจะเชื่อเลยว่าอีกหลายปีผ่านมาจะจับผลัดจับผลูได้เขียนลงในสารซีมะโด่ง (ใช้ส่งให้นิสิตเก่าหอพัก)  อีกครา และเป็นกระจิบกระจอกข่าวเล่าเรื่อง,คุยกับเพื่อนพ้องน้องพี่อยู่ในเว็บซีมะโด่ง...... ที่แห่งนี้ทำให้รู้ว่าตัวเองเป็นคนชอบเล่าและเขียนเป็นเรื่องเป็นราวได้.....ซึ่งเป็นสิ่งที่ตัวเองอยากทำมานานแล้ว....แต่ไม่เคยลงมือทำเลยสักที.........เพิ่งมาทำสำเร็จตอนที่เข้ามาเล่นในเว็บบอร์ดนี้ล่ะค่ะ......เวลาที่ได้เข้าเว็บบอร์ดแล้วจรดนิ้วมือลงบนแป้นพิมพ์เล่าเรื่องราวแล้วนี่.....มันเหมือนมีวิญญาณอะไรสักอย่างมาเข้าสิง......สามารถไม่หลับไม่นอน.....พิมพ์เล่าโน่นเล่านี่ไป.....อ้าว....โน่นแสงทองสาดส่องขึ้นฟ้า......ซะแล้ว

-ชอบการเดินทางท่องเที่ยวเป็นชีวิตและจิตใจ........ว่างเมื่อไหร่ขอให้ได้ออกเดินทาง........ใกล้หรือไกล.......ลำบากลำบนหรือจะหรูหราไฮโซแค่ไหน.....ไปได้หมด......แค่ได้ออกจากสถานที่และสภาพแวดล้อมแบบเดิมๆ.....ไปพบกับบรรยากาศที่แปลกแตกต่างออกไป......ได้รู้จักและเก็บเกี่ยวเรื่องราวของเพื่อนร่วมทางและผู้คนที่อยู่ระหว่างทาง...... คิดอยู่เสมอว่าการได้ออกเดินทาง....ทำให้เราเห็นอะไรในโลกใบนี้... และชีวิต.....ชัดเจนขึ้น...


5. ฉัน  ฉัน  ฉัน  ฉัน  ฉัน.............

            -ในเว็บนี้ใช้ชื่อ......ลูกพิ้ง........  ซึ่งเป็นนิคเนมที่เพื่อนสาวชาวหอซีมะโด่ง คือ พี่ยายป้อม39 (ทันตะ)  ตั้งชื่อให้ตั้งแต่ตอนปี 1 .......เห็นบอกว่าเป็นคำเรียกขานของคนภูเก็ต....ที่ใช้เรียก...คนที่เป็นลูกสมุน..........ประมาณเธอกับฉัน...เราพวกเดียวกัน....ซี้กันหน่ะ......แกเอ๊ย....

   - ปัจจุบันเป็นอาจารย์แอนของนักศึกษา.....สถาบันเทคโนโลยีพระจอมเกล้าเจ้าคุณทหารลาดกระบัง......สอนวิชาทางด้านจิตวิทยา (Psychology) ให้กับนักศึกษาทุกคณะ......มีความสุขกับการได้ถ่ายทอดความรู้.......ให้สิ่งที่ดีที่สุด......ด้วยความปรารถนาดี.....เพื่อลูกศิษย์เป็นทั้งคนเก่งและดี.......

              - มีข้อความสั้นๆ ที่ประทับใจจากละครโทรทัศน์เรื่องหนึ่งนานมาแล้วที่ว่า “ทำในสิ่งที่รักคืออิสระ  รักในสิ่งที่ทำคือความสุข” เป็นคติประจำใจและบอกได้ว่าเป็นสิ่งที่ได้ประสบกับตัวเองอยู่........ทุกเมื่อเชื่อวัน.........
 :wink:

 :shock: บรรยายความตามไท้ เอ๊ย Tag  ครบห้าข้อแล้ว  เอวัง  ด้วยประการละฉะนี้แล

ขอส่งไม้ผลัด......เรียกตัวผู้มีรายชื่อ.....  ดังต่อไปนี้......

1.พี่อ้อย 14 (พี่สุ่มบินตอยเร....ไอดอล....นักเขียนเรื่องเล่าชาวหอซีมะโด่ง....ในดวงใจ)
2.พี่nitty 20 (พี่นิต.....เห็นพี่นิตบอกในห้อง 20 ว่า เหงา...เฉา...ว้ยยย..มาคุยกะน้องๆ มั้ยค่ะ)
3.พี่Mouy 76 (พี่หมวย....พี่สาวผู้น่ารัก....ผู้ยังคงความอ่อนเยาว์ไว้ตลอดกาล)
4.สาว Bekamon 39 (ผึ้ง.....เพื่อนที่รู้จักกันมาเกินสิบปีที่ซีมะโด่ง....ภาพประกอบสวยๆ ประกอบ Blog Tag เป็นของขวัญจากเพื่อนรักคนนี้)
5.น้อง Patongkoh 41  (น้องโก๋....หนุ่มน้อยยิ้มเก่ง...แฝงด้วยสำบัดสำนวน.....มีรูปสวยๆ ชอบมีรูปสวยๆ มาให้ดูแล้วชื่นใจ  ที่สำคัญมีมีพี่ที่ไปทวง Tag รีเควสมาจ้า)

ได้โปรดมาเขียนอัตชีวประวัติให้พี่น้องซีมะโด่งได้รู้จัก.......โดยพลัน......
เตร่ง....เตร๊ง....เตร้ง....เตร๊ง....เตร่ง....เตร๊ง....เตร้ง....เตรง.....

[iamfrommoon]

P.nn,
To be belly, that's not bad ... I shall look like A Sia (อาเสี่ย). A type of rich guy... or otherwise a warm man which many girls like huh huh ...

   

ท่าทางจะฝันหวานอยู่ ไม่ปลุกดีกว่า เด๋วพาลโมโหเอา  :twisted: :wink:  

มาตอบ Tag แล้วค๊า.....หลังจากที่มีหมายเรียกตัวให้มาตอบ....และพี่ปุ๊กกี๊ตามไป

ทวงถึงที่บ้าน  อิ๊อิ :lol:  :lol:  :lol: ยังงี้จะไม่มาเขียนก็ไม่ได้แล้นนน....

4. ลึกแต่ไม่ลับ...........

- เพิ่งค้นพบว่าตัวเองเป็นนักสะสมตัวฉกาจ  เรียกว่าเป็น “ขุมทรัพย์” ที่สามารถย้อนกลับไปหาสิ่งที่เรียกว่า “ความหลัง” ได้  นับตั้งแต่......รูปถ่ายทุกช่วงชีวิต /   เฟรนด์ชิฟทุกช่วงชั้น/  สมุดพกตอนชั้นประถม/ จดหมายแจ้งผลสอบเอ็นทรานซ์ / สมุดที่ใช้ตอนรับน้องหอ(ชีทเพลงหอและเพลงดิ๊พ)/  บัตรประจำตัวนิสิต/  บัตรหอพัก/  โบร์ชัวร์,บัตรและตั๋วคอนเสิร์ตหาทุนที่จ.แพร่/  สมุดค่ายที่เคยไปร่วมกิจกรรมทุกค่าย/  สารซีมะโด่งและวารสารRCU/  ไม่เว้นตั๋วรถเมล์ที่เคยขึ้นกัน 20 กว่าชีวิต.....ตอนไปเที่ยวด้วยกันกับพี่น้องชาวหอ/  รวมไปถึงตั๋วรถเมล์,ตั๋วหนัง,ใบเสร็จเก็บตังค์ที่ร้านไอศกรีมชื่อดังกับชาวหอที่เป็นอดีตฝันวันวาน....ก็ยังเก็บไว้อยู่เช่นเดียวกัน......ซึ่งไม่รู้เหมือนกันว่าเก็บเอาไว้ทำไม......อ้าว....แต่มันเป็นความสุขทางใจ.....อย่างหนึ่งค่ะ......พอได้หยิบออกมาดูก็มีทั้งรอยยิ้มและหยาดน้ำตา.......แห่งความคิดถึง.......  

5.น้อง Patongkoh 41 (น้องโก๋....หนุ่มน้อยยิ้มเก่ง...แฝงด้วยสำบัดสำนวน.....มีรูปสวยๆ ชอบมีรูปสวยๆ มาให้ดูแล้วชื่นใจ  ที่สำคัญมีมีพี่ที่ไปทวง Tag รีเควสมาจ้า)

ได้โปรดมาเขียนอัตชีวประวัติให้พี่น้องซีมะโด่งได้รู้จัก.......โดยพลัน......
เตร่ง....เตร๊ง....เตร้ง....เตร๊ง....เตร่ง....เตร๊ง....เตร้ง....เตรง.....

พี่ภูมิใจไปกับนู๋นะว่า ลูกพิ้งเป็นนักสะสมที่ยิ่งใหญ่คนหนึ่ง สังเกตมานานแล้ว ไม่ว่า อะไรก็ตามเกี่ยวกับซีมะโด่ง ลูกพิ้งจะรู้และสามารถหามาได้ ยิ่งคุยก็ยิ่งรู้ว่า สาวน้อยคนนี้มีความรักและผูกพันกับทุกสิ่งที่เก็บ สะสม เวลาลูกพิ้งพูดถึง แววตามักเปี่ยมด้วยความสุข มีอารมณ์ร่วมกับสิ่งที่พูดถึงเสมอ...ประทับใจจริงๆ ขนาดรุ่นของพี่ยังไม่มีใครที่จะเก็บได้แบบลูกพิ้งเลย...นับถือ นับถือ...เป็นคนละเอียดอ่อนมั่กมาก...ที่สามารถเห็นเป็น "รูปธรรม" ได้ด้วย

ลืม..."WANTED PLATONGKOH 41" เพราะเห็นหลายคน TAG เด็กคนนี้เยอะมาก เจ้าตัวทราบแล้วมาตอบด้วย ม่ายงั้นตอนถ่ายรูปให้กด "ชัตเตอร์" ไม่ลงนะเออ เหอเหอ... :wink:  

[khesorn mueller]

Oh,my god! Nong Lookpink..you were going to school..while I was enjoying my junioryear by RCU....
p.nn

[Junphen Juntana]

อ่านเรื่องเล่าของพี่ๆ น้องๆ หลายคนแล้วทำให้ความรู้สึกคิดถึง รัก ผูกพัน ในชีวิตชนบทแผ่ซ่านขึนเต็มหัวใจ...

คิดถึงวันเวลาเก่าๆ จริงๆ ค่ะ...การเป็นเด็กบ้านนอก ท้องไร่ท้องนา เคยจับปูจับปลาในนาหนอง เคยวิ่งเล่นอยู่กลางทุ่ง สีเขียวไหนๆ ก็ไม่สวยเท่าสีเขียวของต้นข้าวที่เขียวขจี กลิ่นฟางข้าวหอมกรุ่นๆ...ทุกวันนี้ ยังไม่จางใจ ยอดตำลึง ดอกโสน สายบัว ทุกวันนี้ เจอที่ไหนก็อยากซื้อ อยากกิน

รากเหง้า และ เบ้าหลอม...มีผลกับเราเสมอจริงๆ

คิดถึง คิดถึง คิดถึง....

ป.ล. เขียนเรื่องสะท้อนความรู้สึกแบบนี้ไว้เรื่องนึง ว่างๆ เชิญพี่ๆ น้องๆ ซีมะโด่งอ่านได้ลิ้งค์ข้างล่างจ้า

http://thaiwriternetwork.com/twnarticleread.php?id=213

[MahDee]

ในที่สุด พี่ลูกพิ้งก็ได้ tag ให้พวกเราได้รู้จักอีกมุมหนึ่ง..ของสาวเสียงใส พูดเพราะ อัธยาศัยดี มีไมตรีจิต... :lol:  :lol:

ขอบคุณหลาย รออ่านตอนต่อไปนะครับ (มากกว่า 5 ข้อก็ได้ครับ)

[khesorn mueller]

Nong Lookpink,
if you are a passionately collecting hobby one...may I see your room??
just kidding ja.
p.nn

[Imm]

อ่านเรื่องของแอนแล้วชอบๆๆ  แอนเป็นสาวมิตรภาพดี  ดีเทลเริ่ดมาแต่ไหนแต่ไรแล้วนิคับ ^^

- เคยมีอดีตรูมเมทห้อง 1421 ชั้น 14  หอชาย ที่เคยมาใช้ชีวิตชาวหอซีมะโด่งได้ประมาณ 7 วัน  เธอเป็นสาวตาคม....ผมยาว...ตอนนั้นสาวชั้น 14 หลายคน.......สวยสะดุดตา.....และสะดุดใจ.....ชาวหอชาย....ไม่รู้ว่ามีเธอผู้นี้ในดวงใจกันหรือไม่..... อีกไม่กี่ปีให้หลังเธอเป็นผู้ครองมงกุฏนางสาวไทยนามว่า ปฏิพร  สิทธิพงศ์....

ตอนนี้หน่อยเป็นพิธีกรรายการเศรษฐกิจอยู่ที่ช่อง Money Channel นะ  ฉะฉานดี ชอบๆ

ที่รู้อีกอย่างก็คือ หน่อยจบมาจาก สาธิต มช.  เป็น Demon รุ่น 24
ไม่มีอะไรหรอก  อยากบอกเฉยๆ....
เพราะตอนนี้กำลังปลื้มมมม  เพื่อนร่วมรุ่น Demon ของหน่อยอยู่  
อิอิ

คิดถึงวันเวลาเก่าๆ จริงๆ ค่ะ...การเป็นเด็กบ้านนอก ท้องไร่ท้องนา เคยจับปูจับปลาในนาหนอง เคยวิ่งเล่นอยู่กลางทุ่ง สีเขียวไหนๆ ก็ไม่สวยเท่าสีเขียวของต้นข้าวที่เขียวขจี กลิ่นฟางข้าวหอมกรุ่นๆ...ทุกวันนี้ ยังไม่จางใจ ยอดตำลึง ดอกโสน สายบัว ทุกวันนี้ เจอที่ไหนก็อยากซื้อ อยากกิน

รากเหง้า และ เบ้าหลอม...มีผลกับเราเสมอจริงๆ

คิดถึง คิดถึง คิดถึง....

^
^

ซีนข้างบนนี้  อิ๋มก็เคยได้สัมผัสนะคะ  เป็นช่วงชีวิตที่เรียบง่าย คิดย้อนไปทีไร ก็มีความสุขทุกครั้งเลย
คิดถึง คิดถึง คิดถึง

ต้องขอบคุณกระทู้ Blog Tag นี่อีกครั้งจริง จริง ค่ะ  ....

[MahDee]

- เคยมีอดีตรูมเมทห้อง 1421 ชั้น 14 หอชาย ที่เคยมาใช้ชีวิตชาวหอซีมะโด่งได้ประมาณ 7 วัน เธอเป็นสาวตาคม....ผมยาว...ตอนนั้นสาวชั้น 14 หลายคน.......สวยสะดุดตา.....และสะดุดใจ.....ชาวหอชาย....ไม่รู้ว่ามีเธอผู้นี้ในดวงใจกันหรือไม่..... อีกไม่กี่ปีให้หลังเธอเป็นผู้ครองมงกุฏนางสาวไทยนามว่า ปฏิพร สิทธิพงศ์....

อยากเห็นหน้าอย่างแรง เลยแอบไปค้นใน google มา  :lol:  :lol:

[party]

กรี้ดดดดดดดดดดดดดดดดดด.....  :roll:  :roll:


พี่คณะ พี่คณะ........ :lol:  :lol:

[khesorn mueller]

Economie???

[Imm]

กรี้ดดดดดดดดดดดดดดดดดด.....  :roll:  :roll:


พี่คณะ พี่คณะ........ :lol:  :lol:

น้องปาร์เก็บอาการหน่อยลูก  ^^

เด๋วพี่อิ๋มกรี๊ดมั่งนะ .... กรี๊ดดดดดดดด ... เพื่อนของคนที่เรากำลังปลื้มมมม   555555
เวอร์ซ้า... ทั้งน้องปาร์ ทั้งพี่อิ๋ม   เอิ๊กๆๆ  ^^

ปล. กระทู้นี้มีครบรสจริงๆ วุ๊ยยย... กองเชียร์ กองแซว  สร้างสีสันดีชะมัดยาด

[khesorn mueller]

Nong Mahdee,
may I see the picture of former Miss Thailand World second price Nong Gai,pol.sci??
it should be somewhere 2545-2546??
p.nn

[Imm]

Nong Mahdee,
may I see the picture of former Miss Thailand World second price Nong Gai,pol.sci??
it should be somewhere 2545-2546??
p.nn

ฮั่นแน่!!!  พี่หนุงหนิงเจ้าขรา  .... อยากกรี๊ดมั่งล่ะสิคะ

น้องไก่  น้องคณะเราๆๆๆๆ  ^^

[khesorn mueller]

right,you and me ..may be nong Tukta too..who else??
P.Charin,P.Keartipong,..who else?
Oh,yeah..P.Loh,who else?
it must be fun..
Nong Mahdee..please find out the picture Nong Gai....
p.nn

[party]

กรี้ดดดดดดดดดดดดดดดดดด.....  :roll:  :roll:


พี่คณะ พี่คณะ........ :lol:  :lol:

น้องปาร์เก็บอาการหน่อยลูก  ^^

เด๋วพี่อิ๋มกรี๊ดมั่งนะ .... กรี๊ดดดดดดดด ... เพื่อนของคนที่เรากำลังปลื้มมมม   555555
เวอร์ซ้า... ทั้งน้องปาร์ ทั้งพี่อิ๋ม   เอิ๊กๆๆ  ^^

ปล. กระทู้นี้มีครบรสจริงๆ วุ๊ยยย... กองเชียร์ กองแซว  สร้างสีสันดีชะมัดยาด

เอออออออ.....ลืมตัวไปคะ พี่อึ๋ม...หุ หุ (หัวเราะแบบ ปิดปาก)

[MahDee]

right,you and me ..may be nong Tukta too..who else??
P.Charin,P.Keartipong,..who else?
Oh,yeah..P.Loh,who else?
it must be fun..
Nong Mahdee..please find out the picture Nong Gai....
p.nn

กำลังหาครับพี่ เอ่อ ว่าแต่ใครพอจะรู้จักชื่อจริงบ้างครับ ผม search แล้วไม่ค่อยเจอ  :shock:  :shock:

[khesorn mueller]

How about  miss thailand world.com 2002 or so???
p.nn

[MahDee]

เจอแล้วครับพี่หนิง




กดตาม link ไป แล้วกดอีกที ที่ภาพจะมีเสียงสัมภาษณ์ด้วยครับ
http://www.thaitv3.com/mtw2001/page_candidate-6.html

[Hong82]

รอแล้วไม่มีใคร Tag  สักที ก้เลยเขียนเอง แต่ขอไม Tag ใครนะ OK เปล่า
ชีวประวัติ น.ส.อารีย์  ก๋งฉิน  (กระแต) Cmadong 75 2535 ซี้ปึ๊ก

1.เกิดที่อ.โพธิ์ทอง จ.อ่างทอง วันเกิด วันพฤหัสบดีที่ 19 กันยนยน 2517 พ่อและแม่ประกอบอาชีพทำนา มีพี่น้อง 4 คน เป็นคนโต  มีน้องชาย 2 คน น้องสาว 1 คนขอบอกว่าน้องสาวเคยออกรายการสยามทูเดย์ ช่อง 5 ด้วย ตามหาคนชื่อสยาม (น้องชื่อสยาม แต่เป็นผู้หญิงนะ) น้องชาย 2 คนแต่งงานแล้ว ส่วนกระแตและน้องสาวยังโสด มีหลานแล้ว 1 คน น้องชายคนโต ทำงานอยู่บ.การบินไทย ส่วนอีกคนขายและซ่อมมือถือที่หน้าราม 2 บางนา ห้างNumber one  คนนี้ภูมิใจที่เขาจบแค่ ปวช. แต่ดูแล้วรวยที่สุดในบรรดาพี่น้อง ส่วนคนอื่นก็จบป.ตรีทุกคน ส่วนอารีย์ จบป.โท


2. ด้านการศึกษา จบป.1-ป.6ที่โรงเรียนวัดสนธิธรรม จบม. 1-ม.6 ที่โรงเรียนโพธิทอง “จินดามณี” ก็เป็นโรงเรียนวัดเหมือกัน ทำให้เราสอบได้เป็นนักธรรมชั้นตรี สอบเข้าคณะวิทยาศาสตร์ จุฬาฯได้โดยวิธีพิเศษข้อสอบเดียวกับการสอบชิงทุนพสวท.  จริงๆสอบได้ทุนที่ม.ธรรมศาสตร์ด้วย คณะสังคมสงเคราะห์ศาสตร์ แต่เลือกเรียนที่คณะวิทยาศาสตร์ จุฬาฯ แล้วก็มาหาทุนเรียนเอาข้างหน้า ในชีวิตนี้ไม่เคยสอบเอ็นทรานซหรอก  เรียนปริญญาตรี จนถึงปริญญาโท เหตุผลที่เรียนเพราะได้ทุน ก็เลยคว้าไว้ก่อน จบสาขา จุลชีววิทยาทางอุตสาหกรรม ส่วนป.เอกคงรอไว้ก่อน ก็มีหลายเหตุผลที่ยังไม่ตัดสินใจเรียนต่อ


3.ด้านการงาน จริงทำงานหาเงินมาตั้งแต่สมัยเรียน ไม่ว่าจะเป็นแจกใบปลิว  ทำแบบสอบถาม ขายสลากกาชาด สอนพิเศษ  ช่วยงานหอพักชั่วโมงละ 20 บาท อะไรที่ได้เงินก็ทำหมด จบป.โท ก็เป็นอาจารย์อัตราจ้างที่ ม.ราฎภัฎพระนครศรีอยุธยา เป็นอยูได้ 4 เดือน ก็หมดสัญญา แล้วได้เป็นผู้ช่วยวิจัยอาจารย์ซึ่งเป็นพี่เก่าอยู่ที่ม.มหิดล ทำได้ 3 เดือน ก็กลับมาทำที่คณะวิทยาศาสตร์ จุฬาฯ มีตำแหน่งเป็นหัวหน้าหน่วยวิเคราะห์ทางจุลชีววิทยา ห้องปฏิบัติการวิจัยและทดสอบอาหาร  ถึงแม้ว่าจะได้เงินเดือนไม่มาก แต่ก็พอเพียงกับการใช้ชีวิตที่คุ้มค่าในจุฬาฯ และเป็นการตอบแทนที่เราได้ทุนสมัยเรียนด้วย


4.ชีวิตหอพัก ได้เข้าอยู่ตั้งแต ปี 2535 ปีพฤษภาทมิฬ  อยู่มาเรื่อยๆ จนถึงปัจจุบัน ตั้งได้รับตำแหน่งเป็นนิสิตหอพัก  เป็นพี่ปริญญาโทช่วยงานรู่นที่ 2  ปัจจุบันเป็นผู้ปกครองหอพักชวนชม ช่วยงานหอพักมาตลอด ได้เห็นการเปลี่ยนแปลงมามากเหมือนกัน ตอนเป็นนิสิต ปี2 เป็นกรรมการตำแหน่งวิชาการ ปี 3 เป็นกรรมการ ตำแหน่งสวัสดิการ ปี 4 ขอตัวไปทำ Senior Project เดี๋ยวไม่จบ 4 ปี ปี 2 เป็น staff งานคอนเสริ์ตหาทุนที่จ.กำแพงเพชร (อึ๊ยอย่างน่ากลัว-ชื่อคอนเสริ์ต)  ปี 3 เป็น Head งานคอนเสริ์ตหาทุน ที่จ.ร้อยเอ็ด (ตามล่าจอมบงการ) มีพี่เก่าที่มี spirit คนหนึ่งเป็นพี่เก่าหอพักด้วย ชื่อพี่สุภาวดี เป็นทนายความ ช่วยเหลือการทำงานเป็นอย่างดี และบริจาคเงินให้ 10,000 บาทและไปงานแนะแนวของหอพักทุกปี อยู่มีเพื่อน พี่ น้อง แทบทุกคณะและ ทุกจังหวัด  นี่คือกำไรชีวิตของการเป็นนิสิตหอพักจุฬาฯ  ต่างกับนิสิตแบบธรรมดา


5. ลักษณะนิสัย เป็นคนคิดมาก บางทีคิดทั้งคืน  เป็นผู้ปกครองหอพัก น้องๆบอกว่าพี่กระแตดุมาก แต่หลังๆดีกรีความดุชักลดลง แบบว่าปล่อยวางแล้ว  ความสามารถและพรที่แสวงหาใส่ตัวก็คือ เป็นหมอนวดแผนโบราณ นวดตัว นวดเท้า นวดหน้า  เรียนการทำเบเกอรี่ เรียนการร้อยคริสตัลและลูกปัด  จนเป็นงานอริเรกที่ชอบ และทำรายได้พิเศษให้กับตัวเองได้ ถ้าใครอยากมีเครื่องประดับจากคริสตัลหรือลูกปัด  ก็ order ได้นะค่ะ ราคากันเอง ถือคติที่ว่า “ตราบใดที่คนยังใส่เสื้อผ้า ตราบนั้นคนยังใส่เครื่องประดับ”  "ไก่งามเพราะขน คนงามเพราะแต่ง" แล้วก็ขายตามตลาดนัดบางโอกาส  
เวลาเปลี่ยน คนเราก็นไป แต่ที่ยังไม่เปลี่ยน คือ ความรักหอพักนิสิตจุฬาฯ รักนี้ไม่เปลี่ยนแปลง

ขอบคุณพี่อารีย์นะคะ ที่ช่วยดูแลเด็กหอหญิงอย่างพวกเรามา....หลายต่อหลายรุ่น  เข้าใจเลยค่ะ...ว่าพี่คงต้องเหนื่อยขนาดใหน  ที่ต้องดูแลเด็กเป็นร้อยๆ คน...ขอขอบคุณมากๆๆ และเป็นกำลังใจให้เสมอค่ะ  

[Hong82]

Nong Mahdee,
may I see the picture of former Miss Thailand World second price Nong Gai,pol.sci??
it should be somewhere 2545-2546??
p.nn

ฮั่นแน่!!!  พี่หนุงหนิงเจ้าขรา  .... อยากกรี๊ดมั่งล่ะสิคะ

น้องไก่  น้องคณะเราๆๆๆๆ  ^^

พี่ IMM อยู่รัดสาดเหรอคะเนี่ย
หนูก็อยู่รัดสาดเหมือนกันค่ะ....สวัสดีค่ะ พี่คณะ...กรี๊ดดดด  (ขอกรี๊ดมั่ง...จะได้ไม่ตกเทรนด์) พี่ IMM อยู่รุ่นพี่ข้าวตูรึเปล่าคะ?

[khesorn mueller]

Hey,you are pol.sci too,Nong Hong...??
glad to know you!
where have you been hidden lately?
p.nn(pol.sci 37)


Nong Mahdee,
thank you,she looks tired..and quite thin!! for her tall..
p.nn

[Imm]

Nong Mahdee,
may I see the picture of former Miss Thailand World second price Nong Gai,pol.sci??
it should be somewhere 2545-2546??
p.nn

ฮั่นแน่!!!  พี่หนุงหนิงเจ้าขรา  .... อยากกรี๊ดมั่งล่ะสิคะ

น้องไก่  น้องคณะเราๆๆๆๆ  ^^

พี่ IMM อยู่รัดสาดเหรอคะเนี่ย
หนูก็อยู่รัดสาดเหมือนกันค่ะ....สวัสดีค่ะ พี่คณะ...กรี๊ดดดด  (ขอกรี๊ดมั่ง...จะได้ไม่ตกเทรนด์) พี่ IMM อยู่รุ่นพี่ข้าวตูรึเปล่าคะ?

กรี๊ดๆๆๆ พี่หนุงหนิง  เราได้น้องคณะมาอยู่ใน collection อีกคนแระ  โฮะๆๆ  (บ้าไปแร้วตู)

ใช่แร้วน้องหงส์  พี่อิ๋ม สิงห์ดำ 49 IR  จ้ะ ... รุ่นเดียวกับข้าวตู ,  ภูริ , จ๋า  นั่นล่ะ

เรามาประกาศนามกันเลยมั๊ย??? 5555

ปล. นี่แสดงว่าหงส์ยังอ่าน blog tag ไม่ถึงที่พี่โพสท์ล่ะจิเนี่ย  
ปล. 2  น้องหงส์ รหัส 42 ใช่มะ ... ตอนหงส์อยู่ปี 1  ต้องเคยผ่านน้ำเสียงพี่มาบ้างล่ะ  (ถ้าผ่านห้องเชียร์หอมาน่ะนะ ^^)


อันนี้ especially to พี่กระแต ....

ได้อ่านเรื่องราวของพี่แล้ว รู้สึกดีจริงๆ  ได้มุมมอง  ได้ข้อคิดเยอะเลยค่ะ
คิดถึงเน้อออ   (จำน้องอิ๋มได้มะเนี่ย)  ^^

[Hong82]

มาค่ะ พี่หนุงหนิง...พี่อิ๋ม

มาประกาศนามกัน...

วันนี้รัดสาดครองห้องนี้นะคะ...ขออภัยเด็กคณะอื่นด้วย :lol:  :wink:  :lol:

[Hong82]

Nong Mahdee,
may I see the picture of former Miss Thailand World second price Nong Gai,pol.sci??
it should be somewhere 2545-2546??
p.nn

ฮั่นแน่!!!  พี่หนุงหนิงเจ้าขรา  .... อยากกรี๊ดมั่งล่ะสิคะ

น้องไก่  น้องคณะเราๆๆๆๆ  ^^

พี่ IMM อยู่รัดสาดเหรอคะเนี่ย
หนูก็อยู่รัดสาดเหมือนกันค่ะ....สวัสดีค่ะ พี่คณะ...กรี๊ดดดด  (ขอกรี๊ดมั่ง...จะได้ไม่ตกเทรนด์) พี่ IMM อยู่รุ่นพี่ข้าวตูรึเปล่าคะ?

กรี๊ดๆๆๆ พี่หนุงหนิง  เราได้น้องคณะมาอยู่ใน collection อีกคนแระ  โฮะๆๆ  (บ้าไปแร้วตู)

ใช่แร้วน้องหงส์  พี่อิ๋ม สิงห์ดำ 49 IR  จ้ะ ... รุ่นเดียวกับข้าวตู ,  ภูริ , จ๋า  นั่นล่ะ

เรามาประกาศนามกันเลยมั๊ย??? 5555

ปล. นี่แสดงว่าหงส์ยังอ่าน blog tag ไม่ถึงที่พี่โพสท์ล่ะจิเนี่ย  
ปล. 2  น้องหงส์ รหัส 42 ใช่มะ ... ตอนหงส์อยู่ปี 1  ต้องเคยผ่านน้ำเสียงพี่มาบ้างล่ะ  (ถ้าผ่านห้องเชียร์หอมาน่ะนะ ^^)


อันนี้ especially to พี่กระแต ....

ได้อ่านเรื่องราวของพี่แล้ว รู้สึกดีจริงๆ  ได้มุมมอง  ได้ข้อคิดเยอะเลยค่ะ
คิดถึงเน้อออ   (จำน้องอิ๋มได้มะเนี่ย)  ^^

ผ่านมาแน่นอนค่ะ...แต่ตอนนี้มันก็ 8 ปีแล้วน้อ จำบ่ค่อยได้ :?

หนูอ่าน Tag ของพี่แล้วค่ะ แต่มัวปลื้มรูปที่พี่ถ่ายกับ ดีแลนด์ เลยจำไม่ได้ว่าพี่อยู่คณะอะไร...ขออภัยด้วยนะคะ...พี่คณะ

[wannee]

รอแล้วไม่มีใคร Tag สักที ก้เลยเขียนเอง แต่ขอไม Tag ใครนะ OK เปล่า

ขอบคุณครับพี่ ผม list รายชื่อไม่ถูกแล้วครับ ตอนนี้มีเยอะไปหมด  ก็เลยไม่รู้ใครโดน tag หรือยังไม่โดน tag    

เอาเป็นว่าไม่ต้องโดน tag ก็เล่าเรื่องตัวเองได้นะครับ จะได้รู้จักกันไว้ครับ  :lol:  :lol:


กติกายืดหยุ่นได้ครับ ขอให้บรรลุวัตถุประสงค์ คือการที่พวกเราชาวเวบซีมะโด่งได้รู้จักกันมากขึ้นครับ

OK คับน้อง Mahdee ไม่ต้อง list แล้ว   :lol:  :lol:

[iamfrommoon]

ต่อ

Tag ต่อล่ะนะ

Gamo 78
Joker RCU79
Dto 80
หมาน้อย 81
Jib Jib 79

เห็น Gamo78 มาอ่าน Blog Tag แล้ว แต่ยังไม่ยอมมา Tag ซ้ากที หรือมัวแต่เป็นพ่อลูกอ่อนอยู่คะคุณน้อง...อิอิ

และที่เหลืออีก 4 คนของตาน้องไข่น่ะ เมื่อไหร่จะมา Tag ซะทีน้า...เห็นมาคุยหลายเพลาแล้ว เอ้า เจ้าของที่ส่ง Tag ต่อตามหน่อยซิคับ..ของพี่นะใช้ทั้งโทรและ MSN ตีหัวลากมาเอา 555

 :lol:    :lol:

[Mr.EggMan]

รับทราบขอรับ

พระพี่นางปุกกี้

   

[iamfrommoon]

รับทราบขอรับ

พระพี่นางปุกกี้

   

Mr.EggMan ขอแอบกระซิบบอกหน่อยละกัน...หนุ่มคนแรก MSN คุยกับพี่ว่า "เข้ามาอ่าน Blog Tag แล้ว ไม่เห็นมีผมเลย" พี่ก็เลยบอกว่า มีนะ พี่เห็นเต็มๆ...พี่เข้าใจนะว่า แก่แล้วก็งี้ แถมเป็นคุณพ่อลูกอ่อน อาจตาลายเพราะมัวแต่ให้นมน้องปริญเลยไม่เห็นชื่อตัวเอง

พี่ก็เลย เอ้า เอาของน้อง Mr.EggMan มาเป็น "พยาน" หน้าเอกเลย...จะได้รู้ว่า ใครแก่แล้วรุ่น 38 นี้ เหอเหอ...

ปล.ไม่มาตอบก็จะแก่อยู่นั่นหล่ะตาโก๋  :lol:

 :lol:    :lol:

[nitty20]

เจอเข้าไป 2 tag ทั้งพี่อ้อยกรองอรกะหนูลูกพิ้ง จุกแอ้กเลย จะแอบอ่านเฉยๆไม่ได้แล้น ต้องรีบมาโดยพลัน....
เรื่องราวชาวหอมีทั้งหนุกหนานมันส์เศร้าเร้าใจ ได้ใจมั่กๆ
 ขอบอกว่า... ไม่ว่ารุ่นไหนไหน ซีมะโด่งก็รสเด็ดทั้งนั้น คุณภาพคับแก้วทุกคน นิตตี้สองศูนย์ ขอคารวะ

นิตตี้20  นี่ใครเหรอ :oops:
ชื่อจริง นิตยา ชื่อนี้โหลแต่เฮงนะ สังเกตสิ นิตยาไก่ย่างเอย น้ำพริกนิตยาเอย นิตยาทัวร์หรือแทรเวล  อะไรประมาณนี้ ดังๆทั้งนั้น จนลูกชายคนเล็กบอก แม่เปลี่ยนชื่อเหอะ โดนเพื่อนล้อทั้งระดับแระ ชื่อเล่นก็นิต มีเพื่อนเติมจิ๊กกี๋ให้ เพราะมีเพื่อนสนิทที่ชื่อนิดเหมือนกัน จบโรงเรียนเดียวกัน เรียนคณะเดียวกัน อยู่หอด้วยกัน แต่เธอดูหญิงกว่าจึงได้เป็นนิดเลดี้ (นัยนา จิตรรังสรรค์)

เป็นเด็กบ้านนอกธรรมดาๆ ชีวิตเรียบๆ สนุกสนาน มีความสุขง่าย เป็นคนจนที่มีความสุข ไม่รู้สึกว่าตัวเองขาด
เป็นละอ่อนเมืองแป้แห่ล่ะเบิด พ่อก็แป้ แม่ก็แป้ ปัอใหญ่แม่ใหญ่ก็แป้ แป้ตึงหมดตึงหมู่(แปลว่าแพร่ทั้งโคตร เอ้ยทั้งตระกูล) ตอนเด็กๆก็คิดว่าตัวเองเรียนเก่งใช้ได้ เพราะสอบทีไรก็ได้แต่ที่หนึ่ง นานๆได้ที่สองที โห (ไม่ค่อยโม้เลยนะเนี่ย) สมัยเด็กๆก็อยากเป็นหมอและอยากเรียนจุฬาฯ ไม่รู้ทำไม

ตอนมอศอสามชีวิตผกผัน ขณะที่การเรียนรุ่งสุดๆ ไต่ระดับสอบได้ที่หนึ่งของโรงเรียนสตรีประจำจังหวัดนารีรัตน์ จังหวัดแพร่ คุณพ่อเสียชีวิตกะทันหันด้วยเหตุเส้นเลือดฝอยในสมองแตก ใจสลาย ฝันก็สลายด้วย เลยไม่ยอมย้ายไปเรียนสายวิทย์ที่โรงเรียนชายประจำจังหวัด  (ติดเพื่อนและน้องสาวที่โรงเรียนเดิมด้วย  สมัยก่อนโรงเรียนหญิงมักจะนิยมมีปี้สาวน้องสาวประมาณแฟนคลับอะไรเงี๊ยะ แข่งเรตติ้งใครมีเยอะ) สมัยนั้นแบ่งแยกกัน สายวิทย์ต้องเรียนที่โรงเรียนพิริยาลัย สายศิลป์ก็โรงเรียนนารีรัตน์ เป็นรุ่นสุดท้ายด้วย ปีถัดมาโรงเรียนนารีรัตน์เริ่มเปิดสายวิทย์ ดวงต้องเรียนศิลป์มั้ง

จบมอปลายสายศิลป์ที่โรงเรียนเดิมด้วยเกรดที่น่าจะสวย แต่ไม่สวย เพราะเรียนๆเล่นๆไปวันๆแบบไร้จุดหมาย เป็นคนที่น่าจะ เกือบจะมาโดยตลอด  ตอนเอ็นทรานส์เลือกสอบส่วนกลาง ไม่ยอมสมัครโควต้า ม.ช .เพราะกลัวจะติด(เพื่อนติดกันค่อนห้อง)ไม่เก๋อ่ะ โดนอาจารย์เรียกไปสวดว่าเรียนเล่นๆอย่างเธออย่าหวังว่าจะติดจุฬาฯ  โห มีลูกฮึด สอบเทอมสุดท้ายม.ศ.5 ปลายปี เกือบจะสี่เต็ม เหลือวิชาเลือกเสรี สองวิชาที่ได้ สาม แต่ก็ไม่ทันซะแล้ว น่าจะมีชื่อติดที่บอร์ดที่หนึ่งโรงเรียนแต่ก็พลาดอีก ทั้งๆที่คู่แข่งหนีไปเรียนวิทย์หมด ที่จริงต้องขอบคุณอาจารย์ที่เรียกไปเตือน ท่านคงเป็นห่วงและเห็นศักยภาพในตัวเราที่ไม่เอามาใช้ อาจารย์ท่านจบอักษรจุฬาฯและเคยเป็นอาจารย์ที่เตรียมอุดม ตอนหลังอาจารย์ขอทุนทบวงมหาวิทยาลัยให้ด้วย 4 ปี ยังระลึกถึงพระคุณอาจารย์อยู่เสมอไม่เคยลืม.......

เลือกอักษรจุฬาฯอันดับหนึ่ง ครุศาสตร์อันดับสอง ก็อยากเลือกนิติกับนิเทศนะแต่พี่บอกเดี๋ยวตกงานเลยไม่กล้าจะเลือก ที่เหลือเลือกธรรมศาสตร์ ที่จริงก็น่าจะติดอักษร เพราะปกติรุ่นพี่นารีรัตน์ทำชื่อไว้ติดปีละหลายคน   ตอนเลือกก็นึกสังหรณ์ใจอยู่แล้ว ว่าจะติดอันดับสอง สังหรณ์แม่นจริงๆ เพราะตอนสอบเอ็นท์ออกมายืนที่ระเบียงตึกครุฯแล้วรู้สึกเหมือนเคยยืนอยู่ที่นั่นมาก่อน พอประกาศติดจ.ฬ.9ญ ก็เลยเฉยๆ

เรียนครุฯแบบงงๆ ไร้จุดหมายจนถึงปีสอง เขาให้เลือกสาขาวิชา มีสาขาใหม่ให้เลือกเช่น อรูปนัย (นอกระบบโรงเรียน) เกิดความสนใจเพราะแปลกดี อยากทำงานแบบพัฒนากรด้านการศึกษาในชนบท เลยเริ่มสนุกกับการเรียน  และมีความสุขกับกิจกรรมต่างๆ  ในจุฬาฯ มากมาย  โดยเฉพาะหอพักผูกพันมาก  ต้องขอบพระคุณอาจารย์สุพพัดดาที่ให้โอกาสได้เป็นชาวหอ เคยเป็นสาราณียากรหอตอนปีสอง ร่วมกิจกรรมกับเพื่อนตลอด ปิดเทอมแทบไม่ได้กลับบ้าน ปีหนึ่งปีสองทำงานตอนปิดเทอมกับสถาบันประชากรศาสตร์จุฬาฯ ที่วิจัยร่วมกับยูเอ็น ก็เป็นนักสัมภาษณ์เก็บข้อมูล สนุกได้เที่ยวได้เงินแถมประสบการณ์เพียบ เป็นประสบการณ์ล้ำค่าจริงๆ  

[nitty20]

ต่อนะ...
เรียนครุศาสตร์.....ทำไงถึงมาอยู่วงการอัญมณีได้ล่ะ หลายคนคงสงสัย
เหตุเกิดที่หอพักซีมะโด่งค่ะ
ก็จบครุศาสตร์ด้วยเกรด ที่ เกือบจะไม่ได้เกียรตินิยม  แต่โชคดีที่ได้มา  และเพราะเกรดที่เท่ากับเพื่อนคนหนึ่งที่เอกเดียวกัน สาขาการศึกษานอกระบบเหมือนกัน และเป็นชาวหอเหมือนกัน ตอนเรียนจบยังไม่ออกจากหอ นอนอยู่ที่ห้องดีๆ เพื่อนก็มาลากไปสัมภาษณ์แทน เพราะเพื่อนไปสมัครงานที่สถาบันอัญมณีศาสตร์แห่งเอเซียไว้แล้ว เค้ารับแล้วด้วย ด้วยความไฮเปอร์ของเพื่อน เธอสมัครไว้หลายที่และได้ที่อื่นที่ดีกว่า ก็เลยมาขอร้องให้ไปรับหน้าที่แทน แถมบอกให้ทำหนึ่งอาทิตย์แล้วค่อยลาออก ตัวเองจะได้ไม่เสียคำพูด เราก็รักเพื่อน ตอนนั้นรอผลสอบปริญญาโทกะจะเรียนเอกด้วย อยากเป็นดร. ยังไม่ทันคิดที่จะทำงานในตอนนั้น แต่ชะตาฟ้าลิขิต ทำให้ต้องช่วยเพื่อน ก็ไปสัมภาษณ์ เค้าก็รับทันทีบอกพรุ่งนี้เริ่มทำงาน เราก็เฮ้ย เอาแน่เหรอ  เค้าคง เห็นจบที่เดียวกัน เอกเดียวกัน เกรดเท่ากันมังก็เลยโอเค หางานง่ายเนาะเด็กหอนี่ นอนอยู่หอดีๆก็มีงานทำ....เฮงนะนี่ น่าจะชื่อนิตยาสี่ห้าชาติ  :lol:  :lol:  :lol:

เข้าไปทำงานวันแรกก็เจอบททดสอบเลย โดนหยามค่ะ เด็ก ACC นินทาให้ได้ยิน จบจุฬาฯยังไงว่ะ พิมพ์ดีดก็ไม่เป็น ส่งfax ก็ไม่เป็น รับโทรศัพท์ก็ไม่เป็น พูดอังกฤษก็สู้เขาไม่ได้ โหฮึดอีกแล้ว ต้องพิสูจน์ให้เค้าเห็นให้ได้ว่าไผเป็นไผ พิมพ์ดีดช่างเหอะเพราะฉันจะมาเป็นครู แต่อังกฤษเนี่ยต้องไปเรียนเพิ่ม แล้วก็เลือกเรียนอัญมณีศาสตร์เป็นภาคภาษาอังกฤษไปเลย สรุปว่าสองปีที่เรียนอัญมณีหนักกว่าสี่ปีที่จุฬาฯ แผนการที่จะลาออกภายในหนึ่งสัปดาห์ก็ล้มเลิกไป

ด้วยเหตุผล ต้องการพิสูจน์ตัวเองว่าทำได้(ดีด้วย) เป็นคนชอบความท้าทาย อัญมณีศาสตร์ก็เป็นวิชาใหม่ในสมัยนั้นที่น่าสนใจ เมื่อเรามีโอกาสเรียนฟรี why not ค่าเรียนหลายแสนนะนั่น    

[nitty20]

เรียนจบก็เป็นอาจารย์สอนดูเพชรดูพลอยอยู่ที่นั่นอีกห้าปี เริ่มเบื่อเป็นครูเพราะรู้แต่ทฤษฏี สอนวิเคราะห์และประเมินคุณภาพเพชรพลอยพอได้ แต่เรื่องราคาตลาด ไม่สามารถเพราะไม่รู้จริง ก็ลาออก แต่เจ้านายไม่ยอมเพราะเค้ารู้ว่าจะไปทำงานกับคู่แข่ง ก็ให้โอกาสเราเปลี่ยนงานมาทำด้านการตลาด การผลิต การขาย Rotate งานไปทีละแผนก ที่นี่เขาครบวงจร สถาบันและห้องlab เป็นบริษัทหนึ่งในกลุ่ม ที่สำคัญได้ฝึกงานกับท่านประธานบริษัทเองเลย ตำแหน่งก็เป็น assistant to the president of …..เกร๋ซะ ที่จริงถือว่าเรามีบุญนะที่ได้โอกาสแบบนี้ เพราะท่านสอนเราทุกเรื่องเพราะรู้ว่าเราไม่เป็นเรื่องธุรกิจ เรียกว่า learning by doing อย่างแท้จริง ตอนหลังมาเรียนmarketing และเรียนโทmanagement จึงรู้ว่าเราเรียนรู้จากประสบการณ์มาหมดแล้ว  
ก็ทำงานที่นั่นต่ออีกห้าปี เป็นห้าปีที่คุ้มค่ามาก ได้เป็นผู้จัดการฝ่ายการตลาด ผู้จัดการแผนกเพชร(นำเข้าและขายส่งและปลีกในประเทศ)  ผู้จัดการฝ่ายค้าปลีก และพ่วงด้วยตำแหน่งบรรณาธิการนิตยสาร “พลอย” (หนังสือเจ๊งไปแระเพราะเราไม่อยู่ อิอิ) และเป็นนักเขียนเรื่องอัญมณีโดยใช้นามปากกา หมอพลอย พลอยสี ลายหิน ฯลฯ (ตอนหลังมีคนขโมยนามปากกา หมอพลอย ไปใช้ทั้งๆที่รู้ น่าเกลียดเนอะ) :evil:  :evil:
ลาออกมาทำกิจการของตัวเองเล็กๆ ที่สีลมได้14 ปีแล้ว เปิดหน้าร้านชื่อNS GEMS HOUSE ที่หลังการบินไทยเมื่อปีที่แล้ว ยังไม่รวยแต่ก็มีความสุขดีตามอัตภาพ :oops:    

[nitty20]

เป็นคนเชื่อในเรื่องดวง ขนาดลงทุนเรียนโหราศาสตร์ทั้งตำราฮินดูและพม่า  เพราะสงสัยว่าทำไมเส้นทางชีวิตของแต่ละคนจึงต่างกัน ทำไมคนนั้นถึงเป็นแบบนี้ ทำไมคนนี้ถึงไม่รักเรา (ฮา)... คิดว่าตัวเองมี sex อึ๋ยย sixth sense ด้วย สังหรณ์แม่นมากตอนเด็กฝันซ้ำๆเรื่องเดียวกันบ่อยๆว่าขุดใต้ถุนบ้านตา พบเพชรพลอยอัญมณีเยอะแยะเก็บอย่างไรก็ไม่หมด แล้วก็แปลกดีนะที่บ้านพ่อ พี่น้องของพ่อ ชื่อเป็นของมีค่าหมดเลย คุณพ่อชื่อเพชร (เพื่อนห้ามเอาไปล้อนะจ๊ะ) อาผู้หญิงชื่อศรีพลอย  ลุงคนโตชื่ออิ่นแก้ว ลุงคนที่สองชื่ออิ่นคำ....เอ้อ แล้วมันเกี่ยวกะเรื่องที่เขียนมั้ยเนี้ยะ.... สรุปว่าดวงข้าพเจ้าต้องมาขายเพชรก็แล้วกัน  :lol:  :lol:

แต่ก็เชื่อในเรื่องของผลกรรมนะ เชื่อว่าสิ่งที่ได้ สิ่งที่เป็น ล้วนเป็นผลมาจากการกระทำของเราทั้งสิ้น.....

ครอบครัว แต่งงานกับหนุ่มบัญชีธรรมศาสตร์ มีลูกชายสามคน เฮ้อ..เหนื่อยยยยยนี้.....อีกนานนน(ร้องเป็นเพลงแบบพงษ์พัฒน์นะ)
จบแระ  
 
  บทเรียนชีวิต สอนให้รู้ว่า
เมื่อมีโอกาส ไม่คว้าก็พลาด
ไม่ว่าทำงานอะไร ที่ไหนก็ตาม ต้องทำตัวให้มีคุณภาพและมีคุณค่าต่อองค์กร เรียนรู้ทุกอย่างและทำให้ดีที่สุด
สุดท้าย โอกาสดีมีอยู่ทุกวันทำไปเถอะ

Tag ต่อ
พี่ทราย 16
พี่จิ 18
พี่อ๊อด 19
ตูมมี่ 20
นิดเลดี้ 20
Lek อดิศร 22

[nitty20]

ภาพครอบครัวค่ะ

[MahDee]

ขอบคุณครับพี่นิต ทำให้เราได้รู้จักพี่ ๆ ชาวหอ (และพี่คณะ) มากขึ้นครับ

เคยได้ยินพี่เล็กอดิศร พูดถึงอยู่บ่อย ๆ ครับ  :lol:  :lol:

[ทราย 16]

น้อง Nitty 20 คะ
เล่าเรื่องได้น่าอ่านมั๊กๆๆ ครอบครัวก็น่ารัก พี่ว่าน้องอย่าหยุดตัวเองอยู่แค่ธุรกิจอัญมณี ออกพอกเก็ตบุ๊กได้แล้ว จะได้เป็น "นิตยาจอมเฮง ดัง! พอเพียงและทันโลก" เอาซะให้เข็ดเลยน้อง! พี่จะคอยติดตามผลงานค่ะ

สำหรับเรื่องราวของพี่นะเหรอ อืมมม ... หนูไผ่ กำลังมอบหมายงานให้ค่ะ ติดตามน่ะค่ะ ...
พี่ทราย 16

[webmaster]

พี่นิตขา...หนูอยากดูดวงๆๆๆๆ ค่ะ เพราะช่วงนี้ชีวิตกลับตาลิปัตรไปหมดค่ะ

พี่ทรายโดน tag พิเศษค่ะ  ดังนั้นโปรดรอคอยด้วยใจระทึกพลันนนนนนะคะท่านผู้ช๊มมมม

[khesorn mueller]

P.Jintana kaa,
nice to see you..I wait curiously for your story..the whole day long...
nongning

[หลิม 81]

ต่อ

Tag ต่อล่ะนะ

Gamo 78
Joker RCU79
Dto 80
หมาน้อย 81
Jib Jib 79

เห็น Gamo78 มาอ่าน Blog Tag แล้ว แต่ยังไม่ยอมมา Tag ซ้ากที หรือมัวแต่เป็นพ่อลูกอ่อนอยู่คะคุณน้อง...อิอิ

และที่เหลืออีก 4 คนของตาน้องไข่น่ะ เมื่อไหร่จะมา Tag ซะทีน้า...เห็นมาคุยหลายเพลาแล้ว เอ้า เจ้าของที่ส่ง Tag ต่อตามหน่อยซิคับ..ของพี่นะใช้ทั้งโทรและ MSN ตีหัวลากมาเอา 555

 :lol:    :lol:

พวกนี้มีคดีติดตัว ...ไม่กล้าเปิดเผยตัวตนที่แท้จริงหรอก...

[khesorn mueller]

Are they afraid to be captured?
´p.nn

[suriya2513]

โล่งอกไปที อาจารย์ทรายไม่โกรธ

[khesorn mueller]

P.Suriya ka,
nong,nong and nn. are still waiting to read an exciting childhood story at Uthaithani.or any story from previous at RCU :twisted:
nn.

[A79]

เป็นคนเชื่อในเรื่องดวง ขนาดลงทุนเรียนโหราศาสตร์ทั้งตำราฮินดูและพม่า  เพราะสงสัยว่าทำไมเส้นทางชีวิตของแต่ละคนจึงต่างกัน ทำไมคนนั้นถึงเป็นแบบนี้ ทำไมคนนี้ถึงไม่รักเรา (ฮา)... คิดว่าตัวเองมี sex อึ๋ยย sixth sense ด้วย สังหรณ์แม่นมากตอนเด็กฝันซ้ำๆเรื่องเดียวกันบ่อยๆว่าขุดใต้ถุนบ้านตา พบเพชรพลอยอัญมณีเยอะแยะเก็บอย่างไรก็ไม่หมด แล้วก็แปลกดีนะที่บ้านพ่อ พี่น้องของพ่อ ชื่อเป็นของมีค่าหมดเลย คุณพ่อชื่อเพชร (เพื่อนห้ามเอาไปล้อนะจ๊ะ) อาผู้หญิงชื่อศรีพลอย  ลุงคนโตชื่ออิ่นแก้ว ลุงคนที่สองชื่ออิ่นคำ....เอ้อ แล้วมันเกี่ยวกะเรื่องที่เขียนมั้ยเนี้ยะ.... สรุปว่าดวงข้าพเจ้าต้องมาขายเพชรก็แล้วกัน  :lol:  :lol:

แต่ก็เชื่อในเรื่องของผลกรรมนะ เชื่อว่าสิ่งที่ได้ สิ่งที่เป็น ล้วนเป็นผลมาจากการกระทำของเราทั้งสิ้น.....

ครอบครัว แต่งงานกับหนุ่มบัญชีธรรมศาสตร์ มีลูกชายสามคน เฮ้อ..เหนื่อยยยยยนี้.....อีกนานนน(ร้องเป็นเพลงแบบพงษ์พัฒน์นะ)
จบแระ  
 
  บทเรียนชีวิต สอนให้รู้ว่า
เมื่อมีโอกาส ไม่คว้าก็พลาด
ไม่ว่าทำงานอะไร ที่ไหนก็ตาม ต้องทำตัวให้มีคุณภาพและมีคุณค่าต่อองค์กร เรียนรู้ทุกอย่างและทำให้ดีที่สุด
สุดท้าย โอกาสดีมีอยู่ทุกวันทำไปเถอะ

Tag ต่อ
พี่ทราย 16
พี่จิ 18
พี่อ๊อด 19
ตูมมี่ 20
นิดเลดี้ 20
Lek อดิศร 22

โห....พี่นิตขา ช่วยดูดวงให้น้องหน่อย ช่วงนี้ทำไมมันโชคไม่ค่อยดีเล้ย.....เดือนมิถุนาจะต้องสอบ prospectus แล้ว หนูจะรอดมั๊ยเนี่ย

[khesorn mueller]

Nong A79...survived!
(hear the song"I will survived"everyday from now on)
p.nn

[nitty20]

  น้องดีคับ
พี่ก็รู้จักน้องดีคนมีแฟนสวยนานแล้วคับ รู้ว่าเป็นน้องคณะ ถ่ายรูปเก่ง ช่วยงานหอดี้ดี ถือเป็นทายาทอสูร เอ้ย ตัวแทนพี่อดิศรได้เลยคับ น้องดีทำดีครับพี่ขอชม

[nitty20]

พี่ทรายขา
ขอบพระคุณสำหรับคำชมค่ะ
นิตเป็นแฟนพันธุ์แท้เรื่องเด็ดๆของพี่ทรายค่ะ รออ่านด้วยใจระทึกนะคะ

[nitty20]

หนูไผ่ศรี เป็นไรเหรอน้อง
แล้วน้องม้วนตัวกลับตาลิปัตรได้ด้วยเหรอ  อิอิ มีแซว :lol:  :lol:  :lol:
มีไรก็คุณแมวมาได้จ้า

ส่วนน้องA79
ไม่มีปัญหานะค่ะ ถ้าอ่านหนังสือเต็มที่ น้องต้องรอดแน่ 555  :lol:  :lol: [/color]


เปิดสำนักแถวนี้ ดีไหมเนี้ย :lol:  :lol:

[ป.ปลา]

นอ้งป.ปลา...

ในที่สุดก็จบและ....นวนิยายชีวิตเรื่องยาว  สามารถมากๆจ๊ะ

ว่าแต่น้องมีคนข้างตัวแล้วเหรอจ๊ะ?....ล้ำหน้าพี่ไปได้ไงเนี่ย...ไม่ยอมนา  

ยังไม่เปิดตัวอ่ะค่ะ อิอิ อยากให้เค้าสร้างเนื้อสร้างตัวให้ได้สักหน่อยค่ะ
ก็ดูๆ กันไปเรื่อยค่ะ

[khesorn mueller]

You look at me :shock:
I look at you :shock:
we look at each other :shock:  :shock: ..oh love!
p.nn

[suriya2513]

อย่าเอาหน้ากากไอ้เจ้า Twisted Evil มาขู่กันซิ พี่ป๋องกลัวมั่กๆ
...

[dnopista]

โหะๆ...น้องปังปอนด์ตัวน้อยๆมาแว๊ววววววววววววววววววววววววว
             งั้นก็เริ่มเลยนะครับ..
มีอยู่ ๕ ข้อดังนี้เลยครับ
     ๑.ปอนด์ถือศีลห้าข้อที่หนึ่งอย่างเคร่งครัดมาเป็นสิบปีแล้วครับ(ไม่ฆ่ามด ไม่ตบยุง)
       ๒.ปอนด์เป็นคนชอบอ่านหนังสือมากๆครับใครมีหนังสือดีๆแนะนำกันด้วยนะครับ  รวมถึงเรื่องโทรศัพท์มือถือประเภทสมาร์ทโฟนครับ พอจะมีความรู้อยู่บ้าง ใครมีข้อสงสัยลองโพสน์เข้ามาเดี๋ยวจะเข้าไปตอบให้ครับ
       ๓.ปอนด์เป็นคนที่ไม่ชอบกินอาหารและผลไม้หลายอย่างครับ เช่น
       -มังคุด------- ถ้าจะดูกันให้ดีแล้วมังคุดเวลาปลอกเปลือกแล้ว มันจะเหมือนลูกอัณฑะของวัวครับ  นิ่มๆ ขาว  หรือมองอีกทีก็เหมือนสมองลิงครับ....บรื๋อออออออออออออออ
       -กระท้อน-----ตรงใยขาวๆที่ติดกับเม็ดของกระท้อนเหมือนกับอวัยวะอะไรบางอย่างของคนเลยครับ     เห็นแล้วนึกถึงเวลาเราดูสารคดีการเดินทางในมดลูกยังไงไม่รู้ครับ....อี๋.....
     -แก้วมังกร-----ไอ้นี่ยิ่งแล้วใหญ่  มันเหมือนไข่ของสิ่งมีชีวิตจากนอกโลกมากครับ  ดูสีมันสิครับ สดซะ แถมข้างในยังเต็มไปด้วยตัวอ่อนเล็กๆ อีกนับแสน  ลองคิดดูว่าถ้าไอ้ตัวอ่อนพวกนั้นมันพร้อมใจเติบโตในท้องของเราจะเป็นยังไง     อี๋..หยองจาดดดดดๆๆๆๆๆๆ
       -อาหารประเภทเครื่องในสัตว์ทุกชนิด-----อี๋..แค่นึกภาพก็ไม่ไหวแล้วครับ อาหารอะไรไร้ซึ่งสุนทรียภาพทางความงามเสียจริง  รับไม่ได้จริงๆครับ
        ยังมีอีกแยะเลยครับ..แต่เอาแค่หอมปากหอมคอละกันนะครับ
       ๔.ปอนด์ชอบอะไรๆที่เกี่ยวกับญี่ปุ่นมากๆครับ ไม่ว่าจะเป็นอาหาร วัฒนธรรม เครื่องใช้ไม้สอย  งานศิลป  หรือแม้แต่หนัง  แต่ที่ชอบสุดๆก็ต้องของเล่นไม้ของญี่ปุ่นครับ ชอบมากกกกกกถ้ามีใครได้ไป  ช่วยถ่ายรูปมาให้ดูด้วยนะครับ
       ๕.ปอนด์ชอบศิลปะการต่อสู้ทุกแขนงครับ ตั้งแต่มวยไทย ดาบไทย คาราเต้  เทควันโด้ ยูโด ไอคิโด้ ยิวยิตสู คาโปเอร่า จิตคุโด้ วูซู นันชาคุ(กระบองสองท่อน) หรือแม้กระทั่งมวยจีน ตอนนี้กำลังเพิ่มน้ำหนักเพื่อไปเล่นซูโม่ครับ  เคยอยู่ชมรมคาราเต้..แต่ตอนนี้ตัวกลมเห้ๆเลยครับ
ว่างๆลองเข้าไปดูลีลาการควงกระบองสองท่อนได้ที่ www.pondista.multiply.com นะครับ
มีควงมีดปีกผีเสื้อโชว์ด้วย

ครบ ๕ ข้อแล้ว ต้องtag อีก ๕ คนใช่มั้ยครับ
โอเค...
ตามนี้เลยคร้าบบบบบ
๑.ประพันธ์๘๑ครับ
๒.ดล๘๑ครับ
๓ป็อป๘๑ครับ
๔.นุ้ย๘๑ครับ
๕.หน่าย๘๑ครับ

[nuihahey]

อ่านของพี่ๆ แต่ละคนแล้ว ไม่กล้าเขียนเลยแฮะ สุดยอดมาก อีกทั้งพอดีช่วงนี้ติดสอบด้วย ไว้หลังสอบจะมาเขียนแล้วกันนะ มะดี

do you know how lucky to have many chances to read the story of the others before you get start...turn to the first pages you will see...how the story develope....do it now or you will postpone on and on...I will wait for your story...
p.nn

คืนนี้นอนไม่หลับ พิมพ์เลยแล้วกันครับ พี่ nn

1. ผมเป็นคนจังหวัดฉะเชิงเทราครับ สมัยเด็กอ่อนแอ ไปหาหมอบ่อย ตอนเด็ก ๆๆ แม่พาไปหาหมอคนนึงชื่อหมอสำเริง ซึ่งเปิดคลีนิคอยู่ใกล้ ๆ บ้านเลยครับ ซึ่งมารู้ที่หลังว่าคุณหมอสำเริงเป็นพี่เก่าหอพัก ชาวซีมะโด่งเหมือนกัน ตอนเด็กอ่อนแอมาก ขนาดถีบรถจักรยานเด็กเล่นตกหลุมเล๊ก ๆ ยังร้องไห้เลยครับ  

2. จำได้ว่าเริ่มชอบสาวอยู่อนุบาลสอง พยายามเลียนแบบท่าทางของเค้าคนนั้น ชอบผู้หญิงคนนี้มาจนกระทั่งจบป.หก แล้วก็แยกย้ายกันไปครับ  

3. สมัยรับน้องหอพักใหม่ ๆ ยังไม่ชิน เคยชวนเพื่อนจะออกไปอยู่หอนอกเลย สรุปรับน้องไป ๆ มา ๆ สนุกครับ ขาดแค่แมทเดียวเอง สมัยนั้นผมกลัวพี่โจ้ พี่เอี้ยวมากเลย พี่ ๆ คนไหน พอทราบไหมครับว่าทำไมพี่โจ้ถึงได้ฉายาว่าโจ้เลีย ช่วยบอกกันมั่ง

4. ตอนอยู่หอพักทั้ง ๆ ที่เพื่อน ๆ อยู่ชมรมแสงเสียงบ้าง ห้องค่ายบ้าง และอื่น ๆๆ ปรากฎผมไม่ได้เข้าร่วมซักอันเลยครับ ฮ่า ฮ่า อยู่รอดมาได้ไงตั้งสี่ปี แล้วก็ไม่เคยคุยกับมะดีเลย เหลือเชื่อไหมเนี่ย ตอนเรียนโทเราก็อยู่ห้องตรงข้ามกันเนาะ

5. ยังไม่มีโอกาสทำงานจริง ๆ จัง ๆ เลย ตอนนี้ก็ยังเป็นนักเรียนอยู่เลย ตอนนี้เรียนอยู่ที่อเมริกาครับ หลังจากได้มาอยู่ที่นี่ ตอนนี้ก็เกือบสองปีแล้ว รู้สึกรักเมืองไทยมาก ๆ เป็นเมืองสวรรค์เลย สมัยอยู่ที่ไทยไม่ได้สำนึกเหมือนอยู่ที่นี่เลยครับ  

       แท็คเพื่อนดล หมาน้อย  โก้ ปอนด์ และ ป้อ

ว่าแต่พี่ nuihahey อยู่รัฐใหนคะเนี่ย?

อยู่รัฐฟลอริดา คร้าบ

[nuihahey]

4. ตอนอยู่หอพักทั้ง ๆ ที่เพื่อน ๆ อยู่ชมรมแสงเสียงบ้าง ห้องค่ายบ้าง และอื่น ๆๆ ปรากฎผมไม่ได้เข้าร่วมซักอันเลยครับ ฮ่า ฮ่า อยู่รอดมาได้ไงตั้งสี่ปี แล้วก็ไม่เคยคุยกับมะดีเลย เหลือเชื่อไหมเนี่ย ตอนเรียนโทเราก็อยู่ห้องตรงข้ามกันเนาะ

เออ...น่านดิ งงมาก ไม่ได้คุยกันเลย ตั้งแต่ป.ตรี ยัน ป.โท  เอ้อ... :x  :x

เราก็ไม่กล้าคุยกับมะดี ว่ะ เห็มะดีเงียบ ๆ

[nuihahey]

อ่านของพี่ๆ แต่ละคนแล้ว ไม่กล้าเขียนเลยแฮะ สุดยอดมาก อีกทั้งพอดีช่วงนี้ติดสอบด้วย ไว้หลังสอบจะมาเขียนแล้วกันนะ มะดี

do you know how lucky to have many chances to read the story of the others before you get start...turn to the first pages you will see...how the story develope....do it now or you will postpone on and on...I will wait for your story...
p.nn

คืนนี้นอนไม่หลับ พิมพ์เลยแล้วกันครับ พี่ nn

1. ผมเป็นคนจังหวัดฉะเชิงเทราครับ สมัยเด็กอ่อนแอ ไปหาหมอบ่อย ตอนเด็ก ๆๆ แม่พาไปหาหมอคนนึงชื่อหมอสำเริง ซึ่งเปิดคลีนิคอยู่ใกล้ ๆ บ้านเลยครับ ซึ่งมารู้ที่หลังว่าคุณหมอสำเริงเป็นพี่เก่าหอพัก ชาวซีมะโด่งเหมือนกัน ตอนเด็กอ่อนแอมาก ขนาดถีบรถจักรยานเด็กเล่นตกหลุมเล๊ก ๆ ยังร้องไห้เลยครับ  

2. จำได้ว่าเริ่มชอบสาวอยู่อนุบาลสอง พยายามเลียนแบบท่าทางของเค้าคนนั้น ชอบผู้หญิงคนนี้มาจนกระทั่งจบป.หก แล้วก็แยกย้ายกันไปครับ  

3. สมัยรับน้องหอพักใหม่ ๆ ยังไม่ชิน เคยชวนเพื่อนจะออกไปอยู่หอนอกเลย สรุปรับน้องไป ๆ มา ๆ สนุกครับ ขาดแค่แมทเดียวเอง สมัยนั้นผมกลัวพี่โจ้ พี่เอี้ยวมากเลย พี่ ๆ คนไหน พอทราบไหมครับว่าทำไมพี่โจ้ถึงได้ฉายาว่าโจ้เลีย ช่วยบอกกันมั่ง

4. ตอนอยู่หอพักทั้ง ๆ ที่เพื่อน ๆ อยู่ชมรมแสงเสียงบ้าง ห้องค่ายบ้าง และอื่น ๆๆ ปรากฎผมไม่ได้เข้าร่วมซักอันเลยครับ ฮ่า ฮ่า อยู่รอดมาได้ไงตั้งสี่ปี แล้วก็ไม่เคยคุยกับมะดีเลย เหลือเชื่อไหมเนี่ย ตอนเรียนโทเราก็อยู่ห้องตรงข้ามกันเนาะ

5. ยังไม่มีโอกาสทำงานจริง ๆ จัง ๆ เลย ตอนนี้ก็ยังเป็นนักเรียนอยู่เลย ตอนนี้เรียนอยู่ที่อเมริกาครับ หลังจากได้มาอยู่ที่นี่ ตอนนี้ก็เกือบสองปีแล้ว รู้สึกรักเมืองไทยมาก ๆ เป็นเมืองสวรรค์เลย สมัยอยู่ที่ไทยไม่ได้สำนึกเหมือนอยู่ที่นี่เลยครับ  

       แท็คเพื่อนดล หมาน้อย  โก้ ปอนด์ และ ป้อ

น้อง Nuihahey แล้วตอนนี้แข็งแรงดียังคะ...พี่กลัวนอกจากร่างกายอ่อนแอ แล้วใจจะอ่อนแอด้วยปะจ๊ะ (แอบแซวนิดๆ) ต้องขอบคุณที่มีเว็บบอร์ดอีกอย่าง ถ้าไม่มีเราคงไม่ได้พบเจอและคุยกันตามประสาพี่น้อง แม้จะเพิ่งรู้จักกันก็ตาม ยังได้ญาติซีมะโด่งอีกต่างหาก อบอุ่นจริงๆ ค่ะ

พี่ขอแนะนำ หากหนุ่ม 5 คนนี้ยังไม่มา ต้องกระหน่ำส่งเมล์ไปจิกมาค่ะ ม่ายงั้น ไม่มาซ้ากที อิอิ  :wink: แต่พี่ว่า 1 คนที่ต้องมาตอนนี้น่าจะเจ้าปอนด์นะ เห็นข้างบนมา เรียกร้อง Tag ฉานซะทีดิ่ประมาณนั้น...มามะ มาเลย  :wink:

รออ่านของทุกๆ คนอยู่นะคะ

 :lol:    :lol:

ขอบคุณครับพี่ปุ๊กที่ห่วงใย หัวใจก็อ่อนแอครับ ทำงัยดี ฮ่า ฮ่า

[nuihahey]

Nong Nuihahey,
hey,welcome to RCU abroard! we have more and more member naka...you can register to the club too...the club of"pai mai dai"whatever the webboard has any event...we just cheer and enjoy online...but one rule you or me have to realize all the time...we have to be there!don't missing and don't let them wait for you...it is not polite!!
p.nn

รู้สึกได้รับเกียรติ จังพี่ nn มาคุยด้วย

ด้วยความยินดีครับ แต่อาจจะไม่ได้เข้ามาบ่อย ๆ นะครับ

[iamfrommoon]

Nong Nuihahey

หัวใจอ่อนแอ ต้องหาทางแก้ กินยารักษาใจ...หุหุ

โอ้ น้องๆ โกอินเตอร์ในเมกากันเยอะมากเลยนะเนี่ย น้อง A79, น้องเป๊ก 77, น้องปอร์ท 82 ฯลฯ ก็เรียนที่เมกา...เมื่อไหร่จะได้โกเมกาบ้างนะเนี่ย  :oops:

 :lol:    :lol:

[iamfrommoon]

โหะๆ...น้องปังปอนด์ตัวน้อยๆมาแว๊ววววววววววววววววววววววววว

๓.ปอนด์เป็นคนที่ไม่ชอบกินอาหารและผลไม้หลายอย่างครับ เช่น
       -มังคุด------- ถ้าจะดูกันให้ดีแล้วมังคุดเวลาปลอกเปลือกแล้ว มันจะเหมือนลูกอัณฑะของวัวครับ  นิ่มๆ ขาว  หรือมองอีกทีก็เหมือนสมองลิงครับ....บรื๋อออออออออออออออ
       -กระท้อน-----ตรงใยขาวๆที่ติดกับเม็ดของกระท้อนเหมือนกับอวัยวะอะไรบางอย่างของคนเลยครับ     เห็นแล้วนึกถึงเวลาเราดูสารคดีการเดินทางในมดลูกยังไงไม่รู้ครับ....อี๋.....
     -แก้วมังกร-----ไอ้นี่ยิ่งแล้วใหญ่  มันเหมือนไข่ของสิ่งมีชีวิตจากนอกโลกมากครับ  ดูสีมันสิครับ สดซะ แถมข้างในยังเต็มไปด้วยตัวอ่อนเล็กๆ อีกนับแสน  ลองคิดดูว่าถ้าไอ้ตัวอ่อนพวกนั้นมันพร้อมใจเติบโตในท้องของเราจะเป็นยังไง     อี๋..หยองจาดดดดดๆๆๆๆๆๆ
       -อาหารประเภทเครื่องในสัตว์ทุกชนิด-----อี๋..แค่นึกภาพก็ไม่ไหวแล้วครับ อาหารอะไรไร้ซึ่งสุนทรียภาพทางความงามเสียจริง  รับไม่ได้จริงๆครับ
        ยังมีอีกแยะเลยครับ..แต่เอาแค่หอมปากหอมคอละกันนะครับ

     

เชื่อและว่า...ออกจากรพ...."คิดไปด้ายยยยยยยยยยยยยยยยยย" อี๋  :shock:

[pexchula]

ถึงแม้โดยส่วนตัวจะไม่ชอบภาพนี้เท่าไหร อยากให้เป็นภาพอื่นแทน แต่ไงซะ ก็ขอฝากด้วยคับ ข้อความข้างล่างนี้ เป็นส่วนที่ผมตัดตอนมาจากอีเมล์ที่เพือ่นๆส่งมาให้ เลยฝากให้เพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ ลองแวะเข้าไปดูด้วยครับ ก็ถือว่า "เล่าสู่กันฟัง"

*************************************************************
โหวตให้ในหลวง

หนังสือ Time จัดอันดับบุคคลสำคัญ

ช่วยกัน Vote ให้ ในหลวงกัน

ทางซ้ายของรูปในหลวงสุดที่รักของพวกเรา จะมีที่ให้โหวต

เลือกให้คะแนนเป็น 100 แล้วกด Submit เลย

http://www.time.com/time/specials/2007/time100walkup/article/0,28804,1611030_1610841_1610324,00.html
*************************************************************

[veekung]

นอ้งป.ปลา...

ในที่สุดก็จบและ....นวนิยายชีวิตเรื่องยาว  สามารถมากๆจ๊ะ

ว่าแต่น้องมีคนข้างตัวแล้วเหรอจ๊ะ?....ล้ำหน้าพี่ไปได้ไงเนี่ย...ไม่ยอมนา  

ยังไม่เปิดตัวอ่ะค่ะ อิอิ อยากให้เค้าสร้างเนื้อสร้างตัวให้ได้สักหน่อยค่ะ
ก็ดูๆ กันไปเรื่อยค่ะ

จะให้เค้าสร้างเนื้อสร้างตัวไปถึงไหนเนี่ยะ เดี๋ยวจะไม่ทันใช้นะ แล้วจะหาไม่เตือน

[A79]

Nong Nuihahey

หัวใจอ่อนแอ ต้องหาทางแก้ กินยารักษาใจ...หุหุ

โอ้ น้องๆ โกอินเตอร์ในเมกากันเยอะมากเลยนะเนี่ย น้อง A79, น้องเป๊ก 77, น้องปอร์ท 82 ฯลฯ ก็เรียนที่เมกา...เมื่อไหร่จะได้โกเมกาบ้างนะเนี่ย  :oops:

 :lol:    :lol:

รีบๆ มาสิคะพี่ปุ๊กขา น้องเหงาจะแย่แล้ว...จะได้พาพี่ปุ๊กเที่ยว อิอิอิ

[A79]

ถึงแม้โดยส่วนตัวจะไม่ชอบภาพนี้เท่าไหร อยากให้เป็นภาพอื่นแทน แต่ไงซะ ก็ขอฝากด้วยคับ ข้อความข้างล่างนี้ เป็นส่วนที่ผมตัดตอนมาจากอีเมล์ที่เพือ่นๆส่งมาให้ เลยฝากให้เพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ ลองแวะเข้าไปดูด้วยครับ ก็ถือว่า "เล่าสู่กันฟัง"

*************************************************************
โหวตให้ในหลวง

หนังสือ Time จัดอันดับบุคคลสำคัญ

ช่วยกัน Vote ให้ ในหลวงกัน

ทางซ้ายของรูปในหลวงสุดที่รักของพวกเรา จะมีที่ให้โหวต

เลือกให้คะแนนเป็น 100 แล้วกด Submit เลย

http://www.time.com/time/specials/2007/time100walkup/article/0,28804,1611030_1610841_1610324,00.html
*************************************************************

แต่ข้อความที่บรรยายไม่ดีเลยค่ะ ไทม์ชอบเล่นไรแผลงๆ แล้วดูรายชื่อในโพลสิ ดาราตรึม ไม่รู้นะคะ โดยส่วนตัว ไม่โหวต ไม่เล่นด้วยกะไทม์

[A79]

เมื่อเช้าท้องเสียอ่ะ    โอ... มันเฮี้ยนจริงๆ คับพี่น้อง
เครื่องโดนบล็อกค่ะ ไม่รู้ทำไง อ่านได้อย่างเดียว
เอ้า ... ยืมเครื่องคนอื่นมารับ tag ละกัน

1.ชื่อ ชวนพิศ เชาว์ชาญ ชื่อเล่น อ๋อย ค่ะ (สงสัยตอนเกิดตัวเหลืองๆ ) ชื่อจริงพ่อตั้งให้ พ่อบอก "ลูกพ่อยิ่งมองนานๆ ยิ่งสวย" โอ๊ยยย พ่อเรา 555 ประมาณว่าความสวยค่อยแพลมออกมามั้งๆ อะคึอะคึ
2.เป็นสาวเมืองเกินร้อยค่ะ (จ.ร้อยเอ็ด) เป็นเมืองที่มีข้าวหอมมะลิอร่อยที่สุดในโลก
3.เกิดวันศุกร์ ราศรีกันย์ แต่มักมีสัมผัสที่ 6 บ่อยๆ เมื่อปลายปี เคยฝันเห็นป้าคนหนึ่งเดินเข้ามาทักว่า "หนู หนูหมดอายุขัยตั้งแต่อายุ 18 ปี แล้วนะ ทำไมหนูยังอยู่มาถึงวันนี้ได้ หนูทำยังไง" แล้วก็มีผู้หญิงอีกคนเดินมาดึงมือไปพลิกดูลายมือ เขาบอกว่า "จริงๆ ด้วย หนูทำได้ยังไงๆ" ตื่นขึ้นมา โอ...ความฝันไม่น่ากลัวคับพี่น้องแต่มันเขย่าขวัญมากๆ โทรหาเพื่อน เพื่อนถามว่าตอนอายุ 18 มีอะไรร้ายๆ เกิดขึ้นไหม ก็หยุดคิดแล้วความรู้สึกมันก็วาบเข้ามาในอก คุณแม่เสียตอนอายุย่าง 18 ค่ะ จำได้ว่าก่อนท่านจากไปท่านยิ้มให้อ๋อยสวยมาก ยิ้มสวยมาก มันติดตาแล้วก็ติดในความทรงจำมาตลอด มันก็อาจเป็นแค่ความฝันที่เพ้อเจ้อนะคะ แต่... คิดถึงแม่ทีไร ร้องไห้ทุกทีเลยคับพี่น้อง
4.ไม่กล้ากินเฉาก๊วยค่ะ กลัวดำ แล้วก็ไม่กล้าเข้าห้องน้ำผู้ชาย เพราะกล้วท้องคับพี่น้อง ฮ่าๆๆๆๆ งงสิคับ อย่าเพิ่งงง คือมันเป็นความคิดเพี้ยนๆ น่ะค่ะ ย้ำว่าความคิดนะคะไม่ใช่ความเชื่อ กลัวว่าจะมีตัวอสุจิกระเด็นใส่แล้วท้องค่ะ ฮ่าๆๆๆ ขำ...ตัวเองเหมือนกันค่ะ เพราะความจริงไม่มีทางเป็นไปได้ แต่... ก็ไม่กล้าเข้าห้องน้ำชายอยู่ดี คิคิคิ
5.ความใฝ่ฝันอันสูงสุด อยากทำงานรับใช้ในหลวงค่ะ อยากตอบแทนท่านค่ะ ท่านเหนื่อยมามากแล้ว

เอาล่ะ ท้องคงไม่เสียแล้วนะคะ
tag ต่อใครดีลองดูในรายชือดีกว่า
1.pandanong
2.toomy
3.pete 15
4.yuuyee
5.น้องโจ้ 43 (ห้องค่าย)

เอ้า... เชิญค่า
คำเตือน : มันเฮี้ยนจริงๆ นะคะ

พี่ก็เกิดวันศุกร์ เหมือนกัลลลล.....วันศุกร์ วันสุข นิ

[A79]

P.nn,

Ah... I daily drink 2 cups of coffee ... morning and after lunch. And also 2 big glasses of tea ...

To be belly, that's not bad ... I shall look like A Sia (อาเสี่ย). A type of rich guy... or otherwise a warm man which many girls like huh huh ...

 

Reading ... some help some not help ... especially the series of myth do not help, such Petch Phra Uma (เพชรพระอุมา). I 've even read from Friday evening to Saturday Evening without sleep!... P' Eggman know this very well, he is a distributor.

Now .. I try to walk and walk along the night time to get tired. But I also find that the night is better for thinking, it's too quiet and the stars and the moon are so beauty. So I do not wanna to sleep ....

 

Vodka 1 shot,, not fat nong Sharp  :lol:  :lol:  :lol:  :lol:  :lol:

[rass]

นาน ๆ เข้ามาอ่านทีหนึ่ง อ่านแล้วก็เพลินดีค่ะ

[Dr.Poot]

ครบ ๕ ข้อแล้ว ต้องtag อีก ๕ คนใช่มั้ยครับ
โอเค...
ตามนี้เลยคร้าบบบบบ
๑.ประพันธ์๘๑ครับ
๒.ดล๘๑ครับ
๓ป็อป๘๑ครับ
๔.นุ้ย๘๑ครับ
๕.หน่าย๘๑ครับ

ปอนด์ ตั้งใจจิงๆนะ นุ้ยกะหน่ายง่ะ เค้าไม่ได้เข้ากันอ่ะ แต่ว่าจะพยายามตามตัวให้แล้วกันนะ  :wink:

[ป.ปลา]

นอ้งป.ปลา...

ในที่สุดก็จบและ....นวนิยายชีวิตเรื่องยาว  สามารถมากๆจ๊ะ

ว่าแต่น้องมีคนข้างตัวแล้วเหรอจ๊ะ?....ล้ำหน้าพี่ไปได้ไงเนี่ย...ไม่ยอมนา  

ยังไม่เปิดตัวอ่ะค่ะ อิอิ อยากให้เค้าสร้างเนื้อสร้างตัวให้ได้สักหน่อยค่ะ
ก็ดูๆ กันไปเรื่อยค่ะ

จะให้เค้าสร้างเนื้อสร้างตัวไปถึงไหนเนี่ยะ เดี๋ยวจะไม่ทันใช้นะ แล้วจะหาไม่เตือน

แหมๆ แกก็ดูหุ่นชั้นสิ สายแข็งสุดๆ
ถ้ามีไม่พอกิน มีหวังเค้าได้เจอชั้นโมโหหิวใส่แน่ๆ ฮ่าๆ   :twisted:  :twisted:

[veekung]

นอ้งป.ปลา...

ในที่สุดก็จบและ....นวนิยายชีวิตเรื่องยาว  สามารถมากๆจ๊ะ

ว่าแต่น้องมีคนข้างตัวแล้วเหรอจ๊ะ?....ล้ำหน้าพี่ไปได้ไงเนี่ย...ไม่ยอมนา  

ยังไม่เปิดตัวอ่ะค่ะ อิอิ อยากให้เค้าสร้างเนื้อสร้างตัวให้ได้สักหน่อยค่ะ
ก็ดูๆ กันไปเรื่อยค่ะ

จะให้เค้าสร้างเนื้อสร้างตัวไปถึงไหนเนี่ยะ เดี๋ยวจะไม่ทันใช้นะ แล้วจะหาไม่เตือน

แหมๆ แกก็ดูหุ่นชั้นสิ สายแข็งสุดๆ
ถ้ามีไม่พอกิน มีหวังเค้าได้เจอชั้นโมโหหิวใส่แน่ๆ ฮ่าๆ   :twisted:  :twisted:

แหมก็แข็งเท่าไหร่มั้ง (ก็ลงทุนอุตส่าห์เอาออกบางส่วนแล้วนี่ ... อย่าคิดมากนะอ่ะล้อเล่น)  

[ป.ปลา]

นอ้งป.ปลา...

ในที่สุดก็จบและ....นวนิยายชีวิตเรื่องยาว  สามารถมากๆจ๊ะ

ว่าแต่น้องมีคนข้างตัวแล้วเหรอจ๊ะ?....ล้ำหน้าพี่ไปได้ไงเนี่ย...ไม่ยอมนา  

ยังไม่เปิดตัวอ่ะค่ะ อิอิ อยากให้เค้าสร้างเนื้อสร้างตัวให้ได้สักหน่อยค่ะ
ก็ดูๆ กันไปเรื่อยค่ะ

จะให้เค้าสร้างเนื้อสร้างตัวไปถึงไหนเนี่ยะ เดี๋ยวจะไม่ทันใช้นะ แล้วจะหาไม่เตือน

แหมๆ แกก็ดูหุ่นชั้นสิ สายแข็งสุดๆ
ถ้ามีไม่พอกิน มีหวังเค้าได้เจอชั้นโมโหหิวใส่แน่ๆ ฮ่าๆ   :twisted:  :twisted:

แหมก็แข็งเท่าไหร่มั้ง (ก็ลงทุนอุตส่าห์เอาออกบางส่วนแล้วนี่ ... อย่าคิดมากนะอ่ะล้อเล่น)  

พูดถึงเรื่องนี้ไม่อยาก said เลยวี
ตอนนี้น้ำหนักชั้นมากกว่าแต่ก่อนอีกนะ พุงก็ยื่น T T  :cry:  :cry:
ก็อีตาพี่คนนี้น่ะสิ ขยันพาชั้นไปหาที่กิน  :twisted:

[Tritti_83]

ป.ปลา แก้ตัวฟังไม่ขึ้น :lol:

[veekung]

ป.ปลา แก้ตัวฟังไม่ขึ้น :lol:

ใช่ ๆ แต่เอาเหอะ อย่างนี้แสดงว่าเค้ารักเราที่เราเป็น ไม่ใช่หุ่นของเรา  

[Tritti_83]

วีว่ามีเหตุผลสมควาเชื่อ จำเลย ป.ปลาคำค้านฟังไม่ขึ้นครับ

[iamfrommoon]

วีว่ามีเหตุผลสมควาเชื่อ จำเลย ป.ปลาคำค้านฟังไม่ขึ้นครับ

พ่อคนนี้มัวแต่เม้าท์อยู่นั่นหล่ะ Tag ยังเหลืออีกหลายข้อนะจ๊ะ เอาที่น้องมาเม้าท์หลายๆ ประโยค พี่ว่า น่าจะได้หลายข้อแล้วนะเนี่ย ฮ่าๆๆๆ

 :lol:    :lol:

[webmaster]

    ๓.ปอนด์เป็นคนที่ไม่ชอบกินอาหารและผลไม้หลายอย่างครับ เช่น
       -มังคุด------- ถ้าจะดูกันให้ดีแล้วมังคุดเวลาปลอกเปลือกแล้ว มันจะเหมือนลูกอัณฑะของวัวครับ  นิ่มๆ ขาว  หรือมองอีกทีก็เหมือนสมองลิงครับ....บรื๋อออออออออออออออ
       -กระท้อน-----ตรงใยขาวๆที่ติดกับเม็ดของกระท้อนเหมือนกับอวัยวะอะไรบางอย่างของคนเลยครับ     เห็นแล้วนึกถึงเวลาเราดูสารคดีการเดินทางในมดลูกยังไงไม่รู้ครับ....อี๋.....
     -แก้วมังกร-----ไอ้นี่ยิ่งแล้วใหญ่  มันเหมือนไข่ของสิ่งมีชีวิตจากนอกโลกมากครับ  ดูสีมันสิครับ สดซะ แถมข้างในยังเต็มไปด้วยตัวอ่อนเล็กๆ อีกนับแสน  ลองคิดดูว่าถ้าไอ้ตัวอ่อนพวกนั้นมันพร้อมใจเติบโตในท้องของเราจะเป็นยังไง     อี๋..หยองจาดดดดดๆๆๆๆๆๆ
       -อาหารประเภทเครื่องในสัตว์ทุกชนิด-----อี๋..แค่นึกภาพก็ไม่ไหวแล้วครับ อาหารอะไรไร้ซึ่งสุนทรียภาพทางความงามเสียจริง  รับไม่ได้จริงๆครับ
        ยังมีอีกแยะเลยครับ..แต่เอาแค่หอมปากหอมคอละกันนะครับ

จินตนาการบรรเจิดซะ เล่นเอาคนที่ชอบกินผลไม้ทุกชนิดอย่างพี่ชักแหยงตามไปด้วยเลยค่ะ
เพ็ญคะ...อ่านข้อวามของน้องเค้าแล้ว มันมีผลต่อน้ำย่อยเพ็ญมั่งไหมคะ อิอิ :lol:

[หล้า]

ป.ปลา แก้ตัวฟังไม่ขึ้น :lol:

ใช่ ๆ แต่เอาเหอะ อย่างนี้แสดงว่าเค้ารักเราที่เราเป็น ไม่ใช่หุ่นของเรา  

อืม ฟังดูเหมือนจะมีอะไรแอบแฝงในใจนะวี
ไม่ต้องลดก็ได้ อ้วนๆ น่ารักดี  :wink:

นายตริ อย่าชวนนอกเรื่อง มา tag ต่อได้แล้ว แฟนเพลงรอฟังอยู่  :x

[khesorn mueller]

He is still in a kindergarten,right?Nong Lah
Hohh...it's still a long way naka..Nong Tritti.speed yourself..up,up!
p.nn

[Sarik]

มากมายผู้คน คึกคักมั่กมากกกกก เพิ่งมาโพสต์ครั้งแรกกกก ตื่นเต๊น ตื่นเต้น

[iamfrommoon]

มากมายผู้คน คึกคักมั่กมากกกกก เพิ่งมาโพสต์ครั้งแรกกกก ตื่นเต๊น ตื่นเต้น

หายตื่นเต้นยังคะ...อย่านานนักนะคะ รอคุยกันอยู่...ช่วยแนะนำตัวด้วยค่ะ..Welcome to Cmadong Board!!!

 :lol:    :lol:

[Sarik]

:lol: แบบว่าขอฝากเนื้อฝากตัวด้วย
แนะนำตัวก่อนเผื่อว่าจะมีใครรู้จัก หรือ จำได้บ้าง
... ชื่ออุ๋มนะคะ RCU 81 ค้า เรียน ครุ ฟิสิกส์ อยู่ 1 ปี และเอนท์ใหม่ เข้าอักษร มาเป็น RCU 82 ค่ะ
อุ๋ม

[Hong82]

:lol: แบบว่าขอฝากเนื้อฝากตัวด้วย
แนะนำตัวก่อนเผื่อว่าจะมีใครรู้จัก หรือ จำได้บ้าง
... ชื่ออุ๋มนะคะ RCU 81 ค้า เรียน ครุ ฟิสิกส์ อยู่ 1 ปี และเอนท์ใหม่ เข้าอักษร มาเป็น RCU 82 ค่ะ
อุ๋ม

สวัสดีค้าพี่อุ๋ม..พี่อุ๋มล้านนา&ห้องค่ายรึเปล่าคะ?....ไม่รู้พี่จำหนูได้ป่าว หนูเป็นเพื่อนโต ครุค่ะ

[rs_oman]

จริงๆๆกลับเมืองไทยได้ 2-3 วันแล้ว แต่ไม่รู้ไปทำไรอยู่ ยุ่งซะไม่มี วันนี้พอมีเวลา เลยว่าน่าจะเขียนต่อ ไม่งั้นคงเป็น Lord of the Ring อย่างที่ปุ๊กกี้ว่า

Part 4 ชีวิตในรั้วจามจุรีและหอซีมะโด่ง

ระหว่างที่นั่งรถไฟเข้าเมืองกรุงนั้น บ่าผมสองข้างรู้สึกหนัก ทั้งๆๆที่ไม่ได้แบกของอะไร แต่เป็น
การแบกความหวังของคนทั้งหมู่บ้านว่าจะเป็นคนแรก (ของหมู่บ้าน) ที่จบปริญญา ผมเคยคิดย้อนหลังว่าถ้าผมเรียนไม่จบ คงไม่กล้ากลับบ้านเป็นแน่

ผมเข้าเรียนที่คณะวิทยาศาสตร์ ตามที่สอบได้ (ก้อแหงละสิ ใครเขาจะให้เรียนคณะอื่น) และก้อเป็นชาวซีมะโด่ง 66 หลังกรุงรัตนโกสินทร์ครบรอบ 200 ปี แค่ปีเดียว รุ่นผมมีชื่อรุ่นว่า "วณิพก" เพราะตอนนั้น เพลงวณิพก ของคาราบาวกะลังดัง โดยปี 1 จะอยู่หอ 3 ทั้งหมด เพื่อง่ายแก่การปลุก (รับน้อง) ห้องหนึ่งพัก 4 คน รูมเมทอยู่ ครุ นิเทศ และก้อวิดวะ โดยที่ห้องผมจะโดยซ่อมประจำเพราะรูมเมทที่อยู่วิดวะ ไม่เคยมาพักเลยตลอดการรับน้อง ตอนรับน้องใหม่ๆๆ ผมไม่รู้จักหรอก ว๊ากเกอร์เนี่ย ไม่รู้อะไร มาตะโกนว่าเรา (ฝ่ายเดียว) อยู่ได้ ตอนอยู่ปี 1 แอนตี้สุดๆๆ เคยท้าว๊ากเกอร์ชกถึงห้อง (ยังดีที่พี่เขาไม่ออกมารับคำท้า ไม่งั้น ก้อไม่รู้ว่าจะเป็นไง) แต่พอขึ้นปี 2 เป็นว๊ากเกอร์เสียเอง (คนเราเปลี่ยนกันได้) แต่ก้อเพราะการรับน้องนี่แหละ ทำให้ผมรู้จักเพื่อนที่มาจากต่างที่และต่างคณะป็นอย่างดี แม้กระทั่งจบไปแล้ว พวกผมถูกรุ่นพี่บังคับให้จำเพื่อนให้ได้ทุกคน ว่าพักห้องไหน ชื่อเล่นอะไร อยู่แผนกไหน (แน่นอนว่าทุกคนอยู่คณะหอ) มาจากจังหวัดอะไร ไม่เว้นแม้กระทั่งชื่อพ่อแม่ของเพื่อน การเรียนเทอมแรกผลออกมาค่อนข้างดี ทั้งๆๆ ที่รับน้องโหด (เป็นข้ออ้างมากกว่า) เลยชะล่าใจ เทอน 2 ติดโปร เลย จึงมีผลกับการเลือกภาควิชา เลือกได้ไม่กี่ภาค เลยเลือกเรียนธรณีวิทยา ไม่น่าเชื่อว่าจะทำมาหากินได้ขนาดนี้ ทั้งๆๆที่ตอนเรียนยังมองอนาคตตัวเองไม่ออก สมัยอยู่หอ นิสัยก้อเหมือนชาวหอ (ส่วนน้อย )โดยทั่วไป (ไม่รู้ใช่อ่ะเปล่า) คือ ไปเรียนค่อนข้างสาย ทั้งๆๆที่อยุ่ก้อใกล้แค่นั้น เวลาอาจารย์สอนก้อไม่ค่อยได้ฟังเท่าไหร่ เพราะหลับไปก่อนหน้านั้นแล้ว ตอนใกล้ๆๆสอบก้อสนใจหนังสือบ้างเป็นครั้งคราว  ชอบพาเพื่อนปีนรั้วสังกะสีหอ 3 ตอน (เมา) กลับจากข้างมาบุญครอง ทั้งๆๆ ที่ตอนไปก้อออกทางประตูหน้าอย่างถูกต้อง  เวลาที่หอมีงาน มักจะจองเวลา 3-4 ทุ่ม แล้วเอาวงโปงลาง ที่ตัวเองเป็นประธานชมรมอยู่มาเล่น จนเลยเวลา 5 ทุ่ม เที่ยงคืนก้อไม่ยอมเลิก (จะให้เลิกได้ไง เพื่อนๆๆยังอยู่หน้าเวทีเต็มเลย อีกอย่างอาจารย์เผ่าก้อไม่เห็นว่าอะไร)   อยู่ที่หอ 3 แค่ปีเดียว แล้วย้ายมาอยู่หอ 1 (อาศัยว่าใกล้หอหญิงหน่อยเผื่อฟลุ๊ค มีแฟนกะเค้ามั่ง) ที่ปีกอาภัพนั่นแหละ จนจบ

ยาวไปแล้วนะเนี่ย ตอนต่อไป ชีวิตการทำงาน

[alayas]

RS
Please call me ASAP!!!!

087 918 3422

YAS

[suriya2513]

หน้าหนูไม่ได้ยาวอย่างนี้นี่นา ปู๊กกี้ เลือกมุมมองนี้มาเฉพาะกิจเลยหรือ...

[iamfrommoon]

   

หน้าหนูไม่ได้ยาวอย่างนี้นี่นา ปู๊กกี้ เลือกมุมมองนี้มาเฉพาะกิจเลยหรือ...

อะโห...พี่ป๋องง่ะ รูปนี้เพิ่งถ่ายเมื่อวานเองนะคะ ...ให้ทายว่า ถ่ายที่ไหน ติ๊ก ต่อก ๆๆๆๆๆ...อย่าบอกนะว่า "ห้องน้ำ"...
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
. ถ...ถูกต้องแล้วคร้าบ ห้องน้ำออฟฟิศ ภูมิใจนำเสนอ หน้ายาวโดยปุ๊กกี้ ไม่มีการใช้ Photoshop ใดๆ เล็งหามุมสะท้อนจากกระจกแต่งตัวแล้วก็กด "แช๊ะ" ได้มาสมใจ เอิ๊ก...จริงๆ หน้าน้องยาวนะคะ ไม่เชื่อก็ไปหารูปเก่าๆ มาดูได้เลย แต่ตอนนี้หน้าเป็นพระจันทร์ค่ะ ก็นน.มันปาไป 55 กก.แล้ว กำลังลดอยู่ โดนบังคับจากหลายคนแล้วค่ะ...

 :lol:    :lol:

[iamfrommoon]

จริงๆๆกลับเมืองไทยได้ 2-3 วันแล้ว แต่ไม่รู้ไปทำไรอยู่ ยุ่งซะไม่มี วันนี้พอมีเวลา เลยว่าน่าจะเขียนต่อ ไม่งั้นคงเป็น Lord of the Ring อย่างที่ปุ๊กกี้ว่า

Part 4 ชีวิตในรั้วจามจุรีและหอซีมะโด่ง

ระหว่างที่นั่งรถไฟเข้าเมืองกรุงนั้น บ่าผมสองข้างรู้สึกหนัก ทั้งๆๆที่ไม่ได้แบกของอะไร แต่เป็น
การแบกความหวังของคนทั้งหมู่บ้านว่าจะเป็นคนแรก (ของหมู่บ้าน) ที่จบปริญญา ผมเคยคิดย้อนหลังว่าถ้าผมเรียนไม่จบ คงไม่กล้ากลับบ้านเป็นแน่

ผมเข้าเรียนที่คณะวิทยาศาสตร์ ตามที่สอบได้ (ก้อแหงละสิ ใครเขาจะให้เรียนคณะอื่น) และก้อเป็นชาวซีมะโด่ง 66 หลังกรุงรัตนโกสินทร์ครบรอบ 200 ปี แค่ปีเดียว รุ่นผมมีชื่อรุ่นว่า "วณิพก" เพราะตอนนั้น เพลงวณิพก ของคาราบาวกะลังดัง โดยปี 1 จะอยู่หอ 3 ทั้งหมด เพื่อง่ายแก่การปลุก (รับน้อง) ห้องหนึ่งพัก 4 คน รูมเมทอยู่ ครุ นิเทศ และก้อวิดวะ โดยที่ห้องผมจะโดยซ่อมประจำเพราะรูมเมทที่อยู่วิดวะ ไม่เคยมาพักเลยตลอดการรับน้อง ตอนรับน้องใหม่ๆๆ ผมไม่รู้จักหรอก ว๊ากเกอร์เนี่ย ไม่รู้อะไร มาตะโกนว่าเรา (ฝ่ายเดียว) อยู่ได้ ตอนอยู่ปี 1 แอนตี้สุดๆๆ เคยท้าว๊ากเกอร์ชกถึงห้อง (ยังดีที่พี่เขาไม่ออกมารับคำท้า ไม่งั้น ก้อไม่รู้ว่าจะเป็นไง) แต่พอขึ้นปี 2 เป็นว๊ากเกอร์เสียเอง (คนเราเปลี่ยนกันได้) แต่ก้อเพราะการรับน้องนี่แหละ ทำให้ผมรู้จักเพื่อนที่มาจากต่างที่และต่างคณะป็นอย่างดี แม้กระทั่งจบไปแล้ว พวกผมถูกรุ่นพี่บังคับให้จำเพื่อนให้ได้ทุกคน ว่าพักห้องไหน ชื่อเล่นอะไร อยู่แผนกไหน (แน่นอนว่าทุกคนอยู่คณะหอ) มาจากจังหวัดอะไร ไม่เว้นแม้กระทั่งชื่อพ่อแม่ของเพื่อน การเรียนเทอมแรกผลออกมาค่อนข้างดี ทั้งๆๆ ที่รับน้องโหด (เป็นข้ออ้างมากกว่า) เลยชะล่าใจ เทอน 2 ติดโปร เลย จึงมีผลกับการเลือกภาควิชา เลือกได้ไม่กี่ภาค เลยเลือกเรียนธรณีวิทยา ไม่น่าเชื่อว่าจะทำมาหากินได้ขนาดนี้ ทั้งๆๆที่ตอนเรียนยังมองอนาคตตัวเองไม่ออก สมัยอยู่หอ นิสัยก้อเหมือนชาวหอ (ส่วนน้อย )โดยทั่วไป (ไม่รู้ใช่อ่ะเปล่า) คือ ไปเรียนค่อนข้างสาย ทั้งๆๆที่อยุ่ก้อใกล้แค่นั้น เวลาอาจารย์สอนก้อไม่ค่อยได้ฟังเท่าไหร่ เพราะหลับไปก่อนหน้านั้นแล้ว ตอนใกล้ๆๆสอบก้อสนใจหนังสือบ้างเป็นครั้งคราว  ชอบพาเพื่อนปีนรั้วสังกะสีหอ 3 ตอน (เมา) กลับจากข้างมาบุญครอง ทั้งๆๆ ที่ตอนไปก้อออกทางประตูหน้าอย่างถูกต้อง  เวลาที่หอมีงาน มักจะจองเวลา 3-4 ทุ่ม แล้วเอาวงโปงลาง ที่ตัวเองเป็นประธานชมรมอยู่มาเล่น จนเลยเวลา 5 ทุ่ม เที่ยงคืนก้อไม่ยอมเลิก (จะให้เลิกได้ไง เพื่อนๆๆยังอยู่หน้าเวทีเต็มเลย อีกอย่างอาจารย์เผ่าก้อไม่เห็นว่าอะไร)   อยู่ที่หอ 3 แค่ปีเดียว แล้วย้ายมาอยู่หอ 1 (อาศัยว่าใกล้หอหญิงหน่อยเผื่อฟลุ๊ค มีแฟนกะเค้ามั่ง) ที่ปีกอาภัพนั่นแหละ จนจบ

ยาวไปแล้วนะเนี่ย ตอนต่อไป ชีวิตการทำงาน

แล้วตกลงมีแฟนสาวหอหญิงรึเปล่าล่ะคะ พี่เล่นไปอยู่ที่ "ปีกอาภัพ" ซะขนาดนั้น...ถ้ามีต้องใช้คุณไสยฯ แน่น๊อน ฮ่าๆๆๆ...รออ่านต่ออยู่นะคะ...น้องเปลี่ยนแล้วเป็น เรื่อง "บุญชู สระอูย้าวยาว" ดีกว่าค่ะ นั่นแหละ ฟันธง!

 :lol:    :lol:

[webmaster]

อ่า....หนูไม่ได้ไม่รู้ที่สูงที่ต่ำนะคะพี่ป๋องขา...อย่าเคืองหนูนะคะ...ด้วยความเคารพค่ะคุณพี่
แต่เกรงว่าพี่ป๋องแซวปุกกี้เรื่องมุมภาพแล้วเดี๋ยวคนอื่นจะแซวพี่ป๋องบ้างว่า
การเลือกมุมภาพนี้มาด้วยเหตุผลอะไรหรือเปล่า กลับมามั่งน่ะค่ะ
เลยจะบอกสาธารณชนว่า การที่หนูเลือกมุมภาพนี้มาให้พี่ป๋องเองกะมือนั้น
เพราะภาพนี้(แอบ)ถ่ายเองกะมือที่เขาค้อทะเลภูค่ะ
ภาพนี้พี่ป๋องดูเป็นขงเบ้งดีค่ะ นั่งตีขิมยิ้มเย้ย
ดูเงียบๆ นิ่งๆ มองทุกอย่างที่ผ่านไปมาด้วยสายตายาว เอ๊ย สายตายาวไกล
เข้าใจโลกและการเปลี่ยนแปลงเป็นอย่างดี เรียกง่ายๆ ว่าปลงแล้ว ว่างั้นเหอะ
เหมาะกับการเป็นราชครูปุโรหิตเป็นอย่างยิ่ง
ไม่เกี่ยวอะไรกับมุมมองเพื่ออะไรบางอย่างเลยค่ะ โปรดอย่างเข้าใจผิดนะคะ  แฮ่..... :lol:

[suriya2513]

ใช่แล้วภาพพี่ป๋อง น้องไผ่เลือกให้
พี่ป๋องไม่รู้ไม่ชี้

[khesorn mueller]

So you can repeat your work again Noo Bamboo...change it one more time please....direct...into his eyes...we want to talk direct face to face ,right?
P.Suriya,
you have a lot of pictures in this web naka?may I request??
thanks,
nn.

[iamfrommoon]

พี่ป๋องและทุกๆ ท่าน
ตัวข้าน้อยตั้งใจว่า จะเปลี่ยนรูปให้ได้ 3 รูปต่อวัน เอ้ย ไม่ใช่ 3 รูปต่ออาทิตย์ ตอนแรกกะจะทำแบบ Screen Server เพราะจะได้ไม่เบื่อมุมของข้าน้อย แต่ก็กลัว ชาวบ้านหมั่นไส้ อิอิ...

เลยต้องพยายามถ่ายรูปมาให้ได้มากที่สุด แม้กระทั่งในลิฟท์ออฟฟิศ หรือทางเดิน ฯลฯ โฮะๆ...


พี่ Rs_Oman คะ
พรุ่งนี้จะมีการดวลโบว์ลิ่งกันที่ "สยามพารากอน" แต่จะ Lunch at Fuji, Siam Centre ก่อนน่ะค่ะ พี่จะมาร่วมโชว์ให้น้องๆ ได้เห็นเป็นบุญตาด้วยมั้ยคะ อยากเห็นนักคนได้เกือบ 3 ร้อยน่ะค่ะ...ว่าจะจริงสมดั่งคำล่ำลือไหม เหอเหอ  :lol:

[A79]

RS
Please call me ASAP!!!!

087 918 3422

YAS

พี่ยาส เล่นแจกเบอร์กลางอากาศ ระวังสาวๆ โทรไปจีบตรึมนะค๊าาาา   :lol:  :lol:  :lol:

[นายป้อ]

:shock: มาแว้วววว..........

1. ชื่อจริงสุรพงษ์  มีทุน (ตั้งแต่เรียนมาได้ทุนเรียนตลอด)  ชื่อเล่นป้อ..แต่เพื่อนๆพี่ๆที่หอชอบเรียก ..กล้าม...บิน....ล้ำ...บ้านเป็นชาวนาชาวสวน....ครับ (นา สองร้อยกว่า..ไร่สวนสามร้อยกว่า...ไม่อยากทำตั้งแต่เด็ก...ตอนนี้ให้พี่ทำหมด....เป็นลูกหลงมาแม่กินยาคุม..รวมใส่หวงไม่วายอยากเกิด..ออกมาจนได้...ตอนอายุสิบสอง...พ่อพาไปดูดวงกับพระ..ท่านทายว่า..ดวงจะข่มผู้ชายในบ้านให้มีอันเป็นไปหมด...พ่อไม่เชื่อ...แต่ตอนนี้.จากพี่น้องทั้งหมด.หกคน..หญิงสาม..ชายสาม...ผู้ชายในบ้านพี่ชายสองคน..พ่ออีกหนึ่ง...เสียชีวิตหมดแล้ว...(ไม่น่าเชื่อนะครับ...เป็นไปแล้ว)

2. นิสัยส่วนตัว ตอนเด็กพ่อแม่ให้ไปไร่ ไปนา  ไม่ยอมไปดื้อ อยู่บ้านอ่านหนังสือ ชอบอ่านหนังสือทุกประเภทเรียกได้ว่าเป็นหนอนหนังสือ  ถ้ามีเวลาเป็นอ่านตลอด สุภาพ เรียบร้อย  ใจเย็น(แต่หมัดหนัก)


3. เป็นคนภาคเหนือ จบ ม.หก  ที่นนทบุรี  โรงเรียนประจำ (ตอนนี้เป็นโรงเรียนเปดไปแล้ว) เข้าจุฬาฯปี ไอดี สี่หนึ่ง  คณะครุศาสตร์ ปัจจุบันเรียนต่อโทจิตวิทยา ที่จุฬาฯ  คณะเดียวกันกับ...เปรมมิกา..(ไม่ได้เป็นพวกเปรมมิกานะครับ)

4. จบ ป. หก แล้วมา...แอบหนีมาเรียนต่อ ม. หนึ่ง  ที่จังหวัดนนทบุรี...
อยู่ ม.สาม  เป็นหัวโจก...ยกพวกตีกัน...ไม่เว้นทุกอาทิตย์....อยู่ ม.ห้า ม.หก..คุมโรงเรียนประจำแค่ได้ยินชื่อ...เด็กรุ่นน้องได้ยิน..ยังวิ่งหนี....ไม่พูดมาก..หมัดหนักอย่างเดียวพอ...

5. ชอบออกกำลังกายเป็นที่สุดทำให้สบายเนื้อสบายตัวดี ...และชอบไปเที่ยวในสถานที่ที่เงียบๆ...สบายๆ

พอก่อนนะเหนื่อยแล้วหล่ะ....
ไม่รู้จะต่อไปหาใครแว้ว....ฝากไว้ก่อน

[ป.ปลา]

ป.ปลา แก้ตัวฟังไม่ขึ้น :lol:

ใช่ ๆ แต่เอาเหอะ อย่างนี้แสดงว่าเค้ารักเราที่เราเป็น ไม่ใช่หุ่นของเรา  

อืม ฟังดูเหมือนจะมีอะไรแอบแฝงในใจนะวี
ไม่ต้องลดก็ได้ อ้วนๆ น่ารักดี  :wink:

นายตริ อย่าชวนนอกเรื่อง มา tag ต่อได้แล้ว แฟนเพลงรอฟังอยู่  :x

เค้าป่าวแก้ตัวนะเพื่อนๆ  :oops:  :oops:

ส่วนตริน่ะ อย่ามัวแต่มาว่าช้านอยู่เลยแก เรื่องของตัวเองทำเป็นมาเฉไฉ
เดี๊ยะ  

[alayas]

A 79... how are you?

Never mind krab...... I change the number very often..... once every 6 months. Usually, I do not pick up the phone if it comes with the number not memorized in my sim-card krab.

By the way, RS called me already krab. This is the only way.

P'YAS

[suriya2513]

Miss ป.ปลา R C Universe

สัญญามาก่อนว่าจะไม่โกรธ ถ้าพี่ป๋องจะบอกว่ารูปที่ใช้แสดงตัวตน ของน้องเหมือนใคร

[A79]

A 79... how are you?

Never mind krab...... I change the number very often..... once every 6 months. Usually, I do not pick up the phone if it comes with the number not memorized in my sim-card krab.

By the way, RS called me already krab. This is the only way.

P'YAS

I am doing okay ka P'Yas. Lots of things need to do and think. I have my prospectus defense either on June 12 or 14. I am going to start writing that but still have no idea It is a new project for me that I have to read a lot because I am now working on something else that is not relate to my main project and it need to be done soon because the guy whom I work with is going to graduate. We need to write the paper before he is leaving.  And I start finding a place to live for the next academic year, my lease will be end in Aug. I would like to live closer to campus that why I have to work on it now. I hope to pass this crazy summer soon ka.

[oil414]

อุ๋ม หวัดดีจ้า
เราอ๋อยนิเทศนะ
คิดถึงจัง
ไปรายงานตัวที่ 2541 ด้วยนะเจ้า

[oil414]

น้องหงส์...ไม่นึกว่าในโลกนี้จะมีใครมีความคิดบ๊องๆ เหมือนกัน อะคึอะคึ
พี่เอ...สบายดีนะคะ คิดถึงค่า เขาว่ากันว่าคนเกิดวันศุกร์นี่มัเสน่ห์นะ จริงไหม๊คะ

[alayas]

A79,
Good luck with your study naa krab. I know how hard it will be BUT as a RCU, you will be fine...... I am sure. Are you doing Ph.D. there?

Nong Oil 414,
Are you the one who sang very well at the karaoke competition???

P'Yas

[ป.ปลา]

Miss ป.ปลา R C Universe

สัญญามาก่อนว่าจะไม่โกรธ ถ้าพี่ป๋องจะบอกว่ารูปที่ใช้แสดงตัวตน ของน้องเหมือนใคร

ไม่โกรธหรอกค่ะ ถ้าพี่บอกว่าเหมือน น้องแพนเค้ก อิอิ
บอกมาเลยค่ะพี่ป๋อง เพราะเพื่อนๆ พี่ๆ เค้าก็ไม่ค่อยบอกกันหรอกว่าป.ปลา น่าตาดี (อิจฉากันทั้งนั้น)

[suriya2513]

เปลี่ยนใจแล้ว ไม่บอกดีกว่า พี่ป๋องสร้างศัตรูบนเว็บฯไว้เกินพอดีแหล๊ะ

[ป.ปลา]

เปลี่ยนใจแล้ว ไม่บอกดีกว่า พี่ป๋องสร้างศัตรูบนเว็บฯไว้เกินพอดีแหล๊ะ

:roll: ต้องเหมือนดาราตลกแน่ๆ เลยอ่ะ งั้นรีบเปลี่ยนรูปก่อนที่พี่ป๋องจะบอกดีกว่าค่ะ

[khesorn mueller]

Too late,Noo Plaa!
I already copied it somewhere for myself...
p.nn

[ป.ปลา]

Too late,Noo Plaa!
I already copied it somewhere for myself...
p.nn

เอาไปทำเสน่ห์เหรอคะ เขิลลล จัง :oops:

[khesorn mueller]

no,for fishing festival...with placard"eat me"
p.nn :twisted:

[ป.ปลา]

no,for fishing festival...with placard"eat me"
p.nn :twisted:

ง่ะ  :cry:  
นึกว่าจะช่วยเอาไปให้หนุ่มๆ แถวๆ นั้นไว้พิจารณา

[khesorn mueller]

Hahh,this new one is...cute...
p.nn

[A79]

น้องหงส์...ไม่นึกว่าในโลกนี้จะมีใครมีความคิดบ๊องๆ เหมือนกัน อะคึอะคึ
พี่เอ...สบายดีนะคะ คิดถึงค่า เขาว่ากันว่าคนเกิดวันศุกร์นี่มัเสน่ห์นะ จริงไหม๊คะ

คิดถึงน้องอ๋อยเหมือนกัน.....มีเสน่ห์ป่าวไม่รู้ แต่ตอนนี้ยังต้องอยู่คนเดียวอยู่เลยนะเนี่ย..เศร้า..

อยากไปเที่ยวกับพี่ๆ น้องๆ อีกจัง

A79,
Good luck with your study naa krab. I know how hard it will be BUT as a RCU, you will be fine...... I am sure. Are you doing Ph.D. there?

Ka P'Yas, I am on Ph.D track, but now just a graduate student.  I need to pass prospectus in June and ORP (original research proposal) in December then I'll move to be a PhD candidate.  So,,,I am now on the stressful status.

[alayas]

A79,
Don't worry...... you will be fine krab. If you know what you are doing, then you are on the right track. Go for it krab.
P'Yas

[khesorn mueller]

goal! goal! goal!
ole` ole´olé
nong A79.

[A79]

Thanks ka P'Yas and P'Ning  :) I'll do my best ka :)

And Many thanks to whom setting this community web board.  Living far away from home, sometimes I feel weak, but many times message from P'P' C-madong make me feel better.  Thankssss ka  :)

[rs_oman]

พี่ป๋องและทุกๆ ท่าน
ตัวข้าน้อยตั้งใจว่า จะเปลี่ยนรูปให้ได้ 3 รูปต่อวัน เอ้ย ไม่ใช่ 3 รูปต่ออาทิตย์ ตอนแรกกะจะทำแบบ Screen Server เพราะจะได้ไม่เบื่อมุมของข้าน้อย แต่ก็กลัว ชาวบ้านหมั่นไส้ อิอิ...

เลยต้องพยายามถ่ายรูปมาให้ได้มากที่สุด แม้กระทั่งในลิฟท์ออฟฟิศ หรือทางเดิน ฯลฯ โฮะๆ...


พี่ Rs_Oman คะ
พรุ่งนี้จะมีการดวลโบว์ลิ่งกันที่ "สยามพารากอน" แต่จะ Lunch at Fuji, Siam Centre ก่อนน่ะค่ะ พี่จะมาร่วมโชว์ให้น้องๆ ได้เห็นเป็นบุญตาด้วยมั้ยคะ อยากเห็นนักคนได้เกือบ 3 ร้อยน่ะค่ะ...ว่าจะจริงสมดั่งคำล่ำลือไหม เหอเหอ  :lol:

สายไปเสียแล้ว เพิ่งเข้าweb วันนี้ เมื่อวานลูกสาวสอบจัดห้องที่โรงเรียนใหม่ เลยไปนั่งเฝ้าครึ่งวัน ตอนบ่ายๆๆ พาไปเล่นโบว์ลิ่งที่โรบินสัน รัตนาธิเบศร์ แต้มไม่ค่อยดีหรอก ถึงแม้จะเอาลูกบอลมาจากโอมาน แต่เลนไม่ดี กเขาไม่เคยขัดเลนเลย  อิอิอิ

[alayas]

A79,
I do understand how those who live far away from our beloved country feel. This RCU wed does excellent job jing jing..... and hope we can keep our brotherly-sisterly friendship created and connected by this web naa.

P'Ning is another example of those who LOVEs this web as her blood kinship. Don't you, Ning?

What else can we value??

Boom Baka .........

P'Yas

[rs_oman]

อ้าว เปลี่ยนจาก Lord of the Rings เป็นบุญชู สระอู ยาว ยาววววว ซะแล้ว งั้นก้อต้องข้าม part 3 and 4 สิเนี่ย

Part 5 เริ่มต้นชีวิตการทำงาน

จบธรณีวิทยามา ยังไม่รู้เลยว่าจะทำมาหากินอะไร แต่ก้อนึกถึงลุงอาจินต์ ปัญจพรรค์ ขนาดแกโดนรีไทร์จากเหมืองแร่ ยังไปเป็นชาวเหมืองได้เลย  ก้อเลยคิดว่าทำเหมืองดีกว่า ไปทำเหมืองตะกั่วและสังกะสี ที่อำเภอทองผาภูมิ เมืองกาญจน์อยู่ 4 เดือน เป็นเหมืองอุโมงค์ ขุดลึกเข้าไปในภูเขา ขนาดกว้าง ยาว สูง ประมาณ 1 เมตร แล้วใช้รถลากเอาแร่ออกมาถลุง อุโมงค์นี่ลึกหลายกิโลเหมือนกัน การเดินทางจากกรุงเทพไปที่เหมืองลำบากมาก ด่วน บขส ออกจากรุงเทพ 8 โมงเช้า ถึงเมืองกาญจน์ สิบโมงครึ่ง รถจากเหมืองมารับ ขับไปขึ้นแพขนานยนต์อีก 2 ต่อ แล้วขับบนทางลูกรังอีกร้อยกว่าโล ถึงเหมือง หกโมงเย็นพอดี คนงานมีแต่กะเหรี่ยง พูดไทยก้อไม่ได้ คิดว่าอยู่ไปก้อเท่านั้น เลยลาออกดีก่า  มาสมัครเป็นลูกจ้างกรมทรัพยากรธรณี เขาให้ไปสำรวจทองที่หนองคาย (อ. สังคม) ทำอยู่ 4 เดือน แทนที่จะได้สำรวจทองจริงๆๆจังๆๆ กลับใช้เวลาส่วนมากไปกินเหล้าและหาปลาในแม่น้ำโขง พอดีทางการไฟฟ้าฝ่ายผลิตเรียกตัว เลยลาออกมาอยู่ กฟผ. และถูกส่งไปอยู่เหมืองแม่เมาะ ที่ลำปาง ทำเหมืองถ่านหิน (ลำพังผิวสีก้อเหมือนถ่านอยู่แล้ว) เลยกลายเป็นคนเอาถ่านแต่บัดนั้น  ใช้ชีวืตชาวเหมืองอยู่ 3 ปี มองดูตัวเองชักผิวสีใกล้ถ่านเข้าไปเรื่อยๆๆ (ไม่จริงมั๊ง) เลยลาออกมาทำงานด้านน้ำมัน กับบริษัท ปตท สผ. ซึ่งเป็นบริษัทลูกของ  ปตท. มีหน้าที่สำรวจและผลิตปิโตรเลียม (น้ำมันและก๊าซธรรมชาติ) ขายให้ ปตท. จนบัดนี้ก้อ 18 ปีเข้าไปแล้ว

ช่วงแรกๆๆ ให้ไปฝึกงานกับบริษัท Shell ที่นี่แหละที่ได้ speak english จริงๆๆจังๆๆ ในการทำงาน อยู่ที่ Shell 5 ปี แล้วก้อให้ไปทำงานกับบริษัทน้ำมันของฝรั่งเศส คือ Total อีก 4 ปี  ทางบริษัทคงเห็นว่าทำงานมาก้อพอประมาณแล้ว อีกอย่างการศึกษาก้อยังต่ำอยู่ เลยให้ทุนข้ามน้ำข้ามทะเลไปเรียนหลักสูตร ธรณีวิทยาปิโตรเลียม (Petroleum Geoscience) ที่ Royal School of Mine, Imperial College, ที่ London  ตอนก่อนไป ตั้งใจแน่วแน่ว่าจะขยันอ่านหนังสือ (ทุกวัน) เพราะถ้าสอบไม่ผ่าน กลับมากลัวขายหน้าคนที่บริษัท แต่เชื่อมั๊ยครับว่า ผมเอานิสัยที่หอซีมะโด่งไปใช้  ยังดีที่สอบผ่านมาได้ (อันนี้ไม่อยากคุย) โดยได้ที่ 1 จากนักเรียน 13 คน ฟลุ๊คเป็นบ้า ยังไม่เชื่อความสามารถตัวเองจนบัดนี้ นั่นแหละอาจารย์จาก Oxford ที่มาสอนเลยอยากให้ต่อ Ph D ที่ Oxford แต่ทางบริษัทบอกว่ากลับมาทำงานดีกว่า ถ้าอยากเรียนต่อก้อลาออกไป เลยกลับมาทำงานดีกว่า เรื่องไรจะลาออก ลูกและภรรยาจะทานไร

ยังไม่จบ มีต่ออีกนะ ยาวจริงๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

[oil414]

พี่เอ ... aja aja fighting!!
เป็นกำลังใจให้นะคะ :wink:

[oil414]

Nong Oil 414,
Are you the one who sang very well at the karaoke competition???

P'Yas
***************

I'm not a girl who sang very well ka.
I'm a duo artist (oil + p' charin) with "คืนข้ามปี"  :lol:

[alayas]

Nong oil 414
Yesssss......... you are the one who sang well.
Sawadee krab. How r u?
P'Yas

[Dr.Poot]

:lol: แบบว่าขอฝากเนื้อฝากตัวด้วย
แนะนำตัวก่อนเผื่อว่าจะมีใครรู้จัก หรือ จำได้บ้าง
... ชื่ออุ๋มนะคะ RCU 81 ค้า เรียน ครุ ฟิสิกส์ อยู่ 1 ปี และเอนท์ใหม่ เข้าอักษร มาเป็น RCU 82 ค่ะ
อุ๋ม

หวัดดีจ้า อุ๋ม สบายดีเหรอแก    แวะมาบ่อยๆนะ

[gamo]

หลังจากถูก tag มาโดยไม่รู้ตัว เพราะปกติแล้วไม่ค่อยได้เข้ามาเว็บหอเท่าไหร่นัก
แม้จะเข้าก็ไปแต่ห้อง 2538 ซึ่งเป็นรุ่นของตัวเอง
แต่ด้วยความโชคดี ที่มีคนมากระตุ้นเตือนอยู่เป็นระยะ
ว่าให้มาอ่านกระทู้นี้ เพราะถูก tag มาแล้ว  พออ่านแล้วรู้สึกประทับใจในความสามารถ
ของพี่ๆ น้องๆ หลายๆ คนอย่างมาก    แรกๆก็อ่านทุกหน้า ทุกคน แต่พอเผลอแป๊บเดียว
เนื้อหาในห้องนี้ช่างยาวเสียจนขี้เกียจอ่านแล้ว (อิอิ)  ใจนึงก็เลยคิดว่า ขนาดเรายังขี้เกียจอ่าน
แล้วจะมีใครอ่านในสิ่งที่เราจะเขียนไหมเนี่ย

และในที่สุดก็ตัดสินใจว่า เขียนไปเถอะ ใครอ่านไม่อ่านก็ไม่เป็นไร แค่แบบว่าอยากเล่า : )
 
1. ขอแนะนำตัวเองก่อนนะครับ  ผมชื่อนายศักรพงศ์ นามสกุล ริ้วศรีกุล ชื่อเล่น โก๋
     อยู่คณะหอ  แผนกวิทยาศาสตร์  มาจากจังหวัด นครราชสีมา  อยู่ห้อง (จำไม่ได้แล้วอ่ะ)
    แนะนำตัวแบบนี้ หลายๆคนคงคุ้นๆนะครับ  
    ขอกลับสู่ภาวะปกติ  ผมเกิดในครอบครัวที่พ่อกับแม่ค้าขาย  จริงๆแล้วเป็นคนเชื้อสายจีน
     ร้อยเปอร์เซ็นต์เลย แค่เกิดในเมืองไทยเท่านั้น ก็เลยกลายเป็นคนไทย  ปัจจุบัน พูดภาษาไทย
     ได้นิดหน่อย  พูดภาษาจีนไม่ได้เลย หุหุ  
     มีพี่น้องทั้งหมด 4 คน มีพี่สาว 1 คน ผมเป็นคนที่ 2 แล้วก็มีน้องชาย และน้องสาว อย่างละคน
     สมัยอนุบาล เริ่มเข้าเรียนที่โรงเรียนเอกชน ชื่อสายทิพย์อนุบาล หลังจากจบอนุบาล 1
     ก็ไปจับฉลากเข้าโรงเรียนอนุบาลนครราชสีมา (ตราดอกบัว) ได้  เลยซ้ำชั้นเลย
     แต่ข้อดีของการซ้ำชั้นก็คือ  ทำให้เราสอบได้ที่ 1 ตอนอนุบาล 1  ที่โรงเรียนอนุบาลฯ
     ถือเป็นเกียรติประวัติแก่วงศ์ตระกูล  เพราะจนถึงปัจจุบัน ยังไม่เคยสอบได้ที่ 1 อีกเลย เอิ้กๆๆ
     แต่ในปีเดียวกันนี้เอง น้องชายก็เริ่มเข้าเรียนอนุบาล 1 ด้วย ทำให้เรียนชั้นเดียวกัน ตั้งแต่นั้น
     เป็นต้นมา แต่อยู่คนละโรงเรียนมาตลอด จนเข้ามัธยม จึงสอบเข้าโรงเรียนราชสีมาวิทยาลัย
     ซึ่งเป็นโรงเรียนชายประจำจังหวัดได้ทั้งคู่ จึงได้เรียนโรงเรียนเดียวกัน แต่ก็ไม่เคยได้เรียน
     ห้องเดียวกันเลย เนื่องจากว่า มันเรียนเก่งกว่าผม มันจะได้อยู่ทับต้นๆ
     เพื่อนมันก็เพื่อนผม แต่ไหนแต่ไรมา แล้วก็มีเรื่องตลกๆ สมัยเรียนจุฬาฯ เดี๋ยวค่อยเล่า
     ในตอนต่อไปคร้าบ

[wannee]

   ใจนึงก็เลยคิดว่า ขนาดเรายังขี้เกียจอ่าน
แล้วจะมีใครอ่านในสิ่งที่เราจะเขียนไหมเนี่ย

เพราะไม่ค่อยได้เข้ามาเว็บหอ จะทำให้ต้องอ่านตามหลังเยอะเช่นนี้อ่ะค่ะ  :lol:  :lol:

มีคนเข้ามาอ่านแน่นอนค่ะ  เขียนต่ออีกนะคะ   :wink:  :wink:

[MahDee]

ผมคนหนึ่งละครับ ที่อ่านของทุกคน    

ติดตามอ่านอยู่นะครับ

[iamfrommoon]

หลังจากถูก tag มาโดยไม่รู้ตัว เพราะปกติแล้วไม่ค่อยได้เข้ามาเว็บหอเท่าไหร่นัก
แม้จะเข้าก็ไปแต่ห้อง 2538 ซึ่งเป็นรุ่นของตัวเอง
แต่ด้วยความโชคดี ที่มีคนมากระตุ้นเตือนอยู่เป็นระยะ
ว่าให้มาอ่านกระทู้นี้ เพราะถูก tag มาแล้ว  พออ่านแล้วรู้สึกประทับใจในความสามารถ
ของพี่ๆ น้องๆ หลายๆ คนอย่างมาก    แรกๆก็อ่านทุกหน้า ทุกคน แต่พอเผลอแป๊บเดียว
เนื้อหาในห้องนี้ช่างยาวเสียจนขี้เกียจอ่านแล้ว (อิอิ)  ใจนึงก็เลยคิดว่า ขนาดเรายังขี้เกียจอ่าน
แล้วจะมีใครอ่านในสิ่งที่เราจะเขียนไหมเนี่ย

และในที่สุดก็ตัดสินใจว่า เขียนไปเถอะ ใครอ่านไม่อ่านก็ไม่เป็นไร แค่แบบว่าอยากเล่า : )
 
1. ขอแนะนำตัวเองก่อนนะครับ  ผมชื่อนายศักรพงศ์ นามสกุล ริ้วศรีกุล ชื่อเล่น โก๋
     อยู่คณะหอ  แผนกวิทยาศาสตร์  มาจากจังหวัด นครราชสีมา  อยู่ห้อง (จำไม่ได้แล้วอ่ะ)
    แนะนำตัวแบบนี้ หลายๆคนคงคุ้นๆนะครับ  
    ขอกลับสู่ภาวะปกติ  ผมเกิดในครอบครัวที่พ่อกับแม่ค้าขาย  จริงๆแล้วเป็นคนเชื้อสายจีน
     ร้อยเปอร์เซ็นต์เลย แค่เกิดในเมืองไทยเท่านั้น ก็เลยกลายเป็นคนไทย  ปัจจุบัน พูดภาษาไทย
     ได้นิดหน่อย  พูดภาษาจีนไม่ได้เลย หุหุ  
     มีพี่น้องทั้งหมด 4 คน มีพี่สาว 1 คน ผมเป็นคนที่ 2 แล้วก็มีน้องชาย และน้องสาว อย่างละคน
     สมัยอนุบาล เริ่มเข้าเรียนที่โรงเรียนเอกชน ชื่อสายทิพย์อนุบาล หลังจากจบอนุบาล 1
     ก็ไปจับฉลากเข้าโรงเรียนอนุบาลนครราชสีมา (ตราดอกบัว) ได้  เลยซ้ำชั้นเลย     แต่ข้อดีของการซ้ำชั้นก็คือ  ทำให้เราสอบได้ที่ 1 ตอนอนุบาล 1  ที่โรงเรียนอนุบาลฯ
     ถือเป็นเกียรติประวัติแก่วงศ์ตระกูล  เพราะจนถึงปัจจุบัน ยังไม่เคยสอบได้ที่ 1 อีกเลย เอิ้กๆๆ
     แต่ในปีเดียวกันนี้เอง น้องชายก็เริ่มเข้าเรียนอนุบาล 1 ด้วย ทำให้เรียนชั้นเดียวกัน ตั้งแต่นั้น
     เป็นต้นมา แต่อยู่คนละโรงเรียนมาตลอด จนเข้ามัธยม จึงสอบเข้าโรงเรียนราชสีมาวิทยาลัย
     ซึ่งเป็นโรงเรียนชายประจำจังหวัดได้ทั้งคู่ จึงได้เรียนโรงเรียนเดียวกัน แต่ก็ไม่เคยได้เรียน
     ห้องเดียวกันเลย เนื่องจากว่า มันเรียนเก่งกว่าผม มันจะได้อยู่ทับต้นๆ
     เพื่อนมันก็เพื่อนผม แต่ไหนแต่ไรมา แล้วก็มีเรื่องตลกๆ สมัยเรียนจุฬาฯ เดี๋ยวค่อยเล่า
     ในตอนต่อไปคร้าบ

และแล้วก็มาเขียน หุหุ...แหม เพิ่งรู้ว่า เป็นญาติกันอีกแล้ว ก็ "ตราดอกบัว" เหมือนกัลลลล แต่ข้าเจ้าอยู่อุบลฯ แค่นั้นเอง อิอิ

ปล.ยังคงรออ่านของทู๊กกกกกกกกคนอยู่เหมือนเดิม...

 :lol:    :lol:

[iamfrommoon]

พี่ป๋องและทุกๆ ท่าน
ตัวข้าน้อยตั้งใจว่า จะเปลี่ยนรูปให้ได้ 3 รูปต่อวัน เอ้ย ไม่ใช่ 3 รูปต่ออาทิตย์ ตอนแรกกะจะทำแบบ Screen Server เพราะจะได้ไม่เบื่อมุมของข้าน้อย แต่ก็กลัว ชาวบ้านหมั่นไส้ อิอิ...

เลยต้องพยายามถ่ายรูปมาให้ได้มากที่สุด แม้กระทั่งในลิฟท์ออฟฟิศ หรือทางเดิน ฯลฯ โฮะๆ...


พี่ Rs_Oman คะ
พรุ่งนี้จะมีการดวลโบว์ลิ่งกันที่ "สยามพารากอน" แต่จะ Lunch at Fuji, Siam Centre ก่อนน่ะค่ะ พี่จะมาร่วมโชว์ให้น้องๆ ได้เห็นเป็นบุญตาด้วยมั้ยคะ อยากเห็นนักคนได้เกือบ 3 ร้อยน่ะค่ะ...ว่าจะจริงสมดั่งคำล่ำลือไหม เหอเหอ  :lol:

สายไปเสียแล้ว เพิ่งเข้าweb วันนี้ เมื่อวานลูกสาวสอบจัดห้องที่โรงเรียนใหม่ เลยไปนั่งเฝ้าครึ่งวัน ตอนบ่ายๆๆ พาไปเล่นโบว์ลิ่งที่โรบินสัน รัตนาธิเบศร์ แต้มไม่ค่อยดีหรอก ถึงแม้จะเอาลูกบอลมาจากโอมาน แต่เลนไม่ดี กเขาไม่เคยขัดเลนเลย  อิอิอิ

ตกลงว่า เพราะเลนไม่ดีใช่มั้ยคะ นึกว่า ไม่ชินกับสภาพภูมิอากาศซะอีก อิอิ...พี่จะกลับ Oman วันไหนคะ เสาร์นี้นัดเพื่อนที่บัญชีไปโยนที่ Espanard ค่ะ  

ปล.ขอร้องเพลงให้พี่ฟัง 1 เพลงค่ะ..."ใครสักคนหนึ่งที่สัญญามั่น ว่าสักวันจะนำ อินทผาลัม..มาให้ฉัน 2 กิโล" (ใส่ทำนองเองนะคะ 555)

 :lol:    :lol:

[iamfrommoon]

น้องหงส์...ไม่นึกว่าในโลกนี้จะมีใครมีความคิดบ๊องๆ เหมือนกัน อะคึอะคึ
พี่เอ...สบายดีนะคะ คิดถึงค่า เขาว่ากันว่าคนเกิดวันศุกร์นี่มัเสน่ห์นะ จริงไหม๊คะ

คิดถึงน้องอ๋อยเหมือนกัน.....มีเสน่ห์ป่าวไม่รู้ แต่ตอนนี้ยังต้องอยู่คนเดียวอยู่เลยนะเนี่ย..เศร้า..  
อยากไปเที่ยวกับพี่ๆ น้องๆ อีกจัง

น้อง A79 อยากไปอีกเหมือนกัน...ทริปใหญ่อีกทริปที่พี่ๆ จะไปกันก็เดือนมิ.ย.นี้ค่ะ ที่มหาสารคาม หัวหน้าทริป คือ "นายสถานีโอ้โลม ปฏิโลม พี่ปิ้ง 07" นี่เองจ้า ต้องมีแต่เสียงหัวเราะแน่ๆ เล๊ย :lol:  

[veekung]

โดน ป.ปลา tag ไว้จนไม่รู้ว่าเจ้าตัวลืมไปหรือยัง แต่ว่าผมต้องวิ่งเข้าออกห้องน้ำอยู่หลายรอบทั้งท้องเสีย ท้องผูก ถ่ายเหลวถ่ายแข็งอยู่หลายวัน (ของเค้าแรงจริงจริงนะคู๊ณ) ก็คงต้องมาบอกเล่าเก้าสิบสิบเอ็ดสิบสองให้พี่ ๆ เพื่อน ๆ น้อง ๆ ได้อ่านประวัติอันน่าติดตามของชีวิตน้อย ๆ ของผู้ชายคนหนึ่งที่ไม่ธรรมดา (นี่โฆษณาตัวเองเต็มที่) บอกก่อนนะครับว่าเรื่องของผมยาวมาก ๆ (ว่าจะออกแข่งกับแฮรี่ พอตเตอร์ ซักหน่อย) ไปกันเลยครับ


ชีวิตมหัศจรรย์กับผองเพื่อนทั้งยี่เจ็ดของนายวี "ภาคกำเนิดนายวี"

สวัสดีครับทุก ๆ ท่าน ผมของแทนตัวเองว่า"ผม" นะครับ ทุกคนอาจจะงงแล้วว่า "ผม" เนี่ยะคือใคร แล้วใครคือ "ผม" แล้วผมเกี่ยวอะไรกับ "ผม" อะไร ๆ เอาครับสรุปก่อนที่ทุกคนจะงงกับผมไปมากกว่านี้

ผมก็คือ "เด็กชาย"ที่เพิ่งได้กลายเป็นตัวเต็มวัยที่ใช้คำนำหน้าว่า"นาย"เมื่อสิบปีที่แล้วนามว่า "ทวีศักดิ์" ส่วนนามสกุลนี่คุณพ่อให้ใช้ครับว่า "เชี่ยวชาญศิลป์"

สถานที่แรกที่ได้มุดออกจากท้องคุณแม่ออกมาดูโลกภายนอกก็คือ "ห้องคลอดที่ (เท่าไหร่ไม่รู้จำไม่ได้) โรงพยาบาลหัวเฉียว เขตป้อมปราบศัตรูพ่าย กรุงเทพมหานคร อมรรัตนโกสินทร์ มหินทรา อยุธยามหดิลก ฯ (ที่เหลือร้องต่อเองนะครับ ผมรู้ว่าทุกคนร้องต่อได้ ใช่ไหมครั ^_^)" ตอนนี้ขอให้ทุกท่านอ่านสถานที่เกิดของผมอีกครังครับ อ๊ะ ๆ อย่าลักไก่ครับ กลับไปอ่านซะดี ๆ


โอเคครับก็ไม่มีอะไรหรอกครับแค่จะบอกว่าผมเป็นคนกรุงเทพฯแต่กำเนิดครับ (ไม่ได้พูดสำเนียงทองแดงนะ สำเนียงภาคกลางแท้ ๆ เลยนะจะบอกให้) เชื่อไหมครับ

ไม่เชื่อตามมาดูสูจิบัตร (ไม่ใช้มรณะบัตรนะครับ) ของผมได้ พอดีไม่ได้เก็บไว้กับตัว เลยเอามาอวดไม่ได้ อีกอย่างนะครับผมไม่มีเชื้อสายคนไทยอยู่ในสายเลือดเลยครับ ถึงตรงนี้ทุกท่านอาจจะงง หรือคิดในใจว่า "บ๊ะไอ้นี่ยังไงของมัน อยู่ในไทยแท้ ๆ ไม่มีสายเลือดไทยได้ไง" หรืออาจจะคิดว่า "ฮั่นแน่ จะอวดล่ะสิว่าเป็นลูกครึ่ง" ขอออกตัวไว้ก่อนเลยว่าไม่ได้โอ้อวดอะไรนะครับ เป็นเรื่องจริง ๆ ไม่ได้อิงนิยาย (ขี้เกียจตอบนักข่าวครับว่าเป็นเรื่องจริงไม่ได้สร้างกระแส)

คืออย่างนี้ครับ อากง กับ อาม่าเนี่ยะเป็นคนจีนในมเลเซียครับ (เออากงกับอาม่า ภาษาไทยเรียกว่าอะไรอ่ะ คือเป็นพ่อกับแม่ของผมของผมครับ งงม่ะ น่าจะเรียกว่า ปู่กับย่า) เข้ามาลงหลักปักฐานที่ อ.เบตง จ.ยะลา ครับ

ส่วนเอ่อ พ่อกับแม่ของแม่ของผม น่าจะเรียกว่า ตากับยาย (ใช่ไหมครับ พอดีผมเรียกเป็นภาษาจีนกวางใส ว่า หง่ายก้ง กับ ห่ายผ๋อ อ่ะครับเลยไม่แน่ใจว่าภาษาไทยเค้าเรียกว่าไง)ทั้งสองท่านมาจากเมืองจีนแผ่นดินใหญ๋ ลงเรือมาเหมื่อนดังเช่นคนจีนหลาย ๆ คนที่มาเมืองไทย ซึ่งทั้งสองท่านก็ลงหลักปักฐานที่ อ.เบตง จ.ยะลาเหมือนกันครับ แต่ผมไม่รู้จักทั้ง คุณตากับคุณปู่เลยครับเพราะท่านทั้งเสียไปตั้งแต่ผมยังไม่เกิด ถ้าหากใครเคยไปเบตงจะรู้เลยว่าเป็นเมืองที่มีคนจีนเยอะมาก แทบจะพูดจีนกันทั้งอำเภอ (ใช่ไหมครับพี่มัฮดี)

คุณตากับคุณยายเป็นจีนกวางใส (หรือกวางศรี แล้วแต่จะเรียก) คุณปู่เป็นจีนแคะ คุณย่าเป็นจีนแต้จิ๋ว ผมเลยรับมาจากหลาย ๆ ส่วนเลยครับ พูดง่าย ๆ มีหลายสำเนียงในตัวเดียวกัน

แอบเอาเรื่องสมัยคุณพ่อคุณแม่รู้จักกันมาเล่าให้ฟังครับ คือสมัยก่อนคงยังไม่มี internet หรือ computer มา chat กันแน่นอน ทางหนึ่งที่หนุ่มสาวสมัยนั้นจะรู้จักกันก็คือ penfriend ครับและสื่อกลางก็คือ นสพ. หรือหนังสือพิมพ์ (ไม่ใช่ "น้ำสรงพระ" นะครับ) แม่ผมนี่ตัวยงเลย มีเพื่อนปากกา (penfriend) เต็มเลยครับทั้ง คนจีนในจังหวัดใกล้เคียงเช่น ภูเก็ต สงขลา หรือที่ต่างประเทศเช่น มาเลเซีย และ สิงคโปร(โตก) อ่อลืมบอกไปว่าพ่อกับแม่เค้าใช้ภาษาจีนครับในการติดต่อครับ และแล้วพ่อกับแม่ก็มารู้จักกัน และมาทำมาหากินในกรุงเทพ ฯ ครับจนได้ให้กำเนิดบุตรชายน่ารักน่าชังสามคน ซึ่งผมเป็นคนที่สองของลูกทั้งสามคนนั้นครับ

เวลาลูกคลอดออกมาแล้วก็ต้องมีตั้งชื่อกันใช่ไหมล่ะครับ และวิธีการตั้งชื่อก็แตกต่างกันออกไปใช่แต่ล่ะบุคคล ของครอบครัวผมก็เหมือนกัน อย่างพี่ชายกับน้องชายผมเนี่ยะพ่อกับแม่ไปให้พระตั้งให้ครับ ชื่อก็เลยไพเราะเพราะพริ้งเลยที่เดียว

ส่วนผมครับชื่อ ทวีศักดิ์ นี่พ่อผมคงจะขี้เกียจไปให้พระตั้งให้ ในช่วงเวลาที่ต้องบอกชื่อกับพนักงานแจ้งเกิด คงมีอะไรดลบันดาลใจให้พ่อเหลือบไปเห็นป้ายชื่อของหมอทำคลอดให้ผมครับ ลองทายซิครับว่าหมอคนนั้นชื่ออะไร (ให้เวลาคิดสองนาทีมากไปหรือเปล่าครับ ถ้ามากไปก็อ่านต่อเลยครับ) หมอเค้าก็ต้องชื่อ ทวีศักดิ์ อยู่แล้วใช่ไหมล่ะครับ เนี่ยะล่ะที่มาของชื่อผม

ส่วนชื่อเล่มผมเนี่ยะหลายคนอาจจะสงสัยว่าเป็นคนจีน จี๊น จีนขนาดนี้ทำไมมีชื่อเล่นว่าวี เป็นฝรั้ง ฝรั่งขนาดนี้ แน่นอนครับก็เหมือนกับเพื่อนหลาย ๆ คนที่เมื่อเข้าวงการก็ต้องเปลี่ยนชื่อให้เรียกง่ายขึ้น (จริง ๆ แล้วสงสารเพื่อนตอนห้องเชียร์อ่ะครับ เพราะว่าตั้งแต่บอกชื่อเล่นจริง ๆ ไปไม่เคยมีใครเรียกถูกตั้งแต่ครั้งแรกซักกะที)เพราะงั้นชื่อเล่นที่พ่อแม่ตั้งให้ก็มีเฉพาะที่บ้าน ญาติ ๆ แล้วเพือนตอนประถมกับมัธยมที่เรียกเท่านั้นครับ แต่พอมาถึงตอนนี้ก็คิดว่าไม่น่าเปลี่ยนเลยอ่ะ แต่ก็ช่างมันเถอะเนอะ (แหน่ แอบพยักหน้าตามอ่ะดิเห็นนะ)

ตอนผมเกิดใหม่ ๆ พ่อกับแม่บอกว่าผมร้องไห้เก่งมากเลยครับ เห็นบอกว่าร้องไม่หยุดร้อยวันเลยอ่ะ (อันนี้ท่าทางพ่อจะโม้ซะแล้ว) ก็เลยจะถูกญาติล้ออ่ะครับว่าเป็น tao fu mui แปลเป็นไทยตรง ๆ ว่า เด็กหญิงเต้าหู้

ทำไมต้องเด็กหญิงเต้าหู้ อยากรู้ไหมครับ ถ้าอยากรู้ติดตามตอนต่อไปครับ (สงสารคนอ่านอ่ะ ตาคงลายแล้วลายอีก เป็นทางม้าลาย ที่เหมือนเอา หล้ากันป.ปลามายืนสลับกันไปเรื่อย ๆ )นี่แค่กำเนิดนะครับ ยังมีเหตุการณ์ที่น่าตื่นเต้นอีกมากมายรอให้ทุกท่านมาสัมผัสชีวิตอันน่ามหัศจรรย์ของผู้ชายคนนี้อีกเยอะครับ (โฆษณาปิดด้วย)

รู้ตัวว่าพิมพ์ผิดเยอะมาก เพราะว่ามันไหลออกมาจากหัวแล้วพิมพ์เลย จะทยอย ๆ แก้คำผิดเรื่อย ๆ นะครับ

[dto80]

โดนจุดธูปเรียกมาครับ ไม่ได้รู้เรื่องอะไรกะเขาเลย อ่านจนมึนไปหมดแล้ววว

เอาเรื่องที่คิดว่าคนไม่ค่อยรุ้ใช่ป่ะัคบ ??

1. ชื่อสกุล
ผมชื่อ นายชาติชาย นามสกุลดวงสอาด ชื่อเล่นชื่อ โต อยู่คณะหอ แผนก วิศวกรรมศาสตร์ มาจากจังหวัดเชียงใหม่ อยู่ห้อง 2216 ครับ (เลียนแบบพี่โก๋ อิ อิ)
แต่ก่อน สมัยนายกชาติชาย เพิ่งโดนรสช. โค่นลง หรือตอนแกตายใหม่ ๆ คนชอบเรียกผมว่า นาย ชาติชาย ชุณวรรณ (สะกดงี้เป่าหว่า ?) ซึ่งผมบอกไม่ใช่ไม่จริง (เรื่องไรจะอยากเหมือนคนตาย กะคนโดนยึดอำนาจ) ผมก็บอกว่าไม่ใช่หรอก ชื่อผมไม่ได้ตั้งมาจากท่านนายก เพราะตอนนั้นนายก ยังไม่ได้เป็นนายกเลย (จะไปรู้ได้ไง ตอนเกิดมันเด็กมาก) มารู้ทีหลังว่า ปู่ผมตั้งให้เพราะแกชอบ พล.อ. ชาติชาย ตั้งกะสมัยแกไปเมืองจีน หลอกตัวเองมาตลอดเลยนะเนี้ยะ -_-"

2. ผมเคยเลือกที่เรียน เองจริง ๆ แค่ครั้งเดียว
ตอนเด็กไม่ต้องพูดถึง ใครจะไปเลือกได้ พ่อแม่จับส่งเข้าโรงเรียนอนุบาลบ้านเด็กหนึ่งปี ก่อนย้ายเข้าโรงเรียนประจำตระกูล โรงเรียนปรินส์รอยแยลส์วิทยาลัย เชียงใหม่ (โฆษณาโรงเรียนมั่ง)
ตอนจบ ป. 6 ไปลองสอบสาธิต ม.ช. แม่ให้ไป ติด แต่ไม่เอา เพราะว่าไกลบ้าน ขี้เกียจนั่งรถเมล์ กะรถสองแถว สองต่อ (ซึ่งโชคดีมาก ต่อมารถเมล์ในเชียงใหม่ เจ๊ง  :shock: ยังนึกไม่ออกว่าถ้าเรียนจริง จะไปเรียนยังไง)
ตอน ม. สาม จะมาสอบทุนวิทยุการบิน เพราะว่า อยากเที่ยวกรุงเทพ (คนมันไม่เคย) ดันติดสัมภาษณ์ ซึ่งตรงกะวันเด็ก แล้วก็ไม่อยากไป เพราะไม่อยากไปเรียน ไกล ที่ญี่ปุ่น บอกแม่ว่าไม่เอา แม่ก็บอกว่า ติดแล้วก็ให้มาสัมภาษณ์ เป็นภาระพ่อ ต้องพามาสัมภาษณ์ ซึ่งการสัมภาษณ์ จบลงด้วยการถามว่าอะไร ก็ตอบว่าไม่ทราบครับ (คนบ้าที่ไหนมันจะเอา)
ม.สามอีก อยากมาเรียนเตรียมอุดม ก็โดนปฏิเสธจากที่บ้านด้วยเหตุผลว่า ไม่รู้ว่าเตรียมฯ มันอยู่ไหน ?
ตอน ม. 6 อยากเรียน วิทยาศาสตร์ ม.ช. เพราะคิดว่า ถ้าเป็นผู้เชี่ยวชาญ เฉพาะทาง จะเจ๋งมาก (ความคิดปัจจุบัน ซึ่งคงเจ๋งมากถ้าไม่ได้อยู่เมืองไทย ) ไม่งั้นก็เภสัช เพราะรุ่นพี่ที่เคยไปดูตอนที่โรงเรียนพาไปดูคณะ เขาน่ารักดี -_-" ก็โดนพ่อเรียกไปคุยว่า อยากเรียนอะไรก็ได้ แต่พ่อแนะนำว่าให้เรียน หมอ กะวิศวะ อ่า ด้วยความขี้เกียจ ว่าเรียนหมอคงไม่รุ่ง เลยเรียนวิศวะ เลยได้เลือกเป็นครั้งแรก (ว่าจะเอา) เสียทีว่าเป็นหางราชสีห์ ดีกว่า หัวหมา (ปากเสียป่ะ แต่คิดอย่างนี้จริง ๆ นะคับ ) เลยเลือกวิศวะ จุฬา อันดับหนึ่ง ส่งผลให้น้องชายต้องรับกรรม เรียน หมอไปโดนปริยาย
ป.โท ตอนแรกอยากทำงานเพราะไม่รู้ว่าจะเรียนโท ไปทำไม แต่ที่บ้านก็บอกอีกว่าอยากให้เรียนโทเลย (ไม่ให้พัก ให้ผ่อนกันว่าอย่างนั้น) แต่ไม่มีตัง เลยเรียนโทต่อที่จุฬา แต่ตอนเรียนโท ได้ไป Conference ต่างประเทศ แล้วรู้สึกว่า คนเรียน ป.เอก มันเจ๋งจัง อยากเจ๋งอย่างนั้นมั่ง ก็เลยอยากเรียนเอก
จบโทมาอย่างกระท่อนกระแท่น ได้งานซึ่งมีโอกาสได้รับทุน พอมาทำงานปรากฎว่าที่ทำงานมี Collaboration กะ มหาลัยพันธมิตร ด้วยลักษณะทุนที่แปลกประหลาด แถมบังคับที่เรียนเสร็จสรรพ ด้วยความที่สถาบันที่มาอยู่ เพิ่งเปิดไม่มีคน ดังนั้นเลยได้ทุนโดยปริยาย ไม่ต้องแข่งขันกะใคร มีที่เรียนเสร็จ สอบภาษาแล้วได้ไปเลย แถมเป็นทุนแบบแปลก ๆ ไป ๆ กลับ ๆ แถมตอนกลับยังต้องทำงานอีกเมื่อไหร่จะจบเนี้ยะ ?? ก็เลยไม่ได้เลือกอีกตามเคย

ได้เลือกอยู่ครั้งเดียว แต่เป็นการเลือกที่ไม่ผิดพลาด ไม่เสียใจ ถ้าไม่ได้เลือกอย่างนี้ตอนนี้ไม่รู้อยู่ไหนเหมือนกัน รัก จุฬาฯ  รักหอ จริง ๆ ให้ดิ้นตายเหอะ

3. สมาชิกชมรมแสงเสียง ?
เรื่องนี้น้องชมรมจะรู้ เพราะผมจะเปล่าประกาศอย่างภาคภูมิใจ ทุกครั้ง ที่มีคนถามว่า ทำไมถึงมาอยู่ชมรมแสงเสียง
ผมมาอยู่ชมรมนี้เพราะเห็นแก่กินครับ -__-"
คืนวันบายศรี น่าจะเป็นครั้งเดียวตั้งแต่ผมเข้า ที่เวที ในโรงยิม หันหลังให้กับโรงอาหาร คืนนั้นหลังจาก dance กันจนหมดแรง (สมัยนั้นยัง dance อยู่ ไม่รู้หลัง ๆ ได้ dance กันเป่า) เหนื่อยมาก เหงื่อโทรมกลาย เพราะโดน พี่ ๆ แกล้งมาตั้งแต่เย็น (เกี่ยวไรกันเนี้ยะ) พลันมีเสียงสวรรค์โปรยมาว่า
"น้อง ๆ ครับ ช่วยพี่เก็บของหน่อย เด๋วพาไปกินข้าว"
เท่านั้นแหละครับ ของฟรีมาแล้ว เอาแรงกายเข้าแลก เด๋วก็ได้กินฟรี
ก็กลายเป้นสมาชิกชมรมกินฟรีมาตั้งแต่นั้น ?
แล้วไม่ทราบว่าเพื่อนพ้องมันหายไปไหนหมด อยู่ไปอยู่มาก็เหลือกันอยู่สองคน
ก็เลยได้รู้เรื่อง การจัดเสียงจัดไฟ เนื่องจากเป็นช็อตบังคับ ไม่สอนไอ้สองตัวนี้ไม่รุ้จะไปสอนใครแล้ว...

แต่เพื่อนผมยกตู้เบสได้ด้วยตัวคนเดียวจริง ๆ น่ะ เหอ ๆ

4. ผมนอนไม่เคยซ้ำเตียง
ฟังดูเท่ แต่ชีวิตอยู่หอ สี่ปี ผมเปลี่ยนเตียงนอน ทั้งสี่ปี
ปีหนึ่งช็อตบังคับ
ปีสองยังจำได้ พวกบ้าไปนั่งรอตรง เค้าเตอร์หน้าหอชาย ตั้งแต่ เที่ยงคืน เพื่อรอพี่ปุ้ย ตื่นมาเอาเลขห้องมาให้จองกัน ตอนนั้นใครเป็นคนำแฟชั่นไม่รู้ว่าให้ไปรอตั้งแต่ดึก เพื่อ่จะได้อยู่ห้องเดียวกัน (ถ้าจำไม่ผิด เขาจะให้รุ่นพี่จองก่อน แล้วห้องที่เหลือจะมีเศษ ๆ สองสามที่ ให้น้อง ๆ ไปจองแทรก) ตอนนั้นมีจับกลุ่ม สาม ผมอยู่กะ นนท์ ครุ กะ กานต์วิศวะ ไอ้ก้อง ไอ้ฝา มีห้องติดกันอยู่ สองห้อง ว่างสามคนเหมือนกัน  822 823 ไม่รู้เอาห้องไหนดี เลยเป่ายิ้งฉุบกัน หรือจับฉลากจำไม่ได้ แต่ก๊วนผมไปอยู่ห้อง 822 กะ พี่กร สัตว ซ่ะงั้น หมดปีสาม เหมือนมีเหตุ ระบบเลือกห้องเปลี่ยนเลยไม่ได้ย้าย พี่กร มีอันต้องเด้งหอ ผมก็เลยย้ายปเตียงพี่กร แทน เพราะว่าเตียงที่นอนเป้นเตียงรับแขก เปิดประตูมาเจอเลย หมอเอกเลยซวยไปได้นอนเตียงนั้นแทน
คนอยู่หอชายจะรู้ว่า หอชายฝั่ง หอช็อก นั้นอากาศดีก่วา ฝั่ง หอสามอย่างแรง (บ้านนอกเน๊าะ เรียก หอช็อก หอสาม เรียกชื่อดอกไม้ไม่ถูกอ่ะ ) พอหมดปีสาม จึงกระเสือกกระสน ได้ย้ายห้องจนได้ ย้ายไปอยู่ ห้อง 917 พร้อมโจ้เล็กน้องจังหวัด เพื่อนกานต์ ซึ่งมีวีระกรรมอันนึงเจ๋งมาก
เนื่องด้วยตอนปิดเทอมอยู่ห้องกะโจ้เล็กสองคน ด้วยความที่เป็นคนนอนเร็ว จึงหลับก่อน ส่วนโจ้เล็กฟิตมาก นอนดึก มีอยู่คืนนึง ตื่นมาจะเข้าห้องน้ำ ไม่เห็นโจ้เล็ก ซ฿่งคาดว่าไปอา่นหนังสือห้องเพื่อน น้องปราถนาดี เลยล็อกห้องจากข้างนอกเอาไว้ -_-"
ออกไม่ได้สิครับ อยากเข้าห้องน้ำ ก็อยาก ถ้าไฟไหม้มา ตูจะตายไหมเนี้ยะ นั่งรอนอนรอ กว่ามันจะมาเปิด ด่าไปชุดนึง สงสารน้องอยู่ แต่ว่า ขอซ่ะหน่อยเถอะครับ

5.
ไม่มีหัวข้อ ผมไม่ใช่ประธานเชียร์ แต่ชอบมีคนมาทักว่าเป็นประธาานเชียร์ เพราะว่าผมหน้าตาดีกว่า ไอ้โป้ 55555 (มันคงไม่ตามมาด่านะเนี้ยะ)



หมดละครับ เพื่อนเซลส์ TAG 2 คน
งั้นผม TAG 0 คนเลยละกัน อิ อิ

[webmaster]

น้อง VeeKung คะ ตาลายจริงๆ ค่ะ อ่านจนหน้ามืดเลยค่ะ แต่ยังไม่จบใช่ไหมคะ เอิ๊กส์......
อ่า เรามีอะไรค้ลายๆ กันคะ เช่นที่มาของชื่อ ชือ่พี่เนี่ย แม่พี่เค้าไปให้ผู้ทรงภูมืปัญญาที่สุดในหมู่บ้านตั้งให้
แต่วันนั้นผู้ทรงภูมิฯ เมาค่ะ เลยขี้เกียจหาชื่ออะไร เหลือบไปเห็นใบปิดหนังกลางแปลง พิศมัย เล่นคู่กับ สมบัติ พี่เลยได้ชื่อ พิสมัย มาค่ะ ดีนะ ไม่ใช่ สมบัติ ฮา......

[iamfrommoon]

dto80

พี่ยืนยันว่า หล่อกว่าประธานค่ะ เพราะส่วนใหญ่แล้ว สมาชิกชมรมมักหน้าตาดีกว่าประธานค่ะ 555 (จะโดนยำมั้ยเนี่ย)

เคยเจอน้องโตตอนไปทริปเชียงใหม่กับพี่ๆ ยังอุตส่าห์ขับรถมานั่งกินข้าวกับพี่ๆ เพื่อนๆ น้องซีมะโ่ด่งก่อนแล้วค่อยไปธุระต่อ Spirit แรงจริงๆ นับถือๆ เห็นตัวเป็นๆ ก็ยัง confirmed ว่า น้องโตน่ารักสมกับเป็นเด็กเห็นแก่กิน (ฟรี) อิอิ อ้าว พูดจริงและ "น่ารักจริงๆ" ค่ะ :lol:  :lol:

[(n_n)Cellkrub]

ทำไงดีอ่ะ ทุกคนหนุกกะการเขียนหมดเลยอ่ะ

คนอ่านมึนส์

[webmaster]

พี่ยืนยันว่า หล่อกว่าประธานค่ะ เพราะส่วนใหญ่แล้ว สมาชิกชมรมมักหน้าตาดีกว่าประธานค่ะ 555 (จะโดนยำมั้ยเนี่ย)

ชมรมนสิตเก่าฯ ก็เป็นชมรมนะ โดนยำแน่เธอ ฟ้องค่ะ ฟ้อง พี่สิงห์คะ ปุ๊กว่าพี่ป๋องหล่อกว่าพี่ค่ะ ทั้งทีความจริงหล่อเท่ากันน่ะค่ะ

[iamfrommoon]

พี่ยืนยันว่า หล่อกว่าประธานค่ะ เพราะส่วนใหญ่แล้ว สมาชิกชมรมมักหน้าตาดีกว่าประธานค่ะ 555 (จะโดนยำมั้ยเนี่ย)

ชมรมนสิตเก่าฯ ก็เป็นชมรมนะ โดนยำแน่เธอ ฟ้องค่ะ ฟ้อง พี่สิงห์คะ ปุ๊กว่าพี่ป๋องหล่อกว่าพี่ค่ะ ทั้งทีความจริงหล่อเท่ากันน่ะค่ะ

แหม...พลาดแค่จิ๊ดเดียว เอาเชียวๆ...พี่ิสิงห์ขา ยังไงซะประธานชมรมฯ ก็ยังคงหล่อถาวรอยู่เหมือนเดิมค่ะ อันนี้ต้องยกไว้ค่ะ ๆๆ บนที่สูงค่ะ 555

[ป๋าหน่าย]

โอ้ว โดนจนได้ ขอบใจเพื่อนปอนด์ที่ยังนึกถึง ( แต่ความจริงกูว่ามึงกะจะ tag ใครคนนึง แล้วเกิดนึกถึงกูขึ้นมาได้มากกว่า   จริงป่ะ อิอิอิ ล้อเล่นนะ แต่ถ้าเจอกันมึต้องเลี้ยงเบียร์กูด้วย อิอิ)
 
เกี่ยวกับชื่อ– ณัฐศาสตร์ ม่วงสวนขวัญ  คือชื่อและนามสกุลจริงที่ปรากฏอยู่บนบัตรประชาชน  คุณพ่อเป็นผู้ตั้งชื่อนี้ให้โดยการเปิดพจนานุกรม ไม่มีการปรึกษาพระ หมอดู หรือซินแสใดๆ ทั้งสิ้น  ชื่อณัฐศาสตร์ แปลว่าผู้เพียบพร้อมไปด้วยวิชาความรู้ แต่กาลเวลาและ transcript ของผมได้พิสูจน์แล้วว่าชื่อนี้ไม่เหมาะกับผมอย่างสิ้นเชิง ชื่อเล่น หน่าย คุณแม่เป็นคนตั้งให้ เนื่องจากตอนตั้งครรภ์ท่านอยากได้ลูกสาวมาก เพราะมีลูกชายอยู่แล้วสองคน แต่ก็ดันออกมาเป็นผู้ชายอีก เลยตั้งชื่อว่าเบื่อหน่ายซะเลย เพื่อให้คล้องจองกับชื่อพี่ชายทั้งสองคน คือ หนึ่ง และหน่อง  
ส่วนป๋าหน่ายคลายทุกข์มาจากนามปากกาและชื่อคอลัมน์ที่เคยเขียนลงในวารสารห้องค่ายซึ่งได้รับความนิยมพอสมควรในเวลานั้น เพื่อนๆน้องๆหลายคนเลยเรียกติดปากว่าป๋าหน่ายตลอดมา แต่ตอนปีหนึ่ง เพื่อนๆที่หอจำปีชอบเรียกว่าหัวหน่าว ( ยืนยันว่าไม่ได้พิมพ์ผิดครับ ) เ พราะพวกมันเห็นว่าตอนนั้นเค้ามี หัวชี่ หัวหม่อ หัวหอ อะไรทำนองนี้กัน  เพราะฉะนั้นให้มึงเป็นหัวหน่าวมั่งดีกว่า  เข้ากับบุคลิกมึงดี ( เออ  ขอบใจมากว่ะเพื่อนๆ )

ชีวิตวัยเด็ก – เป็นคนจังหวัดสมุทรสงคราม แต่คุณแม่เป็นคนเกาะพะงัน สุราษฎร์ธานี หน้าตาผมเลยคล้ายคนใต้และคนประเทศเพื่อนบ้านทางใต้มาก  ด้วยความที่ พ่อและแม่เป็นอาจารย์ทั้งคู่ จึงถูกเลี้ยงดูมาแบบค่อนข้างมีกรอบและแบบแผนพอสมควร แต่ก็มีแอบแฉลบออกนอกลู่นอกทางบ้างเหมือนกันตามประสา   เพิ่งมาเสียแผนเอาจริงๆก็ตอนโตนี่และ  ตอนนั้นถึงจะมีพ่อเป็นอาจารย์ในโรงเรียนก็จริง แต่พ่อเคยสั่งไว้ตั้งแต่ตอนเข้ามอหนึ่ง ว่าในโรงเรียนห้ามเรียกพ่อว่าพ่อ  ให้เรียกว่าอาจารย์เหมือนเพื่อนคนอื่นๆ เพราะที่โรงเรียนหน้าที่ของพ่อคืออาจารย์และหน้าที่ของเราคือนักเรียน  เพิ่งมาเข้าใจภายหลังและนึกขอบคุณพ่อที่สอนผมมาแบบนั้น  ตอนนั้นไม่ว่าจะทำกิจกรรมอะไร ไม่ว่าจะดนตรี กีฬา พ่อไม่เคยลงมาดูเลย แต่แกจะไปแอบถามกับอาจาย์ที่ดูแลบ่อยๆว่า ลูกผมมันเป็นไง มันมาซ้อมรึปล่า มันตั้งใจเล่นมั้ย  ถ้ามันเกเรก็อัดมันหนักๆเลยนะ อย่างเงี้ยประจำ  ( แอบห่วง )  -  พ่อ ถือเป็นบุคคลที่มีอิทธิพลกับความคิดและทัศนคติของผมมากที่สุดมาจนถึงทุกวันนี้

ชีวิตในจุฬาและหอซีมะโด่ง – ได้มีวาสนาเข้ามากระโดดโลดเต้นในจุฬา เมื่อปี ๒๕๔๑ คณะหอ แผนกวิศวกรรมศาสตร์ เล่นมากว่าเรียน กิจกรรมหลักที่ทำช่วงแรกๆคือเล่นดนตรี เล่นตามงานหอพักบ้าง  งานจุฬาบ้าง เล่นกับเพื่อนที่วิดวะบ้าง ไม่ได้ตังคค์หรอก เอามันกับเมาไว้ก่อน ตอนนั้นเรียกได้ว่ามีน้อยครั้งมากที่ขึ้นเวทีโดยไม่เมา  ร็อคแอนด์โรลเหลือเกิน นึกว่าตัวเองเป็นเคิร์ท โคเบนประจำ  เล่นดนตรีมาสี่ปีเพิ่งจะมีโอกาสได้ร้องเพลงบนเวทีก็ตอนบายเนียร์นี่แหละ  หน้าม้าเพียบ ทั้งกรี๊ด ทั้งให้ดอกไม้  สนุกดี  พูดแล้วก็คิดถึงบรรยากาศตอนนั้นมากครับ ส่วนอย่างอื่นที่เคยทำก็มีไปค่ายหอห้าครั้ง เป็น ผอค.หนึ่งครั้ง  ก้อเลยผูกพันกับ เพื่อนๆพี่ๆน้องๆ ชมรมค่ายค่อนข้างมาก  เรียกว่าอยู่ห้องค่ายมากกว่าห้องตัวเองอีกมั้ง  ถิ่นพำนักประจำจะอยู่ที่ห้อง ๗o๘ หอจำปี เพื่อนรูมเมทคนหนึ่งเป็นหัวหน้าลัทธิบูชาความเมา ( คุณฉุย นั่นแหละครับ) อีกคนเป็นน้องชายหลิว เต๋อ หัว ( เต่า หล่อซะปล่าว )   คิดๆแล้วก็เสียดายความสนุกในสมัยนั้นนะครับ ชีวิตนอกร่มจามจุรีนี่มันไม่ง่ายเลย จริงๆ
 


นิสัยส่วนตัว – เป็นคนนิสัยไม่ค่อยดีนัก ปากไม่ดี ขี้รำคาญ ขี้เก๊ก ( เคยโดนคนอื่นด่า ) แต่ก็ยังมีเพื่อนคบอยู่ ( ขอบคุณที่เข้าใจ)  ที่เกลียดคงมีบ้าง เรื่องธรรมดา ไม่ว่ากันอยู่แล้ว ดื่มแอลกอฮอล์ทุกชนิดที่รัฐบาลอนุญาต  บุหรี่เลิกไปเมื่อสองปีก่อน เพราะเบื่อ  ถึงนิสัยไม่ค่อยดีแต่ก็ไม่เคยคิดร้ายกับใครนะ

ความใฝ่ฝัน – ไม่มีความฝันอะไรที่จัดว่ายิ่งใหญ่   ชีวิตทุกวันนี้ยังเร่ร่อนไปที่ต่างๆตามแต่บริษัทจะสั่งให้ไป ส่วนตัวแล้วคิดว่าจะทำอาชีพวิศวกรไปจนถึงจุดๆหนึ่งที่ไม่มีความท้าทายใดๆให้ก้าวผ่านอีก  จากนั้นก็คงหนีไปปลูกกระต๊อบอยู่ริมทะเลเกาะพะงันบ้านคุณแม่ ออกหาปลา  ปลูกผัก จับตะกวด ( synonym : เหี้ย )  มาแกงกินบ้าง แล้วก็อาจจะเปิดร้านกาแฟ ร้านหนังสือไปตามเรื่องตามราว  ความฝันอีกอย่างที่อาจเป็นความฝันอันสูงสุดคืออยากเห็นประเทศไทยเจริญอย่างที่ควรจะเป็นก่อที่ตัวเองจะตาย  จริงๆนะ อันนี้ผมซีเรียส

ขอบคุณจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัยและหอพักนิสิตจุฬาสำหรับทุกอย่าง
( ปล. ปอนด์ อย่าลืมเลี้ยงเบียร์กู  เอาตราสิงห์นะ )

[ป.ปลา]

 วี.......

 :evil:  :evil: ฮึ่ม   "เป็นทางม้าลาย เหมือนกับเอาหล้า กับ ป.ปลา ยืนสลับกันไปเรื่อยๆๆ"  :evil:  :evil:
อืม..... ดีมากเพื่อน เข้าใจ เลือกตัวอย่างประกอบให้เข้าใจง่าย  หึหึ ดีนะที่เรื่องชั้นจบไปแล้ว ไม่งั้นนน ฮึ่มมมม


ยังมีต่อใช่ไหม  รีบมาเขียนเร็วๆ นะ รออ่านอยู่เด็กหญิงเต้าหู้   :lol:

[A79]

น้องหงส์...ไม่นึกว่าในโลกนี้จะมีใครมีความคิดบ๊องๆ เหมือนกัน อะคึอะคึ
พี่เอ...สบายดีนะคะ คิดถึงค่า เขาว่ากันว่าคนเกิดวันศุกร์นี่มัเสน่ห์นะ จริงไหม๊คะ

คิดถึงน้องอ๋อยเหมือนกัน.....มีเสน่ห์ป่าวไม่รู้ แต่ตอนนี้ยังต้องอยู่คนเดียวอยู่เลยนะเนี่ย..เศร้า..  
อยากไปเที่ยวกับพี่ๆ น้องๆ อีกจัง

น้อง A79 อยากไปอีกเหมือนกัน...ทริปใหญ่อีกทริปที่พี่ๆ จะไปกันก็เดือนมิ.ย.นี้ค่ะ ที่มหาสารคาม หัวหน้าทริป คือ "นายสถานีโอ้โลม ปฏิโลม พี่ปิ้ง 07" นี่เองจ้า ต้องมีแต่เสียงหัวเราะแน่ๆ เล๊ย :lol:  

คราวนี้แก๊งละอ่อนเพียบเลยซิพี่ ใช่มั๊ย เห็นในบอร์ดนี่ก็เยอะแระ พี่ปุ๊กเป็นหัวโจกนำทีมอีกป่าว คราวนี้พี่ๆ ปวดหัวแหง๋มๆ

พี่เอ ... aja aja fighting!!
เป็นกำลังใจให้นะคะ :wink:

ขอบคุณค่ะน้องอ๋อย พี่ก็สู้อยู่ค่ะ ฟิตๆๆ

[veekung]

น้อง VeeKung คะ ตาลายจริงๆ ค่ะ อ่านจนหน้ามืดเลยค่ะ แต่ยังไม่จบใช่ไหมคะ เอิ๊กส์......
อ่า เรามีอะไรค้ลายๆ กันคะ เช่นที่มาของชื่อ ชือ่พี่เนี่ย แม่พี่เค้าไปให้ผู้ทรงภูมืปัญญาที่สุดในหมู่บ้านตั้งให้
แต่วันนั้นผู้ทรงภูมิฯ เมาค่ะ เลยขี้เกียจหาชื่ออะไร เหลือบไปเห็นใบปิดหนังกลางแปลง พิศมัย เล่นคู่กับ สมบัติ พี่เลยได้ชื่อ พิสมัย มาค่ะ ดีนะ ไม่ใช่ สมบัติ ฮา......

แหมพี่ผู้ทรงภูมิของหมู่บ้านเลยนะพี่แต่ก็ฮาดีที่ดันเมาซะก่อน 555 และต้องกราบ (งาม ๆ สามครั้งเลยครับ) ขออภัยทุก ๆ ท่านที่ตาลายจนอาจจะทำให้มองหล้าเป็น ป.ปลา หรือมอง ป.ปลาเป็นหล้า ไปในบทต่อไปจะปรับปรุงให้อ่านง่ายขึ้นนะครับ ^_^

[rs_oman]

ตกลงว่า เพราะเลนไม่ดีใช่มั้ยคะ นึกว่า ไม่ชินกับสภาพภูมิอากาศซะอีก อิอิ...พี่จะกลับ Oman วันไหนคะ เสาร์นี้นัดเพื่อนที่บัญชีไปโยนที่ Espanard ค่ะ  

ปล.ขอร้องเพลงให้พี่ฟัง 1 เพลงค่ะ..."ใครสักคนหนึ่งที่สัญญามั่น ว่าสักวันจะนำ อินทผาลัม..มาให้ฉัน 2 กิโล" (ใส่ทำนองเองนะคะ 555)

 :lol:    :lol:[/quote

สงสัยประกอบกันทั้ง 2 อย่างอ่ะแหละ  งานโยนโบว์ลิ่งของบัญชีเนี่ย พี่ไม่ค่อยกล้าไปหรอก มันดูไฮโซๆ ยังไงไม่รู้

ก้อเอามาแล้ว แต่ไม่รู้จะส่งให้ยังไงอะดิ๊ ตอนนี้เหลือแค่ครึ่งโลเองอ่ะ

[veekung]

เจอเข้าไป 2 tag ทั้งพี่อ้อยกรองอรกะหนูลูกพิ้ง จุกแอ้กเลย จะแอบอ่านเฉยๆไม่ได้แล้น ต้องรีบมาโดยพลัน....
เรื่องราวชาวหอมีทั้งหนุกหนานมันส์เศร้าเร้าใจ ได้ใจมั่กๆ
 ขอบอกว่า... ไม่ว่ารุ่นไหนไหน ซีมะโด่งก็รสเด็ดทั้งนั้น คุณภาพคับแก้วทุกคน นิตตี้สองศูนย์ ขอคารวะ

นิตตี้20  นี่ใครเหรอ :oops:
ชื่อจริง นิตยา ชื่อนี้โหลแต่เฮงนะ สังเกตสิ นิตยาไก่ย่างเอย น้ำพริกนิตยาเอย นิตยาทัวร์หรือแทรเวล  อะไรประมาณนี้ ดังๆทั้งนั้น จนลูกชายคนเล็กบอก แม่เปลี่ยนชื่อเหอะ โดนเพื่อนล้อทั้งระดับแระ ชื่อเล่นก็นิต มีเพื่อนเติมจิ๊กกี๋ให้ เพราะมีเพื่อนสนิทที่ชื่อนิดเหมือนกัน จบโรงเรียนเดียวกัน เรียนคณะเดียวกัน อยู่หอด้วยกัน แต่เธอดูหญิงกว่าจึงได้เป็นนิดเลดี้ (นัยนา จิตรรังสรรค์)

เป็นเด็กบ้านนอกธรรมดาๆ ชีวิตเรียบๆ สนุกสนาน มีความสุขง่าย เป็นคนจนที่มีความสุข ไม่รู้สึกว่าตัวเองขาด
เป็นละอ่อนเมืองแป้แห่ล่ะเบิด พ่อก็แป้ แม่ก็แป้ ปัอใหญ่แม่ใหญ่ก็แป้ แป้ตึงหมดตึงหมู่(แปลว่าแพร่ทั้งโคตร เอ้ยทั้งตระกูล) ตอนเด็กๆก็คิดว่าตัวเองเรียนเก่งใช้ได้ เพราะสอบทีไรก็ได้แต่ที่หนึ่ง นานๆได้ที่สองที โห (ไม่ค่อยโม้เลยนะเนี่ย) สมัยเด็กๆก็อยากเป็นหมอและอยากเรียนจุฬาฯ ไม่รู้ทำไม

ตอนมอศอสามชีวิตผกผัน ขณะที่การเรียนรุ่งสุดๆ ไต่ระดับสอบได้ที่หนึ่งของโรงเรียนสตรีประจำจังหวัดนารีรัตน์ จังหวัดแพร่ คุณพ่อเสียชีวิตกะทันหันด้วยเหตุเส้นเลือดฝอยในสมองแตก ใจสลาย ฝันก็สลายด้วย เลยไม่ยอมย้ายไปเรียนสายวิทย์ที่โรงเรียนชายประจำจังหวัด  (ติดเพื่อนและน้องสาวที่โรงเรียนเดิมด้วย  สมัยก่อนโรงเรียนหญิงมักจะนิยมมีปี้สาวน้องสาวประมาณแฟนคลับอะไรเงี๊ยะ แข่งเรตติ้งใครมีเยอะ) สมัยนั้นแบ่งแยกกัน สายวิทย์ต้องเรียนที่โรงเรียนพิริยาลัย สายศิลป์ก็โรงเรียนนารีรัตน์ เป็นรุ่นสุดท้ายด้วย ปีถัดมาโรงเรียนนารีรัตน์เริ่มเปิดสายวิทย์ ดวงต้องเรียนศิลป์มั้ง

จบมอปลายสายศิลป์ที่โรงเรียนเดิมด้วยเกรดที่น่าจะสวย แต่ไม่สวย เพราะเรียนๆเล่นๆไปวันๆแบบไร้จุดหมาย เป็นคนที่น่าจะ เกือบจะมาโดยตลอด  ตอนเอ็นทรานส์เลือกสอบส่วนกลาง ไม่ยอมสมัครโควต้า ม.ช .เพราะกลัวจะติด(เพื่อนติดกันค่อนห้อง)ไม่เก๋อ่ะ โดนอาจารย์เรียกไปสวดว่าเรียนเล่นๆอย่างเธออย่าหวังว่าจะติดจุฬาฯ  โห มีลูกฮึด สอบเทอมสุดท้ายม.ศ.5 ปลายปี เกือบจะสี่เต็ม เหลือวิชาเลือกเสรี สองวิชาที่ได้ สาม แต่ก็ไม่ทันซะแล้ว น่าจะมีชื่อติดที่บอร์ดที่หนึ่งโรงเรียนแต่ก็พลาดอีก ทั้งๆที่คู่แข่งหนีไปเรียนวิทย์หมด ที่จริงต้องขอบคุณอาจารย์ที่เรียกไปเตือน ท่านคงเป็นห่วงและเห็นศักยภาพในตัวเราที่ไม่เอามาใช้ อาจารย์ท่านจบอักษรจุฬาฯและเคยเป็นอาจารย์ที่เตรียมอุดม ตอนหลังอาจารย์ขอทุนทบวงมหาวิทยาลัยให้ด้วย 4 ปี ยังระลึกถึงพระคุณอาจารย์อยู่เสมอไม่เคยลืม.......

เลือกอักษรจุฬาฯอันดับหนึ่ง ครุศาสตร์อันดับสอง ก็อยากเลือกนิติกับนิเทศนะแต่พี่บอกเดี๋ยวตกงานเลยไม่กล้าจะเลือก ที่เหลือเลือกธรรมศาสตร์ ที่จริงก็น่าจะติดอักษร เพราะปกติรุ่นพี่นารีรัตน์ทำชื่อไว้ติดปีละหลายคน   ตอนเลือกก็นึกสังหรณ์ใจอยู่แล้ว ว่าจะติดอันดับสอง สังหรณ์แม่นจริงๆ เพราะตอนสอบเอ็นท์ออกมายืนที่ระเบียงตึกครุฯแล้วรู้สึกเหมือนเคยยืนอยู่ที่นั่นมาก่อน พอประกาศติดจ.ฬ.9ญ ก็เลยเฉยๆ

เรียนครุฯแบบงงๆ ไร้จุดหมายจนถึงปีสอง เขาให้เลือกสาขาวิชา มีสาขาใหม่ให้เลือกเช่น อรูปนัย (นอกระบบโรงเรียน) เกิดความสนใจเพราะแปลกดี อยากทำงานแบบพัฒนากรด้านการศึกษาในชนบท เลยเริ่มสนุกกับการเรียน  และมีความสุขกับกิจกรรมต่างๆ  ในจุฬาฯ มากมาย  โดยเฉพาะหอพักผูกพันมาก  ต้องขอบพระคุณอาจารย์สุพพัดดาที่ให้โอกาสได้เป็นชาวหอ เคยเป็นสาราณียากรหอตอนปีสอง ร่วมกิจกรรมกับเพื่อนตลอด ปิดเทอมแทบไม่ได้กลับบ้าน ปีหนึ่งปีสองทำงานตอนปิดเทอมกับสถาบันประชากรศาสตร์จุฬาฯ ที่วิจัยร่วมกับยูเอ็น ก็เป็นนักสัมภาษณ์เก็บข้อมูล สนุกได้เที่ยวได้เงินแถมประสบการณ์เพียบ เป็นประสบการณ์ล้ำค่าจริงๆ  

สวัสดีครับพี่นิตคนเมืองแพร่แห่ระเบิด จริงๆแล้วผมก็ไม่ได้เป็นคนแพร่หรอกครับแต่มีความหลังอันงดงามกับเมืองแพร่ครับ พอดีตอนที่ผมเป็นประธานค่ายวิชาการแสงเทียน ได้เอาค่ายไปลงที่ รร.ร้องกวางอนุสรณ์ ต.ร้องเข็ม อ.ร้องกวาง (ร้องกันเข้าไป) เลยได้มีโอกาสไปเมืองแพร่หลายครั้งมาก และยังเหมือนกับได้คุณแม่คนที่สอง (เป็นแม่ของนุ๊กกี้รัดสาด RCU83) ที่นั่นด้วยครับ ชอบเมืองแป่ง๊ามงาม

[Hong82]

โดน ป.ปลา tag ไว้จนไม่รู้ว่าเจ้าตัวลืมไปหรือยัง แต่ว่าผมต้องวิ่งเข้าออกห้องน้ำอยู่หลายรอบทั้งท้องเสีย ท้องผูก ถ่ายเหลวถ่ายแข็งอยู่หลายวัน (ของเค้าแรงจริงจริงนะคู๊ณ) ก็คงต้องมาบอกเล่าเก้าสิบสิบเอ็ดสิบสองให้พี่ ๆ เพื่อน ๆ น้อง ๆ ได้อ่านประวัติอันน่าติดตามของชีวิตน้อย ๆ ของผู้ชายคนหนึ่งที่ไม่ธรรมดา (นี่โฆษณาตัวเองเต็มที่) บอกก่อนนะครับว่าเรื่องของผมยาวมาก ๆ (ว่าจะออกแข่งกับแฮรี่ พอตเตอร์ ซักหน่อย) ไปกันเลยครับ


ชีวิตมหัศจรรย์กับผองเพื่อนทั้งยี่เจ็ดของนายวี "ภาคกำเนิดนายวี"

สวัสดีครับทุก ๆ ท่าน ผมของแทนตัวเองว่า"ผม" นะครับ ทุกคนอาจจะงงแล้วว่า "ผม" เนี่ยะคือใคร แล้วใครคือ "ผม" แล้วผมเกี่ยวอะไรกับ "ผม" อะไร ๆ เอาครับสรุปก่อนที่ทุกคนจะงงกับผมไปมากกว่านี้

ผมก็คือ "เด็กชาย"ที่เพิ่งได้กลายเป็นตัวเต็มวัยที่ใช้คำนำหน้าว่า"นาย"เมื่อสิบห้าปีที่แล้วนามว่า "ทวีศักดิ์" ส่วนนามสกุลนี่คุณพ่อให้ใช้ครับว่า "เชี่ยวชาญศิลป์"

สถานที่แรกที่ได้มุดออกจากท้องคุณแม่ออกมาดูโลกภายนอกก็คือ "ห้องคลอดที่ (เท่าไหร่ไม่รู้จำไม่ได้) โรงพยาบาลหัวเฉียว เขตป้อมปราบศัตรูพ่าย กรุงเทพมหานคร อมรรัตนโกสินทร์ มหินทรา อยุธยามหดิลก ฯ (ที่เหลือร้องต่อเองนะครับ ผมรู้ว่าทุกคนร้องต่อได้ ใช่ไหมครั ^_^)" ตอนนี้ขอให้ทุกท่านอ่านสถานที่เกิดของผมอีกครังครับ อ๊ะ ๆ อย่าลักไก่ครับ กลับไปอ่านซะดี ๆ


โอเคครับก็ไม่มีอะไรหรอกครับแค่จะบอกว่าผมเป็นคนกรุงเทพฯแต่กำเนิดครับ (ไม่ได้พูดสำเนียงทองแดงนะ สำเนียงภาคกลางแท้ ๆ เลยนะจะบอกให้) เชื่อไหมครับ

ไม่เชื่อตามมาดูสูจิบัตร (ไม่ใช้มรณะบัตรนะครับ) ของผมได้ พอดีไม่ได้เก็บไว้กับตัว เลยเอามาอวดไม่ได้ อีกอย่างนะครับผมไม่มีเชื้อสายคนไทยอยู่ในสายเลือดเลยครับ ถึงตรงนี้ทุกท่านอาจจะงง หรือคิดในใจว่า "บ๊ะไอ้นี่ยังไงของมัน อยู่ในไทยแท้ ๆ ไม่มีสายเลือดไทยได้ไง" หรืออาจจะคิดว่า "ฮั่นแน่ จะอวดล่ะสิว่าเป็นลูกครึ่ง" ขอออกตัวไว้ก่อนเลยว่าไม่ได้โอ้อวดอะไรนะครับ เป็นเรื่องจริง ๆ ไม่ได้อิงนิยาย (ขี้เกียจตอบนักข่าวครับว่าเป็นเรื่องจริงไม่ได้สร้างกระแส)

คืออย่างนี้ครับ อากง กับ อาม่าเนี่ยะเป็นคนจีนในมเลเซียครับ (เออากงกับอาม่า ภาษาไทยเรียกว่าอะไรอ่ะ คือเป็นพ่อกับแม่ของผมของผมครับ งงม่ะ น่าจะเรียกว่า ปู่กับย่า) เข้ามาลงหลักปักฐานที่ อ.เบตง จ.ยะลา ครับ

ส่วนเอ่อ พ่อกับแม่ของแม่ของผม น่าจะเรียกว่า ตากับยาย (ใช่ไหมครับ พอดีผมเรียกเป็นภาษาจีนกวางใส ว่า หง่ายก้ง กับ ห่ายผ๋อ อ่ะครับเลยไม่แน่ใจว่าภาษาไทยเค้าเรียกว่าไง)ทั้งสองท่านมาจากเมืองจีนแผ่นดินใหญ๋ ลงเรือมาเหมื่อนดังเช่นคนจีนหลาย ๆ คนที่มาเมืองไทย ซึ่งทั้งสองท่านก็ลงหลักปักฐานที่ อ.เบตง จ.ยะลาเหมือนกันครับ แต่ผมไม่รู้จักทั้ง คุณตากับคุณปู่เลยครับเพราะท่านทั้งเสียไปตั้งแต่ผมยังไม่เกิด ถ้าหากใครเคยไปเบตงจะรู้เลยว่าเป็นเมืองที่มีคนจีนเยอะมาก แทบจะพูดจีนกันทั้งอำเภอ (ใช่ไหมครับพี่มัฮดี)

คุณตากับคุณยายเป็นจีนกวางใส (หรือกวางศรี แล้วแต่จะเรียก) คุณปู่เป็นจีนแคะ คุณย่าเป็นจีนแต้จิ๋ว ผมเลยรับมาจากหลาย ๆ ส่วนเลยครับ พูดง่าย ๆ มีหลายสำเนียงในตัวเดียวกัน

แอบเอาเรื่องสมัยคุณพ่อคุณแม่รู้จักกันมาเล่าให้ฟังครับ คือสมัยก่อนคงยังไม่มี internet หรือ computer มา chat กันแน่นอน ทางหนึ่งที่หนุ่มสาวสมัยนั้นจะรู้จักกันก็คือ penfriend ครับและสื่อกลางก็คือ นสพ. หรือหนังสือพิมพ์ (ไม่ใช่ "น้ำสรงพระ" นะครับ) แม่ผมนี่ตัวยงเลย มีเพื่อนปากกา (penfriend) เต็มเลยครับทั้ง คนจีนในจังหวัดใกล้เคียงเช่น ภูเก็ต สงขลา หรือที่ต่างประเทศเช่น มาเลเซีย และ สิงคโปร(โตก) อ่อลืมบอกไปว่าพ่อกับแม่เค้าใช้ภาษาจีนครับในการติดต่อครับ และแล้วพ่อกับแม่ก็มารู้จักกัน และมาทำมาหากินในกรุงเทพ ฯ ครับจนได้ให้กำเนิดบุตรชายน่ารักน่าชังสามคน ซึ่งผมเป็นคนที่สองของลูกทั้งสามคนนั้นครับ

เวลาลูกคลอดออกมาแล้วก็ต้องมีตั้งชื่อกันใช่ไหมล่ะครับ และวิธีการตั้งชื่อก็แตกต่างกันออกไปใช่แต่ล่ะบุคคล ของครอบครัวผมก็เหมือนกัน อย่างพี่ชายกับน้องชายผมเนี่ยะพ่อกับแม่ไปให้พระตั้งให้ครับ ชื่อก็เลยไพเราะเพราะพริ้งเลยที่เดียว

ส่วนผมครับชื่อ ทวีศักดิ์ นี่พ่อผมคงจะขี้เกียจไปให้พระตั้งให้ ในช่วงเวลาที่ต้องบอกชื่อกับพนักงานแจ้งเกิด คงมีอะไรดลบันดาลใจให้พ่อเหลือบไปเห็นป้ายชื่อของหมอทำคลอดให้ผมครับ ลองทายซิครับว่าหมอคนนั้นชื่ออะไร (ให้เวลาคิดสองนาทีมากไปหรือเปล่าครับ ถ้ามากไปก็อ่านต่อเลยครับ) หมอเค้าก็ต้องชื่อ ทวีศักดิ์ อยู่แล้วใช่ไหมล่ะครับ เนี่ยะล่ะที่มาของชื่อผม

ส่วนชื่อเล่มผมเนี่ยะหลายคนอาจจะสงสัยว่าเป็นคนจีน จี๊น จีนขนาดนี้ทำไมมีชื่อเล่นว่าวี เป็นฝรั้ง ฝรั่งขนาดนี้ แน่นอนครับก็เหมือนกับเพื่อนหลาย ๆ คนที่เมื่อเข้าวงการก็ต้องเปลี่ยนชื่อให้เรียกง่ายขึ้น (จริง ๆ แล้วสงสารเพื่อนตอนห้องเชียร์อ่ะครับ เพราะว่าตั้งแต่บอกชื่อเล่นจริง ๆ ไปไม่เคยมีใครเรียกถูกตั้งแต่ครั้งแรกซักกะที)เพราะงั้นชื่อเล่นที่พ่อแม่ตั้งให้ก็มีเฉพาะที่บ้าน ญาติ ๆ แล้วเพือนตอนประถมกับมัธยมที่เรียกเท่านั้นครับ แต่พอมาถึงตอนนี้ก็คิดว่าไม่น่าเปลี่ยนเลยอ่ะ แต่ก็ช่างมันเถอะเนอะ (แหน่ แอบพยักหน้าตามอ่ะดิเห็นนะ)

ตอนผมเกิดใหม่ ๆ พ่อกับแม่บอกว่าผมร้องไห้เก่งมากเลยครับ เห็นบอกว่าร้องไม่หยุดร้อยวันเลยอ่ะ (อันนี้ท่าทางพ่อจะโม้ซะแล้ว) ก็เลยจะถูกญาติล้ออ่ะครับว่าเป็น tao fu mui แปลเป็นไทยตรง ๆ ว่า เด็กหญิงเต้าหู้

ทำไมต้องเด็กหญิงเต้าหู้ อยากรู้ไหมครับ ถ้าอยากรู้ติดตามตอนต่อไปครับ (สงสารคนอ่านอ่ะ ตาคงลายแล้วลายอีก เป็นทางม้าลาย ที่เหมือนเอา หล้ากันป.ปลามายืนสลับกันไปเรื่อย ๆ )นี่แค่กำเนิดนะครับ ยังมีเหตุการณ์ที่น่าตื่นเต้นอีกมากมายรอให้ทุกท่านมาสัมผัสชีวิตอันน่ามหัศจรรย์ของผู้ชายคนนี้อีกเยอะครับ (โฆษณาปิดด้วย)

รู้ตัวว่าพิมพ์ผิดเยอะมาก เพราะว่ามันไหลออกมาจากหัวแล้วพิมพ์เลย จะทยอย ๆ แก้คำผิดเรื่อย ๆ นะครับ

สวัสดีค่ะพี่วี....เพิ่งรู้ว่าพี่วีอาวุโสกว่าดิชั้นมาก  เพราะหลังจากบวก ลบ คูณ หาญ อายุของพี่วีแล้ว...ตอนนี้พี่วีก็อายุครบ 30 ขวบเต็มพอดี :shock: ....ที่เคยล่วงเกินอะไรไว้...ก็ต้องขอโทษด้วยนะคะ... :lol:    :lol:

[iamfrommoon]

โอ้ว โดนจนได้ ขอบใจเพื่อนปอนด์ที่ยังนึกถึง ( แต่ความจริงกูว่ามึงกะจะ tag ใครคนนึง แล้วเกิดนึกถึงกูขึ้นมาได้มากกว่า   จริงป่ะ อิอิอิ ล้อเล่นนะ แต่ถ้าเจอกันมึต้องเลี้ยงเบียร์กูด้วย อิอิ)
 
เกี่ยวกับชื่อ– ณัฐศาสตร์ ม่วงสวนขวัญ  คือชื่อและนามสกุลจริงที่ปรากฏอยู่บนบัตรประชาชน  คุณพ่อเป็นผู้ตั้งชื่อนี้ให้โดยการเปิดพจนานุกรม ไม่มีการปรึกษาพระ หมอดู หรือซินแสใดๆ ทั้งสิ้น  ชื่อณัฐศาสตร์ แปลว่าผู้เพียบพร้อมไปด้วยวิชาความรู้ แต่กาลเวลาและ transcript ของผมได้พิสูจน์แล้วว่าชื่อนี้ไม่เหมาะกับผมอย่างสิ้นเชิง ชื่อเล่น หน่าย คุณแม่เป็นคนตั้งให้ เนื่องจากตอนตั้งครรภ์ท่านอยากได้ลูกสาวมาก เพราะมีลูกชายอยู่แล้วสองคน แต่ก็ดันออกมาเป็นผู้ชายอีก เลยตั้งชื่อว่าเบื่อหน่ายซะเลย เพื่อให้คล้องจองกับชื่อพี่ชายทั้งสองคน คือ หนึ่ง และหน่อง  
ส่วนป๋าหน่ายคลายทุกข์มาจากนามปากกาและชื่อคอลัมน์ที่เคยเขียนลงในวารสารห้องค่ายซึ่งได้รับความนิยมพอสมควรในเวลานั้น เพื่อนๆน้องๆหลายคนเลยเรียกติดปากว่าป๋าหน่ายตลอดมา แต่ตอนปีหนึ่ง เพื่อนๆที่หอจำปีชอบเรียกว่าหัวหน่าว ( ยืนยันว่าไม่ได้พิมพ์ผิดครับ ) เ พราะพวกมันเห็นว่าตอนนั้นเค้ามี หัวชี่ หัวหม่อ หัวหอ อะไรทำนองนี้กัน  เพราะฉะนั้นให้มึงเป็นหัวหน่าวมั่งดีกว่า  เข้ากับบุคลิกมึงดี ( เออ  ขอบใจมากว่ะเพื่อนๆ )

ชีวิตวัยเด็ก – เป็นคนจังหวัดสมุทรสงคราม แต่คุณแม่เป็นคนเกาะพะงัน สุราษฎร์ธานี หน้าตาผมเลยคล้ายคนใต้และคนประเทศเพื่อนบ้านทางใต้มาก  ด้วยความที่ พ่อและแม่เป็นอาจารย์ทั้งคู่ จึงถูกเลี้ยงดูมาแบบค่อนข้างมีกรอบและแบบแผนพอสมควร แต่ก็มีแอบแฉลบออกนอกลู่นอกทางบ้างเหมือนกันตามประสา   เพิ่งมาเสียแผนเอาจริงๆก็ตอนโตนี่และ  ตอนนั้นถึงจะมีพ่อเป็นอาจารย์ในโรงเรียนก็จริง แต่พ่อเคยสั่งไว้ตั้งแต่ตอนเข้ามอหนึ่ง ว่าในโรงเรียนห้ามเรียกพ่อว่าพ่อ  ให้เรียกว่าอาจารย์เหมือนเพื่อนคนอื่นๆ เพราะที่โรงเรียนหน้าที่ของพ่อคืออาจารย์และหน้าที่ของเราคือนักเรียน  เพิ่งมาเข้าใจภายหลังและนึกขอบคุณพ่อที่สอนผมมาแบบนั้น  ตอนนั้นไม่ว่าจะทำกิจกรรมอะไร ไม่ว่าจะดนตรี กีฬา พ่อไม่เคยลงมาดูเลย แต่แกจะไปแอบถามกับอาจาย์ที่ดูแลบ่อยๆว่า ลูกผมมันเป็นไง มันมาซ้อมรึปล่า มันตั้งใจเล่นมั้ย  ถ้ามันเกเรก็อัดมันหนักๆเลยนะ อย่างเงี้ยประจำ  ( แอบห่วง )  -  พ่อ ถือเป็นบุคคลที่มีอิทธิพลกับความคิดและทัศนคติของผมมากที่สุดมาจนถึงทุกวันนี้

ชีวิตในจุฬาและหอซีมะโด่ง – ได้มีวาสนาเข้ามากระโดดโลดเต้นในจุฬา เมื่อปี ๒๕๔๑ คณะหอ แผนกวิศวกรรมศาสตร์ เล่นมากว่าเรียน กิจกรรมหลักที่ทำช่วงแรกๆคือเล่นดนตรี เล่นตามงานหอพักบ้าง  งานจุฬาบ้าง เล่นกับเพื่อนที่วิดวะบ้าง ไม่ได้ตังคค์หรอก เอามันกับเมาไว้ก่อน ตอนนั้นเรียกได้ว่ามีน้อยครั้งมากที่ขึ้นเวทีโดยไม่เมา  ร็อคแอนด์โรลเหลือเกิน นึกว่าตัวเองเป็นเคิร์ท โคเบนประจำ  เล่นดนตรีมาสี่ปีเพิ่งจะมีโอกาสได้ร้องเพลงบนเวทีก็ตอนบายเนียร์นี่แหละ  หน้าม้าเพียบ ทั้งกรี๊ด ทั้งให้ดอกไม้  สนุกดี  พูดแล้วก็คิดถึงบรรยากาศตอนนั้นมากครับ ส่วนอย่างอื่นที่เคยทำก็มีไปค่ายหอห้าครั้ง เป็น ผอค.หนึ่งครั้ง  ก้อเลยผูกพันกับ เพื่อนๆพี่ๆน้องๆ ชมรมค่ายค่อนข้างมาก  เรียกว่าอยู่ห้องค่ายมากกว่าห้องตัวเองอีกมั้ง  ถิ่นพำนักประจำจะอยู่ที่ห้อง ๗o๘ หอจำปี เพื่อนรูมเมทคนหนึ่งเป็นหัวหน้าลัทธิบูชาความเมา ( คุณฉุย นั่นแหละครับ) อีกคนเป็นน้องชายหลิว เต๋อ หัว ( เต่า หล่อซะปล่าว )   คิดๆแล้วก็เสียดายความสนุกในสมัยนั้นนะครับ ชีวิตนอกร่มจามจุรีนี่มันไม่ง่ายเลย จริงๆ
 


นิสัยส่วนตัว – เป็นคนนิสัยไม่ค่อยดีนัก ปากไม่ดี ขี้รำคาญ ขี้เก๊ก ( เคยโดนคนอื่นด่า ) แต่ก็ยังมีเพื่อนคบอยู่ ( ขอบคุณที่เข้าใจ)  ที่เกลียดคงมีบ้าง เรื่องธรรมดา ไม่ว่ากันอยู่แล้ว ดื่มแอลกอฮอล์ทุกชนิดที่รัฐบาลอนุญาต  บุหรี่เลิกไปเมื่อสองปีก่อน เพราะเบื่อ  ถึงนิสัยไม่ค่อยดีแต่ก็ไม่เคยคิดร้ายกับใครนะ

ความใฝ่ฝัน – ไม่มีความฝันอะไรที่จัดว่ายิ่งใหญ่   ชีวิตทุกวันนี้ยังเร่ร่อนไปที่ต่างๆตามแต่บริษัทจะสั่งให้ไป ส่วนตัวแล้วคิดว่าจะทำอาชีพวิศวกรไปจนถึงจุดๆหนึ่งที่ไม่มีความท้าทายใดๆให้ก้าวผ่านอีก  จากนั้นก็คงหนีไปปลูกกระต๊อบอยู่ริมทะเลเกาะพะงันบ้านคุณแม่ ออกหาปลา  ปลูกผัก จับตะกวด ( synonym : เหี้ย )  มาแกงกินบ้าง แล้วก็อาจจะเปิดร้านกาแฟ ร้านหนังสือไปตามเรื่องตามราว  ความฝันอีกอย่างที่อาจเป็นความฝันอันสูงสุดคืออยากเห็นประเทศไทยเจริญอย่างที่ควรจะเป็นก่อที่ตัวเองจะตาย  จริงๆนะ อันนี้ผมซีเรียส

ขอบคุณจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัยและหอพักนิสิตจุฬาสำหรับทุกอย่าง
( ปล. ปอนด์ อย่าลืมเลี้ยงเบียร์กู  เอาตราสิงห์นะ )

ป๋าหนายมาแว้ว...ไม่น่าเชื่อว่า จะชอบร็อคแอนโรลล์ อย่างนี้วันหน้าต้องให้ร้องเพลงร็อคฯ ให้ฟังบ้างแล้วหล่ะ แต่ว่า ขอฟัง "เจ้าสาวที่กลัวฝน" เป็นเพลงแรกนะคะ เห็นสาวๆ เรียกร้องน่ะค่ะ เลยอยากได้ยินกับหูตัวเองสักครั้ง หุหุ  

นี่ถ้าไม่บอกก็นึกว่า หนุ่มใต้นะคะ..พี่ชอบจังเลยที่คุณพ่อ ห้าม ให้เรียก "พ่อ" ที่โรงเรียนเป็นอันขาด..

ยังไงถ้าหน่ายเปิดร้านกาแฟ พี่จะตามไปกินที่เกาะพะงันนะคะ อยากไปเที่ยวที่นั่นสักครั้ง เห็นน้องไปเที่ยวมาทะเลเขาสวยเหมือนกันนอกจากที่ดังๆ Full Moon Party น่ะคะ มาคุยกันบ่อยๆ น้า...

[veekung]

สวัสดีค่ะพี่วี....เพิ่งรู้ว่าพี่วีอาวุโสกว่าดิชั้นมาก  เพราะหลังจากบวก ลบ คูณ หาญ อายุของพี่วีแล้ว...ตอนนี้พี่วีก็อายุครบ 30 ขวบเต็มพอดี :shock: ....ที่เคยล่วงเกินอะไรไว้...ก็ต้องขอโทษด้วยนะคะ... :lol:    :lol:

อ่ะพี่หงส์ แหมจับผิดไม่พอแล้วยังมาประจานอีกอ่ะ เล่นซะตัวใหญ๋สีแดงอีกอ่ะ แหมก็ออกตัวแล้วว่าพิมพ์ผิดเยอะ อย่างผมเนี่ยะนะอายุสามสิบ (ถึงแม้หน้าจะใกล้เคียงก็เหอะ)  :cry:  :cry:  :cry:

[Hong82]

สวัสดีค่ะพี่วี....เพิ่งรู้ว่าพี่วีอาวุโสกว่าดิชั้นมาก  เพราะหลังจากบวก ลบ คูณ หาญ อายุของพี่วีแล้ว...ตอนนี้พี่วีก็อายุครบ 30 ขวบเต็มพอดี :shock: ....ที่เคยล่วงเกินอะไรไว้...ก็ต้องขอโทษด้วยนะคะ... :lol:    :lol:

อ่ะพี่หงส์ แหมจับผิดไม่พอแล้วยังมาประจานอีกอ่ะ เล่นซะตัวใหญ๋สีแดงอีกอ่ะ แหมก็ออกตัวแล้วว่าพิมพ์ผิดเยอะ อย่างผมเนี่ยะนะอายุสามสิบ (ถึงแม้หน้าจะใกล้เคียงก็เหอะ)  :cry:  :cry:  :cry:

เป็นธรรมดาของโลกน่ะจ้ะ....ที่เราเห็นใครพลาดแล้วต้องเหยียบซ้ำ(อ่ะ..ล้อเล่น :lol: )

อย่าเศร้าใจไปเลย...น้องวี :wink: ...พี่ไม่ได้กะจะประจานซะหน่อย...แค่แสดงให้เห็นว่า...เนี่ยพี่ไม่ได้อ่านผ่านๆนะ  แต่อ่านโดยละเอียดเลย...ถึงได้สังเกตเห็นเนี่ย (ซึ่งถือว่าเป็นเรื่องดีนะจ๊ะ :wink: )

[veekung]

สวัสดีค่ะพี่วี....เพิ่งรู้ว่าพี่วีอาวุโสกว่าดิชั้นมาก  เพราะหลังจากบวก ลบ คูณ หาญ อายุของพี่วีแล้ว...ตอนนี้พี่วีก็อายุครบ 30 ขวบเต็มพอดี :shock: ....ที่เคยล่วงเกินอะไรไว้...ก็ต้องขอโทษด้วยนะคะ... :lol:    :lol:

อ่ะพี่หงส์ แหมจับผิดไม่พอแล้วยังมาประจานอีกอ่ะ เล่นซะตัวใหญ๋สีแดงอีกอ่ะ แหมก็ออกตัวแล้วว่าพิมพ์ผิดเยอะ อย่างผมเนี่ยะนะอายุสามสิบ (ถึงแม้หน้าจะใกล้เคียงก็เหอะ)  :cry:  :cry:  :cry:

เป็นธรรมดาของโลกน่ะจ้ะ....ที่เราเห็นใครพลาดแล้วต้องเหยียบซ้ำ(อ่ะ..ล้อเล่น :lol: )

อย่าเศร้าใจไปเลย...น้องวี :wink: ...พี่ไม่ได้กะจะประจานซะหน่อย...แค่แสดงให้เห็นว่า...เนี่ยพี่ไม่ได้อ่านผ่านๆนะ  แต่อ่านโดยละเอียดเลย...ถึงได้สังเกตเห็นเนี่ย (ซึ่งถือว่าเป็นเรื่องดีนะจ๊ะ :wink: )

ขอบคุณคร้าบบบบบ  มีกำลังใจเขียนต่อ

[iamfrommoon]

อ้าว 2 ศรีพี่น้อง หงส์และวี...เก็บคะแนนได้ถึงไหนกันแล้วคะ เห็นขยันกันสร้างระดับกันจริงๆ 555

Nong Vee คะพี่รออ่านอยู่เช่นกันค่ะ...

 :lol:    :lol:

[dto80]

อ้าว 2 ศรีพี่น้อง หงส์และวี...เก็บคะแนนได้ถึงไหนกันแล้วคะ เห็นขยันกันสร้างระดับกันจริงๆ 555

Nong Vee คะพี่รออ่านอยู่เช่นกันค่ะ...

 :lol:    :lol:

เขาจะเก็บให้ทันพี่ไงคับ พี่ก็เพลา ๆ หน่อย น้องเขาจะได้ไล่ทัน เหอๆ

[veekung]

อ้าว 2 ศรีพี่น้อง หงส์และวี...เก็บคะแนนได้ถึงไหนกันแล้วคะ เห็นขยันกันสร้างระดับกันจริงๆ 555

Nong Vee คะพี่รออ่านอยู่เช่นกันค่ะ...

 :lol:    :lol:

เหนื่อยอ่ะพี่ ปั่นกระทู้ซะไมได้ทำการทำงาน ขอพักแป็บนะ บอกแล้วว่าเป็นคนไม่ชอบเม้าท์

[veekung]

อ้าว 2 ศรีพี่น้อง หงส์และวี...เก็บคะแนนได้ถึงไหนกันแล้วคะ เห็นขยันกันสร้างระดับกันจริงๆ 555

Nong Vee คะพี่รออ่านอยู่เช่นกันค่ะ...

 :lol:    :lol:

เขาจะเก็บให้ทันพี่ไงคับ พี่ก็เพลา ๆ หน่อย น้องเขาจะได้ไล่ทัน เหอๆ

แหมพี่ก็ใช่ย่อยนะเนี่ยะ  

[Hong82]

อ้าว 2 ศรีพี่น้อง หงส์และวี...เก็บคะแนนได้ถึงไหนกันแล้วคะ เห็นขยันกันสร้างระดับกันจริงๆ 555

Nong Vee คะพี่รออ่านอยู่เช่นกันค่ะ...

 :lol:    :lol:

พี่ปุ๊กกี้...กำลังจะข้ามขั้นเป็นชั้นเหนือเซียนแล้วคับพี่น้อง...

ตอนนี้ 1448 แล้ว....อีก 2 reply เอง....

จะอยู่รอการสถาปนานะคะพี่ปุ๊กกี้  

[ป.ปลา]

โอ้ว โดนจนได้ ขอบใจเพื่อนปอนด์ที่ยังนึกถึง ( แต่ความจริงกูว่ามึงกะจะ tag ใครคนนึง แล้วเกิดนึกถึงกูขึ้นมาได้มากกว่า   จริงป่ะ อิอิอิ ล้อเล่นนะ แต่ถ้าเจอกันมึต้องเลี้ยงเบียร์กูด้วย อิอิ)
 
เกี่ยวกับชื่อ– ณัฐศาสตร์ ม่วงสวนขวัญ  คือชื่อและนามสกุลจริงที่ปรากฏอยู่บนบัตรประชาชน  คุณพ่อเป็นผู้ตั้งชื่อนี้ให้โดยการเปิดพจนานุกรม ไม่มีการปรึกษาพระ หมอดู หรือซินแสใดๆ ทั้งสิ้น  ชื่อณัฐศาสตร์ แปลว่าผู้เพียบพร้อมไปด้วยวิชาความรู้ แต่กาลเวลาและ transcript ของผมได้พิสูจน์แล้วว่าชื่อนี้ไม่เหมาะกับผมอย่างสิ้นเชิง ชื่อเล่น หน่าย คุณแม่เป็นคนตั้งให้ เนื่องจากตอนตั้งครรภ์ท่านอยากได้ลูกสาวมาก เพราะมีลูกชายอยู่แล้วสองคน แต่ก็ดันออกมาเป็นผู้ชายอีก เลยตั้งชื่อว่าเบื่อหน่ายซะเลย เพื่อให้คล้องจองกับชื่อพี่ชายทั้งสองคน คือ หนึ่ง และหน่อง  
ส่วนป๋าหน่ายคลายทุกข์มาจากนามปากกาและชื่อคอลัมน์ที่เคยเขียนลงในวารสารห้องค่ายซึ่งได้รับความนิยมพอสมควรในเวลานั้น เพื่อนๆน้องๆหลายคนเลยเรียกติดปากว่าป๋าหน่ายตลอดมา แต่ตอนปีหนึ่ง เพื่อนๆที่หอจำปีชอบเรียกว่าหัวหน่าว ( ยืนยันว่าไม่ได้พิมพ์ผิดครับ ) เ พราะพวกมันเห็นว่าตอนนั้นเค้ามี หัวชี่ หัวหม่อ หัวหอ อะไรทำนองนี้กัน  เพราะฉะนั้นให้มึงเป็นหัวหน่าวมั่งดีกว่า  เข้ากับบุคลิกมึงดี ( เออ  ขอบใจมากว่ะเพื่อนๆ )

ชีวิตวัยเด็ก – เป็นคนจังหวัดสมุทรสงคราม แต่คุณแม่เป็นคนเกาะพะงัน สุราษฎร์ธานี หน้าตาผมเลยคล้ายคนใต้และคนประเทศเพื่อนบ้านทางใต้มาก  ด้วยความที่ พ่อและแม่เป็นอาจารย์ทั้งคู่ จึงถูกเลี้ยงดูมาแบบค่อนข้างมีกรอบและแบบแผนพอสมควร แต่ก็มีแอบแฉลบออกนอกลู่นอกทางบ้างเหมือนกันตามประสา   เพิ่งมาเสียแผนเอาจริงๆก็ตอนโตนี่และ  ตอนนั้นถึงจะมีพ่อเป็นอาจารย์ในโรงเรียนก็จริง แต่พ่อเคยสั่งไว้ตั้งแต่ตอนเข้ามอหนึ่ง ว่าในโรงเรียนห้ามเรียกพ่อว่าพ่อ  ให้เรียกว่าอาจารย์เหมือนเพื่อนคนอื่นๆ เพราะที่โรงเรียนหน้าที่ของพ่อคืออาจารย์และหน้าที่ของเราคือนักเรียน  เพิ่งมาเข้าใจภายหลังและนึกขอบคุณพ่อที่สอนผมมาแบบนั้น  ตอนนั้นไม่ว่าจะทำกิจกรรมอะไร ไม่ว่าจะดนตรี กีฬา พ่อไม่เคยลงมาดูเลย แต่แกจะไปแอบถามกับอาจาย์ที่ดูแลบ่อยๆว่า ลูกผมมันเป็นไง มันมาซ้อมรึปล่า มันตั้งใจเล่นมั้ย  ถ้ามันเกเรก็อัดมันหนักๆเลยนะ อย่างเงี้ยประจำ  ( แอบห่วง )  -  พ่อ ถือเป็นบุคคลที่มีอิทธิพลกับความคิดและทัศนคติของผมมากที่สุดมาจนถึงทุกวันนี้

ชีวิตในจุฬาและหอซีมะโด่ง – ได้มีวาสนาเข้ามากระโดดโลดเต้นในจุฬา เมื่อปี ๒๕๔๑ คณะหอ แผนกวิศวกรรมศาสตร์ เล่นมากว่าเรียน กิจกรรมหลักที่ทำช่วงแรกๆคือเล่นดนตรี เล่นตามงานหอพักบ้าง  งานจุฬาบ้าง เล่นกับเพื่อนที่วิดวะบ้าง ไม่ได้ตังคค์หรอก เอามันกับเมาไว้ก่อน ตอนนั้นเรียกได้ว่ามีน้อยครั้งมากที่ขึ้นเวทีโดยไม่เมา  ร็อคแอนด์โรลเหลือเกิน นึกว่าตัวเองเป็นเคิร์ท โคเบนประจำ  เล่นดนตรีมาสี่ปีเพิ่งจะมีโอกาสได้ร้องเพลงบนเวทีก็ตอนบายเนียร์นี่แหละ  หน้าม้าเพียบ ทั้งกรี๊ด ทั้งให้ดอกไม้  สนุกดี  พูดแล้วก็คิดถึงบรรยากาศตอนนั้นมากครับ ส่วนอย่างอื่นที่เคยทำก็มีไปค่ายหอห้าครั้ง เป็น ผอค.หนึ่งครั้ง  ก้อเลยผูกพันกับ เพื่อนๆพี่ๆน้องๆ ชมรมค่ายค่อนข้างมาก  เรียกว่าอยู่ห้องค่ายมากกว่าห้องตัวเองอีกมั้ง  ถิ่นพำนักประจำจะอยู่ที่ห้อง ๗o๘ หอจำปี เพื่อนรูมเมทคนหนึ่งเป็นหัวหน้าลัทธิบูชาความเมา ( คุณฉุย นั่นแหละครับ) อีกคนเป็นน้องชายหลิว เต๋อ หัว ( เต่า หล่อซะปล่าว )   คิดๆแล้วก็เสียดายความสนุกในสมัยนั้นนะครับ ชีวิตนอกร่มจามจุรีนี่มันไม่ง่ายเลย จริงๆ
 


นิสัยส่วนตัว – เป็นคนนิสัยไม่ค่อยดีนัก ปากไม่ดี ขี้รำคาญ ขี้เก๊ก ( เคยโดนคนอื่นด่า ) แต่ก็ยังมีเพื่อนคบอยู่ ( ขอบคุณที่เข้าใจ)  ที่เกลียดคงมีบ้าง เรื่องธรรมดา ไม่ว่ากันอยู่แล้ว ดื่มแอลกอฮอล์ทุกชนิดที่รัฐบาลอนุญาต  บุหรี่เลิกไปเมื่อสองปีก่อน เพราะเบื่อ  ถึงนิสัยไม่ค่อยดีแต่ก็ไม่เคยคิดร้ายกับใครนะ

ความใฝ่ฝัน – ไม่มีความฝันอะไรที่จัดว่ายิ่งใหญ่   ชีวิตทุกวันนี้ยังเร่ร่อนไปที่ต่างๆตามแต่บริษัทจะสั่งให้ไป ส่วนตัวแล้วคิดว่าจะทำอาชีพวิศวกรไปจนถึงจุดๆหนึ่งที่ไม่มีความท้าทายใดๆให้ก้าวผ่านอีก  จากนั้นก็คงหนีไปปลูกกระต๊อบอยู่ริมทะเลเกาะพะงันบ้านคุณแม่ ออกหาปลา  ปลูกผัก จับตะกวด ( synonym : เหี้ย )  มาแกงกินบ้าง แล้วก็อาจจะเปิดร้านกาแฟ ร้านหนังสือไปตามเรื่องตามราว  ความฝันอีกอย่างที่อาจเป็นความฝันอันสูงสุดคืออยากเห็นประเทศไทยเจริญอย่างที่ควรจะเป็นก่อที่ตัวเองจะตาย  จริงๆนะ อันนี้ผมซีเรียส

ขอบคุณจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัยและหอพักนิสิตจุฬาสำหรับทุกอย่าง
( ปล. ปอนด์ อย่าลืมเลี้ยงเบียร์กู  เอาตราสิงห์นะ )

ป๋าหนายมาแว้ว...ไม่น่าเชื่อว่า จะชอบร็อคแอนโรลล์ อย่างนี้วันหน้าต้องให้ร้องเพลงร็อคฯ ให้ฟังบ้างแล้วหล่ะ แต่ว่า ขอฟัง "เจ้าสาวที่กลัวฝน" เป็นเพลงแรกนะคะ เห็นสาวๆ เรียกร้องน่ะค่ะ เลยอยากได้ยินกับหูตัวเองสักครั้ง หุหุ  

นี่ถ้าไม่บอกก็นึกว่า หนุ่มใต้นะคะ..พี่ชอบจังเลยที่คุณพ่อ ห้าม ให้เรียก "พ่อ" ที่โรงเรียนเป็นอันขาด..

ยังไงถ้าหน่ายเปิดร้านกาแฟ พี่จะตามไปกินที่เกาะพะงันนะคะ อยากไปเที่ยวที่นั่นสักครั้ง เห็นน้องไปเที่ยวมาทะเลเขาสวยเหมือนกันนอกจากที่ดังๆ Full Moon Party น่ะคะ มาคุยกันบ่อยๆ น้า...

พี่ชมรมหนูเอ๊งงงง (ดนตรีสากล)
ขี้เก๊กมากๆ  :twisted:
ขอคอนเฟิร์มค่ะพี่ปุ๊กกี้ว่าพี่หน่ายนี่ร้องเพลง"เจ้าสาวที่กลัวฝน" ได้โดนมากๆ  :wink:

[iamfrommoon]

อ้าว 2 ศรีพี่น้อง หงส์และวี...เก็บคะแนนได้ถึงไหนกันแล้วคะ เห็นขยันกันสร้างระดับกันจริงๆ 555

Nong Vee คะพี่รออ่านอยู่เช่นกันค่ะ...

 :lol:    :lol:

เขาจะเก็บให้ทันพี่ไงคับ พี่ก็เพลา ๆ หน่อย น้องเขาจะได้ไล่ทัน เหอๆ

แหม คุณน้องก็พูดซะพี่เขิลเลย...จะเลื่อนระดับทิ้งน้องเร็วก็เกรงน้องจะไล่ไม่ทัน ตัวพี่น่ะแบบค่อยๆ เป็นค่อยๆ ไปค่ะ...แต่เห็นน้องๆ แล้วแค่ไม่กี่อาทิตย์ ไวปานจรวดค่ะ...สมกับความแรงของรุ่นจริงๆ เลย...ส่วนรุ่น 40 พี่ว่า คงต้วมเตี้ยมตามอายุน่ะค่ะ อ๊ะๆ อย่าเพิ่งค้อนพี่ค่ะ พี่น่ะเขาถือว่า เป็นบุคคลยกเว้นค่ะ รุ่นไหนๆ ก็ใจเท่ากัน เหอเหอ...555  :lol:

[iamfrommoon]

Nong Vee,
พี่น่ะไม่เชื๊อ ไม่เชื่อว่า น้องจะขอเวลาแป๊บ แป๊บน้องน่าจะหมายถึง ไปคุยอีกรุ่นแป๊บ เด๋วกลับมา Forum นี้ต่อ ใช่ปะค้า อิอิ

นู๋หงส์
เตรียมตัว จุดพลุ ฉลองตำแหน่งใหม่ได้เลยนะ จากนี้ก็นับถอยหลังได้แล้วค่ะ 5...4....3....2.....1 อ้าวยังนี่นา นู๋หงส์ก็หลอกคนแก่..ต้อง 1500 จ้า ถึงจะเหนือเซียน ขอเวลาอีก 1 วัน หุหุ  

นู๋ป.ปลา
เจ้าตัวเขาเก๊กขนาดนั้นเลยเหรอ เหอเหอ อย่างนี้ต้องมายืนยันหน่อยนะจ๊ะ ป๋าหน่าย...ปลาพูดแล้วยิ่งทำให้อยากฟังเพลง "เจ้าสาวที่กลัวฝน" มั่กมากเลยหล่ะ ให้ส่งเสียงผ่านจากมาเลฯ มาบอร์ดเลยดีมั้ยคะ

 :lol:    :lol:

[dto80]

อ้าว 2 ศรีพี่น้อง หงส์และวี...เก็บคะแนนได้ถึงไหนกันแล้วคะ เห็นขยันกันสร้างระดับกันจริงๆ 555

Nong Vee คะพี่รออ่านอยู่เช่นกันค่ะ...

 :lol:    :lol:

เขาจะเก็บให้ทันพี่ไงคับ พี่ก็เพลา ๆ หน่อย น้องเขาจะได้ไล่ทัน เหอๆ

แหม คุณน้องก็พูดซะพี่เขิลเลย...จะเลื่อนระดับทิ้งน้องเร็วก็เกรงน้องจะไล่ไม่ทัน ตัวพี่น่ะแบบค่อยๆ เป็นค่อยๆ ไปค่ะ...แต่เห็นน้องๆ แล้วแค่ไม่กี่อาทิตย์ ไวปานจรวดค่ะ...สมกับความแรงของรุ่นจริงๆ เลย...ส่วนรุ่น 40 พี่ว่า คงต้วมเตี้ยมตามอายุน่ะค่ะ อ๊ะๆ อย่าเพิ่งค้อนพี่ค่ะ พี่น่ะเขาถือว่า เป็นบุคคลยกเว้นค่ะ รุ่นไหนๆ ก็ใจเท่ากัน เหอเหอ...555  :lol:

ถ้า 40 ต๊วมเตี๊ยม แล้วสามห้าอ่ะคับ อิ อิ
ไอ้เลขที่เยอะเพราะว่าอยู่นานแม่นบ่อ เหอๆ

[Dr.Poot]

ตอบ tag รอบ 2 และ 3 แล้วกันนะ หวังว่าคงไม่มีใคร tag เราอีกน่ะ

1. แนะนำตัวกันก่อนนะ
ชื่อ ผุสดี แพทย์นุเคราะห์ รหัส 413 21494 23 อยู่ คณะวิทยาศาสตร์ ภาควิชาวิทยาศาสตร์ทั่วไป RCU 81เป็นคนจังหวัดตราดค่า มีพี่น้อง2 คน น้องสาวเรียนอยู่คณะอักษรศาสตร์

2. ยังไงนะ
# เป็นลูกชาวสวน เลยถือคติว่าไม่ชื้อผลไม้ที่บ้านมี เวลาอยากทานผลไม้ ก็ให้พ่อส่งมาให้
# ชอบผลไม้ทานผลไม้ที่ที่บ้านไม่ได้ปลูก เช่น ลิ้นจี่ องุ่น แก้วมังกร ลำไย มะม่วง ตอนนี้พ่อปลูกลำไยแล้ว เลยไม่อยากทานแล้ว

3. วัยมัธยม
เรียนที่โรงเรียนตราษตระการคุณ จังหวัดตราด เค้ามีการสอบคัดห้อง สอบได้ห้องคิงส์ เพื่อนและอาจารย์ต่างพากันแปลกใจว่า เราเป็นใคร ทำไมถึงสอบได้ห้องนี้ บอกว่ามาจากโรงเรียนเขาน้อย ทุกคนยิ่งงงกันมากขึ้น ว่าเป็นมันอยู่ส่วนไหนของจังหวัดตราด ชีวิตม.ปลายช่างผ่านไปอย่างรวดเร็ว ทั้งกิจกรรมและการเรียน เป็นนักวิ่งของโรงเรียน เป็นนักวอลเล่ย์บอล เป็นตัวแทนไปแข่งขันตอบปัญหาวิชาการ ช่างสนุกสนานจริงๆ เมื่อถึงช่วงเอ็นทรานซ์ โชคดีที่มีโควต้า จากจุฬาฯ ที่ห้องก็เลยสมัครกันยกห้อง ยังจำวันประกาศผลได้เลย ซึ่งตรงกับวันเกิดพอดีเลย ปรากฏว่า สอบติด 2 คน หนึ่งในนั้นก็มีผุสดี อยู่ด้วย ตอนนี้ดีใจมากเลย

4. ชีวิตในจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย
ตื่นเต้นกับการเป็นนิสิต กิจกรรมรับน้องทั้งน้องคณะ และน้องหอ ชีวิตปีหนึ่งผ่านไปอย่างรวดเร็ว จากน้อง ก็กลายเป็นพี่ ได้มีโอกาสรวบรวมเพื่อนๆ และพี่ตั้งบ้านรับน้องของค่ายหอพักนิสิตจุฬาฯ ชื่อว่า “บ้านดัง” เพื่อต้อนรับน้องใหม่จะกำลังจะเข้ามา โดยมีเต่า นิติ RCU 81 และ พุฒ เป็นพ่อบ้านและแม่บ้านครั้งแรก ซึ่งปัจจุบันนี้บ้านดัง ยังคงอยู่ ดีจังเลย การไปค่ายก็เป็นความฝันอย่างหนึ่งของพุฒ ค่ายแรกเป็นค่ายที่เชียงราย สนุกสนานมาก ไปสร้างสะพานให้ชาวเขา ประทับใจจังเลย แล้วเหตุการณ์ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น เมื่อพุฒเด้งหอ งงเลยทำไมถึงเด้ง กิจกรรมก็ทำ การเรียนก็ดี มีเหตุผลเดียวมั้ง สวยคัดออก (อันนี้เค้าบอกกันมานะ อย่าบอกอาจารย์นะ) ก็เลยสมัครเป็นหัวซี เพื่อนเห็นใจเลย เลือก ขอบคุณนะคะเพื่อนๆๆ ตอนเป็นหัวซียังเด้งหออยู่เลย สุดท้ายก็ได้กลับมาอยู่หออีกครั้ง หอพักรักของข้า

5. ตอนนี้เหรอ
ก็ยังเรียนอยู่ที่จุฬาฯ อยู่เลย ในปี 2544 จบปริญญาตรี ปี 2545 ก็ต่อปริญญาโท ในหลักสูตรสหสาขาวิชาวิทยาศาสตร์สิ่งแวดล้อม ก่อนหน้านี้แอบปันใจไปเรียนที่มหาวิทยาลัยมหิดล ที่ศาลายา แต่ว่ามันไกล เลยไม่เรียนง่ะ ใช้เวลา 2 ปีจบปริญญาโท ตอนนี้น่ะเหรอ กำลังเรียนปริญญาเอก เกี่ยวกับการจัดการสิ่งแวดล้อม ก็ที่จุฬาฯ อีกนั่นแหละ กำลังมุ่งมั่นกับการทำวิทยานิพนธ์ เฮ้อ เหนื่อย งั้นแค่นี้แล้วกันนะ

[ป๋าหน่าย]

พี่ชมรมหนูเอ๊งงงง (ดนตรีสากล)
ขี้เก๊กมากๆ  
ขอคอนเฟิร์มค่ะพี่ปุ๊กกี้ว่าพี่หน่ายนี่ร้องเพลง"เจ้าสาวที่กลัวฝน" ได้โดนมากๆ  

 
ก้อนะ น้อง ป.ปลา  มันก็แล้วแต่คนจะมองน๋ะ
แต่ถ้าเป็นน้อง ป.ปลา ถึงจะว่าอะไรพี่ พี่ก็ยอมทั้งนั้นแหละจ้ะ  อิอิ

[ป.ปลา]

พี่ชมรมหนูเอ๊งงงง (ดนตรีสากล)
ขี้เก๊กมากๆ  
ขอคอนเฟิร์มค่ะพี่ปุ๊กกี้ว่าพี่หน่ายนี่ร้องเพลง"เจ้าสาวที่กลัวฝน" ได้โดนมากๆ  
 
ก้อนะ น้อง ป.ปลา  มันก็แล้วแต่คนจะมองน๋ะ
แต่ถ้าเป็นน้อง ป.ปลา ถึงจะว่าอะไรพี่ พี่ก็ยอมทั้งนั้นแหละจ้ะ  อิอิ

อนุญาตแล้วนะพี่หน่าย  หึหึ
คราวหน้าไม่เกรงใจกันแล้วนะคะ  :twisted:  :twisted:

[Hong82]

นู๋หงส์
เตรียมตัว จุดพลุ ฉลองตำแหน่งใหม่ได้เลยนะ จากนี้ก็นับถอยหลังได้แล้วค่ะ 5...4....3....2.....1 อ้าวยังนี่นา นู๋หงส์ก็หลอกคนแก่..ต้อง 1500 จ้า ถึงจะเหนือเซียน ขอเวลาอีก 1 วัน หุหุ  

อ้าววว....1448 บวกเพิ่มอีก 2 ก็น่าจะเท่ากับ 1500 นะพี่....555 :lol:  

เขินจังง่ะ.... :oops:  :oops: แบบว่าไม่ได้เรียนเลขมานานอ่ะค่ะ....เลยคำนวณพลาดนิดหน่อย :lol:

[Hong82]

อ้าว 2 ศรีพี่น้อง หงส์และวี...เก็บคะแนนได้ถึงไหนกันแล้วคะ เห็นขยันกันสร้างระดับกันจริงๆ 555

Nong Vee คะพี่รออ่านอยู่เช่นกันค่ะ...

 :lol:    :lol:

เขาจะเก็บให้ทันพี่ไงคับ พี่ก็เพลา ๆ หน่อย น้องเขาจะได้ไล่ทัน เหอๆ

แหม คุณน้องก็พูดซะพี่เขิลเลย...จะเลื่อนระดับทิ้งน้องเร็วก็เกรงน้องจะไล่ไม่ทัน ตัวพี่น่ะแบบค่อยๆ เป็นค่อยๆ ไปค่ะ...แต่เห็นน้องๆ แล้วแค่ไม่กี่อาทิตย์ ไวปานจรวดค่ะ...สมกับความแรงของรุ่นจริงๆ เลย...ส่วนรุ่น 40 พี่ว่า คงต้วมเตี้ยมตามอายุน่ะค่ะ อ๊ะๆ อย่าเพิ่งค้อนพี่ค่ะ พี่น่ะเขาถือว่า เป็นบุคคลยกเว้นค่ะ รุ่นไหนๆ ก็ใจเท่ากัน เหอเหอ...555  :lol:

ถ้า 40 ต๊วมเตี๊ยม แล้วสามห้าอ่ะคับ อิ อิ
ไอ้เลขที่เยอะเพราะว่าอยู่นานแม่นบ่อ เหอๆ

ต้องขอออกตัวก่อนนะคะว่าไม่ค่อยเก่งเลข :roll:  แต่เท่าที่นับดูเนี่ย...ยังไง๊...ยังไง เลข 40 มันก็เยอะกว่าเลข 35 อยู่ดี....ใช่มั้ยคะพี่ปุ๊กกี้ :wink:

[iamfrommoon]

อ้าว 2 ศรีพี่น้อง หงส์และวี...เก็บคะแนนได้ถึงไหนกันแล้วคะ เห็นขยันกันสร้างระดับกันจริงๆ 555

Nong Vee คะพี่รออ่านอยู่เช่นกันค่ะ...

 :lol:    :lol:

เขาจะเก็บให้ทันพี่ไงคับ พี่ก็เพลา ๆ หน่อย น้องเขาจะได้ไล่ทัน เหอๆ

แหม คุณน้องก็พูดซะพี่เขิลเลย...จะเลื่อนระดับทิ้งน้องเร็วก็เกรงน้องจะไล่ไม่ทัน ตัวพี่น่ะแบบค่อยๆ เป็นค่อยๆ ไปค่ะ...แต่เห็นน้องๆ แล้วแค่ไม่กี่อาทิตย์ ไวปานจรวดค่ะ...สมกับความแรงของรุ่นจริงๆ เลย...ส่วนรุ่น 40 พี่ว่า คงต้วมเตี้ยมตามอายุน่ะค่ะ อ๊ะๆ อย่าเพิ่งค้อนพี่ค่ะ พี่น่ะเขาถือว่า เป็นบุคคลยกเว้นค่ะ รุ่นไหนๆ ก็ใจเท่ากัน เหอเหอ...555  :lol:

ถ้า 40 ต๊วมเตี๊ยม แล้วสามห้าอ่ะคับ อิ อิ
ไอ้เลขที่เยอะเพราะว่าอยู่นานแม่นบ่อ เหอๆ

ต้องขอออกตัวก่อนนะคะว่าไม่ค่อยเก่งเลข :roll:  แต่เท่าที่นับดูเนี่ย...ยังไง๊...ยังไง เลข 40 มันก็เยอะกว่าเลข 35 อยู่ดี....ใช่มั้ยคะพี่ปุ๊กกี้ :wink:

ถ.............ถูกต้องคร้าบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ น้องหงส์วันนี้พี่รักน้องหงส์มั่กมาก มากกว่าทุกวันเลย...เมื่อเช้านี้น้องหงส์แดงของพี่ 4:1 ๆๆๆ คาดว่า จะเข้าชิงกับมิลานนะคะ อะครึ อะครึ อารมณ์ดี๊ ดี วันนี้ชื่นใจ มองไปทางไหน ก็หงส์แดง หงส์แดง

 :lol:    :lol:

[iamfrommoon]

พี่ชมรมหนูเอ๊งงงง (ดนตรีสากล)
ขี้เก๊กมากๆ  
ขอคอนเฟิร์มค่ะพี่ปุ๊กกี้ว่าพี่หน่ายนี่ร้องเพลง"เจ้าสาวที่กลัวฝน" ได้โดนมากๆ  
 
ก้อนะ น้อง ป.ปลา  มันก็แล้วแต่คนจะมองน๋ะ
แต่ถ้าเป็นน้อง ป.ปลา ถึงจะว่าอะไรพี่ พี่ก็ยอมทั้งนั้นแหละจ้ะ  อิอิ

อนุญาตแล้วนะพี่หน่าย  หึหึ
คราวหน้าไม่เกรงใจกันแล้วนะคะ  :twisted:  :twisted:

น้องป.ปลา...จากที่พี่อ่านป๋าหน่ายตอบนู๋นี่ก็น่าจะนั่งยัน นอนยัน และยืนยันว่า ไม่ขี้เก๊กแน่ๆ จริงมะ ป๋าขา...อิอิ เริ่มเลยน้องป.ปลา เริ่มเลย  :lol:  :lol:  :lol:

[veekung]

Nong Vee,
พี่น่ะไม่เชื๊อ ไม่เชื่อว่า น้องจะขอเวลาแป๊บ แป๊บน้องน่าจะหมายถึง ไปคุยอีกรุ่นแป๊บ เด๋วกลับมา Forum นี้ต่อ ใช่ปะค้า อิอิ

แหมพี่ปุ๊กกี้พูดซะตรงเชียว สงสัยต้องเพลาลงหน่อยซะแล้วงานการไม่ขยับนั่งปั่นแต่บอร์ด

[gamo]

กลับมาอีกครั้ง ตามคำเรียกร้อง (คิดเอาเอง ว่ามีคนรออ่าน  หุหุ)

2. ตั้งแต่จำความได้ รู้สึกว่าตัวเองชอบเล่นกีฬามากๆ  สมัยประถมพักเที่ยงเป็นเตะบอล เล่นกันกลางแดดเปรี้ยงเหงื่อโทรมกาย แล้วก็กลับไปเรียนต่อตอนบ่าย นั่งดมเหงื่อกันเองอยู่นั่นแล
คราใดที่มีกีฬาสีโรงเรียน ไม่เคยพลาดแม้แต่ครั้งเดียวที่ผมจะไม่ได้เป็นนักกีฬาตัวแทน
จากที่เคยเล่นแบบสนุกๆ ชีวิตผมก็เริ่มเปลี่ยนไป เมื่อตอนป.4 มีคุณครูย้ายมาใหม่จากต่างอำเภอ
เค้าเป็นโค้ชปิงปองและวอลเล่ย์บอล  จึงได้มีการคัดตัวนักกีฬาปิงปองเพื่อเป็นตัวแทนโรงเรียน
ไปแข่งขันระดับจัวหวัด  ครั้งนั้นเอง ผมได้รับเลือกให้เป็นนักกีฬาปิงปองของโรงเรียน
ก็เล่นเรื่อยมาจนจบป.6 รางวัลที่ได้รับดีที่สุดสมัยประถมก็คือ แชมป์ชายเดี่ยวและชายคู่กีฬา
นักเรียนจังหวัดนครราชสีมา  และสมัยป. 6 เป็นนักกีฬาวอลเล่ย์บอลของโรงเรียน
ได้รับรางวัลรองชนะเลิศกีฬานักเรียนจังหวัด  นอกจากกีฬาที่เป็นสากลแล้ว สมัยเด็กๆ ก็ยังมี
การเล่นกีฬาแบบเถื่อนๆ ที่คิดกันขึ้นมาเองอีก จำไม่ได้แล้วว่ามีชื่อเรียกหรือไม่ แต่ลักษณะ
การเล่นก็คือ ใช้ลูกเทนนิส  ปาอัดกัน  ช่างดูป่าเถื่อนมากๆ มานั่งคิดถึงสมัยก่อน ถ้าเป็นสมัยนี้
คงจะไม่กล้าเล่นเป็นแน่  คือว่าใครหยิบบอลได้ก็ปาอัดกันเลย โดยมีเขตแดนว่าห้ามออกไป
นอกเขตนี้ เพราะไม่อย่างนั้น คงมีคนวิ่งหนีขึ้นห้องหรือวิ่งหนีกลับบ้านแน่ๆ ฮ่าๆๆๆ

หลังจากจบชั้นประถม ก็สอบเข้ามัธยม สมัยนั้นยังไม่มีโควต้านักเรียนใกล้บ้านใดๆทั้งสิ้น
ต้องสอบเข้า ไม่ก็ยัดเงินเข้า เท่านั้น แต่ถึงต่อให้มีโควต้านักเรียนใกล้บ้าน ผมก็ไม่ได้อยู่ดี
เพราะบ้านกับโรงเรียนห่างกันสิบกิโลเมตรครับพี่น้อง  ดีใจมากที่สอบเข้าเรียนต่อได้ที่โรงเรียน
ราชสีมาวิทยาลัย ซึ่งถึอว่าเป็นโรงเรียนชายประจำจังหวัดเลยทีเดียว
ชีวิตวัยเรียนสมัยอยู่โคราช ก็เพลนๆครับ ไม่ค่อยมีอะไรตื่นเต้นเร้าใจเท่าไหร่ ตั้งแต่เกิดมา
ยังไม่เคยมีเรื่องทะเลาะวิวาทย์ ชกต่อยกับใครเลย ให้ตายเหอะ  อยากจะลองมีสักครั้งแต่ก็หา
เหตุและโจทย์ไม่ได้สักที  มีแค่เกือบๆ เคยมีอยู่ครั้งนึงตอนมัธยมต้น  มีเด็กย้ายมาใหม่จาก
กรุงเทพฯนะ ถ้าจำไม่ผิด มันชื่อไอ้จก  ชื่อจริงๆของมันจำไม่ได้แล้ว แต่ด้วยหน้าตาของมัน
เหมือนจิ้งจก เพื่อนๆก็เลยเรียกว่าไอ้จก  มันมาตบหัวผมครับท่านผู้(ชม)อ่าน ตบซะหลายครั้ง
จนคนเฉยชาอย่างผม ที่มีฉายาว่าหลวงพ่อจากเพื่อนๆตั้งให้ เพราะดูจะเป็นคนที่ไม่ยินดียินร้าย
กับเรื่องอะไรมากมาย วางตัวเฉยๆ  ยามดีใจก็ไม่ได้ออกนอกหน้า ยามเสียใจก็ไม่มีใครรู้
แบบว่าวางตัวเป็นกลาง (เอ หรือว่าเก็บกด) เริ่มจะเกิดอารมณ์โทสะขึ้น ทันใดนั้น กระผมลุกขึ้น
คว้าแขนมัน แต่โชคดีของมัน ที่มันสะบัดและวิ่งหนีไปได้ ไม่อย่างนั้น ไอ้จก (มรึง) ได้เป็นคนแรก
ในชีวิตที่จะถูกกระผมต่อยแน่ๆ ไม่รู้ว่าจะเป็นโชคดีของมันหรือของผมกันแน่
ชีวิตทางการกีฬาเริ่มหักเหอีกครั้ง เมื่อตอนม. 1 โคราช (จังหวัดนครราชสีมา) ได้มีโอกาส
เป็นเจ้าภาพจัดการแข่งขัน แบดมินตันชิงแชมป์ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ โดยมีเครือซิเมนต์ไทย
เป็นเจ้าภาพ  ตอนนั้นโคราชไม่มีนักกีฬารุ่นเล็กเลย (อายุไม่เกิน 15 ปี) พอดีพ่อของผม
เค้าเล่นแบดมาแต่ไหนแต่ไร พวกผมและพี่ๆน้องๆ ก็ตามไปคอร์ดกันเรื่อยๆ ไปตีกันเล่นๆ
ตามประสา ในที่สุดคนในคอร์ดเค้าก็ลงความเป็นกันว่า เอาไอ้นี่แหละ แล้วก็มีเพื่อนผมอีกคนนึง
เค้าก็เริ่มฝึกอย่างจริงๆจังๆ จำได้ว่าแข่งครั้งแรก แพ้ไม่เป็นท่า 15-1 15-1 ทั้งสองเซ็ทเลย เศร้า
อาจเป็นเพราะโชคดีที่เป็นมีพรสวรรค์ด้านกีฬาพอสมควร ประกอบกับโค้ชที่ฝึกให้ เก่งมากๆ
เคยฝึกนักกีฬาแบดติดทีมชาติไปหลายคนแล้ว  ผมก็ฝึกเรื่อยมา จำได้ว่าเล่นแบดสัปดาห์ละ 7 วัน
ฝีมือก็ดีขึ้นเรื่อยๆ  ได้เข้าแข่งขันกีฬาเยาวชนแห่งชาติ เป็นตัวแทนเขต 3  5 ปี  และกีฬาแห่งชาติ
1 ปี  รางวัลสูงสุดที่ได้รับจากการเล่นแบดคือ แชมป์ชายเดี่ยวและชายคู่สองปีซ้อน ภาคอีสาน

ไปทำงานก่อนนะครับ แล้วจะมาเล่าต่อ อีก 3 ตอน

[khesorn mueller]

Nong GAMO;
Would you want to play badminton with me??
p.nn

[iamfrommoon]

Nong GAMO;
Would you want to play badminton with me??
p.nn

Pee NN ka
อันนี้ confirmed จากที่ได้เห็นค่ะ Gamo เก่งจริงๆ ค่ะ เคยไปนั่งรอดูแข่ง แค่เห็นซ้อมยัง แม่เจ้าโว้ย...วิ่ง 100 กม./ชม.เชียว กระโดดตบที ยุงตายเป็นเบือ เอ้ย ไม่ใช่ลูกขนไก่งี้ กระจุยค่ะ เอิ๊กๆๆ  :lol:

 :lol:    :lol:

[gamo]

Nong GAMO;
Would you want to play badminton with me??
p.nn

Surely P' NN.

When???   :)


Pee NN ka
อันนี้ confirmed จากที่ได้เห็นค่ะ Gamo เก่งจริงๆ ค่ะ เคยไปนั่งรอดูแข่ง แค่เห็นซ้อมยัง แม่เจ้าโว้ย...วิ่ง 100 กม./ชม.เชียว กระโดดตบที ยุงตายเป็นเบือ เอ้ย ไม่ใช่ลูกขนไก่งี้ กระจุยค่ะ เอิ๊กๆๆ  :lol:

 :lol:    :lol:

เว่อร์ไปละป้า เอิ้กๆๆๆๆ

[iamfrommoon]

Nong GAMO;
Would you want to play badminton with me??
p.nn

Surely P' NN.

When???   :)

Pee NN ka
อันนี้ confirmed จากที่ได้เห็นค่ะ Gamo เก่งจริงๆ ค่ะ เคยไปนั่งรอดูแข่ง แค่เห็นซ้อมยัง แม่เจ้าโว้ย...วิ่ง 100 กม./ชม.เชียว กระโดดตบที ยุงตายเป็นเบือ เอ้ย ไม่ใช่ลูกขนไก่งี้ กระจุยค่ะ เอิ๊กๆๆ  :lol:

 :lol:    :lol:

เว่อร์ไปละป้า เอิ้กๆๆๆๆ

พี่หนุงหนิงคะ
ลืมไป มัวแต่ตื่นเต้นกับนักกีฬาเยาวชนน่ะค่ะ ลุงโก๋เขามีชมรมฯ ประจำตัวด้วยนะคะ พี่หนิงต้องซ้อมตบได้ความเร็วและแรงด้วยค่ะ ไม่งั้นสู้ลุงโก๋ไม่ได้ค่ะ เพราะตอนนี้ลุงโก๋เขาฝึก "เลี้ยงลูก" ทุกวันค่ะ ฝีมือน่ากลัวมาก... :twisted:  :lol:  :lol:  :lol: 555

ลุงโก๋
หลานพี่ปุ๊กโตขึ้นเยอะเชียว หน้าผากได้พ่อมาเดี๊ย...

 :lol:    :lol:

[khesorn mueller]

Nong Pookie ka,
jing her???weii,tai laew!
P.Nungning just plays for fun and for burning calories but never "ao jing"!!!
Oh,nong Gamo...I can not offer anyother in my family as they...are....a bad....badminton player I ever play with...make me crazy every times!!I have to play with the kid and shout out along the game:
Robin, moves!
Fa,where to??
hey,I am here!
hit to the moon??
Cucumber folk(like...in Thailand...mai pen sapparot!!)
etc....
p.nn

[dto80]

พี่โก๋ เป็นนักกีฬาแบด  :shock:
มะรุ้มาก่อนเลยนะเนี้ยะ  

[khesorn mueller]

And you,Nong dto80,what kind of sport you prefer to play??


Nong Gamo,
my kids has to learn in their class 3-4 a sport like you mentioned...many small pupils were crowded standing inside a big field like normal valleyball/madminton....along the field line there were a few of the opposite side player who will targetly throw one ball(a plastic ,light weight ball)to the folk inside!!They called it"Folker Ball"I mean it serious!!we ,mothers, were invited to be"a witness" of their game!!...the winner fianlly is the team,who left the most people has not been thrown(can you imagine,you have to be careful not to fall over to your team and not step anyone feet while trying to runaway in a boundaried area)....my son,Gaitong may not be sapparod in Badminton but for Folker Ball...he was like an eel!!He promised himself to hit me down in
Badminton these Thailand visit in August ka.
p.nn

[Sarik]

แว้บไป แล้วก้ แว้บ มา เหอๆ :lol:
สวัสดีเรียงตัวคนที่ทักเราเลยนะ.....

1. สวัสดีค้า พี่ปุ๊กกี้ รู้สึกว่าเราจะรู้จักกันมากขึ้นเรื่อยๆ ดีจัง ว่าแต่เมื่อไรเราจะได้เจอหน้ากันนะคะ

2. น้องหงส์ พี่จำได้แน่นอนจ้า วันก่อนเราได้ไปกินข้าวกะป้าโต & สามี รวมทั้งเจี๊ยบและตุ๊กติ๊กด้วยนะ ยังพูดถึงเพื่อนหลายๆคน รวมทั้งหงส์ด้วยนะ อิอิ

3. สาวอ๋อย เป็นอย่างไร สวยวันสวยคืนเหมือนกันมะ หุหุ ไม่มีใครชมเราชมกันเอง ว่างๆนัดเจอกันดิเนี่ย แม่หญิง ก้หายไปเลยเนอะ เด๋วโทรไปเช็คเรตติ้งก่อนน้า

4. ว่าที่ ดร.พุฒ ว่างเมื่อใดมาทักทาย เจอะเจอกันให้หายเครียดไปเลยดีมั้ย

5. เพื่อน พี่ๆ น้องๆ ทู้กทุกคน สบายดีทั่วหน้าแน่นอน ... แล้วเราจะไดรู้จักกันมากขึ้นนะคะ

 

[iamfrommoon]

แว้บไป แล้วก้ แว้บ มา เหอๆ :lol:
สวัสดีเรียงตัวคนที่ทักเราเลยนะ.....

1. สวัสดีค้า พี่ปุ๊กกี้ รู้สึกว่าเราจะรู้จักกันมากขึ้นเรื่อยๆ ดีจัง ว่าแต่เมื่อไรเราจะได้เจอหน้ากันนะคะ

2. น้องหงส์ พี่จำได้แน่นอนจ้า วันก่อนเราได้ไปกินข้าวกะป้าโต & สามี รวมทั้งเจี๊ยบและตุ๊กติ๊กด้วยนะ ยังพูดถึงเพื่อนหลายๆคน รวมทั้งหงส์ด้วยนะ อิอิ

3. สาวอ๋อย เป็นอย่างไร สวยวันสวยคืนเหมือนกันมะ หุหุ ไม่มีใครชมเราชมกันเอง ว่างๆนัดเจอกันดิเนี่ย แม่หญิง ก้หายไปเลยเนอะ เด๋วโทรไปเช็คเรตติ้งก่อนน้า

4. ว่าที่ ดร.พุฒ ว่างเมื่อใดมาทักทาย เจอะเจอกันให้หายเครียดไปเลยดีมั้ย

5. เพื่อน พี่ๆ น้องๆ ทู้กทุกคน สบายดีทั่วหน้าแน่นอน ... แล้วเราจะไดรู้จักกันมากขึ้นนะคะ

 

ที่ทักทายมาทั้งหมด 1-4 นั้น ขาดน้องหงส์คนเดียวที่ยังไม่ได้ไปไหนมาไหนและนั่งรถไปกับพี่...นอกนั้น กิน นอน เที่ยวร่วมกันมาหมดแว้ว....อิอิ รอหนูอยู่นะว่า เมื่อไหร่จะเข้าพลพรรคไปไหนมาไหนด้วยกันค่ะ

 :lol:    :lol:

[khesorn mueller]

But Nong Hong lives too far!!what she can do is...online attending....
p.nn

[หลิม 81]

พี่โก๋ เป็นนักกีฬาแบด  :shock:
มะรุ้มาก่อนเลยนะเนี้ยะ  

เค้าเนี่ยโคตรเก่งเลย ตัวเขตซะด้วย และเคยไปแข่งที่เมืองจันท์บ้านผมสมัยละอ่อนด้วย..แต่ตอนนี้ม่ายรู้่ว่าเก่งอะไร..ที่แน่ๆ ลูก 1 แล้วครับพี่น้อง  :lol:

ถึงพี่โก๋..เรื่องที่ยังไม่เคยชกใครเนี่ยะ ผมหาให้ได้ เอาตาแครมมั้ย...ท่าทางจะไม่เจ็บเพราะหน้า... ส่วนผมไม่ว่างให้ชก และผมเคยชกกับชาวบ้านมาแล้ว ไปก่อนละ สวัสดี หนีดีกว่า เดี๋ยวโดนชก..

รักน๊ะ..ด๊วบ ด๊วบ  :shock:

[Dr.Poot]

แว้บไป แล้วก้ แว้บ มา เหอๆ :lol:
สวัสดีเรียงตัวคนที่ทักเราเลยนะ.....

1. สวัสดีค้า พี่ปุ๊กกี้ รู้สึกว่าเราจะรู้จักกันมากขึ้นเรื่อยๆ ดีจัง ว่าแต่เมื่อไรเราจะได้เจอหน้ากันนะคะ

2. น้องหงส์ พี่จำได้แน่นอนจ้า วันก่อนเราได้ไปกินข้าวกะป้าโต & สามี รวมทั้งเจี๊ยบและตุ๊กติ๊กด้วยนะ ยังพูดถึงเพื่อนหลายๆคน รวมทั้งหงส์ด้วยนะ อิอิ

3. สาวอ๋อย เป็นอย่างไร สวยวันสวยคืนเหมือนกันมะ หุหุ ไม่มีใครชมเราชมกันเอง ว่างๆนัดเจอกันดิเนี่ย แม่หญิง ก้หายไปเลยเนอะ เด๋วโทรไปเช็คเรตติ้งก่อนน้า

4. ว่าที่ ดร.พุฒ ว่างเมื่อใดมาทักทาย เจอะเจอกันให้หายเครียดไปเลยดีมั้ย

5. เพื่อน พี่ๆ น้องๆ ทู้กทุกคน สบายดีทั่วหน้าแน่นอน ... แล้วเราจะไดรู้จักกันมากขึ้นนะคะ

 

เมื่อรัยดีล่ะแก  :wink:  พร้อมเสมอ

[khesorn mueller]

Nong Sarik,
on behalf of the others out of number 1. to 4...I would like to ask you in a name of number 5.back ....when will we talk??
p.nungning27

[gamo]

P' NN.

Wish to see and play badminton with you when you come to Thailand.

Don't be serious for the competition result, only enjoy the game, play

with your highest ability you can. It's fun to play.

GamO


โต

พี่เล่นรักบี้ด้วย




หลิม  

เจอกันคราวหน้า ขอชกทีนึง อิอิ  

[dto80]

And you,Nong dto80,what kind of sport you prefer to play??

ผมเล่นเกมส์หัวใจครับ จ๊ากกกก เสี่ยวเกิน  :oops:

ผมเล่นวอลเล่ย์ครับ จริงๆ แล้ว เพราะมนไม่มีใครเล่น อิ อิ

พี่โก๋ จะไปต่อย หลิมวันไหน เด๋วผมไปร่วมวงด้วยครับ ผมก็ยังไม่เคยต่อยใครเหมือนกัน อิ อิ  :lol:

[iamfrommoon]

And you,Nong dto80,what kind of sport you prefer to play??

ผมเล่นเกมส์หัวใจครับ จ๊ากกกก เสี่ยวเกิน  :oops:

ผมเล่นวอลเล่ย์ครับ จริงๆ แล้ว เพราะมนไม่มีใครเล่น อิ อิ

พี่โก๋ จะไปต่อย หลิมวันไหน เด๋วผมไปร่วมวงด้วยครับ ผมก็ยังไม่เคยต่อยใครเหมือนกัน อิ อิ  :lol:

โก๋ โต
เอาเลยๆ พี่จะได้ไปเชียร์ค่ะ...ไม่ก็ยกป้ายแบบนางงามบนสังเวียนให้ อะครึๆ

หลิมคับ
น่าดีใจกับน้องจริงๆ ที่น้องจะได้ "เป็นส่วนหนึ่ง" ของประวัติศาสตร์ของชีวิตโก๋และโต ปลื้มแทนค่ะ ปลื้ม  :cry:  :cry:  :cry:   :wink:

[Sarik]

พี่หนุงหนิงคะ เราเริ่มทักทายกันนับตั้งแต่  but now เลยละกันนะคะ...
ว่างเมื่อไร เรานัดเจอกันนะพุฒ
พี่ปุ๊กกี้ เรายังไม่เคยเจอกันเลยใช่มะ หนูสับสน แหง่วๆ

[Dr.Poot]

พี่หนุงหนิงคะ เราเริ่มทักทายกันนับตั้งแต่  but now เลยละกันนะคะ...
ว่างเมื่อไร เรานัดเจอกันนะพุฒ
พี่ปุ๊กกี้ เรายังไม่เคยเจอกันเลยใช่มะ หนูสับสน แหง่วๆ

แกพักอยู่แถวไหนนี่ ฉันอยู่กิ่งเพชรง่ะ

[Hong82]

แว้บไป แล้วก้ แว้บ มา เหอๆ :lol:
สวัสดีเรียงตัวคนที่ทักเราเลยนะ.....

1. สวัสดีค้า พี่ปุ๊กกี้ รู้สึกว่าเราจะรู้จักกันมากขึ้นเรื่อยๆ ดีจัง ว่าแต่เมื่อไรเราจะได้เจอหน้ากันนะคะ

2. น้องหงส์ พี่จำได้แน่นอนจ้า วันก่อนเราได้ไปกินข้าวกะป้าโต & สามี รวมทั้งเจี๊ยบและตุ๊กติ๊กด้วยนะ ยังพูดถึงเพื่อนหลายๆคน รวมทั้งหงส์ด้วยนะ อิอิ

3. สาวอ๋อย เป็นอย่างไร สวยวันสวยคืนเหมือนกันมะ หุหุ ไม่มีใครชมเราชมกันเอง ว่างๆนัดเจอกันดิเนี่ย แม่หญิง ก้หายไปเลยเนอะ เด๋วโทรไปเช็คเรตติ้งก่อนน้า

4. ว่าที่ ดร.พุฒ ว่างเมื่อใดมาทักทาย เจอะเจอกันให้หายเครียดไปเลยดีมั้ย

5. เพื่อน พี่ๆ น้องๆ ทู้กทุกคน สบายดีทั่วหน้าแน่นอน ... แล้วเราจะไดรู้จักกันมากขึ้นนะคะ

 

ค้า....ไว้คุยกันนะคะ

แวะที่บอร์ดรุ่น 42 บ้างนะพี่....เพื่อนตรึม

[Hong82]

And you,Nong dto80,what kind of sport you prefer to play??

ผมเล่นเกมส์หัวใจครับ จ๊ากกกก เสี่ยวเกิน  :oops:

ผมเล่นวอลเล่ย์ครับ จริงๆ แล้ว เพราะมนไม่มีใครเล่น อิ อิ

พี่โก๋ จะไปต่อย หลิมวันไหน เด๋วผมไปร่วมวงด้วยครับ ผมก็ยังไม่เคยต่อยใครเหมือนกัน อิ อิ  :lol:

อุ๊ยยย...ตายยย....ว้ายยย....กรี๊ดดดดด....พี่โตเล่นวอลเลย์บอล  :shock:
( แล้วเรื่องสตรีเหล็กก็ผุดขึ้นมาในหัว....หุ...หุ )

[Hong82]

But Nong Hong lives too far!!what she can do is...online attending....
p.nn

ก็คงจะต้องเป็นอย่างนั้นแหละค่ะพี่หนุงหนิง

[Hong82]

แว้บไป แล้วก้ แว้บ มา เหอๆ :lol:
สวัสดีเรียงตัวคนที่ทักเราเลยนะ.....

1. สวัสดีค้า พี่ปุ๊กกี้ รู้สึกว่าเราจะรู้จักกันมากขึ้นเรื่อยๆ ดีจัง ว่าแต่เมื่อไรเราจะได้เจอหน้ากันนะคะ

2. น้องหงส์ พี่จำได้แน่นอนจ้า วันก่อนเราได้ไปกินข้าวกะป้าโต & สามี รวมทั้งเจี๊ยบและตุ๊กติ๊กด้วยนะ ยังพูดถึงเพื่อนหลายๆคน รวมทั้งหงส์ด้วยนะ อิอิ

3. สาวอ๋อย เป็นอย่างไร สวยวันสวยคืนเหมือนกันมะ หุหุ ไม่มีใครชมเราชมกันเอง ว่างๆนัดเจอกันดิเนี่ย แม่หญิง ก้หายไปเลยเนอะ เด๋วโทรไปเช็คเรตติ้งก่อนน้า

4. ว่าที่ ดร.พุฒ ว่างเมื่อใดมาทักทาย เจอะเจอกันให้หายเครียดไปเลยดีมั้ย

5. เพื่อน พี่ๆ น้องๆ ทู้กทุกคน สบายดีทั่วหน้าแน่นอน ... แล้วเราจะไดรู้จักกันมากขึ้นนะคะ

 

ที่ทักทายมาทั้งหมด 1-4 นั้น ขาดน้องหงส์คนเดียวที่ยังไม่ได้ไปไหนมาไหนและนั่งรถไปกับพี่...นอกนั้น กิน นอน เที่ยวร่วมกันมาหมดแว้ว....อิอิ รอหนูอยู่นะว่า เมื่อไหร่จะเข้าพลพรรคไปไหนมาไหนด้วยกันค่ะ

 :lol:    :lol:

แค่เข้ามาในนี้ก็ประหนึ่งได้เข้าร่วมทุกงานแล้วค่ะพี่ปุ๊กกี้

ยังไง...งานแต่งพี่ปุ๊กกี้...หนูกลับไปแน่นอนค่ะ  

[khesorn mueller]

Hmm,wan to promise like Nong Hong too but it is not easy...as a optimist one may I offer any option,Nong pookie?,...if you get married(repeat:if!)could you please held your wedding party in August???any year is not important...and I can jam!hurraa...
p.nn

[iamfrommoon]

Hmm,wan to promise like Nong Hong too but it is not easy...as a optimist one may I offer any option,Nong pookie?,...if you get married(repeat:if!)could you please held your wedding party in August???any year is not important...and I can jam!hurraa...
p.nn

พี่หนิงและน้องหงส์คะ...อยากจะบอกว่า

เดือนสิงหาคมนี้ ขอให้ทุกคนเตรียมชุดสวยที่สุดไว้...เพื่อมาแสดงความยินดีในงานมงคลสมรสของน้อง

ไม่จำเป็นต้องเอาอะไรมาเป็นของขวัญ ไม่ต้องการสิ่งใดทั้งนั้น ขอแค่อย่างเดียว






















"เจ้าบ่าว" เท่านั้นค่ะ


5555

[khesorn mueller]

You work by an American company,right??
look at the single yuppie next door to your office :twisted:
He may wait for a signal :wink:  :wink:
p.nn

[Dr.Poot]

Hmm,wan to promise like Nong Hong too but it is not easy...as a optimist one may I offer any option,Nong pookie?,...if you get married(repeat:if!)could you please held your wedding party in August???any year is not important...and I can jam!hurraa...
p.nn

พี่หนิงและน้องหงส์คะ...อยากจะบอกว่า

เดือนสิงหาคมนี้ ขอให้ทุกคนเตรียมชุดสวยที่สุดไว้...เพื่อมาแสดงความยินดีในงานมงคลสมรสของน้อง

ไม่จำเป็นต้องเอาอะไรมาเป็นของขวัญ ไม่ต้องการสิ่งใดทั้งนั้น ขอแค่อย่างเดียว






















"เจ้าบ่าว" เท่านั้นค่ะ


5555

อึ้งไปเลย นึกว่าจะได้ไปจิง หุหุ
เอาเป็นว่า เตรียมตัวพร้อมเสมอ สำหรับงานพี่ปุ๊กแล้วกันนะ  :oops:

[jviruch-78]

ไล่นั่งอ่านของพี่ๆน้องๆ ตั้งนาน มันส์มากเลยครับ

[Tritti_83]

ช่วยด้วยครับตาลาย....

[Hong82]

แต่ว่าวันนี้ยังไม่มีใครมาโพสต์เพิ่มเลยนะ....

ของเธอล่ะตริ....เอามาลงด่วนนนเลย....

[MahDee]

ไล่นั่งอ่านของพี่ๆน้องๆ ตั้งนาน มันส์มากเลยครับ

อ่านเสร็จแล้ว รีบส่งการบ้านเลยครับพี่โจ้


พี่ ๆ น้อง ๆ ตั้งตาอ่านของพี่แล้วนะครับ

[gamo]

ไล่นั่งอ่านของพี่ๆน้องๆ ตั้งนาน มันส์มากเลยครับ

อ่านเสร็จแล้ว รีบส่งการบ้านเลยครับพี่โจ้


พี่ ๆ น้อง ๆ ตั้งตาอ่านของพี่แล้วนะครับ

ใช่ๆๆ วิรัช  รีบเขียนมาเร็วๆ

[veekung]

เพิ่งได้อ่านเรื่องราวของทุกคนจนหมด (เล่นเอาเหนือยเลยครับ จนต้องหยุดเรียบเรียงความคิดอยู่เป็นวัน) ดีจริง ๆ เลยครับที่ได้เข้ามาในบอร์ดนี้ได้รู้จักทุกคน และที่สำคัญได้มาอยู่หอซีมะโด่งแห่งนี้

มาต่อดีกว่าเดี๋ยวทุกคนจะรอนาน (ไม่รู้ว่าใครบ้าง พูดอย่างกับเยอะมาก ^_^ แต่ผมก็จะมุ่งหน้าเขียนต่อไป) จากความเดิมตอนที่แล้วได้รู้พื้นหลังการกำเนิดและเชื้อสายที่มาที่ไปของพ่อแม่ ปู่ย่าตายายของผมไปเรียบร้อยแล้ว

(ใครยังไม่รู้อนุญาติให้กลับไปอ่านความเดิมในหน้าที่แล้วได้นะครับ ถ้าคุณต้องการ ^_^)

มาต่อกันที่ภาคสองเลยครับผมให้ชื่อภาคว่า "ไม่มี" ครับ สงสัยล่ะสิทำไม่ "ไม่มี" ตามมาเลยครับ


หลังจากที่ได้ถือกำเนิดในโรงพยาบาลหัวเฉียวและได้ชื่อว่าเป็นเด็กกรุงเทพฯแต่กำเนิด ก็อาศํยอยู่ในกรุงเทพฯครับ บ้านผมไม่ได้ร่ำรวยอะไร จริง ๆ แล้วอาม่า (หรือย่าของผม) ไม่อยากให้ลูก ๆ ของท่านแต่งงานเลย (ลูกท่านมีสามคนครับ คุณพ่อผมเป็นคนที่สาม) เพราะว่าอากง (ปู่ของผม) เสียตั้งแต่พ่อผมอายุยังน้อย ท่านเลยเลี้ยงลูกด้วยความยากลำบาก และอยากให้ลูก ๆ อยู่กับท่านตลอดไปครับ แต่พ่อผมบังเอิญมารักแม่ของผมเลยต้องกระเสือกกระสนหาเงินมาแต่งงาน หลังจากนั้นยังต้องหาเงินเลี้ยงดูทั้งครอบครัวอีก

ผมก็จำไม่ได้หรอกนะครับว่าคุณพ่อคุณแม่มากรุงเทพฯตอนไหน (ก็แน่ล่ะจะไปจำได้อย่างไรก็ยังไม่เป็นวุ้นเลยอ่ะตอนนั้น) แต่ท่านทั้งสองเล่าให้ฟังครับว่ามาขายก๋วยเตี๋ยวแล้วก็น้ำเต้าหู้แถว ๆวัดไผ่โรงวัว (ผมไม่รู้จักอ่ะครับใครรู้ว่าอยู่แถวไหนช่วยบอกทีครับ) แล้วเมื่อน้องชายผมคลอด พ่อกับแม่ก็เล็งเห็นแล้วว่าอยู่กรุงเทพฯ ต่อไปเห็นจะไม่ไหว ไอ้ลูกสามตัวนี่กินเก่งเหลือเกิน ก็เลยย้ายกลับบ้านเกิดของพพ่อกับแม่ครับซึ่งก็คือ อ.เบตง จ.ยะลา ครับ

และแล้วความเป็นเด็กกรุงเทพฯ ของผมก็สิ้นสุดลงตรงนั้นครับกลายเป็นว่า เกิดกรุงเทพฯ มาโตช่วงแรกที่เบตง (อย่าเพิ่งสงสัยว่าทำไมแค่ช่วงแรกตามอ่านต่อครับแล้วจะอ๋อ ^_^) ตอนอยู่เบตงนี่เริ่มจำความได้แล้วครับ

บ้านผมก็ไม่มีอะไรมากเป็นบ้านไม้สองชั้นอยู่บนเนินสูง (อย่าเพิ่งอิจฉา) แต่บ้านอยู่ตรงข้ามกับป่าช้าแขกครับ (คนแถวนั้นเรียกแบบนี้เพราะเป็นสุสานของชาวมุสลิมครับ) วันดีคืนดีก็จะมีขบวนศพแห่มาฝังครับ พวกผมจะโดนคุณพ่อคุณแม่ไล่ขึ้นชั้นบนทันทีครับ แต่เราก็แอบดูอยู่เป็นนิด พิธีศพผมไม่รู้เป็นไงแต่ที่เห็นก็คือศพจะถูกแบกมาบนแคร่ไม้ไผ่คลุมด้วยผ้าแค่นั้นครับ พอพูดถึงตรงนี้บ้านผมเนี่ยค่อนข้างจะมีสัมผัสที่หกที่แรงพอดู (อันนี้ได้รับโดยตรงมาจากพ่อรับ) (**โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน เป็นความเชื่อส่วนบุคคล**) ก็จะเห็นคนเดินขึ้นบันไดไปชั้นสองของบ้านเป็นประจำครับ พวกผมในบ้านชินครับไม่ได้คิดอะไรมากแต่ญาติที่มาเนี่ยะขวัญผวากันเป็นแถบ ๆ

มีอยู่วันหนึ่งครับเจ้าหมาที่เลี้ยงไว้ดันไปคาบกระดูกที่ไหนมาก็ไม่รู้มาแทะอยู่ใต้เก้าอี้โซฟา พอแม่มาเห็นก็รู้เลยครับว่ากระดูกเข่าของคนครับ พ่อจับโยนทั้งกระดูกแล้วก็หมาไปที่ป่าช้าตรงข้ามบ้านเลยครับ (โยนหมาอ่ะล้อเล่นนะครับ แค่ดุแล้วไล่ไปสงบสติอารมณ์นอกบ้านหนึ่งคืนเท่านั้นเอง ^_^) สรุปแล้วผลจากวีรกรรมของหมาตัวนั้นทำเอาพี่ชายผมนอนซมไปหลายวันเลยครับ ไม่เอาแหละเปลี่ยน ๆ ทำไมกลายเป็นเรื่องแบบนี้ไปซะได้กลับเข้าชีวิตผมต่อครับ

พ่อกับแม่กลับมาตัดยางในที่ ๆ ขอตัวเองที่ใช้เงินที่เก็บหอมรอมริบมาซื้อไว้ ราคายางสมัยนั้นถูกมาก ๆ ครับ กิโลล่ะ 10 กว่าบาทเอง (ไม่เหมือนสมัยนี้ที่ราคาสูงมาก ซึ่งเคยสูงจนเกือบร้อยบาทต่อกิโล) บ้านผมก็ค่อนข้างจะยากจนครับ ยิ่งมีลูกสามคนอีกยิ่งหนักเลยครับ พ่อกับแม่ต้องทำงานหนักมาก ๆ เวลาพ่อกับแม่ไปตัดยางจะให้เงินพวกผมสามพี่น้องคนละบาทครับไว้ซื้อขนมซึ่งพ่อกับแม่จะบอกกับร้านขนมไว้แล้วว่าเราจะมาซื้อ (คิดถึงแล้วน้ำตาไหลครับ)

และแล้วผมก็ได้เข้าโรงเรียน สมัยนั้นที่โรงเรียนยังไม่มีอนุบาลครับ (เพิ่งมีตอนน้องผมเข้าเรียน) เค้าเรียกว่า ป.เตรียมครับ หลายคนคงจำได้ว่าผมเป็นคนขี้แงมาก ๆ (เล่าไว้ตอนที่แล้ว) จำได้ว่าตอนมาโรงเรียนแรก ๆ ต้องถือกุญแจรถพ่อไว้เพื่อที่จะไม่ให้พ่อไปไหน พอรู้ว่าพ่อกลับบ้านไปแล้วร้องจนโรงเรียนแทบระเบิดเลยครับ ครูวิ่งมาดูกันหมด จนเพื่อนผู้หญิงคนหนึ่งมาปลอบถึงหยุดได้ (มาคิดดูตอนนี้อายมาก) อ่อลืมบอกไปว่าโรงเรียนที่ผมเรียนเป็นโรงเรียนจีนครับ (สังคมที่เบตงเป็นสังคมคนจีนซะส่วนใหญ่เลยมีโรงเรียนสอนภาษาจีนด้วย ไม่ใช่อย่าง OCA นะครับ แต่สอนวิชาอื่นเหมือนโรงเรียนทั่ว ๆ ไปเพียงแค่มีภาษาจีนเพิ่มมาเท่านั้นเอง) โรงเรียนชื่อ "จงฝามูลนิธิ" ครับเป็นโรงเรียนที่สร้างบนภูเขาที่เป็นสุสานเก่า บรรยากาศดีครับ (คิดถึง) ถ้าใครเคยดูเรื่อง "โอเคเบตง" ก็โรงเรียนที่เด็กผู้หญิงในเรื่องเรียนนั่นแหละครับ

ถ้าใครเคยเรียนภาษาจีนจะรู้เลยว่ามันยากตรงที่ต้องท่องจำ และการบ้านภาษาจีนเนี่ยะจะเยอะเป็นพิเศษ คือเค้าจะใช้วิธีเขียนจนมันฝั่งเข้าไปในสมองเลยอ่ะครับทั้งคัดเหมือนคัดไทย แล้วก็เขียนด้วยพู่กัน (ta kai กับ xiao kai) แล้วด้วยความที่เป็นคนขี้แง ก็จะร้องทุกครั้งที่ทำการบ้าน พ่อแม่ต้องจับมือเขียนผมก็ร้องไปเขียนไป จนหลัง ๆ พ่อกับแม่ไม่จับมือแล้ว ผมก็นั่งเขียนไปร้องไห้ไปด้วย (แต่ไม่เคยไม่ทำนะ มาคิดดูตอนนี้ไม่รู้จะร้องทำไม) แล้วก็เวลาตื่นนอนตอนเช้าสิ่งแรกที่ต้องทำก็คือ (ให้ทายครับว่าจะทำอะไรก่อน คิดออกม่ะ) ร้องไห้ครับ ไม่รู้ไม่มีเหตุผลแต่ต้องร้องครับ (งงตัวเองเหมือนกัน) เพราะด้วยอย่างนี้เวลาพ่อบอกว่าตอนคลอดออกมาร้องหนึ่งร้อยวันไม่มีหยุดนี่ก็เริ่มเชื่อครับ  :lol:

ตอนที่แม่ท้องผมนั้นทุกคนเชียร์เหลือเกินครับว่าคนนี้ต้องเป็นผู้หญิงแน่ ๆ เลย พอคลอดออกมาดันเป็นผู้ชาย แถมยังขี้แง แล้วก็ขี้โรคแถมมาด้วยครับ สมัยเด็ก ๆ ผมผอมมาก จนพ่อแม่ต้องซื้ออาหารเสริม น้ำมันตับปลามาบำรุง(เหมือนเด็กขาดสารอาหาร) หลายคนคงไม่เชื่อ ไอ้วีที่น้ำหนักเคยถึง 84 kg จะเคยผอมจนต้องบำรุง (สงสัยไอ้ยาบำรุงที่กินตอนเด็กจะมาออกผลตอนโต) ญาติ ๆเลยตั้งฉายาว่า " tao fu mui" หรือที่แปลเป็นภาษาไทยตรง ๆ ว่า "เด็กหญิงเต้าหู้" เพราะช่างอ่อนแอ ขี้แง ขี้โรคเหลือเกิน ยิ่งตอนไปเที่ยวบ้านญาติแล้วร้องไห้นะเค้าก็ล้อคำเนี่ยะอ่ะครับ (แม้แต่ตอนนี้เวลาแพ้อากาศตอนกลับบ้านที่ไรแม่ยังล้ออยู่เลย)

ตอนที่อยู่เบตงนี่เป็นช่วงที่ไม่คิดอะไรเลยครับคงเหมือนกับหลาย ๆ คนที่วิ่งไล่ตามท้องนา แต่ผมวิ่งเล่นตามสวน(ของญาติ)ครับ ไม่มีเกมกด ไม่มีห้างให้เดิน ไม่มีความทุกข์ถึงแม้จะไม่สุขเท่าไหร่ตอนเห็นพ่อกับแม่ทำหน้าเวลาต้องจ่ายค่าเทอมลูก ๆ ) ไม่มีแม้กระทั่งความคิดถึงว่าโตไปจะเป็นอะไร เหมือนอนาคตมันไม่มีซะงั้นเลยครับ ตอนเรียนก็เกาะกลุ่มแนวหน้าของห้องตลอดทั้งภาษาไทยและภาษาจีน แต่ก็ไม่ได้คิดว่าจะเอาความรู้มาทำงาน โลกทั้งใบมีแค่ เบตงเท่านั้นไม่มีความคิดที่จะก้าวออกจากเบตงแม้แต่น้อย



พอแค่นี้ก่อนดีกว่าครับ ผมเริ่มไม่ไหวแล้วอดีตที่ลืมไปนานมันกลับมาเป็นฉาก ๆ ครับ (อย่างกับพระเอกหนังแฮะ ^_^) หลังจากชีวิตจะพลิกผลันจากเด็กที่ไม่มีอะไรเลยแม้แต่ความฝันที่อยากเป็น มาเป็นผมในปัจจุบัน เหตุการณ์จะเป็นแบบไหนคอยติดตามนะครับ


ป.ล. ชีวิตผมอาจจะไม่มีอะไรน่าสนใจเหมือนกับหลาย ๆ คนที่มีอะไรน่าสนใจเยอะมาก (กว่าจะไล่อ่านของทุกคนหมดแทบแย่) มีข้อคิดในการดำเนินชีวิต แต่ผมคิดว่าการที่เรารู้ชีวิตของใครจะซักคนหนึ่งมันยาก และมันคงมีประโยชน์กับใครบ้างคน ซึ่งผมก็หวังว่าเรื่องราวของผมจะพอมีประโยชน์กับใครบางคนเช่นเดียวดันครับ

ป.ล.2 ผมสนับสนุนให้รวมเรื่องราวที่น่าสนใจเป็นเล่มครับ    :roll:

[MahDee]

อ้าว veekung ก็เป็นเด็กเบตงนี่เอง คนยะลาเหมือนกัน เพิ่งไปงานแต่งมาเมื่อเดือนที่แล้วนี่เอง  :lol:  :lol:

แล้วพ่อ กะ แม่ ยังอยู่ที่โน่นกันหรือเปล่าครับ    

[veekung]

อ้าว veekung ก็เป็นเด็กเบตงนี่เอง คนยะลาเหมือนกัน เพิ่งไปงานแต่งมาเมื่อเดือนที่แล้วนี่เอง  :lol:  :lol:

แล้วพ่อ กะ แม่ ยังอยู่ที่โน่นกันหรือเปล่าครับ    

พ่อกับแม่ไม่ได้อยู่แล้วครับ มีแต่ญาติ ๆ ฝ่ายแม่ครับ เมื่อต้นเดือนที่แล้วญาติผมก็แต่งงานแม่จะลงไปเหมือนกันซื้อตั๋วรถไปเรียบร้อย แต่ก่อนเดินทางที่มีข่าวยิงรถตู้อ่ะครับ ก็เลยคืนตั๋วรถไฟเลยครับยกเลิกไม่กลับแล้ว

[Hong82]

สงสัยว่าช่วงนี้จะเป็นฤดูการแห่งการเปลี่ยนภาพโลโก้...

 พี่ปุ๊กกี้...พี่เอ79  ....เอก ตี๋หมี่เกี๊ยว รวมถึงน้องวีคุงของเรา....

ต่างพร้อมใจกันเปลี่ยนรูป...โดยมิได้นัดหมาย(รึเปล่า?)

สงสัยต้องหารูปมาเปลี่ยนมั่งซะแล้ว

[gamo]

กลับมาอีกครั้ง พบกันในตอนที่ 3
วันนี้เล่าเรื่องพรหมลิขิตดีกว่า ว้าว......

3. จริงๆโดยส่วนตัวแล้วเป็นคนไม่ค่อยเชื่อเรื่องดวง โชค ฯลฯ อะไรนัก รวมถึงพรหมลิขิตด้วย
แต่ลองมาคิดพิจารณาดูแล้ว ผมว่าผมกับแฟน(ปิ๋ม) นี่ท่าจะเป็นพรหมลิขิต เป็นเนื้อคู่กันมา
แต่ชาติปางก่อนเป็นแน่แท้ ผมเชื่อว่าเรื่องของผมไม่น่าจะเหมือนใครในโลกใบนี้ (เว่อร์ไปป่ะ)
มีเพืยงไม่กี่คนเท่านั้นที่รู้ประวัติความเป็นมาของผมกับปิ๋ม เอาล่ะ ผมจะเริ่มเล่าแล้วครับ


ผมเป็นคนโคราชโดยกำเนิด  ส่วนปิ๋มเป็นคนนางรอง (บุรีรัมย์)
เราพบกันครั้งแรกที่โรงเรียนราชสีมาวิทยาลัย (โรงเรียนชายประจำจังหวัด) ม.ต้นชายล้วน
แต่ม.ปลายเป็นสหศึกษา  ปิ๋มเข้ามาเรียนต่อที่โคราชตอนม. 4
สมัยนั้นมัธยมปลายแบ่งเป็น 14 ห้อง ห้อง 1 เป็นห้องคิง แล้วก็เรียงตามลำดับความเก่ง
ไปจนถึงห้อง 10 ห้อง 11 เป็นสายศิลป์ภาษา  12 เป็นพานิชย์  13 เป็นห้องเกษตร กับช่าง
14เป็นห้องนักเรียนกีฬา    ผมอยู่ทับ 5 ส่วนปิ๋มอยู่ทับ 3  ประมาณว่าเป็นคนเรียนปานกลาง
นักเรียนแต่ละห้องจะมีประมาณสี่สิบกว่า ห้าสิบคนได้  และแต่ละห้องจะมีผู้หญิงน้อย
ห้องผมน่าจะมีเยอะสุดในรุ่นนั้นมั้ง คือประมาณ 14 คน ถ้าจำไม่ผิด  ส่วนห้องปิ๋มมีแค่ 4 คน
คนในรุ่นนั้นทั้งรุ่นไม่ค่อยมีคนหน้าตาดีเท่าไหร่  ผมมีเพื่อนสนิทอยู่ห้องปิ๋ม เพราะสนิทกัน
ตั้งแต่ม.ต้น  แต่พอม.ปลายอยู่กันคนละห้อง  


เรื่องมันเริ่มต้นที่เช้าวันหนึ่ง  จะไปโรงเรียน
พอดีได้มีโอกาสขึ้นรถเมล์คันเดียวกับปิ๋ม  ซึ่งตอนนั้นผมก็รู้ว่าคนนี้ชื่อปิ๋ม อยู่ห้อง 3 แต่ก็ไม่เคย
คุยกันเลยสักที  ผมขึ้นรถก่อนหน้าเค้าหนึ่งป้าย  พอถึงป้ายที่เค้าขึ้นมา  เค้ามองหน้าผมด้วยสีหน้า
ที่เหมือนคนเกลียดกันมากๆ หรือโกรธอะไรกันมากๆ เจอกันมองกัน ผมก็เป็นงง ว่าเอ๊  ไม่เคย
คุยกันเลยนะ ทำไมมามองหน้าเราแบบนี้ได้  วันนั้นพอถึงโรงเรียน ก็ไปเล่าให้เพื่อนสนิทคนนั้นฟัง
เรื่องก็เริ่มมาตั้งแต่บัดนั้น   มันก็มาบอกผมว่า ผมอย่างโน้นอย่างนี้ ปิ๋มว่าอย่างโน้นอย่างนี้
(อันนี้ผมจำรายละเอียดไม่ได้) ทำทีว่าเป็นการคุยกันผ่านคนกลาง อะไรประมาณนั้น หลังจากนั้น
ผมก็เริ่มสังเกตปิ๋มมากขึ้น  มองบ่อยๆเข้า ก็เอ  น่ารักเหมือนกันแฮะ อิอิ


จนในที่สุดความอึดอัด อัดอั้นก็มาถึงที่สุด ว่าต้องเคลียร์ซะที มีความโกรธแค้นอะไรผมก็ว่ามา
เช้าวันนั้น ผมต้องเดินทางไปแข่งกีฬาที่ต่างจังหวัด ไม่ต้องไปเรียนหนังสือ แต่เป็นวันที่ต้องไป
โรงเรียนตามปกติ  ผมก็โทรไปหาปิ๋มแต่เช้าตรู่ที่หอพักเค้า  เนื่องด้วยว่าผมจะไม่ต้องไปโรงเรียน
เป็นอาทิตย์ ก็คือไม่ต้องเจอกัน เคลียร์ๆให้จบๆ กลับมาจะได้จบเรื่อง  

เสียงโทรศัพท์ดัง กริ๊งๆ ๆๆๆ   มีคนวิ่งมารับ ผมก็ว่าขอสบายปิ๋มครับ  สักพักมีคนวิ่งมารับโทรศัพท์
ด้วยอาการหอบ ปิ๋มค่ะ ตอนนั้นผมตื่นเต้นมาก  เริ่มประโยคสนทนาว่า ปิ๋มเหรอ นี่โก๋นะ
ประโยคที่ตอบกลับมาคือว่า โก๋ไหน  ป่อย??? เท่านั้นแหละคร้าบ  ผมจึงถึงบางอ้อ
เพื่อนมันหลอกผมมาตลอด  มันไม่เคยไปคุยอะไรกับปิ๋มเลย วัยรุ่นเซ็งครับพี่น้อง
เท่านั้นแหละ ก็ไม่รู้จะคุยอะไร ถึงกับอึ้งครับ ไม่มีอะไรให้เคลียร์  จบกัน  ปิ๋มก็ว่างั้นปิ๋มขอไป
แต่งตัวไปโรงเรียนก่อนนะค่ะ   ว่างหูปุ๊บ นึกถึงหน้าเพื่อนคนนั้นลอยมาพร้อมกับคำด่าสาบแช่ง
ยกหูโทรศัพท์อีกครั้งโทรไปหามันเลย   ไอ้........ เอ้ย.......  ม....... (เซ็นเซอร์ครับ)


ด่ามันจบก็วางหูไป ไม่ได้คิดอะไรละ คิดแต่เพียงว่า จบเรื่องละ   จำได้ว่ากำลังขี้อยู่บนบ้าน
โทรศํพท์ดัง  กริ๊งๆๆๆๆ  น้องสาวรับ ตะโกนเรียก โกโก๋ (โก เป็นคำนำหน้าที่ใช้เรียกพี่ชาย
ในภาษาจีนแคะ) สาวโทรมาหา  ผมก็วิ่งลงมารับ ฮัลโหล  เสียงทางโน้นพูดมาว่า โก๋เหรอ
นี่ปิ๋มนะ  ทำไมไม่บอกล่ะ เมื่อเช้า   ขอให้ชนะนะ จะส่งใจไปช่วย   เท่านั้นแหละครับ  เป็นงง
บวกกับดีใจเล็กน้อย   คิดในใจว่าอะไรวะเนี่ย  สมัยนั้นยังไม่มีเพจเจอร์ โทรศัพท์มือถือ  
ไม่งั้นจะโทรไปหาเพื่อนผมแล้วถามมันว่า มรึงไปพูดอะไรกับปิ๋ม(วะ)  เค้าถึงโทรกลับมาพูดแบบนี้
จนผมกลับมาจากต่างจังหวัด อีกหลายวันต่อมา ผมถึงได้ถามเพื่อน  มันบอกว่า มันไปบอกปิ๋มว่า
คนที่โทรหาเธอเมื่อเช้าที่ชื่อโก๋อ่ะ  มันแอบชอบเธอ  มันจะไปแข่งกีฬา เลยโทรมาขอกำลังใจ
ฮิ้วๆๆๆๆๆ รู้สึกตอนนั้นตัวเองหน้าแตกยังเยิน เพราะเกิดมาไม่เค้ยไม่เคยเลยจริงๆที่จะทำแบบนั้น
และไม่เคยคิดจะทำด้วย รู้สึกมันเห่ยและเชยมากๆๆๆๆ


หลังจากนั้น ก็คุยกันมาเรื่อยๆ เป็นแฟนกันตั้งแต่ม. 4 เทอมสอง  จบม. 6 ก็สอบเอ็นทรานซ์
ติดที่เดียวกัน  เรียนคณะเดียวกัน  แถมภาควิชาเคมีเหมือนกันอีก

ที่ว่าผมเชื่อว่าเป็นพรหมลิขิตก็เพราะว่า  ปกติปิ๋มไม่ใช่คนที่จะสนิทกับใครง่ายๆ โดยเฉพาะผู้ชาย
สมัยมาเรียนที่ราชสีมาใหม่ๆ จะมีนิสัยค่อยข้างวางตัวมากๆ  ขนาดว่าเพื่อนผู้ชายสะกิดไหล่เรียก
ยังหันไปบอกว่า เรียกเฉยๆก็ได้ ไม่ต้องมาแตะ  (อะไรจะขนาดนั้น)  แต่เช้าวันนั้น ไม่รู้เธอนึกไง
ถึงได้โทรกลับมาพูดคำหวานกับคนที่เธอไม่เคยรู้จักขนาดนั้น  หลังจากที่สนิทกันแล้วก็ถามปิ๋ม
เหมือนกันว่า ทำไมโทรมา ปิ๋มก็บอกว่า ไม่รู้เหมือนกัน  ปกติก็ไม่ทำหรอก ก็แปลกดี

ส่วนอีกเรื่องนึงก็คือว่า เอ็นทรานซ์ติดที่เดียวกัน ทั้งๆที่เลือกกันคนละอันดับ แล้วก็เลือกจุฬาฯ
เหมือนกันอันดับเดียวด้วย  สมัยนั้นเลือกคณะได้  4  อันดับ  ปิ๋มเลือกเศรษศาสตร์เกษตร
เป็นอันดับแรก แล้วก็วิทยาฯจุฬาฯ  ส่วนผม เลือกวิทยาฯจุฬาฯอันดับหนึ่ง
อันดับสองวิทยาฯ เชียงใหม่ (ถ้าจำไม่ผิด) แล้วก็ไม่มีอะไรเหมือนกันอีกเลย

ขอจบแต่เพียงเท่านี้ครับ มันช่างเป็นพรหมลิขิตจริงๆ ว่าไหมครับพี่น้อง   เพราะผมเชื่อเป็น
อย่างยิ่งว่า ถ้าไม่ได้สอบติดที่เดียวกัน ก็คงไม่มีวันนี้แน่นอน เพราะต่างคนคงต่างมีแฟนใหม่แน่ๆ

[veekung]

สงสัยว่าช่วงนี้จะเป็นฤดูการแห่งการเปลี่ยนภาพโลโก้...

 พี่ปุ๊กกี้...พี่เอ79  ....เอก ตี๋หมี่เกี๊ยว รวมถึงน้องวีคุงของเรา....

ต่างพร้อมใจกันเปลี่ยนรูป...โดยมิได้นัดหมาย(รึเปล่า?)

สงสัยต้องหารูปมาเปลี่ยนมั่งซะแล้ว

ต้องดึงดูดให้คนเข้ามาดูพี่   เอาหน้าตามาใช้เป็นอาวุธ:D

[iamfrommoon]

กลับมาอีกครั้ง พบกันในตอนที่ 3
วันนี้เล่าเรื่องพรหมลิขิตดีกว่า ว้าว......

3. จริงๆโดยส่วนตัวแล้วเป็นคนไม่ค่อยเชื่อเรื่องดวง โชค ฯลฯ อะไรนัก รวมถึงพรหมลิขิตด้วย
แต่ลองมาคิดพิจารณาดูแล้ว ผมว่าผมกับแฟน(ปิ๋ม) นี่ท่าจะเป็นพรหมลิขิต เป็นเนื้อคู่กันมา
แต่ชาติปางก่อนเป็นแน่แท้ ผมเชื่อว่าเรื่องของผมไม่น่าจะเหมือนใครในโลกใบนี้ (เว่อร์ไปป่ะ)
มีเพืยงไม่กี่คนเท่านั้นที่รู้ประวัติความเป็นมาของผมกับปิ๋ม เอาล่ะ ผมจะเริ่มเล่าแล้วครับ
ผมเป็นคนโคราชโดยกำเนิด  ส่วนปิ๋มเป็นคนนางรอง (บุรีรัมย์)
เราพบกันครั้งแรกที่โรงเรียนราชสีมาวิทยาลัย (โรงเรียนชายประจำจังหวัด) ม.ต้นชายล้วน
แต่ม.ปลายเป็นสหศึกษา  ปิ๋มเข้ามาเรียนต่อที่โคราชตอนม. 4
สมัยนั้นมัธยมปลายแบ่งเป็น 14 ห้อง ห้อง 1 เป็นห้องคิง แล้วก็เรียงตามลำดับความเก่ง
ไปจนถึงห้อง 10 ห้อง 11 เป็นสายศิลป์ภาษา  12 เป็นพานิชย์  13 เป็นห้องเกษตร กับช่าง
14เป็นห้องนักเรียนกีฬา    ผมอยู่ทับ 5 ส่วนปิ๋มอยู่ทับ 3  ประมาณว่าเป็นคนเรียนปานกลาง
นักเรียนแต่ละห้องจะมีประมาณสี่สิบกว่า ห้าสิบคนได้  และแต่ละห้องจะมีผู้หญิงน้อย
ห้องผมน่าจะมีเยอะสุดในรุ่นนั้นมั้ง คือประมาณ 14 คน ถ้าจำไม่ผิด  ส่วนห้องปิ๋มมีแค่ 4 คน
คนในรุ่นนั้นทั้งรุ่นไม่ค่อยมีคนหน้าตาดีเท่าไหร่  ผมมีเพื่อนสนิทอยู่ห้องปิ๋ม เพราะสนิทกัน
ตั้งแต่ม.ต้น  แต่พอม.ปลายอยู่กันคนละห้อง  เรื่องมันเริ่มต้นที่เช้าวันหนึ่ง  จะไปโรงเรียน
พอดีได้มีโอกาสขึ้นรถเมล์คันเดียวกับปิ๋ม  ซึ่งตอนนั้นผมก็รู้ว่าคนนี้ชื่อปิ๋ม อยู่ห้อง 3 แต่ก็ไม่เคย
คุยกันเลยสักที  ผมขึ้นรถก่อนหน้าเค้าหนึ่งป้าย  พอถึงป้ายที่เค้าขึ้นมา  เค้ามองหน้าผมด้วยสีหน้า
ที่เหมือนคนเกลียดกันมากๆ หรือโกรธอะไรกันมากๆ เจอกันมองกัน ผมก็เป็นงง ว่าเอ๊  ไม่เคย
คุยกันเลยนะ ทำไมมามองหน้าเราแบบนี้ได้  วันนั้นพอถึงโรงเรียน ก็ไปเล่าให้เพื่อนสนิทคนนั้นฟัง
เรื่องก็เริ่มมาตั้งแต่บัดนั้น   มันก็มาบอกผมว่า ผมอย่างโน้นอย่างนี้ ปิ๋มว่าอย่างโน้นอย่างนี้
(อันนี้ผมจำรายละเอียดไม่ได้) ทำทีว่าเป็นการคุยกันผ่านคนกลาง อะไรประมาณนั้น หลังจากนั้น
ผมก็เริ่มสังเกตปิ๋มมากขึ้น  มองบ่อยๆเข้า ก็เอ  น่ารักเหมือนกันแฮะ อิอิ
จนในที่สุดความอึดอัด อัดอั้นก็มาถึงที่สุด ว่าต้องเคลียร์ซะที มีความโกรธแค้นอะไรผมก็ว่ามา
เช้าวันนั้น ผมต้องเดินทางไปแข่งกีฬาที่ต่างจังหวัด ไม่ต้องไปเรียนหนังสือ แต่เป็นวันที่ต้องไป
โรงเรียนตามปกติ  ผมก็โทรไปหาปิ๋มแต่เช้าตรู่ที่หอพักเค้า  เนื่องด้วยว่าผมจะไม่ต้องไปโรงเรียน
เป็นอาทิตย์ ก็คือไม่ต้องเจอกัน เคลียร์ๆให้จบๆ กลับมาจะได้จบเรื่อง  
เสียงโทรศัพท์ดัง กริ๊งๆ ๆๆๆ   มีคนวิ่งมารับ ผมก็ว่าขอสบายปิ๋มครับ  สักพักมีคนวิ่งมารับโทรศัพท์
ด้วยอาการหอบ ปิ๋มค่ะ ตอนนั้นผมตื่นเต้นมาก  เริ่มประโยคสนทนาว่า ปิ๋มเหรอ นี่โก๋นะ
ประโยคที่ตอบกลับมาคือว่า โก๋ไหน  ป่อย??? เท่านั้นแหละคร้าบ  ผมจึงถึงบางอ้อ
เพื่อนมันหลอกผมมาตลอด  มันไม่เคยไปคุยอะไรกับปิ๋มเลย วัยรุ่นเซ็งครับพี่น้อง
เท่านั้นแหละ ก็ไม่รู้จะคุยอะไร ถึงกับอึ้งครับ ไม่มีอะไรให้เคลียร์  จบกัน  ปิ๋มก็ว่างั้นปิ๋มขอไป
แต่งตัวไปโรงเรียนก่อนนะค่ะ   ว่างหูปุ๊บ นึกถึงหน้าเพื่อนคนนั้นลอยมาพร้อมกับคำด่าสาบแช่ง
ยกหูโทรศัพท์อีกครั้งโทรไปหามันเลย   ไอ้........ เอ้ย.......  ม....... (เซ็นเซอร์ครับ)
ด่ามันจบก็วางหูไป ไม่ได้คิดอะไรละ คิดแต่เพียงว่า จบเรื่องละ   จำได้ว่ากำลังขี้อยู่บนบ้าน
โทรศํพท์ดัง  กริ๊งๆๆๆๆ  น้องสาวรับ ตะโกนเรียก โกโก๋ (โก เป็นคำนำหน้าที่ใช้เรียกพี่ชาย
ในภาษาจีนแคะ) สาวโทรมาหา  ผมก็วิ่งลงมารับ ฮัลโหล  เสียงทางโน้นพูดมาว่า โก๋เหรอ
นี่ปิ๋มนะ  ทำไมไม่บอกล่ะ เมื่อเช้า   ขอให้ชนะนะ จะส่งใจไปช่วย   เท่านั้นแหละครับ  เป็นงง
บวกกับดีใจเล็กน้อย   คิดในใจว่าอะไรวะเนี่ย  สมัยนั้นยังไม่มีเพจเจอร์ โทรศัพท์มือถือ  
ไม่งั้นจะโทรไปหาเพื่อนผมแล้วถามมันว่า มรึงไปพูดอะไรกับปิ๋ม(วะ)  เค้าถึงโทรกลับมาพูดแบบนี้
จนผมกลับมาจากต่างจังหวัด อีกหลายวันต่อมา ผมถึงได้ถามเพื่อน  มันบอกว่า มันไปบอกปิ๋มว่า
คนที่โทรหาเธอเมื่อเช้าที่ชื่อโก๋อ่ะ  มันแอบชอบเธอ  มันจะไปแข่งกีฬา เลยโทรมาขอกำลังใจ
ฮิ้วๆๆๆๆๆ รู้สึกตอนนั้นตัวเองหน้าแตกยังเยิน เพราะเกิดมาไม่เค้ยไม่เคยเลยจริงๆที่จะทำแบบนั้น
และไม่เคยคิดจะทำด้วย รู้สึกมันเห่ยและเชยมากๆๆๆๆ
หลังจากนั้น ก็คุยกันมาเรื่อยๆ เป็นแฟนกันตั้งแต่ม. 4 เทอมสอง  จบม. 6 ก็สอบเอ็นทรานซ์
ติดที่เดียวกัน  เรียนคณะเดียวกัน  แถมภาควิชาเคมีเหมือนกันอีก

ที่ว่าผมเชื่อว่าเป็นพรหมลิขิตก็เพราะว่า  ปกติปิ๋มไม่ใช่คนที่จะสนิทกับใครง่ายๆ โดยเฉพาะผู้ชาย
สมัยมาเรียนที่ราชสีมาใหม่ๆ จะมีนิสัยค่อยข้างวางตัวมากๆ  ขนาดว่าเพื่อนผู้ชายสะกิดไหล่เรียก
ยังหันไปบอกว่า เรียกเฉยๆก็ได้ ไม่ต้องมาแตะ  (อะไรจะขนาดนั้น)  แต่เช้าวันนั้น ไม่รู้เธอนึกไง
ถึงได้โทรกลับมาพูดคำหวานกับคนที่เธอไม่เคยรู้จักขนาดนั้น  หลังจากที่สนิทกันแล้วก็ถามปิ๋ม
เหมือนกันว่า ทำไมโทรมา ปิ๋มก็บอกว่า ไม่รู้เหมือนกัน  ปกติก็ไม่ทำหรอก ก็แปลกดี

ส่วนอีกเรื่องนึงก็คือว่า เอ็นทรานซ์ติดที่เดียวกัน ทั้งๆที่เลือกกันคนละอันดับ แล้วก็เลือกจุฬาฯ
เหมือนกันอันดับเดียวด้วย  สมัยนั้นเลือกคณะได้  4  อันดับ  ปิ๋มเลือกเศรษศาสตร์เกษตร
เป็นอันดับแรก แล้วก็วิทยาฯจุฬาฯ  ส่วนผม เลือกวิทยาฯจุฬาฯอันดับหนึ่ง
อันดับสองวิทยาฯ เชียงใหม่ (ถ้าจำไม่ผิด) แล้วก็ไม่มีอะไรเหมือนกันอีกเลย

ขอจบแต่เพียงเท่านี้ครับ มันช่างเป็นพรหมลิขิตจริงๆ ว่าไหมครับพี่น้อง   เพราะผมเชื่อเป็น
อย่างยิ่งว่า ถ้าไม่ได้สอบติดที่เดียวกัน ก็คงไม่มีวันนี้แน่นอน เพราะต่างคนคงต่างมีแฟนใหม่แน่ๆ

กรี๊ดสลบ 100 รอบๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ พรหมลิขิตสุดยอดมาก...เอ่อ ลุงโก๋คะ ขอชื่อเพื่อนคนนั้นหน่อยสิคะ...เป็นตัวนำโชคจริงๆ เลยค่ะ อ่านแล้วแบบว่า...เขิลแทนน้องปิ๋มเลยค่ะ พรหมลิขิต ก็มีคนนำพรหมลิขิตมาให้ด้วยนะเนี่ย เพื่อนโก๋แน่มากกกกกกกกกกกก ประทับใจมากเลย โก๋ เยี่ยมๆๆๆ :oops:  :oops:  :oops:

[Hong82]

ป.ล. ชีวิตผมอาจจะไม่มีอะไรน่าสนใจเหมือนกับหลาย ๆ คนที่มีอะไรน่าสนใจเยอะมาก (กว่าจะไล่อ่านของทุกคนหมดแทบแย่) มีข้อคิดในการดำเนินชีวิต แต่ผมคิดว่าการที่เรารู้ชีวิตของใครจะซักคนหนึ่งมันยาก และมันคงมีประโยชน์กับใครบ้างคน ซึ่งผมก็หวังว่าเรื่องราวของผมจะพอมีประโยชน์กับใครบางคนเช่นเดียวดันครับ

ป.ล.2 ผมสนับสนุนให้รวมเรื่องราวที่น่าสนใจเป็นเล่มครับ    :roll:

ไม่จริงเลยน้องวี....ชีวิตของคนทุกคนมีเรื่องราวที่น่าสนใจทั้งนั้นแหละจ้ะ

รวมถึงของน้องด้วย.... อย่าขี้แยไปเลยน๊ะจ๊ะ :wink:

พี่รออ่านภาคต่ออยู่นะน้องวี...กลับมาไวๆ เน้อ:D

[Hong82]

กรี๊ดสลบ 100 รอบๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ พรหมลิขิตสุดยอดมาก...เอ่อ ลุงโก๋คะ ขอชื่อเพื่อนคนนั้นหน่อยสิคะ...เป็นตัวนำโชคจริงๆ เลยค่ะ อ่านแล้วแบบว่า...เขิลแทนน้องปิ๋มเลยค่ะ พรหมลิขิต ก็มีคนนำพรหมลิขิตมาให้ด้วยนะเนี่ย เพื่อนโก๋แน่มากกกกกกกกกกกก ประทับใจมากเลย โก๋ เยี่ยมๆๆๆ :oops:  :oops:  :oops:

มาขอกรี๊ดดดด...ให้กับพรหมลิขิตด้วยคนค่ะ

โดยส่วนตัวเป็นคนเชื่อเรื่องพรหมลิขิตอยู่แล้ว...เชื่อว่าการที่คนเราได้มารู้จักกัน....มันย่อมมีสาเหตุและบางสิ่งที่ชักนำ....  อย่างการที่ได้มีโอกาสเข้ามาในนี้...มาทำความรู้จักและพูดคุยกับทุกๆคน....ก็คงเป็นอีกหนึ่งผลงานของพรหมลิขิตเช่นกัน...

[iamfrommoon]

กรี๊ดสลบ 100 รอบๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ พรหมลิขิตสุดยอดมาก...เอ่อ ลุงโก๋คะ ขอชื่อเพื่อนคนนั้นหน่อยสิคะ...เป็นตัวนำโชคจริงๆ เลยค่ะ อ่านแล้วแบบว่า...เขิลแทนน้องปิ๋มเลยค่ะ พรหมลิขิต ก็มีคนนำพรหมลิขิตมาให้ด้วยนะเนี่ย เพื่อนโก๋แน่มากกกกกกกกกกกก ประทับใจมากเลย โก๋ เยี่ยมๆๆๆ :oops:  :oops:  :oops:

มาขอกรี๊ดดดด...ให้กับพรหมลิขิตด้วยคนค่ะ

โดยส่วนตัวเป็นคนเชื่อเรื่องพรหมลิขิตอยู่แล้ว...เชื่อว่าการที่คนเราได้มารู้จักกัน....มันย่อมมีสาเหตุและบางสิ่งที่ชักนำ....  อย่างการที่ได้มีโอกาสเข้ามาในนี้...มาทำความรู้จักและพูดคุยกับทุกๆคน....ก็คงเป็นอีกหนึ่งผลงานของพรหมลิขิตเช่นกัน...

ใช่แล้วจ๊ะ พรหมลิขิต...นู๋หงส์ลองไปอ่านกระทู้รุ่น 39 สิกระทู้นี้ตั้งมาตั้งแต่เว็บฯ ยังไม่ล่ม "Do you believe in Destiny?" โพสต์ Destiny ให้พี่ๆ ได้อ่านด้วยยิ่งดีค่ะ..แต่บอกก่อนนะจ๊ะว่า มันยาวหลายหน้าแล้ว หุหุ  

ปล. รูปใหม่เนี่ย เพิ่งถ่ายกับแฟนคลับพี่เมื่ออาทิตย์ที่แล้วเองค่ะ เหอเหอ  :oops:  :oops:  :oops:

[khesorn mueller]

Nong Gamo ka,
let me join your cute story:Talking about "destiny","fade",any definition it has...I never believe it too untill I met it myself...Nong Gamo ka..my life was running around with this word since I was born...my parent come from a different part of Thailand...father from the south,mother from north eastern..could we imagine how is the opportunity at that time...can not compare to nowaday...the people seems to stay and bind to their place...not global and mobility like modern day...yes,love and affection could give one couple an enormous energy to overcome all trouble.What I have learned out of this was:tolerance,compromise amd agreement.
You can read my love story in Greeting from Germany 1 and 2 like any other concerned room I have hidden it  :twisted:  you can see,without a seconds of destination...I and my husband would never,never meet each other as the opportunity is rare!
p.nn

[wannee]

มาอ่านต่อค่ะ กลัวการบ้านจะเยอะ  :lol:  :lol:  :lol:

[A79]

สงสัยว่าช่วงนี้จะเป็นฤดูการแห่งการเปลี่ยนภาพโลโก้...

 พี่ปุ๊กกี้...พี่เอ79  ....เอก ตี๋หมี่เกี๊ยว รวมถึงน้องวีคุงของเรา....

ต่างพร้อมใจกันเปลี่ยนรูป...โดยมิได้นัดหมาย(รึเปล่า?)

สงสัยต้องหารูปมาเปลี่ยนมั่งซะแล้ว

เปลี่ยน season ค่ะ น้อง Hong82        

[khesorn mueller]

P.Wannee,Nong A79,
ooh,ooh,ooh..what is that's girl???
a complement for a new collection kaaaaa.
nn.

[nuihahey]

พิ่งสังเกตเห็นว่า พี่หนุงหนิงเป็นระดับเหนือเซียนนี่นา สุดยอด
นึกว่าที่นี่จะไม่มีใครสู้พี่ปุ๊กได้ ตอนนี้พี่ปุ๊กคงเร่งอยู่แน่ ๆ เลย

[jviruch-78]

ไล่นั่งอ่านของพี่ๆน้องๆ ตั้งนาน มันส์มากเลยครับ

อ่านเสร็จแล้ว รีบส่งการบ้านเลยครับพี่โจ้


พี่ ๆ น้อง ๆ ตั้งตาอ่านของพี่แล้วนะครับ

ใช่ๆๆ วิรัช  รีบเขียนมาเร็วๆ

อาไรกัน gamo ผมยังไม่มีใคร tag เลยน่ะไม่เชื่อไม่ดู

(ใคร tag กรู ...น่ะ อืมมมม)

[Hong82]

สงสัยว่าช่วงนี้จะเป็นฤดูการแห่งการเปลี่ยนภาพโลโก้...

 พี่ปุ๊กกี้...พี่เอ79  ....เอก ตี๋หมี่เกี๊ยว รวมถึงน้องวีคุงของเรา....

ต่างพร้อมใจกันเปลี่ยนรูป...โดยมิได้นัดหมาย(รึเปล่า?)

สงสัยต้องหารูปมาเปลี่ยนมั่งซะแล้ว

เปลี่ยน season ค่ะ น้อง Hong82        

ตอนนี้ก็ Spring แล้วสิคะ

....หนูว่านี่แหละค่ะคือเสน่ห์ของรัฐทางเหนือ

ที่มีการเปลี่ยนแปลงอย่างชัดเจนของฤดูกาล...

หนูเคยอยู่ Connecticut ค่ะ...ชอบหน้า Fall ที่สุดเลย

[gamo]

ไล่นั่งอ่านของพี่ๆน้องๆ ตั้งนาน มันส์มากเลยครับ

อ่านเสร็จแล้ว รีบส่งการบ้านเลยครับพี่โจ้


พี่ ๆ น้อง ๆ ตั้งตาอ่านของพี่แล้วนะครับ

ใช่ๆๆ วิรัช  รีบเขียนมาเร็วๆ

อาไรกัน gamo ผมยังไม่มีใคร tag เลยน่ะไม่เชื่อไม่ดู



(ใคร tag กรู ...น่ะ อืมมมม)

งั้นกรูนี่แหละ ขอ tag มรึง  รีบๆมาเขียนเลย

[gamo]

Nong Gamo ka,
let me join your cute story:Talking about "destiny","fade",any definition it has...I never believe it too untill I met it myself...Nong Gamo ka..my life was running around with this word since I was born...my parent come from a different part of Thailand...father from the south,mother from north eastern..could we imagine how is the opportunity at that time...can not compare to nowaday...the people seems to stay and bind to their place...not global and mobility like modern day...yes,love and affection could give one couple an enormous energy to overcome all trouble.What I have learned out of this was:tolerance,compromise amd agreement.
You can read my love story in Greeting from Germany 1 and 2 like any other concerned room I have hidden it  :twisted:  you can see,without a seconds of destination...I and my husband would never,never meet each other as the opportunity is rare!
p.nn

P' NN

You are always welcome to join me anytime you want.

When you come to Thailand don't forget to come playing badminton with me na krab.

[khesorn mueller]

พิ่งสังเกตเห็นว่า พี่หนุงหนิงเป็นระดับเหนือเซียนนี่นา สุดยอด
นึกว่าที่นี่จะไม่มีใครสู้พี่ปุ๊กได้ ตอนนี้พี่ปุ๊กคงเร่งอยู่แน่ ๆ เลย

Nong Nuihahey,
we make it teamwork...hurry up, catch your 1641 replies..and we can go together...to the next level.
p.nn

[iamfrommoon]

ไล่นั่งอ่านของพี่ๆน้องๆ ตั้งนาน มันส์มากเลยครับ

อ่านเสร็จแล้ว รีบส่งการบ้านเลยครับพี่โจ้


พี่ ๆ น้อง ๆ ตั้งตาอ่านของพี่แล้วนะครับ

ใช่ๆๆ วิรัช  รีบเขียนมาเร็วๆ

อาไรกัน gamo ผมยังไม่มีใคร tag เลยน่ะไม่เชื่อไม่ดู

(ใคร tag กรู ...น่ะ อืมมมม)

โดนมาตั้งแต่หน้าแรกแล้วนะ ถ้าจำไม่ผิดนู๋อ๋อย 41 Tag น้องโจ้ที่น่ารัก หุหุ..มาเลยๆ แถมลุงโก๋พ่อลูกอ่อนมา Tag ซ้ำ อย่างนี้ไม่เขียนไม่ได้แล้วนะ ไม่งั้นจะเผาพริกเผาเกลือ....

















"ทำแจ่ว" จิ้มกับข้าวเหนียวนะเอง 555

[iamfrommoon]

พิ่งสังเกตเห็นว่า พี่หนุงหนิงเป็นระดับเหนือเซียนนี่นา สุดยอด
นึกว่าที่นี่จะไม่มีใครสู้พี่ปุ๊กได้ ตอนนี้พี่ปุ๊กคงเร่งอยู่แน่ ๆ เลย

Nong Nuihahey,
we make it teamwork...hurry up, catch your 1641 replies..and we can go together...to the next level.
p.nn

พี่หนิงคะ...
นู๋ให้พี่หนิงล่วงหน้าไปก่อนน่ะค่ะ เด๋วลูกทีมจะตามไป

น้อง Nuihahey,
พี่น่ะอยู่บนชั้นนี้นาน พี่รอให้พี่ๆ น้องๆ ตามมาให้ทันเยอะหน่อย บนนี้เหงาจะตายไป ตัวเราเองน่ะ รีบๆ เลย เด๋วหมดโควต้านะเออ...อิอิ

[gamo]

กลับมาเล่าตอนที่ 4 เอาเรื่องชีวิตในจุฬาฯและหอซีมะโด่งละกัน

4. จำได้ว่าเข้ามาเรียนที่กรุงเทพฯ แรกๆ มีความรู้สึกเลยว่า คนกรุงเทพฯ ไม่มีน้ำใจให้กัน
ต่างกับคนบ้านนอกอย่างเราๆ  จริงๆนะ  ทำให้รู้สึกว่าไม่อยากอยู่ที่คณะเท่าไหร่
เพราะจะมีสังคมเด็กกรุงเทพฯ เลยชอบอยู่ที่หอมากกว่า ปกติแล้วเด็กวิทยาฯ เค้าจะชอบ
ไปนั่งจับกลุ่มกันที่ใต้ตึกแถบ  ผมเป็นคนนึงที่ไม่ไปสุงสิงกับเค้าเลย จะว่าเป็นคนชอบเก็บตัวก็ได้
จริงๆแล้วรักสันโดษ  (เขียนถูกไหมเนี่ย)  เลือกเรียนกลับหอ เลิกเรียนกลับหอ
มาบุญครองเอย สยามเอย แทบไม่ไปเดินเลย  จะไปก็เฉพาะมีเหตุต้องไป เช่น ไปซื้อของ
ไปกินข้าวกับเพื่อนๆ  แต่ให้ไปเดินเล่นๆ ทำไม่เป็นครับ  แบบว่าไม่รู้จะไปเดินทำอะไร
ดูอะไร  ปกติไปซื้อของก็ไปซื้อของ  ซื้อเสร็จก็กลับเลย


ตอนปีหนึ่งเหมือนช่วงปรับตัว  ยังทำอะไรไม่ค่อยถูก แม้แต่เรื่องการเรียน แทบแย่เหมือนกัน
มาถึงเทอมแรก 2.00 พอดีเป๊ะ ดีไม่มี F กว่าจะรู้สึกว่าปรับตัวได้ก็ปาเข้าไปปีสามแล้ว
ขนาดจบปี 2 เกรดรวม ถ้าจำไม่ผิด น่าจะอยู่ที่ 2.1 หรือ 2.2 กว่าๆ เองอ่ะ
คือโดยธรรมชาติเป็นคนไม่ชอบอ่านหนังสือ (สม้ยก่อนนะ แต่เดี๋ยวนี้รักการอ่านหนังสือแล้ว
ไม่รู้ว่าเปลี่ยนไปได้ยังไง ตั้งแต่เมื่อไหร่) แต่สุดท้ายเข็นจบมาได้ 2.53 ก็ถือว่าสุดยอดแล้ว


ปีหนึ่งรับน้องก็หนักหนาสาหัส จำได้ว่าเป็นรุ่นสุดท้ายที่ได้ลงโคลนนะเนี่ย  ปีหนึ่งแข่งกีฬาเฟรชชี่
ลงวอลเล่ย์บอลกับรักบี้ให้กับคณะวิทยาฯ  วอลเล่ย์รู้สึกจะตกรอบ รักบี้ได้รองแชมป์แพ้ครุฯ
แบบโดนกระชากเหรียนทองไป เพราะว่า จริงๆนำอยู่ แต่กรรมการไม่ยอมเป่าหมดเวลาซะที
จนสุดท้าย เค้าวางไทรได้ แพ้เลย เศร้า.... ตอนแรกอยากลงแบด แต่มีคนกันท่าทั้งๆที่ฝีมือก็
ไม่ค่อยเอาไหน ก็เลยขี้เกียจยุ่ง  ปีสองที่หอจัดแข่งกีฬาชิงรางวัล มีแบด กับปิงปอง ผมกวาดเรียบ
ได้เงินไปก้อนนึง อิอิ  แบดชายเดี่ยว ชายคู่ (ผมคู่กับน้องผมที่เป็นรุ่นพี่ เอ๊ะ งงๆ ก็คือน้องชาย
คนที่ผมเคยเล่าให้ฟังในตอนแรกไงครับ ว่าเรียนรุ่นเดียวกันตลอด แต่คราวนี้ มันสอบเทียบ
เอ็นทรานซ์ติดก่อนผม  เรียนคณะวิศวะฯครับ อยู่หอด้วย ก็เลยเรียนรหัส 37 ผม 38 ที่ทิ้งท้าย
ไว้ตอนแรกว่ามีเรื่องตลก มันก็ตลกตรงนี้แหละครับ น้องชายเป็นรุ่นพี่ คราวนี้เพื่อนน้องที่เป็นรุ่นพี่
ก็เกร็ง ไม่รู้จะเรียกเราว่าอะไร   เราก็เกร็งๆ ไม่รู้จะเรียกเค้าว่าอะไร เพราะถ้าตามปกติแล้ว
เพื่อนน้องก็ต้องเรียกผมว่าพี่ด้วยใช่ป่ะครับ ตลกดี ทำให้เวลาคุยกับเพื่อนน้องที่เป็นรุ่นพี่
ก็ไม่ค่อยเรียกสรรพนามกัน)

ปิงปองก็ลงชายเดี่ยว แล้วคราวนี้เพื่อนที่อยู่หอหญิงที่เป็นนักกีฬา
ตัวแทนมหาลัย ก็เลยชวนไปคัดตัวนักกีฬาดู ก็ปรากฏว่าคัดติด ก็เล่นปิงปองให้จุฬาฯสองปี
คือปี 2 กับปี 3 ส่วนเรื่องการทำกิจกรรมก็ไม่ชอบอีกครับ แรกๆรู้สึกว่า พวกห้องค่าย
พวกห้องกรรมการ เป็นคนแปลกๆแฮะ   ดูจะ over action  รู้สึกไม่ใช่เรา ทำไม่ได้อ่ะ  
แต่ปิ๋ม แฟนผม เค้าเดินทางนี้มาตลอด สมัยมัธยมก็เป็นรองประธานนักเรียน  เลขาฯ ฯลฯ
เค้าเลยถูกชักชวนมาทำกิจกรรมที่ห้องกรรมการฯ  จบปีหนึ่ง ได้มีโอกาสไปคอนเสิร์ตหาทุน
ด้วยกัน (จริงๆไม่ได้อยากไปหรอก แต่ปิ๋มไปก็เลยไป) เป็น staff จังหวัดนครปฐม

สิ่งที่ได้กลับมาเป็นประสบการณ์ในการทำงาน ในการใช้ชีวิตร่วมกับคนอื่นมาจนถึงทุกวันนี้ ผมว่า
มันสุดยอดมาก  จำได้ว่าที่รู้สึกว่าได้อะไรจริงๆตอนนั้น แล้วรู้สึกชอบการทำกิจกรรมขึ้นมาก็คือว่า
การได้อยู่ร่วมกันกับคนอื่น ได้เห็นคนอื่นๆในด้านอื่นๆ  ได้ลำบากด้วยกัน ได้สนุกด้วยกัน
ได้สนิทกันมากขึ้น ทำให้รู้ว่าคนคนนึงนั้นที่เราเห็นเฉพาะตอนอยู่หอ เจอกันแว้บๆ  จริงๆเค้าเป็นคน
ยังไงกันแน่ มีน้ำใจไหม เห็นแก่ตัวไหม ทำให้ผมมีคติประจำใจอยู่ข้อนึงคือ เพื่อนแท้วัดกันได้
เมื่อยามลำบาก พอปี 2 ปิ๋มเข้ามาทำงานเป็นเลขาฯ หัวหอ ผมก็ยังไม่มีตำแหน่งอะไร
เหมือนพรหมลิขิตอีกครั้ง ที่ตำแหน่งเหรัญญิกหอชาย คนที่ได้รับเลือกตั้งมา ลาบวชไม่ยอมสึก
พี่หัวหอสมัยนั้นคือพี่จับหมู ก็เลยทาบทามให้ผมมาทำหน้าที่แทน ปี 3 เป็นหัวหน้าชั้นปี (หัวจู)
และปีสุดท้ายเป็นหัวหอชายครับ  

เดี๋ยวตอนสุดท้ายจะกลับมาเล่าเรื่องกิจกรรมมันส์สมัยอยู่หอให้ฟังกันต่อครับ

[khesorn mueller]

Nong Gamo,
make a break...2 games badminton with me...till I win then you can come back to continue your Tag.(I think it would take a years!!)
p.nn

[ป๋าหน่าย]

จำได้ว่าเข้ามาเรียนที่กรุงเทพฯ แรกๆ มีความรู้สึกเลยว่า คนกรุงเทพฯ ไม่มีน้ำใจให้กัน
ต่างกับคนบ้านนอกอย่างเราๆ จริงๆนะ ทำให้รู้สึกว่าไม่อยากอยู่ที่คณะเท่าไหร่
เพราะจะมีสังคมเด็กกรุงเทพฯ เลยชอบอยู่ที่หอมากกว่า ปกติแล้วเด็กวิทยาฯ เค้าจะชอบ
ไปนั่งจับกลุ่มกันที่ใต้ตึกแถบ ผมเป็นคนนึงที่ไม่ไปสุงสิงกับเค้าเลย จะว่าเป็นคนชอบเก็บตัวก็ได้
จริงๆแล้วรักสันโดษ (เขียนถูกไหมเนี่ย) เลือกเรียนกลับหอ เลิกเรียนกลับหอ
มาบุญครองเอย สยามเอย แทบไม่ไปเดินเลย จะไปก็เฉพาะมีเหตุต้องไป เช่น ไปซื้อของ
ไปกินข้าวกับเพื่อนๆ แต่ให้ไปเดินเล่นๆ ทำไม่เป็นครับ แบบว่าไม่รู้จะไปเดินทำอะไร
ดูอะไร ปกติไปซื้อของก็ไปซื้อของ ซื้อเสร็จก็กลับเลย

อืม ผมว่าเด็กหอหลายๆคนก็เคยเป็นอะไรแบบเดียวกันกับที่พี่โก๋เล่ามารวมทั้งตัวผมเองด้วย ผมว่าส่วนหนึ่งอาจจะมาจากการที่เราต้องมารับน้องหอตอนเย็นทุกวัน ในขณะที่ที่คณะ (เช่นที่วิดวะ) เค้าก็มีรับน้องกรุ๊ป เลี้ยงกรุ๊ป พี่ๆพาไปกินข้าว แต่กว่าเราจะรับน้องกันเสร็จก็ปาเข้าไปเกือบมิดเทอม กลับไปที่คณะพวกเพื่อนๆเค้าก็สนิทเป็นกลุ่มกันไปแล้ว เราเลยรู้สึกเคว้งคว้าง แปลกแยก ขาดจากสังคมตรงนั้นไปเลย เลยช่วยไม่ได้ที่เราจะสนิทกับเพื่อนที่หอมากกว่ามาก ( อันนี้ไม่ได้ว่ารับน้องหอไม่ดีนะครับ)กว่าผมจะมีเพื่อนสนิทที่คณะก็ปาเข้าไปปีสองเทอมปลายตอนเข้าภาคไปแล้วนู่น โชคดีครับที่ยังปรับตัวทัน เพื่อนๆที่คณะผมหลายคนก็ยังคบกันมาจนทุกวันนี้  อันที่จริงผมว่าส่วนหนึ่งมันก็อยู่ที่เราเองด้วยว่าเราเปิดใจหรือเปล่า จริงๆแล้วเพื่อนๆเด็กกรุงเทพเท่าที่ได้สัมผัสส่วนใหญ่เค้าก็เป็นเพื่อนที่ดีนะครับ ถึงจะมีอะไรที่แตกต่างกับเพื่อนที่หออยู่มากพอสมควร แต่เราก้อต้องยอมรับความแตกต่างและพยามเข้าใจในความแตกต่างนั้น  เด็กหอเราหลายๆคนก็ค่อนข้างโชคดีที่ปรับตัวได้ เรื่องนี้ถ้ามีโอกาสก็อยากฝากไปถึงน้องๆหอยุคปัจจุบัน (ไม่รู้จะถึงป่าวนะ)ด้วยว่าอย่าจำกัดตัวเองอยู่ที่หอมากเกินไปนัก ประสบการณ์ดีๆและเพื่อนดีๆน่ะหาได้ทุกที่แหละ เปิดใจให้กว้างเข้าไว้ จุฬาของเรานั้นไม่ได้มีแค่หอพักเท่านั้นนะ  เวลาสี่ปีนี่เร็วมากอย่างนึกไม่ถึง เพราะฉะนั้นจงใช้มันให้คุมค่าที่สุดเถอะครับ

( ปล. เรื่องชีวิตรักของพี่โก๋สุดยอดจริงๆครับ อ่านแล้วยิ้มไปด้วยเลยอ่ะ  แต่ผมว่าพี่โก๋คงจำผมไม่ได้ร้อก..อิอิ)

[prapasri AH]

:lol: พี่แอ๊ะต้องใช้เวลา หนึ่งวัน  เพื่ออ่านเรื่องtag .ให้จบ เมื่อไปวัดสายตาและเปลี่ยนเลนส์แว่นตาแล้ว :shock:

เกรงว่าจะตกขบวน รถไฟ เที่ยวสุดท้าย เด่ว ตามเรื่องไม่ทัน คงเสียดายยยยยยยยยยยย แย่เลยค่ะ :cry:

[gamo]

Nong Gamo,
make a break...2 games badminton with me...till I win then you can come back to continue your Tag.(I think it would take a years!!)
p.nn

P NN.

I can make the result I want.    So, I think it should not over 20 mins
I will lose you. Hope to see you in Thailand krab P NN.

[gamo]

อืม ผมว่าเด็กหอหลายๆคนก็เคยเป็นอะไรแบบเดียวกันกับที่พี่โก๋เล่ามารวมทั้งตัวผมเองด้วย ผมว่าส่วนหนึ่งอาจจะมาจากการที่เราต้องมารับน้องหอตอนเย็นทุกวัน ในขณะที่ที่คณะ (เช่นที่วิดวะ) เค้าก็มีรับน้องกรุ๊ป เลี้ยงกรุ๊ป พี่ๆพาไปกินข้าว แต่กว่าเราจะรับน้องกันเสร็จก็ปาเข้าไปเกือบมิดเทอม กลับไปที่คณะพวกเพื่อนๆเค้าก็สนิทเป็นกลุ่มกันไปแล้ว เราเลยรู้สึกเคว้งคว้าง แปลกแยก ขาดจากสังคมตรงนั้นไปเลย เลยช่วยไม่ได้ที่เราจะสนิทกับเพื่อนที่หอมากกว่ามาก ( อันนี้ไม่ได้ว่ารับน้องหอไม่ดีนะครับ)กว่าผมจะมีเพื่อนสนิทที่คณะก็ปาเข้าไปปีสองเทอมปลายตอนเข้าภาคไปแล้วนู่น โชคดีครับที่ยังปรับตัวทัน เพื่อนๆที่คณะผมหลายคนก็ยังคบกันมาจนทุกวันนี้  อันที่จริงผมว่าส่วนหนึ่งมันก็อยู่ที่เราเองด้วยว่าเราเปิดใจหรือเปล่า จริงๆแล้วเพื่อนๆเด็กกรุงเทพเท่าที่ได้สัมผัสส่วนใหญ่เค้าก็เป็นเพื่อนที่ดีนะครับ ถึงจะมีอะไรที่แตกต่างกับเพื่อนที่หออยู่มากพอสมควร แต่เราก้อต้องยอมรับความแตกต่างและพยามเข้าใจในความแตกต่างนั้น  เด็กหอเราหลายๆคนก็ค่อนข้างโชคดีที่ปรับตัวได้ เรื่องนี้ถ้ามีโอกาสก็อยากฝากไปถึงน้องๆหอยุคปัจจุบัน (ไม่รู้จะถึงป่าวนะ)ด้วยว่าอย่าจำกัดตัวเองอยู่ที่หอมากเกินไปนัก ประสบการณ์ดีๆและเพื่อนดีๆน่ะหาได้ทุกที่แหละ เปิดใจให้กว้างเข้าไว้ จุฬาของเรานั้นไม่ได้มีแค่หอพักเท่านั้นนะ  เวลาสี่ปีนี่เร็วมากอย่างนึกไม่ถึง เพราะฉะนั้นจงใช้มันให้คุมค่าที่สุดเถอะครับ

( ปล. เรื่องชีวิตรักของพี่โก๋สุดยอดจริงๆครับ อ่านแล้วยิ้มไปด้วยเลยอ่ะ  แต่ผมว่าพี่โก๋คงจำผมไม่ได้ร้อก..อิอิ)

เห็นด้วยกับน้องป๋าหน่ายครับ คนกรุงเทพฯ ดีๆมีเยอะแยะ  แต่ความรู้สึกนั้นเป็นเฉพาะช่วงแรกๆ
ที่พี่เข้ามาเรียนที่นี่ครับ จริงๆ คนจะดีหรือไม่ดี ไม่เกี่ยวกับว่ามาจากที่ไหนหรอกครับ
เด็กหอไม่ดีก็มีเยอะแยะครับ


ว่าแต่น้องป๋าหน่ายนี่ชื่อเล่นชื่ออะไร แล้วอยู่รุ่นไหนอ่ะ ลองบอกมาเผื่อพี่จำได้

[@ tukta @]

ช่วยด้วยครับตาลาย....

ตุ๊กตาก็ด้วยค่ะ ตาลาย แต่แถวบ้านเรียกลายตา

[A79]

สงสัยว่าช่วงนี้จะเป็นฤดูการแห่งการเปลี่ยนภาพโลโก้...

 พี่ปุ๊กกี้...พี่เอ79  ....เอก ตี๋หมี่เกี๊ยว รวมถึงน้องวีคุงของเรา....

ต่างพร้อมใจกันเปลี่ยนรูป...โดยมิได้นัดหมาย(รึเปล่า?)

สงสัยต้องหารูปมาเปลี่ยนมั่งซะแล้ว

เปลี่ยน season ค่ะ น้อง Hong82        

ตอนนี้ก็ Spring แล้วสิคะ

....หนูว่านี่แหละค่ะคือเสน่ห์ของรัฐทางเหนือ

ที่มีการเปลี่ยนแปลงอย่างชัดเจนของฤดูกาล...

หนูเคยอยู่ Connecticut ค่ะ...ชอบหน้า Fall ที่สุดเลย

พี่ก็ชอบน้องจ๋า.........

[A79]

อืม ผมว่าเด็กหอหลายๆคนก็เคยเป็นอะไรแบบเดียวกันกับที่พี่โก๋เล่ามารวมทั้งตัวผมเองด้วย ผมว่าส่วนหนึ่งอาจจะมาจากการที่เราต้องมารับน้องหอตอนเย็นทุกวัน ในขณะที่ที่คณะ (เช่นที่วิดวะ) เค้าก็มีรับน้องกรุ๊ป เลี้ยงกรุ๊ป พี่ๆพาไปกินข้าว แต่กว่าเราจะรับน้องกันเสร็จก็ปาเข้าไปเกือบมิดเทอม กลับไปที่คณะพวกเพื่อนๆเค้าก็สนิทเป็นกลุ่มกันไปแล้ว เราเลยรู้สึกเคว้งคว้าง แปลกแยก ขาดจากสังคมตรงนั้นไปเลย เลยช่วยไม่ได้ที่เราจะสนิทกับเพื่อนที่หอมากกว่ามาก ( อันนี้ไม่ได้ว่ารับน้องหอไม่ดีนะครับ)กว่าผมจะมีเพื่อนสนิทที่คณะก็ปาเข้าไปปีสองเทอมปลายตอนเข้าภาคไปแล้วนู่น โชคดีครับที่ยังปรับตัวทัน เพื่อนๆที่คณะผมหลายคนก็ยังคบกันมาจนทุกวันนี้  อันที่จริงผมว่าส่วนหนึ่งมันก็อยู่ที่เราเองด้วยว่าเราเปิดใจหรือเปล่า จริงๆแล้วเพื่อนๆเด็กกรุงเทพเท่าที่ได้สัมผัสส่วนใหญ่เค้าก็เป็นเพื่อนที่ดีนะครับ ถึงจะมีอะไรที่แตกต่างกับเพื่อนที่หออยู่มากพอสมควร แต่เราก้อต้องยอมรับความแตกต่างและพยามเข้าใจในความแตกต่างนั้น  เด็กหอเราหลายๆคนก็ค่อนข้างโชคดีที่ปรับตัวได้ เรื่องนี้ถ้ามีโอกาสก็อยากฝากไปถึงน้องๆหอยุคปัจจุบัน (ไม่รู้จะถึงป่าวนะ)ด้วยว่าอย่าจำกัดตัวเองอยู่ที่หอมากเกินไปนัก ประสบการณ์ดีๆและเพื่อนดีๆน่ะหาได้ทุกที่แหละ เปิดใจให้กว้างเข้าไว้ จุฬาของเรานั้นไม่ได้มีแค่หอพักเท่านั้นนะ  เวลาสี่ปีนี่เร็วมากอย่างนึกไม่ถึง เพราะฉะนั้นจงใช้มันให้คุมค่าที่สุดเถอะครับ

( ปล. เรื่องชีวิตรักของพี่โก๋สุดยอดจริงๆครับ อ่านแล้วยิ้มไปด้วยเลยอ่ะ  แต่ผมว่าพี่โก๋คงจำผมไม่ได้ร้อก..อิอิ)

เห็นด้วยกับน้องป๋าหน่ายครับ คนกรุงเทพฯ ดีๆมีเยอะแยะ  แต่ความรู้สึกนั้นเป็นเฉพาะช่วงแรกๆ
ที่พี่เข้ามาเรียนที่นี่ครับ จริงๆ คนจะดีหรือไม่ดี ไม่เกี่ยวกับว่ามาจากที่ไหนหรอกครับ
เด็กหอไม่ดีก็มีเยอะแยะครับ


ว่าแต่น้องป๋าหน่ายนี่ชื่อเล่นชื่ออะไร แล้วอยู่รุ่นไหนอ่ะ ลองบอกมาเผื่อพี่จำได้

แล้วพี่โก๋ กะพี่ปิ๋ม จะจำน้องที่เคมีได้มั๊ยเนี่ย  :shock:

[หล้า]

ช่วยด้วยครับตาลาย....

ตุ๊กตาก็ด้วยค่ะ ตาลาย แต่แถวบ้านเรียกลายตา

ช่วงนี้หนูเป็นโรคกลัวกระทู้ Blog Tag ไม่กล้าเข้ามาอ่านเลย
มันวิงเวียนไปหมด    :cry:

[wannee]

ยังเข้ามาอ่านเรื่อยๆ    
แต่เมื่อมีการรวบรวมแล้ว คงอ่านง่ายขึ้น  :roll:  :roll:

[veekung]

ถึงจะตาลาย หรือลายตาก็บ่หยั้นครับเพราะว่าเรื่องราวของแต่ละคนนี่น่าติดตามจริง ๆ เลย แต่ก็อ่านติด ๆ กันไม่ไหวอ่ะครับต่อพักไปปั้นกระทู้ก่อนกลับมาอ่านต่อครับ

[khesorn mueller]

P.ning likes Blog Tag...she reads one line jump over 5 lines-10 lines then begin the next paragraph :twisted:
p.nn

[khesorn mueller]

ช่วยด้วยครับตาลาย....

ตุ๊กตาก็ด้วยค่ะ ตาลาย แต่แถวบ้านเรียกลายตา

Nong Tukta,
hey,that is a southern dialect naja. the 1700 replies is dedicated for...you my dear pol.sci. alumni...ooh,now i can see you closer..not too far on the monster motorcycle!
p.nn

[khesorn mueller]

Nong Gamo,
your Tag part 4. is enjoyable and make me think a bit about it.My own experience about grade and score at CU....I have it all! A,B,C,D,E,F...whatever it has :twisted: it made you to be a "touchable"one...I would like to know what have you learned out of it?
I have learned to see the world in a neutral eyes...life is not sweet but not bitter,one always has a second chance to make things better,I can understand "down"feeling same like"glory"after catching 7 A in one term.
It made me understand that we were born with differently talent and ability.
What I was really sure to myself at that time ...I will find anyone who is excellent in Mathematic and Physic...subjects I never have a chance to step into it...and I had fulfilled my wish :twisted:
p.nn

[gamo]

แล้วพี่โก๋ กะพี่ปิ๋ม จะจำน้องที่เคมีได้มั๊ยเนี่ย  :shock:

จำได้สิ นู๋มีชื่อเล่นว่าน้องเออ้วน  อิอิ  (เพราะมีเอหลายคน)

[gamo]

Nong Gamo,
your Tag part 4. is enjoyable and make me think a bit about it.My own experience about grade and score at CU....I have it all! A,B,C,D,E,F...whatever it has :twisted: it made you to be a "touchable"one...I would like to know what have you learned out of it?
I have learned to see the world in a neutral eyes...life is not sweet but not bitter,one always has a second chance to make things better,I can understand "down"feeling same like"glory"after catching 7 A in one term.
It made me understand that we were born with differently talent and ability.
What I was really sure to myself at that time ...I will find anyone who is excellent in Mathematic and Physic...subjects I never have a chance to step into it...and I had fulfilled my wish :twisted:
p.nn

Most of all grade I got is C, I never got F and withdraw. I got D only 3

subjects (Gen Chem I, Anal Chem and Stat) and never registered for summer krab.

[ป.ปลา]

พี่ชมรมหนูเอ๊งงงง (ดนตรีสากล)
ขี้เก๊กมากๆ  
ขอคอนเฟิร์มค่ะพี่ปุ๊กกี้ว่าพี่หน่ายนี่ร้องเพลง"เจ้าสาวที่กลัวฝน" ได้โดนมากๆ  
 
ก้อนะ น้อง ป.ปลา  มันก็แล้วแต่คนจะมองน๋ะ
แต่ถ้าเป็นน้อง ป.ปลา ถึงจะว่าอะไรพี่ พี่ก็ยอมทั้งนั้นแหละจ้ะ  อิอิ

อนุญาตแล้วนะพี่หน่าย  หึหึ
คราวหน้าไม่เกรงใจกันแล้วนะคะ  :twisted:  :twisted:

น้องป.ปลา...จากที่พี่อ่านป๋าหน่ายตอบนู๋นี่ก็น่าจะนั่งยัน นอนยัน และยืนยันว่า ไม่ขี้เก๊กแน่ๆ จริงมะ ป๋าขา...อิอิ เริ่มเลยน้องป.ปลา เริ่มเลย  :lol:  :lol:  :lol:

พี่ปุ๊กกี้ขา...
แค่ดูที่รูปของคุณพี่ป๋าหน่าย ก็รู้กันอยู่แล้วเค้าไม่ขี้เก๊กเลยค่ะ อิอิ  :lol:  :lol:

[ป.ปลา]

โอยยยย กว่าจะตามอ่านได้หมด.... ลายตาไปหมดเหมือนกันค่ะ
แต่สนุกจริงๆ เรื่องราวของเราชาวหอฯ

เรื่องที่เด็กหอฯ ค่อนข้างจะมีเพื่อนที่คณะน้อย(ในช่วงแรกๆ) ป.ปลา ก็เป็นเหมือนกันค่ะ
แต่ก็ช่วยเพื่อนๆ ที่คณะทำงานบ้าง
ทำงานที่ภาคฯ บ้าง ก็เลยมีเพื่อนอยู่ที่คณะอยู่ ซึ่งเดี๋ยวนี้ก็ยังติดต่อกันอยู่  

จริงๆ แล้วคนเราก็มีกำแพงอยู่ ถ้ามัวแต่อยู่ข้างในนั้นกำแพงก็จะหนาขึ้นเรื่อยๆ
แต่ถ้าแค่ลองมองออกมาข้างนอก เริ่มก้าวขาออกมาบ้าง การทลายกำแพงก็ไม่ยากเลยค่ะ    

[ป๋าหน่าย]

 

		อ้างถึง
	iamfrommoon พิมพ์ว่า: ป.ปลา (Miss) พิมพ์ว่า: ป๋าหน่าย พิมพ์ว่า: พี่ชมรมหนูเอ๊งงงง (ดนตรีสากล) ขี้เก๊กมากๆ ขอคอนเฟิร์มค่ะพี่ปุ๊กกี้ว่าพี่หน่ายนี่ร้องเพลง"เจ้าสาวที่กลัวฝน" ได้โดนมากๆ ก้อนะ น้อง ป.ปลา มันก็แล้วแต่คนจะมองน๋ะ แต่ถ้าเป็นน้อง ป.ปลา ถึงจะว่าอะไรพี่ พี่ก็ยอมทั้งนั้นแหละจ้ะ อิอิ อนุญาตแล้วนะพี่หน่าย หึหึ คราวหน้าไม่เกรงใจกันแล้วนะคะ   น้องป.ปลา...จากที่พี่อ่านป๋าหน่ายตอบนู๋นี่ก็น่าจะนั่งยัน นอนยัน และยืนยันว่า ไม่ขี้เก๊กแน่ๆ จริงมะ ป๋าขา...อิอิ เริ่มเลยน้องป.ปลา เริ่มเลย     พี่ปุ๊กกี้ขา... แค่ดูที่รูปของคุณพี่ป๋าหน่าย ก็รู้กันอยู่แล้วเค้าไม่ขี้เก๊กเลยค่ะ อิอิ

นะ รูปนี้น่ะพี่ไม่ได้เป็นคนเอามาใส่เองหรอก สงสัยจะเป็นคนดูแลบอร์ดเค้าหวังดีเอามาลงให้น่ะ ( มัฮดีเอ้ย เปลี่ยนรูปให้กูเถอะ อายว่ะ)
สำหรับน้องป.ปลาแล้วพี่ไม่มีกำแพงหรอกนะจ๊ะ มีแต่สะพานเท่านั้น  อิอิอิ

[A79]

แล้วพี่โก๋ กะพี่ปิ๋ม จะจำน้องที่เคมีได้มั๊ยเนี่ย  :shock:

จำได้สิ นู๋มีชื่อเล่นว่าน้องเออ้วน  อิอิ  (เพราะมีเอหลายคน)

โห....ไม่ค่อยเลยนะพี่โก๋ ฝากทักทายพี่ปิ๋มด้วยนะคะ

[jviruch-78]

ไอ้คุณ gamo มาต่อให้จบก่อน(กำลังสนุก) แล้วค่อย tag อย่าข้ามขั้นดิ ขี้โกง
คุณพี่ปุ๊กกี้ขา  ผมกลับไปอ่านแล้ว ไม่มีใคร tag ผมซักหน่อย จริ๊งจิ๊ง ไม่ได้โม้
ผมอุตสาห์ แอบอ่านเงียบๆ แล้วว่าไม่ โพสต์ตอบเลยน่ะ แต่อ่านของทุกๆคนเลย ชอบอ่านของพี่ๆน้องๆมาก   ของผมรอสักครู่ขอไป   draft มาก่อน

[ป.ปลา]

 

		อ้างถึง
	iamfrommoon พิมพ์ว่า: ป.ปลา (Miss) พิมพ์ว่า: ป๋าหน่าย พิมพ์ว่า: พี่ชมรมหนูเอ๊งงงง (ดนตรีสากล) ขี้เก๊กมากๆ ขอคอนเฟิร์มค่ะพี่ปุ๊กกี้ว่าพี่หน่ายนี่ร้องเพลง"เจ้าสาวที่กลัวฝน" ได้โดนมากๆ ก้อนะ น้อง ป.ปลา มันก็แล้วแต่คนจะมองน๋ะ แต่ถ้าเป็นน้อง ป.ปลา ถึงจะว่าอะไรพี่ พี่ก็ยอมทั้งนั้นแหละจ้ะ อิอิ อนุญาตแล้วนะพี่หน่าย หึหึ คราวหน้าไม่เกรงใจกันแล้วนะคะ   น้องป.ปลา...จากที่พี่อ่านป๋าหน่ายตอบนู๋นี่ก็น่าจะนั่งยัน นอนยัน และยืนยันว่า ไม่ขี้เก๊กแน่ๆ จริงมะ ป๋าขา...อิอิ เริ่มเลยน้องป.ปลา เริ่มเลย     พี่ปุ๊กกี้ขา... แค่ดูที่รูปของคุณพี่ป๋าหน่าย ก็รู้กันอยู่แล้วเค้าไม่ขี้เก๊กเลยค่ะ อิอิ

นะ รูปนี้น่ะพี่ไม่ได้เป็นคนเอามาใส่เองหรอก สงสัยจะเป็นคนดูแลบอร์ดเค้าหวังดีเอามาลงให้น่ะ ( มัฮดีเอ้ย เปลี่ยนรูปให้กูเถอะ อายว่ะ)
สำหรับน้องป.ปลาแล้วพี่ไม่มีกำแพงหรอกนะจ๊ะ มีแต่สะพานเท่านั้น  อิอิอิ

เอางี้เลยเหรอพี่ เล่นมากๆ เดี๋ยวเขิลลจริงๆ นะ :oops:  :oops:

[MahDee]

นะ รูปนี้น่ะพี่ไม่ได้เป็นคนเอามาใส่เองหรอก สงสัยจะเป็นคนดูแลบอร์ดเค้าหวังดีเอามาลงให้น่ะ ( มัฮดีเอ้ย เปลี่ยนรูปให้กูเถอะ อายว่ะ)

5555 โทษที กรูมีรูปนี้รูปเดียว เอาไว้มีรูปใหม่ค่อยเปลี่ยนละกัน  :lol:  :lol:

[ป๋าหน่าย]

 

		อ้างถึง
	ตอบเมื่อ: Mon May 07, 2007 12:14 pm    เรื่อง:   --------------------------------------------------------------------------------   ป๋าหน่าย พิมพ์ว่า: อ้างอิงจาก: iamfrommoon พิมพ์ว่า: ป.ปลา (Miss) พิมพ์ว่า: ป๋าหน่าย พิมพ์ว่า: พี่ชมรมหนูเอ๊งงงง (ดนตรีสากล) ขี้เก๊กมากๆ ขอคอนเฟิร์มค่ะพี่ปุ๊กกี้ว่าพี่หน่ายนี่ร้องเพลง"เจ้าสาวที่กลัวฝน" ได้โดนมากๆ ก้อนะ น้อง ป.ปลา มันก็แล้วแต่คนจะมองน๋ะ แต่ถ้าเป็นน้อง ป.ปลา ถึงจะว่าอะไรพี่ พี่ก็ยอมทั้งนั้นแหละจ้ะ อิอิ อนุญาตแล้วนะพี่หน่าย หึหึ คราวหน้าไม่เกรงใจกันแล้วนะคะ น้องป.ปลา...จากที่พี่อ่านป๋าหน่ายตอบนู๋นี่ก็น่าจะนั่งยัน นอนยัน และยืนยันว่า ไม่ขี้เก๊กแน่ๆ จริงมะ ป๋าขา...อิอิ เริ่มเลยน้องป.ปลา เริ่มเลย พี่ปุ๊กกี้ขา... แค่ดูที่รูปของคุณพี่ป๋าหน่าย ก็รู้กันอยู่แล้วเค้าไม่ขี้เก๊กเลยค่ะ อิอิ   นะ รูปนี้น่ะพี่ไม่ได้เป็นคนเอามาใส่เองหรอก สงสัยจะเป็นคนดูแลบอร์ดเค้าหวังดีเอามาลงให้น่ะ ( มัฮดีเอ้ย เปลี่ยนรูปให้กูเถอะ อายว่ะ) สำหรับน้องป.ปลาแล้วพี่ไม่มีกำแพงหรอกนะจ๊ะ มีแต่สะพานเท่านั้น อิอิอิ เอางี้เลยเหรอพี่ เล่นมากๆ เดี๋ยวเขิลลจริงๆ นะ

นั่นแน่ เขินจนหน้าดำหมดแล้วล่ะสิ เห็นมะ ฮิ้ว.....( ล้อเล่นนะจ๊ะ)

[Hong82]

ช่วยด้วยครับตาลาย....

ตุ๊กตาก็ด้วยค่ะ ตาลาย แต่แถวบ้านเรียกลายตา

ช่วงนี้หนูเป็นโรคกลัวกระทู้ Blog Tag ไม่กล้าเข้ามาอ่านเลย
มันวิงเวียนไปหมด    :cry:

ไม่เป็นไรน้องหล้า....เดี๋ยวพี่ซื้อยาดมตราท่านเจ้าคุณให้แผงนึงเลย

จะได้หายวิงเวียน :lol:

[Hong82]

โอยยยย กว่าจะตามอ่านได้หมด.... ลายตาไปหมดเหมือนกันค่ะ
แต่สนุกจริงๆ เรื่องราวของเราชาวหอฯ

เรื่องที่เด็กหอฯ ค่อนข้างจะมีเพื่อนที่คณะน้อย(ในช่วงแรกๆ) ป.ปลา ก็เป็นเหมือนกันค่ะ
แต่ก็ช่วยเพื่อนๆ ที่คณะทำงานบ้าง
ทำงานที่ภาคฯ บ้าง ก็เลยมีเพื่อนอยู่ที่คณะอยู่ ซึ่งเดี๋ยวนี้ก็ยังติดต่อกันอยู่  

จริงๆ แล้วคนเราก็มีกำแพงอยู่ ถ้ามัวแต่อยู่ข้างในนั้นกำแพงก็จะหนาขึ้นเรื่อยๆ
แต่ถ้าแค่ลองมองออกมาข้างนอก เริ่มก้าวขาออกมาบ้าง การทลายกำแพงก็ไม่ยากเลยค่ะ    

ถูกต้องเลยจ้ะน้องป.ปลา.....ถ้าเราก้าวข้ามกำแพงนั้นออกมาได้....

ก็จะพบว่ามีมิตรภาพอยู่เต็มไปหมด....

ตอนนี้พี่ก็เป็นมิตรกับทุกคนจ้ะ....แล้วพี่ก็รักเด็กด้วย

World Peace...  :lol:  

[Hong82]

นะ รูปนี้น่ะพี่ไม่ได้เป็นคนเอามาใส่เองหรอก สงสัยจะเป็นคนดูแลบอร์ดเค้าหวังดีเอามาลงให้น่ะ ( มัฮดีเอ้ย เปลี่ยนรูปให้กูเถอะ อายว่ะ)
สำหรับน้องป.ปลาแล้วพี่ไม่มีกำแพงหรอกนะจ๊ะ มีแต่สะพานเท่านั้น  อิอิอิ

หนูก็สงสัยอยู่....ว่าทำไมพี่หน่ายถึงได้เอารูปนี้มาลงหว่า :shock:

ถ้าพี่หน่ายไม่อยากให้รูปนี้คงอยู่ต่อไป....ลองหารูปมาเปลี่ยนสิคะ

[khesorn mueller]

ไอ้คุณ gamo มาต่อให้จบก่อน(กำลังสนุก) แล้วค่อย tag อย่าข้ามขั้นดิ ขี้โกง
คุณพี่ปุ๊กกี้ขา  ผมกลับไปอ่านแล้ว ไม่มีใคร tag ผมซักหน่อย จริ๊งจิ๊ง ไม่ได้โม้
ผมอุตสาห์ แอบอ่านเงียบๆ แล้วว่าไม่ โพสต์ตอบเลยน่ะ แต่อ่านของทุกๆคนเลย ชอบอ่านของพี่ๆน้องๆมาก   ของผมรอสักครู่ขอไป   draft มาก่อน

Nong Jviruch,
you are welcomed to write something..without has been tagged!please do it...it is your chance to get know another hundred webboard members..I will wait to read naka.
nice day ja,
p.nn27

[ป.ปลา]

โอยยยย กว่าจะตามอ่านได้หมด.... ลายตาไปหมดเหมือนกันค่ะ
แต่สนุกจริงๆ เรื่องราวของเราชาวหอฯ

เรื่องที่เด็กหอฯ ค่อนข้างจะมีเพื่อนที่คณะน้อย(ในช่วงแรกๆ) ป.ปลา ก็เป็นเหมือนกันค่ะ
แต่ก็ช่วยเพื่อนๆ ที่คณะทำงานบ้าง
ทำงานที่ภาคฯ บ้าง ก็เลยมีเพื่อนอยู่ที่คณะอยู่ ซึ่งเดี๋ยวนี้ก็ยังติดต่อกันอยู่  

จริงๆ แล้วคนเราก็มีกำแพงอยู่ ถ้ามัวแต่อยู่ข้างในนั้นกำแพงก็จะหนาขึ้นเรื่อยๆ
แต่ถ้าแค่ลองมองออกมาข้างนอก เริ่มก้าวขาออกมาบ้าง การทลายกำแพงก็ไม่ยากเลยค่ะ    

ถูกต้องเลยจ้ะน้องป.ปลา.....ถ้าเราก้าวข้ามกำแพงนั้นออกมาได้....

ก็จะพบว่ามีมิตรภาพอยู่เต็มไปหมด....

ตอนนี้พี่ก็เป็นมิตรกับทุกคนจ้ะ....แล้วพี่ก็รักเด็กด้วย

World Peace...  :lol:  

เตรียมตัวขึ้นเวทีประกวดที่ไหนหรือเปล่าเนี่ย พี่หงษ์

[jviruch-78]

ไอ้คุณ gamo มาต่อให้จบก่อน(กำลังสนุก) แล้วค่อย tag อย่าข้ามขั้นดิ ขี้โกง
คุณพี่ปุ๊กกี้ขา  ผมกลับไปอ่านแล้ว ไม่มีใคร tag ผมซักหน่อย จริ๊งจิ๊ง ไม่ได้โม้
ผมอุตสาห์ แอบอ่านเงียบๆ แล้วว่าไม่ โพสต์ตอบเลยน่ะ แต่อ่านของทุกๆคนเลย ชอบอ่านของพี่ๆน้องๆมาก   ของผมรอสักครู่ขอไป   draft มาก่อน

Nong Jviruch,
you are welcomed to write something..without has been tagged!please do it...it is your chance to get know another hundred webboard members..I will wait to read naka.
nice day ja,
p.nn27

รับทราบคับพ้ม

[dto80]

ไอ้คุณ gamo มาต่อให้จบก่อน(กำลังสนุก) แล้วค่อย tag อย่าข้ามขั้นดิ ขี้โกง
คุณพี่ปุ๊กกี้ขา  ผมกลับไปอ่านแล้ว ไม่มีใคร tag ผมซักหน่อย จริ๊งจิ๊ง ไม่ได้โม้
ผมอุตสาห์ แอบอ่านเงียบๆ แล้วว่าไม่ โพสต์ตอบเลยน่ะ แต่อ่านของทุกๆคนเลย ชอบอ่านของพี่ๆน้องๆมาก   ของผมรอสักครู่ขอไป   draft มาก่อน

Nong Jviruch,
you are welcomed to write something..without has been tagged!please do it...it is your chance to get know another hundred webboard members..I will wait to read naka.
nice day ja,
p.nn27

รับทราบคับพ้ม

draft นานไหมคับ ทำ ebook แจกเลยดีกว่าไหม เหอ ๆ

[Dr.Poot]

ไม่ได้เข้ามาอ่านหลายวัน มึนคับ :roll:  :roll:

[khesorn mueller]

Noo Poot,
you will be blurr and confused for the next ..it is longer and longer..if you ask me who is who...I had deleted all info. gone and start from the beginning...who are you??
p.nn :twisted:

[Dr.Poot]

Noo Poot,
you will be blurr and confused for the next ..it is longer and longer..if you ask me who is who...I had deleted all info. gone and start from the beginning...who are you??
p.nn :twisted:

เห็นด้วยกับพี่หนิง อย่างนี้คงต้องเริ่มอ่านใหม่แล้ว เยอะมากเลย :roll:

[iamfrommoon]

พิ่งสังเกตเห็นว่า พี่หนุงหนิงเป็นระดับเหนือเซียนนี่นา สุดยอด
นึกว่าที่นี่จะไม่มีใครสู้พี่ปุ๊กได้ ตอนนี้พี่ปุ๊กคงเร่งอยู่แน่ ๆ เลย

สังเกตใหม่นะนู๋นะ...เหอเหอ...

 :lol:    :lol:

[iamfrommoon]

ไอ้คุณ gamo มาต่อให้จบก่อน(กำลังสนุก) แล้วค่อย tag อย่าข้ามขั้นดิ ขี้โกง
คุณพี่ปุ๊กกี้ขา  ผมกลับไปอ่านแล้ว ไม่มีใคร tag ผมซักหน่อย จริ๊งจิ๊ง ไม่ได้โม้
ผมอุตสาห์ แอบอ่านเงียบๆ แล้วว่าไม่ โพสต์ตอบเลยน่ะ แต่อ่านของทุกๆคนเลย ชอบอ่านของพี่ๆน้องๆมาก   ของผมรอสักครู่ขอไป   draft มาก่อน

เอามาเป็นหลักฐานเจ้าค่า..สายตาคนสวยอย่างพี่ไม่พลาดแน่น๊อน หน้า 3 จากน้องจอย41 เมื่อวันที่ 18 เม.ย.

โอ น้องปาร์ตี้ ทำพี่แล้วไง...แล้วพี่จาเอาไรมาเขียนเนี่ยะ  

ยังไม่เล่าเรื่องตัวเองได้ปะ แต่อยากจองไว้ล่วงหน้าว่าจะ tag ใครต่อดี

1. พี่ตุ๊ 14
2. พี่โจ้เลีย 38
3.
4.
5.

ครายยังไม่โดน tag มั่งเนี่ยะ  :?:

เหอเหอ...ไงคะ จนด้วยหลักฐานแล้วน้า...มามะ มาเลย  :lol:

[iamfrommoon]

ป๋าหน่าย..
ตามไปรับของฝากจากพี่ด้วยนะจ๊ะ  นู๋ป.ปลาถึงจะดำก็ สวย...ดำฮานะคะ (แบบเดียวกับพี่ ไม่วาย อิอิ)

ถึงทุกๆ คนค่ะ
มีของฝากจากอัมพวามาฝากด้วยค่ะ

ตามลิ้งค์นี้ได้เลยค่ะ

http://www.cmadong.com/community/board/viewtopic.php?t=941

[jviruch-78]

โอ น้องปาร์ตี้ ทำพี่แล้วไง...แล้วพี่จาเอาไรมาเขียนเนี่ยะ  

ยังไม่เล่าเรื่องตัวเองได้ปะ แต่อยากจองไว้ล่วงหน้าว่าจะ tag ใครต่อดี

1. พี่ตุ๊ 14
2. พี่โจ้เลีย 38
3.
4.
5.

ครายยังไม่โดน tag มั่งเนี่ยะ  :?:

เหอเหอ...ไงคะ จนด้วยหลักฐานแล้วน้า...มามะ มาเลย  :lol:

ไอ้หย๋า เรื่องจริงรึเนี้ย ... น้องจอย นี้เอง (อย่าให้เจอน่ะ) มิน่า ท้องเสียไปหลายวัน (มะดีแช่งไว้)

พี่ปุ๊กขา ข้าน้อย สมควรตาย ข้าน้อยสมควรตาย  ...

ไอ้คุณ gamo รีบเขียนดิ เดี๋ยวผมรอต่อคุณอยู่น่ะ
.
.
.
เรียกแตะถ่วงคราบ (กำลังเขียนอยู่ เดียว copy มาลงทีเดียวแล้วกันน่ะคราบ)

[iamfrommoon]

ไอ้คุณ gamo มาต่อให้จบก่อน(กำลังสนุก) แล้วค่อย tag อย่าข้ามขั้นดิ ขี้โกง
คุณพี่ปุ๊กกี้ขา  ผมกลับไปอ่านแล้ว ไม่มีใคร tag ผมซักหน่อย จริ๊งจิ๊ง ไม่ได้โม้
ผมอุตสาห์ แอบอ่านเงียบๆ แล้วว่าไม่ โพสต์ตอบเลยน่ะ แต่อ่านของทุกๆคนเลย ชอบอ่านของพี่ๆน้องๆมาก   ของผมรอสักครู่ขอไป   draft มาก่อน

Nong Jviruch,
you are welcomed to write something..without has been tagged!please do it...it is your chance to get know another hundred webboard members..I will wait to read naka.
nice day ja,
p.nn27

รับทราบคับพ้ม

draft นานไหมคับ ทำ ebook แจกเลยดีกว่าไหม เหอ ๆ

พี่ว่า คุณน้องโจ้เลียของพี่นี่ คงแบ่งเป็นภาคๆ น่ะค่ะ เลยใช้เวลานานหน่อย เรื่องมันเย๊อะ จนเขียนสั้นๆ ไม่ได้น่ะค่ะ จริงมั้ยจ๊ะ หุหุ

 :lol:    :lol:

[gamo]

โอ น้องปาร์ตี้ ทำพี่แล้วไง...แล้วพี่จาเอาไรมาเขียนเนี่ยะ  

ยังไม่เล่าเรื่องตัวเองได้ปะ แต่อยากจองไว้ล่วงหน้าว่าจะ tag ใครต่อดี

1. พี่ตุ๊ 14
2. พี่โจ้เลีย 38
3.
4.
5.

ครายยังไม่โดน tag มั่งเนี่ยะ  :?:

เหอเหอ...ไงคะ จนด้วยหลักฐานแล้วน้า...มามะ มาเลย  :lol:

ไอ้หย๋า เรื่องจริงรึเนี้ย ... น้องจอย นี้เอง (อย่าให้เจอน่ะ) มิน่า ท้องเสียไปหลายวัน (มะดีแช่งไว้)

พี่ปุ๊กขา ข้าน้อย สมควรตาย ข้าน้อยสมควรตาย  ...

ไอ้คุณ gamo รีบเขียนดิ เดี๋ยวผมรอต่อคุณอยู่น่ะ
.
.
.
เรียกแตะถ่วงคราบ (กำลังเขียนอยู่ เดียว copy มาลงทีเดียวแล้วกันน่ะคราบ)

ไม่ต้องรอ เขียนไปก่อนเลยเพื่อน

[ป.ปลา]

คนดำ ดำคมขำ นะคะ  อิอิ
หรือจะบอกว่า "ดำรู" ก็ได้  (ดำรู แปลว่า สวย) :oops:
เรื่องดำนี่ แซวมาเหอะพี่หน่าย ไม่โกรธหรอก  :lol:
แซวได้เรื่อยๆ เพราะดำอยู่แล้ว ไม่รู้จะเอาตรงไหนไปขาวกะเค้า 555
 :lol:  :lol: แต่ถ้าแซวว่าไม่สวย หรือไม่น่ารักนี่อาจมีเรื่องก็ได้นะ ฮี่ๆ  :twisted:  :twisted:

[khesorn mueller]

Nong Plaa,
stay on your position(??)...Black is Beautiful!
I stay on this side since I was born....still not pale...hmm,black is classic!
p.nn

[ป.ปลา]

Nong Plaa,
stay on your position(??)...Black is Beautiful!
I stay on this side since I was born....still not pale...hmm,black is classic!
p.nn

ใช่เลยค่ะพี่หนุงหนิง black is classic จริงค่ะ
ไม่ว่าจะเป็นสีผิว เสื้อผ้า เครื่องประดับ
สีดำนี่.. โก้... หรู... ดูดี... สุดๆ    

[iamfrommoon]

ตามมาเห็นด้วยกับสาว 2 สาวข้างบนค่ะ อิอิ

[khesorn mueller]

Noo Pookie,
this LOGO is...classic too.How are you?where have you been yesterday?
p.nn

[khesorn mueller]

ใช่เลยค่ะพี่หนุงหนิง black is classic จริงค่ะ
ไม่ว่าจะเป็นสีผิว เสื้อผ้า เครื่องประดับ
สีดำนี่.. โก้... หรู... ดูดี... สุดๆ    

the first year I come back to Thailand,most of my top is black,before I go out,my mother asked"who is dead?"!!!I said"No,Mum..it is a fashion"
she said"but not here"....so I turn black to grey...
p.nn

[rs_oman]

ตามมาเห็นด้วยกับสาว 2 สาวข้างบนค่ะ อิอิ

พี่ว่าต้องถามฝ่ายชายมั๊ง....ไม่ใช่ฝ่ายเดียวกันพูดเองเออเอง การสอบยังต้องใช้ครูตรวจเลย ไม่เห็นมีนักเรียนที่ไหนตอบเองแล้วตรวจเอง    อิอิ ไปหล่ะ เดี๋ยวโดน  3 ต่อ 1

[Sarik]

แว้บเข้ามาอีกแป๊บนึง โหยยยย คึกคักจังเลยนะบ้านหลังนี้ คุยกันไม่มีเบรกเลยยยยย


เห็นรูปลูกพี่โก๋ กะ พี่ปิ๋มแล้วอิจฉาจังเรยยยย น่ารักน่าชังเป็นที่สุด


ไม่ได้เข้ามาบ่อยเลยตามเรื่องตามราวเค้าไม่ค่อยทันเลย อ่านซะเป็นส่วนใหญ่


เออ น้องหงส์จะกลับมาเมืองไทยเมื่อไรจ๊ะ


อุ๋มมมมม

[veekung]

ตามมาเห็นด้วยกับสาว 2 สาวข้างบนค่ะ อิอิ

พี่ว่าต้องถามฝ่ายชายมั๊ง....ไม่ใช่ฝ่ายเดียวกันพูดเองเออเอง การสอบยังต้องใช้ครูตรวจเลย ไม่เห็นมีนักเรียนที่ไหนตอบเองแล้วตรวจเอง    อิอิ ไปหล่ะ เดี๋ยวโดน  3 ต่อ 1

เห็นด้วยพี่ พูดเองเออเอง  :lol:

[khesorn mueller]

The name of "mince meat" persons to be"Yam Moo Yor"for today:
1.P.Rangsun Oman
2.Nong Vee vee.
p.nn(chefcook of webboard!with 2 assistant:Noo Pookie+Nong Plaa)

[MahDee]

อุ๋ม (Sarik) เข้ามาแล้ว รีบตอบ Tag ด่วนเลยนะ เอาเป็นว่าเรา Tag อุ๋มแล้วนะ  :lol:  :lol:

[ป.ปลา]

The name of "mince meat" persons to be"Yam Moo Yor"for today:
1.P.Rangsun Oman
2.Nong Vee vee.
p.nn(chefcook of webboard!with 2 assistant:Noo Pookie+Nong Plaa)

เตรียมอุปกรณ์พร้อมแล้วค่ะพี่หนุงหนิง พร้อมลุยได้ทันที หึหึ :twisted:  :twisted:

[iamfrommoon]

พี่หนุงหนิง ปุ๊กกี้ และนู๋ป.ปลา เราคือ "Power Beautiful Black Women" รวมพลัง..

"จัดการรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรร" :twisted:  :twisted:  :twisted:

 :lol:    :lol:

[Sarik]

ปลื้มใจจัง thank you นะจ๊ะ Dee ที่นึกถึงกัน
อันนี้เอาอย่างย่อไปก่อน แต่ไม่นานจะมาขยายความ แบบว่าใจร้อน อยากเกริ่นก่อนน่ะนะ

[Tritti_83]

ตามมาเป็นแนวร่วมพี่RS และเพื่อนวี

ไม่ใช่ฝ่ายเดียวกันพูดเองเออเอง

[MahDee]

ปลื้มใจจัง thank you นะจ๊ะ Dee ที่นึกถึงกัน
อันนี้เอาอย่างย่อไปก่อน แต่ไม่นานจะมาขยายความ แบบว่าใจร้อน อยากเกริ่นก่อนน่ะนะ

รออ่านฉบับสมบูรณ์ต่อไปเด้อ  :lol:  :lol:

แวะเวียนมาบ่อย ๆ ละ  :wink:

[nuihahey]

ขอเสนอสำหรับคนที่ยังไม่มาเขียนครับ
เพิ่มอีกข้อนึงเป็นหกข้อได้ไหม โดยข้อที่หกเป็นเรื่องที่คิดว่า เป็นสิ่งมหัศจรรย์ในชีวิต

[MahDee]

ขอเสนอสำหรับคนที่ยังไม่มาเขียนครับ
เพิ่มอีกข้อนึงเป็นหกข้อได้ไหม โดยข้อที่หกเป็นเรื่องที่คิดว่า เป็นสิ่งมหัศจรรย์ในชีวิต

ได้เลยครับ ตอนนี้ไม่จำกัดข้อแล้วครับ อยากเขียนอะไร ได้เลยครับ ขอให้เรารู้จักกันมากขึ้น  :lol:  :lol:

[rs_oman]

ตามมาเป็นแนวร่วมพี่RS และเพื่อนวี

ไม่ใช่ฝ่ายเดียวกันพูดเองเออเอง

ค่อยยังชั่ว 3:3 ไม่ใช่ 3:1 แต่แรก

[veekung]

ตามมาเป็นแนวร่วมพี่RS และเพื่อนวี

ไม่ใช่ฝ่ายเดียวกันพูดเองเออเอง

ค่อยยังชั่ว 3:3 ไม่ใช่ 3:1 แต่แรก

เฮอะ ๆ ถึงแม้ความมืดเข้าครอบงำ แต่ความดียังคงอยู่นะขอบอก ขอบอก 3:3 ลุยเลยม่ะพี่ :lol:

[iamfrommoon]

ได้เล้ย....พี่หนุงหนิง นู๋ป.ปลา พร้อมยังคะ...


"เป่ายิ๊งฉุบ"

 :lol:    :lol:

[rs_oman]

ตามมาเป็นแนวร่วมพี่RS และเพื่อนวี

ไม่ใช่ฝ่ายเดียวกันพูดเองเออเอง

ค่อยยังชั่ว 3:3 ไม่ใช่ 3:1 แต่แรก

เฮอะ ๆ ถึงแม้ความมืดเข้าครอบงำ แต่ความดียังคงอยู่นะขอบอก ขอบอก 3:3 ลุยเลยม่ะพี่ :lol:

เอาจริงเหรอวี  ว่าแต่ว่าแม่ของลูกสาวพี่ที่บ้านก้ออยู่ชมรมนี้นะ (เพราะเป็นคนบ้านเดียวกะ ป ปลา) พี่ว่าของมีค่าควรเมืองอย่างนี้ เก็บไว้ให้เป็นมรดกแก่ลูกหลานมิดีกว่าหรือ อีกอย่างบ้านพี่ก้อถูกขนาบด้วยบ้านของปุ๊กกี้และ ป ปลา กลัวเขาไม่ให้ผ่านทางเวลากลับบ้านน่ะ

[Hong82]

เอ๊ะทำไมบรรยากาศในห้องนี้ถึงได้อึมครึมๆ....อย่างนี้นะ

ขออนุญาตๆปหยิบไฟฉายก่อน....เดี๋ยวกลับมานะค้า :lol:    :lol:

[veekung]

ยอมก็ได้พี่ rs_oman เห็นว่าดำขำนะเนี่ยะ  :lol:

[khesorn mueller]

Menu for Wednesday....Naem Nueng RCU...mince meat was made from:
1.P.RS Oman
2.Nong Veevee
3.Nong Tritti
 :twisted: cook1,cook2,cook3 :twisted: no...pardon!

[Hong82]

แว้บเข้ามาอีกแป๊บนึง โหยยยย คึกคักจังเลยนะบ้านหลังนี้ คุยกันไม่มีเบรกเลยยยยย


เห็นรูปลูกพี่โก๋ กะ พี่ปิ๋มแล้วอิจฉาจังเรยยยย น่ารักน่าชังเป็นที่สุด


ไม่ได้เข้ามาบ่อยเลยตามเรื่องตามราวเค้าไม่ค่อยทันเลย อ่านซะเป็นส่วนใหญ่


เออ น้องหงส์จะกลับมาเมืองไทยเมื่อไรจ๊ะ


อุ๋มมมมม

คาดว่าคงอีกซัก 3 ปีอ่ะค่ะพี่

นานเนอะ....เศร้าใจจัง

[rs_oman]

แว้บเข้ามาอีกแป๊บนึง โหยยยย คึกคักจังเลยนะบ้านหลังนี้ คุยกันไม่มีเบรกเลยยยยย


เห็นรูปลูกพี่โก๋ กะ พี่ปิ๋มแล้วอิจฉาจังเรยยยย น่ารักน่าชังเป็นที่สุด


ไม่ได้เข้ามาบ่อยเลยตามเรื่องตามราวเค้าไม่ค่อยทันเลย อ่านซะเป็นส่วนใหญ่


เออ น้องหงส์จะกลับมาเมืองไทยเมื่อไรจ๊ะ


อุ๋มมมมม

คาดว่าคงอีกซัก 3 ปีอ่ะค่ะพี่

นานเนอะ....เศร้าใจจัง

น้องหงส์ ยังรู้ว่าอีก 3 ปี พี่นี่ซี ไม่รู้อีกกี่ปีจะได้กลับ    เศร้ากว่า

[khesorn mueller]

Nong Hong,
P.Ning the whole life long more saddddddddddddddddd.
p.nn

[veekung]

ไม่ได้ไปไหนเลยอ่ะพี่อยู่เมืองไทย    (เปลี่ยนเรื่องดีกว่ารู้สึกว่าจะโดนยำยังไงไม่รู้ )

[MahDee]

แปลกเนอะ อยู่เมืองไทยอยากไปนอก อยู่เมืองนอกอยากกลับไทย  :x  :x

[iamfrommoon]

เอ๊ะทำไมบรรยากาศในห้องนี้ถึงได้อึมครึมๆ....อย่างนี้นะ

ขออนุญาตๆปหยิบไฟฉายก่อน....เดี๋ยวกลับมานะค้า :lol:    :lol:

ไม่ต้องแล้วนู๋หงส์  แดดออกมาแล้วใช่มั้ยคะพี่ Rs_Oman, Nong Vee, and Tri

P NN..
น้องว่า ยังขาดอีกหลายข้อนะคะ ก่อนที่เราจะยกโทษให้ หุหุ

 :lol:    :lol:

[Hong82]

พี่ rs, พี่หนุงหนิงคะ...

ทำเอา 3 ปีของหนูสั้นไปทันตาเห็นเลยค่ะ.....

แต่ยังไงเราก็เข้ามาติดต่อพี่ๆ น้องๆ ในนี้ได้....

ทำให้หายคิดถึงเมืองไทยไปได้เยอะเลยค่ะ

[khesorn mueller]

ไม่ได้ไปไหนเลยอ่ะพี่อยู่เมืองไทย    (เปลี่ยนเรื่องดีกว่ารู้สึกว่าจะโดนยำยังไงไม่รู้ )

Veevee,
so enjoy it nong.if you have to be among the stranger...it not easy believe me.Want to eat something?...Moo Saab!
p. :twisted:

[khesorn mueller]

แปลกเนอะ อยู่เมืองไทยอยากไปนอก อยู่เมืองนอกอยากกลับไทย  :x  :x

Nong Mahdee ka,
the most perfect is :wink: :live in farang house with a modern technology with thai women and thai food with the climate of abroad many thaifriends and have a job...
The reality is that,one can not have it all...we have to adapt and choose what the best for us,right?
p.nn

I want to send you the picture..it is 99 KB let me try here

[rs_oman]

เอ๊ะทำไมบรรยากาศในห้องนี้ถึงได้อึมครึมๆ....อย่างนี้นะ

ขออนุญาตๆปหยิบไฟฉายก่อน....เดี๋ยวกลับมานะค้า :lol:    :lol:

ไม่ต้องแล้วนู๋หงส์  แดดออกมาแล้วใช่มั้ยคะพี่ Rs_Oman, Nong Vee, and Tri

P NN..
น้องว่า ยังขาดอีกหลายข้อนะคะ ก่อนที่เราจะยกโทษให้ หุหุ

 :lol:    :lol:

ข้อไหนบ้างหล่ะเนี่ย น้องวีเขาก้อยอมแล้ว ส่วนพี่ก้อยอมไปตั้งนานแล้ว ถ้าที่บ้านรู้ว่าเอาเรื่องสีผิวมาเป็นประเด็น แค่คิดพี่ก้อหนาวแล้ววววว

[MahDee]

แปลกเนอะ อยู่เมืองไทยอยากไปนอก อยู่เมืองนอกอยากกลับไทย  :x  :x

Nong Mahdee ka,
the most perfect is :wink: :live in farang house with a modern technology with thai women and thai food with the climate of abroad many thaifriends and have a job...
The reality is that,one can not have it all...we have to adapt and choose what the best for us,right?
p.nn

I want to send you the picture..it is 99 KB let me try here

ครับ ดีใจด้วยครับ พี่หนิงโพสต์รูปได้แล้ว

ไก่โต้ง ไก่ฟ้า หวัดดีจ๊ะ  :wink:  :wink:

[veekung]

กราบงาม ๆ สามทีเลยอ่ะ ข้าน้อยผิดไปแล้ว (พี่ rs_oman ทิ้งกันเลยนะครับพี่ :cry: ) ข้าน้อยสมควรตาย

[iamfrommoon]

พี่หนุงหนิงหัวหน้าสุดสวย เอาอย่างไรดีคะ...นอกจาก Cook1,Cook2 and Cook3 แล้วควรจะ



จนกว่าจะพอใจดีมั้ยค่ะ อิอิ จะได้ทรมานสุดๆ เลย ฮา  :lol:  


พี่ Rs_oman
น้องกับป.ปลาเกือบล้อมกรุงฯของพี่แล้ว อิอิ ขอร้องเพลงอีกทีนะคะ "อินทผาลัม มันช่างน่ากิน อินทผาลัม ใครหนาจะเอามา อินทผาลัม เจ้าอยู่หนใด"...ฮ่าๆ

[khesorn mueller]

Jumping robe??no,nong pookie...let them compete...Maak Gebb....
p.nn

[rs_oman]

กราบงาม ๆ สามทีเลยอ่ะ ข้าน้อยผิดไปแล้ว (พี่ rs_oman ทิ้งกันเลยนะครับพี่ :cry: ) ข้าน้อยสมควรตาย

เปล่าหรอกวี พี่ไม่ได้ทิ้งเรายังคงอยู่ข้างเดียวกัน พี่ไม่แน่ใจว่าวีมีครอบครัวหรือยัง ถ้ามีแล้ววีจะรู้ว่า บางทีการหยวนๆๆ ยอมๆๆ บ้างเล็กน้อย เพื่อให้เขาดีใจ (เล็กๆๆ) เรื่องต่างๆๆ มันก้อไม่ยืดเยื้อ อีกอย่าง daily allowance ก้อยังได้ทุกวันเหมือนเดิม เข้าใจนะน้อง

[rs_oman]

พี่ Rs_oman
น้องกับป.ปลาเกือบล้อมกรุงฯของพี่แล้ว อิอิ ขอร้องเพลงอีกทีนะคะ "อินทผาลัม มันช่างน่ากิน อินทผาลัม ใครหนาจะเอามา อินทผาลัม เจ้าอยู่หนใด"...ฮ่าๆ

นั่นนะซี โดนล้อมตั้งสามด้าน อีกด้านเป็นประเทสเพื่อนบ้าน เลยหยวนไง กลัวกลับบ้านไม่ได้

ส่วนอินทผลัม ส่งให้แน่นอนไม่ต้องห่วง กะลังหาวิธีส่งอยู่ แต่ไปถึงมืองไทยแล้ว ไม่รับประกันรสชาตินะ จะบอกให้

[Tritti_83]

หวั่นๆหวาดๆกลัวแสงอาทิตย์ลับขอบฟ้าจังเลยครับพี่ RS และเพื่อนวี :oops:

[iamfrommoon]

พี่ Rs_oman
น้องกับป.ปลาเกือบล้อมกรุงฯของพี่แล้ว อิอิ ขอร้องเพลงอีกทีนะคะ "อินทผาลัม มันช่างน่ากิน อินทผาลัม ใครหนาจะเอามา อินทผาลัม เจ้าอยู่หนใด"...ฮ่าๆ

นั่นนะซี โดนล้อมตั้งสามด้าน อีกด้านเป็นประเทสเพื่อนบ้าน เลยหยวนไง กลัวกลับบ้านไม่ได้

ส่วนอินทผลัม ส่งให้แน่นอนไม่ต้องห่วง กะลังหาวิธีส่งอยู่ แต่ไปถึงมืองไทยแล้ว ไม่รับประกันรสชาตินะ จะบอกให้

ดีนะคะที่กลับตัวกลับใจทัน อิอิ...ม่ายงั้น...หุหุ

พี่ขา ไม่เป็นไรค่ะ ไม่ต้องก็ได้รอรับหลายๆ กิโลด้วยตัวเอง ตอนพี่กลับเมืองไทยก็ได้ค่ะ จะได้มีพี่แสนดีเลี้ยงข้าวน้องด้วย อะครึ อะครึ    :lol:

[A79]

แปลกเนอะ อยู่เมืองไทยอยากไปนอก อยู่เมืองนอกอยากกลับไทย  :x  :x

ก็คิดถึงบ้าน นี่ค่ะน้องดี ยิ่งรู้ว่า พี่้ๆ น้องๆ ซีมะโด่ง มีกิจกรรม แอบไปเที่ยวเล่นกันบ่อยๆ นี่ยิ่งอยากกลับ ปนอิจฉาเล็กๆๆ  :x

[khesorn mueller]

Especially the pictures of food and dish...ooh,killing me softly with this pictures..grill cuttlefish,kaoneaw,fruits and more..
p.nn

[Junphen Juntana]

สะกดรอย ย่อง ย่อง มาอ่านเรื่องราวชาวหอตามระเบียบ (ไม่มีรัตน์) จ้า

[khesorn mueller]

Sneaks short before midnight..is suspicious...nong Phen...are you sure,you are not finding something....to...eat?
p.nn

[Junphen Juntana]

พี่หนิงคะ

แม่นยังกะตาเห็น ต่อไปต้องเรียกแม่หมอหนุงหนิงซะแล้ว!

เพ็ญลุกขึ้นมา เพราะพยาธิยกทัพประท้วง ในที่สุด ก็ได้ข้าวเหนียวมะม่วง และข้าวเหนียวมูล ทำให้พยาธิเหล่านั้น พอจะสงบลงได้บ้างค่ะ

เคยสาหัสกว่านี้ หิวข้าวตอนตี 2 ค้นๆ ในตู้เย็น เจอบวบ เจอไข่ เจอปลาหัวจวดเค็ม และมีข้าวสวยอยู่ในหม้อ ก็เลยต้องเกิดปรากฎการณ์หั่น+ปอกวบวบ ตอนตี 2 แล้วก็ผัดไข่ ทอดปลาหัวจวดเค็ม กว่าจะได้กินก็ราวตี 2 ครึ่ง...คิดๆ ไปก็สงสารเพื่อนบ้านเหมือนกัน รู้สึกผิดตะหงิดๆ

ความเผละ ความพลุ้ย ล้วนมีสาเหตุดังนี้แลค่าพี่

[TU14]

พี่เห็นกระทู้นี้ปาเข้าไปตั้ง 19-20 หน้า ไม่รู้ว่าเรื่องอะไร เพิ่งลองเข้ามาดูไป 3-4 หน้า เห็นชื่อตัวเองด้วย  หนูจอยนะหนูจอย
 มหดีจ๊ะพี่พิมพ์เป็นอย่างเดียวก็บุญโขแล้ว เครื่องคอมส่วนตัวก็ไม่มี ส่งรูปก็ไม่เป็น  เอาเท่าที่นึกออกก่อนนะ
  1. ชื่อ อรสา  สินไชย (นามสกุลนี้ใช้มาตั้งแต่เกิด) ชื่อเล่น "ตุ๊"  เป็นคน อ.ห้วยยอด  จ.ตรัง
จบมศ 3 ที่รร.ห้วยยอดวิทยา(ปัจจุบันเปลี่ยนชื่อเป็นรร.เทศบาล) ต่อมศ4-5 ที่รร.วิเชียรมาตุ
(สายวิทย์)
  2. มีพี่น้องรวมทั้งตัวเองด้วย 5 คน เป็นคนสุดท้อง
  3. จบป.ตรี แล้วก็กลับบ้าน บังเอิญบ้านที่อยู่(ของน้าชาย) ยาวมากติดถนน 2 ด้าน ด้านที่ติดถนนเพชรเกษมเลยให้ ธ.ทหารไทยเช่า  ส่วนเราเปิดประตูด้านที่ติดถนนรัชชูปการแทน
  4. ทำงานที่ธ.ทหารไทยสาขาห้วยยอด(บ้านของเราเอง) ออกจากประตูบ้านก็เข้าประตูธนาคารด้านหลัง ก็เลยขับรถไม่เป็นเพราะไม่ต้องใช้รถ
  5. ทำงานอยู่ 24 ปี ก็ลาออก มาช่วยพี่สาวขายประกันชีวิตของบริษัทไทยสมุทร

[TU14]

ลืมส่งต่อจ้า
    1.แววตา 14
   2.ตุ๊ก 22
   3.พิกุล14
   4.พงศธร 14
   5.ทิฟฟี่ 20
    รูปประกอบค่อยหาทางส่งมาให้ดูนะจ๊ะ

[suriya2513]

นับถือ นับถือ คุณน้องตุ๊ 14 เก่งจริงๆ โพสท์พรวดเดียวเรียบร้อยเลย

ของพี่ป๋องโพสท์มาเป็นเดือนแล้วยังไม่จบข้อ 2 เลย

[It's me Joy]

รออยู่น๊าน นาน ในที่สุดพี่ตุ๊ก็เข้ามาเปิดเผยตัวจริงแล้ว อิอิ

แต่ว่ารออยู่น๊าน นาน ทำไมพี่ตุ๊โพสแค่นิดเดียวอ่ะ อยากรู้อีก อยากรู้อีก

[suriya2513]

แล้วอยู่มาวันหนึ่ง น้องๆก็ต้องมาเถียงกันว่า

พี่ตุ๊ต้องจบบัญชีแน่นอนเลย เพราะทำงานแบงค์ตั้ง 24 ปี

อีกฝ่ายบอก ต้องรัฐศาสตร์ซิ พี่ตุ๊ดุออกอย่างนั้น

แถมยังมีคนที่รู้จักพี่เป้า วิทิดา 14 ทำงานแบงค์แต่จบครุฯ จำสับสนร่วมวงเถียงด้วยอีก

[khesorn mueller]

P.Tu ka,
good afternoon.May I ask the Tag person nr.2,3,4,5....do they ever visit this web???
(how to pronounce your school:Vicheanmatu or Vichianmart?)
nungning

[khesorn mueller]

P.Suriya ka,
I believe no one that P.Tu...a wild temperament one....she shines me so...jai dee... :wink:
nn.

[suriya2513]

Vicheanmatu วิเชียร มา-ตุ แน่นอนครับ

[khesorn mueller]

Thanks ,khun pee...can you brief me the person number 2,3,4,5,who were tagged by P.Tu??I am sure..they are not...existed!
nn.

[suriya2513]

คนดังของซีมะโด่งทั้งนั้นเลย เคยเข้ามากันอยู่เหมือนกัน
แต่ตอนนี้ห่างหายไป ไว้มีโอกาสพี่ป๋องจะบอกให้เข้ามาคุยกันบ้าง

[khesorn mueller]

Today is a national holiday in Thailand...can Khun pee tell me what the ox and cow choose to eat?? :wink:
nungning

[suriya2513]

พระโคปีนี้กินข้าวและหญ้า...พยากรณ์ว่า น้ำท่าจะบริบูรณ์พอสมควร ธัญญาหาร ผลาหาร ภักษาหาร มังสาหาร จะอุดมสมบูรณ์ดี
(ที่ลุ่มน้ำดี ที่ดอนน้ำน้อย)

[khesorn mueller]

P.Suriya ka,
is that not the same as last year??
nn(cow)

[suriya2513]

จำไม่ได้ครับ
ปีนี้ถ้าหนุงหนิงไม่ถาม พี่ป๋องก็ไม่รู้หรอกครับ

[khesorn mueller]

I think it is the same every year.
But today is a holiday naka? so people should stay at home...but why web is so silent?? quiet like ghost house!
Khun pee,please be a witness for my.1.9.0.0 reply...I will make it today.
nn.(reply hunter,the best to do is...a silent day :wink: )

[Dr.Poot]

พี่หนิงขา ขอคาราวะ 1900 replies ช่างรวดเร็วอารายเยี่ยงนี้  :roll:

[veekung]

พี่หนิงขา ขอคาราวะ 1900 replies ช่างรวดเร็วอารายเยี่ยงนี้  :roll:

พี่พุตก็ไล่ตามติดเลยอีกแค่ 1000 replies เอง :lol:

[Dr.Poot]

พี่หนิงขา ขอคาราวะ 1900 replies ช่างรวดเร็วอารายเยี่ยงนี้  :roll:

พี่พุตก็ไล่ตามติดเลยอีกแค่ 1000 replies เอง :lol:

น้องวี พี่ครบพอดีเลย 1000 replies อิอิ  :lol:

[veekung]

พี่หนิงขา ขอคาราวะ 1900 replies ช่างรวดเร็วอารายเยี่ยงนี้  :roll:

พี่พุตก็ไล่ตามติดเลยอีกแค่ 1000 replies เอง :lol:

น้องวี พี่ครบพอดีเลย 1000 replies อิอิ  :lol:

ต้องเร่งบ้างแล้ว :twisted:

[khesorn mueller]

Veevee,
follow me!follow me!(the first is from p.nn,the second is from P.Poot)
p. :twisted:  :twisted:

[gamo]

กลับมาดำเนินภาระกิจให้จบสิ้น ด้วยตอนสุดท้ายแล้วครับ

5. เรื่องความประทับใจที่หอแห่งนี้มีมากมายจนคิดว่า คุยกันไม่จบง่ายๆ แน่ๆ งั้นเอาแต่เฉพาะ
กิจกรรมที่จำได้แม่นๆหน่อยก็แล้วกันนะครับ  อย่างที่เล่าไปเมื่อตอนที่แล้วว่า กิจกรรมที่ชอบที่สุด
คือกิจกรรมคอนเสิร์ตหาทุน  ซึ่งน้องรุ่นหลังๆอาจไม่มีโอกาสได้สัมผัสกับมัน ความประทับใจแรก
ที่สุดก็คือ ได้ไปทำกิจกรรมร่วมกับคนอื่น ทำให้ได้รู้จักคนอื่นๆ ในมุมมองที่ต่างออกไป นอกจาก
เฉพาะที่หอพัก  แล้วเรื่องต่างๆที่ไม่เคยทำ ก็ได้ทำ อย่างเช่น เต้นกันกลางตลาดเพื่อประชาสัมพันธ์
คอนเสิร์ต  เดินหาสปอนเซอร์ (อันนี้เป็นอันที่ไม่ชอบที่สุด) เพราะถูกไล่เหมือนหมูเหมือนหมาก็มี
รู้สึกแย่มากๆ  การเข้าไปติดต่อสถานที่ราชการต่างๆ ขอติดประกาศ ขอประชาสัมพันธ์  ทำเอกสาร
พูดหน้าเสาธงโรงเรียน  ฯลฯ  ได้อะไรเยอะแยะ  ปีแรกเป็น staff จังหวัดนครปฐม (ตอนจบปี 1)
ปีที่ 2 ไปช่วย staff จังหวัดพิษณุโลก พักนึง แล้วกลับมาทำส่วนกลาง (เป็นฝ่ายฉาก) ปีนี้ต้องขอ
ขอบคุณพี่โอภาสมากๆ ที่ช่วยผมได้เยอะ ตอนแรกเราทำฉากไปเพื่อจะติดกับม่านบนเวที
(ส่วนมากสถานที่แสดงคอนเสิร์ตของเราจะเป็นโรงหนัง) แต่พอไปถึงสถานที่จริง บางโรงหนัง
ไม่มีม่ามบ้าง บางโรงหนัง ไม่ให้ติดบ้างเพราะกลัวม่านเค้าชำรุด  ก็คิดกันว่าเอาไงดี พี่โอภาสเกิดปิ๊ง
ไอเดีย ให้ใช้เชือกมัดฉาก แล้วพาดผ่านรางเหล็ก ห้อยออกมาหน้าจอหนัง  ตอนนั้นก็เล่นเอาเกือบ
แย่เหมือนกัน เพราะต้องปีนขึ้นไปที่ขอบบนสุดของจอหนัง ลองนึกภาพโรงหนังตามนะครับ ว่าจอ
มันสูงขนาดไหน สมัยนั้น ไม่มีการป้องกันความปลอดภัยอะไรทั้งสิ้น ปีนกันขึ้นไปมือเปล่าๆ
ถือฉากขึ้นไปด้วย เรียกได้ว่าถ้าหล่นลงมาล่ะก็ มีพิการแน่ๆ  แต่โชคดีที่ตลอดคอนเสิร์ตทุกจังหวัด
ในปีนั้น ผ่านพ้นไปด้วยดี  พอปีสุดท้ายก็คิดไว้ว่า ถ้ามีอีก ปีนี้จะขอเป็นนักร้องบ้างละ อิอิ  
แต่แล้วก็ต้องถูกยกเลิกไป ด้วยเหตุผลหลายๆประการ  แต่ในปีสุดท้ายนั้น ก็เป็นที่น่าภูมิใจที่ได้มี
ส่วนร่วมในการคิดกิจกรรมหาทุนใหม่ให้กับน้องๆ (ไม่แน่ใจว่าปัจจุบันยังมีอยู่ไหม)
คือกิจกรรม พี่จุฬาฯ พาน้องติว  ซึ่งในปีแรก ถือว่าประสบความสำเร็จพอสมควร และหลังจากที่ผม
จบไปแล้ว ก็ยังได้ยินชื่อกิจกรรมนี้อยู่อีกหลายปีทีเดียว  

อีกกิจกรรมนึงที่รู้สึกว่า ได้ทำให้ผมได้พัฒนาการพูดในที่ชุมชน  การนำเสนอที่สำคัญอีกอันนึง
ก็คือกิจกรรมแนะแนว ซึ่งจะเป็นกิจกรรมที่ออกไปแนะแนวการศึกษาต่อให้กับน้องๆ ม. ปลาย
ตามจังหวัดต่างๆ ที่เราได้ไปเล่นคอนเสิร์ตในช่วงปิดภาคเรียนเดือนพฤษภาคม เหมือนเป็นการ
ตอบแทนน้องๆ ที่มาช่วยอุดหนุน ดูคอนเสิร์ตเราให้เราได้มีรายได้เพื่อใช้ทำกิจกรรมได้ตลอดทั้งปี

กิจกรรมอีกอันนึงที่เป็นความภาคภูมิใจคือ ฟุตบอลประเพณี  คณะหอได้มีโอกาสอันดีที่ได้เข้า
ไปมีส่วนร่วมทำหน้าที่สวัสดิการให้กับกิจกรรมนี้ตลอดทั้ง 4 ปีที่ผมอยู่ในรั่วจามจุรี  
โดยเฉพาะในปีสุดท้าย มีโอกาสได้เข้าไปทำงานใน อบจ. ได้มีส่วนร่วมในการวางรูปแบบทั้งหมด
ของงาน และในปีนั้นเป็นปีเดียวในรอบ 4 ปี ที่ stand จุฬาฯ เต็มก่อน ธรรมศาสตร์  เป็นปีเดียว
ในรอบ 4 ปี ที่ฟุตบอล จุฬาฯ ชนะ ธรรมศาสตร์  ในปีนั้นมีเพื่อนผมที่ชื่อวิรัช ทำหน้าที่เป็น
ประธานเชียร์ซะด้วย โก้จริงๆ เพื่อนเรา  

และยังอีกหลายๆกิจกรรม โดยเฉพาะกิจกรรมที่หอเอง ไม่ว่าจะเป็น รับน้อง ประกวด Miss & Mr.
RCU  freshy night   Bye Nior  ฯลฯ   ส่วนใหญ่จะลงมาคนแรกๆ และกลับขึ้นไปเป็นคน
ท้ายๆ พร้อมๆกับเพื่อน น้องๆ ชมรมแสงเสียงตลอด  เก็บงานเสร็จก็ตีสอง ตีสาม เดินไปกินโจ๊ก
หรือไม่ก็เกาเหลาเลือดหมูที่สามย่าน  กว่าจะได้นอนก็ฟ้าสว่าง  เป็นความทรงจำ และความผูกพันธ์
ที่แสนวิเศษที่บ้านหลังนี้ของผม  แม้ว่าผมจะมีโอกาสได้อยู่ทีบ้านหลังนี้เพียงแค่ 4 ปี  
แต่มันก็ถือเป็นช่วงเวลาที่วิเศษที่สุดในช่วงชีวิตนี้ของผม  และผมจะจดจำมันไปตลอดกาล


ขอ tag อย่างเป็นทางการล่ะนะ

1. คุณวิรัช จำรูญวงศ์ (มาเขียนได้แล้วเมิง) จริงๆ เค้าต้องเป็นหัวหอชาย ปี 42 ไม่ใช่ผม
2. หมี ผู้มีส่วนอย่างมากที่ทำให้เกิดกิจกรรม พี่จุฬาฯ
3. มานพ เพื่อนที่มัวแต่แอบอ่านของชาวบ้าน ไม่เปิดเผยตัวซะที โปรดมาเล่าเรื่องเด็ดๆ ด่วน
4. ปิ๋ม (ภรรยาผมเอง) อยากรู้ว่าปิ๋มอยากเล่าเรื่องอะไร  แต่ไม่รู้ว่าเธอจะมีเวลามาเขียนไหม
5. เปิ้ล หัวหอหญิงคู่ยาก  ที่ทำงานกับมันแล้วยากทุกที (ล้อเล่น)

[dto80]

^
^
พี่จุฬา พาน้องติวครั้งแรก นึกถึงตาชาร์ปทันที น้องท่านนอนเฝ้าห้องกรรมการ (ที่ตอนนี้เป็นห้องคอมไปแล้ว) ทุกวัน เหอ ๆ ไม่ได้ไปแนะแนวด้วยนะนั่น ทุ่มเทจริง ๆ :lol:

[Sarik]

อ่านหัวข้อสุดท้ายของพี่โก๋ แล้วทำให้นึกขึ้นมาได้ว่า เราทัน ได้เคยไป Concert ของพี่จุฬาด้วย ไม่แน่ใจว่าตอนนั้นเรียนอยู่ชั้น ม. อะไร แต่จำได้ว่า มีพี่คณะสัตวะ คนนึงน่ารักมากๆ ... ถือเป็นแรงบันดาลใจที่สำคัญหนึ่งเลยนะเนี่ย เหอๆ แต่พอเข้ามาก็ไม่ให้มีจัดคอนเสิร์ตซะงั้น
เออ และที่ลืมไม่ได้ เราทันได้อยู่ทำพี่จุฬาพาน้องติวรุ่นที่พี่โก๋ทำด้วยนะ รู้แต่ว่าตอนนั้นเราเอ๋อมาก ไม่ค่อยรู้เรื่อง ยังเด็กไงตอนนั้น อิอิ

[gamo]

อ่านหัวข้อสุดท้ายของพี่โก๋ แล้วทำให้นึกขึ้นมาได้ว่า เราทัน ได้เคยไป Concert ของพี่จุฬาด้วย ไม่แน่ใจว่าตอนนั้นเรียนอยู่ชั้น ม. อะไร แต่จำได้ว่า มีพี่คณะสัตวะ คนนึงน่ารักมากๆ ... ถือเป็นแรงบันดาลใจที่สำคัญหนึ่งเลยนะเนี่ย เหอๆ แต่พอเข้ามาก็ไม่ให้มีจัดคอนเสิร์ตซะงั้น
เออ และที่ลืมไม่ได้ เราทันได้อยู่ทำพี่จุฬาพาน้องติวรุ่นที่พี่โก๋ทำด้วยนะ รู้แต่ว่าตอนนั้นเราเอ๋อมาก ไม่ค่อยรู้เรื่อง ยังเด็กไงตอนนั้น อิอิ

พี่คุ้นหน้าเรามากๆ แต่จำชื่อไม่ได้อ่ะ  
ดูจากในรูป เอ สมัยนั้นท้วมกว่านี้ป่ะ หุ่นดีขึ้นนา
ถ้าจำไม่ผิด เราจะมีปาน ข้างๆด้วยใช่ป่ะ

[khesorn mueller]

Nong Gamo,
precise untill the details??Oh,how excellent is your memory...
p.nn

[Sarik]

เห็นด้วยกะ พี่หนุงหนิง อย่างแรงค้า ว่าความจำพี่โก๋ดีมากๆเลย เหอๆ
ขอบคุณนะคะที่ยังพอจำได้...อุ๋มผอมลงเมื่อดูในรูปที่ถ่ายเมื่อหลายเดือนก่อน แต่ตอนนี้กลับมาอ้วนขึ้นอีกละ แหะๆ แบบว่ากินดีมีสุขอ่ะค่ะ...และอีกอย่าง รู้สึกว่าดีแล้วที่เรามีเอกลักษณ์ที่ทำให้ใครๆนึกได้ไม่ยาก แม้ว่าจะเคยกังวลกะมันที่ทำให้ตัวเองแตกต่างไปจากคนอื่น

[nuihahey]

เห็นด้วยกะ พี่หนุงหนิง อย่างแรงค้า ว่าความจำพี่โก๋ดีมากๆเลย เหอๆ
ขอบคุณนะคะที่ยังพอจำได้...อุ๋มผอมลงเมื่อดูในรูปที่ถ่ายเมื่อหลายเดือนก่อน แต่ตอนนี้กลับมาอ้วนขึ้นอีกละ แหะๆ แบบว่ากินดีมีสุขอ่ะค่ะ...และอีกอย่าง รู้สึกว่าดีแล้วที่เรามีเอกลักษณ์ที่ทำให้ใครๆนึกได้ไม่ยาก แม้ว่าจะเคยกังวลกะมันที่ทำให้ตัวเองแตกต่างไปจากคนอื่น

อุ๋มนี่หนุ่ยนะ เป็นพี่บ้านค่ายจุฬาพาน้องติวโครงการ สาม เป็นพี่บ้านของน้องอ๋อม น้องสาวอุ๋มด้วย หน่ะ  ตอนนี้น้องอุ๋มสบายดีไหม

[Sarik]

ดีจ้า หนุ่ย อ๋อมคงดีใจมากๆเลยที่หนุ่ยยังจำมันได้ เราจะไปบอกให้นะ ตอนนี้ อ๋อม มันก็สุขีสุขาดี ทำงานอยู่ กทม นี่ละ อยู่ด้วยกันกะพี่สาวมัน (เราเอง เหอๆ) และจะเอาคำทักทายกลับมาฝากนะจ๊ะ...เออน้องๆเพื่อนมันที่มาด้วยกันรุ่นนั้นก็ยังสวยงามสุขสบาย ยังเจอกันเรื่องๆกะน้องเรา ... บอกเผื่อๆ อิอิ

[ป.ปลา]

ตามมาเป็นแนวร่วมพี่RS และเพื่อนวี

ไม่ใช่ฝ่ายเดียวกันพูดเองเออเอง

ค่อยยังชั่ว 3:3 ไม่ใช่ 3:1 แต่แรก

เฮอะ ๆ ถึงแม้ความมืดเข้าครอบงำ แต่ความดียังคงอยู่นะขอบอก ขอบอก 3:3 ลุยเลยม่ะพี่ :lol:

เอาจริงเหรอวี  ว่าแต่ว่าแม่ของลูกสาวพี่ที่บ้านก้ออยู่ชมรมนี้นะ (เพราะเป็นคนบ้านเดียวกะ ป ปลา) พี่ว่าของมีค่าควรเมืองอย่างนี้ เก็บไว้ให้เป็นมรดกแก่ลูกหลานมิดีกว่าหรือ อีกอย่างบ้านพี่ก้อถูกขนาบด้วยบ้านของปุ๊กกี้และ ป ปลา กลัวเขาไม่ให้ผ่านทางเวลากลับบ้านน่ะ

หึ หึ วี ตริ พี่เค้ายอมแล้วล่ะ หึหึ เห็นไหม ดำน่ะ สวย จริงป่าวคะ พี่ rs_oman (ลองปฏิเสธสิคะ ระวังคนข้างๆ แล้วกัน อิอิ  :twisted:  :twisted:

[ป.ปลา]

แปลกเนอะ อยู่เมืองไทยอยากไปนอก อยู่เมืองนอกอยากกลับไทย  :x  :x

Nong Mahdee ka,
the most perfect is :wink: :live in farang house with a modern technology with thai women and thai food with the climate of abroad many thaifriends and have a job...
The reality is that,one can not have it all...we have to adapt and choose what the best for us,right?
p.nn

I want to send you the picture..it is 99 KB let me try here

น้องไก่โต้ง ไก่ฟ้าเหรอคะ น่ารักจังเลย
พี่หงษ์ๆ นี่ไง เหตุผลที่ป.ปลา อยากได้สามีหน้าตาดีๆ (เพื่อลูก)  :lol:

[khesorn mueller]

Eemmhmm...they...look...like....their ....mom!
p.nn

[ป.ปลา]

Eemmhmm...they...look...like....their ....mom!
p.nn

ใช่ค่ะพี่หนุงหนิง แม่ต้องหน้าตาดีด้วย พ่อหน้าตาดีอย่างเดียวไม่ได้แน่ๆ    

[khesorn mueller]

ใช่ค่ะพี่หนุงหนิง แม่ต้องหน้าตาดีด้วย พ่อหน้าตีอย่างเดียวไม่ได้แน่ๆ    

ooh,don't be wild...will you hit him???
p.nn

[ป.ปลา]

กลับมาดำเนินภาระกิจให้จบสิ้น ด้วยตอนสุดท้ายแล้วครับ

5. เรื่องความประทับใจที่หอแห่งนี้มีมากมายจนคิดว่า คุยกันไม่จบง่ายๆ แน่ๆ งั้นเอาแต่เฉพาะ
กิจกรรมที่จำได้แม่นๆหน่อยก็แล้วกันนะครับ  อย่างที่เล่าไปเมื่อตอนที่แล้วว่า กิจกรรมที่ชอบที่สุด
คือกิจกรรมคอนเสิร์ตหาทุน  ซึ่งน้องรุ่นหลังๆอาจไม่มีโอกาสได้สัมผัสกับมัน ความประทับใจแรก
ที่สุดก็คือ ได้ไปทำกิจกรรมร่วมกับคนอื่น ทำให้ได้รู้จักคนอื่นๆ ในมุมมองที่ต่างออกไป นอกจาก
เฉพาะที่หอพัก  แล้วเรื่องต่างๆที่ไม่เคยทำ ก็ได้ทำ อย่างเช่น เต้นกันกลางตลาดเพื่อประชาสัมพันธ์
คอนเสิร์ต  เดินหาสปอนเซอร์ (อันนี้เป็นอันที่ไม่ชอบที่สุด) เพราะถูกไล่เหมือนหมูเหมือนหมาก็มี
รู้สึกแย่มากๆ  การเข้าไปติดต่อสถานที่ราชการต่างๆ ขอติดประกาศ ขอประชาสัมพันธ์  ทำเอกสาร
พูดหน้าเสาธงโรงเรียน  ฯลฯ  ได้อะไรเยอะแยะ  ปีแรกเป็น staff จังหวัดนครปฐม (ตอนจบปี 1)
ปีที่ 2 ไปช่วย staff จังหวัดพิษณุโลก พักนึง แล้วกลับมาทำส่วนกลาง (เป็นฝ่ายฉาก) ปีนี้ต้องขอ
ขอบคุณพี่โอภาสมากๆ ที่ช่วยผมได้เยอะ ตอนแรกเราทำฉากไปเพื่อจะติดกับม่านบนเวที
(ส่วนมากสถานที่แสดงคอนเสิร์ตของเราจะเป็นโรงหนัง) แต่พอไปถึงสถานที่จริง บางโรงหนัง
ไม่มีม่ามบ้าง บางโรงหนัง ไม่ให้ติดบ้างเพราะกลัวม่านเค้าชำรุด  ก็คิดกันว่าเอาไงดี พี่โอภาสเกิดปิ๊ง
ไอเดีย ให้ใช้เชือกมัดฉาก แล้วพาดผ่านรางเหล็ก ห้อยออกมาหน้าจอหนัง  ตอนนั้นก็เล่นเอาเกือบ
แย่เหมือนกัน เพราะต้องปีนขึ้นไปที่ขอบบนสุดของจอหนัง ลองนึกภาพโรงหนังตามนะครับ ว่าจอ
มันสูงขนาดไหน สมัยนั้น ไม่มีการป้องกันความปลอดภัยอะไรทั้งสิ้น ปีนกันขึ้นไปมือเปล่าๆ
ถือฉากขึ้นไปด้วย เรียกได้ว่าถ้าหล่นลงมาล่ะก็ มีพิการแน่ๆ  แต่โชคดีที่ตลอดคอนเสิร์ตทุกจังหวัด
ในปีนั้น ผ่านพ้นไปด้วยดี  พอปีสุดท้ายก็คิดไว้ว่า ถ้ามีอีก ปีนี้จะขอเป็นนักร้องบ้างละ อิอิ  
แต่แล้วก็ต้องถูกยกเลิกไป ด้วยเหตุผลหลายๆประการ  แต่ในปีสุดท้ายนั้น ก็เป็นที่น่าภูมิใจที่ได้มี
ส่วนร่วมในการคิดกิจกรรมหาทุนใหม่ให้กับน้องๆ (ไม่แน่ใจว่าปัจจุบันยังมีอยู่ไหม)
คือกิจกรรม พี่จุฬาฯ พาน้องติว  ซึ่งในปีแรก ถือว่าประสบความสำเร็จพอสมควร และหลังจากที่ผม
จบไปแล้ว ก็ยังได้ยินชื่อกิจกรรมนี้อยู่อีกหลายปีทีเดียว  

อีกกิจกรรมนึงที่รู้สึกว่า ได้ทำให้ผมได้พัฒนาการพูดในที่ชุมชน  การนำเสนอที่สำคัญอีกอันนึง
ก็คือกิจกรรมแนะแนว ซึ่งจะเป็นกิจกรรมที่ออกไปแนะแนวการศึกษาต่อให้กับน้องๆ ม. ปลาย
ตามจังหวัดต่างๆ ที่เราได้ไปเล่นคอนเสิร์ตในช่วงปิดภาคเรียนเดือนพฤษภาคม เหมือนเป็นการ
ตอบแทนน้องๆ ที่มาช่วยอุดหนุน ดูคอนเสิร์ตเราให้เราได้มีรายได้เพื่อใช้ทำกิจกรรมได้ตลอดทั้งปี

กิจกรรมอีกอันนึงที่เป็นความภาคภูมิใจคือ ฟุตบอลประเพณี  คณะหอได้มีโอกาสอันดีที่ได้เข้า
ไปมีส่วนร่วมทำหน้าที่สวัสดิการให้กับกิจกรรมนี้ตลอดทั้ง 4 ปีที่ผมอยู่ในรั่วจามจุรี  
โดยเฉพาะในปีสุดท้าย มีโอกาสได้เข้าไปทำงานใน อบจ. ได้มีส่วนร่วมในการวางรูปแบบทั้งหมด
ของงาน และในปีนั้นเป็นปีเดียวในรอบ 4 ปี ที่ stand จุฬาฯ เต็มก่อน ธรรมศาสตร์  เป็นปีเดียว
ในรอบ 4 ปี ที่ฟุตบอล จุฬาฯ ชนะ ธรรมศาสตร์  ในปีนั้นมีเพื่อนผมที่ชื่อวิรัช ทำหน้าที่เป็น
ประธานเชียร์ซะด้วย โก้จริงๆ เพื่อนเรา  

และยังอีกหลายๆกิจกรรม โดยเฉพาะกิจกรรมที่หอเอง ไม่ว่าจะเป็น รับน้อง ประกวด Miss & Mr.
RCU  freshy night   Bye Nior  ฯลฯ   ส่วนใหญ่จะลงมาคนแรกๆ และกลับขึ้นไปเป็นคน
ท้ายๆ พร้อมๆกับเพื่อน น้องๆ ชมรมแสงเสียงตลอด  เก็บงานเสร็จก็ตีสอง ตีสาม เดินไปกินโจ๊ก
หรือไม่ก็เกาเหลาเลือดหมูที่สามย่าน  กว่าจะได้นอนก็ฟ้าสว่าง  เป็นความทรงจำ และความผูกพันธ์
ที่แสนวิเศษที่บ้านหลังนี้ของผม  แม้ว่าผมจะมีโอกาสได้อยู่ทีบ้านหลังนี้เพียงแค่ 4 ปี  
แต่มันก็ถือเป็นช่วงเวลาที่วิเศษที่สุดในช่วงชีวิตนี้ของผม  และผมจะจดจำมันไปตลอดกาล


ขอ tag อย่างเป็นทางการล่ะนะ

1. คุณวิรัช จำรูญวงศ์ (มาเขียนได้แล้วเมิง) จริงๆ เค้าต้องเป็นหัวหอชาย ปี 42 ไม่ใช่ผม
2. หมี ผู้มีส่วนอย่างมากที่ทำให้เกิดกิจกรรม พี่จุฬาฯ
3. มานพ เพื่อนที่มัวแต่แอบอ่านของชาวบ้าน ไม่เปิดเผยตัวซะที โปรดมาเล่าเรื่องเด็ดๆ ด่วน
4. ปิ๋ม (ภรรยาผมเอง) อยากรู้ว่าปิ๋มอยากเล่าเรื่องอะไร  แต่ไม่รู้ว่าเธอจะมีเวลามาเขียนไหม
5. เปิ้ล หัวหอหญิงคู่ยาก  ที่ทำงานกับมันแล้วยากทุกที (ล้อเล่น)

เรื่องคอนเสิร์ตนี่เคยได้ยินพี่ๆ เล่าให้ฟังเหมือนกันค่ะพี่โก๋
อยากให้จัดอีกจังเลย
คงสนุกน่าดู

ตอนรุ่นป.ปลา พวกเราไปหาทุน (ให้ชมรม) ด้วยการหางานข้างนอกค่ะ
ส่วนใหญ่ก็งานของรุ่นพี่นี่แหล่ะค่ะ

[gamo]

เรื่องคอนเสิร์ตนี่เคยได้ยินพี่ๆ เล่าให้ฟังเหมือนกันค่ะพี่โก๋
อยากให้จัดอีกจังเลย
คงสนุกน่าดู

ตอนรุ่นป.ปลา พวกเราไปหาทุน (ให้ชมรม) ด้วยการหางานข้างนอกค่ะ
ส่วนใหญ่ก็งานของรุ่นพี่นี่แหล่ะค่ะ

คงไม่มีอีกแล้วล่ะครับ คอนเสิร์ตหาทุนอ่ะ แต่ไม่ว่ากิจกรรมอะไรก็ตาม

ลองดูดีๆ มันให้อะไรเราได้ไม่มากก็น้อยแหละครับ บางครั้งเราอาจรู้สึกว่าไม่ได้อะไร

แต่จริงๆแล้ว เราอาจปรับปรุงตัวเองโดยที่ยังไม่รู้ตัว  วิธีง่ายๆ ลองมองย้อนกลับไป

เมื่อตอนแรกที่เราเข้ามาอยู่หอใหม่ๆ  แล้วลองคิดดูเมื่อเวลาผ่านไป ปี สองปี หรือสามปี

เราจะรู้สึกว่าเรามีอะไรเปลี่ยนแปลงไปเยอะแยะ สำหรับคนทำกิจกรรมอย่างเราๆ

ลองมองย้อนไปดูนะครับ

[ป.ปลา]

ใช่ค่ะพี่หนุงหนิง แม่ต้องหน้าตาดีด้วย พ่อหน้าตีอย่างเดียวไม่ได้แน่ๆ    

ooh,don't be wild...will you hit him???
p.nn

ง่ะ พิมพ์ผิดอ่ะค่ะ เดี๋ยวแก้ดีกว่า  :lol:

[khesorn mueller]

herr...เดี๋ยวแก้ what??
please don't make it total nacked!
p.ning care of her"Taa Gung Ying"
 :wink:
p.nn

[ป.ปลา]

herr...เดี๋ยวแก้ what??
please don't make it total nacked!
p.ning care of her"Taa Gung Ying"
 :wink:
p.nn

แก้คำผิดค่า.... ฮือๆ โดนพี่หนุงหนิงยิงมุขซะเรยยย เรา
 :cry:  :cry:  :lol: (คนอื่นๆ ไปดูบอลเป็นไงมั่งน้อ....)

[A79]

เราก็ทำนี่หว่า พี่จุฬาฯพาน้องติว สนุกดี เอ ทำครั้งที่ 1 กะ 2 นะถ้าจำไม่ผิด น้องๆ ที่มาเข้าค่ายบางคนยังติดต่อกันอยู่เลย หลายคนก็ได้เข้ามาเป็นรุ่นน้องที่จุฬาฯ บางคนเข้ามาเป็นน้องหออีกด้วย.....น่าจะมีรียูเนียนนะเนี่ย....

[jviruch-78]

ศักรพงศ์ (โก๋)  ไอ้ที่คุณ tag แต่ละคนนี้มันจะโผล่มามั๊ยเนี้ย (เออบอกเมียมาเล่าเรื่องบ้าง)
เรื่องที่หอเนี้ย เล่าเรื่องยังไงก็ไม่หมดน่ะ มีเรื่องตั้งมากมาย ความทรงจำความประทับใจที่มีคุณและผม คงไม่ได้ต่างกันสักเท่าไร แต่คุณมีความจำดีกว่าผมซะอีก
เดี๋ยวไว้จะมา tag ต่อแน่นอนครับรอซักครู่
ปล.เพื่อนโก๋ที่รัก ไอ้เรื่องหัวหอ นี่คุณเหมาะสมมาก แล้วก็ทำหน้าที่ได้ดีสุดๆ ผมในฐานะเด็กหอ ผมภูมิใจที่มีคุณเป็นหัวหอ และเชื่อว่าน้องๆและพี่ๆ หลายคนก็คิดอย่างนั้น(เมิงรู้ตัวมั๊ยเนี้ย)
 ขอบคุณจริงๆ

[prapasri AH]

:lol:ไว้พี่แอ๊ะหายปวดตา รอแว่นตาอันใหม่ ที่ร้านเค้าจะส่งมาให้ค่ะ

หายปวดหัว ปวดตา แล้วจะมาย้อนรอย อ่าน tag นะจ๊ะ :cry:
เด่วป๋อง จะหาว่าให้คนอื่นอ่านของตนเอง แต่ตนเองไม่มาอ่านของคนอื่นๆ จะเป็นการเห็นแก่ตัว
อิๆๆๆๆ :cry:
เมื่อคืนนึกถึง กลอน ของครอบครัวได้บทหนึ่ง จะมาtag ให้ตัวเองซ้ำอีกแต่เด่ว น้องๆหาว่าบ้า
เลยกำลังคิดว่าจะบ้าหรือไม่บ้า ดี เหอๆๆๆๆๆๆ :lol:

[khesorn mueller]

Good afternoon ka P.Prapasri,
nice to see you back to web.I hope you would not strain your eyes so much ..we like to read all from you...just do it.
nongning

[iamfrommoon]

ศักรพงศ์ (โก๋)  ไอ้ที่คุณ tag แต่ละคนนี้มันจะโผล่มามั๊ยเนี้ย (เออบอกเมียมาเล่าเรื่องบ้าง)
เรื่องที่หอเนี้ย เล่าเรื่องยังไงก็ไม่หมดน่ะ มีเรื่องตั้งมากมาย ความทรงจำความประทับใจที่มีคุณและผม คงไม่ได้ต่างกันสักเท่าไร แต่คุณมีความจำดีกว่าผมซะอีก
เดี๋ยวไว้จะมา tag ต่อแน่นอนครับรอซักครู่
ปล.เพื่อนโก๋ที่รัก ไอ้เรื่องหัวหอ นี่คุณเหมาะสมมาก แล้วก็ทำหน้าที่ได้ดีสุดๆ ผมในฐานะเด็กหอ ผมภูมิใจที่มีคุณเป็นหัวหอ และเชื่อว่าน้องๆและพี่ๆ หลายคนก็คิดอย่างนั้น(เมิงรู้ตัวมั๊ยเนี้ย)
 ขอบคุณจริงๆ

รอมาสักครู่มาเป็นอาทิตย์แล้วนะจ๊ะ มาเลยๆๆๆ....อย่าช้า เด็กภูเก็ตหน้าตาดีต้องรีบมาตอบเร็วๆ ฮ่าๆ

[Dr.Poot]

ศักรพงศ์ (โก๋)  ไอ้ที่คุณ tag แต่ละคนนี้มันจะโผล่มามั๊ยเนี้ย (เออบอกเมียมาเล่าเรื่องบ้าง)
เรื่องที่หอเนี้ย เล่าเรื่องยังไงก็ไม่หมดน่ะ มีเรื่องตั้งมากมาย ความทรงจำความประทับใจที่มีคุณและผม คงไม่ได้ต่างกันสักเท่าไร แต่คุณมีความจำดีกว่าผมซะอีก
เดี๋ยวไว้จะมา tag ต่อแน่นอนครับรอซักครู่
ปล.เพื่อนโก๋ที่รัก ไอ้เรื่องหัวหอ นี่คุณเหมาะสมมาก แล้วก็ทำหน้าที่ได้ดีสุดๆ ผมในฐานะเด็กหอ ผมภูมิใจที่มีคุณเป็นหัวหอ และเชื่อว่าน้องๆและพี่ๆ หลายคนก็คิดอย่างนั้น(เมิงรู้ตัวมั๊ยเนี้ย)
 ขอบคุณจริงๆ

รอมาสักครู่มาเป็นอาทิตย์แล้วนะจ๊ะ มาเลยๆๆๆ....อย่าช้า เด็กภูเก็ตหน้าตาดีต้องรีบมาตอบเร็วๆ ฮ่าๆ

พี่ปุ๊ก

นู๋ว่า พี่โจ้คงกำลังรีบเขียนแน่เลย แต่ว่าวีรกรรมของพี่เค้าคงเยอะมั้ง ไม่สามารถตัดทอนได้น่ะ อิอิ

[gamo]

ศักรพงศ์ (โก๋)  ไอ้ที่คุณ tag แต่ละคนนี้มันจะโผล่มามั๊ยเนี้ย (เออบอกเมียมาเล่าเรื่องบ้าง)
เรื่องที่หอเนี้ย เล่าเรื่องยังไงก็ไม่หมดน่ะ มีเรื่องตั้งมากมาย ความทรงจำความประทับใจที่มีคุณและผม คงไม่ได้ต่างกันสักเท่าไร แต่คุณมีความจำดีกว่าผมซะอีก
เดี๋ยวไว้จะมา tag ต่อแน่นอนครับรอซักครู่
ปล.เพื่อนโก๋ที่รัก ไอ้เรื่องหัวหอ นี่คุณเหมาะสมมาก แล้วก็ทำหน้าที่ได้ดีสุดๆ ผมในฐานะเด็กหอ ผมภูมิใจที่มีคุณเป็นหัวหอ และเชื่อว่าน้องๆและพี่ๆ หลายคนก็คิดอย่างนั้น(เมิงรู้ตัวมั๊ยเนี้ย)
 ขอบคุณจริงๆ

ไม่รู้ว่ะ  จำได้แต่ว่า จริงๆ ปี 4 อยากอยู่เฉยๆ   :lol:

[nuihahey]

ดีจ้า หนุ่ย อ๋อมคงดีใจมากๆเลยที่หนุ่ยยังจำมันได้ เราจะไปบอกให้นะ ตอนนี้ อ๋อม มันก็สุขีสุขาดี ทำงานอยู่ กทม นี่ละ อยู่ด้วยกันกะพี่สาวมัน (เราเอง เหอๆ) และจะเอาคำทักทายกลับมาฝากนะจ๊ะ...เออน้องๆเพื่อนมันที่มาด้วยกันรุ่นนั้นก็ยังสวยงามสุขสบาย ยังเจอกันเรื่องๆกะน้องเรา ... บอกเผื่อๆ อิอิ

Thank you หลาย ๆๆ คร้าบ

[khesorn mueller]

Before the audiences sleep ,Tagged one..please live this room alive!
Nong Jviruch for example!
p.nn

[jviruch-78]

อา โจ้(เลีย) มาแย้วครับ

จริงๆแล้วผมไม่ชอบเขียนหนังสือ หรือ เล่าเรื่องชีวิตส่วนตัวอ่ะคราบ อันมาจาก มักจะเขียนหนังสือผิดบ่อย แล้วก็ชีวิตส่วนตัวที่มันทึมๆเทาๆยังไงก็ไม่รู้ จะลองเล่าให้ฟัง เฮ้ยอ่านดูแล้วกันเป็นตอนๆแล้วกันน่ะคราบ

เออ เริ่มต้นที่ (1)“ฟักไข่”

ขอเริ่มเพื่อเป็นการแนะนำตนเอง ให้กับพี่ๆน้องๆที่ยังไม่รู้จักผมล่ะกันคราบ
ชื่อนายวิรัช  นามสกุลจำรูญวงศ์  จบคณะหอ แผนกวิศวกรรมศาสตร์ ภาควิชาวิศวกรรมเคมี อยู่ห้อง 2819 ชื่อเล่นว่าโจ้ หรือชื่อในวงการ (ที่ได้จากการรับน้อง)ว่าเลีย พี่ๆเพื่อนๆน้องๆหลายคนจะเรียกอย่างหลัง ซึ่งผมไม่เคยรังเกียจเลยน่ะครับ

ผมเชื่อว่าการที่ผมได้มาเรียนที่จุฬา ได้ทำกิจกรรม มีแนวทางชีวิตที่ดี จนถึงปัจจุบัน เพราะบารมีของล้นเกล้ารัชกาลที่ 5 ผมยังเชื่ออีกว่าชาติก่อนคงได้มีโอกาส เป็นข้ารับใช้หรืออย่างน้อยคงได้รับสนองพระบรมราชโองการบางอย่าง ทำให้ได้กลับมาอยู่ใต้ร่มพระบารมีอีกครั้งแม้เป็นระยะเวลาไม่นานในชีวิตนี้ก็ตาม และการที่ได้พบกับเพื่อนๆน้องๆพี่ๆ เป็นเพราะเราคงได้ร่วมทำบุญกันมาในชาติก่อน กระมัง(มีพี่ที่จุฬานี้แหละเคยบอกผม)  

ทำไมผมคิดงี้เหรอครับ เพราะจริงๆแล้วผมยังไม่แน่ใจว่าผมเอ็นติด วิศวะจุฬาได้ไง จำได้ตอน ม.ปลาย ผมไม่ใช่คนที่เรียนเก่ง เกรดเฉลี่ยไม่เคยเกิน 3 ถ้าจำไม่ผิดจบจาก ภูเก็ตวิทยาลัย (ที่มีชื่อเสียด้านการเรียนระดับต้นของภาคใต้ แต่ชื่อเสียงเรื่องหน้าตาดีระดับต้นของประเทศ)เกรด 2.5 ได้มั๊งครับ แต่ค่อนข้างเก่งเป็นบางวิชา เช่น ฟิสิกส์ คณิต ชีวะ  (เพื่อนที่เอ็นติดวิศวะจุฬา รุ่นเดียวกัน มีไอ้คุณก้องกะ ไอ้คุณบัง(เปลี่ยนชื่อเป็นกิ๊กภายหลัง มีดีกรีเรื่องการเรียนเก่งระดับที่ หนึ่ง ที่สองของรุ่น และติดอันดับต้นๆของภาคใต้ ส่วนผมนั้น แหะๆๆไม่มีแนวครับ อาศัยหน้าตาดีกว่ามันหน่อย)

ไม่เคยคิดจะเอ็นจุฬาเลย ไม่กล้ามากกว่าครับ คิดว่ายากเกินไป สมัยนั้นคณะวิศวะจะคะแนนสูงมาก  ทว่า มีอยู่ครั้งนึงตอน ปลาย ม.6 ชั่วโมงแนะแนว ประมาณว่ามีพี่ทีเรียนจบไปแล้ว เข้ามาเล่าประสบการณ์ ที่เรียนในจุฬา ผมรู้สึกประทับใจ และรู้สึกว่า เรียนจุฬา นี่มันเมีประสบการณ์ มีเรื่องดีๆนะ(ที่อื่นก็คงดีเหมือนกัน) ก็เลยลองเลือกเป็นอันดับ หนึ่ง เลือกไปงั้นๆแหละครับ แบบว่าไม่ได้หวังมาก ทำข้อสอบย้อนหลัง ไม่เคยได้คะแนนถึงซักที   แต่พอหลังสอบเอ็นเสร็จ รู้สึกว่าผมทำข้อสอบได้ ข้อสอบออกมาตรงกับที่ผมอ่าน ทำให้ผมกลับมั่นใจว่า ผมต้องสอบได้ลาดกระบังที่เลือกเป็นอันดับสองแน่ๆ และก็ยังน่าลุ้นได้ติดตราพระเกี้ยวด้วย

พอประกาศผลแน่นอนครับ ความดีใจ ความยินดี ไม่รู้จะบรรยายยังไง ครอบครัว ตัวเองก็ยังงงๆ แบบว่าที่บ้าน ไม่เคยมีใครเอ็นติดเลย ไม่รู้ว่าไอ้นี้ทำได้ไง  ทุกวันนี้ผมยังว่ามันเป็น”miracle” อย่างหนึ่งในชีวิตผมเลยทีเดียวแล้วผมก็ยังคิดว่ามันเป็นจุดเริ่มต้น มันเหมือนเริ่มมีชีวิตใหม่ เหมือนเราได้เกิดมามองโลกใบใหม่ยังไงยังงั้นเชียว

[khesorn mueller]

Nong Jojo,
Wonderful...nice start...I do convince now how handsome you are(want to use the word"cute"but that is for a women naja)next part come next ,right?
p.nungning27

[iamfrommoon]

มานอนรออ่านต่อ...ช่วงกำลังกระเทาะเปลือกต่อจ้า...แหม รู้แล้วๆ ว่า เด็กภูเก็ตหน้าตาดี...อิอิ

[wannee]

มาอ่านต่อเช่นเคย  กลัวเป็นดินพอกหางหมู  :lol:   :lol:

[dto80]

สามวันผ่านไป ไหนว่าไปเขียนมาแล้วไงพี่โจ้ ไหงเงียบไปเลยนั่น -_-"

[jviruch-78]

มาต่อแล้วจ้า ไอ้น้องโต

(2)“โลดเล่น”
หลังเอ็นติดผมมุ่งมั่นครับ อยากทำกิจกรรม คิดว่าการเรียนนั้นยังไงก็เรียนจบ (นึกว่าตัวเองเก่งที่ใหนได้ ) เลยตั้งใจและชอบทำกิจกรรมตั้งแต่ปีหนึ่งโชคดีได้มาอยู่ที่หอพัก ใครๆก็รู้ ปีหนึ่งนี้ ทุกกิจกรรมหอ มีวิรัช ตลอด (กิจกรรมคณะนี้ไม่ได้ร่วมเลยครับ แบบว่ารับน้องหอ ตื่นตีห้า ไม่ได้นอนก็เลย รีบเรียนรีบกลับหอ พอผ่านช่วงรับน้องก็ไม่ค่อยสนิทกะที่คณะเท่าที่ควร )  รับน้องนี้ไม่ต้องพูดถึงโหดทีเดียว รุ่นผมเป็นรุ่นสุดท้ายที่ได้ลงโคลนด้วยนะ ลงเกือบทุกวัน ผมมีพี่ที่ชักชวนเข้าสู่วงการกิจกรรมหอด้วยน้า  พี่ดึ๋งไงครับ ธรรมรัตน์ ชังช่างเรือ รุ่น 77 (ถ้าชื่อผิดขออภัย) แบบว่าพี่เขาเคยนอนเดียงเดียวกะผม ที่ห้อง 2221 แล้วแกก็เป็นหัวชี่เก่า ก็ชอบมาที่ห้องแล้วก็ชวนไปทำโน้นทำนี้ตลอด (ตอนแรกรำคาญชะมัดเลยครับ) หลังๆ ติดแกเลย อ่ะครับ ทุกวันนี้ผมยังเคารพรักพี่ดึ๋งมากนะครับ แม้จะไม่ได้เจอหรือคุยกัน (ตอนนี้พี่แกอยู่เชียงใหม่เลี้ยงลูกอยู่ที่นั้น ถ้ามีโอกาสผมอยากเจอพี่มาก) ลองนั่งคิดแล้วก็ลำดับการทำกิจกรรมที่มหาลัย ที่ประทับใจและอยากเล่าก็ประมาณนี้ครับ ไปดูกันเลย...  


ปีหนึ่ง (2538) เข้าชมรมแสงเสียงก่อนเลย ชอบชมรมนี้ม๊ากๆ เลยแบบว่าพี่ๆออกแนวห่ามๆ ดี กินเหล้าเก่งด้วยตอนนั้นมีพี อำ พี่ยุทธ รุ่น 75 พี่ท๊อป รุ่น 76 (เสียชีวิตแล้ว) เป็นหลัก ส่วนรุ่นผม ตอนแรกก็มีอยู่ประมาณสี่ ห้า คนนี่แหละครับ แต่หลังๆก็หายไปเหลือสองคนครับ มีผม ไอ้คุณก้อง ที่เป็นชาวภูเก็ตด้วยกัน ผมถือว่าก้องเป็นเพื่อนร่วมทุกข์ของผม เพราะเราทำงานกันหนักมาก ที่หนักที่สุดก็ คืนสู่เหย้า ปี 38 ที่จัดที่สนามซอฟบอลข้างหอช๊อกโกแลต จำได้ว่าคืนก่อนงาน ทำกันอยู่สี่คน พี่อำ พี่ยุทธ ก้อง คืนเป็นงานใหญ่เครื่องเสียงครบชุด  เพื่อนๆพี่ๆคนอื่นๆก็ไปจัดเตรียมเรื่องอื่น ทำกันถึงเช้าเลยครับ คิดดูขนไอ้ลำโพงขี้แมว นับสิบตัว    แล้วผมก็ปรึกษาก้องได้ทุกเรื่อง (ช่วงนั้นพี่ๆเขามีปากเสียงกะอาจารย์เผ่าด้วย นิดหน่อย ฮิฮิ) นอกจากนี้ก็ได้มีโอกาสช่วยงานกรรมการหอด้วย ลืมบอกว่ารักชมรมแสงเสียงมากครับ    

ตอนปลายปีได้มีโอกาสไปงานคอนเสิร์ตหาทุน ที่จังหวัดนครสวรรค์ มีพี่ดึ๋งเป็น head จริงๆผมชอบร้องเพลงและอยากเป็นนักร้องมากกว่าทั้งร้องทั้งเต้น ทำได้ทั้งนั้นเลยน่ะคราบ(นี่ไม่นับที่หน้าตาดีด้วย)  จบปีหนึ่ง มีความสุข หลายๆเด้อ

ปีสอง(2539) เป็นฝ่ายพัสดุ (ทีแรกไม่อยากเป็นเลยทำพัสดุเลย กะว่าอยากเป็นหัวหม่อมากว่า อันนี้พี่จับหมูกะพี่ดึ๋งชักชวนบอกว่าสนุกแล้วก็หลากหลายกว่าก็เลยลองทำดู ปรากฏว่าได้เรียนรู้อะไรตั้งหลายอย่างจริงๆ)  ปลายปีได้เป็น head งานคอนเสิร์ตหาทุน จังหวังกำแพงเพชร ผมได้รับความช่วยเหลือจากน้องๆรุ่น 79 พวก ไข่ แคม โต้ง ดวง จิ๊บ ขอบคุณมากม๊าก โชคดีสุดๆ ผมยังจำได้ที่น้องๆต้องกินแต่ผัก กะปลากระป๋อง แบบว่าน้องไปกันมากจริงๆ แรกๆไม่มีตังค์กินกันครับ เราต้องประหยัดและกินกันตามงบที่กำหนด แถม เซเว่น มีที่เดียวในจังหวัด  ดีน่ะได้น้องนารี เพื่อนเจี๊ยบจากห้องค่าย(และคนอื่นๆ)มาช่วยทำอาหาร ให้เรากิน  ผมเริ่มได้ทำกิจกรรมเต็มตัว แล้วก็ได้น้องๆช่วยทำให้หลายๆอย่างประสบความสำเร็จมากๆ ขอบคุณว่ะ  ป.ล ลืมไม่ได้มีความรักครั้งแรกตอนปลายปีสองด้วยน้า


ปีสาม(2540) เป็นกิจนอก ควบ หัวหน้าแผนกแสงเสียงจุฬา(ในขณะที่ก้องเป็นประธานชมรมแสงเสียงหอพัก) แถมติดโปรอีกต่างหาก(ติดโปรคือได้ผลการเรียนเฉลี่ย ต่ำกว่า 2.00 บอกไว้เผื่อใครไม่เคยติดน่ะครับ ปกติก็เรียนพอผ่านๆไป เจอ F ซะสอง D ซะ สาม แบบว่ามันมีวิชาที่สอบปลายภาคที่เดียว 100% อ่ะครับ แล้วพี่ๆเขาบอกว่าปกติมันไม่ยาก ก็เลยประมาท อ่านหนังสือผ่านๆ ไม่เข้าเรียนเพราะไม่มีเช็คชื่อ ที่ใหนได้ข้อสอบออกยากกว่าทุกปี ทำไม่ได้เลย แย่มากครับ แต่ผมถือว่ามันเป็นจุดเปลี่ยนในชีวิตมหาวิทยาลัยเลยทีเดียว เพราะหลังจากผมติดโปร ทำให้ผมมุ่งมั่นในการเรียนมากขึ้น(พอปีสี่ผมต้องเรียนวิชานี้ใหม่ ผมได้ B กะ C+ ด้วยน่ะน่าดีใจมาก) เข้าเรียนทุกวิชา เข้าคณะแล้วก็คบเพื่อนที่คณะมากขึ้น แล้วยังได้ทำอะไรอีกหลายอย่างแบบว่าถ้าไม่ติดโปรจะไม่ได้ทำอ่ะ(เชื่อป่าว) แต่ผมขอบอกไว้เลยน่ะครับ ไม่ไช่ว่าทำกิจกรรมเยอะๆแล้วทำให้ติดโปรหรือคะแนนไม่ดี ไม่เกี่ยวกันเลย ผมรู้จักนักกิจกรรมมากมาย หลายๆคนเป็นนายกแต่ละคณะ แถมยังจบเกียรตินิยมก็มี อันนี้อ้างไม่ได้ด้วยประการทั้งปวง น้องๆต้องจำไว้น่ะคราบ คนดีชอบแก้ไขคนอะไรชอบแก้ตัว   แต่ปีนี้ยากลำบากจริงๆ คับ


 ปีสี่(2541) เป็น ประธานเชียร์หอ ควบ ประธานเชียร์งานบอลจุฬา ธรรมศาสตร์ครั้งที่ 55 (มั๊ง ลืมแล้วอ่ะ)    น้องๆคงจำผมในมาด ว๊ากเกอร์หอพัก ได้ขี้เก๊กชะมัดยาดเลย ต้องขอโทษน้องๆทุกคนด้วยน่ะ พี่ทำไปเพราะรักน้องจริงๆ (ผมว่าตลอดสามปีที่เป็นว๊ากที่หอนี้ผมลงไม่ต่ำกว่า 90% น่ะประมาณว่าลงทุก match เช้าเย็น ผมถือคติว่า เราต้องทำงานหนัก ให้คุ้มกับน้องๆที่ต้องเหนื่อย และทำด้วยความรักน้อง ไม่รู้น้องจะรับรู้ความรู้สึกที่ผมให้หรือเปล่า)  ส่วนประธานเชียร์งานบอลนี่  ต่างกันเลยครับและก็เป็นโอกาสทีดีมากๆ ไม่อยากโม้เลยว่าปีนั้น จุฬา ชนะ แล้วก็ แสตนด์เต็มก่อนธรรมศาสตร์ ในรอบหลายๆปีด้วยน่ะ ปีนั้นยังเป็นปีแรก ที่มีการสร้างโครงการถนนนี้สีชมพู (เดี๋ยวนี้มีหรือเปล่าก็ไม่รู้)


ถามว่าผมทำนู้นทำนี้เยอะแยะเพื่ออะไรเหรอ? ลองนอนคิดดูแล้ว ผมก็ไม่ได้คิดอะไรน่ะ เพียงแต่มันสนุก  ท้าทาย ผมชอบความท้าทาย (แต่เรื่อง รักนี้ ไม่ค่อยไหว) ไม่ชอบอยู่เฉยๆ  ตอนนั้นก็คิดเท่านั้นเอง  บางทีรู้ตัวอีกที สำเร็จแล้วน่ะ ดีน่ะ สนุกน่ะ แล้วก็อยากได้น้องๆรุ่นต่อไปได้รับรู้ความรู้สึกดีๆ ด้วย  พอสนืทกันเราเกิดคามผูกพัน เราพูดคุยกันได้ทุกเรื่อง มันเป็นความผูกพันที่มันเกินกว่าเพื่อน หรือคนรู้จัก นี้แหละครับสังคมซีมะโด่ง ...

เรียกได้ว่า ช่วงนี้เป็นชีวิตที่สนุกสุดเหวี่ยงได้ทำอะไรอย่างที่อยากทำ ผมรู้สึกเหมือนตัวเองบินได้  ได้กางปีกไปยังที่ๆผมต้องการ แล้วผมก็ไปถึงด้วยนะ(อาจไม่ถึงที่แรกและบินย้อนมาอีกทีเสียเวลาหลงทางหน่อยแต่ก็ถึงจุดหมายเหมือนกัน  แน่นอนบางครั้งเหนื่อยลองหุบปีกลง ปล่อยให้ตัวเองตกลงมา ก็รู้สึกหวิวๆแปลกๆดีเหมือนกันครับ นี้แหละช่วงชีวิตที่โลดเล่นของผม  


(เฮ้ยทำไมมันยาวอย่างงี้เนี้ย)

[MahDee]

ปีสี่(2541) เป็น ประธานเชียร์หอ ควบ ประธานเชียร์งานบอลจุฬา ธรรมศาสตร์ครั้งที่ 55 (มั๊ง ลืมแล้วอ่ะ) น้องๆคงจำผมในมาด ว๊ากเกอร์หอพัก ได้ขี้เก๊กชะมัดยาดเลย ต้องขอโทษน้องๆทุกคนด้วยน่ะ พี่ทำไปเพราะรักน้องจริงๆ (ผมว่าตลอดสามปีที่เป็นว๊ากที่หอนี้ผมลงไม่ต่ำกว่า 90% น่ะประมาณว่าลงทุก match เช้าเย็น ผมถือคติว่า เราต้องทำงานหนัก ให้คุ้มกับน้องๆที่ต้องเหนื่อย และทำด้วยความรักน้อง ไม่รู้น้องจะรับรู้ความรู้สึกที่ผมให้หรือเปล่า) ส่วนประธานเชียร์งานบอลนี่ ต่างกันเลยครับและก็เป็นโอกาสทีดีมากๆ ไม่อยากโม้เลยว่าปีนั้น จุฬา ชนะ แล้วก็ แสตนด์เต็มก่อนธรรมศาสตร์ ในรอบหลายๆปีด้วยน่ะ ปีนั้นยังเป็นปีแรก ที่มีการสร้างโครงการถนนนี้สีชมพู (เดี๋ยวนี้มีหรือเปล่าก็ไม่รู้)

ยังจำได้ดี  :x  :x

เฮ้ย!!! พวกมึง แบกโลก!!!! กางมุ้ง!!!!!

แมร่งตอนนั้นเกลียดพวกนี้ชิหาย   :x

มีอยู่แมทช์นึง โคตรโหด คิดอยู่ว่าจะรวมตัวจัดการกับพวกนี้ซักที  :lol:

หลัง ๆ ก็เข้าใจครับว่าพี่เค้าทำไปเพื่ออะไร

ต้องขอบคุณที่ทำให้พวกเรารู้จักกัน รักกัน อยู่หอด้วยกันได้ ด้วยดีจนจบ :wink:

[dto80]

^
^
^
จำได้ครับ พี่โจ้มาก่อนตลอดเลย ตอนปีสี่เลยเอามั่ง แล้วก็จำพี่โจ้รับน้องได้ เพราะตอนรับน้องวันแรก ๆ ก่อนเลิก รับน้องของวัน ผมยืนแถวหน้าด้วยความหน้าตาดี พี่โจ้ก็เดินมาถามว่า เมิงชื่ออาราย? -_-" ผมไปทำไรผิดมาเนี้ยะ

[A79]

ช่ายๆๆ งานบอลปีนั้น พี่โจ้ ทำได้เจ๋งมาก....บอลก็ชนะ ร่าเริงออกจากสนาม

[khesorn mueller]

Nong Jojo,
give me time..to read concentrately your new part from Wednesday...I promise I will ask you something..
p.nungning

[ป.ปลา]

เรื่องความยาวของ tag ไม่ใช่เรื่องแปลกเลยล่ะพี่โจ้
อย่าลืมมาเขียนภาคต่อนะคะ จะรออ่านต่อ สนุกดีอ่ะ    

[prapasri AH]

:shock: น้องขา เขียน ที่ถูก tag มาเยอะๆได้เลยค่ะ  ทุกคนรออ่าน เมื่อสายตาดีค่ะ
 พี่แอ๊ะยังอยากจะเพิ่มอีกตอนหนึ่ง น้องๆจะว่ายังไงคะ อยากอ่านต่อไหมล่า :shock:

แต่คืนนี้ทานกล้วยน้ำว้า กะนมพร่องมันเนย กะ น้ำผึ้ง อุ่นให้ร้อน ทำให้ง่วงนอน และอยากหลับค่ะ

ทนหลับๆตื่นๆ เข้าเวบนะคะ พิมพ์ผิดพิมพ์ถูก พีกะป๋องเยาะเย้ยน่าดูเลยค่ะ :cry:

[ป.ปลา]

:shock: น้องขา เขียน ที่ถูก tag มาเยอะๆได้เลยค่ะ  ทุกคนรออ่าน เมื่อสายตาดีค่ะ
 พี่แอ๊ะยังอยากจะเพิ่มอีกตอนหนึ่ง น้องๆจะว่ายังไงคะ อยากอ่านต่อไหมล่า :shock:

แต่คืนนี้ทานกล้วยน้ำว้า กะนมพร่องมันเนย กะ น้ำผึ้ง อุ่นให้ร้อน ทำให้ง่วงนอน และอยากหลับค่ะ

ทนหลับๆตื่นๆ เข้าเวบนะคะ พิมพ์ผิดพิมพ์ถูก พีกะป๋องเยาะเย้ยน่าดูเลยค่ะ :cry:

เขียนได้เลยค่ะพี่แอ๊ะ ป.ปลา คนนึงล่ะค่ะที่รออ่าน    

[khesorn mueller]

P.Prapasri ka,
nungning is ready to read after finish..Nong Jojo tag!promise...
nn.

[khesorn mueller]

Nong Jojo,
it was a sweet Tag I have ever read...not because you look sweet along my reading up and down to see your face...but your words talking about activities by RCU make me nearly cry..(P.Nungning is sometimes quite"Yee Gae"!!)as if I read my own Tag...then I ask myself...what have I got from RCU??wow! a plenty of experience to notice/observe/get along with/participate to many types of people we have to live with for 4 years.
I may not do any position like you as I hate to be in the front...but the party never miss meeee.I was the one who dance till dawn!(the disco needs you)camping club,southern club,north-eastern club,what else??RCU always have something to join...sanuk makkkk....my grade goes down...then I wake up!!it had to set another strategy for my plan....frankly say....I do really don't care...I am fulled of other subject I got from RCU.Oh,may I repeat this experience again?...
Now it is my question from me to you,sweet handsome man!
1.what isไอ้ลำโพงขี้แมว??
2.why แต่เรื่อง รักนี้ ไม่ค่อยไหว??
3.what are you doing in Ayuthaya?
4.when will I see next part???
p.nn

[tiktokthailand]

ไม่เคยเข้าห้อง common room มาก่อน วันนี้ก็เลยแวะมารายงานตัวค่ะ  
ติ๊กอยู่รุ่น 82 ค่ะ จากคณะรัฐศาสตร์

[jviruch-78]

ขอบคุณ พี่ๆน้องๆทุกท่านที่เสียเวลาอ่านครับ อดใจชมภาคต่อไปอีกสักครู่ ตอนนี้งานยุ่งๆครับ

พี่หนุงหนิงครับ ซีมะโด่งมันมีอะไรมากมายเหลือเกินจริงๆด้วยครับ ผมไม่รู้จะหาประสบการณ์อย่างงี้ได้จากที่ใหนแล้ว ขออนุญาติตอบคำถามพี่สักเล็กน้อย
 
(๑)ไอ้ลำโพงขี้แมวนี้ คือ ลำโพงของชมรมแสงเสียงครับ เป็นลำโพงเบสตัวใหญ๋ๆทำด้วยไม้ หนักสัก 30-50กิโลได้มั๊งครับ สมัยก่อนมันไม่มีที่เก็บเป็นเรื่องเป็นราว เราก็เลยวางไว้ใต้หอเขียว ติดกับสหกรณ์จุฬา ทำได้แค่เพียงเอาโซ่คล้อง ปรากฎว่ามีแมว ไปอาศัยทำรังแบบว่าพอมีที่ว่างในลำโพงให้แมว เอาอาหารเข้ามากินและถ่ายได้ มันเหม็นมากเลยพี่ เวลายกมักจะมีอุจจาระ และเศษอาหารหลุดออกมาด้วย เราก็เลยเรียกมันมาลำโพงขี้แมว(น่าจะพวกรุ่นน้องเริ่มเรียกก่อน) แต่เดี๋ยวนี้มีห้องเก็บเป็นที่เป็นทางแล้วขนาดมันบางตัวก็เล็กลงแล้วด้วยคราบ
(๒)ผมไม่ถนัดเรื่องจีบหญิงครับ (มั๊ง)
(๓)พี่ทราบได้ในเนื้อเรื่องตอนที่สี่ ที่กำลังเขียนอยู่ครับ แบบว่ากำลังตัดต่อไม่ให้มันยาวไป
(๔)วันนี้น่าจะได้เห็นครับตอนที่สามครับ

[iamfrommoon]

ขอบคุณ พี่ๆน้องๆทุกท่านที่เสียเวลาอ่านครับ อดใจชมภาคต่อไปอีกสักครู่ ตอนนี้งานยุ่งๆครับ

(๒)ผมไม่ถนัดเรื่องจีบหญิงครับ (มั๊ง)

Really? อดพระประธานมาพูด...ก้อไม่เชื่อ ฮ่าๆๆ  :wink:

[khesorn mueller]

Nong Pookie,
he is a handsome one , right?so a lot of a sweet girl may try,right?so all of his life he never have a chance to flirt anyone exactly by himself,right?
I think that why!
What are you doing?you have to prepare your birthday party,right???
p. :twisted:  :twisted:

[khesorn mueller]

ไม่เคยเข้าห้อง common room มาก่อน วันนี้ก็เลยแวะมารายงานตัวค่ะ  
ติ๊กอยู่รุ่น 82 ค่ะ จากคณะรัฐศาสตร์

Hi nong Tik,
nice to know you here.you are at the right time and the right place :twisted: do you know that if you can make your way till here what you have to do?? :twisted:  :twisted: write something...introduce yourself to the memeber(mafia!!)of this room...we would like to get know you.
P.nungning27,67,pol-sci.37

[veekung]

ไม่เคยเข้าห้อง common room มาก่อน วันนี้ก็เลยแวะมารายงานตัวค่ะ  
ติ๊กอยู่รุ่น 82 ค่ะ จากคณะรัฐศาสตร์

รายงานตัวอย่างเดียวไม่พอนะพี่มาเขียนประวัติส่วนตัวทิ้งไว้ด้วย ถ้าไม่รู้เขียนยังไงก็ไล่อ่านตั้งแต่หน้าแรกก็จะรู้เองอ่ะครับพี่ติ๊ก :lol:

[khesorn mueller]

Nong Tik ja,
please let get start with tag of Nong Veevee!!!it should be page 6-7 or you can try with a short version page 1..weiiii....
p.nungning27,37,67(lottery number,herr,herr..)

[ป.ปลา]

ไม่เคยเข้าห้อง common room มาก่อน วันนี้ก็เลยแวะมารายงานตัวค่ะ  
ติ๊กอยู่รุ่น 82 ค่ะ จากคณะรัฐศาสตร์

อย่าลืมมาลงเรื่องของตัวเองด้วยนะจ้ะพี่ติ๊ก

เป็นนักเขียนอยู่แล้วไม่น่าจะเป็นเรื่องยากใช่ป่าว  :wink:

[khesorn mueller]

Oh,another champion of mouthtaek???
fine,I am excited.
noo Tik,get start...please.
The audience is ready to....
p.nungning 27,37,67

[tiktokthailand]

เข้ามาอ่านกระทู้นี้ใน forum ของน้องๆรุ่น 81 ซะที อ่านแล้วเพลินดีค่ะ
แล้วก็เจอเพื่อนเอ tag มาเลย
เมื่อ tag มา ... ก็ได้เรย จัดห้ายยยย
ร่ายยาวๆเป็นเพื่อนพี่ประภาศรีเลยละกัน (โห...เทียบรุ่น ^^)  อีกอย่างคือเป็นคนไม่ชอบอะไรสั้นๆ  อิอิ

1 Be happy with who I am ….

ชื่อจริง  อิสยาภรณ์  แสนโท ค่ะ  จริงๆชื่อแรกเกิดถึงหกขวบเนี่ย ยาวกว่านี้มาก ... 8 พยางค์  พ่อตั้งมาได้ไงไม่รู้  ที่เปลี่ยนเพราะคุณหมอประจำบ้าน บอกว่าเปลี่ยนเหอะ ... ไอ้ลูกสาวคุณมันป่วยบ๊อยยย  บ่อย  มาหาผมที  ทำเอาพยาบาลของผมอยากจะลาออก  กว่าจะแกะโฉนดชื่อออกได้ 5555  เท่านั้นล่ะ...เลยตัดเหลือ 4 พยางค์หลังได้มาเป็นอิสยาภรณ์  ซึ่งก็แปลกอีก  เพราะจะ อิสริยาภรณ์ก็ไม่ได้  แต่แบบนี้ล่ะชอบละ  ขอบคุณคุณพ่อที่ตั้งชื่อเพราะๆแปลกๆชื่อนี้ให้  ส่วนชื่อเล่น  อิ๋ม  เนี่ยก็ชอบมากเหมือนกัน  เป็นแบบไทยๆก็มาจาก อุ๋มอิ๋ม  ที่แปลว่าเล็กๆน่ารักๆ  แบบจีนก็แปลว่า soul ฟังดูขลังดี  
คุณพ่อเป็นอาจารย์สอนศิลปะที่ช่วงท้ายกลายเป็นนักการศึกษา  คุณแม่เป็นแม่บ้าน-เกษตรกร-นักบุกเบิก-และตอนนี้ไปลงเอยที่กิจการร้านอาหารที่อเมริกาซะนี่ ^^"   อิ๋มเกิดที่อุบลราชธานี  รักจังหวัดนี้ค่ะ รู้สึกว่าโชคดีที่ได้เกิดที่นี่  เรียนประถมที่โรงเรียนแถวบ้านแบบเดินไปเรียนทุกวัน ... โรงเรียนเทศบาล 2 หนองบัว  ข้างหลังติดบึงหนองบัวขนาดใหญ่ อากาศดีมีลมโกรก  ด้านหน้าติดวัดหนองบัว  เจอทัวร์ฝรั่งแทบทุกวีคเพราะดันเป็น tourist spot  มัธยมต้นและปลาย ที่โรงเรียนนารีนุกูล โรงเรียนสตรีประจำจังหวัด  แล้วก็มาเป็นสิงห์ดำ  รัฐศาสตร์  ภาคความสัมพันธ์ระหว่างประเทศ  ณ จุฬาฯ  และแน่นอน ... ซีมะโด่ง 79

2 อะไรที่เป็น boy’s stuff ไอ้อิ๋มเหมาหมด ^^

คิดว่าน่าจะเป็นอิทธิพลของพี่ชายสองคน  ตอนเด็กๆเลยกลายเป็นลูกชายคนที่สามของแม่  ทะโมนมาก  ช่วงเด็กๆโตที่บ้านไร่ของฝั่งแม่  แวดล้อมด้วยต้นไม้  ทีนี้ก็เสร็จไอ้อิ๋ม  วันๆใช้ชีวิตอยู่บนต้นมะม่วง  ทุเรียน  ขนุน (ไม่ใช่ผีขนุนนะยะ)  ดีนะ... ต้นกล้วยมันปีนไม่ได้  พอจะเข้าอนุบาล  แม่เห็นว่าไม่ได้การ เดี๋ยวลูกชั้นไม่ได้รับการศึกษาแบบเด็กศิวิไลซ์ เลยย้ายครอบครัวมาอยู่บ้านที่เมืองอุบล  พอไม่ได้ป่ายปีนต้นไม้แล้ว  เลยหันมาเตะบอลกับพี่ชายแทน  จากเล่นกันสามพี่น้อง (เด็กใหม่แถวนั้น)  มาเป็นทีม (อยู่นานเริ่มเก๋า)  ดังนั้นไอ้อิ๋มเลยได้เตะบอลตั้งแต่ 6 ขวบถึง 11 ขวบ  ที่เลิกไปไม่ใช่อะไรหรอก ... เพราะเป็นผู้หญิงคนเดียวในบรรดาหนุ่มน้อยละแวกบ้านร่วมสิบกว่าคน  แล้วตอนนั้นมันเริ่มมีทรวดทรงองค์เอวแล้วไง  เลยโดนอัปเปหิไปเป็นตำแหน่งกระติกน้ำซ้ายไปโดยปริยาย ถึงแม้สมาชิกในทีมจะเสียดายฝีเท้าก็ตามที  ฮืออออ.... พอเล่นไม่ได้  ก็หันมาบ้าบอลแทน (ใช้คำนี้เลยล่ะ บ้าจริงๆ)  พี่สองคนมันบ้าหงส์  ส่วนน้องสาวบ้าผีแดง แม่เลยกลุ้มใจทุกครั้งที่มีวันแดงเดือด 555
ส่วนการ์ตูนเนี่ย ... เริ่มอ่านจากการ์ตูนผู้ชายก่อน  หมัดเทพเจ้าดาวเหนือ  วีรบุรุษลหุโทษ  ดราก้อนบอลล์ Etc. จำได้ว่าอ่านพวกนี้ตั้งแต่อยู่ ป 1 ป 2 เนี่ยล่ะ   จนมาติดมากๆก็ สุดเวอร์สึบาสะ ... เจ้าหนูสิงห์นักเตะ  แต่ก่อนเล่มละห้าบาทออกทุกวันศุกร์  ดังนั้นช่วง weekday ก็จะเก็บตังค์วันละบาท  พอวันศุกร์ก็ซื้ออ่านได้พอดี ^^  ช่วงนั้นการ์ตูนเต็มบ้าน Talent มีทุกเล่ม  อันนี้คอการ์ตูนรุ่นเก่าคงจะรู้จักดี
แต่ก็คิดว่า  ในตัวเราคงจะมีด้านที่เป็นผู้หญิงที่ strong มากๆ  เพราะขนาดโตมาแบบนี้  แต่อิ๋มก็ยังมีความเป็น girly girl อยู่เยอะพอดู  แบบว่าชอบแฟชั่น  ชอบบิวตี้ ชอบทำอาหาร และร้องไห้ง่ายมากกก   ยิ่งถ้าเป็นเรื่องที่เกี่ยวกับสัตว์เลี้ยง หมา แมว  ม้าเนี่ย  ต่อมน้ำตาจะแตกเร็วเป็นพิเศษ

3 นักเรียนร้อยเวที  บ้า activity สุดริด

วงการนางงามเค้ามี นางงามร้อยมงกุฏ  แต่อิ๋มเป็นพวกร้อยเวที เดินสายไปประกวดนั่นนี่ตามที่ต่างๆ จริงๆแล้วอิ๋มเป็นคนที่ไม่ค่อยมีความพยายามเรื่องเรียนเท่าไหร่  ชอบศึกษาด้วยตัวเองมากกว่า  เป็นคนแอนตี้การเรียนพิเศษ  ตลอดชีวิตโรงเรียนสอนพิเศษไม่ได้กินตังค์ตูร้อก! ^^  ตอนช่วงประถมปลายเนี่ย มีหน้าที่รับจ้างแข่ง  คือแทบไม่ต้องเข้าเรียนคลาสปกติ  เวลาที่ใกล้ๆวันแข่ง ที่โรงเรียนจะมีห้องพิเศษสำหรับทีมนักเรียนตัวแทน  มีอาจารย์มาติวให้ตัวต่อตัว  ตอนเย็นก็ต้องอยู่ติว  วันเสาร์อาทิตย์ก็มาโรงเรียน  3 ปีที่อยู่ที่โรงเรียนเทศบาล 2 หนองบัว... แทบไม่มีช่วงไหนเลยที่ว่าง  ไม่แข่งวิชาการ ก็แข่งสวดมนต์ แข่งวาทะ แข่งนักธรรม แข่งวาดรูป ฯลฯ แล้วที่โชคดีคืออิ๋มจะต้องได้อะไรติดไม้ติดมือมาตลอด  เวทีใหญ่สุดก็คือระดับประเทศเชียวนา  เป็นการแข่งขันคนเก่งจากตัวแทนทุกจังหวัด  ได้ที่สามมาด้วย  (ตอนนั้นงงๆได้มายังไงหว่า ..)  ตอน ป 6  ก็จับพลัดจับผลูได้เป็นประธานนักเรียน  

พอขึ้นมัธยมต้นที่นารีนุกูล ... คราวนี้วิชาการห่วยแตก เพราะเลือกสายผิด  โง่เลขมากๆ  ดันมาเรียนสายวิทย์  กลายเป็นแกะดำในห้องคิง สามปีที่ ม.ต้น เลยไม่เอาอะไรซักอย่าง   จน ม.ปลาย รักนารีฯมาก อยู่ต่อ  ในขณะที่เพื่อนกว่า 95% เลือกไปหาปู้จายที่โรงเรียนชาย ... เบญจะมะมหาราชหมด ชิชิ  คราวนี้เลือกศิลป์ฝรั่งเศส  เข้าทางละ  พอเรียนรู้เรื่องเลยมีกะใจทำกิจกรรม ^^  ดังนั้นงานกีฬาสี  กีฬาจังหวัด  เข้าค่าย  เดินรณรงค์  อะไรที่เป็นงานโรงเรียนหนูช่วยหมด! ตอน ม.ปลาย สนุกมาก  ใช้ชีวิตคุ้มสุดๆ  ทำกิจกรรมอย่างเดียวเลย  บางวันก็มีทำกิจกรรมนอกโรงเรียน ... ปีนรั้วโรงเรียนไปกินก๋วยเตี๋ยวเรือเจ้าอร่อย  แล้วทีมที่ปีนเนี่ย  มีทั้งประธานนักเรียนและรองฝ่ายต่างๆ แห่งห้อง ม. 6/10 ทั้งน้านนน     พอมาอยู่จุฬาฯ  ก็ช่วยกิจกรรมได้ตามกำลัง  ทำคอนเสิร์ตหาทุน  งานหอสารพัน  เป็นเลขาหอพัก  เป็นหัวจู  เป็นว๊าก  เป็นประสบการณ์ที่ดีค่ะ  เหนื่อยแต่สนุกคุ้ม

4 รักหนัง รักเพลง รักกีฬามากๆๆ

จำได้ว่าตั้งแต่เด็กๆ ก็เอาเทปพีค๊อคที่รวมเพลงสากลฮิตๆมาฟัง  ร้องตามเพลงลูกทุ่ง  ชอบดูหนังทุกแนว  ฟังเพลงทุกแนว  ชอบดูกีฬาหลากหลาย ฟุตบอล เทนนิส บาส กอล์ฟ  ซึ่งอิ๋มต้องขอบคุณหนัง+เพลง+กีฬา มากๆ  เพราะทำให้อิ๋มสนใจใคร่ศึกษาในเรื่องอื่นๆต่อไปด้วย  เช่นรู้เรื่องประวัติศาสตร์ สังคม เศรษฐกิจ การเมืองของประเทศต่างๆดีขึ้น  ได้ภาษา&สำเนียง  ได้ความรู้เรื่องแฟชั่น และอื่นๆอีกมากมาย ...  คิดว่า ตัวเองโชคดีมากที่ครั้งหนึ่งได้ทำงานในสิ่งที่ตัวเองรักและที่ตัวเองเป็น  5 ปีในค่ายเพลงสากล ได้เดินทางไปประเทศต่างๆ  ได้ทำงานกับศิลปินที่ตัวเองชอบ  ได้พาพี่ Mike กะ Chester จาก Linkin Park ไปทานข้าว  ได้พา Jay Chou ไปช้อปปิ้ง  ไปเจอ Avril Lavigne  ไปโดน Kenny G ลวนลาม  (อ๊ะ...อันนี้ไม่เกี่ยวนิ!)  ประสบการณ์ตรงนี้  อิ๋มคิดว่ามันยิ่งใหญ่มากสำหรับเด็กน้อยที่โตมาจากบ้านไร่  ที่ครั้งหนึ่งยังไม่มีแม้แต่ไฟฟ้าใช้ ^^"

5 ส่งท้าย....

อิ๋มจะย้ำกับตัวเองเสมอว่าอิ๋มเป็นคนโชคดีในหลายๆเรื่อง (ชาติก่อนคงทำบุญมาดี)  มีพ่อที่เจ๋งที่ทำให้เรากล้าคิดกล้าแสดงออก  มีแม่ที่ทันสมัย แม่อิ๋มเป็นได้ทุกอย่าง ตั้งแต่นักธรรมจนถึงนักการฑูต  (แม่บ้านจากอุบลฯคนนี้นี่ล่ะที่สอนภาษาอังกฤษให้อิ๋มตั้งแต่อยู่ ป 1)  ได้รับอิทธิพลคูลๆจากพี่ชาย  ได้โอกาสดีๆหลายอย่าง  มีงานที่ดี  เพื่อนส่วนใหญ่ที่เจอก็เป็นคนดี  มีบ้านหลังน่ารักที่นี่  มีรถคันเก่งที่ไม่เคยงอแง   แต่เคยมีช่วงนึง...ที่คิดว่าตัวเองเป็นคนไม่มีโชคดวงเรื่องคู่อย่างถึงที่สุด  เพราะชอบคน (แบบจริงๆจังๆ) ยากมากกก  นานๆทีอุตส่าห์ไปชอบใครก็มักจะผิดที่ผิดจังหวะตลอด  แต่ตอนนี้ภูมิใจแฮะ...คิดว่าเป็นโชคดีของเราที่สถิติยังเป็นศูนย์อยู่  และน่าจะเป็นยังงี้ไปอีกนาน ^^  

อันนี้ท้ายจริงๆ ... อิ๋มว่าตอนยังเด็กกว่านี้  เราทำอะไรโง่ๆกับคนอื่นและตัวเองมามาก  พอเริ่มมีอายุ  หลายคนกลัวความแก่  กลัวการเปลี่ยนแปลง  แต่อิ๋มไม่กลัวแฮะ  older ก็คือ wiser อิอิ  ... อายุมาก สติก็มา ปัญญาจึงเกิด พอมองย้อนกลับไป ปาวารณาตัวเองได้  ก็เก็บเอาตรงนั้นมาสอนตัวเรา และท่องเอาไว้  ทำดี ได้ดี ไม่ชาตินี้ก็ชาติหน้าล่ะ  ^^


Well, ยาววววววววววว .... สมใจอยากมะคะ
งั้น tag ต่อ  ทิ้งภาระให้รายชื่อเหล่านี้

1 พี่ตี๋เล็ก 78
2 เพื่อน Max 79
3 อาจารย์ O 79 (คนนี้ยาวแน่ๆ อิอิอิ)
4 น้องตุ๊กตา 80 -- น้องโรงเรียน และตามมาเป็นน้องคณะอีก
5 น้อง Mek เมฆ 80
ส่วนคนนี้ขอเพิ่มเป็นพิเศษนะคะ ...
6 พี่เป็ก pexchula 77 -- พี่จังหวัดของหนูเอง เพิ่งเห็นว่าพี่เป็กเข้าบอร์ดนี้ คิดถึงๆ

ดังนั้น 6 ท่านนี้ รีบๆมาร่ายเรื่องซะดีๆ ^^

อ๊ะ ... ตามกติกา  เค้าให้โพสท์รูปด้วยนิ
จัดห้ายยยย ...

เพิ่งได้อ่านเรื่องราวของพี่คณะ

พี่อิ๋มเก่งมากกกกกกกกกกกก ค่ะ ภูมิใจจังที่ได้เป็นน้องคณะ

ตอนนี้ ติ๊กมีความใฝ่ฝันว่าอยากร่วมงาน (และถ้าได้แต่งงานก็คงดี) กับเจค จิลเลนฮาล มาก
กำลังพยายามในหนทางของตัวเองอยู่ (เอ่อ... ติ๊กเป็นคนจริงจังนะคะ ดังนั้น ที่พูดมานี่ พูดจริงค่ะ)

[เน๊ะ เภสัช 40]

[b]ฮารุกิ มุราคามิบอกว่า "ความตายดำรงอยู่, มิใช่ภาคตรงข้าม, หากแต่เป็นส่วนหนึ่งของชีวิต"[/b][/color]



น้องติ๊ก ดีใจจังที่มีคนอ่านหนังสือเล่มนี้เหมือนพี่
แล้วพี่ก็ชอบประโยคนี้อย่างแรงเหมือนกัน

[khesorn mueller]

I still don't want to die now..keep away from me ,death!
p.nn

[เน๊ะ เภสัช 40]

คนมีความสุข มีครอบครัวน่ารักๆอย่างพี่หนุงหนิง
ก็ต้องยังไม่อยากตายเป็นธรรมดาแหละจ้า

[khesorn mueller]

Nong Nae,
if Nong Jojo still not continues his Tag..we chat in this room till dawn naka??
Have you finished you Tag???
p. :twisted:  :twisted:

[jviruch-78]

แหะๆ ช้าไปวันนีงครับ let go to part 3!!!

3) “เหลียวมอง”

ผมเกิดที่สงขลา แต่มาโตที่ภูเก็ต ตั่งแต่อายุยังไม่ครบ เจ็ดวัน ผมอยู่กะย่า จริงๆความทรงจำหรือเรื่องราวตอนยังเด็ก นี้จำไม่ค่อยได้ รู้ตัวอีกที ที่จำได้คือ พ่อแม่แยกทางกัน  พ่อทำงานหลายที่ เปลี่ยนไปเปลี่ยนมา เลยสนิทกะย่าและเป็นหลานรักด้วยนะ


ย่าผมเป็นครู ดุซะด้วย ผมว่าตอนเด็ก ผมเป็นคนเงียบๆน่ะ  เรียนก็ปานกลาง ไม่ค่อยมีโอกาสออกไปเที่ยวนอกบ้าน แบบว่า ย่าต้องเลี้ยง อาๆ ก็เลยไม่ค่อยมีเวลา แล้วก็ไม่อยากให้ออกไปใหน เด็กๆผมเลยติดการ์ตูน กะปั้นดินน้ำมัน (ใครเคยเล่นปั้นดินน้ำมัน บ้างครับ)  ติดปั้นดินน้ำมันจนจบ ม.ต้นแหนะ (ตอนนี้อายมากๆ) ปั้นเก่งมากเลยน่ะ ผมจะเล่นเป็นแบบการ์ตูน ต่างๆต่อสู้กัน  ประมาณว่าไม่ได้ออกนอกบ้านเลยใช้จินตนาการกะตัวเอง ไม่ยุ่งกะใครเหมือนอยู่ในโลกส่วนตัวซึ่งผมคิดว่า อาจเป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้ผมเป็นคนช่างคิด และช่างจินตนาการมาจนถึงปัจจุบันก็ได้


สมัยเด็กผมเล่นกีฬาไม่เก่งเอาซะเลย วิชากีฬานี้ เกรด สอง ตลอด เด็กตัวเล็กผอมๆ ก็เลยไม่ค่อยอยากเล่น  อ้อ มีวิชา กีฬาวิชาหนึ่ง คือ วิชาเต้นๆอะไรซะอย่างนี้แหละ ผมได้เกรดสี่ เพราะชอบเต้น แร็ปเริป นี้หัดน่ะคราบพี่น้อง ผมเต้นถ้าหนอน ที่นอนราบกะพื้นแล้วกระดึบกระดึบแบบหนอนได้ด้วยแหละ ถ้ามูนวอร์คนี้ไม่ต้องพูดถึง เบรดเด้นต์นี้สบาย  ตอนนี้ก็พอได้อยู๋น่ะเจอกันได้ตามสถานบันเทิงทั่วไป  


อย่างที่เกรินไว้คือ ครอบครัวแรกๆจริงๆผมว่าค่อนข้างลำบาก ผมจึงไม่กินพวกขนมขบเคี้ยว ผมไม่เล่นของเล่น  (แต่ย่าผมพยายามทำให้ผมรู้สึกว่า ไม่ลำบาก เพื่อไม่ให้น้อยใจหรือเป็นปมด้อยอะไรทำนองนี้ โดยยอมลำบากเพื่อลูกหลาน ) ผมรู้และพยายามเสงี่ยมเจียมตน ไม่ฟุ่มเฟือย ในสมัยเด็ก  แต่ผมก็คิดว่าถ้าโตขึ้น ผมคงทำงานไม่ทำให้ย่าลำบากอีก  ทำให้ผมพยายามเรียนหนังสือ และ อยากเรียนสูงๆ จะได้ทำงานดีๆ อันนี้ผมคิดว่าดีน่ะ กะว่ามีลูกจะสอนให้ลำบาก ไม่ตามใจอะไรง่ายๆ แล้วก็สอนให้รู้จักคิด (โชคดีอาจได้คิดแบบเดียวกะเรา)    


อ้อ ผมหัดเล่นฟุตบอลตอน ม 4 นี้เอง ตอนนั้นมีแข่งกันเล่นๆระหว่างห้อง  ไอ้เพื่อนที่มันเป็นโกล์ ตัวจริงมันย้ายไปเรียนที่ใหนก็ไม่รู้ ผมเลยได้เป็นผู้รักษาประตูอันดับหนึ่งของห้อง เอางี้แยกเรื่อง ฟุตบอลต่างหากแล้วกัน โม้ได้เรื่องหนึงเลยน่ะเนี้ย นี้เป็นครั้งแรกที่ผมได้เขียนหรือเล่าเรื่องในวัยเด็กที่ผมไม่ค่อยได้เหลียวมองสักเท่าไร ถ้ามีประโยชน์กับใครบ้างก็คงดี

[khesorn mueller]

Nong jojo,
oh,yes,too much.Much more than you can realize..it make you to be "touchable"for us here.We can see you not only"dark,tall and handsome" but the soft side,the tough side of your childhood.Money is not the decision from your back to judge your future.I am really proud of you.Songkhla and Phuket is and will be my future home too.I would like to get know your grandmom.I would like to tell her how excellent she is to grow you up with a today result.
what can I write more??
p.nungning

[MahDee]

ความลำบากสร้างคนจริงครับ


ความสบาย บางที ก็ทำให้คนเราอ่อนแอ รับความทุกข์หนัก ๆ ไม่ค่อยได้ แค่โดนพ่อแม่ด่า หรือแฟนทิ้ง ก็ฆ่าตัวตายแล้ว...(น่าเศร้า  :? )


นึก ๆ ไป ก็โชคดีที่เกิดมาลำบาก มันทำให้เราต้องสู้ แกร่งขึ้นทุกครั้งที่ผ่านอุปสรรคต่าง ๆ  อดทน และปรับตัวอยู่ในสังคมได้....

[wannee]

เห็นด้วยกับน้องมัฮดี    

[khesorn mueller]

Nong Jviruch,
Jojo,handsome boy...fan fan are waitting for you..don't cheat...next part jaaa.P.Wannee,Nong Mahdee are you ready? you both need a handkerchip...next part...so sad...
p.nn

[wannee]

:cry:  :cry:  :cry:  :cry:  :cry:

Please change to

 :lol:  :lol:  :lol:  :lol:  :lol:

[khesorn mueller]

P.Wannee ka,
It is sad for another cute girl ka...because Nong Jojo said he doesn't know how to flirt the beautiful girls ka..so sao,sao..are sooooo sad.
nn.

[dto80]

ความลำบากสร้างคนจริงครับ

ใช่ครับ คน จะสร้างคน ก็ลำบากครับ ต้องผ่านหลายขั้นตอน
เรื่องเดียวกันเป่าเนี้ยะ ??  :oops:

[khesorn mueller]

Dto,
sure.the same nearly topic ja.
p.nn

[ป.ปลา]

ความลำบากสร้างคนจริงครับ


ความสบาย บางที ก็ทำให้คนเราอ่อนแอ รับความทุกข์หนัก ๆ ไม่ค่อยได้ แค่โดนพ่อแม่ด่า หรือแฟนทิ้ง ก็ฆ่าตัวตายแล้ว...(น่าเศร้า  :? )


นึก ๆ ไป ก็โชคดีที่เกิดมาลำบาก มันทำให้เราต้องสู้ แกร่งขึ้นทุกครั้งที่ผ่านอุปสรรคต่าง ๆ  อดทน และปรับตัวอยู่ในสังคมได้....

คิดเหมือนกันเลยค่ะ

ต้องขอบคุณพ่อแม่ ที่ทำให้เราได้เจอกับความยากลำบาก ได้รู้ได้เห็นว่าท่านลำบาก
ขอบคุณประสบการณ์ต่างๆ ที่ผ่านมา ที่ทำให้เราแกร่งขึ้น....

[khesorn mueller]

Nong Plaa,
I would say we have to definite the word"ความลำบาก"please don't mix it with"poor" as it is a two different part of shoes.sometimes we as a child never have an eyes of  ความลำบาก as a trouble but as a fun and joyful.If we look back then we could realize to devide it ....now I as a parent..try to grow up my child with a bright side of life like my parent used to do.I try my best to give them this happy childhood..as I myself used to have from them.To be a stable population for the 20-century..herr,herr...p.Ning Yee-gae again...
good night.
p.yeegae

[iamfrommoon]

แหะๆ ช้าไปวันนีงครับ let go to part 3!!!

3) “เหลียวมอง”

ผมเกิดที่สงขลา แต่มาโตที่ภูเก็ต ตั่งแต่อายุยังไม่ครบ เจ็ดวัน ผมอยู่กะย่า จริงๆความทรงจำหรือเรื่องราวตอนยังเด็ก นี้จำไม่ค่อยได้ รู้ตัวอีกที ที่จำได้คือ พ่อแม่แยกทางกัน  พ่อทำงานหลายที่ เปลี่ยนไปเปลี่ยนมา เลยสนิทกะย่าและเป็นหลานรักด้วยนะ


ย่าผมเป็นครู ดุซะด้วย ผมว่าตอนเด็ก ผมเป็นคนเงียบๆน่ะ  เรียนก็ปานกลาง ไม่ค่อยมีโอกาสออกไปเที่ยวนอกบ้าน แบบว่า ย่าต้องเลี้ยง อาๆ ก็เลยไม่ค่อยมีเวลา แล้วก็ไม่อยากให้ออกไปใหน เด็กๆผมเลยติดการ์ตูน กะปั้นดินน้ำมัน (ใครเคยเล่นปั้นดินน้ำมัน บ้างครับ)  ติดปั้นดินน้ำมันจนจบ ม.ต้นแหนะ (ตอนนี้อายมากๆ) ปั้นเก่งมากเลยน่ะ ผมจะเล่นเป็นแบบการ์ตูน ต่างๆต่อสู้กัน  ประมาณว่าไม่ได้ออกนอกบ้านเลยใช้จินตนาการกะตัวเอง ไม่ยุ่งกะใครเหมือนอยู่ในโลกส่วนตัวซึ่งผมคิดว่า อาจเป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้ผมเป็นคนช่างคิด และช่างจินตนาการมาจนถึงปัจจุบันก็ได้


สมัยเด็กผมเล่นกีฬาไม่เก่งเอาซะเลย วิชากีฬานี้ เกรด สอง ตลอด เด็กตัวเล็กผอมๆ ก็เลยไม่ค่อยอยากเล่น  อ้อ มีวิชา กีฬาวิชาหนึ่ง คือ วิชาเต้นๆอะไรซะอย่างนี้แหละ ผมได้เกรดสี่ เพราะชอบเต้น แร็ปเริป นี้หัดน่ะคราบพี่น้อง ผมเต้นถ้าหนอน ที่นอนราบกะพื้นแล้วกระดึบกระดึบแบบหนอนได้ด้วยแหละ ถ้ามูนวอร์คนี้ไม่ต้องพูดถึง เบรดเด้นต์นี้สบาย  ตอนนี้ก็พอได้อยู๋น่ะเจอกันได้ตามสถานบันเทิงทั่วไป  


อย่างที่เกรินไว้คือ ครอบครัวแรกๆจริงๆผมว่าค่อนข้างลำบาก ผมจึงไม่กินพวกขนมขบเคี้ยว ผมไม่เล่นของเล่น  (แต่ย่าผมพยายามทำให้ผมรู้สึกว่า ไม่ลำบาก เพื่อไม่ให้น้อยใจหรือเป็นปมด้อยอะไรทำนองนี้ โดยยอมลำบากเพื่อลูกหลาน ) ผมรู้และพยายามเสงี่ยมเจียมตน ไม่ฟุ่มเฟือย ในสมัยเด็ก  แต่ผมก็คิดว่าถ้าโตขึ้น ผมคงทำงานไม่ทำให้ย่าลำบากอีก  ทำให้ผมพยายามเรียนหนังสือ และ อยากเรียนสูงๆ จะได้ทำงานดีๆ อันนี้ผมคิดว่าดีน่ะ กะว่ามีลูกจะสอนให้ลำบาก ไม่ตามใจอะไรง่ายๆ แล้วก็สอนให้รู้จักคิด (โชคดีอาจได้คิดแบบเดียวกะเรา)    


อ้อ ผมหัดเล่นฟุตบอลตอน ม 4 นี้เอง ตอนนั้นมีแข่งกันเล่นๆระหว่างห้อง  ไอ้เพื่อนที่มันเป็นโกล์ ตัวจริงมันย้ายไปเรียนที่ใหนก็ไม่รู้ ผมเลยได้เป็นผู้รักษาประตูอันดับหนึ่งของห้อง เอางี้แยกเรื่อง ฟุตบอลต่างหากแล้วกัน โม้ได้เรื่องหนึงเลยน่ะเนี้ย นี้เป็นครั้งแรกที่ผมได้เขียนหรือเล่าเรื่องในวัยเด็กที่ผมไม่ค่อยได้เหลียวมองสักเท่าไร ถ้ามีประโยชน์กับใครบ้างก็คงดี

น้องโจ้เลีย...
ต้อง thank u มั่กมาก...ที่นำ "ครั้งแรกในชีวิต" มาแบ่งปันให้ชาวซีมะโด่งได้รู้จักน้องโจ้มากขึ้น...ทุกๆ อย่างที่เกิดขึ้นกับชีวิตเรา "หากมองชีวิตแบบเข้าใจและคิดแบบ positive thinking" ถึงลำบาก แต่ก็ไม่ยากที่จะผ่านมันไปได้ อ่านของโจ้แล้วทราบซึ้งใจมากค่ะ...

รออีก 2 parts ja or more ก็ได้นะ  

[ป.ปลา]

Nong Plaa,
I would say we have to definite the word"ความลำบาก"please don't mix it with"poor" as it is a two different part of shoes.sometimes we as a child never have an eyes of  ความลำบาก as a trouble but as a fun and joyful.If we look back then we could realize to devide it ....now I as a parent..try to grow up my child with a bright side of life like my parent used to do.I try my best to give them this happy childhood..as I myself used to have from them.To be a stable population for the 20-century..herr,herr...p.Ning Yee-gae again...
good night.
p.yeegae

สำหรับป.ปลา ความจน หรือความลำบาก แตกต่างจากความทุกข์ค่ะ
ชีวิตของป.ปลา ถึงจะจน ลำบากลำบนแค่ไหน พวกเราก็มีความสุขกับมันค่ะ

พ่อแม่ เลี้ยงเรามา ถึงท่านจะลำบาก แต่ท่านก็มีความสุข ที่ได้เห็นเราเติบโต
ป.ปลา มีความสุข และภูมิใจที่ได้เกิดมาเป็นลูกท่าน ให้ท่านได้อบรมสั่งสอน
มีความสุขที่ได้อยู่ด้วยกัน แค่นี้ ก็เพียงพอแล้วค่ะ

[khesorn mueller]

Noo Plaa,
and I am glad to have a chance to know you!!

Nong Jojo,
I count down an hour to read another part.....please,
p.nn(nuannien!!!)

[หลิม 81]

แหะๆ ช้าไปวันนีงครับ let go to part 3!!!

3) “เหลียวมอง”

ผมเกิดที่สงขลา แต่มาโตที่ภูเก็ต ตั่งแต่อายุยังไม่ครบ เจ็ดวัน ผมอยู่กะย่า จริงๆความทรงจำหรือเรื่องราวตอนยังเด็ก นี้จำไม่ค่อยได้ รู้ตัวอีกที ที่จำได้คือ พ่อแม่แยกทางกัน  พ่อทำงานหลายที่ เปลี่ยนไปเปลี่ยนมา เลยสนิทกะย่าและเป็นหลานรักด้วยนะ


ย่าผมเป็นครู ดุซะด้วย ผมว่าตอนเด็ก ผมเป็นคนเงียบๆน่ะ  เรียนก็ปานกลาง ไม่ค่อยมีโอกาสออกไปเที่ยวนอกบ้าน แบบว่า ย่าต้องเลี้ยง อาๆ ก็เลยไม่ค่อยมีเวลา แล้วก็ไม่อยากให้ออกไปใหน เด็กๆผมเลยติดการ์ตูน กะปั้นดินน้ำมัน (ใครเคยเล่นปั้นดินน้ำมัน บ้างครับ)  ติดปั้นดินน้ำมันจนจบ ม.ต้นแหนะ (ตอนนี้อายมากๆ) ปั้นเก่งมากเลยน่ะ ผมจะเล่นเป็นแบบการ์ตูน ต่างๆต่อสู้กัน  ประมาณว่าไม่ได้ออกนอกบ้านเลยใช้จินตนาการกะตัวเอง ไม่ยุ่งกะใครเหมือนอยู่ในโลกส่วนตัวซึ่งผมคิดว่า อาจเป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้ผมเป็นคนช่างคิด และช่างจินตนาการมาจนถึงปัจจุบันก็ได้


สมัยเด็กผมเล่นกีฬาไม่เก่งเอาซะเลย วิชากีฬานี้ เกรด สอง ตลอด เด็กตัวเล็กผอมๆ ก็เลยไม่ค่อยอยากเล่น  อ้อ มีวิชา กีฬาวิชาหนึ่ง คือ วิชาเต้นๆอะไรซะอย่างนี้แหละ ผมได้เกรดสี่ เพราะชอบเต้น แร็ปเริป นี้หัดน่ะคราบพี่น้อง ผมเต้นถ้าหนอน ที่นอนราบกะพื้นแล้วกระดึบกระดึบแบบหนอนได้ด้วยแหละ ถ้ามูนวอร์คนี้ไม่ต้องพูดถึง เบรดเด้นต์นี้สบาย  ตอนนี้ก็พอได้อยู๋น่ะเจอกันได้ตามสถานบันเทิงทั่วไป  


อย่างที่เกรินไว้คือ ครอบครัวแรกๆจริงๆผมว่าค่อนข้างลำบาก ผมจึงไม่กินพวกขนมขบเคี้ยว ผมไม่เล่นของเล่น  (แต่ย่าผมพยายามทำให้ผมรู้สึกว่า ไม่ลำบาก เพื่อไม่ให้น้อยใจหรือเป็นปมด้อยอะไรทำนองนี้ โดยยอมลำบากเพื่อลูกหลาน ) ผมรู้และพยายามเสงี่ยมเจียมตน ไม่ฟุ่มเฟือย ในสมัยเด็ก  แต่ผมก็คิดว่าถ้าโตขึ้น ผมคงทำงานไม่ทำให้ย่าลำบากอีก  ทำให้ผมพยายามเรียนหนังสือ และ อยากเรียนสูงๆ จะได้ทำงานดีๆ อันนี้ผมคิดว่าดีน่ะ กะว่ามีลูกจะสอนให้ลำบาก ไม่ตามใจอะไรง่ายๆ แล้วก็สอนให้รู้จักคิด (โชคดีอาจได้คิดแบบเดียวกะเรา)    


อ้อ ผมหัดเล่นฟุตบอลตอน ม 4 นี้เอง ตอนนั้นมีแข่งกันเล่นๆระหว่างห้อง  ไอ้เพื่อนที่มันเป็นโกล์ ตัวจริงมันย้ายไปเรียนที่ใหนก็ไม่รู้ ผมเลยได้เป็นผู้รักษาประตูอันดับหนึ่งของห้อง เอางี้แยกเรื่อง ฟุตบอลต่างหากแล้วกัน โม้ได้เรื่องหนึงเลยน่ะเนี้ย นี้เป็นครั้งแรกที่ผมได้เขียนหรือเล่าเรื่องในวัยเด็กที่ผมไม่ค่อยได้เหลียวมองสักเท่าไร ถ้ามีประโยชน์กับใครบ้างก็คงดี

ดีใจที่มีพี่เก่ง ๆ เด็ก ๆ ผมก็เคยลำบากเหมือนกัน... :)

[khesorn mueller]

Nong Lim,
have I ever read your story???hmm,for 21 pages..can not remember any more...please repeat it..I am sure it is not the same..and please not cheat copy the  last one...we need a deviate story haaa.
p.deviation

[Jan_Waraporn]

ตามอ่าน 22 หน้ารวด ต้องบอกว่ามีครบทุกรสจริงๆ เปรี้ยวหวานมันเค็มเผ็ด เด็ดจริงๆค่ะ

การเขียนนี่เป็นเรื่องที่ดีจริงๆนะคะ ในบางเรื่องที่เราอาจจะรู้สึกเขินอายที่จะพูดต่อหน้าคนอื่น แต่เราสามารถถ่ายทอดออกมาเป็นตัวอักษรได้ง่ายกว่า ยิ่งหลายๆคนที่มีพรสวรรค์ในการเขียนนี่ ทำเอาคนอ่านเคลิ้มเหมือนหลุดเข้าไปในเหตุการณ์ตอนนั้นได้เลยนะคะ

ไม่แปลกใจเลยค่ะว่าทำไมพี่ๆเพื่อนๆน้องๆหลายคนถึงได้ติดบอร์ดนี้กันนัก แหม ก็ของเค้าดีจริงๆนี่คะ

[MahDee]

ตามอ่าน 22 หน้ารวด ต้องบอกว่ามีครบทุกรสจริงๆ เปรี้ยวหวานมันเค็มเผ็ด เด็ดจริงๆค่ะ

การเขียนนี่เป็นเรื่องที่ดีจริงๆนะคะ ในบางเรื่องที่เราอาจจะรู้สึกเขินอายที่จะพูดต่อหน้าคนอื่น แต่เราสามารถถ่ายทอดออกมาเป็นตัวอักษรได้ง่ายกว่า ยิ่งหลายๆคนที่มีพรสวรรค์ในการเขียนนี่ ทำเอาคนอ่านเคลิ้มเหมือนหลุดเข้าไปในเหตุการณ์ตอนนั้นได้เลยนะคะ

ไม่แปลกใจเลยค่ะว่าทำไมพี่ๆเพื่อนๆน้องๆหลายคนถึงได้ติดบอร์ดนี้กันนัก แหม ก็ของเค้าดีจริงๆนี่คะ

Tag ต่อซะเลย น้องแจน เรียนเชิญ อย่างน้อย 5 ข้อ  :lol:  :lol:

หากไม่ยอมโพสต์ โปรดกลับไปอ่านคำเตือนหน้า 1 ใหม่ อิ อิ  :lol:  :lol:

[ป.ปลา]

ตามอ่าน 22 หน้ารวด ต้องบอกว่ามีครบทุกรสจริงๆ เปรี้ยวหวานมันเค็มเผ็ด เด็ดจริงๆค่ะ

การเขียนนี่เป็นเรื่องที่ดีจริงๆนะคะ ในบางเรื่องที่เราอาจจะรู้สึกเขินอายที่จะพูดต่อหน้าคนอื่น แต่เราสามารถถ่ายทอดออกมาเป็นตัวอักษรได้ง่ายกว่า ยิ่งหลายๆคนที่มีพรสวรรค์ในการเขียนนี่ ทำเอาคนอ่านเคลิ้มเหมือนหลุดเข้าไปในเหตุการณ์ตอนนั้นได้เลยนะคะ

ไม่แปลกใจเลยค่ะว่าทำไมพี่ๆเพื่อนๆน้องๆหลายคนถึงได้ติดบอร์ดนี้กันนัก แหม ก็ของเค้าดีจริงๆนี่คะ

Tag ต่อซะเลย น้องแจน เรียนเชิญ อย่างน้อย 5 ข้อ  :lol:  :lol:

หากไม่ยอมโพสต์ โปรดกลับไปอ่านคำเตือนหน้า 1 ใหม่ อิ อิ  :lol:  :lol:

พี่แจนคะ ว่างๆ รีบมาเขียนต่อเลยนะคะ ของเค้าแรงจริงๆ  :lol:  :lol:

[khesorn mueller]

Nong Jan,
actually you have only less hours left!here is...ของเค้าแรง..jaa..a lot of hot temper audience.
with love.
p.nungning27

[Imm]

เพิ่งได้อ่านเรื่องราวของพี่คณะ

พี่อิ๋มเก่งมากกกกกกกกกกกก ค่ะ ภูมิใจจังที่ได้เป็นน้องคณะ

ตอนนี้ ติ๊กมีความใฝ่ฝันว่าอยากร่วมงาน (และถ้าได้แต่งงานก็คงดี) กับเจค จิลเลนฮาล มาก
กำลังพยายามในหนทางของตัวเองอยู่ (เอ่อ... ติ๊กเป็นคนจริงจังนะคะ ดังนั้น ที่พูดมานี่ พูดจริงค่ะ)

น้องติ๊กจ๋า  ความพยายามอยู่ที่ไหนความสำเร็จอยู่ที่นั่นค่ะ  
อย่างพี่อิ๋มชอบเพลงมากๆ และก็ทำมันสำเร็จแล้ว  มีความสุขกับ moment ที่เราฝัน

และถ้าน้องติ๊กคิดว่า  พี่อิ๋มอาจจะสามารถให้คำปรึกษาหนูได้ ในการพิชิตฟัน  เอ๊ยยยย... พิชิตฝันกับหนุ่มเจคได้...
พี่อิ๋มก็ยินดีจ้ะ  อิอิ

ปล. เจอกันในนี้ยังไม่พอ  ไปเจอกันในพันทิปอีกก็ได้นะเรา ^^

ปล. 22 หน้าคุ้มค่าจริงๆค่ะ  hope to read some more...

[khesorn mueller]

You can write more...why not??I'm ready to read too.
p.nungning27

[เอ๋อ]

โห้...กระทู้นี้คนเยอะ ยาวเหยียดเลย
ขอทางด้วยค่า
ขอดูด้วยคน


น้องเอ๋อ 83 รายงานตัวคับผ๊ม  

[MahDee]

โห้...กระทู้นี้คนเยอะ ยาวเหยียดเลย
ขอทางด้วยค่า
ขอดูด้วยคน


น้องเอ๋อ 83 รายงานตัวคับผ๊ม  

น้องเอ๋อ ไม่ต้องมาเนียนเลยนะ รีบตอบซะดี ๆ 5 ข้อเป็นอย่างต่ำ :evil:  :evil:


พี่ก็ยังงงว่า ชื่อเอ๋อ จริงเหรอ  :shock:  แล้วไม อย่างโน้น...อย่างนี้.....อย่างนั้น....??

ฉะนั้น รีบเขียนซะ  :lol:  :lol:

[tiktokthailand]

น้องติ๊กจ๋า  ความพยายามอยู่ที่ไหนความสำเร็จอยู่ที่นั่นค่ะ  
อย่างพี่อิ๋มชอบเพลงมากๆ และก็ทำมันสำเร็จแล้ว  มีความสุขกับ moment ที่เราฝัน

และถ้าน้องติ๊กคิดว่า  พี่อิ๋มอาจจะสามารถให้คำปรึกษาหนูได้ ในการพิชิตฟัน  เอ๊ยยยย... พิชิตฝันกับหนุ่มเจคได้...
พี่อิ๋มก็ยินดีจ้ะ  อิอิ

ปล. เจอกันในนี้ยังไม่พอ  ไปเจอกันในพันทิปอีกก็ได้นะเรา ^^

ปล. 22 หน้าคุ้มค่าจริงๆค่ะ  hope to read some more...

พี่อิ๋มขา แล้วติ๊กจะเจอพี่อิ๋มในพันทิปได้ยังไงอ่ะคะ?

ปล. ว่าแ่ต่ว่า ตอนนี้พี่อิ๋มทำงานอยู่ เอเจนซี่โฆษณาที่ไหนเหรอคะ?
ปล. 2 ติ๊กเคยอยู่ MTV Trax ช่วงนึง แต่คาดว่าคงไม่เคยติดต่อประสานงานกับพี่อิ๋ม เพราะถ้าไม่งั้น อาจจำได้ตะหงิดๆ ว่าเป็นพี่คณะ

[gamo]

วิรัชหายไปไหนละ  

กลับมาต่อให้จบสิ รออ่านอยู่

[khesorn mueller]

Psst,he is somewhere by "Light & Sound"...hidding somewhere...let me trace him.fan,fan.get back home all..they were waiting too long.
p.nn

[jviruch-78]

วิรัชหายไปไหนละ  

กลับมาต่อให้จบสิ รออ่านอยู่

อ้าวไม่ไช่ สามตอนจบเหรอ

[jviruch-78]

ต่อแล้วกันครับ อันนี้สั่นหน่อยน่ะ

(4)”ก้าวเดิน”
หลังจบผมได้ทำงาน  ผมยอมรับชีวิตผมเปลี่ยนไป  มีทั้งช่วงที่น่ายินดีและยินร้าย(กินเหล้าทุกวัน) แต่ผมยอมรับในการกระทำและผลของการกระทำของตนเองเสมอ  ผมใช้ประโยชน์จากการทำกิจกรรมในการทำงานเพื่อให้ผู้อื่นยอมรับ และเห็นความสามารถ  ผมสร้างกระแสสุขนิยมให้ตนเองเพื่อชดเชยชีวิดวัยเด็ก ผมคิดว่าผมได้เริ่มเดินไปในหนทางที่เราเท่านั้นที่จะลิขิตเอง  


ผมทำงานที่ปัจจุบันตั้งแต่ผมเรียนจบเลยทีเดียวตอนนี้ก็ เกือบ แปดปีแล้ว ตอนเข้างานใหม่ๆโชคดีมีเพื่อนที่ทำงานที่ดี เป็นเพื่อนกันจริงๆ อยู่บ้านเดียวกัน กินด้วยกัน เที่ยวด้วยกันเหมือนสมัยเรียนยังไงยังงั้นเลยทีเดียวทำให้ผมอยู่ได้นานในระยะแรก แม้หลังๆหลายๆคนจะออกไปแล้วแต่ก็ยังมาแวะเวียนกินเที่ยวด้วยกันอยู่เสมอ  

สำหรับแนวทางการทำงานของผมผมเริ่มต้นเป็นวิศวกร ที่ไม่เกี่ยงงานและทำงานหนัก(เหมือนตอนทำชมรมแสงเสียง) โดยเริ่มตั้งแต่หน้าที่ของพนักงานรายวันจนถึงหน้าที่ของตนเองคือวิศวกร แม้จะพบปัญหามากมาย(เหลือเกิน) ก็อดทนและพยายามแก้ปัญหาให้ได้แม้ไม่ได้ทั้งหมด แต่ที่สำคัญคือกระบวนการคิดที่จำเป็นต้องใช้อยู่เสมอ   (ผมมักจะสอนลูกน้องที่เป็นวิศวกรอยู่เสมอว่า เมื่อเราเป็นวิศวกร โดยเฉพาะทำงานในโรงงาน เราต้องเจอปัญหาทุกวัน (เน้นว่าทุกวัน) ต้องวิ่งเข้าหาปัญหา และคิดตลอดเวลาว่าจะแก้ไขปัญหาอย่างไร โดยใช้เหตุและผล คิดๆๆ แล้วก็คิด)


แม้ว่าตอนนี้ผมทำงานในตำแหน่งผู้จัดการแผนกวิศวกรรม ผมกลับยิ่งปวดกระบาลมากไปกว่าเดิมซะอีก  ตอนนี้พยายามเรียนรู้ว่าผู้จัดการเขาควรทำตัวอย่างไรเพราะดูเหมือน การจัดการคน (มาจาก manager)มันยากกว่าการจัดการเครื่องจักร(หน้าที่ของ engineer)เป็นไหนๆ แล้วยิ่งต้องจัดการคนให้จัดการเครื่องจักรนี้ต้องใช้ทั้ง วิทยายุทธ และ ศิลปะยุทธ มากเหลือเกิน สงสัยอยู่เหมือนกันว่ามันเกินความสามารถหรือความรู้ตอนนี้หรือไม่ อยากจะหาความรู้หรือหนทางที่ควรจะเป็นมากกว่าการลองผิดลองถูกที่ทำอยู่ทุกวันนี้ ปีสองปีนี้ผมแก่ลงไปมากเลย แงแง
(ความหน้าตาดีก็เลยลดลง ต้องขอโทษ แฟนคลับของผมด้วยน่ะครับที่ไม่ได้ดูแลตัวเอง)


ไม่รู้เหมือนกันว่าชีวิตของผมจะเป็นอย่างไร รู้แต่ว่ายังอีกยาวไกล น่าเสียดายที่คงมีลูกตามไอ้โก๋ไม่ทันซะแล้วจะได้ให้หมั้นกะลูกโก๋ไว้ก่อน (ถ้ามันและพันละเมียมันยอม แบบว่าลูกมันต้องน่ารักมากเลยแหละ ก็พ่อกะแม่มันเล่นขาวแล้วก็สวยหล่อขนาดนั้น แหะแหะ) เอาเป็นว่ารอคนต่อไปก็ได้รอด้วยน่ะเพื่อน  ใครที่คิดว่าจะส่งลูกมาเป็นคู่แข่งละก็คิดดูให้ดีๆนะ

ผมว่านี่พึ่งเริ่มต้นชีวิตจริงๆของผม ยังต้องเจอปัญหาอุปสรรค และเรื่องให้ปวดหัวอีกเยอะ ผมยังต้องเดินต่อไป หาสิ่งดีๆให้ชีวิตให้ได้ขอทุกคนเอาใจช่วยให้ผมไปถึงฝันด้วยน่ะครับ

[khesorn mueller]

Nong Viruch78,
you can be my son-in-law!!!!
p.nungning

[Sarik]

สวัสดีค่า ทุ๊กทุกคน
กว่าจะเรียบเรียงรวบรวมเนื้อหาของตัวเองได้ มันใช้เวลาเหมือนกันนะเนี่ย ไม่น่าเชื่อ แต่ก็นะ ชีวิตเราก็ผ่านมาตั้ง 20 กว่าปีแล้วนี่นา… มันก็คงต้องมีอะไรยาวๆหน่อย เหอๆ

พี่หนุงหนิงขา อุ๋มโผล่มาตามคำเรียกร้องแล้วนะคะ แต่ไม่ขอรับรองความบันเทิงที่จะพบในลำดับต่อไป นี้…..

องค์ที่หนึ่ง คงไม่ต้องแนะนำตัวอะไรให้เสียเวลา แต่ก็ขอบอกพอเป็นพิธีหน่อยนึงก็ละกันว่า ชื่อ อุ๋ม สฤกตกมล มงคล ค่าาาาาาาา... ส่วนไอ้ อุ๊ย คุณความหมาย หรือว่าสาเหตุที่มาของชื่อนี้คงไม่ต้องพูดถึงมันอีกละ เพราะยังไงก็คงไม่เปลี่ยนแปลง เว้นแต่ใครจะมาขอให้เปลี่ยนนามสกุล อิอิ เอกลักษณ์ที่ทำให้คนจำอุ๋มได้ดีคือ ปานข้างตาซ้าย...

สำหรับถิ่นฐานบ้านเกิด อุ๋มเป็นสาวเหนือเมืองรถม้า อยากรู้ที่ไหน เปิดดูข้อมูลการท่องเที่ยวดูละกันนนน เติบโตมาในครอบครัวข้าราชการครูบ้านนอก ฐานะปานกลาง ตัวเล็กๆในสังคม (เพราะว่าเราตัวเล็กกันทั้งครอบครัวค่ะ อิอิ) อุ๋มถูกเลี้ยงอย่างตามอกตามใจเพราะเป็นพี่สาวคนโต จนเป็นเด็กที่เอาแต่ใจตัวเองมั่กมาก (จริงๆไม่ควรโทษใครเนอะ ผิดก็น่าจะที่ตัวเราเองมากกว่ามั้ง)  ประมาณว่าลงทุนกลิ้งกลางโรบินสันที่อนุสาวรีย์ชัย (ปัจจุบัน…คือ เซ็นเตอร์วัน) เพียงเพราะอยากได้กล่องดินสอที่มีปุ่มกดได้ซึ่งมีราคา 1500 บาท (สมัยที่เรียนอยู่แค่ชั้น ป.4) ญาติๆเค้ารู้ดีว่าถ้าไปไหนแล้วเอาอุ๋มไปด้วยน่ะ ความวุ่นวายตามมาติดๆ เลยไม่ค่อยมีใครอยากมาแตะต้อง เพราะฉะนั้น แพะรับบาปตัวน้อย คือ อ๋อม น้องสาวอุ๋มเองที่มาคอยรับอารมณ์พี่สาวขี้อิจฉาคนนี้เสมอ …

เวลาผ่านไปได้หันมองกลับไปมองแล้วอนาถใจ ลูกช้าน (ถ้ามีโอกาสมีนะ แห่ะๆ) จะเลี้ยงยังไงดีเนี่ย ได้ข่าวว่ากรรมสมัยนี้มันตามกันเร็วมากด้วย ตอนนี้ก็ได้ปฏิรูปพฤติกรรมตัวเองใหม่แล้วนะคะ  น้องสาวที่มีกะเค้าคนนึงก็ได้รับการดูแลที่ดีแล้วเจ้าค่ะ…  

โดยส่วนตัว (และไม่ส่วนตัว) อุ๋มเป้นคนที่พูดมากๆ มากจนงง เหอๆว่า พูดอะไรได้ขนาดนี้ แต่ว่าตอนนี้โตขึ้นแล้วและลดลงในระดับที่น่าจะโอเค แต่อ่ะนะ ของบางอย่างต้องใช้เวลานะคะ เรื่องอื่นก็ไม่มีอะไร กินง่ายอยู่ง่าย นอนง่ายแต่ตื่นยาก อิอิ

อืม...อีกอย่าง อุ๋มขอเลี่ยงจากเนื้อวัว-ควาย เพราะว่ากินทีไรไข้ขึ้นทุกที แล้วก็กินเจทุกวันอังคารเพราะเป็นวันที่อุ๋มจะระลึกถึงคุณของพ่อแม่ (แต่ก็ไม่ได้เคร่งมากเพราะถ้าไม่สะดวกอุ๋มก็เว้น) เท่านี้ก่อนสำหรับการเริ่มทำความรู้จักกก

อย่าลืมติดตามองค์ต่อไปนะคะ

[ป.ปลา]

เย้ๆ พี่อุ๋มมา tag แล้ว อย่าลืมมาเขียนต่อนะคะ
จะรออ่านค่า    

[khesorn mueller]

Let me read your story part 2...herr,herr..
p.nn

[prapasri AH]

น้อง sarik คะพี่แอ๊ะต้องกลับมานั่งอ่าน tag ด้วยฟามระทึกใจโดยพลัน

เห็นคนเข้ามาอ่าน เป็นหมื่น ครั้ง ไม่น่าเชื่อ ว่าจะมีคนสนใจมากขนาดนี้ :shock:

ช่างหนึ่งพี่แอ๊ะปวดตา ไม่ได้ อ่าน กะว่าวันนี้ถ้าว่าง จะนั่งอ่านให้หมดทุกคนเลยค่ะ

[khesorn mueller]

P.Prapasri ka,
it is again 05.30 a.m.early in the morning and nungning is an early bird!!that is may be the problem of summer there in Germany...it raises at 04.30 and gets dark at 22.30...the day life is toooooo long.
Please,don't read it now...we,nong,nong need to learn how the previous generation flirt to each other...please write it down here and I swear,I will keep it for the next generation...
nn

[Sarik]

พี่แอ๊ะขา   ทยอยอ่านไปเรื่อยๆนะคะ อุ๋มเองก็ยังตาลายเลย อุ่นหนาฝาคั่งมั้กมากกกก อิอิ

พี่หนุงหนิง เห็นด้วยอย่างยิ่งกับความเหนื่อยล้าที่จะเกิดขึ้นในวันที่แสนยาวนาน แต่ แว้บดูอีกที เราก็มีเวลาทำอะไรเยอะขึ้นนะคะ

เรื่องราวของ Sariky น้อย ยังคงมีให้ติดตามกันต่อไป แว้บไปเตรียมก่อนนะคะ

[khesorn mueller]

Yab,nong Sarik..kill my free long day please.
p.nn

[gamo]

สวัสดีค่า ทุ๊กทุกคน
กว่าจะเรียบเรียงรวบรวมเนื้อหาของตัวเองได้ มันใช้เวลาเหมือนกันนะเนี่ย ไม่น่าเชื่อ แต่ก็นะ ชีวิตเราก็ผ่านมาตั้ง 20 กว่าปีแล้วนี่นา… มันก็คงต้องมีอะไรยาวๆหน่อย เหอๆ

พี่หนุงหนิงขา อุ๋มโผล่มาตามคำเรียกร้องแล้วนะคะ แต่ไม่ขอรับรองความบันเทิงที่จะพบในลำดับต่อไป นี้…..

องค์ที่หนึ่ง คงไม่ต้องแนะนำตัวอะไรให้เสียเวลา แต่ก็ขอบอกพอเป็นพิธีหน่อยนึงก็ละกันว่า ชื่อ อุ๋ม สฤกตกมล มงคล ค่าาาาาาาา... ส่วนไอ้ อุ๊ย คุณความหมาย หรือว่าสาเหตุที่มาของชื่อนี้คงไม่ต้องพูดถึงมันอีกละ เพราะยังไงก็คงไม่เปลี่ยนแปลง เว้นแต่ใครจะมาขอให้เปลี่ยนนามสกุล อิอิ เอกลักษณ์ที่ทำให้คนจำอุ๋มได้ดีคือ ปานข้างตาซ้าย...

สำหรับถิ่นฐานบ้านเกิด อุ๋มเป็นสาวเหนือเมืองรถม้า อยากรู้ที่ไหน เปิดดูข้อมูลการท่องเที่ยวดูละกันนนน เติบโตมาในครอบครัวข้าราชการครูบ้านนอก ฐานะปานกลาง ตัวเล็กๆในสังคม (เพราะว่าเราตัวเล็กกันทั้งครอบครัวค่ะ อิอิ) อุ๋มถูกเลี้ยงอย่างตามอกตามใจเพราะเป็นพี่สาวคนโต จนเป็นเด็กที่เอาแต่ใจตัวเองมั่กมาก (จริงๆไม่ควรโทษใครเนอะ ผิดก็น่าจะที่ตัวเราเองมากกว่ามั้ง)  ประมาณว่าลงทุนกลิ้งกลางโรบินสันที่อนุสาวรีย์ชัย (ปัจจุบัน…คือ เซ็นเตอร์วัน) เพียงเพราะอยากได้กล่องดินสอที่มีปุ่มกดได้ซึ่งมีราคา 1500 บาท (สมัยที่เรียนอยู่แค่ชั้น ป.4) ญาติๆเค้ารู้ดีว่าถ้าไปไหนแล้วเอาอุ๋มไปด้วยน่ะ ความวุ่นวายตามมาติดๆ เลยไม่ค่อยมีใครอยากมาแตะต้อง เพราะฉะนั้น แพะรับบาปตัวน้อย คือ อ๋อม น้องสาวอุ๋มเองที่มาคอยรับอารมณ์พี่สาวขี้อิจฉาคนนี้เสมอ …

เวลาผ่านไปได้หันมองกลับไปมองแล้วอนาถใจ ลูกช้าน (ถ้ามีโอกาสมีนะ แห่ะๆ) จะเลี้ยงยังไงดีเนี่ย ได้ข่าวว่ากรรมสมัยนี้มันตามกันเร็วมากด้วย ตอนนี้ก็ได้ปฏิรูปพฤติกรรมตัวเองใหม่แล้วนะคะ  น้องสาวที่มีกะเค้าคนนึงก็ได้รับการดูแลที่ดีแล้วเจ้าค่ะ…  

โดยส่วนตัว (และไม่ส่วนตัว) อุ๋มเป้นคนที่พูดมากๆ มากจนงง เหอๆว่า พูดอะไรได้ขนาดนี้ แต่ว่าตอนนี้โตขึ้นแล้วและลดลงในระดับที่น่าจะโอเค แต่อ่ะนะ ของบางอย่างต้องใช้เวลานะคะ เรื่องอื่นก็ไม่มีอะไร กินง่ายอยู่ง่าย นอนง่ายแต่ตื่นยาก อิอิ

อืม...อีกอย่าง อุ๋มขอเลี่ยงจากเนื้อวัว-ควาย เพราะว่ากินทีไรไข้ขึ้นทุกที แล้วก็กินเจทุกวันอังคารเพราะเป็นวันที่อุ๋มจะระลึกถึงคุณของพ่อแม่ (แต่ก็ไม่ได้เคร่งมากเพราะถ้าไม่สะดวกอุ๋มก็เว้น) เท่านี้ก่อนสำหรับการเริ่มทำความรู้จักกก

อย่าลืมติดตามองค์ต่อไปนะคะ

ชื่อจริงน้องอ่านว่าอะไรครับ  สะ  ริก  ตะ  กะ   มน หรือเปล่า ชื่อแปลกจัง แปลว่าอะไร

[khesorn mueller]

But I think:Sa-Rik-Ga-MOn naka
p.nn

[ชาร์ป]

สา ริกกี้ ...  

[telek78]

ไม่เข้าใจ

[khesorn mueller]

nong Teelek,
you are tagged now!..please introduce yourself...as you like short or long version...you are new here but then after that you will be wellknown!
p.nn.

[Sarik]

พี่หนุงหนิง และ พี่โก๋
ชื่ออุ๋ม อ่านว่า สะ หริก ตะ กะ มน แต่เวลาอ่านเป็นภาษาอังกฤษ จาก หริก เป็น ริก เพราอ่านง่ายกว่าค่ะ ความหมายคือ ใจที่บริสุทธิ์ เหมือนดอกบัวสีขาวค่ะ

Mr. ชาร์ป
อาราย ทักทายแบบแทงใจดำมากเลย เพราะ เราโดนเรียกอย่างนี้ประจำ ฟังดูคล้ายอาหาร... เหอๆ

[gamo]

พี่หนุงหนิง และ พี่โก๋
ชื่ออุ๋ม อ่านว่า สะ หริก ตะ กะ มน แต่เวลาอ่านเป็นภาษาอังกฤษ จาก หริก เป็น ริก เพราอ่านง่ายกว่าค่ะ ความหมายคือ ใจที่บริสุทธิ์ เหมือนดอกบัวสีขาวค่ะ

Mr. ชาร์ป
อาราย ทักทายแบบแทงใจดำมากเลย เพราะ เราโดนเรียกอย่างนี้ประจำ ฟังดูคล้ายอาหาร... เหอๆ

แสดงว่าพี่อ่านถูกแล้วสินะ

[khesorn mueller]

Good job,nong Gamo.
p.nn

[Sarik]

พี่โก๋ เก่งมากๆ เพราะ น้อยคนจะอ่านชื่ออุ๋มได้ถูกต้องงงงง

[khesorn mueller]

Next chapters...
p.nn

[gamo]

พี่โก๋ เก่งมากๆ เพราะ น้อยคนจะอ่านชื่ออุ๋มได้ถูกต้องงงงง

สงสัยท่าทางพี่จะมีพรสวรรค์ด้านภาษาไทย อิอิ

เพราะเคยมีหลายๆคน แบบเนี้ยะ เค้าจะบอกว่า ไม่ค่อย

มีใครเขียนหรืออ่านชื่อเค้าได้ถูกต้อง แต่พี่อ่านถูก

เขียนถูก (กรณีที่เค้าบอกชื่อจริงแล้วพี่ลองสะกดเองว่าเขียนยังไง)

อืม มานึกๆดู คะแนน Entrance ได้วิชาสามัญ 1 (ภาษาไทยกับสังคม)

มากที่สุดกว่าทุกๆวิชาเลยอ่ะ  

[MahDee]

มีใครอ่านชื่อผมถูกมั้ยคร้าบบบบ  :lol:  :lol:


อยากอ่าน tag ต่อครับ

ใครผ่านเข้ามาแล้ว ช่วย tag ตัวเองให้คนอื่นได้รู้จักกันหน่อยนะคร้าบบบบ  :wink:  :wink:

[gamo]

มีใครอ่านชื่อผมถูกมั้ยคร้าบบบบ  :lol:  :lol:


อยากอ่าน tag ต่อครับ

ใครผ่านเข้ามาแล้ว ช่วย tag ตัวเองให้คนอื่นได้รู้จักกันหน่อยนะคร้าบบบบ  :wink:  :wink:

ลองเขียนภาษาไทยมาสิ เดี๋ยวพี่จะลองอ่านดู

[Sarik]

เดี๋ยวจะเข้ามาโพสต์ต่อ ช่วงนี้งานเยอะมากเลย

พี่โก๋ มีทักษะด้านการอ่านแบบนี้ น่าจะไปเรียนต่อสายศิลป์ เหอๆ 10 ปีผ่านไป.......

[gamo]

เดี๋ยวจะเข้ามาโพสต์ต่อ ช่วงนี้งานเยอะมากเลย

พี่โก๋ มีทักษะด้านการอ่านแบบนี้ น่าจะไปเรียนต่อสายศิลป์ เหอๆ 10 ปีผ่านไป.......

จ้า ยังไม่ถึงสิบปีซะหน่อย แค่แปดปีกว่าๆเอง อิอิ

[Sarik]

อุ๋ม หมายรวมถึงตั้งแต่ขึ้น ม. ปลาย เลยนะคะ พี่โก๋ ถึง 10 ปีได้แล้วอ่ะมั้ง อิอิ

[gamo]

อ่อ งั้นก็สิบกว่าปีแล้วล่ะน้องอุ๋ม อิอิ

[Sarik]

ดี ชื่อของดี เขียนอย่างนี้รึเปล่า

มัฮดี  แวดราแม.... เราจำได้เวลา ขานชื่อในห้องประชุมเชียร์ อิอิ

พี่โก๋ น้องน้อยของพี่โก๋ ชื่อไรอ่ะคะ ตาแป๋วแหวว น่าชังจังเรยอ่ะ อิอิ

[gamo]

ลูกพี่ชื่อ น้องปริญ

เด็กหญิงดนิตา ครับ

[Junphen Juntana]

บุญชู สระอู ย้าว ยาว
แต่  Blog Tag กระทู้...ย้าว ยาวคือกั๋น

อย่างไรก็ตาม อ่านสนุก ลุกนั่งสบายจริงๆ จ้า

[สมชาย17]

ผมเคยเข้า กระทู้นี้นานแล้ว แล้วไม่ได้แวะเข้ากระทู้นี้อีกเลย
วันนี้เข้ามากระทู้นี้  ได้อ่าน ประวัติความเป็นมาของหลายๆคน ส่วนใหญ่เป็น รุ่นน้องๆ
รู้สึกดีจัง รู้สึกคุ้นกับน้องที่เล่าเรื่อง  และได้กลิ่นอายชนบท บ้านนอกของเรา ชัดมาก
ทำให้ผม นึกถึงตัวเองที่อยู่บ้านนอก ตอนเด็กๆ และอยู่มาจนอายุมากขึ้นเติบใหญ่ขึ้น
   และ ชอบ เรื่อง ของ น้อง Virush เขียนเก่งจัง เขียนให้เห็นภาพ ตั้งแต่เด็ก จนปัจจุบัน
ทำงานอย่างไร เกิดปัญหาอะไร เขียนชัดมาก
เอาใจช่วยให้น้องฝ่าฟัน รับมือกับงาน กับชีวิต อย่างมีสติ ผมว่าน้องจะมีความสุขและความสำเร็จกับการทำงาน และชีวิตส่วนตัว อย่างดี I cheer you

[jviruch-78]

ขอบคุณครับพี่สมชาย17


พี่ๆเพื่อนๆน้องๆครับ
ยังเหลืออีกตอน ต้องขอให้รอไปอีกสักระยะ ยังไม่มีเวลาเรียบเรียงเลย

เอาเป็นว่าผมขอ tag

teelek_krisada ตี๋เล็ก เพื่อนผมเป็นคนต่อไปก่อนแล้วกันครับ

[khesorn mueller]

ผมเคยเข้า กระทู้นี้นานแล้ว แล้วไม่ได้แวะเข้ากระทู้นี้อีกเลย
วันนี้เข้ามากระทู้นี้  ได้อ่าน ประวัติความเป็นมาของหลายๆคน ส่วนใหญ่เป็น รุ่นน้องๆ
รู้สึกดีจัง รู้สึกคุ้นกับน้องที่เล่าเรื่อง  และได้กลิ่นอายชนบท บ้านนอกของเรา ชัดมาก
ทำให้ผม นึกถึงตัวเองที่อยู่บ้านนอก ตอนเด็กๆ และอยู่มาจนอายุมากขึ้นเติบใหญ่ขึ้น
   และ ชอบ เรื่อง ของ น้อง Virush เขียนเก่งจัง เขียนให้เห็นภาพ ตั้งแต่เด็ก จนปัจจุบัน ทำงานอย่างไร เกิดปัญหาอะไร เขียนชัดมาก เอาใจช่วยให้น้องฝ่าฟัน รับมือกับงาน กับชีวิต อย่างมีสติ ผมว่าน้องจะมีความสุขและความสำเร็จกับการทำงาน และชีวิตส่วนตัว อย่างดี I cheer you

P.Somchai ka,
if you ever visited and had visited this blog tag from page 1-24...you may see that....I had tagged you since page 1!please,tell us your story.
nn.

[iamfrommoon]

ขอบคุณครับพี่สมชาย17


พี่ๆเพื่อนๆน้องๆครับ
ยังเหลืออีกตอน ต้องขอให้รอไปอีกสักระยะ ยังไม่มีเวลาเรียบเรียงเลย

เอาเป็นว่าผมขอ tag

teelek_krisada ตี๋เล็ก เพื่อนผมเป็นคนต่อไปก่อนแล้วกันครับ

ถือคติ "ช้าๆ ได้พร้าเล่มงาม" ใช่มั้ยเนี่ย ฮ่าๆๆ

ว่าแต่ว่า คนที่จะ Tag ต่อไปน่ะ ช่วยตามมาเขียนด้วยนะคะ เพราะขนาดโจ้เองยังช้า แล้วคู่ขา เอ้ย คู่หูจะไม่เหมือนกัน ฤ

อิอิ

 :lol:    :lol:

[สมชาย17]

น้องหนิง tag ผมด้วย เหรอเนี้ย
ขอโทษที ไม่ได้ ดูจริงๆ   คงต้องรอยาวนานมา สำหรับประวัติผม
ช่วงนี้ยุ่งจริงๆ สมาธิอยู่กับสิ่งที่ต้องรับผิดชอบเป็นส่วนใหญ่
เวลาว่างมีน้อย ช่วงสั้นๆ ทำให้ไม่มีใจ เขียนเรื่องยาวๆ ตั้งแต่อดีตถึงปัจจุบัน
แต่ถ้าเมื่อไหร่มีเวลา จะเขียนนำมาลง ว่าผมนะ ลูกทุ่งแท้ๆ(แต่หน้าตี๋ เท่านั้นเอง) :lol:

[khesorn mueller]

P.Somchai ka,
that makes me really curious!to know..not only me..but nong,nong,pee,pee in this web too.
nn.

[gamo]

เมื่อไหร่ วิรัชจามาต่อให้จบ

เมื่อไหร่ ตี๋เล็กจามาเขียน

เมื่อไหร่ คนที่เรา tag ไว้จะมาเนี่ย เฮ้อ

[jviruch-78]

เมื่อไหร่ วิรัชจามาต่อให้จบ

เมื่อไหร่ ตี๋เล็กจามาเขียน

เมื่อไหร่ คนที่เรา tag ไว้จะมาเนี่ย เฮ้อ

บอกพันละเมียท่านซิ

[khesorn mueller]

Yeah...they disappear somewhere else but not passing by by commonroom....P.Somchai 17 hurry up!
nungning

[air14]

ไม่รู้ว่าโดน tag เมื่อไรนะคะ แต่น้องเอ39ไปเตือนไว้ที่กระทู้บ้านสุรชัย ก็เลยใจอ่อน (ยอมท้องผูก หลังจากที่ท้องเสียมานาน)

1. ประวัติย่อๆ
จบมศ.3จากรร.ธิดานุเคราะห์ อ.หาดใหญ่ เข้ากรุง เรียน รร.เตรียมฯ วิดยาจุฬาฯ  แม่อยากให้เรียนหมอ แต่ดีฉันอยู่ชมรม"ตาขาว"อย่างแน่นแฟ้น เลยจบวิดยาค่ะ :)

2. ไส้อั่วเป็นเหตุ
อ้อย 14 เอาไส้อั่วเชียงใหม่มาฝาก เราเลยเอามาอุ่นที่หอใต้ (หอเจ้าจอม) เรากุลีกุจอวางไส้อั่วบนตะแกรงและวางบนเตาไฟฟ้าแบบขดลวด (สมัยนั้นไมโครเวฟยังไม่เกิดนะคะน้องขา) ระหว่างที่เราเฝ้าดูไส้อั่วร้อน ๆ น้ำมันหยดติ๋ง ๆ ลงบนเตา (ไม่ใช่น้ำลายหยดนะคะ)  ไฟก็ลุก ไหม้น้ำมันพรึบๆ  ทันใดก็มีเสียงกัมปนาททางลำโพง (เป็นเสียงของอจ.อำไพ)ว่า “จารุวรรณ นราพร นั่นเธอจะเผาหอหรือ หา !!”  วุ้ย!! ต๊กกะใจ หมดเลย  รีบดึงปลั๊กไฟฟ้าออก และก็อวสานไส้อั่วร้อน ๆ เลยจ้ะ  

3  พี่แอ๊ะ13 ผู้อารี
ตอนอยู่หอปี 2  พี่แอ๊ะ 13 ยื่นของขวัญวันเกิดให้ และบอกว่า “พี่ไม่รู้จะให้อะไรน้องแอเป็นของขวัญวันเกิด พี่เลยเอาสร้อยคอทอง 1 บาทของพี่ไปแบ่งออกมาเป็นสร้อยให้น้องแอ 1 สลึง  น้องแออย่าบอกใครนะ”  โอ๊ย ซึ้ง...ซะ..... พี่แอ๊ะได้ใจน้องไปครองเลยค่ะ  (ความลับก็ถูกเก็บอย่างดีมาจนบัดนี้)  :shock:

4. ไป USA จ้ะ
ไปเรียนMaster degree ที่ USA จ้ะ (ทุน UNIDO) 2 ปี กลับมาทำงาน 6 ปี แล้วไปเรียน Ph.D. 4 ปีจ้ะ (ครานี้ มี team ไปด้วย คือลูกชายและพ่อของลูกชาย เป็นการเรียนที่หนักมากจ้ะ แต่เรียนจบนะจ๊ะ) ทำงานที่นั่น 4 ปีกลับเมืองไทยดีกว่า คิดถึงพ่อแม่ค่ะ  :)  

5. สิ่งดีๆมาบอกจ้า
สิ่งดีๆ ที่เกิดขึ้นในชีวิต คือ ได้ปฏิบัติวิปัสสนากรรมฐาน กับพระธรรมธีรราชมหามุนี วัดมหาธาตุ   หลวงพ่อจรัญ วัดอัมพวัน  คุณแม่สิริ กรินชัย  และนำมาใช้ในชีวิตประจำวัน ช่วยให้สติดีขึ้น ทำอะไรได้ถูกต้องคล่องตัวมากขึ้น ไม่ได้หมายความว่าเป็นคนดีพร้อมนะจ๊ะ  แต่เรียกว่ามีความสุขมากขึ้นจ๊ะ (ไม่ลองก็ไม่รู้นะจ๊ะ)

สุดท้าย กราบขอบพระคุณ จุฬาฯ  หอพักนิสิตจุฬาฯ  อจ.สุพพัดดา และอจ.อำไพมากค่ะ ที่ช่วยทำให้เราเติบโตผ่านช่วงวัยรุ่นมาอย่างงดงาม   กราบขอบพระคุณค่ะ อาจารย์  

ขอ Tag ต่อนะคะ
1 อจ.สุพพัดดา
2 พี่ปิ้ง07
3 พี่มานพ kd 13
4 อ๋อย สุดใจ 16
5 Toomy 20

[MahDee]

Blog tag คืนชีพแล้ว จะรออ่านต่อนะคร้าบบบบบ  :wink:  :wink:

[toomy]

ตามพี่แอ 14 .. เข้ามา อ่าน จนจบ  ตกกะใจ !! โดนแล้ว เรา

ขออนุญาต แปะไว้ก่อน ตามลำดับอาวุโส
จาก อจ.สุพพัดดา - พี่ปิ้ง07 - พี่มานพ 13 - พี่อ๋อย 16 ตามมาติด ๆ ด้วย Toomy 20 นะนะค่ะ

อ่านแล้ว ยิ่งเห็น น้ำใจ ความน่ารักของพี่แอ๊ะ ผู้อารี ช่างมากมายมหาสมุทร  

คิดถึง อจ.สุพพัดดา อจ.อำไพ หวังว่าทั้งสองท่าน ..มีสุขภาพแข็งแรง

ดีใจ ที่ได้อ่านสิ่งดี ๆ ที่มาบอก ..ชอบตรง  "ไม่ได้หมายความว่าเป็นคนดีพร้อมนะจ๊ะ แต่เรียกว่ามีความสุขมากขึ้น"

[Nupu]

เหมือนเล่นแชร์ลูกโซ่เลยค่ะ  เฮ้อแค่อ่านก็เหนื่อยแล้วจ้า

[khesorn mueller]

P.Air ka,
are you from Songkhla????weii.never know before.The grilling experience make me really happy cause I could even smell it by web.
nn

p.Toomy,don't disappear!I will trace you and P.Somchai everyday,herr,herr

[air14]

ตามพี่แอ 14 .. เข้ามา อ่าน จนจบ  ตกกะใจ !! โดนแล้ว เรา

ขออนุญาต แปะไว้ก่อน ตามลำดับอาวุโส
จาก อจ.สุพพัดดา - พี่ปิ้ง07 - พี่มานพ 13 - พี่อ๋อย 16 ตามมาติด ๆ ด้วย Toomy 20 นะนะค่ะ

อ่านแล้ว ยิ่งเห็น น้ำใจ ความน่ารักของพี่แอ๊ะ ผู้อารี ช่างมากมายมหาสมุทร  

คิดถึง อจ.สุพพัดดา อจ.อำไพ หวังว่าทั้งสองท่าน ..มีสุขภาพแข็งแรง

ดีใจ ที่ได้อ่านสิ่งดี ๆ ที่มาบอก ..ชอบตรง  "ไม่ได้หมายความว่าเป็นคนดีพร้อมนะจ๊ะ แต่เรียกว่ามีความสุขมากขึ้น"

Dear Toomy,
Thank you for your kind comment. You are thoughtful.
Please Post มาไวๆ ไม่ต้องรีรอ เกี่ยงรุ่นพี่  
ที่พี่ tagไปน่ะ  หิน (ตอบยากๆทั้งนั้น ยกเว้นน้อง Toomy) แต่พี่ก็อยากอ่าน เพราะแต่ละท่านก็มีประสบการณ์ที่น่าทึ่ง น่าแบ่งปันค่ะ
พี่แอ14

[air14]

เหมือนเล่นแชร์ลูกโซ่เลยค่ะ  เฮ้อแค่อ่านก็เหนื่อยแล้วจ้า

เจ้าปู
คนพิมพ์เหนื่อยกว่าเยอะ ยิ่งประเภทหาตัวอักษรกว่าจะเจอและนานๆจิ้มแป้นได้ทีอย่างพี่นี่นะ  :twisted:

[khesorn mueller]

เหมือนเล่นแชร์ลูกโซ่เลยค่ะ  เฮ้อแค่อ่านก็เหนื่อยแล้วจ้า

NUPU,
imagine...I am from page 1..herr,herr เล่นแชร์..will never can collect the interest.
p.nn

[A79]

สงสัยต้องหาทีมมาเรียนแบบพี่แอ บ้างจะได้จบเร็วๆๆ  :lol:  :lol:  :lol:

[สมชาย17]

น้องA39  อย่างพี่แอ14นี่ เขาเรียกว่า ชาติก่อนทำบุญมามาก  
กรรมดีเลยส่งผล ให้ เวลาเรียนมีคนให้กำลังใจแบบนี้แหละ เลยจบสบาย

[สมชาย17]

น้องหนิง ขอส่งประวัติ ตอนที่1
วัยเด็ก
ผมเกิดที่ ต.ลาดยาว อ.ลาดยาว จ.นครสวรรค์  ช่วงนั้น ต.ลาดยาวยังไม่มีประปา ไฟฟ้า อย่างทุกวันนี้  กลางคืนต้องใช้ เทียนไข และตะเกียงน้ำมันก๊าด ทุกวัน(ทีวง ทีวี ไม่รู้จัก) ถ้าคนมีกะตัง เขาใช้ตะเกียงเจ้าพายุ สว่างจ้าไปเลย
บ้านผมเป็นครอบครัว ค้าขายของชำ ร้านเล็กๆ ขายกะปิ นำปลา น้ำตาล ข้าวสาร ฯลฯ จัดว่าฐานะค่อนข้างยากจน(แต่ยังดีที่ไม่มีหนี้สิน) ที่บ้าน พี่น้องมาก( พ่อแม่มีลูก9คน) รวยพี่ รวยน้อง แต่ไม่รวยเงินทอง (สมัยก่อนเขาว่า มีลูกคน จนไป 7 ปี  บ้านผมมี9คน ต้องจนกีปี ไปคูณ กันเอาเอง)
ลูกทุกคนต้องช่วยกันทำงานจึงประคับประคองกันให้อยู่รอด ทุกคนมีงานรับผิดชอบหมดทุกตน
ผมเองเริ่มตอนอายุ7ขวบ ตอนนั้นอยู่ ป2 แล้ว ต้องไปขายของที่ตลาดเช้า แม่ขอให้ขายไข่เค็ม ไข่พะโล้ ผม บวก ลบ คูณ หาร เป็นแล้ว (เพราะผ่าน ป1 สอนบวก ลบ แล้ว) ท่านก็ให้ผมบินเดี่ยวขายของคนเดียว ผมต้องตื่นตี4 เพราะต้องถึงตลาดเช้าตี4.5 (เป็นช่วงที่ลำบาก เพราะตี4 ต้องถูกฉุดจากที่นอน ทุกวัน เพราะมันตื่นเองไม่ไหว) อยู่ขายของจนถึง7โมงเช้า เพราะตลาดเช้าจะวายประมาณ 7-7.5 โมงเช้า ถ้าของผมหมดเร็ว ผมก็กลับก่อน 7 โมงเช้า  ถ้า7โมงของไม่หมด ผมก็เลิกขายแล้วหิ้วกลับบ้าน (ส่วนใหญ่ของหมด เพราะผมขี้เกียจ หิ้วของเหลือกลับบ้าน ใกล้ๆ 7โมง ผมจะลด แถม เพื่อให้ขายหมด ไข่ท้ายกระจาดใบจะเล็กลง เพราะใบใหญ่คนแรกๆเลือกไปหมดแล้ว
กลับ บ้าน ผมก็กินข้าว อาบน้ำ ไปโรงเรียนประจำตำบล(อำเภอด้วย) ซึ่งเริ่มสอน 8 โมงเช้า ก็เรียนทันทุกวัน

[สมชาย17]

เด็กวัยนี้ จัดว่าเป็นวัยซน จริงๆ วันหยุดเสาร์ อาทิตย์ เช้ามืด ไปขายของตามปกติ
แต่กลางวันจะว่าง เด็กรุ่นใกล้ๆกันมีมาก ก็ชวนกันไปเล่นซน  
หน้าร้อน หน้ามะม่วง ก็ไป ขโมย มะม่วงในสวนเขา ถ้าสวนไหนใจดี เจ้าของมาเห็นเขาก็จะไล่ ไม่ให้ขโมย และมะม่วงก็ยังไม่แก่จัด บางสวนเจ้าของไม่ใจดีและมีลูกเป็นวัยรุ่น ก็จะยิงหนังสติกไล่เรา เหล่าหัวขโมย มะม่วงที่ได้เป็นมะม่วงเปรี้ยว(สมัยนั้นมี 2 พันธ์หลัก คือมะม่วงแก้ว และมะม่วงอกร่อง) ถึงมะม่วงจะเปรี้ยว พวกเราก็กินกันอย่างเอร็ด อร่อย
หน้าน้ำหลาก ฝนแรกๆ ปลาจะเริ่มออกมาเล่นน้ำ (หมดฤดูมะม่วง) ปลาเริ่มชุกชุมตามลำคลอง พวกเราวัยซน(7-10ขวบ)วันหยุดก็เริ่มตกปลาหาปลา ได้ปลาหมอ ปลาแขยง(ตระกูล ปลากด) ปลาช่อน 3ชนิดนี้เป็นส่วนใหญ่  ได้มาก็เอามาเผากินกัน (เผาโดยโยนเข้ากองไฟ ถ้าหาไม้ไผ่ได้จะเสียบไม้แล้วโยนเข้ากองไฟ) ถ้าได้แยะ ก็ไม่ต้องกับไปบ้านไปกินตอนกลางวัน  ถ้าได้น้อย ก็แยกย้ายกลับไปกินข้าวกลาววันที่บ้าน
ตอนเย็นก็มาเตะบอลที่สนามโรงเรียน ถ้าฝนตก เตะบอลไม่ได้ เราก็เปลี่ยนมา เล่นไพ่(ส่วนใหญ่ ก็เป็นไพ่คู่ หรือไพ่ผสมสิบ) บริเวณ ชานระเบียงโรงเรียน บางครั้ง ครู(เฝ้าเวร)จับได้ จำหน้าได้ว่าเป็นลูกศิษย์ ก็โดนตีคนละ 3ที บ้าง 5ทีบ้าง เป็นรสชาต ของชีวิตจริงๆ
พอเริ่มอยู่ ป.ปลาย(ป5-ป7) ผมก็เรื่มหารายได้เป็นของตัวเอง โดยโรงเรียนขออาสาสมัคร ขาย ไอติม ให้โรงเรียน แต่ไม่มีอาสาสมัคร เพราะอาย กลัวเพื่อนล้อ  ผมจึงเป็นผู้รับอาสา ขายไอติม ช่วงพักเที่ยง ที่โรงเรียน ไอติม แท่งละ 1 สลึง

[khesorn mueller]

A rich experience...you have a really happy childhood ka p.Somchai.This is surely formed you to be you today.How was your teenager period??
nn.

[สมชาย17]

อาหาร ขนม มีหลายอย่างพ่อค้า แม่ค้านำมาขาย แต่ ไอติมโรงเรียนผูกขาดขายเอง
เมื่อผมอาสา ผมก็ชวนเพื่อนอีกคนที่มีความกล้ามาช่วยกันขาย(เพื่อนคนนั้น ปัจจุบันเป็น อัยการจังหวัด จบธรรมศาสตร์) ไอติม 300แท่ง ใช้เวลาขาย 30-40นาที เท่านั้นเอง และครู(โรงเรียน) ก็ให้ค่าจ้างขาย ผมและเพื่อนคนละ 5 สลึงต่อวัน(เยาะมาก ค่าแรงงานก่อสร้าง คนงานได้วันละ 6 บาท ในเวลานั้น) ผมเองได้ค่าขนม จากทางบ้าน วันละ 2 สลึงเท่านั้น   ผมรวยจริงๆในช่วงเวลานั้น(ประมาณ10ขวบ)
ปกติแล้ว ต.ลาดยาว สงบเงียบ จะมีงานรื่นเริง ก็งานวัด งานประจำปีของโรงเรียน งานปีใหม่(อำเภอและโรงเรียนจัดร่วมกัน) รวมแล้วปีละ 3-4ครั้ง มีงานทีหนึ่งเราก็มีความสุขมาก รอวันดังกล่าวเมื่อไหร่จะมาถึงอีกสักที
แต่ที่มาโดยไม่รู้ตัว ได้แก่หนังขายยาและหนังโอวัลติน  เรารียกว่า หนังกลางแปลง เป็นอะไรที่สนุกแลมีรสชาต เติมเต็มให้กลับชีวิตจริงๆ
บางครั้ง พี่ชายกลับผมต้องไปปากน้ำโพ(ตัวเมืองนครสวรรค์)เพื่ทำธุระในเรื่องต่างๆ ซึ่งนานๆ จะไปสักครั้ง   อ.ลาดยาว ห่างจากปากน้ำโพ 40 กม แต่เป็นถนนดิน และถนนลูกรัง  เราเดินทางโดยรถโดยสารประจำทาง ใช้เวลา 2 ชม.(เดี๋ยวนี้ใช้เวลา30 นาทีเท่านั้น)
เมื่อทำธุระเสร็จ ผมจะชวนพี่ชายดูหนัง(ภาพยนต์) ซึ่งโรงหนังที่ปากน้ำโพ เป็นโรงหนังชั้นหนึ่ง ติดแอร์ด้วย(เพราะมีไฟฟ้าใช้ ในตัวจังหวัดนครสวรรค์) พี่ชายผมก็อยากดู แต่ไม่มี กะตัง จะดู  ผมอยากดู ผมเลี้ยงเอง ค่าดูหนัง3บาท 2คนก็6บาท (อยู่ 4-5 แถวหน้าสุด  แถวหลังๆจะแพง เป็น5บาทและมากขึ้นเรื่อยๆ) ผมรวย ผมมีเงินเก็บจากค่าจ้างการขายไอติมให้โรงเรียนอยู่แยะ
ผมเรียนโรงเรียนลาดยาวจนจบ ประถม  เมื่อขึ้นมัธยม ผมก็มาเรียนที่ ปากน้ำโพ  โรงเรียนนครสวรรค์(เมื่อปี 2512)
จบตอนแรก  ( รอตอนสองเป็นตอนเรียนมัธยม เด็กโตแล้ว อาจรอนานหน่อย)

[khesorn mueller]

Doesn't matter ka pee...a good creative work needs time!let me repeat reading it one more time...weiii,2512...and I was 3 years old!!!it is like back to my own experience and my childhood in Songkhla too.
We will patiently wait for the next chapter.
thank you so much and...
Have a nice relaxing Saturday
nungning

[prapasri AH]

น้องสมชาย17 คะ ชีวิตน้องน่าสนใจจริงๆ คล้ายชีวิตพี่แอ๊ะตอนเด็กๆเลยค่ะ

เล่าต่อนะคะ จะเข้ามาอ่านๆ แฟนๆ รอคอยค่ะ

[A79]

ในที่สุดพี่สมชาย 17 ก็มานะคะพี่หนิง  

[khesorn mueller]

Next mission...nong A79...Nong Jojo for his last chapter,he can write really "livelyness" I can not believe it was written from an engineer...his chain tagged to nong Teelek...would be also interesting...let force them!
p. :twisted:

[ชาร์ป]

คอยติดตามผลงานของ ทุกคนเสมอครับ ..

รออ่านตอต่อไปของ พี่สมชายอยู่นะครับ .

 

[สมชาย17]

ดีใจจังที่มีคนอ่าน
ขอบคุณพี่แอ๊ะ น้องหนิง น้องA39 น้องชาร์ป และท่านอื่นๆที่ติดตาม
วันนี้ผมอยู่บ้าน และปลุกตัวเองให้เขียนตอนต่อไปด้วยความมันส์ :lol:

[สมชาย17]

ช่วงมัธยม
ผมเข้ามาเรียนมัธยม1(เขาเรียกว่า มศ.1-มศ.3และถ้าใครจะเรียนต่อ ก็ต่อ มศ.4-5ได้) ที่โรงเรียนประจำจังหวัดนครสวรรค์(โรงเรียนชาย เด็กชายล้วน)ที่ปากน้ำโพ โรงเรียนเดียวกับพี่Pete15(RCU15)ของเรานี่แหละ พี่ป๋อง13ผมไม่ทันไม่รู้ว่าท่านเรียนที่โรงเรียนนครสวรรค์หรือเปล่า
การเรียนในตัวจังหวัดทำให้ภาระทางบ้านที่ผมต้องช่วย ลดลงจนเป็นศูนย์เลย น้องๆ ผมต้องมารับภาระแทน ถือว่าเป็นการฝึกน้องๆก็แล้วกัน (เพราะผมมาพักบ้านพักครู ข้างโรงเรียนนี่แหละ)
ผมอยู่ มศ.1ห้อง1(มีทั้งหมด8ห้อง)
จะถือว่าเป็น คราว เคราะห์ ของผมก็ว่าได้ ที่ได้อยู่ห้อง1
(ทำให้ผมมีเพื่อนเป็นเด็ก เกเร แยะมาก) ห้อง1 โรงเรียนจะให้ ครูฝรั่ง(อาสาสมัครแลกเปลี่ยน)มาเป็นผู้สอนภาษาอังกฤษ เพราะถือเป็นห้องเด็กเก่งจึงให้ครูฝรั่งสอนภาษาอังกฤษ
ที่ผมว่าเป็น คราวเคราะห์ ของผม คือสมัยนั้น ครูไทย จะเช็คชือนักเรียนเข้าเรียน ถ้าขาดโดยไม่มีใบลาป่วย จะถูกลงโทษถูกตี หน้าชั้นเรียน ถ้าขาดมากจะไม่ให้เข้าสอบปลายเทอม  แต่ครูฝรั่งจะไม่เช็คชื่อ ปล่อยฟรี ใครจะเรียนไม่เรียนไม่ว่า ผมเรียนได้2-3สัปดาห์เท่านั้น ผมฟังครูฝรั่งไม่รู้เรื่อง(ผมเรียนภาษาอังกฤษ จากบ้านนอก แค่ป5-ป7เท่านั้น ไม่ได้ปูฐานตั้งแต่ป1เหมือนทุกวันนี้) และผมก็ไม่ได้ไฝ่ดี เหมือนเพื่อนๆคนอื่น ที่พยายามฝึกฝน และภูมิใจที่ได้เรียนกับครูฝรั่ง เมื่อไม่มีการเช็คชื่อ ผมก็เริ่มโดดเรียน ไม่เข้าเรียนวิชาภาษาอังกฤษแล้ว

[สมชาย17]

เมื่อโดดเรียน สถานที่ที่เด็ก โดดเรียนจะไปเจอกัน คือบริเวณห้องส้วมของโรงเรียน เพราะเป็นที่ที่หลบหนีได้ง่ายที่สุด ถ้าครูมาตรวจก็เข้าห้องส้วมล็อคกลอนประตู เสมือนมาเข้าห้องสุขาจริงๆ บริเวณห้องส้วมจึงเป็นแหล่งรวมของเด็กหนีเรียน(สมัยนั้นจะไม่หนีออกนอกโรงเรียน เหมือนสมัยนี้) ทำให้ผมรู้จัก เพื่อนห้องอื่นที่ เกเร แยะมาก รวมถึงรุ่นพี่ มศ2-3 หลายคนที่โดดเรียน(ไม่ยักกะเจอ พี่Pete15 แฮะ)  ซึ่งสมัยนั้นถ้ามาจากต่างโรงเรียน ต่างอำเภอ ไม่รู้จักกันมาก่อน เด็กเรียนหนังสือจะไปทางหนึ่ง เด็กเกเรไม่เรียนหนังสือจะไปอีกทางหนึ่ง จะไม่คบค้าสมาคมกัน (ยกเว้น ตอนเรียนประถม อยู่โรงเรียนเดียวกันรู้จักกันมาก่อน)
ผมไม่รู้จักใครมาก่อน ทุกคนคือเพื่อนใหม่ ผมจึงมีเพื่อนทั้งกลุ่มเกเร และกลุ่มเรียน
เพื่อนกลุ่มเกเร สอนผมหลายอย่าง เริ่มด้วยการ สูบบุหรี  เด็กสมัยนั้นถ้าใครสูบบุหรีเป็น จะเท่ห์มาก แสดงว่าเป็นผู้ใหญ่และเป็น ลูกผู้ชาย  ผมก็สูบกับเขาด้วย (ถือว่าเป็นโชคดีของผม ผมยังเล็กเกินไปที่จะดูดบุหรี ผมดูดและจะไอและสำลักควัน ตลอดเวลา จนเพื่อนเด็กเกเรทั้งหลาย บอกไม่ต้องดูดแล้ว เดี๋ยวจะตายซะก่อน)  ผมจึงมีเพื่อนทั้งกลุ่มเกเร และกลุ่มเรียน เพราะวิชาอื่นๆผมก็ยังเรียนอยู่
การมีเพื่อนเกเร ก็ เป็นคุณ กับผมไม่น้อยทีเดียว กลุ่มเกเรจะรักพวกพ้องเดียวกัน
เพราะโรงเรียนมีกีฬาระหว่างห้อง(เด็กเกเรส่วนใหญ่อยู่คนละห้องกับผม) การแข่งขันบางทีมีกระทบกระทั่ง ก็ต่อยกัน  เพื่อนเกเรถ้าเห็นผมจะไม่ต่อยผมแต่เพื่อนผมที่เป็นเด็กเรียนจะโดนต่อยแทน หลายครั้งผมต้องเป็นฝ่ายห้ามทั้ง 2 ฝ่ายเพราะ ล้วนเป็นเพื่อนผมทั้งสิ้น  
รวมถึงถ้าไปตลาดในเมืองไปกินอาหารเย็น ถ้ามีเด็กโรงเรียนอื่นที่เกเรมา เพื่อนเกเรจะเป็นฝ่ายออกหน้าและคุ้มครองผมโดยปริยาย
เพื่อนที่เกเรกลุ่มผมนี้ที่ทราบ ก็มี ตายไป3คน ทะเลาะกับนักเลงด้วยกัน ถูกยิงตายไป2คน เป็นตชดตายไป1คน  ถูกไล่ออกจากธนาคารที่นครสวรรค์นี่แหละ ฐานทุจริต เป็นตำรวจยศ พ.ต.ท 1คน  เป็นทหารบก ยศ พล.ต 1คน(คนนี้แบบผม มีทั้งเพื่อนกลุ่มเกเรและกลุ่มเรียน) และเป็นนักการเมื่องท้องถิ่น2-3คน มี1คนเคยได้เป็น ส.ส นครสวรรค์ 2 สมัย

ชีวิตผมไม่ได้เรียนภาษาอังกฤษ อีกเลย เพราะผมอยู่ห้อง1 ตลอดทั้ง3ปี เจอครูฝรั่งตลอด เลยโดดเรียนตลอด  รวม มศ.4-5ด้วยผมเรียนต่อที่นครสวรรค์(ไม่ได้เข้า เตรียมอุดม เหมือนเพื่อนๆคนอื่น) อยู่ห้อง1อีก เจอครูฝรั่งอีก  ทำให้ชีวิตการเรียนผม ไม่ได้เรียนภาษาอังกฤษอีกเลย

[สมชาย17]

ผมมีเหตุการณ์ ที่เกือบโดนโรงเรียนไล่ออกจากโรงเรียน ตอนนั้นเรียนอยู่ชั้น มศ.5แล้ว เรียกว่าเป็นพี่เบิ้ม ของโรงเรียนแล้ว  กีฬาเป็นเหตุ  เป็นกีฬาภายในโรงเรียน ห้องผมแข่ง บาสเก็ตบอล กับ มศ.4(ห้องอะไรจำไม่ได้) กรรมการตัดสินเป็นครูสอนพละ
พวกห้องผมรู้สึกว่ากรรมการตัดสินเข้าข้างอีกฝ่ายหนึ่ง(จริงๆแล้วคงไม่ใช่ คงตัดสินเที่ยงธรรม) เราเข้าใจว่าอย่างนั้น เวลากรรมการตัดสินไม่ถูกใจเราก็โห่  พอเราโห่มากเข้ากรรมการเลยมีน้ำโหจริงๆแล้ว ที่นี้เป่าใหข้างเราเสีย ฟาล์ว ตลอดเวลา แต่ไม่เป่า ฟาล์วอีกฝั่งหนี่ง  
พวกผมเลย วอล์คเอาท์ ออกนอกสนามไม่แข่งต่อแล้ว(พวกผมนี่วัยรุ่นจริงๆ) ซึ่งกรรมการ(ครูพละ)เสียหน้ามาก   ถ้าพวกผมหยุดอยู่แค่นี้ พวกผมชนะขาดลอย ชนะใจคนดูนักเรียนทั้งหมด ชนะใจครูท่านอื่นๆที่นั่งชมอยู่
ด้วยความเป็นวัยสะรุ่น ของพวกผมนี่เองทำให้เกือบถูกไล่ออกจากโรงเรียน  
เมื่อวอล์คเอาท์ ออกจากโรงยิมแล้ว (บาสเก็ตบอล คู่ต่อไปก็แข่งต่อ มีการแข่งหลายคู่ต่อวัน) พวกผมทั้งหมดก็หาทาง ตอบโต้ ระบายความอัดอั้นตันใจ จึงเข้าห้อง lab เคมี(ตอนนั้อยู่ มศ.5 มีการเรียน Lab เคมี Labชีวะ แล้ว) จัดเตรียม แก็ส อเซทติลีน สูตรทางเคมี(C2H2) ใส่ถุง พลาสติก 10 ถุง เพื่อนำไปจุดระเบิดรอบๆโรงยิม
เรากระจายกำลัง 10 จุด รอบนอกโรงยิม แล้วจุดไฟเผาถุง พลาสติกแค่นี้  แก็ส ก็ระเบิดแล้ว จะมีแต่เสียงดัง ไม่ได้ทำลายใครๆทั้งสิ้น มีแต่เสียงดังเท่านั้น

[สมชาย17]

พอกระจายกำลังรอบนอกโรงยิม ครบ10จุด  พวกเราก็จุดระเบิด เสียงดัง บึ้มๆ หลายจุด
อาจารย์หลายคนก็ออกจากโรงยิม มาดู(รวมถึง นักเรียนที่เชียร์กีฬาอยู่ในโรงยิมก็กรูกันออกมา)
ผมและเพื่อนรวม 4 คน โชคร้าย อาจารย์หลายคนออกมาด้านฝังที่พวกผม 4 คน จุดระเบิดอยู่พอดี(เพื่อนอีก 6 คน รอดตัวไป หนีทัน ไม่มีอาจารย์เห็น
เหตุการณ์นี้ อาจารย์ใหญ่ อาจารย์ปกครอง โกรธมาก(รวมถึงครูพละด้วยก็โกรธ)
เพราะถือเป็นเหตุการณ์ร้ายแรง ไม่เคยเกิดเหตุแบบนี้ ในรงเรียนมาก่อน
ผมและเพื่อนรวม 4 คน มีโอกาส ถูกไล่ออกสูงมาก

[สมชาย17]

แต่อยางไรก็ตาม เมือเวลาผ่านไป 1 วัน อาจารย์ทั้งหลายก็อารมณ์เย็นลง
ประกอบกับอาจารย์ทุกท่านมีความ เมตตา ปราณี ต่อลูกศิษย์เป็นทุนอยู่แล้ว ก็ทำร้าย ลูกศิษย์ ไม่ลง แต่ผมและเพื่อนก็โดนลงโทษ  -ถูก ไม้เรียว หน้าเสาธงตอนเช้า ต่อหน้านักเรียนทุกคน
- ถือดอกไม้ธูป เทียน ขอขมา ครูพละคู่กรณี ที่เราได้ล่วงเกิน อย่างที่ไม่บังควรทำ
-ถูกโรงเรียน ภาคทัณฑ์ ถ้าผิด อีก หรือก่อเรื่องอีก จะถูกไล่ออก
นี่เพราะความเป็น วัยสะรุ่น เลือดร้อนจริงๆ (ต้อง ตอบโต้ โดยพลัน และไม่มีสติว่า เป็นเรื่องที่ควรกระทำหรือไม่)
ยังโชคดี อยู่อย่างหนึ่ง ว่าการภาคทัณฑ์ ไม่ต้องให้ผู้ปกครองมาเซ็นรับทราบ
ถ้าพ่อ หรือแม่ ผมต้องมารับทราบ ผมจะโดนไม้เรียว ตามกฏของครอบครัว อีก รอบ
เพื่อนทั้ง 4 คน(รวมผม) ก็ยังติดต่อกันอยู่ในปัจจุบันนี้ -เพื่อนคนหนี่ง เรียน รัฐศาสตร์ มช. ปัจจุบันอยู่ การบินไทย -เพื่อนอีกคนเรียน บัญชี ม.เกษตร ปัจจุบัน อยู่ ธ.ไทยพาณิชย์ สำนักงานใหญ่  -เพื่อนอีกคนเรียน วิศวจุฬา รุ่นหลังผม 1ปี (เข้าปี 18) เพราะปีแรกเอ็นทร้านส์ ไม่ติด ปัจจุบัน ทำงานเป็นที่ปรึกษา ด้านพัฒนาแหล่งน้ำ
ตอนต่อไป เป็นตอนอยู่หอจุฬาแล้วแหละ

[tsoodj]

น้องๆ ขยันเขียน ขยันอ่านกันดีจัง พี่ๆ และเพื่อนๆ อีกหลายคนก็เหมือนกัน...

พี่อ้อย 14 เจ้าขา เข้าแล้วนะคะห้องนี้ ตามที่ฝากหมออิ๊ดมาบอก...

พี่แอ  เพื่อนป้อม และเพื่อนเสียด.. รับทราบแล้วจ้า ว่าส่ง tag มาให้ ได้โปรดรอคอยนะคะ จะต้องใช้เวลาหน่อยเพราะเรื่องราวของหนูอ๋อยคนนี้ไม่มีอะไรน่าสนใจเลย  แหม.. แล้วขอค้อนเสียดซักหนึ่งวงงาม ที่บอกว่าส่งให้อ๋อย ‘คนชักชวนเข้าเว็บ’....  จะบอกว่าทำให้ต้องมาเป็นยามอยู่ทุกวันนี้รึป่าว ?

น้อง MahDee คะ พี่น่ะท้องเสียมาหนึ่งอาทิตย์ จะเป็นเพราะคำสาปของน้องมั๊ย? แต่ ตอนนี้ท้องผูกแล้ว แสดงว่ายังไม่ศักดิ์สิทธิ์พอ !!!

อ๋อย 16

[khesorn mueller]

P.Somchai ka,
excellent ka pee...you can have a variant character of friends and you can adapt yourself to them right.I can see after reading your text that you ..have...some....charisma!How you are after being bei RCU...hmm,let me guess in advance.
nn(ringside fan)

[khesorn mueller]

P.Soodjai ka,
keep starting ka pee...no rule,no restrction...free style after the motto..you feel free to do!if you 'd read from page 1 till now you may see..there are a differently styles:short,long,details,rough,springing,precise untill the small point.Every sort  you like it's worth because it is your story and we all can estimate  it ...
Relaxing Sunday ka pee,
nn

[prapasri AH]

:lol: โอ โฮ ดุเด็ดเผ็ดมันจริงๆนะคะ น้องสมชาย17 นี่  สมแล้วที่ถูกตั้งชื่อให้ว่า
สมชาย :shock:

 :shock: น้องอ๋อย  16 คะ อ่านตั้งแต่ต้นซิคะ แล้วจะเหมือนหนังสือที่อ่านแล้ววางไม่ลงเลยทีเดียว :shock:

พี่แอ๊ะอ่านจนต้องไปตัดแว่นเปลียนเลนส์ใหม่เลยทีเดียวค่ะ ปวดตาไปหมดเลย แต่ติดตามอ่านจนขนลุกซู่เกือบทุกคนค่ะ :shock:

เรื่องของน้องแอ นราพร พี่แอ๊ะต้อง ช่วยเล่าเพิ่มเติม อีกค่ะเรียก ว่าบุญพาวาสนามี จึงได้มาเป็นพี่น้องที่รักกันมากๆ ในหอจุฬา

คือพี่แอ๊ะนั่งรถไฟมาจากสุราษฎร์ เข้ากทม.ตอนเปิดเทอม ตอนอยู่ในรถไฟก็ได้คุยกับน้องผูชายคนหนึ่ง  เป็นเด็กม.เกษตร พอเค้าทราบว่าพี่แอ๊ะพักอยู่หอพักจุฬา เค้ารีบบอกเลยว่าเค้าขอฝากเพื่อนคนหนึงให้พี่แอ๊ะช่วยดูแลด้วย (ปิ๊ด กรุณาอย่าหึง...ย้อนหลังนะคะ) :lol:

[prapasri AH]

:lol: เล่าต่อนะคะ
เหมือนว่า เค้าจะชอบน้องแอ นั่นแหละค่ะ พี่แอ๊ะก็ซักใหญ่เลย คุณเป็นลูกใคร พ่อแม่ทำอะไร  ดู

เหมือนว่าเป็นลูกหลานเศรษฐี ภูเก็ตอะไร  :shock: นี่แหละค่ะ บ้านเค้าทำโรงแรมที่มีชื่อเสียงของภูเก็ตค่ะ :shock:

เค้าบอกว่าเพื่อนที่เค้าฝากให้พี่แอ๊ะช่วยดูแล ชื่อ นราพร ณ ระนอง พี่แอ๊ะก็จินตานาการ

ฮื้อ ฮื้ออออออ... น้องคนนี้ต้องสวยมากๆ  เพราะพี่แอ๊ะมีพี่โรงเรียนเตรียมชื่อพี่หญิง วิมลวรรณ

 ณ.ระนอง พี่เค้าสูง  ผิวสีแทน  โปร่งสวยมาก ไฮโซ้ ไฮโซ ... และพี่เค้าได้เป็นดาว มหาวิทยาลัย

ธรรมศาสตร์ หรือเป็นดรัมเมเยอร์ นี่แหละค่ะ   พี่แอ๊ะก็คิดว่า นราพร ต้อง สูงโปร่ง และสวยเป็นดาวแน่แท้เชียว

มาถึงหอจุฬาเลยตามหาน้องแอ นราพร ณระนอง เจอ เอ๊........ ทำไมตัวแค่นี้ เอง ขาวเตี้ย กว่าพี่

แอ๊ะนิดเดียว ป้อมๆ เหมือนพี่แอ๊ะ ตากลมน่ารัก เป็นเบบี๋ เชียวล่ะ ต่างกับดรัมเมเยอร์มหาวิทยาลัย

โดยสิ้นเชิง :shock:
แต่เรียนเก่ง  และนิ สัยดีมากๆ เลยเป้นน้องรักพี่แอ๊ะ มาตั้งแต่ปีหนึ่งเลยค่ะ พี่แอ๊ะเลยเป็นพี่ที่สนิท

มากของน้อง14 กลุ่มน้องแอ อ้อย จิ่ม และน้อง14 เกือบทุกท่านเพราะเหตุฉะนี้....ค่ะ

[khesorn mueller]

P.Prapasri ka,
a good memory ka pee...how can you still remember this"coincidently" I am really astonished!
nn

[air14]

พี่แอ๊ะ13ขา
อ่านที่พี่แอ๊ะเล่าฟามหลังสมัยที่เราเป็นวัยรุ่นแล้วรู้สึกสดชื่นนะคะ  
Thank you very much for being such a good (and fun)sister  

[khesorn mueller]

whisper to p.Air's ear:psst,khun pee who is that guy from Phuket??your school friend?
nungning

[air14]

น้องสมชาย17
ประสบการณ์ได้หล่อหลอมให้คุณแข่งแกร่ง (รอดมาได้ไงนี่)  

น้องอ๋อย16ขา
เขียนเลยค่ะ พอลงมือเขียนประสบการณ์ก็จะพรั่งพรูออกมา พี่รออ่านนะคะ เรืองของอ๋อยน่าทึ่งค่ะ  ขอบอก  :)

น้องเอ39ขา (ขาเยอะที่สุด)
จะหาทีมช่วยเรียนเลยหรือคะ..แต่อย่าหลายคนนะคะ... เด๋วจบเร็วไป  ฮ่า ฮ่า  

[khesorn mueller]

Ringside fan fan sit and lay down waititng on the mat since.....few days.if no one comes they take a nap..if they come they wake up and hear,read and enjoy...ready to jubilate!
nn

[air14]

กระซิบตอบหนุงหนิง (พะซึๆๆ)
Actually, he was from Nakhon-sitammaraj kha. He was a friend of my friends.  The rest of the story, I have to tell you when you are inThailand.  อิอิ  

[khesorn mueller]

whisper:he must be handsome...I will wait.
nungning

[air14]

whisper back:
Umh.....(I am out of speech)

[A79]

น้องสมชาย17
ประสบการณ์ได้หล่อหลอมให้คุณแข่งแกร่ง (รอดมาได้ไงนี่)  

น้องอ๋อย16ขา
เขียนเลยค่ะ พอลงมือเขียนประสบการณ์ก็จะพรั่งพรูออกมา พี่รออ่านนะคะ เรืองของอ๋อยน่าทึ่งค่ะ  ขอบอก  :)

น้องเอ39ขา (ขาเยอะที่สุด)
จะหาทีมช่วยเรียนเลยหรือคะ..แต่อย่าหลายคนนะคะ... เด๋วจบเร็วไป  ฮ่า ฮ่า  

พี่แอขา แล้วทำไมหนูขาเยอะสุดล่ะคะ :shock:

[MahDee]

มารออ่านแล้วคร้าบบบบบบบ  :wink:  :wink:

มาต่อกันเลยครับ อยากอ่าน ๆ ๆ  :lol:  :lol:

[air14]

น้องสมชาย17
ประสบการณ์ได้หล่อหลอมให้คุณแข่งแกร่ง (รอดมาได้ไงนี่)  

น้องอ๋อย16ขา
เขียนเลยค่ะ พอลงมือเขียนประสบการณ์ก็จะพรั่งพรูออกมา พี่รออ่านนะคะ เรืองของอ๋อยน่าทึ่งค่ะ  ขอบอก  :)

น้องเอ 39ขา (ขาเยอะที่สุด)
จะหาทีมช่วยเรียนเลยหรือคะ..แต่อย่าหลายคนนะคะ... เด๋วจบเร็วไป  ฮ่า ฮ่า  

พี่แอขา แล้วทำไมหนูขาเยอะสุดล่ะคะ :shock:

ก็ของหนู 39ขา ไงคะ 555 :lol:

[khesorn mueller]

Nong A79 ka,
you have 39 legs...I have 27 legs...are we "ging gue"spicy??and if you use RCU "NOng A79 ka"...more critic...as you will have 79 legs!!!
weiiiii
p.nn2 legs

[A79]

Nong A79 ka,
you have 39 legs...I have 27 legs...are we "ging gue"spicy??and if you use RCU "NOng A79 ka"...more critic...as you will have 79 legs!!!
weiiiii
p.nn2 legs

พี่แอขาาาาาาาาาาาา พี่หนิงขาาาาาาาาาาาาาาาาา น้องเอขอสองขาพอนะคะ แค่นี้ก็ขี้เกียจจะใช้ขาแล้วค่ะ  

พี่สมชาย 17ขา  :wink:  ชีวิตพี่มีรสชาดจังเลยค่ะ แต่ในที่สุดก็เป็นพี่สมชาย 17ขา  :lol:  :lol:  :lol:

[สมชาย17]

ขอบคุณพี่แอ๊ะ พี่แอ พี่อ๋อย น้องหนิง น้องA น้องมัฮดี และพี่น้องทุกคน
พี่อ๋อย ว่า ขยันเขียน ขยันอ่าน ผมว่าใช่แล้ว แต่เพิ่มอีกคำว่า ขยันพิมพ์ เพราะอันนี้สุดขยันจริงๆ
พี่แอ๊ะ เล่าเรื่องพี่แอ จนผมรู้สึกว่า พี่Pete โชคดีจริงๆ :lol:  :lol:

[สมชาย17]

ผมขอ tag
1 พี่อี๊ด ไชยวิทย์ 16 หวานใจของพี่อ๋อย16
2 พี่อี๊ด14
3 น้องจิ 18
4 รศ.แก้ว17
ตอนต่อไป ของผมคงต้องเป็น เสาร์ อาทิตย์ นะครับ

[tsoodj]

ใช่แล้วค่ะ น้องสมชายขยันพิมพ์จริงๆ เป็นคู่แข่งที่น่ากลัวของพี่แอ๊ะเลยล่ะ..

วันนี้พี่ทำตามสัญญาที่ให้ไว้กับพี่แอ เพื่อนป้อม และเพื่อนเสียด หลังจากที่ใช้ความขยันเช่นกัน พิมพ์มานานถึงหนึ่งสัปดาห์เต็มๆ ท้องเสียและท้องผูกสลับกันไปหลายรอบแล้ว เพิ่งมารับ tag ได้!!!

ขอเล่าเป็นเรื่องที่แน่ใจว่าไม่มีใครรู้มาก่อนเกี่ยวกับพี่/เพื่อน/น้องอ๋อย คนนี้ก็แล้วกัน

นวนิยายของข้าพเจ้าเริ่มแล้ว ณ บัดนี้...

 :lol:  :lol:  :lol:  :lol:

ตอนแรก........  ว่าด้วยบรรพบุรุษ

ตั้งหลักจากปู่กันเลย... ปู่เป็นคนไทยธรรมดาสามัญ ไม่มีนามสกุลเพราะอยู่สมัยรัชกาลที่ ๕... ต่อมาเป็นกำนันตำบลวัดใหม่ เมืองจันทบูรณ์ ได้รับบรรดาศักดิ์มีชื่อว่าขุนสิรินราวาส ย่าจึงเป็นนางสิรินราวาส .. เห็นปรากฏอยู่ในโฉนดที่ดิน! เพราะพ่อกับแม่ไม่ค่อยสนใจเล่าเรื่องยศศักดิ์ให้ลูกฟัง บอกแต่เพียงว่าปู่มีคอกม้า... ไม่ใช่ชอบเล่นพนันม้านะ แต่ทำกิจการรถม้า ปู่ใจดีมาก เวลาอยู่ในวง drink จะใจดีเป็นพิเศษ ใครขอที่ดินแปลงไหน ก็ยกให้ฟรีๆ  เลยหมดไปหลายแปลงเลย!.... เสียดายจัง...  พินิจพิเคราะห์ดูจากรูปปู่ที่ข้างฝาบ้านแต่ก่อน ก็คงจะใจดีจริง แม้ปู่จะไว้หนวดเรียวงามแบบรัชกาลที่ ๕  และใส่เสื้อราชปะแตน แต่ปู่อมยิ้มหวานและสุดหล่อเลยล่ะค่ะ....... พี่ชายว่าสมัยรัชกาลที่ ๖ ได้พระราชทานนามสกุลว่าเพ็ชร์ศิริ อำเภอทำตัวการันต์หล่นหาย แต่พ่อก็ยังเขียนถูกอยู่คนเดียว......

ส่วนก๋งมาจากเมืองจีน เป็นแต้จิ๋ว ตอนแรกมาเป็นชาวประมงอยู่ที่เกาะสีชัง มีลูกตั้ง ๗ คน แม่เป็นคนกลาง แม่เล่าว่าลุง ๒ คนเรียนเก่งมากแต่ป่วยเสียชีวิตตั้งแต่อายุยังน้อย ฐานะจึงยากจน แม่ต้องทำมาหากินตั้งแต่จำความได้ ท่านเจ้าคุณชัยสุรินทร์ คุณพ่อของคุณปาน บุนนาค (ที่ต่อมาเป็นช่างผมชื่อดังของเมืองไทย) เป็นผู้ตรวจของกรมศุลฯ ผ่านมาเกาะสีชัง เห็นเด็กๆ วิ่งเล่นไม่ได้เรียนหนังสือจึงขอ ๔ คนหลังไปเลี้ยงที่กรุงเทพฯ ส่งเสียให้เข้าเรียนที่โรงเรียนเขมะสิริอนุสสรณ์ซึ่งสมัยก่อนเป็นโรงเรียนของเจ้านาย แต่แม่คนเดียวที่ไม่ชอบอยู่แบบมีคนใช้ .... สงสัยชอบธรรมชาติและอิสระเสรี.. จึงขอกลับบ้าน เหลืออยู่แต่น้าสาวและน้าชายซึ่งต่อมากลายเป็นชาวกรุง แม่บอกว่าเพราะห่วงก๋งกับยายและอยากช่วยทำมาหากิน ความกตัญญูรู้คุณของแม่ทำให้ในเวลาต่อมาแม่กลายเป็นคนมีฐานะดี กลับเป็นที่พึ่งทางการเงินของน้องๆ ที่เรียนจบสูง แม่บอกว่าตอนที่มีลูก ๒ คนแรกก็เกิดสงครามโลกครั้งที่ ๒  ...ตอนนั้นก่อนเราเกิดมากกว่า ๑๐ ปี... ที่บ้านลำบากมาก ต้องวิ่งลงหลุมหลบภัยแทบทุกคืน.. มีครั้งหนึ่งที่ทั้งเนื้อทั้งตัวมีเงินไม่ถึง ๑๐ สลึง แต่เพราะพ่อกับแม่ขยันขันแข็งทำมาหากิน หนักเอาเบาสู้ อีก ๑๐ กว่าปีต่อมาบ้านของเราก็สร้างเพิ่มเติม กลายเป็นบ้านหลังที่สวยงามและใหญ่โตระดับจังหวัด.....

วันนี้จบเท่านี้ก่อนนะคะ... มีโอกาสจะมาเขียน Autobiography ให้อ่านเล่นๆ อีก..

อ้อ! tag ต่อให้พี่ Charin คนที่พูดด้วยถ้อยคำไพเราะเป็นประจำด้วยค่ะ...

อ๋อย'๑๖

[pusadee sitthiphong]

มาติดตามอ่านแล้วค่ะ
กระทู้นี้ยาวจริงๆ
ไม่อยากบอกเลยว่า ตั้งแต่ขาดโรงเรียนไปตั้งแต่ครั้งกระโน้น
จนถึงครั้งกระนี้ป้อมยังอ่านไม่ทั่วเลย
แต่จะพยายามต่อไปค่ะ

[air14]

ดีมากค่ะ น้องอ๋อย  :)
พี่อ่านเพลินๆอยู่ กำลังมัน ก็จบตอนซะแล้ว
รีบมาเล่าต่อ เร็วๆ นะคะ

[MahDee]

รออ่านต่อไม่ไหวแล้วครับ ด่วน ๆ ๆ  :wink:  :wink:

[iamfrommoon]

ไม่รู้ว่าโดน tag เมื่อไรนะคะ แต่น้องเอ39ไปเตือนไว้ที่กระทู้บ้านสุรชัย ก็เลยใจอ่อน (ยอมท้องผูก หลังจากที่ท้องเสียมานาน)

1. ประวัติย่อๆ
จบมศ.3จากรร.ธิดานุเคราะห์ อ.หาดใหญ่ เข้ากรุง เรียน รร.เตรียมฯ วิดยาจุฬาฯ  แม่อยากให้เรียนหมอ แต่ดีฉันอยู่ชมรม"ตาขาว"อย่างแน่นแฟ้น เลยจบวิดยาค่ะ :)

2. ไส้อั่วเป็นเหตุ
อ้อย 14 เอาไส้อั่วเชียงใหม่มาฝาก เราเลยเอามาอุ่นที่หอใต้ (หอเจ้าจอม) เรากุลีกุจอวางไส้อั่วบนตะแกรงและวางบนเตาไฟฟ้าแบบขดลวด (สมัยนั้นไมโครเวฟยังไม่เกิดนะคะน้องขา) ระหว่างที่เราเฝ้าดูไส้อั่วร้อน ๆ น้ำมันหยดติ๋ง ๆ ลงบนเตา (ไม่ใช่น้ำลายหยดนะคะ)  ไฟก็ลุก ไหม้น้ำมันพรึบๆ  ทันใดก็มีเสียงกัมปนาททางลำโพง (เป็นเสียงของอจ.อำไพ)ว่า “จารุวรรณ นราพร นั่นเธอจะเผาหอหรือ หา !!”  วุ้ย!! ต๊กกะใจ หมดเลย  รีบดึงปลั๊กไฟฟ้าออก และก็อวสานไส้อั่วร้อน ๆ เลยจ้ะ  

3  พี่แอ๊ะ13 ผู้อารี
ตอนอยู่หอปี 2  พี่แอ๊ะ 13 ยื่นของขวัญวันเกิดให้ และบอกว่า “พี่ไม่รู้จะให้อะไรน้องแอเป็นของขวัญวันเกิด พี่เลยเอาสร้อยคอทอง 1 บาทของพี่ไปแบ่งออกมาเป็นสร้อยให้น้องแอ 1 สลึง  น้องแออย่าบอกใครนะ”  โอ๊ย ซึ้ง...ซะ..... พี่แอ๊ะได้ใจน้องไปครองเลยค่ะ  (ความลับก็ถูกเก็บอย่างดีมาจนบัดนี้)  :shock:

4. ไป USA จ้ะ
ไปเรียนMaster degree ที่ USA จ้ะ (ทุน UNIDO) 2 ปี กลับมาทำงาน 6 ปี แล้วไปเรียน Ph.D. 4 ปีจ้ะ (ครานี้ มี team ไปด้วย คือลูกชายและพ่อของลูกชาย เป็นการเรียนที่หนักมากจ้ะ แต่เรียนจบนะจ๊ะ) ทำงานที่นั่น 4 ปีกลับเมืองไทยดีกว่า คิดถึงพ่อแม่ค่ะ  :)  

5. สิ่งดีๆมาบอกจ้า
สิ่งดีๆ ที่เกิดขึ้นในชีวิต คือ ได้ปฏิบัติวิปัสสนากรรมฐาน กับพระธรรมธีรราชมหามุนี วัดมหาธาตุ   หลวงพ่อจรัญ วัดอัมพวัน  คุณแม่สิริ กรินชัย  และนำมาใช้ในชีวิตประจำวัน ช่วยให้สติดีขึ้น ทำอะไรได้ถูกต้องคล่องตัวมากขึ้น ไม่ได้หมายความว่าเป็นคนดีพร้อมนะจ๊ะ  แต่เรียกว่ามีความสุขมากขึ้นจ๊ะ (ไม่ลองก็ไม่รู้นะจ๊ะ)

สุดท้าย กราบขอบพระคุณ จุฬาฯ  หอพักนิสิตจุฬาฯ  อจ.สุพพัดดา และอจ.อำไพมากค่ะ ที่ช่วยทำให้เราเติบโตผ่านช่วงวัยรุ่นมาอย่างงดงาม   กราบขอบพระคุณค่ะ อาจารย์  

ขอ Tag ต่อนะคะ
1 อจ.สุพพัดดา
2 พี่ปิ้ง07
3 พี่มานพ kd 13
4 อ๋อย สุดใจ 16
5 Toomy 20

อ่านแล้วได้รู้ "ความลับระหว่างพี่แอกับพี่แอ๊ะ" ด้วย โห...ซาบซึ้งตามไปด้วยเลยค่ะ

[khesorn mueller]

This long "bonding"will never die....

Nong pookie,
if you can make your way about visa to USA..let me know here naja.I have a  small"tip" for you....
p.nn

[สมชาย17]

พี่อ๋อย16
แค่บทนำ บรรพบุรุษ ก็ตื่นเต้นแล้ว

[khesorn mueller]

P.Soodjai ka,
for you... I need time to think about your story(my head was not so free lately)you may have read P.Prapasri story from page 1-2 and see thatthere were somehow nearly the same how the lately generation kept running on their life.This experience with war is for a young generation  strange.
May we read the second chapter??please.
nungning

[prapasri AH]

น้องปุกกี้คะ

พี่แอ๊ะกะน้อง แอ พอมาอยู่หอจุฬา เป็นเหมือนพี่น้องท้องเดียวกันเลยค่ะ   เหมือน พระเจ้าตั้งชื่อให้

มา  แอ๊ะ แล้วก็แอ   :shock: แล้วก็รักกันมาก จนถึงทุกวันนี้  มีอะไรก็เล่าให้ฟังได้ทุกอย่าง

 แม่พี่แอ๊ะกลัวพี่แอ๊ะขาดเงิน ก็ซื้อทองให้มาเก็บไว้มากมาย เผื่ออยู่กรุงเทพ ไม่มีเงินจะได้ขายทองแก้ขัดไป สมัยนั้น ต้องโอนเงินทางธนาณัติ หรือ ถ้าจำเป็นต้องใช้ด่วน พี่แอ๊ะต้องไปหาเจ้าของ
โรงงาน ลูกค้าของพ่อที่พ่อส่งมะพร้าวและน้ำมันมะพร้าว มาให้เค้าขายน่ะค่ะ อยู่แถว รองเมืองค่ะ :)

 พอพรเทพไม่มีเงิน  :cry:  พี่แอ๊ะจะให้เงินพรเทพ16 พี่แอ๊ะก็เอาทอง ไปขายให้น้อง บอกน้องว่าไม่ต้องกลัว มีทองอยู่ในมือ  จะกลัวอะไร  กลัวน้องจะเอา ไม้โปรแทรกเตอร์ ของวิดวะ ไปเข้าโรงจำนำ
 ( เค้าเรียกไม้อะไร คะ ที่เด็กวิดวะเค้าถือกัน  และ สมัยนั้น ชอบเอาไปจำนำเวลาไม่มีเงินน่ะค่ะ
 เด็ก วิดวะเค้าจะแอบเล่นไพ่กันค่ะ)

กับน้องแอ พี่แอ๊ะรักมาก และไม่ทราบจะให้อะไรเป็นของขวัญ ที่ไม่เสื่อมสลาย และ แปลง
เป็นเงินได้ถ้าจำเป็น เลยไปที่ร้านขายทอง ให้เค้าแบ่งโดยเปลียนเป็นสองเส้นได้ค่ะ

เป็นความคิดของเด็กๆนะคะ แต่ ตอนนี้ พี่แอ๊ะว่า เราคิดเก่งนะคิดได้อย่างไรกัน :shock:

พี่แอ๊ะคงเป็นเด็กที่มีหัว หัวใสมาตั้งแต่ตอนนั้นแล้วนะ แปลกแต่จริง :shock:

แหม๋ ถ้าเจอน้องปุ๊กกี้ ตั้งแต่ตอนนั้น อาจจะแปลงทอง ออกมาได้อีกหลายเส้นแน่ๆเลยค่ะ :shock:

พี่แอ๊ะจะเป้นคนรักใคร รักจริงค่ะ

[prapasri AH]

:lol: น้องอ๋อยคะ อ่านกำลังมันๆ อยู่พอดี รีบมาต่อเร็วๆนะคะ

อยากทราบว่า "รักหมออิ๊ดได้อย่างไรน่ะค่ะ"  

ตอนนั้นพี่แอ๊ะเห็นอ๋อยเป็นสาวสวยอักษร แล้วก็หยิ่งนิดๆ เป้น "หอหยิง หยิ่งสวย" คนหนึ่งทีเดียว

ส่วนหมออิ๊ด  เป็น ชาวค่าย น้องรักพีแอ๊ะ เป็นหอชายติดดิน  เอ....หมออิ๊ดใช้ศิลปะ อย่างไร คว้า ดาว  หอหยิงหยิ่งสวย  มาครองได้  

[khesorn mueller]

P.Prapasri ka,
I also think like you that the second chapter may be she just was born..hot temper fan like me want to jump to the fourth or fifth how she can steal the heart of P.Chaiwit...P.Soodjai ka,don't let ringside fan like us ...fidgety
Nice weekend ka pee,
nn.

[สมชาย17]

มาเล่าต่อ ตอนอยู่หอจุฬา
 ผมเองเริ่มอยู่หอจุฬา ช่วงสอบเอ็นทร้านส์ เพราะมาจากบ้านนอก นครสวรรค์ ไม่มีทีจะไป พอดีเพื่อนที่เรียนด้วยกัน มีพี่ชายอยู่หอจุฬา ท่านเลยให้ที่พักพิงโดยสิงอยู่ห้องท่าน(อยู่หอเหนือ)ช่วงสอบอ็นทร้านส์(พี่เสรี คัมภีรธัมโม รัฐศาสตร์14 รุ่นเดียวกับ ผู้ว่าประชา)  ผมจึงเป็นศิษย์สิงหอตั้งแต่สอบเอ็นทร้านส์
พอประกาศผลว่า ผมสอบได้คณะวิศว จุฬา ผมจึงเข้าอยู่หอจุฬา แต่ไม่เป็นทางการอีก เป็นสิงหออีกเช่นเดิม เนื่องจากมีการรื้อ หอเหนือ หอใต้ เพราะหอหญิงที่เป็นตึก14ชั้น ตึกแรกกำลังแล้วเสร็จ และอยู่ติดกับหอเหนือ(หอที่ผมสิงอยู่ช่วงเอ็นทร้านส์)  หอใต้
เมื่อหอไม่มีห้องว่าง อาจารย์ประยูร จึงให้เด็กน้องใหม่ ที่มีปัญหาที่พักอาศัย ไปขอสิงกับรุ่นพี่(ถ้ารุ่นพี่ยอมให้สิง เพราะเดิมอยู่ห้องละ2คน จะกลายเป็น3คน)
ผมได้รับความกรุณาจาก พี่Pete15 และพี่ ดร. กุศล15 อนุญาติให้ผมได้สิงห้องท่านได้ ต้องขอขอบคุณพี่ทั้ง 2ท่านจริงๆ

[สมชาย17]

ผมสิงหอกับพี่ทั้ง2 เทอมแรก เทอม2จึงย้ายไปอยู่หอเจ้าจอม และเป็นชาวหอเต็มตัว(หอเจ้าจอมเดิมเป็นหอพักหญิง เมื่อหอหญิงย้ายมาอยู่ตึก14ชั้นที่สร้างเสร็จแล้ว หอเจ้าจอมเดิมก็ยกให้เป็นหอชาย)
ปี2517 ที่ผมเข้าอยู่หอ ช่วงเวลานั้น พี่มานพ กลับดี(พี่สิงห์)เป็นหัวหอชาย  เป็นอะไรที่สนุกมาก สำหรับชีวิตอยู่หอ ความเป็นกันเองระหว่างรุ่นพีรุ่นน้อง การทำกิจกรรมร่วมกัน และทุกคนมัพื้นฐานมาจากต่างจังหวัด ทำให้แนวการใช้ชีวิตไม่ต่างกันมากนัก
ผมสนุกอยู่กับ เพื่อนๆ พี่ๆ(และน้องๆในปีถัดๆไป) จนผมลืมกิจกรรมที่คณะไปเลย  ผมร่วมแต่กิจกรรมหอ ไม่ว่างานรับน้อง(รับน้องหอ)  งานค่ายผมก็ไปค่ายหอ(ไม่เคยไปค่ายคณะเลย) กีฬาภายใน มหาลัย ผมก็เป็นนักกีฬาหอ(ไม่เคยเป็นนักกีฬาคณะเลย)
นับว่าผมมีความผูกพันกับ หอพัก มากกว่าคณะมากมายนัก

[สมชาย17]

ชีวิตการศึกษา ในช่วงนั้นเป็นช่วงที่สับสนและมีเรื่องราวภายนอกมากมาย มารบกวนแนวคิด เนื่องจากเป็นยุคประชาธิปไตยเบ่งบาน(หลังจากเหตุการณ์ 14 ตุลา 2516) โดยเฉพาะคำกลอนของคุณ วิทยากร เชียงกูล ที่ว่า "ฉันโง่ ฉันเยาว์ ฉันเขลา ฉันทึ่ง    ฉันจึง มาหา ความหมาย    ฉันหวัง จะเก็บ อะไร ไปมากมาย    สุดท้ายให้กระดาษ ฉันแผ่นเดียว"
คำกลอนนี้เป็นเพียง 1 ในหลายแนวคิดในช่วงนั้น ทำให้เพื่อนผมเรียนไม่จบหลายคน(เพราะไปหาความหมายของชีวิต ตามแนวทางของเขา) หลายคนย้ายคณะไปอยู่คณะนิเทศศาสตร์และอิสระสื่อสารมวลชน ฯลฯ
ผมเองก็สับสน ว่าเรามาหาอะไร เราเรียนแล้วเราจะได้ความรู้จริงๆหรือไม่(หรือได้แต่กระดาษแผ่นเดียว แบบเขาว่าไว้) การเรียนผมก็ลุ่มๆ ดอนๆ ความรู้ทางวิชาการมีน้อยมากและไม่รู้ซึ้ง  แต่ความรู้รอบตัว ความรู้เรื่องๆอื่นๆมีมาก  สุดท้ายก็จบการศึกษา (4ปี จบ)
วิชาที่ หฤโหดที่สุดก็คือ วิชาภาษอังกฤษ อีกตามเคย ผม ไม่มีความรู้เลย จึงติด F ทุกครั้ง และรุ่นพี่หลายคน Retired เพราะวิชาภาษาอังกฤษนี้แหละ

[สมชาย17]

รุนพี่หลายคนบอกว่า อาจารย์คณะอักษร โหดมาก เจ้ายศ เจ้าอย่าง เจ้าระเบียบ หลายคนเลยสอบไม่ได่ ติดF จนRetired  
ผมก็แบบเดียวกัน ผมติดF ภาษาอังกฤษมาตลอด  แต่อาจารย์คณะอักษรไม่ได้โหดและเจ้ายศเจ้าอย่าง แบบ ที่ว่ากันไว้ เพราะผมติดF  ผมก็ลงวิชาอังกฤษนี้ใหม่(ภาษอังกฤษ บังคับให้เรียนถึง 6 วิชา) ผมลงเรียนจน อาจารย์คณะอักษร ที่สอนวิชาภาษอังกฤษ จำผมได้ ว่า(สมชาย เราเจอกันอีกแล้ว หรือนี่) เมื่อ อาจารย์จำผมได้ ผมก็ได้เกรด D โดยได้รับการช่วยเหลือจากอาจารย์ อักษร ท่านนี้ โดยผมเองไม่ได้ร้องขอความช่วยเหลือจากท่าน  ท่านได้มีเมตตาช่วยผมเอง ทำให้ผมจบการศึกษามาได้ ไม่เช่นนั้นผมคงถูก Retire เหมือนกัน (ท่านได้แก้ คำตอบให้ผม ทำให้คะแนนผมดีขึ้น ไม่ติดF แล้ว  ผมจำท่านได้ไม่เคยลืม ท่านอาจารย์ ปรียา และขอขอบคุณท่านมา ณ ที่นี้ด้วยครับ) ผมจึงชื่นชม เด็กคณะอักษรทุกคน มาโดยตลอดจนถึงปัจจุบันนี้ และไม่มีความรู้สึกว่า เด็กอักษรเป็นคนหยิ่ง เป็นคนเจ้ายศ เลย
เดี๋ยวนี้ ผมหาความหมายของชีวิต พบแล้ว (ตามคำกลอน ของ คุณวิทยากร เชียงกูล) กว่าผมจะหาความหมายของชีวิตพบ ผมก็อายุ เลย 40 แล้ว

[สมชาย17]

หอจุฬา เป็นมากกว่า ที่พักอาศัย(ในทัศนะของผม)
หอจุฬา ได้ให้สิ่งดีๆในชีวิตกับผมมากมาย  ทั้งเพื่อนที่ดี พี่ๆ น้องๆ ที่ดี ตลอดจน ภรรยาที่ดี
ผมอุบอุ่นและภูมิใจ ที่ครั้งหนึ่ง ผมเคยได้เป็นศิษย์เก่า หอจุฬา
ผมขอจบเรื่องเพียงแค่นี้(ชีวิตทำงานเล่าไม่ไหว เรื่องมันส์ๆ มันแยะจริงๆในระหว่างทำงาน)
สวัสดี ผู้อ่านทุกคนครับ

[ชาร์ป]

หอจุฬา เป็นมากกว่า ที่พักอาศัย(ในทัศนะของผม)
หอจุฬา ได้ให้สิ่งดีๆในชีวิตกับผมมากมาย  ทั้งเพื่อนที่ดี พี่ๆ น้องๆ ที่ดี ตลอดจน ภรรยาที่ดี
ผมอุบอุ่นและภูมิใจ ที่ครั้งหนึ่ง ผมเคยได้เป็นศิษย์เก่า หอจุฬา
ผมขอจบเรื่องเพียงแค่นี้(ชีวิตทำงานเล่าไม่ไหว เรื่องมันส์ๆ มันแยะจริงๆในระหว่างทำงาน)
สวัสดี ผู้อ่านทุกคนครับ

พี่สมชายครับ ... ถ้าว่าง ๆ อยากเล่าอะไรให้น้อง ๆ ฟังได้นะครับที่ กระทู้ tag นี้ก็ได้มั้งครับ

โดยเฉพาะ เรื่องการทำงาน ... เน้นเรื่อง มันส์ ๆ  นะครับ  

อย่างน้อยก็มีผมมาแวะ อ่านอยู่เรื่อย ๆ ล่ะครับ

[khesorn mueller]

P.Somchai ka,
Great,well done ka pee..but why it end up so fast??? ringside fan protests :evil: ...no!,please tell us your love story with P.Ord...she is from RCU too,right?..that is perfect ,fit well to the circumstance,about your work we can wait!!
please... today is Sunday...perfect to mouthtaek with a cup of coffee
nn.

[tsoodj]

น้องสมชาย..

ช่วยเขียนเยอะๆ หน่อยค่ะ ช่วยถ่วงเวลาให้พี่ด้วย ทำไมจบเร็วจัง จะรีบไปไหน ? เขียนอีกค่ะ เขียนอีก!

พี่ชอบมาก โดยเฉพาะตอนที่สมชายบอกว่า “ ผมจึงชื่นชม เด็กคณะอักษรทุกคน มาโดยตลอดจนถึงปัจจุบันนี้ และไม่มีความรู้สึกว่า เด็กอักษรเป็นคนหยิ่ง เป็นคนเจ้ายศ เลย ”

...ตัวลอยเลยล่ะค่ะ

[tsoodj]

พี่แอ๊ะ.. วัยรุ่นใจร้อน.. คะ

อ๋อยนึกถึงหน้า “หอหญิงหยิ่งสวย” ยังไงก็เป็นพี่โหม้ยวันยังค่ำ พี่แอ๊ะก็ไม่เห็นหยิ่งตรงไหน แต่สวยแน่ๆ

ส่วนอ๋อยไม่เข้าข่ายสมญานามนี้เลย ตั้งแต่เด็กมาแล้ว ใครๆ คิดว่าอ๋อยหยิ่ง จริงๆ แล้วอ๋อยสายตาไม่ดี มองไม่ค่อยเห็นใครมากกว่า เขาเลยคิดว่าเราหยิ่งน่ะค่ะ

[tsoodj]

พี่แอ๊ะ พี่แอ น้อง nn น้อง MahDee .....


ขอผ่อนส่งต้นฉบับได้มั๊ยคะ เผื่อจะเป็นแบบนักประพันธ์ไส้แห้งบ้าง
เปล่า ! ไม่ใช่อะไรหรอกค่ะ ยังเขียนไม่ออกเลย....
เอารูปไปดูเล่นๆ ก่อนละกันนะคะ


นมัสเต...

[khesorn mueller]

P.Oy16 ka,
oh,thanks...is that one of a Yoga position? khun pee should see nungning in front of her notebook!!!!good that her family is not home otherwise the kids will shout"papa,look! what happens to mama"...
may I have more please...the position head on the floor ,foot in the air near the wall...
nungning

[prapasri AH]

:lol: น้องอ๋อย พี่กำลังจะหัดโยคะ อยู่พอดีเลย   เห็นรูปน้องอ๋อยแล้ว ตื่นเต๊ลลลลลลลลล

 เป็นท่าโยคะ ที่สวยมั๊กๆ
 
กลับมาจากกรุงเทพอาทิตย์หน้าจะให้อาจารย์สอนโยคะมาสอนให้แล้วค่ะ :lol:  

[khesorn mueller]

P.Prapasri ka,
no need other Yoga teacher ka Khun pee..here we go...in front of PC...practice after our web reader.P.Oy 16....weiiii....Yoga for fun...P.Oy ka,how many minutes should we try??
nn(good follower)

[iamfrommoon]

พี่แอ๊ะ พี่แอ น้อง nn น้อง MahDee .....


ขอผ่อนส่งต้นฉบับได้มั๊ยคะ เผื่อจะเป็นแบบนักประพันธ์ไส้แห้งบ้าง
เปล่า ! ไม่ใช่อะไรหรอกค่ะ ยังเขียนไม่ออกเลย....
เอารูปไปดูเล่นๆ ก่อนละกันนะคะ


นมัสเต...

Oh!! พี่อ๋อยคะ...คราวหน้าหากได้ไปเที่ยวด้วยกัน เราน่าจะมีตื่นเช้า นำบริหารร่างกายโยคะกันดีมั้ยคะ อยากเรียนๆๆ...

[air14]

:lol: น้องอ๋อย พี่กำลังจะหัดโยคะ อยู่พอดีเลย   เห็นรูปน้องอ๋อยแล้ว ตื่นเต๊ลลลลลลลลล

 เป็นท่าโยคะ ที่สวยมั๊กๆ
 
กลับมาจากกรุงเทพอาทิตย์หน้าจะให้อาจารย์สอนโยคะมาสอนให้แล้วค่ะ :lol:  

โอยโย๋  :shock:
พี่แอ๊ะ13ขา
พี่แอ๊ะเริ่มปฏิบัติการพิฆาตน้ำหนักเพื่อสุขภาพแล้วหรือคะ
แย่แล้วๆ น้องยัง(พุงป่อง)น้ำหนักเต็มพิกัดอยู่เลยค่ะ  :shock:
จะทันก่อนวันงานหอไหมเนี่ยะ  :shock:
แย่แล้วๆๆ :cry:

[khesorn mueller]

P.Air ka,
whisper:sit up few times a day is enough pee,no need to diet ka...khun pee has not so much to loose...
nn

[khesorn mueller]

P.Somchai ka,
keep...going....on...one...more....text.please!
nn.

[tsoodj]

หนุงหนิงคะ

เวลาเล่นโยคะ เขาไม่นับเป็นนาทีค่ะ แต่นับเป็นลมหายใจ หายใจเข้า-กลั้นไว้-หายใจออก นับเป็น ๑ ลมหายใจ แต่ละท่าใช้เวลาประมาณ ๕-๑๐ ลมหายใจ ทำครั้งแรกก็สัก ๓ ลมหายใจก็ได้ค่ะ...

หายใจเข้าคือสูดลมหายใจเข้ายาวๆ จนท้องป่อง กลั้นลมหายใจนับ ๑-๔ ส่วนหายใจออกคือไล่ลมออกจนท้องแฟบ......

หนุงหนิงลองเล่นดูนะคะ พี่เล่นแค่อาทิตย์ละ ๒-๓ ชั่วโมงเท่านั้น ท่ายืนด้วยศีรษะ (ศีรษะอาสนะ) ยังไม่กล้าทำค่ะ กลัวคอหักเสียก่อน เดี๋ยวไม่มีใครเลี้ยงลูก พี่ไชยวิทย์ก็ไม่ค่อยจะอยู่บ้านเสียด้วยสิ !!

 :lol:  :lol:  :lol:

[tsoodj]

พี่แอ๊ะคะ

คนอื่นๆ เขาเล่นโยคะแล้วผอมลง ส่วนอ๋อยเล่นแล้วอ้วนขึ้นค่ะ ก็ Fitness Center ของมหา’ลัย อยู่ตรงข้ามแผงลอย ของกินเพียบเป็นร้อยอย่าง เล่นเสร็จก็กินสารพัดน่ะค่ะ!!!

 :oops:  :lol:  :oops:

[tsoodj]

น้องปุ๊กกี้คะ

ไม่ต้องตื่นเช้าก็เล่นได้ค่ะ แต่เล่นเช้าๆ ก็ดี ว่าแต่เมื่อไหร่เราจะเจอกันน๊อ...??

 :?  :?

[khesorn mueller]

P.Soodjai ka,
it looks easy but it is not easy!I find that I need a silent too...as the day you first shown I was alone home...I tried it again when the kids around me...I can not stand!!! believe it or not,khun pee.
This head standing...I need a pillow and my 2 support hand guard it...the problem is I have not enough power to push my foot up to the wall(I can do only near the wall,the wall is my supporter)it took me sometimes to practice...then of one time zackkk... and I can head standing.wow!
nice evening ka pee.
nungning

[tsoodj]

WOW !!!!!!!! It's a surprise !!

Let me see your photo showing standing with head, Nung Ning.

[khesorn mueller]

P.Soodjai ka,
as a promise ka P.Soodjai..let's head standing....
nungning

[air14]

น้องอ๋อย16ขา
หยุดยืนขาเดียวได้แล้วค่า
มาเขียนเล่าเรื่องในกระทู้ต่อซะดีๆ  :evil:

[A79]

หอจุฬา เป็นมากกว่า ที่พักอาศัย(ในทัศนะของผม)
หอจุฬา ได้ให้สิ่งดีๆในชีวิตกับผมมากมาย  ทั้งเพื่อนที่ดี พี่ๆ น้องๆ ที่ดี ตลอดจน ภรรยาที่ดี
ผมอุบอุ่นและภูมิใจ ที่ครั้งหนึ่ง ผมเคยได้เป็นศิษย์เก่า หอจุฬา
ผมขอจบเรื่องเพียงแค่นี้(ชีวิตทำงานเล่าไม่ไหว เรื่องมันส์ๆ มันแยะจริงๆในระหว่างทำงาน)
สวัสดี ผู้อ่านทุกคนครับ

พี่สมชายครับ ... ถ้าว่าง ๆ อยากเล่าอะไรให้น้อง ๆ ฟังได้นะครับที่ กระทู้ tag นี้ก็ได้มั้งครับ

โดยเฉพาะ เรื่องการทำงาน ... เน้นเรื่อง มันส์ ๆ  นะครับ  

อย่างน้อยก็มีผมมาแวะ อ่านอยู่เรื่อย ๆ ล่ะครับ

พี่สมชายเล่าอีกก็ได้นะคะ อย่าเพิ่งรีบจบ ว่างๆ เอจะแวะมาอ่านเรื่อยๆ ค่ะ  :wink:

[A79]

น้องอ๋อย16ขา
หยุดยืนขาเดียวได้แล้วค่า
มาเขียนเล่าเรื่องในกระทู้ต่อซะดีๆ  :evil:

หนับหนุนๆๆๆๆ

[tsoodj]

พี่แอ ๑๔ ขา.... (คงเดินตัวไม่เอียงเพราะมีขาเป็นเลขคู่ !)
น้องเอ ๗๙ ขา... (คงเดินตัวเอียงเพราะมีขาเป็นเลขคี่ !)
และพี่น้องคนอื่นๆ ที่ถามหานวนิยายน้ำเน่าของข้าพเจ้า...

พี่แอก้อ... ไม่ยอมลืมเลยนะคะ อุตส่าห์เอารูปมาเบี่ยงเบนความสนใจแล้ว.. คนชอบอ่านนิยายคนนี้นี่..

.... อ้อ บอกพี่แอก่อน..  โยคะท่านี้เขาเรียกว่าท่าต้นไม้ค่ะ แต่หมออิ๊ดเขาตั้งชื่อว่าท่ากระต่ายขาเดียว... เขาบอกว่าท่านี้อ๋อยถนัดนัก !!

.... เอาล่ะค่ะ จะเล่าต่อตามเสียงเรียกร้อง  เรื่องโม้น่ะก็ถนัดไม่เบา รองจากยืนกระต่ายขาเดียวนี่!

วันก่อนดูหนัง Series เรื่อง Grey’s Anatomy กับม่าเหมี่ยว เขามี ..ความเดิมตอนที่แล้ว..ด้วย  เลยเอาอย่างบ้าง...

[tsoodj]

ความเดิมตอนที่แล้ว.........
ปู่เป็นคนไทยธรรมดาสามัญ ไม่มีนามสกุลเพราะอยู่สมัยรัชกาลที่ ๕ ต่อมามีชื่อว่าขุนสิรินราวาส....  ส่วนก๋งมาจากเมืองจีน เป็นแต้จิ๋ว ตอนแรกมาเป็นชาวประมงอยู่ที่เกาะสีชัง....  แม่บอกว่าตอนที่มีลูก ๒ คนแรกก็เกิดสงครามโลกครั้งที่ ๒ ที่บ้านลำบากมาก ต้องวิ่งลงหลุมหลบภัยแทบทุกคืน..  มีครั้งหนึ่งที่ทั้งเนื้อทั้งตัวมีเงินไม่ถึง ๑๐ สลึง แต่....  อีก ๑๐ กว่าปีต่อมาบ้านของเราก็สร้างเพิ่มเติม กลายเป็นบ้านที่สวยงามและใหญ่โตระดับจังหวัด....        

ตอนต่อมา.......  กำเนิดและวัยเยาว์

..... ถึงตาเราเกิดแล้ว...... ไม่ใช่ อุแว๊!  อุแว๊! แต่เป็น อ๋อย!  อ๋อย!...ก็แม่เล่าว่าตอนเกิดน่ะเสียงร้องเป็นแบบนี้ ไม่เหมือนเด็กทั่วไป... จึงเป็นที่มาของชื่อเล่น..  วันพฤหัสฯ ที่ ๒๐ ตุลาคม ๒๔๙๘ เวลา ๑ ทุ่มเศษ ซึ่งแสนที่จะฤกษ์ดีเพราะเป็นคืนเดือนเพ็ญ ..ถ้าคืนเดือนมืดคงตัวดำไปกว่านี้... เป็นวันลอยกระทงกินเจของคนเมืองจันท์.. ทว่าเกือบไม่รอดชีวิตมาเป็นเด็กหญิงอ๋อย..  ก็ทุกคนยกเว้นแม่ไปเที่ยวลอยกระทงกันหมดล่ะซิ แม่ก็เจ็บท้อง ต้องวานให้คนไปเรียกหมอตำแยประจำตัวมาจากบ้าน โชคดีที่หมอตำแยไม่ไปลอยกระทงกับเขาด้วย เราเลยได้ออกมาลืมตาดูโลกอย่างปลอดภัย หมอตำแยของเรามีเชื้อต่างชาติด้วยนะ สงสัยจะเป็นลูกครึ่งฝรั่งเศส เพราะแกชื่อว่ายายหลุย (Louis) หน้าตาก็ไปได้กับชื่อทีเดียว....  
 
........เป็นลูกคนสุดท้องในจำนวน ๕ คน (ไม่นับรวมที่เสียตอนเด็กไปอีก ๒ คน) พี่สาวคนโตอายุห่างกันถึง ๑๖ ปี ถัดจากนั้นอีก ๓ คนก็เป็นชายทั้งหมด เราจึงเป็นขวัญใจของบ้านด้วยเหตุฉะนี้! พี่สาวชอบจับแต่งตัว... เหมือนไม่มีตุ๊กตาให้เล่นยังงั้นแหละ...  แต่น้องสาวคนนี้ไม่ค่อยรักดี กลับชอบแต่งเป็นเด็กผู้ชาย เลียนแบบพี่ชายทั้งสาม อีกทั้งยังเล่นเป็นลิงค่าง ชอบชกมวย ฟันดาบ เข้าไปนั่น.. ลูกสมุนก็เยอะโดยเฉพาะเด็กๆ ผู้ชายเนื่องจากเด็กแถวนั้นล้วนแต่มีพ่อแม่เช่าบ้านเราอยู่ บอกให้เล่นอะไรก็เล่นแต่โดยดี  .....สงสัยกลัวขึ้นค่าเช่าละกระมัง! เรื่องที่ใครๆ เกรงใจพ่อแม่นี้ก็มีมาจนถึงเรียนจบชั้น ม.ศ.๓ ที่จันท์ เพราะแม้แต่ข้าราชการชั้นผู้ใหญ่บางคนก็ยังต้องอาศัยพึ่งพาเงินทองจากพ่อแม่เรา นับเป็นบุญของเราไปด้วย....

.......ตอน ๕ ขวบเข้าเรียนอนุบาล เริ่มจากการเป็นเด็กวัดเพราะเรียนโรงเรียนวัดใหม่ซึ่งอยู่ฝั่งตรงข้ามกับบ้าน เมื่อขึ้น ป.๒ เจ้านายท่านประทานเงินให้จังหวัดจัดตั้งโรงเรียนระดับมาตรฐาน คัดเด็กที่คะแนนดีๆ ไปเรียน แต่แม่ไม่อยากให้ไปเพราะอยู่ห่างบ้านตั้งครึ่งกิโล! ส่วนเราก็ชอบเป็นเด็กวัด วิ่งเล่นอยู่ในวัด...  บางวันก็ตีกันหลังวัด! เด็กมักจะเกเรแล้วก็เรียนไม่เก่ง เราไม่เคยอ่านหนังสือ ก็สอบได้ที่ ๑ เป็นประจำ! แต่พอจบ ป.๗ แม่กลัวว่าจะสอบเข้าโรงเรียนประจำจังหวัดไม่ได้ เพราะมีประวัติว่าเด็กโรงเรียนวัดแห่งนี้.. ซึ่งต่อมาโอนสังกัดเป็นของเทศบาลจังหวัด...สอบเข้าชั้น ม.ศ.๑ไม่ค่อยได้ ...เลยให้ตังค์ไปเรียนกวดวิชาใกล้ๆ บ้านอยู่เกือบเดือน ปรากฏว่าสอบเข้าได้ที่ ๑ คะแนน ๘๘% (อาจารย์มาบอกทีหลังว่าเราคงเปิดข้อสอบเลขข้ามไป จึงไม่ได้ทำไป ๒ หน้า แต่ที่ทำส่งไปนั้นถูกหมด!)  ที่ ๒ เขาได้ ๘๔% ปีนั้นโรงเรียนวัดหรือโรงเรียนเทศบาลเลยฉลองครั้งใหญ่ ครูใหญ่มาถามถึงบ้านว่าอยากได้อะไรเป็นของขวัญ ....ให้บอกมาเลยไม่จำกัดจำนวนเงิน!

.....เมื่อเรียน ม.ศ.๑-๓ ก็เรียนๆ เล่นๆ ตามนิสัย ชีวิตสนุกสนานมาก อย่างเช่น ตอน ม.ศ.๓ พากันออกหนังสือพิมพ์รายสัปดาห์ติดไว้หลังห้อง เรามีหน้าที่ต้องเขียนนวนิยายน้ำเน่าชนิด ๓๐-๔๐ ตอนจบ แต่เขียนได้แค่ ๒๐ ตอนเท่านั้น หนังสือพิมพ์ถูกปิดเสียก่อน ก็เพื่อนตัวดีที่เป็น บก. (คนที่สอบเข้าได้ที่ ๒ นั่นแหละ) บังอาจเล่นของสูง ไปล้อเลียนอาจารย์ใหญ่กับอาจารย์สาวซึ่งเป็นลูกสะใภ้เข้า ๒ ฉบับติดต่อกัน... แต่อาจารย์ใหญ่ไม่กล้าทำอะไรมากกว่านั้นแน่ ก็ทั้งเราและเพื่อนคนนั้น เมื่อจบม.ศ. ๓ ก็ได้สร้างเกียรติประวัติให้กับโรงเรียน คือสอบได้เป็นที่ ๑ ของจังหวัด ๙๐% เท่ากันพอดี เพื่อน Top สังคม ส่วนเรา Top คำนวณ! ต่อมาเขาจบหมอศิริราช ตามความฝันของเจ้าตัวและพ่อแม่..... ส่วนเราตั้งใจแต่เด็กว่าไม่ขอเป็นหมอ แต่ถึงไม่ตั้งใจก็คงจะสอบเข้าไม่ได้ ที่สำคัญคือโชคดีกว่านั้นที่ต่อมาใหญ่กว่าหมอเพราะ ... ออกคำสั่งกับหมอได้!!  

เป็นไงคะ อ่านได้ชุ่มฉ่ำใจไปเลยไหมคะ ?

[khesorn mueller]

Oh,P.Soodjai ka,
incredible...incredible...I adored you!especially the last sentence..เพราะ ... ออกคำสั่งกับหมอได้!! ...das is the true mighty...of all.today is Saturday...free time under the shadow with juice and sweet...keep on the next capital kaaa....nungning, ringside fan, waits curiously of the love story how the docter let khun pee... ออกคำสั่งได้!!
(psst khun pee ka,head standing is done after the promise)
nungning

[suriya2513]

งั้นต้องคอยติดตามอ่าน "ป๋อง สุริยา เกิดมาไม่เคยสอบได้ที่หนึ่งกับเขาเลย...เฮ้อ"

[khesorn mueller]

P.Pong ka,
I am as a ringside fan waited patiently for your story since.....9 pages!!!
nn.

[A79]

ส่วนเราตั้งใจแต่เด็กว่าไม่ขอเป็นหมอ แต่ถึงไม่ตั้งใจก็คงจะสอบเข้าไม่ได้ ที่สำคัญคือโชคดีกว่านั้นที่ต่อมาใหญ่กว่าหมอเพราะ ... ออกคำสั่งกับหมอได้!! [/color]  

เป็นไงคะ อ่านได้ชุ่มฉ่ำใจไปเลยไหมคะ ? [/size]

ข้างหลังไม่ค่อยเคลียร์เลยค่ะ พี่อ๋อย ช่วยขยายความหน่อยนะค๊า อิอิอิ

[air14]

แจ๋วมากหนูอ๋อย
เพิ่งรู้ว่าBabyอ๋อย ร้องอ๋อยๆได้ (ร้องยังไงอ๊ะ ดังอ๋อยๆ)  
ของพี่ Babyแอ ร้อง"แอๆ" ค่ะ (เลยชื่อ แอ เรื่องจริงนะ)
พี่ชอบ "ท่ากระต่ายขาเดียว"ของหมออิ๊ดมากค่ะ เข้าใจเปรียบได้ลึกซึ้ง
หมออิ๊ด เป็นน้องที่น่ารักมาก มีน้ำใจมาก ตลกด้วย และเก่งสุดๆ แบบสุดใจเลยล่ะ  
พี่แอ14

[สมชาย17]

เยี่ยมๆ พี่อ๋อย16 ครับ
ที่เยี่ยมมากคือ ได้เป็นผู้ควบคุม หมอ นี่แหละ
(พี่อ๋อยคงจบสายวิทย์  ผมว่า เด็ก อักษร ที่จบสายวิทย์ น่าทึ่งจริงๆ เช่น น้องไผ่ น้องเพ็ญ)  

  พี่ป๋อง ครับ
ถ้าไม่รีบ เล่าประวัติ  ตามที่บอกไว้ (ขอ ให้ ท้องอืด) :)

[pusadee sitthiphong]

เยี่ยมๆ พี่อ๋อย16 ครับ
ที่เยี่ยมมากคือ ได้เป็นผู้ควบคุม หมอ นี่แหละ
(พี่อ๋อยคงจบสายวิทย์  ผมว่า เด็ก อักษร ที่จบสายวิทย์ น่าทึ่งจริงๆ เช่น น้องไผ่ น้องเพ็ญ)  

  พี่ป๋อง ครับ
ถ้าไม่รีบ เล่าประวัติ  ตามที่บอกไว้ (ขอ ให้ ท้องอืด) :)

เรื่องพี่ป๋อง พี่เพียงแค่คิดเอาไว้ในใจ แต่สมชายเขียนเลย อิๆ

[khesorn mueller]

P.Pusadee,P.Somchai ka,
if I am not wrong..P.Pong did open 2 chapter or 1 his background already...important is...he still not was born!!!!khun pee pee will be a ringside fan like me...strong will and don't move!we're hanging on..I would love to say"like a tick" but khun pee may not agree with me so I say...we 're hanging on like a police.
nungning (web police:every breath you take,every move you make,every step you take,I will watching you...oh,can you see,you belong to me..this is a song nakaaaaa)

[tsoodj]

น้องหนิงคะ

พี่เห็นแล้ว  The joyful Yogi (โยคี) with your head standing….. Watch out! If not broken neck, maybe broken door!

[tsoodj]

 

		อ้างถึง
	งั้นต้องคอยติดตามอ่าน "ป๋อง สุริยา เกิดมาไม่เคยสอบได้ที่หนึ่งกับเขาเลย...เฮ้อ"

ถึงว่า !  เลยไม่มีเรื่องให้โม้ได้มากมายอย่างเรา.....
วันหลังจะเล่าให้ฟังนะคะ ตอนต่อไปน่ะสอบได้เก่งกว่าที่ ๑ อีกเจ้าค่ะ !

ถูกรุมทวงแล้ว  ... พี่ท่านเร่งเล่ามาแต่โดยเร็วเถิด........

[tsoodj]

น้องเอขา.......... พี่แอตอบให้แทนแล้วค่ะ

น้องสมชายเข้าใจผิดค่ะ น่าทึ่ง แต่ไม่จริงๆ !
ตอนขึ้น ม.ศ. ๔ พี่เลือกเรียนฝรั่งเศสค่ะ ถ้าชอบคำนวณมาก คงไม่ได้เข้าอักษรฯ แน่ สมัยพี่เรียนที่ ร.ร. เตรียมฯ มีศิลป์คำนวณห้องเดียว ศิลป์เยอรมันห้องเดียว พี่กลัวเป็นชนส่วนน้อย เลยเลือกฝรั่งเศสซึ่งมีหลายห้องค่ะ

[khesorn mueller]

P.Soodjai ka,
soft sprint the feet ka pee...not so strong,otherwise your feet will hit the door too hard and the door will be damaged<< :lol:  :lol: I can not balace well..need to practice a bit.

If khun pee learned German,we can talk and I can practice!I am regret that I didn't choose French ,but if I chose French I will be not by CU!!!but TU or somewhere else...so ศิลป์คำนวณ was my best alternative.

nungning

[suriya2513]

จิ๊กโก๋ข้างเวทีที่ชื่อสมชายนี่ละก้อใจร้อนเสียจริงเชียว
พี่อ๋อยยังเล่าไม่ถึงตอนสอบเข้าโรงเรียนเตรียมฯเลย
เดาโน่นเดานี่เรื่อยเปื่อยไปด๊าย

[khesorn mueller]

Jiggyข้างเวที also not behave ka pee,if we don't get what we want ...we will force!
nn(one of Jiggy gang)

[สมชาย17]

ขอโทษ ที ครับพี่ป๋อง
ผมคาดเดาผิด(เขายังเล่าไม่ถึงเลย) จิ๊กโก๋เลยหน้าแตก หมอไม่รับเย็บไปเลย :lol:

[khesorn mueller]

P.Somchai ka,
it is really does not matter ka pee...for this pause of P.Oy16..let khun pee keep going on a love story ka.we ,fan,fan are waiting there for a lot of exciting stories....from P.Pong,from P.Oy16,from khun pee A,B,C -who has been tagged but never appeared...for Nong Teelek,who has been tagged from Nong Jojo(his last chapter was not ended!!)
herrr,fan,fan has to make their head free naka...a lot of stories require a concentration ka.....but...we...never....forget!
nn

[thammarat]

ใครทราบเบอร์โทรฯ  น้องวิรัช (โจ้ เลีย)  บ้างครับ  ช่วยตอบด้วย

พี่ดึ๋ง


ปล. เคยมีเบอร์  081-8198453 ตอนนี้ติดต่อไม่ได้แล้ว

[khesorn mueller]

Dear Nong Thammarat,
I think Nong Jo is seldom here.you may get any answer if you visit the room "Light & Sound" ka.He is more active there.
nn.

Attention,Attiontion!If nong Thammarat want to get Nong Jo-virush contact...you both are now...online!!...last chance..13.33-Wed.18 Juli.2007

[khesorn mueller]

P.Surachai,P.Lah ka,
you both are really needed by room Cromagnon....Family and Junior picture....please..this is the second announcement!
nn(Information)

[air14]

น้องเอขา.......... พี่แอตอบให้แทนแล้วค่ะ

น้องสมชายเข้าใจผิดค่ะ น่าทึ่ง แต่ไม่จริงๆ !
ตอนขึ้น ม.ศ. ๔ พี่เลือกเรียนฝรั่งเศสค่ะ ถ้าชอบคำนวณมาก คงไม่ได้เข้าอักษรฯ แน่ สมัยพี่เรียนที่ ร.ร. เตรียมฯ มีศิลป์คำนวณห้องเดียว ศิลป์เยอรมันห้องเดียว พี่กลัวเป็นชนส่วนน้อย เลยเลือกฝรั่งเศสซึ่งมีหลายห้องค่ะ

เพราะเลือกเรียนฝรั่งเศส เพราะชื่อสุดใจ เพราะเข้าอักษรจุฬาฯ ปี2516 เพราะเรียนเก่ง ทำให้เด็กน้อยจากจันทบุรีมีวาสนาสูงส่งยากที่จะเด็กจากต่างจังหวัดทั่วไปจะมีได้  ท๊าด๊าาาา...

[จุฑารัตน]

:)  :)  :) พี่แอขา......ในที่สุด......ก้อพบรุ่นพี่อักษรศาสตร์......รุ่นพิเศษ


.........................รุ่นสมเด็จพระเทพฯ.........2516

รุ่นตบมือ (ฉายา....พี่แอตั้ง)2520  ขอคารวะค่ะ

[prapasri AH]

น้องจุฑารัตน์คะ
พี่แอ๊ะสนใจอยากทำร้านอาหารญี่ปุ่นที่ยโสธร คงขาดทุน :shock: เพราะกำลังซื้อของคนที่นีไม่ค่อยมี  :cry:
แต่พี่แอ๊ะอยากทำไว้ทานเอง และให้ญาติคนไข้ทานค่ะ :)

ขอคำแนะนำจากน้องได้ไหมคะ ทำเป็นร้านเล็กๆ ให้พี่แอ๊ะพอมีที่ทานอาหาร จะได้ไม่ต้องคิดถึงกรุงเทพมากนัก :cry:

น้องจุฑารัตน์เก่งมากนะคะ ที่ทำได้ดีๆ ทุกสาขา  
และหน้าตาน้องเหมือนคนญี่ปุ่นด้วย ชาติที่แล้ว คงเป็นคนญี่ปุ่น แน่ๆเลย ค่ะ  

[khesorn mueller]

P.Somchai,P.Soodjai,P.Toomy....you three are needed here and now...fan,fan wake up early just to get  the best place near the front...we are ready for the next chapter.
Nong Jo-Virush,Nong Teelek...don't be "nian" disappeared among the crowded...we ,fan,fan know exactly who is fisnished and who is not.
Nong Mahdee,please update the list one more time...
nn.(ohlala fan)

[tsoodj]

Dear Nong Ning…….

Another Yoga position for you to practice ka !
This won’t make you have a headache Uhhh!!!
Yoga is really good for both mind & body ! [/color]

[tsoodj]

พี่แอ ๑๔ ขา.... กองเชียร์มาเองเลย !!!

เล่นชมอย่างนี้ อ๋อยยิ่งละอายใจหนักเข้าไปอีก ก็ไม่เคยมีความทะเยอทะยานใฝ่ฝันอะไรกับเขาสักอย่าง เป็นเพราะชะตาฟ้าลิขิตตังหากล่ะคะ ...... แต่มานึกๆ ดูอีกที ทำไมเราถึงเกิดมาสบายจัง สงสัยชาติก่อนทำบุญมาเยอะมัง ทั้งที่ชาตินี้ก็ไม่ค่อยจะได้ทำซักกะหน่อย.. รึว่า เพราะไม่ดิ้นรน ปัญหาจึงมีน้อย เมื่อมีน้อย ก็เลยรู้สึกสบาย..... เอ... ตกลงว่าแบบนี้มันดีรึไม่ดีกันแน่ล่ะคะพี่แอ.. ต้องปรึกษาคนเข้าวัดบ่อยๆ แบบ RCU มั๊ยเนี่ย ชักจะสับสนเสียแล้วเรา เฮ้อ!!  

[tsoodj]

น้องจุฑารัตน์..  :lol:  :lol:  :lol:

ดีใจค่ะที่ได้รู้จักน้องอักษรฯ ที่น่ารักอีกคน พี่น่าจะเคยเห็นน้องที่หอบ้าง แต่อาจจำไม่ได้ พี่เป็นโรคจำคนไม่ค่อยได้ ต้องขอโทษด้วยนะคะ ...แต่คราวหน้าเห็นน้อง รับรองพี่จำได้แน่ !

อักษรฯ รุ่น ๑๖ มีทั้งหมดตั้ง ๒๓๐ คน ทุกคนพิเศษกันทั้งนั้น น้องอยู่อักษรฯ ก็พิเศษ จุฬาฯ ทุกคนก็พิเศษเหมือนกันค่ะ.. ที่สมเด็จพระเทพฯ ท่านทรงเลือกเข้าเรียนจุฬาฯ ของเรา ตบมือ! ตบมือ!

[จุฑารัตน]

น้องจุฑารัตน์คะ
พี่แอ๊ะสนใจอยากทำร้านอาหารญี่ปุ่นที่ยโสธร คงขาดทุน :shock: เพราะกำลังซื้อของคนที่นีไม่ค่อยมี  :cry:
แต่พี่แอ๊ะอยากทำไว้ทานเอง และให้ญาติคนไข้ทานค่ะ :)

ขอคำแนะนำจากน้องได้ไหมคะ ทำเป็นร้านเล็กๆ ให้พี่แอ๊ะพอมีที่ทานอาหาร จะได้ไม่ต้องคิดถึงกรุงเทพมากนัก :cry:

น้องจุฑารัตน์เก่งมากนะคะ ที่ทำได้ดีๆ ทุกสาขา  
และหน้าตาน้องเหมือนคนญี่ปุ่นด้วย ชาติที่แล้ว คงเป็นคนญี่ปุ่น แน่ๆเลย ค่ะ  

พี่แอ๊ะค่ะ... ..ปลื้มมมมมมมมมค่ะ ขอบคุณค่ะ

แขกเป็นอักษาศาสตร์การเงิน  เมื่อครั้งทำงานธนาคารอยู่ 15 ปี......

และปัจจุบันเป็นอักษรศาสตร์การอาหาร  (ไม่รู้ทำเสียสถาบันหรือเปล่า)......

ถึงกระนั้น......ก้อยังยืนยันขอเป็นศิษย์พี่แอ๊ะ. :) ...ครุศาสตร์ (บริหารการ)แพทย์นะคะ


 :) พี่สุดใจค่ะ  ........รุ่นของพี่ขอเรียกว่า....รุ่นอภิมหามงคล...ทั้งสำหรับชาวจุฬา........

และชาวอักษร....ท่านเสด็จงานรับน้องรุ่นแขกด้วยค่ะ.ทรงดนตรีไทย  และทรงร้องเพลงลูกทุ่ง
ที่ห้องข้างห้องพักอาจารย์ประวัติศาสตร์ ตึก 1 ..เพราะท่านทรงศึกษาต่อ ป.โท.............

แขกเคยเดินที่มุมตึกห้องสมุดคณะ....พระองค์ท่านเสด็จอีกมุมนึง......เกือบชน.... :oops:

ย่อถวายความเคารพแทบไม่ทัน......พระองค์ท่านรับสั่งว่า......"ไม่เป็นไรน้อง.."....

ยังจำได้ไม่ลืมเชียวค่ะ

อักษรรุ่น 2520 ก้อรับ 230 คนเช่นกันค่ะ  แขกได้ที่ 199  เกือบไป......

[khesorn mueller]

P.Soodjai ka,
thank you so much for the next exercise...
let me try! if she not shout tomorrow...khun pee assumes..nungning"dearng"!!!
good night ka.
nn.

[prapasri AH]

:lol: น้องอ๋อยคะ
เมื่อไร จะถึงตอน สนใจ หมออิ๊ด หรือหมออิ๊ดมาจีบ ได้ยังไงซะที พี่แอ๊ะคอยอ่านอยู่ค่ะ

น้องอ๋อยคะ ฝากหมอิ๊ดหาหมอศํลยกรรมทั่วไป นิสัยดี ให้พี่แอ๊ะหนึ่งคน ตอนนี้ที่มุกดาหารขาดหมอศัลยกรรม ค่ะ ขาด อายุรกรรม ด้วยค่ะ
หาที่กรุงเทพคงยาก อยากได้หมอที่เป็นคนอิสานค่ะ

พี่แอ๊ะประกาศรับ ในมติชน
ขอให้เป็นแพทย์ที่นิสัยดี รักคนไข้ รักงานบริการ อดทนต่อการทำงานหนักได้ เลยไม่มีแพทย์คนใดสมัครมาเลยค่ะ :lol:  :lol:

ประเทศนี้ เอ่ย ประเทศไทยยยยยยยยยยยยย

 เดี่ยว นี้  หมอไทยใจดี  ชีพมีพร้อมพลีคนไข้ หายากจัง :cry:  :cry:

[prapasri AH]

น้องจุ  คะ

พี่แอ๊ะอยากทำร้านอาหารญี่ปุ่นเล็กๆ จริงๆค่ะ ลงทุนไม่ต้องมาก พอให้คนยโสได้ทานอาหารญี่ปุ่นได้

แต่ให้มีชาบู ชาบุ แบบที่ ศูนย์การค้าไทยซิน ด้วยนะคะ พี่แอ๊ะไปทานทุกครั้งที่ไปกรุงเทพ

รส ใช้ได้ค่ะเหมือน ชาบู ที่ถนนกินซ่า  ในโตเกียวเลย แต่ราคาถูกกว่ากันมาก :shock:  :shock:

เจ้าของ ไทยซิน เป็นคุณแม่  ของเพื่อนน้องต้า ค่ะ เค้ารักน้องต้าเป็นลูกเลย น้องต้าไปอยู่บ้านเค้า เหมือนบ้านตัวเองเลยค่ะ และลูกเค้ามาบ้านพี่แอ๊ะเหมือนบ้านเค้าเองเช่นกัน เลยสนิทกันมากทั้งครอบครัวค่ะ แต่ไม่กล้าปรึกษาเค้า เพราะเค้าทำหลายอย่าง นำเข้า คาเนโบ
และเสื้อผ้าแบรนด์เนมด้วยค่ะ

ปล.เวลาพี่แอ๊ะไปทาน อาหารญี่ปุ่นในกรุงเทพ พี่แอ๊ะจะพูดภาษาอิสาน

  "มีไผเป็นคนยโส  หรืออิสาน บ้าง มา รายฮ านตอ  (ตัว) หน่อยอีหล่า คำแพ๊ง เอ๊ยยยยยยยย"

ปรากฎว่า มารายงานตัวกันทั้งร้านเลย คนอิสานเกือบทั้งนั้นค่ะ :shock:  :shock:

[khesorn mueller]

P.Prapasri ka,
can you speak north- eastern dialect?
wonderful.I hope it's not"thongdaeng" naka..
do you know this mean(thongdaeng)still??
nn.(southern thongdaeng)

[prapasri AH]

:lol: surely i can speak e-sarn  ka nong ning  

and i can speak thongdang too. :shock:

my kids  and me  love to eat khang leung and Pla-ra and ลาบก้อย ซอยแซ

ค่ะ :lol:   but pi" hann cannot eat khang leung

( yellow curry).ka. :lol:  :shock:

[จุฑารัตน]

พี่แอ๊ะ..ที่รัก

 :arrow: FYI....พี่แอ๊ะค่ะ  ร้านอาหารทั้งหลาย  เป็นงานอดิเรกของสามีค่ะ (แต่ต้องให้เวลากับงานนี้มากกว่างานหลัก?)   แขกทำหน้าที่แค่........
หนับ..หนุน....เป็นช้างเท้าหลัง........ที่เชื่อมั่นว่า
ถ้าเท้าหลังไม่ยกตาม...ช้างก้อเคลื่อนเท้าหน้าต่อไปไม่ได้......5555

ร้านไทยซินอยู่ที่ไหนค่ะ  ขอไปชิมหน่อยค่ะ

และต้องขอเรียนเชิญพี่แอ๊ะที่ร้าน  มาทดสอบ product ก่อนดีมั๊ยค่ะ.....

[air14]

พี่แอ๊ะ13ขา
เอาเลยค่ะ เปิดเลยค่ะ
แต่ต้องไปลองทานที่ร้านวาซาบิของน้องแขกก่อนนะคะ

น้องอ๋อย 16 ขา
"รู้ทันทุกข์  ก็สุขล่ะค่ะ"

[prapasri AH]

น้อง จุทารัตน์ ต้องรู้จักร้านนี้แน่นอนค่ะ

  ชื่อ ร้าน อาคิโยชิ ไงคะ
 
ต้องเข้าคิว เป็นชั่วโมงเลยค่ะ :shock:

เป็นสุกี้ ญี่ปุ่น กับชาบู ค่ะ รสเดียว และมีน้ำจิ้ม ใส่งา เหมือน ชา บู ที่ถนนกินซ่า ของญี่ปุ่น

เพียงแต่เนื้อที่ใส่ถาดมา แล่ไม่บาง และนุ่มเท่าที่กินซ่า หน่อยนึงค่ะ

แต่ราคาถูกกว่ากันสิบเท่าค่ะ  :shock:

ที่อาคิโยชิ  เค้าขายเป็นบุฟเฟ่ และมีคนมาเสิร์ฟให้ แต่ที่ ญี่ปุ่น เค้าก็ขาย per head เหมือนกัน

แต่ นั่งล้อมรอบ คนปรุงให้น่ะค่ะ  เอ....ก็เป็นบุฟเฟ่ชนิดหนึ่งเหมือนกันนะคะ

ไปที่กินซ่าแล้วจะเห็นผู้หลักผู้ใหญ่ของไทย ขนาดเป็นนายกรัฐมนตรี รัฐมนตรี  ไฮโซในไทยทั้งหลาย นั่งล้อมคน แล่หั่นเนื้อ แบบว่าง่ายเลยค่ะ

 รับอาหาร มาปรุงเอง  แบบ ไม่ถือเนื้อถือตัวเลยค่ะ เพราะอร่อยจนต้องไปนั่งแบบคนธรรมดา ทานกันน่ะ

หมดฤทธิ์ ผู้ดี เศรษฐีไทยเลยค่ะ :shock:

[nuihahey]

ร้าน อาคิโยชิ อยู่ตรงรถไฟฟ้าพระโขนงครับบนตึก Taisin ชั้น2

[prapasri AH]

ขอบคุณน้อง nuihahey นะคะ แสดงว่า ชอบไปทาเหมือนกันใช่ไหมคะ

พี่แอ๊ะจะต้องไปทาทุกครั้งที่เข้ากรุงเทพค่ะ วันหลังเจอพี่แอ๊ะแล้วทักบ้างนะคะ

พี่แอ๊ะจะชักแถวไปกะลูกๆ 4คนค่ะ ถ้าลูกอยู่พร้อมหน้า พร้อมตา นะคะ

แต่น้องกระติ๊บไม่ทานเนื้อ เค้าจะเบี้ยว ไม่ยอมไป ถ้าไปก็จะสั่ง หมูค่ะ :lol:  :lol:  

[prapasri AH]

โทษที พิมพืผิด" ไปทาน " ค่ะ ไม่ใช่ไป "ทา" อิๆๆๆ

[nuihahey]

ขอบคุณน้อง nuihahey นะคะ แสดงว่า ชอบไปทาเหมือนกันใช่ไหมคะ

พี่แอ๊ะจะต้องไปทาทุกครั้งที่เข้ากรุงเทพค่ะ วันหลังเจอพี่แอ๊ะแล้วทักบ้างนะคะ

พี่แอ๊ะจะชักแถวไปกะลูกๆ 4คนค่ะ ถ้าลูกอยู่พร้อมหน้า พร้อมตา นะคะ

แต่น้องกระติ๊บไม่ทานเนื้อ เค้าจะเบี้ยว ไม่ยอมไป ถ้าไปก็จะสั่ง หมูค่ะ :lol:  :lol:  

ยังไม่เคยไปทานเลยครับ อยากอยู่เหมือนกันก็เลยลองใช้กูเกิลช่วยหาหน่ะครับว่าอยู่ที่ไหน
ตอนนี้กำลังเรียนอยู่ที่ประเทศอเมริกาครับ ถ้ามีโอกาศกลับไปเยี่ยมบ้าน จะลองไปทานดูครับ

[prapasri AH]

:shock: โอ....น่ารักจัง น้อง nuihahey  

เป็นน้องซีมะโด่ง หรือเปล่าคะ กลับมาเมืองไทย พี่แอ๊ะ จะเลี้ยง ที่อาคิโยชิ ค่ะ

พี่ เข้า ไป ในspace น้องอยู่ที่ฟลอริด้า เมืองไหนคะ

[nuihahey]

พี่ Prapasri ขออนุญาตเรียกพี่นะครับ ตอบเร็วจังเลย ผมเรียนอยู่ที่ University of Florida  สาขา industrial engineering ที่เมือง Gainesville ครับ เป็นเมืองมหาวิทยาลัย พี่อาจจะไม่คุ้นชื่อ อยู่ใกล้ ๆ กับ Orlando ครับ

แน่นอนครับ ผม RCU รุ่น 41 เลยขออนุญาต เรียกพี่ไว้ก่อนเลย ฮ่า ฮ่า
ขอบคุณมาก ๆๆ เลยครับ ที่พี่จะเลี้ยงอาหาร   ซึ้งใจ วัยรุ่น ครับ ฮ่า ฮ่า  

เข้ามาอ่านข้อความที่พี่เขียนนานแล้วครับ รู้สึกได้อะไรกลับจากการอ่านทุกครั้งเลย
ไว้จะคอยเข้ามาติดตามอ่านบ่อย ๆ นะครับ

[prapasri AH]

น้อง nuihaley คะ

u of florida กับ florida u เป็นแห่งเดียวกันหรือเปล่าคะ

พี่แอ๊ะเคยเข้าไปเที่ยว ประมาณ 5 ปีที่แล้ว พี่แอ๊ะเคยมีบ้าน ของครอบครัว นะคะ อยู่ที่ bocarathon ค่ะ

เลยได้ไปอยู่ครั้งละ เป็นเดือนๆ ค่ะ  ตอนนั้นครอบครัวทางคุณแม่พี่แอ๊ะตัดสินใจซื้อบ้านเพราะน้องสาวพี่แอ๊ะเป็นซิติเซ่นอยู่ที่นั่น และ คิดว่าจะส่งลูกพี่แอ๊ะมาเรียนหนังสือที่ฟลอริด้ากันค่ะ
 :)
 boca อยู่ ใกล้ palm beach น่ะค่ะ  และเคย นั่งเรือ ไปแอบดูบ้านมหาเศรษฐี ต่างๆของโลก ที
ฟอร์ดลอร่าเดล ด้วยค่ะ

บ้าน แต่ละหลัง เค้าสวยมากๆ  :shock:

ที่ใกล้มหาวิทยาลัย มีร้านอาหารไทยอยู่ด้วยนะคะ พี่แอ๊ะไปเจอโดยบังเอิญ เป็นร้านของคนยโสธร

ด้วยค่ะ ซึ่ง siam อะไรสักอย่างนี่ค่ะ พี่แอ๊ะไปทานยำวุ้นเส้น ที่ร้านนั้นเกือบทุกวันเวลา อยากทานของเผ็ดๆ เปรี้ยวๆ :lol:  :lol:

สังเกตร้านนีได้เพราะเขาตกแต่งกับหมอนขวานลายขิดของยโสธร  :)

บอกเจ้าของร้านว่าเป็นน้องพี่แอ๊ะ เค้าคงลดราคาให้บ้างน่ะค่ะ :)

แต่พี่แอ๊ะจะสับสน กะชื่อของมหาวิทยาลัย ว่าใช่ที่เดียวกันหรือเปล่า

เพราะถ้าเป็นออลันโด พี่แอ๊ะเคยไปตอนจบใหม่ๆ ตอนนั้นไปกับพี่หาญ ได้ไปเที่ยวdisney world ด้วย
ตอนนั้น มา  survey   30 กว่าปีแล้วนะคะ ก่อนตัดสินใจมาอยู่ยโสธร อยากมาอยู่อเมริกามาก

แต่ ไปดู อเมริกา ทั้งที่นิวยอร์ค เพนซิลวาเนีย และแถวๆนั้น รวมทั้งมาแถวๆ ออลันโด เลยตัดสินใจ

เลือกยโส ค่ะ :shock:

พี่แอ๊ะชอบคุยกับน้องที่เรียนต่างประเทศเพราะ พี่แอ๊ะจะได้สิ่งที่พี่แอ๊ะต้องขาดไปในชีวิต :cry:  คือตอน

จบจุฬา ตั้งใจมากว่าต้องมากว่าจะมา เรียนเมืองนอกให้ได้ เตรียมอะไรทุกอย่างเรียบร้อยหมด ทีนี้

ตัดสินใจเลือกพี่หาญเป็นแฟน :)  เลยไม่ได้มาเรียนเมืองนอก เพราะ ญาติพี่น้องพี่หาญเค้าไม่ยอมให้มา กลัวพี่แอ๊ะมาเจอแฟนใหม่แล้วทิ้งพี่หาญค่ะ เพราะเรายังเด็กมาก มีโอกาสเลิกกันนะถ้าอยู่ห่างกัน :cry:

ถ้าพี่แอ๊ะเป็นนักเรียนนอก พี่แอ๊ะคงเก่งมาก เพราะรู้ภาษาอังกฤษ ถ้าพี่แอ๊ะเก่งภาษอังกฤษ พี่แอ๊ะคงไปได้ไกลกว่านี้มากค่ะ เลยเป็นปมด้อยมากเรื่องภาษาอังกฤษค่ะ
 :cry:

[tsoodj]

น้องแขกคะ....  เรียกพี่อ๋อยก็ได้.....

 :lol:  :lol:  :lol:

เมื่อเดือนก่อนพี่กับลูกสาวแวะเข้าไปดูละครฟ้าจรดทราย เจอพี่กุ้ง พี่ตุ๊ พี่อิ๊ด โดยบังเอิญ บอกว่ามาร้านอาหารญี่ปุ่นของรุ่นน้อง ใช่ร้านของแขกหรือเปล่าคะ เสียดายวันนั้นรีบเข้าโรงละคร ไม่อย่างนั้นก็คงได้เจอกัน... ถ้าใช่

เดี๋ยวนี้พี่ไม่ค่อยเข้ากรุงเลยค่ะ พี่หมองานยุ่งมากกว่าเดิมอีก ต้องเดินทางตลอด พี่เลยต้องอยู่กับลูกๆ แต่ถ้ามีโอกาสจะแวะไปชิมนะคะ ลูกสาวคนเล็กชอบอาหารญี่ปุ่นมากกกกกก... ที่ขอนแก่นมีหลายร้าน เมื่อวานพี่ก็ชวนเขาไปฮาจิบังที่ขอนแก่นค่ะ  

[tsoodj]

พี่แอ๊ะขา..

อ๋อยบอกหมออิ๊ดให้แล้วค่ะ... ขอให้มีหมอที่สนใจไปอยู่เมืองยโสเร็วๆ นะคะ

 :roll:  :roll:

[tsoodj]

พี่แอขา...

ขอบคุณค่ะที่แนะพุทธธรรม ฟังๆ ดูท่าทางอ๋อยจะยังเป็นบัวใต้ตมอยู่เลยล่ะค่ะ !!!

 :oops:  :?:  :oops:

[prapasri AH]

น้อง nui haley คะ ไม่ทราบเมื่อไรน้องจะผ่านมาที่ ห้องนี้อีก

พี่แอ๊ะขออนุญาตส่งรูปที่ถ่ายที่ miami มาให้ดู นะคะ ตอนเด็กๆ พี่แอ๊ะได้ยินชื่อไมอามี่ จากที่คุณอาภัสรามา ประกวดนางงามจักรวาล

เมื่อมาเห็นไมอามี่จริงๆ ไม่ประทับใจ เท่า ชื่อที่เราได้ยิน เพราะทะเลก็ไม่สวย ตึกต่างๆก็ดูแห้งแล้งค่ะส่งรูปไม่ได้ เค้าให้. ใส่ชื่อภาพเป็นipg. ทำแล้วแต่ส่งไม่ได้ค่ะ

[prapasri AH]

:lol: น้องอ๋อยไม่มาเล่านิยายรัก หมออิ๊ดกะน้องอ๋อยซะที พี่แย่งที่ tag ไป เยอะแล้วนะคะ

ขอบคุณหมออิ๊ดที่ช่วยหาหมอ เพราะหมอจากกรุงเทพเค้าไม่อยากมายโสและมุกดาหารหรอกค่ะ :cry:
ช่วยสอนเด็กๆที่เรียนหมอขอนแก่น ให้รักอิสานด้วยนะคะ เค้าอยากไปอยู่กรุงเทพกันหมดไม่เหมือนพวกเราตอนเด็กๆเนาะ :cry:

[nuihahey]

ดีใจจัง พี่ Prapasri รู้จักฟลอริดาดี งั้นผมขอตอบคำถามเรื่องมหาวิทยาลัยก่อนนะครับ U of Florida กับ Florida State U คนละมหาวิทยาลัยกันครับ ตั้งอยู่คนละเมือง เป็นมหาวิทยาลัยของรัฐทั้งคู่ สองยูนี้เป็นคู่แข่งเรื่องกีฬากันน่าดูเลยครับ

ที่ U of Florida ตอนนี้มีแพทย์มาเรียน มาทำวัจัย สาม สี่ คนได้ครับ ท่าทางจะเข้ายากพอสมควรสำหรับการเรียนแพทย์ เห็นมีหมอบินมาสัมภาษณ์ด้วยครับ ไม่รู้ว่าได้รับเข้าหรือเปล่า

อยากรู้จังร้านอาหารที่พี่บอก อยู่ใกล้มหาวิทยาลัยไหน   ถ้าอยู่ใกล้สองมหาวิทยาลัยที่ว่า อาจจะเป็นญาติของผมเอง    โลกมันกลมดีแฮะ

รอดูรูปที่ miami นะครับ พอดีผมพึ่งจะกลับมาจาก miami พอดีเลย ไปเยี่ยมคุณป้ามาครับ

[จุฑารัตน]

:lol: น้องแขกคะ....  เรียกพี่อ๋อยก็ได้.....

.......... :arrow: เป็นอันตกลงค่ะ......พี่อ๋อย

 :arrow:  :arrow:  :arrow: เมื่อไรจะถึงตอนที่พี่หมออี๊ด  ไปขอพี่อ๋อยล่ะค่ะ.......

[จุฑารัตน]

พี่แอ๊ะ13ขา
เอาเลยค่ะ เปิดเลยค่ะ
แต่ต้องไปลองทานที่ร้านวาซาบิของน้องแขกก่อนนะคะ........ขอบคุณค่ะพี่แอ

น้องอ๋อย 16 ขา
"รู้ทันทุกข์  ก็สุขล่ะค่ะ"

ชอบประโยคนี้มากค่ะ  พี่แอ..   "รู้ทันทุกข์ ก็สุขล่ะค่ะ".........ขอ mem ไว้นะคะ
..... :) .  คิดถึงพี่แอจัง

พี่แอค่ะ...ใคร..มาทำอะไรกับธุรกิจสิ่งทอบ้านเราหรือเปล่าค่ะ....พูดถึงกันเยอะจังค่ะ

[prapasri AH]

น้อง  nuihuley คะ

พอเช้านี้ เกิด load ภาพได้เลยค่ะ  แสดงว่าเมื่อวานคอมพี่แอ๊ะทำงานหนัก เลยดื้อกับพี่แอ๊ะไปเลย

ถ่ายที่ชายทะเลของ ไมอามี นะคะ   พี่แอ๊ะถ่ายรูปกับคุณแม่พี่แอ๊ะและน้องสาว ค่ะ

ร้านอาหารคนยโสธร  เจ้าของ ชื่อ คุณแม่สุจิต ท่านแต่งงานกับ ฝรั่งแล้วไปอยู่ที่นั่น คนยโสไปทำงานกันมากเลยค่ะ อยู่ที่เมือง bocathon หรือใกล้ๆกัน แต่พี่แอ๊ะ แยกไม่ออก ว่าชื่อ u of florida หรือ florida state u ค่ะ

มาที่ฟลอริด้า นี้โชคดีหน่อยฝรั่งเค้าแต่งตัวมีสีสัน เราเลยแต่งสีสันแบบไทยได้โดยรู้สึกว่าไม่
สะ เหล่อ ถ้าอยู่แถวนิวยอร์คเค้าใส่เสื้อสีทึมๆ กัน คงเพราะอากาศ และฟลอริด้าเป็นเมืองชายทะเล นะคะ พอลงเครื่องที่ palm beach ก็จะเห็นฝรั่งผู้หญิงคนแก่ๆ ก็แต่งตัวมีสีสันเลยค่ะ

น้อง nuihuley เป็นคนอิสานแน่ๆเลย ถ้าเป็นญาติกะร้านอาหาร หน้ามหาวิทยาลัย florida น้อง เป็นคนจังหวัดไหนะ  อย่าบอกว่าเป็นคนยโสเชียวนา พี่แอ๊ะดีใจตายเลยยยยยยยยยยยย

[prapasri AH]

รูปนี้ถ่ายที่หน้าบ้านญาติที่ longireland ค่ะ

 

มี พี่พรเทพ วิดวะ 16  น้องชาย พี่แอ๊ะ ด้วยค่ะ  ใกล้ ๆนิวยอร์ค แต่เสื้อผ้าก็สีสันแบบไทย

ที่ลองไอร์แลนด์ เค้าก็แต่งตัวสวย ๆ เหมือนกันค่ะ

พี่แอ๊ะไปอเมริกา ครั้งแรก ไปออลันโดด้วย เมื่อ30 ปีมาแล้ว คนอเมริกา ยังไม่รู้จักเมืองไทยเท่าไร เลย  :shock: พอบอกว่ามาจาก bangkok thailand เค้าก็ไม่รู้จัก

คือพอพี่แอ๊ะ เจอฝรั่งเช่นนั่งติดกันบนเครื่อง  ถ้าเค้ายิ้มกะพี่แอ๊ะก่อน พี่แอ๊ะก็หาเรื่องชวนเค้าคุยน่ะค่ะ  :lol:
 
พอไปช่วงหลังๆนี้ เค้ารู้จักเมืองไทยกันทั้งนั้น รู้จัก   bangkok พัทยา ภูเก็ต และสมุย กันมาก แสดงว่าเมืองไทย ไม่ใช่ ธรรมดา แล้ว นะคะ

[nuihahey]

พี่ prapasri ครับ ดีใจจังเลย   ได้ดูรูปแล้ว มหาวิทยาลัยที่พี่พูดถึง คิดว่าคงเป็น  Florida Atlantic University ตั้งอยู่เมือง Boca Rathon ครับ ซึ่งตั้งอยู่ทางตอนใต้ของรัฐ ฝั่งทางมหาสมุทรแอตแลนติค ซึ่งเป็นคนละมหาวิทยาลัยกันครับ

ถ้าแบบนี้ร้านที่พี่แนะนำมา คงเป็นคนละร้านกันครับ แต่ถ้ามีโอกาสผมจะไปกินโดยแอบอ้างว่าเป็นน้องพี่  :lol:  

ผมเป็นคนฉะเชิงเทราครับ ที่จริงตอนนี้เมือง miami เปลี่ยนไปเยอะเลยนะครับ แต่ละเขตพยายามแข่งกันปรับปรุงใหญ่เลย เพื่อให้ราคาที่ดินสูงขึ้น ตอนนี้ Real estate กำลังบูมที่นี่ครับ
แถมธุรกิจร้านอาหารไทยก็ดี ตอนนี้รวม ๆๆ ผมว่ามีหลายสิบร้านเลยครับ แถบย่านนี้

[prapasri AH]

น้อง nuihaley คะ

ตอนที่พี่แอ๊ะไปครั้งหลังสุดนี้ ก็เห็นรัฐบาลเค้าชักชวน คน ให้มาอยู่ฟลอริด้า มากๆเลยค่ะ

พี่แอ๊ะยังมีญาติพี่น้อง ใกล้ชิดแบบลูกพี่ลูกน้องน่ะค่ะ อยู่ที่นั่นหลายครอบครัวเลยค่ะ

[air14]

พีแอ๊ะ13ขา
ไปทานที่ akiyoshi บ่อยหรือคะ
ร้านอยู่ปากซอยบ้านแอเอง
วันหลัง พี่แอ๊ะไปทาน โทรเรียกแอออกมาjamนะคะ
ร้านนี้แอเคย"ตกกระไดเวียน"ของเขามาแล้ว  :cry:
และที่ร้านอีกเหมือนกันที่เพื่อนทำหม้อshabuทั้งหม้อหกรดแอ
ดีว่า น้ำยังไม่เดือด แต่แอก็หอมฉึ่งไปทั้งตัว  

[air14]

พี่แอ๊ะ13ขา
เอาเลยค่ะ เปิดเลยค่ะ
แต่ต้องไปลองทานที่ร้านวาซาบิของน้องแขกก่อนนะคะ........ขอบคุณค่ะพี่แอ

น้องอ๋อย 16 ขา
"รู้ทันทุกข์  ก็สุขล่ะค่ะ"

ชอบประโยคนี้มากค่ะ  พี่แอ..   "รู้ทันทุกข์ ก็สุขล่ะค่ะ".........ขอ mem ไว้นะคะ
..... :) .  คิดถึงพี่แอจัง

พี่แอค่ะ...ใคร..มาทำอะไรกับธุรกิจสิ่งทอบ้านเราหรือเปล่าค่ะ....พูดถึงกันเยอะจังค่�แขก20ขา
ขอบคุณฮ่ะที่ชอบ
เรื่องสิ่งทอที่โด่งดังตอนนี้คือ บริษัทไทยศิลป์ปิดกิจการ คนงาน 5000กว่าตกงาน
มีเรื่องไหนอีกไหมคะ

[air14]

พี่แอขา...

ขอบคุณค่ะที่แนะพุทธธรรม ฟังๆ ดูท่าทางอ๋อยจะยังเป็นบัวใต้ตมอยู่เลยล่ะค่ะ !!!

 :oops:  :?:  :oops:

ถ่อมตัวจัง
เขยิบขึ้นมาซักชั้นได้ไหมคะ
ยังไงๆ ก็ไม่ใช่บัวใต้ตม  

[xcondom]

คุณพี่รุ่นก่อนๆ เค้าดู รักกัน อบอุ่นกันดีจังเลยเนอะ

 ดูรุ่นผมดิ จบแล้วมันเงียบๆไปเลย

  เฮ้อ เซง

[air14]

น้องไปชวนเพื่อนๆมาคุยกับพี่ๆซีคะ
อย่าเซ็งนานนะคะ
ขอถามน้องคอนโด (ขออนุญาตตัด m ออกจากนามแฝง)
"รุ่นผม" นี่รุ่นไหนคะ  

[supanee]

:) น้องxcondo.บัญชีรุ่นไหนคะ พี่ shi'32 ค่ะ  ยินดีที่รู้จักค่ะ :)

[A79]

น้องไปชวนเพื่อนๆมาคุยกับพี่ๆซีคะ
อย่าเซ็งนานนะคะ
ขอถามน้องคอนโด (ขออนุญาตตัด m ออกจากนามแฝง)
"รุ่นผม" นี่รุ่นไหนคะ  

น้องเค้ารุ่นผม ไงคะพี่แอขา ส่วนน้องเอ เนี่ย รุ่นสวยเก่งกล้า เพราะบูมรุ่นของเราว่า "555 รู้ไหมข้าคือใคร (งง ตัวเองยังไม่รู้แล้วจะถามใครละเนีี่ย) สวย เก่ง กล้า หาได้ที่ไหน หอหญิงนี่ไง RCU 79 วี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด (ขาดใจ) บึ้ม  :wink:  :wink:  :wink:  :wink:

[air14]

หนูเอขา

พี่ป่วยหลายวันค่ะ เลยไม่ได้เข้าweb
หนูเอเป็นไงบ้างคะ
เห็นว่า อิจฉาๆความสนุกของชาวซีมะโด่งหลายหนแล้ว
"จ๋งจ๋านจังเยย"  
วันที่ 10 พ.ย. 2550นี้ก็จะมีงานอีกนะคะ
"คืนสู่เหย้า 90ปี ซีมะโด่ง" นะคะ
สังสรรค์ทุกรุ่นค่ะ
เป็นงานสุดท้ายของกรรมการชมรมฯชุดนี้
หนูเอ จะมาได้ไหมคะ
พี่จิ๋ม14 ก็จะมานะคะ
ถ้าหนูเอมาไม่ได้ ก็ต้องทำใจ (อิจฉาต่อไป   )
ดูรูปจาก web ไปก่อน
แล้วเวลาหนูได้กลับมา ค่อยสังสรรค์นะ

พี่แอ14

[khesorn mueller]

P.Somchai ka,
will your story absolutely to the end??
if yes,please tag another 5!
if no,may we read your love story?
oh,please.
nongning27

[khesorn mueller]

P.Soodjai ka,
we,fan-fan,still wait to read your story untill the end...there are a plenty left naka...then after that ,please tag another 5!
Did anyone tag P.Toomy 20???I get it from somewhere she also not does her turn!
Sunday is a good day to sit relaxing and...write.
nice day ka,
nungning

[rung88]

พี่หนุงหนิงครับ รูปรับปริญญาของพี่อ่ะครับ จะถามหน่อยครับ ว่าด้านหลังซีมะโด่ง คือ โรงยิมหอพักใช่ไหมครับ หรือว่าคือหอเขียว(หอชวนชม)  แล้วตึกด้านขวามือในรูปที่โผล่มานิดเดียวนี่ หออะไรครับ สมัยนั้นมีหออะไรบ้างครับ ขอทราบรายละเอียดหน่อย รู้สึกว่า ต่างจากตอนนี้มากมายเลยครับ

ปล. พี่กลับเมืองไทยล่าสุดเมื่อไหร่ครับ ไม่ทราบว่า มาหอบ้างรึเปล่า ตอนนี้มีหอ ชวนชม(หอเขียว) พุดตาน พุดซ้อน จำปี จำปา(เฟื้องฟ้า)

[khesorn mueller]

nong Rung88,
sharp eyes! we have at that time only:
1.Hor Ying 14 floors
2.HorChai 1 near hor ying14 floors
3.new cantine
4.Gym hall near cantine(you are right!)
5.Hor Chai2(two floors)
6.hor Chai 3(three floors)
and a lot of greenery kaaa....
MBK was just grand openning...it was our park to walk and look around...everyday.
p.nn27

[Carter]

สวัสดีค่ะ ขอมาคุยด้วยคนได้ไหม๊คะ จบมานานมากแล้วค่ะ เป็นเด็กหอเหมือนกันค่ะ อยู่หอหญิงตึกสีช็อคโกแลตค่ะ ชั้น 10 รหัส 37 เข้ามาเจอเว็ปนี้โยบังเอิญดีใจมากๆค่ะ

ชื่อ อุ้ม นะคะ ตอนนี้แต่งงานมีครอบครัวแล้ว ย้ายมาอยู่ประเทศอังกฤษ เป็นการถาวรค่ะ

เห็นพี่ๆน้อง ชาว RCU แล้วคิดถึงที่สุดเลย ว๊ากกก เหมือนคนแก่เลยพูดแต่เรื่องอดีต

[prapasri AH]

พี่แอ๊ะเป็นรุ่นเก๋ากึ๊กค่ะ มาอยู่ไกลเหมือนกัน ดินแดนที่ราบสูง ของประเทศไทยค่ะ

ยินดีต้อนรับ น้อง carter
 สู่ บ้านของเรา ค่ะ ซีมะโด่งดอท คอมค่ะ ที่นี่ มีน้ำใจ จากชาวบ้านอกที่ มีโอกาสได้เข้าเรียนจุฬาค่ะ
   เพราะ หอจุฬาทำให้ได้มีวันนี้ค่ะ

[khesorn mueller]

Nong Carter ka,
welcome to webboard.You are at the right time and the right place...this is where we introduce ourself more deeply.If you please read blog tag from the beginning...you will know us almost all.We are glad to have you here by web.Please feel free to talk to us as if we were from the same family,same parent...same house....house of RCU...CU parent.
Tell me more about you. today must be the good day...pardon me! it is now 06.35 a.m by you...anyway you have time.
Nice Friday,
p.nungning27

ps.welcome to RCU abroad!

[khesorn mueller]

พี่หนุงหนิงครับ พี่กลับเมืองไทยล่าสุดเมื่อไหร่ครับ ไม่ทราบว่า มาหอบ้างรึเปล่า ตอนนี้มีหอ ชวนชม(หอเขียว) พุดตาน พุดซ้อน จำปี จำปา(เฟื้องฟ้า)

Nong Rung,
I was visiting Thailand last month for three weeks...you can see the party pictures!please turn.
I'd never been back to dormitory again after I graduated..it's a pitiful for me...really.you are still be an actual student...enjoy every seconds there as when you finish,who knows..you may have a fade like me(never have a chance to get back!)
anyway,I promise myself to come back and I will do.
p.nn

[pisamai_pe20]

สวัสดีค่ะ ขอมาคุยด้วยคนได้ไหม๊คะ จบมานานมากแล้วค่ะ เป็นเด็กหอเหมือนกันค่ะ อยู่หอหญิงตึกสีช็อคโกแลตค่ะ ชั้น 10 รหัส 37 เข้ามาเจอเว็ปนี้โยบังเอิญดีใจมากๆค่ะ

ชื่อ อุ้ม นะคะ ตอนนี้แต่งงานมีครอบครัวแล้ว ย้ายมาอยู่ประเทศอังกฤษ เป็นการถาวรค่ะ

เห็นพี่ๆน้อง ชาว RCU แล้วคิดถึงที่สุดเลย ว๊ากกก เหมือนคนแก่เลยพูดแต่เรื่องอดีต

เอ้า..พี่ๆ 'more, ju, si and sup. ว๊ากเกอร์ทั้งหลาย มารับน้อง Carter กันหน่อย
ดูถี... มาว่าพี่ๆได้ว่า "เหมือนคนแก่เลยพูดแต่เรื่องอดีต"

รู้ไหม ? เคยมีคนพูดยั่งงี้ พี่ตอบว่าอะไร ....?
พี่ตอบว่า "ฉันโชคดีกว่าเธอนะที่แก่  เธอเนี่ยจะได้แก่หรือเปล่าน้า..." 55555.....
ยินดีต้อนรับค่ะ น้อง Carter
รับแรงไปหรือเปล่านี่ ... ก็ตามสไตล์ P.E. นะคะ
รักดอกจึงหลอกว๊ากค่ะ ... !!

[khesorn mueller]

P.Toy ka,
she needs to learn...29 pages..take her quite a lot of time...
but after finish she will know ,it is under and upper the seniority rule...
it is a steel rule...no one could break
she will accept ka.
nn.

[Korkai (";)]

รูปน้อง xcondom ..เอ่อ...น่ารักจังค่ะ  :oops:  :lol:  :oops:  :lol:

[A79]

แวะมาสวัสดีค่ะ ทุกคน

[khesorn mueller]

Nong A79,
I greet you back!
How is everything there?
most of all...how is your stress??herr,herr...
nice day on paradise...this is for you!
p.nn

[iamfrommoon]

แวะมาสวัสดีค่ะ ทุกคน

แวะมา "คิดถึง" ค่ะ อิอิ...

เรียนหนักมากมั้ยคะ หนูต้องรักษาสุขภาพนา...ส่วนพี่น่ะ บ้า เทนนิสค่ะ อิอ

[prapasri AH]

คิดถึงน้องเอ 79 จัง

กลับมาเมืองไทย มาให้พี่รับ ต้อน แบบน้องพงนะคะ
 
รับรองคราวนี้ได้เป็นนางเอกค่ะ

พี่ๆ  วัยชรา แม่ยก กำลังเห่อรับน้องใหม่ วัยดึกค่ะอิๆๆๆๆๆ :lol:  :lol:

[A79]

พี่เอ๊ะ พี่หนิง พี่ปุ๊กกี๊ขา......เปิดเทอมมาได้สองอาทิตย์แล้วค่ะ จะพยายามแวะมาบ่อยๆ นะค๊า แล้วแต่เวลาจะอำนวย เทอมนี้หนักกว่าเทอมที่แล้วอีก แต่ถ้าผ่านปลายปีนี้ไปได้ ก็จะฉลองแล้วค่ะ
ช่วงนี้ต้องเครียดไปก่อน....

พี่เอ๊ะขา...ตอนนี้ยังไม่มีกำหนดกลับเลยค่ะ คงเป็นปีหน้ามั๊งคะ แต่ถ้าพี่เอ๊ะมาแถวๆ นี้หรือยุโรปอีกก็บอกนะคะ กำลังคิดว่าอยากไปเที่ยวยุโรป(แต่ติดเรื่องเวลานี่แหละค่ะ)
พี่หนิงไปเมืองไทยสนุกมั๊ยคะ ยังไม่มีเวลาเข้าไปดูรูปเท่าไหร่เลย ช่วงนีี้้ครูตามงานจัง แต่พี่ปุ๊กเล่าให้อิจฉาไปแล้วค่ะ

พี่ปุ๊กกี๊ขอบคุณนะค๊า สุขภาพก็พยายามรักษาอยู่ แต่ขาดคนทำกับข้าวให้กินอ่ะ
 

[khesorn mueller]

Nong A79,
keep fighting nong...if there no one to cook for you...come to me ...I will cook Braten for you...everyday!and in winter they consume choccolate "no limit"!! oh,paradise on earth...that...will be real if you would across Atlantic Ocean...9 hours exact...
p.nn

[manopkd]

สวัสดีครับ คุณน้อง Carter
                            ขอต้อนรับน้อง Carter เข้าชมรมของเราครับ พี่วิศวฯ2513 อดีตประธานชมรมฯ ครับ  ขอต้อนรับด้วยใจจริง  และดีใจที่เข้ามาเวบของเราครับ

[khesorn mueller]

P.Sing ka,
you may comming back from the north safely and relax .Here is Blog tag...I am sure khun pee has been tagged by anyone in the past...time to write something...It's your turn.We will wait to read.
nn.

[manopkd]

สบายใจดีมากหมู่นี้  ท้องไม่เสียเลย

[manopkd]

สวัสดีครับ น้องหนุ๋งหนิง
ไปเชียงใหม่ ภายหลังเสร็จจากการทำงานแล้วตอนเย็นวันจันทร์ไปทานข้าวกับชาวซีมะโด่งเชียงใหม่ประกอบด้วย คุณจุ๋ม  คุณจิ  คุณนงเยาว์ ครับ และวันรุ่งขึ้นเดินทางไปเชียงราย พอเสร็จงานแล้วไปรับประทานอาหารเย็นกับ หนูป้อม  คุณพัชรี และลูกศิษย์ลุงป้อง(เทนนิส) ครับ วันพุธหลังจากไปทำงานตอนเฃ้าเสร็จเดินทางกลับ กทม.
            ตอนนี้อยู่นครศรีธรรมราช ครับ อยากขอความช่วยเหลือจากน้องหนุ๋งหนิงช่วยแปลเอกสารเป็นภาษาไทยให้ครับ กรุณาบอก Email ด้วยครับ จักขอบพระคุณมาก เอกสารเป็นภาษาเยรมัน ทางวิศวโยธาครับ ขอบคุณ

[khesorn mueller]

P.Sing ka,
my private email: khesorn.mueller@12move.de
if there are full or anything wrong another one: khesorn.mueller@t-online.de

Go ahead ka pee....I'll do my best.
1.How long do I have time?
2.translate from german to thai and /or german-english?

who is"ลุงป้อง" :lol:  :lol:

nice Friday ka
nn.

[manopkd]

คุณประภาศรี   ร้อยเอ็ดกับยโสธร  อยู่ห่างกันมากไหมครับ  หลานชายผมไปเป็นหมออยู่ร้อยเอ็ดครับ

[manopkd]

น้องหนิง
ลุงป๋อง = ดร.สริยา
บังเอิญผมจำชื่อน้องเขาไม่ได้ เขาเคยเรียนเทนนิสกับ ดร.สุริยา ครับ
แปลเป็นอังกฤษ หรือ ภาษาไทยก็ได้ครับ   ผมจะส่งไปเมื่อเดินทางถึงกรุงเทพแล้วครับ ขอบคุณมากครับ

[khesorn mueller]

P.Sing ka,
could you please tell me if you sent?
cause I may delete it gone before I know it's from you!!
I got a lot of spam lately.
nice Saturday ka,
nungning

[Lindsay_Lohan_[BBB]]

มันเหมือนส่ง mail ลูกโซ่เลยนะคระ พี่ Mahdee ก็คิดได้นะคระ เกมนี้อ่ะ

[Lindsay_Lohan_[BBB]]

เริ่มแบบไม่บอกใครเลยแล้วกัน
1. ลินด์ ชื่อจริงคือ ต้นข้าวคร่ะ อยู่คณะสหเวชศาสตร์ รุ่น 2547 คร่ะ

2. เป็นชาวอุดรธานีโดยกำเนิด แถมสวยด้วยนะคระ

3. ตอนนี้พักอยู่ห้อง 909 จำปีมหาปราสาทคร่ะ

4.

5.

ตอนนี้นึกข้อ 4 และ 5 ยังไม่ออกเดี๋ยวค่อยมาใหม่

เอา 3 คนก่อนแล้วกัน คือ แยม47 , โบว์ 48 และ ชีเมย์ 46 (ต้องท้องเสียแน่ๆ เพราะชีไม่ค่อยเข้า...555)

[MiA_แม่แย้มเจ้าค่ะ]

3. ลิ้นชักแห่งความทรงจำ...........

- เคยมีอดีตรูมเมทห้อง 1421 ชั้น 14  หอชาย ที่เคยมาใช้ชีวิตชาวหอซีมะโด่งได้ประมาณ 7 วัน  เธอเป็นสาวตาคม....ผมยาว...ตอนนั้นสาวชั้น 14 หลายคน.......สวยสะดุดตา.....และสะดุดใจ.....ชาวหอชาย....ไม่รู้ว่ามีเธอผู้นี้ในดวงใจกันหรือไม่..... อีกไม่กี่ปีให้หลังเธอเป็นผู้ครองมงกุฏนางสาวไทยนามว่า ปฏิพร  สิทธิพงศ์....

สวัสดีค่ะ   พี่ลูกพิ้ง (พี่แอน)

หนู...น้องแยมนะคะ    RCU87   ไม่รู้ว่าพี่แอนยังจำหนูได้ไหม   เราเคยเจอกันวันThank Staff งานคืนสู่เหย้า 90 ปีซีมะโด่งที่โรงยิมหอพักอ่าค่ะ...วันที่มีไปร้องเกะต่อ... (ดูในรูป...อาจจะช่วยให้พอนึกออกนะคะ   555)

แยมเองเคยได้ยินทฤษฎี 6 degree ที่เขาบอกว่าคนเราบนโลกนี้จะเกี่ยวโยงหรือผูกพันกันในด้านใดด้านหนึ่งในระยะความสัมพันธ์ไม่เกิน 6 ทอด   แยมเองก็เพิ่งมาประจักษ์เมื่อได้อ่านเรื่องของพี่แอนนี่ล่ะค่ะ   ว่าทฤษฎีนี้ดูท่าจะเป็นจริง

แยมกับพี่แอนดูเหมือนไม่มีอะไรที่เกี่ยวพันกันเลย (หากไม่นับเรื่องที่เราเป็นชาวจุฬาฯและชาวซีมะโด่งเหมือนกันนะคะ     )   แต่ที่จริง...เรามีความเกี่ยวโยงกันตั้งแต่เรายังไม่รู้จักเสียอีก
พี่หน่อย   ปฏิพรที่เคยเป็นรูมเมทพี่ลูกพิ้ง   เขาเป็นพี่โรงเรียนของแยมเองค่ะ   แยมเองไม่ทันรุ่นพี่เขาหรอกนะคะ   แต่น้องสาวของพี่หน่อยเป็นCheerleaderของโรงเรียนตอนแยมอยู่ม.1ค่ะ

   - ปัจจุบันเป็นอาจารย์แอนของนักศึกษา.....สถาบันเทคโนโลยีพระจอมเกล้าเจ้าคุณทหารลาดกระบัง......สอนวิชาทางด้านจิตวิทยา (Psychology) ให้กับนักศึกษาทุกคณะ......มีความสุขกับการได้ถ่ายทอดความรู้.......ให้สิ่งที่ดีที่สุด......ด้วยความปรารถนาดี.....เพื่อลูกศิษย์เป็นทั้งคนเก่งและดี.......

ถ้าไม่มีมือดีเอาlinkกระทู้นี้ไปแปะไว้ในห้องรุ่นหนู...หนูก็คงไม่มีโอกาสได้รู้เรื่องดีดีอย่างนี้เป็นแน่   พี่แอนคะ  ตอนนี้...แยมเรียนปี4แล้ว   และมีแผนว่าอยากเรียนต่อด้านจิตวิทยา   เมื่อมีบัณฑิตอยู่ใกล้ตัวเช่นนี้แล้ว   แยมเห็นทีจะต้องปฏิบัติตามมงคลชีวิต   ขอนอบน้อมฝากตัวเป็นศิษย์ของบัณฑิต   เห็นทีจะต้องแวะเวียนมาขอคำแนะนำจากพี่แอนสักคราหนึ่ง   ขอรบกวนและขอบพระคุณไว้ก่อนล่วงหน้าเลยนะคะ   (-/\-) ไหว้งามๆแบบสาวการบินไทย 1 ที

[khesorn mueller]

Nong Yam,
5 nong,5 things not forget...and please in long version nakaaaa..
p.nn

[khesorn mueller]

"]เริ่มแบบไม่บอกใครเลยแล้วกัน
1. ลินด์ ชื่อจริงคือ ต้นข้าวคร่ะ อยู่คณะสหเวชศาสตร์ รุ่น 2547 คร่ะ

2. เป็นชาวอุดรธานีโดยกำเนิด แถมสวยด้วยนะคระ

3. ตอนนี้พักอยู่ห้อง 909 จำปีมหาปราสาทคร่ะ

4.

5.

ตอนนี้นึกข้อ 4 และ 5 ยังไม่ออกเดี๋ยวค่อยมาใหม่

เอา 3 คนก่อนแล้วกัน คือ แยม47 , โบว์ 48 และ ชีเมย์ 46 (ต้องท้องเสียแน่ๆ เพราะชีไม่ค่อยเข้า...555)

Nong Lind,
for a person with a lot of interesting background...not in this short version...long please...long drink..oops,long version.keep going on...I will drink and wait!!
p.nn

[MiA_แม่แย้มเจ้าค่ะ]

Nong Yam,
5 nong,5 things not forget...and please in long version nakaaaa..
p.nn

พี่หนุงหนิงคะ....
เมื่อแรก....แยมตามLinkนี้เข้ามาจากห้อง 2547 โดยไม่รู้ตัวว่าโดนTag แยมก็เข้ามาอ่านเรื่องราวของพี่ๆด้วยความรื่นเริงใจ   อ่านไป...ยิ้มไป....ทึ่งไป....กับเรื่องราวชีวิตที่หลากหลายของพี่ๆชาวซีมะโด่ง   อ่านเรื่องราวของพี่ๆแล้วก็ได้แง่คิดกลับไปหลากหลายดีแท้

แยมใช้เวลาอ่านกระทู้นี้ 2 วัน....จนจบ 30 หน้า....อ่านอย่างติดพันในความสนุกเหลือหลาย....และได้ข้อคิดมากมายที่จะได้นำไปใช้ให้เป็นประโยชน์ต่อตนเอง (ต้องขอขอบคุณพี่ๆทุกคนที่กรุณามาถ่ายทอดประสบการณ์ให้น้องๆได้มีโอกาสอ่านกันด้วยค่ะ)

ด้วยความที่พี่พี่ถ่ายทอดเรื่องราวได้สนุก   น่าติดตาม   ถ้าเป็นการวิจารณ์งานเขียนคงต้องบอกว่า...เขียนได้ดีเหลือใจ   จนน้องน้อย...มือใหม่...ไร้ผลงาน....อย่างแยมไม่กล้าลงมือเขียนเรื่องของตัวเองเสียทีเมื่อรู้ตัวว่าโดนTag   เหตุเพราะเกรงว่า....ด้วยฝีมืออันอ่อนด้อยของหนูจะทำให้เรื่องไม่สนุก  ชวนติดตามอย่างของพี่ๆ   และไม่แน่ใจว่า...ด้วยประสบการณ์ชีวิตอันน้อยนิดของหนู...จะมีแง่มุมใดควรค่าแก่การถ่ายทอดหรือไม่....

หากพี่ๆเอ็นดู..เห็นว่าเรื่องจากมือใหม่อย่างหนูก็น่าจะมีความสนุกอยู่บ้าง   ขอรบกวนพี่ๆช่วยโพสเป็นกำลังใจให้หนูหน่อยนะคะ...   หนูจะได้กล้าเอาเรื่องของตัวเองมาโพส   :)

[khesorn mueller]

Nong Yam ka,
you may still be not an alumni(the one ,who graduated ,finished ) This status we,all alumni ,have it behind..so whatever you will introduce yourself,what we still not know(family,activity during high school,activity you do now,what you plan for the future)..we are pleased to know you more closer...this is only just the sincere we have to each other...no one has it better,no one has it much more...cause each individual has his unique part and side not only him pride of...but shares to everybody...in this family to be proud with you.
So don't hesitate and be shy to introduce formally to all of us here.
p.nungning27

[pusadee sitthiphong]

เป็นกำลังใจน้องแยมด้วยคนค่ะ

[suriya2513]

ถ้าไม่ตามมาให้กำลังใจน้องแยมก็ไม่ใช่พี่ป๋องดิ
ขนาดตามไปดูที่ multiply ยังไปเลย...

[Lindsay_Lohan_[BBB]]

"]เริ่มแบบไม่บอกใครเลยแล้วกัน
1. ลินด์ ชื่อจริงคือ ต้นข้าวคร่ะ อยู่คณะสหเวชศาสตร์ รุ่น 2547 คร่ะ

2. เป็นชาวอุดรธานีโดยกำเนิด แถมสวยด้วยนะคระ

3. ตอนนี้พักอยู่ห้อง 909 จำปีมหาปราสาทคร่ะ

4.

5.

ตอนนี้นึกข้อ 4 และ 5 ยังไม่ออกเดี๋ยวค่อยมาใหม่

เอา 3 คนก่อนแล้วกัน คือ แยม47 , โบว์ 48 และ ชีเมย์ 46 (ต้องท้องเสียแน่ๆ เพราะชีไม่ค่อยเข้า...555)

Nong Lind,
for a person with a lot of interesting background...not in this short version...long please...long drink..oops,long version.keep going on...I will drink and wait!!
p.nn

เดี๋ยวมาคร่ะ ขออ่านก่อนนะคระ ยังอ่านไม่จบเลย

[khesorn mueller]

you have time..and I am patience!
p.nn

[MiA_แม่แย้มเจ้าค่ะ]

Nong Yam ka,
you may still be not an alumni(the one ,who graduated ,finished ) This status we,all alumni ,have it behind..so whatever you will introduce yourself,what we still not know(family,activity during high school,activity you do now,what you plan for the future)..we are pleased to know you more closer...this is only just the sincere we have to each other...no one has it better,no one has it much more...cause each individual has his unique part and side not only him pride of...but shares to everybody...in this family to be proud with you.
So don't hesitate and be shy to introduce formally to all of us here.
p.nungning27

เป็นกำลังใจน้องแยมด้วยคนค่ะ

ถ้าไม่ตามมาให้กำลังใจน้องแยมก็ไม่ใช่พี่ป๋องดิ
ขนาดตามไปดูที่ multiply ยังไปเลย...

โอ้โห...กำลังใจมาอีกจมหูเลยค่ะ      

ขอบคุณพี่หนุงหนิง   พี่ผุสดี   แล้วก็พี่ป๋องด้วยนะคะ...สำหรับกำลังใจหอบใหญ่
เล่นเอาแยมมีแรงฮึดขึ้นมาเลยทีเดียว

(แหม...พี่ป๋องมาโพสซะขนาดนี้...เล่นเอาแยมเขินเลย...555)

สัญญาว่าจะพยายามไม่ทำให้พี่พี่ผิดหวังนะคะ

แล้วทีนี้...พี่พี่ก็จะได้รู้ว่า   นอกจากน้องคนนี้จะบ้าไมค์ (ดังที่พี่หนุงหนิงและพี่ป๋องได้เห็นไปเมื่อวันงานThank Staff คืนสู่เหย้า)  แล้วยังจะบ้าคีย์บอร์ด (หรืออีกนัยหนึ่งคือ   บ้าน้ำลาย)   เพราะตั้งใจไว้ว่าจะเล่าย้าววววยาวววววว (555 โม้ไว้ก่อน)   อดใจรอหนูพิมพ์อีกนิดนะคะ  

[khesorn mueller]

Nong Yam,Nong Bow,Nong Lind,
khun pee by common room are waiting......I hope this weekend is a good time to concentrate your stories....study it exactly which style you like...there are enough 30 pages,learn it from all of us and do!
Don't let we wait so long.We may be patience but quite short concentration!! :lol: hop,hop!
p.nn

ps.and don't forget 3 of you tag another 5 each...15 should it be..naja!

[MiA_แม่แย้มเจ้าค่ะ]

เรียน พี่หนุงหนิงและแควนแควนในห้อง Blog Tag ทราบ

น้องแยมอยากจะโพสเหลือเกินแล้วค่ะ   แต่ตารางสอบกลางภาคช่างไม่เป็นใจเสียจริง   เห็นทีจะต้องรบกวนแฟนๆให้อดใจรอสักหน่อย   หลังปิดปีใหม่...แยมจะกลับมาพร้อมการบ้าน(ยาวๆ) แน่นอนค่ะ

จึงเรียนมา(อย่างเว้าวอน)เพื่อแจ้งให้ทุกท่านทราบ
น้องแยม
(ผู้กำลังคร่ำเคร่งกะการสอบ)

[suriya2513]

รอได้อยู่แล้วครับ

[PaY - LiN]

เข้ามาลงชื่ออ่านค่ะ

ว่าแต่ ทำไมกระทู้นี้นิ่งไปเสียแล้วล่ะคะ



ลป.รออ่านของน้องแยมอยู่นะ

[KUSON]

มะดี
พี่ชื่อกุศล คนนราธิวาส
มีน้องสาวชื่อแอน( บุษยมาศ)เป็นคนยะลา และแอนเคยเป็นเทศมนตรีอยู่ที่ยะลา
และน้องยาสก็รู้จักแอนดี อยากรู้จักแอนต้องถามอาลายาสดู
เข้ามาเว็บนี้เพราะมีโครงการณ์สำคัญจะแจ้ง แต่ค่อยบอกวันหลัง
วันนี้คุยแค่นี้ก่อนนะ

[manopkd]

ถึงคุณน้องแยม
                   ไปเที่ยวทัวร์นครศรีธรรมราชกับพี่สิงห์ไหม? ถ้าไปตัดสินใจหอบผ้ากระโดดขึ้นรถนั่งแทนพี่สิงห์ไปเลย ไม่ต้องคิดมาก เบ่งให้เต็มที่ ทำหน้าที่ไกด์ให้ด้วย เพราะ พี่สิงห์คงจะต้องรอรับอยู่ที่นครศรีธรรมราชแล้วละ เพราะคืนวันที่ 22 จุฬาฯ นครศรีธรรมราชจัดงาน 23 ตุลาคม  เขาเชิญพี่สิงห์ให้ไปกล่าวเชิญชวนชาวจุฬาฯ นครศรีธรรมราช ให้มาต้อนรับพวกเรา ครับ             
                    หวังว่าคงเห็นหน้าเธอที่นครศรีธรรมราชน๊ะ

[khesorn mueller]

พี่สิงห์ขา,
แล้วเมื่อไหร่น้องแยมจะเข้ามาอ่านล่ะคะนี่
nn.247

[manopkd]

ก็ไม่รู้เหมือนกัน แล้วแต่โชคก็แล้วกัน

[MahDee]

ขุด ๆ ๆ ๆ  tag ต่อให้พี่ ๆ 24 ท่าจะดี 

[iamfrommoon]

มะดีคับ ต้องตามที่รุ่นด้วย ถึงจะรู้....

[wannee]

โอ..จะฟื้นคืนชีพมั้ยเนี่ย 

[Pantakant Vorakritpongsa]

		อ้างถึง			ข้อความของ wannee เมื่อ 27 ธันวาคม 2551, 15:42:22
	โอ..จะฟื้นคืนชีพมั้ยเนี่ย

สวัสดีครับท่านพี่เสียด และพี่ๆน้องๆทุกท่านครับผม