สู่ที่ชอบ

[krongon2513]

ฉันชอบไปวัดเพื่อการเรียนรู้ คราวนี้ได้ไปโยคะธรรมะหรรษาที่ชัยภูมิ ได้สิ่งดีๆกลับมาพอควร

คนไปวัด  ไม่ได้หมายความว่าสิ้นอาสวกิเลส หรือดีกว่าผู้อื่น
ก็เป็นคนธรรมดานี่แหละนะคะ..

[krongon2513]

วัดป่า..กับบรรยากาศอันร่มรื่น

[krongon2513]

รูปหลวงพ่อเทียน จิตตสุโภและหลวงพ่อคำเขียน สุวัณโณ

[krongon2513]

พระประธานที่ศาลาทำวัตร

[krongon2513]

ทำวัตรแล้วฟังเทศน์ หลวงพ่อกล่าวว่า  การเข้าวัดโดยไม่มีความทุกข์นำทาง เป็นสิ่งที่ชอบแล้ว

[krongon2513]

เวียนเทียนวันมาฆะ

[krongon2513]

ตอนเช้า ในโปรแกรมบอกว่าเดินชมธรรมชาติ

[krongon2513]

แต่ที่จริงคือการเดินจงกรม  ห้ามพูด ห้ามส่งสายตาออกนอก สติอยู่กับก้าวย่างของตนเอง

[krongon2513]

ธรรมชาติอันสวยสงบในวัด

[krongon2513]

ญาติธรรมของฉัน และนักร้องที่ฉันชื่นชอบ

[krongon2513]

เส้นทางเดินจงกรม ผ่านเรือนพัก
คืนแรกฉันเจอกองทัพมด
เข้ามาในวัดต้องเข้าใจว่ามาอาศัยเขาอยู่
เพื่อนร่วมห้องใช้แป้งโรยตัวไล่  ก็ได้ผลบ้าง

ห้องน้องแอมเจอตุ๊กแกสองตัวทะเลาะกัน
เป็นการทดสอบผู้ปฎิบัติธรรมอย่างหนึ่ง

สำหรับฉัน ไม่ว่าจะนอนโรงแรมหรือนอนแบบเสื่อผืนหมอนใบ
ก็นอนได้เสมอ

[krongon2513]

ฟังธรรมะที่ลานธรรม

[krongon2513]

ต้นไผ่ตามทางเดิน สวยทั้งสี สวยทั้งลาย และรูปทรง

[krongon2513]

สระบัวกว้าง อยากได้ใบบัวเอามาทำข้าวอบใบบัวให้แม่

[krongon2513]

เดินจงกรมหนึ่งชั่วโมงก่อนรับประทานอาหารเช้า
วันนี้มีข้าวก่ำผสมธัญพืช
หมูหยอง นำพริกตาแดง
สังเกตผักจิ้ม ค่อนข้างแปลกสำหรับฉัน
เขาใช้ใบแครอทและดอกผักติ้วเป็นผักจิ้ม
มีน้ำข้าวโพดด้วย
เป็นอาหารเช้ามื้อที่อิ่มอร่อย ประทับใจ
มากกว่าอาหารโรงแรม

[krongon2513]

ดอกผักติ้ว ใช้จิ้มน้ำพริก

[krongon2513]

ดอกไม้ธูปเทียนบูชาพระอันแสนเรียบง่าย
ใช้ดอกสาบเสือ ดอกรักป่า ดอกพวงแสด(ดอกเดียว)

[krongon2513]

พลวงพ่อคำเขียนเทศน์ ท่านเล่าถึงขณะที่อาพาธที่ ร.พ.จุฬา
ท่านบอกว่าคุณหมอดีกับท่านเหมือนเทวดา นางพยาบาลก็คือนางฟ้า
อยากให้มาวัดกันเยอะๆ ถ้าไม่มาเดี๋ยวคนสร้างเรือนพักเขาไม่ได้บุญ

[krongon2513]

การมาครั้งนี้นอกจากปฎิบัติบูชา ก็ได้เรียนรู้เกี่ยวกับโยคะว่า
โยคะมิใช่การออกกำลังกาย
โยคะเป็นการบริหารร่างกายและจิตใจไปพร้อมกัน
หลักในการทำโยคะคือการนิ่งและรู้สึกสบาย ไม่ฝืน
เวลาที่เหมาะในการทำโยคะคือตอนเช้า และท้องต้องว่าง
อุ่นเครื่องก่อนทำโยคะ 5 นาทีและปิดท้ายด้วยท่าผ่อนคลาย 10 นาทีเสมอ

คิดว่าคุ้มค่า คุ้มกับเวลาที่ใช้ไป
คงจะได้มาอีก
ก็เป็นที่ที่ฉันชอบ

ไม่มีรูปมาฝากเพราะกำลังทำท่าตามอาจารย์อยู่

[Junphen Juntana]

อิ่มบุญ อุ่นหัวใจจังค่ะพี่กรองอรแห่งอักษราเทวาลัยของเรา

[saratee14]

p' oy,

i am so happy for you and thank you for the story.
it is alway good and educated.

i just read from the temple magazine it said " the person who practice five precepts for 10 years should be award as a ph.d "

[Nupu]

พี่อ้อยขา
ขอบคุณนะคะที่พี่อ้อยช่วยส่งข่าวของหลวงพ่อคำเขียนมาให้พววกเราทราบและรูปภาพสวย ๆจากวัด เห็นรูปหลวงพ่อออกมาเทศน์ได้แล้ว รู้สึกดีใจจังค่ะ

[khesorn mueller]

whisper:P.Krongon ka,no any Yoga pictures??
nongning(psst!)

[dd_2530]

เมื่อวันเสาร์ที่ 12 ที่ผ่านมาไปทำบุญที่วัดป่า อ.มั่น ภูริทัตโต อ.พร้าว จ.เชียงใหม่  ได้หยิบหนังสือเล่มหนึ่งขึ้นมาอ่าน  เป็นหนังสือ  คำตอบปัญหาธรรม  โดย  ท่านอาจารย์พระมหาบัว  ญาณสัมปันโน  วัดป่าบ้านตาด  จังหวัดอุดรธานี  โดยเฉพาะหัวข้อ "คิดถึงแม่ที่ป่วย"  อ่านแล้วสะดุดใจ  จึงนำมาให้พี่ๆน้องๆได้อ่านกันค่ะ

:: คิดถึงแม่ที่ป่วย ::

   แม่เป็นคนป่วย  เราเป็นคนดีปกติ  ไม่ควรแสดงกิริยาผิดปกติต่อคนไข้ซึ่งไม่ปกติในธาตุขันธ์และจิตใจ   การขอรับประทานบ่อยและการเอาตามใจตัวเอง  นั่นเป็นอาการระบายความทุกข์ทรมานของคนป่วยแต่ละครั้งแต่ละอาการต่อลูกๆ  ผู้เป็นคนดีปกติทางธาตุขันธ์จึงควรเห็นใจให้ความอบอุ่นแก่ท่าน  ท่านหวังพึ่งลูกๆทุกอย่างทั้งเป็นทั้งทุกข์ทั้งตาย  ไม่มีที่พึ่งไม่มีที่เรียกร้องนอกจากลูกๆของตนเท่านั้น  คนอื่นก็เป็นคนอื่น  แม่ก็ทราบว่าเป็นคนอื่น  จึงไม่รบกวนใครๆนอกจากลูกๆของตนเท่านั้น

   พระคุณของแม่ล้นฟ้าล้นแผ่นดินที่ควรเทิดทูนสุดหัวใจ  แต่คุณของความโมโหโทโสความดุด่านั้นไม่มี  นอกจากมีแต่โทษล้วนๆของมันเท่านั้น  จึงไม่ควรเอาความดุมาแข่งพระคุณของแม่ต่อไปอีก   ที่เป็นมาแล้วก็ควรยอมรับว่าผิดต่อแม่  ความโมโหความดุจะได้หมอบหัวลง  ไม่โผล่หัวขึ้นแผ่พังพานต่อสู้กับผู้มีพระคุณล้นฟ้าอีกต่อไป   อาหารที่หามาให้ท่านไม่ทันหรือหามาไม่ได้  ก็บอกท่านโดยดีว่าไม่ทัน  ไม่ได้  พร้อมกับการแสดงกิริยานุ่มนวลต่อท่านสมกับเราเป็นลูกผู้ดีของท่านที่ไว้ใจ  ลงใจในเราจนฝังใจชนิดถอนไม่ขึ้น

   จงเมตตาท่านสุดหัวใจตลอดไป  อย่านำยาพิษคือกิริยาไม่ดีและดุด่ามาเป็นคู่แข่งพระคุณท่านและเผาลนท่านให้แสลงตาแสลงใจได้ทุกข์เพราะเราอีกต่อไป

   เรากวนท่านตอนอยู่ในท้อง  ตกคลอดออกมาเวลายังเด็กยังเล็กจนรู้เดียงสาและถึงบัดนี้  กวนมาก  ยุ่งมาก  วุ่นวายท่านมาก  ไม่มีใครยุ่งวุ่นวายเกินลูกๆยุ่งวุ่นวายพ่อ-แม่   กรุณาทบทวนให้ละเอียดระหว่างเรากับแม่กวนกัน  วุ่นวายกันเรื่อยมา  ความดุความต่ำที่เคยมีในตัวเรากับแม่  จะไม่เป็นคู่แข่งกันอีกต่อไป  จะมีแต่ความเมตตากรุณาอันเป็นธรรมความชุ่มเย็นล้วนๆต่อกันจนอวสาน

[dd_2530]

อีกบทความหนึ่ง  จาก  http://weblog.manager.co.th/publichome/forgiven/

:: เมื่อฉันแก่ตัวลง ::

... เมื่อฉันแก่ตัวลง ไม่ใช่ฉันที่เคยเป็น...
ขอโปรดเข้าใจฉัน มีความอดทนต่อฉันเพิ่มขึ้นอีกสักนิด
ตอนฉันทำแกงหกใส่เสื้อตัวเอง ...
ตอนฉันลืมวิธีผูกเชือกรองเท้า ...
ขอให้นึกถึงตอนแรกๆ ที่ฉันใช้สองมือสอนเธอทำทุกอย่าง ...

ตอนฉันเริ่มพร่ำบ่นแต่เรื่องเดิมๆที่เธอรู้สึกเบื่อ ...
ขอให้อดทนสักนิด อย่าเพิ่งขัดฉัน
ตอนเธอยังเล็กๆ ฉันยังเคยเล่านิทานซ้ำๆซากๆที่เธอชอบฟังจนเธอหลับไป ...

... ตอนฉันต้องการให้เธอช่วยอาบน้ำให้ อย่าตำหนิฉันเลย
ยังจำตอนเธอเล็กๆ ฉันต้องทั้งออดอ้อน ทั้งปลอบ
เพื่อให้เธอยอมอาบน้ำได้ไหม ...

ตอนฉันงงกับวิทยาการใหม่ๆ อย่าหัวเราะเยาะฉัน
จำตอนที่ฉันเฝ้าอดทนตอบคำถาม "ทำไม ทำไม"
ทุกครั้งที่เธอถามได้ไหม ...

ตอนฉันเหนื่อยล้า จนเดินต่อไม่ไหว
ขอจงยื่นมือที่แข็งแรงของเธอออกมาช่วยพยุงฉัน
เหมือนตอนที่ฉันพยุงเธอให้หัดเดิน ...
เมื่อตอนที่เธอยังเล็กๆ

... หากฉันเผลอลืมหัวข้อที่กำลังสนทนากันอยู่ให้เวลาฉันคิดสักนิด ...
ที่จริงสำหรับฉันแล้ว กำลังพูดเรื่องอะไรไม่สำคัญหรอก ...
ขอเพียงมีเธออยู่ฟังฉัน ฉันก็พอใจแล้ว ...

ตอนเธอเห็นฉันแก่ตัวลง ไม่ต้องเสียใจ ขอให้เข้าใจฉัน สนับสนุนฉัน ...
ให้เหมือนตอนที่ฉันสนับสนุนเธอตอนเธอเริ่มเรียนรู้ใหม่ๆ ...
ตอนนั้นฉันนำพาเธอเข้าสู่เส้นทางชีวิต
ตอนนี้ขอให้เธอเป็นเพื่อนฉัน เดินไปให้สุดเส้นทาง ...
ให้ความรักและความอดทนต่อฉัน ฉันจะยิ้มด้วยความขอบใจ
ในรอยยิ้มของฉัน ... มีแต่ความรัก อันหาที่สิ้นสุดมิได้ของฉัน
... " ที่มีให้กับเธอ " ...