จำเลยรักเละตุ้มเป๊ะ

[prapasri AH]

ว่าจะนอนแล้วยังไม่นอนโว้ย เจ้ากระป๋อง

เด่วนี้ฉันทันสมัย เอาโน๊ตบุ๊คมา จิ้มบนเตียงนอน ขณะที่พี่หาญนอนอยู่่ใกล้ๆ :shock:

เพราะฉันเห็นว่า ถ้าฉันใช้เครื่อง ตั้งโต๊ะ แล้วเข้าเวบอยู่่ ข้างล่าง ของบ้าน แล้วปล่อยให้พี่


หาญมานอนคนเดียว กลัวจะห่างเหินกะพี่หาญมากไป :cry:  :cry:  เลยเปลียนวิธี เล่นเนต

ใหม่ ให้เจ้าหน้าที่เค้าต่อสายโทรศัพท์  high speed มาไว้ข้างเตียงเลย เลยได้นั่งจิ้มเนตใกล้ๆ พี่หาญ แต่พี่

แกหลับสบายไปแล้วจ้า :lol: เพื่อนเธอเป็นนักจัดการไหมล่ะ ติดเนต แต่ไม่่ให้สามีรำคาญก็

สามารถทำได้จ้า

ว่าแต่ว่าต้องนอนแล้วล่ะเด่วพี่แกตื่นขึ้นมา ฉันถูกดุ แหง๋แก๋

[khesorn mueller]

Do the same tonight naka,p.Prapasri
nn.

[KUSON]

ขอคารวะแม่นางไผ่ 1จอก ที่ช่วยแก้ใขบทบาทตัวละคร และช่วยเพิ่มสีสรรค์โดยส่งหมีแพนด้ามากำนันข้า 1 ตัว ข้าจึงปลื้มหมีแพนด้าเอ้าหมีแพนด้า(พิมพ์ไป เต้นไป)
    ขอสรุปเรื่อง
    จางซูอิ และจูอิ้นไถ่เป็นพี่น้องต่างบิดาและมารดาที่รักกันมาก และ ด้วยความจนจูอิ้นไถ่ถูกส่งไปอยู่กับจอมยุทธเรน  ด้วยความรักที่จางซูอิมีต่อจูอิ้นไถ่ จึงได้เดินทางไปหานาง ระหว่างทางจางซูอิ๊ต้องพบอุปสรรคนานับประการ เหตุการณ์จะเป็นอย่างไร โปรดติดตาม

[KUSON]

พบนางงามกลางป่า
    ตกจากหน้าผา จางซูอิ๊เอกบดินทร์ สลบไสลไม่ได้สติไป สามวัน พอลืมตาฟื้นขึ้นมารู้สึกตัวอยู่บนที่นอนอ่อนนุ่ม มองไปเห็นหน้าสตรีลางๆ รู้สึกคอแห้งผากจึงพูดเบาๆ
     น้ำ ๆ ข้าขอน้ำ......จางซูอิเอ่ย
     ค่อยๆดื่ม.......สตรีนางนั้นนำน้ำมาป้อนจางซูอิ
     อึก ๆ ๆ ชื่นใจ ข้าอยู่ที่ใดรือ.....จางซูอิถาม
     กระท่อมกลางป่า ข้าพบท่านนอนสลบอยู่ข้างเหว ท่านหมดสติมา3วันแล้ว ...คนงามตอบ
     ท่านมีนามว่ากระไร......จางซูอิถามต่อ
     ข้า แม่นางหนุงหนิง.......หล่อนตอบสะเทิ้นอาย
     ข้าขอขอบใจแม่นางหนุงหนิง.....จางซูอิดึงมือนางเข้ามาวางบนอกของตนรู้สึกซาบซึ้ง
     ท่านอยู่กับใคร.....จางซูอิถามต่อ
     ข้าอยู่เพียงลำพังคนเดียว พ่อข้าจากข้าไปเมื่อไม่นานมานี้.....แม่นางหนุงหนิงตอบพลางสะเทิ้นอายจางซูอิเพราะกุมมือนางอยู่

[KUSON]

คฤหาสจอมยุทธเรน
  กล่าวฝ่ายจูอิ้นไถ่พุฒ แม้นางจะสุขสบายในคฤหาสเพียงไร แต่จิตใจนางไฝ่หาแต่จางซูอิเอกบดินทร์จนร่างกายซูบผอม
    ตุ้งแฉ่ๆๆ.....เสียงฉาบกลองที่จอมตลกแป๋งเอาใจนาง
    นางไม่สนใจดูเจ้าคะ.....แป๋งฟ้องจอมยุทธเรน
    แอ่อี้แอๆๆ.....เสียงปี่นางปลาแสดงบ้าง
    นางไม่สนอีก....นางปลาฟ้องจอมยุทธเรนบ้าง
    แต่แต แน้ๆๆๆๆ.....นังปิดเต้นระบำแคนๆ อวด
    นางปาข้าด้วยรองเท้าเพคะ...นังปิ๊ดฟ้องจอมยุทธเรน
    แม้จอมยุทธเรนจะเอาใจสารพัด อาการนางหาดีขึ้นไม่ จนนางล้มป่วย เพ้อหาแต่จางวูอิ
    จอมยุทธเรนสงสารจางซูอิใจจะขาด อยากตายตามนางไปอีกคน

[KUSON]

เขียนเรื่องไทย ๆ คนยังอ่านกันไม่รู้เรื่องเลย ริอาจมาเขียนเรื่องจีนแล้วมันจะไม่แย่ไปกว่าเดิมหรือ.....คร๊าบ

  ปิ๊ดครับ นิยายของกุศลใกล้อวสานแล้ว ต่อจากนี้กุศลขอมอบภาระรุ่น15ให้ปิ๊ดช่วยดำเนินการต่อ หวังว่าปิ๊ดคงมีสาระดีๆมาเขียนให้เพื่อนๆได้ติดตามนะครับ ขอบใจที่ช่วยเตือน

[khesorn mueller]

No,P.Kuson,the story was just begun!you 've got a high rate already ,don't get down!!!
nungning

[suriya2513]

คฤหาสจอมยุทธเรน
  กล่าวฝ่ายจูอิ้นไถ่พุฒ แม้นางจะสุขสบายในคฤหาสเพียงไร แต่จิตใจนางไฝ่หาแต่จางซูอิเอกบดินทร์จนร่างกายซูบผอม
    ตุ้งแฉ่ๆๆ.....เสียงฉาบกลองที่จอมตลกแป๋งเอาใจนาง
    นางไม่สนใจดูเจ้าคะ.....แป๋งฟ้องจอมยุทธเรน
    แอ่อี้แอๆๆ.....เสียงปี�

วันนี้แป๋งเห็นแม่นางจูอิ้นไถ่พุฒ ที่สำนักจอมยุทธสุดหล้าฟ้าสุรชัย จูอิ้นไถ่พุฒเธอตรอมใจมากน้ำหนักลดไปตั้งครึ่งออนซ์แน่ะ

[khesorn mueller]

That is not even 100 milliliter?
nungning(weak in mathematic!)

[KUSON]

จอมยุทธเรนคอยเอาใจจูอิ้นไถ่พุทธ
    ข้าวก็กลืนไม่ลง น้ำก็ไม่ยอมแตะ แม่นางจูพุฒ บอกข้าเถอะ นางต้องการสิ่งใด ข้าจะหาให้นางทุสิ่ง.......จอมยุทธเรนเอาใจ
     ข้ามิต้องการสิ่งไร.....จูอิ้นพุฒรำพัน
     ข้าได้ยินนางละเมอถึงจางซูอิ......แป๋งฟ้อง
     เจ้าจงไปตามจางซูอิเอกบดินทร์พบข้าด่วน....จอมยุทธสั่ง

[KUSON]

จางซูอิ อาการบาดเจ็บทุเลา
    ข้างฝ่ายจางซูอิเอกบดินทร์ การดูแลรักษาของแม่หญิงหนุงหนิง อาการเจ็บก็หายวันหายคืน ความเป็นหนุ่ม ความใกล้ชิด จางซูเอก เริ่มสงสารแม่นางหนิงมากขึ้นตามลำดับ

[KUSON]

แม่หญิงแป๋งตามหาจางซูอิเอก
    แม่หญิงแป๋ง เมื่อได้รับคำสั่งจากจอมยุทธเรน ก็รีบเดินทางไปหาจางซูอิ แต่ไม่พบจึงกลับมารายงานเจ้านาย
     ข้าไปสืบถามคนในหมู่บ้านแม่นางจูอิ้นพุฒ ไม่พบใครทั้งสิ้น....แป๋งรายงาน
     เขาไปใหนหมด....จอมยุทธเรนถาม
     แม่ของนางสิ้นใจเมื่อไม่กี่วันมานี้....แป๋งรายงานต่อ
     แล้วจางซูละ........จอมยุทธเรนถามอีก
     จางซูตามมาหานางที่นี่หลายเดือนแล้ว ได้ข่าวว่าหายสาบสูญไปเลย...แป๋งรายงาน
     ขณะนั้นแม่นางจูอิ้นไถ่พุฒได้ยินเสียงรายงานโดยตลอด นางรู้สึกหมดสิ้นทุกสิ่ง แม่และคนรัก นางร้องให้เสียใจจนสลบไป
     จอมยุทธเรนจึงรีบแก้ใขจนนางฟื้นคืนสติ และอาสาขอพานางติดตามหาจางซูอิให้ได้

[khesorn mueller]

They have to afloat over the water or flying in the air naka...not riding horse,not walking...most of chinese movie I saw in free TV Germany always like that.
nn(ringside fan)

[KUSON]

ความดีของสาวชาวป่า
   นอนเจ็บป่วยอยู่หลายเดือน อาการบาดเจ็บของจางซูอิเอก ดีขึ้นมาก แต่ยังต้องนอนซมเพราะพิษใข้ แม่นางหนุงหนิงต้องคอยป้อนข้าวป้อนน้ำมาโดยตลอด จนวันหนึ่ง ขณะสาวชาวป่าหนุงหนิงช่วยเช็ดตัว....
    โอย  ข้าปวดไหล่สุดพรรณา แม่นางหนิงช่วยข้าด้วย.....จางซูอิเอกรำพัน
      ข้าใช้ดินเผามาประคบ ท่านยังไม่หายรึ.......แม่นางหนิงถาม
      เจ้าจงไปนำว่านหนวดแมวมาผสมเหล้าขาวอาการข้าคงดีขึ้น....จางซูอ้อน
      หญ้าหนวดแมว บนเทือกเขาฟากโน้นใช่ใหมจ๊ะ......สาวชาวป่าถาม
       แต่จางซูเอก หมดสติไปก่อน นางพิษมองจางซูด้วยความเห็นใจ ขาดพ่อไป แม่นางหนุงหนิงมีเพียงจางซูเท่านั้นที่อยู่เป็นเพื่อน นางจะปล่อยให้เขาตายไม่ได้นางต้องไปหาหญ้าหนวดแมวมาให้ได้
     

[khesorn mueller]

I find any alcohol is may be easier than หญ้าหนวดแมว...let her get him drunk!!
nn(ringside fan)

[KUSON]

หญ้าหนวดแมว
    เดินทางมาเป็นเวลานาน กว่าจะถึงยอดเขาเพื่อหาหญ้าหนวดแมว กระแสลมที่พัดแรงทำให้แม่นางหนุงหนิงต้องใช้กำลังภายในไปมหาศาล พอถึงจุดหมายปลายทางนางแทบหมดแรง ต้องผนึกลมปรานอยู่เป็นเวลานาน
      ฝ่ายจางซูอิเอก เมื่ออากาศเริ่มเย็นลง เพราะพิษใข้ เขารู้สึกหนาวเป็นทวีคูณ ปากคอซีดดั่งคนจะขาดใจ ดิ้นทุรนทุรายจนเกือบตกเตียง
      โชกดีแม่นางหนุงหนิงชาวเขาผู้มีใจบริสุทธิ์กลับมาทัน นางรีบบดหญ้าหนวดแมวผสมเหล้าขาวให้จางซูดื่ม
        โอยหนาวเหลือเกิน......จางซูเอกครวญครางปากคอสั่น
         ด้วยความไร้เดียงสา แม่นางชาวเขารีบนำผ้าห่มผืนใหญ่มาคลุมร่างของจางซูอิ
        ขณะกำลังห่มผ้า จางซูอิดึงร่างนางเข้ามากอด ด้วยความอ่อนแรง นางชาวเขามิอาจปกป้องตนเองได้ จึงต้องตกเป็นของจางซูอิทันที

[khesorn mueller]

So easy?
no fight?
no playing a bit???
no love from the first sight?
no letter?
no sweet words??
P.Kuson!
nn(fan,fan like to protest)

[KUSON]

ตามหาคนรัก
    ผ่านไปเกือบปีจูอิ้นไถ่พุฒยังมิลืมจางซูอิเอกได้  แม้จอมยุทธเรนจะเอาใจสารพัด ยิ่งทำให้แม่นางจูอิ้นไถ่ถวิลหาจางซูอิหนักยิ่งขึ้น นางสังหรณ์ว่า จางซูอิยังไม่ตาย สักวันหนึ่งต้องมาพบนางจนได้ จนวันหนึ่ง
      จูอิ้นพุฒ ข้าสงสารนางยิ่งนัก อยากพาเจ้าไปพักผ่อน.....จอมยุทธเรนเสนอ
       ไปที่ไดรึท่านพี่.......จูอิ้นพุฒถามด้วยความเกรงใจ
        เราไปขี่มาเที่ยวกันในป่าดีใหม......จอมยุทธเสนอ
         ก็แล้วแต่ท่านพี่........จูอิ้นพุฒตอบเกรงใจจอมยุทธ
         บ่ายนั้น มีเพียงจอมยุทธเรนและจูอิ้นพุฒขี่ม้าคนละตัว มุ่งหน้าเข้าป่าลึกโดยปราศจากผู้ติดตาม

[KUSON]

น้องหนิงจ๊ะ
  พี่กุศลไม่สันทัดบทเลิฟซีน เขียนไปกลัวถูกด่า จะให้มองตากันแล้วนางเอกท้อง แฟนๆต้องเข้าใจว่าเป็นปลากัด เอาน่าสมมุติว่าได้แต่งงานกันแล้วอะไรมันจะเกิดก็ต้องเกิดนะจ๊ะ แล้วทีหลังอาจจะดีเองก็ได้

[khesorn mueller]

Kaaa,p.Kuson(great producer!)..
fan,fan just shout,pfiff and protest from time to time so that the cinema would be not so silent kaa..
what's happen in the wood?they saw any mother and child or father and small baby?or he fall down from the horse ..and แม่นางหนุงหนิง had to hospital again??or any other direction..herr,herr
nn(like to predict in advance)

[KUSON]

ความเอยความรัก
   นางกลางไพร หนุงหนิง เมื่อตกเป็นภรรยาของจางซูอิ เอก เหมือนฝนมาโปรด ความรู้สึกเหงา ว้าเหว่ที่บิดาของนางจากไปก็มีจางซูอิมาทดแทน นางปรนนิบัติดูแลรักษาจางซูอิจนอาการเจ็บป่วยหายเป็นปกติด้วยความจงรักภักดี
    ข้างฝ่ายจางซูอิเอก  ถึงแม้จิตใจจะมีจูอิ้นไถ่พุฒเพียงคนเดียว มาบัดนี้ ความรับผิดชอบต่อนางกลางไพร หนุงหนิง ทำให้เขามิอาจทอดทิ้งหล่อนไปได้  และคืนวันนั้นบนเตียงนอน
    ข้าได้ยินท่านพี่ถอนหายใจสองสามครั้ง มีเหตุใดรือ.....หนุงหนิงถาม
    เจ้าอย่ารู้เลย.......จางซูเอกตอบพลางหันหลังให้เสียงนั้นสั่นสะท้าน
    ข้าขัดใจเจ้ารึ.......หนุงหนิงกังวล
    มิได้ เจ้าอย่ากังวลใจไปเลย....จางซูเอกตอบพลางเอามือลูบหัวนางเบาๆ
ในอ้อมกอดของจางซู นางรู้สึกอุ่นใจ แต่สัญชาติญานแม่นางหนิงคิดว่า จางซูอาจเคยมีภรรยามาก่อน นางได้แต่รู้สึกสะท้อนใจตนเองที่ริหลงรักเขาเสียแล้ว สักวันหนึ่ง ๆเมื่อเจ้าของมาทวงคืนนางจะทำอย่างไร คิดไปนางได้แต่รู้สึกสะท้อนใจ

[KUSON]

บนกำแพงเมืองจีน

  จูอิ้นไถ่พุฒ และจอมยุทธเรน ขี่ม้าลัดเลาะไปตามแนวเขา จนมองเห็นหน้าผาสูงชัน น่าแปลก แนวกำแพงเมืองจีนที่สูงสง่า พอสร้างมาถึงจุดนี้มีรอยแผ่นดินทรุด มีซากกำแพงเมืองถล่มปรากฏอยู่เบื้องหน้าเป็นระยะสั้นๆระหว่างช่องหน้าผา
    จูอิ้นพุฒมองดูซากกำแพงแล้วหันมามองจอมยุทธเรนเหมือนอยากถาม
    กำแพงช่วงนี้ บรรพบุรุษข้าเคยพยายามซ่อมแซมหลายหนแต่ไม่สำเร็จ....จอมยุทธเรนอธิบาย
    ด้วยเหตุใดรือ.......จูอิ้นพุฒสงสัย
   ตำนานเล่าว่าสามีของสตรีนางหนึ่ง สร้างกำแพงเมืองจีนแล้วหายไป นางตามหาและพบศพสามีนางที่นี่ เสียงร้องให้ด้วยความรัก ทำให้กำแพงเมืองจีนถล่มทะลาย จุดนี้จึงไม่สามารถสร้างได้......จอมยุทธเรนเล่าอดีตให้นางฟัง
     ความรักมีพลังขนาดนี้เชียวรึท่านเรน แล้วมีหนทางแก้ใขหรือไม่......จูอิ้นพุฒถามสงสัย
     มี บ้างก็เล่าว่า ต้องใช้ชีวิตของคนรักสองคนกระโดดลงไปสังเวย จึงแก้ได้....จอมยุทธเล่า
     ชีวิตเชียวหรือ........จูอิ้นไถ่พุฒรำพันเหมือนมีรางสังหรณ์

[KUSON]

รักเขาข้างเดียว
   จอมยุทธเรน แอบมองใบหน้าที่เศร้าหมองของจูอิ้นไถ่ พุฒ ด้วยความเห็นใจ น่าแปลก นับวันเขายิ่งรู้สึกรักนางมากยิ่งขึ้น มากจนมิอาจจักกล่าวได้ ส่วนจูอิ้นพุฒเอง นางก็รู้ดี แต่ชีวิตนี้ นางขอรักจางซูอิเอกเพียงคนเดียวเท่านั้น นางพยายามหลบสายตามิกล้ามองจอมยุทธเรนตรงๆ
    ค่ำแล้ว เรารีบกลับกันเถอะ เดี๋ยวมืดค่ำมองมิเห็นเส้นทาง.....จอมยุทธเรนเสนอ
    น้องขอขอบใจพี่ท่านที่กรูณา น้องจะรีบควบม้านำเดี๋ยวนี้......จูอิ้นไถ่พุฒตอบ
       ดังนั้น จูอิ้นไถ่พุฒรีบควบม้านำไปก่อนโดยมีจอมยุทธเรนตามไปติดๆ
    เพราะความมืดในคืนข้างแรม ทั้งสองจึงหลงทางอยู่ทางอยู่ในป่าจนดึกแล้วก็ยังหาทางออกไม่ได้
    พี่เห็นแสงไฟจากกระท่อมข้างหน้า เราเข้าไปขอความช่วยเหลือจากเขาก่อน.....จอมยุทธเรนเสนอ
    เพคะ งั้นน้องขอควบม้านำไปก่อน.......จูอิ้นไถ่มองเห็นทางออกเช่นเดียวกัน

[khesorn mueller]

P.Kuson ka,
what will she react:
1.scratch other her eyes
2.deep hurt but keep quiet
3.box  Rain one upper cut.
4.box her ex one hook
5.riding back to the palace
6.let we talk!
nungning(ringside fan likes to guess)

[KUSON]

รักร้าวกลางไพร
    เมื่อจูอิ้นไถ่พุฒและจางซูอิเอก ควบม้ามาถึงกระท่อมกลางไพร ทั้งคู่รีบลงจากหลังม้าตรงมาเคาะประตูเรียก
      ก๊อก ๆ มีใครอยู่ใหมคะ.......จูอิ้นไถ่เคาะพลางตะโกนถามสองครั้ง
      แอ๊ดดดดด............เสียงประตูเปิดออก มีชายหนุ่มถือตะเกียงถาม
      ท่านมาจากที่ใดรือ มาเคาะเรียกข้าดึกๆ.........จางซูอิเอกถาม
      ข้า จูอิ้นไถ่ และนี่จอมยุทธเรน เราหลงทางมา......จูอิ้นไถ่พุฒตอบ
       พอเห็นหน้ากันชัดเจน ทั้งคู่ตกตะลึง พอได้สติต่างโผเข้ากอดกัน
       พี่จางซูอิเอก........จูอิ้นไถ่ละลักละล่ำดีใจ
       น้องจูอิ้นพุฒ..........ทั้งคู่ดีใจกอดกันกลม
  คนที่หัวใจสลายขณะนี้คือ จอมยุทธเรนและแม่นางหนุงหนิง อนิจจา ใยฟ้าลิขิตมาเช่นนี้


   ผู้เขียนเองก็ตื้นตันใจพอๆกัน จึงขอยุติการเขียนชั่วขณะ ขอเชิญแฟนๆช่วยวิจารณ์ต่อ