= = = เวียตนาม เว้ ฮอยอัน ดานัง = = =

[เหยง 16]

24 ช่างตัดภาพเหมือนข้างวัดเทียนมู่ 1



ออกจากวัดเทียนมู่ ผ่านร้านเต้าฮวย ร้านกาแฟ เพื่อไปขึ้นรถ จะพบกับนักตัดภาพที่ใช้กรรไกรกับกระดาษขาว-ดำ
โดยช่างให้หุ่นยืนแล้วใช้กรรไกรตัดตามแบบ โดยบอกว่าใช้เวลา 1 นาที แต่จากการสังเกตุการณ์และจับเวลา
ของคุณหมอไกร สัตว20 บอกว่าน่าจะใช้เวลา 2 นาทีและถ้ามีลูกค้าต่อเนื่อง จะทำรายได้ถึงชั่วโมงละ 800 บาท
โดยรายหนึ่งๆ เสียค่าตัดให้ช่าง 40 บาทต่อรูป

พี่ติ๋ว-จันทร์แจ่ม ยืนเป็นหุ่นให้ช่างตัดภาพ ซึ่งน่าจะใช้เวลาประมาณ 1 นาทีเศษ ภาพออกมาตามที่เห็นครับ

[เหยง 16]

25 ช่างตัดภาพเหมือนข้างวัดเทียนมู่ 2



พี่แดง-พรพรรณ บช14 และน้องตาล-ศุภรา(ลูกสาว) อาสาเป็นหุ่นให้ช่างตัดภาพ



ภาพเหมือนของพี่แดง



ภาพเหมือนคู่ครับ

[เหยง 16]

26 ช่างตัดภาพเหมือนข้างวัดเทียนมู่ 3



จากการสังเกตุ หากหุ่นใส่หมวก หรือมีเอกลักษณ์พิเศษ ช่างจะตัดได้เหมือนมากกว่าหุ่นที่มีทรงผมปกติ

[เหยง 16]

27 ช่างตัดภาพเหมือนข้างวัดเทียนมู่ 4



ดังเช่นภาพของน้องแป้ง (ด.ญ. จิดาภา) ผู้ร่วมคณะทัวร์จากจังหวัดอุดรธานีพร้อมคุณแม่

[เหยง 16]

28 ช่างตัดภาพเหมือนข้างวัดเทียนมู่ 5



ได้เวลาของ น้องใบเฟิน-ภวรร ลูกสาวพี่อี๊ด-สุภาณี บช14 เป็นหุ่น, ขณะที่ น้องเอม-วรนุช ลูกสาวพี่ ส.ว. ชรินทร์ โชว์ภาพ
ซึ่งตัดเสร็จและใส่เม้าท์ให้ชม ด้วยความพอใจ ในขณะที่ Observer พี่สิงห์-มานพ ยืนดูอยู่ด้วยความสนใจ

ภาพของ น้องใบเฟิน ที่ตัดเสร็จแล้ว จากภาพคงพอทราบได้ว่า เจ้าของภาพพอใจในผลงานของช่างหรือไม่ ?

[เหยง 16]

29 ช่างตัดภาพเหมือนข้างวัดเทียนมู่ 6



ภาพตัดเหมือนของผู้เขียน ในขณะที่ช่างกำลังตัดภาพเหมือนของน้องติ๊ก ผู้ทำบัญชีอยู่ที่ถนนนราธิวาสราชนครินทร์



ภาพที่ตัดออกมาเทียบกับตัวจริง

[เหยง 16]

30 ไปภัตตาคาร

คณะซีมะโด่งทัวร์ใช้เวลากับช่างตัดภาพเหมือน ไปประมาณ 20 นาที จากนั้นเวลาประมาณ 11.25 น. จึงขึ้นรถเพื่อเดินทาง
ไปรัปประทานอาหารเที่ยง ณ ภัตตาคาร Serenade



ด้วยเพราะแต่ละคนทานเต้าฮวยไปคนละ 1 หรือ 2 ถ้วย ตามด้วยปอเปี๊ยะสด แถมด้วยถั่วลิสงต้ม หน่อไม้ต้ม(เรียกว่าทานทุกอย่าง
ที่ขวางหน้า) ขนมเม็ดมะม่วงโรยงา กาแฟ ฯลฯ แต่ละคนเดินเข้าภัตตาคารอย่างไม่เร่งร้อน และมื้อนี้เสียของ-ข้าวเหลือบานเลย
อย่างไรก็ตาม ที่ภัตตาคารนี้ ต้องรอภาพเด็ดๆ หลังทานข้าวแล้ว ที่บรรดาผู้เฒ่าเริ่มออกลายกับสาวๆเวียตนาม ติดตามชมต่อครับ

จากนั้นไกด์บิว บอกว่า จะพาเราไปชมสุสานจักรพรรดิ์ไคดิงห์ ซึ่งสวยงามมาก แต่ต้องเดินขึ้นบันได 127 ขั้น (จะไหวหรือนี่)

[เหยง 16]

31 ตลาดดองบา

12.35 น. หลังจากนั่งมองอาหารที่เหลือบนโต๊ะมากมาย แล้วพากันปฏิบัติภาระกิจในห้องน้ำ ส่วนหนึ่งเป็นผู้เฒ่า
ที่ไปออกลาย พา Reception สาวญวนไปถ่ายรูปพร้อมแจกขนมจีบกันอยู่หน้าภัตตาคาร ไกด็บิว บอกว่า จะไปท่อง
ตลาดดองบาก่อน เพื่อให้ซื้อหาของกันสักพักให้อาหารในกระเพาะย่อย ก่อนจะเดินทางต่อไปสุสานจักรพรรดิ์ไคดิงห์

ตลาดดองบา เป็นตลาดสินค้าขนาดใหญ่กลางเมืองเว้ (Hue)ที่อยู่ติดกับแม่น้ำเหือง หรือแม่น้ำหอม เป็นแหล่ง
ชุมนุมของนักช๊อปชาวไทย ซึ่งในตลาดจะมีภาษาเวียตนามและภาษาไทยเท่านั้น ต่อรอง ซื้อ-ขาย กันสนั่น
สินค้าที่ซื้อ-ขาย ประกอบไปด้วย สินค้าจุกจิก ประเภทขนม, เสื้อผ้า, รองเท้า, กระเป๋าเดินทาง และที่ตลาดแห่งนี้
มีผลไม้ที่นำเข้าจากประเทศไทยจำหน่ายอยู่ด้วย เช่น เงาะ มังคุด(กิโลเป็นร้อยบาท-เราซื้อที่บ้าน 6 โล 100 บาท)
ลำใยเป็นของเวียตนาม ซึ่งมีเนื้อน้อย-เม็ดใหญ่แบบลำใยไทยรุ่นเก่า กล้วยน้ำว้าขายทั้งแบบเป็นหวีและเครือ
เวียตนามซื้อผลไม้จากไทย แล้ว Re-origin เป็นเวียตนาม ไปขายจีน เสียภาษีนำเข้าร้อยละ 5 แต่หากไทยส่งขายจีน
โดยตรงเสียภาษีนำเข้า ร้อยละ 12 แสดงถึงความไร้ความสามารถของรัฐบาลไทย ในการเจรจาการค้ากับต่างประเทศ
ซึ่งสินค้าผลไม้จากไทยส่งไปสิงคโปร์ แล้วเลี้ยวไปขายให้จีนก็เสียภาษีนำเข้าร้อยละ 5 เช่นกัน
(คนปลูกขายเอง ต้องเสียภาษีนำเข้าแพงกว่า ประเทศนายหน้า เป็นไปได้อย่างไร?)



ทันทีที่ลงจากรถ คณะซีมะโด่งทัวร์ ก็ตรงดิ่งเข้าร้ายขายของทันที เป้าหมายคือ ขนมขบเคี้ยว กาแฟ กระจากส่องหน้า
ทำจากไม้แดง-ไม้ชิงชัน เหล้ามินหม่าง(เหล้าโด๊ปสูตรของจักรพรรดิ์มินหมาง องค์ที่ 2 ของราชวงศ์เหวียน ที่มีชายากว่า
500 องค์) และแม้จะต่อรองจนพอใจหรือหนำใจแล้ว ยังเป็นหน้าที่ ไกด์บิว ในการเจรจาต่อรองด้วยภาษาเวียตนามอีกครั้ง
เพื่อให้ลดราคาลงจากที่ต่อรองไว้แล้ว



เห็นสินค้าวางไว้หน้า จู๋ดำ-กวางดำ-สมเกียรติ วิศว 16 ที่นั่งต่อรองอยู่เงียบๆคนเดียว ซึ่งที่สุด จู๋ดำ ต้องซื้อกระเป๋าใส่ของ
ขนาดใหญ่ เนื่องจากสินค้าที่ซื้อในตลาดดองบา ใส่ได้เต็ม 1 กระเป๋าทีเดียว และยังจะซื้อสินค้าอื่นอีกในท้ายที่สุด

[เหยง 16]

32 ตลาดดองบา 2



ฝั่งตรงข้ามตลาด ซึ่งคั่นด้วยถนนเล็กๆ เป็นร้านขายเฝอ ซึ่งมีคนเวียตนามมาอุดหนุนกันแน่นร้าน
ตลาดดองบา ยังเป็นท่าจอดรถโดยสาร เพื่อเดินทางออกนอกเมืองเว้ รวมทั้งเดินทางต่อไปยังเมืองอื่นๆด้วย



สาวใส่หมวกในภาพนี้ attractive พอสมควร แต่ไม่อาจถ่ายภาพระยะใกล้ได้ ไม่แน่ว่ากล้องของพี่นพ-นพดล
อาจมีรูปเธออยู่ เขาว่า สวยแม้กระทั่งนั่งกินข้าว......อะไรจะปานนั้น ?

[เหยง 16]

 33 ตลาดดองบา 3



เมื่อกลับมาขึ้นรถ คุณหมอไกร สัตว์ 20 ซื้อกระเป๋า Samsonite มาหนึ่งใบ ในราคา 400 บาท ในขณะที่พี่หมอเตี้ย-สรรเสริญ สัตว์15
ซื้อมาอีกแบบหนึ่งในราคา 380 บาท และในระหว่างนั้น จู๋หลิว-พี่หลิว-สุรศักดิ์ RX14 ซึ่งขึ้นรถคนสุดท้าย เพราะไปต่อราคาเพื่อซื้อ
กระเป๋าแบบเดียวกับคุณหมอไกร มาด้วยราคา 365 บาท ที่จู๋หลิวบอกว่า เมื่อตกลงราคาซื้อเสร็จ แม่ค้าซึ่งเป็นคนรอบข้างเฮตบมือ
กันสนั่น จึงเชื่อว่า ซื้อกระเป๋าในครั้งนี้เจอของแพงเข้าแล้ว และเมื่อให้สาวๆ ผู้มีประสบการณ์ในการตรวจสินค้าดูกระเป๋าทั้งสามใบ
พบว่า กระเป๋าของพี่หมอเตี้ย-สรรเสริญ ตัดเย็บด้วยคุณภาพที่ดีกว่าอีกสองใบ รวมทั้งรูปแบบของกระเป๋าก็ดูดี หรูหรา กว่ามาก

จู๋หลิว เรียกกระเป๋า Samsonite นี้ว่า ยี่ห้อ "สมสนิท"

[เหยง 16]

34 ตลาดดองบา 4

ข้างๆ ตลาดดองบา เป็นห้างสรรพสินค้าติดแอร์ ขายสินค้าแบนด์เนม โดยจ่ายเป็นดอล์ล่าร์สหรัฐและด่องเท่านั้น
ไม่รู้จักบาทไทยเหมือนในตลาดดองบาและทั่วๆไป อย่างไรก็ตาม-กลับมีชาวเวียตนามเข้าไปเดินเที่ยวหรือซื้อของ
ในห้างน้อยคนจริงๆ ผิดกับห้างในประเทศไทย ที่คนไทยเดินแทบชนกันตาย และด้วยเหตุนี้ที่ส่งผลให้การระบาด
ของไข้หวัด 2009 ในเวียตนามมีน้อยกว่าในประเทศไทยมาก



ที่สุด จู๋ดำ ก็กลับมาขึ้นรถด้วยการซื้อหมวกสำหรับการใส่เพื่อขี่จักรยาน ในราคาใบละ 120 บาท เป็นสินค้าชิ้นสุดท้าย

[เหยง 16]

35 สุสานจักรพรรดิ์ไคดิงห์ 1




เวลาประมาณ 14.15 น. ออกจากตลาดดองบา สู่สุสานจักรพรรดิ์ไคดิงห์ ในเมืองเว้ ซึ่งไกด์บิว บอกว่า เล็กที่สุด
ในบรรดาสุสานจักรพรรดิ์ราชวงศ์เหวียน แต่สวยที่สุด ใช้เวลาสร้างกว่า 11 ปีและเสร็จสมบูรณ์ในปี พ.ศ. 2474
โดยสุสานจักรพรรดิ์มินหมาง องค์ที่ 2 ของราชวงศ์เหวียนใหญ่ที่สุด

จักรพรรดิ์ไคดิงห์ เป็นจักรพรรดิราชวงศ์เหวียนองค์ที่ 12 จากทั้งหมด 13 พระองค์โดยองค์สุดท้ายคือ เบาได๋ และ
ได้สละราชสมบัติ ณ พระราชวังไทฮวา เมื่อ โฮจิมินห์และประชาชนร่วมกับต่อสู้ปลดแอกจักรพรรดิ์นิยมฝรั่งเศส ใน
ปี พ.ศ. 2488 จักรพรรดิ์ไคดิงห์เวลาบรรทมจะนอนกอดขันทีแทนการนอนกับมเหสีหรือพระสนม โปรฝรั่งเศสมาก
เมื่อใกล้สิ้นพระชนน์ได้เริ่มสร้างสุสานด้วยการเก็บภาษีจากประชาชนเพื่อการนี้ จนประชาชนเกลียดชัง ตามตำนาน
บอกว่า ทรงสั่งซื้อปูนซีเมนต์จากประเทศไทยไปสร้างสุสาน และสั่งเครื่องตกแต่งจากฝรั่งเศส รวมทั้งหล่อพระบรมรุป
จากฝรั่งเศสด้วย บนเพดานของสุสาน ทรงรับสั่งให้ศิลปินชาวเวียตนามวาดภาพ "มังกรในม่านเมฆ" ซึ่งเป็นมังกร 5 นิ้ว
ต่อมาได้มีการเล่าขานว่า ศิลปินได้ใช้เท้าจับพู่กันวาดภาพชุดนั้น ด้วยรังเกียจจักรพรรดิ์ที่ขูดรีดภาษีจากประชาชน
อีกถึงร้อยละ 30 เพื่อไปสร้างสุสานจนเดือดร้อนไปทุกหย่อมหญ้า

สุสานมีบันได 3 ชุด รวม 127 ขั้น สร้างผสมผสานระหว่างวัฒนธรรมตะวันออกและวัฒนธรรมตะวันตก ภายในเป็นหินอ่อน

[เหยง 16]

36 สุสานจักรพรรดิ์ไคดิงห์ 2



ขึ้นบันไดชุดแรกที่สูงชันแล้ว พบว่า ทั้ง ซ้ายและขวา จะมีรูปปั้นขุนนาง ช้างพาหนะ ยืนถวายความเคารพอยู่
ตรงหน้าเป็นป้ายวิญญานของจักรพรรดิ์ อยู่ในซุ้ม โดยมีบันไดขึ้น-ลงขนาบสองข้าง



ป้ายวิญญานของจักรพรรดิ์ไคดิงห์ พี่เป้า และพี่แววตา ยึดเป็นที่พักเหนื่อย
แถวถัดออกมา จากซ้ายไปขวา พี่หมอเตี้ย-สรรเสริญ, พี่สิงห์-มานพ, หมอไกร สัตว์ 20, และคุณทิวรัตน์ จากสำนักงานอัยการสูงสุด
แถวหน้าสุด จากซ้ายไปขวา คุณแม่น้องแป้ง, น้องแป้ง, น้องทราบ-ชัญญ และพี่อี๊ด-สุภาณี

[เหยง 16]

37 สุสานจักรพรรดิ์ไคดิงห์ 3



หลังจากขึ้นบันไดครบ 3 ชุด 127 ขั้น มีทางเข้าสุสานจากด้านข้าง ณ ห้องกลาง มีแท่นบูชาตั้งพระบรมรูปจักรพรรดิ์ไคดิงห์ไว้
ยังมีถ้วยน้ำชาวางถวายไว้ และด้านหลังเป็นรูปปั้นที่จักรพรรดิ์เบาได๋ ในชุดทรงจักรพรรดิ์แบบดังเดิม  สร้างประดิษฐานไว้





ในสุสานระบุว่า "NO PHOTOGHARP" แต่ด้วยมีเจ้าหน้าที่เพียง 2 นาย โดยนายหนึ่งทำหน้าที่ตรวจบัตร อีกนายขายของที่ระลึก
การห้ามถ่ายภาพภายในสุสานจึงเป็นเรื่องธรรมดาไป และปฏิมากรรมรูปพระอาทิตย์ครึ่งดวงที่ด้านหลังนั้น ไกด์บิว บอกว่า
รูปปั้นพระอาทิตย์ครึ่งดวง แสดงถึงพระอาทิตย์ตกดิน อันเป็นการแสดงถึงการสิ้นพระชนน์ของจักรพรรดิ์พระองค์นี้ ในส่วนที่ว่า
พระศพถูกฝังอยู่ที่ใดในสุสาน ไกด์บิวบอกว่า เป็นเรื่องปกปิดมาแต่โบราณ ที่ไม่มีใครทราบถึงตำแหน่งที่แท้จริงของพระศพ
ทราบแต่อยู่ใต้สุสานแห่งนี้เท่านั้น โดยสิ้นพระชนน์ในปีที่ 2 ของการสร้างสุสาน แต่สุสานสร้างถึง 11 ปีจึงสำเร็จลง

[เหยง 16]

38 สุสานจักรพรรดิ์ไคดิงห์ 4



ห้องในสุดของสุสาน เป็นที่ตั้งของรูปหล่อจักรพรรดิ์ไคดิงห์ด้วยสำริดจากประเทศฝรั่งเศส เท่าองค์จริง
ซึ่งจากรูปหล่อ พระองค์มีลักษณะรูปร่างเล็ก บางมาก รอบข้างมีภาพพระราชชนนีและภาพพระราชวงศ์
พร้อมภูษา เข็มขัด ใส่ตู้ไว้ให้ชม

ภายในสุสาน ซึ่งแบ่งไว้เป็นสามห้อง ริมในคือห้องไว้รูปหล่อสัมฤทธิ์ ห้องกลางไว้แท่นที่บูชาและ
รูปทรงชุดจักรพรรดิ์ ส่วนห้องริมสุดซึ่งเป็นห้องแรกที่เปิดให้เข้าสุสานเป็นห้องขายบัตร ของที่ระลึก
และให้เจ้าหน้าที่เฝ้าสุสานนอนพัก การทำครัวของเจ้าหน้าที่จัดไว้ด้านนอกโดยเยื้อยงไปด้านหลังสุสาน

อนึ่ง เจ้าหน้าที่บอกว่า ตนเองนั้นตั้งแต่มาทำงานที่สุสานนี้ ทำหน้าที่กวาดพื้นเพียงอย่างเดียวเท่านั้น
ภายในสุสาน ไม่มีหยักไย่เลย โดยเชื่อว่า ในสมัยโบราณ ก่อนที่ช่างจะลงสีผนังหรือฝ้าเพดาน จะมีการ
ใช้ยาหรือสารบางอย่างทาหรือผสมไปกับสี ทำให้ไม่มีแมลงมุม จิ้งจกเข้าไปอยู่ในสุสานเลย ซึ่งเรื่องนี้
น่าสนใจมาก หากพบยาหรือสารนั้น จะทำให้ช่วยให้บ้านสะอาดจากจิ้งจก แมลงมุม ไปได้โขทีเดียว

[เหยง 16]

39 สุสานจักรพรรดิ์ไคดิงห์ 5 และการเดินทางสู่ฮอยอัน

สำหรับภาพสวยๆ เช่น "มังกรในม่านเมฆ" และภาพประกอบอื่นๆ ผมคงจะขอให้ พี่นพ-นพดล เป็นผู้โพสต์ นะครับ

15.15 น. โดยประมาณ คณะซีมะโด่งทัวร์ ขึ้นรถเพื่อออกเดินทางไปยังเมืองฮอยอัน ซึ่งการเข้าพักที่ฮอยอันในครั้งนี้
เพื่อที่จะได้ชมเมืองฮอยอันในยามค่ำคืน ซึ่งบริเวณเมืองเก่าที่เป็นมรดกโลกนี้ จะมีการประดับโคมซึ่งกล่าวว่าสวยงามมาก
และจะเที่ยวชมเมืองในเวลากลางวัน เพื่อเปรียบเทียบให้เห็นความแตกต่างกัน การเดินทางจะต้องผ่านอุโมงค์"ไฮ่เวิน"
ซึ่งอุโมงค์มีความยาว 6,300 เมตรโดยเงินกู้จากประเทศญี่ปุ่น เจาะทะลุภูเขาเพื่อย่นระยะเวลาของการเดินทางไปเมืองดานัง
เมืองท่าเรือน้ำลึกสำคัญของเวียตนามใต้ในอดีต และของเวียตนามในปัจจุบัน แล้วเดินทางต่อไปยังเมืองฮอยอัน
ซึ่งใช้เวลาเดินทางมากกว่า 2 ชั่วโมงครึ่งจากเมืองเว้

ระหว่างทาง ได้มีการตั้งปุจฉาจากผู้ร่วมเดินทางว่า "ซีมะโด่ง" แปลว่าอะไร รวมทั้งมีการร้องเพลง ซีมะโด่ง ให้ฟังด้วย
ในโอกาสนี้ ใคร่ขอความกรุณา 2 เรื่องคือ
                      1.ช่วยโพสต์เพลง ซีมะโด่ง ไว้ถัดจากคอลัมม์ที่ผมเขียน เพื่อให้ผู้อ่านเปิดฟัง ขณะเข้าอ่านข้อความ
                      2.ขอเชิญท่านผู้รู้ อัถถาธิบายคำว่า "ซีมะโด่ง" เพื่อให้ ผู้สงสัย ได้ทราบด้วยครับ

ขออนุญาต พักสายตาจากการพิมพ์และรอพี่นพ โพสต์รูป อีกทั้งรอผู้โพสต์เพลง "ซีมะโด่ง" และเฉลยคำว่า "ซีมะโด่ง"ด้วย


 

[prapasri AH]

พี่นภขา

มาโพสต์ เร็วๆๆๆ มีท่านผู้ชม รอ ดูอยู่มากมายเลยค่ะ

[yyswim]

โอ๊ย....

อายจัง เพราะผมยังโพสต์รูปไปไม่ถึงไหน

อาจจะเพราะ มีงานเยอะน่ะครับ ทำหลายๆงานในหนึ่งวัน

วันนี้ก็ อดไปว่ายน้ำ เอาเวลาที่พอมี มานั่งโพสต์รูปต่อ

รูปที่ถ่ายในกล้องผม ก็ใช่ว่าจะสวยนัก อย่าหวังพึ่งกล้องๆนี้มากนักนะครับ ขอร้อง..

[yyswim]

เหยง ขยันนะครับ ถ่ายรูปมุมสวยๆได้เยอะเลย ขยันเขียน ขยันเล่าด้วย

ผมคงจะขอให้ทุกท่าน อ่านเอาจากที่เหยงเขียนล่ะครับ

ฮ่า ฮ่า ฮ่า ดีไม่ดี หวังจะให้เหยงโพสต์รูปทั้งหมดด้วยเลย

จะขอเป็นผู้ชม ผู้อ่าน แล้วพองานซาๆ ค่อยมาละเลียดโพสต์รูปสักวันละ รูป สองรูป

[yyswim]

สำหรับ น้องสาวที่นุ่งสั้น เสื้อกล้ามสีขาว คนนั้น... ถ่ายมาไม่ได้ครับ

พอเล็งจะได้ที่ เธอจะหันหลังให้ทุกที

เธอไม่ให้ถ่ายน่ะ จึงไม่กล้าตื๊อ ตามถ่าย กลัวจะโดนบาทาเอา

ในตลาดขายสินค้านั้น ผมยังไม่ได้เปิดดูรูปเลยครับว่า มีรูปดีๆ บ้างมั๊ย?

ของที่อื่นๆ ก็เหมือนกันครับ ผมยังไม่ได้ดูรูปเลยเช่นเดียวกัน

จริงๆนะครับ ไม่ได้โม้

เพราะแค่เปิดดูรูป แล้วทะยอยโพสต์ไปเรื่อยๆตามลำดับรูปที่มี ก็จะไม่ค่อยว่างอยู่แล้ว

ท่านใด ที่กำลังรอรับอีเมล์ที่ผมจะส่งรูปไปให้ กรุณารอหน่อยนะครับ

ผมยังไม่รู้เลยว่า ถึงวันที่จะมีการประชุมกรรมการหอ

 รูปในมือผมจะทำสำเร็จ ไปได้สักแค่ไหน?

หากไม่ดี ก็คงจะยังไม่ให้ครับ  อาย แสนอายฝีมือ

[yyswim]

101
เรือหัวมังกรสองหัว ไม่ใช่อย่างเรือไวกิ้ง

หากแต่ที่หัวเรือ สร้างหัวมังกรไว้ สองหัวเลย

[yyswim]

102
ลวดลาย คล้ายๆจีน เนาะ

[yyswim]

103
เพดานบนเรือ ... รูปนี้เคยลงชิมลางไปแล้ว

[yyswim]

104
คุณมณี จุฬาพรศิริ บัญชี เข้าปี 2514

[yyswim]

105
เป็นคนข้างกาย ของ คุณแก้ว – ปรีชา จุฬาพรศิริ บัญชี RCU10

ส่งข่าวถึง แก้ว...

รูปในกล้องของนาย  นำมาแบ่งปันดูกันบ้างนะ อยากจะเห็น