น้องหนิงขา สุดยอดน้องหนุงหนิง พี่หามานานแล้วค่ะ
พี่จะไปเปิดให้คุณแม่พี่ฟัง ท่านอายุเข้า 80 ปีนี้ ฟังแล้วคงชื่นใจ
ระลึกถึงชีวิตเรียบง่ายสมัยสาวๆ
ท่อนสุดท้ายก็บอกถึงความสุขที่พื้นๆของคนเราที่หาได้ง่าย
แต่คนเดียวนี้หาไม่ได้ เพราะลืมว่าความสุขคืออะไร
ขอบคุณน้องหนิงที่หาความสุขง่ายๆคืนมาให้ท่านอีกครั้งค่ะ
ญ) เยือกเย็นด้วยลมพัดพา
หนาวเย็นจับอุราผ้าห่มอยู่ไหน
ช) โถ เอาซิน้องอยู่นี่แล้วไง
ญ) ฮึ ถอยไปใช่แก้หนาวลม
ช) อ๋อ เอาผ้าห่มเพราะว่าลมโชยมา
นี่แน่ะ น้องใช้คลุมกายา
ญ) โอ้ ลมหนาวนั้นเย็นอุรา
พ) ห่มผ้าคลุมกายาด้วยผ้าผืนเดียวกัน
ช) หลับนอนแต่ตอนพลบค่ำ
พักความเหนื่อยตรากตรำด้วยความสุขสันต์
ญ) หมุนเวียนเช่นนี้อยู่ทุกๆ วัน
ช) ถึงเช้าพลันตื่นขึ้นไถนา
ญ) สองเราฟันฝ่าไถทำนาเรื่อยไป
ช) ไม่มีทุกข์เพราะเราพอใจ
ญ) ร่วมชีวิตหากินกันไป
พ) อยู่บ้านนาพาใจให้สุขเหมือนชาวนา