◄◄◄ << เมียงู >>►►► .. Life is Beautiful ..

[phraisohn]

ขายผ้าไหม ห้าๆๆๆ
ไปๆมาๆ เหมือนกระทู้ขายผ้าไหมจริงๆคับ

[swsm]

เรื่องเริ่มขึ้นจากพี่สิงห์ มานพ .. ดังนี้

		อ้างถึง			ข้อความของ manopkd เมื่อ 06 พฤษภาคม 2552, 21:32:30
	สวัสดีครับ คุณน้องบักสนและน้อง ๆ ทุกท่าน พี่สิงห์นั่งอ่านจนจบพอดี  ต้องขอขอบคุณที่ช่วยกันนำเรื่องดี ๆ มานำเสนอ เสียดายพี่สิงห์พูดภาษาเขมรไม่เป็นครับ  สมัยที่ท่านนายกฮุนเซ็น เป็นนายกใหม่ สิบกว่าปีมาแล้ว พี่สิงห์มีโอกาสไปเขมร เพื่อไปหาลู่ทางทำธุรกิจ สมัยนั้นมีแต่คนไทยไปลงทุน พี่สิงห์ได้มีโอกาสเห็นสาว ๆ เขมรใส่กระตุดปลัดขลิกรอบเอว ซึ่งสาว ๆ เขมรต้องใส่ทุกคนถ้ายังไม่มีครอบครัว (แต่เวลาเขาจะนอนกับผู้ชายเขาจะถอดออก เขาบอกว่าใส่ไว้เป็นเครื่องรางของขลังครับ)  ประชาชนเขมรยังยากจนมากเพราะสงครามเพิ่งเลิก ประชาชนปลูกบ้านเป็นกระตอบเล็ก ๆ อยู่ตามถนน เป็นส่วนใหญ่  กระแสไฟฟ้าไม่มี  พี่สิงห์ไปทั่วพนมเปญและบ้านนอกไปดูหลุมฝังศพที่โตนแสลง น่าสังเวชมาก หลังจากนั้นอีกสิบปี พี่สิงห์ก็มีโอกาสไปบ่อย ไปช่วยสอนคนงานทำงาน แต่ให้คนไทยที่พูดเขมรได้เป็นล่ามและใช้ภาษาอังกฤษปนด้วย เสียดายที่รู้จักบักสนช้าไป เพราะอยากเรียนภาษาเขมรครับ จะได้สื่อสารกันรู้เรื่อง ตอนนี้ก็ยังติดต่อกันอยู่ครับแต่ใช้ภาษาอังกฤษแทนเพราะพี่สิงห์พูดเขมรไม่ได้  พี่สิงห์เคยบอกเขาไว้ให้โฟร์แมนไปเรียนภาษาไทย แล้วพี่สิงห์จะสอนการทำงานให้ได้ลึกซึ้งครับ  ปีนี้คงมีโอกาสไปอีก ถ้าบักสนมีหนังสือ ช่วยสงเคราะหืด้วย พี่สิงห์จะได้ไปจีบสาวเขมรได้  ที่ผ่านมาใช้ภาษาใบ้  ปนภาษาอังกฤษ ครับ แต่ก็สื่อสารกันได้

[swsm]

คนต่อมา ที่เริ่มโก่งคอขานรับการเข้าประเทศกัมพูชา
คือน้องต๋อย 24 .. เธอเล่าว่า

		อ้างถึง			ข้อความของ dtoy เมื่อ 09 พฤษภาคม 2552, 08:51:50
	สวัสดีค่ะพี่มานพ  ต๋อยก็เคยอยู่เขมรมาก่อนค่ะ  คงจะเป็นเวลาใกล้เคียงกัน  คศ ๑๙๙๖-๗  ตอนนั้นเขมรพึ่งจะเปิดประเทศได้ไม่นาน  มีองค์กรต่างประเทศให้เงินช่วยเหลือมากมาย  แม้การเมืองยังครุกรุ่นและเต็มไปด้วยปัญหาเก่าแก่เรื้อรัง ความยากจนแทรกทุกมุม  ความปลอดภัยหายาก  เราต้องอยู่กับความสี่ยงและระแวดระวังตัวตลอดเวลา  หลายครั้งที่เสียงระเบิดดังไม่ไกลจากบ้านต๋อยนัก  หรือคนใกล้เคียงรู้จักถูกปืนขู่เอารถไปดื้อ ๆ  หรือไปตลาดถูกลูกหลงกลับระเบิด ต๋อยถูกล้วงกระเป๋า และเจอตำรวจเอาปืนขู่จะเอาเงินค่าปรับฐานเลี้ยวผิดไป ๑ ซอย .. อะไรทำนองนั้น ต๋อยต้องอยู่ในบ้านที่กำแพงสูง ๓-๔ เมตร  มียามรักษาการณ์ตลอด ๒๔ ชม และไม่เคยไปไหนเวลากลางคืน ยกเว้นกับสามีซึ่งทำงานที่ต่างจังหวัดลุ่มน้ำโขง และจะกลับมาอยู่กับครอบครัววันสุดสัปดาห์  ต๋อยอยู่พนมเปญกับลูกสาวอายุ ๓ ขวบ  ไม่เคยทิ้งลูกไว้กับใครนอกจากครูที่โรงเรียนอนุบาลซึ่งเรียนครึ่งวัน  ไม่ไว้ใจใครเต็มร้อยแม้กระทั่งแม่บ้านและยามรักษาการณ์ แต่เป็นประสบการณ์ชีวิตที่ดี  ต๋อยไม่เคยรังเกียจพวกเขมรเลย  ประเทศและชีวิตเขาน่าเศร้าใจมาก (ยกเว้นคนใหญ่โตมีอำนาจ เพราะใช้อำนาจในทางที่ผิด)

[swsm]

ต่อจากนั้น .. หะยีก็ร่วมผสมโรงในทันที

		อ้างถึง			ข้อความของ swsm เมื่อ 09 พฤษภาคม 2552, 09:31:25
	พี่สิงห์และน้องต๋อย หะยีขอมาร่วมวงเป็น "พลพรรค" เดียวกันได้ไหมคะ ?? เพราะเคยอยู่พนมเปญมาก่อนเช่นกัน แต่คงอยู่ก่อนหน้าน้องต๋อยหน่อยนึง  คือระหว่างปี 1992-1994 ประมาณนี้ เป็นช่วงที่เขมรกำลังจะเปิดประเทศ  และเริ่มจัดให้มีการเลือกตั้งเป็นครั้งแรก .. ช่วงนั้นมีองค์กรระหว่างประเทศหลายหน่วยเข้าไปช่วยฟื้นฟูประเทศ และร่วมสังเกตการเลือกตั้ง ซึ่งมีทหารช่างจากไทย  และที่ส่งมาจาก UN โดยตรงคือ UNTAC เราอ่าน "อัน-แทค"  แต่คนกัมพูชาอ่าน "อุน-ถัก" (สำเนียงฝรั่งเศส) พวกเราอยู่ด้วยความหวาดและสนุกสนาน ระคนกัน จำได้ว่า .. อยู่ในสภาพที่ต้องพร้อมอพยพตลอดเวลา กระเป๋าเดินทางพร้อมหิ้วออกนอกบ้าน .. สมบัติสะสมน้อยที่สุด ในบ้านมีเฉพาะที่นอน TV วิทยุ อย่างละ 1 เครื่อง  เครื่องครัวเล็กน้อย (ที่สามารถทิ้งได้ โดยไม่เป็นกังวล) และที่สำคัญคือ .. Walky Talky หรือวิทยุสื่อสารที่ต้องเปิดทิ้งไว้ตลอดเวลา (พี่ป๋องอาจจะร้อง "อ๋อ" เมื่ออ่านมาถึงตรงนี้  ว่าทำไมหะยีจึงพอรู้เรื่อง code ของวิทยุสื่อสารบ้าง) สมัยโน้นยังไม่มีโทรศัพท์ จะมีเฉพาะหน่วยงานราชการเท่านั้น  ยังไม่แพร่หลายมาถึงที่พักอาศัย เราจึงมีเฉพาะวิทยุสื่อสารเอาไว้ติดต่อกันและกัน สถานการณ์ครั้งหนึ่ง ทำให้เราต้องอพยพด้วยการขึ้น C130 ของทหาร อย่างเร่งด่วน บินตรงจากพนมเปญ มาสนามบิน บน.6 ดอนเมือง .. ตื่นเต้นดี อยู่ได้ไม่กี่วัน .. สถานการณ์เริ่มเข้าที่ .. ก็บินกลับไปเป็นชาวขะแมร์ .. อีกครั้ง

[swsm]

		อ้างถึง			ข้อความของ swsm เมื่อ 09 พฤษภาคม 2552, 09:42:45
	นั่นคือ .. เหตุการณ์ที่บอกว่าหวาดหวั่น ส่วนเรื่องของความสนุกสนาน ก็มีมากไม่แพ้กัน เรากลุ่มคนไทย .. จะอยู่ละแวกใกล้ ๆ กัน และติดต่อกันทุกวัน วันละหลาย ๆ ครั้ง มีการสังสรรค์ ทานข้าวเย็นรวมกันอยู่เสมอ กิจวัตรยามเหตุการณ์ปกติ .. พอบรรดาสามีไปทำงาน บรรดาแม่บ้านก็ออกสำรวจตลาด โดยเฉพาะอย่างยิ่ง "บะซาร์ ทะมัย" แปลว่า "ตลาดใหม่" หรือที่รู้จักกันในนาม "ตลาดรัสเซีย"

โฉมหน้า "บะซาร์ ทะมัย"

[swsm]

		อ้างถึง			ข้อความของ swsm เมื่อ 09 พฤษภาคม 2552, 09:42:45
	พวกเรามีหน้าที่ (ย้ำว่า .. หน้าที่) ในการสำรวจราคา และ design ของก้อนหินสี ๆ โดยเฉพาะสีน้ำเงิน ..ไพลิน .. ซึ่งถือว่าเป็นของดีจากกัมพูชา ตามด้วย ผ้าไหมท้องถิ่น  ที่มีลายเฉพาะตัว .. เพราะหลายคนชอบซื้อหาไปใช้  หะยีก็ชอบ .. แต่สีตกบรรลัยเลย..  สู้ของบ้านเราไม่ได้ นอกจากนั้น  ก็ต้องทำตัวเองให้มีความรู้เรื่องสถานที่สำคัญของพนมเปญ ไม่ว่าจะเป็น โตวสเลง  ทุ่งสังหาร (Killing Field) หรืออื่น ๆ เพราะพวกเราต้องทำหน้าที่พาแขกสำคัญจากเมืองไทย เข้าเยี่ยมชมสถานที่เหล่านั้น .. อยู่เสมอ ยิ่งเขียน  ความหลังยิ่งชัดขึ้น .. เป็นประสบการณ์ที่ดีมากในช่วงหนึ่งของชีวิต ..

[swsm]

และบังยุทธก็ร่วมแจม

		อ้างถึง			ข้อความของ I-Love-CU เมื่อ 09 พฤษภาคม 2552, 09:49:52
	มานั่งฟังเรื่องเขมรด้วยคน เห็นพี่ ๆ เคยไปอยู่เขมรนาน ๆ เก่งมากเลย ผมแบกเป้ไปเขมร เมื่อประมาณ ๓ ปีที่แล้ว เข้าเขมรจากด่านเวียดนาม ไปอยู่ที่พนมเปญและเสียมราฐหลายวัน เขมรยังยากจนและในชนบทก็ยังลำบากมาก

[swsm]

		อ้างถึง			ข้อความของ swsm เมื่อ 09 พฤษภาคม 2552, 10:03:30
	ไม่รู้ว่าน้องยุทธรู้สึกเหมือนพี่ไหม .. พอเข้าไปอยู่ร่วมกับเขาจริง ๆ เราจะรู้ว่าเขาเป็นคนน่ารัก เขาดูละครจากเมืองไทยทุกเรื่อง ที่ออกอากาศทุกช่อง เขาฟังภาษาไทยเก่งมาก  พูดได้  สื่อสารได้ในระดับดีทีเดียว .. แต่น่าเสียดาย  หรือเพราะความไม่ระวังต่อผลกระทบในภาพรวม เวลาที่ตลกบ้านเราเล่นสนุก  มักจะพูดว่า "ไอ้เขมร" หรือ "ไอ้ลาว" ไปในเชิง negative โดยไม่ตระหนักว่า  เขาก็รู้สึกว่าถูกเราดูถูก เหยียดหยาม และฝังความรู้สึกนั้นเอาไว้ในใจทีละนิด ๆ เมื่อใดก็ตามที่เกิดระเบิดขึ้นมา  มันก็ยากที่จะแก้ไข เช่นกรณี .. เผาสถานทูตไทยเมื่อหลายปีก่อน เคยยกกรณีแบบนี้มาพูดในที่ประชุมด้านความมั่นคงมาแล้วหลายครั้ง ไม่รู้ว่า  ความเห็นของเราอยู่แค่ในห้องประชุมหรือเปล่า อยากให้ส่ง message นี้ไปยังกลุ่มนักแสดงทั้งหลายด้วย บางทีเราเล่นเอาสนุก  เอาขำ  แต่ผลกระทบมันมีมหาศาลต่อประเทศชาติ .. เนอะ พูดมากไปหน่อย .. คนแก่ขี้บ่น ก็หยั่งงี้แหละ !!!

[swsm]

ตามด้วยน้องต๋อย 24

		อ้างถึง			ข้อความของ dtoy เมื่อ 09 พฤษภาคม 2552, 10:15:49
	อู๊ย ตื่นเต้ล ดีใจจัง  หาพลพวกได้อีกหนึ่ง ตอนพี่หยีไป  พวกเพื่อนที่ทำงานที่ยูเอ็นด้วยกันก็แห่กันไปเยอะค่ะพี่หยี  แต่ต๋อยยังไม่อยากตัดช่องน้อยแต่พอตัวหนีคนรักไปซึ่งๆหน้าเลยไม่เป็นไปตามกระแส ไปด้วยกระเป๋าเดินทางจริง ๆ ค่ะ  ไปหาเอาดาบหน้า  โทรศัพท์มือถือของต๋อยเครื่องเท่าก้อนอิฐเลยค่ะ  แล้วเรามีแผนการหลบหนีด้วยนะคะถ้าเกิดภาวะฉุกเฉิน  เรามีเรือเร็วที่ซื้อไว้และขั้นตอนในการรวมพรรคพวก  โอ๊ย ตื่นเต้นค่ะ  แต่ก็ดีนะคะที่ไม่ต้ิองใช้ ช่วงหยุดสงกรานต์เป็นวันหยุดยาว  เราเดินทางไปพักผ่อนที่ฮ่องกง  วันกลับนั่งทานติ่มซำอาหารเช้า  อ่านเจอข่าวว่า the exiled Prince -- a brother of Prince Ronnarit จะเดินทางกลับพนมเปญวันเดียวกัน (เครื่องเดียวกันด้วย)  และฮุนเซ็นประกาศว่าจะยิงล้อเครื่องบินที่ให้โดยสารแก่ the Prince  เราเลยเลื่อนวันเดินทาง  และเที่ยวบินไม่ได้มีทุกว้น และต้องหาโรงแรมใหม่เพราะห้องเต็มและติดแหงกอยู่เกาะฮ่องกงอีกหลายวัน และต่อมาในปีเดียวกันเราเดินทางไปยุโรป  เกิดการปะทะระหว่าง ๒ ฝ่าย  ฮุนเซ็นและรณฤทธ์  เรากลับเข้าประเทศไม่ได้  ติดอยู่ที่อังกฤษและมารอที่เมืองไทยจนกว่าทางอียูจะยอมอนุญาติให้เข้าได้  ต๋อยเลยกลับไปเก็บของกลับออสเตรเลียกับลูก  เหลือคุณสามีซึ่งต้องอยู่ให้ครบเทอม  ตอนนั้นต๋อยตั้งครรภ์ลูกสาวคนที่สองด้วยค่ะ ขอโทษนะคะคุณหลาน  ประเพณีอิสานใต้ล้ำเข้าไปในแดนเขมรมากไปหน่อย  ไม่ว่ากันนะคะ

[swsm]

		อ้างถึง			ข้อความของ dtoy เมื่อ 09 พฤษภาคม 2552, 10:30:59
	จริงค่ะพี่หยี  คนไทยส่วนใหญ่ยังมองประเทศเพื่อนบ้านว่าต่ำต้อยกว่าตนเองนิดนึง  เพราะเราหยิ่งและภูมิใจที่ไม่เคยก้มหัวเป็นเมืองขึ้นใคร  และสภาวะการเมืองและเศรษฐกิจก็กำลังรุ่งโรจน์ในขณะนั้น (อย่าถามในขณะนี้) อันนี้จริงเพราะต๋อยทำงานร่วมกับชาวเขมร  ชาวลาว และชาวเวียดนามมาก่อน  เรารู้ cross culture ได้ลึกซึ้งดี  ทำให้เรารู้ดวยว่าเขามองเราว่าเราไม่จริงใจและเหยียดหยามเขาตลอดเวลา โดยเฉพาะคนลาวเป็นมากกว่าชาติอื่น

[swsm]

		อ้างถึง			ข้อความของ I-Love-CU เมื่อ 09 พฤษภาคม 2552, 10:42:09
	ดีครับพี่ต๋อย พี่หะยี เห็นด้วยครับ คนไทยชอบพูดจาพาดพิงถึงเพื่อนบ้านอย่างลาว เขมร ดูแล้วไม่ค่อยน่ารัก อาจโดยตั้งใจ หรือไม่ตั้งใจก็ตาม ที่จริงผมว่าเรามีการกระทบระทั่งกันในด้านการเมืองบ่อยครั้ง แต่ในระดับชาวบ้านด้วยกัน เราก็ยังคบหากันได้อยู่ ผมรู้จักเพื่อนชาวลาว ในต่างประเทศหลายคนที่เคยเรียนจบจากไทย อยากให้เพื่อนบ้านไทย ลาว เขมร มีความเป็นมิตรกันมากกว่าความแบ่งแยก สงสัยต้อง lecture วิชา Cross-Cultural Understanding

[swsm]

		อ้างถึง			ข้อความของ I-Love-CU เมื่อ 09 พฤษภาคม 2552, 10:52:24
	ผมว่าลาวก็เป็นพี่น้องร่วมบรรพบุรุษเผ่าไทเหมือนกัน และมีความใกล้เคียงกันของภาษามากที่สุด แต่ทว่าลาวกลับสนิทสนมและไว้เนื้อเชื่อใจ เวียดนามมากกว่าไทย

[swsm]

		อ้างถึง			ข้อความของ manopkd เมื่อ 09 พฤษภาคม 2552, 12:24:59
	สวัสดีคุณ Dtoy และ คุณน้องหะยี                พี่สิงห์เข้าไปเขมรครั้งแรกนั้น กระแสไฟฟ้าในพนมเปญยังไม่มี  ทุกคนต้องปั่นไฟใฃ้เอง  อาคารสถานที่เป็นของรัฐบาลทั้งสิ้น เอกชนยังไมการลงทุน ต้องเช่าจากรัฐบาล  ถนนมีแต่ฝุ่น  พี่สิงห์ไปพบกับรุ่นน้องชาวหอที่เป็นผู้จัดการบริษัท ปูนซิเมนต์ไทย เขมร ชื่อ จำไม่ได้ตอนนี้ เพื่อจะไปจัดตั้งบริษัท ผลิตเสาไฟฟ้าขายให้เขมร เพราะจำเป็นมาก เขาพาพี่สิงห์ไปทุกที่รอบๆพนมเปญ เพื่อดูว่าชาวบ้านอยู่กันอย่างไร และพี่สิงห์ก็ชอบอยุ่แล้ว  แต่บังเอิญเสาไฟฟ้าล๊อตนั้นเกาหลีประมูลได้ และพี่สิงห์ก็โดนเพื่อนฝูงในเมืองไทยร่วมกับผู้ใหญ่ในปูนซิเมนต์ไทย  ชิงตัดหน้าร่วมจัดตั้งบริษัมร่วมทุนขึ้นมาตัดหน้าพี่สิงห์กับบริษัทปูนซิเมนต์ไทยเขมร จนในท้ายสุดน้องหอที่เป็นผู้จัดการต้องถูกย้ายกลับ  ฐานทำอะไรไม่ปรึกษาผู้ใหญ่ก่อน  แต่บทสรุป บริษัทที่ตั้งกันท่าพี่สิงห์ก็ล้ม เพราะทำไม่เป็นเหมือนกัน เพราะข้อมูลที่ได้ก็ไปจากพี่สิงห์ทั้งนั้น และสุดท้ายพี่สิงห์ก็ไปเล่าความจริงให้ผู้ใหญ่ปูนซิเมนต์ฟังทั้งหมด จนเต้องดองเรื่องและยกเลิกบริษัทดังกล่าวด้วย                ปัจจุบันพี่สิงห์มีเพื่อนต่างวัยย์ทำโรงงานผลิตเสาเข็ม-เสาไฟฟ้าที่พนมเปญ  ที่พี่สิงห์ไปออกแบบไว้ให้  ไปสอนวิธีทำไว้ให้  เขามีอะไรก็จะ  mail มาหาพี่สิงห์โดยตรง เขาอยากได้ความรู้จากพี่สิงห์  พี่สิงห์ก็บอกว่า พูดอังกฤษไม่ดี แต่เขาฟังรู้เรื่อง และสามารถสื่อสารกันได้ ปกติพี่สิงห์เมื่อก่อนจะไปพนมเปญทุกปีเป็นอย่างน้อย มากว่าสิบปีแล้วเพื่อไปเยี่ยมและช่วยเหลือ  อาคารรัฐสภาหลังใหม่ของเขมรพี่สิงห์เป็นคนออกแบบเสาเข็มให้เขาเองครับ  เขาจะมองพี่สิงห์เป็นผู้มีรพระคุณที่ไม่เคยหรอกลวงเขา ไม่เคยคิดค่านายหน้า  ไม่เคยเรียกร้องเรื่องเงินต่อเขา และทำให้เขาทุกเรื่องที่ร้องขอ จนเขาเกรงใจ  พี่สิงหืก็ทำด้วยความรักงานที่ทำครับ ปัจจุบันเขาขยายงานมีสองโรงงาน และทำศูนย์การค้าที่เสียมเรียบ เมื่อคราวที่แล้วเขาให้พี่สิงห์ไปตีกอล์ฟและไปเที่ยวที่อังกอร์วัด ครับ และเขาอยากจะให้พี่สิงห์ไปเป็นแขกในการเปิดศูนย์การค้า และตีกอล์ฟที่สนามนครวัดคันทรีคลับ แต่บังเอิญเศรษฐกิจไม่ดีเลยเลื่อนไปก่อนครับ  ขอบคุณที่ติดตาม แล้วจะเล่าให้ฟังอีก

[swsm]

		อ้างถึง			ข้อความของ ตุ๋ย 22 เมื่อ 09 พฤษภาคม 2552, 19:39:58
	น้องหะยีเปิดกระทู้ เขมรหน่อยเล่าได้ดีจัง

[swsm]

		อ้างถึง			ข้อความของ phraisohn เมื่อ 09 พฤษภาคม 2552, 19:48:28
	ได้อ่านแล้วดีมาก ๆ ครับ ผมเห็นด้วยที่ละครไทยบางเรื่อง พูดในทำนอง negative เฮ้ออ

[swsm]

		อ้างถึง			ข้อความของ ตุ๋ย 22 เมื่อ 09 พฤษภาคม 2552, 21:11:50
	ตาหลกอ่ะตัวดี ชอบดูถูกทางเชื้อชาติ

[swsm]

		อ้างถึง			ข้อความของ swsm เมื่อ 09 พฤษภาคม 2552, 23:59:36
	อ้างถึง ข้อความของ I-Love-CU เมื่อ 09 พฤษภาคม 2552, 10:42:09 ดีครับพี่ต๋อย พี่หะยี เห็นด้วยครับ คนไทยชอบพูดจาพาดพิงถึงเพื่อนบ้านอย่างลาว เขมร ดูแล้วไม่ค่อยน่ารัก อาจโดยตั้งใจ หรือไม่ตั้งใจก็ตาม ที่จริงผมว่าเรามีการกระทบระทั่งกันในด้านการเมืองบ่อยครั้ง แต่ในระดับชาวบ้านด้วยกัน เราก็ยังคบหากันได้อยู่ ผมรู้จักเพื่อนชาวลาว ในต่างประเทศหลายคนที่เคยเรียนจบจากไทย อยากให้เพื่อนบ้านไทย ลาว เขมร มีความเป็นมิตรกันมากกว่าความแบ่งแยก สงสัยต้อง lecture วิชา Cross-Cultural Understanding   สอนให้ใครล่ะคะ น้องยุทธ สอนให้บรรดานักแสดงตลกเหรอ .. วังเวงอ่ะ

[swsm]

		อ้างถึง			ข้อความของ manopkd เมื่อ 09 พฤษภาคม 2552, 12:24:59
	สวัสดีคุณ Dtoy และ คุณน้องหะยี พี่สิงห์เข้าไปเขมรครั้งแรกนั้น กระแสไฟฟ้าในพนมเปญยังไม่มี  ทุกคนต้องปั่นไฟใช้เอง  อาคารสถานที่เป็นของรัฐบาลทั้งสิ้น เอกชนยังไมการลงทุน ต้องเช่าจากรัฐบาล  ถนนมีแต่ฝุ่น ..

เหตุการณ์เฉียดตายของหะยี  มีเรื่องเครื่องปั่นไฟเข้ามาเกี่ยวด้วยค่ะ
ที่บ้านหะยีจะมีเด็กผู้ชาย อายุประมาณ 19-20 ปีคนหนึ่ง  ชื่อนายเตีย
ทำหน้าที่เฝ้าบ้าน .. อยู่ด้วยกันมาตลอด 
ก็ไม่มีทีท่าว่าจะตุกติกหรือไม่ซื่อสัตย์อะไรนะคะ

เช้าวันหนึ่ง  ช่วงที่หะยีกลับเมืองไทย 
สามีนอนที่ทำงานในคืนวันเกิดเหตุ

เมื่อกลับเข้าบ้านในวันต่อมา
เตียเล่าด้วยน้ำเสียงตื่นเต้นว่า .. มีคนเข้ามาขโมยเครื่องปั่นไฟไป
เขาไม่กล้าร้องโวยวาย  เพราะมากันสามคนและถือปืนอาก้ามาด้วย
ต้องทำเงียบ ๆ และปล่อยให้โจรเอาเครื่องปั่นไฟไป

สามีหะยีก็ .. "ฮื่อ ไม่เป็นไร  เราไม่บาดเจ็บหรือโดนทำร้ายก็บุญแล้ว"

[พธู ๒๕๒๔]

ผมเคยไปกัมพูชาเหมือนกัน  ไปได้ไม่กี่จังหวัด แค่ฉาบฉวย จังหวัดที่ไปบ่อยก็คือ เกาะกง รู้จักผู้ว่าเกาะกง และท่านรองผู้ว่าทั้ง ๕ คนผู้บังคับการ ตำรวจ ทหาร สห. เจ้าหน้าที่อื่นก็มี หน่วยประสานงานชายแดน(ฝั่งไทยเป็นทหารเรือ) ศุลกากร ตม. สาธารณสุข(อนามัย) พาณิขย์ ศึกษา ไม่มีปัญหาเรื่องภาษาเลย พูดไทยอย่างเดียว ประชาชนส่วนใหญ่เชื้อสายไทย
จังหวัดอื่น ๆ ที่เคยไป คือ กำปอด กรุงแกรบ กับกรุงสีหนุวิวล์ ซึ่งเป็นจังหวัดติดทะเลเคยไปทั้งทางเรือและรถ  ทะเลสวยใสมาก
จังหวัดที่ชายแดนไทย ก็เคยไป โพธิสัต บัดตะบอง บันเจียเมียนเจย อุดรเมียนเจย พระวิหาร  
จังหวัดริมโตเลสาบก็เคยไป กำปงชนัง เสียมเรียบ กรุงพนมเปญ กอลดาล
ที่เหลือก็เป็นกำปงทม  กำปงสปือก็ยากจนมาก
ที่ยังไม่ได้ไปก็เป็นจังหวัดชายแดนเวียตนาม กับกรุงไพลิน
โดยมีทั้งหมด ๒๐ จังหวัด กับ ๔ กรุง ไปแล้ว ๓ กรุง กับอีก ๑๒ จังหวัด
ตอนนี้ไปทุกศาลากลางของไทยแล้ว พยายามเก็บทุกอำเภอ ได้แค่ภาคเหนือ ถ้าครบอาจไปลุยเขมรอีก ซึ่งน่ากลัวมากกว่าลาวและเวียตนาม
แต่น้อยกว่าพม่า มีเรื่องน่าศึกษามาก ทุกประเทศ บางเรื่องเราไม่ดีเท่าเขาแล้ว อย่าคิดว่าเราดีกว่า

[swsm]

ต่อนะคะ .. เรื่องเครื่องปั่นไฟ

ไม่ถึงสองเดือนจากนั้นมา
คราวนี้เจอเองกับตัวค่ะ ..

กลางดึกสงัดเลย .. ได้ยินเสียงแกรกกรากอยู่นอกบ้าน
เราเป็นคนนอนหูไว  ก็จะลุกขึ้นมาดู
สามีสะกิดว่าอย่าลุก  พร้อมกับให้ค่อย ๆ ไหลตัวลงไปหลบอยู่ใต้เตียง

ต่อจากนั้นไม่กี่อึดใจ .. เราเห็นเงาคนตะคุ่ม ๆ
มาชะโงกมองที่หน้าต่างห้องนอน (ห้องนอนเราอยู่ชั้นล่าง)
และเป็นตามที่เตียพูดคือ  "ไม่ได้มาคนเดียว  และมาพร้อมกับอาก้ากันทุกคน"

เป้าหมายก็เช่นเดิมค่ะ  คือเครื่องปั่นไฟ  
เพราะเป็นของชิ้นเดียวที่อยู่นอกตัวบ้าน  และอย่างที่บอกไปแล้วว่า  เราไม่สะสมอะไรเลย
หากใครเข้ามาดู .. ก็รู้ว่า  บ้านนี้เป็นบ้านโล่ง ๆ จริง ๆ

ผลสุดท้าย  .. ก็ได้เครื่องปั่นไฟไป
แต่ชีวิตเราอยู่

เชื่อไหมคะ  ตลอด 2 ปีที่อยู่พนมเปญ  เราเสียเครื่องปั่นไฟไปสามอัน .. ฮ่า ฮ่า ฮ่า
มาถึงวันนี้หัวเราะได้ค่ะ  แต่ ณ วันนั้นอยากร้องไห้กลับบ้านอ่ะ

[I-Love-CU]

มายกมือชูจั๊กแร้หอมๆ สนับสนุนการพูดคุยในประเด็นเขมรศึกษา (Cambodian Studies) ที่ริเริ่มโดยพี่หะยีคนงาม
เรารู้จักประเทศห่างไกลลึกซึ้งทั้งยุโรปและอเมริกา แต่กลับห่างเหินกับบ้านใกล้เรือนเคียง เหมือนคนแปลกหน้า
ไม่ว่าด้วยเหตุผลทางประวัติศาสตร์ ประเด็นทางการเมือง หรือความรู้สึกคลั่งชาติ ที่เคยปิดกั้นมายาวนาน
แต่หากเรายินยอมเปิดใจอีกด้าน เต็มใจที่ใจเรียนรู้ และรับฟัง ก็จะได้มุมมองที่แตกต่างและหลากหลาย
ขอบฟ้าแห่งการเรียนรู้กว้างใหญ่และลึกซึ้ง ขอเชิญสมาชิกคลับเมียงู มาร่วมถกเถียงให้น้ำลายฟุ้งกระจาย ไว้ลายพี่น้องซีมะโด่งเทอญ

[พธู ๒๕๒๔]

ผมมีรูปเต้าเสียบมาฝาก

[swsm]

วันนี้เล่นเน็ตไม่ค่อยสะดวกเลย
เพราะต่อจากมือถือ ค่อนข้างอืด..

วันนี้ทั้งวัน  พยายามนึกไป ว่ายน้ำไป อาบแดดไป นวดสปาไป
และนึกถึงเหตุการณ์สำคัญในกัมพูชาที่ทุกคนน่าจะรู้
คือการทำลายล้างเผ่าพันธุ์เดียวกันเอง  ซึ่งนำโดย นายพอลพต (ผู้นำเขมรแดง)

หากบังยุทธมีอะไรที่จะสามารถนำเรื่องได้ก่อน  ก็เชิญเลยนะ
กลับถึงบ้านเมื่อไร .. พี่จะร่วมแจมทันที
รำคาญความอืดของการเชื่อมต่อครั้งนี้มาก ..

[phraisohn]

ว้าว ห้องนี้ก็มีดีนอกเหนือจากวาบหวิว
บักสนก็มีเพื่อนเ็ป็นชาวกัมพูชาครับ
ผมเคยถามเพื่อนเรื่องนายพลพลพต
เพื่อนผมเล่าให้ฟังว่า พ่อของเขาก็ได้รับ
แผลที่เกิดจากบรรดาลูกสมุนของท่านนายพลเหมือนกัน

เรื่องมันมีอยู๋ว่า ในค่ายที่จับตัวชาวกัมพูชา
ไปใช้แรงงานเยี่ยงทาส แต่อาหารอย่างกะเศษเดน
ระหว่างที่รอคิวขออาหารนี่แหล่ะ (ถ้าผมจำไม่ผิด)
เผอิญว่าพ่อของเพื่อนผมตัวสูงกว่าใครเพื่อน
ทำให้หัวโด่อยู่คนเดียว แล้วรู้ไหมครับว่ามันทำอะไร
พ่อเพื่อนผม มันเอาดาบแทงที่ขาเลยครับ
เพียงแค่เพราะว่าตัวสูงกว่าชาวบ้าน

ปัจจุบันพ่อของเพื่อนผมก็มีแผลเป็นติดตัวเสมอมา
เป็นการกระทำที่โหดเหี้ยมมากๆ!!

นอกจากนี้เพื่อนผมยังเล่าให้ฟังถึงสถานการณ์ในปัจจุบันว่า
แม้ว่าดูเหมือนกัมพูชาจะมีประชาธิปไตแล้ว
แต่จริงๆแล้วยังไม่ใช่ประชาธิปไตยเสียทีเดียว
ยังมีอำนาจเผด็จการอยู่ จริงเท็จอย่างไรผมก็มิอาจทราบได้คับ

[Tik_PE 22]

ตอนแรกก็ยังสงสัยเลยว่า กำลังตามเรื่องโบว์ลิ่ง..
อยู่ดี ๆ หลงกลเข้ามาในกระทู้เมียงู ได้ไงเนี่ย
แล้วก็เลยตามไปจนถึงเขมรด้วย..
พอย้อนกลับไปอีกหน่อย กลับเจอ...ของนายตุ๋ยอีกจนได้
แล้วกระทู้นี้ จะไปทางไหนต่อกันล่ะเนี่ย
ปล.น่าจะแตกกระทู้ออกเป็น เขมรและอัปสรา เน้นๆได้แล้วนา...
เรื่องนี้ นายตุ๋ย น่าจะถนัดนะ