nitty20
|
|
« ตอบ #5175 เมื่อ: 03 มีนาคม 2555, 14:13:28 » |
|
แวะมาเยี่ยม ด้วยความเป็นห่วง
|
|
|
|
khesorn mueller
|
|
« ตอบ #5176 เมื่อ: 03 มีนาคม 2555, 17:50:56 » |
|
พี่ตู่คะ, หนิงก็ศึกษาหาอ่านจากหนังสือของที่โน่น ว่าฝรั่งที่เค้าไว้ทุกข์ เค้าทำอะไร ยังไง จริงๆแล้วสมัยนี้การไว้ทุกข์ไม่ค่อยเด่นชัดในรูปธรรม แถมพี่นึกดูนะคะ กับครอบครัวก็พอๆกะเราที่เมืองไทย พอลูกโต ออกจากบ้าน ก็ไปใช้ชีวิตกะกลุ่มอื่นๆ พอมีครอบครัว มีคู่ มีลูก ชีวิตเค้าก็เริ่มนับ 1ใหม่ ยาวนานต่อไปอีก..แล้วก็พบปะ เจอะเจอ เยี่ยมหา กับครอบครัวเก่า พี่น้อง...ครอบครัวบีบเล็กลง ความเป็นอิสระ ความห่าง มีมากกว่าสมัยก่อน ถามว่าแล้วคนโสด ที่ไม่มีครอบครัวล่ะ,ชีวิตเค้า อาจเกาะกลุ่ม ยึดเหนี่ยวในลักษณะอื่น อย่างน้องพี่ หนิงที่โสดเค้าก็รวมตัวใกล้ชิดสนิทสนมกว่าน้องพี่ ที่ปลีกตัวเองออกไปใช้ชีวิตคู่...เค้าพบปะติดต่อพูดคุย สังสรรค์ในกลุ่มในก้อน พวกเค้าได้ใช้เวลากับเพื่อน เพื่อนร่วมงาน คนรู้จักมากกว่า มีเวลาอุทิศให้กับการ เยี่ยมหาครอบครัวพี่น้องคนอื่นๆ การได้เอาธุระนี้คะ ที่ทำให้พวกเค้าสนุกสนาน มีอะไรให้คุยให้เล่า..
พี่สาวหนิงสองคนเดินทางไปอินเดียเพื่อไปสวดมนต์ ไปทำบุญกุศล พวกเค้าบอกว่าเค้าตั้งใจทำให้น้อง อยากให้น้องสบายตัว หายจากความเจ็บ..
เมื่อวันอาทิตย์คะ พี่ชายยังพาน้องกลับบางบัวทอง น้องบอกพี่ๆคนอื่นๆว่าอย่าห่วง แกไม่เป็นไร... พี่ๆบอกว่าดูแกเหนื่อย...ไม่มีแรง.
|
|
|
|
khesorn mueller
|
|
« ตอบ #5177 เมื่อ: 03 มีนาคม 2555, 18:15:53 » |
|
ไว้ทุกข์ในที่นี้คือการระลึกนึกถึงผู้เสียชีวิตคะ หนิงว่าactในรูปธรรมที่ว่าต้องสวมสีดำ-สีเทา หรือสีขาว ก็ไม่เท่าการได้พูด ได้คุยถึงผู้ที่จากไป การระลึกถึงเค้า รับเค้าเข้ามาสู่จิตใต้สำนึกเรา ขณะเดียวกันก็ดำเนินชีวิตต่อไปข้างหน้าโดยไม่มีเค้า ในแบบเก่า แต่มีเค้าในลักษณะใหม่...นั่นแหละคะ คือการยอมรับ การปล่อยปลด ออกทุกข์แบบที่หนิงเข้าใจ ว่าฝรั่งเค้าหมายถึงอย่างนี้..เป็นabstractน่ะพี่
หนิงเข้าใจความผูกพันทางจิตที่ลูกมีต่อพ่อแม่ หนิงกำลังเรียนรู้การพลัดพรากระหว่างพี่กับน้อง
เป็นความรู้สึกที่ไม่เหมือนกันค่ะหนิงว่า แต่ไม่ต่างในความว่างเปล่า..ทั้งพ่อ ทั้งน้อง พวกเค้าหลับไป หมดลมไปในเตียงที่โรงพยาบาล คราพ่อหนิงน่ะวันสุดท้ายหนิงสอบเสร็จด้วยคะ เดือนตุลาคม สอบเสร็จก่อนปิดภาคเล็ก..ถีบจักรยาน ไปหาพ่อที่โรงพยาบาล ไปนั่งคุยกะพ่อที่ระเบียง หน้าห้องพักคนไข้ที่พ่อไม่ชอบนอนคะ พ่อนอนตรง เก้าอี้ยาว จะขึ้นนอนเตียงเมื่อพี่ชายหนิงมาเปลี่ยนเวรเฝ้า วันนั้นพ่อถามว่าสอบเป็นยังไง หนิงอยู่ม.๔คะพี่ตู่ ถามว่าทำได้มั้ย พ่อบอกให้ตั้งใจเรียน...ท่านหยิบนสพ. ให้หนิงอ่านให้ฟัง หนิงเลือกอ่านข่าวpolitic..ข่าวใหญ่ตอนนั้น คือข่าวประธานาธิปดีอัลวา ซาดัด แห่งอิยิปต์ ถูกลอบสังหารในงานสวนสนามเสียชีวิต...
พอกลับบ้าน พี่ชายมาเปลี่ยน คืนนั้นพ่อก็เสียค่ะ พี่ชายกลับมาปลุกทุกคนบอกแม่ ตอนดึกแล้วคะ พ่อเสีย ทำให้หนิงกลัวมากพี่ กลัวไม่มีใครส่งเรียน กลัวไปหมด ความกลัวนี้คะที่เป็นแรงขับให้หนิง concentrateกะชีวิตตัวเอง...พ่อบอกให้ตั้งใจเรียน เรียนให้ดี เอาตัวรอด..หนิงไม่ได้ทำให้พ่อผิดหวัง พี่.
|
|
|
|
khesorn mueller
|
|
« ตอบ #5178 เมื่อ: 03 มีนาคม 2555, 18:39:34 » |
|
พี่ตู่,หนิงทราบจากพี่น้องคนอื่นๆว่า น้องหนิงไม่ให้แจ้งบอกใครๆเรื่องมะเร็ง เรื่องเคโมฯ..มีวงใน2-3คนที่รู้ๆกัน หนิงมองจากมุมของน้อง เข้าใจว่าแกคง ไม่ต้องการให้ทุกคนวิตกกังวลหรือทำตัวไม่ถูก หรือสงสารแก..แกคงอยากให้พวกเค้าเห็น-รู้จัก มีภาพแกในแบบปกติ ไม่ใช่ในสภาพของการป่วย ไร้แรงกำลัง ผอม หมดเรี่ยวแรง...
แต่ในมุมมองของพี่น้อง เพื่อนฝูง คนที่รักแก การไม่บอกคือการปิดโอกาสพวกเค้าที่จะได้ใช้เวลา ที่ตอนนั้นไม่รู้ว่าจะยาวนานแค่ไหนนั้นต่อการ"ลา" น้องหนิง"เลือก"ที่จะไปอย่างเงียบๆท่ามกลางคนที่แก คุ้นเคยวางใจ คนที่แกรัก แกต้องการประหยัดการต้อง มาทุกข์เศร้ากะแก..พี่น้องวงใน2-3คนนั้นมีสิทธิ์ได้"ร่ำลา" แกอย่างในรูปธรรม ขณะที่อีกหลายคนถูกปล่อยให้ ตระหนกตกใจ ขวัญเสียต่อการไปของแก..เมื่อมาคุยกะวงใน ที่ใกล้ชิด ระดับ/levelของการเศร้าโศกจึงต่างกัน... ตรงนี้คะ,ที่หนิงคิดว่าหากวันนึงหนิงไม่สบาย ป่วยหนัก รู้/คาดการณ์คร่าวๆได้ หนิงต้องให้สิทธิ์ทุกคนที่หนิงรัก /รักหนิง เท่าเทียมกัน...สิทธิ์ของการได้รับรู้ สิทธิ์ของการเลือก ที่จะปฏิบัติต่อเรา...
มุมมองของคนวงใน พี่น้องที่ใกล้ชิดเค้าก็ว่า ควรให้น้องพักผ่อน สงบเรียบง่าย ไม่วุ่นวาย ต่อการรับโทรศัพท์ระวิง หรือมีแต่คนอยากมาพบ มาเยี่ยม มาหา มาคุย แถมแต่ละคนไม่ใช่จะมานั่งเฉยๆ พวกเค้าพกคำแนะนำมาเต็มกระบุง นั่นก็ดี นี่ก็ได้ผล คนนั้น คนนั้น คนนั้นเคยทำแล้วหาย...พี่ตู่นึกภาพออกมั้ยคะ ว่าจิตที่เหนื่อยล้า ร่างกายที่อ่อนแอ จะรับได้แค่ไหนต่อ informationมากมายเหล่านี้...หากน้องหนิงเปิดเผย?
อืม,จริงด้วยค่ะ แบบนั้นก็ถูกในสายตาคนใกล้ชิดหรือคนไข้
|
|
|
|
khesorn mueller
|
|
« ตอบ #5179 เมื่อ: 03 มีนาคม 2555, 19:15:56 » |
|
หนิงนึกย้อนหลังไปสู่ข่าวการจากไป ด้วยโรคมะเร็งของหลายๆคน แล้ว เห็นpatternเดียวกันหมดเลยค่ะ!
คือดีๆเค้าก็อยู่ ใช้ชีวิตปกติ..จู่ๆ ข่าวมาว่าเสียชีวิตแล้ว!! สำหรับคนใกล้ๆ ตกใจ ช็อกสิพี่ พาลจะน้อยใจมากกว่าเศร้าโศก ว่าทำไมเค้าไม่ให้เรารู้ ไม่ให้เราตัดสินใจเอง ไม่ให้เราเลือกเอง ว่าเราจะมีปฏิกิริยาต่อเค้า อย่างไร...จากต่างมุมตรงนี้คะ,ที่บางทีคิดคนละ ครั้ง ทำคนละอย่าง แต่ผลตอนท้ายน่ะ เหมือนกัน!
เหมือนกันตรงที่...ตอนอยู่สิคะสำคัญกว่าตอนเสียชีวิต ตอนเสียไปแล้ว เฮโลสาระพา พากันไปไว้อาลัย พากัน ไปให้เกียรติ มืดฟ้ามัวดิน...กรอภาพกลับอีกนิดคะ ไม่ต้องกรอไปไกลมาก...ถึงตอนกำลังป่วย กำลังรักษา กำลังดูแล ตอนที่อ่อนแอ ตอนที่กำลังพักฟื้น ตอนที่กำลัง นอนแบ็บ..มีใครไปเยี่ยม มีใครโทรไปหา มีใครไปนั่งข้างๆ มีใครไปคุยสนุกให้เค้าสุขใจ มีใครไปเป็นเพื่อนในภาวะ ที่เค้าอาจ"กลัว"ตัวคนเดียว ในความเงียบ ในความวังเวง ของการป่วยเจ็บ?
พี่ตู่เคยป่วย หนิงก็เคยป่วยค่ะ..ไม่ใช่ทุกนาทีจะต้องการ การพักเสมอไป! บางชั่วขณะ เราต้องการคนมานั่ง มาคุย มาอยู่เป็นเพื่อน ได้ครึกครื้นในถ้อยคำ ในเสียงหัวเราะ หรือแม้แต่คนไข้ก็อยากทราบความเป็นไปของโลก... โลกภายนอก นอกเตียงคนไข้ นอกที่พักผ่อนว่าไปถึงไหน ใครก็ไปคิดแทน ทำแทนไม่ได้หากคนไข้ยังอยู่ในสถานะ ที่ยังมีสติ มีสัมปชัญญะ คนไข้คะที่ต้องตัดสินใจว่าเค้าต้องการอะไร
รึภาพ/สภาพการเจ็บ การป่วย เป็นสภาวะของการอ่อนแอ การพ่ายแพ้ การต้องจำนน ยอมต่อโรคภัยว่ามีกำลังเหนือ เหนือร่างกายเรา เราจึงยอมรับสภาพนี้ให้ออกสู่สายตา ของผู้อื่นไม่ได้? จะไม่ให้ใครได้ต้องมาพบมาเห็น?
รึเราคาดการณ์ผิด ที่ว่าเดี๋ยวก็หาย เดี๋ยวก็ได้เจอ ได้ออก ข้างนอก ได้ใช้ชีวิตปกติ?แล้วก็จากไปอย่างเจ้าตัวก็ไม่นึก?
ผลสุดท้ายที่เหมือนกันคะ...ที่ว่าคนคนนึงจากไป คนที่รักเค้าที่เหลือเศร้าสลดเสียใจ..เสียใจว่ายัง ไม่ได้พูด ยังไม่ได้ทำอีกหลายอย่าง...ยังไม่ได้สารภาพ ยังไม่ได้อโหสิ ยังไม่ได้กล่าวชม กล่าวคำนิยม ต่อหน้าเค้า ด้วยตัวเอง ...รึคนเรา,ต้องลับหลังกันไปหมด เพื่อจะซาบซึ้ง เพื่อจะขอบคุณ เพื่อจะแสดงความจริงใจ เพื่อจะแสดงความรัก...ต้องไปแสดงกันเมื่อเค้าล่วงลับไปแล้ว? ตอนอยู่ไม่กล้า ไม่ทำ ไม่แสดง?
ฮืมมม....น่าคิดค่ะ
|
|
|
|
khesorn mueller
|
|
« ตอบ #5180 เมื่อ: 03 มีนาคม 2555, 19:24:24 » |
|
พี่นิตตี้, ขอขอบคุณค่ะ ช่วงนี้พี่ก็ยังยุ่งๆวุ่นวายกับเรื่องน้องสาม
อ้อ,เมื่อวันจันทร์รึอังคารนะคะ แฟนหนิงส่งข้อมูลน้องสามไปให้ Herr Lenz จึงทราบว่าเค้าเป็นระดับหัวหน้าคะ เค้าส่ง Bauleiterไปอีกที...เค้าบอกแฟนหนิงว่า เค้าจะให้ Bauleiterนายช่างที่ควบคุมการก่อสร้าง เสนอชื่อคนที่พวกเค้าต้องการมาช่วยแปลต่อบริษัท
เค้าติดต่อมารึยังคะ?
|
|
|
|
Dtoy16
Hero Cmadong Member
ออฟไลน์
รุ่น: rcu2516
คณะ: อักษรศาสตร์
กระทู้: 1,424
|
|
« ตอบ #5181 เมื่อ: 04 มีนาคม 2555, 06:49:42 » |
|
น้องหนิงที่รัก พี่ต้อยเข้ามาทราบข่าวน้องสาวของหนิงจากไปด้วยวัยยังน้อย ขอแสดงความเสียใจกับครอบครัวน้องทุกคนและโดยเฉพาะคุณแม่ของน้อง ท่านคงต้องใช้เวลาสักพักให้คลายความพลัดพรากครั้งนี้ จากข้อคิดของน้อง พี่ต้อยว่าน้องได้ไว้ทุกข์อย่างลึกซึ้ง หมดจด พี่ต้อยเข้าใจดีและตอนนี้พี่เชื่อว่า your mind enlighten after it was purified Bon courage
|
|
|
|
Kaimook
|
|
« ตอบ #5182 เมื่อ: 04 มีนาคม 2555, 17:29:33 » |
|
|
|
|
|
Mai25
Full Member
ออฟไลน์
กระทู้: 525
|
|
« ตอบ #5183 เมื่อ: 04 มีนาคม 2555, 19:32:30 » |
|
น้องหนิง พี่ใหม่เอง
อืม...ขอให้น้องหนิงโชคดี
|
|
|
|
khesorn mueller
|
|
« ตอบ #5184 เมื่อ: 04 มีนาคม 2555, 19:59:59 » |
|
พี่ต้อย, ขอบคุณนะคะ. เช้านี้แฟนหนิงชวนไปโบสถ์กะครอบครัว ไปสงบจิตรำลึกถึงน้องคะ...บาทหลวงก็ เทศน์ไปเกี่ยวกับเยรูซาเล็ม เกี่ยวกับยิว-คริสต์ ที่อยู่ร่วมกัน ความเชื่อ ความเลื่อมใสต่อพระเจ้า .. .. จิตหนิงล่องไปโน่น...วัดชลประทานรังสฤษฏ์พู้นน ว่าน้องหนิงอยู่ไหน วิญญาณแกรู้รึยังว่าแกเปลี่ยนภพแล้ว แกมองเห็นพวกเรามั้ย...มองเห็นหนิงที่เยอรมันนีมั้ย.. .. .. แต่ร้องเพลงน่ะ หนิงตามร้องกะเค้าทุกเพลงคะ
|
|
|
|
khesorn mueller
|
|
« ตอบ #5185 เมื่อ: 04 มีนาคม 2555, 20:10:22 » |
|
พี่อ้อย, กลับจากโบสถ์...หนิงเข้าครัวรื้อค้น ต้องอบอะไรซักอย่างสองอย่าง.. รื้อได้เค้กหินอ่อน..ที่ปกติเค้าให้ละลาย cacaoผงโกโก้ลงไปคนๆกะเค้กเนย-ไข่ หนิงเบื่อ(แม้อบก็ไช่จะกินเองนิ!)เลยใช้วิธี โรยผงโกโก้โปะหน้า...โรยน้ำตาลแก้วทับ อบ50นาที...
ผลออกมา.. ต้องอร่อยแน่เลย!
|
|
|
|
khesorn mueller
|
|
« ตอบ #5186 เมื่อ: 04 มีนาคม 2555, 20:13:59 » |
|
ใช้มีดแซะเลยคะ.. ถอดฟอร์มก่อน ดูดีคะ.. แต่อย่าหลงกล.. ไม่สุกขึ้นมาล่ะ.. เปียกดิ!
|
|
|
|
khesorn mueller
|
|
« ตอบ #5187 เมื่อ: 04 มีนาคม 2555, 20:16:37 » |
|
พี่ใหม่คะ, หนิงขอบคุณพี่ค่ะ, คนโชคดีควรจะเป็นน้องหนิง แต่แกโชคดีค่ะ! ตรงที่ไม่ต้องรักษายาวนานข้ามปี ไปอย่างสงบถอดร่างไปเอง......
|
|
|
|
khesorn mueller
|
|
« ตอบ #5188 เมื่อ: 04 มีนาคม 2555, 20:22:47 » |
|
ว่าแล้ว อย่ามัวสงสัย.. มีดเล่มเดิมนั่นแหละ.. ผ่าพิสูจน์กันเดี๋ยวนั้น พี่ต้อย พี่อ้อย พี่ใหม่ สุกคะ! มารับไปเลยพี่...ทานกะกาแฟบ่าย หนิงบายคะ...สิ่งนี้ทำให้โปรเจ็คไม่เวิร์คแน่ ขืนตามใจ...ปาก nn.
|
|
|
|
khesorn mueller
|
|
« ตอบ #5189 เมื่อ: 04 มีนาคม 2555, 20:29:54 » |
|
รู้ว่าจานชามที่สั่ง ก่อนหน้าไว้ทุกข์ จะสั่งสีดำ... พี่ตู่คะ หนิงสั่งชุดกินข้าว มาไว้ใช้ในครัวค่ะ. ชุดporcelaneเข้าเครื่องล้าง เข้าไมโครเวฟได้..เหลือ49.99€ พี่ลองเอา12หาร (ลึก 6 ,แบน 6) ถูกค่ะ.
|
|
|
|
khesorn mueller
|
|
« ตอบ #5190 เมื่อ: 04 มีนาคม 2555, 20:40:37 » |
|
พี่ทราย, น้ำจิ้มปอเปี๊ยะทอดยี่ห้อนี้คะ ที่หนิงบอกว่าอร่อย! มีหอมเส้นๆด้วย และเผ็ด เปรี้ยวๆติดไปทางหวาน ของน้ำบ๊วย...เด็กๆชอบจิ้มกะ ข้าวเกรียบคะ.
|
|
|
|
Dtoy16
Hero Cmadong Member
ออฟไลน์
รุ่น: rcu2516
คณะ: อักษรศาสตร์
กระทู้: 1,424
|
|
« ตอบ #5191 เมื่อ: 05 มีนาคม 2555, 16:48:44 » |
|
ขอบคุณสำหรับเค้กค่ะน้องหนิง ฝากให้โรบินกับไก่ฟ้าทานแทนดีกว่า จานลวดลายสวยชะมัด ถ้าพี่นึกครึ้มใจจะไปหาจานลายสีนี้แล้ววันเอาออก มาใช้จะทาลิปสติกสีนี้ด้วย...
|
|
|
|
khesorn mueller
|
|
« ตอบ #5192 เมื่อ: 05 มีนาคม 2555, 19:01:47 » |
|
พี่ต้อย, เมื่อคืนกลับจากดูบอล, ต้องเคลียร์จานทั้ง12ใบเข้าตู้ลอย หว่ายยย ไม่มีที่เก็บค่ะพี่! เลยต้องเคลียร์ตู้ก่อน โดยรื้อพวก กระโหลกกะลา..กระปุกกระป๋องออมสิน ที่ธนาคารเค้าแจกวันออมทรัพย์30ตุลา ทุกปีทุกปีรวมได้หลายกระปุกกระป๋อง ไม่นับหมูออมสิน...รื้อออกมาทิ้ง ได้ที่วางจานชุดกินข้าวชุดใหม่ 1 ชั้น ฮี่ฮี่
|
|
|
|
khesorn mueller
|
|
« ตอบ #5193 เมื่อ: 05 มีนาคม 2555, 19:17:03 » |
|
ยศวินทร์, ขอบคุณคะ คุยที่นี่เหอะเธอ เราขี้เกียจไปหลายที่.. pmก็ได้เธอ no problem เราไม่ออก public ฮิ
|
|
|
|
ทราย 16
|
|
« ตอบ #5194 เมื่อ: 05 มีนาคม 2555, 19:35:15 » |
|
อู๊ยยยย ... หิวอ่ะน้องหนิง นี่ถ้าจัดลงจานสีแดงๆๆๆ คงสวยน่าดูค่ะ
|
|
|
|
khesorn mueller
|
|
« ตอบ #5195 เมื่อ: 05 มีนาคม 2555, 19:48:47 » |
|
เดี๋ยวค่ะ เดี๋ยวทอดใหม่พี่ เด็กๆกินกันเกลี้ยงกริบค่ะ
ขนาดเค้กอบเมื่อวานหลังกลับจากโบสถ์ เหลือ1/4ค่ะพี่
หนิงสลับเค็ม-หวาน เค็ม-หวานคะ จะได้แปลกลิ้นพวกเค้าคะ
|
|
|
|
too_ploenpit
|
|
« ตอบ #5196 เมื่อ: 06 มีนาคม 2555, 09:31:41 » |
|
...ลายน่ารักดีค่ะ...น้องหนุงหนิง...
...ใส่เค้กทานพอดีเลยค่ะ...
|
i love pink, you are pink = i love you
|
|
|
Anusra
มือใหม่หัดเมาท์
ออฟไลน์
รุ่น: rcu2528
คณะ: Arts
กระทู้: 31
|
|
« ตอบ #5197 เมื่อ: 06 มีนาคม 2555, 19:46:03 » |
|
Dear P' nn
Just have a chance to pop in your board. Hope your sister in peace.
Take care ka.
Neung
|
|
|
|
khesorn mueller
|
|
« ตอบ #5198 เมื่อ: 06 มีนาคม 2555, 23:03:10 » |
|
ใหญ่ไปค่ะพี่ตู่สำหรับเค้ก จานสำหรับเค้กจะเส้นผ่า~20 cm อยู่ในชุดน้ำชา/กาแฟน่ะค่ะ นั่นเค้าจะ18ชิ้น:6ถ้วยกาแฟ,6จานรอง, 6 จานเค้ก
|
|
|
|
khesorn mueller
|
|
« ตอบ #5199 เมื่อ: 06 มีนาคม 2555, 23:07:41 » |
|
Dear Nong Nueng,
oh,hi..nice to hear from you today. How do you do? it's a good day there with 10 °c sunny day I take a walk in the wood/on the field.. Breathe really fresh spring wind!
Have a good time. p.nn
|
|
|
|
|