☼☼☼ ร่วมคุยกันในมุมมองของคุณแม่~แวะพักทักทายเอ๋ 24 ☼☼☼

[churaipatara]

มีตัวแทนของหน่วยงานทั้งภาครัฐและภาคเอกชนมามอบของบริจาคเป็นระยะๆค่ะ..



ทำบุญฝากเพื่อนๆด้วยการแจกหนังสือธรรมะ ในนามจุไรภัทร์และนิสิตเก่าหอพักจุฬาฯรุ่นรหัส๒๕๒๔ ในนาม

จุไรภัทร์และนิสิตเก่าคณะรัฐศาสตร์จุฬาฯรุ่น๓๔ ด้วยนะคะจำนวน๑๐๐เล่ม..เดินแจกเองและขอเก็บภาพของ

คุณยายมายืนยันค่ะ..คุณยายชมว่าหนังสือดีปกสีสวยจัง..ว่าแล้วเริ่มเปรยว่าแดดร้อน จึงพาคุณยายเข้ามานั่ง

ในเต๊นท์ค่ะ..



เดินทักทายเด็กๆพูดคุย สอบถามผู้ปกครอง ช่วยแจกของรางวัล ขนม ..เห็นรอยยิ้มของทั้งเด็กๆและผู้ปกครอง

มีความสุขตามไปด้วยค่ะ..ให้กำลังใจด้วยการสัมผัส คำพูด สายตา และรอยยิ้มตลอดเวลา ๒ ชม. ..ได้ปฏิบัติ

ตามวัตถุประสงค์ของผู้อำนวยการศูนย์ฯคือ ไม่อยากให้มามอบของบริจาคอย่างเดียวแล้วกลับ..อยากให้สัมผัส

หลายอย่างด้วยตา ด้วยหัวใจ..ซึ่งยินดีอย่างยิ่งที่จะกระทำอยู่แล้วนะคะ..

เวลาที่มาบรรยายที่ศูนย์ฯนี้ จะเน้นถึงการมีหัวใจที่เข้มแข็งของพ่อแม่ผู้ปกครองก่อน เพราะพ่อแม่ของเด็กพิเศษ

ทุกประเภทย่อมต้องมีพลังกายใจในการดูแลลูกมากกว่าพ่อแม่ของเด็กทั่วไป ดังนั้นการจะดูแล ประคับประคอง

ลูกให้ช่วยเหลือตัวเองได้ มีชีวิตร่วมกับคนอื่นในสังคมได้บ้างนั้น ขึ้นอยู่กับพ่อแม่ในเบื้องต้น และเมื่อมาได้รับคำ

แนะนำจากศูนย์ฯเพิ่มเติม ก็จะทำให้ดูแลลูกหลานเด็กพิเศษได้ดียิ่งขึ้นๆนะคะ..

เชื่อว่า หัวใจที่เข้มแข็งทุกสิ่งทุกอย่างก็เป็นไปได้เสมอ..

[churaipatara]

คุยกับคุณครูคนนึงนานเป็นพิเศษ..น่าสนใจจนต้องขอภาพและชื่อสกุลมาเผยแพร่ ซึ่งก็ได้รับ

อนุญาติ ชื่อชลิตา(เจน) จิตภักดีค่ะ เป็นอาจารย์ห้องเรียนคู่ขนานเด็กออทิสติค ระหว่างโรงเรียน

อนุบาลศรีสะเกษและศูนย์การศึกษาเด็กพิเศษแห่งนี้ จบครุศาสตร์สาขาการศึกษาพิเศษโดย

ตรง..



พาเด็กคนนี้ไปประกวดทักษะวิชาการในงานศิลปหัตถกรรมระดับประเทศปี ๒๕๕๓ ชนะเลิศด้วย

เห็นด้วยตาว่าเป็นเด็กกล้าพูดกล้าแสดงออก สุขภาพแข็งแรงสดชื่นแจ่มใสมาก คุยเก่งมาก คุณ

ครูบอกว่าเป็นเด็กที่เก่งหลายด้าน ..



ขอชื่นชมครอบครัว และอาจารย์ที่ดูแลเด็กเป็นอย่างดี แสดงความสามารถถึงระดับประเทศเลยค่ะ

[churaipatara]

ผู้พิพากษาสมทบ-ท่านสมบัติ เกียรติสุรนนท์ กับอีกงานที่รับผิดชอบในฐานะประธานกรรมการศูนย์การศึกษาแห่งนี้ค่ะ

รับมอบอุปกรณ์การช่วยเดินจากผู้บริจาคจากกรุงเทพ..

[churaipatara]

วันเสาร์และวันอาทิตย์ที่8-9ธค.54 ไปชมงานวิชาการที่มหาวิทยาลัยราชภัฏศรีสะเกษค่ะ

[churaipatara]

บริเวณงาน..

[churaipatara]

แวะอุดหนุนมุมนี้ก่อนกลับค่ะ..





ไปไหนมาไหนก็เจอเจอลูกหลาน(ร่วมโลก)ที่น่ารักๆ..

[churaipatara]

ชื่นชมทุกสถาบันการศึกษาที่ให้ความรู้ควบคู่คุณธรรมแก่นักศึกษาค่ะ  และลูกหลานศรีสะเกษ

ส่วนหนึ่งไม่ต้องไปเรียนไกลบ้านด้วย..







ชมงาน ชมบริเวณมหาวิทยาลัย ..กลับบ้านด้วยความสุขสดชื่นอีกหนึ่งวัน..

[churaipatara]

วันอาทิตย์หลังจากเรียนกฏหมาย2วิชาเสร็จแล้ว..และอีกหนึ่งวิชาตอนบ่ายงดสอน..นานๆ

จะว่างตรงกันด้วย จึงไปทานเอ็มเคกัน  ลูกชาย2คนลูกสาว2คน(ที่เรียนด้วยกัน)อบอุ่นค่ะ..



ต่อด้วยดูหนังเรื่องนึง..ต่อด้วยไอติมสิคะ..ถึงจะครบถ้วนความสุข..



สาวๆในร้านเต็มอกเต็มใจถ่ายภาพให้..บ๊ายบายกันด้วยรอยยิ้ม..

[phraisohn]

สวัสดีวันจันทร์คับพี่เอ๋

[churaipatara]

ขอขอบคุณข้อมูลจาก Forward Mail
เรื่อง : ฐิตินาถ ณ พัทลุง
 

หลายปีมาแล้ว เช้าวันธรรมดาวันหนึ่ง ฝนตกพรำๆ ตั้งแต่เช้ามืด สองแม่ลูกจูงมือกัน เพื่อแม่จะไปส่งลูกน้อยขึ้นเรือไปโรงเรียน ที่โป๊ะ

เทียบเรือท่าน้ำศิริราช คนเบียดเสียดกันแน่น แม่กับลูกน้อยเบียดคนลงไปในโป๊ะ เพราะดีกว่าเปียกฝนที่เริ่มลงเม็ดหนาตา พอเห็น

เรือที่ขาดช่วงไปนานกำลังจะเข้าเทียบท่า คนก็ยิ่งลงมาบนโป๊ะ หลายคนตะโกนบอกให้คนถอยกลับไป เพราะโป๊ะจะรับน้ำหนักไม่ไหว

ก่อนที่ใครจะรู้ตัว โป๊ะใหญ่ทรุดตัวลงไปในแม่น้ำ ท่ามกลางคลื่นลมแรง ทุกคนตะเกียกตะกายว่ายน้ำหนีมาขึ้นฝั่ง แม่ของเด็กน้อยถูก

ลากขึ้นมา เธอร้องตะโกน "ช่วยลูกฉันด้วย ช่วยลูกฉันด้วย ลูกฉันว่ายน้ำไม่เป็น" ฝนตกหนัก คลื่นลมแรง ทุกคนพยายามเอาชีวิตรอด

ไม่มีใครทันสังเกตเห็นหัวเล็กๆ ที่ผลุบๆ โผล่ๆ อยู่กลางแม่น้ำ

ก่อนที่ใครจะทันรู้ตัว แม่คนนั้นกระโดดลงไปในแม่น้ำ ตะเกียกตะกายไปคว้าลูกน้อยไว้ ก่อนที่คลื่นจะซัดสองแม่ลูกไกลออกไปจากฝั่ง

เธอว่ายน้ำไม่เป็น ภาพสุดท้ายที่ทุกคนเห็นคือ แม่กอดลูกแนบไว้กับอก ก่อนจะค่อยๆ จมหายไป แม่ว่ายน้ำไม่เป็น แต่เธอก็เอาชีวิต

โอบอุ้มลูกรักไว้ จนวินาทีสุดท้ายของชีวิต ในชีวิตคนคนหนึ่ง จะมีใครสักกี่คน ที่ยอมแลกชีวิตเขาเพื่อเราได้  แม่ของเราอาจจะไม่ได้

กระโดดน้ำลงไปช่วยเรา แต่ทุกครั้งที่เราจมลงไปทะเลทุกข์ แม่กระโดดลงไปอุ้มเราแนบไว้กับหัวใจแม่ตลอดเวลา

ลูกทุกข์...แม่ทุกข์กว่า ลูกเจ็บ...แม่เจ็บกว่า...

เบื้องหลังความสำเร็จ การฝ่าฟันจนพ้นวิกฤติของคนมากมาย มีมือเล็กๆ ของแม่อยู่เบื้องหลัง



ถ้าวันนี้...ถามดิฉันว่าอะไรเป็นสิ่งสำคัญที่สุดในการผ่านวิกฤตการณ์สำคัญทุกครั้งในชีวิต ตอบได้เลยทันทีว่า คือการมีครอบครัวอัน

เป็นที่รัก และรักเราอย่างที่สุด โดยไม่มีเงื่อนไข จนเราอัศจรรย์ใจว่าทำไมคนๆ หนึ่งถึงรักและถูกรักได้มากขนาดนี้ ผู้หญิงคนหนึ่งเล่า

ให้ดิฉันฟังว่า แม่เลิกกับพ่อทิ้งเธอไว้ในโรงเรียนประจำ ไม่มีใครเคยไปหาเธอ จนเธอต้องทำตัวเองให้แย่ที่สุด อย่างน้อยทุกครั้งที่ถูก

โรงเรียนไล่ออก ก็ยังได้เจอหน้าพ่อหรือแม่บ้าง..

ครั้งหนึ่งที่เธอไปเข้าหลักสูตรอบรมจิต ใจของเธอกรีดร้องว่า ทำไม ทำไมแม่ถึงทำเลวร้ายกับหนูแบบนี้ เธอเห็นภาพแม่น้ำตานองหน้า

บอกเธอว่า เพราะแม่ก็ไม่รู้ว่าต้องทำอย่างไรถึงจะดีที่สุดกับลูก..

แม่ของเราหลายคน มีเราตั้งแต่แม่ยังอายุไม่ถึง 25 เราไม่ได้เกิดมาพร้อมคู่มือส่วนตัวว่าแม่ควรพูดกับเราอย่างไร เวลาที่แม่เองก็เหนื่อย

ท้อ หวาดกลัว มีปัญหาของตัวเอง  เราคาดหวังว่าพ่อแม่จะต้องรู้ ว่าจะพูดกับเราปฏิบัติกับเราอย่างไร ด้วยการกระทำคำพูดในเวลาที่

เหมาะเจาะที่สุด..เมื่อถึงวันหนึ่งที่เรามีลูกของตัวเอง หรือแม้กระทั่งเพียงแค่มีคนรัก เราจะรู้เลยว่า มันไม่ง่ายเลยที่ใครสักคนจะเลือกทำ

เลือกพูดได้อย่างเหมาะเจาะ เหมาะเวลา เหมาะใจอีกฝ่าย

..แล้วทำไมเราถึงคาดหวังจากพ่อแม่มากมายขนาดนั้น



ผู้หญิงอีกคนเล่าว่า เธอไม่โชคดีเหมือนคนอื่น เธอมีแม่ที่โลภ เห็นแก่ตัว เห็นแก่ได้ เอาเปรียบ ..แต่เชื่อเถอะ ไม่ว่าวันนี้จะดูเลวร้ายสัก

แค่ไหน หลายๆขณะในชีวิตที่คุณเติบโตมาถึงวันนี้ ผู้หญิงโลภและเห็นแก่ตัวคนนั้น ได้เสียสละหลายสิ่งหลายอย่างในชีวิตเพื่อคุณ จน

คุณเติบโต ..มีอะไรบางอย่างพอที่คุณคิดว่าเธออยากจะได้ และเอาเปรียบในสิ่งที่คุณมี  ถ้าคุณคิดว่าแม่โลภ เห็นแก่ตัว เอาเปรียบ หรือ

อะไรก็แล้วแต่ แล้วตัวคุณเอง...เป็นอย่างไร 

ในความจริงของชีวิต ที่โดยเนื้อแท้แล้วเป็นของว่างเปล่า ทุกอย่างชั่วคราว มีขึ้นแล้วหายไปเหมือนฟองอากาศในน้ำ ไม่มีอะไรเป็นสา

ระที่แท้จริง ยังมีความรักของพ่อแม่ที่เป็นแก่น เป็นราก เป็นของจริงในชีวิตเราตั้งแต่วันเกิดจนวันตาย เป็นความมหัศจรรย์ที่เที่ยงแท้

ไม่ว่าเราจะมีสิ่งที่ไม่น่ารักมากสักแค่ไหน พ่อแม่ก็รักเราได้อย่างน่าอัศจรรย์ใจ รู้อย่างนี้แล้ว อย่ายอมให้ชีวิตตัวเองจมลงไปในปัญหาอุป

สรรค ความทุกข์ ความสัมพันธ์ ความทรงจำ ความเจ็บช้ำ หรืออะไรก็ตามแต่ที่ไม่เอื้อต่อการพัฒนาชีวิตจิตใจ

รู้ทันความรู้สึกนึกคิด จนไม่ว่าอะไรก็เป็นเพียงแค่สิ่งที่ถูกรู้ ใจจะเข้มเข็ง มั่นคง ตั้งมั่น ประคับประคองชีวิตตัวเอง ดูแลพ่อแม่ได้

.....สมกับที่ท่านให้ชีวิตเรา








 

[churaipatara]

		อ้างถึง			ข้อความของ phraisohn เมื่อ 10 มกราคม 2554, 13:52:12
	สวัสดีวันจันทร์คับพี่เอ๋

สวัสดีค่ะ งานเยอะมั้ยวันนี้..

[phraisohn]

เยอะมากเลยคับ หัวหมุน ฮ่าๆ

[churaipatara]

บทความเรื่อง แม่..นักลงทุนที่ไม่เคยหวังผลกำไร


เรามักจะคุ้นเคยกับนักลงทุนในภาพของผู้ที่ถือเงินก้อนโตเพื่อเอาไปลงทุนในทางเลือกต่างๆ เช่น ฝากธนาคาร พันธบัตร หลักทรัพย์

ปล่อยเงินกู้ ประกันชีวิต ทำธุรกิจ ฯลฯเพื่อให้ได้มาซึ่งผลตอบแทนในรูปที่เป็นตัวเงิน แต่ในความเป็นจริงแล้วการลงทุนที่เป็นตัวเงิน

หรือการหวังผลตอบแทนที่เป็นตัวเงินนั้นเป็นเพียงแค่เศษเสี้ยวของคำว่า "ลงทุน"เท่านั้น

ไม่เพียงแต่นักลงทุนที่เรารู้จักกันดีเท่านั้นที่เป็นผู้ลงทุน ถ้าพิจารณากันดีๆแล้วเราทุกคนล้วนแล้วแต่เป็นนักลงทุนด้วยกันทั้งสิ้น การ

ไปซื้อข้าวกินเราก็ต้องลงทุนในเรื่องของเวลาที่ต้องเสียไปในการเดินไปซื้อข้าว เวลาในการกินข้าว ต้องจ่ายเงินค่าข้าวต้องใช้สมอง

ไปกับการคิดว่ามื้อนี้จะกินอะไร ต้องใช้พลังงานในการเคี้ยวกลืน ย่อย ขับถ่าย แถมยังมีความเสี่ยง ถ้าเกิดอาหารไม่สะอาด อาหารเป็น

พิษ อาหารบางอย่างกินไปมากๆก็ไปสะสมในร่างกายจนทำให้เกิดโรคต่างๆ ไม่ว่าจะเป็นมะเร็ง โรคอ้วน โรคไต ถ้าไม่กินข้าวหรือกินไม่

ตรงเวลาก็เป็นโรคกระเพาะ โรคขาดสารอาหาร ทั้งหมดนี้ล้วนแล้วแต่เป็นการลงทุนในการกินข้าวเพื่อให้เราประทังชีวิตอยู่ได้

การที่เราเรียนหนังสือก็เป็นการลงทุนเช่นกัน ลงทุนเพื่อแลกมาซึ่งโอกาสในการประกอบอาชีพนั้นๆ ในความรู้ของสาขาวิชานั้นๆ อันที่

จริงพฤติกรรมทุกๆอย่างของเราก็เป็นการลงทุนเพื่อให้ได้สิ่งหนึ่งสิ่งใดมา  โดยแลกกับการเสียอีกสิ่งหรือหลายสิ่งไป

ไม่ว่าเราจะตัดสินใจทำอะไรหรือลงทุนเพื่อให้ได้อะไรมาก็ตาม  ก็จะมีการประเมินค่าของสิ่งที่เสียไปกับสิ่งที่จะได้มาโดยมีหลักอยู่ว่าให้

เสียไปน้อยที่สุด และได้มามากที่สุดเสมอ ในเชิงธุรกิจถ้าเสียไปน้อยกว่าได้มาก็ถือว่าเป็นกำไร ถ้าเสียไปมากกว่าได้มาก็คือขาดทุน ซึ่ง

ทุกคนก็หวังที่จะได้กำไรให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้  หรือถ้าอยู่ในภาวะที่ขาดทุนก็ขอให้ขาดทุนน้อยที่สุด  เช่นเดียวกับการดำเนินชีวิต

โดยทั่วไปของมนุษย์ การจะตัดสินใจทำอะไรสักอย่างก็ต้องให้ได้มากกว่าเสีย หรือถ้าอยู่ในภาวะที่ "ไม่คุ้ม" ก็ให้เสียน้อยที่สุดเท่าที่จะ

เป็นไปได้

สำหรับแม่ของเรานั้น  การเลี้ยงเรามาจนถึงทุกวันนี้ก็เป็นการลงทุนอย่างหนึ่งเช่นเดียวกัน ถ้ามีการจัดอันดับนักลงทุนยอดแย่โดยการ

เปรียบเทียบต้นทุนกับผลตอบแทนที่ได้รับ "แม่" คงเป็นอันดับหนึ่งของการจัดอันดับนี้แน่นอน  ในหลักการลงทุนแล้วคงไม่มีนักลงทุนคน

ไหนลงทุนระยะยาวเป็น 20-30 ปี หรืออาจเป็น 40-50 ปี หรืออาจมากกว่านั้น โดยไม่สามารถคาดเดา คำนวณ  หรือประเมินค่าผลตอบ

แทนที่จะได้รับในอนาคตได้เลยแม้แต่นิดเดียว เป็นการลงทุนที่มีความเสี่ยงสูงที่สุดในบรรดาการลงทุนทุกประเภท แต่ก็ยังมีผู้หญิงทั่ว

โลกที่นิยมลงทุนแบบนี้อยู่ แน่นอนว่าทุกคนต้องมีแม่ แต่เคยคิดกันบ้างมั้ยว่าสิ่งที่แม่ลงทุนกับเรา ไม่ว่าจะเป็นเวลา เงิน ความรัก ความ

วุ่นวาย ต้องมานั่งร้องไห้ มานั่งปวดหัวกับเรา ต้องคอยกังวล คอยเป็นห่วง คอยดูแล คอยคิดถึง เอาใจใส่ ต้องลงทุนแบกเราไว้ในท้องตั้ง

9 เดือน แถมยังมาโดนลูกด่า ลูกว่า บ้างก็ทำร้าย บ้างก็ฆ่า ทั้งหมดนี้นั้น แม่ลงทุนได้เพื่ออะไร แล้วผลตอบแทนจากการลงทุนของแม่ล่ะ..

จริงอยู่ว่าการประเมินค่าของต้นทุนและผลตอบแทนที่ได้สิ่งหนึ่งก็คือความพอใจและเต็มใจ ไม่น่าเชื่อว่าแม่บางคนเลี้ยงดูลูกมาด้วยความ

ยากลำบากเป็นสิบๆปี  แต่เพียงแค่การที่ลูกเข้าไปกอดแม่แล้วบอกว่า "แม่ครับผมรักแม่ครับ" แต่ในใจแม่นั้นคิดว่าสิ่งที่เค้าลงทุนไปเป็น

สิบปีนั้น...มันคุ้มค่าจริงๆ การที่เราทำผิดแต่ละครั้งก็เป็นการเพิ่มต้นทุนให้กับแม่เช่นกัน เป็นการทำให้แม่ต้อง "เสีย" เพิ่มขึ้น บางคนไป

สร้างหนี้สร้างความเสียหายไว้ แม่ก็ต้องเสียเงินเพิ่ม

ที่สำคัญคือต้องเสียใจ  ซึ่งไม่สามารถประเมินค่าเป็นตัวเงินได้ แม้ว่าแม่นั้นอยู่ในภาวะที่ต้องเสียเพิ่มขึ้น แต่เพียงแค่เราเข้าไปกราบเท้า

ท่านแล้วบอกว่า "ผมขอโทษครับแม่" กลับทำให้แม่รู้สึกว่าสิ่งที่เสียเพิ่มไปนั้นมันคุ้มค่าจริงๆ  แม่ไม่อยากได้เงินทองหรือสิ่งนอกกายอื่นๆ

ที่เสียไปกับเราคืนแม้แต่นิดเดียว ไม่น่าเชื่อว่าจะมีการลงทุนไหนในโลกนี้ที่ต้นทุนที่ลงทุนกับผลตอบแทนนั้น สามารถเอามาเปรียบเทียบ

กันได้อย่างลงตัวทั้งๆที่ดูผิวเผินแล้ว ช่องว่างระหว่างต้นทุนกับผลตอบแทนที่ได้นั้นมันกว้างเหลือเกิน และกว้างเกินกว่าที่จะทำให้มันคุ้ม

ทุน หรือได้กำไรภายในเสี้ยววินาที แต่ถึงกระนั้นก็ตาม แม่บางคนก็มิได้มีโอกาศสัมผัสกับภาวะคุ้มทุน หรือได้กำไรเลยสักครั้งจากการลง

ทุนนี้  จนกระทั่งสิ่งที่ลงทุนนั้นได้หายไปจากโลกนี้แล้ว หรือแม่เองอาจจะมีลมหายใจไม่มากพอที่จะอยู่ให้ถึงวันนั้น ชั่วชีวิตของแม่บางคน

ก็ยังมิได้สัมผัสกับคำว่า "คุ้มทุน" เลยแม้แต่ครั้งเดียว ในโลกของนักลงทุน  ไม่น่าเชื่อว่าจะมีการลงทุนที่มีความเสี่ยงสูงเช่นนี้เกิดขึ้น แต่

ในโลกของความเป็นจริงการลงทุนเช่นนี้เกิดขึ้นเสมอ การลงทุนระยะยาวที่สิ่งที่ได้ดูจะไม่คุ้มกับสิ่งที่เสียไป  แถมยังไม่สามารถคาดเดา

หรือประเมินผลตอบแทนได้เลยแม้แต่น้อย  ทั้งยังไม่สามารถควบคุมต้นทุนได้เลย

เมื่อรู้ว่าแม่มีต้นทุนและความเสี่ยงที่สูงแบบนี้แล้ว เรายังจะไปเพิ่มต้นทุนโดยไม่จำเป็นให้แม่อีกเหรอ? แล้วอยากให้นักลงทุนผู้นี้ สัมผัสกับ

ภาวะ "คุ้มทุน" สักครั้งในชีวิตบ้างหรือป่าว"


จากatcloud.com 
 

[churaipatara]

บุ๊คค่ะ.. ปิดเทอมกลับมาให้แม่ชื่นใจและมีความสุข..

[phraisohn]

เห็นภาพพี่เอ๋ถ่ายรูปกับลูกชายแล้วก็มีความสุขไปด้วยครับ
น้องบุ๊คจะมาอยู่กี่วันคับพี่เอ๋

[phraisohn]

เอา channel รายการของบักสนผลงานแรก มาฝากพี่เอ๋ครับ

<a href="http://www.youtube.com/watch?v=XcBDEfhoyDE" target="_blank">http://www.youtube.com/watch?v=XcBDEfhoyDE</a>

[churaipatara]

		อ้างถึง			ข้อความของ phraisohn เมื่อ 12 มกราคม 2554, 05:20:18
	เห็นภาพพี่เอ๋ถ่ายรูปกับลูกชายแล้วก็มีความสุขไปด้วยครับ น้องบุ๊คจะมาอยู่กี่วันคับพี่เอ๋

บีมกลับก่อนล่วงหน้าแล้ว..บุ๊คอีกไม่กี่วันก็กลับ.. จึงพาแม่ไปวัดไหว้พระ  ทานเอ็มเค  กอดแขนกอดกันอุ่นๆในเก้าอี้สวีตดูหนังกัน..

เป็นเพื่อนๆแม่ติดๆกัน2-3วันแล้ว พยายามใช้เวลากับแม่ให้คุ้มค่าที่สุดเพราะกลับมาศรีสะเกษแค่ไม่กี่วัน อบอุ่นแค่นี้ แม่ก็พอใจ ชื่น

ใจมากแล้วค่ะ..ส่วนโบว์กลับราวสิ้นเดือน เดวนี้เปิดเทอมจะไม่ตรงกันเลยน่ะค่ะ

[churaipatara]

		อ้างถึง			ข้อความของ phraisohn เมื่อ 12 มกราคม 2554, 05:20:55
	เอา channel รายการของบักสนผลงานแรก มาฝากพี่เอ๋ครับ <a href="http://www.youtube.com/watch?v=XcBDEfhoyDE" target="_blank">http://www.youtube.com/watch?v=XcBDEfhoyDE</a>

เก่งค่ะ สร้างสรรค์ผลงานไปเรื่อยๆนะคะ..ทานข้าวรึยังคะ เดวเที่ยงน้องชายน้องสาวจะพาพี่เอ๋ไปทานเอ็มเค(อีกแล้ว)..

ทานได้ติดๆกันโดยไม่เบื่อ เพื่อสุขภาพค่ะ..

[churaipatara]

วันนี้เวลาประมาณ 10.00น. ลูกๆจุฬาฯที่เป็นลูกหลานศรีสะเกษ.. รู้จักมักคุ้นกันทั้งนั้น  จัดทำโครงการค่ายแนะ

แนวการศึกษา จามจุรี-ศรีสะเกษ ครั้งที่2    กลุ่มนิสิตจังหวัดศรีสะเกษฝ่ายแนะแนวการศึกษา องค์การบริหาร

สโมสรนิสิตจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย มีนายชนัต อินทะกนก นางสาวจันจิรา  สีหะวงษ์  นางสาวเยาวมาลย์  พูล

กิจวัฒนา เป็นผู้รับผิดชอบโครงการ...ลูกๆให้ช่วยประชาสัมพันธ์ต่อ แนะนำ และสนับสนุนโครงการด้วย

ชนัต..เห็นตั้งแต่เล็กๆ แป๊ปๆเป็นหนุ่มหล่อน่ารัก เก่งอีกต่างหาก..เห็นลูกหลานแต่ละครอบครัว ชื่นใจมากค่ะ..



โครงการจะจัดขึ้นที่โรงเรียนศรีสะเกษวิทยาลัย วันที่29มกราคม-30มกราคม2554 เวลา9.00น. ..มีนักเรียนเข้า

ร่วมโครงการจำนวน200คน จากโรงเรียนศรีสะเกษวิทยาลัย โรงเรียนสตรีสิริเกศ โรงเรียนไกรภักดีวิทยาคม โรง

เรียนสิริเกศน้อมเกล้า โรงเรียนเฉลิมพระเกียรติสมเด็จพระศรีนครินทร์ศรีสะเกษ โรงเรียนกันทรารมย์  โรงเรียนรา

ษีไศล โรงเรียนกันทรลักษ์วิทยา โรงเรียนขุนหาญวิทยาสรรค์  โรงเรียนกำแพง  โรงเรียนขุขันธ์  โรงเรียนปรางค์กู่  

โรงเรียนห้วยทับทันวิทยาคม และโรงเรียนยางชุมน้อยพิทยาคม



โครงการนี้พร้อมประชาสัมพันธ์ต่อในทันที เท่าที่จะสามารถติดต่อใครได้.. และในเบื้องต้นขอร่วมสนับสนุนดังนี้

นพ.รัตน์ - นางประไพ ปาลิวนิช   5000 บาท

จุไรภัทร์  ปาลิวนิช                     5000 บาท

หนังสือธรรมะจำนวน200เล่ม      2600  บาท    ในนามคณะผู้พิพากษาสมทบศาลจังหวัดศรีสะเกษแผนกคดีเยาวชนและครอบครัว  

                                                                   ในนามนิสิตเก่าหอพักจุฬาฯรุ่นรหัส2524  และในนามนิสิตเก่าคณะรัฐศาสตร์จุฬาฯ
 
                                                                    รุ่น34(แจกเด็กที่เข้าร่วมโครงการ)

จัดของที่ระลึกฯลฯ                      10,000 บาท  ในนามคณะผู้พิพากษาสมทบศาลจังหวัดศรีสะเกษแผนกคดีเยาวชนและครอบครัว

                                                                    ในนามนิสิตเก่าหอพักจุฬาฯรุ่นรหัส2524 และในนามนิสิตเก่าคณะรัฐศาสตร์จุฬาฯ

                                                                    รุ่น34(เพื่อมอบให้อาจารย์และทีมงานลูกๆจุฬา60คน)

เนื่องจากลูกๆต้องการคำตอบและการตอบรับ การสนับสนุนเท่าที่สามารถแจ้งได้ก่อน..

ในส่วนตัวจึงขอสนับสนุนและเตรียมการดังกล่าวข้างต้นได้ในทันที..หวังว่าเพื่อนๆคงไม่ขัดข้องใดๆนะคะ..

ขอเชิญเพื่อนๆร่วมสนับสนุนเพิ่มเติมได้เลย  และจะยินดีมากถ้าเพื่อนๆพี่ๆน้องๆมาร่วมงานที่ศรีสะเกษด้วยค่ะ..

จำนวนเงินเท่าที่ทราบตอนนี้ นำโดยการสนับสนุนจากคุณยิ่งยศ บุษรารังษี 5000 บาท(เจ้าของบริษัทฟอร์ดศรีสะเกษ)

จากชาวจุฬาฯในศรีสะเกษ  จากผู้หลักผู้ใหญ่อีกหลายท่าน  ที่แม้ท่านจะไม่ใช่ชาวจุฬาฯท่านก็สนับสนุนเพิ่มเติมด้วย

รวมเป็นเงินทั้งสิ้น  52000 แล้วค่ะ  

[phraisohn]

รวดเร็วจริงๆน้องพี่ ฮ่าๆๆ
ขอบคุณพี่เอ๋มากๆเลยครับ

[churaipatara]

		อ้างถึง			ข้อความของ phraisohn เมื่อ 12 มกราคม 2554, 16:42:29
	รวดเร็วจริงๆน้องพี่ ฮ่าๆๆ ขอบคุณพี่เอ๋มากๆเลยครับ

สังหรณ์แล้วว่าน่าจะมีใครแนะนำมาแน่ๆ..ใช่มั้ยคะ..จะพยายามหาแรงสนับสนุนให้มากที่สุดค่ะ

[phraisohn]

		อ้างถึง			ข้อความของ churaipatara เมื่อ 12 มกราคม 2554, 16:59:23
	อ้างถึง ข้อความของ phraisohn เมื่อ 12 มกราคม 2554, 16:42:29 รวดเร็วจริงๆน้องพี่ ฮ่าๆๆ ขอบคุณพี่เอ๋มากๆเลยครับ สังหรณ์แล้วว่าน่าจะมีใครแนะนำมาแน่ๆ..ใช่มั้ยคะ..จะพยายามหาแรงสนับสนุนให้มากที่สุดค่ะ

ขอบคุณค้าบพี่เอ๋

[churaipatara]

ก่อนบุ๊คจะกลับไปเรียนต่อ..ไปไหว้พระที่วัดพระโตกับแม่ค่ะ..

[churaipatara]

วันเสาร์ที่15มค.54 ..หลังจากเรียนกฎหมายวิชานึงช่วงเช้า..และไปสอนหนังสือเด็กๆเรียบร้อยแล้ว..

เวลา12.45น. ..ไปร่วมงานที่วัดหลวงสุมังคลารามค่ะ ฝากอาจารย์ท่านนึงเก็บภาพในงานให้เพราะ

ไม่สะดวกและดูไม่เหมาะไม่ควรในการจะเดินถ่ายภาพในงานนี้เอง..

[churaipatara]

เป็นกิจกรรมที่ดีและจัดอย่างเรียบง่ายเหมาะสมค่ะ..