หยุมพรส่งเรื่องราวของสามีภริยามาให้..อ่านแล้วรู้สึกดีมากๆเลยค่ะ อยากให้คู่ชีวิตทุกคู่รักและปรารถนาดีต่อกันแบบนี้..
ลูกๆและทั้งครอบครัวจะมีแต่ความสุขนะคะ
ภาพจาก attractionlesson.com
จงมองความรักด้วยความอ่อนโยน...
มีผู้หญิงคนหนึ่งประสบอุบัติเหตุทำให้ต้องตาบอดทั้งสองข้าง และเธอก็ทุกข์ทรมานกับการสูญเสียการมองเห็น
แต่สามีเธอก็พยายามปลอบใจ และให้กำลังใจเธอตลอด พยายามสอนให้เธอใช้ประสาทสัมผัสให้มากขึ้น
ที่ทำงานของเธอกับสามีอยู่คนละทาง แต่เขาก็ขับรถไปส่งและไปรับอยู่เสมอ
จนวันหนึ่งสามีเธอรู้สึกเหน็ดเหนื่อยมาก เขาจึงพูดกับเธอว่า "ให้เธอลองพยายามขึ้นรถเมล์ไปทำงานเอง"
โดยที่เขาไม่ต้องไปรับไปส่งได้ใหม นาทีนั้น ?.. .............. เธอรู้สึกเหมือนโดดเดี่ยวและน้อยใจสามีเธอ
แต่เธอก็พยายามทำตามที่เขาขอ เธอพยายามขึ้นรถเมล์เอง พยายามไปทำงานด้วยตัวเอง
จนในที่สุดเธอก็สามารถทำได้ วันหนึ่งก่อนที่เธอจะลงรถไปทำงานตามปกติ คนขับรถเมล์ก็เข้ามาจับแขนเธอ
และพูดกับเธอว่า"ผมช่างอิจฉาคุณผู้หญิงจริงๆครับ" เธอก็เลยถามว่า"อิจฉาเธอเรื่องอะไร" คนขับรถเมล์ก็เลยบอกว่า
"สามเดือนที่ผ่านมา ผมจะเห็นสุภาพบุรุษคนหนึ่ง เขาจะขึ้นรถเมล์ตอนเช้ามานั่งตรงเบาะหลังคุณ เฝ้ามองดูคุณ
ด้วยความห่วงใยและตามคุณลงรถไป และเฝ้าดูคุณเดิน....เข้าไปที่ทำงานอย่างห่วงใย ทุกๆเย็นเขาก็จะมาเฝ้ารอดูคุณ
ขึ้นรถและคอยดูคุณจนคุณลงรถ"พอเธอได้ยินดังนั้นเธอก็น้ำตาไหลด้วยความตื้นตัน..และสำนึกผิด
เพราะตลอดเวลาที่ผ่านมาเขาไม่เคยทิ้งเธอไปไหน เขายังอยู่ดูแลเธออย่างใกล้ชิด เขาเหนื่อยยิ่งกว่าตอนที่เขาต้อง
คอยมารับมาส่งเธอซะอีก
เธอหวนนึกถึงคำพูดเขาที่บ่นลอยๆออกมาบ่อยๆว่า ชีวิตคนไม่แน่นอน อาจตายวันนี้ พรุ่งนี้ ได้ทุกเมื่อเลยนะ..
ดูอย่างคุณสิ...เมื่อวานยังมองเห็น วันนี้ คุณมองไม่เห็นแล้ว....
เธอคิดน้อยใจเขามาตลอด 3 เดือน ที่คิดว่าเขาเบื่อรำคาญการเป็นคนตาบอดของเธอ...
ณ.วันนี้เธอรู้แล้วว่า ....เขากลัวว่า วันนี้ พรุ่งนี้ เขาจะตายไป...แล้วเธอจะไม่สามารถไปไหนมาไหน หรือมีชีวิตอยู่เองได้
ถ้าขาดเขา......
