จากน้องสนค่ะ
ลูกของแม่เอ๋ย...
ผ่านมาหลายสิบปีแล้วสินะ ที่ลูกของแม่เติบใหญ่จากเด็กตัวเล็ก ๆ เป็นหนุ่มเป็นสาวกันหมด
ลูกของแม่เอ๋ย...
เมื่อถึงวันนี้ วันที่แม่แก่เฒ่าชราภาพตามวัยกลายเป็นผู้เฒ่า
ผมหงอกขาวโพลน เนื้อหนังเหี่ยวย่น ดวงตาฝ้าฟาง
ลูกของแม่เอ๋ย...
ถ้าหากวันนี้แม่กินอาหารหกเลอะเทอะเปรอะเปื้อน ทำพื้นห้องสกปรก กลั้นปัสสาวะไม่อยู่
ขอให้ลูกจงช่วยกันเก็บกวาดเช็ดถู เช็ดล้างทำความสะอาด ให้เหมือนกับที่แม่เคยทำให้ลูกด้วยนะลูกนะ
ลูกของแม่เอ๋ย...
ถ้าหากวันนี้แม่พร่ำพูดจาวกวนซ้ำซากอยู่เพียงเรื่องเดียว ลูกก็อย่าดุด่าว่ากล่าวแม่เลยนะลูกนะ
แม่เคยอ่านเคยเล่านิทานเรื่องเดียวให้ลูกฟัง ซ้ำ ๆ ซาก ๆ วกวนเป็นร้อยเป็นพันเที่ยว
แม่เล่านิทานแบบนี้ให้ลูกฟังทุกวันนะลูกนะ
ลูกของแม่เอ๋ย...
ถ้าหากวันนี้ลูกเห็นแม่เงอะงะไม่เข้าใจต่อวิทยาการและเทคโนโลยีใหม่ ๆ
ตื่นตาตื่นใจกับโทรทัศน์จอแบน...ไม่เข้าใจกับวิธีรับโทรศัพท์ที่ส่งเสียงแผดร้อง
ลูกก็อย่าว่าแม่โง่เลยนะลูกนะ
เพราะแม่เคยพร่ำสอนลูกมาตราบนานเท่านาน กว่าลูกของแม่จะเดียงสา รู้ซึ้งและเข้าใจเรื่องราวทั้งหมด
ลูกของแม่เอ๋ย...
ถ้าหากวันนี้ลูกเห็นแม่เดินเหินไม่สะดวก เดิน ๆ หยุด ๆ ไม่ทันใจของลูก
มันก็เป็นเพราะสังขารอันไม่เที่ยง ที่เกิดจากขาที่เต็มไปด้วยความอ่อนล้าของแม่
ทำให้แม่ไม่อาจเดินตามลูกของแม่ได้อย่างคล่องแคล่วเหมือนในอดีต
ลูกก็ช่วยหยุดเดิน และหันหลังกลับมาช่วยพยุงแม่เดินเคียงข้างลูกของแม่ด้วยนะลูกนะ
เหมือนกับที่แม่เคยช่วยพยุงเจ้าตอนหัดเดิน คอยประคองไม่ให้ลูกหกล้ม
ลูกของแม่เอ๋ย...
วันนี้ลูกของแม่อาจจะไม่เข้าใจ ว่าทำไมแม่ต้องคอยเป็นห่วงเป็นใยลูก
คอยถามไถ่ว่าทำอะไร อยู่ที่ไหนกับใคร วันนี้กลับบ้านมั้ย เย็นนี้อยากกินอะไรแม่จะได้เตรียมทำไว้ให้
ทั้งหมดเป็นเพราะแม่รักและเป็นห่วงลูก แม่ไม่ได้ตั้งใจเซ้าซี้คอยถามลูกหรอกนะลูกนะ
ลูกของแม่เอ๋ย...
วันหนึ่งเมื่อลูกของแม่เป็นพ่อคนแม่คน มีลูกของลูกเองเมื่อไหร่
ลูกจะรู้ว่าที่แม่คอยเซ้าซี้ถามไถ่ห่วงใยลูกนั้น เป็นเพราะแม่รักลูก รักมากกว่าสิ่งใดทั้งหมด
ลูกจะรู้เองว่า...แม่รักและหวังดีต่อลูกของแม่มากขนาดไหน นะลูกนะ...
เครดิต
http://chenbin.exteen.com/