☼☼☼ ร่วมคุยกันในมุมมองของคุณแม่~แวะพักทักทายเอ๋ 24 ☼☼☼

[แจง-24]

หลานสามคนนี้ น่ารักจริง ดร.เอ๋ แม้แต่เงายังเท่เลยค่ะ

[churaipatara]

		อ้างถึง			ข้อความของ แจง-24 เมื่อ 10 สิงหาคม 2552, 19:38:37
	หลานสามคนนี้ น่ารักจริง ดร.เอ๋ แม้แต่เงายังเท่เลยค่ะ

สวัสดีค่ะแจง ลูกๆชอบถ่ายรูปกันน่ะค่ะ

[อ้อย17]

   
       โอ...น้องแจง...
              ฝีมือขั้นเทพจริงๆนะเนี่ย....สวยจนไม่รู้จะบอกยังไง...จะเปิดคอร์สสอนคนแก่วาดบ้างได้ไหมนี่...จะเตรียมตัวไว้ก่อนเกษียณ  พอตกงานจะได้หัดบรรเลง ขอสมัครเป็นศิษย์ก่อนเลยนะครู...


     ส่วนน้องเอ๋..
          ทายาททั้งสามก็น่ารักมากๆเลย ท่าทางเขารักและผูกพันกันดีน่าชื่นใจ  แถมของขวัญวันแม่ จากน้องบีมก็สวย ซึ้ง..น่าอิจฉาแม่เอ๋จัง....

[churaipatara]

		อ้างถึง			ข้อความของ อ้อย17 เมื่อ 11 สิงหาคม 2552, 08:08:07
	โอ...น้องแจง...               ฝีมือขั้นเทพจริงๆนะเนี่ย....สวยจนไม่รู้จะบอกยังไง...จะเปิดคอร์สสอนคนแก่วาดบ้างได้ไหมนี่...จะเตรียมตัวไว้ก่อนเกษียณ  พอตกงานจะได้หัดบรรเลง ขอสมัครเป็นศิษย์ก่อนเลยนะครู...      ส่วนน้องเอ๋..           ทายาททั้งสามก็น่ารักมากๆเลย ท่าทางเขารักและผูกพันกันดีน่าชื่นใจ  แถมของขวัญวันแม่ จากน้องบีมก็สวย ซึ้ง..น่าอิจฉาแม่เอ๋จัง....

สวัสดีค่ะพี่ แวะมาบ่อยๆนะคะ

[churaipatara]

แม่จ๋า   ตอนกระเป๋าสตางค์หาย

               แม่เป็นคำพูดที่สั้นมากๆเลยแต่ความหมายนั้นช่างมากมายเหลือเกิน

น้ำอ้อยเป็นเด็กหญิงที่ผูกพันธ์กับพ่อและแม่มากเพราะน้ำอ้อยเป็นลูกคนเล็กของครอบครัวและเป็นน้องคนเล็ก

ของพี่ๆ    ชีวิตตั้งแต่เกิดมาจำความได้ว่าทุกอย่างอะไรๆก็แม่จัดการให้ได้หมดทุกอย่างไม่ว่าจะเป็นการเรียน
 
การบ้าน   การนอนไม่พ้นแม่ทั้งนั้น

              วันนึงน้ำอ้อยต้องจากบ้านไปเรียนที่ร.รสตรืนนทบุรี ต้องอยู่คนเดียว คิดดูเด็กสาว(สวยด้วย)

ไม่เคยจากบ้านจากพ่อแม่พี่น้องเลย  ต้องมาอยู่คนเดียวมันช่างน่ากลัวอะไรเช่นนี้         แต่พอคิดถึงคำ

พูดแม่ที่บอกเสมอว่าแม่รักลูกนะ อยากให้ลูกมีอนาคตที่ดี  แม่จึงต้องตัดใจให้ลูกมาเรียนต่างบ้าน   ให้ลูก

ตั้งใจเรียนนะรักแม่ต้องตั้งใจเรียน  น้ำอ้อยก็เป็นเด็กดีทำตามที่แม่บอกเสมอๆ เรียนลูกเดียวกลับมาทำ

การบ้านอ่านหนังสือเรียนลูกเดียว

               เย็นวันนึงน้ำอ้อยไปซื้ออาหารนอกบ้านกลับมากระเป๋าสสตางค์หายไปแล้ว  รีบโทรกลับบ้าน

แม่รีบขึ้นมาหาตอนเย็นมาถึงแล้วส่งสตางค์ให้แม่รีบกลับบ้านทันทีกลัวรถจะหมด  เดินทางมาร่วม5ชม.
 
ส่งเงินให้3นาทีกลับแล้ว

             แม่จ๋าน้ำอ้อยได้แต่นั่งร้องไห้เมื่อแม่กลับไปแล้ว  (ไม่ใช่แม่ให้ต้งค์น้อยนะ)แต่   คิดถึงแต่แม่
   
อยากอยู่ใกล้ๆแม่เมื่อมีวันหยุดจะกลับบ้านไปหาพ่อและแม่ตลอดจนหลายปีผ่านไปคุณแม่ป่วยและ

จากไปด้วยโรคไตด้วยวัย67ปี  น้ำอ้อยคิดถึงแม่มากๆตลอดเวลาทุกวันนี้จะใส่แหวนที่เป็นของแม่ที่แม่

ใส่ติดตัวตลอดจนคุณแม่จากไป น้ำอ้อยจะใส่แหวนแม่เวลาไปเที่ยวที่ต่างๆเสมอๆเพราะเหมือนได้พาแม่

ไปเที่ยวด้วยทุกๆที่ค่ะ
                                                                                               
                                                                  น้ำอ้อย(ลูกรักของแม่)



ผลงานเขียนของอ้อยค่ะ
                                                                                                 

[churaipatara]

รู้นะว่าแม่รัก

          เรารู้นะว่าแม่รัก  แต่ไม่รู้หรอกว่ารักแค่ไหน เข้าใจว่ารักมาก แต่ไม่แน่ บางทีก็ไม่แน่ใจ เพราะชอบบ่นเหลือเกิน ตั้งแต่เช้า แค่เจ็ดโมงเอง

ปลุกอยู่ได้ พอขยับตัวลุก ก็อยากเดินฉุยฉายในชุดนอน ก็มีเสียงลอยตามลมให้เปลี่ยนชุด อาบน้ำ ล้างหน้าแปรงฟัน  แม่จ๋า แม่ไม่เบื่อหรือไง

บอกไอ้ลูกคนนี้มาตั้งเกือบห้าสิบปี เราคนฟังก็หน้าด้านทำหูทวนลม เดินไปท่าน้ำ(ไกลแม่หน่อย) ดูนกบิน ดูปลาว่ายน้ำ ดูแม่ค้าพายเรือมาขาย

ของ สักพักค่อยเดินกลับ ชำระสะสางตัวเอง อาหารเช้าพร้อมรอบนโต๊ะแล้ว มีเมนูลูกรักที่ถูกสั่งเตรียมมาตั้งแต่เย็นวานที่รู้ว่าลูกจะมา แถมทนหิว

รอกินข้าวพร้อมลูก ลูกแย่อย่างนี้ไม่เบื่อหรือไง  เหตุการณ์เช่นนี้เกิดซ้ำแล้วซ้อนเล่า หลายสิบปีติดต่อกัน
         
           สมัยเด็ก ๆ เป็นอย่างไรจำไม่ได้ แต่ที่จำติดหัวใจไม่เคยลืมแม้จะผ่านไป เกือบ 30 ปี ตอนนั้นอยู่หอซีมะโด่ง เป็นปีหนึ่งใหม่ ๆ ไปอยู่กับ

ใครก็ไม่รู้ไม่คุ้นเคยเลย วันหนึ่งเป็นวันศุกร์ จำเวลาไม่ได้ กระเป๋าตังค์หล่นหาย เหลือเศษสตังค์นิดหน่อย กลับไปรวบรวมเงินที่หอได้นิดหน่อย

โทรเลขกลับบ้าน ด้วยข้อความสั้น ๆ ว่า "แม่ตังค์หมดแล้ว" แล้วกลับมาค้นอาหารแห้งที่หอกินไปพร้อมกับน้ำเยอะ ๆ กะว่ากว่าจะได้ตังค์จาก

บ้านคงเป็นสักวันอังคาร ต้องอดทนก่อน เชื่อหรือไม่ เช้าวันเสาร์ มีคนมาโฟนที่หอว่า มีญาติมาพบ พอลงมาก็พบหญิงวัยกลางคนพร้อมของ

กินมากมาย แถมซองเงินอีกปึก แถมคำพูดจากใจว่า "อดข้าวหรือป่าวลูก" เราถึงได้รู้ว่าแม่รักเรามากเพียงใด น้ำตาไหลออกมาทันที โผล่เข้า

กอดแม่แบบไม่อายใคร การจะมาจากบ้านสมัยนั้นมันไม่ใช่เรื่องง่ายต้องเตรียมการล่วงหน้า แถมต้องหอบข้าวของมากมายมากฝากลูก แม่รัก

เรามากจริง ๆ
           
           ความเลวอีกอย่างที่ต้องขอสารภาพคือ เพิ่งคิดได้ว่าต้องหอมแก้มแม่ทุกครั้งที่กลับบ้าน ดูแม่มีความสุขมาก และเพิ่งก้มกราบแม่ที่เท้า

ทุกครั้งที่กลับบ้าน เมื่อก่อนอาย อายที่จะทำความดี ที่ความชั่วไม่อายที่จะทำ กราบแม่ อาย ไม่กล้าทำ เพิ่งคิดได้ เลิกอาย ไม่นานมานี้ ศุกร์นี้

จะไปกราบแม่ซะหน่อย    รักแม่ที่สุด พระอรหันต์ของลูก



ผลงานเขียนของท่านทูค่ะ

[churaipatara]

เขียนให้ แม่

วันที่ผมเกิดคือวันที่ 6 เมษายน 2506 ตรงกับวันจักรีพอดี  โตขึ้นแม่เล่าว่าคุณแม่ฝันว่าได้รับของพระราชทานจากพระหัตถ์ของสมเด็จ

พระนางเจ้าฯ   รุ่งขึ้นแม่ไปตรวจครรรภ์ก็ทราบว่าแม่ตั้งท้อง คือผมนั่นเอง  ผมเชื่อในเหตุบังเอิญแต่ก็พบว่าในเหตุบังเอิญนั้นเต็มไปด้วย

เหตุปัจจัย  ตามที่ท่านภิกษุณีอัมพิกา  เขียนในคำนิยมให้อาจารย์ หลอ อี้ ตง ศิลปินแห่งยูนนานในหนังสือคัดลอกคัมภีร์พระไตรปิฏกคำ

สอนของเจ้าแม่กวนอิมไว้ว่า “ถึงอยู่ไกลกันพันลี้พบพานได้ด้วยเหตุปัจจัย  หากไร้ซึ้งเหตุปัจจัยต่อกัน แม้นอยู่ตรงหน้าพลันไม่อาจรู้จัก”

ซึ่งผมจะได้เล่าและขยายความเรื่องนี้ให้ฟังในบทที่เกี่ยวกับเหตุ(ปัจจัย)ที่ผมพบอาจารย์ หลอ อี้ ตง ได้อย่างไร
 
แม่คือครูคนแรก  แม้แม่ไม่ได้เล่าเรียนมาสูงแต่สามารถสอนการบ้านลูกได้อย่างดี  หรือถ้าเกินความสามารถของแม่ ท่านก็จะส่งลูกๆไป

เรียนพิเศษกับคุณครูประจำชั้นในแต่ละปี  ผมไม่ได้ทึ่งความสามารถเรื่องการสอนการบ้านของแม่ แต่ทึ่งในความสามารถที่แม่สอนเรื่อง

 การใช้ชีวิต  ความมีไหวพริบ ความกระตือรือร้น คั้งแต่ผมจำความได้ เหมือนการสอน concept ขั้นพื้นฐาน ว่าถ้าเราไม่เริ่มนับหนึ่งมันก็

จะไม่มีสอง ถ้าไม่แก้ปัญหาที่เหตุ ทุกอย่างก็แก้ไม่ได้ ทกข์ก็ตามมา  แม่จะเน้นเรื่องการใช้ชีวิตกับผมเป็นพิเศษเพราะเป็นคนเดียวในบ้าน

ที่ขี้แย ไม่สู้คน sensitive และปรับตัวกับพี่น้องและเพื่อนๆค่อนข้างยาก  คงเป็นเพราะผมเรียนเร็วกว่าคนอื่นๆถึงสองปี

ผมประทับใจแม่มากตอนที่ผมไปสอบติดมหาวิทยาลัยปีแรกที่คณะวิทยาสาสตร์ ขอนแก่น ด้วยความเป็นห่วงท่านอุตส่าห์แบกผ้านวม

ซึ่งเป็นผืนที่ผมชอบมากและหนัก มากมาให้ผมถึงหอพักที่มหาวิทยาลัย โดยที่ไม่บอกผมก่อนสักคำเพราะความจริงผมตั้งใจจะกลับ

บ้านไปนำมาเอง  ผมถามแม่ว่าถ้าไม่เจอผมโดยบังเอิญจะทำอย่างไร  แม่ตอบว่าก็ฝากเขาไว้แล้วแม่ก็กลับ   เย็นวันนั้นผมไปส่งแม่ที่

สถานีรถไฟเพื่อกลับบ้านที่อำเภอบัวใหญ่ กอดแม่จนกระทั่งแม่ขึ้นรถไฟลับตาผมไป แต่เบ้าตานั้นเต็มไปด้วยน้ำตาครับ  ผมกลั้นน้ำตา

ไว้ตั้งแต่ตอนที่เห็นแม่แบกผ้านวมมาที่หอพัก เพราะไม่อยากให้แม่รู้ว่า ผมยังเป็นเด็กขี้แย ร้องไห้เก่ง sensitive ของแม่อีกต่อไป
 
พอผมสอบใหม่แล้วติดจุฬาฯในปีถัดมา  ไม่มีโอกาสได้พบท่านบ่อย จนกระทั่งท่านจากพวกเราไปในวัยที่ยังไม่สมควร  สิ่งที่ผมนำ

 concept มาถ่ายทอดให้ลูกๆได้จนถึงทุกวันนี้คือแนว concept เดียวกันกับที่แม่ถ่ายทอดให้ผมในตอนเด็กๆ ทำให้ผมคิดเสมอตอนที่

สอนลูกว่า เหมือนมีแม่มานั่งอยู่ใกล้ๆแล้วนั่งสอนหลานๆ   ดังนั้นผมคิดว่าผมได้รับ มรดก “พิเศษ” ที่แม่ทิ้งไว้โดยผมไม่มีวันลืม


รักแม่



ผลงานเขียนของจักรค่ะ   

 



               

[churaipatara]

ข้อ ๔๑  ผู้พิพากษาสมทบจักต้องรายงานต่อผู้บริหารศาลเยาวชนและครอบครัว

เมื่อผู้พิพากษาสมทบเข้าเกี่ยวข้องเป็นคู่ความในคดีทุกประเภทไม่ว่าในฐานะ

โจทก์หรือจำเลยโดยพลัน

คำอธิบาย

ตามปกติผู้พิพากษาสมทบเป็นผู้พิจารณาพิพากษาคดี  ประชาชนทั่วไปเข้าใจว่า

เป็นผู้มีอิทธิพลต่อผลของคดีไม่ว่าที่ศาลใด  ผู้พิพากษาสมทบพึงหลีกเลี่ยงระมัด

ระวังไม่เป็นคู่ความในคดีเสียเอง  เพราะอาจทำให้เกิดข้อครหา  แต่หากไม่สา

มารถหลีกเลี่ยงได้จำเป็นต้องเป็นคู่ความในคดี  ผู้พิพากษาสมทบจักต้องรายงาน

ให้ผู้บริหารงานศาลเยาวชนและครอบครัวทราบ  เพื่อพิจารณาตามที่เห็นสมควร

ต่อไป  ในกรณีที่เป็นโจทก์ให้รายงานในวันแรกที่คดีได้เข้าสู่ศาล  หากเป็นจำ

เลยให้รายงานเมื่อได้รับสำเนาคำฟ้อง  ทั้งนี้เพื่อปกป้องคุ้มครองผู้พิพากษาสม

ทบและสถาบันตุลาการมิให้เสื่อมเสีย

[churaipatara]

โบว์ บีมค่ะ








บีม บุ๊ค โบว์ค่ะ

[churaipatara]

ข้อ ๔๒  ผู้พิพากษาสมทบจักต้องมีความอุตสาหะ  พร้อมอุทิศเวลาให้แก่ทาง

ราชการและอำนวยความสะดวกในหน้าที่ราชการ

คำอธิบาย

ตำแหน่งผู้พิพากษาสมทบเป็นตำแหน่งที่ได้รับพระบรมราชโองการโปรดเกล้า

ฯ แต่งตั้งจากพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวฯ  เป็นตำแหน่งที่มีเกียรติและศักดิ์ศรี

เช่นเดียวกับผู้พิพากษา  ทั้งงานของผู้พิพากษาสมทบเป็นงานที่มีความสำคัญต่อ

สถาบันตุลาการ  ชุมชน  และสังคม  มิใช่เพียงงานอดิเรกหรืองานการกุศล  เมื่อ

ผู้พิพากษาสมทบดำรงตำแหน่งดังกล่าวแล้วจึงต้องให้ความสำคัญเสียสละเวลา

ให้แก่งาน  ไม่ว่าจะเป็นงานอรรถคดี  การประชุม  หรือกิจกรรมของศาล  ยิ่ง

กว่างานหรือกิจกรรมอื่นๆ 

ตัวอย่างของการขาดความอุตสาหะ  เช่น  ไม่ศึกษาสำนวน  ไม่มีสมาธิหรือนั่ง

หลับในการพิจารณาคดี

ตัวอย่างของการไม่อุทิศเวลาให้แก่ราชการ  เช่น  การมาพิจารณาคดีสายเป็น

ประจำ  ขาดการประชุมบ่อยครั้ง  ไม่เข้าร่วมโครงการหรือกิจกรรมของศาล

การอำนวยความสะดวกในหน้าที่ราชการ  เช่น  การที่ผู้พิพาษาสมทบช่วยเหลือ

ติดต่อประสานงานขอความร่วมมือระหว่างศาลกับหน่วยงานราชการอื่น  หรือ

เอกชน  ทำให้ได้รับความสะดวกรวดเร็วยิ่งขึ้น  หรือทำให้งานในราชการศาล

หรือโครงการต่างๆเป็นไปด้วยความราบรื่น  และบรรลุผลสำเร็จตามวัตถุประ

สงค์

[churaipatara]

ข้อ ๔๓  ในกรณีที่ผู้พิพากษาสมทบมีเหตุขัดข้องทำให้ไม่สามารถปฏิบัติหน้าที่

ผู้พิพากษาสมทบได้ตามปกติเป็นระยะเวลานานเกินสมควร  จักต้องดำเนินการ

แก้ไขเหตุขัดข้องโดยพลันเพื่อมิให้เกิดความเสียหายแก่ราชการ  และเพื่อนร่วม

งาน  หากไม่สามารถดำเนินการได้  พึงพิจารณาลาออกจากการเป็นผู้พิพากษา

สมทบ

คำอธิบาย

การที่ผู้พิพากษาสมทบมีเหตุขัดข้องไม่สามารถปฏิบัติหน้าที่เป็นครั้งคราว  นับ

ว่าเป็นปกติวิสัยเพราะอาจมีเหตุจำเป็นเกี่ยวกับงานหรือความเจ็บป่วยเป็นครั้ง

คราว  แต่การไม่มาปฏิบัติหน้าที่ตามเวรปฏิบัติการเป็นอาจิณ  โดยไม่มีเหตุอัน

สมควรและต่อเนื่องเป็นเวลานาน  จนทำให้งานราชการขัดข้องเสียหาย  เป็นภา

ระแก่ผู้พิพากษาสมทบอื่นที่ต้องมาปฏิบัติหน้าที่แทนตลอดเวลา  ถือว่าเป็นผู้

ขาดความพร้อมเรื่องเวลาในการปฏิบัติหน้าที่  ซึ่งเป็นคุณสมบัติที่จำเป็นและสำ

คัญสำหรับการเป็นผู้พิพากษาสมทบ

ตัวอย่างเหตุขัดข้องที่ทำให้ผู้พิพากษาสมทบไม่สามารถปฏิบัติหน้าที่ได้ตามปก

ติเช่น  มีภารกิจต้องไปอยู่ต่างประเทศเป็นเวลานานหลายเดือนติดต่อกัน  โยก

ย้ายภูมิลำเนาไปจังหวัดอื่นซึ่งไม่สะดวกในการเดินทางมาปฏิบัติงาน  หรือเจ็บ

ป่วยด้วยอาการทุกขเวทนาเป็นเวลานาน  เป็นต้น

หากผู้พิพากษาสมทบไม่สามารถแก้ไขเหตุขัดข้องดังกล่าวได้โดยพลัน  และไม่

ลาออกอาจเกิดผลเสียหายแก่ตนเองด้วย  เช่น  หากขาดการปฏิบัติหน้าที่ตามเวร

ปฏิบัติการที่กำหนดถึงสามครั้ง  โดยไม่มีเหตุอันสมควรอาจถูกดำเนินการให้

พ้นจากตำแหน่งตามพระราชบัญญัติจัดตั้งศาลเยาวชนและครอบครัวและวิธีพิ

จารณาคดีเยาวชนและครอบครัว พ.ศ. ๒๕๓๔  มาตรา ๒๘ (๕) อันมีผลให้ไม่

สามารถกลับมาดำรงตำแหน่งผู้พิพากษาสมทบในวาระต่อไปได้อีก

[churaipatara]

[แจง-24]

		อ้างถึง			ข้อความของ อ้อย17 เมื่อ 11 สิงหาคม 2552, 08:08:07
	โอ...น้องแจง...               ฝีมือขั้นเทพจริงๆนะเนี่ย....สวยจนไม่รู้จะบอกยังไง...จะเปิดคอร์สสอนคนแก่วาดบ้างได้ไหมนี่...จะเตรียมตัวไว้ก่อนเกษียณ  พอตกงานจะได้หัดบรรเลง ขอสมัครเป็นศิษย์ก่อนเลยนะครู...

ขอโทษทีค่ะพี่อ้อย เพิ่งเห็น เลยเพิ่งได้ตอบค่ะ

ขอแก้ข่าวนะคะพี่อ้อย
ภาพฝีมือแจงที่ดร.เอ๋ โพสต์ไว้หน้าที่แล้ว มีดอกชวนชมรูปเดียวค่ะ
ซึ่งภาพนั้นแจงใช้คอมพ์รีทัชเล็กน้อย

ส่วนภาพทุ่งกล้วยไม้ดิน เป็นภาพฝีมือลุงตี้-เทพตัวจริง ซึ่งคงจะไม่ต้องผ่านการตกแต่ง

สำหรับภาพเขียนสีน้ำที่ ดร.เอ๋ ลงไว้ก่อนหน้านี้ ส่วนใหญ่ก็เป็นฝีมือลุงตี้อีกเช่นกัน

ฝีมือแจง ยังอนุบาลอยู่ค่ะพี่ วาดรูปเตาะแตะ ถ่ายรูปพอได้
รูปถ่ายดอกไม้ฝีมือพี่อ้อย ยังสวยกว่าตั้งหลายรูป

ถ้าพี่อ้อยอยากลงเรียนวาดรูปกับรุ่น 24
คงต้องติดต่อขอเปิดคอร์สกับบรรดาเซียนวาดภาพตัวจริง
ได้แก่ ลุงตี้ ครูตี๋ ลุงจักร และมาดามต๋อย นะคะ

[Kaimook]

 หวัดดีค่ะดร.เอ๋ภาพหลานๆน่ารักจังค่ะ

[เก๊า(24)]

สวัสดีวันแม่แห่งชาติ  และ ดร.เอ๋  คุณแม่ของหลานๆ โบว์ บุ๊ค บีม  ครับ กลับมาส่งดอกไม้ได้แล้วครับ

[churaipatara]

ขออภัยด้วยเช่นกันค่ะ มัวแต่สะสมรูปและแปะรูปเพลินไปหน่อย ข้อมูลสับสนเลย

แจงตรวจตราให้แบบนี้ดีค่ะ ขอบคุณเพื่อนมาก

[churaipatara]

		อ้างถึง			ข้อความของ Kaimook เมื่อ 11 สิงหาคม 2552, 23:17:39
	หวัดดีค่ะดร.เอ๋ภาพหลานๆน่ารักจังค่ะ

สวัสดีค่ะอ้อย แวะมาบ่อยๆนะคะ

[churaipatara]

		อ้างถึง			ข้อความของ เก๊า(24) เมื่อ 12 สิงหาคม 2552, 15:32:33
	สวัสดีวันแม่แห่งชาติ  และ ดร.เอ๋  คุณแม่ของหลานๆ โบว์ บุ๊ค บีม  ครับ กลับมาส่งดอกไม้ได้แล้วครับ

เก๊ากลับมาแล้ว สวัสดีค่ะ

[Kaimook]

		อ้างถึง			ข้อความของ churaipatara เมื่อ 13 สิงหาคม 2552, 09:11:20
	ของฝากจากชายค่ะ

สวัสดีค่ะดร.เอ๋สุนัขน่ารักจังค่ะแววตาใสซื่อดีค่ะอ้อยชอบสุนัขตรงที่
เป็นมิตรยามเหงาและเป็นเพื่อนที่ซื่อสัตย์มากๆค่ะ

[churaipatara]

ค่ะอ้อย เค้าน่ารักและเป็นเพื่อนที่ดีจริงๆ

[Kaimook]

น่ารักจังค่ะเดี๋ยวขอเวลาไปอาบน้ำเจ้าพอตเตอร์ก่อนค่ะเดี๋ยวหล่อแล้วจะโพสให้ชมค่ะ

[churaipatara]

ข้อ ๔๔  ผู้พิพากษาสมทบต้องสนับสนุนการปกครองระบอบประชาธิปไตย

ตามรัฐธรรมนูญซึ่งมีพระมหากษัตริย์เป็นพระประมุขด้วยความบริสุทธิ์ใจ

คำอธิบาย

การสนับสนุนการปกครองระบอบประชาธิปไตย  เช่น  ไม่นอนหลับทับสิทธิ

โดยปฏิบัติตนเป็นแบบอย่างในการไปใช้สิทธิเลือกตั้ง  สนับสนุนให้พนักงาน

ในบริษัทของตนไปเลือกตั้งโดยไม่ถือว่าเป็นวันลา  เป็นต้น

[churaipatara]

ข้อ ๔๕  ผู้พิพากษาสมทบพึงส่งเสริมความสามัคคีในระหว่างผู้พิพากษา  ผู้พิ

พากษาสมทบ  และข้าราชการ  ช่วยเหลือซึ่งกันและกันในหน้าที่ราชการ  ห้ามมิ

ให้ดูหมิ่นเหยียดหยามบุคคลใดๆ  และกระทำการใดๆ  อันเป็นเหตุให้แตกความ

สามัคคีระหว่างผู้พิพากษา  ผู้พิพากษาสมทบ  และข้าราชการ

คำอธิบาย

ส่งเสริมความสามัคคี  คือ  การสร้างความสัมพันธ์อันดีในทางสังคมระหว่างบุค

คลภายในศาล  สร้างความเป็นมิตรให้มีความเข้าใจและไว้วางใจกัน  เช่น  จัด

แข่งขันกีฬาภายใน  จัดงานสังสรรค์ในโอกาสต่างๆ  จัดสัมมนา  จัดทัศนศึกษา

หรือ  ส่งเสริมการไปศึกษาดูงาน  เป็นต้น

[Kaimook]

น่ารักจังค่ะ

[churaipatara]

ข้อ ๔๖  ผู้พิพากษาสมทบจักต้องประพฤติตนตามจริยธรรมขนบธรรมเนียม

ประเพณีและวัฒนธรรมอันดีงามของตุลาการ  เพื่อเป็นแบบอย่างที่ดีให้แก่เด็ก

และเยาวชนทั้งพึงวางตนให้เป็นที่เชื่อถือศรัทธาของบุคคลทั่วไป

คำอธิบาย

จริยธรรมและประเพณีอันดีงามของตุลาการ  คือสิ่งซึ่งบรรพตุลาการยึดถือปฏิ

บัติกันมา  เช่น  การให้ความเคารพตามระบบอาวุโสโดยถือว่าผู้ที่เข้ารับราชการ

ก่อนตนเป็นผู้มีอาวุโสกว่า  การให้เกียรติต่อสถานที่และข้าราชการชั้นผู้ใหญ่

ด้วยการแต่งตัวสุภาพเมื่อเข้าไปในศาล  แม้มิได้ไปปฏิบัติงานหรือเมื่อเข้าพบข้า

ราชการชั้นผู้ใหญ่

อนึ่ง  การให้เกียรติข้าราชการชั้นผู้ใหญ่ด้วยการเชิญกล่าวบนเวทีก็ดี  ร้องเพลงก็

ดี  หรือร่วมกิจกรรมอื่นๆก็ดี  ผู้พิพากษาสมทบต้องสอบถามความสมัครใจหรือ

ขออนุญาตก่อนดำเนินการ  และต้องไม่แสดงความสนิทสนมข้าราชการชั้นผู้ผ

ใหญ่จนผิดกาลเทศะ  เช่น  เรียกชื่อเล่นต่อหน้าสาธารณชน  เป็นต้น

พึงวางตนให้เป็นที่เชื่อถือศรัทธาของบุคคลทั่วไป  โดยต้องระวังกิริยาและวาจา

ไม่พูดจาตลก  หรือแสดงตนเป็นจำอวดในที่สาธารณะเพราะผู้พิพากษาสมทบ

อย่ในสถานะที่ประชาชนยกย่องนับถือ  เมื่อประพฤติดีก็ยิ่งได้รับความนับถือ

มากขึ้น  ตรงกันข้าม  เมื่อประพฤติไม่ดีย่อมได้รับการติฉินนินทา  และเสื่อม

ความเชื่อถือศรัทธา  อย่าถือว่าเวลาราชการประพฤติอย่างหนึ่ง  เวลานอกราช

การประพฤติอีกอย่างหนึ่งก็ได้  เพราะแม้ในเวลาราชการจะประพฤติดีสักปาน

ใด  ถ้านอกเวลาราชการกลับประพฤติไม่ดีแล้ว  ก็ย่อมเป็นคำติฉินลบล้างคุณ

ความดีลงได้  จึงต้องระวังถึงข้อนี้ให้จงหนัก