»»»» ร้อยกรองพร้อมร้อยแก้ว «««««

[khesorn mueller]

อุ้ย,
นั่นพี่ผู้ชายไม่ไช่เหรอคะพี่ป้อม?

[khesorn mueller]

พี่ทู,
หายเหนื่อยยัง?
พี่เก่งนะคะ...ขอปรบมือ.
เดี๋ยวจะจัดจั้มบ๊ะถวาย!!

nn.

[pusadee sitthiphong]

		อ้างถึง			ข้อความของ khesorn mueller เมื่อ 05 ตุลาคม 2552, 21:37:57
	อุ้ย, นั่นพี่ผู้ชายไม่ไช่เหรอคะพี่ป้อม?

ยังจำได้อีก
พี่ว่าบางทีแต่งแบบนี้มางานซีมะโด่ง อาจได้รางวัลชนะเลิศ
โทษฐาน กล้าแต่งมาก็กล้าให้ อิๆ

[khesorn mueller]

แต่ถ้าพี่ต้องแต่งเหมือนคนข้างๆ
หนิงกดคะแนนตรงมาจากฝั่งขะโน้น
เทกระเป๋า แถมตุกติกกรรมการอีกต่างหากคะ
ไม่ชนะ เราจะboykottค่า
ร้ายมั้ยพี่ป้อม

[pusadee sitthiphong]

คู่นี้เขาก็ได้รางวัลน๊า
ชนะเลิศพรีเซ็นเตอร์แข่งส้มตำของสำนักงานฯค่ะ
ชาวบ้านว่า แต่งแบบไม่เกรงใจลูกเมียเล๊ย เฮ้อ
พี่ท่านบอกว่า บ้าก็บ้าวะ เพื่อความสุขของมวลชน ฮ่าๆ

[churaipatara]

สวัสดีค่ะท่านทู

[Kaimook]

หวัดดีจ่ะท่านทู

[พธู ๒๕๒๔]

[พัช 24]

 

[churaipatara]

สวัสดีค่ะท่านทู

[พธู ๒๕๒๔]

/ฝนจ้า/
วันนี้ฝนตกลงมาดั่งฟ้าหลั่ง
ตกเสียงดังตกมาทั้งฟ้าฝน
ตกทุกวันตกในใจกมล
เย็นอย่างฝนชุ่มชื่นระรื่นทรวง

อยู่กับบ้านไปไหนไม่ได้หนอ
แต่ก็พอพึ่งใจไม่ได้ห่วง
สุขอื่นใดไหนสู้สุขในทรวง
สุขทั้งปวงหาเทียบเปรียบสุขใจ

ยามนี้หันไปทางใดสายฝนฉ่ำ
ตกแต่เช้าจนค่ำฉ่ำฟ้่าใส
ฝนให้น้ำน้ำจากฝนฅนชื่นใจ
สุขฤทัยในสายฝนสมใจคอย

[jumID]

หวัดดีค่ะ พี่ทู แต่เขาว่าฟ้าหลังฝนจะสดใส นะเจ้าคะ
ได้ข่าวจะไปบาหลี ขอให้สนุกนะพี่ ไปเองหรือไปกับทัวร์คะ

[churaipatara]

สวัสดีค่ะท่านทู

[พธู ๒๕๒๔]

ฆราวาสธรรม 4 (ธรรมสำหรับฆราวาส, ธรรมสำหรับการครองเรือน, หลักการครองชีวิตของคฤหัสถ์ - virtues for a good household life; virtues for lay people)
       1. สัจจะ (ความจริง, ซื่อตรง ซื่อสัตย์ จริงใจ พูดจริง ทำจริง - truth and honesty)
       2. ทมะ (การฝึกฝน, การข่มใจ ฝึกนิสัย ปรับตัว, รู้จักควบคุมจิตใจ ฝึกหัดดัดนิสัย แก้ไขข้อบกพร่อง ปรับปรุงตนให้เจริญก้าวหน้าด้วยสติปัญญา - taming and training oneself; adjustment)
       3. ขันติ (ความอดทน, ตั้งหน้าทำหน้าที่การงานด้วยความขยันหมั่นเพียร เข้มแข็ง ทนทาน ไม่หวั่นไหว มั่นในจุดหมาย ไม่ท้อถอย - tolerance; forbearance)
       4. จาคะ (ความเสียสละ, สละกิเลส สละความสุขสบายและผลประโยชน์ส่วนตนได้ ใจกว้าง พร้อมที่จะรับฟังความทุกข์ ความคิดเห็น และความต้องการของผู้อื่น พร้อมที่จะร่วมมือ ช่วยเหลือ เอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ ไม่คับแคบเห็นแก่ตนหรือเอาแต่ใจตัว - liberality; generosity)

[พธู ๒๕๒๔]

		อ้างถึง			ข้อความของ jumID เมื่อ 11 ตุลาคม 2552, 10:34:50
	หวัดดีค่ะ พี่ทู แต่เขาว่าฟ้าหลังฝนจะสดใส นะเจ้าคะ ได้ข่าวจะไปบาหลี ขอให้สนุกนะพี่ ไปเองหรือไปกับทัวร์คะ

ไปเองเจ้าค่ะ ไปกันสี่ฅน(กะเอาไปทิ้งไว้หนึ่งฅนไม่พากลับ)
เป็นทัวร์งบน้อย จ่ายค่าเครื่องบินไปกลับกับค่าที่พักไปแล้ว สี่คืน รวมแล้วประมาณ สองหมื่นสี่ หารสี่ เท่ากับคนละ หกพันบาท
ถ้าไม่รวมของฝากคงจะจ่ายคนละประมาณ หมื่นสอง

[พธู ๒๕๒๔]

วันจันทร์ที่ ๑๒ ตุลาคม ๒๕๕๒

ตรงกับวันแรม ๘  ค่ำเดือน ๑๑ ปีฉลู จันทร์เกาะปุษยะ ราชาฤกษ์ เวลา o๗.๓o น.
วันนี้พระจันทร์เข้มแข็งในราศีกรกฎ แต่มีอังคารร่วม และมีราหูเล็ง เป็นเกณฑ์ที่ทำให้ผู้คนหลงผิดได้ง่าย ระวังการใจเร็วด่วนได้ หูเบาการถูกหลอก ระวังปัญหาทางเพศและยาเสพติดให้มาก

[jumID]

โห รวมค่าที่พักกับตั๋วเครื่องบินแล้ว ไม่แพงค่ะพี่
แต่อีกคนน่ะพากลับมาด้วยเถอะ....สงสาร 
 ไปเที่ยวแล้วอย่าไปลับนะครับพี่
  รูปดีดีส่งมาชื่นชวนกันชมสมสนุก
  มีโอกาสจะตามไปแบบตุ๊กตุ๊ก
  เที่ยวสนุกจ่ายประหยัดไม่ขัดใจ..เอย
เข้าห้องนี้ต้องว่าเป็นกลอน พอได้ไหม๊เจ้าคะ

[พธู ๒๕๒๔]

    ๔๑ ว่าด้วย น้ำ    
         เป็นน้ำผุดขึ้นใต้ดิน     
ใส่ขวดไว้กิน
ไหลรินอยู่ทุกเวลา

         กลิ่นหอมระรื่นนาสา
ล่อภมรนานา
น้ำตาไหลเมื่อได้กิน                 

 

[churaipatara]

สวัสดีค่ะท่านทู

[พธู ๒๕๒๔]

          วันอังคารที่ ๑๓  ตุลาคม ๒๕๕๒
ตรงกับวันแรม ๙  ค่ำเดือน ๑๑ ปีฉลู จันทร์เกาะอาศเลษะ สมโณฤกษ์
เวลา o๖. o๖ น. ดาวศุกร์ประชิดกับดาวเสาร์ ห้ามลงทุนสำคัญ
บรรยากาศทั่วไปคงหม่นหมองยิ่งนัก
วันเช่นนี้ ผู้คนควรระวังอารมณ์ของตนเองให้มาก จะเกิดอาการจิตตก ซึมเศร้า
 มองโลกในแง่ลบแง่ร้าย น้อยอกน้อยใจและลงโทษทำร้ายตนเอง

[พธู ๒๕๒๔]

ผมนั้นเป็นอย่างนี้เพราะซีมะโด่ง

ผมนั้นเป็นอย่างนี้เพราะซีมะโด่ง
ไม่เคยโกงไม่มีคดปดบางหน
เพราะที่นี้สอนให้ดีไม่มีจน
บ่มเป็นฅนที่ดีมีวิชา

สอนให้รักพี่น้องและผองชาติ
ให้รองบาทในหลวงที่ห่วงหา
สอนให้รักเกียรติศักดิ์มีเมตตา
กรุณาไม่เอาเปรียบไม่เหยียดฅน
 

patooman2524

ไม่เหยียดหยาม ไม่ข้ามคน อดทนสู้
มีความรู้ คู่ศักดิ์ศรี ดีหนักหนา
ซีมะโด่ง ถิ่นพำนัก หอจุฬา
เรียนรู้มา ร่วมพี่น้อง ประครองตน

มาวันนี้ ถือว่าดี มีความสุข
ไม่ค่อยทุกข์ ไม่หม่นหมอง ไม่สับสน
เพราะสอนให้ รู้ซึ้ง ถึงค่าคน
ให้ทำตน เป็นแบบอย่าง ทางที่ดี

 

PAn๋on

[Kaimook]

 หวัดดีค่ะท่านป๋าทู เที่ยวให้สนุกนะคะ

[churaipatara]

สวัสดีค่ะท่านทู

[พธู ๒๕๒๔]

๔๒ ว่าด้วย "สี"
           สีหนึ่งเอยถึงนารี
ชื่อช้างพลายมี
อีกสีเป็นชื่อไม้ไผ่
           ขึ้นนั่งให้คนหามไป
เป็นชื่อต้นไม้
ถนนใหญ่อยู่ในเมื่อกรุง

[พธู ๒๕๒๔]

น่าประทับใจในรัก
"หากจะเลือกประทับใจในความรัก 
อาจน้อยนักที่จะพบประสบได้
แต่เรื่องนี้เป็นเรื่องหนึ่งที่ซึ่งใจ
เลือกเก็บไว้มั่นในรักยากพบเอย"

บทแรก.........

บ่าว  เป็นหนุ่มชาวสมุทรปราการวัยยี่สิบปลายๆ  มีฟาร์มกุ้งของตัวเองที่ต้องดูแล  และยังมีกิจการอื่นๆอีกบ้าง เช่นขายหิน ไม้กระบอก ไม้รวก

บ่าวจะล่องเรือเอี้ยมจุ๊นสองคนกับน้องชายจากสมุทรปราการเลาะชายฝั่งทะเลไปเข้าปากแม่น้ำแม่กลอง  แล่เรือทวนน้ำจากแม่กลองไปราชบุรี

เพื่อซื้อหินที่ท่าหินซึ่งตั้งอยู่ริมแม่น้ำที่ตัวเมืองราชบุรี  แล้วแวะซื้อไม้ไผ่และไม้รวกที่มีขายอยู่ที่ท่าไม้ใกล้ๆกันเอาไปขายที่สมุทรปราการ 

ตั้งแต่ครั้งแรกที่บ่าวแวะซื้อไม้รวกและไม้ไผ่ที่ท่านั้น  บ่าวสังเกตุเห็นหญิงสาวคนหนึ่งในวัยยี่สิบต้นๆ เป็นหญิงสาวหน้าตาธรรมดาคนหนึ่ง

แต่ท่าทางเธอขยันช่วยครอบครัวค้าขาย  เพราะมากี่ครั้ง ก็จะเห็นหญิงสาวช่วยพ่อแม่ค้าขายอยู่ทุกครั้ง 

เป็นเวลานานที่บ่าวแวะซื้อไม้จากท่านี้เป็นประจำทุกเที่ยวที่มา  ไม่เคยเปลี่ยนไปซื้อท่าไหนเลย และได้พบกับเธอ "สาว" ทุกครั้ง แต่ก็ไม่เคยพูดอะไรกันเลย

เนื่องจากทราบว่าพ่อแม่หวงลูกสาว แต่อะไรจะห้ามความรักได้  ในเมื่อทั้งสองคนที่ได้แค่สบตากันเท่านั้นต่างก็มีความรู้สึกตรงกันทั้งที่ไม่เคยคุยกันสักครั้ง 

วันหนึ่งบ่าวแวะมาซื้อไม้อีก วันนี้เขาตัดสินใจที่จะบอกความในใจให้สาวได้รับรู้ ไม่ว่าผลจะออกมาอย่างไรก็ตาม แต่บ่าวก็แอบมีความหวัง

เพราะสายตาสาวเจ้านั้นไม่มีแววของความรังเกียจเลยแม้แต่น้อย แล้วเวลานั้นก็มาถึง เมื่อสาวเจ้าขนไม้รวกมาส่ง  พอเดินเฉียดเพราะบ่าวตั้งใจ

บ่าวกระซิบเบาๆพอได้ยินกันสองคนด้วยคำพูดคำแรกที่พูดด้วย  "คิดถึงนะ" ความรู้สึกเหมือนได้ปลดปล่อย หัวใจชุ่มชื้นไปด้วยความสุข

สาวเจ้าก็คงรู้สึกไม่แพ้กัน  เพราะบ่าวสังเกตุได้ว่าหล่อนอาย แต่ก็เก็บอาการเพราะกลัวสายตาพ่อกับแม่อยู่  ก่อนจะถอยเรือออกจากท่า

บ่าวเห็นสายตาที่ส่งมาของสาวเจ้าอีกครั้ง......ช่างเป็นสายตาที่ทำให้รู้สึกอบอุ่นและเริงร่าอย่างไม่เคยเป็นมาก่อนในชีวิตวัยหนุ่มของบ่าว 

ตั้งแต่วันนั้นบ่าวนอนหลับอย่างมีความสุข ทรมานนิดๆกับความคิดถึง แต่มันช่างเป็นความทรมานที่เปี่ยมด้วยความสุขเสียนี่กระไร

และตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา  สาวเจ้าก็เฝ้าชะเง้อมองเรือ เมื่อไรหนอเขาจะมา เวลาช่างเชื่องช้าเหลือเกิน เวลาล่วงเลยไปนานวันอย่างที่เป็นอยู่

ความรักเกิดแล้ว สองเราเข้าใจกันแล้วทางสายตา  บ่าวรู้แล้วว่านี่คือคนที่เขาต้องการใช้ชีวิตร่วมด้วยไปชั่วชีวิต แล้วจะมีทางใดเล่าที่จะทำให้เป็นเช่นนั้น

 
ในที่สุดบ่าวตัดสินใจเข้าไปคุยขอแต่งงานกับแม่ของสาวเจ้าโดยไม่ได้บอกให้สาวเจ้ารู้ล่วงหน้า เพราะคุยกันไม่ได้ บอกความในใจและความต้องการของตน
 
แม่ของสาวเจ้านิ่ง และตอบแบบนิ่งๆ โดยหลอกบ่าวว่า มีหนุ่มแบ้งค์จับจองไว้แล้ว และจะมาขอเร็วๆนี้ จะด้วยไม่ชอบบ่าว หรือยังไม่อยากให้ลูกสาวออกเรือนก็ไม่มีใครเดาได้

แต่ที่แน่ๆคือแม่ไม่ได้บอกเรื่องนี้ให้สาวฟัง จึงมีเพียงสาวคนเดียวเท่านั้นที่ไม่เคยรู้เรื่องนี้เลย 

หัวใจบ่าวแตกสลายทันที สาวเจ้ามีคนรักแล้วทำไมจึงส่งสายตาเช่นนั้น  เกิดความสับสนในใจ น้อยใจ ทำไมสาวเจ้าไม่แสดงให้รู้แต่ต้นว่าไม่รับไมตรี รู้สึกเสียหน้า

หัวใจมันแตกสลายจริงๆกับรักครั้งแรก บ่าวเดินลงเรือ ถอยเรือออกจากท่ากลับบ้านโดยไม่หันไปมองสาวเจ้าเลยแม้แต่น้อย และตั้งใจแน่วแน่ว่าจะไม่แวะมาที่นี่อีกเลย

และบ่าวก็ทำเช่นนั้นจริงๆ  จากวันเป็นเดือน จากเดือนเป็นปี สาวเจ้าชะเง้อมองเรือเอี้ยมจุ๊นลำนั้นทุกวัน เขาหายไปไหน เขาเป็นอะไรไปหรือเปล่า หรือเขามีคนอื่น หรือ.............

สารพัดคำถามที่ผุดขึ้นในใจ มันกัดกร่อนและทรมานเหลือเกิน ป่านนี้เขาคงมีคนอื่นไปแล้วกระมัง เวลาล่วงเลยไปหลายปี เลิกชะเง้อมองเรือเอี้ยมจุ๊นลำนั้นเถอะสาว เขาคงไม่มาแล้วหละ

 
ภาคจบ.............

นานมากแล้ว  "สาว"ยังเป็นหญิงที่อยู่กับเหย้าเฝ้าแต่เรือน เพราะไปไหนด้วยตัวเองไม่เป็น ขับ ขี่รถไม่ได้ จึงอยู่แต่บ้านไม่ไปไหน สังคมของหล่อนคือบ้านเท่านั้นและสายน้ำหน้าบ้านที่ต้องเห็นทุกวันคือเครื่องตอกย้ำความรัก ความคิดถึง ที่ดูเหมือนไม่มีวันรู้ว่าทำไมเขาจึงจากไป และแม่ของสาวก็จากโลกนี้ไปพร้อมกับความลับที่สาวไม่รู้ตลอดกาล

 
บ่าวก็ยังเป็นบ่าวคนเดิม ทำงาน งาน และงาน ที่แน่วแน่คือไม่ไปท่าไม้นั้นอีกเลย มันทรมานหัวใจที่พบรักครั้งแรกของชายหนุ่มจนเกินจะยอมรับ

ป่านนี้เค้าคงมีความสุขกับหนุ่มธนาคารคนนั้น  พร้อมหน้าทั้งพ่อ แม่ ลูก 
 

ณ งานราชบุรีไชน่าทาวน์ 2009 เมื่อเดือนมกราคมที่ผ่านมา เป็นเวลาที่ล่วงเลยมาจากเหตุการณ์ของ "บ่าว" และ "สาว" ดังที่กล่าวมาแล้ว 20กว่าปี.................โอ....พระเจ้า...........

สาว ยังคงเป็นแม่บ้านแม่เรือนเหมือนเดิม ไม่ได้ไปไหนกับเขา น้าของสาวจึงชวนสาวไปเปิดหูเปิดตา มารับพาไปเดินชมงานไชน่าทาวน์ และในขณะที่เดิมชมงานอยู่นั้น

สาวเหลือบไปเห็นชายคนหนึ่งโดยบังเอิญ คลับคล้ายคลับคลาว่าเป็นคนคุ้นๆ สาวมองเพ่งอย่างตั้งใจ  ชายผู้นั้นมากับครอบครัว  ทั้งลูกและภรรยา มองชัดๆ  ใช่แน่นอน

เขาคือน้องชายของพี่บ่าวคนที่ล่องเรือมากับพี่บ่าวทุกเที่ยวนีนา สาวตัดสินใจร้องทัก เขาหันมา โอ ใช่จริงๆด้วย

 
การสนทนาเริ่มขึ้น ความลับกำลังถูกเปิดเผย สาวเริ่มรับรู้ถึงสาเหตุที่ "เขา" จากไปโดยไม่ร่ำลา และที่รู้มากกว่านั้นคือ

"เขา"  ยังคงเป็นคนเดิม ไม่เคยไปยุ่งเกี่ยวกับสาวคนไหน  ไม่มีคนใหม่ ยังครองความเป็นโสดตลอดมา  และนี่คือจุดเริ่มต้นของเรื่องที่จบไปเมื่อ 20 กว่าปีที่แล้ว.....

 
เรื่องราวเมื่อคืนที่งานไชน่าทาวน์ ได้ถูกถ่ายทอดไปถึงบ่าว เริ่มมีการติดต่อกันอีกครั้ง  บ่าว ติดต่อกับสาว และแวะมาหาสาวที่บ้าน เหมือนมาค้นหาความจริง  และความมั่นใจว่าที่ได้รับฟังมานั้นไม่ใช่เรื่องจริง มันไม่ใช่เรื่องจริง ไม่เคยมีหนุ่มแบ้งค์คนไหนมาข้องแวะเลย ไม่เคยมีใครเลย

"เรามาแต่งงานกันนะ ผมอยากให้คุณมีลูกให้ผม" บ่าวบอกสาว 
แน่นอน หล่อนไม่ขัดหรอก แต่............"สาวไม่มีมดลูกแล้ว มีปัญหาสุขภาพต้องตัดทิ้งไปแล้ว"

บ่าวหมดหวังมีลูกแล้วหละ

 
"ตอนนี้สาวก็เป็นมะเร็งกล้ามเนื้อ เพิ่งตรวจพบ"

สาวตัดสินใจบอกทุกอย่างให้บ่าวรู้

 
ความเงียบเข้ามาครอบงำชั่วขณะ

"ไม่เป็นไร....ไม่เป็นไร... ผมจะดูแลคุณเอง"

ความในใจของบ่าวที่เผยออกมา  "เป็นความผิดของผมที่ทิ้งผู้หญิงคนหนึ่งให้รอคอยมาชั่วชีวิต โดยไม่มีความผิดอะไรเลย ผมจะดูแลเขาอย่างดีที่สุดเท่าที่ผมจะทำได้"

สั้นๆ แต่ได้ใจความ และวันนี้  เจ้าสาว ในวัย 43 ปี และเจ้าบ่าว ในวัย 49 ปี ขอให้ทั้งสองคนมีความสุขที่สุดในโลกครับ