Greeting From Germany part V ต่อกับ part I....what's up?

[เอมอร 2515]

เห็นแล้วคะ
post สวนทางกัน
พี่ว่าอาทิตย์เดียวจริงๆ
เอาใจแม่บ้านค่ะ

อ้อลืมบอกไป ชอบใจสาว 75 ของหนิง
ทำให้สาว 57 อย่างพี่ ต้องคิดใหม่ ทำใหม่ เสียแล้ว
เสียดาย เรือสำราญบ้านเรา ก็เจ๊งเอา เจ๊งเอา จนไม่เหลือแล้ว
เลยต้องแขวนโครงการไว้ก่อน

[khesorn mueller]

พี่เอมอร,
สวัสดีคะ,
เดี๋ยวน้องคนไทยจะมารับหนิงคะ
ไปว่ายน้ำกันอีก...วันนี้

เป็นวิถี แนวคิดที่เป็นอีกแบบนึงคะ
ป้าวัย 75คนนั้นดูสดใส ตาเป็นประกาย
เธอได้ elixirยาอำมฤตที่ทำให้ชีวิตยืนยาว
สัมพันธภาพคะ...ความรัก ความเอาใจใส่
การได้เปลี่ยนบรรยากาศ เปลี่ยนสภาพแวดล้อม
ทำให้เธอไม่จมอยู่กับสิ่งเดิมๆคะหนิงว่า
และในวัยนั้น การได้discoverโดยสุขภาพเป็นใจ
มีปัจจัยเสริม...ถือเป็นของขวัญจากสวรรค์คะ




พี่เอมอรดีขึ้นรึยังคะ?
ต้องรักษาพักฟื้นอีกนานมั้ยพี่?

[เอมอร 2515]

ขอบคุณ น้องหนิง พี่ไปหาหมอมาอาทิตย์ที่แล้ว กระดูกยังไม่ติดคะ
หมอให้พี่พักงาน ไม่ให้เดินไปอีก ๒  เดือน จนถึง ๔ เม.ย. ค่ะ รวมความแล้ว ก็ ๕ เดือน พอดี
เวลาเดินจริงคงจะต้องหัดเดินอีกพัก
 แต่เวลานั่งนอนพี่มี กระทู้ต่างๆ ของเราเป็นเพื่อน ได้ยิน ได้ฟัง ได้รู้ ได้ขำ จากพี่ๆน้องในกระทู้ของเราคลายเหงา คลายเบื่อลงไปได้มาก
ว่ายน้ำคราวที่แล้ว ๖๕ นาที   วันนี้จะทำลายสถิติต่อไป ไหมคะ
พี่ชอบกรรเชียง กับกบค่ะ ว่ายเผื่อด้วย
ไม่ชอบฟรีไตล์ ขี้เกียจเอียงหน้าค่ะเวลาว่ายฟรีไสตล์ไม่ต้องว่ายเผื่อพี่นะคะ
ส่วนผีเสื้อไม่เคยว่ายได้ค่ะ ไม่เคยขึ้น สักทีเป็นผีเสื้อจมน้ำทุกทีเลยบอกลา
ว่ายน้ำให้สนุกนะคะ
กลับมาจัดการเตรียมเค้กอะไรไว้คะ

[khesorn mueller]

พี่เอมอร,
โอ,รุนแรงขนาดนั้น น่ากลัวจังคะ
พี่เอมอรต้องรับยาด้วยมั้ยคะ?
ไม่ไช่อะไร ยามักมีผลข้างเคียง
เดี๋ยวจะบวมคะ.แต่ช่วงนี้พี่ได้พักร่างกายจริงๆ
กลับไปทำงาน พี่คงคิดถึงช่วงเวลานี้.

วันนี้ว่าย 60นาทีปกติ คะ
หนิงว่ายกบ-กรรเชียง-ฟรีสไตร์คะ
เปลี่ยนกลับไปกลับมาตามแต่บริเวณจะให้
(ว่ายกรรเชียง-ฟรีสไตร์เมื่อทางว่างคะ,
เพราะมองไม่เห็น เกรงไปชนคนอื่นเข้า)
แล้วไปลงสระน้ำแร่ร้อน open airแป๊บนึง
สำหรับผ่อนคลาย-นวดกล้ามเนื้อ คะ

เบาเนื้อตัวดีจังคะพี่.

เมื่อวานได้แวะร้านเวียตนามได้ถั่วงอก-วุ้นเส้น
มาทำปอเปี๊ยะทอดใส่หมูสับ...ความที่แผ่นห่อ
ปอเปี๊ยะ40แผ่นในแพ็คต้องทำให้หมด...กินกันหนุบหนับ
ก็ยังไม่หมดคะ...วันนี้ลุยของที่เหลือต่อ ดีนะคะ
ได้น้ำจิ้มปอเปี๊ยะหวานๆเปรี้ยวๆมาด้วยขวดนึง
พอหายเลี่ยนค่ะ..เพราะปอเปี๊ยะทอดหนิงทำหนักใส้
ใส่หมูเยอะ...2-3ชิ้นอิ่มเหมือนกินข้าวคะพี่เอมอร

[เอมอร 2515]

อ้าว  ทำปอเปี๊ยะเสียแล้ว
พี่รอทานเค้ก
ก็อดเลยสิค่ะ
ว่าแต่ว่า ปอเปี๊ยะอร่อยไหมค่ะ
 พี่ทั้งทานยาและฉีดยาที่หน้าท้องเองทุกวันคะน้องหนิง ก็คงมีผลข้างเคียงแหละคะ
ได้อย่างเสียอย่างค่ะ

[khesorn mueller]

วันนี้นึ่ง Broccoliกะหอย
หอยอะไรคะเปลือกเขียวๆน่ะพี่?
เค้าแกะ นึ่งมาแล้วรอบนึง
กินกะข้าวคะ,

พี่ต้องฉีดยาเองด้วยเหรอคะ?
เล่าให้พี่ฟังพี่คงไม่เชื่อ,
หนิงบริจาคโลหิตที่สภากาชาดไทย
ข้างคณะรัฐศาสตร์ 15 ครั้ง
ไปอยู่เยอรมันก็ยังบริจาคอีก 2 ครั้ง
แต่พี่เชื่อมั้ย เห็นเข็ม หรือเจาะเลือดที่นิ้ว
หนิงจะเป็นลมทุกที!

[khesorn mueller]

		อ้างถึง			ข้อความของ เอมอร 2515 เมื่อ 27 มกราคม 2554, 13:52:38
	สวัสดีคะน้องหนิง เค้กหินอ่อน น่าอร่อยมาก สารคดีดีมากค่ะ ขอบคุณนำสิ่งดีๆมาให้อยู่เรื่อย แล้วไงไม่เห็นตู้แช่ใหม่ ละคะ พีว่าแม่บ้านทุกบ้าน มักจะกลุ้มใจกับตู้เย็นที่ใหญ่อย่างไรก็ไม่พออยู่ดี ยิ่งใหญ่ของที่แช่ก็ยิ่งเพิ่ม ตู้เย็นที่บ้านพี่เป็นที่เก็บของเหลือ ว่างๆก็ต้องเก็บทิ้งได้เป็นกอง ตู้งี้โล่งไปพักหนึ่ง อาทิตย์ต่อมาเป็นเหมือนเดิม ตู้ใหม่ของน้องหนิง กะว่าจะใช้เวลากี่วันเต็มคะ พี่ว่าอาทิตย์เดียว

ว้ายยยย พี่เอมอรขา
หนิงเพิ่งเห็นreplyนี้
ฮ้ายยย

[khesorn mueller]

พี่เอมอรขา,
วิ่งลงไปเก็บภาพในครัว
มายืนยันกะพี่คะว่า....
ตู้แช่บ้านหนิง ติ้ดนึงจริงๆ
3ช่องนี่ สำหรับการจ่ายหมูเห็ดเป็ดไก่
1ครั้งในสัปดาห์...ไม่รวมไอติมกล่อง2กก.
1.5 กก.แลของพิเศษที่หนิงกินคนเดียว
ได้จากร้านเวียตนาม...เอี๊ยดอัด ดัน ยันด้วยเข่า
กว่าจะปิดได้คะ

[khesorn mueller]

ตู้เย็นจึงเป็นตู้เย็นอย่างเดียว
ไม่ไช่ combinationของfreeze+refrigerator
ที่เราๆรู้จักกัน,
เมื่อกี้เปิดดู เขรอะเชียว!อายพี่จัง!
รกเป็นบร้าาาา.
เลยถ่ายแต่ภายนอกมาคะ

[khesorn mueller]

แต่วันนี้,oh,lala เขาจัดวาง แกะห่อตอนไหน
เรียบร้อยในห้องใต้ดินเสียบปลั๊กพร้อม
เมื่อกี้พ่อบ้านสำทับ"3ชั้นน่ะ,ให้น้องชั้นนึง"
โอ๊ะ!
หอยกาบ ปลาดุก ปลาหมึก กุ้ง แลปลาแห้ง
ได้ขยายย้ายบ้านลงข้างล่างเหรอนี่??
กรี้ดดด...
เดี๋ยวจาไปร้านเวียตนามอีกรอบ!!

[khesorn mueller]

ไปแอบรวมกะสมบัติบร้าที่ห้องใต้ดิน
จากินไรที ต้องวิ่งขึ้นลง?
ผอมไปโข!









welcome home.

<a href="http://www.sk-hospital.com/skmessage/files/05_if_youre_gone.mp3" target="_blank">http://www.sk-hospital.com/skmessage/files/05_if_youre_gone.mp3</a>

[khwan24]

		อ้างถึง			ข้อความของ khesorn mueller เมื่อ 27 มกราคม 2554, 22:39:54
	พี่เอมอรขา, วิ่งลงไปเก็บภาพในครัว มายืนยันกะพี่คะว่า.... ตู้แช่บ้านหนิง ติ้ดนึงจริงๆ 3ช่องนี่ สำหรับการจ่ายหมูเห็ดเป็ดไก่ 1ครั้งในสัปดาห์...ไม่รวมไอติมกล่อง2กก. 1.5 กก.แลของพิเศษที่หนิงกินคนเดียว ได้จากร้านเวียตนาม...เอี๊ยดอัด ดัน ยันด้วยเข่า กว่าจะปิดได้คะ

พี่สงสัย แล้วทำไมน้องหนิงไม่ซื้อตู้แบบใหญ่ๆหน่อยล่ะ

เพราะต้องเก็บอาหารเป็นอาทิตย์ แต่ให้ใหญ่ขึ้นก็ไม่พอแช่อยู่ดีนะ5555

[khesorn mueller]

พี่ขวัญ,
ตู้ใหญ่ๆแบบเปิดฝาข้างบน
มีระบบเก็บที่ซ้อนๆกัน ยากแก่การ
บริโภค first in,first outเพราะหมายถึง
พี่ต้องคุ้ยจากข้างล่างขึ้นข้างบน!
คงเขรอะ ดูไม่จืดคะ

แบบชั้นเป็นช่อง เล็กกระทัดรัด
เหมาะสมกะ 4 คนดีแล้วคะ.
ของแช่นานๆก็ไม่ดีคะ ต้องซื้อเข้า
บริโภคออกสับเปลี่ยนบ่อยดีกว่า
พวกเราก็ไม่ไคร่นิยมของแช่แข็งมาก
โดยไม่จำเป็น...เนื้อหมูเห็ดเป็ดไก่ที่ซื้อ
สำหรับ 1 สัปดาห์จึงหมุนเวียนเข้าออกบ่อยคะ

อย่างวันนี้วันซื้อกับข้าว
เปิดตู้แช่จาค่อนข้างโล่งเบา
(ถ้าเพราะไม่ไช่วันก่อนไปร้านเวียตนาม
ซื้อกุ้งมา 1 กก.,หอย 1 กก. ปลาหมึก 1 กก.
คงโล่งว่างกว่านี้)เย็นนี้ซื้อมาตุน
จาแน่นเอี๊ยดดด

[เอมอร 2515]

สวัสดีคะน้องหนิง
เชื่อแล้วค่ะ ว่าตู้ใบเล็กจริง
แต่ที่น้องหนิงว่านะถูกแล้ว  อาหารแช่แข็งไม่ดีหรอกค่ะ
ได้แต่บอก ตัวเองยังทำไม่ได้ค่ะ แต่ที่บ้านพี่ทานประจำ เพราะจำเป็น
อาหารเช้าก่อนไปโรงเรียนของลูกพี่ อาหารแช่แข็งของ s&p ประจำ
รถมารับ ๖ โมงเช้า  เวียนจน ไม่รู้จะทานอะไรแล้วค่ะ
วันนี้พี่มีกับข้าวกลางวันทำจากหอยเหมือนกัน
เป็นหอยลายผัดน้ำพริกเผาค่ะ
พอได้กลิ่นไหมคะ

[khesorn mueller]

สวัสดีวันศุกร์คะพี่เอมอร,
หนิงได้ยินเรื่องขนมแช่แข็งของ S&Pบ่อยๆ
ยินว่าสะดวก เพียงเข้า microwaveก็ทานได้เลย.

ที่บ้าน,ตู้แช่มีความหมายในการเก็บของสด
ที่ต้องนำมาประกอบอีกทีคะ,หนิงไม่เคยซื้อ
ผลิตภัณฑ์สำเร็จรูปในลักษณะนั้นพี่,มียกเว้นนานๆที
คือpizza และ pommesซึ่งนับครั้งในปีได้เลย
pizzaนี้ซื้อแล้ว มันละลาย แฟนหนิงไม่นิยมให้กลับไป
แช่แข็งอีก...จึงไม่ค่อยเข้าตู้แช่คะ

เอ,หอยลาย ที่เหลืองๆตัวเล็กๆไช่มั้ยพี่?
ไม่เคยเห็นแกะสดๆในถุงคะ ที่ร้านเวียตนาม
แต่เคยเห็นในขวดแก้วคะ...บางทีซื้อseafoodรวม
จะเจอะหอยลาย...แต่seafoodรวมคุณภาพไม่ดีพี่
เล็กจนเป็นเศษ...หนิงเบื่อ,เลยแยกซื้อแบบคัดขนาด
หอยลายจึงไม่ค่อยได้กินคะ

[khesorn mueller]

วัฒนธรรมการจ่ายตลาดได้เปลี่ยนไป
จากที่เคยรู้จักในวัยเด็ก ที่ต้องเดินไป
ตลาดสด เพื่อซื้อกับข้าวทุกเย็นหลังเลิกเรียน
กลับมาปรุงวันต่อวัน เป็นกิจวัตหน้าที่ที่ขาดไม่ได้

พอมาใช้ชีวิตในกรุงเทพ,ไม่ต้องปรุงเอง
เพราะมีcantine มีข้างถนน มีแหล่งให้ซื้อกิน
มากมาย ถามว่าใครยังทำกับข้าวเองมั่ง?
คำตอบจะbluffให้เห็นว่า กิจกรรมในครัวเรือน
กลายเป็นกิจกรรมพิเศษ หรือ hobbyไปแล้ว
หาไช่ routineไม่!

พอได้ใช้ชีวิตในต่างประเทศ
หวนระลึกถึงวัยเยาว์ทันที!
ที่โน่นทำกับข้าวกินเองทุกวัน
การทำอาหาร-พูดคุย-รับประทานร่วมกัน
ทุกเย็น..เป็นritualที่สร้างคนให้เข้มแข็ง
มีสุขภาพ มีขวัญ มีกำลังใจ สมบูรณ์
ในอนาคต...

[khesorn mueller]

เผอิญวันก่อนได้อ่านบทสัมภาษณ์
อาจารย์คณะรัฐศาสตร์ รศ.ประทุมพร วัชรเสถียร
เกี่ยวกับเรื่องเยาวชนรุ่นใหม่ ให้สะดุดตาตรงที่
อาจารย์กล่าวว่า การได้นั่งรับประทานอาหาร
ร่วมกันของพ่อ-แม่-ลูก เป็นสิ่งที่ทำให้คำว่าครอบครัว
มีความหมายมากที่เห็นได้ในชีวิตประจำวัน
เพราะการนั่งคุย ได้ซัก ได้ถาม ได้แสดง
ความคิดเห็นทำให้เด็กๆได้รับการปลูกฝังที่พ่อแม่
ต้องการ และความใกล้ชิดนี้ทำให้เด็กๆมั่นคง

อาจารย์ช่างกล่าวได้ตรงเป้า
เรื่องเส้นผมบังภูเขาที่ง่ายๆ
แต่มองดีๆคะ ใครได้ทำอย่างนั้นทุกวัน?

[khesorn mueller]

พี่เอมอร,กิจกรรมจ่ายกับข้าว
ไม่ไช่งานเดินเล่น...อย่างเราไปเดิน
ห้างสรรพสินค้า,แต่เป็นการวางแผน
จดบันทึก จับจ่ายซื้อหาอย่างมีเป้าหมาย
ซื้อจริงซื้อจำนวนมากสำหรับหลายวัน
ห้ามอู้ ห้ามบ่ายเบี่ยงคะ เพราะคนเดียว
จะไม่ทัน ตอนหยิบวางบนรางจ่ายเงิน
ตาลอย สติล่องไม่ได้...เพราะcashierเอง
ก็stressไม่แพ้กัน ซื้ออะไร ราคาเท่าไหร่
ตอนหยิบจำให้ได้ ตอนเครื่องscanจับภาพ
ตาจ้องให้ดี เพราะผิดพลาดบ่อย!
ไม่ไช่เรื่องของสตังส์ไม่กี่centที่คลาดเคลื่อนคะ
แต่เป็นเรื่อง principleของความเที่ยงตรง
ต่อผู้ซื้อ ผู้บริโภค ที่ผู้จัดจำหน่ายต้องมีวินัย
ซื่อสัตย์ต่อกันและกัน...ผิดแล้วต้องแจ้ง
ให้เค้าแก้ไขในเครื่อง เป็นเหตุผลแรก
ไม่ไช่เงินไม่กี่centที่เราจะได้คืน...

เชื่อเถอะพี่น้อง,sheรับรู้เรื่องนี้ทุกอาทิตย์
มันคือวินัยคะ...เป็นความเข้มงวดที่คนสอดส่อง
กันและกัน ช่วยกันและกันให้เร็วขึ้น
ไม่ปล่อยเลยตามเลยเพราะคิดว่าไม่กี่ตังส์
อย่าเสียเวลาไปท้วงเลย ไม่คุ้ม....
ถ้าคิดแบบนี้,เรื่องอื่นๆก็คงคล้ายๆกัน!

[khesorn mueller]

จาแม่บ้าน จาคนทำงาน
ไม่มีข้อยกเว้นคะที่โน่น
อยากสังเกตคน สังเกตครอบครัว
ให้ไปจ่ายตลาดวันศุกร์-วันเสาร์คะ!

เพราะจะเห็นครอบครัว หรือคู่
มาจ่ายของร่วมกัน,แม้แต่การ
จะหยิบอะไรใส่รถ...เค้ายังถาม
ยังคุยกัน ยังขอความเห็น
compromiseที่ได้ฝึกจากเรื่องง่ายๆ
ทำให้คนของเค้าคิดอย่างมีระบบ
ทำไม ทำไมไม่ได้ เพราะอะไร
เห็นของ เห็นสินค้าในsupermarket
ไช่มั้ยคะ?ว่าล้านแปด กี่ร้อยชนิดผลิตภัณฑ์
ไช่ว่าของสิ่งเดียวแต่ซื้อต่างรูปภัณฑ์..nonesenseแหล่ะ!
เราฝึกเด็กๆให้อดทน อดกลั้น
ตั้งแต่วัยทารก!!โตหน่อยก็ใส่รถเข็นจ่ายกับข้าว
พาไปด้วย...เรื่องจะร้องจ้าอยากได้นั่นนี่
แล้วพ่อแม่ไม่ซื้อให้ จะด้วยเหตุผลอะไรก็ตาม
การไปซื้อกับข้าวจึงมีภาพของเด็กร้องไห้โยเย
ฮือๆ....ปล๊าว,เห็นพ่อแม่ก็ยัง keep calm...อธิบายใจเย็น
ทำไมถึงไม่ซื้อให้....หรือจะซื้ออะไร เค้าสอนลูกเค้า
หน้าชั้นวางของตรงนั้นว่าการต้องตัดสินใจ
alternative...หลากหลาย เมื่อเลือกแล้วต้อง
ตั้งมมั่นในสิ่งที่เลือก

โอยยย,ช่างดาดดื่นให้ได้สังเกตและฟัง
เก็บภาพก็ไม่ได้คะ เรื่องแบบนี้เป็นเรื่อง
ผ่านมาผ่านไปในความรีบเร่ง

[khesorn mueller]

แล้วก็ยังปฏิบัติกันเป็นroutine
ของที่ซื้อก็คล้ายๆเหมือนๆกันทุกอาทิตย์
เด็กๆบ้านsheจะถูกเรียก เตรียมตัว
วันนี้วันศุกร์ รวบรวมขวดPfandสำหรับแลกคืน
หยิบถุงซื้อกับข้าวแบบถุงผ้า 4-5ถุงไปด้วย
ขวด-ลัง ครบสำหรับคืนได้เงินคะ3-4 €เชียวหนา
จดรายการหลังไปเปิดตู้เย็น...อะไรหมด อะไรมี
นอกจากรายการของอื่นๆที่เก็บในห้องเก็บของ
กระดาษชำระ กระดาษในครัว tissue ไม้ขีด
ฮ้ายยย...บ้านที่ run และมีชีวิต....ก็ต้องเสริม
ด้วยเสบียงกรังทุกอย่างที่เอื้อให้ใช้ชีวิตในบ้านคะ
ที่โน่น คนอยู่ในบ้านมากกว่าฝากชีวิตไว้ที่ต่างๆ
นอกเหนือจากที่ทำงาน...คนถึงไม่ไปแกร่วที่นั่นที่นี่

[khesorn mueller]

พูดเหมือนเรื่องไม่ธรรมดา
แต่นะคะ...เรื่องซื้อกับข้าว
เป็นหนึ่งในงานที่ผลัดไม่ได้
เลี่ยงไม่พ้น ให้ใครทำแทน
ก็ยาก เพราะจดรายการให้เค้าไปซื้อให้
ใครว่าง่าย?เคยถ่ายsupermarketเยอรมัน
มาให้ดูหลายครั้งคะ ของมาก หลากตา
ไม่รู้จะตั้งต้นที่ไหนก่อน...
และงานนี้ไม่ไช่งานผู้หญิงคะ!
ยกขวด ยกลัง เลือกไวน์ เลือกน้ำดื่ม
สติแตก...ของเยอะ ราคาต่าง คุณภาพ
ไม่เหมือนกัน...

ฟังแล้วเหมือนวุ่นวาย,ไม่คะไม่วุ่น
ซื้ออะไรก็ซื้ออย่างนั้น  หากไม่ชอบลอง
อะไรใหม่ๆก็ไม่มีความจำเป็นอะไรต้องไปเสียเวลา
ตรงดิ่งไปที่ชั้น หยิบๆๆ รี่ไปเข้าแถวจ่ายเงิน
มีอะไรพิเศษไม่ทราบ?

[khesorn mueller]

จำเจ แต่ก็สนุกได้...ทุกอาทิตย์!
นำขวด ลังไปเข้าเครื่องแลกคืนคะ


เต็มท้ายรถ,อัดแน่น
ไม่กี่ออยโรคะ
อาหารที่โน่น,ถูก




ป่ะ,ไปซื้อกับข้าว.
nn.

[เอมอร 2515]

น้องหนิงคะ
คุณภาพชีวิตที่น้องหนิงเป็นอยู่
เป็นชีวิต ที่อยากเป็นมากค่ะ
เป็นได้สำหรับชีวิตที่อยู่ต่างจังหวัด
( จังหวัดที่รถยังไม่ติด การจราจรที่ไม่ต้องตื่นตั้งแต่ไก่ยังไม่โห่)
อยู่กรุงเทพ  แม่บ้านทำกับข้าวเองทุกมื้อ
พี่ว่าน้อยนะคะ
แต่พี่ยังไม่มีข้อมูล ที่แน่นอน ได้แต่คาดเดาเอาเองนะคะ
เห็นที่ทำงานพี่ส่วนใหญ่เช้าก็มาทาน ที่ทำงานกัน เป็นส่วนใหญ่
และซื้อกับข้าวไปเป็นอาหารเย็นด้วย รวมทั้งพี่ด้วย ประจำ
ตัวพี่หากต้องทำตอนเช้า แก้ตัวตามประสาคนขี้เกียจนะคะ ว่าเพราะไม่ทัน
หากจะทันคงต้องนอน ตั้งแต่ ๓ ทุ่ม เพื่อตื่นตอน ตีสาม ครึ่งมาทำกับข้าว
เพื่อให้ลูกทานก่อนไปโรงเรียน ลูกพี่ต้องสร็จไปรอรถ ก่อนตีห้าสี่สิบห้า
ตอนเย็น พี่กลับจากที่ทำงานถึงบ้านประมาณ เกือบทุ่มค่ะ
 หากทำกับข้าวอีกกว่าจะได้ทานคงจะ ๒ ทุ่มครึ่ง ทำความสะอาดบ้านอีก
เขียนไปเขียนมาชักจะรู้สึกว่า ตัวเองเป็นแม่บ้านที่ไม่เอาไหนเลยยยยยย
และที่แน่ๆๆ ข้อเสียของครอบครัว แบบพี่คือ
ลูกพี่ทำกับข้าวไม่เป็นค่ะ อยู่  ม. ๕  แล้ว เป็นแต่หุวข้าวได้ ทอดไข่ได้ เท่านั้น
เพราะไม่ค่อยได้เห็นแม่ทำให้ดู
อันนี้เป็นข้อเสียแน่ๆคะ
พี่พยายามทานข้าวเย็นด้วยกัน
 ข้าวที่แม้จะเป็นกับข้าวสำเร็จหรืออาหารสำเร็จน่ะ
เวลาอาหารเย็น เป็นเวลาที่ได้พูดคุยกัน
ลูกมีอะไร ทะเลาะกับ เพื่อน หรือจะปรึกษาอะไรก็เป็นตอนนี้แหล่ะคะ
พี่ชอบชีวิตครอบครัวที่น้องหนิงเป็นอยู่ มากนะคะ คุณภาพชีวิตครอบครัวดีสุดๆเลยคะ
อิจฉาตาร้อนผ่าวๆคะ

[khesorn mueller]

พี่เอมอรพูดถึงเรื่องนี้แล้ว
ทำให้หนิงนึกย้อนไปถึงคำพูดแฟนหนิง
ที่เคยพูดไว้คราวแวะกรุงเทพทุกครั้ง,
เค้าบอกว่าเวลาวันละหลายชั่วโมงที่
ชาวกรุงเทพหมดไปกับการ"เดินทาง"
จากจุด A--->ไปจุด B น่าเสียดายคะ!
เค้าไม่คุ้นเคยระบบเมืองโตเดี่ยว,
ที่เยอรมันเป็นระบบกระจาย...คนจึง
ตั้งถิ่นฐานบ้านเรือนในเมืองที่ทำงาน
และรัศมีไม่ควรเกิน 30 กม. เพราะไกลกว่านี้
หมายไม่เฉพาะถึง"เวลา"แต่ยังรวมถึงค่าใช้จ่าย
ค่าน้ำมัน ค่าซ่อมบำรุงรถ ค่าทางด่วน ค่าจอด
ฯลฯสารพัดเงินที่ต้องจ่าย...รวมเป็นรายเดือน รายปี
โอ้โหพี่....แต่เพราะงานเป็นตัวแปลให้คนหลากหลาย
เข้ามาทำงาน ที่อยู่จึงต้องไกลออกไปเรื่อยๆ
งูกินหางคะพูดแล้ว,หนิงหวังแต่ว่าทุกคนจะนึกถึง
เวลาเลิกทำงานด้วย ว่าจะใช้ชีวิตแบบไหนเพราะ
การเดินทางคงน้อยลง....แต่เงินที่สูญเสียเป็นค่าใช้จ่าย
ได้เก็บออมเพื่อชีวิตหลังทำงานด้วยหรือไม่
ฮืมมมม น่าคิดค่ะ

[khesorn mueller]

วันนี้ หนาวจริงๆคะ -4°c
ออกไปเดินเล่นกันเมื่อบ่าย
เพราะเห็นมีแดดดี
เดินไปชมสุสานชาวยิวที่เมืองนี้
พ่อบ้านซื้อหนังสือมาอ่านเล่าให้ฟัง
ว่าชาวยิวอพยพเข้ามาอยู่ในเมืองนี้
ครั้งแรกราวปี1800-sต้นๆนโปเลียนนำเข้ามา
เค้าอยู่กันเป็นกลุ่ม เป็นก้อน มีโบสถ์ มีสุสาน
ของตัวเอง แถมเขตที่อยู่ บ้านsheตอนโน้น
ขึ้นอยู่ในเขต Baden ที่ให้อิสระเต็มที่กะทุกคน
ทุกความแตกต่าง,พวกเค้าเป็นเจ้าของกิจการ
สร้างงาน ทำการค้า จนเมื่อ1930-sที่ติดตรา
ทุกคนยิวถูก transportไปที่อื่น พวกเค้าไม่ได้กลับ
คืนมาLeingartenอีกเลย บางคนที่รอด อพยพไป
อเมริกา หลุมฝังศพสุดท้ายที่เสียชีวิตด้วยเหตุ
ธรรมชาติจึงเป็นหลุมปี 1936-1938 (จำไม่ผิด
เริ่มย้ายทุกยิวไป Konzentrationslager ปี1939)
ในหนังสือบอกว่าครอบครัวที่มีเงิน
ก็จ่ายค่าตั๋วให้คนวัยทำงานอพยพหนี
ไปอเมริกา เงินหมดคนที่เหลือ..คนชราและเด็ก
จึงไปไหนไม่ได้ ...เสียชีวิตลงในค่ายกักกัน