เอาล่ะ...ขอเล่าเรื่องทัวร์รักบี้ที่มาเลย์ต่อนะคะ...
...เหตุการณ์ครั้งนี้ต้องจดจำทำให้มีเรื่องเล่ากันจนถึงรุ่นลูกรุ่นหลานว่า ถือว่าเป็นประวัติศาสตร์ของการแข่งขันรักบี้ประเพณี Vajiravudh & Malay College(ที่กัวลากังซาร์-เริ่มปี1960) & Kolej Yayasan (ที่มะละกา-เริ่มปี2003) และเพิ่งจะเริ่มปีแรกกับ Victoria Institution(ที่กัวลาลัมเปอร์) ต้องถูกระงับทั้งหมด เนื่องจากไข้หวัดใหญ่สายพันธุ์ใหม่2009
...เหตุเริ่มจากเด็กเราคนนึงมีไข้และส่งตรวจพบเชื้อ H1N1 แล้วถูกกักตัวที่รพ.เมืองอิโปห์ (ซ้ำร้ายเด็กคนนี้ไม่ใช่ player แต่ติดตามไปเป็น supporter..น่าสงสารน่ะ...คงเสียขวัญน่าดู) ทำให้เด็กคนอื่นกะครู2คนถูกกักที่หอพักใน Malay College และผู้บริหาร ครู โค้ชขอถูกกักที่รีสอร์ท เพราะบินมาลำเดียวกัน ทุกคนต้องวัดไข้เช้า+เย็น ก็ลุ้นว่าไม่มีใครไข้เพิ่มอีก ม่ายงั้นเป็นเรื่องยาวแน่ๆ...
...ดีนะ...ที่คณะเรา(สาวๆ8คน) บินตามมาทีหลัง แต่ก็หวั่นๆกลัวว่าจะติดร่างแหไปด้วยเพราะพักอยู่ที่เดียวกัน(ไม่ค่อยแน่ใจมาตรการอันเป็นมาตรฐานของมาเลย์เท่าไหร่) ม่ายงั้ย...จะไม่มีใครคอยซื้อข้าวของส่งเสบียง เฮ่อ!!..ไม่มีแก่ใจจะไปเที่ยวไหนเลย อย่างมากก็แค่ใกล้ๆแถวนั้น ใช้เวลาแค่2-3ชม.
...งานนี้ waste มากๆหลายๆเรื่อง บางคนทิ้งการทิ้งงานไปเพื่อลูก 5วัน แล้วมาทราบภายหลังว่าทางรร.จะจัดแก้ตัวใหม่ 1-8 ตค.52 คณะเราจะได้ไปฟรี(หากค่าใช้จ่ายไม่มากเกินไป) แต่ก็นั่นแหละเมื่อถึงเวลานั้น สถานการณ์โรคนี้จะเป็นยังไงก็ไม่รู้...
...ก็ภาวนาขอให้เด็กๆได้ไปดังที่หวังตั้งใจไว้ เพราะเป็นประสบการณ์ครั้งหนึ่งในชีวิตลูกวชิราวุธซึ่งทุกคนรอคอย (แหม!!..ยัยแม่อินมากไปปล่าวเนี่ย..บางคนที่ไม่เข้าใจความรู้สึกของเด็กพวกนี้จะมองว่า...มันจะอะไรกันนักกันหนา!!!...)
...กองเชียร์สาวๆตามมาทีหลัง(สังเกตยัยแม่แฮบเอาเสื้อลูกมาใส่แบบชิว...ชิว...) ลงเครื่องที่ปีนังแล้วนั่งมินิบัสไปกัวลากังซาร์
...รถติดมากบนสะพานเชื่อมเกาะปีนังกับคาบสมุทรมาลายู อาจเป็นเพราะเย็นวันศุกร์บวกกับซ่อมสะพาน
...พักที่รีสอร์ทติดแม่น้ำเปรัค มองจากห้องพักเห็นวิวทิวเขาและสายน้ำดูเป็นธรรมชาติดี
...บรรดาแม่ๆโบกไม้โบกมืออยู่ห่างๆ โถ!!..อุตส่าห์ข้ามน้ำข้ามทะเลมาหาลูกทั้งที ก็ไม่ได้กอดไม่ได้หอมสักฟอด!!!...
...นักกีฬาเล่นกันเอง มีแขกมุง(ไม่ใช่ไทยมุง) ปีนรั้วดู (..ยังกะดูดาราสตาร์ซ็อคเกอร์ยังงั้นแหละ..)
...คู่แข่งขันเกาะกลุ่มกันอยู่ห่างๆอีกฟากฝั่งนึง ดูท่าอยากจะแข่งด้วยเต็มที
...หมอมาเลย์เครียด ไม่อยากให้ออกมานอกหอพัก (=แดนกักกัน!!!...)
...แม่ๆและกองเชียร์เข้าเยี่ยมให้กำลังใจผู้กักกันพร้อมส่งเสบียง ทนเห็นลูกกินข้าวแขกไม่ได้เลยสั่งจากร้านอาหารจีนเข้าไปให้ แต่วันหลังถูกสั่งห้ามนำอาหารจากข้างนอกเข้ามา
...ผู้กักกันบางคนถูกพี่สั่งให้เต้น Nobody คลายเครียด (ไม่รู้ว่าโดนแกล้งให้อายสาวๆหรือปล่าว??..โดยเฉพาะคนขวามือของคนกลาง..ก็โถ!!..ลูกเราอินเทรนเกาหลีกะเค้าซะที่ไหนล่ะ???...)
...แม่บินกลับมาก่อน1วันแล้วพาพ่อไปรับลูกกลับบ้านโดยสวัสดิภาพและอิสรภาพ
...ก่อนกลับบ้านแวะ Birthday Party ให้ลูกชายคนเล็ก(เดิมทีกะฉลองที่มาเลย์ 8 กค.)ที่ Sugar Beet Pub ด้วยเหตุจูงใจคืออยากขับ Go Cart
...ลูกๆขับ Go Cart กว่าจะเลิก ก็ทำเอากลับถึงบ้านเกือบตี1 พี่คิดต้องตื่นแต่เช้าตี5 เพื่อขับรถกลับสระแก้วไปทำงาน (หาเลี้ยงลูกเลี้ยงเมียต่อไป)......แต่ดูพี่คิดเขามีความสุขมากกก...ที่เห็นลูกๆมีความสุขกัน
...ขอจบทุลักทุเลทัวร์เพียงเท่านี้ ที่จริงพยายามจะเอาอย่างเรื่องเล่าพร้อมภาพแบบลุงณะ..ทั่นทู..หมูพจน์..ทั่นเก๊า..และเพื่อนๆฯลฯ...เอาเข้าจริงๆก็ทำได้แค่นี้ล่ะ ขอบคุณทุกท่านที่ติดตามค่ะ...
