Veekung @ Edinburgh UK

[veekung]

น่าสนุกครับแต่ว่าภาษาอังกฤษผมมันง่อยมาก ไม่รู้ว่าเล่นเกมผ่านมาได้ไง 

[veekung]

พี่ณัฐของมาส่งเรียบร้อยแล้วนะครับ

[khesorn mueller]

chain of loveรึปล่าวคะ??
p.nn

[veekung]

คืออะไรครับพี่หนิง

[ป.ปลา]

เข้ามาบอกว่าสุรินทร์หนาวมากกว่าเดินอีก (เอ๊ะ แต่ตอนนี้ชั้นอยู่ กทม.)

[Nat Rattanadilok]

วันก่อนให้ร้านส่งไปที่ lab ครับ ป่านนี้คงได้รับแล้ว
น้องปลาอยู่สุรินทร์เหรอครับ เวลาผ่านร้านมอเตอร์ไซค์แถวๆถนนจิตรบำรุง
เผามันเลยนะครับ   

[khesorn mueller]

น้องณัฐส่งอะไรไปให้วีวี่??
พี่คิดว่าเป็นโซ่จักรยานอะไรนั่น
ไม่ใช่เหรอคะ??
p.nn

[ป.ปลา]

		อ้างถึง			ข้อความของ Nat Rattanadilok เมื่อ 19 ธันวาคม 2551, 21:55:44
	วันก่อนให้ร้านส่งไปที่ lab ครับ ป่านนี้คงได้รับแล้ว น้องปลาอยู่สุรินทร์เหรอครับ เวลาผ่านร้านมอเตอร์ไซค์แถวๆถนนจิตรบำรุง เผามันเลยนะครับ

เอ๋  เผาทำไมคะพี่ณัฐ
 

[veekung]

ได้รับเรียบร้อยครับพี่ณัฐ (ตอนแรกนึกว่าเป็นของที่ผมสั่งไว้ซะอีก  )

เป็นจานล้อจักรยานครับผม

[Nat Rattanadilok]

มีร้านหนังสือ อยู่ตรงข้ามร้านมอเตอร์ไซค์
เจ๊เจ้าของร้าน ไม่ถูกกัน 

[veekung]

แล้วทำไมต้องเผาอ่ะครับ เพราะพี่เกี่ยวข้องกับเจ๊ร้านหนังสือหรือเปล่าครับ

นึกถึงเจ๊ที่ขายผัดไทยในตลาดที่ไม่ถูกกันเลย 555

[ป.ปลา]

ป.ปลาคงโดนข้อหา ทำลายทรัพย์
แต่พี่นัฐอาจโดนข้อหา ผู้จ้างวาน อิอิ

[เจษฎา]

พี่นัทรีบมาเคลียร์ด่วน ดูแล้วน้องปลาเอาจริง

[ป.ปลา]

ฮา... หนูจะตอบว่า "รุ๊พี่ หนูส่ะมา หนูมะรู้อะราเลอ"

[veekung]

วันนี้เป็นสุดท้ายที่มหาลัยเปิดก่อนปิด Christmas กับ New year ไอ้เราก็ว่ามาสายแล้วนะ แต่ว่าไม่มีใครมาเลย 

จะนั่งรออีกชั่วโมงถ้ายังไม่มีใครมาอีก กลับบ้านล่ะ

[Nat Rattanadilok]

ขอบคุณครับน้องวี ที่รับของมาให้ 
ส่วนน้องปลา เวลาทำงานให้ระวังด้วย ร้านมอเตอร์ไซค์เป็นพ่อของเจ๊ร้านหนังสือ 

[veekung]

อาจจะช้าไปซักหน่อยสำหรับเวลาในเมืองไทย แต่ว่ายังไงก็ Merry X'mas นะครับ พี่ ๆ เพือน ๆ น้อง ๆ ทุกท่าน

จะว่าไปก็เร็วเหมือนกันนะครับอีก 2 เดือนกว่า ๆ ก็จะได้กลับแล้วววววววววว

[veekung]

มาบ่นอะไรให้ฟังก้าบบบบ


ความสุขหาได้จากที่ไหน


   ช่วงนี้เครียดบวกกับกังวล เพราะมีหลาย ๆ เรื่องต้องคิด แถมเจ้าตัวขี้เกียจยังเข้ามาเกาะติดหนึบแบบสลัดไม่ออกซะด้วย เรื่องที่ใหญ่ที่สุดก็คงไม่ใช่เรื่องอะไรที่ไหนก็คือตัวเล่มวิทยานิพนธ์ที่มาถึงกำหนดเส้นตาย (ที่กำหนดขึ้นเอง) ในอีกไม่กี่วันนี้ ในตอนแรกตั้งใจว่าจะลุยให้ได้มากที่สุดในช่วงหยุดคริสมาสและปีใหม่นี้ แต่ดูเหมือนจะไม่เป็นอย่างที่คาดหวังไว้ เพราะดูเหมือนจะไม่อยากหยิบ จับ แตะต้อง อะไรก็ตามที่เกี่ยวกับวิทยานพนธ์เลย ลองมามองย้อนกลับไปว่ามันเป็นเพราะอะไร ก็พอจะเห็นเลา ๆ แล้วว่า เพราะความไม่อยากนั่นเอง มันเหมือนกับว่าการที่ต้องเค้นสมองคิดว่าจะเขียนอะไรลงไปในวิทยานิพนธ์ มันเป็นสิ่งที่ทรมานมาก ไม่อยากไปบังคับมัน การที่ได้ฟังเพลง เข้าเวปโน่น ออกเวปนี่เป็นสิ่งที่ดูจะมีความสุขมากกว่า ก็มาฉุกคิดว่าแอ๊ะนี่มันเป็นการหนีความทุกข์ เพื่อมองหาความสุขหรือเปล่า พอมาเห็นตรงนี้ก็เกิดคำถามอย่างที่จั่วหัวไว้ว่า ความสุขจริง ๆ แล้วมันหาได้จากที่ไหนกันนะ


   ความสุขโดยนิยายของแต่ละคนคงมีความหมายแต่ต่างกันออกไป แต่สำหรับตัวเราแล้วความสุขก็คือสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อเราได้ทำในสิ่งที่ชอบ การได้นั่งเล่นเกม การได้ฟังเพลงที่ชอบ การได้เข้าเวปที่อยากเข้า การได้ดูหนังที่อยากดู การที่ได้ไปเที่ยวในที่ที่อยากไป การได้ถ่ายรูปในที่สวย ๆ การได้รู้ในสิ่งที่อยากรู้ ฯลฯ สรุปรวมแล้วก็คือ ได้สนองตัณหาของตัวเองนั่นเอง


   ใครเคยคิดไหมว่าธรรมชาติของคนเรามันแปลกมาก ทำไมเวลาที่เราได้ทำในสิ่งที่อยากทำจึงมีความสุข แต่ถ้าเราได้ทำในสิ่งที่เราไม่อยากทำ จะทรมานอึดอัด ถ้ามาถึงตรงนี้ก็คงตอบคำถามได้อย่างง่ายดายล่ะว่า “ความสุขหาได้จากที่ไหน” แต่มันจะง่ายขนาดนั้นเหรอ


   แล้วความสุขของเพื่อน ๆ พี่ ๆ น้อง ๆ ล่ะหาได้จากที่ไหนมาแบ่งปันให้ฟัง ให้อ่านกันบ้างนะ แต่สำหรับเรา เรายังหาความสุขที่แท้จริงไม่เจอเลยล่ะ เพราะความสุขของเราคือ “ไม่สุข”

[ป.ปลา]

ความสุขสำหรับเราเหรอ อืม....
 

พูดยากนะ อย่างเรา
ตอนเรารับปริญญา พ่อแม่ แกยินดีที่เราจบ เราก็มีความสุข
เพื่อนที่เรารักมากๆ คนหนึ่ง เค้าแต่งงานมีความสุข เราก็มีความสุขไปด้วย
เวลาเราได้ทำอะไรที่เราอยากทำ ที่เรารัก เราชอบ เวลาทำก็มีความสุข
หรือแม้แต่จะทำงานที่ไม่ได้ชอบ หรือไม่ถนัดเลย แต่พอรู้ว่าเราทำได้เราก็มีความสุข

ส่วนเรื่องเขียนเล่ม thesis ตอนนั้นยอมรับเลยว่าเหนื่อยมากๆ
มันอาจจะยากที่จะต้องนั่งเขียนอะไรออกมาในตอนที่คิดไม่ออก บางทีเห็นกองหนังสืออยู่ตรงหน้าก็ไม่อยากแตะเลย
แต่ก็คิดว่าถ้าไม่ทำก็ไม่เสร็จ ก็เลยนั่งทำ มันเหนื่อยนะ แต่พอมีผลออกมาเราจะรู้สึกดีมาก
แบบว่าภูมิใจน่ะ ว่าตัวเองทำได้ยังไง อิอิ แล้วก็รู้สึกว่าเออมันไม่อยากหรอก
เนี่ย .... เราก็มีความสุขแระ
 

อย่างตอนนี้ ที่ที่เราทำงานอยู่ มันทำให้เราไม่อยากอยู่ที่นี่เลย
ระบบก็ไม่ดี แบ่งฝักแบ่งฝ่าย อีกสารพัด
แต่ไม่ใช่เราจะไม่มีความสุขเลย

เพราะเราจะมีความสุขมากๆ เวลาเราสอนหนังสือ
การได้เจอหน้าลูกศิษย์ ได้พูดคุย ถ่ายทอดความรู้ให้พวกเค้า มันทำให้เรามีความสุข
นอกจากนี้อะไรที่มันทำให้เรารู้สึกทุกข์เราก็เลิกคิดมันซะ อะไรทำได้ก็ทำ ทำไม่ได้ก็ลองทำดู ก็เท่านั้นแหล่ะ


ก็เลยมารู้ว่าความสุขมันอยู่ที่ตัวเราเอง

ถ้าเราคิดว่ามันทุกข์มันก็ทุกข์
คิดว่ามันสุขมันก็สุข ก็เท่านั้นเอง
 

[เอ๋อ]

แหม...พูดเรื่องสุขๆ ทุกข์ๆ แล้วดูเป็นหัวข้อเชิงอภิปรัชญานิดหน่อยนะ

สำหรับเรา เรื่องสุขๆ ทุกข์ๆ เดี๋ยวนี้ไม่ค่อยได้ใส่ใจกับมันเท่าไหร่
เราว่าเรามาถึงจุดที่จะสุขจะทุกข์ก็ปล่อยให้มันผ่านๆ ไปแล้วล่ะ

คำพระท่านว่า "ชีวิตนี้เกิดมาก็เป็นทุกข์" เพราะฉะนั้นไม่ว่าสุขหรือทุกข์มันก็อนิจจัง
ความสุขก็คือความทุกข์อย่างละเอียดชนิดหนึ่งเท่านั้นเอง

เพราะฉะนั้น เวลาเราสุข เราก็ไม่ยึดว่ามันจะสุขตลอดไป
และเวลาเราทุกข์ เราก็คิดได้ว่า เดี๋ยวมันก็คงผ่านไป

แต่ถ้าเอาแบบดูยังเป็นมนุษย์มนาหน่อยนึง ไม่ต้องถึงขั้นโสดาบัน
เราจะมีความสุข เวลาได้ทำสิ่งที่ชอบและทำได้ดี มีความสำเร็จ ได้เห็นตัวเองพัฒนาไปในทางที่ดีขึ้นทุกวัน
เวลาที่มองตัวเองแล้วไม่รู้สึกว่าไร้ค่านั่นแหล่ะ
อย่างตอนนี้ happy มาก ที่ได้ทำตามความฝันของตัวเองสำเร็จไป 1 ก้าว
(ไม่เกี่ยวกับที่ทำงานตอนนี้นะจ๊ะ)
และเวลาเห็นคนอื่นมีความสุข เราก็พลอยมีความสุขไปด้วยนั่นล่ะ 

ส่วนความทุกข์เหรอ อืม...ตอนนี้ทุกข์สุดๆ คือเวลาอยากกินอะไรแล้วไม่ได้กินล่ะมั้ง
อ้อ อีกอย่างคือที่ทำงานตอนนี้น่าเบื่อมาก รู้สึกว่าไม่ได้ใช้ศักยภาพของตัวเองอย่างเต็มที่เลย
แต่ก็ไปไหนไม่ได้ เพราะยังหางานใหม่ไม่ได้ ไม่อยากออกไปลอยคอขอพ่อแม่กินไปวันๆ

แต่ความทุกข์ของเรามีทางออก คือเรากำลังพยายามหางานใหม่อยู่จ้า   

อ้อ ส่วนเรื่องธีสิส เราเคยผ่านช่วงเวลาผีห่าซาตานนั่นมาเหมือนกัน
เวลาเหนื่อยๆ ท้อๆ วีลองคิดถึงเวลาเราสอบไฟนอลน่ะ ตอนอ่านหนังสือมันเหนื่อยมากเลยใช่มะ
แต่อีก 2-3 วันถัดมาเราก็สอบเสร็จ
นั่นแหล่ะ ธีสิสก็เหมือนกัน เดี๋ยวมันก็จะต้องมีวันเสร็จ ลองจินตนาการถึงวันที่ส่งเล่มสิ
มีกำลังใจขึ้นโขเลย 

(จำได้เลยว่าตอนเราส่งเล่มให้บัณฑิตเสร็จ สิ่งแรกที่เราทำคือ โทรหาพ่อกับแม่แล้วหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง
พร้อมกับประกาศก้องว่า "กูจบแล้วโว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!!!!" ลองคิดแบบนี้ดูนะ จะได้ไม่รู้สึกแย่เกินไป) 

[veekung]

อันที่จริงว่าจะเขียนในเชิงอภิปรัชญาบวกกับธรรมะนั่นแหละเอ๋อ แต่ว่านะ กลัวผู้คนจะหนีหายไปหมด เรื่องของความสุขทุกข์เราก็คิดเหมือน ป.ปลา กับเอ๋อ นั่นแหละ ความสุขความทุกข์มันอยู่ที่เรา มันเกิดได้ มันก็จากได้ เป็นสิ่งที่่ผ่านมาแล้วก็ผ่านไป แต่ทำไงจะให้มันผ่านมาแล้วผ่านไปสิน่าคิดจริงป่ะ 

ส่วนเรื่อง thesis แล้วก็รู้แหละ แต่มันขี้เกียจมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ต้องพยายามดึงเอาตัวขี้เกียจออกให้หมด หึค่อยดูสิ

แต่ว่าวันนี้จะออกไป shopping ล่ะ จริง ๆ ก็ไม่ได้มีอะไรอยากได้เป็นพิเศษ แต่จะออกไปดูฝรั่งแห่ซื้อของลดราคาในวัน boxing day

[Nat Rattanadilok]

น้องสองคนแต่งกันเลยดีกว่า 

[veekung]

สองคนไหนพี่

[เอ๋อ]

		อ้างถึง			ข้อความของ Nat Rattanadilok เมื่อ 26 ธันวาคม 2551, 21:13:27
	น้องสองคนแต่งกันเลยดีกว่า

ขอบพระคุณค่ะ

 

ว่าแต่ พี่จะใส่ซองเท่าไหร่ดีคะ?

[เจษฎา]

คำถามสำคัญกว่าคำตอบ คนบางคนไม่เคยมีคำถามที่สำคัญแบบนี้ในชีวิตเลย แล้วก็ตายจากไปแบบงงๆ
ดีใจด้วยกับน้องวี ที่มีคำถามนี้เข้ามาในชีวิต คำตอบมันก็คงมีเหมือนใบไม้ในป่า แต่สิ่งที่ต้องรู้ต้องทำมันก็มีแค่ใบไม้ในกำมือ ตามที่พระท่านว่าไว้นั่นแล