ตามครูไปเที่ยวอีก

[เริง2520]

นางาซากิรำลึก 69 ปีถูกสหรัฐทิ้งระเบิดนิวเคลียร์

By สำนักข่าวไทย TNA News | 9 ส.ค. 2557 14:12 | 44 views | View Comment

 

โตเกียว 9 ส.ค. - เมืองนางาซากิของญี่ปุ่น รำลึกวันครบรอบ 69 ปีที่ถูกสหรัฐทิ้งระเบิดนิวเคลียร์ ซึ่งทำให้มีผู้เสียชีวิตทันทีและเสียชีวิตหลังจากนั้นหลายเดือนหลายปี รวมกว่า 70,000 คน

พิธีรำลึกจัดขึ้นใกล้กับจุดที่ถูกทิ้งระเบิดนิวเคลียร์ ท่ามกลางกระแสลมแรง เพราะอิทธิพลของไต้ฝุ่นหะลองที่กำลังเคลื่อนตัวมุ่งหน้ามาทางตอนใต้ของญี่ปุ่น ผู้ร่วมงานหลายหมื่นคน ประกอบด้วย ผู้รอดชีวิตวัยชรา ญาติพี่น้องผู้เสียชีวิต เจ้าหน้าที่รัฐบาล และผู้แทนต่างชาติ รวมทั้งนางแคโรไลน์ เคนเนดี เอกอัครราชทูตสหรัฐประจำญี่ปุ่น สงบนิ่งขณะเสียงระฆังดังขึ้นเมื่อเวลา 11.02 น. วันนี้ ตามเวลาท้องถิ่น ตรงกับเวลา 09.02 น. วันนี้ ตามเวลาในไทย ซึ่งเป็นเวลาที่กองทัพสหรัฐทิ้งระเบิดนิวเคลียร์ “แฟตแมน” ถล่มเมืองนี้ในวันนี้ เมื่อปี 2488 ทำให้ญี่ปุ่นยอมแพ้สงครามในอีก 6 วันต่อมา เป็นการยุติสงครามโลกครั้งที่ 2

[เริง2520]

คนไทยกับระเบิดปรมาณูที่ฮิโรชิมา 6 สิงหาคม 2488   ระเบิดลูกแรก ก่อนจะมีลูกที่สองทีนางาซากิ ตามข่าวข้างต้น
  
กว่า 60 ปีมาแล้ว ที่เหตุการณ์ระเบิดปรมาณูที่เมืองฮิโรชิมา และนางาซากิ ในเหตุการณ์สงครามโลกครั้งที่2 ได้เกิดขึ้นบาดแผลทางร่างกายและจิตใจของผู้คนที่เกิดทันเหตุการณ์ในครั้งนั้นคงจางหายไปตามกาลเวลา แต่สำหรับรองศาสตราจารย์ฉลอง สุนทราวาณิชย์ จากคณะอักษรศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ที่ถึงแม้ว่าจะเกิดไม่ทันในเหตุการณ์ครั้งนั้น แต่กลับสนใจเหตุการณ์โศกนาฏกรรมการระเบิดปรมาณูที่เมืองฮิโรชิมาและนางาซากิ จากการอ่านหนังสือ “นิทานชาวไร่” ของนาวาเอกสวัสดิ์ จันทนี และนี่คือจุดเริ่มต้นของการศึกษาค้นคว้าเกี่ยวกับเรื่องระเบิดปรมาณูที่ฮิโรชิมา จนมาสู่การเล่าเรื่องให้ผู้คนได้รับทราบในการบรรยายทางวิชาการในชื่อเรื่อง “คนไทยกับระเบิดปรมาณูที่ฮิโรชิมา” ที่ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน) ในวันที่ 3 พฤษภาคม 2550 ค้นคว้าเพราะหลงไหลเป็นการส่วนตัว

[เริง2520]

                                          
ในหนังสือ นิทานชาวไร่ เล่มที่11 น.อ.สวัสดิ์ ได้เขียนเล่าให้ฟังว่าไปรักษาตัวที่โรงพยาบาลทหารเรือ ย่านฝั่งธน บังเอิญได้นอนเตียงข้างๆ กับนายทหารเรือคนหนึ่ง (คุณอุรา หรือ คุณ ณรัฐ วิโรจน์เพชร) โดยคุณอุราเล่าให้น.อ.สวัสดิ์ฟังเมื่อครั้งไปฝึกงานที่เมืองเล็กๆในญี่ปุ่นชื่อคุเระ ซึ่งห่างจากเมืองฮิโรชิม่าประมาณ 40 กิโลเมตร โดยในวันที่ 6 สิงหาคม 2488 ซึ่งเป็นวันที่ระเบิดปรมาณูลงที่ฮิโรชิมานั้น คุณอุรากำลังทำงานอยู่ที่เมืองคุเระ ในห้องทดลองและออกมาได้เห็นดอกเห็ดปรมาณูที่ฮิโรชิมา รศ.ฉลองกล่าวว่า เมื่ออ่านบันทึกนั้นรู้สึกประทับใจและรู้สึกว่า นายทหารเรือผู้นี้อาจจะเป็นคนไทยเพียงคนเดียวที่มีโอกาสเห็นดอกเห็ดปรมาณูที่ฮิโรชิมา จึงได้พยายามตามหานายทหารเรือคนนี้ แต่ก็หาไม่พบ จนกระทั่งในปี2548 รศ.ฉลองมีโอกาสรวมกลุ่มทำงานวิจัยเพื่อระลึกถึงการสิ้นสุดลงของระเบิดปรมาณู ปรากฏว่ามีผู้คนสนใจในการหาข้อมูล จนในที่สุดจากการช่วยเหลือของเพื่อนๆจึงทำให้ได้หนังสือพระราชทานเพลิงศพคุณอุรา โดยได้จากลูกชายของคุณอุรา ทั้งหมดนี้อาจกล่าวได้ว่าได้รับการช่วยเหลือข้อมูลจากเพื่อน

การคัดเลือกเมืองของอเมริกา

จากจุดเริ่มต้นดังกล่าว รศ.ฉลองจึงเริ่มทำการค้นคว้าประกอบการทำงานวิจัยถึงเรื่องการระเบิดปรมาณูที่ฮิโรชิมา รศ.ฉลองกล่าวว่า เมืองที่อเมริกาคัดเลือกที่จะใช้ระเบิดปรมาณูในตอนแรกมีทั้งหมด 5 เมือง คือ เกียวโต ฮิโรชิมา นางาซากิ นิคาตะ และโคคุระ แต่เป้าหมายของการทิ้งระเบิดของอเมริกาคือต้องเป็นเมืองที่ยังไม่ถูกทำลาย มีประชากรหนาแน่น เพื่อการประเมินผลระเบิดปรมาณูและความเป็นระบบทางการทดลองทางวิทยาศาสตร์ ในขั้นแรกอเมริกาตัดเมืองเกียวโตออกเพราะเป็นศูนย์กลางทางประวัติศาสตร์ของญี่ปุ่นเพราะหากทิ้งระเบิดไปอาจสร้างความแค้นใจให้กับชาวญี่ปุ่นมาก ต่อมาจึงตัดเมืองนิคาตะออกอีกหนึ่งเมืองเนื่องจากเป็นเมืองชนบทและเป็นเมืองทำนาผลิตข้าวประชากรไม่หนาแน่น จึงเหลือเพียงสามเมืองเท่านั้น ที่จะทิ้งระเบิดคือ ฮิโรชิมา นางาซากิ และโคคุระ

[เริง2520]

คนไทยคนเดียวที่มีโอกาสได้เห็นระเบิดปรมาณูตอนที่ระเบิด

อุรา หรือ ณรัฐ วิโรจน์เพชร คือคนไทยคนเดียวที่มีโอกาสได้เห็นระเบิดปรมาณูที่ฮิโรชิมา (คุณอุรา หรือคุณ ณรัฐ วิโรจน์เพชร เป็นลูกชายของพลตรีพระรณรัฐวิภาคกิจ (อุณห์ วิโรจน์เพชร) ซึ่งเป็นเจ้ากรมแผนที่ กับคุณหญิงผัน วิโรจน์เพชร คุณอุราเกิดวันที่ 2 กันยายน 2461 จบการศึกษาระดับมัธยมศึกษา8 จากโรงเรียนเทพศิรินทร์ เมื่อเรียนจบอยากเข้าโรงเรียนนายเรือ แต่มีปัญหาทางกายภาพเลยไม่ผ่านเกณฑ์โรงเรียนนายเรือ แต่คุณพ่อส่งไปเรียนที่ญี่ปุ่นเพื่อมารับราชการทหารเรือในเมืองไทย ได้รับปริญญาตรีในปี 2484 จาก คิริว คอลเลจ ออฟ เทคโนโลยี และเรียนปริญญาโท ที่มหาวิทยาลัยวิศวกรรมโตเกียว โดยเป็นนักเรียนทุนของกองทัพเรือทางด้านโลหะ เมื่อกลับเมืองในในปี 2489 จึงรับราชการที่กรมอู่ทหารเรือจนถึงแก่กรรมในปี 2518 เผยแพร่บนเว็บไซต์ วันที่ : 13 มิถุนายน 2550)  และเป็นที่มาและประเด็นที่จุดประกายให้ รศ.ฉลอง สนใจที่จะศึกษาเรื่องระเบิดปรมาณูที่ฮิโรชิมา ในหนังสือ นิทานชาวไร่ เล่มที่ 11หน้า 132 – 162 มีการกล่าวถึงการระเบิดที่ฮิโรชิมา โดยกล่าวถึงการทำงานของคุณอุราในญี่ปุ่น ข้อความบางตอนที่คุณอุราเล่าให้คุณสวัสดิ์ผู้เขียนหนังสือ นิทานชาวไร่ คือ

“ ตอนนั้นอยู่ในห้องทดลองโลหะที่โรงงานฐานทัพเรือของญี่ปุ่นที่เมืองคุเระ ห่างจากฮิโรชิมาไป 40 กิโลเมตร ในเวลา 8.15 น. เห็นแสงแปล๊บผ่านทางช่องลม ในใจคิดว่าคงมีไฟฟ้าลัดวงจร จึงสั่งให้ตัดสวิทช์ใหญ่เสีย ขณะนั้นก็เกิดเหตุการณ์แผ่นดินสะเทือนประมาณครึ่งนาที ประกอบกับหูอื้อพร้อมกัน ทุกคนจึงวิ่งออไปข้างนอก เมื่อมองไปทางเมืองฮิโรชิมาซึ่งห่างออกไปประมาณ 40 กิโลเมตร ก็แลเห็นความสีเทารูปเรียวเป็นลำตาลไม่มียอด ลอยคว้างเป็นกลางอากาศ (ยังไม่ใช่รูปเห็ด) ตกบ่ายจึงเห็นเป็นรูปเห็ดสีเทาลอยคว้างอยู่กลางหาว พอรุ่งเช้าก็มองไม่เห็นแล้ว”

นาฬิกาข้อมือที่ค้นพบในซากปรักหักพัง
หยุดเดินบันทึกเวลาระเบิดเอาไว้ เวลา 8 นาฬิกา 15 นาที

[เริง2520]

วันหยุดไปเที่ยวที่ไหนกันบ้างครับ

[เหยง 16]

กลับบ้านที่นครปฐมครับ

พรุ่งนี้นัดทำสุกี้เลี้ยงแม่ตอนเย็น พร้อมหน้ากันทั้งหมด

[เหยง 16]

วันนี้มีเท่านี้ครับ

ทั้งหมด: 8 (แสดงตัว: 6, ซ่อนตัว: 2)
เหยง 16, เริง2520, Lawyervat, kumpolcomcai, Pete15, Manop Klabdee

[เริง2520]

ครับผม ดีจังพร้อมหน้ากันหมด

พวกเราใช้วันหยุดยาวกับครอบครัว จึงมากันเท่านี้.. ๕ ๕

[เริง2520]

ไปวัดบวรนิเวศฯ






พระอุโบสถ



ตำหนักจันทน์

[เริง2520]

รอยพระพุทธบาท



บางส่วนของ "อับเฉา" ทีมากับเรือสำเภาค้าขายที่กลับจากจีน

[เริง2520]

และเหตุสำคัญที่มาวัดนี้ ในวันนี้

[เริง2520]

ออกจากวัด ผ่านมาบางลำภู

ดอกมะลิวันแม่



ร้านปลาท่องโก๋






ภาพในร้าน

[เริง2520]

ยังไปกันต่อ...ครับ

[kumpolcomcai]

ผมจะพยายามมาทุกวันครับ

[เริง2520]

ครับผม ยินดีมากๆเลย

[เริง2520]

เลยไปถึงวังหน้า ติดถนนพระจันทร์

[เริง2520]

จนสุดถนนเป็นแม่น้ำเจ้าพระยา

[เริง2520]

และหาซื้อขนมก่อน เจอขนมจากกุฎีจีน "หลานแม่เป้า" ที่เคยไปมาแล้วด้วย



แต่ซื้อเพียงขนมนี้ อย่างเดียว

[เริง2520]

ตึกนี้จะกลับมางามเช่นเดิม  

โปรดสังเกตุ     ในภาพแรก  ยอดเสาจะเป็นธงช้าง  และเข้าใจเองว่าน่าจะเป็นการรับเสด็จ ร. 5 เสด็จฯกลับจากประพาสยุโรปครั้งที่ 1  พ.ศ. 2440 ครับ ด้วยข้อความ"รับเสด็จดัวยความยินดี"
 
อดีต


ปัจจุบัน


อนาคต


นายชาญณัฏฐ์ กล่าวถึงกรณีที่ราชพัสดุโรงภาษีร้อยชักสาม ซอยเจริญกรุง 36 ริมแม่น้ำเจ้าพระยา ที่กรมธนารักษ์ เคยมีข้อตกลงในสัญญาร่วมทุนเพื่อพัฒนาพื้นที่ ภายใต้การดำเนินงานของกิจการค้าร่วม คือ บริษัท แนเชอรัล พาร์ค หรือ N-PARK ว่า ล่าสุดทาง N-PARK หลังจากที่กลุ่มมาลีนนท์เข้ามาเป็นผู้ถือหุ้นใหญ่ ได้แสดงความต้องการที่จะเดินหน้าโครงการนี้ต่อ โดยยอมตกลงเป็นผู้รับภาระค่าใช้จ่ายในการขนย้ายที่พักของเจ้าหน้าที่ดับเพลิงและตำรวจน้ำ ที่มีมูลค่าราว 8-10 ล้านบาท รวมถึงจ่ายค่าภาษีโรงเรือนที่ค้าง กทม.อยู่ 4 ปี โดยมีเงื่อนไขว่าขอให้การส่งมอบคืนพื้นที่ภายในเวลา 30 ปีให้กรมธนารักษ์ จะขอให้เริ่มนับใหม่หลังเข้าดำเนินการ

นายชาญณัฏฐ์กล่าวว่า ที่ผ่านมา N-PARK ทำข้อตกลงกับกรมธนารักษ์ เมื่อวันที่ 10 พฤษภาคม 2548 เป็นสัญญาการเช่าพื้นที่มีระยะเวลา 30 ปี โดยจะปรับปรุงซ่อมแซมอนุรักษ์อาคารโบราณสถานเพื่อพัฒนาเป็นกิจการโรงแรมระดับ 6 ดาว จำนวน 33 ห้อง มีกลุ่มเป้าหมาย คือ ผู้นำระดับประเทศ ผู้บริหารองค์กร ภายใต้ชื่อ โครงการอามันรีสอร์ท แต่เนื่องจากติดปัญหาเรื่องการส่งมอบพื้นที่ของหน่วยงานดับเพลิงบางรัก ทำให้ไม่สามารถพัฒนาโครงการตามแผน และระงับการจ่ายค่าเช่าตั้งแต่ปี 2553 แม้จะมีการลงทุนกับโครงการไปเป็นจำนวนกว่า 250 ล้านบาท แล้วก็ตาม....
 
ที่มา:มติชนรายวัน 13 สิงหาคม 2557

[เหยง 16]

ตามข่าวนี้อยู่พอดี

[Dtoy16]

                ชอบชอปปิ้งที่บางลำพูค่ะ วัดบวรก็เข้าบ่อยอยู่ แต่ตามน้องเริงเที่ยวสนุกกว่า
                เหมือนได้มีเวลาหยุดดูสถานที่สวยๆนานนาน

[เริง2520]

ครับ ไปกันต่อ...

ไปซ่อมสุขภาพที่นี่



อยู่ริมแม่น้ำเจ้าพระยา ตรงสะพานพระปิ่นเกล้า ฝั่งธนบุรี

[เริง2520]

ไปจันทบุรี 2 วันกลับ มีภาพมาให้ชมด้วยแน่

[kumpolcomcai]

รอชมครับ

[เริง2520]

สุนัขฮีโร่ นำทางคนไปช่วยเจ้านายน้อยวัย 3 ขวบ ออกจากป่าได้สำเร็จ หลังหลงป่าไปพร้อมกัน 11 วันเต็ม ๆ

                       

          วันที่ 11 สิงหาคม 2557 เว็บไซต์มิเรอร์ มีรายงานว่า เด็กหญิงคารินา ชิคิโตวา ได้รับการช่วยเหลือออกจากป่าได้สำเร็จ หลังหลงป่าอยู่นาน 11 วัน โดยเธอออกจากบ้านในหมู่บ้านโอลอม เขตโอลโยกมินสกี้ ในพื้นที่ปกครองซาก้า (Sakha) ของรัสเซีย ตามพ่อเข้าป่าไปโดยที่เขาไม่รู้ตัว ตั้งแต่วันที่ 27 กรกฎาคม ที่ผ่านมา โดยมีสุนัขที่ครอบครัวเลี้ยงไว้ตามไปด้วย จนอีก 4 วันให้หลัง แม่ของเธอติดต่อกับสามีได้จึงได้ทราบว่าลูกสาวไม่อยู่กับเขา
          ภารกิจออกตามหาเด็กหญิงเริ่มต้นขึ้นด้วยความช่วยเหลือของชาวบ้านและเจ้าหน้าที่กว่า 100 คน พร้อมการตามหาทางเฮลิคอปเตอร์ แต่ก็เป็นไปอย่างยากลำบากเนื่องจากในป่าเต็มไปด้วยต้นหญ้าขึ้นสูง
          การตามหาดำเนินไปหลายวันแต่ไม่ประสบความสำเร็จ จนอีก 7 วันต่อมา มีคนเจอสุนัขของเธอเดินออกมาจากป่า มันได้นำทางหน่วยสืบค้นให้ไปพบกับรอยเท้าของเด็กหญิง จนนำไปสู่การสะกดรอยไปจนพบตัวเธอในที่สุด
          เด็กหญิงอยู่ในสภาพอิดโรยซุกตัวอยู่ในพงหญ้า เนื้อตัวมีแผลยุงกัดและร่องรอยขีดข่วนเล็กน้อย โดยที่ไม่มีรองเท้าและสวมเสื้อผ้าเพียงชั้นเดียว ในขณะที่อากาศบริเวณนี้หนาวเย็นแตะ 6 องศาเซลเซียสเวลากลางคืน ซึ่งเจ้าหน้าที่คาดว่าเธอคงนอนกอดกับสุนัขคู่ใจเพื่อสร้างความอบอุ่นให้แก่ตัวเอง และประทังความหิวด้วยการกินลูกเบอร์รีป่าและดื่มน้ำจากแม่น้ำ
          แม่ของเด็กหญิงเผยว่า ตอนที่เห็นสุนัขที่เลี้ยงไว้เดินออกมาจากป่าตัวเดียว เธอคิดว่าความหวังที่ลูกสาวจะมีชีวิตรอดคงริบหรี่แล้ว แต่สุดท้ายก็โชคดีที่กลับมาพาให้คนไปช่วยเหลือเจ้านายตัวน้อยของมันออกมาด้วย ตอนนี้เด็กหญิงปลอดภัยดีและถูกส่งไปพักฟื้นที่โรงพยาบาลแล้ว