+ + + ซีมะโด่งทัวร์ ซาปา ฮานอย เวียตนาม 1 - 5 ธันวาคม 2555 + + +

[เหยง 16]

		อ้างถึง			ข้อความของ อ้อย17 เมื่อ 06 ธันวาคม 2555, 09:04:08
	สวัสดีค่ะ พี่สิงห์...               มารับพี่สิงห์กลับบ้านค่ะ..สนุกไหมคะ? ซาปา...               รอชมรูปนะคะ..

สวัสดีค่ะ คุณน้องอ้อย ที่รัก

                             จะว่าสนุกก็สนุก  จะว่าไม่สนุกก้ไม่สนุก คือพยายามไม่ยินดียินร้าย  ในสิ่งที่ได้พบได้เห็น มันเป็นเรื่องธรรมดา ที่เราไม่เคยประสบเท่านั้น  แต่คนท้องถิ่นมันก็ธรรมดาของเขา เหมือนเราอยู่บ้านเรานั่นแหละ

                            เพียงแต่แปลกตาที่ไม่เคยเห็นมาก่อน เท่านั้น

                            อาหารการกินหนักไปทางเนื้อสัตว์ เพราะหาง่าย  ผักสดหายาก มันอาจจะแพงก็ได้

                            อาหารที่อร่อยมักอยู่ในมื้อเย็น  ซึ่งพี่สิงห์  ก็รับประทานเพียงสองมื้อ คือเช้า - กลางวัน เท่านั้น

                           รายละเอียดต้องรอคุณเหยง - พี่นพดล  เพราะเขาถ่ายภาพมากกว่าพี่สิงห์ ครับ

                           ขอบคุณมากที่มาต้อนรับกลับบ้าน

                           สวัสดี

[เหยง 16]

ภาพจากห้องพี่สิงห์

[เหยง 16]

ภาพจากห้องพี่สิงห์ 2

[เหยง 16]

ภาพและเรื่องจากห้องพี่สิงห์ (ต่อ)

จิบชา กินมันเผา  ท่ามกลางอากาศที่หนาวสบาย

สวัสดีครับ ชาวซีมะโด่ง และแขกผู้มาเยือน ที่รักทุกท่าน

                               การที่ผมได้พัก ไปท่องเที่ยว ๒ ทัวร์ ทั้งญี่ปุ่น และ ซาปา ติดต่อกันในครั้งนี้ ทำให้ผมลืมเรื่องทางเมืองไทยที่เคยประสบอยู่ทุกวัน ทำให้ผมลืมเรื่องการสูญเสียคุณแม่อิม   กลับดี  ไปเลย  เป็นยาแก้โรคทางใจได้ดีระดับหนึ่ง  ทั้งๆ ที่เราทำใจได้ว่ามันเป็นเรื่องธรรมดา  แต่อย่าลืมเราไม่มีอำนาจเหนือจิต  ความคิดเราได้  เพราะมันเป็นอนัตตา อยู่ ๆ มันก็คิดขึ้นมา  แต่การห่างไกลมันเป็นยาแก้ได้ครับ

                                 ผมเองก็พาแม่ไปเที่ยวด้วย เพราะแม่ไม่เคยเที่ยว  ไม่เคยเห็น ผมนำรูปท่าน พร้อมกระดูก มาทำเป็นพระ แทนพระที่เคยแขวนที่คอ และบอกแม่ทุกครั้งว่าให้ตามผมไป เกาะหลังผมไป  อย่าให้ห่างตัว กลัวพลัดหลงกัน เวลาจะขึ้นเครื่องบิน และเวลาจะขึ้นเครื่องบิน บินกลับประเทศไทย  พอจะลืม มันก็จะมีความระลึกขึ้นมาที่กลางกระหม่อม ให้เราทราบทันทีว่าต้องบอกแม่กลับบ้าน ไม่ให้หลงอยู่ในต่างประเทศ กระทำโดยอัตโนมัติ ของมันเอง  ทั้งสองทัวร์ที่ผ่านมาหมั่นบอกท่านเสมอ กลังหลงทาง

                                  ถ้าจิตมันจะระลึกขึ้นมา คือคิดขึ้นมาอีก เพื่อให้เราหลงอยู่ในโมหะ ก็คิดในทางที่ดีว่า เราทำอะไรให้แม่ไม่ได้อีกแล้วในการตอบแทนบุญคุณท่าน มีเพียงการสร้างความดีในสังคม และการปฏิบัติธรรมของเราให้ก้าวหน้าเท่านั้น เพื่อว่าอานิสสงค์จะได้ถึงท่านด้วย มีทางนี้ทางเดียวเท่านั้น ที่เราจะกระทำให้แม่ได้  นับว่าเป็นพละกำลังอย่างดีที่จะมีวิริยะในทางทำกุศลธรรมให้เกิดขึ้นกับเราในการปฏิบัติธรรมได้ ครับ

                                  ผมต้องเตรียมตัวเดินทางไปนครศรีธรรมราชแล้วครับ

                                  จะมาเล่าเรื่องราวในการไปทัวร์ซาปา มาให้ทราบกัน

                                  สวัสดี

[เหยง 16]

1.เสาร์ที่ 1 ธันวาคม กำหนดนัดเดิมคือ 10.00 น. แต่พี่ประทาน ขอเขยื้อนมาเป็น 09.30 น.
เพราะทราบมาว่า ทัวร์แน่นสนามบิน ซึ่งก็เป็นจริง ทราบมาว่า มีถึง 3 กรุ๊ปทัวร์ไปซาปา ฮานอย






 

[เหยง 16]

2. ชาวคณะทัวร์ ไปรวมตัวกันครบ 26 คนพร้อมหัวหน้าไกด์ ก่อน 10.00 นงอีก
แถม ผจก.ทัวร์ก็ไปร่วมอำนวยความสะดวกในการเตรียมเช็คอินให้ด้วย
ผมไปถึงคนล่าๆ เลยไม่รู้ว่าใครเป็นใครเลย ??
เพราะหลายคนบอกว่าจะออกเดินทางจากบ้าน 10.00 น. แต่กลับไปถึงก่อนใครอื่นก็มี ??
 

[เหยง 16]

3. ส่งผลให้ทำการเช็คอินได้เป็นกลุ่มแรก ของไฟลต์นี้

ที่จะมีร้ายต่อการรับกระเป๋าที่สนามบินนอยไบ ในช่วงเย็นนี้

[เหยง 16]

4. เราผ่านการตรวจร่างกาย ตรวจคนออกเมืองด้วยระบบใหม่ และไม่คิดจะซื้ออะไรติดตัว
จึงเดินไปที่ประตู D 6 ซึ่งอยู่หลัง ต.ม. นั่นเอง
และก่อนเวลา 12.55 น. มากนัก เครื่อง 787 ของ QATAR จึงยังไม่เข้ามาจอดยังงวงที่ทอดออกจากตัวอาคาร

[เหยง 16]

5. ผู้โดยสารชุดแรกครับ

[เหยง 16]

6. กลุ่มที่ไม่ได้ช๊อปปิ้ง King Power ก็เลยมานั่งจุกอยู่ด้วยกัน
รอจนเครื่อง taxi มาที่งวงเบอร์ D 6

[เหยง 16]

7. ระยะทางตามจอภาพหลังที่นั่งบอก 994 ก.ม. ใช้เวลาเดินทาง 1.28 ชั่วโมง
ที่สุด 14.50 น. เครื่องก็ถึงสนามบินนอยไบ โดยสวัสดิภาพ
สิ่งแรกที่เจอคือ ตรวจกระเป๋าสัมภาระที่ติดตัวไปด้วยอีกรอบหนึ่ง

[เหยง 16]

8. แว๊ปเข้าห้องน้ำ ก่อนไปรับกระเป๋า ดูก๊อกน้ำครับ คนละแบบเลย?? !!!! ??



เอ!...ตามองแบบหาเรื่องหรือเปล่านี่ ??

[เหยง 16]

9. เพิ่งมารู้รสแห่งการรอคอย......

ที่สุวรรณภูมิ คณะของเราเข้าเช็คอินและโหลดกระเป๋าเป็นชุดแรก (เพราะเร่งไปให้ถึงก่อน 09.30 น.)
กระเป๋าใต้ท้องเครื่องบินเป็นแบบ first in - last out ครับ

พี่สิงห์บอกว่า ที่สนามบินนอยไบ มีรถขนกระเป๋าจากเครื่องมาที่สายพานเพียงคันเดีบว


วิ่งทอยหลายเที่ยวรถต่อหนึ่งเที่ยวบิน

[เหยง 16]

10. บรรยากาศระหว่างยืนรอกระเป๋าที่สนามบินนอยไบ........

[เหยง 16]

11.  

[เหยง 16]

12. จากเวลาที่เครื่องลงจอด 14.50 น. จนเวลาล่วงผ่าน 16.00 น.
เราจึงได้กระเป๋าครบทุกคน ผมสังเกตุได้ว่า ผ่านไปถึง 5 รอบของการขนส่งกระเป๋า

ที่สุด พี่สมชาย ไกด์ฝั่งเวียตนามก็ปรากฎกาย เพื่อรับคณะของเราขึ้นรถไปสู่เมืองฮาลอง
ซึ่งใช้เวลาเดินทางอีก 3 ชั่วโมงเต็มๆ







หัวหน้าไกด์จากไทยคือ คุณยิ่งยศ (ใส่เสื้อขาว-พับแขน)

[เหยง 16]

13. พอนำกระเป๋าโหลดใต้ท้องรถได้ คณะก็ออกเดินทางไปเมืองฮาลอง ทันที
ระหว่างนั้น พี่สมชาย ก็เริ่มนำเงินด่องออกมาให้แลก ในอัตรา 655,000 ด่อง/ 1,000 บาทไทย

[เหยง 16]

14. ระหว่างทาง พี่สมชายเริ่มที่ประวัติของตนเองว่า เป็นครอบครัวชาวญวนอพยพผ่านประเทศลาว
เข้าอยู่ กทม. แต่ต้องกลับไปเรียนหนังสือที่โรงเรียนบรบือราษฎร์ผดุง อำเภอบรบือ จังหวัดมหาสารคาม
แล้วจึงกลับเข้ามาต่อชั้นมัธยามใน กทม. และจบ ม. 6 โรงเรียนสามเสนวิทยาลัย โดยได้ที่ 2 มาตลอด
และสมัครใจกลับประเทศเวียตนามพร้อมพ่อแม่ โดยไม่มีความรู้เรื่องภาษาเวียตนามเลย
แต่ใช้เวลาเรียนภาษาเวียตนาม 1 ปีครึ่ง จึงมีความรู้

[เหยง 16]

15. ในรายการท่องเที่ยวบอกไว้ว่า "ระหว่างทาง ชมทัศนียภาพของหมู่บ้านในชนบท และชาวนากับควายที่กำลังทำงานอยู่ในทุ่งนาข้าวอันกว้างใหญ่ ( ใช้เวลาเดินทางประมาณ 3 ชั่วโมง) "

พบว่า นาข้าวว่างเปล่า เจอควายไม่กี่ตัว เนื่องจากมีการทำการเก็บเกี่ยวข้าวไปกว่าเดือนหนึ่งแล้ว
ตลอดทางจึงเจอแต่ไร่ข้าวโพด ซึ่งน่าจะเป็นการปลูกข้าวโพด รุ่นที่ สอง ซึ่งต้นกำลังงามมาก

[เหยง 16]

16. ที่สำคัญ นาข้าวเกือบจะทุกแปลง มีฮวงซุ้ยบรรพบุรุษฝังเอาไว้ด้วย

มีทั้งแบบที่ฝังรวม และฝังแยกไว้ตามนาของใคร-ของมัน

[เหยง 16]

17. สถานประกอบการรายทางที่ผ่าน

[เหยง 16]

18. เวียตนามเหนือ มีปํญหาด้านเส้นทางคมนาคมที่ยังตัดขยายเลนไม่ได้ รวมทั้งไม่มีสุขาระหว่างทาง
คณะของเราเจอเข้ากับปํญหาอากาศที่เย็นลง การเดินทางไกลที่หาห้องสุขากลางทางไม่ได้
ที่สุด อาศัยร้านขายผลไม้ข้างทางระหว่างฮานอย-อ่าวฮาลอง
โดยขอใช้ห้องน้ำและซื้อผลไม้อาทิ สัปรด ผลเสาวรสเป้นการตอบแทน









หมายเตุ: ภาพไม่คมชัด เพราะแสงไม่พอและการเคลื่อนไหลเพื่อต้านกับลมหนาว

[เหยง 16]

19. ประมาณ 1 ทุ่มมีเศษ คณะของเราก็ถึงอ่าวฮาลอง และเข้าไปรับประทานอาหารมื้อเย็น
ก่อนจะเริ่มกิจกรรมอื่น อาทิ การเช็คอินโรงแรม และออกไนท์ทริ๊ป บริเวณริมหาดของอ่าวฮาลอง

[เหยง 16]

ทานข้าวเย็นก่อนครับ และให้พี่'นภดล พร้อมท่านอื่นๆ ได้โพสต์ในส่วนของพี่'นพและทุกท่าน ครับ

[yyswim]

ขอบคุณครับเหยง เล่าได้ดี เล่าได้ละเอียด
พรุ่งนี้ พี่จะค่อยทยอยโพสต์นะ

จะโพสต์ถึงตอนทานสับปะรดภูแล

ตอนนี้ เหยงทำรูปหรือเขียนรอ แต่อย่าเพิ่งโพสต์ต่อ
รอพี่ และรอเพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ
ที่อาจจะเข้ามาโพสต์ในช่วงวันแรกของการเดินทาง