+ + + ซีมะโด่งทัวร์ คุนหมิง ต้าลี่ ลี่เจียง แชงกรีล่า + + +
yyswim:
ประสบการณ์ตรง ขอเล่าเป็นเกร็ดแทรกไว้
เหตุการณ์ตอนหัวค่ำ ตอนที่ยืนถ่ายรูปไม่ไกลจากเพื่อน ๆ
คนเยอะครับ และมีคนมองมาที่กล้องถ่ายรูปของผมกันหลายคน
แต่มีอยู่ 3 คน อายุราว 30-40 เดินตาม !!!
และมองมาที่เป้ของผมบ่อยๆ
เป้ จะพาดอยู่บนหลังของผม
อา !! ท่าจะไม่ดี
เลยมองตาเขา ผมมองทั้ง 3 คน
เขาก็หลบตา หันไปมองทางอื่นทันที
พอผมย้ายจุด ที่จะถ่ายรูป
เขาก็เดินตาม มาอยู่ใกล้ ๆ อีก
รอบนี้ จึงบอกกับเพื่อน ตั้ง-ศิริชัย ว่า
“คนพวกนี้ มองมาที่เป้ของผม บ่อยจัง”
ตั้ง-ศิริชัย ก็ช่วยจ้องตาเขา ร่วมกับผม
เออ แล้วทั้งสามคนก็หลบหายหัวไปเลย
รูปข้างล่าง ถ่ายตอนดึก ก่อนจะเข้าห้องพัก
นักท่องเที่ยวน้อย เลยถ่ายได้ง่าย
95
yyswim:
ขอเล่าต่อ อีกนิด
ตอนที่หลงทาง เดินอยู่คนเดียว ไม่มีเพื่อน
กำลังหาทางเดินกลับโรงแรม
ตอนนั้น ปอด เล็กน้อย อุ อุ เพราะมีนักท่องเที่ยวเดินกันน้อย เพราะดึกแล้ว
แต่ เลนส์ในเป้ มันแพง เลข 6 หลัก
ผมพยายามเดินกลับมา พร้อมๆ กับนักท่องเที่ยวกลุ่มอื่น ๆ
หากเขาแวะซื้อของ หรือแวะดื่ม
ผมก็จะรีบมองหานักท่องเที่ยวกลุ่มใหม่ ที่กำลังเดินกลับ
อย่างไรก็ตาม ในบางช่วงที่เดินคนเดียว
ผมสังเกตว่า มีหนุ่มจีนคนหนึ่งเดินตาม ท่าทางแบบคนจรจัด
เดินตามมาเรื่อยๆ นับร้อยเมตร
พอผมหยุด เขาก็หยุด
โชคดี ที่ผมรีบเดินเข้าหน้าร้านที่มีแสงไฟ แล้วหยุดรอท่าที
รอจนเห็นว่าเขาไปที่อื่นแล้ว จึงรีบเดินกลับโรงแรม
อาคารไม้ ชั้นสามหรือชั้นสี่(ไม่แน่ใจ) ที่มีหน้าจั่วด้านขวา นั่นละ โรงแรม Old Lijing
ในอดีต บริเวณทั้งหมดนี้ เป็นสวนฤดูร้อนของเจ้าเมืองลี่เจียง
เห็นว่าเหตุการณ์สงบ และไร้ผู้คน ก็เลยหยุด เพื่อถ่ายรูป
เห็นวงโค้งสีขาวๆ ทางขวามือใช่ไหม?
96
yyswim:
สัญลักษณ์ ของเมืองลี่เจียง
ใครมาถึงเมืองนี้ จะต้องถ่ายรูปที่นี่
เป็นกังหันน้ำในลำคลอง
วงใหญ่ วันนี้หยุดหมุน สงสัยเพราะน้ำในลำคลองมีน้อย
แต่วงเล็กยังหมุนไปเรื่อยๆ ช้าๆ
97
yyswim:
เมืองลี่เจียง ได้รับการขึ้นทะเบียนจากองค์การยูเนสโกให้เป็นมรดกโลก เมื่อวันที่ 4 ธันวาคม พ.ศ. 2540 (15 ปีมาแล้ว) และในพ.ศ. 2550 เมืองลี่เจียง ได้รับการคัดเลือกให้เป็นแหล่งท่องเที่ยวดีเด่นทางวัฒนธรรมของประเทศจีน
http://th.wikipedia.org/wiki/%E0%B8%A5%E0%B8%B5%E0%B9%88%E0%B9%80%E0%B8%88%E0%B8%B5%E0%B8%A2%E0%B8%87
98
yyswim:
กลับถึงห้องพัก ราวเที่ยงคืนเศษ แบบเมื่อยขามาก
เพราะต้องเดินไกลตั้งแต่ประมาณ 2 ทุ่มถึงเที่ยงคืน
และต้องเดินขึ้นห้องพัก ซึ่งอยู่สูงจากพื้นดินราว 10 เมตร ไม่มีลิฟท์
เหตุที่ต้องมาพักที่ โรงแรม Old Lijing
แยกออกมาจากกลุ่มใหญ่ ซึ่งพักอยู่ที่โรงแรม Grand Lijiang ซึ่งมีลิฟท์
เพราะห้องพักที่ Grand Lijiang ไม่พอพัก
ทุกกรุ๊ปที่จองมาพักที่โรงแรม Grand Lijiang
รวมทั้งคาราวานมอเตอร์ไซค์ จากประเทศไทย
จะต้องแบ่งคนออกมากรุ๊ปละประมาณ 2 ห้อง ออกไปพัก ณ โรงแรมอื่น
ตอนช่วงมาเช็คอิน ที่ โรงแรม Old Lijing
พนักงานจะช่วยยกกระเป๋าเดินทางของพวกเรา 1 คนต่อ 1 กระเป๋า
ยกขึ้นไปที่ห้องพักให้ แล้วเราก็จะให้ทิปเขา ประมาณ 5-10 หยวน
ลำพังพวกเรากันเอง คงจะยกกันไม่ไหว เพราะอยู่สูงมาก
แค่เดินตัวเปล่า หากเดินรีบๆ หน่อย ก็หอบแล้ว
ลืมบอกไป
เมืองลี่เจียง เป็นเขตอาศัยของชนเผ่า หน่าซี ไม่ใช่ชนเผ่า ไป๋ แบบเมืองต้าลี่
รูปลักษณ์ของบ้านพักอาศัยของเมืองลี่เจียง ก็แตกต่างจากเมืองต้าลี่ ..ได้สังเกตเห็นไหม?
http://th.wikipedia.org/wiki/%E0%B8%AB%E0%B8%99%E0%B9%88%E0%B8%B2%E0%B8%8B%E0%B8%B5
99
นำร่อง
[0] ดัชนีข้อความ
[#] หน้าถัดไป
[*] หน้าที่แล้ว