ตามครูไปเที่ยว

[เริง2520]

เดินกลับ ผ่านร้านหนังสือเช่า ยังเช้าอยู่  ร้านเงียบ

[เหยง 16]

ร้านหนังสือเริ่มมีผู้ใช้บริการลดลง
จากการที่กระดานชนวนไฟฟ้า (iPad) มีปริมาณมากขึ้น
เด็กๆไม่อ่านการ์ตูนจากหนังสือกันแล้ว กระดานชนวนให้อะไรได้มากกว่า
ส่วนผู้ใหญ่ที่ติดตามนิยายจีนยอดนิยม หรือนิยายไทย ก็มักไม่พบหนังสือใหม่เข้าร้าน
เพราะต้นทุนการซื้อเข้าร้านมีราคาแพงขึ้น
คนอ่านมักเป็นผู้ติดนิยาย และพอจะมีอายุ

เดี๋ยวนี้ร้านหนังสือมักจะขายน้ำปั่นหรือกาแฟพ่วงด้วยเพื่อหารายได้เสริม

[เริง2520]

ครับผม คงอย่างนั้น
แต่ร้านหนังสือยังคงมีอยู่ เช่นร้านซี.. มีหลายแห่งเลย

[ติ๋ม จันทร์ฉาย]

มาตามอ่านค่ะ น่าสนใจมาก
วิวชะอำสวยดีค่ะ น้องเริง

[เริง2520]

ครับผม

วิวชะอำ



วิวหัวหิน



และวิวชายทะเลท่าเรือพลี

[Dtoy16]

                 น้องเริง คุณเหยง ติ๋ม  พี่ต้อยยังแวะร้านหนังสืออยู่เลย ติดใจที่ว่าเดี๋ยวนี้คนใช้บริการน้อยลงหรือ
                 ถ้าดูตามแหล่งหน้าร.ร มหาวิทยาลัย หอพัก จะมีร้านพวกนี้เยอะแต่สาระไม่รู้ว่าประเภทใด เคยอ่านสัมภาษณ์
                 คนแต่งหนังสือวัยรุ่น ก็น่าสนใจดีตรงที่เค้าไม่ได้เรียนถึงระดับอุดมศึกษาแต่หนังสือขายดีมาก

[เริง2520]

ครับ

คนอ่านหนังสือร้านเช่าน้อยลง เพราะหนังสือใหม่ๆไม่คอยจะมี แต่ร้านหนังสือ เช่นซี..ตามห้าง หรือร้านทั่วไป ก็ยังมี บางส่วนดูฟรีไม่ซื้อ
ผมอ่านข่าวหนังสือพิมพ์ออนไลน์จากเนทครับ..ไม่ซื้อหนังสือพิมพ์มาสามปีแล้ว

[kumpolcomcai]

ผมติดตามข่าวจากเน็ตเหมือนกันครับ
ติดตามทุกสำนัก ทางทวิตเตอร์ และเฟสบุ๊ก
รวมทั้งทางกูเกิลอะเลิส ของจีเมลย์
และติดตามเล่าข่าวทางทีวี เมื่ออยู่บ้าน
ติดตามฟังรายการข่าวทางวิทยุ เมื่ออยู่บนรถ ครับ

[เริง2520]

ครับ หมอตุ่น

หนังสือพิมพ์ที่ผมอ่าน จะเป็น M2F ได้รับแจกฟรี  ๕๕๕

[เหยง 16]

เขาแจกฟรี เพราะมีโฆษณาในนั้น แจกมากก็มีคนลงโฆษณามาก
ที่ฮ่องกงก็แจก ตอนเช้าไปทานโจ๊ก มีกองไว้เป็นพะเนิน หลายหัวด้วย
ที่เห็นแจกอยู่ก็ในร้านกาแฟยี่ห้อนกแก้ว ในปั๊ม ปตท.

ส่วนหนังสือพิมพ์ยังซื้ออยู่ครับ โดยเฉพาะ ไทยโพสต์
กลัวเขาเลิกทำ

[เริง2520]

ไปย่านกุฎีจีน ที่มีโบสถ์ซางตาครู้ส ใกล้กับปากคลองบางหลวง หรือคลองบางกอกใหญ่

กุฎีจีน หรือ กะดีจีน เป็นชุมชนเก่าแก่ของพ่อค้าชาวจีนฮกเกี้ยนที่ตั้งอยู่ริมคลองวัดกัลยาณ์ตั้งแต่สมัยกรุงศรีอยุธยา และกลุ่มคนหลายเชื้อชาติทั้งชาวไทย จีน ฝรั่ง ญวน มอญ ฯลฯ ที่อพยพจากกรุงเก่ามาตั้งถิ่นฐานอยู่บริเวณด้านทิศใต้ของคลองบางหลวง หรือคลองบางกอกใหญ่ใกล้ริมฝั่งแม่น้ำเจ้าพระยา

[เริง2520]

ไปโดยเรือจากท่าน้ำนนทบุรี



ผ่านปากคลองบางกอกน้อย



ผ่านวัดแจ้ง

[เริง2520]

ป้อมวิไชยประสิทธิ์และปากคลองบางกอกใหญ่






ป้อมวิไชยประสิทธิ์ ตั้งอยู่บนฝั่งแม่น้ำเจ้าพระยาด้านตะวันตก ทางเหนือของปากคลองบางหลวง (คลองบางกอกใหญ่)
สร้างขึ้นในสมัยสมเด็จพระนารายณ์มหาราช เดิมชื่อ ป้อมบางกอก หรือ ป้อมวิไชยเยนทร์ ตั้งตามชื่อของเจ้าพระยาวิชเยนทร์ (คอนสแตนติน ฟอลคอน) ชาวกรีกที่เป็นผู้กราบบังคมทูลให้สร้างป้อมแห่งนี้ [2] เพื่อป้องกันเรือรบของฮอลันดา ต่อมาเมื่อสมเด็จพระเจ้าตากสินมหาราชทรงสถาปนากรุงธนบุรีเป็นราชธานี ได้ทรงสร้างพระราชวังขึ้นบริเวณป้อมนี้ พร้อมกับปรับปรุงป้อมพระราชทานนามว่า "ป้อมวิไชยประสิทธิ์"[color]

[เริง2520]

ถีงแล้ว โบสถ์ซางตาครู้ส สร้างมาครั้งที่ ๓ เมื่อ ๑๐๑ ปีแล้ว












เมื่อกรุงศรีอยุธยาแตกครั้งที่ 2 ในปี พ.ศ. 2310 ในครั้งนั้น ชาวคริสตังในกรุงศรีอยุธยาต่างหนีกระจัดกระจายไปในที่ต่าง ๆ จนกระทั่งพระยาตากสินกู้อิสรภาพจากพม่าได้สำเร็จ ในปี พ.ศ. 2311 และได้ทำพิธีราชาภิเษกขึ้นเป็นพระเจ้ากรุงธนบุรี (สมเด็จพระเจ้าตากสินมหาราช) รวมทั้งได้ทำการก่อร่างสร้างเมืองขึ้นใหม่ที่กรุงธนบุรี หรือ บางกอก ซึ่งเป็นชื่อเรียกของชาวต่างชาติในสมัยนั้น
จนในปี พ.ศ. 2312 คุณพ่อกอรร์ (Corre) บาทหลวงชาวฝรั่งเศสซึ่งพาพวกเข้ารีตลี้ภัยไปที่เขมรได้เดินทางมายังบางกอกพร้อมชาวคริสตัง และชาวโปรตุเกสจำนวนหนึ่ง เพื่อหวังพึ่งพระบรมโพธิสมภารของสมเด็จพระเจ้าตากสิน และมีโอกาสได้เข้าเฝ้าพระองค์ ด้วยพระเมตตาที่ทรงมีต่อคุณพ่อกอร์และชาวบ้านทั้งปวง พระองค์ได้พระราชทานเงิน 20 เหรียญ (กษาปณ์) และเรือลำหนึ่ง รวมทั้งสัญญาว่าจะพระราชทานที่ดินสำหรับสร้างวัดคาทอลิกให้
ในปีเดียวกัน คุณพ่อกอรร์และชาวบ้านที่มีทั้งคนญวนและคนไทยที่อพยพมาด้วยกันจึงได้ชักชวนคริสตังที่อาศัยกระจัดกระจายอยู่ในบางกอกได้จำนวนราว 400 คน และได้เข้าเฝ้าขอพระราชทานที่ดินจากสมเด็จพระเจ้าตากสินตามสัญญา ซึ่งพระองค์ได้พระราชทานที่ดินแปลงหนึ่งให้บริเวณริมน้ำเจ้าพระยา โดยตั้งชื่อที่ดินนี้ว่า "ค่ายซางตาครู้ส" จากนั้นคุณพ่อกอรร์และคริสตังได้ช่วยกันสร้างวัดขึ้น และเรียกว่า วัดซางตาครู้ส ซึ่งโบสถ์แห่งนี้นับเป็นโบสถ์คาทอลิก แห่งที่ 2 ในประเทศไทย
จากวันเวลาที่ผันผ่านทำให้วัดชำรุดทรุดโทรมไปตามกาลเวลา จึงต้องมีการบูรณะวัดขึ้นมาใหม่อีกถึง 3 ครั้ง โดยครั้งที่ 3 ในปี พ.ศ. 2456 บาทหลวงกูเลียล โมกิ๊น ดาครูส ได้สร้างโบสถ์ขึ้นเป็นสถาปัตยกรรมแบบอิตาเลียนสมัยเรเนสซองส์ ที่เรียกว่า แบบนีโอคลาสสิก อย่างที่เห็นในปัจจุบัน

[เริง2520]

ชุมชนกุฎีจีนแห่งนี้มีโบสถ์ซางตาครู้ส เป็นศูนย์กลางของชุมชน มีขนมกุฎีจีนขายเป็นขนมพื้นเมืองของชุมชนนี้ และขนมกุฎีจีน เป็นขนมพื้นเมืองดั้งเดิมของกรุงเทพมหานครเลยทีเดียว

[เริง2520]

ขนมฝรั่งกุฎีจีน



ร้านนี้ทำและขายส่ง ไม่ขายที่ร้าน

[เริง2520]

ไปดูที่กันข้างใน

[เริง2520]

บางส่วนของป้ายเรียนรู้และท่องเที่ยวของชุมชน



หลวงอัคนีนฤมิตร (จิตร จิตราคนี)จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี

                                      
 
ชื่ออื่น ฟรานซิศจิตร เชื้อชาติ ไทย สมัย พ.ศ. 2373 - พ.ศ. 2434งานสำคัญ ช่างถ่ายภาพอาชีพคนแรกของไทย
ข้อมูลส่วนตัว
เสียชีวิต 23 พฤษภาคม พ.ศ. 2434
หลวงอัคนีนฤมิตร (จิตร) หรือ นายจิตร หรือ ฟรานซิส. จิตร (พ.ศ. 2373 - 23 พฤษภาคม พ.ศ. 2434 [1]) เป็นช่างภาพอาชีพคนแรกชาวไทย เป็นผู้เปิดร้านถ่ายรูปขึ้นเป็นแห่งแรก ในสมัยรัชกาลที่ 4 เมื่อ พ.ศ. 2406 บริเวณเรือนแพหน้าวัดกุฎีจีน ฝั่งธนบุรี (ปัจจุบันคือ วัดซางตาครู้ส) ร่วมกับนายทองดี บุตรชาย ชื่อ ร้านฟรานซิศจิตรแอนด์ซัน นายจิตรเรียนรู้วิชาการถ่ายรูปจาก บาทหลวงหลุยส์ ลาร์นอดี (L' abbe Larnaudie) [3] และนายจอห์น ทอมสัน [4] ช่างภาพชาวอังกฤษที่เดินทางเข้ามาถ่ายพระบรมฉายาลักษณ์ พระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว และเจ้าฟ้าจุฬาลงกรณ์ ขณะทรงพระเยาว์ และพระฉายาลักษณ์ของพระบรมวงศานุวงศ์

[เริง2520]

พักรับลมเย็นๆ  ก่อนไปต่อที่อื่น

[เหยง 16]

ขนมฝรั่งกฎีจีน ถูกคนไทยลอกแบบไปขายในชื่อขนมสาลี่ พร้อมแปลงรูปแบบไปต่างๆนาๆ และรสชาติที่แตกต่าง
เป็นขนมที่ทำจากไข่ + ข้าวสาลี
ซึ่งคำว่า "สาลี่" จากแปลงมาจากคำว่า"ข้าวสาลี"

[เริง2520]

ไปต่อ ตามทางที่เป็นสะพานนี้จะเจอบ้านเก่า ลายฉลุไม้สวยมาก

[เริง2520]

ต่อมาเป็นศาลเจ้า

[เริง2520]

ใกล้ๆกันจะเป็นวัดกัลยาณมิตร



เป็นวัดใหญ่มีพื้นที่มาก ติดแม่น้ำเจ้าพระยาด้านหน้าและถนนด้านหลังวัด

[เริง2520]

[เริง2520]

หลวงพ่อโต หรือซำปอกง พระพุทธรูปปางปาลิไลยก์ (ป่าเลไลย์) ซึ่งรัชกาลที่ ๓ ทรงสร้างพระราชทาน เป็นวัดเดียวในประเทศไทยที่มีพระประธานเป็นพระพุทธรูปปางปาลิไลยก์