เชิญพบกับการคืนสู่เหย้ารอบ online preview ค่ะ
veekung:
อ้างจาก: "Jiab16"
:) N' por-sim and N' veegung, attention please.
เมื่อปี 2546 เราจัดงานที่หอพักนิสิตจุฬาฯ เป็นครั้งสุดท้าย พอถึงปี 2548 ซึ่งเรามี website ของหอ เป็นสื่อกลางในการพบปะ-พูดคุยกันแบบข้ามทวีปได้แล้ว พี่อ้อย-กรองอร 13 แห่งบ้านเรือนไทยหลังงาม ที่จังหวัดชลบุรี ก็เสนอความคิดเห็นเกี่ยวกับสถานที่จัดงานคืนสู่เหย้าของชาวซีมะโด่งในปีนั้นว่า พวกสาวๆ อยากแต่งตัวสวยๆ มางานหอฯ บ้าง ไม่อยากจะเหงื่อไหล-ไคลย้อย คุยไปก็ต้องพัดวีไป ลูบแข้งลูบขาไปพลาง-เพราะยุงชุม ต้องนั่งสูดดมฝุ่นอีกต่างหาก และที่เวทีซึ่งอยู่ไกล๊ ไกล ไปอีกทางนึงน่ะ เขาพูดอะไรกันอยู่ก็ไม่รู้ ... ไม่ได้ยินอะไรเล้ย
มีสมาชิกมากมาย ยกมือสนับสนุนให้ย้ายไปจัดงานที่ศาลาพระเกี้ยวดีกว่า จะสยบได้ทุกปัญหา และที่สำคัญ จะเป็นการคุ้มที่สุด ถ้าในวันงานมีฝนตก และแล้วในที่สุด ... พวกเราก็พบว่า เป็นการตัดสินใจที่ถูกต้อง เพราะในตอนค่ำของวันเสาร์ที่ 5 พฤศจิกายน 2548 ฝนได้เทลงมาแบบไม่ลืมหูลืมตา จนทำให้พี่ๆ น้องๆ หลายท่านถึงกับตัดสินใจไม่มางาน เพราะฝนตก แต่ผู้ที่มางาน จำนวนร่วม 800 คน ก็สนุกสนาน เฮฮา สุดแสนจะประทับใจ ที่ได้เจอเพื่อน พี่ น้อง และอาจารย์ ... ที่บางคนไม่เคยเจอกันเลย ตั้งแต่เรียนจบ ยังมีควันหลงตามมาอีกว่า อยากจะให้จัดงานนี้ทุกๆ ปี และตั้งใจจะมางานอีกแน่นอน ในคราวต่อๆ ไป
น้อง 2 คนนี้ ได้มางานคืนสู่เหย้าครั้งก่อนๆ บ้างรึเปล่าคะ ? พี่ก็เล่าซะยืดยาวเลย กลัวว่าจะเอามะพร้าวห้าวมาขายสวน ซะน่ะซี้
ขอบคุณพี่เจี๊ยบมากเลยครับ จะได้ไปบอกเพื่อน ๆ ให้หายสงสัยกันครับ :D :D
prapasri AH:
:D :o อ๊าวววววววววววบ้านพี่ประสงค์ อยู่ใกล้บ้านพี่แอ๊ะนี่ .ซอยนี้ออกมายืนหน้าบ้าน โบกมือกันก็มองเห็แล้วค่ะ
ที่กรุงเทพนะ ต้องเดินไปหาหน่อยละ :D
ซอยที่พี่ประสงค์อยู่ เมื่อก่อน พี่วิชัย ศรีขวัญ รัดสาด อธิบดีกรมการปกครองท่านปัจจุบัน ตอนเรียนอยู่จุฬาก็มาพักบ้านญาติชาวสมุยอยู่ซอยนี้ แต่พี่เค้าไม่ได้อยู่หอนะ :o
พี่เค้ามีแฟนด้วยตอนนั้น มีแฟนเป็นคนกรุงเทพ พี่แอ๊ะเป็นเด็กๆ ชอบเดินแอบไปดู
คนกรุงเทพ :o แฟนพี่เค้าค่ะ :o
เราเป้นคนบ้านนอก ก็ชอบแอบดูคนกรุงเทพค่ะ :o :o เพราะคนกรุงเทพจะไม่เหมือนกับเราค่ะ อิๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :o :o
krongon2513:
:lol: คนกรุงเต้บ เค้าหน้าตาเป็นยังไงเหรอ
:?: ไม่เหมือนคนบ้านนอกอย่างพวกเราหรือจ๊ะ
น้องเจี๊ยบคนสวยขา
พี่อ้อย 13 มิอาจรับความดีความชอบหรือความเปลี่ยนแปลงต่างๆนี้ไว้แต่เพียงผู้เดียว
จึงขอเล่าความเดิมตามท้องเรื่องให้ฟังดังนี้
วันหนึ่งแก๊งหญิงชรากลุ่ม"นางอ."(บางคนใช้นามสมมุตินะคะ เพราะเธอนอนหลับไม่รู้ นอนคู้ไม่เห็นไปแล้วละ)นัดพบกันอย่างแสนยากเย็นที่ร้านแห่งหนึ่งในสยามหรือโนโวเทล หรือคฤหาสน์ของ"ยายอุ๋ย"..ก็ลืมแล้วละ..เชื่อหรือยังว่าแก่เลี้ยว..ขี้ลืม
พอมาเจอกันเราก๊อตั้งวงนินทาหอชาย..ไม่ช่าย..คุยกันเรื่องงานหอ
ยายอุ๋ย..บอกว่า ชั้นไปมากี่ปีๆ ชั้นไม่รู้เรื่องเลยว่าเค้าทำอะไรกันบนเวที
ยายโอ้ย..บอกว่า ยุงก้อชุม ฝุ่นก้อเยอะ
ยายแอ๋ว..บอกว่า เราก้อ..เม้าแตก..กันเองแล้วก้อกลับบ้าน
ยายอิ๊.. ยายอ่ง..ยกมือหนับหนุนว่า ใช่ๆๆๆ
ยายแอ๊ะ..ผู้ทรงอิทธิพลแห่งยโสธร บอกว่า ชั้นจะแต่งตัวสวยๆ ประดับเครื่องถนิมพิมพาภรณ์ที่สะสมใส่ตุ่มไว้บ้างก็ไม่ได้เล้ย..ไม่เหมาะกะสถานที่
บัดนี้..ชาวหอก็เติบโตเป็นพญาอินทรีกันตั้งเยอะแยะ มิได้กระจอกดังครั้งกระโน้น..จัดโรงแรมไปเล้ยยยยย
ยายอ้อย..ผู้ไม่เคยไปงานหอซักครั้ง..นั่งฟังด้วยความระย่อ คอย่นเมื่อนึกถึงสภาพงาน
ครั้นใคร่ครวญดีแล้วจึงกระซิบ(เบาๆ)...ในเวปนี้แหละ...กะเพื่อนชายผู้มีชื่อเรียกเป็นทางการว่าคุณสิงห์แต่เรียกแบบไม่เป็นทางการคือ ..ตาสิงห์..ว่า
"ถ้าเธอให้ชั้นไปนั่งตากน้ำค้าง..มือขวาถือพัด..มือซ้ายปัดยุง..ชั้นไม่ไปนะ"
ตาสิงห์โวยวาย(เบาๆ)ว่า.."ไม่ได้..เธอต้องไป๊..เธอต้องไป"
เบื้องหน้า..เบื้องหลัง..เบื้องลึกต่อจากนั้นพี่ไม่รู้อะไรทั้งสิ้นเลยค่ะ
หากจะมีความดีอยู่บ้าง ก็ขอยกถวาย พระพิรุณไปก็แล้วกัน เพราะท่านกระหน่ำสายฝนลงมาราวกับจะให้เราแข่งเรือยาวกันในกรุงเทพมหานครในค่ำคืนนั้นเลยทีเดียวเจียวแหละค่า
เอวัง...
Jiab16:
:D ขอบคุณค่ะพี่อ้อย ที่เล่าประวัติศาสตร์แห่งสยามประเทศ ... เอ๊ย ! ไม่ใช่ ... แห่งงานหอซีมะโด่งยุค digital ให้น้องๆ ฟัง ... สำนวนพี่อ้อยของแท้ ต้องอ่านสนุก จนไม่อยากลุกไปไหน เจี๊ยบชอบมาก ก ก ก ก ก
พี่สิงห์อยู่ที่ไหน กลับบ้านด่วน พี่ น้อง ผองเพื่อน คิดถึงแล้วค่ะ :roll:
peem:
ความจริงก็อยากให้จัดที่หอค่ะ แต่เมื่อทราบเหตุผลแล้วก็โอค่ะ คราวที่แล้วไม่ได้แต่งสวยอะไร ด้วยงกหวังรางวัลจากพี่สิงห์ เลยใส่เสื้อสมัยรับน้องหอไปค่ะ
นำร่อง
[0] ดัชนีข้อความ
[#] หน้าถัดไป
[*] หน้าที่แล้ว