มนต์เสน่ห์ ....ทะเลตรัง.....สุข.. สุข เสียว..เสียว เที่ยวกับพี่น้อง
yyswim:
อยากรู้ อยากรู้ น้องอ้อย17 สุข เสียว ตอนไหน??
ที่เกาะรอกนอก ตรงที่นั่งกินข้าวอยู่นั้น
มีเจ้าถิ่นอยู่ สามตัว
เอ รึ ว่า มีมากกว่า สาม
มันมาป้วนเปี้ยน ทันทีที่ได้กลิ่นไก่ทอด ปลาทอด อาหารเที่ยงของพวกเรา
ผมก็ Shoot ซิ
ชอบ ของแปลก
อยากถ่ายตัวแบบนี้ มานานนักหนาแล้ว
โห ขนาดความยาวหัวจรดหาง
สัก ช่วงก้าวของคนสูง 180 ก้าวเท้าสักสองก้าว มั๊ง??
ไม่กล้า นอน วัดตัวมัน ซะด้วย
กลัวมัน จะเผลอเลียปาก คนวัด
อยากจะ Shoot มัน พอๆกับอยากถ่าย ตั๊บแก ตั๊บแก ทีเดียว
ทีนี้ น้องหน่า14 เห็นผมเล็งไกลๆ ก็เลยใจดี เอื้อเฟื้อ
นำข้าวเปล่าไปกองไว้บนพื้นดิน ใกล้ๆกับเก้าอี้ที่พวกเรานั่ง ห่างไปสักสี่ก้าว
ไม่นาน มันก็โยกย้ายส่ายสะเอวอ้วนๆ เข้ามาพร้อมกับ แสยะยิ้มขอบใจ
กินนิดหน่อย... เอ๊ง
โถ ให้ ทั้งที ให้ข้าวเปล่า ชิ ส์ เธอรำพึง
พร้อม เชิดหน้า สะบัดบ๊อบ ไม่ยอมไปไหน
นอนหมอบรอ อยู่ นั่นละ
อุ อุ อาหารยังไม่ส่งให้อีก มนุษย์นี่ ช่างไม่รู้จักอับอาย
และแล้ว เธอก็ เยื้อง ย่าง เข้ามาหา แบบใกล้ๆ
ตอนนี้ ห่างจากเท้าพวกเรา ก็ Teen นั่นแหละ แค่สอง-สามก้าว แล้ว โฮะ โฮะ
ไกด์ เห็นท่าไม่ดี ก็เลยช่วยชี้ทาง ให้ออกไปไกลๆ
อย่างนี้ ชิ มิส์ ที่ว่าเสียว
เอ หรือว่า
ตอนใคร ก้อ ไม่รู้ คิดถึง Someone แล้วก็ คว้าเชือก มา ผูกคอตาย
เสียดาย ภาพนั้น ไม่ได้ถูกส่งไปให้ Someone ชม ต่าง หน้า
อ๊ะ มีการสมรู้ร่วมคิด กันด้วยนะ ว่า
ถ้า Someone มา จริง
จะนัดเจอกันที่ โรงพยาบาล....
โปรด อด ใจ รอ
รอ น้องอ้อย17 โพสต์ รูปภาพ เหล่านั้น ด้วยใจ ระ ทึก
ได้ยินเสียง หัวใจ ของใครน่ะ ... เต้น ตึ๊ก ตึ๊ก ตึ๊ก ตึ๊ก
อ้อย17:
น้องพีครับ...
เอาภาพมาลงได้อีกนะครับ..อยากดูทุกกล้องเลย....
ใครมีอีก ก็เอามาแจมกันหน่อยค่ะ...แล้วจะค่อยๆบรรยายตามนะคะ..
หลังจากออกเรือมาราวๆครึ่งชั่วโมง หรือกว่า..ไม่ได้จับเวลา
แต่ตัวเองรู้สึกว่ามันานพอสมควร เรือเร็ววิ่งตัดคลื่นฉิวๆ.....
มีบางครั้งที่ทำให้เสียว คือเมื่อเรือตกคลื่น ท้องเรือกระแทกผืนน้ำ ตึงๆ...
เราก็สะดุ้ง...เพราะกลัว..เรือแตก...55..ขำความโง่ของตัวเอง..
ก็...คนมันว่ายน้ำไม่เป็น..กลัวนี่ จึงเป็นธรรมดา ชิมิคะ...(เข้าข้างตัวเอง)...
เมื่อมาถึงเกาะแรก..ซึ่งคือเกาะรอกใน ...คนเรือเขาก็จอดเรือ..
นักดำน้ำทั้งหลาย ต่างกระโดดลงจากเรือ...ตูม..ตูม..ตูม...
ส่วนข้าพเจ้านั้นจดๆจ้องๆ..มิกล้าค่ะ..มิกล้า..กะจะไม่ลงอยู่แล้ว...
เพราะกลัว....ไกด์บอกไม่ต้องกลัวครับ สวมชูชีพแล้วไม่มีจม..
เราก็ยังไม่กล้าลง...ภาพที่เห็นนี่คือ...ลองเชิงก่อนค่ะ...เซิร์ฟๆดูก่อน...เอาเท้าจุ่มลงไปก่อนค่ะ...
แต่ก็ยังค่ะ..ยังไม่ลง ...จนเขาลงกันไปหมดเรือแล้ว...เสียงไกด์ร้องถามว่า ใคร?..ว่ายน้ำไม่เป็นบ้าง..
มีคนบกจากที่ราบสูงสองคนที่ยกมือ คือตัวเอง กับอ.เผ่าค่ะ...55
ไกด์บอกไม่ต้องกลัวครับ ค่อยๆลงมาแล้วเกาะชูชีพ(ว่างๆอีกตัวนึงที่ไกด์เอาลงไปด้วย )
เดี๋ยวผมจะพาไป......เขาก็พาไปจริงๆ...ลากเอาเราสองคนตามไปด้วยทุกที่....
ก็ได้ก้มลงมองปลา ปะการัง ปลิงและอื่นๆบ้าง...พอได้ชื่นใจ....
แต่.......น้ำทะเลยังทะลักเข้าตา เข้าจมูกอยู่ดี...
แสบทั้งตาที่โดนน้ำทะเลผสมครีมกันแดด...
แสบทั้งจมูกที่น้ำทะเลเข้ามาในหน้ากาก.....เหอเหอ.........เกือบเข็ด......
ta:
วันที่สอง เริ่มที่ถ้ำมรกต ซัก 3 รูป ก่อนละกันครับ emo4:))
เราไปถึงแต่เช้า...ข้างในถ้ำเลยไม่มีกรุ๊ปอื่นรบกวน
บรรยากาศภายใน
emo42
เดี๋ยวงวดหน้าจะพาไปเที่ยว เกาะเหลาเหลียงพี่ กะ เหลาเหลียงน้อง ต่อครับ emo28:win:
KUSON:
สงสัยน้องอ้อยคงผลักพี่หล่นน้ำหรือติดเกาะที่ใหนสักแห่ง
มองตั้งนานยังหารูปไม่เจอ น้อยจวย น้อยใจจริงๆ
พอลงเครื่องที่ตรัง
พี่ตุ๊ อรสาเขาอุตส่าห์มาต้อนรับ
พร้อมอาหารมื้อเช้ามี บ๊ะจ่าง ซาลาเปา หมูเมืองตรังแถมด้วยขนมเปี๊ยะซอย6จากบ.ทัวร์อีกต่างหาก
บ๊ะจ่างแสนอร่อยนะ พี่ๆที่นั่งรถคันแรกเขาฟาดเรียบตั้งแต่อยู่ในรถ
ตั้งใจว่าจะไปซื้อชดเชยให้น้องๆทีหลัง
เพราะรถคันที่สองมัวแต่เกรงใจกันอยู่นั้นแหละ ซาลาเปาเอย หมูเมืองตรังเอยวางตั้งไว้เฉยๆไม่มีใครกล้าแตะ
พี่งี้เสียดายแทน
เรามารู้ทีหลังอีตอนขึ้นเรือเห็นขนมเหลือบานเบิก
อ๋อรถคันที่สองเขากลัวอ้วน เดี๋ยวถ่ายรูปไม่สวย
มิน่า ถ่ายแต่คนสวย แต่คนกินเก่งอย่างอ.เผ่า อ.กุศล หมอณรงค์และหมอโอภาสปล่อยให้นั่งกินเสียให้เข็ด คิกๆๆๆ
อ้อย17:
อ้างถึง ข้อความของ KUSON เมื่อ 09 พฤษภาคม 2554, 15:21:25
สงสัยน้องอ้อยคงผลักพี่หล่นน้ำหรือติดเกาะที่ใหนสักแห่ง
มองตั้งนานยังหารูปไม่เจอ น้อยจวย น้อยใจจริงๆ
พอลงเครื่องที่ตรัง
พี่ตุ๊ อรสาเขาอุตส่าห์มาต้อนรับ
พร้อมอาหารมื้อเช้ามี บ๊ะจ่าง ซาลาเปา หมูเมืองตรังแถมด้วยขนมเปี๊ยะซอย6จากบ.ทัวร์อีกต่างหาก
บ๊ะจ่างแสนอร่อยนะ พี่ๆที่นั่งรถคันแรกเขาฟาดเรียบตั้งแต่อยู่ในรถ
ตั้งใจว่าจะไปซื้อชดเชยให้น้องๆทีหลัง
เพราะรถคันที่สองมัวแต่เกรงใจกันอยู่นั้นแหละ ซาลาเปาเอย หมูเมืองตรังเอยวางตั้งไว้เฉยๆไม่มีใครกล้าแตะ
พี่งี้เสียดายแทน
เรามารู้ทีหลังอีตอนขึ้นเรือเห็นขนมเหลือบานเบิก
อ๋อรถคันที่สองเขากลัวอ้วน เดี๋ยวถ่ายรูปไม่สวย
มิน่า ถ่ายแต่คนสวย แต่คนกินเก่งอย่างอ.เผ่า อ.กุศล หมอณรงค์และหมอโอภาสปล่อยให้นั่งกินเสียให้เข็ด คิกๆๆๆ
โอ๊ะโอ๋......พี่กศลคนดี....เด๋วหามาลงให้....นะนะนะ....
หนูยังสับสนอยู่ระหว่างกล้องหนูกับกล้องพี่นพ...เลยเก็บลูกทัวร์ไม่ครบคน...
นี่ไง.....พี่กุอยู่นี่ค่ะ....อิอิ
นำร่อง
[0] ดัชนีข้อความ
[#] หน้าถัดไป
[*] หน้าที่แล้ว