+++แฉตัวเอง.....กระทู้นี้ลงทุนโพสต์+++

[หล้า]

เรื่องเนียนขอให้บอก พี่วอร์มได้แชมป์ 10 ปีซ้อนแน่ๆ  :lol:

[WARM]

Which mob?
p.nn

ทุกม็อบ

[WARM]

แล้วทำไมพี่วอร์มไม่ลากนังไก่มาเวปบอร์ดด้วยล่ะ
ทำงานไม่มีประสิทธิภาพเลยเนี่ย ....


 :lol:  :lol:  :lol:

ถ้าเจอทางเอ็ม จะลากมาให้

[WARM]

พอรู้ว่าเค้าอยู่โตเกียว

เปลี่ยนจากหน้ามือ เป็นหลังตี... (บาทา)  เลยนะเนี่ย  :lol:  :lol:  :lol:

ดู พี่ดีพูดเข้า..ดุเป็นคนไม่ดียังไงก็ไม่รู้(หรือว่าจริง)

ความจริงถ้าเค้าไม่อยู่โตเกียว ก็อาจจะทักกันไปตามประสารู้จักกันแล้ว

แต่นี่แเพิ่มเพียวส่งเมล กระชับมิตร(คอร์สเร่งรัด)

[WARM]

เรื่องเนียนขอให้บอก พี่วอร์มได้แชมป์ 10 ปีซ้อนแน่ๆ  :lol:

เนียนอะไร มนุษยสัมพันธ์ดีต่างหาก

[khesorn mueller]

Good relation..nian
p.nn

[WARM]

ลืมบอก

วันนี้ยังไม่มีอะไรคืบหน้า

ส่งสัยแม่งยุ่งมาก ไม่มีเวลาตอบเมล(หรือเค้าคิดว่าเราทำเป็นรู้จักเค้าเพื่อผลประโยชน์..ไม่จิงนะยังไงก็ต้องเป็นเพือนกันนี่แหละ ไม่ใช่ว่าพอได้ไปเที่ยวแล้วเลิกคบซะเมื่อไหร่)

[khesorn mueller]

write more and often...
let see what he react.
p.nian mail

[veekung]

ขอให้ได้ไปจริง ๆ แล้วกันนะครับพี่ :lol:  :lol:  (ว่าแต่จะได้ไปไหนนี่ซิ)

[ป.ปลา]

พี่วอร์มไม่อยากไปแถวเกาะ kyushu มั่งเหรอ
มีเพื่อนอยู่แถวนั้นอ่ะ อยู่ที่ Oita

ถ้าอยากไปเมื่อไหร่ก็บอกนะ
จะลองถามๆ เพื่อนให้
คนนี้สบายหน่อย เพราะพูดอังกฤษแข็งแรง    

[khesorn mueller]

ขอให้ได้ไปจริง ๆ แล้วกันนะครับพี่ :lol:  :lol:  (ว่าแต่จะได้ไปไหนนี่ซิ)

I guess he likes to go Kyoto...instead of Tokyo!!to avoid this guy(with a flat hairdo)
p.ningnung

[WARM]

ขอให้ได้ไปจริง ๆ แล้วกันนะครับพี่ :lol:  :lol:  (ว่าแต่จะได้ไปไหนนี่ซิ)

เออ ไปอยู่แล้ว ถ้าเค้าไม่ให้พักฟรี
เค้าก็คงแนะนำอะไรถูกๆ ให้เราได้แหละ

เน้นว่าถูกๆ

อยู่แบบไม่ต้องคิดถึงสภาพ

จะได้อยู่หลายๆวัน

อยู่ที่ไหนก็ยังรักเมืองหลวง

[WARM]

พี่วอร์มไม่อยากไปแถวเกาะ kyushu มั่งเหรอ
มีเพื่อนอยู่แถวนั้นอ่ะ อยู่ที่ Oita

ถ้าอยากไปเมื่อไหร่ก็บอกนะ
จะลองถามๆ เพื่อนให้
คนนี้สบายหน่อย เพราะพูดอังกฤษแข็งแรง    

ไกลไปอ่ะ
ตจว. อย่างแรง

บอกให้เพื่อนป.ปลามาหาพี่แทนได้มั้ย
แล้วก้ให้พาพี่เที่ยวด้วย ในเมืองที่พี่อยู่นี่แหละ
 

[WARM]

แต่อันดับแรก คงต้องไปเกียวโตก่อนละมั้ง
ซ้อมไว้ก่อน
เห็นชื่อคล้ายๆกัน

[WARM]

อ่ะแฮ่ม.....

บอกล่วงหน้า...ศุกร์นี้มีเรื่องเล่านะพี่น้อง....

(โฆษณาไว้ก่อน ผิดมั้ยเนี่ย)

[khesorn mueller]

i'm ready...to hear.
p.nn

[veekung]

อ่ะแฮ่ม.....

บอกล่วงหน้า...ศุกร์นี้มีเรื่องเล่านะพี่น้อง....

(โฆษณาไว้ก่อน ผิดมั้ยเนี่ย)

คาดหวังนะเนี่ยะ :lol:

[WARM]

อย่าเลย

อ่านจิงรึป่าวไม่รู้

อาจจะเนียนเฉยๆชะมะ

[khesorn mueller]

Cheating :evil:
p.nn

[WARM]

13/09/2007

ช่วงนี้ดวงรู้จักคน

นับตั้งแต่ได้รู้จักกับพนักงานชาวโตเกียวไปแล้ว มาตอนนี้ก็ยังได้รู้จักกับคนอื่นๆ ตามมาอีกหลายคนเลย
เริ่มจากคนที่เซอร์ไพรส์ ยิ่งกว่าได้รู้จักกับพนักงานโตเกียว ....
ณ ห้อง pantry (เหมือนเดิม)

ช่วงนี้ไม่รู้ป็นไร ง่วงตลอดเวลาทำงาน พอหย่อนก้นลงเก้าอี้ทำงานปุ๊บ ก็ตดปั๊บ!!   ....ล้อเล่น..ก็ง่วงทันที
นี่ขนาดกินกาแฟแล้วนะเนี่ย(เปลืองตั้งซื้อทุกวัน นี่ช่วยไรได้มั้ยเนี่ย)
เนื่องจากง่วงมากๆ จึงต้องหากิจกรรมทำ ..กินน้ำนี่แหละวะ เดินไกลดีแถม เผื่อจะสดชื่นขึ้นมาได้บ้าง..นั่งต่อไปก็เซ็ง คนข้างๆ
เดินเข้าห้องไป เห็นมีหลายคน ก็เลยพูดออกไปว่า... ขอโทษนะครับ(ภาษายี่ปุ่นนะ)...
แต่เราก็ไม่ได้สบตาใครเพราะเค้าคุยกันอยู่ ตาเราก็เยิ้มๆ จะปิดอยู่แล้ว....
แต่ทันใดนั้นก็สะดุ้ง หลังตรงเป๊ะ ขึ้นมาทันที  กับประโยคที่พนักงานคนนึงพูดขึ้นมา...
“สวัสดีค่ะ ชั้นชื่อ !@## ค่ะ ทำงานอยู่แผนก@#$  ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ”
ตอนนี้...ตาที่หรี่เล็ก กลับโตเกินขนาด  ปากห่อเป็นรูปตัว โอ(o) เล็ก...อึ้งครับอึ้ง  งงคับงง
กว่าจะตั้งสติได้ นี่พักใหญ่มากๆ....
ก็เลย สวัสดีกลับไป แล้วถามว่าทำไมพูดภาษาไทยเก่งจัง(ถามเป็นภาษาไทยนะ) ...
แล้วก็ถามมากมายจิปาถะ...คือประมารว่าเค้าพูดได้ดี ฟังรู้เรื่อง และเป็นมิตรมากๆ
เราก็ดีใจสิได้เพื่อนใหม่เพิ่มมาอีกตั้งหนึ่งคน(...ดีเนอะ คนที่อัธยาศัยดีกับเรานี่อยู่แผนกอื่นท้างน้าน!!!)
แต่ลืมถามว่าเป็นคนโตเกียวรึป่าว(ต่อไปคำถามนี้ต้องใช้กับคนที่เราทำความรู้จักด้วยทุกคน)
สรุปได้ว่า เพื่อนเค้าเรียนอยู่ที่ไทย(หรือว่าแฟน....นั่นแน่อย่านะๆ) เดือนหน้าเค้าก้จะไปไทย
อยู่ที่ยี่ปุ่นเค้าก็เรียนภาไทยด้วย (โอ้พระเจ้า..แสดงว่าเค้าสนใจประเทศไทยจริงๆ)
แต่นั่นก็เป็นสัญญาณว่าต่อไปนี้เราจะสบถอะไรออกไปเสียงดังไม่ได้ละ.....Safty first
ณ โรงอาหาร
.........ตอนกินข้าวเสร็จกำลังถือถาดไปวาง ...ก็มีเสียงดังขึ้น....สวัสดีค่ะ(เป็นเสียงของคนกลุ่มใหญ่)
เราก็หันขวับไปมองทางต้นเสียง...โอ้โห คนเมื่อกี๊นี่เอง..คราวนี้เค้าคงสอนเพื่อนทั้งกลุ่มพูดประโยคนี้ล่ะมั้ง
แล้วในขณะนั้นเอง...มือก็ไม่สามารถถือถาดให้ขนานกับพื้นโลกได้ ถ้วยโถโอชาม ต่างๆ ในถาด จึงไถลลงไปตามแรงโน้มถ่วง.....
ปรื้ดดด...ก๊องแก๊งๆๆๆๆๆ  แก้วน้ำพลาสติกไม่รักดี ก็ถือโอกาสนี้ประกาสอิสรภาพให้กับตัวเอง...(แต่กรูอายมาก รู้สึกว่าตัวเองกะเหรี่ยงอย่างแรง) ตก ยังไม่พอ พี่แก้วน้ำของเรา ยังไถล บวกไถลไปชนขาคนข้างหน้าเราอีก.....เค้าเปียกเล็กน้อย
เราอายมากๆ จึงรีบโบกมือลา พนักงานกลุ่มนั้นไป แน่นอน เราฝากรอยยิ้มอย่างไทยไว้เรียบร้อย พร้อมกับความตลกเล็กน้อยตอนทำแก้วตก...
แล้วก็ก้มลงไปเก็บแก้ว กลับสู่ที่เดิมของมัน......แต่เจ้าของขาที่เปียกน่ะสิ....เค้าก็ดันทักเราขึ้นมา
พอมองหน้าปุ๊บ...อ้าว พนักงานคนนี้ทำงานที่ชั้นเดียวกันนี่ แต่อยู่ฝ่ายอื่น (แถมไปโตเกียวโดม คราวนั้น เค้าก็ไปนะ เห็นกันอยู่แต่ทักไม่ทัน...กลัวหลงทางกับคุณลุง)
คราวนี้เค้าก็ถามขึ้นมาเลยว่า ตอนนั้นไปโตเกียวคนเดียวเหรอ(กูหน้าตามั่นมากขนาดนั้นเลยเหรอ)
เราก็บอกว่าเปล่า... ไปกับลุง  แล้วเค้าก็แนะนำตัว ชื่ออะไร ทำงานแผนกอะไร แต่เราก็ลืมถามว่าเป็นคนโตเกียวรึป่าว(อีกแล้ว)  แล้วกุยกันอีกซักพักนึง (อัธยาศัยดีอีกแล้ว)
..ก็ต้องขอตัวเพราะตอนคุยอยู่กับเค้า..น้ำมูกเรากำลังไหล (แหวะ) ต้องรีบไปก่อนล่ะ เดี๋ยวเสียอิมเมจ


...มาคิดๆดูอีกที...มัน
จะดีมากเลยนะ ถ้าคนในแผนกชั้นอัธยาศัยดีอย่างนี้....ขนาดมีหนังสือเวียนมาให้อ่าน เราบอกให้ช่วยแปลให้ฟังคร่าวๆได้มั้ย แม่งบอกว่าไม่ได้...ยาก  ให้ดูรูปเอาซิ.............

ไอ้เวร!! :evil:

[khesorn mueller]

Shoot them(your colleaques)to the moon..and start enjoying other division people...one piece a day..nong.
p.nn

[Hong82]

นี่วอร์ม....กลับมาเล่าต่อเร็วๆนะ กำลังสนุกเลยอ่ะ

ขอปูเสื่อนั่งรอแถวหน้าสุดเลย

[ป.ปลา]

หุหุ ดีจังพี่วอร์ม เริ่มมีเพื่อนมากขึ้นแล้ว

อ้อ... ฝากถามผู้หญิงที่พูดไทยได้คนนั้นหน่อยดิ
ว่าตอนมาเมืองไทย สนใจ สอนภาษาญี่ปุ่นให้เราหน่อยได้ป่าว
แค่คุยๆ นิดๆ หน่อยๆ (แบบว่าตอนนี้ป.ปลา กำลังเรียนภาษาญี่ปุ่นอยู่อ่ะ
อยากได้เพื่อนคุยจะได้คล่องๆ) ไม่ได้ก็บ่เป็นหยังเด้อ  :lol:  :lol:

[ป.ปลา]

ไกลไปอ่ะ
ตจว. อย่างแรง

บอกให้เพื่อนป.ปลามาหาพี่แทนได้มั้ย
แล้วก้ให้พาพี่เที่ยวด้วย ในเมืองที่พี่อยู่นี่แหละ
 

อืม... ไม่รู้เค้าจะว่างป่าวนะ
เดี๋ยวถ้าได้คุยกันจะลองถามๆ ให้
เอ่อ... ว่าแต่พี่วอร์มอยู่เมืองอะไรนะ ลืมไปแล่ว แหะๆ  :lol:

[WARM]

โพสช้าไปหน่อย เพราะกลับดึก

คุณลุง....อีกแล้วครับทั่น  2007/09/14
อันที่จริงแล้ว...เรายังไม่ได้บอก(กะเป็นเซอร์ไพรส์) ว่า วันนี้คุณลุงเค้าชวนเราไปกินข้างที่บ้าน....
ชวนตั้งแต่เมื่อไหร่.....ก็ตั้งแต่ครั้งที่ไปโตเกียวโดมด้วยกันนั่นแหละ...ความจริงนัดตั้งแต่วันศุกร์ที่แล้วแต่เราขอเลื่อนเพราะอยากนอน
มาอาทิตย์นี้.วันพุธ คุณลุงก็ส่งเมลเรียนเรียนเชิญ ทันที...เราก็คอนเฟิร์มไป ทันที เพราะลุงต้องให้ภรรยาของคุณลุง(ต่อไปนี้เรียกคุณป้า) ตรียมอาหารไว้ให้(...เป็นไง..ประเสริฐมั้ยล่ะ)
ส่วนเรื่องที่ว่าเรากินอะไรไม่ได้บ้างนั้น ลุงได้ถามตั้งแต่ตอนนั่งชินคันเซ็นกลับแล้ว( ถ้าจะพูดว่านั่งรถไฟกลับมันดูไม่หรู)
พอเสียงสัญญาณเลิกงานปุ๊บ ชั้นก็ลุกปั๊บพร้อมกลับทันที(อันที่จริงก็พร้อมตั้งแต่เปิดคอมตอนเช้าแล้วหละ ความจริง จะปิดคอมกลับบ้านตั้งแต่เช้าเลยก็ได้ เพราะรู้ว่าวันนี้คงไม่ได้ทำอะไร....ก็จิงๆแฮะ)
อ้าว...แล้วลุงล่ะ....ไปไหนเนี่ย
ปรากฏลุงยังอยู่ในห้องประชุม...แต่คิดยังไม่ทันจะเสร็จ ลุงก็โพล่พรวดอกมาแล้วก็เร่งฝีเท้าออกจากออฟฟิศทันที
เฮ้ย ลุง..ลุง.....ลุ้งงงง  เร็วไปแล้ว!!!!!
เดินเร็วทำไมเนี่ยลุง ไมได้นั่งรถไฟกลับนะ จะรีบไปไหน (พวกนี้คิดในใจทั้งนั้น...แต่เหนื่อยจิงๆ)
พอมาถึงรถ ลุงก็รีบสตาร์ทแล้วกลับบ้านทันที.....(ใครจับเวลาเค้าเนี่ย)
ระหว่างเดินทาง ก็รู้เลยว่าทำไมลุงต้องรีบ....ที่นี่ไฟแดงเค้าเยอะจิงๆ มีทุกหย่อมหญ้า...(ไม่ทราบว่าทำมาเหลือเหรอบ้านเมืองนี้)
ระหว่างทางก็คุยกันไปเรื่อย เข้าใจบ้าง ไม่เข้าใจบ้าง(แต่มันจะหนักไปที่อย่างหลังมากกว่า)
บ้านลุงไกลมาก....กว่าจะถึงก็โพล้เพล้(ได้เวลาตากผ้าอ้อมพอดี)
เปิดประตูบ้านเข้าไปปุ๊บ....ก็มีคุณป้ามายืนรอรับอยู่ทันทีเลย....(ยังกะเตี๊ยมมาแน่ะ)
เราก็สวัสดีครับ แล้วก็โค้งเยอะๆ เนื่องจากพูดไม่ได้ แล้วก็คุณป้าเค้าก็ไม่เข้าใจภาษาอังกฤษ
ก็ต้องเอาภาษากายเข้าสู้...ว่าเราอ่อนน้อมถ่อมตนแค่ไหน (เป็นการสร้าง อิมเมจที่ดีของคนไทยไปในตัว)
เอาหละเดินเข้าไปในห้องรับแขก...โอ้โห ทีวีใหญ่โตสมคำกล่าวอ้างของคุณลุงจิงๆแฮะ กว้างเป็นเมตร
(ว่างๆ ก็เอาหงาย ทำเป็นโต๊ะ ปิงปองก็ได้นะ)
ก็ดูทีวีไป คุยไปเรื่อยๆ คุณป้าก็เอาอาหารว่างมาเสิร์ฟ....โอ้โห เค้าเป็นคนที่อยู่ในโอวาทของคุณลุงมากๆ(แสดงได้ถึง sex discrimination อย่างแรงในสังคมญี่ปุ่น) ป้าเค้ามาวางของนี่ยังกะเป็นพนักงานเสิร์ฟ แนะ ...คือแบบว่าคุกเข่าเลยอ่ะ!!! เรานี่ถึงกับเหวอ....(คิดแต่ว่ากุจะบาปมั้ยเนี่ยรู้สึกไม่ดีมากๆ ที่คนสูงวัยมาคุกเข่าเบื้องหน้าเรา..แต่เราก็ทำอะไรไม่ได้ เพราะนี่เป็น แมนเนอร์ ของคนที่นี่)
วางอาหาร จัดแจง อะไรบนโต๊ะให้เรียบร้อย(ประหนึ่งว่าตอนนี้มากินข้าวในร้านอาหาร) ลุงก็ชวนคุยไปเรื่อย คุณป้าก็คอยเข้ามาดูเป็นระยะ เพื่อเติมเบียร์ อำนวยความสะดวกต่างๆ (ซึ้งอ่ะ)
แต่เอ๊ะ ....ทำไมนานจัง เราก็เริ่มหิวแล้ว..ปรากฏว่าคุณลุงเค้ารอลูกเค้ากลับมาที่บ้าน วันนี้พอดี ตอนนี้กำลังจะถึงแล้วก็เลยจะรอกินพร้อมกันเลยทีเดียว...
ดีเหมือนกัน ตอนนี้หน้าแดงแล้ว เผลอจิบเบียร์หนักไปนิดนึง ต้องเหยียบเบรกหัวทิ่ม เพราะตอนขากลับต้องกลับเองนี่...นั่งรถไฟ  ไกลด้วย
...ซักพักใหญ่ๆ ลูกคุณลุงก็เดินเข้ามา..โอ้โห นั่นเสื้อ ไปโดนอะไรเคี้ยวมารึเปล่า ไมมันยับอย่างนี้ล่ะ แล้วกลิ่นน้ำหอมนี่ไม่ทราบว่าใช้อาบรึป่าว กลิ่นแรงมากๆ พอเข้ามานั่งปุ๊บ ก็คุยเลยครับท่าน..คือเค้าพยายามจะใช้ภาษาอังกฤษมากๆๆ และพยายามชวนคุยตลอด (ดีแฮะ เราไม่ได้เป็นฝ่าย ปวดหัวคิดคำถาม. แต่บางที่ที่เห็นเรายิ้มๆ น่ะ...เราไม่เข้าใจนะ)
ช่วงนี้ก็เนียนกันไป...ไม่เข้าใจหรอก แต่ เดอะโชว์มัสโกออน...จิงมะ
เมื่อถึงเวลาย้ายไปที่โต๊ะอาหาร ที่คุณป้าตระเตรียม จัดแจงไว้อย่างดีเหมือนเดิม อาหารหลายอย่างมาก  
...หักแยกตะเกียบปุ๊บ คีบปั๊บ....นึกขั้นมาได้ว่า นี่เราจะไม่รอใครเลยเหรอ กินก่อนเจ้าบ้านอีก (ลืมตัวจิงๆ พอดีหิวมาก)
แหม...แต่กินได้ไม่กี่คำ ก็มีคนมาดึงเบรกมือ...เอี๊ยดดดดดดดดดดดดดด
คุณลูกน่ะสิ ชวนคุย ถามนั่นถามนี่ แต่กว่าจะถามได้แต่ละทีเราก็ต้องตั้งใจฟังใช่มั้ย จะมานั่ง จ้วงอาหารเข้าปาก มันก็ไม่ใช่มารยาท เพราะทุกคนก็หยุดฟังกันหมด.....ชั้นก็ยิ้มรอ..
เคาคงคิดว่าเราเนี่ยเก่งภาษาอังกฤษมากสินะ หุหุ...(พลาดแล้วหละแกเอ๊ย)
กินไปคุยไป....กว่าจะจบสิ้น...นานมากๆ แต่เค้าแทบจะไม่ได้กินอะไรเลย มัวแต่เตรียมข้อมูล เปิดหนังสือ นู่น นี่นั่นโน่น เพื่อถามอย่างเดียว...(เอาเข้าไป)
พอเรากินหมดปุ๊บ เราก็เอา บ้าง ถามกลับคับทั่น...ไม่ได้แกล้งนะ.........แต่เค้าก็ไม่ได้คีบอะไรเข้าปากอีกเลยหลังจากนั้น จนคุณป้า(แม่เค้า)เก็บโต๊ะ เรียบร้อย 555555
พออาหารหมด ก็ย้ายมาที่ห้องรับแขกหน้าทีวีจอยักษ์สมคำกล่าวอ้างของคุณลุงเหมือนเดิม การคุยก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะจบสิ้น คราวนี้คุณลุงก็มาแจม พรีเซนต์เรื่องที่ว่าเค้าไปปีนเขามา ความสูง สามพันเมตร( ขอร้องนะลุง ถ้าจะไปอีก อย่าเพิ่งชวน ร่างกายยังไม่พร้อม...อาจตายได้)
ประเด็นที่คุยไม่ค่อยเยอะหรอก แต่ที่นานเพราะว่ากว่าจะคิดประโยค กว่าจะหา ศัพท์ ผูกแกรมม่า เรียงประโยค กว่าจะออกเสียงกันแต่ละทีเนี่ย.....เอ่อ...อ่า ผสมกับรำพึงเป็นภาษายี่ปุ่น
ก็นั่นแหละ คุยไป หัวเราะไป(แหม...ยังกะเข้าใจ)
และแล้ว ตาเจ้ากรรมก็เหลือบไปเห็นนาฬิกา ....จะสี่ทุมแล้ว แล้วนั่นหมายถึง รถไฟแถวบ้านคุณลุงกำลังจะหมดรอบวิ่งแล้ว เราจึงรีบตัดบด อุทานเลยว่า ตอนนี้รถไฟยังวิ่งอยู่ป่าว???
คุณลุงก็ตกใจ ไม่ยิ่งหย่อนไปกว่าเรา
แล้วหันหน้าไปถามลูกเมียทันที......
ไม่ถึง 10 วิ.....ลุงก็หันมาตอบว่า...เดี๋ยวจะไปส่งถึงหอเลย...(โห!! ลุง นั่นมันโคตรไกลเลยนะนั่น)
แต่ลุงบอกให้ลูกขับ....คุณลูก จากที่นั่งๆ ก้มหน้าเหมือนกำลังจะคิดคำถามใหม่ๆ ก็เงยหน้าขั้นมาทันที “ขวับ”!!!
แล้วทีนี้ เค้าก็เปลี่ยนเป็นโหมด ภาษายี่ปุ่นกันทั้งบ้านเลย (เกิดไรขึ้นวะ)
....แต่ ทุกอย่างก็กลับเข้าสู่ภาวะปกติ พร้อมกันนั้น คุณลุงได้บอกให้คุณป้า เอาเหล้ามาให้ชิมหน่อย
เราก็ปฏิเสธไม่ได้ ....ดื่มก็ได้ค้าบ.....
พอหอมปากหอมคอ...จึงได้เวลาที่เจ้าบ้านต้องลำบากมาส่งเราซะงั้น
จากทีแรกจะต้องกลับเอง ด้วยรถไฟ  กลายเป็นว่าเค้าต้องลำบากมาส่งเราอีก....(ได้สองเด้ง)
แต่ขอโทษ ระหว่างทางคุณลูกก็ยังถามไม่หยุด( กรูว่า มึงขับรถแล้วมองข้างหน้าไปก่อน เดี๋ยวกรูไม่ถึงบ้าน)
(คุณลุงก็นั่งเงียบๆ อยู่ในโลกส่วนตัว ที่เบาะหลังมาโดยตลอด)
..คุยจนกระทั่งไปถึงหน้าหอพักเลย....
เราจึงขอบคุณอย่างแรง ทั้งคุณลุงและคุณลูก ที่กรุณามาส่ง
.........ครอบครัวนี้เค้าอัธยาศัยดีและมีไมตรีจิตกับเราจริงๆ.........ขอบคุณอีกครั้งหนึ่งนะคับคุณลุง
 ....ถึงห้องตอน ห้าทุ่มครึ่ง...