+++แฉตัวเอง.....กระทู้นี้ลงทุนโพสต์+++

[WARM]

เห็นรูปแล้วอยากไปเที่ยวบ้าง
     

ว่าแต่พี่วอร์มจะกลับมาวันไหนอ่ะ อยากรู้ เพราะอยากเจอ

(ป.ล. เมื่อคืนพี่เทิด พี่โอ พี่ลาล่า เต้นกันมันมาก ฮาโคตรๆ เสียดายที่พี่วอร์มอยู่นะ คงมันกว่านี้แน่ๆ)

เรากลับ หนึ่งธันวาเลยหละ

เช่าเหมาลำไปลงสนามบินแถวบ้านเลย(ตอนนี้เป็น รันเวย์ลูกรัง แต่ก็น่าจะมีความยาวมากพอเครื่องบินขนาดใหญ่ กว่าจะเข้าเมืองหลวงก็คงซักอาทิตย์นึงผ่านไป...ถ้าการรถไฟไม่ประท้วงก็คาดว่าจะเช้าเหมาลำรถไฟ เข้ากรุงเทพ

คงจะนอนแถวๆ หัวลำโพง เพราะแถวนั้นเพื่อนๆ เยอะ

ตอนนี้ก็เตรียมกล่องตู้เย็นไว้แล้ว งทำเป็นที่พักชั่วคราวได้หลายคืน

อย่าเอาไฟไปจุดเผาล่ะ เดี๋ยวไม่มีที่อยู่

คงเจกันแหละ ถ้าพวกแก ไม่ไปเที่ยว ตจว กันซะหมด

[khesorn mueller]

Nong Warm,
I missed you so bad last night!I wish you would be there by the party
p.nn

[veekung]

กลับมาต้นเดือนธันวาเหรอครับพี่ ดี ๆ อยากเจอ อยากเจอ

[WARM]

เซ็ทกิจ :lol: กรรมด้วยนะวี

[WARM]

Nong Warm,
I missed you so bad last night!I wish you would be there by the party
p.nn

อีกสองปี พี่หนิงต้องมาให้ได้นะคับ

เพราะคนอื่นเค้าเจอพี่หนิงกันหมดแล้ว

ยกเว้นผม

[veekung]

เซ็ทกิจ :lol: กรรมด้วยนะวี

กิจกรรมอะไรอ่ะแต่ถ้าอยากไปแดนซ์ก็ต้องแก้วแล้วล่ะ :lol:  :lol:

[ป้าแจง]

เมฆเริ่มมาแล้ว

เมฆหรือเงาดำวอร์ม เราเห็นแว๊บๆด้านข้างน่ะ

[ป้าแจง]

เห็นรูปแล้วอยากไปเที่ยวบ้าง
     

ว่าแต่พี่วอร์มจะกลับมาวันไหนอ่ะ อยากรู้ เพราะอยากเจอ

(ป.ล. เมื่อคืนพี่เทิด พี่โอ พี่ลาล่า เต้นกันมันมาก ฮาโคตรๆ เสียดายที่พี่วอร์มอยู่นะ คงมันกว่านี้แน่ๆ)

เรากลับ หนึ่งธันวาเลยหละ

เร็วจังวอร์ม ถึงเวลากลับบ้านแล้วเหรอ ทำไมมันไวยังงี้ล่ะ

[veekung]

เห็นรูปแล้วอยากไปเที่ยวบ้าง
     

ว่าแต่พี่วอร์มจะกลับมาวันไหนอ่ะ อยากรู้ เพราะอยากเจอ

(ป.ล. เมื่อคืนพี่เทิด พี่โอ พี่ลาล่า เต้นกันมันมาก ฮาโคตรๆ เสียดายที่พี่วอร์มอยู่นะ คงมันกว่านี้แน่ๆ)

เรากลับ หนึ่งธันวาเลยหละ

เร็วจังวอร์ม ถึงเวลากลับบ้านแล้วเหรอ ทำไมมันไวยังงี้ล่ะ

เค้าแค่กลับมาเที่ยวป้าแจงแล้วกลับไปญี่ปุ่นต่อ ใช่ม่ะพี่วอร์ม

[WARM]

วีพูดถูก เราไปชั่วคราว

ยังไม่ได้ถูกเนรเทศออกนอกประเทศเค้านะ



....งั้นก็ขอระบายนิดนึง

อันที่จริงมันก็น่าโดนเนรเทศออกจากที่ทำงานไปตั้งนานแล้วหละ

เนื่องจาก พูดภาษาเค้าไม่ได้...พวกเค้าก็เลย ไม่พูดด้วย

วันๆ ก็พูดย้ำแล้วย้ำอีกอยู่น่นแหละ ว่าให้เรียนภาษายี่ปุ่น...

เออ....กูรู้แล้ว...

คือว่าพวกเมิงจะรอจนกว่ากรูจะพูดภาษาเมิงได้ใช่มั้ยถึงจะสอนงานกรู

งั้นอีก 6 เดือน วันที่กรูจะกลับพวกเมิงก็ค่อยสอนกรูละกัน ตอนนั้นคงพูดได้

เบื่อมากๆ ทำไมต้องพูดอยู่ตลออดว่าให้เรียนภาษายี่ปุ่น..(เอาเวลาที่มึงมาบอกกูเนี่ยสอนงานกูดีกว่ามั้ย ได้นิดนึงก็ยังดี)



ราวกับว่า บอกกูวันนี้แล้ววันรุ่งขึ้นกูจะพูดได้เลยอย่างงั้นแหละ

ทำไมเข้าใจความจริงกันยากจังเลย

อันที่จริงหลายคนก็พูดภาษาอังกฤษได้นะ แล้วทำไมเมิงไม่พูด...จะชาตินิยมเกินไปแล้วนะเนี่ย


ทุกวันนี้ คนที่น่าจะสอนงานเรา ก็ยังคงทำงานของมันต่อไป

เราก็นั่งทำงาน(ที่มัน assign ให้ทำ...แค่แอสไซน์ ไม่ ได้สอนอะไร)ของเราในโลกที่แสนจะเงียบ....ครึ่งปีผ่านไป...หน้าแก่ลง..สิบเท่าตัวเลยทีเดียว


พอมีโอกาสได้เข้าห้องประชุม ซึ่งคาดว่าจะเป็นคาดประชุมภาษาอังกฤษ(เพราะคนต่างชาติมากันหลายคน) พวกเค้าก็ยังพูดภาษาญี่ปุ่นกันกระจาย

ตอนนั่้น เรารู้เลยว่า ...กูมานั่งนับดีกว่า ว่า หนึ่งนาทีกูกระพริบตากี่ครั้ง...จิตจะได้ไม่ว่าง

หรือบางทีก็ต้องคิดอะไรขำๆ ขึ้นมาในจินตนาการ(เริ่มบ้าแล้ว) เช่น ตอนนั่งอนู่ตรงริมขอบโต๊ะ  ก็เคยคิดว่า กูจะบิด ที่ปรับโต๊ะให้มันพับแม่ง ไปเลย มั้ย จะได้ตกใจกันทั้งห้องประชุม

เป็นโต๊ะยาวด้วยแก้ว น้ำสมุด ดินสอ อะไรจะได้ ตกพื้นให้หมด อลหม่านดี

คิดแบบนี้ก็ ขำเองจริงๆ นะ มองเห็นภาพขึ้นมาในหัวเลย(เริ่มเพ้อแล้วหละ)

....หลังจากนั้นก็พูดว่า

"ขอโทษนะทุกคน ชั้นผิดเอง" (ประโยค เด็ดมัดใจประชาชน ของนุก วิทยา ซึ่งปัจจุบันรวยมาก...ไม่แน่นะ พูดประโยคนี้ บ่อยๆ อาจเป็นปัจจัยหลักที่ทำให้รวย)


เฮ้อ....ชอบประเทศญี่ปุ่นนะ แต่ทำไมต้องมาเจอคนญี่ปุ่นพวกนี้ด้วย...คนแผนกอื่นดี๊ดี คุยกับเรามากมาย ทั้งภาษาอังกฤษ บางคนพูดอังกฤษไม่ได้ ก็พยายามคุยกับเรา แม้จะใช้เวลานานแต่ก็มีรอยนิ้ม และเสียงหัวเราะ


นั่นแหละ...อยากให้รู้ว่า วันๆ ไม่ใช่ว่าชั้นจะไม่ได้มีช่วง happy hours กับเค้านะ ...มีเหมือนกัน แต่สั้นไปนิดเพราะ พวกคนที่เค้ามนุษยสัมพันธืดีๆ เนี่ย ส่วนใหญ่ไ่ใช่คนในแผนกเรา...

[ป.ปลา]

คงเป็นวัฒนธรรมองค์กร(ย่อย) แล้วล่ะมั้งนั่น

ถ้าเป็นเราคงเหงาเหมือนกัน ใครจะไปพูดได้คล่องปร๋ออย่างพี่วีระนั่นล่ะเนาะ  :?

ยังไงก็สู้ๆ นะพี่วอร์ม เดือนธ.ค. เจอกัน เดี๋ยวป.ปลาจะพยายามโทรถามข่าวจากวี
จะได้เจอๆ กัน ให้พร้อมๆ หน้าหน่อย  :lol:

[WARM]

คงเป็นวัฒนธรรมองค์กร(ย่อย) แล้วล่ะมั้งนั่น

ถ้าเป็นเราคงเหงาเหมือนกัน ใครจะไปพูดได้คล่องปร๋ออย่างพี่วีระนั่นล่ะเนาะ  :?

ยังไงก็สู้ๆ นะพี่วอร์ม เดือนธ.ค. เจอกัน เดี๋ยวป.ปลาจะพยายามโทรถามข่าวจากวี
จะได้เจอๆ กัน ให้พร้อมๆ หน้าหน่อย  :lol:

บอกแล้ว ว่า คงผิดที่พี่นี่แหละที่พูดภาษาเค้าไม่่เป็น...ชั้นผิดเอง

ส่วนช่วงที่กลับไป คงจะได้เจอกันซักหลังวันที่สิบล่ะนะ

[ป้าแจง]

คงเป็นวัฒนธรรมองค์กร(ย่อย) แล้วล่ะมั้งนั่น

ถ้าเป็นเราคงเหงาเหมือนกัน ใครจะไปพูดได้คล่องปร๋ออย่างพี่วีระนั่นล่ะเนาะ  :?

ยังไงก็สู้ๆ นะพี่วอร์ม เดือนธ.ค. เจอกัน เดี๋ยวป.ปลาจะพยายามโทรถามข่าวจากวี
จะได้เจอๆ กัน ให้พร้อมๆ หน้าหน่อย  :lol:

บอกแล้ว ว่า คงผิดที่พี่นี่แหละที่พูดภาษาเค้าไม่่เป็น...ชั้นผิดเอง

ส่วนช่วงที่กลับไป คงจะได้เจอกันซักหลังวันที่สิบล่ะนะ

เอาเหอะนา... ยังไงก็คุ้ม ได้รู้ได้เห็นอะไรตั้งมากมาย กลับบ้านให้สบายใจแล้วก็กลับมาสู้กับพี่ยุ่นอีกที

[WARM]

คงเป็นวัฒนธรรมองค์กร(ย่อย) แล้วล่ะมั้งนั่น

ถ้าเป็นเราคงเหงาเหมือนกัน ใครจะไปพูดได้คล่องปร๋ออย่างพี่วีระนั่นล่ะเนาะ  :?

ยังไงก็สู้ๆ นะพี่วอร์ม เดือนธ.ค. เจอกัน เดี๋ยวป.ปลาจะพยายามโทรถามข่าวจากวี
จะได้เจอๆ กัน ให้พร้อมๆ หน้าหน่อย  :lol:

บอกแล้ว ว่า คงผิดที่พี่นี่แหละที่พูดภาษาเค้าไม่่เป็น...ชั้นผิดเอง

ส่วนช่วงที่กลับไป คงจะได้เจอกันซักหลังวันที่สิบล่ะนะ

เอาเหอะนา... ยังไงก็คุ้ม ได้รู้ได้เห็นอะไรตั้งมากมาย กลับบ้านให้สบายใจแล้วก็กลับมาสู้กับพี่ยุ่นอีกที

คุ้มแน่นอนหละป้าแจง...เราน่ะ อยู่ต่อก็อยู่ได้นะ ...เพราะว่า อยากเที่ยวให้ทั่วฟ้าเมืองยุ่น...ส่วนเรื่องทำงานเอาไว้เป็น accessary ก็พอ  หลักๆ คืออยากเที่ยว

[WARM]

HEAVY SUNDAY

วันหยุด อากาศก็ยังไม่หยุดหนาว...คนที่มาจากเมืองร้อนอย่างเรา( อ้าวยังไงเนี่ย ทุกทีบอกว่าเป็นคนยุโรปตลอด)....เอาน่า...หนาวก็ยังดีกว่าร้อน(ตอนนี้ก็ยังพูดได้ เพราะยังไม่เห็นน้ำหลายเป็นน้ำแข็ง)

เป็นธรรมดา..วันหยุดทีไร ถ้าไม่มีคิว เราก็ต้องตื่นบ่ายคลายเครียดกันหน่อย...ความจริงวันนี้มีกิจกรรมเหมือนกัน แตเป็นกิจกรรมยามเย็น..

เป็นกิจกรรมที่ไม่ได้เป็นเรื่องของเราเล้ยย....แต่ก็ถูกพลักดันมาให้เป็นเรื่องของเราจนได้...

มันเกิดขึ้นจากอาทิตยืที่ผ่านมา...พี่ที่เค้ามาจากไทย เค้ามาซื้อเครื่องเสียง และ อะไรมากมาย หลายแสนเยน จากที่นี่...

แต่ก็นั่นแหละ..วันที่ไปซื้อ...ดั๊น ไม่มีของ...พี่เค้าต้องกลับก่อนวันที่ของจะมาส่ง....

กรรมเลยตกมาอยู่ที่กรู......ความจริงก็ไม่ได้คิดว่าลำบากอะไรมากมาย ก็แค่หิ้วของ ไปให้ชิ้นนึง....

ก็ตอบตกลง จัดให้พี่เค้าไป....ตอนนั้นก็นึกขึ้นได้....ถามว่า น้ำหนักเท่าไหร่....ปรากฏว่าเกือบสิบกิโล......คราวนี้ล่ะสิ...ลำบากจริงๆล่ะกรู...

ทำไงล่ะทีนี่..เจ้าของเค้าจะให้หิ้วขึ้นเครื่อง ไม่ให้โหลด ใต้เครื่อง..
แผนการต่างๆ ในหัวชั้นถูกยกเลิดในบัดดล...

อาทิ..

แผนการขึ้นรถไฟ ไปให้ถึงสนามบิน (เนื่องจากท้าทาย ความสามารถมากๆ เนื่องจากหลายต่อเหลือเกิน) ต้องยกเลิกเพราะ ทั้งกระเป๋าเดินทาง และวัตถุ หนัก สิบโล ลง ไถล ลงเนินเขา แถวบ้านก่อนที่จะไปถึงปลายทาง

ต้องเปลี่ยนเป็นแท๊กซ๊่เท่านั้น....ปัญหาต่อมาก็คือ แล้วกรูจะเรียกแท๊กซ๊่ยัง ไง หรือโทรเรียกยังไง....เฮ้อ...ยากกว่าอีก

ต้องคิดใหม่หมดว่า จะซื้อของฝากอะไรบ้าง เอา เสื้อผ้ากลับกี่ชุด เอาโน๊ตบุ๊ก กลับมั้ย...


...วันนี้ไปรับของมาน่ะสิ วันหนักๆ ก็เลยเกิดขึ้น..

อากาศที่หนาวเหน็บ หน้าชา หูเย็น เพราะอุปกรณ์ยังไม่พร้อม...แต่ยังไงซะช่วงนี้ต้องเซ็ทผมเป็นหลัก ยิ่งวันหยุดนี่ ต้อง เยอะๆ ไว้ก่อน...

แต่รู้สึกว่าจะซื้อแวกซ์ไม่ตรงกับสภาพผม...มันก็เลยเหี่ยวลงเร็วมาก

อ้าว..ไปเรื่องผม อีกจนได้

ร้านที่ไปซื้อ ก็อยู่ในซอยที่ลึกเหลือเกิน.....ไกลจากสถานีรถไฟมากๆ

ความจริงว่าจะเดินดูอุปกรณืกันหนาวซธหน่อย แต่ก็กลัวว่า จะต้องถือถุงพะรุงพะรังตอนกลับ....



แต่นั่นเราก็คิดถูก...

พอไปถึงร้าน...เห็นกล่อง กูจะเป็นลม....ใหญ่อ่ะ....มันเกือบเท่ากระเป๋าเดินทางที่เราจะ ลากกลับไทยเลยนะเนี่ย...แล้วที่นี้ก็คิดเลยเถิดไปเลยว่า เราจะหิ้วขึ้นเครื่องได้มั้ย ท้งเรื่องน้ำหนัก และ ปริมาตร ถ้าหิ้วขึ้น...ของอย่างอื่นกุ ก็ไม่ต้องหิ้วเลย เพราะ กล่องบ้านี่มันใหญ่เกินหน้าเกินตาของคนอื่นๆ ที่เค้าหิ้วแน่นอน

หรือว่า เอาโหลด แม่งเลย...แต่กรณีนี้เราตองลดน้ำหนัก ของกระเป๋าเดินทางลง เพื่อรองรับน้ำหนักสัมภาระ บ้านี่อีกสิบโล....

(ทำมายยยย กุต้องมาปวดหัวกับเรื่องพวกนี้ด้วย..จะกลับบ้านแบบว่า เป็นตัวของกูเองไม่ได้รึไง)

หลังจากร้านเค้าทำที่หิ้วกล่องให้  ....เราก็พยายามเดินหิ้วมาเรื่อยๆ...แต่คงเป็นเพราะว่า มันเย็นเกินไปมั้ง  ปวดมือไปหมดเลย...

ปรากฎว่า เดินไปประมาณ ห้าก้าว ก็ต้องหยุดพัก...สลัดมือ...ทำหน้าเจ็บปวด...เสียสง่าราศีที่สุด...

พอใกล้จะถึงรถใต้ดิน....ก็มีคนมาทัก.....รู้มั้ยใคร....

...วีระ ครับทั่น.....โห...มาได้ไงเนี่ย  แอบตกใจ...ความจริงก็เดินแทบจะชนกันแล้ว

แต่เราไม่ได้สังเกตจิงๆนะวีระ...เพราะตอนนั้น จิตประสาทและ ทุกกระบวนการทางความคิดของเราถูกใช้งานอย่าง เต็มกำลัง....

ในใจ นั้นก็บ่นอุบ สารพัดจะบ่น...ทั้งเหนื่อย ทั้งหนัก ปวดมือ..และเสียบุลลิก

ด้วยเวลาที่เราทักทาย กันไม่เกิน สิบวิ มั้ง... วีระและสหายจากเมืองโตโยต้า..ก็ต้องไปต่อ(มาทำไร ดึกๆดื่นๆ วะวีระ....มาเป็นทีมงานด้วย...............ความจริงตอนนั้น ยังไม่ทุ่มนึงเลย)


เอาหละ เราก็ต้องไปต่อเหมือนกัน...ด้วยสภาพที่สงสารตัวเองจริงๆ ...เพื่อตัวเองยังไม่ทำขนาดนี้เล้ย..

กว่าจะถึงบ้าน...มือนี่ปวดไปหมด..เรื่อิงหนาวนี่ลืมไปเลย..รู้อย่างเดียวว่า เมิงหนาวไปเหอะ ตอนนี้กุร้อน....


ปล. ฝากถามคนในวงการการบินหน่อยจิ...ของหนัก ประมาณสิบ โล หิ้วขึ้นเครื่องได้มั้ย...

[ป.ปลา]

เราไม่เคยขึ้นเครื่องอ่ะพี่วอร์ม
ก็เคยได้ยินว่าถ้าเราหิ้วไหว ก็เอาขึ้นไปได้  

ถ้าเป็นเราจะบอกเจ้าของเค้าไปเลยว่ามันหนักมาก
แบกขึ้นเครื่องไม่ไหว แล้วถ้าจะโหลดใต้เครื่อง น้ำหนักของเราก็จะลด

ให้เจ้าของเค้าคิดเลยว่าจะเอายังไง ของหนักขนาดนี้
ไม่ใช่น้ำพริกเผาแม่ประนอมนะ จะมาฝากให้หิ้วกันง่ายๆ น่ะ  
คุยกันตรงๆ เค้าคงเข้าใจ  จริงๆ ซื้อเครื่องเสียงตั้งหลายบาทได้
น่าจะพอจ่ายค่าส่งได้อยู่หรอก (ถูกกว่าอีกนะ)

[yungying]

คงเป็นวัฒนธรรมองค์กร(ย่อย) แล้วล่ะมั้งนั่น

ถ้าเป็นเราคงเหงาเหมือนกัน ใครจะไปพูดได้คล่องปร๋ออย่างพี่วีระนั่นล่ะเนาะ  :?

ยังไงก็สู้ๆ นะพี่วอร์ม เดือนธ.ค. เจอกัน เดี๋ยวป.ปลาจะพยายามโทรถามข่าวจากวี
จะได้เจอๆ กัน ให้พร้อมๆ หน้าหน่อย  :lol:

บอกแล้ว ว่า คงผิดที่พี่นี่แหละที่พูดภาษาเค้าไม่่เป็น...ชั้นผิดเอง

ส่วนช่วงที่กลับไป คงจะได้เจอกันซักหลังวันที่สิบล่ะนะ

พี่วอร์มกลับมา นัดมิสติ้งเลย น้องหม่ำเขาอยากเจอ  

[WARM]

คงเป็นวัฒนธรรมองค์กร(ย่อย) แล้วล่ะมั้งนั่น

ถ้าเป็นเราคงเหงาเหมือนกัน ใครจะไปพูดได้คล่องปร๋ออย่างพี่วีระนั่นล่ะเนาะ  :?

ยังไงก็สู้ๆ นะพี่วอร์ม เดือนธ.ค. เจอกัน เดี๋ยวป.ปลาจะพยายามโทรถามข่าวจากวี
จะได้เจอๆ กัน ให้พร้อมๆ หน้าหน่อย  :lol:

บอกแล้ว ว่า คงผิดที่พี่นี่แหละที่พูดภาษาเค้าไม่่เป็น...ชั้นผิดเอง

ส่วนช่วงที่กลับไป คงจะได้เจอกันซักหลังวันที่สิบล่ะนะ

พี่วอร์มกลับมา นัดมิสติ้งเลย น้องหม่ำเขาอยากเจอ  

เป็นโจทย์ ที่ยากมาก.....

อย่าลืมเป็นเจ้ามือเลี้ยงข้าวด้วยล่ะ..ช่วงนี้จน(บ่นมาโดยตลอด)

[WARM]

เป็นที่ต้องให้ถามกันทุกคน

ไม่ใช่เฉพาะชาวหอซ๊มะโด่งเท่านั้น

...คนที่ทำงาน คนที่หอพัก (คนที่ขึ้นรถไฟขบวนเดียวกัน แม่บ้านที่ออฟฟิศ

พนักงานขายของร้านค้าที่บริษัท...มากมายที่มองด้วยสายตาพิจารณา....)

ใครรู้จักเราก็ถามกันทุกคนว่า ไปทำผมมาเหรอ ไปดัดผมมาเหรอ...

เราก็บอกว่าเปล่า แค่ใสแวกซ์...

เค้าก็ทำท่าไม่เชื่อ หาว่าเราต้องไปดัดมาแน่ๆ...

ตามใจละกัน เดี๋ยววันไหน เราตื่นสายๆไม่มีเวลาเซ็ท ก็จะเห็นเอง ว่าสภาพจริงๆ เป้นไง


อะไรคือแรงับนดาลใจ.....

อากาศหนาว..ลมแรง...ไม่เกี่ยว

แค่อยากลอง เพราะที่บ้านเราอากาศร้อน ทำไม่ได้เนื่องจากเป็นคนที่ผมจะเปียก และมันมาก

เนื่องจากความร้อนแม้เพียงน้อยนิด(...สมกับเป็นคนเมืองหนาวจิงจิ๊ง)


แล้วไม่อายเหรอ......

ไม่อาย...เค้าก็เซ็ทกันทั้งเมือง...ใครไม่เซ็ทสิแปลก...แต่ช่วงนี้เราอาจจะเกินไปหน่อย

เนื่องจากสภาพผม ไม่เอื้อกับการใช้แวกซ์แบบนี้

ตามหลักต้อง ปาด จากโคน ผม ขึ้นมาเลยเพื่อให้ผมอยู่ทรง

แต่นี่ ...แค่เรากางนิ้วมือจะหาโคนผม มันก็คิดแถวๆ ปลายผมหมดเลย

จากนั้นก็หาทางเข้าหาโคนผมไม่เจอละ...ติดหมดเลย..

ก็เลยใช้บท ละเลงมั่ว....

ผลออกมาก็ เออ.....แฮะ..ง่ายกว่าที่คิด แต่ก็ยังไม่ได้ดั่งใจ...


 

[Korkai (";)]

เข้ามาให้กำลังใจพี่วอร์ม  :lol:
พี่ช้านเริ่ดดดดอยู่แล้นน อย่าใส่ใจไปเลย
เที่ยวให้หนุกหนาน บายใจ กลับมาเติมไฟ เจอน้องๆ พี่ๆ ซีมะโด่งแสนอบอุ่นนะ
จะนัดเจอกันวันไหน น้องเจอด้วยคน
ไปนั่งชิลจิบเบียร์ ลาน central world กันมั้ย อิอิ  :lol:

ปล. ไม่ได้ขี้เหล้า แค่ชอบเมาชอบเมาท์ ก็เท่านั้น
"ช้านชอบเที่ยวมันผิดหรือไง ช้านรักในเสียงดนตรี เมื่อไรโดนจังหวะ ดี๊ ดี สอง สาม สี่ ถึงมีเฮ..."

[WARM]

เข้ามาให้กำลังใจพี่วอร์ม  :lol:
พี่ช้านเริ่ดดดดอยู่แล้นน อย่าใส่ใจไปเลย
เที่ยวให้หนุกหนาน บายใจ กลับมาเติมไฟ เจอน้องๆ พี่ๆ ซีมะโด่งแสนอบอุ่นนะ
จะนัดเจอกันวันไหน น้องเจอด้วยคน
ไปนั่งชิลจิบเบียร์ ลาน central world กันมั้ย อิอิ  :lol:

ปล. ไม่ได้ขี้เหล้า แค่ชอบเมาชอบเมาท์ ก็เท่านั้น
"ช้านชอบเที่ยวมันผิดหรือไง ช้านรักในเสียงดนตรี เมื่อไรโดนจังหวะ ดี๊ ดี สอง สาม สี่ ถึงมีเฮ..."

นั่งจิบเบียร์ เซ็นทรัลเวิล น่าสนใจมาก

แต่ต้องแน่ใจนะว่าปีนี้จะไม่มีวางระเบิดน่ะ.

[ป.ปลา]

แวกซ์นี่ มาหาซื้อที่เมืองไทยดีกว่ามั้ยพี่วอร์ม
เป็นภาษาไทย อ่านง่าย เข้าใจง่ายกว่า  :lol:

[khesorn mueller]

Nong Warm,
I warn you...if you come to Thailand...plan exactly where to go...if you go to department store you will be bankott like me...I destroy my thai account untill last 338 Baht!!
p.nn

[WARM]

เม้าท์ นิดนึง

สองสามวันที่ผ่านมาหัวหน้าที่นี่เค้าแอบไปเมืองไทย...ไม่บอกกันเลย(สงสัยกลัวกูไปด้วยมั้ง)

เรื่องมันระแคะระคาย ตอนมีคนอื่นถามว่า ได้ไปไทยพร้อมหัวหน้ารึป่าว..

เราก็งงสิ :shock: .....


แค่นี้ก็ไม่บอก ไม่พูด ไม่กล่าวใดๆ ทั้งสิ้น..

เอาเถอะ ยังไงซะเราก็ไม่ได้มีจิตปรารถนา นั่งเครื่องบินลำเดียวไปกับเค้าหรอก.....

พอมาวันนี้กลับมาแล้ว....

ต้อนบ่าย นั่งๆ ทำงานอยู่...ไม่ได้เงยหน้ามอง...

(ที่ออฟฟิศนี้ก็แปลกนะ ใครจะไป จะมาไม่เห็นมีใคร ทักทายปราศรัย ตื่นเต้น หวือหวากันเลย)


....ทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงเรียกชื่อเรา  "....มีของฝาก".

เม่ือได้ยินดังนั้น เราก็เลยออกอาการดีใจ...ไม่ว่าจะไม่ชอบกันอย่างไร...
เมื่อเค้ามีของฝากมาให้...

เราต้องยิ้มรับด้วยความดีใจเสมอ.....ถือว่าเค้ายังมีน้ำใจ


ด้วยรอยยิ้ม สายตา พร้อมหันหน้าไปมองทางโต๊ะ หัวหน้า อย่าง อิ่มอกอิ่มใจ....


....อ่ะ นี่ หนังสือพิมพ์....!!!???!?!?!?!

สิ้งที่เห็น ที่เค้ายื่นให้อยู่ตรงหน้าก็คือ......

หนังสือพิมพ์ บางกอกโพสต์ สองฉบับ...ที่คาดว่าเค้าแจกฟรีตอนนั่งเครื่องบิน...


ตอนนั้นต้องบังคับหน้าอย่างแรง ว่า "เราต้องไปต่อให้ได้..... เราต้องยิ้มต่อให้ได้"

...แต่ก็คงไม่ทันแล้วหละ....เพราะหน้า ปรับลงหลาย level เลยหละ.....

(คนที่รู้จักเราคงรู้ดีว่า หน้าเรามักจะฝืนอารมณ์ไม่ได้เลย)

..เซ็ง ว่ะ.... ทำไมไม่เอาถุงอ้วก...กับยาสีฟันที่เค้าแจกมาให้ด้วยเลยล่ะ....รมเสีย

นึกว่าจะมีน้ำจิตน้ำใจ.......


ซักวูบหนึ่ง

เทพ แห่งการคิดบวก ก็เข้าสิง(ไม่น่าเชื่อว่าจะเป็นไปได้....)

เราก็คิดซะว่า.....เออดี กูจะได้เอามาฝึกภาษาอังกฤษ....ที่ดูเหมือน จะพุ่งดิ่งลง ชนิดที่ว่า ผันกริยาสามช่องไม่ถูกซะแล้ว...




ขอบคุณนะหัวหน้า...วันหลังถ้าไปอีก ช่วยหยิบไทยรัฐมาให้ด้วยละกัน

[WARM]

แวกซ์นี่ มาหาซื้อที่เมืองไทยดีกว่ามั้ยพี่วอร์ม
เป็นภาษาไทย อ่านง่าย เข้าใจง่ายกว่า  :lol:

ตอนนี้พี่ซื้อ .....แล้วไปเปิดนิตยสารดู ปรากฎว่าเป็นชนิดที่แข็งสุด...

(ซื้อแล้ว ดูข้อมูลทีหลัง....อย่าทำแบบนี้นะ อาจเสียเปล่า ได้ง่ายๆ)


แต่มันก็ยังเอาไม่อยู่...มันยังยุบ ฟีบ....ได้ตลอดเวลา

งง