กระทู้หลอน....คืนหอโหด

[ป.ปลา]

เรื่องที่บัวเชดนี่อันดับหนึ่ง ชุมพรอันดับสอง เพชรบรูณ์อันดับสาม ของความน่ากลัวที่ตัวเองร่วมอยู่ในเหตุการณ์

What is all about? tell me .
p.ghosty

เรื่องยาวมากค่ะ แล้วก็หลายเหตุการณ์ด้วย (เฉพาะที่ อ.บัวเชด)

เอาเรื่องของป.ปลา ก่อนเลย (อันนี้แค่เกริ่นๆ)
ค่ายที่เราไปจัดที่ อ.บัวเชด จ.สุรินทร์ เป็นค่ายวิชาการค่ะ
สอนน้องๆ ประมาณ 10 วัน

วันที่เราไปถึงเป็นวันเตรียมงาน
พอไปถึงจัดของเรียบร้อย ก็ไปคุยกับอาจารย์ท่านนึง เป็นผู้หญิง
แกทักก่อนเลยว่า ไหว้เจ้าที่หรือยัง
เราก็บอกว่ายัง อาจารย์ท่านบอกว่า เจ้าที่ที่นี่ต้องไหว้ด้วยไก่ กับเหล้านะ
ธูปเก้าดอก (ปกติทั่วไปจะแค่ 3 ดอก)

เราก็รับปากอาจารย์ ว่าจะไปไหว้
พอมานึกๆ ดู ทำไมอาจารย์ไม่ให้เราไปไหว้พระก่อน
ก็งงๆ

แต่พอเดินมาดูที่ศาลเจ้าที่ ซึ่งอยู่ตรงข้างประตูหน้าโรงเรียนเลย
ส่วนพระพุทธรูป อยู่เข้าไปข้างใน
บริเวณศาลพระภูมิ มีศาลใหญ่ 1 ศาล แล้วก็มีศาลเล็กๆ รอบๆ อยู่
เลยคิดได้เลยว่าคงจะ "แรง" จริงๆ

[khesorn mueller]

Nong Plaa,
p.ning does not believe something like that since she was in Thailand but she never does anything to cheap/down what the other believe.
The first time to Phuket she has to stay by a far away ferien house of someone...I saw that the people ask us"did you pray to the "owner"of that place?"...I don't want to make myself afraid and make my husband uncertain...
do you know what I have done?the big spirit house was opposit our house...my husband wonder why his wife,across the road with a broom(mai gward)and clean the floor there...she clear all red paper and old candle gone...and please,she did it everyday!!
We have a deep sleep the whole that week!!!
p.nungning(maid in blood)

[ป.ปลา]

เดี๋ยวพรุ่งนี้จะมาต่อนะคะ
รับรอง ขนลุก กันแน่ๆ ค่ะ  :shock:

[party]

แล้วที่ชั้นเคยถามเรื่องผีอำอ่ะ ไม่เห็นมีใครช่วยอธิบายเลยว่าอาการมันเป็นไงกันแน่  :roll:

อาการมันคงเป็นแบบขยับเขยื้อนแขน ขา ปากไม่ได้ เหมือนมีคนกดทับอะ (ในฝันนะ :shock: ) แต่พอท่องนโม 3 จบ ก้อหายเลย ปาฏิหาริย์มากเลย

 :shock:  :shock:

แต่ถ้ามองในทางตรงกันข้ามนะ ตอนที่เราเคยมีอาการอย่างนี้เป็นเพราะนอนที่พื้นแล้วเบาะ หรือที่นอนมันเย็น เลยเป็นตะคริว หรือไม่ก้อ นอนทับแขน ตัวเอง จากประสบการณ์ของเรานะ  

แต่ของอย่างนี้ ไม่เชื่ออย่าลบหลู่เชียว พิสูจน์ไม่ได้อะ    

[por-sim]

มาเล่าต่อ (ค่ายเดียวกับป.ปลา)

จากเด็กที่ไม่สบาย เค้าไม่ยอมไปหาหมอ เค้าบอกว่ามีโรคประจำตัว เป็นไมเกรน ให้พี่ อ. พากลับบ้านอีกอำเภอหนึ่งเพื่อไปเอายา พอไปถึงก็บอกว่าห้ามบอกพ่อแม่ว่าไม่สบาย ให้บอกว่าลืมของ แล้วคุณน้องก็เดินได้ปกติ แต่พอกลับค่ายก็ไม่มีแรง ต้องพยุง  พี่ อ. ก็คิดว่าน้องต้องเรียกร้องความสนใจแน่ ๆ เลยหาคนไปตีสนิทเพื่อดูปฏิกิริยา ก็มีเรากับพี่ จ. (ผู้ชาย) คอยไปพูดคุย และพี่ อ. ก็ยื่นคำขาดว่า ถ้ายังไม่หายอีก จะส่งกลับบ้าน

วันรุ่งขึ้นคุณน้องก็เดินได้เอง เล่นบาสได้ด้วย พวกเราจึงคิดว่าน้องแกล้งชัวร์ แต่ก็พาไปโรงบาลแหละ ได้ยาแก้ไมเกรนมากิน

พอวันที่ 3 คุณน้องก็ทรุดอีก ทีนี้ต้องหิ้วปีกเลยค่ะ ลำบากทั้งพี่ ทั้งเพื่อน ต้องคอยพยุง ตอนค่ำน้องเป็นลม กลัวน้องชักเลยเอาไปโรงบาล มีพี่ค่ายตามไปเพียบ หมอก็ฉีดยานอนหลับให้ แล้วคุณน้องก็ละเมอ ประมาณ "อย่า อย่า จะพาชั้นไปไหน ชั้นไม่ไปนะ ชั้นมีพ่อมีแม่นะ ชั้นเจ็บ ชั้นกลัวแล้ว"
เราก็นึกว่าน้องต้องฝันถึงพ่อแน่ เพราะพ่อคุณน้องดุมากกก น้องคงละเมอว่าพ่อทำร้ายอยู่ แต่เราแอบเห็น ป้า ต. พี่อาวุโส เอาสร้อยพระไว้ที่หมอนน้องด้วย

จากนั้นพ่อแม่น้องก็มารับ น้องก็ตื่นแบบสลึมสลือมาคุยแต่ไม่ยอมกลับบ้าน เลยต้องปล่อยให้อยู่โรงบาลอีกคืน ทุกคนกลับหมด เหลือเรากับพลอยเฝ้า แล้วคุณน้องก็ถามว่า...

[หล้า]

 

		อ้างถึง
	ก็มีเรากับพี่ จ. (ผู้ชาย)

พี่ จ. คนที่มีข่าวกับแกอ่ะเปล่า  :roll:

[por-sim]

"หนูมาอยู่ได้ไง มีใครมาบ้าง"

เราก็เล่าให้ฟัง และไล่ชื่อพี่ทุกคนให้ฟัง ชีก็ถามอีก "แล้วไงต่อ มีใครมาบ้าง"
ก็งง ๆ ค่ะ จะรู้ไปทำไม แต่ก็บอกจนครบทุกคนแหละ ที่นี้คุณน้อง ก็ถามว่า
"ใครใส่ชุดขาว"
"พี่ ซ. ไง" (เค้าใส่เสื้อขาวจริง)
"ใส่กางเกงขาวด้วยนะ"
"ก็พี่ ซ.ไง จำไม่ได้เหรอคะ" (อันนี้ไม่จริงแล้ว)
"เค้าใส่หมวกสีขาว ใส่ชุดขาวเหมือนใส่สูท"
"...!!" (งง มาก เริ่มตกใจแล้ว นึกว่าน้องเพ้อ)
"พี่ คนใส่ชุดขาวเค้าเป็นใคร"
"พี่ ซ. ค่ะ พี่เค้าเพิ่งมา หนูจำหน้าไม่ได้มั้ง เค้ามีหมวกสีขาวด้วย" (โกหกเต็ม ๆ เพราะมันไม่มีใครเลยที่แต่งตัวแบบที่คุณน้องถาม)
พลอย "แล้วหนู เห็นเค้าที่ไหนล่ะ"
"ปลายเตียง... "
 :shock: ช็อค นิ่ง เสียวสันหลังวาบ ใจเต้นตุบ ๆ เพิ่งเข้าใจตั้งแต่เกิดมาวินาทีนี้แหละ ว่าเสียวสันหลังเป็นไง
คุณน้องเขย่ามือที่เราทั้งสองกุมไว้ แล้วถาม "พี่ เค้าเป็นใคร คนชุดขาวเป็นใคร" แล้วสายตาปรือเพราะฤทธิ์ยานอนหลับ ก็หันมองทางพลอยที ทางเราที
ไม่รู้จะตอบไง ตรงปลายเตียงก็ไม่มีใคร กลัวมากกกกกก อยากร้องไห้ ก็มองหน้าพลอย พลอยขมุบขมุบปาก ว่าจะไปโทรศัพท์หาพี่คนอื่น ๆ ที่ค่าย เราสั่นหัวดิกเลยค่ะ ชั้นกลัว อย่าทิ้งชั้นไว้กับน้องแค่ 2 คนนะ ตอนนี้ก็จะเที่ยงคืนแล้ว

เรานะจินตนาการไปไกลเลย ถ้าพลอยออกไป แล้วคุณชุดขาวโผล่มา ชั้นจะทำไง ถ้าเค้ามีอิทธิฤทธิ์ล็อคกลอน แล้วชั้นจะหนีไปไหน ถ้าโผล่มาแบหน้าเละ ๆ ล่ะ โอ้ย...สารพัดค่ะ

ติดตามตอนต่อไป... เร็ว ๆ นี้ (ไปทำงานก่อน เดี๋ยวมา)

[por-sim]

 

		อ้างถึง
	ก็มีเรากับพี่ จ. (ผู้ชาย)

พี่ จ. คนที่มีข่าวกับแกอ่ะเปล่า  :roll:

คนละ จ.

[หล้า]

:shock:  :shock:  :shock:
แกมาเล่าต่อเลย ดูซิ มาทำให้ชั้นไม่เป็นอันทำการทำงานเลย  :x

[veekung]

เป็นค่ายแรกที่ต้องเรียน staff ตื่นมาประชุมตอนตีสองสุดยอด จะถึง ช็อดเด็ดแล้วซิ้มรีบเล่าเร็ว

[por-sim]

ไปหาอาจารย์มาล่ะ จารย์ไม่อยู่ เล่าต่อ

ถึงไหนแล้ว...?

อ๋อ ชีพลอยก็บอกน้องว่า ถ้าหนูไม่รู้จักเค้า ก็ให้นอนซะ เนี่ย พี่ล็อคประตูแล้ว ไม่มีใครเข้ามาได้หรอก (ขอบคุณมาก ๆ นะจ้ะเพื่อนพลอย ที่มีสติเต็มเปี่ยม) คุณน้องถึงได้หยุดถาม แล้วพลอยก็เข้าไปโทรในห้องน้ำ

ส่วนชั้นก็นั่งคุยกับน้องไป น้องก็อืม ๆ ยักคิ้ว พยักหน้าไปตามเรื่อง เพราะชีเบลอมากแล้ว แล้วพลอยก็กดชักโครก ออกจากห้องน้ำ แล้วก็บ่นว่า "โอ้ย ท้องไม่ดีเลย" (ตอนนั้น ชั้นคิดในใจ ไม่เนียนเลย ไม่ต้องพูดจะเนียนกว่าอีก ขอโทษนะจ้ะ พลอยจ๋า) แต่ชั้นโล่งใจที่พลอยออกมาซะที เฮ้อ...

เราก็คุย ๆ ถาม ๆ ตอบ ๆ แล้วคุณน้องก็ถามอีกว่า
"อะไรลื่น ๆ ที่หัวหนู"
"อ๋อ พระค่ะ" (ยังจำพระที่ ป้า ต. ใส่ไว้ที่หมอนได้ไหม)
"ไหนล่ะพี่"
"อยู่นี่ไงคะ(พร้อมกับเอามือไปหยิบพระด้วยความมั่นใจ)" ปรากฎว่า ไม่มีค่ะ ควานใต้หมอนก็ไม่เจอ หาแถวหัวน้องก็ไม่มี
"พี่ พระอยู่ไหน"
"... อ๋อ มั้นตกไปแล้ว" รีบตัดบท เพราะไม่มีพระแล้ว มารู้ทีหลังว่า พี่เค้าใส่กลับค่ายไปแล้ว แล้ว ไอ้ที่ลื่น ๆ ที่หัวน้องน่ะ อะไร??

ก็คุย ๆ คุย ๆ พอน้องจะหลับ ก็หยุดพูด ลุกไปปิดไปให้ดวง น้องบอกว่า พี่อย่าปิดไฟ คุยต่อ อย่าให้หนูหลับ หนูกลัว อุ้ยยยย...ดีใจมาก เพราะเราก็กลัว ไปเปิดไฟ แล้วก็พูด ๆ  ๆ  ๆ จนน้องหลับไปนานนั่นแหละ เลยหยุด เพราะเหมือนคนบ้า พูดคนเดียว

จากนั้นไม่นานก็มีพี่ผู้ชายมา 3 คน มานอนเป็นเพื่อน รวมทั้งพี่ จ. ด้วย แต่มาถึงก็นอนเลยค่ะ หลับด้วย ไอ้เราก็ง่วง แต่กลัว ก็ฟุบข้าง ๆ เตียงแหละ หลับไปถึง ประมาณตี 2 ตื่นล่ะ จิตตก ประหม่า หลอน ก็ไม่รู้จะไปไหน นอนไม่หลับด้วย ก็นั่งมองหน้าน้อง และแล้ว มันก็มาอีก

"..."

[por-sim]

"ไม่ จะพาหนูไปไหน ไม่เอา เจ็บ บอกให้ปล่อย ไม่ไป"
"หนูมีพ่อ มีแม่นะ ไม่ไป แล้วจะเอาตุ๊กตาตัวตายตัวแทนไปให้"
"เจ็บ ไม่ไป เดี๋ยวพ่อแม่เป็นห่วง เดี๋ยวพวกพี่ ๆ เป็นห่วง หนูไม่ไป บอกให้ปล่อย หนูเจ็บ"
คุณคนชุดขาวแน่ ๆ มาอีกแล้ว อยู่ไหน มองไม่เห็น จะทำไง ปลุกพลอยดีมั้ย แต่มีพี่ จ. ตื่นมา อุ่นใจ...เลยฟังต่อไป คุณน้องละเมอเบามาก ประมาณต้องก้มตัวเอาหูไปไกล้ ๆ ถ้านั่งตัวตรง ๆ จะไม่ได้ยิน
แล้วคุณน้องก็ละเมออีก

"ชั้นไม่ไป ชั้นไม่รู้จักเค้า"

"แล้วจันเทวีล่ะ"

"แล้วเสด็จพ่อ เสด็จแม่ล่ะ"

"สไบสีเหลือง" ฟังไปก็งง ๆ แต่พอจับความได้ว่า คนชุดขาวไม่อยู่แล้ว น้องละเมออะไรอยู่ก็ไม่รู้ ยังกะละครช่อง 7 ตอนเช้า เสาร์อาทิตย์ เราชั้นไปถึงว่าน้องระลึกชาติเลยนะ เพ้อเจ้อมั่ก มาก

"แล้วเค้าเป็นใคร"
"เธอไม่รู้จักเค้าหรอก เค้าไม่ได้มาดี"
"แต่ชั้นไม่เชื่อ"
"เธอไม่เชื่อ เธอก็อย่าลบหลู่ซิ "
ละเมอเริ่มแปลก ๆ มันไม่ใช่ละเมอแล้ว มันเหมือนคุยกับใครอยู่ก็ไม่รู้ ประมาณถาม-ตอบ แต่ออกมาจากปากน้องนะ

[por-sim]

"แต่จบค่าย พ่อแม่จะพาชั้นไปตรวจที่กรุงเทพ" (คือน้องเคยเล่าว่าพบจบค่าย พ่อแม่จะพาเข้าไปตรวจสมองที่กรุงเทพ เพราะน้องปวดหัวบ่อยมาก)
"หมอก็ช่วยเธอไม่ได้ เธอจำไม่ได้เหรอ เธอเคยเป็นอย่างนี้แล้ว (จริง ๆ น้องเคยเล่าให้ฟัง แต่ตอนนั้นหายเอง) แต่คราวนี้จะนานกว่า เค้าไม่ได้มาดี เค้าจะมาเอาชีวิตเธอ"
"แล้วต้องทำไง"
"ใช้ไข่หนึ่ง สายสิญจ์หนึ่ง แล้วก็ตุ๊กตาตัวตายตัวแทน" ตอนนี้เราก็เมมสุดฤทธิ์ กะกว่าจะจำไปบอกพี่ ๆ ที่ค่าย แล้วก็ถามตอบอะไรก็ไม่รู้ จำไม่ได้แล้ว ซักครู่คนที่มาใหม่จะไป

"ชั้นต้องไปแล้ว"
"อย่าเพิ่งไป ชั้นเหงา อยู่คุยกันก่อน"
"เธอก็มีพี่ที่ค่ายนี่"
"แต่อยู่บ้านชั้นเหงา"
"เธอก็มาคุยกับชั้นซิ ชั้ยอยู่เสาที่ 2" (เกี่ยวไรกับวันเสาร์ที่ 2 ต้องเมมก่อน แล้วค่อยไปเช็คดูปฏิทินว่าวันเสาร์ที่ 2 ตรงกับเดือนอะไร เผื่อมีญาติมาหา แล้วช่วยน้องได้)
"เธอก็อย่าอยู่แต่ข้างบนซิ"
"ชั้นก็อยู่ทั้งข้างบน ข้างล่างนั่นแหละ" (งง ไม่รู้อะไร)
แล้วคุณน้องก็รั้งคนมาใหม่ พูดคุยเรื่องคนที่บ้าน มีเพื่อนมาหาที่บ้านตอนอยู่ค่ายด้วย เรื่องอยู่ค่ายแล้วสนุก สุดท้าย

"ชั้นต้องไปแล้วนะ"
"อย่าเพิ่งไปเลย"
"แต่เธอต้องพักผ่อน"
"ชั้นพักพอแล้ว ดูซิชั้นแข็งแรงแล้ว"
"ถึงเธอไม่พัก แต่พี่เค้าก็ต้องพัก"
"พี่ไหน"
" ก็พี่ที่เฝ้าเธออยู่นี่ไงล่ะ" หะ!! เราหันไปมองหน้ากับพี่ จ.
"ชั้นไปละ"
"...." เงียบไปแป๊บหนึ่ง (ขอย้ำว่าทุกอย่างเกิดขึ้นขณะที่คุณน้องหลับตาอยู่ค่ะ แล้วน้องก็บอกหิวน้ำ พี่ จ. ส่ายหัวบอกไม่ให้ แต่คุณน้อง request อีกเลยไปเปิดตู้เย็น เอาหลอดนมแตะน้ำเข้าที่ริมฝีปาก ชีกินไป 3 หยดเองค่ะ แล้วก็พอ)

"พี่ พี่ไปนอนเถอะ" ก็ไม่มีใครไป นั่งอยู่นั่นแหละ
"พี่...(เรียกชื่อพี่ จ.) ไปนอนเถอะ" (เนี่ย งง มาก เพราะคุณพี่เป็น 1 ใน 3 ชายที่มาใหม่จากผู้ชายตั้งหลายคนในค่าย และมาตอนคุณน้องหลับไปแล้ว ทำไมถึงรู้ว่า คนที่ตื่นมาฟังเป็นคน คนนี้)
"พี่ปอ ไปนอนเถอะ" แล้วชีก็เงียบไปเลย จากนั้นก็กระดูกเกร็ง ๆ ก็มีเสียงก๊อก ๆ ๆ เหมือนมันคลายออก แล้วก็ไม่มีอะไร คุณพี่ จ. ก็ไปนอน ส่วนเราก็นอนค่ะ แต่ไม่หลับ หลับไม่ลงจริง ๆ ก็นอนลืมตาข้าง ๆ พลอย นอนดูนาฬิกา เมื่อไหร่จะเช้า จะออกไปเดินเลยก็ไม่กล้า จนฟ้าสว่างแหละตอนตี 5 กว่า คุณน้องตื่นมา อันนี้ตื่นจริง เพราะลืมตาแล้ว บอกว่าปวดฉี่ ก็พาชีไปห้องน้ำ แล้วก็โทรไปเล่าให้พี่ อ. (ถ้าลืมให้ย้อนกลับไปอ่านตอนต้น ๆ เรื่องใหม่) พี่เค้าก็บอกให้ใจเย็น ๆ เดี๋ยวจะแก้ปัญหาให้

ที่เหลือก็ไม่มีอะไรหน้ากลัวแล้ว เดี๋ยวค่อยมาเล่าต่อละกัน

[หล้า]

เล่าอีกๆ  :shock:

[Tritti_83]

อยากฟังต่อ...ปอรีบๆมาเล่านะ

[เอ๋อ]

เฮ้ย หนังหมดม้วน เอ๊ย หมดแผ่นแล้ว
เปลี่ยนแผ่นใหม่ๆ เร็วๆ เข้า

อยากรู้ๆ

[party]

เฮ้ย หนังหมดม้วน เอ๊ย หมดแผ่นแล้ว
เปลี่ยนแผ่นใหม่ๆ เร็วๆ เข้า

อยากรู้ๆ

พูดถึงหนัง เรายังไม่ได้ไปดู Shek 3 เลย

เศร้า...จะไปหาแผ่นมาดูละ...เสาร์อาทิตย์นี้  

[ป.ปลา]

รอให้เพื่อนซิ่มมาเล่าให้จบก่อน
แล้วค่อยต่อเรื่องของชั้น ที่ชั้นเจอ พี่ช้างเจอ
แล้วก็เรื่องที่ศาลเจ้าที่ เหอ เหอ  :shock:  :shock:

[Tritti_83]

ป.ปลา (miss) comeing soon

[veekung]

เป็นรายละเอียดที่ไม่มีวันลืมเลยนะซิ่ม แต่โรงเรียนบัวเชดนี่สุด ๆ จริง ๆ เพราะตั้งแต่ล้อรถบัสแตะขอบโรงเรียนนี่จำได้เลยว่าสะดุ้งตื้นเลยอ่ะ คนที่เป็นเหมือนกันคือ ป้า ต.  และก็เป็นโรงเรียนเดียวที่มีอาจารย์ที่ดูแลมาบอกว่า อย่าปีนต้นไม้ อย่าเดินออกนอกลู่นอกทาง อย่าทำอะไรที่พิเรนพิเรนแพลง ๆ ถ้ามีอะไรไม่ชอบมาพากลมาบอกด้วย คิดดูดิ ป.ปลาก็ใช่ย่อยยังจะกล้าลองของอีก สุด ๆ

[หล้า]

ยายซิ่มแห่งสุรินทร์ มาเล่าต่อให้จบเดี๋ยวนี้  :x

ชั้นรอถึงวันจันทร์ ไม่ไหวนะ  :cry:

[ป.ปลา]

ยายซิ่มแห่งสุรินทร์ มาเล่าต่อให้จบเดี๋ยวนี้  :x

ชั้นรอถึงวันจันทร์ ไม่ไหวนะ  :cry:

นั่นน่ะสิหล้า ชั้นก็รอเล่าต่อไม่ไหวเหมือนกันอ่ะ  

[wara_thip]

จำได้ว่าเจ๊ปอเล่าให้ฟังหลายรอบมากๆ แต่ก็ลืมทุกที ฟังใหม่อีกทีก็น่ากลัวเหมือนเดิม
เจ๊เล่าจบเมื่อไร มีซีรีส์ของน้องเมทบ้าง....905 พต และที่อื่นๆอีกมากมาย
ปล. เกิดวันพฤหัสค้าบพี่น้อง  ของอย่างนี้ตามกรรมพันธ์ค่ะเพระแม่ก็สามารถเห็นเหมือนกันถึงแม้จะเกิดวันอังคาร.....
ปล. 2 ใครอยากเจอมั่ง เด่วส่งไปให้น่ะ.... :twisted:  :twisted:

[Tritti_83]

นั่นสิเจ๊ปอเมื่อไหร่จะมาเล่าอะมีคนมาจองคิวเล่าเพิ่มอีกคนแล้วนะน้องกล้วยรอแป๊บนะไม่ต้องห่วงได้เล่าทุกคน  

[veekung]

มาปล่อยให้อยากแล้วจากไปป่าวเนี่ยะ