Do you believe in Destiny?

[ppornson]

เหรอ..ม่ายรู้จัก..

รู้จักแต่..เรามาสะบัด..อวัยวะ..

[Aj.O]

http://www.pantip.com/cafe/wahkor/topic/X4947395/X4947395.html
 

		อ้างถึง
	คำว่า เหนือธรรมชาติ นั้นเป็นที่คนบัญญัติขึ้นมาเอง เพราะเป็นสิ่งที่คนไม่อาจเข้าไปสัมผัส รับรู้ ได้ยิน ได้ฟัง ได้ด้วยประสาทสัมผัสธรรมดา ดังนั้นเหนือธรรมชาติจึงหมายถึง เหนือขีดจำกัดของมนุษย์ แต่อาจเป็นเรื่องธรรมดาสำหรับสิ่งมีชีวิตชนิดอื่น เช่น สัตว์หลายชนิดรู้ล่วงหน้าก่อนการเกิดภัยธรรมชาติ , ก่อนน้ำท่วม มดจะขนไข่ขึ้นที่สูง เป็นต้น วิทยาศาสตร์เมื่อเทียบกับธรรมชาติแล้วยังเหมือนกับเด็กหัดเดินเท่านั้น มีอีกมากมายที่ไม่สามารถพิสูจน์ได้ด้วยวิทยาศาสตร์ เพราะวิทยาศาสตร์นั้นพิสูจน์เพื่อให้เรารับรู้ได้ด้วยประสาทสัมผัสของเรา คือ ต้องเห็นด้วยตา ดมด้วยจมูก ได้ยินด้วยหู ชิมด้วยลิ้น รู้สึกด้วยกาย ซึ่งประสาทสัมผัสเหล่านี้ของเรามีข้อจำกัดอยู่มากเกินกว่าจะรับรู้ได้ทุกอย่าง ดังนั้น คำว่า เหนือธรรมชาติ ควรเปลี่ยนเป็น เหนือขีดความสามารถของมนุษย์ มากกว่าครับ จากคุณ : sehen - [ 9 ธ.ค. 49 21:35:59 ]

[iamfrommoon]

ppornson
ตอบเมื่อ: Mon Apr 10, 2006 5:13 pm    เรื่อง:    
--------------------------------------------------------------------------------
ถ้าต้องแยกประโยคกัน..ชีวิตที่เราต้องเลือกระหว่าง..

เชื่อในสิ่งที่ทำ.. กับ..

ทำในสิ่งที่เชื่อ..

อย่างไหนชีวิตเราจะมีความสุขมากกว่ากัน..
 
 
ลูกพิ้ง
ตอบเมื่อ: Tue Apr 11, 2006 1:22 pm    เรื่อง:    
-----------------------------------------------------------------------------
ทำในสิ่งที่รัก คือ อิสระ รักในสิ่งที่ทำ คือ ความสุข

วันนี้อยากจะเขียนถึง Destiny อีกครั้ง...ไม่น่าเชื่ออีกครั้งสำหรับ Destiny ที่มีมนต์ขลังของ "เวลา" ที่ขับเคลื่อนให้คน 2 คนได้กลับมาเจอกันอีกครั้ง หากถามว่า ฟากฟ้าสามารถขีดกั้นเราได้มั้ย...ได้หรือไม่ได้ มันขึ้นอยู่กับ "ใจ" เราแต่เพียงผู้เดียว

...จริงสินะ Destiny เป็นจุดเริ่มต้นของทุกๆ อย่าง แต่ "ความสม่ำเสมอ" ที่ทำมานี่สิจะเป็นอีก "ตัวชี้วัด" ที่ดีของคนที่จะเป็น Destiny รึเปล่า การแสดงออกซึ่งความรู้สึกและความคิดทำให้เราเห็นมุมมองของกันและกันได้มากขึ้น ชีวิตมันไม่มีแบบที่ลงตัว นี่หละมั้งที่มันอาจจะเหมือนหนังเรื่องหนึ่ง "รักออกแบบไม่ได้"...


ลูกพิ้งเขียนได้ตรงใจมั่กมากใจเลยจ๊ะ  :oops:  :oops:  :oops:

  :lol:  

[BeKamon]

 
ลูกพิ้ง
ตอบเมื่อ: Tue Apr 11, 2006 1:22 pm    เรื่อง:    
-----------------------------------------------------------------------------
ทำในสิ่งที่รัก คือ อิสระ รักในสิ่งที่ทำ คือ ความสุข

สิ่งใดที่เราทำแล้ว มีความสุข และไม่เบียดเบียนใคร ก็ถือว่าดีแล้ว ถึงแม้ว่าอาจไม่ใช่สิ่งที่ดีที่สุด

บางครั้งทำอะไรไปแล้ว ก็มีคนไม่เข้าใจ แรกๆ ก็เสีย self เหมือนกันนะ

แต่มาคิดอีกที ก็เธอกะฉันมันคนละคนกันนี่หว่า จะให้เหมือนกันทุกอย่างได้ไง

อย่างที่พี่ปุ๊กบอกว่า ชีวิตไม่ใช่สูตรสำเร็จ "ชีวิตมันไม่มีแบบที่ลงตัว" เห็นด้วยมั่กมาก ประสบการณ์ของบางคน ใช่ได้เฉพาะบางคนเท่านั้น หรือเฉพาะบางสถานการณ์ ทางที่ดีที่สุด ควรถามตนเองว่า ควรทำอะไร เพื่อให้เป็นไปตามที่เราต้องการ และเราพอใจและมีความสุขมากที่สุด โดยที่ไม่กระทบคนอื่นให้เดือดร้อน (เครียดไปหน่อยมั้ยอะคะ)

[ลูกพิ้ง]

เห็นทัศนะของพี่ปุ๊ก  ด้านบนโน้นแล้วเกิดคำถามขึ้นมาเจ้าค่ะ

"รักออกแบบไม่ได้"  เหมือนชื่อภาพยนตร์สมัยหนุ่มใส่เชิ้ตผูกไทค์สาวใส่รองเท้าขาวอยู่เลย  นี่นา555

จริงเหรอค่ะ  ที่รักออกแบบไม่ได้  :?:   ในส่วนตัวคิดว่า  "รักน่าจะออกแบบได้"  

นะค่ะ สถาปนิกสร้างบ้านเค้ายังต้องออกแบบเลย  จะเลือกทำเลไหน  รูปทรงบ้านยังไง  

ใครจะอยู่บ้าง  มีสักกี่ห้องดี  เลือกใช้วัสดุอะไรตกแต่ง   :?:

ความรักก็น่าจะคล้ายคล้ายกันนะค่ะ  เวลาเราจะมีความรักตัดสินใจคบกับใครสักคนเหมือนกับเรา

เลือกคนอีกคนมาช่วยกันออกแบบความรักยังไงละค่ะ  โดยมีความรัก  ความเข้าใจ  

 ความเสียสละ  มีเมตตากรุณา  ฯลฯ  เป็นพื้นฐาน

มันน่าจะเป็นรากฐานที่สำคัญของความรักที่มีการออกแบบใช่มั้ยค่ะ  ถ้าไม่ได้ช่วยกันออกแบบต่าง

คนต่างก็ไม่ปรับแบบเข้าหากัน  ความรักก็คงพังครืนคล้ายกับบ้านที่ไม่ได้ออกแบบตอกเสาเข็ม  


:oops: อืมม  แล้วความคิดเห็นของคนในเว็บนี้ละค่ะ  

รักออกแบบไม่ได้  รึว่า  รักออกแบบได้  กันหนอ :wink:

[BeKamon]

ถึงลูกพิ้ง (เหมือนเขียนจดหมายเลย)

เรื่อง "รักออกแบบไม่ได้" นี้ เราคิดว่า คำนี้อาจหมายถึง ความรักที่เกิดจากคนสองคน

ซึ่งมีนิสัยไม่ได้เหมือนกันไปทุกอย่าง ช่วยกันพัฒนา หรือรักกันต่อๆ ไป

แต่ด้วยความแตกต่างของคนสองคน ไม่มีใครรู้ว่าความรักในวันพรุ่งนี้หรือในอนาคตจะเป็นอย่างไร (ในเรื่องความรู้สึก) จะต้องช่วยกันปรับตัวและแก้ไขกันไป

"ไม่มีรักไหนที่ดีทุกวัน ยิ่งนานยิ่งผ่านเรื่องราวมากมาย เข้ามาทดสอบ เข้ามาลองใจ ว่าความรักของใครเก่งจริง"

ส่วนเรื่องโครงการต่างๆ ที่จะร่วมสร้างในอนาคต (ที่เป็นรูปธรรม เช่น ซื้อบ้าน ซื้อรถ) ก็คงวางแผนกันได้ แต่ในเรื่องของจิตใจ เราว่า มันคงกำหนดกันยากนะ ต้องค่อยๆ ปรับกันไป

แต่ เน้นว่า ก่อนที่เราจะ "รักออกแบบไม่ได้" กับใคร เราสามารถออกแบบและเลือกคนที่จะเป็นคนที่เรารักและรักเราได้  เรามีโอกาสเลือก

แม้บางครั้งจะมองไม่เห็นใครเลยก็ตาม เชื่อว่า คนเรามันต้องมีโอกาสบางแหละ ต้องมีคนเดินผ่านเข้ามาบ้างซิ สังเกตมั้ยเวลาเรารอรถเมล์สายไหน สายนั้นมักไม่ค่อยมา ลองไม่คิดที่จะรอดูซิ โอ้ยยยย รู้อีกทีแทบตั้งตัวไม่ทันเลย

เพราะฉะนั้น ถ้าเหงาเพราะการรอคอยใครสักคน หยุดรอสักพักดีมั้ย ทำตัวเองให้สดชื่น เพราะบางทีตัวเรานี่แหละที่ทำให้ตัวเองเหงาอะ ยิ่งเหงาเท่าไร ยิ่งย้ำกับตัวเองเท่านั้น

ดังนั้น ทำตัวเองให้สดชื่นตลอดเวลาเท่าที่จะทำได้ เผื่อว่า วินาทีใด คนๆ นั้นผ่านมาเจอเราพอดี เค้าก็จะเห็นรอยยิ้มอันน่าประทับใจของเรา ติดตาเค้าไป จนทำให้เค้าต้องเข้ามาคุยกะเราก็ได้นะ

หรือถ้าเราจะมีเวลาเศร้า อย่าให้ตัวเองเศร้านานนัก เศร้าได้ ทำ music ได้ แต่อย่านานนะ ออกไปทำผม หาเพื่อนซะ

หรือว่า บางที "รักออกแบบไม่ได้" ก็เข้าใจยากนะ อย่างตัวเราเนี่ย ก็ออกแบบความรักตัวเองไม่ได้นะ บางทีไปแอบชอบใครโดยทีตัวเรายังไม่รู้ตัวเลย มารู้อีกทีก็....เอ่อ มันสายไปซะแล้ว
ความรักกำหนดไม่ได้ เราห้ามใจเราไม่ให้รักไม่ได้ ห้ามให้คนอื่นเกิดความรักก็ไม่ได้ อย่างนี้หรือเปล่าที่เรียกว่า "รักออกแบบไม่ได้"

ป.ล. เขียนยาวมาก ต้องขอบคุณลูกพิ้ง ที่ทำให้เกิดความคิดกระฉูดอย่างนี้ ก็เป็นแค่แง่มุมหนึ่งนะคะ เข้ามาแลกเปลี่ยนความคิดเห็นกันนะคะ  

[Mr.EggMan]

แด่ผู้ที่มีความรักทุกท่าน,

สำหรับผมนะ ผมเชื่อว่าความรักที่แท้จริง ไม่ใช่การมองหาว่าสิ่งนั้นมันมีความสมบูรณ์แบบแค่ไหน แต่ว่ามันหมายถึงว่า เราสามารถยอมรับในความที่ไม่สมบูรณ์แบบของมันได้แค่ไหนมากกว่า

ยกตัวอย่าง เวลาที่คุณเลี้ยงหมาไว้ซักตัว คุณให้อาหารมัน ให้ที่พักมัน เกิดความรู้สึกผูกพันธ์กันเวลาได้เล่น ได้อยู่กับมัน คุณก็จะมีความสุขจริงไหม แล้วถ้าเวลาคุณมีความจำเป็นต้องไปไหนไกล คุณเคยคิดถึงมันมากจนแทบจะทำอะไรไม่ได้ไหม คุณจะโกรธไหมถ้ามันไม่ยอมโทรไปหาคุณ แล้วคุณจะงอนไหมถ้ากลับมาแล้วพบว่ามันไปเล่นอยู่กับหมาตัวอื่น ก็คงจะไม่หรอก รู้ไหมว่าทำไมมันจึงเป็นแบบนั้น

เพราะว่าคนเราส่วนใหญ่ทุกวันนี้ไม่ว่าจะมีความทุกข์หรือความสุขเนี่ย ล้วนแล้วแต่เป็นไปบนพื้นฐานของความต้องการของตนเองทั้งนั้น ซึ่งก็คล้ายกับว่าเรากำลังออกแบบหนทางของความสุขของเรา ดังนั้นผลที่ว่าสุขหรือทุกข์คือการนำสิ่งที่เกิดขึ้นไปเทียบกับสิ่งที่เราออกแบบขึ้นมา จริงไหม

สังเกตุไหมเวลาที่ยังไม่เป็นแฟนกันนะ อะไรๆก็ดีดี๊ดีไปหมดเพราะว่าตอนนั้นยังออกแบบอะไรไม่ได้ สิ่งที่เราชื่นชมยินดีคือความสวยงามแห่งปัจเจกของแต่ละคน แต่พอเป็นแฟนกันละก็ หลายคนกลับลืมสิ่งนั้นไป เพราะอะไรรู้ไหม เพราะว่าธรรมชาติของมนุษย์คือความไม่รู้จักพอ มักจะเรียกร้องหาความสมบูรณ์แบบ ทั้งๆที่สิ่งนี้มันไม่มีอยู่ในโลก

ให้เปรียบความรักเหมือนกับงานศิลปะ ดังภาพของโมนาลิซ่า หรือรูปปั้นของไมเคิล แอนเจลโล ที่เราชื่นชมและนิยมในความสวยงามที่อยู่ในของสิ่งนั้น มิใช่มาตรฐานที่เราตั้งขึ้นมา เท่านี้เราก็คงมีความรักได้โดยไม่ต้องออกแบบอะไร

วันนี้ว่างเลยมานั่งอ่านเมล์

[jviruch-78]

ถูก!

[MahDee]

เยี่ยมเรยพี่ไข่....  

[BeKamon]

โหหหห... ได้อีกแง่มุมจาก Eggman นายไข่  :lol:

[iamfrommoon]

แด่ผู้ที่มีความรักทุกท่าน,

สำหรับผมนะ ผมเชื่อว่าความรักที่แท้จริง ไม่ใช่การมองหาว่าสิ่งนั้นมันมีความสมบูรณ์แบบแค่ไหน แต่ว่ามันหมายถึงว่า เราสามารถยอมรับในความที่ไม่สมบูรณ์แบบของมันได้แค่ไหนมากกว่า

ให้เปรียบความรักเหมือนกับงานศิลปะ ดังภาพของโมนาลิซ่า หรือรูปปั้นของไมเคิล แอนเจลโล ที่เราชื่นชมและนิยมในความสวยงามที่อยู่ในของสิ่งนั้น มิใช่มาตรฐานที่เราตั้งขึ้นมา เท่านี้เราก็คงมีความรักได้โดยไม่ต้องออกแบบอะไร

OH!!!!  :shock:  :shock:  :shock: เยี่ยม! ทุกๆ ความเห็น ได้อ่านความคิดเห็นของน้องลูกพิ้ง และ BeKamon รวมถึงอีกแง่หนึ่งของชายหนุ่ม "รักออกแบบไม่ได้" ทำให้เราได้แลกเปลี่ยนมุมมองของชีวิตร่วมกัน โดยเฉพาะอย่างยิ่ง "ความรัก"

ที่ "รักมันออกแบบไม่ได้" ของพี่...เพราะบางครั้งมันเข้ามาโดยที่เราไม่คิดว่า...จะต้องรักไปคนๆ นี้ไง...ไม่ได้เริ่มต้นจากการจีบแบบแฟน...แต่มันเป็นความผูกพันกันมานาน

และเมื่อวันหนึ่งความรู้สึกของอีกคนเปลี่ยนไป โดยอยากพัฒนาความสัมพันธ์ให้เหนือขึ้น...บางทีมันก็ตัดสินใจอะไรยาก เพราะในเวลานั้นๆ คนที่มองเราก็ไม่ได้มีแค่คนเดียว...มันเลยต้อง "นิ่ง" เพื่อ "ค้นหาความรู้สึกของตนเองเป็นหลักว่า ต้องการอะไรในชีวิต ใครคือ คนที่จะมาเติมเต็มความสมบูรณ์ในชีวิต"...แต่พี่ก็เชื่ออย่างหนึ่งว่า "หากเราต้องการคิดร่วมกันมันก็ไม่มีอะไรยากเกิน" และ "เวลา" จะเป็นเครื่องพิสูจน์

   :lol:  

[MahDee]

 

		อ้างถึง
	เพราะในบางครั้งในเวลานั้นๆ คนที่มองเราก็ไม่ได้มีแค่คนเดียว อิอิ...

เอ่อ...แล้วไปหนายหมดอะคร้าบบบบ  :lol:   :lol:   :lol:

[iamfrommoon]

 

		อ้างถึง
	เพราะในบางครั้งในเวลานั้นๆ คนที่มองเราก็ไม่ได้มีแค่คนเดียว อิอิ...

เอ่อ...แล้วไปหนายหมดอะคร้าบบบบ  :lol:   :lol:   :lol:

ม่ายบอก ม่ายบอก โปรดติดตามตอนต่อไป อิอิ

 :lol:  :wink:    :lol:

[BeKamon]

 

		อ้างถึง
	"ค้นหาความรู้สึกของตนเองเป็นหลักว่า ต้องการอะไรในชีวิต ใครคือ คนที่จะมาเติมเต็มความสมบูรณ์ในชีวิต"

เห็นด้วยกะพี่ปุ๊กนะคะ แต่บางทีมันยากที่จะตัดสินใจ แต่ก็คิดอย่างพี่ปุ๊กว่า "เวลา" จะเป็นเครื่องพิสูจน์ใจเราและเขา

อีกอย่างนึง "sense" ของตัวเราจะบอกเราเองว่า คนนี่แหละใช่ แบบว่า "มองตาก็รู้ใจ" ไม่ต้องพูดอะไรมากมาย
   

[Mr.EggMan]

เคยฟังเพลงของ street funk roller แล้วชอบดี

ในเพลงเค้าถามว่าเวลาที่เรารักใครสักคนเนี่ยเราจะใช้อะไรตัดสินใจ "สมองหรือหัวใจ"

ถ้าเรารักด้วยสมอง หมายความว่า เราต้องคิดและไตร่ตรองดูแล้วว่าเรารักใครสักคนเนี่ย มันมีเหตุผลอะไรบ้าง มีผลได้ผลเสียอย่างไร เช่น เรารักคนนี้เพราะเค้าหล่อดี รวยดี เค้าทำดีกับเรา

แต่ถ้าเรารักใครสักคนด้วยหัวใจเนี่ย ต่างกันนะ มันหมายความว่า เรารักใครสักคน โดยที่ไม่ได้คิดเลยว่า เค้าจะเป็นคนดีเลวยังไง รักแล้วจะมีประโยชน์ไหม และจะรักเค้าไปเพื่ออะไร เช่น เจ้าหญิงที่หลงรักยาจกแบบในละครน้ำเน่า หรือ การที่พ่อแม่รักลูกของเขาเสมอ แม้ว่าลูกจะเป็นคนที่แสนจะโกง แสนจะเลว

ลองถามตัวเองดูก็ได้ว่าทุกวันนี้เรารักคนที่เรารักด้วย "สมองหรือหัวใจ" แล้วตัวเราล่ะ อยากคนอื่นรักเราแบบไหนเหมือนกัน

[BeKamon]

Eggman นายไข่ และทุกท่าน

เรากำลังนึกถึงเรื่องนี้อยู่พอดี  "รักด้วยเหตุผล" กะ "รักด้วยหัวใจ"

ถ้าเราเลือกใครสักคนด้วยเหตุผลที่ว่า เขาเป็นคนดี เป็นคนไม่กินเหล้า ไม่สูบบุหรี่ ไม่เที่ยวกลางคืน และไม่อีกหลายๆ อย่างที่ไม่ดี แถมเป็นคนมีงานมีการ มีบ้าน มีรถ เป็นต้น  

โดยที่จริงๆ แล้วเราไม่ได้มีความรู้สึกทางใจอะไรกับเขาเลย ถ้าเราเลือกเขาด้วยเหตุผลต่างๆ ดังกล่าว โดยปราศจากเหตุผลทางใจ

เรารู้สึกว่า มันคงเศร้าและเป็นการฝืนใจอย่างแรง เป็นเราๆ คงทำแบบนี้ไม่ได้

อย่างที่เคยเขียนไป เราว่า การที่จะเลือกใครสักคน มันก็มีปัจจัยหลายๆ อย่างนะ มีทั้งเหตุผล ซึ่งคงต้องถามตัวเองว่า ขอบเขตของเหตุผลของเรามันแค่ไหน

และสิ่งสำคัญเราว่า มันต้องมีความรู้สึกที่เกิดขึ้นระหว่างกัน ไม่ใช่การรู้สึกไปฝ่ายเดียว น่าจะเป็นความรู้สึกที่รู้กันแค่สองคน มันเป็น sense หรือที่เรียกกันว่า ความรัก (ใช่มั้ยหนอ) :wink:

[ลูกพิ้ง]

โอ้  ว้าว  ดีใจจังค่ะที่ทุกคนได้มาช่วยกันแสดงทัศนะที่เยี่ยมยอด  เชื่อว่าทุกคนเขียนจากใจ
อ่านแล้วมันมีคุณค่าทางจิตใจดีจัง

ท่านพุทธทาสภิกขุ  เคยกล่าวไว้ว่า  
สิ่งที่สมบูรณ์แล้วโดยแท้     มันก็มีความบกพร่องอยู่
สิ่งที่บกพร่องอยู่                 แท้จริงมันก็สมบูรณ์ดีอยู่แล้ว
 
ดังนั้นหากเราจะมองหาความสมบูรณ์ทุกอย่างในตัวบุคคลคนหนึ่ง  เราคงต้องผิดหวังเพราะคงไม่มีใครสมบูรณ์แบบอย่างที่เราฝันไว้  ถ้าตอนนี้เรามองหาใครสักคน  คงต้องดูที่เนื้อแท้  หรือคุณสมบัติภายใน  นั่นคือ จิตใจ  เพราะสิ่งนี้ต่างหากที่จะอยู่กับเราตลอดไป

 :oops: มีคนใจตรงกับเราด้วย  เคยได้ดูโฆษณาบ้านแลนด์แอนเฮ้าส์กันมั้ย  :?:

 มีหนุ่มสาวที่เพิ่งแต่งงานกันซื้อบ้านที่ตอบได้ทั้งเหตุผล&ความรู้สึก

 ว่าจะเอ่ยข้อความถามอยู่แล้วเชียว  ว่าเวลามีความรัก  :?: เราใช้ความรู้สึกหรือเหตุผล  :!:  

ความรู้สึก&เหตุผล  มันมาคู่กันได้ไหม  เหมือนมันต้องใช้ทั้งหัวใจและสมอง  

แรกๆ ที่เราชอบเค้า  ความรู้สึกจากหัวใจมันจะนำลิ่วเหนือสิ่งอื่นใด  แต่พอเวลาผ่านไปเหตุผลจาก

สมองความคิดมันจะเข้ามาด้วย   ถ้าเรารักใครถ้าได้ใช้ทั้งหัวใจและสมองมันก็น่าจะดีมั้ย

ให้ความรู้สึกว่าชอบหรือไม่ชอบ  ให้เหตุผลเป็นคำตอบว่าใช่หรือไม่ใช่  

แต่จุดเริ่มต้นที่ดีมันน่าจะมาจากการที่คนสองคนมีความรู้สึกจากใจที่ตรงกันและผูกพันกัน  

จนรู้สึกว่าขาดกันและกันไม่ได้  แบบรักค่อยๆ ซึมเข้าไปทีละนิด  แบบรักซึมลึก  ยังไงล่ะค่ะ

แต่มีใครบางคนให้คำอธิบายเกี่ยวกับความรักไว้ว่า  

ถ้าอยากรู้ว่าเรารักใครบ้างหรือเปล่า  ให้ตรวจสอบดูที่ความรู้สึกของเรา

ถ้าเขาคือคนที่เรา...."พอใจเมื่อได้อยู่ใกล้.....ใจหายเมื่อต้องจากกันไป...และคิดถึงเมื่ออยู่ไกล"

แบบนี้ละก้อ  น่าจะบอกกับตัวเองได้เลยว่า  เรารักเขาเข้าแล้ว :!:  (เป็นไร...)  :oops: :wink:

[(n_n)Cellkrub]

ถ้ารักใครสักคน บอกให้เค้ารู้ แล้วรักเขาต่อไป

ผมเชื่อแค่นี้เอง

ปล แอบอ่านกระทู้นี้มานานมาก พี่หลายคนที่เคยรู้จัก อึ้งและทึ่ง!!

[Mr.EggMan]

มีเรื่องจะมาแชร์อีกแล้วครับ

เคยฟังเพลง เหงา ของพีซเมคเคอร์กันไหม เชื่อว่าต้องเคยแน่เลย แต่ว่าสำหรับคนที่ต้องอยู่คนเดียวในช่วงหน้าหนาวแบบนี้แล้วเพลงนี้มันจะอินมากๆเลยครับ

ซึ่งตัวผมเองก็เช่นกัน ที่ต้องอยู่คนเดียวในบรรยากาศแบบนี้ ก็เลยมาคิดตอนที่เราต้องอยู่คนเดียวว่า จริงๆคนเราเนี่ยต้องการอะไรกันแน่ระหว่าง

ใครสักคนที่ทั้งรวยสวยหล่อ เป็นคนดีแสนดี คุยกันถูกคอทุกเรื่องเลย แถมฉลาดด้วยเอ้า แต่เวลาที่เรารู้สึกแบบว่าต้องการใครสักคน ก็ไม่รู้ว่าคนที่แสนดีเหล่านี้มันหายไปอยู่ไหนหมดว้า เหลือแต่ตัวเรากับความเหงา

หรือจะเป็นใครสักคนที่ แม้วาความคิดเห็นไม่ค่อยตรงกัน พูดอะไรก็คอยขัดตลอด ไม่สวยแถมงี่เง่าด้วย แต่เค้าคนนั้นก็ยังวนเวียนข้างๆคุณไม่เคยห่าง แม้ว่าบางครั้งคุณจะทั้งเบื่อทั้งรำคาญเค้าก็ตาม

นี่ก็เป็นอีกโจทย์นึงที่ยากจะตอบนะ ว่าจริงเราต้องการแบบไหน หรือว่า อยู่อย่างเหงาๆดีกว่า (เข้าเพลงอีกแล้ว)

Have you really love someone?

Don Juan

[iamfrommoon]

แต่มีใครบางคนให้คำอธิบายเกี่ยวกับความรักไว้ว่า  

ถ้าอยากรู้ว่าเรารักใครบ้างหรือเปล่า  ให้ตรวจสอบดูที่ความรู้สึกของเรา

ถ้าเขาคือคนที่เรา...."พอใจเมื่อได้อยู่ใกล้.....ใจหายเมื่อต้องจากกันไป...และคิดถึงเมื่ออยู่ไกล"

แบบนี้ละก้อ  น่าจะบอกกับตัวเองได้เลยว่า  เรารักเขาเข้าแล้ว :!:  (เป็นไร...)  :oops:

ขอเพิ่มด้วยความรู้สึกของตัวเองต่อจากของลูกพิ้งรู้ว่า รักใคร ---> "และใครคือ คนสำคัญและมีค่ามากในชีวิต"

 :lol:      :lol:

[BeKamon]

แต่มีใครบางคนให้คำอธิบายเกี่ยวกับความรักไว้ว่า  

ถ้าอยากรู้ว่าเรารักใครบ้างหรือเปล่า  ให้ตรวจสอบดูที่ความรู้สึกของเรา

ถ้าเขาคือคนที่เรา...."พอใจเมื่อได้อยู่ใกล้.....ใจหายเมื่อต้องจากกันไป...และคิดถึงเมื่ออยู่ไกล"

แบบนี้ละก้อ  น่าจะบอกกับตัวเองได้เลยว่า  เรารักเขาเข้าแล้ว :!:  (เป็นไร...)  :oops: [/color] :wink:

เห็นด้วยกะลูกพิ้งนะคะ

สำหรับ Eggman ตาไข่

เราคิดว่า การอยู่แบบเหงาเหงาคนเดียว ยังดีกว่าอยู่กับคนที่เรารู้สึกรำคาญอะ โพสต์แค่นี้ก่อนนะ จะต้องไปประชุม เดี๋ยวกลับมาโพสต์ใหม่จ้า

[ลูกพิ้ง]

หากจะแปรเปลี่ยนความรู้สึกเหงามาสร้างสรรค์ผลงานถ่ายทอดเป็นงานศิลปะหรืองานเขียน  บทประพันธ์แบบต่างๆ  ดู    ก็จะพบว่าโรแมนติกดี  ไม่ใช่เล่นทีเดียวเชียวน๊า
  ลองดูสิจ้ะ :oops: :oops:

[ppornson]

แหม..เอากันใหญ่เชียว..ไม่อยู่แป๊บเดียว..

ว่าแต่ง่วงแล้ว..วันนี้ขออ่านอย่างเดียวนะ..

[BeKamon]

หลังจากที่พวกเราได้ถกปัญหาเกี่ยวกับว่า เราควรจะเลือกคนที่ใช่อย่างไร

บางคนเลือกคนดี บางคนเลือกคนรวย บางคนเลือกคนหล่อ

แต่เมื่อวานไปอ่านบทความหนึ่ง (จำชื่อไม่ได้) ในกุลสตรีฉบับล่าสุด

ให้ข้อคิดที่ดีคือ ให้เลือกคนที่มีความสุขในตัวเอง และพร้อมที่จะแบ่งปันให้คนอื่นๆ อยู่เสมอ

อ่านบทความนี้แล้วรู้สึกดีจัง ในบทความนี้มีกลอนบทหนึ่ง นำมาโพสต์ได้ด้วยนะคะ

"บทเพลงจะไม่ใช่บทเพลง หากไม่ได้ร้อง

ระฆังจะไม่ใช่ระฆัง   หากไม่ได้ตี

ความรักจะไม่ใช่ความรัก  หากไม่ได้แสดงออกและมอบให้ผู้อื่น"

คนที่มีความสุขในตัวเอง คงเป็นคนที่อยู่ใกล้แล้วรู้สึกอบอุ่น และมองตาก็รู้ว่า คนๆ นี้มีความรักและความสุขที่พร้อมจะแบ่งปันให้คนอื่นๆ เสมอ :oops:  :oops:

[Mr.EggMan]

"ถ้าจะรักใครสักคนอย่าหลงรักเขาทั้งหมดของชีวิต จำไว้ว่าพื้นฐานที่สำคัญคือรู้จักรักตัวเองให้เป็นเสียก่อน แล้วเราจะรู้ว่าควรแบ่งปันให้คนอื่นอย่างไร และอย่าเข้าไปก้าวก่ายชีวิตเขามากเกินไป จงคิดเพียงจะอยู่ข้างๆ เขาก็พอแล้วการรักแบบนี้จะทำให้รักกันได้นานๆ"

เคยอ่านมาจากไหนก็ไม่รู้